#νηπιαγωγείο

[agnickradio]

συντηρήθηκε ο αύλειος χώρος του 5ου Νηπιαγωγείου Αγίου Νικολάου

μετά τη συντήρηση Επισκευάστηκε και συντηρήθηκε ο αύλειος χώρος του 5ου Νηπιαγωγείου Αγίου Νικολάου κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, ενώ η νέα σχολική χρονιά θα βρει τους μικρούς μαθητές σε εγκαταστάσεις ευχάριστες και κυρίως ασφαλείς. Continue reading συντηρήθηκε ο αύλειος χώρος του 5ου Νηπιαγωγείου Αγίου Νικολάου

[astratv]

Θεσσαλονίκη: Εκκενώθηκε προληπτικά νηπιαγωγείο στην Καλαμαριά

Εκκενώθηκε προληπτικά χθες το 25ο Νηπιαγωγείο Καλαμαριάς, καθώς λόγω κακής καύσης του πετρελαίου, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Δήμου, πυκνοί καπνοί έβγαιναν από την καμινάδα του σχολείου. Σήμερα οι περισσότεροι γονείς δεν έστειλαν τα παιδιά τους στο σχολείο μετά και από το θλιβερό συμβάν στις Σέρρες. Στη σχετική ανακοίνωση τονίζεται ότι κανένα πρόβλημα δεν υπήρξε με τον καυστήρα του σχολείου,…

[dark-soul-fullofscars]

Κλείνω τα μάτια να βρεθώ στο παλιό μου μπαλκονι

Που ταν μόνο για μενα

Που ταν σε εξοχη

Άκουγα παιδιά απτό διπλανό νηπιαγωγείο

Και διάβαζα πριν τη σχολη

Χωρίς αμαξια

Με θέα βουνό

Και αν σηκωνομουν νωρίς άκουγα και το κυμα

Ίσως το χα πάρει απλά σερι

Δε πολύ θυμαμαι

Δε πρεπει να θυμαμαι

Γιατί νοσταλγω

Και η νοσταλγία με τσακιζει

Αφήνω αυτό εδώ

Για όταν θα χω ξανά αναγκη

Να θυμηθώ

[colourful-dreamer]

Ειπα να γράψω λιγο να μου βγει λίγο η πίκρα

Το κεφάλι μου ειναι γεμάτο να εκραγεί

Το να ζεις με μία ψυχική διαταραχή δεν είναι καθόλου εύκολο

Πολλές φορές δυσκολεύεσαι να κανείς τα βασικά

Δυσκολεύεσαι να φας η τρως απίστευτα πολυ

Δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς ή θες ολοι την ώρα να κοιμάσαι

Και πάνω απο ολα δυσκολεύεσαι να πιαστείς απο κατι να βρεις κίνητρά

Να εχεις κινητρα και διάθεση

Και πιο πολυ απο ολα σε δυσκολεύει η κοινωνία μας

Γιατι σπάνια θα βρεθείς σε μια οικογένεια που σε βοηθάει στα θέματα ψυχικής υγείας

Σπάνια θα βρεθεί στο σχολείο ενας καθη��ητής που θα ενδιαφέρεται για το τι περνάει ενα παιδί στο σπιτι του, αν εχει φίλους, αν τσακώθηκε με τους φίλους του ή τον σύντροφό του, αν πέθανε καπιοος κτλπ

Σπανια θα βρεθεί ενας καθηγητής στο σχολείο να ακουσει για τις σκέψεις, τα συναισθήματα και την ζωη ενος παιδιού

Και αντε αυτος ο καθηγητής μπορει να βρεθει στο νηπιαγωγείο η στο δημοτικό

Αλλα οσο μεγαλώνουμε και τα προβλήματα μεγαλώνουν ακομη και τοτε στο γυμνάσιο και στο λυκειο σπάνια θα βρεθει κανείς

Και καλύτερα μην μιλήσω και για το πανεπιστήμιο ή στην δουλειά κάποιου το αφεντικό σπάνια θα ενδιαφερθεί

Και σε αυτό που δίνει έμφαση η πλειοψηφία της κοινωνίας είναι το εξής να παίρνεις καλούς βαθμούς, να σπουδάσεις, να δουλέψεις, να παντρευτείς και να κάνεις μια οικογένεια

Ωραια και αυτά δεν λέω

Αλλα δυσκολα στην πράξη άνθρωποι είμαστε

Και τις άσχημες μερες μας θα έχουμε

Ποσο μάλλον οσοι βασανιζονται ψυχικά

Το να επιβιώσεις είναι δύσκολο

Και σε ενα κόσμο που απλά αυτο που θα επρεπε να τον ενδιαφέρει είναι να επιβιωσεις και να εισαι ευτυχισμένος

Αυτο που τον ενδιαφέρει περισσότερο είναι αν ικανοποιω ολα τα κριτήρια του για να θεωρήθω "επιτυχημένος άνθρωπος "

Και δεν υπολογίζει ολα τα υπόλοιπα

Και ετσι εγω και οποιοδήποτε άνθρωπος που ειχε μια άσχημη μερα και δεν έκανε τίποτα στην τελικη

Θεωρείται αντιπαραγωγικος

Και ετσι καταλήγουν οι άνθρωποι να σκέφτονται χιλια δυο άσχημα πράγματα για τον εαυτο τους

Επειδή απλα δεν είμαστε μηχανές ρομποτ για να είμαστε παραγωγικοί ολοι μέρα και καθε μερα

Αλλα αυτο ουσιαστικά επιδιώκει η κοινωνία

Και χεστηκε για το τι προβλήματα μπορεί να έχεις εσυ στο ενδιάμεσο

Αλλά η κοινωνία επίσης ξεκινάει απο εμας τους ίδιους

Οποτε θα παρακαλούσα λοιπόν

Να έχουμε ανοιχτά τα μυαλα μας και τα αυτιά μας ολοι μας

Και να ρωταμε τους γυρω μας αν είναι καλα

Και αν μας λενε ότι δεν είναι

Να τούς ακουμε και να τους καταλαβαίνουμε

Να τους στηρίζουμε και να τους βοηθάμε

Να δείχνουμε οτι τους αγαπάμε οχι μονο στα ομορφα και στα καλα τους και οταν μας συμφερει εμάς και ικανοποιούν τις προσδοκίες μας

Αλλα και στις άσχημες μερες τους

Γιατι αυτο είναι αληθινή αγάπη

Τα υπόλοιπα ολα ειναι υποκρισία σκέτο

Ας είμαστε άνθρωποι λοιπόν ας ανοίξουμε τα ματια μας και ας δείξουμε στους άλλους οτι δεν ειναι μόνοι τους και οτι είμαστε εδώ για αυτούς

[justforbooks]

Βίοι αγίων: Tα παιδικά χρόνια του Αγίου Στέφανου του Παπατζή

Αυτός που γνωρίζουμε ως Στέφανο Κασσελάκη ή Στέφανο με τα κολλητά ρούχα ή ηγέτη της Τζάκρη, είναι στην πραγματικότητα ένας εκλεκτός του Θεού

Είναι λογικό να εξεπλάγησαν οι άπιστοι συμπολίτες όταν ο ίδιος ο Στέφανος με τα κολλητά ρούχα αποκάλυψε ότι κατά τη διάρκεια της βάφτισής του το λάδι σχημάτισε το σημείο του σταυρού στην κολυμπήθρα. Τόσο η αθεΐα τους όσο και η άγνοια περί των εκκλησιαστικών, τους έχει κρατήσει στο σκοτάδι και δεν έχουν ιδέα ότι στην πραγματικότητα αυτός που γνωρίζουμε ως Στέφανο Κασσελάκη ή Στέφανο με τα κολλητά ρούχα ή ηγέτη της Τζάκρη, είναι στην πραγματικότητα ένας εκλεκτός του Θεού ο οποίος γεμίζει όλη τη ζωή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με θεία σημάδια.

Ας ξεκινήσουμε με τη βάφτιση στην οποία ο σταυρός από το λάδι ήταν το μικρότερο από τα θαυμαστά που έλαβαν χώρα. Γιατί αμέσως μετά το νερό της κολυμπήθρας χωρίστηκε στα δύο και από μέσα ξεπρόβαλε ένα μπαρμπούνι με φτερά αγγέλου το οποίο άρχισε να τραγουδά το «Τη Υπερμάχω» σε τραπ εκτέλεση. Αμέσως μετά μια βροντή έκανε την εκκλησία να σειστεί συθέμελα και μια φωνή ακούστηκε να λέει «Αυτό το παιδί είναι πλασμένο για μεγάλα και σπουδαία, και μια μέρα θα το δείτε στον Ευαγγελάτο».

Σε ηλικία 5 ετών ξυπνώντας ένα πρωί για να πάει στο νηπιαγωγείο, ο μικρός Στέφανος ένιωσε ένα κάψιμο στο στήθος. Αμέσως έτρεξε σε έναν καθρέφτη κι εκεί είδε στο παιδικό του δέρμα γραμμένη τη φράση «πρωθυπουργός των Ελλήνων» και από πάνω της μια κορώνα. Ξαφνικά από τα γράμματα βγήκε μια απόκοσμη ��άμψη και καθώς χορωδία αγγέλων έψελνε το «Gimme Gimme Gimme» των ABBA η γραφή εξαφανίστηκε. Από τότε σε τακτά χρονικά διαστήματα ο Άγιος Στέφανος διαβάζει στο δέρμα του φράσεις ή εικόνες που τον προετοιμάζουν για το μέλλον γι’ αυτό και κάποιοι τον αποκαλούν Άγιο Στέφανο του Αιγάλεω.

Την εποχή που ακόμα πήγαινε στο δημοτικό κι ενώ είχε βγει βόλτα με τους γονείς του στους δρόμους της Εκάλης, μια μαύρη Μερσεντές 500 με εκκλησιαστική πινακίδα και τετραπλή μπούκα σταμάτησε δίπλα τους κι από μέσα βγήκε γνωστό μέλος της Ιεράς Συνόδου ο οποίος γονάτισε μπροστά στον μικρό Στέφανο και άρχισε να του φιλάει τα πόδια κλαίγοντας με αναφιλητά. Ταυτοχρόνως έψελνε «Ωσαννά εν τοις υψίστοις ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι κυρίου… Δόξα σοι κύριε δόξα σοι… Σόρι σιμς του μπι δε χάρντεστ γουέρντ» πράγμα που έκανε τους, αρχικά έκπληκτους, γονείς του να καταλάβουν ότι έτσι επιβεβαιώνεται αυτό που είχαν ήδη υποψιαστεί από τη μέρα της βάφτισης: Ο γιος τους ο μονογενής είχε έρθει στη γη για μεγάλα και σπουδαία πράγματα.

Στην εφηβεία, έχοντας χάσει ένα στοίχημα, βρέθηκε σε κινηματογράφο στον οποίο προβαλλόταν η ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου «Το βλέμμα του Οδυσσέα». Εκεί κατά τη διάρκεια της σχετικής σκηνής το κεφάλι του διαλυμένου αγάλματος του Λένιν στράφηκε στον έφηβο Στέφανο και άρχισε να του λέει «Δεν υπάρχει κανένας Βελόπουλος. Μόνο εσύ μαζί με τη βοήθεια των συντρόφων Πολάκη, Αντώναρου και Κραουνάκη είσαι ικανός να οδηγήσεις τους Έλληνες στη Γη της ευημερίας». Φυσικά τότε ο Στέφανος δεν κατάλαβε τι σήμαιναν αυτά τα λόγια, αλλά αρκετά χρόνια μετά το νόημα τους είναι πεντακάθαρο σε όλους.

Κι αυτά είναι μόνο λίγα από τα περιστατικά των παιδικών χρόνων του Αγίου Στέφανου του Παπατζή τα οποία επιβεβαιώνουν τόσο τη θεϊκή του φύση όσο και τη βεβαιότητα ότι κάποια μέρα θα ηγηθεί όχι μόνο της Τζάκρη, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[sebslanguageblog]

words i got wrong today

το μέγεθος - the size η συμπεριφορά - the behavior η υποστήριξη - the support το νηπιαγωγείο - the kindergarten το σταφύλι - the grape η κυβέρνηση - the government ικανός - capable στοργικός - affectionate ο πρωθυπουργός - the prime minister μετανιώνω - i regret να διατηρείται φρέσκος - to keep fresh η βιομηχανία - the industry η γέννηση - the birth

[nofuckinlabels]

Βρηκα μια ζωγραφ��α μου που εκανα στο νηπιαγωγείο

Επικαιρη….

[rainbowafterstormy]

Συζήτηση με παιδί που αποπειράθηκε να με πνίξει στο νηπιαγωγείο

"Σου έχει αφήσει τραύματα φαντάζομαι"

"Όχι Βασικα μου έχει γίνει κινκ"

✨Είναι ακόμα σε σικ σακ σοκ✨

[daimewdis]

Όταν πέθανε ο παππούς μου συνειδητοποίησα τον θάνατο. Ήμουν παιδί νομίζω 8 χρόνων. Γι’ αυτό γελάω όταν βγαίνουν και μιλάνε πως όταν είσαι 5 ή 6 δεν ξέρεις τι σου γίνεται και ποιός είσαι. Καθώς πολλά πράγματα ακόμα πιο μικρός. Τότε έκλαψα πολύ, ήμουν στο δωμάτιο μου κλεισμένος, και κοιτούσα το γραφείο που μου είχαν πάρει, και όλα τα αντικείμενα που είχα στο δωμάτιο μου. Πως είμαστε περαστικοί, και μιά μέρα όλοι θα πεθάνουμε, δεν είμαι αθάνατος. Και πως τα αντικείμενα θα επιβιώσουν, όχι εμείς. Ήταν φρικτό συναίσθημα όταν αρχίζεις και το αντιλαμβάνεσαι. Παρόλα αυτά, το είχα ξεπεράσει, και σαν παιδί και εγώ ζούσα με άγνοια κινδύνου, κάνοντας πράγματα που σήμερα δεν νομίζω να ζούσα. Μεγαλώνοντας αντιλαμβάνεσαι κάπως την σοβαρότητα. Δεν ξέρω γιατί βιάστηκα να μεγαλώσω. Δεν θα είσαι για πάντα παιδί. Ενώ ενήλικας θα είσαι μέχρι το τέλος της πορείας σου. Δεν ξέρω γιατί κάποιοι βγαίνουν και λένε “δεν ξέρω αν πρέπει στα παιδιά μου να διαβάζω παραμύθια” οι επιστήμονες και ειδικοί έχουν πει πως κρύβουν σκοτεινά μηνύματα. Σορρυ μπρο, ξέρω γω. Με ανθρώπους ζεις, δεν ζεις στην ουτοπία. Αν πιστεύεις από το δημοτικό, μην σου πω απ’ το νηπιαγωγείο δεν θα συναντήσει το παιδί σου άλλα παιδιά που θα είναι κακά, είσαι πραγματικά ηλίθιος.

2:26 μεσημέρι.

18/8/23

-Δαιμεώδης

[agnickradio]

Σ' ένα ασφαλές περιβάλλον τη νέα σχολική χρονιά οι μαθητές του 1ου Νηπιαγωγείου Νεάπολης

ο χώρος του σχολείου μετά τις βελτιώσεις Με τη διαμόρφωση του αύλειου χώρου του 1ου Νηπιαγωγείου Νεάπολης, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες που είχαν προγραμματιστεί στο τελευταίο Διοικητικό Συμβούλιο της ΣΕΠΕΔΑΝ,  ενώ τη νέα σχολική χρονιά η όψη του σχολείου θα έχει αλλάξει ουσιαστικά, βελτιώνοντας σε μεγάλο βαθμό τις μέχρι σήμερα συνθήκες. Continue reading Σ’ ένα ασφαλές περιβάλλον τη νέα σχολική…

[astratv]

Νέο νηπιαγωγείο δρομολογείται στην Πετρούπολη

Την ανέγερση του 17ου Νηπιαγωγείου Πετρούπολης με προϋπολογισμό που ανέρχεται στο 1.120.000,00 ευρώ και δικαιούχο την ΚΤΥΠ ΑΕ, χρηματοδοτεί η Περιφέρεια Αττικής, κατόπιν της υπογραφής ένταξης της σχετικής πράξης στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Αττική 2014-2020» από τον Περιφερειάρχη Αττικής Γ. Πατούλη (ΑΔΑ:Ω8ΒΞ7Λ7-ΕΩ0) παρουσία του Δημάρχου Πετρούπολης Σ. Βλάχου και στελεχών της ΚΤΥΠ. Ο Γ. Πατούλης…

[alalumin]

Wait τώρα θυμήθηκα, το gender crisis ξεκίνησε όταν με βάλανε να παίξω τον Κολοκοτρώνη στο νηπιαγωγείο

[rfsnyder]

Πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό για το Νηπιαγωγείο, το Δημοτικό, το Γυμνάσιο, το Λύκειο

[existenztheory]

Αφύπνιση.

Σκεφτείτε όλους τους τρόπους με τους οποίους κατηχηθήκατε: νηπιαγωγείο, οικογένεια, σχολείο, εκκλησία, λύκειο, πανεπιστήμιο, φίλοι, κοινωνικοί κύκλοι, πάρτι, αθλητισμός, βιβλία, περιοδικά, ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο, βιντεοπαιχνίδια, διαφημίσεις, παντοπωλεία, εμπορικά κέντρα κ.λπ.

Σκεφτείτε την ιδέα ότι ΟΛΕΣ οι πεποιθήσεις σας για την πραγματικότητα είναι πολιτιστικός προγραμματισμός. Δεν τις πιστέψατε επειδή ήταν αληθινές, τις πιστέψατε επειδή δεν γνωρίζατε καμία άλλη δυνατότητα. Φυσικά αυτό περιλαμβάνει όλες τις λεγόμενες "επιστημονικές" και "ορθολογικές" ιδέες σας. Σχεδόν καμία ιδέα σας δεν προήλθε από ανεξάρτητη ενατένιση της πραγματικότητας. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ουσιαστικά τρέχετε τριγύρω και μολύνετε άλλους ανθρώπους με τις ιδέες σας, όπως ακριβώς τα ζόμπι. Και αν κάποιος προσπαθήσει να σας τα επισημάνει όλα αυτά, φυσικά θα τα αρνηθείτε σθεναρά.

Ποιος θα ήσασταν, πώς θα ήταν η ζωή σας σήμερα, αν δεν είχατε κατηχηθεί με όλες τις ιδέες που υπάρχουν στο κεφάλι σας; Φανταστείτε να είχατε γεννηθεί σε μια οικογένεια Μορμόνων, σε μια μουσουλμανική οικογένεια, σε μια ορθόδοξη εβραϊκή οικογένεια, σε μια πολυγαμική οικογένεια κ.λπ.

Προσέξτε! Μπορεί να σκεφτείτε στον εαυτό σας: "Φτου! Είμαι τόσο τυχερός που δεν γεννήθηκα σε μια από αυτές τις φονταμενταλιστικές οικογένειες. Πραγματικά απέφυγα μια σφαίρα!" Μόνο που δεν την γλιτώσατε! Όλα τα κοσμικά φιλελεύθερα ιδανικά σας είναι επίσης απλώς πολιτιστική κατήχηση. Αν πιστεύετε στην αξία της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της καλοσύνης, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της αλήθειας κ.λπ. - όλα αυτά είναι πολιτισμική κατήχηση! Δεν επινοήσατε ούτε μία από αυτές τις αξίες/ιδεώδη. Προσέξτε αυτό! Σταματήστε να κοροϊδεύετε τον εαυτό σας. Εντοπίστε προσεκτικά από πού προήλθε καθένα από τα ιδανικά σας. Όχι τον μύθο για το από πού προέρχονται, αλλά από πού ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ προέρχονται: κάποιος σας κατήχησε και εσείς το καταπιήκατε με το αγκίστρι.

Μόνο αν το καταλάβετε αυτό, θα έχετε την ευκαιρία να απελευθερωθείτε.

Τώρα έχετε μια αίσθηση του τι θα χρειαστεί για να ξεφύγετε από το Matrix.

[justforbooks]

Με το πρώτο του κιόλας θεατρικό έργο, το Τυφλό σημείο, πρότεινε μια νέα γλώσσα και φόρμα στο ελληνικό θέατρο. Η πρεμιέρα ωστόσο έγινε στη γαλλική σκηνή, το 2008, στο παρισινό Οντεόν, σε σκηνοθεσία του Ολιβιέ Πι, αποσπώντας τον θαυμασμό της πιο απαιτητικής μερίδας του θεατρόφιλου κοινού τόσο εκεί όσο και εδώ, όταν λίγο αργότερα παίχτηκε στο θέατρο Πορεία. Εκείνη την πρώτη επιτυχία ακολούθησαν κι άλλες, επιβεβαιώνοντας μια δυναμική που αντανακλούσε τα αδιέξοδα μιας εποχής κοινωνικού αναβρασμού, ενώ ενδόμυχα έθετε θεμελιώδη υπαρξιακά ερωτήματα.

Ο Γιάννης Μαυριτσάκης, γεννημένος στον Καναδά, απ’ όπου επέστρεψε στην Ελλάδα, μαζί με τους γονείς του, στην ηλικία των 6, για μια εικοσαετία γαλουχήθηκε μέσα στο ελληνικό θέατρο, συμμετέχοντας ως ηθοποιός σε αξιομνημόνευτες παραστάσεις σημαντικών σκηνοθετών, προτού στραφεί οριστικά στη συγγραφή. Σήμερα θεωρείται από τους πιο αντιπροσωπευτικούς συγγραφείς της πιο πρόσφατης γενιάς του ευρωπαϊκού θεάτρου και περιλαμβάνεται στην έκδοση Contemporary European Playwrights μαζί με τρανταχτά ονόματα όπως η Σάρα Κέιν, ο Μαρκ Ρέιβενχιλ, ο Λαρς Νόρεν, ο Μάριους φον Μάγιενμπουργκ κ.α.

Λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία του νέου του έργου, Rayman ούρλιαξε, σε σκηνοθεσία Περικλή Μουστάκη, με τον Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο, μας μίλησε για τις λιγότερο γνωστές πλευρές της ζωής και του έργου του.

— Ήξερες ελληνικά όταν επιστρέψατε από τον Καναδά; Μιλάγαμε στο σπίτι ελληνικά. Αλλά έφυγα από ένα μέρος που στο διάλειμμα οι δάσκαλοι μάς έπαιζαν πιάνο για να χαλαρώσουμε και ήρθα σε ένα σύστημα όπου μας έλεγαν να ανοίξουμε το χέρι μας να φάμε τη ξυλιά. Από τις ακτές του Ειρηνικού στο Βανκούβερ, όπου ζούσαμε, ξαφνικά βρέθηκα σε μια γειτονιά στο λιμάνι του Πειραιά. Ένα πραγματικό πολιτισμικό σοκ. Νομίζω με επηρέασε.

— Με ποιον τρόπο; Επέδρασε στην ψυχοσύνθεσή μου γιατί η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένα gap. Εκεί ήταν εντελώς άλλη η νοοτροπία, τα παιδιά μέσα στην τάξη, οι σχέσεις, όλα ήταν χαλαρά μεταξύ μας, ακόμα και στο πεδίο της ερωτικής έκφρασης. Υπήρχε μια ανοχή από τη δασκάλα.

— Στο νηπιαγωγείο υπήρχε ανοχή στην ερωτική έκφραση; Ναι. Και όχι μόνο δεν εμπόδιζε την έκφραση αλλά την ενθάρρυνε κιόλας. Ήρθα σε μια χώρα όπου τα πράγματα ήταν λίγο στριμωγμένα.

— Τι σου συνέβη, κλείστηκες στον εαυτό σου; Η αλήθεια είναι ότι έμεινα πολλά χρόνια κλεισμένος στον εαυτό μου. Ακόμα και όταν έπαιζα στο θέατρο, κατέβαλλα προσπάθεια να έχω την απαραίτητη εξωστρέφεια. Νομίζω ότι μόνο όταν άφησα την υποκριτική και αφοσιώθηκα στη συγγραφή ήμουν στο στοιχείο μου.

— Ωστόσο ένιωσες από νωρίς ότι το θέατρο είναι ο φυσικός σου χώρος; Ναι, από το σχολείο στον Καναδά. Συμμετείχα σε παραστάσεις και κατάλαβα ότι οι άνθρωποι του θεάτρου είναι με κάποιον τρόπο προνομιούχοι. Ένιωσα αμέσως ότι είχαν τη δυνατότητα να ζουν πολλές ζωές.

— Κάπως παράξενο για ένα μικρό παιδί.  Νομίζω πως έχουμε διαμορφωθεί ήδη σε αυτές τις ηλικίες. Έχω μνήμες από πάρα πολλά πράγματα από την παιδική ηλικία, θυμάμαι ακόμα και όνειρα από τα 3 μου. Ωραία όνειρα.

— Οπότε είχες τη βεβαιότητα από πολύ νωρίς ότι θα γίνεις ηθοποιός; Αυτό με ακολουθούσε από τότε. Δεν το συζητούσα με την οικογένειά μου φυσικά.

—Το έθαβες μέσα σου, δεν το αποκάλυπτες. Ναι, το έθαβα. Το θέατρο ήταν ένα κρυφό όνειρο που όταν ήρθε η ώρα πραγματοποιήθηκε. Ήμουν βέβαιος, αποφασισμένος, όπως και με το γράψιμο, που επίσης το ήξερα από το δημοτικό.

— Έχει ενδιαφέρον πόσο καλά ήξερες τον εαυτό σου από τόσο νωρίς. Ναι, είναι περίεργο, αλλά ήξερα από πολύ νωρίς τι ήθελα να κάνω. Και όταν ολοκλήρωσα αυτό που ήθελα να κάνω στο θέατρο, ήταν αυτονόητο ότι θα ασχολιόμουν με τη συγγραφή. Μπορώ να σου πω ότι άφησα το θέατρο για να αφιερωθώ στο γράψιμο.

— Έχεις καλούς φίλους; Όταν ήμουν στο Βανκούβερ, είχα πολλούς κι αγαπημένους φίλους, διάφορες εθνικότητες, από την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία.

— Κράτησες επαφή μαζί τους; Όχι, όλα αυτά τα άφησα πίσω, όπως και το Βανκούβερ.

— Μεγαλώνοντας, έκανες νέες φιλίες; Ναι, έκανα φίλους, ελάχιστους. Μπορεί να είμαι δοτικός σε μια φιλική σχέση, αλλά οι δυνατές φιλίες δεν είναι κάτι που χαρακτηρίζει τη ζωή μου.

— Είσαι πιο αφοσιωμένος στους έρωτές σου; Ούτε εκεί.

— Υπήρξες ηθοποιός με σημαντική πορεία σε θέατρο ρεπερτορίου, θα έχεις να θυμάσαι καλές στιγμές. Ναι, πολύ ωραίες στιγμές. Όταν έφυγα ήμουν πλήρης.

— Ποια ήταν η πιο μαγική παράσταση; Ο Ρομπέρτο Τσούκο με τον Γιάννη Κακλέα. Δουλέψαμε πάρα πολύ, έξι μήνες πρόβα για να παίξουμε τρεις. Συνδέθηκα πάρα πολύ με τον Κολτές εκείνη την περίοδο και μπορώ να πω ότι μου έδωσε τα κλειδιά της συγγραφής. Με επηρέασε βαθιά.

— Ο Κολτές ήταν ο απόλυτος καταλύτης; Όχι, έγραφα και πριν. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα ασχοληθεί με το θέατρο. Το μεγάλο μου όνειρο ήταν να γράψω μυθιστόρημα

— Τα έχεις κρατήσει τα γραπτά σου; Όχι, όταν, μετά από χρόνια, τα ξανακοίταξα, διαφώνησα με το ύφος τους. Ήταν άγουρα, δεν μου άρεσαν καθόλου. Τα έκαψα, δεν ήθελα να υπάρχουν, δεν με αντιπροσώπευαν. Αλλά ακόμα δεν με ενδιέφερε να γράψω θέατρο. Μέχρι που ήρθα σε επαφή με τον Κολτές δεν είχα αποφασίσει να γράψω θέατρο.

— Ήταν η αντισυμβατική του φόρμα, η ποιητικότητα του θεατρικού του λόγου; Ναι, με ενδιέφερε η ελευθερία στη δομή των έργων του. Αυτό ήταν απελευθερωτικό για μένα, μου έδωσε κλειδιά. Ήρθα πολύ κοντά του και σε ένα διαισθητικό επίπεδο.

— Ένιωσες συγγένεια μαζί του; Ένιωσα πολύ βαθιά συγγένεια. Τον ονειρεύτηκα και τον κατάλαβα. Ήταν πολύ ισχυρή εμπειρία για μένα ο Ρομπέρτο Τσούκο από κάθε άποψη. Υπήρξε ένας εσωτερικός κλονισμός εκείνη την περίοδο.

— Που φαντάζομαι ότι ξεπερνούσε την ιστορία ενός σίριαλ κίλερ, καθώς το έργο δεν είναι νατουραλιστικό. Ακριβώς. Στην πραγματικότητα ο Κολτές είχε περάσει τον εαυτό του μέσα από τον ρόλο. Δεν θα μπορούσα ποτέ να ταυτιστώ με κάποιον που αφαιρεί ζωή κάποιου άλλου. Ένα μεγάλο διάστημα είχα προβληματιστεί σχετικά. Σέβομαι όλες τις μορφές ζωής, για ένα διάστημα αρνιόμουν να φάω οτιδήποτε ζωντανό.

— Τώρα μπορείς; Κατάλαβα ότι πρέπει να επιβιώσω. Αυτό τελικά είναι το πιο ισχυρό απ’ όλα.

— Ποιος διάβασε πρώτος το «Τυφλό σημείο»; Η Δήμητρα Κονδυλάκη. Με ενδιέφερε να εκδοθεί, όχι να ανεβεί. Έφευγα από το θέατρο τότε έτσι κι αλλιώς. Έπαιρνα αποστάσεις, είχα απομακρυνθεί από αυτό.

— Η Κονδυλάκη μετέφρασε την πρώτη του παρουσίαση στο Παρίσι; Ναι, ανέβηκε σε μορφή αναλογίου από τον Ολιβιέ Πι στο Οντεόν και έναν συγκλονιστικό θίασο. Ήταν ένα γεγονός. Καταρχάς, ο Πι, εκτός από όπερες, δεν ανεβάζει σχεδόν καθόλου έργα άλλων, μόνο τα δικά του.

— Άρα συνδέθηκε μαζί σου βαθιά, αν σκεφτούμε ότι ήρθε στο Εθνικό για να σκηνοθετήσει λίγο αργότερα το «Vitrioli» στα ελληνικά. Όταν αποφάσισε να το κάνει έπρεπε να βρει χρόνο, και τελικά μπόρεσε ανάμεσα σε παραστάσεις του Οντεόν και πριν αναλάβει την Αβινιόν, όπου παρουσίασε και την ελληνική παράσταση. Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που το Εθνικό Θέατρο συμμετείχε στο Φεστιβάλ της Αβινιόν.

— Πώς σε κάνουν να νιώθεις τέτοιου μεγέθους επιτυχίες; Φυσικά, νιώθω όμορφα. Οι επιτυχίες είναι γεγονότα.

— Θυμάμαι την εξαιρετική δουλειά του Θάνου Παπακωνσταντίνου στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Μετατόπιση προς το ερυθρό. Ήταν μια ευτυχής συγκυρία. Ήμουν πολύ ευχαριστημένος με αυτό που έγινε. Μετά άρχισα να αποσύρομαι κα�� από τη συγγραφή θεατρικών έργων γιατί ήθελα να γράψω μυθιστόρημα.

— Θα έλεγα ότι όσο λείπει από τα έργα σου η συμβατική θεατρική φόρμα, άλλο τόσο οι χαρακτήρες των μυθιστορημάτων σου έχουν θεατρικότητα. Υποβλητικές αφηγήσεις με απόλυτα ακριβείς παρατηρήσεις και υφέρπουσα ειρωνεία. Κριτική στην κοινωνία, πάντως, δεν κάνω, δεν στέκομαι απέναντι στον κόσμο να τον κριτικάρω. Ποιος είμαι εγώ που θα μιλήσω για τους άλλους; Ανήκω στους άλλους. Μιλάω για την ανθρώπινη κατάσταση, συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου σε αυτήν.

— Ωστόσο επικεντρώνεσαι σε ανθρώπους που έχουν ιδιαιτερότητες, φανερές ή κρυφές. Ο ένας χαρακτήρας στο Rayman είναι πολύ πιο απλοϊκός. Γιατί πρέπει να δημιουργήσω ένα σύμπαν με πρόσωπα που εκφράζονται με έναν τρόπο ποιητικό. Τον συγκεκριμένο χαρακτήρα στον οποίο αναφέρεσαι τον δημιούργησα έτσι ώστε να στέκεται με δέος απέναντι σε κάτι που δεν κατανοεί.

— Έχεις δημιουργήσει μια πινακοθήκη προσώπων. Τείνει μήπως να ολοκληρωθεί;  Ελπίζω όχι. Έχω κι άλλα πράγματα να φανταστώ. Κοίταξε, είναι γεγονός το ότι βρίσκομαι εγώ πίσω απ’ όλους μου τους χαρακτήρες. Όμως δεν είμαι μόνο εγώ, υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί χαρακτήρες που μέσα τους υπάρχει ένα κομμάτι δικό μου.

— Τους ξέρεις ή τους φαντάζεσαι; Ένας συνδυασμός ανθρώπων που γνωρίζω και πραγμάτων που φαντάζομαι γι’ αυτούς, και για μένα.

— Θα έλεγα ότι κυριαρχεί πνευματικά η παρουσία σου. Είναι γεγονός ότι όλα μου τα έργα, και τα μυθιστορήματα και τα θεατρικά, έχουν ένα κοινό τόπο. Αυτός ο τόπος δεν είμαι ακριβώς εγώ αλλά οι αναζητήσεις μου που έχουν να κάνουν με τις δυνάμεις που μας κυβερνούν, με τη θέση του ανθρώπου στο σύμπαν.

— Κάτι που δεν μπορούμε να ονοματίσουμε; Ακριβώς. Αυτό που ονομάζουμε Θεό. Ψάχνω τη θέση της ζωής μέσα στο σύμπαν.

— Βέβαια, οι χαρακτήρες σου φέρουν όλα τα αδιέξοδα ανθρώπων που δεν τους ικανοποιεί η καθημερινότητα. Η αλήθεια είναι ότι οι ήρωές μου δεν έχουν καθόλου να κάνουν με ήρωες της διπλανής πόρτας.

— Στο Rayman ούρλιαξε βάζεις έναν διακεκριμένο επιστήμονα να αμφισβητεί τα πάντα γύρω του. Γιατί ενδεχομένως συνειδητοποιεί ότι υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να ανακαλύψει, αλλά δεν τα έχει ανακαλύψει ακόμα. Χρειάστηκε να μελετήσω τις ζωές πολλών επιστημόνων για να γράψω τον ρόλο.  

— Παραπέμπει πολύ στο λόγο του Μπέρνχαρντ. Ναι, πιθανόν.

— Υπήρξε κάποια αφορμή ή ερέθισμα για να το γράψεις; Καταρχάς, ο Περικλής Μουστάκης. Δουλέψαμε μαζί στο Vitrioli, παρακολουθώ τις δουλειές του χρόνια, τον θαυμάζω πολύ και με ρώτησε αν είχα κάτι. Απάντησα πως όχι, αλλά, αν ήθελε, θα έγραφα για εκείνον. Το ολοκλήρωσα σε έξι μήνες.

— Ήταν έτοιμο στο μυαλό σου; Νομίζω ότι είναι κάτι που ήθελα να γράψω έτσι κι αλλιώς. Απλώς ταίριαζε πολύ με τις αναζητήσεις του Περικλή. Έχουμε συζητήσει πολλές φορές. Ο Περικλής καταφέρνει κάτι καταπληκτικό στο θέατρο, πετυχαίνει μια καθετότητα. Φεύγει από ένα επίπεδο καθημερινής ενέργειας και πηγαίνει σε ένα άλλο, πολύ πιο λεπτοφυές. Αυτό το κάνουν πολύ λίγοι σκηνοθέτες, γι’ αυτό είχα μεγάλη χαρά γι’ αυτήν τη συνάντηση.

— Έχει ενδιαφέρον ότι υπάρχουν θέματα που περιμένουν ένα έναυσμα για να τους δώσεις ζωή. Ναι, μόλις τέλειωσα ένα άλλο έργο που θα σκηνοθετήσω ο ίδιος, κάνοντας την πρώτη μου σκηνοθεσία μάλιστα, του χρόνου. Αλλά έχω ξεκινήσει και κάτι καινούργιο.

— Δουλεύεις μέρα ή νύχτα; Δουλεύω όλες τις ώρες, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Δεν δουλεύεις μόνο μπροστά στον υπολογιστή αλλά και όταν περπατάς, όταν κάνεις βόλτα, όταν ονειρεύεσαι.

— Παρατηρώντας. Φυσικά, ζω μέσα στην πραγματικότητα, αντλώ από αυτήν. Πώς αλλιώς;

— Καθώς ομολογείς ότι είσαι εσωστρεφής, θα περίμενα να γράφεις απομονωμένος, και ακόμα περισσότερο εγκεφαλικά. Αν και οι δικοί σου χαρακτήρες μού θυμίζουν εσωτερικούς μονολόγους. Αυτό είναι μια δική σου ερμηνεία. Πάντως, όταν έγραφα το δεύτερο μυθιστόρημά μου, το Χαρράν, απομονώθηκα για δύο χρόνια. Γενικότερα, η πεζογραφία σε αυτό το μέγεθος, είναι ένα δύσκολο πράγμα. Θέλει να αφιερωθείς, δεν μπορείς να το κάνεις έχοντας την προσοχή σου στραμμένη σε πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Για δύο χρόνια απομονώθηκα στην εξοχή. Μόνος, σαν τα θηρία.

— Επιδιώκεις την επικοινωνία με τους ανθρώπους, το κοινό σου; Παίρνεις feedback; Φυσικά, επικοινωνώ με τους ανθρώπους. Για τα μυθιστορήματα δεν μπορείς να πάρεις feedback όσο άμεσα το παίρνεις από το θέατρο. Άλλωστε μεγάλωσα μέσα στο θέατρο, το αγαπώ. Αγαπώ την ανταλλαγή που γίνεται και με το κοινό, την ώρα της παράστασης. Γι’ αυτό, άλλωστε, μετά από 5-6 χρόνια απομόνωσης για τη συγγραφή των μυθιστορημάτων, επιστρέφω στο θέατρο με χαρά, ίσως ακόμα πιο ανοιχτός από πριν.

— Τα όνειρά σου σήμερα πώς είναι; Αγχωτικά ή καθησυχαστικά; Μπορώ να πω ότι τα όνειρά μου είναι πλούσια. Τα χρησιμοποιώ, μου τροφοδοτούν ολόκληρους κόσμους. Και όταν νιώσω ότι στο φως της μέρας η λογική μου δεν μπορεί να με βοηθήσει να πάω παρακάτω την ώρα της δουλειάς, προστρέχω στα όνειρα. Επικαλούμαι τον θεό των ονείρων να μου στείλει τις απαντήσεις.

— Ο Rayman φαίνεται λιγότερο φαντασιακό και ερμητικό έργο από τα προηγούμενά σου. Δεν έγινε επίτηδες. Έγινε σε μια περίοδο που θέλω να επικοινωνήσω.

— Ποια η σχέση του Γιάννη που έγραφε κρυφά με τον Γιάννη σήμερα, που ετοιμάζεται να παρουσιάσει τρία έργα σχεδόν ταυτόχρονα; Αυτό που νιώθω είναι ένα μεγαλύτερο άνοιγμα, μεγαλύτερη διαθεσιμότητα. Νιώθω περισσότερο από ποτέ την ανάγκη να χρησιμοποιήσω τον χρόνο που έχω στη διάθεσή μου. Όταν ήμουν νέος, άφηνα πολύ χρόνο να φεύγει. Περνούσα μήνες χωρίς να κάνω κάτι, μόνο τα απαραίτητα, έπαιζα σε μια παράσταση. Κατά τα άλλα, ζούσα αναπολώντας κάτι που δεν υπήρχε. Τώρα αισθάνομαι την επιθυμία να δημιουργήσω. Κι όσο περνάει ο καιρός αισθάνομαι όλο και πιο ανοιχτός σε αυτό, πιο ελεύθερος και πιο σίγουρος για τις επιλογές μου, όλο και πιο ωραία με αυτό που κάνω.

— Από αυτόν τον τόμο με τους κορυφαίους Ευρωπαίους συγγραφείς που έχεις συμπεριληφθεί, με ποιον συγγραφέα νιώθεις περισσότερη συγγένεια; Με τον Φον Μάγιενμπουργκ νιώθω πιο κοντά, γιατί το έργο του είναι ένα τοπίο εσωτερικό, νυχτερινό, ονειρικό, έχει και κάποια εξπρεσιονιστικά στοιχεία.

— Επόμενος στόχος; Να εμβαθύνω στη δουλειά μου, να ολοκληρώσω το επόμενο μυθιστόρημά μου. Έχω ξεκινήσει ήδη ένα, αλλά όταν αποφασίσω να επιστρέψω στο μυθιστόρημα, θα πρέπει να εγκαταλείψω το θέατρο. Δεν γίνονται και τα δύο μαζί.

— Άρα θεατρικά θα έλεγες ότι είσαι πλήρης; Πλήρης όχι, αλλά τώρα θέλω να συνεχίσω με σκηνοθεσία. Νομίζω ότι με τη σκηνοθεσία θα ολοκληρώσω τη σχέση μου με το θέατρο. Μετά την ηθοποιία και το γράψιμο, η σκηνοθεσία θα έρθει να συμπληρώσει τη θεατρική εμπειρία, να την εμβαθύνει.

— Θέλεις να ανέβει ξανά κάποιο από τα έργα σου; Δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο.

Το θεατρικό έργο «Rayman ούρλιαξε» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σοκόλη και τα μυθιστορήματα «Σακραμέντο» και «Χαρράν» από τις εκδόσεις Οδός Πανός.

✔ Η συνέντευξη στον Χρήστο Παρίδη δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?