#με κάθε ειλικρίνεια

[allo-frouto]

Γλείψιμο ρώγα 0-10

6.

[loulouditouheimona]

Ο έρωτας είναι ένα όμορφο αλλά και πολύπλοκο συναίσθημα. 💔

Όταν προσπαθείς να συνδυάσεις τις ανάγκες μιας σχέσης με τους δικούς σου δαίμονες, όπως είναι η κατάθλιψη, μπορεί να μοιάζει με βουνό που πρέπει να σκαρφαλώσεις. 🏔️ Κάθε μέρα είναι μια νέα πρόκληση και κάποιες στιγμές νιώθεις πως δεν μπορείς να προχωρήσεις.

Η δύναμη όμως βρίσκεται στο να μοιράζεσαι τα συναισθήματά σου, να δείχνεις αδυναμία και να ζητάς βοήθεια. 🤝

Η πραγματική αγάπη δεν φοβάται να αντιμετωπίσει τις δύσκολες στιγμές και να βρει το φως ακόμα και στις πιο σκοτεινές μέρες. 💖 Να θυμάσαι, δεν είσαι μόνος σε αυτή τη μάχη και οι σχέσεις αν μπορούν να είναι το καταφύγιό σου, αν τις καλλιεργήσεις με ειλικρίνεια και υπομονή. 🌈

[justforbooks]

Στην Ιαπωνία του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και στα μετέπειτα χρόνια, εν μέσω πρωτοφανών καταστροφών, ο Κοτσάν έρχεται αντιμέτωπος με τις ορμές του. Στην ασφάλεια του υπνοδωματίου του, ο πόθος ξυπνά μέσα του καθώς ξεφυλλίζει τις σελίδες ενός βιβλίου τέχνης. Η ομορφιά του γυμνού σώματος του αγίου Σεβαστιανού, όπως είναι δεμένο και δαγκωμένο από τα βέλη, τον κυριεύει. Στο δρόμο τον ελκύουν ναύτες και μικροκακοποιοί, στο σχολείο ένας συμμαθητής του με αυτοπεποίθηση και γοητεία που τον αιχμαλωτίζουν. Πώς να είσαι ομοφυλόφιλος σε μια συντηρητική κοινωνία; Από την παιδική του ηλικία ως την ενηλικίωση, αυτός ο νεαρός αστός θα κατασκευάσει μια κοινωνική μάσκα που θα τη φοράει καθημερινά για τα μάτια του κόσμου. Προσπαθεί με κάθε κόστος να συμμορφωθεί σε αυτό που θεωρείται νόρμα της επιθυμίας. Αλλά η κοροϊδία της ετεροφυλοφιλίας δεν θα τον ξεγελάει για πάντα, και για να μην προδίδει πλέον το εσώτερο είναι του θα πρέπει να βρει τη δύναμη να κοιτάξει κατάματα την έλξη που τον τρώει και να μάθει, επιτέλους, να ζει αρμονικά με τον εαυτό του.

Αληθινό ακατέργαστο διαμάντι, το πρώτο, αυτοβιογραφικό, μυθιστόρημα του Μισίμα σηματοδοτεί τη γέννηση ενός μεγάλου συγγραφέα. Με ύφος φλογερό και με ειλικρίνεια μεγαλειώδη, αυτό το βασανισμένο αφήγημα θέτει ερωτήματα για την καταπίεση του πόθου, τον ίλιγγο της εφηβείας, την προσκόλληση στο θάνατο, για το τι είναι κανονικό και τι ανήθικο.

Άμεσα επηρεασμένος από τον δάσκαλό του, Καβαμπάτα, ο Γιούκιο Μισίμα στις αριστουργηματικές Εξομολογήσεις μιας μάσκας (μτφr. Αλέξης Καλοφωλιάς, Άγρα) χρησιμοποιεί το alter ego του, Κοτσάν, για να μιλήσει για τις δικές του εσωτερικές συγκρούσεις όταν αρχίζει να ανακαλύπτει τη σεξουαλικότητά του και την ορμητική της δύναμη απέναντι σε ένα περιβάλλον που ήταν ορισμένο να οριοθετεί και να ρυθμίζει κάθε διάθεση διαφορετικότητας και εξαίρεσης.

Η ομοφυλοφιλία, ένα θέμα ταμπού για την Ιαπωνία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ορίζεται ως το βασικό συστατικό της υπό διαμόρφωση ταυτότητας και της ακραίας αμηχανίας που προκαλεί ένας κόσμος σε αποδρομή. Στις εξαίσιες λυρικές περιγραφές που γυμνού σώματος τους Aγίου Σεβαστιανού συναντάμε τη λογοτεχνική επιρροή του Καβαμπάτα, ενώ οι ρεαλιστικές εικόνες της βομβαρδισμένης Ιαπωνίας σφραγίζουν το πέρασμα σε μια πιο ρεαλιστική εποχή στην ιαπωνική λογοτεχνία.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[aspasiaa]

Παραπάνω λόγοι

από όσους νομίζεις που δεν θα καταλάβουμε ποτέ ο ένας τον άλλο · δεν ήταν ��έμα αντίληψης. Παραδείγματος χάρην πως μοιάζουμε σαν δυο σταγόνες δεν το λες· το φοβάσαι ότι μου μοιάζεις και ας μηνύεις ότι δεν φοβάσαι τίποτα. Ξέρω το φόβο σου καλά , γιατί πριν από αυτό που είμαι ήμασταν όμοιοι. Όχι εντάξει λέω ψέμματα. Τελικά σε αγαπάω για τον καλό ή τον κακό σου εαυτό (;) για αυτόν που είσαι ή που ήμουν (;) όπως είπα

Δεν θα καταλάβεις ακόμα και αν γράψω πολλές γραμμές στην πιο απλή γραφή.

Δεκαωχτό μήνες και τέσσερις μέρες και. Δεν είχε σημασία. Ήθελα να σε ρωτήσω μόνο. Μέτρησες ποτέ τις μέρες ; Δεν γράφω εδώ και δεκαωχτο μήνες. Όχι γιατί δεν μπορώ οι ιδέες ρέουν μέσα στο κεφάλι μου μερικές φορές δεν μπορώ να τις συγκρατήσω. Είναι επειδή κάθε φορά που γράφω θυμάμαι εσένα. Μου άρεσε πολύ το γράψιμο τώρα δεν γίνεται να μην νιώθω την καρδιά μου να σπάει στην δέκατη Πέμπτη γραμμή. Πρέπει να αλλάξω χόμπι ή να τα εκδίδω ; Έτσι με τους μήνες ξεμακραίνω από αυτά που με πονάνε και ας τα χρειάζομαι. και ας με τρώνε τα δάχτυλα μου να γράψω θα το κάνω μόνο όταν το θελήσω εγώ όχι οι ανάγκες μου. Αν το θελήσω. Έτσι έπιασα χαρτί να γράψω σήμερα. Υποκινούμενη από θέληση και όχι ανάγκη. Δεν θα με καταλάβεις. Δεν ήσουν ποτέ αξιοπρεπής. Εγωιστής ήσουν. Δεν ορίζεις τις ανάγκες σου αυτές σε ορίζουν.

Θυμήθηκα την πρώτη μου αγάπη από το σχολείο. Πύρινη θέληση, πραγματική αξιοπρέπεια , αποφασιστικότητα , ειλικρίνεια. Παντελονάτος άνδρας. Παλιάς κοπής. Του άρεσε η old school και ο Tupac, μου έμαθε την ιστορία της μουσικής, με αγαπούσε αληθινά μου κράταγε το χέρι και ντρεπόταν να μου μιλήσει. Μου έμαθε τον Al Capone και τον Quentin Tarantino μου έλεγε για τον δρόμο και για το ποσό δύσκολα τα βγάλανε πέρα οι δικοί του. Τον θαυμάζω, από παιδί ακόμα και σήμερα για όσα είναι . Με σεβάστηκε. Και εγώ να σου πω τι έκανα. Σχέση με έναν άλλο. Γιατί κουράστηκα να τον περιμένω. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα μάτια του. Αυτό είναι το κάρμα που θα πληρώνω γιατί κάποτε δεν ήμουν σαν εσένα είπα ψέμματα, Ήμουν χειρότερη.

Πάντα όλα τα κάνεις για κάτι που φαίνεται όχι για την ουσία. Για τα ανούσια χάνεις τα ουσιώδη και αυτή την κατάρα έχεις. Αυτή την έχουμε ίδια. Εκεί σε καταλαβαίνω. Και εκεί με καταλαβαίνεις κι εσυ

[xionisgr]

ISBN: 978-960-16-0440-4 Συγγραφέας: Ντέιβιντ Μάμετ Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 118 Ημερομηνία Έκδοσης: 2002-06-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[manpetasgr]

ISBN: 978-960-16-0440-4 Συγγραφέας: Ντέιβιντ Μάμετ Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 118 Ημερομηνία Έκδοσης: 2002-06-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

ISBN: 978-960-16-0440-4 Συγγραφέας: Ντέιβιντ Μάμετ Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 118 Ημερομηνία Έκδοσης: 2002-06-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-16-0440-4 Συγγραφέας: Ντέιβιντ Μάμετ Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 118 Ημερομηνία Έκδοσης: 2002-06-01 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[pantopia]

https://youtu.be/xAeeriRGxRc

Κάποιος που αγνοεί όλες τις πτυχές του εαυτού του, όμορφες και άσχημες, ευχάριστες και δυσάρεστες, και προσπαθεί απλά να φέρεται όπως τον έπεισαν πως πρέπει να φέρεται, να έχει ενοχές και τύψεις και να απορρίπτει τον εαυτό του όταν ξεφεύγει από το κλουβί των ψυχαναγκασμών του δεν μπορεί να θεωρηθεί καλό άτομο. Δεν είναι καλό το άτομο γιατί δεν έχει προσβαση στο κέντρο του. Το κέντρο του είναι ένα δαιμόνιο κλεισμένο σε ένα κλουβί. Αυτή είναι η θέση του. Γιαυτό έχει την ανάγκη να βάζει και τους άλλους σε αυτή τη θέση, στο κλουβί των αναντίρρητων πεποιθήσεών του. Περήφανος όταν βάζει κάποιον "στη θέση του". Απειλ��ίται από κάθε διαφορετική άποψη γιατί είναι σκλάβος ενός συστήματος αξιών που υπηρετεί. Ζει από πάντα σε ένα κόσμο αναποδογυρισμένων αξιών και αρχών. Όπου το ανθρώπινο πνεύμα το ομοούσιο του Αγίου Πνεύματος υποτάσσεται σε "αξίες και αρχές" που δεν έχουν σχέση με την χαρά ή την ευτυχία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος εκτελεί κατά παραγγελία της εντολές του κυρίου με το μαστίγιο και τον κουβά με τις λιχουδιές ή την ανακυκλωμένη τροφή. Δεν έχει μάθει να ακούει το σώμα, τη καρδιά, και το νου του γνωρίζοντας πως έχουν κάτι σημαντικό να πουν. Αγνοεί την ι��ρότητα της φύσης και πως είναι κι αυτός ιερό μέρος της φύσης. Έχει μια διαταραγμένη σχέση με την φύση, την αλήθεια, με τον αυθεντικό εαυτό του και την πραγματικότητα. Ό,τι του έμαθαν είναι σημαντικότερο από αυτό που είναι πραγματικό. Τα πάντα πρέπει να είναι κανονικά, κανονισμένα να υπακούν σε αυτό που έμαθε αυθαίρετα, άκριτα, ουσιαστικά με την βία. Έμαθε πως αυτό που γνώρισε λέγεται αγάπη, ενώ η πρωταρχική αλήθεια, η χαρά, ο αυθορμητισμός της αυθεντικότητας είναι σαχλά πράγματα που οδηγούν στη καταστροφή. Γιαυτό η αυθεντικότητα πρέπει να τιμωρείται με σοκ και πόνο. Ξανά και ξανά. Ένας τέτοιος άνθρωπος μαθαίνει να είναι καθωσπρέπει αλλά αυτό δεν τον κάνει καλό άνθρωπο. Ίσα ίσα τον κάνει έναν άνθρωπο που πρέπει (ψυχ)αναγκαστικά να βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Με αποτέλεσμα οι καθωσπρέπει να μην είναι ποτέ ευτυχισμένοι αλλά ικανοποιημένοι και να μην αφήνουν κανέναν γύρω τους να πάει να ακολουθείσει την χαρά και την ευτυχία του. Είναι ανήσυχος στον δημιουργικό και πειραματικό τόπο της χαράς και την ευτυχίας του. Ή κοντά στην πηγή της ευτυχίας. Ουσιαστικά είναι δυστυχισμένοι οι καθωσπρέπει άνθρωποι που ζουν μόνο χάρη στα ναρκωτικά τους. Ουσίες, όπως το πολύ ή αλόγιστο φαΐ, ή ενέργειες, όπως η πολύ ή αλόγιστη δουλειά χωρίς χαρά, που απλά δεν σε αφήνουν να αισθανθείς τον πόνο και την φθορά από την έλλειψη του οξυγόνου που χρειάζεσαι πραγματικά. Έχοντας συνηθίσει στην στέρηση του οξυγόνου στον εαυτό τους, το επιβάλλουν και στους άλλους. Γιαυτο οι ασκήσεις αναπνοής είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη κι επανάσταση στη ζωή ενός κανονικού ανθρώπου.

Όποιος και ό,τι κινείται πραγματικά προς την χαρά ή την ευτυχία και το οξυγόνο είναι ύποπτοι ή ηδη παραβάτες. Όπου εστιάζει ο νους αυτό παραγγέλνει. Είτε το βρίσκει έτοιμο από άλλους συμμορφωμένους, είτε το ερμηνεύει, το σχεδιάζει και το δημιουργεί. Σε ακραία εκπαίδευση στη στέρηση το παρανοεί. Αυτές είναι οι μακροχρόνιες καταστάσεις της πνευματικής αξαθλίωσης.

Άλλο πράγμα είναι να μιλάμε ωραία για ωραία πράγματα. Όμως στην πράξη για τους καθωσπρέπει, κανονικούς ανθρώπους τα πράγματα πρέπει να είναι στριμωγμένα ή κάπως ανήθικα.

Τους αρέσει να σκέφτονται ή να λένε 'τι ωραία θα τανε να ...'. Χωρίς όμως να μάθουν και να κάνουν αυτό που χρειάζεται στην πραγματικότητα για να το δημιουργήσουν.

Η αλήθεια είναι μια όμορφη σκέψη, μια πανέμορφη σοφή ιδέα αλλά η άσκηση στην αλήθεια συνιστά την προσωπική "via dolorosa", την Οδό του Προσωπικού Μαρτυρίου. Διότι με το που ξεκινάς την ειλικρίνεια έχεις να κάνεις γύρω σου με ανθρώπους που έμαθαν να φοβούνται την αλήθεια, να αμφισβητούν την κρυφή αρμονία της πραγματικότητας. Έμαθαν να νιώθουν ασφαλείς όταν είναι τα πράγματα στη θέση τους. Ο εαυτός τους στη θέση του και ο άλλος στη θέση του πάνω σε τοποθεσίες που δεν χαρτογράφησαν ποτέ οι ίδιοι. Δεν σε ακούνε πραγματικά γιατί η αλήθεια είναι το δίκαιο του καθενός, όπως έμαθαν στο θηριοδαμαστήριο της πρώτης ηλικίας. Πονάει κι είναι επικίνδυνη. Όχι μόνο δύσκολη. Όταν αποφασίσεις να είσαι ειλικρινής αρχίζεις να κάνεις εχθρούς. Όλους όσους δεν τους συμφέρει να θέτεις όρια. Θα ανακαλύψεις πως δεν έχεις όσους φίλους νόμιζες πως είχεις.

Δεν είναι καλοί άνθρωποι οι κανονικοί άνθρωποι. Δεν έχουν τρόπο να αντιστέκονται σε αυτούς που τους εξουσίαζουν με το μαστίγιο. Δεν μπορούν να αντιμιλήσουν στους κυρίους του κατεστημένου στο οποίο είναι στριμωγμένη η ψυχή τους. Πως να αντισταθούν μπροστά στο μαστίγιο της εξουσίας. Δεν έχουν κριτήρια. Περιμένουν κάποιον μεσσία, κάποιον ήρωα να τους αποκαλύψει τα κριτήρια της καθωσπρέπει ζωής. Έτσι κινούνται από τόπο βοσκής σε τόπο βοσκής.

Η αλήθεια δεν είναι για τους καθωσπρέπει ανθρώπους. Η αλήθεια είναι μόνο για τους θαρραλέους. Η αλήθεια είναι επικοινωνία και η επικοινωνία είναι η επικίνδυνη έκθεση του εαυτού.

Καταλήγουμε να λέμε, τι ωραία που θα ήταν... Τι κρίμα που δεν είναι... Ποιος φταίει; Πίσω από όλα είναι ο διάβολος.

Όταν έρθει όμως η αλήθεια, αποχωρεί ο διάβολος.

[mikrofwno]

Έκθεση με έργα του Μιχάλη Μιχαήλ στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης - Είσοδος ελεύθερη!

Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης έχει την τιμή να παρουσιάζει για 2η φορά την Έκθεση με έργα του Μιχάλη Μιχαήλ, ενός από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς κόμικς και εικαστικούς της δεκαετίας του ’80. Ο Μιχάλης Μιχαήλ ζώντας, δρώντας και δημιουργώντας μοναχικά μέσα στο πλήθος εξέφρασε με αφοπλιστική ειλικρίνεια τόσο προσωπικά συναισθήματα ώστε ο κάθε θεατής ή αναγνώστης να συναντά τον εαυτό του μέσα…

[allo-frouto]

Γνώμη για πίπα;

Από τα καλύτερα ορεκτικά.

[justforbooks]

Μου τράβηξαν προς τα πίσω το κεφάλι απ᾿ τα μαλλιά, έσπρωξαν τις δυο κιμωλίες βαθιά στη μύτη μου και μ᾿ έβαλαν να φάω την τρίτη. Ο Νινομίγια και οι φίλοι του παρακολουθούσαν, γελώντας σαν τρελοί. Μέχρι τότε είχα αναγκαστεί να καταπιώ νερό από τα λεκάνη της τουαλέτας, ένα χρυσόψαρο…

Η «σύγχρονη βασίλισσα της ιαπωνικής λογοτεχνίας» (The Japan Times) Μιέκο Καβακάμι (γενν. 1976) μας δίνει μια συγκλονιστική ιστορία σχολικού εκφοβισμού εστιάζοντας στα θύματα αλλά και στους θύτες.

Στην Ιαπωνία των αρχών του ’90 ένα δεκατετράχρονο αγόρι με στραβισμό υποβάλλεται σε ανελέητα μαρτύρια από τους συμμαθητές του. Αντί να αντισταθεί ή να ζητήσει βοήθεια, σιωπά.

Στο πλάι του βρίσκεται μόνο η Κοτζίμα, η οποία παρακολουθεί σε κάθε λεπτομέρεια όλα τα μαρτύρια που υφίσταται ο άτυχος συμμαθητής της, καταθέτοντας με οδυνηρή ειλικρίνεια κάθε πτυχή μιας ιστορίας που μοιάζει βγαλμένη όχι μόνο από την ιαπωνική πραγματικότητα αλλά και από αυτή που βιώνουν πολλοί ανήλικοι σε κάθε χώρα.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[more-like-soul-recognition]

Τι και αν είχαμε περισσότερες επιλογές σε αυτή τη ζωή;

Τι κι αν τελικά όλα όσα κάνουμε κάθε ώρα , κάθε στιγμή δημιουργούν άλλους δρόμους; Το έχετε σκεφτεί ποτέ;

Μπορούμε να αλλάξουμε ζωή με ένα μόνο τηλεφώνημα, με ένα μήνυμα, με ένα "ναι".

Σκεφτήκατε ποτέ να το κάνετε; Ή για να το θέσω καλύτερα: Το βγάλατε ποτέ από το μυαλό σας αυτό το τηλεφώνημα;

Τι σας κρατάει από το να σηκώσετε το ακουστικό; Με ειλικρίνεια απαντήστε μέσα σας.

Έχουμε κάπως κλειστεί στην ιδέα του πεπρωμένου και περιμένουμε τη ζωή να μας κατακτήσει αντί να βγούμε εμείς να την κυνηγήσουμε.

Λες και όλα είναι γραμμένα. Που ακόμη και αυτό να ισχύει, τελικά οι πιο όμορφες διαδρομές θα γίνουν στις πιο αδιάφορες σελίδες του βιβλίου της ζωής μας.

Εκεί, λίγο πριν αλλάξουμε κεφάλαιο. Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Ή για να το θέσω καλύτερα: το βγάλατε ποτέ από το μυαλό σας;

~ Χορταίνεται αυτός ο κόσμος άραγε; ~

[xionisgr]

ISBN: 978-960-16-2517-1 Συγγραφέας: Tirard Laurent Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 316 Ημερομηνία Έκδοσης: 2008-10-01 Διαστάσεις: 21x12 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο

[manpetasgr]

ISBN: 978-960-16-2517-1 Συγγραφέας: Tirard Laurent Εκδότης: Εκδόσεις Πατάκη Σελίδες: 316 Ημερομηνία Έκδοσης: 2008-10-01 Διαστάσεις: 21x12 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο