#λουλουδια

[aposperiitis]

Ο Γιάννης Ρίτσος της Πρωτομαγιάς 🥀

[whatdorad1dntexplore]

Την αγαπη τη δείχνεις ούτε με σοκολάτες , ούτε με αρκουδάκια σε μια εμπορική γιορτή.Την αγάπη τη δείχνεις κάθε μέρα με μικρά πράγματα.«Στείλε μου όταν μπεις στο λεωφορείο» , «Να προσεχεις» , «Έφαγες;» Ούτε δείχνεις στον άνθρωπο σου ότι τον αγαπάς αν του παίρνεις δωρα κάθε μερα.Ναι είναι σημαντικά και αυτά , να τα κάνεις επειδή το νιώθεις και θελεις.Τα μικρά πράγματα μετράνε..Να σε σκεπάζει το βράδυ όταν σε παιρνει ο υπνος και να σε φιλάει στο μέτωπο.Να σου ανοίγει την πόρτα να περασεις ή να σου κρατάει το χέρι όταν οδηγάει.Να σε ενθαρρύνει να μην τα παρατήσεις , να είναι δίπλα σου ακόμα και όταν σε πιάνουν φρικες. Ετσι δείχνεις ότι αγαπάς.

[dokcreations]

🌼🌼🌼Καλημέρες πολύχρωμες και λουλουδένιες🌼🌼🌼🌼 Λαμπάδες by DoK🎈 Με εξ ολοκλήρου χειροποίητη μαργαρίτα σε πέντε διαφορετικά χρώματα με μονόγραμμα. (Μπορεί να γίνει και σκέτη φυσικά, χωρίς μονόγραμμα) Art 🎨 is everywhere ,put some color in your life 🌼 Βρες όλες τις λαμπάδες στο e shop www.dokcreations.gr στην κατηγορία Λαμπάδες 🎈 Υγ-η μαργαρίτα από την πίσω μεριά έχει κορδονάκι οπότε μπορείτε να την βάλετε διακοσμητική όπου θέλετε (πόρτα δωματίου, τοίχο,κουρτίνα,βάζο κτλ) #dokcreations #dokcreationsgr #μαργαριτες #λουλουδια #μονόγραμμα #art #χρωματα #λαμπάδα #λαμπαδα #νονός #νονά #νονοί #νονες #νονοι #Πάσχα #fy #fyp #καλόπασχα (στην τοποθεσία DoK) https://www.instagram.com/p/Co4JHRyoRfJ/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[alatismeni-theitsa]

Πέτυχα αυτό σήμερα και απλα...Έπρεπε #theitsacore

Και χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν! 🌸

[polyxrwmhpsyxh]

,

[userelena]

Σε αγαπάω όταν μου δίνεις λουλούδια, αλλά και τις φορές που δεν σε αγαπάω περισσότερο<3

[katastimatats]

Ανθοπωλεια Αρτα | tsantoukla.gr

Στο ανθοπωλείο Τσαντούκλα στην Άρτα θα βρείτε είδη μνημόσυνου και κηδείας για να πραγματοποιήσετε ποιοτικές τελετές για τα αγαπημένα σας πρόσωπα στις καλύτερες τιμές.Μάθετε περρισσότερα στο https://tsantoukla.gr/

[cert1f1edlovergirl]

Φοβόσουν πάντα την πτώση

κι ομως δεν ειδες ποτε πως κάτω,

στο τελος του γκρεμού ήμουν εγω

και αν έπεφτες, όσες φορές και αν έπεφτες,

εγώ θα ήμουν εκει να σε σηκώσω.

Τα ‘χουμε ξαναπεί ομως αυτα

και λουλουδια χάσανε το χρώμα τους πια.

Εγώ ήμουν και θα είμαι

εκείνη η ανείπωτη περαστική.

Α.

[xehasmenesithakes]

Αυτο το ποστ ειναι μια παρακληση προς τους νεους ανθρωπους.

Παιδια πηγαινετε στη λαικη αγορα,πραγματικα ειναι κριμα να γερναει μια τοσο ωραια «παραδοση».Περα απο οτι θα βρειτε πολυ καλυτερα πραγματα και πολυ πιο οικονομικα,στηριζετε ελληνικες οικογενειες και οχι πολυεθνικες και εταιριες.Και επισης ειναι αμεσο ειναι ζωντανο νιωθεις το παλμο της πολης,μιλας με ανθρωπους που ισως δεν μιλουσες υπο αλλες συνθηκες..

Υ.Γ βρισκεις και πολυ ωραια φθηνα λουλουδια❤️

[kiriaki]

ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΔΙΑ

Τεσσερα χερια και τεσσερα ποδια ειχαν οι ανθρωποι συμφωνα με την αρχαια ελληνικη μυθολογια.

Τους καταραστηκαν ομως οι θεοι για την δυναμη που θα ειχαν και τους χωρισαν στην μεση, περνωντας την ζωη τους αναζητωντας το αλλο τους κομματι.

Το αλλο τους μισο.

Ενας ολοκληρος ανθρωπος μπορει να ειναι μισος.

Οπως ενας ανθρωπος μπορει να αγαπησει πανω απο εναν.

Κανεις ομως δεν μπορει να προσφερει στον αλλον τα ιδια συναισθηματα.

Ενας μοναχα.

Αυτος που αποσπαστηκε απο εκεινον.

Το αλλο μισο στον ηδη ολοκληρο εαυτο του.

Καταρα.

Να ψαχνεις ολονυχτις και ολημερις αυτον τον ανθρωπο.

Αυτο το κομματι σου, που σου λειπει.

Που σε συμπληρωνει.

Η στιγμη ομως που θα ανταμωθουν…

Οι ουρανοι του κοσμου τους ανοιγουν.

Τα λουλουδια επιτελους ποτιζονται.

Οι ανεμοι ειναι ευνοϊκοι για καθε πλοιο των ονειρων τους.

Και η τροφη αρκετη, επιτελους, για καθε ανθρωπο της ελπιδας τους.

Τοτε αστερια φωτιζουν την μερα τον ουρανο.

Γιατι η καρδια βρηκε επιτελους την καρδια της.

Η τελεια αρμονια αντηχησε στο κενο διπλα της και τα πουλια μιμηθηκαν.

Γιατι πλεον το κενο καλυφθηκε.

Καταρα…

Καταρα να νιωθει κανεις ετσι…

Καταρα, να μην νιωθει…

[psyxodrama07fan]

ΠΩΣ ΛΕΣ ΕΥΓΕΝΙΚΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΤΕΙΛΕ ΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΠΕΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΘΕΣ ΝΑ ΓΙΝΩ Η ΜΑΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΟΥ;

😃

[upofainomenos]

Την γνωρισα εδω μεσα. Σε αυτο το αρκετα περιεργο, αλλα περιεργως ηρεμο για μενα μερος. Ενα μεσο κοινωνικης δικτυωσης αρκετα διαφορετικο απο τα τυπικα facebook, instagram κλπ. Ωστοσο, με τις πρωτες μας συζητησεις ενιωσα αμεσως μια σπιθα τελειως διαφορετικη απο οτιδηποτε ειχα ζησει και νιωσει ποτε μου. 5 μερες μετα απο την π��ωτη μας συνομιλια, βρεθηκαμε απο κοντα για πρωτη φορα στο Μοναστηρακι. Ημουν τοσο αγχωμενος, φοβομουν αν θα ερθει, αν θα νιωθει οτι νιωθω, αν θα την κανω να περασει ομορφα μαζι μου. Μαλιστα αργησα να φτασω κιολας, την εστησα για 10 λεπτακια.

Ωστοσο, οταν εφτασα και την βρηκα στο σημειο συναντησης που ειχαμε ορισει, οτι αρνητικο συναισθημα ειχα μεσα μου ξαφνικα χαθηκε. Φοραγε ενα μαυρο φορεματακι με λουλουδια και ασπρα παπουτσια τυπου Converse η adidas. Δεν θυμαμαι ακριβως. Πρωτη μας κινηση ηταν να αγκαλιαστουμε. Εκεινη την στιγμη ενιωσα οτι εβρισκα εναν ανθρωπο μου που απλα τον ειχα χασει και τον ξανα εβρισκα μετα απο μερικα χρονια. Η γιαγια ελεγε οτι αυτο συμβαινει στις ψυχες που ειναι γραφτο να ειναι μαζι.

5 χρονια και 3 μηνες μετα, απο εκεινη την μερα μεχρι και σημερα, δεν εχω νιωσει ποτε μου κατι λιγοτερο απο αγαπη, στοργη, ενδιαφερον, προσοχη. Καθε μερα που περναει νιωθω οτι την ερωτευομαι ολο και περισσοτερο. Καθε μερα με μαγευουν τα ματια της, η αγκαλια της, τα χειλη της, το μυαλο της, οι ιδεες της, οι στοχοι της. Με καθε συζητηση μας νιωθω τοσο περιφανος που την εχω για κοπελα μου και θελω αυτη να γινει η γυναικα μου. Δεν θα μπορουσε να ειναι αλλη.

Ευχομαι σε οσους δεν το χουν βρει ακομα, να το βρουν, να το νιωσουν, να το βιωσουν και να καταλαβουν ολα αυτα που λεω. Το συναισθημα της γαληνης σε μια αγκαλια, αυτο το σε ξερω ολη μου την ζωη αλλα σε γνωρισα πριν απο μερικες μερες.

[radium-thelastpath]

Ακούω τα ίδια κομμάτια σε λούπα

Και περνάω τα στοπ σαν να περιμένω την στούκα

Άμα φύγω μια μέρα θέλω απλά να θυμάσαι τι σου'πα

Και αν με αγαπάς να αφήνεις στο μέρος που και που δυο λουλουδια

[melanc-hoe-lia]

ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΜΕ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

Καταθλιπτική μουσική καθε μέρα λίγο πιο βαθιά στην πίσσα.

Σκαβω το δέρμα μου περιμένοντας λύτρωση μα δεν έρχεται ποτέ.

Και υπόσχομαι σε αυτούς που αγαπάω ότι προσέχω.

Προσέχω να μην δείχνω ότι χθες το βράδυ ήθελα να βάλω τέλος.

Μην τους απογοητεύσω, και καταλάβουν ότι βλέπω το αίμα μου πιο συχνα από τι εκείνους.

Συχνά πυκνά εχω επισκέπτες την Μόνα και την Σία και όσο περισσότερο τις απομακρύνω φεύγουν ροκανιζοντας το σκοινί. Αφήνοντας πίσω υπολείμματα από αποτσιγαρα μπουκάλια και χαρτιά.

Και ενώ βυθίζομαι πιο βαθιά στην πίσσα και γίνομαι ένα με το τσιμέντο ξυπνάω ακούγοντας σε να με φωνάζεις για βοήθεια.

Οι δείκτες κυλούν μα ποτέ δεν έρχεται η ώρα να ξεράσω το τσιμέντο. Οι δείκτες τρέχουν και το στομάχι μου αδύνατη να συγκρατήσει και άλλο τσιμέντο και μέρα με την μέρα χτίζω το ίδιο το κλουβί μου, αφήνοντας ένα παράθυρο μια ηλιαχτίδα να μπαίνει να νιώθω πως είμαι σημαντική.

[romantiko-bolero]

Τελευταια φορα που ενιωσα ευτυχία

Μαζευα λουλουδια

Ακουγα τον ηχο της κουκουβαγιας

Και εκανα τσουλιθρα, και κουνια

Τα χερια μου μυριζαν σκουριά

Και τα παπουτσια απτο χωμα βρομισμενα

Τελευταια φορα που ενιωσα ευτυχία

Ξαπλωνα εκει που εσκ��γε το κυμα

Μαζευα πετρες και κοχυλια

Εκει, στην αμουδια την παραλίας

Και μυριζε καρπούζι και αλμύρα

[koeenoyokan]

Σιωπηλη αγαπη

Σ’αγαπησα για τον τροπο που με σκουπιζες μετα απο το μπανιο. Σ’αγαπησα για καθε γραμμα που μου εκρυβες μεσα στο δωματιο. Για οσα ποιηματα εγραψες ποτε. Για καθε μεθυσμενα λογια. Για τις μουσικες που μοιραζοσουν. Για τις προσπαθειες σου να σε αγαπησεις. Για τις φορες που συγχωρουσες τα παρορμητικα μου λογια. Σ’αγαπησα γιατι καθε φορα που ζωγραφιζες συγκεντρωμενα εβγαζες ασυναισθητα εξω τη γλωσσα σου. Σ’αγαπησα για την τεμπελια σου και για το χουζουρεμα σου μεχρι το μεσιμερι στο κρεβατι. Σ’αγαπησα για τις συναυλιες μας, τις αμαξαδες μας, τα πρωινα στο κρεβατι, τις θεες, τις βολτες στο κεντρο. Για το παρκο μας. Σ’αγαπησα για την αναβλητικοτητα σου. Σ’αγαπησα για τα χιλιομετρα που εκανες για να με δεις, για εκεινα που εκανα και εγω. Σ’αγαπησα για καθε πληγη σου. Καθε τραυμα. Καθε κλαμα. Για καθε ξενυχτι. Σ’αγαπησα μεσα σε ολες τις διαφωνιες. Τους τσακωμους. Τα βαρια λογια. Σ’αγαπησα για την ευαισθησια σου απεναντι στις λεξεις. Για τις ανασφαλειες σου, για τους φοβους σου. Για το μπλε σου χρωμα. Για την αδυναμια σου στα λουλουδια της μαμας σου, για την αγαπη σου για τον αδελφο σου. Για τον ερωτα σου με την Σεληνη. Για τη συγκινηση σου σε ταινιες που δεν εβρισκα το νοημα, εσυ το ειχες κρυμμενο. Σ’αγαπησα για την φορα που πηγε να μας παρει μεσα η θαλασσα και σε ελεγα ηλιθιο και εσυ νευριασες. Για τα μαξιλαρια που χω φαει στο κεφαλι και για τις αγκωνιες που ετρωγα επισ��ς καταλαθος. Για τον τροπο που με φιλουσες μετα. Σ’αγαπησα γιατι εισαι αγαρμπος. Για τις φορες που με αφηνες να σου σπαω τα σπυρια και να σε περιποιουμαι. Για τον εθισμο σου στις τσοντες, μη το αρνηθεις. Σ’αγαπησα για τις μερες που ελαμπες. Για εκεινες που ειχες αυτοπεποιθηση. Σ’αγαπησα για ολες τις ωρες που κουραζοσουν στο διαβασμα. Για ολα τα 10αρια και ολα τα 5αρια που επαιρνες. Σ’αγαπησα για την γκρινια σου υστερα. Σ’αγαπησα για τις φορες που εβγαζες εσυ βολτα τον σκυλο. Για τις φορες που με ενθαρρυνες και με βοηθουσες να διαβασω. Για τις φορες που παιζαμε καθηγητης και μαθητρια και καταληγαμε σε λαθος σκηνικο. Σ’αγαπησα και ας μισω την χημεια πλεον εξαιτιας σου, μα σε αγαπησα για αυτην που ειχαμε εμεις οι δυο.Σ’αγαπησα για τις μελαγχολικες σου μερες που μου μετεδιδες μελαγχολια. Για τις συζητησεις μας για τη ζωη. Για την οπτικη σου για αυτην. Για τις αντιθετες αποψεις μας. Για τα ονειρα σου. Σ’αγαπησα για τον τροπο που μου ψυθιρζες τα «σαγαπω» σου. Για καθε νερατζι που μου πεταγες στο κεφαλι. Για καθε ταινια που διαφωνουσαμε να δουμε. Για καθε χορο που δημιουργουσαμε. Για καθε ζωγραφια που μοιραζομασταν. Για την αντιδραση σου στις προστυχιες που εκανα. Σ’αγαπησα γιατι προτιμουσες τον χειμωνα ενω εγω το καλοκαιρι. (Ισως να αλλαξε πια αυτο.). Σ’αγαπησα για το ξερο σου το κεφαλι. Για το πεισμα σου. Για την ανταγωνιστικοτητα σου. Σ’αγαπησα για τον τροπο που με σκεπαζες μετα απο ερωτες. Για το αρωμα σου. Για τις σπασμενες σου υποσχεσεις. Για τα μαδημενα λουλουδια. Για τον τροπο που μου κρατουσες το χερι σαν να ησουν περιφανος για εμενα. Για τις φωνες και τα κλαματα στα τηλεφωνα τα χαραματα. Σ’αγαπησα για τις θεατρικες σου ικανοτητες και για τα γελια που μου χαριζες. Για τις φιλοδοξιες σου. Για τις εναλλαγες της φωνης σου, τα εκφραστικα σου ματια, το αγγιγμα σου. Τον μπαμπα που κρυβεις μεσα σου. Για την φαντασια που εβαζες στις ιστοριες που μου ελεγες πριν κοιμηθω. Σ’αγαπησα για τον τροπο που με τραβουσες μεσα στην αγκαλια σου οσο κοιμοσουν. Σ’αγαπησα για καθε σου προσπαθεια να με καταλαβεις. Σ’αγαπησα και επειδη δεν το καταφερες. Για καθε ακαταλληλη σκεψη σου. Σ’αγαπησα για τις πληγες που μου αφησες. Για τα ψεματα που μου ειπες. Σ’αγαπησα για τα λαθη σου. Για τους νεους σου ερωτες, τις νεες αγαπες. Για την εμπιστοσυνη που μου γκρεμισες. Για τα ξενα σωματα που ακουμπουσες οσο το δικο μου ηταν ταραγμενο μακρια σου. Σ’αγαπησα κι ας μη νιωθουμε το ιδιο πια, ας μη θελουμε το ιδιο. Σ’αγαπησα γιατι ειναι στον ορισμο μου το να σ’αγαπω. Σ’αγαπησα γιατι εισαι αυτος. Σ’αγαπαω γιατι ειμαι εδω και το γραφω αυτο. Ισως ομως να μην αξιζεις να το ξερεις. Μα, μην ανησυχεις. Αγαπη σαν αυτη δεν χανεται.. Απλα χαραζει σιωπηλα τον δρομο της προς τον παραδεισο, εκει οπου ανηκει.