#κράτη

[romios-gr]

Ποια είναι τα κράτη στον παγκόσμιο χάρτη που οφείλουν την ονομασία τους στην Ελληνική γλώσσα Αργεντινή: Η ονομασία της δεύτερης μεγαλύτερης χώρας της Νότιας Αμερικής προέρχεται από το λατινικό argentum, το οποίο με τη σειρά του έχει τις ρίζες του στον αρχαιοελληνικό «άργυρο». Όταν οι Ισπανοί έφτασαν για πρώτη φορά στα εδάφη της σημερινής Αργεντινής περίμεναν να βρουν χρυσό. Αντ’ αυτού, δι... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/poia-einai-ta-krati-ston-pagkosmio-charti-poy-ofeiloyn-tin-onomasia-toys-stin-elliniki-glossa/

[orgismenh]

Ιανουάριος 24/11

Το ρολόι δείχνει 13.01μ.μ μάλλον τα τελευταία δέκα λεπτά, στο γραφείο υπάρχει ένα τεράστιο βιβλίο που μας εισάγει στην έννοια των πολιτικών επιστημών, δίπλα εκείνο το τετράδιο με τις σημειώσεις και το πράσινο stabilo, η κούπα που μου έκαναν δώρο γεμάτη γαλλικό, το λάπτοπ να παίζει την Κάρμεν του Μπιζέ και εγώ χαωμένη στις σκέψεις μου που δεν σχετίζονται με κόμματα, εκλογικά συστήματα και σύγχρονα εθνικά κράτη.

Οι πρώτες έντεκα μέρες του καινούριου χρόνου κυλούν γρήγορα, σχεδόν τρέχουν και εγώ τις κυνηγάω άλλοτε με ένα βιβλίο στο χέρι, άλλοτε με ένα πορτοκάλι και άλλοτε πάλι μένω μισοπεθαμένη στο κρεβάτι μου μετρώντας τα δευτερόλεπτα που περνάνε. Με κουράζει να τρέχω, να προλάβω και να ξεφύγω ταυτοχρόνως.

Τις πρώτες 11 μέρες του χρόνου προσπαθώ να φτιάξω μια ρουτίνα. Μου το υποσχέθηκα ότι θα προσπαθήσω, ότι θα βγω απ' το καταραμένο comfort zone μου και θα γίνω μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου.

Αποτυχία.

Απογοήτευση.

Σε απογοήτευσα πάλι.

Και εμένα με απογοήτευσα πάλι.

Διάβασμα, διατροφή, διαπροσωπικές σχέσεις. Όλα τα δέλτα μαζεύτηκαν και με πνίγουν.

Οι πρώτες 11 μέρες του χρόνου κυλούν με εμένα να παλεύω με τον εαυτό μου, μα αυτό συμβαίνει σχεδόν κάθε μέρα. Η διαφορά είναι πως τώρα βρίσκομαι πάλι στην αρχή.

Έχω καταλήξει στο γεγονός ότι οι πρώτες μέρες του χρόνου με τιμωρούν κάθε φορά. Όχι οι τελευταίες. Οι τελευταίες είναι οι πιο αδιάφορες. Συνειδητοποίηση: Τα μεγάλα τέλη πάντα πίστευα ότι γράφονται απ' την αρχή, ο επίλογος είναι απλά μια επανάληψη για να εμπεδώσεις όσα βίωσες στο μεσοδιάστημα. Οι πρώτες μέρες λοιπόν με τιμωρούν ίσως για την απληστία μου να πιστεύω πως έχω χρόνο, ίσως πάλι για την αχαριστία μου που όντως έχω χρόνο και δεν τον αξιοποιώ όπως θα έπρεπε.

Σήμερα ξύπνησα αργά, δεν είχα κουράγιο να σηκωθώ απ' το κρεβάτι μου, ίσως φταίει το γεγονός ότι εχθές μέχρι τις τρεις παρά έκλαιγα σκεπτόμενη πόσο μόνη νιώθω. Σήμερα δεν έστρωσα το κρεβάτι μου, δεν έκανα πρωινό ντουζ ούτε έπλυνα τα πιάτα που είχα στιβάξει εχθές στον νεροχύτη. Σήμερα, έφαγα πρωινό και κάθισα στον καναπέ χαζεύοντας στο κινητό μου. Ξεκίνησα το διάβασμα αργότερα μα όπως θα κατάλαβες δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Το μυαλό μου δούλευε πυρετωδώς. Τι κάνω με την ζωή μου; τίποτα. Οι μέρες μου κυλούν χωρίς να καταλαβαίνω τι κάνω. Σχολή, καφέδες, βόλτες, διάβασμα στο μεσοδιάστημα και έπειτα η απόλυτη μοναξιά. Ανούσιες συναναστροφές και σχέσεις που με πληγώνουν. Η ζωή που κάνω δεν με ευχαριστεί. Θα με πεις αχάριστη. Το ξέρω το σκέφτηκα και εγώ. Είμαι νέα, όμορφη σε γενικές γραμμές, "υγιής" θα φώναζε η μαμά μου αν με άκουγε, "έξυπνη" θα συμπλήρωνε ο μπαμπάς μου, έχω φίλους, φλερτάρω, διασκεδάζω και όλα δείχνουν πως ζω το φοιτητικό όνειρο σύμφωνα με μια φίλη που εμφανώς δυσκολεύεται να προσαρμοστεί τα τελευταία δύο χρόνια στην ενήλικη ζωή της.

Και εγώ θα σου πω ξανά ότι η ζωή που κάνω δεν με ευχαριστεί. Η σχολή μου είναι τόσο αδιάφορη και το κατάλαβα μετά από χρόνια, τις περισσότερες μέρες δεν νιώθω όμορφη κι οι ανασφάλειες μου με διαλύουν, υγιής δεν νιώθω, τις περισσότερες φορές γκρινιάζω ότι πονάω παντού και θέλω να κοιμάμαι πολλές ώρες κι ας μην μπορώ τελικά να το κάνω, δεν είμαι υγιής, δεν νιώθω ψυχικά υγιής. Έξυπνη μπορεί να είμαι μα εχω κουραστεί να κρίνομαι απ' την πορεία μου στο σχολείο, το πανεπιστήμιο, τις γλώσσες. Πάντα πρώτη σε όλα, πάντα γεμάτη άγχος. Οι φίλοι μου... δεν ξέρω εάν έχω φίλους. Δεν ξέρω εάν έχω κάποιον που μπορώ να τον εμπιστευτώ, που θα ξέρω ότι θα είναι εκεί για εμένα, όταν ούτε εγώ η ίδια δεν θα μπορώ να είμαι εκεί για εμένα. Φλερτάρω γιατί φοβάμαι να δεσμευτώ. Δεύτερη συνειδητοποίηση: Επιλέγω να αναλώνομαι σε συναναστροφές που δεν θα με πληγώσουν γιατί δεν είμαι έτοιμη να ερωτευτώ.

Σήμερα η μέρα είναι μουντή, τα σύννεφα έχουν αγκαλιάσει τον ουρανό κι ο ήλιος παίζει το παιχνίδι που του επέβαλαν. Κάποιες στιγμές μόνο ξεπροβάλλει για να θυμίσει την παρουσία του, σαν να μου λέει ότι υπάρχει ελπίδα, ότι απομένουν άλλες 354 μέρες για να τα καταφέρεις. Σήμερα βγήκα στο μπαλκόνι μου μα δεν κοίταξα τον ουρανό, ούτε τα αθηναϊκά ��παλκόνια, μέτρησα τους ορόφους και σκέφτηκα για μια στιγμή την πτώση μα ο παγωμένος αέρας που χτύπησε το πρόσωπο μου πήρε μακριά αυτή την σκέψη. Σήμερα ο γείτονας βγήκε στο μπαλκόνι και κάπνισε ένα τσιγάρο. Μου είπε μόνο ένα γεια. Έπειτα σιωπή. Ξέρω ότι εχθές με άκουγε να κλαίω. Και εγώ προχθές τον άκουγα να γελάει με τους φίλους του. Αυτή η σιωπή δεν ήταν άβολη κυρίως γιατί με έχει ακούσει να γελάω και τον έχω ακούσει να κλαίει. Οι μέρες μας δεν είναι πάντα ίδιες, κάποιες μέρες είναι πολύχρωμες. Οι δικές μου έχουν πάντα άπειρα σκαμπανεβάσματα κι ίσως φλερτάρω οριακά με τη διπολική διαταραχή και την κατάθλιψη. Σήμερα συνειδητοποίησα ότι η ζωή που κάνω δεν μου αρέσει. Συνειδητοποίησα επίσης ότι δεν ξέρω τι θέλω, εγώ η πάντα αποφασισμένη, η τέλεια σε όλα που τα τελευταία τρία χρόνια έχω εξαντλήσει τον εαυτό μου επιβάλλοντας του συνθήκες και καταστάσεις που δεν του αξίζουν, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω σε αυτή τη ζωή. Δεν βρίσκω σκοπό. Κι οι ενοχές μου για αυτό με πνίγουν. Αυτό με πνίγει, το γεγονός ότι δεν έχω έναν σκοπό, έναν ξεκάθαρο στόχο, ένα όνειρο. Δεν κάνω πια όνειρα ζω απλά μέσα στον φόβο.

Φόβος, ο μεγαλύτερος μου φόβος σε αυτή τη ζωή ήταν μη και συμβιβαστώ, μη και δεν προλάβω να ζήσω όσα θέλω. Και τώρα αυτός ο φόβος στέκεται με σάρκα και οστά μπροστά μου, τον κοιτάζω στον καθρέφτη και με κοιτάζει και αυτός, με έχει κυριεύσει, έχει γίνει εγώ κι είναι τόσο δύσκολο να αποδεσμευτώ απ' τα δεσμά του γιατί δεν είναι μόνος. Οι αλυσίδες που με βαραίνουν δεν είναι μόνο εκείνες του φόβου. Είναι τα τραύματα μου, οι ανασφάλειες μου, η ανάγκη μου για επιβεβαίωση, η αγάπη που δεν έλαβα, η αυταξία μου που μου γύρισε την πλάτη κι οι ψυχαναγκασμοί μου, οι διατροφικές διαταραχές, η κατάθλιψη, η κυκλοθυμία μου και κυρίως ο θυμός μου, η οργή μου, έχω τόση οργή μέσα μου κυρίως με εμένα την ίδια.

Με τιμωρώ.

Δεν με τιμωρεί μονάχα ο χρόνος. Εγώ κυρίως τιμωρώ τον εαυτό μου κάθε μέρα, δεν με αφήνω να αναπνεύσω, δεν με αφήνω να προσπαθήσω. Θέλω να αποδεσμευτώ από αυτές τις αλυσίδες μα δεν έχω μάθει αλλιώς κι όλο αυτό με τρομάζει.

Το ρολόι δείχνει 14.53 μ.μ πέρασαν σχεδόν δύο ώρες από τότε που ξεκίνησα να γράφω λίγες απ' τις σκέψεις μου. Ειρμό δεν ξέρω εάν έχω, μάλλον κάπου θα χάθηκα. Πάντα όταν πληκτρολογώ ή πιάνω το στυλό χάνομαι. Οι λέξεις μου πάντα βρίσκουν η μία την άλλη χωρίς να υπακούσουν σε εμένα, με κυριεύουν, ζητούν απεγνωσμένα να δημιουργήσουν προτάσεις κι οι προτάσεις παραγράφους που όταν θα τις ξαναδιαβάσω θα με πληγώσουν αλλά ταυτόχρονα θα με απελευθερώσουν.

Σήμερα πρέπει να σηκωθώ απ' τον καναπέ μου, να διαβάσω, να βγω για έναν περίπατο το απόγευμα και έπειτα να διαβάσω λίγο ακόμη. Πρέπει να βάλω και ένα πλυντήριο σήμερα, να πλύνω τα πιάτα που καρτερικά περιμένουν ��α βολευτούν στη θέση τους. Σήμερα πρέπει να με πιέσω, να είμαι παραγωγική. Σήμερα δεν πρέπει να υποκύψω στο γλυκό, πρέπει να φάω φρούτο και σαλάτα. Σήμερα δεν θέλω να μιλήσω με κανέναν. Σήμερα νιώθω λες και ξεκίνησα να γράφω ημερολόγιο. Δεν ξέρω εάν θα μου έκανε καλό να γράφω τις σκέψεις μου. Δεν ξέρω εάν θα μου έκανε καλό να τα δημοσιοποιήσω εδώ. Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν κι άλλοι άνθρωποι σκέφτονται όπως εγώ ή ζουν όπως εγώ. Καμιά φορά σκέφτομαι πως θα ήταν να είμαι μια άλλη. Σήμερα πρέπει να υποδυθώ μια άλλη. Εκείνη την χαρούμενη κοκκινομάλλα που θα βγει με τους φίλους της. Θα γελάσει, θα τραγουδήσει, θα πιει πολύ κρασί για να αντέξει την βραδιά, κι όλη θα την πουν αλκοολική, θα την γυρίσουν σπίτι, θα τραγουδάει φαλτσα ψιλομεθυσμενη Μποφίλιου οσο θα προσπαθει να ξεβαφτει στο αυτοκίνητο ενώ θα έχει συμφωνήσει για τον αυριανό πρωινό καφέ κάπου στα Εξάρχεια. Και έπειτα θα ξαπλώσει στο κρεβάτι με τα ρούχα, με τη μάσκαρα να λερώνει το μαξιλάρι μιας και τα μαντηλάκια δεν ήταν ποτέ αρκετά και να σκέφτεται πως όλη της η ζωή θα είναι ατελέσφορη. Σήμερα νιώθω αυτόν τον κόμπο στον λαιμό να με πνίγει και τα δάκρυα μου πέφτουν στην οθόνη του κινητού εμποδίζοντας με απ' το να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψω με ωραιοποιημένο τρόπο τη ζωή που ζω, την ζωή που δεν έζησα και την ζωή που θέλω να ζήσω.

Υγ. Αυτές είναι σκέψεις που δεν βγάζουν κάποιο νόημα τις αναρτώ εδώ κυρίως γιατί το μπλογκ είναι το safe place μου.

[rulinarulina]

Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν: Χρειαζόμαστε μαζική αύξηση δαπανών στην άμυνα

Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν: Χρειαζόμαστε μαζική αύξηση δαπανών στην άμυνα «Αύριο θα ενημερώσω τα κράτη-μέλη μέσω μιας επιστολής για το σχέδιο επανεξοπλισμού της Ευρώπης», ανέφερε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν Τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναμένεται να ενημερώσει αύριο Τρίτη, 4 Μαρτίου, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, για τα σχέδια ενίσχυσης της ευρωπαϊκής αμυντικής…

[eclecticstarlightblogger]

Κέα: Οι πόλεις-κράτη της αρχαιότητας στο νησί του Λιόντα

Ο Λέων της Ιουλίδας, κολοσσικ�� έργο πλαστικής των Πρώιμων Αρχαϊκών Χρόνων (τέλη 7ου/αρχές 6ου αιώνα π.Χ.) Επικεφαλής Αρκάδων, ο Αρισταίος έσωσε την Κέα από τα κυνικά καύματα (καύσωνες) που την απειλούσαν, ιδρύοντας τη λατρεία του Ικμαίου Διός και εξασφαλίζοντας δροσερούς ανέμους, τα γνωστά μελτέμια (ετησίαι) Η Κέα, ευρέως γνωστή ως Τζια, έχει πιστούς φίλους και […] Κέα: Οι πόλεις-κράτη της…

[thoughtfullyblogger]

Κέα: Οι πόλεις-κράτη της αρχαιότητας στο νησί του Λιόντα

Ο Λέων της Ιουλίδας, κολοσσικό έργο πλαστικής των Πρώιμων Αρχαϊκών Χρόνων (τέλη 7ου/αρχές 6ου αιώνα π.Χ.) Επικεφαλής Αρκάδων, ο Αρισταίος έσωσε την Κέα από τα κυνικά καύματα (καύσωνες) που την απειλούσαν, ιδρύοντας τη λατρεία του Ικμαίου Διός και εξασφαλίζοντας δροσερούς ανέμους, τα γνωστά μελτέμια (ετησίαι) Η Κέα, ευρέως γνωστή ως Τζια, έχει πιστούς φίλους και […] Κέα: Οι πόλεις-κράτη της…

[greekblogs]

Κέα: Οι πόλεις-κράτη της αρχαιότητας στο νησί του Λιόντα

Ο Λέων της Ιουλίδας, κολοσσικό έργο πλαστικής των Πρώιμων Αρχαϊκών Χρόνων (τέλη 7ου/αρχές 6ου αιώνα π.Χ.) Επικεφαλής Αρκάδων, ο Αρισταίος έσωσε την Κέα από τα κυνικά καύματα (καύσωνες) που την απειλούσαν, ιδρύοντας τη λατρεία του Ικμαίου Διός και εξασφαλίζοντας δροσερούς ανέμους, τα γνωστά μελτέμια (ετησίαι) Η Κέα, ευρέως γνωστή ως Τζια, έχει πιστούς φίλους και […] Κέα: Οι πόλεις-κράτη της…

[skandaladiaplokidiafthora]

Κέα: Οι πόλεις-κράτη της αρχαιότητας στο νησί του Λιόντα

Ο Λέων της Ιουλίδας, κολοσσικό έργο πλαστικής των Πρώιμων Αρχαϊκών Χρόνων (τέλη 7ου/αρχές 6ου αιώνα π.Χ.) Επικεφαλής Αρκάδων, ο Αρισταίος έσωσε την Κέα από τα κυνικά καύματα (καύσωνες) που την απειλούσαν, ιδρύοντας τη λατρεία του Ικμαίου Διός και εξασφαλίζοντας δροσερούς ανέμους, τα γνωστά μελτέμια (ετησίαι) Η Κέα, ευρέως γνωστή ως Τζια, έχει πιστούς φίλους και […] Κέα: Οι πόλεις-κράτη της…

[crisismonitor]

Πριν καν αναλάβει τα καθήκοντά του ο Ντόναλντ Τραμπ, η Ευρώπη είχε ήδη ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στη συνολική συνεισφορά προς την Ουκρανία, παρά το διαδεδομένο αφήγημα ότι η αμερικανική στήριξη είναι ασύγκριτη. Οι ευρωπαϊκές χώρες, συλλογικά, έχουν προσφέρει περισσότερα από 132 δισεκατομμύρια ευρώ, υπερβαίνοντας τα περίπου 120 δισεκατομμύρια δολάρια των ��ΠΑ, καλύπτοντας τόσο στρατιωτικές όσο και οικονομικές ανάγκες. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν το γνωρίζει καλά: η Ευρώπη, παρά τις εσωτερικές της διαφωνίες, έχει ήδη αναλάβει μεγαλύτερο βάρος από ό,τι πολλοί θεωρούν, και η πιθανότητα περαιτέρω ενίσχυσης της στήριξης προς το Κίεβο παραμένει υπαρκτή, ανεξαρτήτως των πολιτικών εξελίξεων στις ΗΠΑ. Τα κράτη του ΝΑΤΟ που βρίσκονται κοντά στη Ρωσία θεωρούν την άμυνα της Ουκρανίας ως ζωτικής σημασίας για τη δική τους ασφάλεια, και τα δεδομένα της βοήθειας το επιβεβαιώνουν. Για τις χώρες της Βαλτικής, για παράδειγμα, η υποστήριξη προς την Ουκρανία δεν είναι απλώς μια σωστή πολιτική κίνηση – αποτελεί στρατηγική αναγκαιότητα λόγω της γεωγραφικής τους ευαλωτότητας. Η Εσθονία ηγείται της προσπάθειας, συνεισφέροντας το 2,2% του ΑΕΠ της, με τη Λιθουανία (1,8%) και τη Λετονία (1,5%) να ακολουθούν στενά. Η Δανία, η οποία έχει ζωτικό συμφέρον στην ασφάλεια των περιοχών της Βαλτικής και της Αρκτικής, είναι η μόνη άλλη χώρα που διαθέτει πάνω από το 2% του ΑΕΠ της για τη στήριξη της Ουκρανίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, παρά το εντυπωσιακό ύψος της βοήθειάς τους, κατατάσσονται μόλις στη 12η θέση ως προς το ποσοστό του ΑΕΠ (0,5%). Οι ΗΠΑ έχουν παράσχει σχεδόν 120 δισεκατομμύρια δολάρια (115 δισεκατομμύρια ευρώ) σε οικονομική, ανθρωπιστική και στρατιωτική βοήθεια. Αυτό είναι πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε μεμονωμένη ευρωπαϊκή χώρα ή την ίδια την ΕΕ – η οποία δεν έχει στρατιωτική βοήθεια να προσφέρει – αλλά λιγότερο από την Ευρώπη συνολικά (πάνω από 132 δισεκατομμύρια ευρώ). Οι ΗΠΑ είναι επίσης μακράν ο μεγαλύτερος πάροχος στρατιωτικής βοήθειας, παρέχοντας περίπου πέντε φορές περισσότερη βοήθεια από τη Γερμανία, που είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος συνεισφέρων. Ωστόσο, εάν οι ΗΠΑ επιτύχουν τον στόχο τους, το μερίδιο της Ευρώπης στο βάρος της υποστήριξης αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά.   Read the full article

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Απάντηση της Ε.Ε. στον Γ. Αυτιά: Λαμβάνουμε πέντε μέτρα για τη στέγαση

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε συνέχεια των τριών ερωτημάτων που είχε θέσει ο Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Γιώργος Αυτιάς, για τη στεγαστική κρίση και την υποστήριξη των νέων οικογενειών και ζευγαριών, ανακοίνωσε ότι: Θα δρομολογήσει το πρώτο Ευρωπαϊκό Σχέδιο Προσιτής Στέγασης.  Θα παρέχει τεχνική βοήθεια στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενίσχυση του κατασκευαστικού κλάδου.  Σε…

[a078740849aposts]

Συγγραφέας: Καμύ Αλμπέρ ISBN: 9789601648354 Εκδοτικός οίκος: Πατάκη Σειρά: Στοχασμοί Σελίδες: 504 Διαστάσεις: 14x21 Έτος έκδοσης: 2013

[rulinarulina]

ΟΗΕ: Προειδοποιεί για κίνδυνο διαμελισμού του Σουδάν

ΟΗΕ: Προειδοποιεί για κίνδυνο διαμελισμού του Σουδάν Οι παραστρατιωτικοί των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (ΔΤΥ) και σύμμαχοί τους υπέγραψαν πριν από μερικές ημέρες στο Ναϊρόμπι τον «ιδρυτικό χάρτη» παράλληλης κυβέρνησης στο Σουδάν Κράτη μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών εξέφρασαν την ανησυχία τους χθες Τετάρτη για την εγκαθίδρυση παράλληλης κυβέρνησης από τους…

[eclecticstarlightblogger]

Ίκλαινα: Η πρώτη πόλη-κράτος της αρχαίας Ελλάδας και της Ευρώπης

Η ελάχιστα γνωστή τοποθεσία, η Ίκλαινα, στην Πελοποννησιακή χερσόνησο ήταν σημαντικό κέντρο του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Τα ευρήματα τώρα δείχνουν ότι ήταν η πρώτη πόλη-κράτος στην αρχαία Ελλάδα. Η Ίκλαινα σηματοδοτεί τη μετάβαση από έναν κόσμο χωρίς οργανωμένα κράτη σε έναν κόσμο όπου το κράτος είναι ο κυρίαρχος πολιτικός θεσμός. Στην πόλη-κράτος που βρίσκεται στο σημερινό […] Ίκλαινα: Η πρώτη…

[thoughtfullyblogger]

Ίκλαινα: Η πρώτη πόλη-κράτος της αρχαίας Ελλάδας και της Ευρώπης

Η ελάχιστα γνωστή τοποθεσία, η Ίκλαινα, στην Πελοποννησιακή χερσόνησο ήταν σημαντικό κέντρο του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Τα ευρήματα τώρα δείχνουν ότι ήταν η πρώτη πόλη-κράτος στην αρχαία Ελλάδα. Η Ίκλαινα σηματοδοτεί τη μετάβαση από έναν κόσμο χωρίς οργανωμένα κράτη σε έναν κόσμο όπου το κράτο�� είναι ο κυρίαρχος πολιτικός θεσμός. Στην πόλη-κράτος που βρίσκεται στο σημερινό […] Ίκλαινα: Η πρώτη…

[greekblogs]

Ίκλαινα: Η πρώτη πόλη-κράτος της αρχαίας Ελλάδας και της Ευρώπης

Η ελάχιστα γνωστή τοποθεσία, η Ίκλαινα, στην Πελοποννησιακή χερσόνησο ήταν σημαντικό κέντρο του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Τα ευρήματα τώρα δείχνουν ότι ήταν η πρώτη πόλη-κράτος στην αρχαία Ελλάδα. Η Ίκλαινα σηματοδοτεί τη μετάβαση από έναν κόσμο χωρίς οργανωμένα κράτη σε έναν κόσμο όπου το κράτος είναι ο κυρίαρχος πολιτικός θεσμός. Στην πόλη-κράτος που βρίσκεται στο σημερινό […] Ίκλαινα: Η πρώτη…

[skandaladiaplokidiafthora]

Ίκλαινα: Η πρώτη πόλη-κράτος της αρχαίας Ελλάδας και της Ευρώπης

Η ελάχιστα γνωστή τοποθεσία, η Ίκλαινα, στην Πελοποννησιακή χερσόνησο ήταν σημαντικό κέντρο του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Τα ευρήματα τώρα δείχνουν ότι ήταν η πρώτη πόλη-κράτος στην αρχαία Ελλάδα. Η Ίκλαινα σηματοδοτεί τη μετάβαση από έναν κόσμο χωρίς οργανωμένα κράτη σε έναν κόσμο όπου το κράτος είναι ο κυρίαρχος πολιτικός θεσμός. Στην πόλη-κράτος που βρίσκεται στο σημερινό […] Ίκλαινα: Η πρώτη…

[crisismonitor]

Πριν καν αναλάβει τα καθήκοντά του ο Ντόναλντ Τραμπ, η Ευρώπη είχε ήδη ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στη συνολική συνεισφορά προς την Ουκρανία, παρά το διαδεδομένο αφήγημα ότι η αμερικανική στήριξη είναι ασύγκριτη. Οι ευρωπαϊκές χώρες, συλλογικά, έχουν προσφέρει περισσότερα από 132 δισεκατομμύρια ευρώ, υπερβαίνοντας τα περίπου 120 δισεκατομμύρια δολάρια των ΗΠΑ, καλύπτοντας τόσο στρατιωτικές όσο και οικονομικές ανάγκες. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν το γνωρίζει καλά: η Ευρώπη, παρά τις εσωτερικές της διαφωνίες, έχει ήδη αναλάβει μεγαλύτερο βάρος από ό,τι πολλοί θεωρούν, και η πιθανότητα περαιτέρω ενίσχυσης της στήριξης προς το Κίεβο παραμένει υπαρκτή, ανεξαρτήτως των πολιτικών εξελίξεων στις ΗΠΑ. Τα κράτη του ΝΑΤΟ που βρίσκονται κοντά στη Ρωσία θεωρούν την άμυνα της Ουκρανίας ως ζωτικής σημασίας για τη δική τους ασφάλεια, και τα δεδομένα της βοήθειας το επιβεβαιώνουν. Για τις χώρες της Βαλτικής, για παράδειγμα, η υποστήριξη προς την Ουκρανία δεν είναι απλώς μια σωστή πολιτική κίνηση – αποτελεί στρατηγική αναγκαιότητα λόγω της γεωγραφικής τους ευαλωτότητας. Η Εσθονία ηγείται της προσπάθειας, συνεισφέροντας το 2,2% του ΑΕΠ της, με τη Λιθουανία (1,8%) και τη Λετονία (1,5%) να ακολουθούν στενά. Η Δανία, η οποία έχει ζωτικό συμφέρον στην ασφάλεια των περιοχών της Βαλτικής και της Αρκτικής, είναι η μόνη άλλη χώρα που διαθέτει πάνω από το 2% του ΑΕΠ της για τη στήριξη της Ουκρανίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, παρά το εντυπωσιακό ύψος της βοήθειάς τους, κατατάσσονται μόλις στη 12η θέση ως προς το ποσοστό του ΑΕΠ (0,5%). Οι ΗΠΑ έχουν παράσχει σχεδόν 120 δισεκατομμύρια δολάρια (115 δισεκατομμύρια ευρώ) σε οικονομική, ανθρωπιστική και στρατιωτική βοήθεια. Αυτό είναι πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε μεμονωμένη ευρωπαϊκή χώρα ή την ίδια την ΕΕ – η οποία δεν έχει στρατιωτική βοήθεια να προσφέρει – αλλά λιγότερο από την Ευρώπη συνολικά (πάνω από 132 δισεκατομμύρια ευρώ). Οι ΗΠΑ είναι επίσης μακράν ο μεγαλύτερος πάροχος στρατιωτικής βοήθειας, παρέχοντας περίπου πέντε φορές περισσότερη βοήθεια από τη Γερμανία, που είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος συνεισφέρων. Ωστόσο, εάν οι ΗΠΑ επιτύχουν τον στόχο τους, το μερίδιο της Ευρώπης στο βάρος της υποστήριξης αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά.   Read the full article