#πάει μακριά

[allo-frouto]

Θα σου άρεσε να σε βάλει στο πορτ μπαγκαζ σαν βαλιτσουλα για να σε μεταφέρει;

Όχι.

[psychotiko-epeisodio]

Περνάει ο καιρός.Και αρχίζει ξεθωριάζει η ελπίδα που έχω πως ίσως κάποια μέρα ξαναυπαρξουμε μαζί.Δεν πήρες ποτέ ξανά τηλεφωνο.Εξαφανιστηκες ξαφνικά από την ζωή μου ένα βράδυ,όσο ξαφνικά εμφανιστηκες μέσα σε αυτή.

Και δεν πήρα και εγώ ξανά ,βλέπεις.Ηξερα πως είναι ανούσιο καθώς ότι ήταν να πω το είπα και ότι ήταν να κάνω το έκανα.Και με το παραπάνω.Και σε άφησα να φύγεις,γιατί θα ήταν άδικο να προσπαθήσω να σου δώσω λόγους για να μείνεις λίγο ακόμα.Αν ήθελες θα έμενες,μα εσύ επελξες κάτι άλλο.

Έλεγα «που θα πάει,θα γυρισει»,μα εσύ δεν γύρισες ούτε το κεφάλι σου στα κλεφτα για να δεις αν είμαι ακόμη εκεί.Εγω δεν έκανα βήμα,και ας έφυγα χιλιόμετρα μακριά σου.Και αυτή ήταν όλη η πορεία της σχέσης μας,απλά πλέον μου είναι πιο ξεκάθαρο.

Ο έρωτας κάνει εκπτώσεις,δυστυχώς.Κανει εκπτώσεις στα στάνταρ και στα θέλω σου.Χωρις να το καταλάβεις,βρίσκεσαι να υπομένεις καταστάσεις που ορκιζοσουν πως δεν θα υπομενες ποτέ.Μα έτσι είναι,και δεν μπορεί να σε κρίνει κανείς για αυτό.Σταματησα να με κρίνω και εγώ.Ξερω πως δεν άξιζα τίποτα από όλα αυτά,είχα την προσδοκία μόνο να το ξέρεις και εσύ.

Δεν κατάλαβες ποτέ και είναι εντάξει.

[mariexdiary]

Τρίτη 1/10/2024, 04:35

Καλό μήνα! Πάει και το καλοκαιράκι του 2024.. Το καλό είναι ότι δεν την έβγαλα στην Αθήνα καθόλου, όμως ήμουν μακριά από τον γκόμενό μου. Οπότε δεν έκανα σεξ. Είχα όμως κάθε μέρα τη θάλασσα δίπλα μου. Και αυτό μου γαλήνευε από την ψυχή, το μυαλό και την καρδιά. Φέτος κατάφερα να κάνω 83 μπάνια! Σοκ! Ας τα πάρουμε όμως ανά μήνα:

ΙΟΥΝΙΟΣ

Ο Ιούνιος με έβγαλε στο χωριό μου. Όπως και τις ημέρες του Αγίου Πνεύματος. Ειδικά εκείνες τις μέρες ο κόσμος ήταν πολλαπλάσιος σε σχέση με άλλες. Δεν μπορούσαμε να βρούμε ξαπλώστρα, ούτε καν τραπεζάκι για να αφήσουμε τα πράγματα μας και να βουτήξουμε στη θάλασσα. Εκείνο το μήνα γνώρισα έναν άντρα.. Δεν το γνώρισα ακριβώς αλλά πήγαινε για μπάνιο στο ίδιο μαγαζί που πήγαινα εγώ και η παρέα μου. Δεν μιλήσαμε ποτέ. Μόνο σε βαφτίσια που ήταν ο νονός του παιδιού. Ευχήθηκα και μου είπε ένα σκέτο ευχαριστώ.

ΙΟΥΛΙΟΣ

Ο Ιούλιος δεν είχε τίποτα σχεδόν. Μόνο αν εξαιρέσεις το party τις γαλλικής πρεσβείας που έγινε μέσα στο Ζάππειο. Φόρεσα ένα υπέροχο μακρύ πράσινο φόρεμα και μαύρα στιλέτο παπούτσια. Ήπια πέντε - έξι κοκτέιλ και μετά γύρισα σπίτι. Την επόμενη μέρα, επέστρεψα στο χωριό μου, στο Λουτράκι.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Ο Αύγουστος ανέκαθεν, είναι ο μήνας που έχει τα περισσότερα highlights. Την ημέρα των γενεθλίων μου την πέρασα τη θάλασσα με την παρέα μου. Φάγαμε και ήπιαμε σαμπάνια. Με πήρε τηλέφωνο ο Θανάσης και ήθελε να έρθει από εδώ για να μου ευχηθεί και να περάσουμε μαζί εκείνη την ημέρα. Του είπα όμως να μην έρθει, γιατί τις επόμενες μέρες θα ήμουν ούτως ή άλλος στην Αθήνα, για να πάω στο αεροδρόμιο.

Στις 12 Αυγούστου, βγαίνουμε για αμαξάδα. Κάνουμε βόλτα στο κέντρο της Αθήνας πίνοντας εγώ Cosmopolitan από το περίπτερο και εκείνος μία κόκα κόλα. Καθίσαμε, φάγαμε σε ένα μαγαζί και συνεχίσαμε να κάνουμε βόλτες. Πήγαμε σε ένα απόμερο μέρος και εκεί του έκανα πίπα. Πίπα μες στο αμάξι που τελικά δεν βολεύει καθόλου. Δεν τα πήγε άσχημα όμως, έκανα και αρκετά deep throat που τελικά μου αρέσει να το κάνω. Με μένα δεν μπορούσε να παίξει γιατί είχα περίοδο.

Την επόμενη μέρα, πήγα στο αεροδρόμιο με δύο βαλίτσες με προορισμό την Σρι Λάνκα. Στη Σρι Λάνκα για 15 μέρες! Τι να σας πω τώρα για αυτά τα μέρη.. Όλη αυτή η χώρα είναι μία ζούγκλα! Όπου και να γυρίσεις βλέπεις πράσινο. Αυτό το ταξίδι μου άρεσε περισσότερο από την Ινδία γιατί είχε πολλές παραλλαγές. Μία κρύο, μία ζέστη. Μία βουνό, μία θάλασσα. Το μόνο αρνητικό που έχω ως ανάμνηση από αυτό το μέρος είναι ότι μου έκλεψαν 100€ από κάποιο ξενοδοχείο.

Επόμενος προορισμός Μαλδίβες. Στις Μαλδίβες για 3 μέρες! Μη συζητάς!! Πραγματικά όμως.. Μη συζητάς! Τελικά τα πάντα είναι ένα photoshop. Ακόμα και τα τοπία που βλέπεις, είναι ένα photoshop. Θα μου πεις: "Μαρία τι μαλακίες λες τώρα; Εκεί είναι ο επίγειος παράδεισος!" Μάλλον εγώ δεν είμαι γι' αυτά τα μέρη, για τα τροπικά μέρη. Αν και παραλίες της Σρι Λάνκας μου άρεσαν.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Αλήθεια δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για το Σεπτέμβριο. Ο Σεπτέμβρης θέλει ένα ημερολόγιο από μόνος του, αλλά αν το κάνω θα γίνω κακιά, σκληρή και σκύλα!

Στις 6 Σεπτεμβρίου βγαίνω με κάποιον από εδώ. Ναι από το Tumblr. Ήταν 32 και Υδροχόος. Συνέχεια μιλούσε για τον εαυτό του, κυρίως για τη δουλειά του. Με δυσκολία μίλησα για τον εαυτό μου. Αν πείραζα που και που για να σπάσουμε τον πάγο. Του έκανα αστεία με το tumblr και άλλα χαζά. Δεν έγινε τίποτα ερωτικό. Δεν έκανε κίνηση για να με φιλήσει. Και καθώς ήμασταν στη λεωφόρο Συγγρού για να πάρω ταξί, ισχυριζόταν ότι δεν θα βρω με τίποτα. Επέμενε, επέμενε πολύ. Εγώ όμως βρήκα αμέσως! Γύρισα για να τον αντικρίσω, του έκανα κωλοδάχτυλο και του ευχήθηκα καληνύχτα. (Βασίλη, αν διαβάζεις αυτό, συγγνώμη και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το ghosting! Να πιστεύεις στον ανάδρομο Ερμή την επόμενη φορά.) Υστερόγραφο: Έχω βγει με 4 άτομα από εδώ μέσα, γιατί είστε όλοι πυροβολημένοι και χωρίς τρόπους;

Στις 7 Σεπτεμβρίου, πήγα τρίτη, συνεχόμενη χρονιά στο primer music festival για να δω από κοντά τον Eric Prydz. Όλοι τον ξέρετε! Και για να σας θυμίσω ποιος είναι, δείτε ΕΔΩ το βίντεο. Και δεν ξέρω πως τα κατάφερα αλλά, για ακόμη μία χρονιά ήμουν μπροστά! Μόνη μου, ιδρωμένη, μες στο glitter και να κοπανιέμαι με τη μουσική του. Τα μεσάνυχτα, ήρθε ο Θανάσης και με πήρε από την πλατεία νερού που ήταν συναυλία. Μπήκαμε μαζί στο κλειστό γήπεδο που είχε afterhour music. Καθίσαμε μία ώρα, ήπιαμε τα ποτά μας και πήγαμε προς το σύνταγμα για να πάρουμε φαγητό από τα Mc Donald’ s. Αργότερα πήγαμε πάνω στο Λυκαβηττό και φάγαμε εκεί. Μιλήσαμε, γελάσαμε και φασωθήκαμε. Γιατί.. Για ακόμη μία φορά μαντέψτε... Είχα περίοδο!

Στις 29 Σεπτεμβρίου, έρχεται με το αμάξι του ο Θανάσης για να με πάρει και να πάμε βόλτα. Μόνο βόλτα όμως γιατί.. Μαντέψτε.. Δεν με μπορώ, αλήθεια! Και κάνουμε πολύ καλό σεξ μαζί γαμώτο!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

Μου άρεσε το καλοκαίρι, η καλύτερη παρέα μου ήταν η θάλασσα. Κάθε μέρα έκανα βαθιές σκέψεις για τη ζωή μου. Για το τι περνάω τους τελευταίους μήνες.. Μα πόσο έχει αλλάξει η ζωή μου ρε γαμώτο; Καλό φθινόπωρο σε όλους!

[justforbooks]

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Φίλιπ Κερ, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή, έχει φανατικούς αναγνώστες που διαβάζουν τα βιβλία του ξανά και ξανά, προσπαθώντας να καταλάβουν τι είναι αυτό που συνδέει τις πιο αλλόκοτες καθημερινές ιστορίες με την πιο σκοτεινή ιστορική πραγματικότητα. Οι μεγάλοι πόλεμοι που συγκλόνισαν τον κόσμο, η Γερμανία του Χίτλερ, τα παράνομα κυκλώματα που έθρεψαν τον ακροδεξιό υπόκοσμο, η βιτρίνα της διπλωματίας και των διεθνών οργανώσεων, ακόμα και του ποδοσφαίρου, όλα φάνηκαν να μπαίνουν με τρόπο μοναδικό στο μικροσκόπιο του Σκοτσέζου συγγραφέα, που στήνει υποδειγματικά το ιστορικό φόντο στο οποίο κινούνται και από το οποίο καθορίζονται οι πρωταγωνιστές του.

Ο πιο γνωστός είναι ο θρυλικός Μπέρνι Γκούντερ, ένας πρώην αστυνομικός που τον γνωρίσαμε ως ιδιωτικό ντετέκτιβ στην «Τριλογία του Βερολίνου». Σε αυτό το μεταπολεμικό μυθιστόρημα επανέρχεται σε μεγαλύτερη ηλικία, κοντά στα εξήντα, στην Αβάνα του Μπατίστα, με ψεύτικη ταυτότητα. Εκεί τίποτα δεν δείχνει ικανό να τον απειλήσει∙ είναι ένα μέρος όπου βρίσκει την ηρεμία του, έχει χρήματα και σκάφος, ακόμα και αιθέριες παρουσίες που φροντίζουν να διώχνουν μακριά τους παλιούς εφιάλτες. Μια από αυτές, μια εικοσάχρονη καλλονή, τον πείθει να την πάει με το σκάφος του στην Αϊτή, μόνο που ένα περιπολικό του αμερικανικού ναυτικού τούς σταματά και τους συλλαμβάνει.

Ο Μπέρνι τίθεται υπό την επιτήρηση της CIA, ανακρίνεται και θεωρείται εγκληματίας πολέμου. Αυτό δίνει αφορμή στον Κερ να μας γυρίσει στο παλιό, γνώριμο σε αυτόν τοπίο του Β΄ Παγκοσμίου και να ξαναθυμηθούμε τις παλιές αμαρτίες της ευρωπαϊκής ηπείρου και των ναζί. Όσο για τον ίδιο τον πρωταγωνιστή του, θα του κάνουν μια προσφορά που μάλλον δεν μπορεί να αρνηθεί: αν δεν δουλέψει για τη γαλλική αντικατασκοπεία, κινδυνεύει να κατηγορηθεί για φόνο που διέπραξε στη Γερμανία.

Αποστολή του είναι να έρθει σε επαφή με τους αιχμαλώτους που επιστρέφουν στη Γερμανία ώστε να εντοπίσει ανάμεσά τους έναν Γάλλο εγκληματία πολέμου, που ανήκε στα Ες Ες και παριστάνει τον αξιωματικό της Βέρμαχτ. Η συνέχεια προμηνύεται, όπως σε όλα τα μυθιστορήματα του Κερ, συναρπαστική, συνδέοντας τη μυστηριώδη αναζήτηση με τ�� φαντάσματα της Ιστορίας.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[sugaroto]

Και που λέτε σήμερα είδα στον ύπνο μου ότι είχα πάει στα ΚΤΕΛ να πάρω εισιτήριο για Πολη-Με-Αεροδρομιο στο οποίο δικαιούμαι 50% για να πάω σπίτι μου αλλά και καλά επδ δεν πήγαινα σπίτι μου ο τυπάς δεν μου έδινε την έκπτωση "γιατί δεν πας σπίτι σου" και είχα φρικαρει γιατί ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΕΣ ΕΠΙΛΟΓΈΣ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΕΥΘΕΊΑΣ ΑΠΟ ΕΔΩ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΩ ΟΔΥΣΣΈΑΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ και άρχισα να κλαίω επειδή δεν μου έδινε την έκπτωση και ήθελε να πληρώσω 50€ ενώ δικαιούμαι 9€ (που το κανονικό είναι 20 αλλά ο ύπνος μου μπέρδεψε δρομολόγια)

Οπότε ναι

Που μπαιδεγουει, όταν ήθελα να πάω στην άλλη πόλη, που είναι ναι μεν 9 ωρες μακριά αλλά έχει λιμάνι και αεροδρόμιο η τύπισσα όντως δεν πήγε να μου το κόψει ολόκληρο και ήταν σε φάση πας σπίτι σου?

Να σου πω. Το δικαιούμαι. Οπου σκατα θέλω θα παω

Στην τελική μου έδωσε την έκπτωση αυτή αλλά το κατάλαβα μετά όταν είδα τα ρέστα αλλά μπρο. Άσε με ήσυχη

[athhenaa]

ο καιρός πια είναι κρύος

σαν τον καφέ σου

και το μόνο που έχεις να σε ζεσταίνει

είναι ένα τσιγάρο τράκα απ’ τα δικά μου

κανένα συναίσθημα αγάπης

και τίποτα να σε γεμίζει

γιατί ο,τι καλό σου συνέβη ποτέ

το έδιωξες

και ίσως και να ‘σαι άξιος της μοίρας σου

και να ξέρεις πως δεν έχω άλλη αγάπη να σου δώσω

μου τελείωσε

και ο καπνός που φυσάς πλέον με πνιγεί

θέλω να φύγεις μακριά μου

σου φωνάζω και σε βρίζω

μα δεν έχω άλλη αντοχή

οι άμυνες μου πέφτουν

και το μόνο που βλέπω πια σε σένα

είναι ένας άγνωστος

το γέλιο σου δεν με συγκινεί

μόνο μου προκαλεί ένα αμυδρό χαμόγελο

οι φωνές σου και οι τσακωμοί μας με ταράζουν ελάχιστα

δεν ζηλεύω με οποία και να ‘σαι

ξέρω σε καμία δεν θα φερθείς καλύτερα

γιατί πολύ απλά δεν μπορείς

και χειρότερα δεν ξέρω αν πάει

οπότε δεν με νοιάζει

όποια σε πλησιάζει καίγεται

και ίσως αυτή να ‘ναι η φλόγα που με ζεσταίνει

και ίσως και να με καίει

αλλά ποιος νοιάζεται;

εγώ λέω πως όχι

οπότε εγώ όχι

[einaikati]

ψάχνοντας την έμπνευση

τα μάτια μου περιπλανήθηκαν μακριά

γυρνούσαν ανήσυχα να βρουν

αυτό το κάτι

μικρό έναυσμα να πυρπολήσει τη φαντασία

μα τίποτα δεν στάθηκε

λαμπρό να τα μαγέψει

και τότε η έμπνευση

μέσ' απ' τη λύπη ήρθε

και απ' το αδιέξοδο

όταν ο δρόμος πια

δεν είχε άλλου να με πάει

και ήρθε η αποδοχή

και η αγάπη

τότε.

ήρθε η έμπνευση.

[chanse4u]

Μην μου πεις

Μην δείξεις

Καλύτερα από το να με αγαπήσεις

Είναι να με μισήσεις

Και άσε τον ουρανό να αλλάζει χρώματα

Πάει τόσος καιρός και εμείς απόμακρα

Σε ποια Ανατολή να δίνεις τα φιλια σου

Με πονάει τόσο πολύ αυτό το μακριά σου

Που το λίγο σου θέλω για να ζήσω

Αφού ξέρω πλεον

Πως την αγαπη δεν αξίζω

_κανένας_

[agriokatsikos]

Ήμουν διακοπές στην Πάρο με παρέα. Ένας φίλος είχε σπίτι και είπαμε να βρεθούμε η παλιά φοιτητοπαρεα για πενθήμερο.

��γώ 33 χρονών ψηλός 1,95 με κανονικό σώμα, μαύρα μαλλιά με γκρίζους κροτάφους, μαύρα γένια και καστανά μάτια. Ιδιόρρυθμος, με κάποια χαρακτηριστικά που με έκαναν γοητευτικο τόσο σε παρουσία, όσο και σε κουβέντα.

Το πρόγραμμα κατά τις πρώτες μέρες ήταν παραλία - φαγητό, ύπνος ή δραστηριότητες στην παραλία, σπίτι για ντους και νυχτερινή έξοδο. Έπαιζε λίγο φλερτ γενικά και από όλους... χωρίς να έχει προκύψει κάτι σπουδαίο.

Την τρίτη ημέρα καταλήγουμε στις κολυμπήθρες, παραλία με μικρούς μικρούς κόλπους που χωράνε λίγοι.

Έχουμε αράξει σε έναν κολπακο όπου παραδίπλα βρίσκονται κυρίως ζευγάρια.

Σύντομα, ένα ζευγάρι ποζάρει στην ακροθαλασσια.

Η κοπέλα, Θάλεια , 24ων, στο 1,78- όμορφα χαρακτηριστικά, υπέροχο πρόσωπο. Σγουρά καστανοξανθα μακριά μαλλιά, ματαρες καστανες, κόκκινα μαγουλα και σαρκώδη χείλη. 

Σώμα πιο γεμάτο από το κανονικό με καμπύλες, στητά στρογγυλά στήθη μετρίου μεγέθους,  πεταχτά  οπίσθια, όμορφα μπούτια και πόδια. Σε αναλογία η κοιλίτσα της, με μια συνολική αρμονία.

Έκαναν αρκετές προσπάθειες με τις σελφι. Πόζαραν και ξαναποζαραν. Η Θάλεια έβγαινε πάντα όμορφη χωρίς προσπάθεια. Εχοντας μια μικρή εμπειρία από φωτογραφία σαν χόμπι, αποφάσισα να τους μιλησω

- συγγνώμη παιδιά, θέλετε να σα φωτογραφίσω ; σας βλέπω τόση ώρα ταλαιπωρειστε... Είναι δύσκολος ο ήλιος τέτοια ώρα για σελφι με φόντο την παραλία

- Θάλεια : Αλήθεια το λέτε; ευχαριστούμε πολύ. Πέφτουν οι σκιές από το χέρι, τυφλωνομαστε από τον ήλιο, ζήτημα να βγήκαμε μια καλή φωτογραφία.

- ποζαρετε λοιπόν και θα σας βγάλω.

Μετά τις πρώτες που ήταν απλές κι αφού είδε το αποτέλεσμα, η Θάλεια ενθουσιαστηκε

-  βγάζεις ωραίες φωτογραφίες. Μπορείς να μας τραβήξεις και κάποιες μέσα στη θάλασσα;

- Παντελής : Ας μην τον ταλαιπωρούμε τον άνθρωπο.

- Καμία ταλαιπωρία από εμένα, αποκρίθηκα αμέσως. Μπορούμε να βγάλουμε και κάποιες στο σημείο που σκάει το κύμα.

Το ζευγάρι άρχισε να παίζει.

Να σου τα φιλιά, οι αγκαλιές, τα μπουγέλα μέσα στο νερό.

Οταν βγήκαν στην άκρη του κύματος, ξαπλωσαν μπρούμυ��α και με κοιτούσαν ποζάροντας.

Η Θάλεια καθοδηγουσε και έπαιζε με τον φακό, λίγο με τα μαλλιά, λίγο με τα πόδια και το σπάσιμο της μέσης, ενώ εκείνος το προσπαθούσε.

Κάποια στιγμή κάνει το μαγιό ελαφρώς τανγκα και ζητάει από τον φίλο της να πάει στο πλάι και να κολλήσει το σώμα του.

Ακαριαία ερεθίστηκα ελαφρώς από το θέαμα του ελαφρώς τουρλωμενου τροφαντου κωλου της. Δεν ειπώθηκε κάτι. Δεν ξέρω αν φαινόταν κάτι.

Σηκώθηκαν και η Θάλεια ζουληξε τα στήθη της για να βγει το νερό από το μαξιλαράκι του μαγιό, κάτι με το οποίο τα έχασα.

- νομίζω είμαστε υπερπληρεις είπαν

- δες το αποτέλεσμα. Βρίσκω αρκετές ωραίες πόζες σας

- Πωωωωω αυτές υπέροχες κοίτα εδώ Παντελή.

- σαν μοντέλο έχεις βγει αγάπη μου

- ο φωτογράφος μας φταίει

- Βαγγέλης, χάρηκα.

- είναι οι ωραιότερες φωτογράφιες που έχουμε βγάλει.

- τα παραλές, σας θέλει ο φακός και γράφετε ωραία. Έχετε φωτογένεια και χημεία.

Με τα πολλά και τις φιλοφρονισεις κάτσαμε λίγο μαζί, συζητήσαμε και μου προσέφεραν  μια μπύρα. Η συζήτηση άνοιξε για καταγωγες, σπουδές και δουλειές. Συνέβη να έχω κάνει ένα μεταπτυχιακό που σκεφτόταν να κάνει ο Παντελής.

Καθολη τη διάρκεια έπιανα τη Θάλεια να με κοιτάει έντονα στα μάτια και να με σκαναρει.

Κάποιες φορές έπεσε το μάτι μου στο πρόσωπο της, στα στήθη της και τα μπούτια. Με κάθε βλέμμα μου στο στήθος η Θάλεια έβαζε τυχαία το χέρι της και άγγιζε ελαφρώς το στήθος της.

Η συζήτηση κόπηκε για να βάλει η Θάλεια λάδι στο σώμα της.

- Παντελή, ήρθε η ώρα για το λάδι μαυρίσματος

- Ναι μωρό μου ξεχάστηκα

- Συγγνώμη παιδιά σας καθυστέρησα, χάρηκα για την γνωριμία.

- Παντελής : θα μπορούσες να μου δώσεις το τηλέφωνο σου μπας και τα πούμε κάποια στιγμή στην Αθήνα για το μεταπτυχιακό;

- Ναι ναι φυσικά.

- θα σου κάνω μια αναπάντητη για να έχεις και το δικό μου.

- Καλή συνέχεια παιδιά

- Θάλεια : Ευχαριστούμε Βαγγέλη, φωτογράφε μας!

 Είπε δηλώνοντας μια ευχαρίστηση.

Άραξα με την παρέα μου από την οποία έφαγα δούλεμα.

Αναλογιζομουν τι προφίλ ανθρώπων ήταν τα ζευγάρι που γνώρισα.

Μια κοπέλα όμορφη, ήπιων τόνων με τσαχπινιά, αλλά σαν ένα σιγανό ποτάμι που υπό κατάλληλες συνθήκες μπορεί να γίνει χείμαρρος.

Ο φίλος της, ο Παντελής, αρχοντική παρουσία, baby face, γεματουλης με κοιλιά. Κατηγορία ανθρώπου επιφανειακά μαλθακου που προσπαθεί να ευχαριστεί με κάθε τρόπο την γυναίκα που έχει πλά�� του.

Μετα από λίγο μαζέψαμε και φύγαμε οπότε και τους χαιρέτησα από μακριά.

Η Θάλεια με κοίταζε ήδη οπότε και ανταποκριθηκε την ίδια στιγμή.

Το βράδυ της επόμενης ημέρας, ήταν και τελευταίο μας βράδυ, περάσαμε στην Αντίπαρο για μια καλή κρεπαλη. Η παρέα άρχισε να σπάει κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Άλλος φλερταρε και βρέθηκε γλωσσοφιλιεται...Αλλος πήγε σε Ελληναδικο για να βρει μια παρέα που ήταν στο νησί. Με τα πολλά βρέθηκα μόνος στις 4 το ξημέρωμα, να κατευθύνομαι από τον χωματόδρομο, μαζί με τσούρμο κόσμου στο αφτεραδικο του νησιού - σημείο συνάντησης για την παρέα μου σε περίπτωση που χανομασταν τελείως.

Κάποια στιγμή καθώς προσπερνάω κόσμο ακούω μια αντρική φωνή,

- Βαγγέλη!

Ήταν ο Παντελής με τη Θάλεια, χαλαρά - ελαφριά ντυμένοι.

-  καλώς τα παιδιά. Μα πόσο μικρό είναι το νησί;

- ήρθαμε για το αφτεραδικο του νησιού. Βαρεθήκαμε την νυχτερινή ζωή στην Πάρο.

- κι εμείς κάπως έτσι, ήμουν με την παρέα και χωρίσαμε για να περάσει ο καθένας καλά με τον τρόπο του.

- Θάλεια : Αααα άγριες διαθέσεις η παρέα. Κι εσύ μόνος σου;

- κι εγώ άγριες διαθέσεις στην πίστα ... Είπα και γελάσαμε.

- Θάλεια : θα ξεδωσουμε καλά εκεί; έχεις ξαναπάει;

- Ναι, χορός μέχρι τελικής πτώσης ως το πρωί. Έχει και λίγα ευτράπελα με γύπες και μεθύσια αλλά μέχρι εκεί. Κατά βάση χορό στην πίστα.

- Παντελής : Ααα ωραία... που να δεις  εμάς στην πίστα ... Θα κλάψεις

- Θάλεια :  μπορεί να βγάλουμε και φωτογραφίες...

- παιδιά εγώ σχόλασα από φωτογράφος, τώρα θα διασκεδάσουμε και... πάλι γέλια.

Φάνηκε να υπάρχει χημεία και να θέλουν την παρέα μου. Η Θάλεια με είχε μαγνητίσει ξεκάθαρα πια, το χιούμορ της, η θετική της διάθεση απέναντι μου, ο τρόπος που κινείται στον χώρο, η διακριτική της άνεση, οι μικρές ντροπές της και σίγουρα η εμφάνιση της. Το πρόσωπο της που ομολογώ δεν είχα ξεχάσει από όταν την πρώτο είδα, το σώμα της , οι καμπύλες της και η πληθωρικότητα της, όλα σε αρμονία.

Φαινομενικά θα έλεγα πως δεν είναι ο τύπος μου. Αλλά εκείνη την ημέρα άλλαζε η κλειστή μου θεώρηση για το τι μου αρέσει. Η γυναίκα αυτή με μαγνητιζε και μου ήταν φύσει αδύνατο να το αποτρέψω.

Φτάσαμε και αμέσως ξεκινήσαμε με ποτά και χορό για μισή ώρα σερί. Είχαμε λιώσει και χορεύαμε δίχως αύριο.

Τα παιδιά με μεγάλη άνεση αγγίζοντας πιο παιχνιδιαρικα μπροστά μου και τριβονταν. Παράλληλα χόρευα και με άλλες δύο κοπέλες εναλλάξ.

Ανά διαστήματα έπαιρνα και τη Θάλεια να χορέψουμε. Στον τελε��ταίο μας χορό, ο Παντελής είχε πάει στο μπαρ για να πιει πάλι, και η Θάλεια βρήκε ευκαιρία να μου πει

- έχεις τις κατακτήσεις σου βλέπω... Έχεις αποφασίσει με ποια από τις δύο θα συνεχίσεις; σε ποια αγκαλιά θα σε βρει η ανατολή του ήλιου;

Δεν είπα τίποτα, την κοίταζα, χαμογελούσα και χόρευα, όπως κι εκείνη.

Το τραγούδι άλλαξε. Σταματήσαμε να χορεύουμε και με πλησίασε

- εεε άκουσες τι σε ρώτησα πριν; είπα βλακια; ήμουν αδιακριτη;

- όχι δεν είπες βλακια.

- λοιπόν; εγώ σου προτείνω την αδύνατη ψηλή. Είχατε καλύτερη χημεία όταν χορευατε.

- Δεν είναι αυτή που έχω βάλει στο μάτι

- ποια έχεις βάλει στο μάτι την άλλη;

- την σγουρομαλα με τις καμπύλες.

Σίγουρα υπήρχαν κι άλλες κοπέλες στο μαγαζί με αυτά τα χαρακτηριστικά αλλά εγώ εννοούσα εκείνη. Ίσως το κατάλαβε.

Δεν είπε κάτι. Φάνηκε προβληματισμενη. Πήγαμε στην μπάρα με τον Παντελή, να ξεδιψασουμε λίγο.

-  πρέπει να παραγγείλουμε κι άλλο διψασα

- αγάπη μου φτάνει, έχεις πιει αρκετά.

- ένα ακομα για το σβήσιμο και μετά πάμε ξενοδοχείο.

Ο Παντελής σε μια ώρα είχε κατεβάσει 4 ποτά και είχε αράξει πια στην μπάρα. Την είχε ακούσει κανονικά.

- θα το κανονίσω εγώ το ποτό, ειπα 

Η Θάλεια με κοίταξε ξαφνιασμενη και ξενερωμενη.

Της έκανα σήμα να ηρεμήσει και της έκλεισα το μάτι.

Ζήτησα από τον μπάρμαν ένα ποτήρι με την πιο δυνατη βότκα, ένα μπολακι, ένα άδειο ποτήρι και τρεις χυμούς.

Αδειασα τη βότκα στο μπολακι. Γύρισα ένα ποτήρι ανάποδα, μέσα στο μπολακι με τη βότκα. Αφού βραχηκε καλά το στόμιο του ποτηριού, το γύρισα όρθιο και γέμισα το ποτήρι χυμό.

Η Θάλεια είχε οπτική σε εμένα καθώς πήγαινα. Ήταν αγκαλιά και την φιλαγε.

- νατα και τα ποτάκια

- επιτέλους σωτήρα μου, έχω στεγνώσει.

Πίνει τις πρώτες γουλιες, του σκάει στην μύτη και τα χείλη το αλκοόλ.

- Αααα δυνατή αυτή η βότκα

- Είδες αγάπη μου ξερει να παραγγέλνει ο Βαγγέλης. Σιγά σιγά όμως.

Παράλληλα με κοίταζε στα μάτια και μου εγνεφε "σε ευχαριστώ".

- άσε με δεν είμαι μωρό.

Και κατέβασε το μισό ποτήρι. Συνεχίσαμε λίγο την κουβέντα σε σχέση με τον κόσμο που έχει μαζέψει, την μουσική και το κλίμα του μαγαζιού.

Σε λίγο η Θάλεια έφυγε για τουαλέτα.

Ο Παντελής πήγε να σηκωθεί.

- που πας κι εσύ;

- να πάρω ένα ποτάκι ακόμα, τώρα στα γρήγορα που λείπει και η Θάλεια .

- Αραξε θα σου φέρω ένα ίδιο γτ θέλω κι εγώ

- είσαι ο καλύτερος.

Κάνω το ίδιο κόλπο με πριν και επιστρέφω με τα ψευτοποτα

- Παντελή του δίνεις και καταλαβαίνει βλέπω .

- Μια φορά το μήνα το έχω ανάγκη σίγουρα. Άσε που τώρα είμαστε  διακοπές. Η Θάλεια ήθελε Πάρο ήρθαμε, ήθελε Αντίπαρο ήρθαμε. Θέλω κι εγώ τις ποταρες μου, όπως θέλει και κι εκείνη το αντιηλιακό της και να δείχνει το κορμί της στην παραλία. Ανάγκες είναι όλα. Γενικά Χαλαρώνουμε, δοκιμάζουμε και απολαμβανουμε.

- Τι εννοείς δοκιμάζετε;

-  και ποτά, και γυμνισμό, και τώρα δοκιμάζουμε να βάλουμε τρίτο άτομο στο κρεβάτι

- αντε τυχερέ, θα κάνεις πράξη την απόλυτη αντρική φαντασίωση με δύο γυναίκες.

- άντρα, τρίτο πρόσωπο...

- έλα ρε πως κι έτσι ;

- με τη Θάλεια είμαστε πολλά χρόνια μαζί. Δεν έχει εμπειρίες. Καμία εμπειρία.

Εγώ όταν πιω λίγο λύνομαι. Έχω κάνει διάφορα σε μπατσερολ φίλων. Δεν έχω χορτάσει αλλά κάτι παραπάνω το έχω ζήσει και το ζω αν τύχει.

- η Θάλεια το ξέρει, έχει καταλάβει ;

- επίσημα όχι, αλλά κάτι θα εχει καταλάβει. Δεν είναι χαζή. Δεν έχω αυταπάτες. Αλλά είναι κι αυτή γυναίκα, με ανάγκες και σίγουρα δεν μπορώ να την καλύψω 100 %. Γι αυτό θέλω να έρθεις στο ξενοδοχείο μας... μαζί.

- χαχα τι να κάνουμε στο ξενοδοχείο;

- θέλω να κάνουμε τρίο. Το έχουμε συζητήσει.

- Παντελή... μήπως μιλάει το ποτό;

- μιλάει λίγο αλλά θέλουμε να κάνουμε σεξ και να μας βλέπει κάποιος, ίσως να συμμετέχει. Εσένα σε συζητήσαμε ήδη αποταν είμασταν στην παραλία.

- το έχετε ξανακάνει;

- όχι αλλά το θέλουμε εδώ και ένα χρόνο

- επειδη δεν έχω εμπειρία, θα προτιμούσα να δω και αν νιώσω να υπάρχει χημεία να συμμετέχω.

Εκείνη τη στιγμή η Θάλεια επέστρεφε.

- συγγνώμη αλλά είχε ουρά στην τουαλέτα.

- Παντελής : δεν πειράζει, να λέγαμε να φύγουμε όλοι μαζί και... να συνεχίσουμε στο ξενοδοχείο μας

Η Θάλεια με κοίταξε στα μάτια, εντυπωσιασμενη.

- αλήθεια λέτε ; Βαγγέλη; είπε με ενθουσιασμό

- Ναι έμαθα πως έχετε ωραία θέα για φωτογραφίες στην ανατολή του ήλιου

- Χαχαχαχα ναι έχουμε υπέροχη θέα...

Ξεκινήσαμε να φύγουμε.

Με πήραν με το αμάξι. Οδήγησε η Θαλεια. Φτάσαμε στο καραβάκι, περάσαμε στην Πάρο. Ο Παντελής κοιμόταν ήδη στο αμάξι.

- Μπορείς να οδηγήσεις Θάλεια ; Είσαι σε θέση;

- Ναι φυσικά, δεν έχω πιει πολύ. Ευχαριστώ πολύ για τον χυμό στο τέλος. Τον είχαμε ανάγκη

- τη βότκα εννοείς

- χαχαχα ήταν απίστευτο ποτό. Μπορείς να μου λύσεις και μια απορία για αυτο που σε ρώτησα όταν χορεύαμε

- θυμάσαι την απάντηση που σου έδωσα;

- Ναι φυσικα και...

- Και θα περάσω την ανατολή του ήλιου με αυτή που είχα βάλει στο μάτι.

Πάτησε φρένο και επιβραδυνε.

 - Λες αλήθεια;

- Είμαι νυφαλιος και έχω επίγνωση για αυτό που λέω

- Παντελής : φτάνουμε; πολλές στροφές έχει ο δρόμος

- τώρα φτάνουμε αγάπη μου.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Είχα μείνει με ανοιχτό στόμα.

Πολυτελές ξενοδοχείο.  Το δωμάτιο τους ήταν διαμέρισμα με σαλόνι μπαρ, ξεχωριστό υπνοδωμάτιο και ντουζιέρα με προγράμματα μασαζ.

Ο Παντελής βούτηξε τη Θάλεια άρχισε να την φιλάει και να τη γδυνει. Δεν χρειαζόταν να μιλήσουμε. Όλα ήταν στον αυτόματο.

Χαμήλωσαν τον φωτισμό στο υπνοδωμάτιο. Έβγαλα τα ρούχα μου κι εγώ μα έμεινα με το εσώρουχο.

Το θέαμα με ερεθιζε αλλά όχι πλήρως.

- έτσι δεν ήθελες καυλιαρα μου; να μας παίρνουν μάτι

- Ναι μωρό μου. Ναι έτσι.

- αααααχ ανωμαλιαρα μου, έτσι παίξε μου τον πουτσο

Του τον έφτυνε και τον έπαιζε δυνατά

- ααααχ αυτό είναι

- αααχ χαϊδεψε με λίγο εδώ, δείχνοντας του το γατάκι της

- γαμιολα πως ξέρεις να με ανεβάζεις.

Κατάλαβα πως λειτουργούσε πολύ το λεκτικό και πήρα μέρος λίγο πιο αισθησιακά.

Έβγαλα το εσώρουχο. Πλησίασα τη Θάλεια και άρχισα να τον παίζω αργά.

- Θάλεια είσαι τόσο ερωτική, δεν νομίζω να αντέξω πολύ

- είδες τι καυλιαρα γαμαω; μουναρος είναι το μωρό μου

- θέλω να με κάνετε δική σας , είπε κοιτώντας με κατάματα και έτριψε με το πόδι της το πόδι μου

Εκείνη τη στιγμή άρχισε να δίνει σκαμπιλια στον πουτσο του Παντελή

- Π: χυνω ψωλα μου χυνω είπε ο Παντελής και άρχισε όντως να χυνει.

- Θ: κι εγώ, έτσι όπως με ανοίγεις, αααα αααα παρτα, παρτα, ωωωωχ παρτα.

- Π: αχ καυλιαρα μου με ξεθεωσες...

Σταμάτησα να τον παίζω, χαμογέλασα και πήγα λίγο πιο πέρα κι έβαλα το εσώρουχο μου.

Η Θάλεια σκούπισε το σπέρμα από την κοιλιά του Παντελή ο οποίος ήταν έτοιμος να κοιμηθεί. Μετά γύρισε πλάτη σε εμένα και έβαλε τα εσώρουχα της.

- Πάω να φέρω νερό, είπε

Βγήκα κι εγώ από το υπνοδωμάτιο στο σαλόνι.

- Κάθισε λίγο εδώ μέχρι να πάω το νερό μέσα.

Γυρνώντας με το νερό γεμάτο από το υπνοδωμάτιο μου εξήγησε πως τον σκέπασε και κοιμάται βαθειά. Ροχαλίζει και δεν θα ξυπνήσει πάρα μόνο μετά από 5-6 ώρες.

Καθίσαμε 5 λεπτά στον καναπέ.

Με χαμηλό το κεφάλι μου είπε

- θέλω να σε ευχαριστήσω και να σου ζητήσω συγνώμη.

- γιατί τι έγινε;

- αυτό μέσα δεν ήταν καλό. Ξέρω πως μπήκες στο ρόλο με τις φαντασιώσεις και βοήθησες στο αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα είχε μόνο ένας.

Εσύ δεν είχες καν πλήρη στηση, κι εγώ ήμουν αμήχανη και προσποιητή στο τέλος. Είδες το θέατρο του παραλόγου.

- Νομίζω πως ήταν μεγάλη και κουραστική νύχτα για όλους μας.

- Είναι η πρώτη φορά που κάνουμε κάτι τέτοιο.

- Το έμαθα για αυτό και δέχτηκα. Και για μένα ήταν η πρώτη φορά.

- Είμαστε πολλά χρόνια μαζί, λίγο πάνω από 7 χρόνια. Αγαπιόμαστε όμως έχουν σβήσει αρκετές φλόγες από τότε...

- Υπάρχει κορεσμός δηλαδή.

- όχι μόνο. Έχω μάθει πως έχει πάει με άλλες επί πλ��ρωμή.

- Κατάλαβα... Κι εσύ, βρίσκεις την ισορροπία σου αλλού;

- Δεν μου είχε βγει καποια διάθεση με κάποιον, μέχρι εχθές που σε είδα στην παραλία. Δεν μπορούσα να σταματήσω να σε κοιτάω ή να σε ακούω.

- Ήταν αμοιβαίο να είσαι σίγουρη

- Δυσκολευομαι να το πιστέψω.  Είμαι σίγουρη πως προτιμάς πιο fit κοπέλες. Κατά την φωτογράφιση στην παραλία, παρατήρησα ένα ελαφρύ φούσκωμα. Αλλά δεν μπορούσα να είμαι σίγουρη.

- Είσαι ωραία γυναίκα, εντυπωσιακά μοναδική. Οι επιλογές μου ήταν όντως όπως λες, όμως δεν έχει καμία σημασία.

- μέσα κατάλαβα πως δεν ήσουν πλήρως ενθουσιασμένος... Αναρωτιέμαι μήπως δεν σου κάνω όντως πλήρως ;

Την πλησίασα στον καναπέ και την πήρα αγκαλιά.

Τα ζεστά μας σώματα ενώθηκαν. Την φίλησα στο λαιμό απαλά και ένιωσα την ανατριχίλα και των δύο μας.

Έφερα τα χείλη μου μπροστα στα δικά της.

Εισεπνεα την μυρωδιά της, την ανάσα της μύριζε υπέροχα. Ένιωσα το σώμα μου να αλλάζει. Η καρδιά μου χτύπαγε δυνατα. Το αίμα μου κυλούσε γρήγορα. Ήμουν ακαριαία σε πλήρη στύση.

Της έπιασα το χέρι και έμπλεξα τα δάχτυλα μου στα δικά της. Είχε κοκαλώσει.

- εχθές το μεσημέρι με είχες μαγνητίσει. Πλέον είμαι βέβαιος πως με έχεις μεθύσει.

Ακούμπησε τα χείλη της πάνω στα δικά μου.

Έπιασα το άλλο της χέρι αργά και το έφερα στην στύση μου.

Αρχισε να το ψιλαφιζει και να το χαϊδεύει. Το έβγαλε έξω από το εσώρουχο αργά.

-  σου έχουν πει πως είναι μεγάλος και χοντρός;

- είδες τι έκανες;

- είσαι απολαυστικός το ξέρεις;

- νομίζω τα λόγια είναι περιττά για το πόσο σε θέλω.

Μείναμε να κοιταζομαστε αμήχανοι και αδιάφοροι για το τι θα ακολουθήσει.

Απολαμβάναμε τη στιγμή.

Μου έδωσε ένα υγρό φιλί στη μύτη σηκώθηκε και κρατοντας μου το χέρι.

- που πάμε;

- στο μπάνιο, θέλω να πλυθούμε πρώτα...

- δεν θέλω...εδώ...

- ούτε εγώ νιώθω άνετα, αλλά δεν βλέπω πολλές επιλογές.

- Δώσε μου 5 λεπτά και επιστρέφω.

Βγήκα από το δωμάτιο. Πήγα στη ρεσεψιόν. Ζήτησα ένα μονόκλινο.

Μου έδωσε την κάρτα κλειδί και πήγα στο δωμάτιο. Ετοίμασα τα φώτα τσέκαρα το δωμάτιο και πήγα στη Θάλεια.

Χτύπησα απαλά την πόρτα και μου άνοιξε.

- σε προσκαλώ στο δωμάτιο μου, στο 107

- είσαι καλά, τι πηγές κι έκανες; είναι ακριβά

- θέλω να προλάβουμε την ανατολή του ηλίου. Θα έρθεις;

- δεν μπορώ να σου αρνηθώ τίποτα. Θα φορέσω κάτι και θα έρθω. Θα με περιμένεις;

- ανυπομονώ

Μετά από λίγο ήρθε στο δωμάτιο. Την υποδέχτηκα με μια τρυφερή αγκαλιά. Με κοίταζε με το εσώρουχο και

Γδύθηκε.

Έμεινε τελείως γυμνή, με έπιασε από το χέρι και πήγαμε στην ντουζιέρα για να πλυθουμε.

- Θέλω να κάνουμε...

- ��ρωτα, την διέκοψα

- ντους θα έλεγα, και γέλασε

Τη σταμάτησα με ένα φιλί. Ένα φιλί που κατέληξε να είναι ερωτικό, με γλώσσα που μπαινόβγαινε και έπαιζε αργά και υγρά.

Πήρε το σαπούνι και με έπλυνε χαμηλά. Η στύση μου ήταν μόνιμη. Έσκυψε και μου έπαιξε τον πουτσο με τη σαπουνάδα. Είχε μείνει με ελαφρώς ανοιχτό το στόμα και μου τον έπαιζε αργά.

- θέλω να κάνεις βαθύ κάθισμα κι εσύ, μου είπε.

Ξεκίνησε να μου πλένει με σαπούνι τις μπάλες και τον κορμό του πέους από κάτω. Πέρασε στα κωλομαγουλα στη σχισμή και την πίσω τρύπα δύο - τρεις φορές.

Με ξεβγαλε ενώ παράλληλα πήρα το σαπούνι για να την πλύνω στα ίδια σημεία.

Πλησίασα και σχεδόν αγκαλιαστήκαμε, της σαπούνισα στο αιδοίο και τα οπίσθια πολύ αργά.

Της φίλησα τα χείλη το λαιμό και τα υπέροχα στήθη με τις μεγάλες ροζ θηλες που δεν χόρταινα με τίποτα.

- αααααχ επιτέλους. Νόμιζα πως δεν σ'αρεσουν.

- τα χαζεύω από χθες και φαντασιώνομαι να κάνω πολλά.

- κάνε μου ό,τι θες...

Βγάλαμε τις σαπουνάδες από πάνω μας.

Σηκωθήκαμε και βγήκαμε να σκουπιστούμε. Τη σκεπασα με την πετσέτα και τη σκούπισα σε κάθε σημείο.  Ακούμπησε το κεφάλι της στην πλάτη μου.

- αυτό που συμβαίνει με έναν άντρα σαν εσένα, αδυνατώ να το πιστέψω, αλλά παράλληλα θέλω να το ζήσω στο έπακρο. Μου είπες πως σε έχω μεθύσει. Ισχύει σε έναν βαθμό και με εμένα. Δεν έχω σταματήσει να σε σκέφτομαι.  Έχω κάνει πολλές σκέψεις και μόνο με τις ματιές σου από εχθές. Νόμιζα βέβαια πως με εμπαίζεις. Όμως τώρα που ξέρω, θελω να ζήσω αυτή τη στιγμή σαν όνειρο.

Θα ήθελα να με αφήσεις να κάνω ό,τι νιώθω. Θέλω μόνο να είσαι τρυφερός και αισθησιακός.

- σε θέλω Θάλεια, θέλω τα πάντα σου.

Την παίρνω αγκαλιά. Τη σηκώνω με τα χέρια και μεταφερομαστε στο υπνοδωμάτιο.

- ωωωω τι κάνεις; πρώτη φορά με σηκώνουν.

Καταλήγουμε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, να φιλιόμαστε και να χαϊδεύουμε ο ένας το κορμί του άλλου. Κατέβηκα στα στήθη της τα οποία και έγλειφα αρχικά τρυφερά και στη συνέχεια πιο λαίμαργα.

- ααααχ με τρελαίνει η λαιμαργία σου, τα κόλπα σου με ερεθίζουν πολύ

- είσαι πανέμορφη, δεν μπορώ να αντισταθώ σε τίποτα,

και κατεβαίνω προς τα κάτω

- ωωωωωωχ ναιι δάγκωσε μου την κοιλιά, μμμμμ. Πωωω ναι, αχ ναι και το γατάκι μου... Αχ πως το γλύφεις έτσι αργά; Ακούς πως κάνει από τα υγρά; μούσκεμα είμαι. Ναι ναι ρουφα μου την κλειτορίδα ωωωω, ωωωω, ωωωωχ ;;

Έπιασε το κεφάλι μου και μου ζήτησε να γυρίσω για ένα πλαγιαστο 69.

Με πήρε στο στόμα της τρυφερά το ίδιο κι εγώ. Μουγκριζαμε και κουνουσαμε τις ��εκάνες μας από ένταση.

Σήκωσε τα πόδια της προς την κοιλιά της φαιρνο��τας μου την πίσω τρυπούλα της πιο κοντά στο στόμα μου.

- ωχ ναι κι εκεί θέλω τη γλώσσα σου, σε παρακαλώ...

- έχεις πολύ ωραίο κωλο μωρό μου, θα στα φάω όλα

Χουφτωνω τον κωλο της και κάνω εναλλάξ γλειφομουνι - γλυφοκωλι.

- ααααααχ, το λατρεύω αυτό που κάνεις μμμμμ λιώνω λιώνω.

Την ένιωσα παράλληλα να μου γλύφει τον κορμό του πέους μετά να μου ρουφάει τις μπάλες εναλλάξ. Μου χουφτωσε τον κωλο. Πέρασε τα πόδια μου κάτω από τις μασχάλες της.

Βρισκόμουν στημένος στα 4 με ανοιχτο κωλο.

Σήκωσε το κεφάλι της, ένιωσα την γλώσσα της στον κορμό κάτω από τις μπάλες, να κατευθύνεται προς την πίσω τρύπα μου.

Οταν ξεκίνησε να μου κάνει πολύ αργό γλυφοκωλι, μουγκρισα πρωτόγονα. Η πουτσα μου είχε χωθεί αναμεσα στα στήθη της. Η συνολική αίσθηση ήταν φανταστικη.

Τα μουγκρητα μας είχαν ανακατευτεί με τους ήχους από γλυψιμα σε ένα αμοιβαίο τρυφερό γλυφοκωλι.

Σύντομα σταμάτησα, σηκώθηκα και τη γύρισα στα τέσσερα. Μου τουρλωσε την κωλάρα της σα να ζητούσε να την κατασπαραξω.

Αποφάσισα να μπω με τη γλώσσα στο υγρό της μουνί. Έμπαινα όσο πιο βαθιά μπορούσα, ενώ η μύτη μου τριβοταν στην πίσω τρυπούλα της. Στη συνέχεια, ακουμποντας το πηγούνι στα χειλάκια της, έκανα γλυφοκωλι

- με τρελαίνεις, το ξέρεις; έχω βγει εκτός εαυτού... Βάλε μου τη γλώσσα σου πίσω, εεεεετσι, και πιο βαθειά.

Συνέχισα για ακόμα λίγο και σταμάτησα.

- Θαλεια σε θέλω, σε θέλω χωρίς όρια αυτή τη στιγμή.

- κι εγώ σε θέλω, το σώμα μου τρέμει συνέχεια με όσα μου κάνεις αγάπη μου.

Ανέβηκα πιο ψηλά, γλυφοντας την πλάτη της.

Έφτασα στο σβέρκο και την δάγκωσα

- Αααχχχχ,

μια κραυγή βγήκε από το στόμα της.

Έπεσε ίσια μπρούμυτα και γύρισε στο πλάι. Της χαιδευα τα μπούτια, τον κωλο, την κοιλιά, τα στήθη και συνέχιζα να δαγκωνω το σβέρκο της

- Ααααα κάνε μου ό,τι θες, με πεθαίνεις, έχω ανατριχιασει.

- Θάλεια, είσαι πανέμορφη γυναίκα αιθέρια, θέλω να κάνουμε έρωτα

- κι εγώ θέλω, να γίνουμε ένα...

Γύρισε το κεφάλι της να με φιλήσει στο στόμα και την έφτανα στην άκρη των χειλιών της.

Σηκώθηκα από το πλάι και την έφερα σε ιεραποστολικη στάση.

Η πουτσα μου ήταν πέτρα και τριβοταν στα μεγάλα κωλομέρια της, ενώ κάποιες φορές το πουτσοκεφαλο πέρναγε από τα τρυφερά της μουνοχειλα...

Φιληθηκαμε με πάθος και με έσφιξε πάνω της.

Της χάιδεψα το μέτωπο και τα μαλλιά καθώς την κοιτούσα στα μάτια.

Έπιασα το στήθος της και το έπαιξα γλυφοντας αργά την ρογα της.

- αααααχ τι άντρας είσαι εσύ... Με βασανίζεις τρυφερά...

ακούμπησα το πουτσοκεφαλο στα μουνοχειλα της.

Με κοίταξε και γούρλωσε λίγο τα μάτια.

Μπήκα πολύ αργά και με ρυθμό μέσα της.

Το στόμα της ήταν ανοιχτό και με κοίταζε στα μάτια, έφτασα στο βάθος της. Έμεινα εκεί. Δεν έκανα μπρος πίσω.

Πάρα μόνο μικρές κυκλικές κινήσεις μέσα της χωρίς να αλλάζω το βάθος που βρισκόμουν ενώ ��αυτόχρονα τριβοταν η κλειτορίδα της.

Μου έπιασε τον κωλο και με χαιδευε.

- αχ τι μου κάνεις, σε νιώθω πανέμορφα.

- είναι πανέμορφη η αίσθηση σου. Σε νιώθω ζεστή... υγρή... γλυκιά.

- είναι υπέροχο, χοντρό, ωωωω το νιώθω τελείως πρησμένο.

- Ωωωωω αγάπη μου, νιώθω να με ρουφάς με το γατάκι σου.

- αχ συνέχισε, ααααα δεν θέλω να σταματήσει αυτό που νιώθω.

Ο ρυθμός μας έγινε λίγο πιο έντονος όχι πιο γρήγορος. Έμεινα μέσα της χωρίς να κινούμαι σχεδόν καθόλου πια.

Ακουγόταν ο ήχος από τα αχόρταγα φιλιά στο στόμα. Σε λίγο με έσφιγγε στην αγκαλιά της και φιλιόμασταν με γλώσσα. Την ένιωσα να έρχεται σε έναν έντονο  οργασμό.

- αααααααχ ααααχ

Και μετά συνέχισε ψιθυριστά

- σε χύνω ωωωωχ, ναιιιι ααααααχ

Βγήκα τελείως και ξαναμπήκα αργά 3 φορές. Την τελευταία μπήκα όσο πιο βαθιά μπορούσα.

- αχχχχ αγάπη μου, είμαι δική σου, όλη δική σου.

Έτρεμαν τα πόδια της, τα μάτια της δάκρυζαν και το γατάκι της έκανε συσπάσεις.

- ααααχ είναι τρέλα, είναι φανταστικό, αγάπη μου.

Βγήκα και έτριψα λίγο την στύση μου στην κλειτορίδα της. Σκούπισα τα μάγουλα της από τα δάκρυα, και της τα φίλησα.

Ξάπλωσα δίπλα της και αγκαλιαστήκαμε.

Κοιταχτήκαμε για λίγο στα μάτια. Ένιωσα να με περιεργαζεται.

Γύρισε προς το μέρος μου και έβαλε το κεφάλι της στο στήθος μου. Δεν είχε ηρεμήσει, δεν είχε βρει τις ανασες της. Ένιωθα τα δάκρυα της στο στήθος μου.

Είχα βουρκωσει κι εγώ λίγο, με το συναίσθημα που μου έβγαζε.

Της φίλησα στο μάγουλο με αγάπη για να ηρεμήσει.

Γύρισε και με κοίταξε αθώα, ερωτικά και ξαφνιασμενη με τα υγρά κόκκινα μάτια της.

- είσαι πανέμορφο πλάσμα

- συγγνώμη... δεν το ελέγχω αυτό που συμβαίνει. Ένιωσα κάτι που...δεν έχω.... δεν ξέρω....

- Είσαι υπέροχη και τόσο γλυκιά. Θέλω να σε βλέπω χαρούμενη.

- είμαι, είμαι πάρα πολύ αλήθεια. Αδυνατώ να καταλάβω...

είπε και άρχισε να με χαϊδεύει.

Μου φίλησε τον λαιμό, μου δάγκωσε το πηγούνι και πήγε στο αυτί μου.

- πες μου τι θες να σου κανω... μου ψιθύρισε στο αυτί ενώ μου χαιδευε τον πουτσο για να με φέρει  σε πλήρη στύση.

Με έπαιζε με δύναμη περνώντας τα δάχτυλα της από το πουτσοκεφαλο

- είσαι απίστευτη...

-  σε νιώθω πολύ πρησμένο. Θέλω να σε κάνω να χυσεις

- θέλω να νιώσω πάλι το γατάκι σου

- πες το αλλιώς, θέλω να μιλάμε αλλιώς...

- το μουνακι σου, μου έλειψε ηδη...

- αχ θέλω να ανέβω στον χοντρό σου πουτσο. Σε πειράζει που μιλάω έτσι;

- μου αρέσει όπως κι αν μιλάς. Ό,τι κι αν κάνεις.

Με καβάλη��ε, χαιδεψε το μουνακι της, άνοιξε τα μουνοχειλα και τα έφερε στο πουτσοκεφαλο. Μου τον έπαιζε μπρος πίσω με τα μουνοχειλα της.

- σου αρέσει αυτό που κάνω;

 - Σε νιώθω ακόμα υγρή και με τρελαίνει αυτό.

- σε πονάω με το βάρος μου;

- Δεν θέλω να σκέφτεσαι έτσι. Θέλω να αφεθούμε και να το απολαύσουμε.

- το απολαμβάνω, σε απολαμβάνω ολόκληρο, πίστεψε με. Αλλά σκέφτομαι κι εσένα.

Έσπρωξα το πουτσοκεφαλο μέσα στο μουνακι της. Έκανε κίνηση και έσπρωξε το μουνί της προς τον έντονα πρησμένη μου διάθεση και μπήκα ολόκληρος.

Κουνιόταν μπρος πίσω και στηριζόταν στο στήθος μου. Την τράβηξα στην αγκαλιά μου, έγλειψα το αυτί και της ψιθύρισα

- ωωω είσαι πανέμορφη, γυναικαρα μου. Δεν χορταίνω να κοιτάω το πρόσωπο σου και το κορμί σου. Από την πρώτη στιγμή. Είσαι πολύ ερωτική και τρυφερ γυναίκα. Με τρελαίνει το πως παίζεις με το σώμα σου. Η μυρωδιά σου, η γεύση των χειλιών σου, όλα ταραζουν τις αισθήσεις μου.

Όσο της μιλούσα ένιωθα πιο έντονο την κίνηση της για διείσδυση.

- εσύ, εσύ μου τα βγάζεις όλα. Νιώθω την φωτιά σου, την ώρα που είμαστε ένα.

- αααααχ  κάνε ό,τι θες. Αλήθεια. Σε θέλω όσο τίποτα άλλο.

-  σου κάνω έρωτα όπως έχω φανταστεί. Με το ρυθμό μου.

- κάνε μου όπως θες,  δεν κουνιέμαι καθόλου, ωχ κορμαρα μου, αγάπη μου, έτσι έτσι

- μμμμ σ' αρεσει όπως κουνιέμαι;

- αχ παιχνιδιαρα μου εσύ. Δεν με νιώθεις; με έχεις φτάσει στα όρια μου

- αχ ναι νιώθω τον χοντρό σου πουτσο να μου ανοίγει το μουνακι...

Αποφάσισα να το κάνω λίγο πιο spicy.

Έπιασα τα χέρια της τα έβαλα πάνω από τα δικά μου και χαιδευαμε τα μπούτια της. Στη συνέχεια με οδήγησε εκείνη στην κοιλιά της, στα στραγγυλα μυτερά στήθη της, τα οποία χαϊδευαμε και οι δύο.

Ένιωσα την υγρασία στο μουνακι της να μεγαλώνει. Τι υπέροχη αίσθηση.

Πέρασα το χέρι μου στο λαιμό της και βγήκε ένας αναστεναγμός βαρύς. Συνέχισα να κινούμαι σε λαιμό και στέρνο.

- είσαι πολύ ερωτική γυναίκα, δεν σε χορταίνω με καμία αίσθηση

- ααχ κι εγώ, μη σταματάς αυτά τα χάδια σε παρακαλώ

Έβαλα τα χέρια της στα στήθη της, κι εγώ συνέχισα να χαϊδεύω τον λαιμό της και την κοιλιά.

Σταμάτησε την κίνηση στην λεκάνη της. Σταμάτησε κάθε κίνηση.

Με κοίταξε με λίγη ντροπή. Πέρασα το χέρι μου από το λαιμό στο πρόσωπο της.

Πέρασα απαλά τον αντίχειρα πάνω από τα χείλη της.

Έβγαλε την γλώσσα της, μου έγλυψε το δάχτυλο και μετά το έβαλε στο στόμα της. Το δάγκωσε και το έπαιζε με τη γλώσσα της

- αααααχ τι γυναικάρα είσαι εσύ μωρό μου.

Άρχισε πάλι να κουνάει την λεκάνη της πάνω κάτω. Έβγαλα το δάχτυλο από το στόμα της. Συνέχισε ακόμα πιο αισθησιακά τώρα. Ενώ παράλληλα χαιδευε και εκείνη το σώμα της.

Έβαλα πάλι το χέρι μου στο λαιμό της και το άλλο στο ξεκίνημα του κωλου τους

Έκλεισε τα μάτια σήκωσε το κεφάλι προς τα πάνω. Έπιασε τα μπούτια της συνέχισε χαϊδεύοντας την κοιλιά της.

Χωρίς να σκεφτώ, το χέρι μου, από τα οπίσθια της, πέρασε στα πόδια της και άρχισε να ακολουθεί απαλά την διαδρομή που έκαναν τα χέρια της.

Χαϊδευε τις βυζάρες της κυκλικά, περνώντας τα δάχτυλα ή τα νύχια της από τις θηλες της.

Έγινα πέτρα και το ένιωσε αμέσως.

Άνοιξε τα μάτια της, με κοίταξε και αναστέναξε

- είσαι όνειρο, καυλιαρα μου

- Μμμμ σου αρέσει να παίζω το σώμα μου;

- είσαι έρωτας, οπτασία, κορμαρα μου εσύ.

- αγάπη μου έχω ανατριχιασει, δεν το έχω ξανακάνει.

Της έπιασα το λαιμό λίγο πιο σφιχτά και της χουφτωσα το ένα στήθος. Έβαλε το χέρι της πάνω στο δικό μου και εσφιξε...

- σφίξε με άντρα μου, έτσι έτσι, ναι κι άλλο λίγο, έχω ανατριχιασει ολόκληρη.

Ανεβοκατεβαινε με πάθος πιο έντονα.

Κάποια στιγμή λαχανιασε,κουράστηκε και σταμάτησε.

Ξάπλωσε πάνω μου και φιληθηκαμε με γλώσσα.

Είχε ξαπλώσει πάνω μου πια και κουνουσε την λεκάνη της.

Την είχα αγκαλιά και της χαϊδευα την πλάτη και τον κωλο.

Τα σώματα μας είχαν πάρει φωτιά.

- μμμμμ τι ήταν αυτό μωρό μου, είσαι τρέλα.

- ααααχ αγόρι μου, τι μου βγάζεις με την φαντασία σου, νομίζω πως δεν θαντεξω και πάλι.  Έχεις πρηστεί κι άλλο, σε νιώθω

- προσπαθώ να κρατηθώ, να μην χυσω το μουνακι σου.

- αχ σε νιώθω να το γεμίζεις , τι γλυκό έρωτα που κάνουμε, αχ ναι άγαπη μου

- ωωωω θέλω να μου χυσεις τον πουτσο πάλι.

-  μμμμμμ  θα στον χύσω και μετά θα στα φέρω στο στόμα.

- αααααχ καυλιαρα μου, γυναικάρα μου.

- αχ ναι πάρε με, το μουνακι μου καίει, χύσε με σε παρακαλώ...

Αρχίζω να κουνιέμαι, μπαίνω λυσασμενα αλλά όχι πολύ γρήγορα.

Φαιρνω δύο δάχτυλα, τον δείκτη και τον μεσαίο, στα χείλη της. Μου τα φιλάει, τα γλύφει, τα βάζει στο στόμα της και τα πιπιλαει.

- Τι γυναίκαρα είσαι... Ο ερωτισμός σου...

μου ξυπνα πρωτόγονα αισθήματα,

λέω και βγάζω τα υγρά δάχτυλα από τα χείλη της, τα πλησιάζω στον κώλο της, τον ζουλαω, ρίχνω μικρα σκαμπιλια.

- ααααχ, σ'αρεσει η κωλαρα μου, σε καυλώνει;

-  λατρεύω τα πάντα σου

- θέλω να σε νιώσω παντού, παντού όμως...

Ακαριαία φιλιομαστε και οι γλώσσες παίζουν κυκλικά. Ταυτοχρονα βάζω τα 2 δάχτυλα αργά στην τρυπούλα της πίσω χωρίς αντίσταση. Νιώθω να μουγκριζει

Τα βγάζω τα φέρνω στο πρόσωπο μου, τα μυρίζω.

- ωωω υπέροχα

Και γλυφω τα δάχτυλα μου.

Παράλληλα πλησιάζει και τα γλύφει και εκείνη με κλειστά μάτια.

Στη συνέχεια τα βάζω αργά πάλι στην πίσω τρυπούλα της και της δαγκωνω απαλά το κάτω χείλος.

Ο ρυθμός μας γίνεται πιο άγριος.

Η γλώσσα μου είναι στο στόμα της και με παίζει σαν να με τσιμπουκωνει.

Ακούγονται μουγκρητα απόλαυσης και από τους δύο.

Φιλιομαστε με πάθος, ενώ λικνίζεται αισθησιακά. Δίνει ρυθμό στη διείσδυση τόσο στο μουνακι της όσο και στον κωλο.

Περνάει το χέρι της και μου χαϊδεύει τις μπάλες. Τις τραβάει οριακά. Ανοίγω λίγο τα πόδια και τα δάχτυλα της περνάνε και χαϊδεύουν τον κορμό κάτω από τις μπάλες και την τρυπούλα μου.

Νιώθω ήδη απίστευτα και έτοιμος να χύσω χωρίς να μπορώ να κρατηθώ πια άλλο.

- Μμμμ αγάπη μου, δεν αντέχω άλλο

- σε νιώθω παντού αγάπη μου, ααααχ τι μου κάνεις, με γεμίζει ο έρωτας που μου κάνεις

- ωωωω σε χυνω, έρχεται αγάπη μου, θα σε χυσω πολύ.

Αμέσως σηκώνεται, ακουμπάει τα μουνοχειλα της στον κορμό μου, και τρίβεται πάνω.

Παράλληλα δεν έχει σταματήσει να με φιλάει και να μου μιλάει ψιθυριστά.

- χύσε με έρωτα μου, το θέλω πολύ

- αααααχ ναι σε χυνω, αααα σε λατρεύω, ναι.

Άρχισα να χυνω ποσότητα σπέρματος  κι ένιωσα πως αδειάζω.

- ναι αγόρι μου ναι. Αχ πως με χυνει έτσι η χοντρή σου πουτσα...

Κατέβηκε μου ρούφηξε το πουτσοκεφαλο κοιτώντας με λάγνα και τρυφερά, και καταπεινοντας τις τελευταίες ριπές.

Ειχα χαθεί...

Μετά έγλυψε αργά το σπέρμα από την κοιλιά μου ενώ παράλληλα είχε ανοιχτά τα πόδια της και χαϊδευε τη μουναρα της.

- Τι παιχνιδιάρα γυναίκα είσαι εσύ;

- εσύ με κάνεις έτσι.

- θέλω να μου δώσεις να γλύψω τα  δαχτυλάκια που παίζεις το μουνακι σου.

Δεν το έκανε. Συνέχισε να παίζει το μουνακι της.

Σύντομα άρχισαν να πετάγονται πιτσιλιές. Κάποιες έφτασαν στο πρόσωπο μου.

Πλησίασα το μουνακι της και το έγλυψα αργά ενώ έπαιζε ακόμα με τα δάχτυλα της.

- Ωωωωω ναι φαε το μουνακι μου και τους χυμούς μου μωρό μου,

 άνοιξε το μουνακι με τα δάχτυλα της.

Μετά έβαλε 2 δάχτυλα μέσα και μου τα έδωσε στο στόμα.

 Ήρθε στην αγκαλιά μου και με φίλησε με πάθος.

Σκούπισε με τα χείλη της τις σταγόνες στο πρόσωπο μου. Απολάμβανα με κάθε τρόπο τα απαλά χείλη, τον ερωτισμό της. Την φίλησα και πάλι στα μαγουλα πολλές φορές.  Μείναμε αγκαλιά μέχρι να βρούμε τις ανάσες μας και να επανέλθουμε στην πραγματικότητα.

- ήταν πολύ τρυφερό και έντονο όλο αυτό. Πάρα πολύ, πάρα πολύ

- Είσαι υπέροχο πλάσμα, είσαι γυναικάρα.

- δεν μπορώ να σου εξηγήσω πως ένιωσα και πως νιώθω ακόμα. Μου ήρθαν και έρχονται ακόμα να πω λέξεις που δεν έχω ξαναπεί.

- Όπως;

- δεν μπορώ να τις πω. Εσένα σου ήρθε να πεις κάτι;

-  Ένιωσα πως έχω μια Θεά μπροστά μου.

Ειχα παραδοθεί τόσο στις αισθήσεις και την απόλαυση σου που και να είπα κάτι δεν το σκέφτηκα. Απλά το είπα. Δεν είχα φραγμούς στη σκέψη.

- όταν είχα τουρλωσει και έβαζες τη γλώσσα σου μέσα, σκέφτηκα πως με...

Ξεκωλιαζεις με τη γλώσσα σου

- Μμμμ γλυκούλα μου

Μου έδωσε φιλί στο στήθος, και με χαϊδεψε.

- στα κλάματα μου πριν, ένιωσα πληρότητα μέσα. Κατάλαβα αυτό που λένε εραστής, ταύρος... και το άλλο.

- ποιο άλλο;

- μου βγήκε να πω, πως είσαι ο γαμιάς μου, πως θέλω να χυσεις μέσα μου. Ένιωθα τόση χαρά που δεν μπορούσα να συγκρατησω τις σκέψεις μου.

- μου αρέσουν όλα σου. Δεν σε χορταίνω.

Είσαι μοναδική γυναίκα. Η ταυτόχρονη διείσδυση σου άρεσε;

- ένιωσα περίεργα στην αρχή, αλλά μετά ήταν όνειρο γλυκό και τρέλα ταυτόχρονα. Είχα χαθεί.

Φιληθηκαμε και πάλι ενώ δεν σταματούσα να την χαϊδεύω.

Δεν είχε περάσει ούτε μισή ώρα αλλά είχαμε χαθεί στον χρόνο.

Πήγα και έφερα λίγο νερό. Σταμάτησα και χάζεψα λίγο το σώμα της.

Την έβλεπα να πίνει νερό και την σκαναρα σπιθαμή προς σπιθαμή.

Πρότεινα να κάνουμε ντους μαζί.

- θα μπω λίγο μόνη μου να πλυθώ τοπικά.

Στο υπόλοιπο σώμα θέλω να μείνω με τη μυρωδιά σου.

Πηγε στο μπάνιο και ��κουσα να τρέχει νερό στην ντουζιέρα.

Προσπαθούσα να χωνέψω τι είχε γίνει.

Ποιες ήταν οι πιθανότητες να συμβεί όλο αυτό, τι τυχερός και άτυχος που ήμουν ταυτόχρονα.

Βγήκε από το μπάνιο τυλιγμένη με πετσέτα, με μάτια κλαμενα. Με κοίταξε που ήμουν γυμνός στο κρεβάτι.

Την κοίταξα έχοντας κόμπο στο λαιμό.

- Έλα εδώ, είπα και άνοιξα τα χέρια μου.

Έβγαλε την πετσέτα, κι έμεινε γυμνή. Σηκώθηκα και την πήρα αγκαλιά.

Ξάπλωσαμε στο κρεβάτι και κουρνιασαμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου έχοντας σκεπαστεί πλήρως με ένα σεντόνι.

Κοιτουσαμε ο ένας τον άλλον έχοντας ένα χαμόγελο ευτυχίας. Δεν είχαμε πολύ χρόνο μέχρι τον αποχωρισμό.

Οι πρώτες ακτίνες φωτός έμπαιναν στο δωμάτιο.

Ξημέρωνε ...

[aivyaivyko]

Μόνο αυτός που ρισκάρει να πάει πολύ μακριά

μπορεί να ανακαλύψει ποσό μακριά μπορεί να πάει (Τ Σ Έλιοτ)

[taylorforelizabeth]

Είμαι σε δίλημμα. Δεν ξέρω αν είναι θέμα αναποφασιστικότητας, αλλά ώρες ώρες πραγματικά απορώ με το εκπαιδευτικό σύστημα που απαιτεί και περιμένει από παιδιά 17 χρόνων να αποφασίσουν για το μέλλον τους. Θέλω να ακολουθήσω ένα επάγγελμα που με εκφράζει και με κάνει να νιώθω εγώ. Με ενδιαφέρει η ψυχολογία, η νομική, αλλά και το παιδαγωγικό δημοτικής εκπαίδευσης, προς το παρών. Περισσότερο παρεκκλίνω προς την νομική. Αλλά φοβάμαι. Κάποτε είχες πει και εσύ αλλά και πολλοί άλλοι που τους μίλησα: «Μακριά από μπατσοσχολές και καλή επιτυχία!». Δεν θέλω να επιλέξω την νομική και να γίνω σαν εκείνους τους δικηγόρους, δικαστές και εισαγγελείς που δωροδοκούνται ή κλείνουν τα μάτια τους σε θέματα δικαιοσύνης. Θέλω να βοηθήσω κάθε άνθρωπο που έχει πέσει θύμα φασισμού ή οποιασδήποτε άλλης περίπτωσης. Ζητάω την γνώμη σου ως άνθρωπο που θαυμάζω, με παρακινεί και με κάνει να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου. Θεωρείς ��τι η νομική θεωρείται μπατσοσχολή ή είναι μια ευκαιρία για την απόδοση δικαιοσύνης και ισότητας σε οποιονδήποτε έχει πέσει θύμα;

Ποτέ των ποτών και σε κανένα σύμπαν η νομική δεν θα είναι έστω και κοντά με τις μπατσοσχολες, για τον απλούστατο λόγο και μόνο ότι η νομική, απαιτεί σκέψη. Κριτική σκέψη. U see, ο μπάτσος, αποτελεί εκτελεστικό όργανο. Ο νομικός, είτε δικηγόρος, είτε πρόεδρος του ΣΤΕ έχει αντιληφθεί το νόμο ως φιλοσοφική βάση και όχι τιμωρία/ αποτέλεσμα. Τώρα, το παιδαγωγικό ναι δεν έχει το prestige της νομικής όμως είναι λειτούργημα με όλη τη σημασία της λέξης. Όσο σημαντικός είναι ένας γιατρός, άλλο τόσο και ο δάσκαλος, το να σμιλεύεις ένα παιδικό μυαλό στον αυριανό ενεργό άνθρωπο είναι κάτι πάρα πολύ μεγάλο και θέλει χάρισμα, όρεξη και υπομονή. Η ψυχολογία παίζει ρόλο σε όλα τα παραπάνω και μπορείς να ασχοληθείς εντελώς ανεξάρτητα, είναι μια βατή επιστήμη που και αυτοδίδακτη να είσαι, θα το βρεις, όσο το ψάξεις και διαβάσεις τόσο θα μάθεις, δεν αναφέρομαι στην ψυχιατρική αλλά καθαρά στην ψυχολογία ως πεδίο. Παρ όλα αυτά, 17 χρονων είσαι ακόμα παιδί, όσο και να σε πείθουν για την ωριμότητα σου, θα διαβάσεις και στην ψυχολογία αν ποτέ ασχοληθείς, ότι μέχρι τα 23- 25 -πλέον- θεωρούμαστε έφηβοι.

Τώρα, οτιδήποτε και αν επιλέξεις σε μια διεφθαρμένη χώρα, όπως ανέκαθεν ήταν και παραμένει η Ελλάδα, είναι δική σου επιλογή κατά ποσο θα σε ρουφήξει το σύστημα, η ζωή, η μικροαστιλα και η ασχήμια αυτού του κόσμου. Γενικά αλλά και ειδικά. Το καλύτερο που μπορείς να κανεις είναι να πας με την επιλογή που ζυγίζεις καλύτερα και μπορείς να σε δεις μελλοντικά, έπειτα κανεις ειδικότητα που εκεί καθορίζεται και με τι ακριβώς ασχολείσαι και έχεις άλλη μια 2- 3ετια εκεί ώστε να αποφασίσεις αν θέλεις να σπουδάσεις ξανά σε εντελώς άλλη κατεύθυνση, ή με ο,τι εφόδια έχεις λάβει να τα εξελίξεις προς αυτό που αρχικά επέλεξες. Η νομική σου ανοίγει ΟΛΕΣ τις πόρτες λόγω της βαρύτητας που έχει ως σχολής, αν όμως επιλέξεις την εκπαίδευση εκεί ενδεχομένως να έχεις περισσότερη επαφή με τον άνθρωπο, & αντί να υπερασπίζεσαι, θα προλαμβάνεις. Μην ξεχνάς ποτέ ότι έχεις πάντα χρόνο αν πραγματικά θέλεις να τα κανεις όλα, να αλλάξεις γνώμη ή και τα δυο.

Η ζωή θα σε πάει εκεί που πρέπει, να μένεις πιστή στο μυαλό και τις αξίες σου, θα το βρεις το χάρισμα και την κλίση σου, και όταν έρθει η στιγμή, trust it ❤️

[ouranos77]

Το μυαλό μου σταμάτησε σε εκείνη την μέρα που χορέψαμε αγκαλιά…

17 Σεπτέμβρη

Λίγο νωρίτερα ετοιμαζόμουν να σε συναντήσω, ψιχαλιζε, εβαλα το φούτερ σου, οι κινήσεις μου απότομες, βιαστικές. Δεν ήθελα. Δεν ηθελα να φύγεις. Βρεθήκαμε. Πήραμε ένα τηλέφωνο και ξεκινήσαμε να πάμε να αποχαιρετήσεις ένα πρόσωπο. Εγώ ήμουν πολύ αμήχανη, ήμουν στον κόσμο μου, στα χαμένα. Μου μιλούσες αλλα δε σε άκουγα. Μου μιλούσες αλλα το μυαλό μου ήταν στο τι θα ακολουθήσει, στο τι θα ξημερώσει. Ήμασταν όρθιοι πάνω στο ποδήλατο στην μέση του δρόμου. Με ρώτησες τι θέλω να κάνουμε. Ξενερωσες που φερόμουν περίεργα και αναποφάσιστα. Εγώ αποκρίθηκα πως δεν έχω θέμα όπου και να πάμε. Μα βαθιά μέσα μου, δεν ήθελα τον κόσμο, δε γούσταρα την βαβούρα, ήθελα οι τελευταίες ώρες να είναι κάπου μόνοι μας αγκαλιά. Εν τέλη βρήκαμε ένα μέρος, είχε βραδιάσει. Πεινουσα, ήθελα κάτι ζεστό, εσυ ειχες φάει, επομένως δεν ήθελα να πάρουμε κάτι και να τρωω μόνο εγώ. Εν τέλη πηγαμε στο ψιλικατζίδικο και πήραμε δυο κρύα σαντουιτς. Με άφησες εμένα να διαλέξω ποιο θέλω , δεν είχες θέμα, είχες δοκιμάσει παλιότερα το ένα από τα δυο, μαζί μου. Πάντα μαζί μου δοκίμαζες καινουρια πράγματα. Αφού το έφαγα, συνειδητοποίησα ότι τελικά πεινουσες, και σου γκρίνιαξα λίγο γιατί δε πήραμε κάτι ζεστό. ‘Οοχου γκρίνια, μη γκρινιάζεις, όλο γκρινιάζεις’ και γέλασες. Κατσαμε κατω σε μια γωνία, και ακουμπησαμε τις πλάτες μας σε ένα τσιμέντο. Ήταν ζεστό. Μα είχε κρύο. Κατευθείαν χωρις δεύτερη σκέψη, χώθηκα στην αγκαλιά σου, χώθηκα σαν μικρό μωρό μέσα στα χέρια σου. Ήρθε η στιγμή που περίμενα όλη την μέρα. Δεν ήθελα να τελειώσει. ‘Σφιξε με’ -δε πάει αλλο έλεγες. Και όντως δε πήγαινε άλλο, και ας μην μου έφτανε ποτε η απόσταση πνοής.

‘Μην με ξεχάσεις’

‘Δε θα σε ξεχάσω ‘

‘Να μαγαπας’

‘Θα σαγαπαω’

Ακολούθησαν ατέλειωτες υποσχέσεις και πολλά πολλά ‘σαγαπω’

Τι όμορφο να ζει κανεις, σκέφτηκα, δίπλα σου.

Είχε αερα, είχε πάρει την σακούλα. Την κυνηγούσα για κάμποσα λεπτά γιατί δεν ήθελα να αφήνουμε σκουπίδια κάτω. Εσυ με παρατηρούσες από μακριά και γελούσες.

Ήμασταν ερωτευμένοι.

Σε παρακαλούσα να μην με ξεχάσεις. Θα έφευγες, θα εμένα μόνη μου για πρώτη φορά. Πως θα συνέχιζα; Πως θα σου χαϊδευα το κεφαλάκι; Ποιος θα σε πρόσεχε; Είχα μια χαρμολύπη.

Χαρά γιατί τα κατάφερες. Χαρά γιατί τα καταφέραμε μαζί. Χαρά γιατί θα γινόταν το όνειρο σου πραγματικότητα. Χαρά γιατί θα έφτιαχνες την ζωή σου, θα δημιουργούσες την δικιά σου ζωή εκεί.

Λύπη γιατί δε θα ήμουν μέσα σε αυτήν. Λύπη γιατί δε θα ήμασταν μαζί, έτσι όπως ειχα μαθει. Λύπη γιατί θα έπρεπε να συνεχίσω μόνη μου. Κατσαμε παρακάτω… αφήσαμε τα πράγματα σε ένα άδειο σκοτεινο παγκακι και σηκωθήκαμε. Βασικά σε σήκωσα γιατι μου χρωστούσες έναν χορό. ��ο τι αισθάνθηκα όσο ήμασταν όρθιοι αγκαλιά, σε ένα άλλο ποστ, διότι δε θα χωρέσει εδώ… Κρύο όμως είχε δεν νομίζεις; Ξεκινησαμε για τον γυρισμό, με πήρες αγκαλιά στην πλάτη σου…. είχε κλείσει η πόρτα, όποτε πηδηξαμε από τα κάγκελα

Κλπ κλπ κλπ. εκείνο το βράδυ δε κοιμήθηκα. Ξημέρωμα έφυγες.

Σου έδωσα μια σακούλα με γλυκα. Σε αγκάλιασα σφιχτά, σε σταύρωσα και σε παρατηρούσα περήφανη απο μακριά να κατεβαίνεις την κατηφόρα του σπιτιού μου, να παίρνεις τον δρόμο της καινούριας ζωής… πάντα αυτή η κατηφόρα σε έπαιρνε μακριά μου…

20-12-23

[psychotiko-epeisodio]

Εκείνο το βράδυ, με διελυσες βγάζοντας από το στόμα σου μόνο μια λέξη:Φεύγω! Οτιδήποτε είπες από εκεί και ύστερα,δεν άκουσα ούτε συλλαβή.Ειπες φεύγω και περίμενα για λίγο να αρχίσεις να γελάς και να μου λες πως έκανες κάποιου είδους πλάκα.Μα τα μάτια σου ήταν τόσο ψυχρά σαν τον χειμώνα που βγάλαμε παρέα.

Δεν γέλασες ,όμως ούτε και εγώ.Και άρχισα να σε κουβεντιάζω από εδώ και από εκεί μήπως κλέψω τίποτα ελπίδες,και ας μου τις είχες στερήσει εσύ όλες.Ξεφτιλιζεσαι μου 'λεγαν.Δεν αξίζει τον κόπο.Και έπαψα να σε συζητάω γιατί δεν καταλάβαινε κανείς πια.Ουτε καν εγώ.

Κοντοσταθηκα απάνω στο τετράδιό που μου 'χες κάνει δώρο,τότε που φαινοσουν να νοιάζεσαι για εμένα.-Ηξερες πόσο μου αρέσει να γράφω.Το 'χα γεμίσει ποιήματα αφιερωμένα σε εσένα,η μαλλον-αφιερωμενα σε αυτό που ένιωθα εγώ για εσένα -και για το πώς φαινοσουν στα μάτια μου.Αυτο που έγινες δεν έμοιαζε με τίποτα από αυτα.Δεν ήσουν εσύ ο άνθρωπός στον οποίον αναφερομουν.Εκεινος,έγραφα,πρόσεχε τα συναισθήματα μου σαν να 'ταν φτιαγμένα από πορσελάνη.Με φιλοξενούσε στο κρεβάτι του,και στην καρδιά του και με άφηνε να τα αποκαλώ «σπιτι μου»,αφού ήξερε ότι ήταν το μόνο σπίτι που γνώριζα.Με κοιτούσε και χαμογελούσε και το χαμόγελο του φώτιζε ολόκληρο τον κόσμο μου.Με πήγαινε από εδώ και από εκεί για να μου δείξει και να μου μάθει,όσα δεν είχα δει ποτέ μου.

Εκείνο το βράδυ ωστόσο,εκλαψα τόσο πολύ που δεν έριξα δάκρυ από τότε.Θρηνουσα σιωπηλά,όσα δεν καταφέραμε ποτέ να γίνουμε.Οσα έγραφα σε αυτό το γαμημενο το τετράδιο, ήταν φαντασιες του μυαλού μου τελικά και ποτέ υπαρκτά.

Και σε έβρισα,και ούρλιαξα και ξέσπασα και έκανα κάθε τι που κάνει κάποιος που πληγώθηκε.Μεχρι που κουράστηκα,τα μάζεψα και έφυγα και σε κουβάλησα μαζί μου και εδώ.Και ήλπιζα ακόμη και χιλιόμετρα μακριά σου να σε δω έξω από το σπίτι,πράγμα απίθανο.Περιμενα καθώς σε καλώ,να βγει η πουτανα η γραμμή για μια φορά διαθέσιμη,πράγμα που δεν έγινε ποτέ.Συνεχισα να ζω με φαντάσματα,όπως είχα μάθει να κάνω τόσο καιρό άλλωστε.Και εσύ συνεχίζεις να κάνεις αυτό που έκανες πάντα και ξέρεις αρκετά καλά,να αδιαφορείς.

Είπα και εγώ αυτό το "φεύγω "λοιπόν,και ας μην το άκουσες ποτέ.Και ας μην στο είπε κανείς,και ας μην το πίστεψα ποτέ.Το είπα και λειτούργησα σαν να το εννοώ,μέχρι να το εννοήσω κάποια στιγμή.Σταματησα να νιώθω πως σε προδίδω κάθε φορά που αφήνω κάποιον άλλον να με αγγίζει.Σταματησα να αγοράζω την κολώνια που μου έλεγες πως που πάει,η να ακούω τα βράδια το τραγούδι που μου είχες αφιερώσει το πρώτο βράδυ που κοιμηθήκαμε μαζί.Μονο να σου μιλάω δεν σταμάτησα ποτέ,μέσα από τα ποιήματα που σου γράφω,μόνο που πια είναι λιγάκι πιο ρεαλιστικά.Εσυ είσαι εκεί,εγώ είμαι εδώ και όλα τα υπόλοιπα εννοούνται.

-το μύνημα που ποτέ δεν έστειλα.

[mulhollanddrive2020]

“Η Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό κι Εμάς” του Βασίλη Κεκάτου (2019)

-Τι; Φεύγεις;

-Α-χα.

22,50 ευρώ. Το αντίτιμο της διαδρομής είναι η αναγκαία απόσταση ανάμεσα στον ουρανό και τον κινητήρα. Δύο άνθρωποι, ντυμένοι, αλλά γυμνοί, παλεύουν με τον φόβο αυτής της απόστασης και της ατελείωτης διαδρομής. Φαινομενικά, είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Όπως πάντα στον έρωτα, ο ένας προσέρχεται από την θέση αιτούντος. Το ποιος είναι αυτός, αιωρείται σαν αυτοσχέδιο οριγκάμι που παλεύει να πετάξει μακριά από την καταστροφή της φωτιάς. Αυτός που θα βάλει την φωτιά είναι αυτός που καίγεται. Ο άλλος, είναι αυτός που καίγεται περισσότερο. Να παραδοθεί. Λίγα πράγματα έχουν σημασία στον έρωτα εν τέλει. Να μπορείς να κοιτάξεις τον άλλο στα μάτια, να αντέχεις τον καπνό, κυρίως να αντέχεις, και να μην φοβάσαι να μοιραστείς ένα τσιγάρο, ακόμα κι αν ματαιώσει για πάντα το ταξίδι στον ουρανό. 

1000 κυβικά. Το αναγκαίο μέσο. Εάν υπάρχει αυτή η μηχανή και το ��ς που μπορεί να σε πάει δεν είναι βέβαιο, λίγα πράγματα είναι άλλωστε βέβαια, σε κάθε περίπτωση όμως μοιράζει την απόσταση ανάμεσα στον ουρανό και την γη, όπως μοιράζεται η σέλα. Δεν έχει σημασία τι υπονοείται ή το ποιος θα καθίσει μπροστά. Άλλωστε, τον ουρανό μόνο κουλουριασμένοι μπορεί να τον δούμε.

Τα φώτα στο βάθος και η λωρίδα στον δρόμο θα είναι πάντα εκεί, για να θυμίζουν το ατέλειωτο ταξίδι και το ότι η γη έχει ένα κουκούλι, έχει το κουκούλι της, που μας κρύβει τον ουρανό.

Σωτήρης Κουτσούκος

photo: IMDB

https://cinobo.com/distance-between-us-and-the-sky

[justforbooks]

Οι τέλειες πατάτες ογκρατέν από έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς φαγητού του 20ού αιώνα.

O Édouard Alexandre de Pomiane δεν ήταν επαγγελματίας μάγειρας. Ήταν γιατρός μικροβιολόγος και διαιτολόγος στο Ινστιτούτο Παστέρ, με λατρεία για το φαγητό. Ως ειδικός επιστήμονας μελέτησε τη θρεπτική αξία των υλικών, τη σημασία που έχει η διατροφή για την υγεία και την ιστορία του φαγητού, κάνοντας ολόκληρη διατριβή στη χημεία της μαγειρικής, και εξήγησε τους λόγους για τους οποίους μπορεί να πετύχει ή να αποτύχει μια συνταγή, βοηθώντας τους νέους μάγειρες να καταλάβουν τη συμπεριφορά των υλικών και να αποφεύγουν μαγειρικά λάθη. Εξήγησε επίσης με απλά λόγια, χωρίς επιστημονικούς όρους και βαρετές αναλύσεις, γιατί μερικές φορές, ό,τι και να κάνεις, κάτι θα πάει στραβά και κάποιο πιάτο θα αποτύχει. Η κουζίνα έχει πιο πολλές αποτυχίες από επιτυχίες, ακόμα κι αν μαγειρεύεις συνέχεια το ίδιο πιάτο. Δεν έχει να κάνει μόνο με την ποιότητα των υλικών και τον τρόπο που μαγειρεύεις, τη μέθοδο, αλλά και με τη διάθεση, τον λόγο που μαγειρεύεις και το χέρι, την προσοχή που θα δείξεις στο πιάτο και την αφοσίωση, γιατί μερικές φορές είναι ζήτημα μερικών λεπτών, ακόμα και δευτερολέπτων, το αν κάτι θα είναι θρίαμβος ή καταστροφή. Ο Pomiane ήταν και ένας σπουδαίος συγγραφέας, έγραψε βιβλία που σήμερα είναι κλασικά για τη γαλλική κουζίνα, όπως το Cooking in ten minutes και το Cooking with Pomiane, ένα πολύ σημαντικό βιβλίο, βίβλος για τη γαλλική κουζίνα για μια γενιά σεφ που τη θεωρούσαν υπερβολικά δύσκολη και περίπλοκη, το οποίο τον έβαλε στο πάνθεο των σημαντικότερων συγγραφέων φαγητού του 20ού αιώνα.

Πρωτοκυκλοφόρησε στα γαλλικά τη δεκαετία του 1930 (το 1962 στα αγγλικά), με οδηγίες απλές και χρήσιμες, και επεξηγήσεις για τον τρόπο που συμπεριφέρεται το φαγητό, κάνοντας για πρώτη φορά τη γαλλική κουζίνα προσιτή σε όλους. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν ήταν απλώς ένα βιβλίο με συνταγές, παρότι περιέχει πάνω από 300. Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει (και αντέγραψαν αργότερα όλες οι Αγγλίδες συγγραφείς φαγητού) είναι οι ιστορίες που τις συνοδεύουν, που είναι διασκεδαστικές και χαρακτηρίζουν μια ολόκληρη εποχή. Ο Pomiane ταξίδεψε πολύ και κατέγραψε συνταγές κυρίως μεσογειακές και μεσανατολίτικες, τις οποίες παρουσιάζει όσο πιο απλά γίνεται ανάμεσα στις γαλλικές, με μια εξαιρετική αρμονία. Όπως τη συνταγή για αγκινάρες και κουκιά (α λα γκρεκ) που κατέγραψε στην Αθήνα την εποχή του βασιλιά Γεωργίου, σε ένα κουτούκι της Πλάκας.

«Έμαθα να φτιάχνω αγκινάρες a la grecque πολλά χρόνια πριν, στην πορεία ενός παρατεταμένου ταξιδιού στη Μέση Ανατολή» γράφει. «Από την αποβάθρα του Πειραιά παρακολουθούσα το ατμόπλοιο που με είχε φέρει να σαλπάρει για τη Μαύρη Θάλασσα, ενώ παρέμενα, έστω και για λίγο, στη χώρα του Ομήρου.

Έπειτα γύρισα. Η Ακρόπολη ήταν μπροστά μου. Από απόσταση ο Παρθενώνας φαινόταν αρκετά καινούργιος, ολόλευκος, άσπιλος κάτω από τον γαλάζιο ουρανό. Ξαφνικά μεταφέρθηκα από τον κόσμο των βιβλίων και των θρύλων σε αυτόν της πραγματικότητας. Ολόκληρη η Αρχαία Ελλάδα απλωνόταν μπροστά μου.

Αν ήμουν ο Ρενάν ίσως να είχα απαγγείλει μια προσευχή που να είναι άξια της ομορφιάς της Ακρόπολης. Δεν ήμουν, έτσι μπορούσα μόνο να παραμείνω βουβός και, σαν πιστός προσκυνητής, ανέβηκα τον ιερό λόφο με τα πόδια, περιφρονώντας και τα άλογα και την άμαξα που μου προσφέρθηκαν.

Πέρασα ολόκληρο το απόγευμα ανάμεσα στις καυτές πέτρες περιεργαζόμενος το εγκαταλελειμμένο τοπίο μπροστά μου, αλλά το στομάχι μου με επανέφερε στην πραγματικότητα. Έπρεπε να επιστρέψω στην πόλη και έπρεπε να φάω.

Πάνω στην Ακρόπολη, όχι μακριά απ’ τον Παρθενώνα, υπήρχε ένα μικρό εστιατόριο, διάσημο για τις αγκινάρες του. Κάθε μέρα ένα μικρό γαϊδούρι κουβαλούσε πολλές απ’ αυτές στην πόλη και κάθε μέρα οι άνθρωποι συνωστίζονταν στο εστιατόριο για να τις απολαύσουν. Λένε ότι ακόμα και ο βασιλιάς Γεώργιος ήρθε ινκόγκνιτο μερικές φορές για να τις φάει στο γυμνό τραπέζι με τους λεκέδες από λάδι.

Έφτασα και κάθισα σε ένα ξύλινο παγκάκι. Αμέσως η ιδιοκτήτρια φώναξε τη γυναίκα που δούλευε εκεί ως μαγείρισσα αλλά και ως σερβιτόρα. «Αφροδίτη! Αφροδίτη!». Εμφανίστηκε – αλλά τι απογοήτευση. Η Αφροδίτη ήταν τυφλή απ’ το ένα μάτι και κουτσή. Ήταν πάνω από εξήντα. Η Αφροδίτη είχε γεράσει. Μου έφερε τρεις αγκινάρες και μερικά κουκιά, γυαλιστερά από το λάδι, και ένα ποτήρι ρετσίνα. Οι αγκινάρες ήταν απίθανες, ασύ��κριτα καλύτερες από οτιδήποτε άλλο έφαγα στην Ελλάδα. Η ιδιοκτήτρια μού επέτρεψε να παρακολουθήσω την Αφροδίτη όσο μαγείρευε και θα σου πω ακριβώς τι έκανε. Για να την αντιγράψεις, θα χρειαστείς:

8 μικρές αγκινάρες, 300 γρ. κρεμμύδια, ένα ποτήρι ελαιόλαδο, 500 γρ. φρέσκα κουκιά καθαρισμένα, μόνο τους σπόρους, μαϊντανό και άνηθο.

Καθάρισε τις αγκινάρες. Βγάλε τα εξωτερικά φύλλα, κι όταν αρχίσουν να γίνονται μαλακά, κόψε τις αγκινάρες στη μέση. Καθάρισε προσεκτικά το χνούδι με ένα κοφτερό μαχαίρι, κι όταν σχηματιστεί κούπα, τρίψε το κοίλο με χυμό λεμονιού για να μη μαυρίσει. Γέμισε τα κοίλα με πολύ ψιλοκομμένο κρεμμύδι, μαϊντανό και άνηθο, βάλε τις αγκινάρες σε ένα πυρίμαχο σκεύος και σκέπασέ τες μόλις με κρύο νερό. Πρόσθεσε τα κουκιά και το υπόλοιπο ψιλοκομμένο κρεμμύδι, αλατοπιπέρωσε, ρίξε το λάδι και σκέπασε το σκεύος με καπάκι. Άσ' το να σιγοβράσει πάνω στην ξυλόσομπα μέχρι να μαλακώσουν τα κουκιά και να ξεκολλάνε εύκολα τα φύλλα της αγκινάρας – αυτό θα χρειαστεί τουλάχιστον μισή ώρα.

Βγάλε το καπάκι απ’ το σκεύος και άσ' το να βράσει σε δυνατή φωτιά μέχρι να εξατμιστεί όλο το νερό και το λάδι να αρχίσει να πιτσιλίζει. Τώρα βγαλ’ το απ’ τη φωτιά, άσ' το να κρυώσει για μια δυο ώρες και προσπάθησε να διατηρήσεις την υπομονή σου. Πολύ σύντομα θα μπορέσεις να απολαύσεις τις κρύες αγκινάρες σου και να ονειρευτείς. Εμένα μου φέρνουν στο νου ηλιοβασίλεμα και το σκληρό ξύλινο παγκάκι του μαγαζιού. Απλωμένα μπροστά μου βλέπω τον Πειραιά και τον Κόλπο της Σαλαμίνας, τον ναό του Θησέα και τον Υμηττό, καλυμμένα με ένα μοβ βέλο. Στο βάθος, αναδυόμενο μέσα στον ροζ ουρανό, το Πεντελικόν αρπάζει την τελευταία ρόδινη λάμψη του ήλιου που δύει».

Ο Pomiane γεννήθηκε στο Παρίσι το 1875 από γονείς μετανάστες πολωνικής καταγωγής, οι οποίοι άλλαξαν το όνομά τους από Pozerski σε Pomiane όταν πήραν γαλλική υπηκοότητα. Το κανονικό του όνομα ήταν Édouard Pozerski. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Académie des Gastronomes (το 1928), και από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες της εποχής του. Συνέχισε να δουλεύει και να ερευνά ακόμα και μετά τη συνταξιοδότησή του, σε ένα μικρό εργαστήριο που του έφτιαξαν στη σοφίτα. Δίδασκε στο Επιστημονικό Ινστιτούτο Υγιεινής του Φαγητού μέχρι το 1943. Εκτός από συγγραφέας ήταν και ραδιοφωνικός παραγωγός. Ένα πολύ σημαντικό βιβλίο του ήταν επίσης το The Jews of Poland: Recollections and Recipes, όπου κατέγραψε συνταγές των Εβραίων της Πολωνίας. Ήταν ο άνθρωπος που έδωσε την ευκαιρία στον Félix d'Herelle να βρει χώρο να αναπτύξει τη μελέτη του για τους βακτηριοφάγους. Πέθανε το 1964.

«Πολλοί συγγραφείς πριν τον δρ. Pomiane είχαν επιχειρήσει να εξηγήσουν την καθημερινή διαδικασία του μαγειρέματος με επιστημονικούς όρους» γράφει η Elizabeth David στον πρόλογο του βιβλίου Cooking With Pomiane, «κι είχαν καταφέρει μόνο να μετατρέψουν την επιστήμη και τη μαγειρική στις μεγαλύτερες βαρεμάρες. Ο Pomiane, σαν καλός δάσκαλος, δεν παίρνει στα σοβαρά αυτά που ξέρει και έτσι κάνει τη μάθηση εύκολη για τους αναγνώστες του. Βγάζει το πέπλο μυστηρίου απ’ τη διαδικασία του μαγειρέματος, καταφέρνοντας, όμως, να αφήσει τη μαγεία. Μία άλλη πλευρά της διδασκαλίας του, πιο επίκαιρη σήμερα από ποτέ, ήταν η επιμονή του για τη σύνθεση ενός λογικού και ισορροπημένου γεύματος. Επειδή δεν ενδιαφερόταν μόνο για τον κανόνα και το “κλασικό” γαλλικό μενού της εποχής του, ο Pomiane έλεγε στους ακροατές του στο ραδιόφωνο ότι τα γεύματά τους ήταν υπερβολικά βαριά και φτιαγμένα χωρίς λογική. Δεν τους έλεγε να μετράνε τις θερμίδες και να αξιολογούν τις βιταμίνες που περιέχονταν στο φαγητό τους, αλλά εντόπιζε τον παραλογισμό που έχει επιβληθεί στους Γάλλους της μεσαίας τάξης για τη σειρά με την οποία σερβίρονται τα γεύματα:

Όσο για το ψάρι, όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να σερβιριστεί ανάμεσα στη σούπα και το κρέας. Η ιερή θέση του ψαριού πριν το κρέας υποδεικνύει ότι κάποιος πρέπει να φάει και ψάρι και κρέας. Αυτήν τη στιγμή οποιονδήποτε διαιτολόγο κι αν ρωτήσεις θα σου πει ότι ένα τέτοιο γεύμα είναι υπερβολικά πλούσιο σε αζωτούχες ουσίες, αφού το ψάρι περιέχει τόση αλβουμίνη όση και το κρέας και περιέχει πολύ περισσότερο φώσφορο…

Τη δεκαετία του '30 αυτές οι λέξεις ήταν λυτρωτικές. Δεν έδωσαν και πολλοί άνθρωποι σημασία σ’ αυτά που έγραφε, αλλά ακόμα και σήμερα, σαράντα χρόνια αργότερα (σ.σ. ενενήντα το 2024), η ευημερούσα πλειοψηφία τρώει απερίσκεπτα και υπερβολικές ποσότητες φαγητού, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος πεινάει. Η αλληλουχία πιάτων από σούπα σε ψάρι, από ψάρι σε κρέας, ασύδοτα μαζί με σαλάτα, τυριά, κι ένα γλυκό, μους σοκολάτας ή παγωτό, που είναι το στάνταρ μενού σε όλα τα ξενοδοχεία και επιχειρήσεις κέτερινγκ σε όλο τον κόσμο, που βασίζεται στο γαλλικό φαγητό, είναι σπατάλη πρώτων υλών, σπατάλη προσπάθειας, σπατάλη χρημάτων, και μια ανούσια προσήλωση σε μια παράδοση που έχει πλέον ξεπεραστεί.

O Pomiane είχε ιδιαίτερο χιούμορ και αντιμετώπιζε το φαγητό πάντα με ελαφρότητα, ανεμελιά και καλή διάθεση, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Ο τρόπους με τον οποίο απολάμβανε το φαγητό ήταν μεταδοτικός και ο τρόπος που μιλούσε γι’ αυτό ήταν ενθουσιώδης και γοητευτικός. «Ένα πιάτο μπορεί να είναι καταστροφικό για τη σιλουέτα, αλλά πάντα μπορεί κανείς να αρχίσει να αδυνατίζει αύριο!» είχε γράψει. Του άρεσε να μαγειρεύει μέχρι το τέλος της ζωής του για την οικογένεια και τους φίλους του και θεωρούσε το μαγείρεμα τη μόνη τέχνη με την οποία μπορεί κανείς να εκφράσει στοργή και καλοσύνη. Ήταν ένας ερασιτέχνης μάγειρας με περιορισμένο χρόνο και απαιτούσε το μαγείρεμα να παράγει νόστιμα πιάτα με ελάχιστη φασαρία, ελάχιστο προϋπολογισμό και απόλυτη καθαριότητα. 

Ένα από τα πιάτα για τα οποία τον μνημονεύουν πολλοί σεφ είναι οι πατάτες ογκρατέν, τις οποίες έφτιαχνε χωρίς ίχνος βουτύρου ή λαδιού, μόνο με γάλα και κρέμα γάλακτος, και είχε αναπτύξει και ολόκληρη θεωρία για την επιτυχία της συνταγής. Το μόνο μυρωδικό που επέτρεπε ήταν το σκόρδο. Θεωρούσε ότι το μοσχοκάρυδο είναι φάουλ στο ογκρατέν.

«Υπάρχουν συγκεκριμένα πιάτα που και μόνο το όνομά τους προκαλεί θύελλα. Για παράδειγμα, δεν έχω ούτε μια φορά μιλήσει για μπουγιαμπέσα σε μια διάλεξή μου και να μην πεταχτεί απ’ τη θέση του ένας θερμόαιμος Μαρσεγιανός για να δηλώσει ότι η συνταγή μου είναι αιρετική. Μετά ένας Τουλονέζος θα ισχυριστεί ότι η αυθεντική μπουγιαμπέσα προέρχεται από την πόλη του, και συνήθως τον στηρίζω, για να προκαλέσω ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση.

Πριν από λίγο καιρό παρευρέθηκα στο μηνιαίο δείπνο της Académie des Gastronomes, μια βαρετή συνάθροιση αποτελούμενη από σαράντα μέλη, που το καθένα είχε μια σοφιστικέ άποψη για τη μαγειρική. Μας σέρβιραν gratin dauphinois. Πρέπει να πω ότι ήταν φρικτό και δεν είχε καμία σχέση με το πιάτο που μπορεί να φάει κανείς στην περιοχή του Ντοφινέ. Όλοι φύγαμε απογοητευμένοι, με το ψευδο-ογκρατέν να μένει άθικτο στο πιάτο, αλλά η συζήτηση έγινε κανονικά.

Πρώτα απ’ όλα, τι είναι το gratin dauphinois; Αποτελείται από λεπτές φέτες πατάτας μαγειρεμένες στο φούρνο σε ένα κεραμικό σκεύος, μέσα σε κρέμα που σιγοβράζει, αρωματισμένη με σκόρδο. Το παρασκεύασμα που μας σέρβιραν δεν είχε γεύση σκόρδου και, αντί για κρέμα, ήταν καλυμμένο με κάτι σαν παραψημένη ομελέτα. Από τη στιγμή που το gratin χρειάζεται τουλάχιστον σαράντα πέντε λεπτά για να ψηθεί, είναι λογικό να μη χρησιμοποιήσεις αυγά όταν το φτιάχνεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην παραψηθούν.

Εντονότατα προσβεβλημένα, τρία μέλη της Académie des Gastronomes σηκώθηκαν και είπαν τη γνώμη τους για το πώς έπρεπε να είχε φτιαχτεί το gratin. Και οι τρεις ήταν απ’ την περιοχή του Ντοφινέ. Ο ένας ήταν ��ερουσιαστής, ο άλλος ήταν μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας και ο τρίτος μέλος του Γαλλικού Ινστιτούτου.

Επειδή δεν είμαι Ντοφινέζος, μπορούσα μόνο να τους ακούω σιωπηλός, αλλά κράτησα σημειώσεις και έχω υιοθετήσει μια μέθοδο την οποία θα σας δώσω αμέσως. Αργότερα θα σας εξηγήσω γιατί την προτιμώ από τις άλλες δύο.

750 γρ. baby πατάτες, 360 ml γάλα, 200 ml κρέμα γάλακτος, 4 σκελίδες σκόρδο, μισό κουταλάκι αλεύρι.

Ιδανικά αυτό το πιάτο πρέπει να γίνει σε ένα κεραμικό, στρογγυλό σκεύος – το χωριάτικο, τραχύ σκεύος που μπορείς να αγοράσεις φτηνά στις γαλλικές αγορές. Για κάποιον λόγο το ορθογώνιο σκεύος δεν θεωρείται αρκετά σωστό.

Κόψε το σκόρδο σε πολύ μικρά κομμάτια. Πλύνε τις πατάτες, καθάρισέ τες και στέγνωσέ τες προσεκτικά. Κόψ' τες σε πολύ λεπτές φέτες. Αν δεν έχεις μαντολίνο ή κόφτη, αυτή είναι μια πολύ κουραστική διαδικασία.

Κάλυψε τον πάτο του σκεύους με φέτες πατάτας. Ράντισε με αλάτι, πιπέρι και σκόρδο. Συνέχισε τη διαδικασία με δεύτερο στρώμα και κάνε τα ίδια μέχρι να χρησιμοποιήσεις όλες τις πατάτες. Στο μεταξύ ζέστανε το γάλα και όταν αρχίσει να βράζει, ρίξ' το μέσα στο σκεύος. Πρέπει μόλις που να φαίνεται ανάμεσα στις πατάτες.

Ρίξε την κρέμα σε ένα μπολ και ανακάτεψέ τη καλά με το μισό κουταλάκι αλεύρι. Ρίξ' τη πάνω από τις πατάτες και βάλε το σκεύος σε καυτό φούρνο, στους 200 ºC.

Μετά από 30 λεπτά τσέκαρε το gratin. Το γάλα βράζει απαλά. Δοκίμασε μια φέτα πατάτας. Δεν έχει γίνει ακόμα. Περίμενε άλλα 20 λεπτά και δοκίμασε ξανά. Η πατάτα είναι μαλακή. Ανέβασε τη θερμοκρασία και σέρβιρε το gratin όταν έχει πάρει ένα όμορφο χρυσαφί-καφέ χρώμα, φροντίζοντας να το ακουμπήσεις σε ένα παχύ σουπλά, διαφορετικά θα σου χαλάσει το τραπέζι.

Τώρα άσε με να σου εξηγήσω γιατί οι άλλες δύο μέθοδοι για να φτιάξεις gratin ποικίλουν από αυτή που έχω επιλέξει και γιατί δεν θα τις πρότεινα:

1. Οι πατάτες έχουν βράσει με τις φλούδες τους για δέκα λεπτά πριν τις κόψεις φέτες.

Δεν βρίσκω τον λόγο να τις βράσεις, απλώς χάνεις χρόνο.

2. Δεν προστίθεται αλεύρι στην κρέμα.

Το δοκίμασα κι αυτό, αλλά η κρέμα μετατρέπεται σε βούτυρο κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Η προσθήκη του αλευριού δεν επηρεάζει τη γεύση του gratin, και εμποδίζει την κρέμα να κόψει.

Ακολούθησε τις οδηγίες μου και θα περάσεις ένα αξέχαστο τέταρτο, απολαμβάνοντας το αποτέλεσμα».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[sugaroto]

Μπρο όλοι οι ντόπιοι εδώ πέρα είτε έχουνε πάει στο νησί μου να κάνουν στρατό είτε σεζόν 😭😂

Πάω να πάρω σουβλάκια μας άκουσε ο τύπος που κατι λέγαμε ααα από που είσαι?(ποιο χωριο) και μετά μου είπε όλα τα χωριά να πούμε 😭 είναι κοντά στην Α.? Λαικ μπρο κάτσε. Έχω τόσο καιρό να πάω σπίτι μου και μπερδεύω την Α. Με την Κ. Μισό να σκεφτώ

Ήμουν στο λεωφορείο ακούω το όνομα ενός ξενοδοχείου, εντάξει κλισέ έχει και ταινία με το ίδιο όνομα λέω, λέει αυτή Τ. Όπα! Είστε από το νησί τους λέω (ναι σόκιν κάπως το έπαθα και μίλησα με 2 άγνωστες στο λεωφορείο 🥴) όχι λέει δουλεύουμε σεζόν Α εγώ είμαι από κει τους λέω από που α ξέρεις την ταδε

💀😭<- δεν ξέρω κανέναν λαικ γνωστά επίθετα αλλά μπρο. Άμα δεν ήταν στην γενια του 05 και στο λύκειο μου γαματο😭 με το ζόρι έμαθα αυτούς

Πως και ήρθες από τόσο μακριά να σπουδάσεις εδώ στην τύχη του λέω 💀😭

14η επιλογή μπρο τι να απαντήσω ακόμα δεν ξέρω τι κάνω