#ξενιτιά

[stapap]

Καποιες πρωτοχρονιες της ξενιτιας

Στις πρωτοχρονιές της ξενιτιάς, η νοσταλγία παίζει παράξενα παιχνίδια και η σκέψη μου ταξιδεύει πάνω από πόλεις, ωκεανούς και ορίζοντες, μέχρι να φτάσει στην αγκαλιά της πατρίδας. Καθώς πλησιάζουμε τον δέκατο χρόνο της ζωής μας στο εξωτερικό, κυριαρχεί ένα περίεργο και γλυκόπικρο συναίσθημα όπου τα αν, τα γιατί, και τα ίσως δυναμώνουν.

Στην αποψινή μου βόλτα στην ήσυχη πόλη μου στην Πέλλα της Αϊόβα, με το ελαφρύ χιόνι να ��κεπάζει σιγά σιγά τις παγωμένες αυλές, ξεκίνησα την ήσυχη ανασκόπηση της χρονιάς. Καθώς η μπάλα του νέου χρόνου κατρακυλάει προς το 2024, οι σκέψεις μου με ταξιδεύουν στα χωμάτινα δρομάκια της Ερέτριας, στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος του Αττικού ουρανού από το δώμα της πολυκατοικίας στην οδό Βατάτζη, και στη ζεστασιά του σπιτικού μας. Παρα το ότι πάντα γκρίνιαζα για τη φασαρία των οικογενειακών συγκεντρώσεων και την κίνηση της παραμονής της πρωτοχρονιάς, αναπολώ τον απογευματινό καφέ με τον αδελφό μου στα Εξάρχεια, τη βόλτα στην παραλία το μεσημεράκι, το φαγητό της μαμάς, ή τη στιγμή που σβήναμε τα φώτα για να τραγουδήσουμε το «πάει ο παλιός ο χρόνος» με τέτοια χαρά λες και άλλαξε κάτι στη ζωή μας μέσα σε ένα λεπτό. Μετά, κλασικά οι ευχές πέρα δώθε για το νέο έτος, «καλή χρονιά», «καλή πρόοδο», «καλός φαντάρος», «να βρεις ένα καλό κορίτσι», «να προκόψεις», «να βρεις δουλειά», να, να, να...

Σε αυτήν τη φάση της ζωής μου που τα βλέπω όλα από μακριά, αντιλαμβάνομαι πόσο αδικούσα τις στιγμές αυτές, που μου φαίνονταν αυτονόητες. Είναι αυτή η γλυκιά νοσταλγία που παλεύει να μην γίνει λήθη όταν αγκαλιάζω πλέον ό,τι δεν εκτιμούσα αρκετά. Ο όρος νοσταλγία αναφέρεται αρχικά από τον Όμηρο. Θριαμβευτής από τον Τρωικό Πόλεμο, ο Οδυσσέας αναχωρεί για τον πατρικό του νησί, την Ιθάκη, για να επανασυνδεθει με την πιστή του σύζυγο, Πηνελόπη. Για 3 χρόνια, ο πλανώμενος Οδυσσέας πολέμησε τέρατα, κακοποιούς και κακόβουλους θεούς. Για άλλα 7 χρόνια, βρήκε καταφύγιο στην αγκαλιά μίας όμορφης θαλάσσιας νύμφης. Η Καλυψώ, του προσέφερε να τον κάνει αθάνατο αν παρέμενε μαζί της στο νησί της. «Συνειδητοποιώ πλήρως», της απάντησε ο Οδυσσέας, «ότι η φρόνιμη Πηνελόπη δεν μπορεί να συγκριθεί με το ύψος ή την ομορφιά σου, καθώς είναι απλώς θνητή, ενώ εσύ είσαι αθάνατη και αιώνια νέα. Ωστόσο, είναι αυτή που επιθυμώ καθημερινά. Επομένως, ποθώ το σπίτι μου και την επιστροφή μου στην ημέρα που θα γυρίσω».

Αυτή η ρομαντική δήλωση, μαζί με άλλες εκφράσεις του Οδυσσέα για τον πόθο τ��υ στο ομώνυμο έπος του Ομήρου, οδήγησε στον όρο νοσταλγία. Είναι ένας σύνθετος όρος, αποτελούμενος από τις λέξεις νόστος (επιστροφή) και άλγος (πόνος). Η νοσταλγία, λοιπόν, είναι κυριολεκτικά ο πόνος που οφείλεται στη συνεχή επιθυμία επιστροφής στην πατρίδα. Βέβαια, ο χρόνος συνεχίζει την πορεία του και η αγάπη για την πατρίδα παραμένει αναλλοίωτη. Και ίσως ακριβώς εκείνη η απόσταση, που με χωρίζει από την Ελλάδα, να καλλιεργεί αυτήν την ανθεκτική, όμορφη νοσταλγία, που κάθε χρόνο, τη νύχτα της ξενιτεμένης πρωτοχρονιάς, ανθίζει στην καρδιά μου.

Το επόμενο πρωί, επιστροφή στην καθημερινότητα. Στην όμορφη δουλειά μου, στο δικό μου σπίτι, στην ευχάριστη ρουτίνα μου. Βλέπω τα παιδιά μου χαρούμενα, πολύγλωσσα, κοινωνικά, ασφαλή να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που δεν θα μπορούσα να τους το προσφέρω στην Ελλάδα. Διαβάζω στον πίνακα στο δωμάτιο της Κωνσταντίνας ότι ευγνωμονεί την τύχη που την έφερε στην Αμερική, όσο και το ότι έζησε στο Κουβέιτ διώχνοντας όλες τις νοσταλγικές μου σκέψεις. Μέχρι του χρόνου, πάλι, σε άλλη μία ήσυχη πρωτοχρονιά της ξενιτιάς. 

[fegg4ropetra]

Τρίτη 23/1/24.           (21.38μ.μ.)

" Μαμά είσαι ο ήρωας μου"

Μιλούσα σήμερα με τη μητέρα μου στο τηλέφωνο και κάποια στιγμή μου είπε "σε φοβούνται οι άντρες αγάπη μου γιατί είσαι ανεξάρτητη, πατάς στα πόδια σου, δεν χρειάζεσαι να στηριχτείς σε κάποιον για να τα βγάλεις πέρα. Γι αυτό δυσκολεύεσαι να βρεις κάποιον σταθερό στα μέτρα σου" 

Αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Δηλαδή κάθισα εγώ όλα αυτά τα χρόνια και δούλεψα με τον εαυτό μου, πάλεψα τους δαίμονες μου, για να φοβούνται να με πλησιάσουν οι άντρες; Ε λοιπόν αν όντως έτσι είναι, αν όντως το ότι είμαι ανεξάρτητη απ' τα 21 μου, είναι αυτό που με κάνει να μένω πάντα μόνη, τότε καλύτερα να είμαι μόνη μου. Από πότε το να είναι δυναμική μια γυναίκα και να πατάει στα πόδια της έγινε "μειονέκτημα"; Αν πρέπει να δείχνω αδύναμη και αβοήθητη για να με θέλει κάποιος, για να με "προστατέψει" , τότε δεν το θέλω. Θέλω έναν άνθρωπο δίπλα μου που θα με δει και θα με αγαπήσει γι αυτό που είμαι. Δεν θέλω κάποιον που θα πρέπει να νιώ��ει ανωτερος από μένα για να είναι καλά. Αυτοί είναι οι πραγματικά αδύναμοι άνθρωποι. Αυτοί που νιώθουν την ανάγκη να "επιβληθούν" για να νιώσουν δυνατοί, ικανοί. Αυτοί είναι που μέσα τους κρύβουν τις μεγαλύτερες ανασφάλειες. 

Σε μια σχέση πρέπει να είστε ίσοι. Κα�� δεν εννοώ αυτό το φεμινιστικό φαινόμενο που κυκλοφορεί παντού ότι πρέπει να είμαστε ίδιοι. Μιλάω για ζευγάρια. Είτε είναι άντρας με άντρα, γυναίκα με γυναίκα, άντρας με γυναίκα και ού το καθεξής. Σε μια σχέση θα υπάρξουν στιγμές που και ο ένας θα πρέπει να είναι το στήριγμα του άλλου και αντίστροφα. Εγώ προστατεύω εσένα εσύ προστατεύεις εμένα κι έτσι φυλάσσουμε το εμείς. Όταν εσύ θα με χρειάζεσαι σε μια δυσκολη στιγμή θα είμαι εκεί να σε σηκώνω οπότε πέφτεις και όταν σε χρειάζομαι εγώ θα είσαι εκεί να με βγάζεις απ' το σκοτάδι μου. Θα χαίρομαι με τη χαρά σου κι εσύ με τη δική μου. Θα σε φροντίζω θα με φροντίζεις κι έτσι η σχέση αυτή θα γίνει άθραυστη. 

Δεν καταλαβαίνουν πλέον οι άνθρωποι πως το να έχεις ένα δυναμική ανεξάρτητο άτομο δίπλα σου είναι κάθε άλλο παρά μειονέκτημα. 

Κι έτσι γυρναω και λέω στη μητέρα μου "αν είναι έτσι μαμά μου δεν το θέλω. Συγγνώμη αν αυτό σε στεναχωρεί αλλά εγώ τον άνθρωπο που έφτασες αίμα για να μεγαλωσεις με αρχές δεν θα τον αλλοιώσω για κανέναν άνθρωπο." 

Εγώ μεγάλωσα σε ένα σπίτι που η μητέρα μου έπαιζε και τους δύο ρόλους των γονέων. Η μητέρα μου είναι απ' τους πιο δυνατούς ανθρώπους στον πλανήτη και ας μην το συνειδητοποιεί. Έζησε απώλεια, κατάκριση από συγγενείς και φίλους. Εζησε μοναξιά, πόνο. Αλλά δεν έπιασε ποτέ πάτο. Η μαμα μου κατάφερε με έναν μισθό να μεγαλώσει 2 παιδιά, να τα σπουδάσει, να αγοράσει δικό της αμάξι, να αγοράσει δικό της σπίτι, να ξαναπαντρευτεί και να φέρει στον κόσμο άλλο ένα υπέροχο πλάσμα. Η μαμά μου είναι ήρωας. Δεν παραπονέθηκε ποτέ της κι ας είχε τη ντουλάπα της άδεια για 15-20 χρόνια για να μη λείψει τίποτα απο μας. Είναι μια γυναίκα που θα έμενε με 5-10€ στην τσέπη μέχρι το τέλος του μήνα για να μη στερηθούμε τίποτα. Η γυναίκα αυτή μεγάλωσε σε ξενιτιά μόνη της, δεν ήξερε παρέες, δεν ήξερε τη γλώσσα, μέχρι που μεγάλωσε αρκετά για να έρθει μονη της πίσω στην Ελλάδα, να ζει με λιγότερα απ' τα βασικά, χωρίς στήριξη από μάνα. Η γυναίκα αυτή γνώρισα τον έρωτα της ζωής της και ο θεός, αν υπάρχει Θεός, δεν της έδωσε δικαίωση. Της τον πήρε μέσα απ' τα χέρια με τον πιο άδικο τρόπο. Έζησε αρρώστιες, νοσοκομεία, ώρες ολόκληρες καθισμένες σε μια καρέκλα, δίπλα στον άνθρωπο που αγαπούσε ακόμα κι αν ήξερε πως θα τον έχανε. Η γυναίκα αυτή έμεινε στην ηλικία των 33 με 2 μικρά παιδιά πίσω και είχε τα κοτσια να παλέψει για μας αντί να καταρρεύσει. Όλοι της λέγανε ότι πάει έμεινε χήρα. Κρίμα τόσο μικρή να μείνει μόνη. Η γυναίκα αυτή δεν άφησε κανέναν να μας φερθεί με λυπηση. Έχτισε την πιο όμορφη οικογένεια για μας και τα πιο όμορφα παιδικά χρόνια. Ένας άνθρωπος 32 χρόνων κατάφερε να επιδιώξει πράγματα που άλλοι ούτε στα 40-50 δεν καταφέρνουν . Αυτη η γυναίκα έζησε τα πάνδεινα και ακόμα μετά από τόσα χρόνια είναι με το χαμόγελο στα χείλη. Αυτόν τον άνθρωπο θαυμάζω εγώ. Αυτη είναι πραγματική ήρωας για μένα. Αυτή η γυναίκα με μεγάλωσε και με έκανε δυνατή. Η μητέρα μου. 

Αν αυτό λοιπόν με κάνει λιγότερο ελκυστική στους άντρες, ας είναι. Έμενα η μητέρα μου με μεγάλωσε για να στέκομαι στα πόδια μου. Και αυτό θα κάνω. 

[h-polh-kaigetai]

Πού ήσουν όταν χαιρετούσανε ναζιστικά ξύριζαν τα κεφάλια τους

Γιατί δεν τους είπες πως δεν θέλαν την ξενιτιά τους ξερίζωσε ο θάνατος

@koinophobiaa @wraia-tupissa-h-zwh

[alatismeni-theitsa]

Xenitemena mou poulia // (a traditional song from Epirus, Greece)

Ξενιτεμένα μου πουλιά και παραπονεμένα μωρέ ξένε μου και παραπονεμένα.

Η ξενιτιά σας χαίρεται τα νιάτα τα γραμμένα μωρέ ξένε μου τα νιάτα τα γραμμένα.

Τι να σου στείλω ξένε μου ν’ αυτού στα ξένα πού είσαι μωρέ ξένε μου ν’ αυτού στα ξένα πού είσαι.

Στέλνω σου γιε το δάκρυ μου σ’ ένα χρυσό μαντήλι μωρέ ξένε μου σ’ ένα χρυσό μαντήλι.

Το δάκρυ μου είναι καυτό και καίει το μαντήλι μωρέ ξένε μου και καίει το μαντήλι.

Κι οι στάχτες του σκορπίζονται στης ξενιτιάς τον κήπο μωρέ ξένε μου στης ξενιτιάς τον κήπο.

[wolf-eagle]

Ελευθερία Αρβανιτάκη  || Παράπονο - Ξενιτιά

[rulinarulina]

Όαση γέλιου – Το ανέκδοτο της ημέρας: Καταραμένη ξενιτιά

��αση γέλιου – Το ανέκδοτο της ημέρας: Ένας πατέρας 8 παιδιών, πήγε στη Γερμανία να εργαστεί να κερδίσει αρκετά χρήματα να χτίσει ένα σπιτάκι για την οικογένεια του Όταν έπειτα από 4 χρόνια επέστρεψε, βρήκε τα παιδιά του να έχουν μεγαλώσει -αλλά είχε προστεθεί ένα μικρό μωρό-. Θυμωμένος ρωτάει την γυναίκα του πως έγινε και γέννησε ένα παιδάκι όταν αυτός έλειπε στην μακρινή ξενιτιά; Αυτή είπε:…

[eclecticstarlightblogger]

Ξενιτιά και Προσφυγιά… Ήπειρος – Ιωνία

Παρουσία τ��ς Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Αικατερίνης Σακελλαροπούλου και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, η Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος τίμησε τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της (1974-2024), με μία φαντασμαγορική επετειακή εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2024 στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, με τίτλο:…

[thoughtfullyblogger]

Ξενιτιά και Προσφυγιά… Ήπειρος – Ιωνία

Παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Αικατερίνης Σακελλαροπούλου και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, η Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος τίμησε τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της (1974-2024), με μία φαντασμαγορική επετειακή εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2024 στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, με τίτλο:…

[greekblogs]

Ξενιτιά και Προσφυγιά… Ήπειρος – Ιωνία

Παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Αικατερίνης Σακελλαροπούλου και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, η Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος τίμησε τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της (1974-2024), με μία φαντασμαγορική επετειακή εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2024 στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, με τίτλο:…

[skandaladiaplokidiafthora]

Ξενιτιά και Προσφυγιά… Ήπειρος – Ιωνία

Παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Αικατερίνης Σακελλαροπούλου και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, η Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος τίμησε τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της (1974-2024), με μία φαντασμαγορική επετειακή εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2024 στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, με τίτλο:…

[elxgantcaptain]

Hook rocked the twins in each arm, quite the sight with two babies. The window showed the cool night of Agrabah, the stars shining above whilst James found himself humming a tune to try and ease the children to sleep and he found himself humming a tune that was... Familiar to him.

Reminiscent of the time he nearly drowned at the felling of the Roger, of the song he had heard.

With a low voice, he began to sing it to the twins, perhaps his pronunciation was off, but at least it started to lull the two babes...

"Κοράσιν ετραγούδαγε σ’ ένα ψηλό παλάτι κι επήρ’ αγέρας τη φωνή στα πέλαγα την πάει. Κι όσα καράβια τ’ άκουσαν όλα πανιά μαϊνάραν. – Κόρη μ’ άλλαξε το σκοπό  – Και πώς ν’ αλλάξω το σκοπό, να πω άλλο τραγούδι, εγώ κι αν ετραγούδησα για μοιρολόι το ’πα: έχω άντρα στην ξενιτιά…"

The last note hung in the air, as if echoing out and across the desert, down to the sea and across the waves... and Hook stared that way, his heart aflutter as he thought...

[thespiritofstars]

Χρόνια και χρόνια τώρα τριγυρνώ

σαν πουλί περιπλανώμενο

μες την ξενιτιά μες τη μοναξιά

που δεν την αντέχω άλλο πια

γιατί νοσταλγώ γιατί λαχταρώ

την αγάπη μου και το χωριό

Και η αγάπη μου στην Ικαριά

έχει μαύρο πόνο στην καρδιά

δίχως συντροφιά δίχως αγκαλιά

δίχως τα γλυκά μου τα φιλιά

κι αφού με πονά κι αφού μ' αγαπά

είναι κρίμα να 'ναι μοναχιά

Θα πάρω θέλω την απόφαση

και θα πάω στ' όμορφο νησί

θέλω να της πω πως την αγαπώ

και μια μέρα θα την παντρευτώ

μες την Ικαριά μια γλυκιά βραδιά

θα το κάψουμε με τα βιολιά

Και θα χορέψουμε μαζί κι οι δυο

το σκοπό τον Ικαριώτικο

θα γλεντήσουμε, θα μεθύσουμε

τους καημούς θα λησμονήσουμε

μες την Ικαριά και σαν τα πουλιά

θα 'χουμε κι οι δυο ζεστή φωλιά

- Γιάννης Πάριος

[thrassa]

Μπορεί το Νάρκισσος να ήταν απλό stage name, αυτό δεν το έχει σκεφτεί κανείς;

Και την Lady Gaga δεν την βάφτισαν Lady Gaga. . . Κάποτε, λοιπόν, και ο Νάρκισσος ήταν ένα απλό παιδί της εργατιάς και τον έλεγαν Νικόλα (Νικολή ή Κόλια για τους φίλους) που αποφάσισε να κάνει διεθνή καριέρα και επειδή ήξερε ότι τα ελληνικά ονόματα δεν τα πάνε καλά στην ξενιτιά, είπε να κάνει κάτι πρωτοποριακό. Τι πιο σύνηθες να συμβεί;

As punishment for his cruel rejection of the nymph Echo, Nemesis cursed Narcissus to fall in love with his own reflection in a pool of water. Unable to take his eyes away from the beautiful youth he did not recognise as himself, Narcissus stayed by the side of the water until he wasted away. 

I’ve been wanting to draw more mythology pieces for a while now! Here is my interpretation of Echo and Narcissus, a Roman myth from Ovid’s Metamorphoses. 

[xionisgr]

ISBN: 978-960-04-5458-1 Συγγραφέας: Γλυκερία Γκρέκου Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 144 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-07-09 Διαστάσεις: 21Χ14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-04-5458-1 Συγγραφέας: Γλυκερία Γκρέκου Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 144 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-07-09 Διαστάσεις: 21Χ14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[groovalos]

Σαμιώτικο γλυκο κρασί θα πιω για να μεθύσω

Στην ξενιτιά που βρίσκομαι να μην σε λησμονήσω

Θα πιω για να μεθύσω.