#οχι δεν ειμαι καλα

[sugaroto]

Μας βάλανε 3ωρο ιστορία αύριο σεντ χελπ🥲

[myrsina]

άμα μείνω φέτος το καλο είναι ότι θα μάθω γκάιντα.τουλαχιστον

[xehasmenesithakes]

Σου λείπει η φοιτητική ζωή?

Παρα πολυ!Ειμαι ολομοναχος στην Αθηνα.Εχω χασει την ιδιωτικότητα μου,ξαφνικα πρεπει να φροντίσω τον αδερφο μου και το σπιτι οχι επειδη με αναγκαζουν αλλα επειδη το βλεπω οτι χρειαζεται και με νοιαζει.Κυριολεκτικα ο στενος κυκλος που εχω εδω νιωθω οτι ολοι ειναι αλλου με τις ζωες τους και δεν εχω ενα σταθερο ανθρωπο να μπορω να δω.Επισης σκεφτομαι το ποσο καλα πηγαινε η ζωη στη πατρα και το ποσο ειχα προσπαθησει να το φτασω μεχρι εκει.Και τωρα ειμαι στο μηδεν.Επισης ειμαι σε μοα φαση που ψαχνω δουλεια στον τομεα μου και ειμαι στον αερα και οικονομικα εξαρτιεμαι απο το τι θα μου δωσουν που αυτοματα με περιοριζει αρκετα.Δεν ξερω επισης πως σκατα να γνωρισω νεους ανθρωπους,χωρις να χω τα λεφτα να μπω σε καποια ομαδα ή να τρεχω απο δω και απο εκει..Εχω κοψει δυο μηνες το κροσφιτ που πηγαινα στη πατρα και ειχα βρει το καλυτερο μερος και πραγματικα εδω δε μπορω να βρω κατι με την αντιστοιχη ενεργεια .Και ενα δυο ανθρωποι που ενιωθα πιο δικους μου και ειναι ε��ω,ε με χει απογοητευσει λιγο η σταση τους,γιατι με χουν ψιλοκλασμενο.Γενικα δεεε παει καλα…και ναι μου λειπει η ζωη στη πατρα απλα δε θελω να το σκεφτομαι προσπαθω να δω τι θα κανω απο δω και περα..

[nofuckinlabels]

Το ταμπλερ η αληθεια ειναι παντα το ενιωθα απροσωπο και ισως για αυτο μπορούσα να ανεβαζω οττιδηποτε νιωθω χωρις να το σκεφτομαι.

Τελευταία ηθελα να κρατησω ένα μυστήριο αλλά συνειδητοποίησα οτι εν τελει θελω να υπαρχουν καπου ολες οι αφιλτραριστες μου σκεψεις χωρις να μενω στο φαινεσθαι

Αυτο το τραγουδι οπως και το right where you left me ποναει λιγο παραπανω οταν η περιοδος του πενθους εχει φτασει στην ληξη του. Οταν βλεπεις φιλες σου να ειναι ερωτευμένες και χαρουμενες και ξερεις οτι δεν θα επιτρεψεις στον εαυτο σου να το νιωσει αυτο για καποιον αλλον εκτος εκεινου που δεν μπορει να σου το δωσει. Ποναει γιατι χαμογελαω ασυναισθητα στα τρυφερά μηνύματα που λαμβανουν φιλες μου και νιωθω τύψεις για την χαρμολυπη που μου προκαλουν. Μου λειπει να νιωθω τα σωθικα μου ροζ.

Θα θελα τοσο πολυ να ειναι απλα τα πραγματα. Να με ρωτανε αν ειμαι καλα και να μπορω να πω οτι ειμαι ευτυχισμένη, ολοκληρωμένη. Δεν μπορω. Και ισως περιμενω κατι που δεν θα ερθει ποτε. Τελευταια το πιστευω περισσότερο απο ποτε.

Αφηνω ανοιχτές επιλογές που τελικα πληγωνουν εμενα περισσοτερο απο τον καθενα γιατι οσο με διεκδικούν εκεινοι τοσο εγω διεκδικώ μια θεση σε εκεινο το απροσδιόριστο κενο της ζωης σου στο οποιο εχω κουρνιάσει.

Ποναει γιατι εκεινος ο στιγμιαιος ετεροχρονισμός την συνειδητοποίησης οτι δεν εισαι πια δικος μου , μου δινει την εντύπωση πως με κρατας στα χερια σου. Πως σε επελεξα . Ολοκληρο. Οχι μοναχα την σκια σου.

Σαγαπαω

Και π��ναει

Θελω το χαπι εντινγκ μου

Κουραστηκα να μιλαω για το ποσο ποναει η αγαπη

[alatismeni-theitsa]

@agrioxoiros δεν ξερω αν θα παρεις ειδοποιηση απο αυτο οποτε ειπα να σε κανω tag :)

submission pt 1: από τη μία: αρχ. ελληνική μυθολογια unproblematic reimagining για τα γουστα της μοντερνας αμερικανικης ηθικης φτου μπλιαξ

από την άλλη: Αφροδίτη/Άρης/Ήφαιστος BDSM τρίο 🤔😏🥴;

διχαζομαι submission pt2: συνειδητοποιώ κατόπιν εορτής ότι το προηγούμενο μήνυμα δεν είναι ακριβώς κατάλληλο, ειδικά για πρώτη επαφή. Συγνώμη γι'αυτό. αυτό που ήθελα ουσιαστικά να εκφράσω είναι ότι, παρότι αναγνωρίζω και συμμερίζομαι τον εκνευρισμό προς τις πενηντα χιλιαδες αμερικανισμενες εκδοχες αρχαιοελληνικών μύθων, δεν είμαι εντελώς αθώος του εγκλήματος. δεν ξερω σε ποιο βαθμό μπορώ να διαχωρίσω τη δική μου επιθυμία να "παίξω" με τους χαρακτήρες του μύθου από την απλή τάση για συμμετοχή στην αμερικανόφερτη μόδα.

Είναι οι δικές μου ιδέες με κάποιο τρόπο πιο αυθεντικές ή ειλικρινείς, ή απλά μια άλλη μορφή της ίδιας διαδικασίας που μας προσφέρει την αρχαία ελλάδα του χόλυγουντ; δεν περιμένω απάντηση, απλά είναι κάτι που σκέφτομαι. ====================================== Η απαντηση μου:

Γεια σου! Μην αγχωνεσαι καταλαβα τι εννοεις και με το πρωτο submission 😂 Παντως καλα εκανες και εστειλες τις σκεψεις σου γιατι δεδομενου το ποσο ειμαστε εκτεθειμενοι στον τροπο σκεψης των ΗΠΑ, δε γινεται να μη μπουμε και εμεις στη διαδικασια να αναλυσουμε τη δικη μας σχεση με τους θεους στα μοντερνα γραπτα μας. Και μεταξυ μας πρεπει να το συζητησουμε καποια στιγμη. Και επειδη ειμαι μια γλωσσου παρλαπιπα θα μου επιτρεψεις να γραψω ενα σεντονι ως συνηθως 😂

Κοιτα, οτι ειναι Αμερικανοφερτη/Αγγλοφωνη μοδα στο 90%, ναι ειναι 😂 Δεν ειναι τυχαιο που εδω και 2.000 χρονια δεν εχουμε γραμμενες απο Ελληνες τετοια retellings. Δηλαδη σε ιστοριες μυθοπλασιας αυτες περιειχαν καποιες γενικες αναφορες στους θεους, και οχι ιστοριες οπου ο θεος ηταν ο πρωταγωνιστης. It's not something we historically did, να το πω απλα.

Απο την αλλη, δεν μπορουμε να κλεισουμε τα ματια μας στις μοντερνες εξωτερικες επιρροες, ουτε και να καταδικασουμε την ξαφνικη επιθυμια των Ελληνων να γραψουν και αυτοι μυθοπλασια με τους θεους οπως οι ξενοι. Δε νομιζω οτι υπαρχει κατι απαραιτητα αρνητικο σε αυτη την επιθυμια και δεν ειναι σωστο να πνιγεις τη δημιουργικοτητα. Παντως, πιστευω υπαρχει μια "μεση λυση" στο πως μπορουμε να ισορροπησουμε τον σεβασμο στην κουλτουρα μας με το στοιχειο της φαντασιας.

Νομιζω υπαρχει τροπος να γραψεις μια ιστορια με τους θεους αλλα να δινεις την εντυπωση απο το κειμενο οτι τους σεβεσαι κιολας. Δηλαδη ισως να υπαρχει και τροπος να γραψεις κατι τυπου "Αφροδίτη/Άρης/Ήφαιστος BDSM τρίο" αλλα οι θεοι οντως να μοιαζουν σαν θεοι. Δηλαδη, να εχουν τα χαρακτηριστικα που τους απεδιδαν οι αρχαιοι μας και ακομα και σημερα τους αποδιδουμε. Να ειναι αξιοι σεβασμου, μεγαλοπρεποι, σοφοι, βοηθητικοι, εκδικιτικοι, να απαιτουν τον σεβασμο απο θνητους και να το θεωρουν υβρη να θελει να τους ανταγωνιστει καποιος θνητος. Δηλαδη μπορει να μην εχουν την ελαφροτητα που θα εχει ενας θνητος οταν φλερταρει ή οταν εχει να αντιμετωπισει τις σκεψεις του οταν κανει κατι ��ερα απο το συνηθισμενο.

Ας πουμε δεν ειναι τοοοσο παραλογο να βαλεις το σεναριο δυο αρσενικων Ελληνων θεων να ειναι ζευγαρι, αλλα πιστευω θα διαφερει καπως το υφος απο αυτο που θα ειχαν δυο θνητοι αντρες. Δε θα σκεφτομουν τον Αρη να λεει "ελα ρε μωρο Ήφο, που χαθηκες; Πωω παλι θες να δουλεψεις; Οχι ρε! Ελα στο κρεβατι" η κατι τετοιο 😂

Αυτο που λενε οι Αμερικανοι "οι Ελληνες θεοι ειναι assholes και petty bitches" ειναι επειδη δεν καταλαβαινουν το συστημα αξιων που ειχαν οι θεοι των αρχαιων πανθεων, και επιμενουν να τα βλεπουν ολα με Αμερικανικη οπτικη του 2024. Αλλα για εμας ειναι πολυ πιο ευκολο να καταλαβουμε την πολυπλοκοτητα των θεων. Μιας και εισαι στην Ελλαδα (απ οτι καταλαβαινω) εχεις δει τον σεβασμο αλλα και την οικειοτητα με τον οποιο οι Ελληνες αντιμετωπιζουν τους Αγιους και τον Θεο τους. Μιας και η Χριστιανοσυνη μας ειναι μια μετεξελιξη της αρχαις θρησκειας σε πολλα επιπεδα, σου ειναι και πιο φυσικο να κανεις ενα reverse engineering και να φανταστεις πως εβλεπαν αντιστοιχα οι Ελληνες τους αρχαιους θεους.

Επισης στη χωρα μας ειναι εξαιρετικα προσβασιμες οι μεταφρασεις αρχαιων κειμενων (μπορεις να βρεις μεταφρασμενα εργα δωρεαν ονλαιν ή μονο με πεντε ευρω σε μεγαλα βιβλιοπωλεια ή σε ονλαιν καταστηματα με φθηνα βιβλια ή απο δευτερο χερι οπως το metabook). Ως συγγραφεας που θελεις να καταλαβεις τους χαρακτηρες σου, θα ηταν πολυ καλη η εκθεση σε αρχαια κειμενα που αναφερουν αυτους τους θεους - αν δεν το εχεις κανει ηδη. Νομιζω αυτη η εκθεση θα σε βοηθησει να "πιασεις" τους χαρακτηρες των θεων και να τους αποδωσεις πολυ καλα, ανεξαρτητως πλοκης. Οπως οταν θες να γραψεις ενα fanfiction με εναν ηδη υπαρχοντα χαρακτηρα, θα βγει πιο καλο αν ξερεις πως συμπεριφερεται αυτος ο χαρακτηρας στο κανον.

Οι υμνοι ειναι παρα πολυ καλο υλικο για να μαθεις τα χαρακτηριστικα των θεων και να τους καταλαβεις σε εναν αυθεντικο βαθμο. Επισης να προσεχεις να λαμβανεις παντα υπ οψιν σου και τα συμφραζομενα, και να μην πεσεις στην παγιδα που πεφτουν συνεχεια οι ξενοι, που απλα μεταφερουν ξερες πληροροφιες στο κειμενο τους χωρις να καταλαβαινουν πως να τις συνταξουν ετσι ωστε να βγαζουν νοημα πολιτισμικα.

Δε λεω να βαλεις τους θεους στη συγχρονη εποχη να εχουν ακομα αποψεις 2024πΧ αλλα μπορεις να μεταφερεις την αιγλη τους και τον χαρακτηρα τους οπως τον βλεπει ενας Ελληνας που εχει διαβασει 3-4 αρχαια κειμενα για αυτους. Και μπορεις να τους βαλεις ακομα και μεσα στην Ελληνικη πραγματικοτητα, να ειναι αστειοι, να ειναι χαλαροι, να πηγαινουν σουπερμαρκετ και να πληρωνουν ΔΕΗ (ουτε οι θεοι δε θα γλιτωσουν τη ΔΕΗ), αλλα να ειναι καπως ιδιαιτεροι γιατι εχουν το βαρος χιλιετιων πανω τους. Αυτο ειναι συνηθως που λειπει απο τις ξενες ιστοριες με τους θεους ειναι οτι σπανιως σου δινουν την αισθηση πως ειναι μεγαλοπρεπεις θεοτητες που γνωριζουν περισσοτερα απο τους ανθρωπους.

Θα ηταν πολυ ωραιο ενας Ελληνας συγγραφεας να κανει το ενα βημα παραπανω απο οσο κανει ο μεσος Αμερικανος συγγραφεας. Βασικα αν δεν το κανει ο Ελληνας, ποιος θα το κανει; Ειναι και αρκετα πιο ευκολο για μας να ερευνησουμε πως ειναι στ' αληθεια οι θεοι μας και να ξεφυγουμε απο τις Αμερικανικες καρικατουρες. Δηλαδη εχουμε εκτεθει σε Ιλιαδα, Οδυσσεια, στους μυθους και σε αλλα αρχαια κειμενα με εναν πολυ καλο τροπο ηδη απο παιδια! Δεν απευθυνομαι σε εσενα προσωπικα, απλως σχολιαζω οτι αρκετοι Ελληνες δημιουργοι στο ιντερνετ τελευταια μου δινουν την εντυπωση πως σκεφτονται "I'm getting a good grade at being American, something that is both normal to want and possible to achieve" 😂😂😂

Αν το σκεφτεις, πρωτα εκτεθηκαμε σε Ελληνικα γραπτα και μετα σιγα σιγα σε Αμερικανικα, και οσο μεγαλωνουμε τοσο παμε προς το Αμερικανικο στυλ λογω Αμερικανικων ταινιων, παιχνιδιων και βιβλιων που εχουν κατακλυσει την αγορα μας. Δηλαδη νομιζω εχουμε φτασει σε καποιο σημειο που μας ειναι δυσκολο να ανασυρουμε τα Ελληνικα στοιχεια απο μεσα μας, γιατι περασαμε τοσα χρονια στην Αγγλοφωνη πλευρα του inτernet/fandom. Ισως και να θεωρουμε οτι τα Ελληνικα στοιχεια που εχουμε δεν ταιριαζουν στους online χωρους και τα αντικαθιστουμε με Αμερικανικα. Και ετσι καταληγουμε να αισθανομαστε ξενοι στη δικη μας κουλτουρα και ποτε πληρως ενταγμενοι μεσα στην Αμερικανικη.

Και πανω σε αυτο θελω να σχολιασω το υφος γραφης. Οπως φαινεται και απο τους δεκαδες μοντερνους αξιολογους Ελληνες συγγραφεις, εχουμε ενα δικο μας εθνικο υφος, το οποιο πιστευω οτι δεν ��ρεπει να κρυβουμε απο τα εργα μας. Ακομα και στα Αγγλικα να γραφεις παλι μπορεις να γραψεις σε "Ελληνικο" στυλ. Δεν ειναι μονο το πως δομεις τις προτασεις σου, αλλα και τα θεματα τα οποια συζητας, οι στιγμες στις οποιες διαλεγεις να επικεντρωθεις, και οι φρασεις που χρησιμοποιεις. Θα ηθελα να το δω αυτο απο Ελληνες συγγραφεις, ακομα και οταν γραφουν για τους θεους. Ειναι μια βαθια κουλτουριαρικη υποθεση για μας θα ελεγε κανεις 😉

Οπως δε θα ελεγα σε καμια αλλη εθνικοτητα "μπορεις να ξεχασεις το στυλ της πατριδας σου και απλα να γραφεις ως Αμερικανος" ετσι δε θα το πω και σε Ελληνες συγγραφεις. Παρολο που ο καθενας ειναι ελευθερος να γραψει οπως θελει, προσωπικα εκτιμω εργα συγγραφεων τα οποια ειναι γραμμενα μεσα απο το υφος της εθνικοτητας τους, γιατι μου δινουν την ευκαιρια να δω τον κοσμο μεσα απο τη δικη τους οπτικη. Και ξερουμε ολοι μας ποσο σπανιζει η Ελληνικη οπτικη στο Greek myth retelling.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ (+1 βαθμος στην Εκθεση), λεω οτι οχι μονο εχεις τη δυνατοτητα να γραψεις αυτο που θελεις με τους θεους, αλλα και οτι εχεις την ικανοτητα να το κανεις ακομα καλυτερα απο το Αμερικανικο στυλ, χρησιμοποιωντας ολο τις γνωσεις που εχεις και μπορεις να αποκτησεις ως μελος της Ελληνικης κουλτουρας.

Αν εχεις εσυ ή καποιος αλλος παραπανω σκεψεις, γραψτε τες απο κατω! ✌️

[atzatzoukalia]

τα κάστανα μαλλια γίναν κόκκινα,το να μένω σπίτι και να υπερ αναλύω έγινε να βγαινω εξω στην πρώτη ευκαιρία,το να προσπαθώ να αποδείξω κάτι στους άλλους έγινε "δεν με νοιάζει τι πιστεύουν,ξερω ποια ειμαι",το να μην με φροντίζω έγινε να κανω τα παντα για τον εαυτό μου για να νιώθω καλα,το να αναβάλω πράγματα έγινε ή τωρα ή ποτέ,το να λεω συνέχεια "ναι" για να μην στεναχωρήσω κανέναν έγιναν "οχι" η ψυχική μου υγεια πανω από ολα,το να μην λεω πως νιώθω έγινε να λεω κατευθειαν στον αλλον άνθρωπο για το τι με ενοχλεί,τα αγχολυτικά έγιναν "Βασια δεν τα έχεις ανάγκη εισαι πολυ δυνατη μπορείς και χωρις αυτα" και έχω ακομα πολυ δρόμο ακομα για να βρω τον εαυτό μου 🫂

[panagiwtouuu]

Για μια φορά στην ζωή μου μετα από χρόνια πίστεψα οτι κατι θα πάει επιτέλους καλα. Πίστεψα οτι βρήκα τον ανθρωπο μου, χωρίς καμία υπερβολή εκανα τόσα όνειρα για το μέλλον μαζι είχα σκεφτεί μέχρι κ την οικογένεια τοσο πίστη είχα. Πίστεψα τα σαγαπω της, το θα ειμαι δίπλα σου στα καλα και στα ασχημα αλλα όταν πήραν άλλη τροπή τα πράγματα μεταξύ μας τελικά έφυγε και παλι ειμαι αυτή που μένει ακόμα εδώ και ας με πλήγωσε επανειλλημένα και πολυ παρόλο που πονάει όλη μου η ψυχή και η καρδια μου ολόκληρη ακόμα περιμενω ένα ��ήνυμα λέγοντας "μου λείπεις" , ένα τηλεφώνημα μεθυσμένο η νηφάλιο να λεει οτι "μου λείπεις σε θέλω πίσω ελα να το δουλέψουμε". Θα έτρεχα χωρίς δεύτερη σκέψη γιατί την αγαπαω. Την αγάπησα περισσότερο και από εμένα και ας βάζω πρώτο τον εαυτό μου. Την αγάπησα με όλη μου την καρδια και την ψυχή την ερωτεύτηκα και όλα αυτα τωρα τελείωσαν. Δεν το πιστεύω, δεν μπορώ να πιστέψω οτι η πανέμορφη ιστορία μας τελείωσε έτσι. Οχι. Είναι πολυ νωρίς γι'αυτο. Δεν το πιστεύω. Και όμως δυστυχως πρέπει να το συνειδητοποιήσω. Πονάει τοσο πολυ ομως, τέτοιο πόνο δεν έχω ξανά βιώσει. Δεν το εύχομαι σε κανέναν. Ήταν η πρώτη κοπέλα που ερωτεύτηκα και αγάπησα με όλο μου το είναι. Δεν πειράζει ομως αγαπούλα μου ισως στο μέλλον να ξανά ιδωθούμε. Ισως να μην εχει τελειώσει η ιστορία μας εγω θα σε περιμενω γιατι οτι έδωσα σε εσένα ολο αυτό το καιρο μου είναι αδύνατο να το δώσω στην επόμενη. Δεν θέλω κιολας κάποια επόμενη. Δεν μπορει τίποτα να σε αναπληρώσει. Σε αγαπω πολυ μακαρι να μπορούσα να σου τα πω καπως όλα αυτα. Ισως στο μέλλον να ειμαι γραφτό για εμάς μέχρι τότε να περνάς καλα και χωρις εμενα κ ας με πονάει κ να προσεχείς τον εαυτό σου.

(η καρδια μ εχει σπάσει σε χίλια κομμάτια κ νιώθω κενή κ χαμένη)

[omnis888]

Είμαι εγωιστής.

Και είναι χαζό,

πολύ χαζό.

Είναι χαζό το να με βασανίζει το

αν με αγάπησες ποτε αληθινά.

Εδώ δεν ξέρω αν αγαπώ εμένα.

Και θέλω πολύ να βρίσω.

Να σε στείλω στο διάολο και να σου πω άντε γαμησου.

Μα δεν το κανα.

Από την μέρα που είπαμε το τελευταίο αντίο.

Δεν σου έστειλα.

Δεν σε κυνήγησα.

Δεν σε πλησίασα.

Σε άφησα να ζήσεις τον καινούριο έρωτα σου.

Και άφησα εμένα να ανασάνω.

Ίσως να έπρεπε να ουρλιαξω και να χτυπηθώ.

Ίσως να έπρεπε να σε πάρω εκατό τηλέφωνα ,

μεχρι να το σηκώσεις,

για να σου πω δυο αλήθειες που στις χρωστάω καιρό.

Μα οχι.

Εγώ άφησα τον έρωτα να πεθάνει αργά.

Αργά και βασανιστικά.

Μέρα με την μέρα να το σκέφτομαι όλο και λιγότερο.

Και πήρε καιρό , πολύ καιρό.

Ίσως τελικά θα ήταν καλύτερα να σκοτώσω τον έρωτας μας με την μια.

Γιατί το ξεψύχησμα ήταν ζόρικο πολύ.

Μα δεν πειράζει.

Εγώ να μαι καλα.

Και όσο βίαιο και εγωιστικό να ακούγεται το «εγώ»

έμαθα να ειμαι εντάξει με αυτό.

Γιατί εγώ δεν σε πνιξα ποτε.

Πήρα όλο το φορτίο πάνω μου και είπα « Δεν γαμιεται».

Ας γίνουμε και λίγο εγωιστές.

Ας θυμηθούμε και λίγο τι αξίζουμε.

Δεν είμαστε καθάρματα.

Είμαστε καλα παιδιά.

Απλά μάθαμε με άσχημο τρόπο,

πως η αγάπη δεν πρέπει να πουλιεται τόσ�� φθηνά.

Ας γίνουμε και λίγο εγωιστές στον έρωτα.

[missdevildoll]

I thought we had a deal

Ποτε δεν θα καταλαβω τι εψαχνες εκεινο το βραδυ που ξημερωσαμε παρεα στα κινητα μιλωντας απο τιντερ. θα μου πεις ΚΑΛΑ ΤΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΕΙΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΝΤΕΡ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ?

οχι ...

ειναι ενα σαιτ γνωριμιων αλλα ποτε δεν ξερεις ποιον θα γνωρισεις και πως θα σε επηρεασει. μπορει να πεσεις και στο χειροτερο καθαρμα και να βρεθεις και παντρεμενη και δυστιχισμενη και ολα.

εγω βρεθηκα μαζι σου και απο τοτε δεν μπορω να ξεχασω την πρωτη μας φορα. την πρωτη μας φορα με φιλησες, τρια χρονια τωρα ομως ουτε που με φιλας... ηταν λες και μου χαρισες εκεινο το φιλι για να το θυμαμαι σαν πρωτο και τελευταιο. μονο μπαινεις μεσα μου . και με αφηνεις τοσο αδεια καθε φορα. αδεια γιατι με γεμιζεις για λιγο και μετα το π��ρνεις πισω. ψαχουλευω σταχτες , σκουπιδια, σκονες, αποτσιγαρα να βρω λιγη αγαπη ? λιγο ερωτα? ενα χαδι ? στο σεξ? ειμαι μονο ενας σακος του μποξ για σενα για να ξεφευγεις καθε τετραμηνο ισως... ισως η ποικιλια που ψαχνεις σε μενα να την θες μονο 3 φορες τον χρονο. εγω ομως ψοφαω καθε μερα. για το καθε μερα για το ακομα λιγο . μπας και με φιλησει μπας και με αγαπησει . μπας και καταλαβει . εννοειται ειμαι αρρωστη / τοσο αρρωστη που δεν ξερω τι να κανω. δεν θα κανω εγκλημα παθους δεν εννοω αυτο... ουτε θα κοψω τις φλεβες μου απο την αποριψψη σου .. αλλα θελω να ξεχασω και ουτε οταν σε ξεχναω δεν μπορω να σε ξεχασω. ακομα και αν μην μιλαμε. ακομα και αν εισαι χαμενος στα δικα σου.. πως μπορω απλα να σε ξεχασω χωρις να σε φορτωνω με περισια συναισθηματα που δεν τα χρειαζεσαι απο μενα. δεν τα θες απο μενα. δεν σε νοιαζει αν σε θελω η οχι . και γιατι να σε νοιαζει. ουτε εγω νοιαζομαι για αυτους που καιγονται για μενα οσο εγω καιγομαι για σενα... λογικα και εσυ καιγεσαι για μια αλλη που δεν καιγεται για σενα και ετσι γιναμε σταχτη και μπουρμπερι καψε απο εδω καψε απο εκει . μα ειμαστε δυο φωτιες μωρο μου και οταν με ακουμπας με αναβεις περισσοτερο με φουντωνεις με εξοργιζεις με γεμιζεις λαχταρα. ..γιατι να μην το εχω καθε μερα. γιατι να μην μπορω να αγγιξω αυτην την παλαμη. αυτα τα δαχτυλα γιατι δεν μπορουν ουτε για μια στιγμη μικρη να ειναι δικα μου ? γιατι να μην μπορω να προχωρησω ? εχω βαλει ποσους στο κρεβατι μου μετα απο εσενα και σχεσεις και σεξ.. και παντα ακομα και μαζι τους σκεφτομαι εσενα. ακομα και οταν κλαιω για αυτους σκεφτομαι εσενα. ποσο σκατα τα εκανα να ειμαι σε μια σχεση για να σε ξεχασω μπας και πορωθω με αλλον? μπας και ειναι ψυχωση και απλά αλλαξει παππουτσια να φυγει απο τα δικα σου ποδια το κοπροσκυλο της αγαπης μου που σκουζει λυσσα. συγχωρεσε με που σε σκεφτομαι τοσο πολυ και τοσο συχνα. συγγνωμη που θελω να σε φιλησω και να σε αγκαλιασω. συγγνωμη που απεκτησα τοσα θρασυ συναισθηματα χωρις να μου εχεις δωσει ανταποκριση η αφορμη να τα εχω. σε ευχαριστω για την καλοσυνη σου και ποσο επιηκεις εισαι μαζι μου . σε ευχαριστω που υπαρχεις ας υπηρχα μονο σαν αερας γυρω σου και ας μην ημουνα μοναχα μια τρυπα. ας ημουν ο ηλιος που θα σε ελουζε τα πρωινα και το φεγγαρι που θα σε προσεχε στα σκοτεινα. Ας ημουν η αδεσποτη γατουλα που θα φροντισεις.. δεν θελω να ειμαι αλλο ανθρωπος. ��τρεπομαι . δεν σου αξιζω . δεν σε γεμιζω.

[konnidio]

ειμαι με καποιον αλλον.. το φανταζεσαι; μπορουσες πριν λιγους μηνες να το φανταστεις; εγω παντως οχι και μου αρεσει αρκετα

περναω καλα. με κανει να περναω καλα. γελαω. δεν σε σκεφτομαι η τουλαχιστον οχι με τον τροπο που σε σκεφτομουν. ειχαμε ομορφες στιγμες (ελαχιστες) και ευχαριστω για αυτο αλλα δεν μου αξιζεις. δεν μου αξιζε η συμπεριφορα σου και ποσο μαλλον η ελλειψη αγαπης και φροντιδας, δηλαδη γαμω το σπιτι μου με πηγες να γνωρισω την οικογενεια σου ακομα και αν ειμασταν χωρισμενοι γιατι ενω για μηνες μου ελεγες πως με αγαπας παρ��λληλα με κερατωνες.

μου ελεγες πως θες να ειμαι στο μελλον σου πως θα ηθελες οικογενεια μαζι μου πως δεν αντεχεις την σκεψη να με χασεις πως με αγαπας και σε ρωταω: πως μπορεσες να πεις τοσα ψεματα χωρις να ντρεπεσαι; γιατι εγω ντρεπομαι για παρτη σου. ντρεπομαι που αφησα τον εαυτο μου να δεχτει τετοια μεταχειρηση. ντρεπομαι που δεχτηκα να κοιμαμαι διπλα σε εναν ανθρωπο που προτειμουσε να με παραμυθιαζει. ντρεπομαι που δεκτηκα να μου φερεσαι σαν σκουπιδι, σαν ενα τιποτα, σαν να μπορουσες να με αλλαξεις ανα πασα στιγμη και ωρα. και ντρεπομαι που σε εμπιστευτηκα και σε αφησα να με βρωμισεις.

τον ανθρωπο που αγαπαμε δεν τον πληγωνουμε. τον ανθρωπο που θελουμε στην ζωη μας δεν του λεμε πως δεν υπαρχει καποιος λογος να τον φιλησουμε κανοντας τον να νοιωθει απαισια και μετα το βραδυ να γυρνας σπιτι και τον γαμας γιατι αποτι καταλαβα στο τελος της ημερας ημουν απλα διαθεσημο σεξ καθε φορα που σου ερχοταν ορεξη.

ντρεπομαι για παρτη σου και πραγματικα ελπιζω καποια μερα να γιατρεψεις της πληγες μεσα σου που σε κανουν να φερεσαι ετσι και να βρεις εσωτερικη ηρεμια αλλα βαρεθηκα να ειμαι ο μαλακας σου τοσα χρονια που οσο και να φερεσαι απαισια παντα ειναι εκει και παντα θα γυριζει πισω.

σε αγαπαω και σε νοιαζομαι και δυστυχως αυτα τα συναισθηματα δεν φευγουν αλλα χαιρομαι τοσο πολυ που χωρισαμε γιατι μου εδωσες την ευκαιρια να βρω τον εαυτο μου και να σου πω την αληθεια ειναι ωραιο τον να μην μονιταρω τα παντα γιατι δεν θελω να σε νευριασω και πλεον μπορω να κλαιω χωρις να φοβαμαι πως θα μου θυμωσεις και θα σταματησεις να μου μιλας γιατι προφανως κλαιω γιατι θελω να με λυπηθεις και οχι γιατι ειμαι ανθρωπος και εχω συναισθηματα.

ισως σε ενα παραλληλο συμπαν μου φερθηκες καλυτερα.. καληνυχτα

[omorfakaigontai]

Και ερχεται η μερα και η ωρα που ξαφνικα τα λογια. Δεν σημαινουν τιποτα, οι υποσχεσεις που είχαν γινει δεν σημαινουν τιποτα τα σαγαπαω που ειπώθηκαν και τα σαγαπω που " τα δειξαμε* δεν σημαίνουν τιποτα. Τα για παντα, τα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ .τα τοσα συναισθήματα και στιγμές αυτη η ασφαλεια , η ηρεμια και η σιγουρια πως θα τα καταφερω εστω και αν θελω να πεθανω.

Αλλα ναι οπως και προειπα φυσικα δεν σημαινουν τιποτα και αυτο θα ισχυει για παντα..... Πιθανον να μην ισχυαν και ποτε πραγματικα πραγμα που με θλιβει παρα πολυ. Ευχομαι (ισως να το ξεπεράσω εγω ). παντως σιγουρα ευχομαι να εισαι καλα και χαρουμενη η καλυτερη ψυχη και ο καλυτερος ανθρωπος που θα μπορούσα να ειχα έστω και για λιγο. Σε ευχαριστώ για ολα και πραγματικα ποναει και ειναι κριμα και αδικο το πως δεν υπαρχει θεληση η ελξηη συναισθημα γιατι για μενα σημαινεις παρα πολλα ισως και τα παντα. Ειναι κριμα και αδικο αλλα φυσικα παντα λεω στον εαυτο μου οτι σε αγαπαω γιαυτο που εισαι και μου εδειξες και προσπαθω να σε αγαπαω ολοκληρωτικά σαν συνολο και οχι μονο αυτα που δεναν εμας μεταξυ μας η μου προσέφερες. Γιαυτο και εγω θα σε αγαπαω ��τι και αν επιλεγεις ακομα και αν ειναι να με πεταξεις απτην ζωη σου απλα θα σε αγαπαω δυστυχως η ευτυχώς. Και αυτο ισως ειναι η μονη μαλακια. Που πιστευω οτι θανε για παντα ετσι. Που θελω για παντα να σε βλεπω οπως σε αγαπησα στο μυαλο μου μεσα και ακομα καλυτερη να γινεις, γιατι μπορεις και ��ιατι θα το καταφερεις γιατι το αξιζεις. Ακομα δεν μπορω να χωνεψω πως ολα αυτα ηταν ενα ψεμα η κατι με ημερομηνία ληξης οταν ακομα και τωρα. Το παραμικρο να χρεισστεις θαμε ο πρωτος που θα τρεξω. Στο ειχα πει και τοτε στο λεω και τωρα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ οτι χρειαστεις η αν με χρειαστεις εδω θα ειμαι. Σε αγαπαω πολυ και συγνωμη για ολα τα κακα που σουχω προκαλεσει

[xehasmenesithakes]

(Χτυπος)

(Σιωπη)

(Χτυπος)

Ολα καλα λεω στον εαυτο μου,ξαπλωμενος στο κρεβατι μου μπλεγμενος στα λευκα μου τα σεντονια.

Αιμορραγώ απο τις πληγες μου,οχι μεταφορικα,τελειως κυριολεκτικα.Σταζει το αιμα στο σεντονι.Ποσο πολυ ταιριαζει το ασπρο με το κοκκινο,εγω και ναι ,εμεις

Εξω βρεχει και μεσα στο δωματιο βρεχει.Πανω απο το κεφαλι μου βρεχει. μερες τωρα μουσκεμα.

Κινουμαι μεσα στα πληθη χαμενος μεσα σε ανθρωπους που φαινεται να ξερουν παντα καλυτερα απο μενα που πανε.Κινουμαι,τους μιμουμαι και γω.

Γυρναω στο κρεβατι μου πεφτω μεσα στα λευκα και στα κοκκινα.

Ακροβατω στο παρον κοιταω πισω,βλεπω εσενα να μου γελας.Σε αγκαλιαζω με αγκαλιαζεις,και υστερα ερχεται η ζωη μας παιρνει απο το χερι και μας παει τον καθενα παρακατω ,σε νεα ματια.Φαινεται να ξερεις που πας … Ειλικρινα ευχομαι να με λησμονησεις μεσα στις ομορφιες.

Σε αφηνω εδω.

Και μενα απο την αλλη με περιμενει ο Ολυμπος να τον ανεβω και τα αλλα διακοσια πενηντα εφτά ονειρα μου.

Γδυνομαι απο τους εγωισμους μου,ντυνομαι στα μελαγχολικα.Τα κοκκινα διασχιζουν το κορμι μου του αλλαζουν σχημα και γω μεσα στη ζαλη μου γυρναω ��λευρό και κοιτω το αυριο.

Το αυριο..Που με φωναζει να τρεξω ,χωρις να μου λεει προς τα που να παω.Το ξυπνητηρι δεν εχει καν χτυπησει αλλα εγω νιωθω ηδη αργοπορημένος.

Κανει κρυο,μου φτιαχνει τσαι μου λεει οτι ολα θα πανε καλα,πιανω την κουπα πιανει τα χερια μου.Το εννοω μου λεει,ολα θα πανε καλα.Εχουν κατι τα ματια της που δεν μπορω να μην τα πιστεψω.

Τα σεντονια πιο κοκκινα απο χθες.

Με βλεπεις να πονω,σε βλεπω να πονας μαζι μου.Με αγαπας πολυ,το αισθανομαι.Σε αγαπω πολυ,και αυτο το αισθανομαι.

Σε αυτο το τρελο πραγμα που λεμε ζωη αν για κατι ειμαι ευγνωμων ειναι τους ανθρωπους της ζωης μου.Τους ανθρωπους του χθες,του σημερα,του αυριο και λιγο παραπανω για τους ανθρωπους του παντα και παντου.

Τα σεντονια μου μονο κοκκινο πια.

Ανησυχω

Το μυαλο μου καιει , το κορμι μου καιγεται.

Η καρδια μου ακομα χτυπα.

Καθε χτυπος που περνα και αυτος ο χρονος μεχρι να τον διαδεχτει ο επομενος,εκει νιωθω πως τα ρισκαρω ολα….

Υστερα Σιωπη

Υστερα Χτυπος

(συνεχιζεται..)

[nofuckinlabels]

Στον πρωτο μου ερωτα

Υπηρξες τα παντα για μενα

Το οξυγόνο που ανεπνεα

Φοβομουν τοσο πολυ οτι δεν θα σε ξεχασω ποτε, οτι θα ζω παντα με τον πονο της απουσιας σου. Καποια στιγμη αληθεια ολα τα αστρα αυτου του ουρανου ευθυγραμμίστηκαν για την αγαπη μας

Σε αγαπουσα τοσο πολυ

Και δεν θα ψαξω ποτε για αυτο που ειχαμε

Θελω να ειναι ατοφιο

Θελω να ξερεις οτι ακομα νιωθω εναν κομπο στον στομαχι οταν α��ουω κατι που συνηθιζες να λες

Η μυριζω το αρωμα σου και ξερω οτι δεν εισαι εσυ

Ακομα χαμογελαω οταν ξεφευγει το ονομα σου απο τα χειλη των δικων μου

Ακομα η καρδια μου σταματαει για λίγο οταν καποιος κανει καποιος έναν μορφασμο και για λίγα δευτερολεπτα σε βλεπω

Σε ξανα ερωτεύομαι

Οχι λοιπον δεν θα σταματησω ποτε να σε αγαπω

Ομως πλεον δεν φοβάμαι

Θελω να ξερεις οτι ο αδερφος μου ακομα σε θαυμαζει

Σημερα μου διαβασε κατι που ειχε πει για εμας

Εγραψε οτι στα ματια μας εβλεπε τον ερωτα οτι σε εσενα εβλεπε το προτυπο ενός αντρα

Οτι δεν ζηλεψε ποτε την σχεση μας

Οτι ηταν η αποδειξη οτι υπαρχει αγαπη σε αυτον τον κοσμο.

Ελπιζω να εισαι λιγο περηφανος για εμενα

Ελπιζω να με βλεπεις και να νιωθεις οτι για λιγο σταματαει ακομα και η γη να γυριζει

Οχι απο ερωτα

Απο νοσταλγία

Η καρδια οσο αδειαζει γεμιζει

Και εμενα η καρδιά μου ειναι γεμάτη

Σαγαπαω

Συμβολισες 3 χρονια απο την ζωη μου

Ομως πλεον δεν ειμαι δικη σου

Αληθεια ελπιζω να εισαι χαρουμενος

Ελπιζω η ζωη να ειναι τοσο μα τοσο καλη μαζι σου

Ελπιζω να εισαι ερωτευμενος και να μην ξαναχρειαστει ποτε να ξυπνησεις αγχωμενος

Ελπιζω αυτη η κοπελα να σου φερεται καλα

Μην αφηνεις να περναν ετσι θαυματα

Οτι και να σου λεω

Οσο εγωιστρια και να γινομαι

Αγαπα τους ανθρωπους

Με ενταση

Αγαπα τους μεχρι να νιωσεις την καρδια σου να σφιγγεται

Αγαπα μεχρι να μην εχεις κατι αλλο να δωσεις

Μονο ετσι θα σε ξαναγεμισουν οι ανθρωποι

Σε ενα αλλο συμπαν

Ειμαστε αγκαλια

Σε ενα αλλο συμπαν με γεμιζεις φιλια και με κρατας σαν να ειμαι οτι πιο πολυτιμο εχεις

Σε ενα αλλο συμπαν

Εσυ μαγειρεύεις και εγω καθαριζω

Και απλώνουμε μαζι τα ρουχα

Σε ενα αλλο συμπαν ακουω το γελιο σου με καθε αφορμη

Σε ενα αλλο συμπαν εχουμε ηδη παει μαζι Ιαπωνια οπως λέγαμε

Οι ανθρωποι το πιο συχνα

Πληγωνουν ο ενας τον αλλον

Θελω σε αυτο το συμπαν

Να ειμαστε η εξαιρεση

Θελω που και που να με θυμασαι

Σε ενα ηλιοβασιλεμα

Σε ενα ξανθο κοριτσι με ενα φαρδυ ασπρο φορεμα

Στην μυρωδια του γιασεμι

Στο παρισι

Στην ποίηση

Θελω που και που εστω και φευγαλέα να με βρισκεις

Και να με ξαναερωτευεσαι

Και αφου τα παιδια σου δεν θα με λενε μαμα

Θελω να ξερουν το ονομα μου

Και να ξερουν οτι αγαπηθηκαμε

[alatismeni-theitsa]

Λοιπών ερώτηση/ συζήτηση.

Μίλαγα για μόρα τελευταία. Και εμένα η γιαγιά μου έχει μάθει ότι αν μιλάς ή σκέφτεσαι για αυτή τότε αυτή σε ακούει και έρχεται αλλά δεν έχω βρει άλλον που να το έχει ξανακούσει αυτό το κομμάτι, αν και όσοι ξέρουν την μόρα την έχουν ως μαυροφορεμενη γριά.

Έχει ακούσει άλλος για αυτό το καμματι της μόρας? ή γενικά κάποια λιγότερα διαδεδομένα κομμάτια της.

Γεια! Να σου πω την αληθεια μιας και ειμαι του επιστημονικου τομεα δεν ειμαι τοσο των δοξασιων. Μεγαλωνοντας το ακουσα πολλες φορες, και νομιζω αρκετοι Ελληνες το χουν ακουσει. Δεν εχω ακουσει διαφοροποιησεις, μονο τα κλασσικα οτι ειναι μια μαυροφορεμενη γρια που ειναι σαν τερας και καθεται πανω στο στηθος σου οταν κοιμασαι. Δεν ξερω τι μπορω να σχολιασω περα του οτι η Μορα ειναι η εξηγηση που ειχαν οι παλιοι για την Υπνική Παράλυση.

Η Υπνική Παράλυση ειναι η κατασταση οπου ο εγκεφαλος δεν μεταβαινει καλα απο τον υπνο στον ξυπνιο. Συμβαινει οταν καποιος εχει ορισμενα προβληματα υγειας ή ειναι πολυ στρεσαρισμενος (λογω πραγματων που του εχουν συμβει ή αλλαγής περιβαλλοντος). Κατα τη διαρκεια μπορει να νιωσεις ενα βαρος στο στηθος και μπορει να εχεις παραισθησεις, βλεποντας μια σκια επανω σου, και τα νευρα υπευθυνα για την κινηση δεν εχουν ενεργοποιηθει ακομα οποτε δεν μπορεις να κουνηθεις καθολου.

Οποτε οι παλιοι καλα ελεγαν να μην μιλας για αυτο το πραγμα γιατι το ειχαν παρατηρησει. Σημερα ξερουμε οτι αυτο στην πραγματικοτητα συμβαινει οχι επειδη η Μορα ακουει και ερχεται, αλλα επειδη η Υπνικη Παραλυση ερχεται και με το αγχος. Και αν το συζητας και περιμενεις να το παθεις, τοτε θα αγχωθεις περισσοτερο. Και ετσι ειναι αρκετα πιθανο να το ξαναπαθεις. (φαυλος κυκλος)

Ειναι μια τρομακτικη εμπειρια γενικα και γι αυτο την εχουμε ταυτισει μ ενα τερας που μας παταει το στηθος. Αλλα βοηθαει να ξερουμε τι συμβαινει στ' αληθεια και να παρουμε μετρα για να μη συμβει. Και φυσικα, η Υπνικη Παραλυση παντα περναει. Οποτε πανω στο ζορι ειναι καλο να θυμομαστε οτι ειναι μια κατασταση που περναει σε λιγα λεπτα, και δε μας καταδιωκει ενα πραγματικο τερας.

[razakos]

05/07/2024 2:40AM

Νιωθω αναλωσιμος γαμω το κεφαλι μου, νιω��ω αχρηστος σε πολλα, νιωθω πως πολλες φορες μειωνω τους αλλους ωστε να νιωθω εγω καλα. Εχω κουραστει με τον εαυτο μου παρα πολυ πλεον, τα ονειρα μου για την φετινη χρονια εσπασαν, με σκεφτομουν φοιτητη απο οκτωβρη ρε γαμωτο. Ερχονται οι στιγμες που λεω παλι καλα που εχω τον Γιωργο και την Δεσποινα διοτι αλλιως θα ειχα λυγισει και απλα θα ημουν ακομη στα χαπια και η κατασταση μου θα ηταν ασχημη. Απλα νιωθω οτι θα ειχα παρετηθει, εχει φυγει ολη μου η ενεργεια για δημιουργικοτητα και μαθηση. Πλεον εχω παρατησει και το ραπ γιατι δεν εχω καν εμπνευση. Νιωθω πως ειλικρινα πλεον ειμαι μια κινουμενη μελαγχολια οπως ημουν και παλια. Ευτυχως δεχομαι αγαπη και στοργη απο την Δεσποινα και απειρη στιριξη απο τον Γιωργη. Εχω βαρεθει πλεον να νιωθω ετσι, εχουν περασει 6 χρονια κοντα απο οταν ξεκινησε η καταθλιψη και τα πραγματα ενω ειναι καλυτερα απο τι ηταν πριν 8 μηνες ακομη δεν εχουν φτιαξει προς το καλυτερο, ναι ξερω χρειαζεται χρονια και οχι μηνες για να φτιαξει αυτο απλα νομιζω πως εαν δεν εχω καταθλιψη δεν θα ειμαι εγω. Εχω καταθλιψη απο τα 12 και φτανω 18. Εχω πληγες που δεν εχουν κλεισει και μαλλον δεν θα κλεισουν ποτε τους. Ποναω, ποναω εσωτερικα δεν ξερω ακριβως πως να το εξηγησω ειναι ενα πολυ αλλοκωτο συναισθημα οπου δεν νομιζω να υπαρχει προσδιορισμος που να το χαρακτηριζει πληρως.

Κουραστηκα.

Κουραστηκα να προσπαθω για το καλυτερο.

Κουραστηκα με εμενα.

Κουραστηκα με το να παρασκεφτομαι.

Κουραστηκα με το να μην μπορω να βαλω στοχους.

Κουραστηκα με το να μην νιωθω οτι ανηκω σε μια οικογενεια.

Συγγνωμη για την απογοητευση, απλα οι φωνες μες το κεφαλι μου δεν σκανε.

Ετσι ειμαι.

[whatifwekilledgodandwebothgirls]

Ειναι σχεδόν αστειο . Τελικα δεν πεθανα για εσενα . Τελικα , οτι και να εχω γραψει που το εγραψα για εσενα δεν θα το διαβασεις ποτε , αστειο δεν ειναι ? Νομιζα πως οπως εκανες εσυ την πρωτη κινηση θα εισουνα και εσυ ο πρωτος που θα το σπασει , αλλα τελικα δεν θα διαβασεις αυτα που γραφο για εσενα γιατι δεν σου αξιζει , οχι γιατι δεν θες . Αστειο ειναι , και συνχωρισε με που γελαω , γιατι νομιζα πως θα περασω την υπόλοιπη ζωη μου μαζι σου , και τωρα παει τελιωσε και εδω ειμαι ακομα ζωντανη . Και ειμαι καλα . Θα ειμαι καλα . Και χαίρομαι τοσο πολυ που τελιωσε . Αστειο δεν ειναι , που στο τέλος συνεχισα να ζω για τον εαυτο μου?