#με έλιωσε

[allo-frouto]

Φρουτάκι μου να έχεις καλή μέρα σ’αγαπάω

Να έχεις μια καταπληκτική μέρα! <3

[nofuckinlabels]

2023

Φέτος αποφάσισα να κάνω έναν απολογισμό της χρονιάς. Πιο μικρή δεν το χρειαζόμουν αυτό. Ήξερα ότι ο χρόνος δεν μπορεί να χωριστεί σε 365 μέρες, ότι είναι ένα συνεχές μέγεθος και ότι οι μέρες και οι μήνες είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα για να τακτοποιήσει το χαώδες άπειρο που τον περιβάλλει. Ο Ζήνωνας έλεγε ότι στην πραγματικότητα αν βρισκόμαστε σε ένα δωμάτιο δεν θα πάμε ποτέ από τη μια άκρη στην άλλη γιατί την απόσταση μπορούμε να την χωρίζουμε στην μέση επ άπειρον. Για αυτό οι άνθρωποι έφτιαξαν το ημερολόγιο. Για να δημιουργήσουν- τουλάχιστον- μια ψευδαίσθηση αιωνιότητας, αθανασίας. Παρόλα αυτά αυτές οι 365 μέρες ήταν από τις πιο σημαντικές της ζωής μου. Πνιγόμουν και ταυτόχρονα ανέπνεα πιο ελεύθερα από ποτέ. Βιωσα-πραγματικα βιωσα- τις διαστάσεις του μυαλού μου και τα παιχνίδια που μου παίζω. Έμαθα ότι ακόμα και οι χειρότερες στιγμές έχουν μια φωτεινή επιγραφή στο τέλος. Ότι η ζωή δεν είναι γραμμική. Έμαθα τι σημαίνει να είσαι γυναίκα. Έμαθα να είμαι τρυφερη,να αγαπάω και να δίνομαι, να θυμίζω ανθισμένο κήπο. Έμαθα να επουλώνω τις πληγές των ανθρώπων και ταυτόχρονα να μην χάνομαι στον ορισμό τους. Δεν μετατόπισα ποτέ τον πόνο μου σε κάποιον άλλο. Ξεκίνησα αυτόν τον χρόνο ως μια κάμπια που πίστευε ότι αυτό είναι το τέλος της όμως συνειδητοποίησα ότι αυτό που οι κάμπιες ορίζουν ως θάνατο οι πεταλούδες ονομάζουν γέννηση. Αν ελπίζω κάτι για το 2024 είναι να καταφέρω να ξανά αφήσω το δέρμα μου πίσω, να αναγεννηθώ και για λίγο να ενωθώ με εκείνο το θεϊκό που έχω καταφέρει μονάχα να φανταστώ. Η ζωή είναι μια αέναη μεταμόρφωση. Ξέφυγα. Φέτος έμαθα ότι τίποτα δεν είναι άσπρο η μαύρο. Στην πραγματικότητα όλα είναι αποχρώσεις. Έμαθα ότι η αγάπη είναι η γενεσιουργός δύναμη του κόσμου. Είναι η πιο αρμονική συνύπαρξη του μαύρου με το λευκό. Ξεκίνησα αυτήν την χρονιά πιστεύοντας ότι θα σε αγαπάω για πάντα, ότι είτε θα καταλήξουμε μαζί είτε θα πρέπει να παραμείνω ερωτευμένη με την απουσία σου. Να την κάνω να σου μοιάζει σαν την καλύτερη σου εφεδρεία. Πέρασα περισσότερες μέρες από όσες θέλω να θυμάμαι να ψαχουλεύω στίχους που να σε θυμίζουν. Και χανόσουν πάντα εκεί στα παιχνίδια του μυαλού μου. Όλα αλλάξαν πριν λίγο καιρό. Όταν κάποιος με έκανε να καταλάβω ότι η αληθινή αγάπη δυο ανθρώπων είναι ικανή να σε πείσει ότι υπάρχει κάτι θεϊκό κάτι που κουνά κάποια νήματα και γεννά θαύματα. Η αγάπη πάντα θα θυμίζει απαλό χιόνι, καινούργια σεντονια,βανιλια και ηλιοβασίλεμα. Και είναι τόσο άσχημο εκείνο το κράμα αγάπης και εγωισμού αδύναμων ανθρώπων. Τελειώνω αυτή την χρονιά πιο ολόκληρη από ποτέ , πιο γεμάτη από ποτέ , πεισμένη ότι θαύματα υπάρχουν γιατί τα προκαλούμε. Τελειώνω αυτήν την χρονιά με μια διψά για ζωή. Όταν σε αγαπάει κάποιος σωστά με κάποιον μαγικό τρόπο ο χρόνος μεγαλώνει, διαστέλλεται. Ίσως γιατί μια ζωή δεν είναι ποτέ αρκετή για τους μεγάλους έρωτες. Είναι Δεκέμβριος και όπως στην αρχή της χρονιάς ξέρω ότι σε αγαπάω , κατοίκησες στο σώμα μου όσο γινόμουν γυναίκα και σε αναγνωρίζω μέσα μου. Κατά κάποιον τρόπο η σάρκα σου έλιωσε μέσα στην δική μου. Κατάλαβα ότι δεν έπρεπε ποτέ να σκοτώσω τα κομμάτια μου που σε θυμίζουν. Δεν έπρεπε ούτε καν να τα ξεχάσω. Γιατί θέλω όταν λήξει η παραμονή μου στην γη να είμαι ένα ψηφιδωτό όλων των ανθρώπων που αγάπησα. Θέλω να οικειοποιηθώ ότι τους ορίζει. Στην τέχνη άλλωστε δεν υπάρχει παρθενογένεση. Αφήνω λοιπόν αυτόν τον χρόνο τόσο μα τόσο ερωτευμένη με την γυναίκα που βλέπω στον καθρέφτη και με επίγνωση οτι θα υπάρξουν ξανά σκοτεινές μερες, μερες που θα κοιταζω για ωρες την αντανάκλαση μου σε καποια βιτρινα προσπαθώντας να με πεισω οτι δεν εξαϋλώθηκα, οτι το δερμα μου με οριζει ακομα.

[anna-olivetti]

Έχω διαλέξει πια που ανήκει η καρδιά μου.

Είναι τέσσερις τοίχοι,

παραθαλάσσιοι,

που φιλάνε στοργικά το άπειρο.

Έχω συμφιλιωθεί πια με την ιδέα

πως σε αγάπησα από ανάγκη θανάτου της μοναξιάς.

Μέσα σε αυτούς τους τοίχους τους λευκους

έχω βάλει έναν γκρενά καναπέ

κι έχω στρώσει παντού κίτρινα σεντόνια.

Πάνω στα σεντόνια περιμένουν ακούραστες μηχανές

-μια λευκή και μια πετρόλ-

να ενώσουμε τα χέρια μας,

να γδάρουμε παθιασμένα τα μέταλλα.

Σε ένα γράμμα σου είπα πως κληρονόμησα ένα πικάπ.

Παίζω αδιάκοπα έναν δίσκο μονάχα.

Μετράω πάνω από 700 γράμματα,

επιστολές και καρτ ποστάλ.

Δε γνωρίζω πια τη διεύθυνση σου,

μα κάθε τόσο,

όποτε χτυπάει το τηλέφωνο,

μαθαίνω πως είσαι καλά.

Ας είναι.

Το πένθος για έναν ζωντανό λένε πως είναι ανεπίτρεπτο,

μα πλέον οι νύχτες μου είναι μόνο μακριά σου.

Το πουλόβερ έλιωσε πάνω μου

και η πλευρά σου πάντα κρύα και γυμνή.

Προχθές μου είπες ένα αστειο

και γέλασα στο κενό.

Δεν πίστευα ποτέ πως θα γυρίσεις.

[froufrouni]

Ένας από τους πιο σημαντικούς και παραγωγικούς Έλληνες συνθέτες, που διένυε με χαρακτηριστική άνεση το φάσμα από την τζαζ έως το έντεχνο λαϊκό τραγούδι και τις μεγάλες μουσικές φόρμες, ο Μίμης Πλέσσας, πέθανε σήμερα.

Υπέγραψε τραγούδια που άφησαν εποχή και έβαλε την ξεχωριστή του σφραγίδα στο ελληνικό σινεμά με τις μελωδίες του.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; «Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου», «Τι σου ΄κανα και πίνεις», «Τόσα καλοκαίρια», «Ποιος το ξέρει», «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Μα τώρα αγάπη μου», «Απόψε σε θέλω», «Μην του μιλάτε του παιδιού», «Άμα δείτε το φεγγάρι», «Η πρώτη μας νύχτα», «Μέθυσ' απόψε το κορίτσι μου», «Πρώτη φορά», «Έπεφτε βαθιά σιωπή», «Χίλιες ��ραδιές», «Θα πιω απόψε το φεγγάρι», «Ξημερώνει Κυριακή», «Κορίτσι στάσου να σου πω», «Όλα δικά σου», «Είμαι γυναίκα του κεφιού», «Πρώτη φορά», «Έκλαψα χτες», «Το κερί μου έλιωσε», «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», «Σε βλέπω στο ποτήρι μου», «Σταμάτησε του ρολογιού τους δείχτες», «Ποιά νύχτα σ' έκλεψε», «Το άγαλμα»;

Τεράστιος πιανίστας, εξαιρετικά ευρηματικός μαέστρος κι ενορχηστρωτής, σπουδαίος επιστήμονας συν τοις άλλοις.

Σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετέβη τη δεκαετία του '50 στην Αμερική, όπου εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ της Νέας Υόρκης. Αντικείμενό του ήταν η μελέτη της πρωτεΐνης μυελίνης, η μείωση της οποίας σχετίζεται με τη νόσο της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Είχε αναγορευτεί επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών (2010) και διδάκτωρ Χημείας του Πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ.

Ο Μίμης Πλέσσας, μια πολυσχιδής και ευγενική προσωπικότητα, έφυγε από τη ζωή έχοντας αφήσει πίσω του μια σπουδαία αναμφίβολα παρακαταθήκη.

Ευχαριστούμε για όλα.

RIP Mίμη Πλέσσα

[moutro-story]

2 ηλεκτρόνια

Επιστρέφω στο γνωστό τ(ρ)όπο του εγκλήματος, μετά από πάρα πολύ καιρό για να πω μια μικρή ιστοριούλα.

Δυο ηλεκτρόνια σε παράλληλη πορεία. (Για κάποιο λόγο αυτός ο στίχος ηλεκτρίζει το μυαλό μου δίχως βάση.)

Παράλληλη αγάπη στη συνείδηση μου αγκάθι στην καρδιά φτερά

Προτού να σε γνωρίσω δε χρειάστηκε να ζήσω ούτε μια φορά

Παρασκευή βράδυ - ώρα 1:30 πμ

-Κοιμάσαι?

-Οχι, κάνω βόλτες με το αμάξι στην παραλιακή.

-Θέλεις να βρεθούμε;

-Πότε;

-Τώρα

-Ναι

-Έρχομα��

Καρφωμένο το μυαλό μου στα χείλη σου. Δεν άκουσα λέξη από όσα έλεγες. Ταξίδεψα τόσες φορές ανάμεσα στα μάτια, στα μαλλιά, κατέβηκα κρεμασμένος από τις γωνίες του προσώπου σου στο λαιμό σου. Κι όλα έλεγαν ναι. Κι ας μου έλεγε το σώμα σου οχι.

Κι όσα μισούσα μέσα μου έλεγαν μη. Κι αυτή η αδιάφορη, συγκαλυμμένη άνεσή σου να μου γεμίζει αδρεναλίνη την ανάσα.

Προσπαθώ να βρω timing. Παλεύω να καταλάβω το βηματισμό σου. Τις σκέψεις σου. Προσπαθώ να συντονίσω τα ηλεκτρόνια μου με τα δικά σου.

Μάταια. Ένα ταξίδι θα λύσει τις απορίες μου. Λίγες ώρες. Για πρώτη φορά ρίχνω στο τραπέζι το μαζί.

Και ξαφνικά, όπως έπαιξα τόσες νύχτες τη ζωή μου σε μια ζαριά… 

All in. Ή τώρα ή ποτέ. Ή θες ή δεν θες.

Και σε φίλησα.

Και ήθελες. Οσο κι εγώ. Κρυφές διαδρομές σαν δύο κολασμένοι

και τρέμω μη μου πεις πως πουθενά δεν βγαίνει

Σου λέω “σ’ αγαπώ” και νιώθω πως υπάρχω

για τ’ αύριο δεν ρωτώ ούτε τι τέλος θα ‘χω-ω-ω 

Και τα ηλεκτρόνια μας συγκρούστηκαν τόσο δυνατά που φώτισε ο κόσμος όλος στις 5 το πρωί. 

Κι οι ακτίνες με διαπέρασαν βαθιά μέσα. Σε κάθε σπηλιά, σε κάθε κελάρι, σε κάθε υπόγειο τούνελ μου. Και το σκοτάδι έφυγε. Το πρόσωπό μου έλαμψε. Και η καρδιά μου άνοιξε στα δύο. Για να χωρέσει κ τους 2 μας.

Κοιμάσαι στην αγκαλιά μου. Δε μπορώ να κλείσω μάτι. Ακούω τις ανάσες σου, ακούω την καρδιά σου να χτυπάει επάνω μου. Τρέμω. Με ακουμπάς και καίγονται τα σωθικά μου. Μου μιλάς και ζαλίζεται η λογική μου. Με κοιτάς και γαμάς το μυαλό μου.

Σε ξυπνάω μέσα στη νύχτα γιατί θέλω κι άλλο. κι άλλο. κι άλλο. Μέχρι να μη με κρατάνε τα πόδια μου. Μέχρι να πνίγομαι από λαχτάρα κι ευχαρίστηση. 

Μέχρι να λες φτάνει. Γιατί στα φτάνει σου… εγώ θα λέω κι άλλο.

Το μυαλό μου σταματάει τις υπεραναλύσεις και ταξιδεύει στο μετά. Στο εμείς. Κάνει σχέδια. Χωρίς γιατί, χωρίς μη. Με μόνη ιδέα το μαζί. 

Πουτάνα όλα. Δε με νοιάζει τίποτα. 

Για σένα. Το απολαμβάνω τόσο πολύ. 

Και για μένα. Το χαίρομαι τόσο πολύ.

Οι νύχτες είναι περισσότερες από τις μέρες. Γίνομαι ξανά 20χρονών, Να σε περιμένω στα κρυφά, στα σκοτάδια, να σε σφίξω επάνω μου. Στο πνιχτό φιλί μια νύχτας. Να σε ακούω να μιλάς ��ε τη ματιά σου. Να χαιδεύω τα χρυσά μαλλιά σου.

Μου λες οτι τρέχουμε. Μπορώ και πιο γρήγορα. Με τέρμα γκάζια. Άλλωστε αυτό με τρέφει. Αυτό με γεμίζει. Αυτό θέλω για σένα. ΒΑΛΤΟ ΤΕΡΜΑ.

Και σε μια στιγμή όλα αλλάζουν. Από ένα λάθος χειρισμό πέφτουμε στην καταιγίδα. Κόβονται τα φτερά. Και το αεροπλάνο πέφτει. 

Κι εμείς τσακωνόμαστε στο πιλοτήριο για το ποιος πρέπει να τραβήξει το μοχλό για να γλιτώσουμε. Εχει σημασία ποιος φταίει; Κι αν έχει, πρέπει να πέσουμε για να το μάθουμε;

Και πέφτουμε και πέφτουμε κι ο ίλιγγος γεμίζει τα στόματα και τα μυαλά μαλακίες.

Και συντριβόμαστε στο έδαφος. Με ένα τόσο μεγάλο γδούπο. Τόσο δυνατά, τόσο σκληρά, τόσο ανώριμα, σαν να μην είχε πετάξει ποτέ ξανά κανείς μας τόσο ψηλά. Σαν να έλιωσε ο ήλιος τα φτερά της ικάριας λαχτάρας μας.

Μαζεύω τα κομμάτια μου ανάμεσα σε ουρλιαχτά, καπνούς, τσιγάρα και συντρίμμια.

Μαζεύω τις σκέψεις μου τα βράδια και με πλημμυρίζουν τα γιατί. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και λείπεις από τη φωτογραφία.

Κι όταν κατηφορίζω το δρόμο του σπιτιού σου, στο ραδιόφωνο παίζει αδιάκοπα χωρίς ίχνος οίκτου: Το δικό μας το σπίτι σε άλλους νοικιάστηκε. Τη δική μας τη θέα κοιτούν αγκαλιά.

Καλό καλοκαίρι. 

Και θα μου πεις τωρα το θυμηθηκες;

Και σου απαντώ. Πριν 15 μέρες κόντεψα να χάσω τη ζωή μου. Και δε θα θελα να πάω πουθενά χωρίς να στα χω πει. Έστω κι έτσι. Γιατί αυτά που νιώθουμε μάλλον πρέπει να τα μοιραζόμαστε. Και καλύτερα να μετανιώσω για κάτι που είπα, παρά για κάτι που δεν είπα τελικά.

Γιατί τωρα τελευταια δε μιλαω πολύ κι αυτή τη συνήθεια ίσως στα 43 πρέπει να την κόψω. Γιατί αυτοπληγώνομαι.

Υ.Γ Εγώ πάντως έκλεισα δίκλινο. Χωρίς γιατί, χωρίς ερωτήσεις, χωρίς όχι. Μόνο μαζί. Γιατί τα ηλεκτρόνια φτιάχτηκαν για να ταξιδεύουν μαζί στο χωροχρόνο.

[eclecticstarlightblogger]

Ψυχοκορες: Έλιωσε το twitter οταν οι τέσσερις αδερφές βρέθηκαν ξανά μαζί

«Θα ξανασυναντηθούμε άραγε με την Φρόσω και την Βασιλική; Είμαι σίγουρη » Και η ευχή της έγινε πραγματικότητα στο ίδιο δωμάτιο ξανασυναντήθηκαν. Ψυχοκορες: Έλιωσε το twitter οταν οι τέσσερις αδερφές βρέθηκαν ξανά μαζί – olympia source https://www.olympia.gr/1595883/viral/psychokores-eliose-to-twitter-otan-oi-tesseris-aderfes-vrethikan-xana-mazi/

[thoughtfullyblogger]

Ψυχοκορες: Έλιωσε το twitter οταν οι τέσσερις αδερφές βρέθηκαν ξανά μαζί

«Θα ξανασυναντηθούμε άραγε με την Φρόσω και την Βασιλική; Είμαι σίγουρη » Και η ευχή της έγινε πραγματικότητα στο ίδιο δωμάτιο ξανασυναντήθηκαν. Ψυχοκορες: Έλιωσε το twitter οταν οι τέσσερις αδερφές βρέθηκαν ξανά μαζί – olympia source https://www.olympia.gr/1595883/viral/psychokores-eliose-to-twitter-otan-oi-tesseris-aderfes-vrethikan-xana-mazi/

[greekblogs]

Ψυχοκορες: Έλιωσε το twitter οταν οι τέσσερις αδερφές βρέθηκαν ξανά μαζί

«Θα ξανασυναντηθούμε άραγε με την Φρόσω και την Βασιλική; Είμαι σίγουρη » Και η ευχή της έγινε πραγματικότητα στο ίδιο δωμάτιο ξανασυναντήθηκαν. Ψυχοκορες: Έλιωσε το twitter οταν οι τέσσερις αδερφές βρέθηκαν ξανά μαζί – olympia source https://www.olympia.gr/1595883/viral/psychokores-eliose-to-twitter-otan-oi-tesseris-aderfes-vrethikan-xana-mazi/

[skandaladiaplokidiafthora]

Ψυχοκορες: Έλιωσε το twitter οταν οι τέσσερις αδερφές βρέθηκαν ξανά μαζί

«Θα ξανασυναντηθούμε άραγε με την Φρόσω και την Βασιλική; Είμαι σίγουρη » Και η ευχή της έγινε πραγματικότητα στο ίδιο δωμάτιο ξανασυναντήθηκαν. Ψυχοκορες: Έλιωσε το twitter οταν οι τέσσερις αδερφές βρέθηκαν ξανά μαζί – olympia source https://www.olympia.gr/1595883/viral/psychokores-eliose-to-twitter-otan-oi-tesseris-aderfes-vrethikan-xana-mazi/

[kokkinopanda]

exeis tromerh kwlara eilikrina (panta me sevasmo)

Η παρένθεση με έλιωσε 🫶🏻

Να σαι καλά

Αλλά που την είδες 😂

[darkside-cookies]

είναι τόσο γαμημένα soft 

[astratv]

Πατέρας έγινε ο Γιώργος Χρανιώτης- “Έλιωσε” το instagram με την πρώτη τρυφερή φωτογραφία μπαμπά-γιου Σε πελάγη ευτυχίας πλέει ο Γιώργος Χρανιώτης και  η σύζυγός του, Γ��ωργία Αβασκαντήρα, που το βράδυ της Κυριακής 14 Ιουνίου έγιναν για πρώτη φορά γονείς. Η όμορφη Γεωργία γέννησε  ένα υγιέστατο αγοράκι, που ήρθε να ολοκληρώσει την οικογένεια και την ευτυχία τους. Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ Περισσότερα Εδω

[h-xwra-twn-grammatwn]

Περίεργες ανθρώπινες σχέσεις Πάντα περιμένεις να φύγεις ή να πονέσεις Μα σε αυτή τη φιλία τίποτα τέτοιο δεν είχα κατά νου Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως θα σε χάσω, αλλά ούτε περίμενα στιγμή για να σε σπάσω Δύο άτομα με τόση αγάπη ανάμεσα τους, φαινόταν αγνό κάθε άγγιγμά τους Τα λόγια σου τόσο ποιητικά και όμορφα, περίμενα γραπτά σου και κρεμόμουν απτά χείλη σου Αυτά τα χείλη που εκείνο το βράδυ τι δε κράτησαν Κάθε σου λέξη πετούσε σπίθα και καταλάβαινα ότι θα έσβηνε κάθε μικρή ζεστασιά που χε απομείνει στη ψυχή μου Ξέσπασε πυρκαγιά λίγο πριν το τέλος της λάμψης, τα έλιωσε όλα Ένιωθα κάθε τι μέσα μου να αργοκαίγεται και να αφανίζεται Δε μπορώ να ξεχάσω το συναίσθημα εκείνης της νύχτας Με άφηνες και με άφηνε και το μέσα μου μαζί, απελπισμένη να σε κρατήσω να το κρατήσω, ένιωθα τις στάχτες να μπουκώνουν το είναι μου Και συ πλέον είχες φύγει, παίρνοντας μαζί κάθε τι που μπορεί να χε απομείνει Όσα είχα βρει σε σένα αυτά τα χρόνια, όσα είχα χτίσει σε μένα αυτά τα χρόνια με αφορμή το στήριγμα σου Χάθηκαν όλα, νομίζεις τα βρήκα όταν μιλήσαμε Μα εγώ ακόμη χαμένη είμαι και δε νομίζω να μπορέσω να ξαναβρώ κάτι Γιατί σε ανθρώπινο ον να βασιστώ δε μπορώ Αλλά ούτε και στο φάντασμα που κατοικεί μέσα μου Ένα χρόνο χαροπαλεύω να μη φύγω Κάθε άτομο που πλησίασα έλεγα εγώ είμαι για λίγο, δε παίρνω κάτι μα ούτε δίνω Κάθε άτομο που πλησίαζα το κρατούσα μακρυά Γιατί είχες πει δεν έχω καρδιά για σχέση σε φιλικά και ερωτικά, είμαι ένα αυτό καταστροφικό σκουπίδι που σαπίζει ότι αγγίζει Και ο φόβος μου ότι τα λόγια σου ήταν αληθινά με έκαναν να μείνω στο κλουβί μου Που να εξηγήσω τη φυλακή μου και ποιος να καταλάβει τι Και η αφελής νόμιζα αν βρεθώ κοντά σου θα συνέλθω Μα λογικό δεν είναι; το άτομο που σε έκανε άνοιωθο πως θα πάρει πίσω τόσο πόνο Αυτό το κενό δε μπορεί να γεμίσει από τον ίδιο λόγο Άδικο, γιατί η αγάπη ποτέ δε χάθηκε, η ελπίδα ποτέ δεν έσβησε Μα κάτι τότε μέσα μου στα αλήθεια πέθανε και για μήνες έμεινε εκεί Χωρίς χτύπο ή πνοή, σίγουρα κάτι πλέον άψυχο Άρα η λύση ήταν να αναστηθεί ή να ξαναγεννηθεί; Αλλά ειδικός δεν είμαι και τα παραμύθια είναι στα βιβλία

[xehasmenesithakes]

Ναι αλλά γιατί έχω την εντύπωση όταν σου είπε ότι σαγαπαμε παίζει να έλιωσε η καρδιάα σουυ

Γιατι κατι παθαινει με κατι τετοια και γιατι εγω με τους tumblr mutuals εχω εναν ερωτα

[growing-old-is-uneasy]

27/1

Είμαστε καλύτερα από ποτέ. Σήμερα μου έλιωσε την καρδιά, πραγματικά δεν ξέρω πού και πώς με βρήκε αυτός ο άνθρωπος αλλά είναι ο, τι καλύτερο. Το χθεσινό ήταν όλο μια παρεξήγηση, ποτέ δε θύμωσε μαζί μου, ζήτησε και συγγνώμη που έκλεισε απότομα. Δεν ξέρω τι θα κάνω με αυτόν... Είπε ότι θα είναι πάντα δίπλα μου, ότι με θέλει όπως είμαι και έχει ερωτευτεί το μέσα μου, ότι δεν θα ήθελε ποτέ να με ξεχάσει και ότι δεν θα άφηνε ποτέ κάτι που τον ελκύει γενικά, έτσι απλά. Λέει θα παλέψουμε μαζί, δεν είμαι μόνη μου. Και να μου θυμωνε λέει δεν θα με αγνοούσε, θα το συζητούσε μαζί μου, δε θέλει να μαλωνουμε για ασήμαντα πράγματα όπως κάνουμε συνήθως. Είπε ότι μακάρι να ειμασταν κοντά για να μου έδειχνε αυτά που νιώθει αλλα μας χωρίζει η απόσταση και ο κορονοϊος προς το παρόν. Θα ήθελε όμως να με δει. Κάθεται και χαζεύει εμένα μαλάκα, και ��α μου το έλεγε ο μελλοντικός μου εαυτός δεν θα το πίστευα ότι κάποιος θα με δεχόταν/ενδιαφερόταν τόσο πολύ και θα ήταν δίπλα μου συνέχεια να μου διώχνει τις αμφιβολίες και τα προβλήματα, να μου αλλάζει όλη την διάθεση, να με κάνει να γελάω τόσο πολύ. (Alexa play ή Ρ ή Ν by Solmeister)

[eclecticstarlightblogger]

Έλιωσε το twitter με την εξομολογηση της Θεοφανως στον Αντρέι λίγο πριν τον γάμο

Μπορει ο γαμος της Θεοφανως με τον Φριξο να μην εγινε αλλα λίγο πριν φτάσει στο ιερό εξομολογηθηκε την αλήθεια στον Αντρέι σε μια μοναδική σκηνή. Έλιωσε το twitter με την εξομολογηση της Θεοφανως στον Αντρέι λίγο πριν τον γάμο – olympia source https://www.olympia.gr/1573888/viral/eliose-to-twitter-me-tin-exomologisi-tis-theofanos-ston-antrei-ligo-prin-ton-gamo/