#ονειρεύεται

[romios-gr]

Η Άννα του Χθες Ζωντανεύει στο Σήμερα ΠΗΓΗ »»»»»»  ΤΟ ΒΡΗΚΑΜΕ ΕΔΩ  «««««« Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-anna-apo-to-alfavitarion-toy-1955-zontaneyei-kai-oneireyetai-oti-zei-sto-simera-poy-einai-toso-ma-toso-diaforetiko-arage-tis-aresei/

[justforbooks]

«Εξομολογήσεις μιας μάσκας»: To επί χρόνια εξαντλημένο αριστούργημα του Γιούκιο Μισίμα

Η σεξουαλική αυτοβιογραφία του Γιούκιο Μισίμα, που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό και έγινε η βίβλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.

«Το πεπρωμένο του δεν ήταν για οίκτο. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν άξιο λύπησης. Ήταν μάλλον περήφανο και τραγικό: θα μπορούσε να ονομαστεί και λαμπρό», γράφει ο Γιούκιο Μισίμα στο πεζό ποίημά του που είναι ενσωματωμένο στο μυθιστορηματικά γραμμένο αυτοβιογραφικό έργο που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό και έχει τον τίτλο Εξομολογήσεις μιας μάσκας.

Στο Τόκιο του 1945, τη χρονιά που μαίνονταν οι βομβαρδισμοί με τα περισσότερα θύματα, ο νεαρός Κοτσάν –alter ego του Γιούκιο Μισίμα και ουσιαστικά παράφραση του πραγματικού του ονόματος, Κιμιτάκε– αγωνίζεται, κάνοντας βόλτες σε μια ενίοτε οργιαστικά ανθισμένη φύση και σε διαλυμένα τοπία, γεμάτα νεκρούς και τραυματίες –μια διαρκής αντίστιξη παράδεισου και κόλασης–, να βρει τη δική του ταυτότητα που, εκ των πραγμάτων, εντοπίζεται στη σχέση του με τους γύρω του και τη σεξουαλικότητά του. Οι εφηβικές φαντασιώσεις του, που αφορμώνται από εμμονικές σκέψεις για αιματοβαμμένα ανδρικά σώματα και μια βασανιστική έλξη για τους εύρωστους συνομηλίκους του, περιστρέφονται γύρω από το βαθύ έρεβος της επιθυμίας, επιβεβαιώνοντας την αρχετυπική συνύπαρξη έρωτα και θανάτου.

Αντίστοιχα, πάλι, οι απανωτές προσωπικές του ήττες, σύμφυτες με αυτές της ίδιας του της χώρας, είναι άμεσα συνυφασμένες με την ανικανότητά του να εναρμονιστεί με την επιβεβλημένη κανονικότητα της αστικής κοινωνίας του Τόκιο: με τη συντηρητική του οικογένεια, τους συμμαθητές και τους κατόπιν συμφοιτητές του, την αρραβωνιαστικιά του και την αυστηρή τάξη πραγμάτων στην οποία οφείλει να υποταχθεί, φορώντας την κοινωνική του μάσκα. Οι ομοφυλοφιλικές του τάσεις αποτυπώνονται, ως εκ τούτου, αποκλειστικά μέσα από φαντασιώσεις, καθώς σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να πραγματωθούν στην πρώιμη αυτή εφηβική ηλικία. Τον μόνο, όμως, που δεν μπορεί να κοροϊδέψει είναι ο ίδιος του ο εαυτός, ο οποίος ονειρεύεται θριαμβικούς θανάτους με έντονες σεξουαλικές ομοφυλοφιλικές ενορμήσεις, αποτυπωμένες σε έναν ηρωικού τύπου θάνατο, δηλαδή περίπου σαν την τελετουργικού τύπου αυτοκτονία στην οποία προέβη στα 45 του χρόνια, σύμφωνα με τις επιταγές του σεπούκου και με τη χάρη ενός σαμουράι, φορώντας τη λευκή «χακιμάκι» κορδέλα του και παραδίδοντας το κεφάλι του στα χέρια του γενναίου εραστή του.

Μέχρι, όμως, να πετύχει τον ένδοξο τέλος, που συνδεόταν με τα χαμένα αυτοκρατορικά μεγαλεία τα οποία ενέπνευσαν και τη λογοτεχνική του τέχνη –άρτια, ακριβή, μεστή αναφορών στον κόσμο της ελληνικής αρχαιότητας και στον σαδιστικό κόσμο του Ντε Σαντ–, ο Γιούκιο Μισίμα δεν φοβήθηκε στο πρώιμο αυτό έργο του να μιλήσει με ειλικρίνεια για την προσωπική του vita sexualis, γράφοντας μια ιδιότυπη «σεξουαλική αυτοβιογραφία», όπως την είχε περιγράψει ο ίδιος, με τον τίτλο Εξομολογήσεις μιας μάσκας.

Οι υπέροχα περήφανοι άνδρες και τα γυμνασμένα σώματα που αντιστοιχούν στην υπεροχή και στην ανδρεία που θαύμαζε από μικρός ήταν το μόνιμο μοτίβο όχι μόνο των περιγραφών του βιβλίου αλλά και της ποιητικής και απολλώνειας εμμονής του – δεν είναι τυχαίο που ένα άγαλμα του θεού Απόλλωνα, αντίστοιχο με αυτό από τον ιερό χώρο των Δελφών, στόλιζε μονίμως τον κήπο του. Μαζί, όμως, με τους μυθικούς αρχαιοελληνικούς θεούς, αυτή η κάθοδος στο ασυνείδητο φέρνει στην επιφάνεια διαρκείς λεκτικούς θησαυρούς, λέξεις που δεν έχουν ενσωματωθεί στον εμπειρικό πολτό ούτε καεί, αντίθετα έχουν διατηρήσει κάτι από τη μυστική τους ζωή, παρά τον πόλεμο που του έκανε το περιβάλλον του. Ο άκρως επιμελής έφηβος που φέρει εις πέρας τις σπουδές του στη Νομική, ο συνεπής μέχρι κάποιο σημείο αρραβωνιαστικός της όμορφης Σονόκο, που της κουβαλάει την τσάντα και της γράφει ένθερμα γράμματα, είναι απλώς τα προσωπεία που φοράει τόσο ο πρωταγωνιστής του βιβλίου όσο και ο ίδιος ο Μισίμα στη ζωή του.

Ο μύχιος εαυτός διέπεται από μια διαρκή απορία γιατί δεν μπορεί να ακολουθήσει την κανονικότητα των πραγμάτων. Και είναι αυτή ακριβώς η αυθεντική ειλικρίνεια, δοσμένη ταυτόχρονα με ποιητική μεγαλοπρέπεια και αποστομωτικό κυνισμό, που κάνει όλα τα υπόλοιπα μυθιστορήματα της εποχής του να μοιάζουν ψεύτικα, καθώς οι λέξεις του εμπεριέχουν ταυτόχρονα τον συμπυκνωμένο λόγο ενός χαϊκού, την αψεγάδιαστη περιγραφή της τερατόμορφης συνθήκης και της ομορφιάς από τη Λίμνη του δασκάλου του Καραμπάτα, τη βασανιστική και εμμονική επιβολή της σάρκας που συναντάμε στα βιβλία του Τανιζάκι. Η διαφορά είναι ότι ο Μισίμα δεν γράφει απλώς μυθοπλασία αλλά βάζει κυριολεκτικά το κεφάλι του επί πίνακι και νιώθει πραγματικά να είναι ταυτόχρονα ήρωας και θύμα, σαν την αυτοπροσωπογραφία του Αγίου Σεβαστιανού που περιγράφει στο βιβλίο και ενέπνευσε μια σειρά από τις ημίγυμνες φωτογραφίες του, όπως αποκαλύφθηκαν στο βιβλίο του Έικο Χοσόε Βασανιστήριο των ρόδων.

Αυτή η κυρίαρχη εικόνα του Αγίου Σεβαστιανού-σύγχρονου Ενδυμίωνα, που αποτυπώθηκε για πάντα μέσα του από τότε που είδε τον ομώνυμο πίνακα του Γκουίντο Ρένι, συνοψίζει ταυτόχρονα το ηρωικό σθένος, την αρχέγονη σεξουαλικότητα και αυτή την ομορφιά που είχε ως αποκλειστική κατάληξη τον θάνατο. «Μ��πως οι γεροφτιαγμένες γυναίκες της Ρώμης, με τις αισθήσεις τους γαλουχημένες από το άρωμα του καλού κρασιού που ξυπνάει τα κόκαλα και από τη γεύση του κρασιού που στάζει κόκκινο από το αίμα, μυρίστηκαν γρήγορα το κακότυχο πεπρωμένο του, άγνωστο ακόμα σ’ εκείνον, και τον αγάπησαν γι’ αυτόν τον λόγο; Το αίμα του κυλούσε με έναν ρυθμό πιο άγριο απ’ όσο συνήθως μέσα στη λευκή του σάρκα, αναζητώντας ένα άνοιγμα για να ξεπηδήσει όταν εκείνη η σάρκα σε λίγο θα άνοιγε. Πώς είναι δυνατόν οι γυναίκες να μην άκουσαν τους θυελλώδεις πόθους ενός τέτοιου αίματος;» γράφει με παραληρηματική ακρίβεια ο ίδιος γι’ αυτό το όραμα του Αγίου Σεβαστιανού στις Εξομολογήσεις μιας μάσκας στην έξοχη μετάφραση του Αλέξη Καλοφωλιά από την αγγλική έκδοση που έχει επιμεληθεί ο ίδιος ο Μισίμα. Δεν είναι να απορείς, μετά από αυτήν τη περιγραφή, που οι ενοράσεις του Ιάπωνα συγγραφέα στοίχειωσαν για πάντα τη Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, καθώς σηματοδότησαν το χέρι ενός μείζονος λογοτέχνη, ο οποίος κατάφερε να μετατρέψει τις εναγώνιες αποτυπώσεις μιας άγονης ακόμα ομοφυλοφιλικής ταυτότητας σε ποιητικό οδηγό, αναζητώντας ταυτόχρονα τον Ρίλκε και τον Ζενέ ηχηρά («Το σώμα μου έτρεμε από μια παράξενη θλίψη. Καιγόμουν από μια μοναξιά τόσο φλογερή όσο ο ίδιος ο ήλιος»).

Ομολογεί, ωστόσο, πως η ενοχή που έτρεφε για τη σεξουαλικότητά του δεν είναι αυτή της δυτικής επεξεργασμένης ψυχικής αστάθειας που περιγράφει ο Στέφαν Τσβάιχ στα μυθιστορήματά του αλλά ενείχε μια ένταση που μάλλον αποκτούσε σχεδόν νιτσεϊκά χαρακτηριστικά – με άλλα λόγια τον έκανε να πηγαίνει ένα βήμα μπροστά από το ανθρώπινο είδος. Η πρώιμη αυτή αλαζονεία, αποτέλεσμα της αποστασιοποίησης από τους συνομηλίκους του, εμποτισμένη με έντονα στοιχεία αμφιβολίας, μετατράπηκε έτσι σε ένα ιδιόμορφο μπουσίντο, αυτή την υψιπετή συμπεριφορά της ιαπωνικής ελίτ, συνώνυμη των ευγενών και ενός υψηλών αξιώσεων συγγραφέα. Μακριά από τα εύκολα, δυτικότροπα, ψυχαναλυτικού τύπου συμπεράσματα, ο Μισίμα μετέτρεψε τον εαυτό του σε ζωντανό, θεατρικό δρώμενο, τελετουργική επεξεργασία, εμπύρετο λεκτικό παραλήρημα σαν αυτά που ποτίζουν τις ποιητικές στιγμές των Εξομολογήσεών του, ακόμα και όταν παραδέχεται ότι έφτασε στο ύψιστο σημείο κυνισμού να αδιαφορεί ακόμα και για τις αντιδράσεις των υπολοίπων απέναντί του. Δεν ήταν ο φόβος των επιπτώσεων που καθοδηγούσε τις πράξεις του αλλά η εσωτερική ανάγκη να μη διασαλεύσει την τάξη πραγμάτων.

Αλλά και πάλι, η εμμονή με τον θάνατο δεν ήταν τόσο αποτέλεσμα μιας ιδιόμορφης προσωπικής σκέψης όσο η συνέχεια μιας κανονικότητας που έκανε τους Ιάπωνες να οσμίζονται το αίμα σε κάθε τους βήμα: οι νεκροί των πολέμων μετέτρεψε, όπως παραδέχεται ο Μισίμα, την καθημερινότητά τους σε μια αναγκαστική μελέτη θανάτου, χαρίζοντάς τους μια πρώιμη εσωτερική ωριμότητα. Η ζωή μας, λέει, «έμοιαζε με αλμυρή λίμνη από την οποία το περισσότερο νερό είχε ξαφνικά εξατμιστεί, αφήνοντας τόσο πυκνή συγκέντρωση αλατιού που τα σώματά μας επέπλεαν νωχελικά στην επιφάνεια». Για έναν τόσο σωματικό στις περιγραφές του συγγραφέα, η φράση αυτή είναι ακόμα πιο σημαντική από τον αριστοτελικό ορισμό της ευτυχίας ή τη σωκρατική θέαση της υψηλής, στοχαστικής θέασης της ψυχής. Άλλωστε, ο πνευματικός τρόπος ζωής του Μισίμα, πολύ κοντά σε αυτό που η Γιουρσενάρ θεωρούσε ως στωικού τύπου κοσμοθεωρία, δεν απαιτούσε περιττές κουβέντες αλλά πράξεις: απόδειξη ότι οι φαντασιώσεις του υλοποιήθηκαν στο ακέραιο όχι μόνο όσον αφορά τις σεξουαλικές εμμονές αλλά και με την Ένωση της Ασπίδας, δηλαδή τους δικούς του στρατιώτες, τους οποίους έντυνε με στολές που έραβε ο ίδιος, κάτι που έκανε καλλιτέχνες, όπως ο Ντέιβιντ Μπόουι, να τον μετατρέψουν σε στυλιστικό σύμβολο και σημείο αναφοράς. Είναι η ίδια κοσμοθεωρία που τον έκανε, αφού επιδόθηκε στο περίφημο σεπούκου με το ιαπωνικό μαχαίρι τόντο, να επιβάλει στον σύντροφό του, υπολοχαγό Χίσο Μορίχο, να τον θανατώσει με το αυτοκρατορικό σπαθί, επιβεβαιώνοντας ένα προαποφασισμένο σενάριο που είχε γράψει από νωρίς για την κατάληξη του βίου του, όπως διαφαίνεται και από τις Εξομολογήσεις μιας μάσκας. Με αυτόν τον τρόπο γλίτωσε το «μαρτύριο που τον περίμενε» στη διαδρομή, όπως γράφει χαρακτηριστικά, αποδεικνύοντας στην πράξη «ότι η σφραγίδα που είχε βάλει πάνω του η Μοίρα ήταν ακριβώς το τεκμήριο του αποχωρισμού του από όλους τους κοινούς ανθρώπους της γης».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[vanou01]

Όσοι κρατούν πισινές δεν είναι ερωτευμένοι

Κι όποιος ονειρεύεται να ξεφύγει

Οφείλει πρώτα να ξυπνήσει

Μα εσύ κοιμάσαι ακόμα

Και προτιμάς το σανίδι απ’ την ζωή

Λες κι έχουν καμία διαφορά

Πέραν της υποχρέωσης να υπακούς τον μαλάκα τον σκηνοθέτη

Α��τοσχεδίασε για να σωθείς

Αγνόησε τα εύσημα των ηλιθίων

Και τα παλαμάκια τους

Τί ξέρουν μωρέ κι αυτοί από θέατρο;

[sugaroto]

Και συγγνώμη για το κάπως βιαστικό second ask, αλλά μήπως πιστεύεις πως εμείς οι Έλληνες αντιμετωπίζουμε διαφορετικά τους perverted χαρακτήρες; Ο Μιχαλάκης και ο Λάζαρος από το "Είσαι το ταίρι μου" είναι πολύ δημοφιλής και αγαπητοί με το κοινό, αλλά έχω την εντύπωση πως αν έπαιζαν σε ξένη σειρά, το κοινό θα τους μισούσε και για τον Μιχαλάκη ειδικότερα θα έλεγαν πως είναι κακό στερεότυπο για τους bi.

Σίγουρα τους αντιμετωπίζουμε διαφορετικά

Ειδικά τώρα τελευταία με το "cancel culture" και το πως όλοι οι χαρακτήρες πρπ να είναι "perfect" (πάρε παράδειγμα τον Σοκκα από το atla, από ότι εχω ακούσει η σειρά του νετφλιξ αφαίρεσε το γεγονός ότι ήταν μισογυνης και σεξιστης στην αρχη, ενώ οι φαν ήθελαν να τον δουν να μάθει να σέβεται τις γυναίκες όπως είχε γίνει στην σειρά του 2005)

Τους Έλληνες νομίζω δεν μας νοιάζουν τόσο αυτά?

Οι χαρακτήρες είναι αστείοι και για αυτό αρέσουν στο κοινό

Μάλλον είμαστε "τυφλοί" στα αρνητικά τους προσόντα ή δεν μας πειράζουν (αν δεν μας επηρεάζουν?)

Για τον Λάζαρο δεν είμαι 100% σίγουρη σε τι αναφέρεσαι ότι θα μισούσε το κοινό, ξέρω σίγουρα ότι δεν μου άρεσαν ορισμένες σκηνές που ήταν creepy (τύπου είχε κρυφτεί μέσα στα άπλυτα για να δει την Βίκυ γυμνή) ίσως να αναφέρεσαι σε αυτο δεν ξέρω, επίσης δεν μου άρεσε το ending ότι κατέληξε με την Βίκυ, το βλέπω λίγο ως προδοσία προς τον Γρηγόρη και πολύ out of the blue αλλά δεν νομίζω ότι κολλάει τοσο με αυτό το θέμα

Αλλά ήταν κυρίως ένας αστείος χαρακτήρας πράγμα που σε κάνει να παραβλέψεις τις κριπι συμπεριφορες(?μαλλον)

Όσο για τον Μιχαλάκη, λοιπόν με το "bad bi representation" το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι cheating, πράγμα που δεν νομίζω ότι θα απασχολούσε κανέναν σε μια σειρά που οι 2 main πρωταγωνιστές απατούν τους συζύγους τους

Αλλά ο Μιχαλάκης είναι άλλο είδος κακού στερεότυπου

Δεν είναι "bi"

Είναι "δεν έχω αποφασίσει ακομα, ψάχνομαι"

Πράγμα που φαίνεται να υποτιμάει τους bi ανθρώπους σαν να μην υπάρχουν και να "πρέπει να επιλέξουν"

ΕΠΙΣΗΣ θυμάμαι ένα επεισόδιο όπου ο Μιχαλάκης ονειρεύεται ότι το norm είναι οι τριαδικες σχεσεις, οπότε έχω ένα headcanon ότι είναι και polyamorous αλλά δεν το ξέρει and he lives in a society 😔 όπου "πρέπει να επιλέξει"

Νομίζω όμως κανένας δεν περίμενε κάτι καλύ��ερο από μια ελληνική σειρά του 1998

Ο Μιχαλάκης δεν είναι bi για να κάνει καλό representation τους Έλληνες bi, είναι bi γιατί είναι "περίεργο" και είναι το "βλαμμένο" ο υπάλληλος του Αλέκου

Κάτι άλλο που θα είχε κάνει την σειρά να φάει canceled είναι το γεγονός ότι είναι αυτοκτονικος, στο 1ο επεισόδιο προσπάθησε να σκοτωθεί με 4(?) διαφορετικούς τρόπους αλλά η ψυχική του υγεία δεν είναι κάτι που η σειρά παίρνει στα σοβαρά γιατί είναι ο comedic relief character

Και επίσης είναι μαύρη κωμωδία οπότε οκ, κάποια θέματα θα είναι έτσι λογικά, δεν είναι σαν το 13 Reasons Why που έχει προειδοποιήσεις σε κάθε επεισόδιο

Αλλά και από τους ίδιους τους χαρακτήρες φαίνεται να μην το παίρνουν στα σοβαρά

Η Σώσω είναι σε φάση "ποτέ θα ψοφήσει το βλαμμένο" και ο Αλέκος τον βάζει να τον πάρει τηλέφωνο και να πει ότι αυτοκτονεί για να βρει δικαιολογία να βγει από το σπίτι με την γκόμενα, ή και στο 1ο επεισόδιο που πάει σπίτι του και ρωτάει αν ενοχλεί ο Μιχαλάκης απατάει "Όχι να σκοτώθω πήγαινα" και it's not a big deal, like it's something that just happens on the regular and no one gives a shit

Αλλά again, μαύρη κωμωδία

Όσο γιατί δεν τον έχουν πει κακό στερεότυπο για τους bi φαντάζομαι είναι γιατί κανένας δεν περίμενε κάτι καλύτερο απο ελληνική σειρά του '98 και μόνο που υπάρχει ως "bi-curious" είναι wow και λογικά το φταίξιμο πάει περισσότερο στους σεναριογράφους πως δεν τον... έκαναν πιο σωστό? Ή το πως αν έβγαινε η σειρά σήμερα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά

Οι ξένοι νομίζω θέλουν τα πράγματα να είναι πιο perfect και να μην γίνονται παρεξηγήσεις με τέτοιους χαρακτήρες

Πράγμα που τους είναι πιο εύκολο αφού οι σειρές και οι ταινίες είναι αμέτρητες

Αν έβλεπαν το "crimes" και ο Mike ήταν bad bi stereotype απλά θα έβαζαν "heartstopper" για να δουν τον Nick και δεν θα ξανά μιλούσαν ποτέ για το crimes πάρα μόνο για να το κάνουν canceled

Οι Έλληνες δεν έχουμε τόσες επιλογές

Ο Μιχαλάκης είναι ένας bi χαρακτήρας που δεν τον διαχειρίστηκαν σωστά οι σεναριογράφοι οπότε τον συγχωρούμε

Δεν έχουμε επιλογή να αλλάξουμε κανάλι και να βρούμε καλύτερο representation (και ειλικρινά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον Έλληνα μπάι χαρακτήρα)

Επίσης, λόγω των αριθμημένων καλών σειρών οι Έλληνες τείνουμε να βλέπουμε παλιές σειρες (που μπορεί πολλές φορές να έχουν τέτοια λάθη)

Για να δει κάποιος ξένος σειρά του '98 θα πρέπει να είναι χρυσό διαμάντι

Σειρές που βγήκαν 5 χρόνια πριν θεωρούνται αρχαίες και ξεχασμένες ενώ οι Έλληνες θα δουν τακτικά μια σειρά του 2005 (στο παρά πέντε αναφέρομαι συγκεκριμένα)

Ελπίζω να μην βγήκα πολύ εκτός θέματος και να βγάζει νόημα αυτό που λεω😭

[mslr567]

Και όταν ονειρεύεται ότι δεν θέλει να γράψει, δεν έχει τη δύναμη να ονειρευτεί ότι θέλει να γράψει.

Και όταν ονειρεύεται ότι θέλει να γράψει, δεν έχει τη δύναμη να ονειρευτεί ότι δεν θέλει να γράψει.

Σπινόζα

[me8usmenhh]

Κοιμάται η φίλη μου στο σπίτι μου σήμερα και μόλις με αγκαλιασε στον ύπνο της😭θα ονειρεύεται το αγόρι τηςΑΧΑΧΑΧΧΑ

[piracytheorist]

Tagged by @priscilla9993!

❤️ last song you listened to? Όσα η Αγάπη Ονειρεύεται (The Things that Love Dreams of) by Alkinoos Ioannidis. It actually played on the radio in a shop I went to this morning but I ended up singing it to myself as I walked back home XD

🧡 ideal pizza toppings? I like it plain, for the most part, with some vegetables like fresh tomato or bell pepper to break the saltiness from the cheese. Of course, if it's a good pizza place and uses actual mozzarella cheese and sauce made out of fresh tomatoes, I just need a few fresh basil leaves and mwah.

💛 dream vacation? I want to go somewhere North and see the Aurora Borealis.

💚 earth, air, fire or water? Air.

💙 cartoon you grew up on? Digimon earns a special place here, but other cartoons I loved were Pokemon, Powerpuff Girls, Kim Possible, House of Mouse, and the Smurfs even at an age I would be ashamed to share at the time that I still watched it XD

💜 favourite scent? Our regional brews of coffee, mostly around Greece and Turkey. I don't even like drinking coffee, but oh the scent! Divine!

With no pressure, tagging @jollysailorswan, @buf309, @fraddit, @spencerisdead, @cocohook38 and @fuckyeahamphibia

[anasteros]

Τι θα συμβούλευες κάποιον που ονειρεύεται -καταπώς φαίνεται- παραπάνω από όσο πρέπει;

Για τα όνειρα ανοίγεις τα μάτια σου κάθε μέρα όχι για τα πρέπει

[sometimes-art-cures-better]

Δεν σε ξεχνώ και μη φοβάσαι. Είμαι επίμονος με τις αγάπες μου, πεισματικός. Θα έρθω αλλά πρώτα χρειάζομαι χρόνο να ξαναπιάσω το σχοινί που έσπασε, ν’ ανοίξω το δρόμο, να μου επιστρέψει το βουνό το βράχο μου, το ρέμα το μερίδιο μου. Το δίκιο μου. Όλον αυτόν τον καιρό που απουσιάζω από κοντά σου δεν πέρασε ούτε μια νύχτα που να μη σε ονειρεύτηκα. Αν ζούσα τις μέρες μου φορώντας τα όνειρα της νύχτας, δεν θα με αναγνώριζε κανείς και στον πρώτο τυχαίο έλεγχο της αστυνομίας θα με είχαν συλλάβει για πλαστογράφο. Κάθε πρωί βγάζω το πρόσωπό μου σαν μάσκα και το αφήνω πάνω στην καρέκλα του γραφείου μου, ξέρω πολύ καλά πως δεν θα μπορούσα να ζήσω με αυτό το πρόσωπο, δεν θα τολμούσα να βγω στην αγορά, θα έσπαγα, θα γινόμουν χίλια κομμάτια, έφτιαξα ένα άλλο πρόσωπο.

Αγόρασα, έγινα μια μηχανή και τρέχω όλη την ημέρα στους δρόμους, κάνω τις εξωτερικές δουλειές του ανθρώπου που σε ονειρεύεται, τρέχω πάνω κάτω, δεξιά αριστερά, μετράω νεραντζιές, γωνίες, φανάρια, περπατώ τους δρόμους που περπατούσατε μαζί, πίνω καφέδες στα καφενεία που συχνάζατε, κάθομαι στα παγκάκια που καθόσασταν, σκοντάφτω, πέφτω στα χαντάκια σας, στα μεγάλα τα λάθη, πληρώνω χρέη και αμαρτίες, δικάζομαι και απολογούμαι, γελάω και κλαίω τα γέλια, τα δάκρυά σας, με διατάζει τα πιο απίθανα πράγματα, όλες τις δικές σου επιθυμίες, όλα όσα σου χρωστά και σου οφείλει, μπαίνω σε καταστήματα και παραγγέλνω φορέματα στο νούμερό σου και στο γούστο σου, βρίσκω κοπέλες στον τύπο, στο ύψος σου και τις παρακαλώ να τα δοκιμάσουν, αγοράζω τα βιβλία που χρειάζεσαι, το δαχτυλίδι που σου έταξε, τα παίρνω και τα φέρνω στο σπίτι, όλη τη νύχτα σου τραγουδά, σε ντύνει, σου περνά το δαχτυλίδι στο δάχτυλο και σε φωνάζει με το όνομά σου.

Απάντησε του σε παρακαλώ, κουράστηκα να τριγυρνώ μέσα στους δρόμους και να ψάχνω τ’ όνειρό του.

-O άνθρωπος που σε ονειρεύεται, Θοδωρής Γκόνης

[justforbooks]

Πέντε άνθρωποι, πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, περνούν το κατώφλι μιας μικρής βιβλιοθήκης στην καρδιά του Τόκιο. Όλοι βρίσκονται σ’ ένα σταυροδρόμι της ζωής τους. Μια νεαρή πωλήτρια σε πολυκατάστημα που θέλει να αποκτήσει καινούριες δεξιότητες και να τα καταφέρει στη νέα της ζωή στην πρωτεύουσα• ένας τριανταπεντάχρονος λογιστής εταιρείας επίπλων που ονειρεύεται να ανοίξει το δικό του μαγαζί με αντίκες• μια ευσυνείδητη πρώην υπεύθυνη σε περιοδικό, που έχασε τη θέση της εξαιτίας της μητρότητας και πασχίζει να συνδυάσει τις επαγγελματικές της προσδοκίες και την ανατροφή ενός παιδιού• ένας τριαντάχρονος άνεργος, με αναξιοποίητο ταλέντο στη ζωγραφική, που έχει χάσει την αυτοπεποίθησή του και νιώθει ότι είναι βάρος για την οικογένειά του• ένας συνταξιούχος που δεν ξέρει πώς να περάσει τον άπλετο ελεύθερο χρόνο του κι αναζητά καινούρια ενδιαφέροντα. Η Σαγιούρι Κοματσί, η αινιγματική βιβλιοθηκάριος, θα προτείνει στον καθένα τους από ένα βιβλίο που απέχει πολύ από αυτό που είχαν στο μυαλό τους να διαβάσουν. Αυτό ακριβώς το απρόσμενο ανάγνωσμα θα τους κάνει να αναρωτηθούν ποιο είναι το βαθύτερο νόημα της ζωής και θα τους δώσει το κλειδί για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Η βιβλιοθήκη των κρυφών ονείρων είναι ένας ύμνος στις βιβλιοθήκες και στους βιβλιοθηκάριους, τους αφανείς ήρωες που με τις ευαίσθητες κεραίες τους αφουγκράζονται τις βαθύτερες ανάγκες των αναγνωστών, και φυσικά στα βιβλία, που όσο απρόσμενα κι αν βρεθούν στα χέρια μας, έχουν τη δύναμη να μεταμορφώνουν τη ζωή μας.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[xionisgr]

ISBN: 978-618-220-151-0 Συγγραφέας: Ashley Elston Εκδότης: Διόπτρα Σελίδες: 424 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-10-23 Διαστάσεις: 20.5 x 14 Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-618-220-151-0 Συγγραφέας: Ashley Elston Εκδότης: Διόπτρα Σελίδες: 424 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-10-23 Διαστάσεις: 20.5 x 14 Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

[rulinarulina]

Ξεκινούν οι αιτήσεις για τις υποτροφίες του Ιδρύματος Μποδοσάκη – Προθεσμίες και επιστημονικά πεδία

Για μεταπτυχιακές σπουδές, μεταδιδακτορική έρευνα και επισκέπτες επιστήμονες ερευνητές Στον κόσμο της αστρονομίας εφαρμόζει την επιστήμη των δεδομένων ο Παρασκευάς, ακολουθώντας μεταπτυχιακές σπουδές Physic & Astronomy στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Στην Οξφόρδη, η Λυδία ονειρεύεται να συμβάλλει στην ανάπτυξη καινοτόμων, εξατομικευμένων φαρμάκων, γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ του ακαδημαϊκού…

[iakovina-kallinteri]

Άραγε εκεινος με ονειρεύεται;

[pathofdasein]

στα σπλάχνα της η απαισιοδοξία έχει ένα παιδί σε μια πυριτιδαποθήκη να κρατάει στα χέρια του ένα κουτί σπίρτα. φάροι που αναβοσβήνουν ρυθμικά μέσα στο πιο βαθύ έρεβος. κάθε απαισιοδοξία κρύβει μια σφιγμένη γροθιά να σημαδεύει την μύτη ενός μαχαιριού, ένα παιδί να ονειρεύεται ένα άλλο κόσμο.