#μου έφτιαξες

[allo-frouto]

Εισαι τοσο πανεμορφη <3 εχεις πολυ ομορφα ματιαα

Ευχαριστώ και ανταποδίδω! xx

[darkside-cookies]

hiiii, so έχω πρόταση για φανφικ από το ταγκό.... σε φάση κάτι post-apocalyptic, που το twink (δε θυμάμαι πως τον λένε, όχι ο Στάγκογλου πάντως, κατάλαβες) ζει σε ένα εγκαταλελειμμένο σούπερ μαρκετ και είναι χρήστης του twitter που έχει έναν λογαριασμό στον οποίο ανεβάζει περίεργο φετίχ πορνό (αλλά όχι κάτι τρομερά περίεργο, περισσότερο κάτι σε φάση "μου αρέσουν οι πολυθρόνες") και με κάποιον τρόπο αυτό το ακκάουντ είναι από τα τελευταία σημάδια ανθρώπινης ζωής.... οπότε ο Στάγκογλου (που είναι ερευνητής και αναζητά τους τελευταίους ανθρώπους της γης αλλά στη πραγματικότητα ψάχνει τουίνκς, γιατί τώρα που εξαφανίστηκε η ανθρωπότητα μπορεί να είναι ανοιχτά γκέι) τον εντοπίζει και τον παίρνει μαζί του στην μονάδα του, εκεί που υπάρχουν και οι υπόλοιποι άνθρωποι που έχουν επιβιώσει. Αλλά ενδιάμεσα πρέπει να πολεμήσουν διάφορα ζόμπι (άλλους χαρακτήρες από την og ιστορία που έχουν μεταμορφωθεί σε ζόμπι από τον ιό που τους κάνει όλους σε φάση ζόμπι και να μην ασχολούνται με τίποτα άλλο πέρα από τη κηπουρική, οπότε είναι κάπως επικίνδυνοι γιατί και είναι ζόμπι και κυκλοφορούν με κλαδευτήρια) και κάπως έτσι αυτή η διαδρομή μέχρι τη μονάδα φέρνει τους ήρωες μας πιο κοντά... Α, επίσης είναι Χριστούγεννα. Αυτάααααα

Λοιπόν, ήρθα να δώσω κι άλλες ιδέες.... Το post-apocalyptic σκηνικό δίνει άπειρες επιλογές για την ατμόσφαιρα. Σε φάση, το εγκατελειμένο σούπερ μάρκετ είναι γεμάτο στολίδια Χριστουγέννων που είχαν ξεμείνει από τα προηγούμενα χρόνια πριν την καταστροφή. Ο λογαριασμός του twink μπορεί να είναι viral στους εναπομείναντες και γράφει “μια μέρα οι πολυθρόνες θα κατακτήσουν τον κόσμο κι εγώ θα γίνω μπαμπάς τους”. Το twink είναι αστείος, μελαγχολικός και έχει επιβιώσει περισσότερο από τύχη. Αλλα, έχει μια ανεξήγητη γοητεία που τραβά τον Στάγκογλου που είναι ένας σκληρός εξωτερικά τύπος, αλλα τρυφερός ξατα βάθος. Η εσωτερική του πάλη με την ταυτότητά του τον κάνει να εμφανίζεται κλειστός, αλλά η παρουσία του twink αρχίζει να ραγίζει την άμυνα του. Στη διάρκεια του ταξιδιού τους προς τη μονάδα, ο twink και ο Στάγκογλου περνούν από διάφορες περιπέτειες που τους φέρνουν κοντά.Ας πούμε, κάποια στιγμή, οι δυο τους βρίσκουν μια παλιά πολυθρόνα σε ένα εγκατελειμένο σπίτι που έχουνμπει για προμήθειες. Ο twink επιμένει να τη μεταφέρουν μαζί τους, κι αυτό γίνεται αφορμή για τρυφερούς διαλόγους. Οι δυο τους αναπτύσσουν αμοιβαία συναισθήματα, αλλά ο Στάγκογλου είναι επιφυλακτικός στην αρχή. Τα ζόμπι-κηπουροί τους δίνουν μια αφορμή να στηριχθούν ο ένας στον άλλο, ενώ η μαγεία των Χριστουγέννων (και μια χιονοθύελλα που τους εγκλωβίζει σ το εγκαταλειμένο σπίτι) δίνει χώρο για την ανάπτυξη της σχέσης τους. Μπορεί να φτάσουν στη μονάδα, αλλά εκεί θα ανακαλύψουν ότι η "σωτηρία" δεν είναι τόσο ειδυλλιακή όσο νόμιζαν.Ίσως αποφασίσουν να φύγουν μαζί και να ζήσουν μόνοι τους, δημιουργντας το δικό τους μικρό καταφύγιο γεμάτο πολυθρόνες και Χριστουγεννιάτικα στολίδια. Απλώς αν μπορείς μη βάλεις πολύ smut, γιατί θέλει να το διαβάσει και η ξαδέρφη μου που είναι δεκατρία. Αυτάααα 💛

ΠΟΙ@ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ ΑΥΤΟ;; Πώς γίνεται ��νώ δεν ξέρεις τα ονόματά τους να είναι τόσο on point;;; Δεν μπορώ να πω τίποτα γιατί ναι, όντως ο Λαζάρου σε μια αποκάλυψη από ζόμπι θα επιβίωνε ξεκάθαρα από τύχη και αν ζούσε στο σήμερα ΟΝΤΩΣ θα είχε twitter με φετίχ πορνό. Πώς γίνεται να το ξέρεις αυτό;;; Τώρα θα πρέπει να αναγκαστώ να σκεφτώ στο μυαλό μου σκηνές που κουβαλάνε πολυθρόνες και να αναρωτηθώ σοβαρά πώς θα ήταν φάση ο Βοσκόπουλος σαν ζόμπι με κλαδευτήρι

[frustratedpker]

✨🌈☀️ send this to ten people you're happy to see every time they pop up on your dash/notif and wish them a good day🌟🌈💥

[atzatzoukalia]

"Χαρηκα που βγήκαμε,μου έφτιαξες την διάθεση"

🫠🫠🫠🫠

[solmeister13]

01:43, είμαι στο ταξί για το σπίτι. Το '25 θα κλείσω 10 χρόνια που σε ακούω και 7 χρόνια που τραβιεμαι από όπου κι αν βρίσκομαι για να μπορέσω να σε δω να παίζεις ζωντανά. Και κάθε στιγμή αξίζει. Όλη η ορθοστασία, η αναμονή, το κρύο, ο καύσωνας, όλα διαγράφονται μόλις πιάσεις το μικρόφωνο.

10 χρόνια έχω να νιώσω μόνη μου. 10 χρόνια που βρήκα το μέρος που δεν χρειάζεται ποια να κρύβω τις ουλές μου.

Οπότε ναι, σε ευχαριστώ που έφτιαξες ένα μέρος ασφαλές για να υπάρχουμε κι εμείς. Σε ευχαριστώ για κάθε στιγμή σε κάθε λαιβ που μοιράζεις την ψυχή σου στο κοινό για να αισθανόμαστε εμείς λιγότερο μόνοι μας.

10 χρόνια έχω μια θηλιά στο συρτάρι να σκονίζεται. Σε ευχαριστώ. Δεν έχω καταφέρει να την πετάξω, όμως το συρτάρι παραμένει κλειστό

Σαγαπω, έχεις την καρδιά μου για πάντα <3

Αγάπη μου...

Με τιμά πραγματικά κάθε λέξη. Μακάρι να το μοιραζόμαστε αυτό για πάντα <3

[ek-genetis-katarameni]

Είσαι από τα λίγα μπλογκ που πραγματικά γουστάρω. Νιώθω σαν ένα παιδί μέσα σε μουσείο.

Ελπίζω να είσαι καλά και να χαμογελάς.

Με αισθήματα χαράς και αγάπης,

- μπορείς να φανταστείς ποιος !

« Νιώθω σαν ένα παιδί μέσα σε μουσείο. »

Το ομορφότερο σχόλιο που έχω διαβάσει - και θα μπορούσα να διαβάσω - πραγματικά.

Σ'ευχαριστώ πολύ και το εκτιμώ ειλικρινά και από καρδιάς, μου έφτιαξες την ημέρα!

Κάτι τέτοια είναι που με γεμίζουν εδώ μέσα και με συγκινούν στο έπακρο.

Όλη μου τη χαρά και την αγάπη και σε εσένα, λοιπόν.

Φαντάζομαι ποιός και είσαι τρομερή ψυχή, όντας και συ αγριολούλουδο. 🤍

[omnis888]

Σκέψου τώρα.

Και σκέψου τώρα ,

οτι ο καφες που έφτιαξες σήμερα το πρωί ,

δεν είναι ένας αλλα δυο.

Σκέψου ότι καθίσαμε μαζί στο μπαιλκονι για να κάνουμε το πρώτο τσιγάρο της μέρας

και έφυγα βιαστικά πριν προλάβω να πιω την τελευταία γουλιά καφέ ,

να βγάλω το σκυλί βόλτα ,

όσο εσυ ετοιμαζόσουν για να φύγουμε μαζί.

Σκέψου να περπατάμε μαζί μέχρι την στάση του μετρο

και να σε χαιρετάω μέσα από το τζαμί όσο βλέπω το τραινο που είσαι μέσα να απομακρύνεται.

Σκέψου το βράδυ που θα γύρισω να καθίσουμε αγκαλιά

και να μου πεις για κάθε άνθρωπο που γνώρισες σήμερα

ή για το ποσό σε εκνεύρισε κάτι ασήμαντο.

Σκέψου για να σου φτιάξω το κέφι να σου μαγειρεύω το αγαπημένο σου φαΐ

και να στο φέρνω μπροστά από την τηλεόραση ,

όσο εσυ ψάχνεις με ποια σειρά θα εθιστούμε αυτή την εβδομάδα.

Και τώρα σκέψου ότι δεν μας χωρίζουν τα χιλιόμετρα.

Σκέψου ότι είσαι τόσο κοντά που επιτέλους μπορώ να σου χαϊδέψω τα μαλλιά

και να σου δώσω ένα φίλι στο μέτωπο.

Σκέψου ότι τα βραδιά δεν παίρνω αγκαλιά το μαξιλάρι μου ,

μήπως και ξαφνικά γίνει εσυ.

Σκέψου πως πλέον οι μέρες δεν περνάνε αργά ,

και πως δεν χρειάζεται να σπρώχνω με μανία τον χρόνο μέχρι να σε δω.

Σκέψου πως τα σεντόνια στο κρεβάτι σου είναι τσαλακωμένα και από τις δυο μεριές

και τα μαξιλάρια είναι δυο.

Σκέψου πως δεν χρειάζεται να παλεύουμε να βρούμε τι ώρα θα βολέψει να μιλήσουμε σήμερα

ή πως το βραδινό τσιγάρο το κάνουμε απέναντι ο ένας από τον άλλον ,

σχολιάζοντας τους πάντες και τα πάντα.

Και μπορείς να σκέφτεσαι για ώρες

και όσο θες.

Αλλα μην σκεφτείς ποτέ πως εμείς οι δυο δεν θα τα καταφέρουμε.

Μην σκεφτείς ούτε στιγμή πως 2.500 χιλιόμετρα είναι αρκετά για να μας κρατήσουν μακριά.

Μην σκεφτείς ποτε πως υπάρχει κάτι που είναι αρκετό να μας κρατήσει.

Μην σκεφτείς ποτε πως θα κουράστω ή πως η υπομονή μου θα τελειώσει.

Η υπομονή μου θα τελειώσει όπως και η ιστορία αυτή.

Με εσένα και εμένα αγκαλιά στο κρεβάτι , σε ένα σπίτι στο κέντρο της Αθήνας.

Ίσως ο τρόπος μου να είναι ρηχός.

Ή ίσως όταν έχει να κανει με εσένα να μην είμαι καλός στο γράψιμο.

Γιατί κάθε μου λέξη φοβάμαι πως δεν είναι αρκετή

και ποτε της δεν θα είναι για να περιγράψει ότι νιώθω ούτε στο ελάχιστο.

Μα μονάχα αυτ�� έχω για την ώρα.

Τις λέξεις μου.

Τις λέξεις μου και πολύ υπομονή.

Το μόνο που μπορεί να τα ξεπεράσει αυτά τα δυο ,

είναι η αγάπη.

Η αγάπη για τις μέρες που θα έρθουν και οχι για αυτες που χάσαμε.

Η αγάπη που άντεξε και αντέχει.

Η αγάπη που δεν ξεχνάει ποτε

και ζει μέσα από τις αναμνησεις , μέχρι να έρθει η ώρα να φτιάξουμε καινούριες.

Και τώρα σκέψου ,

πως το αύριο που έρχεται

είναι πολύ καλύτερο από ότι φανταστήκαμε εχθές.

Λίγο υπομονή ακόμα πριγκίπισσα.

και θα χτίσουμε το παραμύθι που τόσο ονειρευόμαστε.

Και μην αγχώνεσαι για το τώρα.

Έτσι και αλλιώς ,

κάθε παραμύθι έχει δύσκολη αρχή.

Σε αγαπάω.

- Omnis.

[xeimarras]

Overthinking το λένε στο χωριό μου!

Απο τη Στυμφαλία είμαι, έτσι το λέμε εκεί!

Στο δικό σου χωριό το λένε υπεραναλυση ή αϋπνίες!

Είναι αυτό που σε κρατάει τη νύχτα και σε αναγκάζει να πας για δουλειά το επόμενο πρωί με δυο ώρες ύπνο.

Στριφογυρνάς στο κρεβάτι σου σαν βιγκαν αρνί στη σούβλα την Κυριακή του Πάσχα.

Ξυπνάς, πας στη δουλειά και ενώ εργάζεσαι, ο νους σου δεν είναι ποτέ εκεί μαζί σου.

Κύριος άξονας είναι ο ορισμός του "What If..." που λέμε εμείς οι Στυμφαλιώτες.

Είναι αυτό που φτιάχνεις σενάρια στο κεφάλι σου και το ένα σενάριο δημιουργεί άλλο ένα... Κι άλλο ένα... Κι άλλο ένα...

Κι όπως ένα ηλεκτρόνιο βρίσκεται ταυτόχρονα σε όλες τις στιβαδες γύρω από τον πυρήνα, έτσι και η σκέψη σου πατάει σε άπειρα σενάρια ταυτόχρονα, όλα ξεχωριστά και όλα αλληλένδετα μεταξύ τους.

Ξεκινάς με τον κορμό του!

Συνήθως ακούει σε Όνομα, έχει πρόσωπο, φωνή, συναισθήματα και χαρακτήρα, όπως έχει και αναμνήσεις, μουσικές, χρώματα, ηλιοβασιλεματα και ατελείωτες νύχτες που συνδέονται, το τέλος της μιας να είναι η αρχή της άλλης.

Είναι ��να δέντρο.

Ειναι ο σπόρος που πέταξε ένα μικρό φύλλο μετά τη βροχή και άρχισαν να ξεπεταγονται κλαδιά από παντού!

Ενα κλαδί χωρίζεται σε δύο, τα δύο γίνονται τέσσερα και τα τέσσερα δεκαέξι σαν ακολουθία.

Το ένα μπορεί να γίνει τρία και τα τρία έξι, τα έξι εννιά και τα εννιά δεκαπέντε σαν τον Fibonacci.

Σκέφτεσαι ένα και αυτό το ένα έχει έστω δύο σενάρια, το άλφα και το βήτα. Το άλφα με τη σειρά του έχει τουλάχιστον δύο σενάρια και το βήτα επίσης αλλά δύο.

Μήπως αν...; μήπως διαφορετικά; μήπως θα έπρεπε να...; αν είχα κάνει κάτι διαφορετικό; αν είχα πει κάτι άλλο; αν είχα χρόνο; αν δεν είχα χρόνο;

Αν...;

Συγχαρητήρια, μέσα σε δευτερόλεπτα κατάφερες να βασανίζεις τον εαυτό σου με τέσσερα διαφορετικά σενάρια, όλα ισοπίθανα και συνεχίζουν τα κλαδιά του δέντρου να μεγαλώνουν και να πολλαπλασιαζονται.

Μένεις στη ρίζα του δέντρου που έφτιαξες χωρίς να το θέλεις, με κλαδιά πάνω απ το κεφάλι σου, να φτάνουν στο ταβάνι του δωματίου, να μπλέκονται μεταξύ τους, να σε πνίγουν, να πιάνουν όλο και περισσότερο χώρο, να τρελαίνεσαι, να αγχώνεσαι, να μη μπορείς να κοιμηθείς.

Δεν σε κυνηγάει μόνο στο κρεβάτι σου. Είναι εκεί όταν δουλεύεις, όταν είσαι για καφέ, όταν πας σινεμά, όταν είσαι έξω για φαγητό και κυρίως, διαολε... Οταν οδηγάς.

Είναι εκεί όταν σε ρωτάει ο άνθρωπος σου, "τι σκέφτεσαι;" και δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις, τι να πρωτοπεις; ποια είναι η αφετηρία και που καταλήγουν οι σκέψεις σου; σε ποιο συμπέρασμα;

Μένεις να απαντάς ένα ξερό "τίποτα" και ξέρεις ότι ξέρει ότι δεν είναι τίποτα, γι αυτό και είναι ο άνθρωπος σου.

Overthinking λοιπόν και λύνεται προσωρινά, με ουσίες ή με στυλό και χαρτί.

Πονάει το προσωρινά γιατί είναι για λίγο.

Αύριο βράδυ πάλι εκεί θα είναι, να σου κάνει παρέα. Παρέα θέλει τελικά...

Δεν γράφω για δέντρο...

Γράφω για ολόκληρο δάσος που καίγεται ταυτόχρονα απ όλες του τις μεριές και πως να σβήσει η πυρκαγιά...;

NoS

[kalisperakkalivradia]

Σου αξίζει ένας να σε φιλάει με πάθος και αγάπη από μόνος του χωρίς να το ζητάς εσύ.

χρειαζόταν να το δω αυτό, να είσαι καλά ρε γαμω. Μου έφτιαξες το βράδυ, μου ξύπνησες ελπίδα.

[gentle-author]

Καλημέρα! Σε βρήκα τυχαία, και θεωρω πραγματικα πολύ όμορφο το περιεχόμενο του μπλογκ σου. :) αυτά που γράφεις .

Μήπως έχεις κάποιο βιβλίο; :))

Καλημέρα!! Μα πόσο όμορφα λόγια, σε ευχαριστώ τόσο πολύ! Μου έφτιαξες την μέρα :))

Ακόμη δεν έχω εκδώσει κάτι γιατί διανύω μια περίοδο με πολλές υποχρεώσεις αλλά από τον επόμενο χρόνο θα το επιδιώξω. Μέχρι τότε, ο,τι γράφω θα το ανεβάζω εδώ :))

Σε ευχαριστώ θερμά :)

[olesi-oikon]

Όταν είχα περπατήσει πρώτη φορά μόνη στο Μεταξουργείο ένιωθα έναν φοβο που νόμιζα πως ήτανε ατελείωτος . Μέσα στα σοκάκια μια μικροκαμωμένη φιγούρα να περπατάει δίπλα στα μπουρδέλα και να βλέπει παντελόνια στο έδαφος και διαβατήρια , σαν σκηνικό δολοφονίας , ήτανε πολύ . Μετα , γύρισα στα Πετράλώνα . Μου έφτιαξες καφε και προσπαθουσες να βάλεις σε τάξη τις σκέψεις σου . Λογικό. Για ένα ολόκληρο βράδυ στην είχα κάνει . Δεν γύρισα σπιτι . Έπειτα ,χώνεψες ότι είχε συμβεί και μου έδωσες αυτό που είχες γραψει παλιά . Ακόμα κι αν έφυγα μόνη από την Αθήνα , το κρατάω . Γιατί το κρατάω ; Γιατί ακριβώς ότι ένιωσες περνώντας και εσυ από το Μεταξουργείο , το ένιωσα και εγω . Και γι αυτό μου το εμπιστεύτηκες . Ανήκε σε εμένα .

[den-empistevomai-anthrwpous-pia]

Κάθε φορά που σε βλέπω στις ειδοποιήσεις μου , λέω τι όμορφη κοπέλα.

Ωω σε ευχαριστώ πολύ🥹

Μου έφτιαξες τη διάθεση τώρα

[xamogela-moy]

Συζητήσεις που δεν έπρεπε να γίνουν

- Μου έφτιαξες το κέφι αποψε.

-Πάντα το έκανα αυτό.

- Οι φορές που με έκανες το τελευταίο εξάμηνο λυπημένη είναι πλέον περισσότερες από αυτές που με έκανες να γελώ.

-Δεν έφταιγα μόνο εγώ.

-Δεν έχει σημασία πλέον. Είμαι εντάξει με αυτό.

-Καληνύχτα.

[ekeino-to-tsigaro]

Ήσουν έρωτας ας πούμε ανοιξιάτικος, ήρθες σαν ξένο πουλί και έφυγε μόλις ήρθαν τα κρύα...

Που κράτησε μόνο τέσσερις μήνες, ήσουν ένα ξωτικό χαρμάνι που το βρίσκεις σπάνια..

Μου έφτιαξες αναμνήσεις μοναδικές, δεν νομίζω να ξεχάσω κάτι ουσιαστικό. Προφανώς θα ξεχάσω τις ηλιθιότητες. Αλλά δεν βρήκα ποτέ άνθρωπο να τονίζει τις ατέλειες μου τόσο πανέμορφα. Να τις χαϊδεύει, μου έδωσες τη πάσα να δω διαφορετικά τη ζωή, μια ζωή με ��ουσική, καλή παρέα κ όσο και να ακούγεται μπαναλ καλό σεξ. Μου έδωσες και κατάλαβα πως οι στιγμές μετράνε το τώρα όχι το μετά. Να ανυπομονώ να σε δω, να θέλω να είμαι όλη μέρα μαζί σου να γελάω να περνάω υπεροχα. Αλλά... Αλλά με γειωσες. Με εσπρωξες από εκείνο το σύννεφο και είπες πετα τώρα.

Δεν σε χαιρέτησα όπως ήθελα είχα παγώσει εκείνη τη μέρα που ήρθες να δικαιολογήσεις ότι μου χες πει. Πονούσα έβραζα από μέσα μου, το ήξερες το έβλεπες αλλά κράτησα ψηλά το κεφάλι και τη αδιαφορία μου. Όσο μαλακας και να ήσουν ρε γαμωτο. Δεν θα σου ξαναστειλω. Αλλά δεν θα σε ξεχάσω και ποτέ πάντα θα λέω γνώρισα έναν ναυτικό..

Θα πείσω τον εαυτό μμ πως δεν ζούμε κοντά. Δεν ξέρω ποιος είσαι θα κρατάω τη καρδιά μμ όταν σε αντικρίζω και θα βάλω τον εαυτό μου να πολεμήσει ότι έχει για σένα εκεί μέσα και να το θάψει.

Υγ. Όσο ρεμαλια και να είστε μερικοί.. αν θέλετε κάποιον αλλά ξέρετε ότι θα τον πληγώσετε να γίνεστε ρομπότ, γιατί εμείς οι καλές γυναίκες μένουμε με ένα γιατί στο μυαλό μας γιατί πολύ απλά όλα αυτά δεν κολλάνε...

Πάστα να κεράσω ;

[sugaroto]

Έκανα νόημα στον οδηγό να σταματήσει και ένα παιδάκι από το παράθυρο μου έκανε νόημα να πάω από την πίσω πόρτα

Αχουτο

Παιδιά κάνει μπαμ ότι δεν ξέρω τι κάνω?😭το 6 χρονο με πήρε χαμπάρι

Ευχαριστώ 6 χρονο. Μου έφτιαξες τη μέρα❤️love and peace on planet earth

[nofuckinlabels]

Πέρασα ώρα ψάχνοντας το blog σου κι έχω να πω:

Όσο όμορφα κι αν είναι τα μάτια σου, πιστεύω πως το μυαλό σου είναι ένα εξίσου όμορφο μέρος. Είσαι από τα κορίτσια που γνωρίζει κάποιος και τριγυρνάνε στο μυαλό για πάντα.

Αλήθεια μου έφτιαξες την μέρα

Ευχαριστω