#μου έφτιαξες

[allo-frouto]

Εισαι τοσο πανεμορφη <3 εχεις πολυ ομορφα ματιαα

Ευχαριστώ και ανταποδίδω! xx

[frustratedpker]

✨🌈☀️ send this to ten people you're happy to see every time they pop up on your dash/notif and wish them a good day🌟🌈💥

[atzatzoukalia]

"Χαρηκα που βγήκαμε,μου έφτιαξες την διάθεση"

🫠🫠🫠🫠

[a-blond-girl-with-humour203]

Χθες μου είχε στείλει ένας τύπος με βάση αυτά που έγραφα για ένα παιδί και μου είπε "Πολλές φορές δε χρειάζεται να έχεις κάνει κάτι για να σου κάνει ο άλλος κακό, ίσως ζηλεύει που λαμπεις στο σκοτάδι " και αλήθεια ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας διότι είναι από τα πιο όμορφα κομπλιμέντα και πράγματα που μου έχει πει ποτέ κάποιος.

Αν το δεις να ξέρεις μου έφτιαξες τη μέρα, σευχαριστω και να είσαι πάντα καλά 🫶🏼

[ek-genetis-katarameni]

Είσαι από τα λίγα μπλογκ που πραγματικά γουστάρω. Νιώθω σαν ένα παιδί μέσα σε μουσείο.

Ελπίζω να είσαι καλά και να χαμογελάς.

Με αισθήματα χαράς και αγάπης,

- μπορείς να φανταστείς ποιος !

« Νιώθω σαν ένα παιδί μέσα σε μουσείο. »

Το ομορφότερο σχόλιο που έχω διαβάσει - και θα μπορούσα να διαβάσω - πραγματικά.

Σ'ευχαριστώ πολύ και το εκτιμώ ειλικρινά και από καρδιάς, μου έφτιαξες την ημέρα!

Κάτι τέτοια είναι που με γεμίζουν εδώ μέσα και με συγκινούν στο έπακρο.

Όλη μου τη χαρά και την αγάπη και σε εσένα, λοιπόν.

Φαντάζομαι ποιός και είσαι τρομερή ψυχή, όντας και συ αγριολούλουδο. 🤍

[omnis888]

Σκέψου τώρα.

Και σκέψου τώρα ,

οτι ο καφες που έφτιαξες σήμερα το πρωί ,

δεν είναι ένας αλλα δυο.

Σκέψου ότι καθίσαμε μαζί στο μπαιλκονι για να κάνουμε το πρώτο τσιγάρο της μέρας

και έφυγα βιαστικά πριν προλάβω να πιω την τελευταία γουλιά καφέ ,

να βγάλω το σκυλί βόλτα ,

όσο εσυ ετοιμαζόσουν για να φύγουμε μαζί.

Σκέψου να περπατάμε μαζί μέχρι την στάση του μετρο

και να σε χαιρετάω μέσα από το τζαμί όσο βλέπω το τραινο που είσαι μέσα να απομακρύνεται.

Σκέψου το βράδυ που θα γύρισω να καθίσουμε αγκαλιά

και να μου πεις για κάθε άνθρωπο που γνώρισες σήμερα

ή για το ποσό σε εκνεύρισε κάτι ασήμαντο.

Σκέψου για να σου φτιάξω το κέφι να σου μαγειρεύω το αγαπημένο σου φαΐ

και να στο φέρνω μπροστά από την τηλεόραση ,

όσο εσυ ψάχνεις με ποια σειρά θα εθιστούμε αυτή την εβδομάδα.

Και τώρα σκέψου ότι δεν μας χωρίζουν τα χιλιόμετρα.

Σκέψου ότι είσαι τόσο κοντά που επιτέλους μπορώ να σου χαϊδέψω τα μαλλιά

και να σου δώσω ένα φίλι στο μέτωπο.

Σκέψου ότι τα βραδιά δεν παίρνω αγκαλιά το μαξιλάρι μου ,

μήπως και ξαφνικά γίνει εσυ.

Σκέψου πως πλέον οι μέρες δεν περνάνε αργά ,

και πως δεν χρειάζεται να σπρώχνω με μανία τον χρόνο μέχρι να σε δω.

Σκέψου πως τα σεντόνια στο κρεβάτι σου είναι τσαλακωμένα και από τις δυο μεριές

και τα μαξιλάρια είναι δυο.

Σκέψου πως δεν χρειάζεται να παλεύουμε να βρούμε τι ώρα θα βολέψει να μιλήσουμε σήμερα

ή πως το βραδινό τσιγάρο το κάνουμε απέναντι ο ένας από τον άλλον ,

σχολιάζοντας τους πάντες και τα πάντα.

Και μπορείς να σκέφτεσαι για ώρες

και όσο ��ες.

Αλλα μην σκεφτείς ποτέ πως εμείς οι δυο δεν θα τα καταφέρουμε.

Μην σκεφτείς ούτε στιγμή πως 2.500 χιλιόμετρα είναι αρκετά για να μας κρατήσουν μακριά.

Μην σκεφτείς ποτε πως υπάρχει κάτι που είναι αρκετό να μας κρατήσει.

Μην σκεφτείς ποτε πως θα κουράστω ή πως η υπομονή μου θα τελειώσει.

Η υπομονή μου θα τελειώσει όπως και η ιστορία αυτή.

Με εσένα και εμένα αγκαλιά στο κρεβάτι , σε ένα σπίτι στο κέντρο της Αθήνας.

Ίσως ο τρόπος μου να είναι ρηχός.

Ή ίσως όταν έχει να κανει με εσένα να μην είμαι καλός στο γράψιμο.

Γιατί κάθε μου λέξη φοβάμαι πως δεν είναι αρκετή

και ποτε της δεν θα είναι για να περιγράψει ότι νιώθω ούτε στο ελάχιστο.

Μα μονάχα αυτό έχω για την ώρα.

Τις λέξεις μου.

Τις λέξεις μου και πολύ υπομονή.

Το μόνο που μπορεί να τα ξεπεράσει αυτά τα δυο ,

είναι η αγάπη.

Η αγάπη για τις μέρες που θα έρθουν και οχι για αυτες που χάσαμε.

Η αγάπη που άντεξε και αντέχει.

Η αγάπη που δεν ξεχνάει ποτε

και ζει μέσα από τις αναμνησεις , μέχρι να έρθει η ώρα να φτιάξουμε καινούριες.

Και τώρα σκέψου ,

πως το αύριο που έρχεται

είναι πολύ καλύτερο από ότι φανταστήκαμε εχθές.

Λίγο υπομονή ακόμα πριγκίπισσα.

και θα χτίσουμε το παραμύθι που τόσο ονειρευόμαστε.

Και μην αγχώνεσαι για το τώρα.

Έτσι και αλλιώς ,

κάθε παραμύθι έχει δύσκολη αρχή.

Σε αγαπάω.

- Omnis.

[xeimarras]

Overthinking το λένε στο χωριό μου!

Απο τη Στυμφαλία είμαι, έτσι το λέμε εκεί!

Στο δικό σου χωριό το λένε υπεραναλυση ή αϋπνίες!

Είναι αυτό που σε κρατάει τη νύχτα και σε αναγκάζει να πας για δουλειά το επόμενο πρωί με δυο ώρες ύπνο.

Στριφογυρνάς στο κρεβάτι σου σαν βιγκαν αρνί στη σούβλα την Κυριακή του Πάσχα.

Ξυπνάς, πας στη δουλειά και ενώ εργάζεσαι, �� νους σου δεν είναι ποτέ εκεί μαζί σου.

Κύριος άξονας είναι ο ορισμός του "What If..." που λέμε εμείς οι Στυμφαλιώτες.

Είναι αυτό που φτιάχνεις σενάρια στο κεφάλι σου και το ένα σενάριο δημιουργεί άλλο ένα... Κι άλλο ένα... Κι άλλο ένα...

Κι όπως ένα ηλεκτρόνιο βρίσκεται ταυτόχρονα σε όλες τις στιβαδες γύρω από τον πυρήνα, έτσι και η σκέψη σου πατάει σε άπειρα σενάρια ταυτόχρονα, όλα ξεχωριστά και όλα αλληλένδετα μεταξύ τους.

Ξεκινάς με τον κορμό του!

Συνήθως ακούει σε Όνομα, έχει πρόσωπο, φωνή, συναισθήματα και χαρακτήρα, όπως έχει και αναμνήσεις, μουσικές, χρώματα, ηλιοβασιλεματα και ατελείωτες νύχτες που συνδέονται, το τέλος της μιας να είναι η αρχή της άλλης.

Είναι ένα δέντρο.

Ειναι ο σπόρος που πέταξε ένα μικρό φύλλο μετά τη βροχή και άρχισαν να ξεπεταγονται κλαδιά από παντού!

Ενα κλαδί χωρίζεται σε δύο, τα δύο γίνονται τέσσερα και τα τέσσερα δεκαέξι σαν ακολουθία.

Το ένα μπορεί να γίνει τρία και τα τρία έξι, τα έξι εννιά και τα εννιά δεκαπέντε σαν τον Fibonacci.

Σκέφτεσαι ένα και αυτό το ένα έχει έστω δύο σενάρια, το άλφα και το βήτα. Το άλφα με τη σειρά του έχει τουλάχιστον δύο σενάρια και το βήτα επίσης αλλά δύο.

Μήπως αν...; μήπως διαφορετικά; μήπως θα έπρεπε να...; αν είχα κάνει κάτι διαφορετικό; αν είχα πει κάτι άλλο; αν είχα χρόνο; αν δεν είχα χρόνο;

Αν...;

Συγχαρητήρια, μέσα σε δευτερόλεπτα κατάφερες να βασανίζεις τον εαυτό σου με τέσσερα διαφορετικά σενάρια, όλα ισοπίθανα και συνεχίζουν τα κλαδιά του δέντρου να μεγαλώνουν και να πολλαπλασιαζονται.

Μένεις στη ρίζα του δέντρου που έφτιαξες χωρίς να το θέλεις, με κλαδιά πάνω απ το κεφάλι σου, να φτάνουν στο ταβάνι του δωματίου, να μπλέκονται μεταξύ τους, να σε πνίγουν, να πιάνουν όλο και περισσότερο χώρο, να τρελαίνεσαι, να αγχώνεσαι, να μη μπορείς να κοιμηθείς.

Δεν σε κυνηγάει μόνο στο κρεβάτι σου. Είναι εκεί όταν δουλεύεις, όταν είσαι για καφέ, όταν πας σινεμά, όταν είσαι έξω για φαγητό και κυρίως, διαολε... Οταν οδηγάς.

Είναι εκεί όταν σε ρωτάει ο άνθρωπος σου, "τι σκέφτεσαι;" και δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις, τι να πρωτοπεις; ποια είναι η αφετηρία και που καταλήγουν οι σκέψεις σου; σε ποιο συμπέρασμα;

Μένεις να απαντάς ένα ξερό "τίποτα" και ξέρεις ότι ξέρει ότι δεν είναι τίποτα, γι αυτό και είναι ο άνθρωπος σου.

Overthinking λοιπόν και λύνεται προσωρινά, με ουσίες ή με στυλό και χαρτί.

Πονάει το προσωρινά γιατί είναι για λίγο.

Αύριο βράδυ πάλι εκεί θα είναι, να σου κάνει παρέα. Παρέα θέλει τελικά...

Δεν γράφω για δέντρο...

Γράφω για ολόκληρο δάσος που καίγεται ταυτόχρονα απ όλες του τις μεριές και πως να σβήσει η πυρκαγιά...;

NoS

[kalisperakkalivradia]

Σου αξίζει ένας να σε φιλάει με πάθος και αγάπη από μόνος του χωρίς να το ζητάς εσύ.

χρειαζόταν να το δω αυτό, να είσαι καλά ρε γαμω. Μου έφτιαξες το βράδυ, μου ξύπνησες ελπίδα.

[gentle-author]

Καλημέρα! Σε βρήκα τυχαία, και θεωρω πραγματικα πολύ όμορφο το περιεχόμενο του μπλογκ σου. :) αυτά που γράφεις .

Μήπως έχεις κάποιο βιβλίο; :))

Καλημέρα!! Μα πόσο όμορφα λόγια, σε ευχαριστώ τόσο πολύ! Μου έφτιαξες την μέρα :))

Ακόμη δεν έχω εκδώσει κάτι γιατί διανύω μια περίοδο με πολλές υποχρεώσεις αλλά από τον επόμενο χρόνο θα το επιδιώξω. Μέχρι τότε, ο,τι γράφω θα το ανεβάζω εδώ :))

Σε ευχαριστώ θερμά :)

[olesi-oikon]

Όταν είχα περπατήσει πρώτη φορά μόνη στο Μεταξουργείο ένιωθα έναν φοβο που νόμιζα πως ήτανε ατελείωτος . Μέσα στα σοκάκια μια μικροκαμωμένη φιγούρα να περπατάει δίπλα στα μπουρδέλα και να βλέπει παντελόνια στο έδαφος και διαβατήρια , σαν σκηνικό δολοφονίας , ήτανε πολύ . Μετα , γύρισα στα Πετράλώνα . Μου έφτιαξες καφε και προσπαθ��υσες να βάλεις σε τάξη τις σκέψεις σου . Λογικό. Για ένα ολόκληρο βράδυ στην είχα κάνει . Δεν γύρισα σπιτι . Έπειτα ,χώνεψες ότι είχε συμβεί και μου έδωσες αυτό που είχες γραψει παλιά . Ακόμα κι αν έφυγα μόνη από την Αθήνα , το κρατάω . Γιατί το κρατάω ; Γιατί ακριβώς ότι ένιωσες περνώντας και εσυ από το Μεταξουργείο , το ένιωσα και εγω . Και γι αυτό μου το εμπιστεύτηκες . Ανήκε σε εμένα .

[den-empistevomai-anthrwpous-pia]

Κάθε φορά που σε βλέπω στις ειδοποιήσ��ις μου , λέω τι όμορφη κοπέλα.

Ωω σε ευχαριστώ πολύ🥹

Μου έφτιαξες τη διάθεση τώρα

[xamogela-moy]

Συζητήσεις που δεν έπρεπε να γίνουν

- Μου έφτιαξες το κέφι αποψε.

-Πάντα το έκανα αυτό.

- Οι φορές που με έκανες το τελευταίο εξάμηνο λυπημένη είναι πλέον περισσότερες από αυτές που με έκανες να γελώ.

-Δεν έφταιγα μόνο εγώ.

-Δεν έχει σημασία πλέον. Είμαι εντάξει με αυτό.

-Καληνύχτα.

[ekeino-to-tsigaro]

Ήσουν έρωτας ας πούμε ανοιξιάτικος, ήρθες σαν ξένο πουλί και έφυγε μόλις ήρθαν τα κρύα...

Που κράτησε μόνο τέσσερις μήνες, ήσουν ένα ξωτικό χαρμάνι που το βρίσκεις σπάνια..

Μου έφτιαξες αναμνήσεις μοναδικές, δεν νομίζω να ξεχάσω κάτι ουσιαστικό. Προφανώς θα ξεχάσω τις ηλιθιότητες. Αλλά δεν βρήκα ποτέ άνθρωπο να τονίζει τις ατέλειες μου τόσο πανέμορφα. Να τις χαϊδεύει, μου έδωσες τη πάσα να δω διαφορετικά τη ζωή, μια ζωή με μουσική, καλή παρέα κ όσο και να ακούγεται μπαναλ καλό σεξ. Μου έδωσες και κατάλαβα πως οι στιγμές μετράνε το τώρα όχι το μετά. Να ανυπομονώ να σε δω, να θέλω να είμαι όλη μέρα μαζί σου να γελάω να περνάω υπεροχα. Αλλά... Αλλά με γειωσες. Με εσπρωξες από εκείνο το σύννεφο και είπες πετα τώρα.

Δεν σε χαιρέτησα όπως ήθελα είχα παγώσει εκείνη τη μέρα που ήρθες να δικαιολογήσεις ότι μου χες πει. Πονούσα έβραζα από μέσα μου, το ήξερες το έβλεπες αλλά κράτησα ψηλά το κεφάλι και τη αδιαφορία μου. Όσο μαλακας και να ήσουν ρε γαμωτο. Δεν θα σου ξαναστειλω. Αλλά δεν θα σε ξεχάσω και ποτέ πάντα θα λέω γνώρισα έναν ναυτικό..

Θα πείσω τον εαυτό μμ πως δεν ζούμε κοντά. Δεν ξέρω ποιος είσαι θα κρατάω τη καρδιά μμ όταν σε αντικρίζω και θα βάλω τον εαυτό μου να πολεμήσει ότι έχει για σένα εκεί μέσα και να το θάψει.

Υγ. Όσο ρεμαλια και να είστε μερικοί.. αν θέλετε κάποιον αλλά ξέρετε ότι θα τον πληγώσετε να γίνεστε ρομπότ, γιατί εμείς οι καλές γυναίκες μένουμε με ένα γιατί στο μυαλό μας γιατί πολύ απλά όλα αυτά δεν κολλάνε...

Πάστα να κεράσω ;

[sugaroto]

Έκανα νόημα στον οδηγό να σταματήσει και ένα παιδάκι από το παράθυρο μου έκανε νόημα να πάω από την πίσω πόρτα

Αχουτο

Παιδιά κάνει μπαμ ότι δεν ξέρω τι κάνω?😭το 6 χρονο με πήρε χαμπάρι

Ευχαριστώ 6 χρονο. Μου έφτιαξες τη μέρα❤️love and peace on planet earth

[nofuckinlabels]

Πέρασα ώρα ψάχνοντας το blog σου κι έχω να πω:

Όσο όμορφα κι αν είναι τα μάτια σου, πιστεύω πως το μυαλό σου είναι ένα εξίσου όμορφο μέρος. Είσαι από τα κορίτσια που γνωρίζει κάποιος και τριγυρνάνε στο μυαλό για πάντα.

Αλήθεια μου έφτιαξες την μέρα

Ευχαριστω

[skepsh-rypansh]

Με κερνάει προϊόν λάκτα που δεν θέλω ούτε να το βλέπω πλέον [ενώ βρίσκομαι η μισή μέσα σε ψυγείο (δουλεύω)] και δέχομαι γιατί επέμενε.

Ρωτάω το όνομα του. Απαντάει "δεν θα μάθεις ποτέ" και φεύγει.

Γυρίζει. Συστήνεται, μου δίνει το χέρι του & ανταποδίδω.

"Είσαι παγωμένη. Ελπίζω να μην είναι έτσι και η καρδιά σου".

Το λιγότερο τραγελαφικό το σκηνικό.

Πότε έγινε η ζωή μου τόσο κριντζ όσο μια ταινία της Λάκτα;

Αν το δεις, σε ευχαριστώ που μου έφτιαξες την διάθεση.