#και δεν το κάνω χωρίς καμία κριτική

[kaliarda]

δε θα ποστάρω τρανσφοβικά ασκς ούτε μπορώ να απαντήσω στα σοβαρά σε κάποιο που δεν με σέβεται λολ αλλά πολύ ρίαλ αυτό 💅 ...ναι εγώ χρησιμοποιώ και τους δυο όρους για τον εαυτό μου αλλά δεν θα βάζω ταγκ #πούστης στα έργα άλλων ατόμων αγάπη

[labtechgreece]

Γιατί να πληρώσω για online μαθήματα όταν μπορώ να μάθω τα πάντα δωρεάν στο YouTube;

Ακούω συχνά την ερώτηση: «Γιατί να πληρώσω για online μαθήματα όταν μπορώ να μάθω τα πάντα δωρεάν στο YouTube;» Και δεν σας κρύβω ότι ως εκπαιδευτικός, που έχω αφιερώσει χρόνια στην εκπαίδευση και την καθοδήγηση των μαθητών αυτή η ερώτηση με εκνευρίζει…πολύ!

Παρόλα αυτά σε αυτό το άρθρο δεν θα είμαι ειρωνική και θα προσπαθήσω να κάνω «μία ψύχραιμη κριτική» όπως λέει και ο αγαπημένος Alex.plats

Τα θετικά

Ναι, το YouTube έχει πολλά καλά – δεν το αρνούμαι. Μπορείς να βρεις εξαιρετικά βίντεο, από το πώς να φτιάξεις το τέλειο γραφειάκι για την τετράχρονη κόρη σου μέχρι το πώς να μάθει να βάζεις line break στο Word για να περάσεις τις εξετάσεις για τις ενότητες του ECDL. Για αυτά τα ζητήματα, όταν ξέρεις ακριβώς τι ψάχνεις, το YouTube μπορεί να είναι ένας πολύτιμος σύμμαχος. Στοχευμένη ερώτηση – στοχευμένη άμεση απάντηση και σε βίντεο! Μέχρι εδώ…όλα τέλεια!

Τα προβλήματα

Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς. Πιστεύετε πραγματικά ότι αυτό αρκεί για να μάθετε πραγματικά κάτι; Ότι η εκπαίδευση είναι απλώς μια σειρά από τυχαία βίντεο που θα σας μάθουν «τα πάντα»; Εδώ είναι το πρόβλημα. Η εκπαίδευση δεν είναι απλώς η συλλογή πληροφοριών. Είναι μια διαδικασία με σκοπό, δομή και συνέπεια. Και το YouTube δεν μπορεί να σας προσφέρει αυτά τα στοιχεία, όσο κι αν το θέλετε.

Ξεκινάμε με το πιο απλό. Το YouTube είναι ένας ωκεανός περιεχομένου, όπου το εκπαιδευτικό υλικό είναι μια σταγόνα μέσα σε αυτόν. Ψάχνετε ένα βίντεο για κάτι που σας ενδιαφέρει, και πριν το καταλάβετε, καταλήγετε να βλέπετε βίντεο με γάτες που παίζουν πιάνο ή trailer για την τελευταία σειρά στο Netflix. Γιατί; Γιατί ο αλγόριθμος του YouTube δεν ενδιαφέρεται για το αν μαθαίνετε κάτι. Ενδιαφέρεται για το πόσο χρόνο θα μείνετε στην πλατφόρμα, και θα σας παρασύρει σε ένα ατέρμονο ταξίδι που δεν έχει καμία σχέση με την εκπαίδευση.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Ας μιλήσουμε για την αξιοπιστία. Το YouTube είναι γεμάτο με πληροφορίες – καλές, κακές και εντελώς λανθασμένες. Ναι, υπάρχουν αξιόπιστα κανάλια και δημιουργοί που προσφέρουν ποιοτικό περιεχόμενο. Αλλά πώς ξέρετε ποιος λέει την αλήθεια και ποιος σας πουλάει φούμαρα; Χωρίς να έχετε τις απαραίτητες γνώσεις, είναι σαν να ψάχνετε βελόνα στ' άχυρα. Και δεν μιλάμε μόνο για απλά λάθη. Μιλάμε για θεωρίες συνωμοσίας και ψευδείς πληροφορίες που είναι διαδεδομένες στο YouTube. Πραγματικά πιστεύετε ότι μπορείτε να ξεχωρίσετε τι είναι σωστό και τι λάθος χωρίς καμία καθοδήγηση;

Και αυτό μας φέρνει στο τρίτο μεγάλο ζήτημα. Το YouTube δεν έχει καμία δομή. Δεν υπάρχει καμία συνέχεια ή προγραμματισμός στην εκπαίδευση. Όλα είναι αποσπασματικά. Βλέπετε ένα βίντεο εδώ, ένα βίντεο εκεί, αλλά ποιο είναι το αποτέλεσμα; Μαθαίνετε πραγματικά ή απλώς νομίζετε ότι μαθαίνετε; Στην πραγματικότητα, η εκπαίδευση απαιτεί σχέδιο, μεθοδολογία και, ναι, αξιολόγηση. Χωρίς αξιολόγηση, δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζετε αν πραγματικά κατανοείτε το αντικείμενο ή αν απλώς βλέπετε βίντεο χωρίς να παίρνετε τελικά τίποτα από αυτό.

Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία προσωπική υποστήριξη. Κανείς δεν είναι εκεί για να σας καθοδηγήσει, να απαντήσει στις ερωτήσεις σας, να σας εξηγήσει τις απορίες σας. Είστε μόνοι σας, χαμένοι σε μια θάλασσα πληροφοριών, προσπαθώντας να καταλάβετε τι ισχύει και τι όχι. Και αυτό, φίλοι μου, δεν είναι εκπαίδευση. Είναι χάσιμο χρόνου.

Συμπεράσματα

Είναι λοιπόν άδικο και εσφαλμένο να ��ποβιβάζουμε την αξία της οργανωμένης εκπαίδευσης, των εκπαιδευτών που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε αυτό το έργο, και να θεωρούμε ότι το YouTube μπορεί να την αντικαταστήσει. Η εκπαίδευση είναι κάτι περισσότερο από μια απλή συλλογή πληροφοριών. Είναι μια διαδικασία καθοδηγούμενη από έμπειρους εκπαιδευτικούς, που σας βοηθούν να κατανοήσετε, να εξελιχθείτε και να αξιολογηθείτε. Το YouTube μπορεί να είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο για μικρές απορίες και καθημερινές λύσεις, αλλά δεν είναι η λύση για τη σοβαρή και οργανωμένη μάθηση.

Σκεφτείτε το λοιπόν την επόμενη φορά που θα αναρωτηθείτε γιατί να πληρώσετε για μαθήματα υπολογιστών ή για ένα σεμινάριο. Δεν πληρώνετε για την πληροφορία. Πληρώνετε για τη γνώση, τη δομή, την καθοδήγηση και την αξιολόγηση. Και αυτό, αγαπητοί μου, είναι κάτι που το YouTube δεν μπορεί να σας προσφέρει.

Effrosyni Kotomati

Cambridge DELTA, Diploma in Teaching English to Speakers of Other Languages

Σε περίπτωση που θέλετε να διαβάσετε περισσότερα για την επιστήμη της Εκπαιδευτικής Μεθοδολογίας μπορείτε να δείτε την παρακάτω βιβλιογραφία (ή να δείτε ένα τρίλεπτο βίντεο - λογικά θα είναι το ίδιο):

Black, P., & Wiliam, D. (1998). "Assessment and Classroom Learning." Assessment in Education: Principles, Policy & Practice, 5(1), 7-74.

Brown, G. T. L., & Harris, L. R. (2014). The Future of Self-Assessment in Classroom Practice: Reframing Self-Assessment as a Core Competency. Frontline Learning Research, 2(1), 22-30.

Guskey, T. R. (2003). How Classroom Assessments Improve Learning. Educational Leadership, 60(5), 6-11.

Stiggins, R. J. (2002). Assessment Crisis: The Absence of Assessment FOR Learning. Phi Delta Kappan, 83(10), 758-765.

Wiliam, D. (2011). Embedded Formative Assessment. Solution Tree Press.

Harlen, W. (2007). Assessment of Learning. Sage Publications.

[knowerofnothing05]

Σπασμένο Τηλέφωνο

Κριτική Παιδαγωγική ΙΙ

Ημερολόγιο 4

Και έφτασε πάλι η Παρασκευή... πριν όμως πάμε για κρασιά έχουμε μάθημα. Φτάνω στο μάθημα αργοπορημένη, χωρίς ανάσα αλλά με πολύ ωραίο eyeliner. Όταν μπήκα στην αίθουσα το μάθημα είχε ξεκινήσει και οι συμφοιτήτριές μου διάβαζαν με την σειρά τις θεωρίες των Giroux, Apple, Aronowitz και φυσικά τον ��γαπημένο Freire. Διάβαζε μια ένα slide έκαναν ερωτήσεις οι υπόλοιπες και συνέχιζαν. Το θέμα όμως ήταν ότι οι ερωτήσεις δεν έρχονταν με ευκολία και καμία δεν ήθελε να κάνει ερώτηση στην άλλη. Ο κ. Σιπητάνος το παρατήρησε αυτό αρκετά νωρίς και συμπέρανε ότι αυτό συμβαίνει γιατί δεν γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Έτσι το μάθημα πήρε άλλη τροπή και βρεθήκαμε όλα να καθόμαστε σε έναν κύκλο μπροστά από τα θρανία της αίθουσας. Έπειτα ο κ. Σιπητάνος μας είπε να ρωτήσουμε μια-μια την διπλανή μας πως την λένε και κάτι προσωπικό για εκείνη. Εγώ ήμουν τελευταία στο κύκλο και έτσι είχα καταφέρει να μάθω τα ονόματα όλων των κοριτσιών και τα επανέλαβα όλα με επιτυχία. Ύστερα μου ζητήθηκε να κάνω μια ερώτηση σε όποια κοπέλα ήθελα και αυτό με άγχωσε καθώς δεν ήθελα να προσβάλλω, ούτε να φέρω σε δύσκολη θέση καμία και κατέληξα να κάνω μια πολύ απλή ερώτηση που αν και δεν ήταν λάθος ήταν κάπως βαρετή. Αφού γνωριστήκαμε όλες συνεχίσαμε την ανάγνωση των θεωριών καθούμενες στον κύκλο όμως αυτήν την φορά και καταφέραμε όχι μόνο να κάνουμε ερωτήσεις η μια στην άλλη αλλά και να κάνουμε συζήτηση πάνω σε θέματα, να μοιραστούμε εμπειρίες από πρακτικές και από το σχολείο και ακόμη και ο κ. Σιπητάνος μοιράστηκε μαζί μας δικές του εμπειρίες από σχολεία που έχει εργαστεί. Αναγκάζομαι άρα να κλείσω ΚΑΙ αυτό το ημερολόγιο λέγοντας πως το μάθημα ήταν επιμορφωτικό, ευχάριστο και διαφορετικο.

[spoilersgr]

Μια εφ'ολης της ύλης συνέντευξη έδωσε η Βίκυ Κάβουρα στο "YOU". Η εντυπωσιακή παρουσιάστρια μίλησε για την εμπειρία της στο J2US, εξομολογήθηκε αν τελικά υπήρξε κάποια κόντρα με την Ασπα Τσίνα και την Κωνσταντίνα Σπυροπούλου αλλά και για τα δημοσιεύματα που την ήθελαν να βρίσκεται εκτός του Show την νέα σεζόν.Πώς ήταν η φετινή σου εμπειρία από το Just the 2 of us; Είσαι ικανοποιημένη από τον εαυτό σου;Όταν άρχισε να μου φεύγει το άγχος που είχα στις πρώτες εκπομπές, άρχισα να το απολαμβάνω περισσότερο. Είμαι όμως πολύ χαρούμενη, γιατί νομίζω ότι μου ταίριαξε πολύ το κόνσεπτ της εκπομπής.Υπήρξαν κάποια δημοσιεύματα πριν από λίγες μέρες, που ανέφεραν ότι δεν θα είσαι στον δεύτερο κύκλο του show. Ισχύει αυτό;Λογικά θα είμαι, αλλά δεν το γνωρίζω ακόμη. Είδα αυτά τα δημοσιεύματα, αλλά δεν ξέρω για ποιο λόγο γράφτηκαν. Αυτό που μπορώ να σου πω, είναι πως με τ��ν Νίκο Κοκλώνη θα συνεχίσουμε να είμαστε μαζί τηλεοπτικά και την επόμενη σεζόν.Πώς έζησες τα παρασκήνια; Τι έχεις να θυμάσαι από όσα έγιναν;Το μόνο πρόβλημά μου ήταν ότι δεν ήταν πολύ κοντά μου οι παίκτες λόγω και των μέτρων που λαμβάναμε ως παραγωγή για τον κορωνοϊό, αλλά κάθε φορά περνούσα πολύ όμορφα μαζί τους. Όταν τελείωναν το act τους πάνω στη σκηνή και έρχονταν στο greeen room λέγαμε πολύ ωραία πράγματα μεταξύ μας. Είχαν βέβαια κάποιες στιγμές ένταση, αλλά το έβρισκα απόλυτα φυσιολογικό γιατί είναι ένα show που έχει διαγωνιστικό χαρακτήρα, όχι βέβαια ανταγωνιστικά επιθετικό. Τα παιδιά είχαν άγχος γιατί ήθελαν να παραμείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο στο παιχνίδι, ήθελαν πάντα να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Το αν μία ή δύο φορές ήρθαν σε μένα αναστατωμένοι ήταν απόλυτα κατανοητό και οι σχέσεις μας δεν άλλαξαν ποτέ από την αρχή μέχρι το τέλος.Ποιος παίκτης είχε μόνιμα άγχος, ποιος θύμωσε περισσότερο και ποιος έκανε τον μεγαλύτερο χαβαλέ στα παρασκήνια ακόμη και όταν δεν τον έδειχναν οι κάμερες;Καταρχάς ο Τρύφωνας Σαμαράς ήταν η χαρά μου, έβρισκε πάντα έναν τρόπο να με εκπλήσσει. Έκανε όσα έκανε στη σκηνή και μετά ερχόταν σε μένα και έκανε μια δεύτερη παράσταση! Ήρεμες και χωρίς να μιλούν πολύ ήταν η Ελένη Χατζίδου, η Έρρικα Πρεζεράκου, η Βίκυ Χατζηβασιλείου, η οποία πάντα ήταν πολύ συγκεντρωμένη σε αυτό που έκανε. Τώρα που το σκέφτο��αι και εγώ έτσι θα αντιδρούσα αν θα διαγωνιζόμουν, θα σκεφτόμουν τι έκανα σωστό και τι λάθος, αν θα συνέχιζα στο επόμενο επεισόδιο.Μετά το πρώτο live πέσατε πάνω στο lockdown και μετά ήσασταν από τις πρώτες τηλεοπτικές εκπομπές που επανήλθαν στα γυρίσματα. Είχες φόβο για την επιστροφή ;Από τη μΊα αισθανόμουν μεγάλη χαρά που θα έβγαινα από το σπίτι και θα επέστρεφα στη δουλειά, από την άλλη όλοι μας είχαμε ένα κράτημα στην επαφή μας με τους άλλους. Εκεί που θέλαμε να αγκαλιάσουμε κάποιον από χαρά, κάναμε ένα βήμα πίσω, ήταν οξύμωρο όλο αυτό. Έπρεπε να προσέχουμε την κάθε μας κίνηση, ήμασταν συνέχεια με μάσκες και αντισηπτικά, κρατούσαμε αποστάσεις.Την περίοδο της καραντίνας πώς τη βίωσες;Στην αρχή ήμουν φοβισμένη και αγχωμένη. Έμεινα φυσικά κλεισμένη στο σπίτι, αλλά έβγαινα για να περπατήσω και να κάνω τη γυμναστική μου. Πρόσεχα επίσης τη διατροφή μου και μάλιστα παρατήρησα πως αρκετός κόσμος το έκανε και έχασε κιλά, σε αντίθεση με εκείνους που λένε πως πήραν κιλά.Με την Κωνσταντίνα Σπυροπούλου και με την Άσπα Τσίνα όντως υπήρξε ένταση στις σχέσεις σας; Πολλά δημοσιεύματα και ρεπορτάζ το ανέφεραν...Ήταν η ένταση του πεντάλεπτου, τίποτε παραπάνω. Ήταν φυσιολογικό, όταν ζούσαν μια ένταση πάνω στη σκηνή ή δεν τους άρεσε μια κριτική, να έρχονται μετά σε μένα για να ξεσπάσουν. Είχα λίγο και τον ρόλο του διαιτητή, αλλά δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα στη συνέχεια στις σχέσεις μας.Σε έχει προβληματίσει ποτέ ότι κατά καιρούς υπάρχουν δημοσιεύματα που εμφανίζουν αυτό το προφίλ σου, της συνεχούς σύγκρουσης με τους άλλους; Ακόμη και πρόσφατα, όταν βγήκες σε live σύνδεση στη Ναταλία Γερμανού, εξέφρασες την ενόχλησή σου για ένα ρεπορτάζ που είχε προηγηθεί.Η αλήθεια είναι ότι ορισμένοι δημοσιογράφοι έχουν βγάλει προς τα έξω ένα προφίλ μου που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Και στα επαγγελματικά μου αλλά και στα προσωπικά μου που με έχουν εμφανίσει να έχω κάνει... 45 σχέσεις εκτός από αυτές που έχω παραδεχτεί (γέλια). Δεν εκνευρίζομαι με αυτά, αρκεί να μη μου θίξεις την ηθική μου. Εκεί τρελαίνομαι! Αισθάνθηκα άσχημα με τη Ναταλία, πρώτον γιατί δεν ευθύνεται η ίδια για αυτό που έγινε, αλλά γιατί φάνηκε με το που βγήκα στον αέρα ότι είχα εκνευριστεί με το τίποτα. Ενώ είχα λόγο, γιατί ήταν σαν να με είχαν καλέσει να σχολιάσω το ρεπορτάζ που έλεγε για την αποχώρησή μου από την παράσταση Το κλουβί με τις τρελές ενώ με είχαν καλέσει να μιλήσω για το Just the 2 of us. Πάντα έχω έναν λόγο αν κάτι δεν μου αρέσει, είμαι δίκαιη σε αυτό.

[maxmaggr]

Γιώργος Χατζηπαύλου:

Πηγή: gossip-tv.gr Γιώργος Χατζηπαύλου: και ποιος δεν τον έχει ακουστά; Και ποιος δεν έχει γελάσει έστω μία φορά με κάποιο αστείο του; Ποιος δεν αναγνωρίζει την φωνή του στο «Κάτι Ψήνεται»; Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι μία! Μα φυσικά όλοι! Ο ταλαντούχος κωμικός που τα τελευταία 40-και κάτι ψιλά- χρόνια ακούει στο όνομα Γιώργος Χατζηπαύλου,  έχει αναδειχθεί  ως ένας από τους κορυφαίους Έλληνες stand-up comedians κι όχι άδικα, αφού το αβυσσαλέο χιούμορ του και η αγάπη του για το stand-up comedy τον καθιστούν  αγαπητό στο κοινό και ιδιαίτερα στο νεανικό. Με την χαρακτηριστική ευχάριστη διάθεση και ειλικρίνεια που τον κατακλύζει, ο Γιώργος Χατζηπαύλου μίλησε στο maxmag  για την παράσταση «Τάιμινγκ» ,στην οποία έχει solo ρόλο  ,για την μέχρι τώρα πορεία του , τον ρόλο που διαδραματίζουν  το stand-up comedy και το χιούμορ στην ζωή του και φυσικά , τον σημαντικότερο «ρόλο» που του έχει ανατεθεί ποτέ ,τον «ρόλο» του πατέρα! Επιμέλεια συνέντευξης: Νικολέττα Καστρινάκη Από τις  19 Ιανουαρίου και για μόνο  4 παραστάσεις  δίδεται η ευκαιρία στο κοινό να σας απολαύσει στην αίθουσα θεάτρου του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης με τη νέα stand up comedy παράστασή σας με τίτλο “Τάιμινγκ”, η οποία αποτελεί την 4η  δικιά σας solo παράσταση stand-up κωμωδίας. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια σχετικά με την παράσταση ; Είναι αυτό ακριβώς που περιέγραψες. Σαν περιεχόμενο είναι μια παράσταση που έχει μια κεντρική ιδέα ,όπως  όλες, και στην προκειμένη περίπτωση αφορά το πως μπορεί κανείς να συγχρονιστεί με τις πολύ σημαντικές στιγμές στην ζωή του, αφού πρώτα τις εντοπίσει και όλα αυτά περνάνε μέσα από όλα όσα ζούμε και περιλαμβάνουν όλα τα μεγάλα κομμάτια της ζωής μας, όπως οι σχέσεις,τα παιδιά και το πως βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας. Η παράσταση θα παιχτεί αυτά τα 4 Σάββατα ,αλλά επειδή είναι sold-out βάλαμε άλλες 2 παραστάσεις τον Μάιο και από το Ιανουάριο του 2020 θα ξαναέρθει στην Αθήνα και στο μεταξύ, η παράσταση θα κάνει μια πολύ μεγάλη περιοδεία. Ο τίτλος «Τάιμινγκ» καταλαβαίνω πως δεν είναι τυχαίος και πως έχει άμεση σύνδεση με τον ορισμό του stand-up. Τι ρόλο παίζει το «Τάιμινγ꨻ στην δική σας ζωή; Δεν έχει καμία σχέση ο τίτλος με την κωμωδία. Απαντάει σε αυτό το φιλοσοφικό εύρημα που δένει τα κείμενά μου στην παράσταση.Στην προσωπική μου ζωή δεν ξέρω τι ρόλο παίζει.Τα πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν στην ζωή ,είτε είναι απλές στιγμές που τις απολαμβάνει κανείς, τις αξιολογεί λίγο αργότερα. Εξού και η κεντρική ιδέα του πως μπορεί κανείς να κρατήσει αυτές τις στιγμές για πάντα ,να μην τις πετάξει,να μην τις αναπολεί. Οπότε ακριβώς αυτόν τον ρόλο έχει ο τίτλος και αυτό συμβαίνει και στην προσωπική μου ζωή. Το τάιμινγκ δεν είναι κάτι που το ορίζουμε εμείς απαραίτητα, αλλά μπορούμε να το αξιολογήσουμε. Οπότε ,όπως καταλαβαίνω, εσείς ζείτε πιο "προγραμματισμένα"; Απόλυτα!!! Η δουλεία μου βασίζεται σε deadlines. Ειδικά στην κωμωδία και στο θέατρο, τα οποία βασίζονται στον προγραμματισμό και την συνέπεια ,εμένα αυτό με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής. Δεν είδα ποτέ τον εαυτό μου  ως έναν "καταραμένο καλλιτέχνη" που ��ίνει, καπνίζει ,ξεχνιέται και εμπνέεται και λένε για αυτόν "δεν πειράζει το παιδί ,θα κατεβάσει κάποια ιδέα". Για εμένα είναι μια δουλειά που βασίζεται σε απόλυτα νούμερα και σε συγκεκριμένη διαδικασία και μου αρέσει πολύ που την κάνω και μου αρέσει  να είμαι συνεπής, απέναντι σε εμένα , πρώτα απ'όλα.

Πηγή: www.ticketservices.gr Μετά το  πέρας  της εκάστοτε παράστασης, τι σας μένει χαρακτηριστικά στο μυαλό ;Για παράδειγμα ,τι είδους vibes εκλαμβάνετε από το κοινό; Αναλόγως.Διαφορετικά πράγματα. Παρότι ο στόχος είναι  να έχεις εσύ την ίδια απόδοση και να πετύχεις το ίδιο αποτέλεσμα κάθε φορά, ο κόσμος αλλάζει και υπάρχει ένα διαφορετικό συναίσθημα που μοιράζεσαι. Για παράδειγμα, μπορεί να κάνεις 100 παραστάσεις, να έχουν και οι 100 το  ίδιο γέλιο ,όμως, πάντα υπάρχουν διαφορετικά στοιχεία ,επειδή υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι μέσα στην αίθουσα. Ένα από αυτά τα στοιχεία είναι τα πρόσωπα που βλέπεις, ο τρόπος που γελάει ο καθένας ,αν εστιάσεις ,ας πούμε, έστω και φευγαλέα σε 2-3 πρόσωπα είναι μια διαφορετική εικόνα και στο τέλος μου μένουν διαφορετικές εικόνες. Από κει και πέρα, αυτό που δεν αλλάζει είναι η χαρά ότι η παράσταση πήγε πολύ καλά και η οποία συνδυάζεται με την αγωνία ότι στην επόμενη πρέπει να προσπαθήσεις πάλι με τον ίδιο τρόπο. Γενικά ,το live πρόγραμμα είναι θνησιγενές, δεν έχει σταθερές, όπως στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Είναι πολύ μεγάλη παγίδα να νοιώσεις μια τέρψη και μια ικανοποίηση ότι όλα πήγαν καλά ,γιατί ενδέχεται αυτό να σημαίνει καταστροφή στην επόμενη παράσταση.Άρα ,είναι ένα συναίσθημα χαράς που κρατάει πολύ λίγο και αντικαθιστάται από μια δημιουργική αγωνία. Η πρώτη σας προβολή στο ευρύ κοινό προήλθε από την συμμετοχή σας σε ορισμένες κωμικές τηλεοπτικές παραγωγές (πχ στα "Σκετσάκια", στα "Σφηνάκια" ), στις οποίες είχατε διττό ρόλο ,δηλαδή ως ηθοποιός ,αλλά και ως κειμενογράφος. Πως θα χαρακτηρίζατε σήμερα την εμπειρία σας ως ηθοποιός στην τηλεόραση; Τα συγκεκριμένα sketch shows είναι μια μακρινή συμπαθητική ανάμνηση για μένα, δεν κυνήγησα ποτέ την τηλεόραση ως αυτοσκοπό και υπήρξαν πράγματα που τα χάρηκα. Ποτέ δεν άφησα το stand-up στην άκρη για να κάνω κάτι άλλο, όπως το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση. Οπότε η προσωπική μου αίσθηση είναι ότι ο κόσμος που ζω εγώ έχει μια αυτονομία. Η τηλεόραση είναι ένα μέσον προβολής ,αλλά δεν είναι πανάκεια. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία, αλλά δεν κυνήγησα ποτέ την τηλεόραση.

Πηγή : google.gr Φέρατε μια ακόμη πρωτοπορία στον χώρο του stand-up comedy και δεν είναι άλλη από το stand-up comedy για παιδιά. Φαντάζομαι ότι ο ρόλος του πατέρα και ο γιος σας ήταν οι πηγές αυτής της ιδέας ,σωστά; Πρωτοπόρος δεν θα το έλεγα ,γιατί υπάρχει ήδη στο εξωτερικό. Για μένα θα είναι μεγάλη χαρά ,αν γίνουν κι άλλες τέτοιες παραστάσεις. Ο λόγος που το έκανα ,όταν το έκανα, ήταν ο γιος μου ,γιατί ήθελα να μπορεί να έρθει στο θέατρο και να δει τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς και φυσικά δεν μπορώ να φέρω το παιδί μου σε βραδινή παράσταση .  Μου αρέσει πολύ η  παράσταση για παιδιά και έχει πάει πολύ καλά, έχει λάβει χώρα στο Μέγαρο, έχει "ταξιδέψει" στο εξωτερικό, Γερμανία, Ολλανδία, Κύπρο κ.α. Ήταν μια ιδέα που είχα από καιρό και θέλησα να την υλοποιήσω για να την δει το παιδί. Τι είναι για εσάς το stand-up comedy? Η δουλειά μου και μπορώ να το απολαμβάνω και  ως θεατής. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα μορφή τέχνης ,ένα πολύ δυνατό είδος κωμωδίας και αυτό που μου αρέσει ιδιαίτερα είναι ότι ενσωματώνει αμέσως την όποια εξέλιξη της κωμωδίας. Δηλαδή, αν θες να δεις που είναι το χιούμορ,σε ποιο σημείο ,πας και βλέπεις παραστάσεις stand-up και γι'αυτό βλέπεις τεράστια απόκλιση στο τηλεοπτικό  χιούμορ και στο χιούμορ του stand-up, καθώς το δεύτερο είναι πολύ πιο γρήγορο στην προσαρμογή του ,στην διαφοροποίηση και στην εξέλιξη του χιούμορ κι αυτό συμβαίνει παγκοσμίως. Επιπλέον, μου αρέσει πολύ που είναι ένας πολύ περιεκτικός λόγος .

Πηγή: https:athinorama.gr Πέρα από το απέραντο ταλέντο που διαθέτετε, ποιες άλλες είναι οι πηγές έμπνευσής σας; Το ταλέντο δεν ξέρω αν το διαθέτω και το πιστεύω το ταλέντο ως εργαλείο είναι αυτό που σε πάει στο τελικό σημείο λίγο πιο γρήγορα. Κατά τα άλλα, τα πάντα βασίζονται στην δουλειά. Δηλαδή, για μένα είναι τα πάντα θέμα επιμονής και πολύωρης δουλειάς. Ψάχνω να βρω τα κείμενα μου και επιλέγω να τα κάνω αστεία. Επιλέγω κάποια θέματα και δεν περιμένω την έμπνευση να περάσει από μπροστά μου. Αν δεν υπάρχει δουλειά, το ταλέντο δεν εξυπηρετεί σε κάτι  . Σημαντικά χαρακτηριστικά είναι η επιμονή, η παρατηρητικότητα, η δοκιμή ,το να μην φοβάσαι να εκτεθείς και να δοκιμάζεις πράγματα. Η εξέλιξη έρχεται ,όταν επιλέγεις τι να κρατήσεις και τι να απορρίψεις. Όσον αφορά το χιούμορ, αυτό  είναι κάτι το υποκειμενικό . Άλλοι ξεκαρδίζονται από τα γέλια με τα αστεία σας, άλλοι κλαίνε από τα γέλια, ενώ ορισμένοι πιθανόν να τα βρίσκουν ανούσια ή υπερβολικά. Πως αντιμετωπίζετε την κακή κριτική; Η κριτική είναι κάτι πολύ γενικό και κάτι πολύ ειδικό ,αναλόγως την περίπτωση. Δεν έχει να κάνει με την ίδια την φύση της δουλειάς . Κάθε δημιουργός φτιάχνει αυτό που φτιάχνει χωρίς να είναι δίπλα του στο δωμάτιο άνθρωποι που θα του ασκήσουν κριτική. Αυτό που προσμένεις είναι η αποδοχή του κοινού. Εξού και πολλές φορές ένα έργο τέχνης είναι αγαπητό από το κοινό, αλλά απορρίπτεται από κριτικούς. Στην κωμωδία ,όμως, καμία κριτική δεν μπορεί να νικήσει την αποδοχή του κοινού. Δηλαδή, ο κριτής είναι το κοινό . Η κωμωδία έχει το γέλιο ,τον ήχο , οπότε το κοινό είναι αυτό που θα σου πει αν κάτι πάει καλά ή όχι. Η κριτική ,αν έρθει, μπορεί να καλύψει άλλα στοιχεία, πιο ιδεολογικά ,πιο ακαδημαϊκά ,αλλά κανείς δεν είναι παρών, όταν φτιάχνεις κάτι. Στην κωμωδία, ο θεατής είναι ο κριτής. Σε όλους μας αρέσει να διαβάζουμε ωραία πράγματα για τον εαυτό μας. Μια καλή κριτική δεν μπορεί να σε πάει παρακάτω ,δεν διορθώνει αυτό  που έχεις φτιάξει ,επειδή ήδη το έχεις φτιάξει . Άρα, όλο αυτό καταλήγει στο κοινό.

Πηγή: .nooz.gr Μιας και αναφερθήκατε στο κοινό, στις παραστάσεις σας δεν κρατάτε την παθητική στάση «πομπού-ηθοποι��ύ», αλλά έχετε διάδραση και άμεση επαφή με το κοινό. Για παράδειγμα, τους ρωτάτε για τις προσωπικές τους εμπειρίες  πάνω στο θέμα που σατυρίζετε , προσωπικές πληροφορίες κ.α. και αυτήν την διάδραση την  χρησιμοποιείτε ως αφορμή για δημιουργία κάποιου αστείου και μετάβαση στο επόμενο θέμα. Ποια άλλη λειτουργία επιτελεί αυτή η οικειοποίηση με τον  δέκτη-θεατή; Αυτό είναι το 0,0001% μιας παράστασης και δεν συμβαίνει και πάντα. Είναι ένας τρόπος να ξεκινήσει η παράσταση και να σπάσει ο πάγος. Δεν το κάνω πάντα. Το κάνω ορισμένες φορές κι αυτό σε συνάρτηση με πράγματα που θα πω εγώ για τον εαυτό μου. Ο καθένας μας θεωρεί πως είναι μια ιδιαίτερη και μοναδική περίπτωση ,αλλά όλοι ζούμε τα ίδια πράγματα από διαφορετική σκοπιά και ουσιαστικά ψάχνεις να βρεις το στοιχείο που τα ενώνει όλα αυτά. Και συνήθως το αστείο λειτουργεί πάρα πολύ καλά έτσι. Οπότε,ουσιαστικά με ενδιαφέρει να φέρω τους θεατές κοντά ,όχι μόνο προς τα εμένα ,αλλά και τον καθένα θεατή προς τον διπλανό του, προς τον παραπίσω ...Με ενδιαφέρει να έρχονται κοντά οι άνθρωποι, να είμαστε μια ομάδα που ναι μεν δεν γνωριζόμαστε ,αλλά είμαστε στον ίδιο χώρο για τον ίδιο σκοπό και μοιραζόμαστε όλοι κάτι κοινό ,το οποίο ξεκινάει από εμένα.Αυτό είναι για μενα κάτι πολύ όμορφο. Στο άλλο άκρο υπάρχει το  YouTube, το οποίο έχει ακμάσει τα τελευταία χρόνια ,όλο και περισσότεροι διάσημοι και μη- άνθρωποι ασχολούνται επαγγελματικά με αυτό ,αυτοπροβάλλονται ,παρουσιάζουν την δουλειά τους και γενικότερα προσφέρει αρκετά προνόμια, αλλά ,παράλληλα, είναι και μέσον ελεύθερης έκφρασης και λογοκρισίας. Εσείς έχετε αναρτήσει κάποια αποσπάσματα της δουλειάς σας στο διαδίκτυο.Ποια είναι η δική σας σχέση με το  YouTube; Το εκτιμώ πολύ ως μέσον ,διότι, πρώτα από όλα, κατάργησε την ανάγκη του μεσάζοντα. Εμένα με ενοχλούσε πάντοτε το ότι ένα είδος, όπως το stand-up μπορούσε να προβληθεί μόνο μέσα από μία παράσταση κι όχι να διατηρηθεί για χρόνια. Όταν μπορώ να βγω να δείξω την δουλειά μου, είναι ακόμη καλύτερα. Η τηλεόραση δεν έχει κάποια δομή πολιτιστικών εκπομπών εδώ και 20 χρόνια ,ώστε να προβάλεις αποσπάσματα της δουλειάς σου. Ίσως ήταν δύσκολο και το stand-up ήταν κάτι το διαφορετικό, κάτι το καινούριο. Το YouTube κατάργησε την ανάγκη προβολής μέσω κάποιου τρίτου και έφερε πολύ πιο κοντά το κοινό που δεν μπορεί να έρθει σε παράσταση, πχ να βρίσκεται το κοινό σε πόλη ,όπου δεν γίνονται παραστάσεις stand-up ,είτε από εμένα ,είτε από κάποιον άλλον συνάδελφο .Οπότε δείχνοντας κάποια αποσπάσματα της δουλειάς σου δείχνεις τι κάνεις πάνω στην σκηνή και ποιος είσαι. Δεν βρίσκω αρνητικά στο YouTube και αυτό είναι περισσότερο ένα προσωπικό θέμα. Υπάρχει πληθώρα πραγμάτων να δεις και για εμένα το πιο σημαντικό είναι πως μπορείς να δεις stand-up πράγματα που γίνονται στην Αμερική και στην Αγγλία και έτσι αποκτάς ένα μέτρο σύγκρισης. Ανεβαίνει ο πήχης των απαιτήσεων του μέσου θεατή που του προσφέρει η τηλεόραση ,όταν έρχεται σε επαφή με ένα πιο εξελιγμένο μέσο, επηρεάζεται και παίρνει ιδέες. Το ίντερνετ είναι αυτό που λένε "το παράθυρο στον κόσμο". Εγώ το θεωρώ μια από τις σημαντικότερες πολιτιστικές εφευρέσεις της ανθρωπότητας.

Πηγή: allyou.gr Πλέον έχουν αναδειχτεί πολλοί καινούριοι stand-up comedians. Ο καθένας γίνεται γνωστός για βάση τα επιμέρους χαρακτηριστικά του. Ποια θεωρείτε πως είναι τα στοιχεία εκείνα που σας κάνουν να ξεχωρίζετε από τους υπόλοιπους κωμικούς; Δεν ξέρω αν ξεχωρίζω και δεν μου αρέσει να ψάχνω τα πράγματα που με κάνουν να ξεχωρίζω. Δεν έχω δει ποτέ την δουλειά μου σε σύγκριση με την δουλειά κάποιου άλλου. Κανείς κωμικός δεν το κάνει αυτό και το εκτιμώ πολύ αυτό στον χώρο του stand-up .  Οι κωμικοί βλέπουν τον εαυτό τους σε σχέση με το πως οι ίδιοι ψάχνουν να βρουν την "φωνή" τους ,το προσωπικό τους στίγμα στην κωμωδία. Αυτό είναι σημαντικό, διότι έτσι προχωράει η σκηνή. Έχω την τύχη και την χαρά να τους γνωρίζω όλους τους κωμικούς κι βλέπω πως μέσα στο πλαίσιο της αναζήτησης αυτής της ¨φωνής" ,ο καθένας τους ανακαλύπτει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και στοιχεία της κωμωδίας. Προσωπικά επιδιώκω να μιλάω για πράγματα που είτε έχω επιλέξει να μιλήσω για αυτά ,είτε δεν φαίνονται τόσο αστεία εκ πρώτης όψεως και θέλω να τα κάνω αστεία. Επίσης , μου αρέσει να είναι κάθε παράσταση μια επικαιρότητα από την ζωή μου. Οι ζωές μας δεν είναι τόσο ανόμοιες από την ζωές άλλων ανθρώπων .Για παράδειγμα ,η εμπειρία μου με την πατρότητα δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο, χιλιάδες άνθρωπο έγιναν μπαμπάδες την ίδια μέρα με εμένα ,αλλά παρότι για μένα είναι κάτι το μοναδικό και έτσι το αντιμετωπίζω στην παράσταση, πολλοί άνθρωποι το αντιμετωπίζουν έτσι. Εγώ ,όμως,βάζω και τα αστεία μέσα. Μου αρέσει πάρα πολύ σε κάθε παράσταση να βάζω μία επικαιρότητα για τη ζωή μου ως αφορμή για κωμωδία. Μιλάω για κάτι που έχουν ζήσει κι άλλοι ,αλλά είναι φιλτραρισμένο μέσα από κάποιο δικό μου κριτήριο ,ώστε να πετύχω το γέλιο. Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν, ο «σχεδόν 40» Γιώργος Χατζηπαύλου τι συμβουλή θα έδινε στον «σχεδόν 30 Γιώργο Χατζηπαύλου» ,όταν ,δηλαδή, έκανε τα πρώτα του βήματα στον  χώρο της κωμωδίας ; Την ίδια που έχω διαχρονικά στο μυαλό μου: "Να μην φοβάσαι να δοκιμάσεις και να εκτεθείς" με την καλή έννοια. Επίσης, υπομονή ,γιατί θα έρθουν τα θέματα με τον τρόπο που θέλεις εσύ να τα παρουσιάσεις, επειδή το stand-up λειτουργεί πάντα καλά συν το χρόνω και όσα καλά αστεία και να γράφεις ,όταν περνούν τα χρόνια και έρχεται η τριβή στην δουλειά, έχεις άλλη εμπειρία και άλλα αντανακλαστικά. Αρκεί να επιμένεις διαρκώς ,για να έχεις την σωστή εξέλιξη.

Πηγή: vassosotiriou.gr Έχετε δηλώσει το εξής : “Ο κωμικός δεν είναι ένας άνθρωπος που λέει αστεία πράγματα, είναι ένας άνθρωπος που λέει τα πράγματα αστεία.” Αυτός ο τρόπος ζωής σας ακολουθεί και εκτός επαγγελματικού τομέα ;  Σας έχει «γλυτώσει» από προσωπικές άβολες ή και αμήχανες στιγμές (πχ κατά την διάρκεια τσακωμού με την σύζυγο); Κωμικός είσαι είτε στην ζωή σου ,είτε στην σκηνή. Η σοβαρότητα που απαιτεί η ζωή είναι συγκεκριμένη και προσπαθώ να την έχω. Σίγουρα δεν έχει να κάνει με το να απα��ιώσεις ένα θέμα ,επειδή είσαι κωμικός και μπορείς να έχεις χιούμορ στην ζωή σου, όσο το να το κάνεις πιο ήπιων τόνων. Με αυτό το σκεπτικό, δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσουν οι εντάσεις στην ζωή. Από την άλλη, όσο μεγαλώνω ,δεν έχω αναστολές στο να κάνω πράγματα που θέλω ή δεν θέλω να κάνω. Υπάρχει μια ελευθερία έκφρασης που δεν μπερδεύει την σκηνή με την ζωή. Στην σκηνή μπορείς να είσαι πιο ελεύθερος και να μιλήσεις με έναν τρόπο πιο γενναιόδωρο κι αυτό περνάει και στην ζωή σου ,αλλά είναι καθαρά θέμα ηλικίας. Όσο περνάνε τα χρόνια ,τόσο το λιγότερο θέλεις να αναλώνεσαι σε εντάσεις και σε πράγματα που δεν θέλεις να κάνεις και το χιούμορ βοηθάει λιγάκι. Τελειώνοντας την συνέντευξη μας ,θα ήθελα να μου πείτε πώς προβλέπεται η ζωή του Γιώργου Χατζηπαύλου για το άμεσο μέλλον; Δεν έχω ιδέα... Έχω προγραμματισμένη περιοδεία στην επαρχία και στην Κύπρο, θα είμαι στο Nostos Summer Festival  στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το φθινόπωρο θα ξανακάνω περιοδεία με την παράσταση "Τάιμινγκ" και μετά ακολουθεί άλλη μία περιοδεία στην Ελλάδα με τον Άγγλο κωμικό , Alistair Barrie. Τον Δεκέμβρη θα είμαι πάλι στο Μέγαρο Μουσικής με τις παραστάσεις stand-up comedy για παιδιά και τον Ιανουάριο θα συνεχίσω πάλι το "Τάιμινγκ".

«ΤΑΙΜΙΝΓΚ»-Γιώργος Χατζηπαύλου: SOLD OUT ΚΑΙ 2 EXTRA ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ!

Ο Γιώργος Χατζηπαύλου επιστρέφει στις 19 Ιανουαρίου και για 4 μόνο παραστάσεις στην κεντρική σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης με την νέα stand-up comedy παράστασή του, η οποία έχει τον τίτλο «Τάιμινγκ». Η σωστή στιγμή Στο «Τάιμινγκ» ο Γιώργος Χατζηπαύλου αναζητά, εντοπίζει και καταγράφει όλα τα αστεία και παράλογα που υπάρχουν, τόσο στις μικρές όσο και στις μεγάλες στιγμές της ζωής μας σήμερα. Όλα όσα ζούμε, όσα βλέπουμε και όσα σκεφτόμαστε, λογικά ή παράλογα, σημαντικά ή ασήμαντα σατιρίζονται με καταιγιστικό ρυθμό. Αυτή η παράσταση stand-up κωμωδίας έχει στόχο να αποκαλύψει πώς μπορεί ο καθένας να εντοπίσει τη σημαντικότερη μέρα της ζωής του αλλά κυρίως να συγχρονιστεί μαζί της! Ταυτότητα παράστασης Τάιμινγκ Stand up comedy - Γιώργος Χατζηπαύλου Πού: Στην Κεντρική σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ.: 210 3418550, www.mcf.gr Πότε: 19 και 26 Ιανουαρίου, 2 και 9 Φεβρουαρίου, στις 21:00 Εισιτήρια: 10 € (προπώληση), 12 € (ταμείο) Προπώληση: Ηλεκτρονικά στο www.ticketservices.gr και στο www.mcf.gr  Τηλεφωνικά στο 210 3418550Παραγωγή/Οργάνωση: Αλέξανδρος Ζώης Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου- We Will Πηγή: CheckinArt art&culture magazine   Διαβάστε εδώ τι είχε πει ο Γιώργος Χατζηπαύλου σε προηγούμενη συνέντευξή του στο maxmag! Read the full article

[otconfessions]

Όχι ο γιος μου.

Στα σεμινάρια που ��άνω, ρωτάω πάντα τους γονείς ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι τους φόβοι σχετικά με το σεξ και τα παιδιά τους. Σχεδόν όλοι οι γονείς κοριτσιών ανησυχούν για την σεξουαλική παρενόχληση και για το τι μπορούν να κάνουν ώστε η κόρη τους να μη γίνει θύμα. Σχεδόν όλοι οι γονείς αγοριών δεν ανησυχούν για το τι μπορούν να κάνουν ώστε ο γιος τους να μην γίνει εν δυνάμει θύτης.

Μπορώ να σας πω πως σαν μητέρα αγοριών, αυτός είναι ένας απο τους μεγαλύτερους φόβους μου.

Επειδή για κάθε ένα κορίτσι που έχει δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση απο κάποιο αγόρι, υπάρχει ένα αγόρι που έχει πράξει μια σεξουαλική παρενόχληση προς ένα κορίτσι. Κανείς δεν θέλει να σκεφτεί ότι ο γιος του θα μπορούσε να είναι αυτό το άτομο. Και φυσικά κανείς δεν θέλει να μιλήσει για το πως μπορούμε να βοηθήσουμε τα αγόρια μας ώστε να μην γίνουν αυτό το άτομο. Εγώ όμως θέλω.

Αυτά εδώ είναι κάποια πράγματα που προσπαθώ να περάσω στους γιους μου. (Τα παιδιά μου είναι ευλογημένα με πολλά σημαντικά ανδρικά πρότυπα στην διάρκεια της ζωής τους και θα μπορούσα να μιλάω για τις ώρες για το πόσο σημαντικος είναι ο ανδρικός ρόλος ως μέντορας στην ζωή ενός αγοριού.) Αυτή η συζήτηση όμως έχει να κάνει με το τι μπορεί να κάνει κάθε γονιός, ειδικά οι μητέρες, άμεσα στο τώρα.

ΆΓΓΙΖΕΤΕ ΤΟΥΣ Δεν αγγίζουμε τ'αγόρια αρκετά. Κυνηγιόμαστε μαζί τους, παλεύουμε μαζί τους και σε κάποιο σημείο απλά σταματάμε να τα αγγίζουμε με τρυφερό τρόπο. Συνήθως αυτό ορίζεται κάπου στην εφηβεία. Μην με παρεξηγήσετε. Ξέρω απο πρώτο χέρι πόσο δύσκολο είναι να κάνεις "αγκαλίτσες" μ'ένα ευερέθιστο γεμάτο ορμόνες έφηβο. Αυτή είναι η στιγμή που το χρειάζονται περισσότερο όμως. Χρειάζεται να τους γνωρίσουμε την χαρά, την ομορφιά, την άνεση, την απελευθέρωση του να βρεθούν μέσα σ'ένα τρυφερό χάδι. Χρειάζεται να τους μάθουμε πως μπορεί να συμβεί αυτό, ώστε να μπορούν κι οι ίδιοι να το προσφέρουν στο μέλλον.

ΔΙΑΤΗΡΕΙΣΤΕ ΕΝΑΝ ΚΩΔΙΚΑ ΗΘΙΚΗΣ. Όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη να γνωρίζουν τους κανόνες. Τα αγόρια μας χρειάζονται να έρθουν κοντά με την ιδέα οτι τα ίδια, είναι βαθιά στον πυρήνα τους, καλά κι αξιοπρεπή. Κι ικανά κι άξια. Και πάνω απ'όλα οτι ανήκουν κάπου. Ανήκουν σε μια οικογένεια. Όπως ακριβώς όταν είσαι μέρος ενός συνόλου χρειάζεται να λειτουργείς μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο συμπεριφοράς έτσι και στην οικογένεια. Ένας κώδικας ηθικής μπορεί πάντα να οριστεί απο εσάς, το καλύτερο όμως είναι όταν προκύτει απο ολό��ληρη την οικογένεια συλλογικά. Κάποια σημεία του κώδικα ηθικής της δικής μας οικογένειας είναι: *Το σπίτι είναι ένα ασφαλές μέρος για όλους μας. *Ποτέ δεν αγγίζουμε ο ένας τον άλλον με βία. *Αγωνιζόμαστε δίκαια και με σεβασμό. *Δεν ντροπιάζουμε κανέναν και τιμάμε τα λάθη. *Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για ότι είναι δικό μας. Πράξεις, λέξεις, κορμί, υπάρχοντα.

ΚΑΛΕΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥΣ. Για τον οποιοσδήποτε έχει πατήσει το πόδι του στο σπίτι μας ποτέ ήταν αναγκαίο να τηρήσει αυτόν τον κώδικα επίσης. Κι αν δεν το πράξουν ή δεν το θέλουν είναι στο χέρι μου να τους βοηθήσω να το κάνουν. Μη φοβηθείτε να το καταδείξετε και στους φίλους του γιου σας που η συμπεριφορά τους δεν είναι αρκετά καλή. Ο γιος σας θα χρειαστεί να το κάνει αυτό αρκετές φορές στο μέλλον. (Ένας Θεός ξέρει σε πόσες άθλιες συμπεριφορές θα γίνει μάρτυρας μεγαλώνοντας τις οποίες θα χρειαστεί να τις κατανομάσει και να τις αποσυνθέσει.) Οπότε κι έχει ανάγκη να το δει να συμβαίνει στην πράξη για να κατανοήσει πως θα το κάνει και ο ίδιος μελλοντικά. Η δυνατή παρουσία μας, πλαι στα παιδιά μας είναι κάτι το τόσο σημαντικό στην εποχή που ζούμε, ώστε να καταφέρουμε τελικά ν'αλλάξουμε τις παγιωμένες κοινωνικές νόρμες των φύλλων.

ΜΑΘΕΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥΣ. Μαθαίνουμε στις κόρες μας πως να φτιάχνουν τα μαλλιά τους, το μακιγιάζ τους, τα νύχια τους. Τους αγοράζουμε καλλυντικά και τις ενθαρρύνουμε να αυτοφροντίζονται μέσα απο αυτά και υπο την επιρροή των αποδεκτών προτύπων ομορφιάς. (Σημείωση: δεν μου αρέσει καθόλου ως μορφή αυτοφροντίδας για τα κορίτσια μας αλλά είναι άλλη συζήτηση). Δυστυχώς όμως αγνοούμε αληθινές μορφές αυτοφροντίδας των αγοριών μας. Μπορείτε να τους μάθετε την χαρά της φροντίδας του κορμιού τους, την χαρά να τροφοδοτούν αυτό το κορμί με θρεπτικό φαγητό, να του επιτρέπουν να έχει την ξεκούραση που χρειάζεται. Να το φροντίζουν και με μασαζ και με χαλαρωτικά μπάνια και με ασκήσεις γιογκα. Γιατ ί αυτό; Επειδή ένας νέος που γνωρίζει πόσο καλά μπορεί να νιώσει μέσα στο σώμα του, είναι πιο πιθανό να γίνει ένας συνειδητοποιημένος, τρυφερός εραστής που τον ενδιαφέρει η κοινή απόλαυση με την σύντροφο του. Επίσης επειδή αν το γνωρίζει είναι περισσότερο πιθανό ν'αποφύγει εξαρτήσεις που επηρεάζουν το κορμί του όπως το αλκοολ και τα ναρκωτικά.

ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΤΟΥΣ Όλοι θυμώνουμε και πρόκειται για ένα έντονο συναίσθημα όταν πρέπει να το αντιμετωπίσει κανείς. Χρειάζεται όμως να πάψουμε να φοβόμαστε τον θυμό και χρειάζεται ν'αρχίσουμε να δείχνουμε στους νέους μας πως μπορούν να εξωτερικεύουν τον θυμό τους με ασφαλείς τρόπους. Τρόπους οι οποίοι μπορούν να τους βοηθήσουν να μάθουν κι όχι να βλάψουν. Οφείλουμε να δημιουργήσουμε για εκείνους τον χώρο και τον τρόπο μέσα στον οποίο θα μπορέσουν να εκφράσουν τον θυμό τους. Να τιμήσουν το γεγονός οτι πρόκειται για ενα αληθινό κι αυθεντικό συναίσθημα σημαντικής αξίας. Ένα συναίσθημα το οποίο έχει θετικά να προσφέρει επίσης. Ο υγιής θυμός γεννάει την αλλαγή, ευνοεί την αντίσταση, μας κάνει να προχωράμε. Χρειάζεται όμως πρώτα να το αναγνωρίσουμε. Να το βιώσουμε και μετά να το χρησιμοποιήσουμε. Σταματήστε να λέτε στα αγόρια σας να ηρεμήσουν και δώστε τους εκείνο τον χώρο όπου μπορούν να κρατήσουν τον θυμό τους, όπου μπορούν να τον διαχειριστούν.

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ ΜΙΝΤΙΑ ΠΛΑΙ ΤΟΥΣ. Τα ΜΜΕ έχουν τόσο πολλά για τα οποία χρειάζεται να λογοδοτήσουν. Μέσα σε αυτά είναι και για το πως έχει σχηματιστεί η εικόνα που έχουμε για τις γυναίκες σήμερα. Η υπερσεξουαλοποίηση των γυναικών είναι πολυ συχνά ο πυρήνας ταινιών και διαφημίσεων. Είναι τόσο υψίστης σημασίας να περάσουμε μαζί με τα παιδιά μας αυτόν τον χρόνο που χρειάζεται(επίπονο πολλές φορές) παρακολουθόντας τα μίντια ώστε να τους βοηθήσουμε να δουν πραγματικά τι συμβαίνει. Βοηθήστε τους γιους σας να αναρωτηθούν και να μάθουν να αμφιβάλουν για τον τρόπο όπου η σεξουαλικότητα, οι ρόλοι των φύλων, οι σχέσεις παρουσιάζονται. Να αναρωτηθούν για την ηθική πίσω απ'όλα αυτά και για το αν ταιριάζουν με τις δικές τους προσωπικές αντιλήψεις κι αν επίσης ταιριάζουν με την ηθική του σπιτιού σας. Είναι η βάση για το πως το παιδί σας θα αντιμετωπίσει αργότερα την πορνογραφία. Είναι σημαντικό πάνω απ'όλα να μεγαλώσετε ανθρώπους με κριτική σκέψη.

ΔΕΙΞΤΕ ΤΟΥΣ ΠΟΙΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΣΤΕ. Η χειρότερη συμβουλή που μου δόθηκε ποτέ ήταν να μην δείξω στα παιδιά μου την συναισθηματική/ευάλωτη πλευρά μου. Ευτυχώς την αγνόησα παντελώς αυτην την συμβουλή. Τα παιδιά μου με έχουν δει διαλυμένη, μ'έχουν δει τρελά ερωτευμένη, μ'έχουν δει να ντρέπομαι για τις πράξεις μου. Μ'έχουν δει να παλεύω με άντρες δύο φορές στο μέγεθος μου σε διαγωνισμό και μ'έχουν δει να φρικάρω μόνο με το να αγγίζω ένα μικροσκοπικό σκουλήκι. Με έχουν δει να δουλεύω σκληρά για κάτι που ��ιστέυω, μ'έχουν δει να προσφέρω χωρίς δεύτερη σκέψη, μ'έχουν δει να σπάει η καρδιά μου απο την θλίψη και μ'έχουν δει να σπάει η καρδιά μου απο χαρά.

Κι απ'όλα αυτά έχουν μάθει, πως μια γυναίκα είναι κάτι το καταπληκτικό. Ένα πολυπρόσωπο, βαθιά άγριο, συναισθηματικό, δυνατό, ικανό, ευαίσθητο, όμορφο πλάσμα. Ένα πλάσμα που αξίζει τον σεβασμό, την αναγνώριση, την φροντίδα, την αγάπη, την προσοχή και πάνω απ'όλα την ασφάλεια του. Και γνωρίζουν χωρίς καμία αμφιβολία οτι είναι αρκετά άντρες για να προσφέρουν ακριβώς όλα αυτά.

Lily Isobella.

[epikairocom]

Ενοχλημένος ο Κοτζιάς από διαρροές για τη συζήτηση για την Τουρκία

Περισσότερο από 4 ώρες διήρκεσε η «κλειστή» συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής με αντικείμενο ενημέρωση των μελών της για τις πρόσφατες εξελίξεις στο Αιγαίο, στην Κύπρο αλλά και στην Τουρκία.

Οι δηλώσεις που έγιναν όμως, διαρκούσης της συνεδρίασης, από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, προκάλεσαν την αντίδραση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά ο οποίος, όχι μόνο δεν θέλησε να απαντήσει σε ερωτήσεις που δέχθηκε από δημοσιογράφους, αλλά δεν έκρυψε και την ενόχλησή του για την παραβίαση του απορρήτου της συζήτησης.

«Κάνω τη δουλειά μου. Η δουλειά μου είναι να είμαι σοβαρός και να μη λέω πράγματα που δεν είπα μέσα. Κάποιοι έκαναν δηλώσεις και είπαν πράγματα που δεν είπαν στην επιτροπή», είπε εξερχόμενος της Επιτροπής ο Νίκος Κοτζιάς.

Η Νέα Δημοκρατία

«Είναι λανθασμένη η πολιτική εκτίμηση ότι η Τουρκία ενεργεί με νευρικότητα. Η Τουρκία έχει σταθερές στρατηγικές επιδιώξεις που αυτή τη στιγμή ενισχύονται και ως προς την έκφρασή τους και ως προς την βιαιότητά των διεκδικήσεων της», ανέφερε ο τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ Γιώργος Κουμουτσάκος εξερχόμενος νωρίτερα της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής.

«Εμείς έχουμε κάνει κριτική στην κυβέρνηση, και στην άποψη και στην εκτίμησή της, ότι η Τουρκία είναι μια νευρική δύναμη. Η νευρικότητα είναι ένα στοιχείο παροδικότητας. Η Τουρκία όμως έχει σταθερές στρατηγικές επιδιώξεις οι οποίες, αυτή τη στιγμή, ενισχύονται ως προς την έκφρασή τους και ως προς την βιαιότητα της διεκδίκησης», είπε ο κ. Κουμουτσάκος, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Ο κ. Κουμουτσάκος επισήμανε μεν ότι «η Τουρκία αντιμετωπίζει προβλήματα στο σύνολο της περιοχής», εκτίμησε όμως ότι «η στάση αυτή της Τουρκίας δεν είναι απότοκος μιας νευρικής πολιτικής». «Αυτή είναι μια λάθος εκτίμηση που οδηγεί σε λάθος πολιτικές. Η δική μας εκτίμηση είναι ότι η στάση αυτή της Τουρκίας είναι στρατηγική επιδίωξη», επέμεινε ο τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ.

Αναφορικά με τη στάση της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο, ο κ. Κουμουτσάκος είπε ότι «η Τουρκία καθίσταται ένας αμφισβητίας της διεθνούς νομιμότητας στο σύνολο της Ανατολικής Μεσογείου».

«Αυτό εκδηλώνεται», όπως τόνισε, «με το να παρεμποδίζει την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας».

«Ειδικά στην Κυπριακή Δημοκρατία, και στο Αιγαίο βέβαια, έχουμε κάτι ��νήκουστο. Δηλαδή, καθορισμένες, οριοθετημένες θαλάσσιες ζώνες, σε συμφωνία με τα άλλα κράτη της περιοχής, με παρουσία εταιρειών που έχουν δικαίωμα εξόρυξης, να υφίστανται bullying από την πλευρά της Τουρκίας», είπε ο Γιώργος Κουμουτσάκος και υπογράμμισε ότι «η διεθνής κοινότητα πρέπει πλέον να αντιμετωπίσει το ζήτημα αυτό, όχι απλώς ως θέμα προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου, αλλά ως θέμα προστασίας της διεθνούς νομιμότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο».

Ο τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ υπογράμμισε ότι προφανώς πρέπει να υπάρξουν αντιδράσεις σε διεθνές επίπεδο και ενημερώσεις και τόνισε ότι η ΝΔ θεωρεί πως «δεν λειτούργησαν οι δίαυλοι επικοινωνίας Ελλάδας-Τουρκίας, όπως είχε ειπωθεί μετά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα». «Που είναι αυτοί οι δίαυλοι;», σχολίασε χαρακτηριστικά ο κ. Κουμουτσάκος και τόνισε «δεν λειτούργησαν αυτοί οι δίαυλοι, δύο φορές στα Ίμια και δεν λειτούργησαν και στο θέμα των δύο στρατιωτικών». Οι εξελίξεις αυτές, είπε επίσης ο Τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ, «επιβεβαιώνουν την αρχική μας εκτίμηση ότι η επίσκεψη εκείνη δεν βοήθησε, δεν βελτίωσε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις αλλά τις δηλητηρίασε και τις τραυμάτισε. Όλα άλλωστε τα γεγονότα που ακολούθησαν εκείνη την επίσκεψη το επιβεβαιώνουν».

Για το επεισόδιο στον Έβρο, ο κ. Κουμουτσάκος είπε ότι «δείχνει ένα έλλειμμα λειτουργίας του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, το γεγονός ότι πέρασαν 5 ημέρες μέχρι να πάρει μια καθαρή θέση ο υπουργός Εθνικής Άμυνας». «Σήμερα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας είπε ότι είχαν μπει λίγο στο ελληνοτουρκικό έδαφος και αφού ήταν σε ένα διάδρομο για αντιμετώπιση λαθρομετανάστευσης. Είχαν προηγηθεί δύο ανακοινώσεις, και του ΓΕΣ αλλά και του κ. Κουβέλη, που χρησιμοποιούσαν τον όρο ότι “φέρεται” να έχει γίνει αυτό. Αν το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ενώ συλλαμβάνονται δύο Έλληνες στρατιωτικοί στην ελληνική μεθόριο, χρειάζεται 5 μέρες για να έχει μια εικόνα για το τι έγινε, είναι αντιληπτό ότι υπάρχει μείζον ζήτημα», είπε ο κ. Κουμουτσάκος εξερχόμενος της Επιτροπής.

«Θεωρώ ότι αρχίζει πλέον να αποκτά σταθερό χαρακτήρα η πολιτική ομηρίας που ακολουθεί η Τουρκία. Αυτό συνέβη με τους Γερμανούς, συνέβη με τις ΗΠΑ, συνέβη με τους Ολλανδούς. Αυτή τη στιγμή φαίνεται να υπάρχει μια μεταλλασσόμενη πρακτική ομηρίας που γίνεται εργαλείο εξωτερικής πολιτικής», είπε ο τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ.

Ως προς το κλίμα της συζήτησης στην Επιτροπή, ο κ. Κουμουτσάκος είπε ότι η ΝΔ δεν θεωρεί ότι αυτή η συνεδρίαση ήταν η απάντηση στο αίτημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υπάρξει ενημέρωση από τον υπουργό Εξωτερικών και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας για την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων και τις τελευταίες εξελίξεις. «Εμείς επαναφέραμε το αίτημα μας αυτό για ενημέρωση, διότι έχει μείνει αναπάντητο», είπε ο κ. Κουμουτσάκος προσθέτοντας πάντως ότι ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς έχει προσφερθεί να κάνει ενη��έρωση τις επόμενες ημέρες.

�� Δημοκρατική Συμπαράταξη

Ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Ανδρέας Λοβέρδος είπε ότι κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης έγινε εκτεταμένη ενημέρωση, από τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, για το επεισόδιο με τους δύο στρατιωτικούς. «Εγώ δεν μπορώ να μεταφέρω τίποτε από όσα είπε ο υπουργός. Η συνεδρίαση είναι κεκλεισμένων των θυρών», είπε ο Ανδρέας Λοβέρδος.

Ο κ. Λοβέρδος παρατήρησε πάντως ότι σε επικοινωνία που είχε ο ίδιος και με το στράτευμα και με διπλωματικές πηγές όσα του ελέχθησαν ήταν σύμφωνα με όσα είπε και ο κ. κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ότι δηλαδή, το θέμα θα λυθεί σύντομα. «Το θέμα όμως δεν λύθηκε σύντομα. Εμείς δεν θελήσαμε σε καμία περίπτωση να μεταφέρουμε τις συγκρούσεις μας και στο θέμα αυτό, όμως πέρασαν πέντε ημέρες, τα πράγματα εξελίχθηκαν ανάποδα από αυτά που εκτιμούσε η κυβέρνηση, και αυτό ήταν κάτι που υπογραμμίσαμε», είπε ο Ανδρέας Λοβέρδος.

«Από τη δική μας πλευρά, ανέφερα ότι μολονότι επί τρία χρόνια, είναι διχαστική η κυβέρνηση στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, εμείς στηρίξαμε, και στην εξωτερική πολιτική και στην άμυνα, πλην της επίσκεψης Ερντογάν», είπε ο κ. Λοβέρδος και υπογράμμισε ότι «η επίσκεψη Ερντογάν ήταν πλήρως λανθασμένη, άσχημα προετοιμασμένη και τα άσχημα απόνερα της τα γευόμαστε ακόμα και σήμερα».

«Εντούτοις υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι δεν θέλουν τη στήριξη της αντιπολίτευσης», επέμεινε ο κ. Λοβέρδος για την στάση της κυβέρνησης και πρόσθεσε πως «είτε στο ζήτημα της FYROM, είτε στα ελληνοτουρκικά, είτε στο ζήτημα της Κύπρου, πλην της ενημέρωσης των πολιτικών αρχηγών, μετά την πρόταση του κ. Νίμιτς που κατακερμάτισε το Σκοπιανό, μόνο τότε υπήρξε μια ενημέρωση και σε καμία άλλη φάση».

«Αφού δεν θέλουν όμως συνεννόηση, δεν μπορούν και να νουθετούν την αντιπολίτευση για την ανάγκη ενότητας, όταν μάλιστα θέλουν να επιβάλουν την ενότητα με τους δικούς τους όρους και χωρίς να υπάρχουν οι προϋποθέσεις», είπε ο Ανδρέας Λοβέρδος και υπογράμμισε: «Εμείς δεν έχουμε ιδέα. Τα μαθαίνουμε όλα από πηγές στα υπουργεία και από όσα διαβάζουμε στον Τύπο», είπε ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και πρόσθεσε ότι «όλο αυτό το τρίμηνο των εντάσεων δεν υπήρξε η παραμικρή ενημέρωση».

Επεισόδιο

Με την έναρξη της συνεδρίασης έλαβε χώρα επεισόδιο όταν ο βουλευτής Ηλίας Κασιδιάρης ζήτησε την απομάκρυνση από την αίθουσα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μουσταφά Μουσταφά. Τα μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας ανέφεραν ότι πρέπει να γίνει παρέμβαση στον πρόεδρο της Βουλής για «αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά» του χρυσαυγίτη βουλευτή προκειμένου να υπάρξει θεσμική απάντηση.

«Απαιτεί απύθμενο θράσος οι απολογητές της προδοσίας της Κύπρου ενώπιον μάλιστα του Κυπρίου υπουργού Εξωτερικών να αμφισβητούν τον πατριωτισμό και την ακεραιότητα οποιουδήποτε Έλληνα βουλευτή ιδιαιτέρως δε του Μουσταφά Μουσταφά που κοσμεί το Ελληνικό Κοινοβούλιο όχι μόνο από χθες ή προχθές αλλά από τη δεκαετία του 90.

Και επειδή η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένας από μας αλλά είναι ορκισμένος εχθρός του Κοινοβουλευτισμού και της Δημοκρατίας, εμείς τα κόμματα του Συνταγματικού Τόξου οφείλουμε να προστατέψουμε το Κοινοβούλιο και τη Δημοκρατία. Το θέμα αυτό πρέπει να απασχολήσει τον πρόεδρο της Βουλής και την επιτροπή Δεοντολογίας», δήλωσε ο βουλευτής του Ποταμιού Σπύρος Δανέλλης.

from epikairo.com http://ift.tt/2oNlxix

[kalindafromgreece]

  «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς

Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Έτσι εκεί που περπατάς ανυποψίαστος, να σου και μια τίγρης, που θαρρείς πως θα ανέβει στο πεζοδρόμιο να περπατήσει μαζί σου. Και πριν προλάβεις να αντιληφθείς την… ζωντανή φάρσα που σου ετοίμασε, να σου και μια τεράστια γάτα να σε κοιτάζει θυμίζοντάς σου πώς… τα ζώα δεν είναι εμπόρευμα. Να και ένα ποδήλατο λίγο πιο κάτω, με ανθισμένα λουλούδια, να ανέβεις να πας σε όποια γλυκιά ανάμνηση σου έρθει πρώτα στο μυαλό.

  Πριν τελειώσουν τα λίγα μέτρα της οδού Κορνάρου, που νομίζεις ότι μοσχομυρίζει από τις ζωγραφιστές βουκαμβίλιες, θα δεις μαϊμούδες, σκυλάκια, ψαράκια να κολυμπούν χωρίς να ενοχλούνται από τα αυτοκίνητα, πολλά λουλούδια αλλά και ένα δύτη που καταμεσής του δρόμου βρήκε μια σπηλιά να βουτήξει.

  Και να μου το θυμηθείς πως όταν φύγεις θα ήθελες να είχες και άλλο από αυτόν τον δρόμο που από το τίποτα και τόσο αναπάντεχα μπορεί και να σου άλλαξε τη μέρα.

  Εκεί, αν συναντήσεις μια γυναίκα σκυφτή, με πινέλα να ζωγραφίζει την βουκαμβίλια που της έχει μείνει, να ξέρεις ότι είναι η κ. Βάσω, μην προσπεράσεις, να σταματήσεις να της πεις μια καλή κουβέντα για τον μικρό παράδεισο που φαντάστηκε και θέλει να το μοιραστεί με γείτονες και περαστικούς.

  Η κ. Βάσω, ερασιτέχνης ζωγράφος, από τον Μάιο μέχρι και σήμερα, ζωγραφίζει ακούραστα και καθημερινά την οδό Κορνάρου για να την κάνει όμορφη, να μπορεί όπως λέει να βγαίνει βόλτα με τα σκυλιά της και να μην βλέπει μουτζούρες και ασχήμια αλλά χρώματα και ομορφιά.

Όσοι είχαν βρεθεί στο κέντρο το χειμώνα, ίσως θυμούνται την όψη της οδού Κορνάρου που για μήνες ήταν κλειστή λόγω εργασιών του δήμου. Ο δρόμος δόθηκε στην κυκλοφορία την άνοιξη όμως όσο ανακαινισμένος και να ήταν, δεν έμοιαζε σε τίποτα σε αυτό που η κ. Βάσω έχει δημιουργήσει σε λιγότερο χρόνο, με τα χέρια της.

  Όσο διαρκούσαν οι εργασίες στο δρόμο όπως σημειώνει η κ. Βάσω, ήταν η μόνη που έβγαινε κάθε μέρα και σκούπιζε τις λάσπες και τα χώματα με φτυάρι, αν και την επόμενη ημέρα πάλι η κατάσταση θα ήταν ίδια αφού θα ξεκινούσαν πάλι τα σκαψίματα κτλ.

«Πάω βόλτα με τα σκυλιά μου κάθε μέρα, θέλω να έχω ένα όμορφο περιβάλλον, χαρούμενο. Έβγαινα και ήταν βρώμικα, γεμάτα μουτζούρες. Εφόσον αυτό μπορώ να το διορθώσω γιατί να μην το κάνω. Πάντα έτσι ήμουν, δεν περιμένω από τον άλλον. Ότι περνάει από το χέρι μου και μπορώ να ομορφύνω τη ζωή μου, το κάνω. Μου αρέσει βέβαια και πάρα πολύ που ο κόσμος το δέχεται και του αρέσει»

  Όπως μας λέει, επ’ευκαιρίας της ανακαίνισης του δρόμου, θέλησε και η ίδια να ανακαινίσει το σπίτι της και σκέφτηκε να πιάσει τα πινέλα της, που είχε παρατημένα για πάνω από 25 χρόνια και να ζωγραφίσει κάτι στην πρόσοψη του σπιτιού της. Από ανάγκη δηλαδή όπως εκμυστηρεύεται, αφού δεν είχε χρήματα να διαθέσει σε επαγγελματία να σουβαντίσει και να βάψει το σπίτι, αξιοποίησε το ταλέντο της.

«Παλιά ζωγράφιζα, σαν παιδί, σαν νέα, ζωγράφιζα πολύ στο σπίτι, σε πολύ μικρότερη κλίμακα, σε μπλοκ. Ύστερα έκανα μια παύση, είχα 25 με 30 χρόνια να πιάσω πινέλο. Έχω κάνει κάποιους πίνακες αλλά δεν τους έχω κρατήσει σπίτι μου, τους έχω χαρίσει. Για να πω την αλήθεια βαριέμαι να ζωγραφίζω και για αυτό το είχα αφήσει τόσο χρόνια απλά τώρα έχω το μεράκι να ζωγραφίσω για να ομορφύνω το δρόμο. Τώρα με το να φύγουν τα αυτοκίνητα, να φανούν οι προσόψεις των σπιτιών, σκέφτηκα να ζωγραφίσω, ξεκινώντας αρχικά από το σπίτι μου και από ανάγκη καθώς δεν μπορούσα να διαθέσω χρήματα για να το φτιάξω Ίσως και επειδή έχουν φανεί τα σπίτια και οι άνθρωποι μου παραχωρούν τους τοίχους να ζωγραφίσω και έτσι έχω μεγάλο ταμπλό και μπορώ και εκφράζομαι. Είναι κάτι πρωτόγνωρο για μένα»,

  Η μια ζωγραφιά έφερε την άλλη, οι γείτονες άρχισαν σιγά σιγά να την εμπιστεύονται και στην προτροπή της, να της διαθέσουν τους τοίχους των σπιτιών τους για να ακουμπήσει το μεράκι της, ��ταν όλο και πιο θετικοί.

«Στην αρχή οι γείτονες ήταν δύσπιστοι» θυμάται η κ.Βάσω. «Όλοι έλεγαν ωραία λόγια αλλά δεν τολμούσαν εύκολα να προτείνουν να ζωγραφίσω στον δικό τους σπίτι. Έπειτά όμως όλο και περισσότεροι ήταν δεκτικοί. Μου έλεγαν πόσο τους άρεσαν οι ζωγραφιές και έτσι πρότεινα η ίδια να κάνω το ίδιο έξω από τα σπίτια τους. Να ανοίγω την πόρτα μου και να βλέπω και εγώ απέναντι κάτι όμορφο»

Η ίδια δεν έχει πάει ποτέ σε σχολή ζωγραφικής, δεν έχει κάτσει ποτέ δίπλα σε ένα δάσκαλο να της δείξει το οτιδήποτε. Με αφοπλιστικό τρόπο λέει «δεν χρειάστηκε, πήγα σχολείο, ξέρω γεωμετρία γιατί να μην μπορώ να ζωγραφίσω».

  «Από παιδάκι ζωγραφίζω αλλά δεν έχω πάει ποτέ σε δάσκαλο. Δάσκαλος είναι η εξάσκηση. Δεν θέλει και σκέψη, πήγα σχολείο, ξέρω γεωμετρία; Αν δείτε την πρώτη ζωγραφιά που έκανα στο δρόμο, στο σπίτι μου απέξω και τη συγκρίνετε με τις τελευταίες θα δείτε μεγάλη διαφορά. Ήδη έχω κάνει πρόοδο».

Ποια ήταν η πρώτη ζωγραφιά που έκανε στη ζωή της

«Η πρώτη ζωγραφιά που έφτιαξα στη ζωή μου ήταν ένα κάραβι που μου έμαθε ο πατέρας μου να το φτιάχνω. Την πλώρη του καραβιού και πώς φαίνεται από μπροστά, ένα σκίτσο ήταν το πρώτο που έκανα. Ο πατέρας μου δεν γνώριζε ζωγραφική αλλά του άρεσε η θάλασσα».

Τη ρωτάμε αν έχει μετανιώσει που δεν ασχολήθηκε περισσότερο με τη ζωγραφική

«Όχι δεν θα ήθελα. Προτιμώ όπως τώρα που το κάνω ως χόμπι, όσο θέλω και ότι θέλω, όποτε θέλω. Δεν θα μου άρεσε αυτό που αγαπώ να το είχα επάγγελμα, να έπρεπε να κάνω ένα κομμάτι για να πληρωθώ και να ζήσω. Όλα αυτά τα χρόνια έχω ζωγραφίσει από όλα, το λιγότερο προσωπογραφίες το περισσότερο τοπία. Δεν μου άρεσε πολύ να ζωγραφίζω λουλούδια αλλά πώς τα φέρνει η ζωή και τώρα….» λέει γελώντας.

  Μια ζωγραφιά για την οποία είναι περήφανη;

«Μου αρέσει η τίγρης αν και έχει ελαττώματα που εκείνη λέει γνωρίζει και τα βλέπει. Φέτος επίσης ζωγράφισα μια πορτοκαλιά στην οποία έβαλα πολλά πουλιά και από κάτω πολλές κότες… »«Γενικά έχω πειραματιστεί στην ζωγραφική με αφηρημένη τέχνη, ή πιο εσωτερικά να δηλώσω το άγχος κτλ. αλλά τα έχω βαρεθεί. Από μόνη της η ζωή είναι αρκετά μαύρη, δεν θέλω να ζωγραφίζω εξπρεσιονιστικά. Θέλω η ζωγραφική να μου ομορφαίνει την διάθεση, απλά και όμορφα».

  Στην οδό Κορνάρου, πώς διαλέγει τι θα ζωγραφίσει;

«Ανάλογα με το σπίτι σκέφτομαι τι ταιριάζει. Όπως στον μπλε τοίχο που ζωγράφισα ψαράκια, ή σε ένα σπίτι ζωγράφισα μαϊμού γιατί τα δέντρα θυμίζουν λίγο ζούγκλα»

Όταν ξεκίνησε το εγχείρημά της η κ. Βάσω, κάθε ζωγραφιά απαιτούσε γύρω στις 5 μέρες, μετά όμως από τόσο καιρό εξάσκησης στην οδό Κορνάρου, οι γραμμές και τα χρ��ματα σμίγουν το πολύ μέσα σε 3 ημέρες μέχρι η έμπνευσή της να αποτυπωθεί σε δημόσια θέα.

Ο κόσμος στην αρχή ήταν δύσπιστος και ως προς το πόσο θα «αντέξουν» οι ζωγραφιές πριν κάποιοι τις χαλάσουν για να γράψουν στην καλύτερη περίπτωση ένα σύνθημα ή στη χειρότερη για να επιβάλουν την διαμαρτυρόμενη μουτζούρα τους. Όμως και η ίδια η κ. Βάσω έχει μείνει έκπληκτη με το πόσο πολύ οι νέοι κυρίως σέβονται τα δημιουργήματά της.

«Όλοι μου έλεγαν στην αρχή ότι διάφοροι θα μουτζουρώνουν τους τοίχους και θα χαλάσουν τις ζωγραφιές οπότε και εγώ ξεκίνησα με την λογική ότι τις όποιες φθορές θα τις αποκαθιστώ αμέσως με το πινελάκι μου. Η ζωγραφική ούτως ή άλλως είναι εφήμερη. Ιδίως στο δρόμο το κάνεις ξέροντας ότι ύστερα από μερικούς μήνες μπορεί να μην υπάρχει. Όμως ο κόσμος το σέβεται. Οι νεαροί εδώ το χαίρονται και παρόλο που λίγα μέτρα πιο πάνω υπάρχουν συνθήματα και μουτζούρες, εδώ το σέβονται».

  Κάποια στιγμή, όπως σημειώνει «ίσως κάποιος επιχειρήσει να κάνει κάτι ανάλογο. Δεν είναι κάτι σπουδαίο αυτό που έκανα, απλά τόλμησα. Γιατί να μην το κάνει και κάποιος άλλος στην γειτονιά του»… «Μου έχουν ζητήσει να τους ζωγραφίσω μέσα σε σπίτια αλλά δεν θέλω, εγώ θέλω να ζωγραφίσω και να περνάει ο κόσμος να τα βλέπει και να χαίρεται. Γιατί να είναι οι ζωγραφιές μόνο μέσα σε σπίτια, δεν είναι εγωιστικό αλλά γιατί να δημιουργούνται για να τις βλέπουν λίγοι».

Με αυτό το πνεύμα η κ. Βάσω αναρωτιέται γιατί άνθρωποι που ασχολούνται με την ζωγραφική δεν διαθέτουν την τέχνη τους δημόσια.

«Οι νέοι, οι γκραφιτάδες, οι αρχιτέκτοντες ή στις σχολές που ζωγραφίζουν γιατί δεν κάνουν κάτι έξω στην πόλη παρά κάνουν μαθήματα μόνο στο χαρτί τους, μόνο στο τελάρο τους. Βγες να κάνεις έναν άσχημο τοίχο να τον κάνεις όμορφο. Και εγώ δεν ήξερα τι χαρά θα πάρω και τη δύναμη από τον κόσμο. Επίσης εξελίσσομαι, οι ζωγραφιές μου είναι όλο και καλύτερες».

Πολλοί της ζητάνε να ζωγραφίσει σε τοίχους στο εσωτερικό του σπιτιού τους όμως η ίδια δεν φαίνεται πολύ δεκτική σε αυτό καθώς όπως λέει την κατά παραγγελία ζωγραφική την αισθάνεται ως πίεση.

«Θέλω να είμαι τελείως ελεύθερη να κάνω ότι θέλω, χωρίς καμία κριτική ή παρέμβαση. Όπως κάνει ο γκραφιτάς που μεσα στην νύχτα πάει και μπογιατίζει, έτσι θέλω και εγώ».. «Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί αυτό αλλά η κριτική του κόσμου δεν με ενδιαφέρει. Μου αρέσει που μου λένε καλά λόγια, μου έχει δώσει μεγάλη ώθηση. Μου αρέσει το όμορφο αυτό είναι όλο»

(εδώ, δίπλα σε μουτζούρες και συνθήματα η βουκαμβίλια της κ. Βάσως στέκεται επιβλητική)

  Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μο��ράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

[eclecticstarlightblogger]

  «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς

Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Έτσι εκεί που περπατάς ανυποψίαστος, να σου και μια τίγρης, που θαρρείς πως θα ανέβει στο πεζοδρόμιο να περπατήσει μαζί σου. Και πριν προλάβεις να αντιληφθείς την… ζωντανή φάρσα που σου ετοίμασε, να σου και μια τεράστια γάτα να σε κοιτάζει θυμίζοντάς σου πώς… τα ζώα δεν είναι εμπόρευμα. Να και ένα ποδήλατο λίγο πιο κάτω, με ανθισμένα λουλούδια, να ανέβεις να πας σε όποια γλυκιά ανάμνηση σου έρθει πρώτα στο μυαλό.

  Πριν τελειώσουν τα λίγα μέτρα της οδού Κορνάρου, που νομίζεις ότι μοσχομυρίζει από τις ζωγραφιστές βουκαμβίλιες, θα δεις μαϊμούδες, σκυλάκια, ψαράκια να κολυμπούν χωρίς να ενοχλούνται από τα αυτοκίνητα, πολλά λουλούδια αλλά και ένα δύτη που καταμεσής του δρόμου βρήκε μια σπηλιά να βουτήξει.

  Και να μου το θυμηθείς πως όταν φύγεις θα ήθελες να είχες και άλλο από αυτόν τον δρόμο που από το τίποτα και τόσο αναπάντεχα μπορεί και να σου άλλαξε τη μέρα.

  Εκεί, αν συναντήσεις μια γυναίκα σκυφτή, με πινέλα να ζωγραφίζει την βουκαμβίλια που της έχει μείνει, να ξέρεις ότι είναι η κ. Βάσω, μην προσπεράσεις, να σταματήσεις να της πεις μια καλή κουβέντα για τον μικρό παράδεισο που φαντάστηκε και θέλει να το μοιραστεί με γείτονες και περαστικούς.

  Η κ. Βάσω, ερασιτέχνης ζωγράφος, από τον Μάιο μέχρι και σήμερα, ζωγραφίζει ακούραστα και καθημερινά την οδό Κορνάρου για να την κάνει όμορφη, να μπορεί όπως λέει να βγαίνει βόλτα με τα σκυλιά της και να μην βλέπει μουτζούρες και ασχήμια αλλά χρώματα και ομορφιά.

Όσοι είχαν βρεθεί στο κέντρο το χειμώνα, ίσως θυμούνται την όψη της οδού Κορνάρου που για μήνες ήταν κλειστή λόγω εργασιών του δήμου. Ο δρόμος δόθηκε στην κυκλοφορία την άνοιξη όμως όσο ανακαινισμένος και να ήταν, δεν έμοιαζε σε τίποτα σε αυτό που η κ. Βάσω έχει δημιουργήσει σε λιγότερο χρόνο, με τα χέρια της.

  Όσο διαρκούσαν οι εργασίες στο δρόμο όπως σημειώνει η κ. Βάσω, ήταν η μόνη που έβγαινε κάθε μέρα και σκούπιζε τις λάσπες και τα χώματα με φτυάρι, αν και την επόμενη ημέρα πάλι η κατάσταση θα ήταν ίδια αφού θα ξεκινούσαν πάλι τα σκαψίματα κτλ.

«Πάω βόλτα με τα σκυλιά μου κάθε μέρα, θέλω να έχω ένα όμορφο περιβάλλον, χαρούμενο. Έβγαινα και ήταν βρώμικα, γεμάτα μουτζούρες. Εφόσον αυτό μπορώ να το διορθώσω γιατί να μην το κάνω. Πάντα έτσι ήμουν, δεν περιμένω από τον άλλον. Ότι περνάει από το χέρι μου και μπορώ να ομορφύνω τη ζωή μου, το κάνω. Μου αρέσει βέβαια και πάρα πολύ που ο κόσμος το δέχεται και του αρέσει»

  Όπως μας λέει, επ’ευκαιρίας της ανακαίνισης του δρόμου, θέλησε και η ίδια να ανακαινίσει το σπίτι της και σκέφτηκε να πιάσει τα πινέλα της, που είχε παρατημένα για πάνω από 25 χρόνια και να ζωγραφίσει κάτι στην πρόσοψη του σπιτιού της. Από ανάγκη δηλαδή όπως εκμυστηρεύεται, αφού δεν είχε χρήματα να διαθέσει σε επαγγελματία να σουβαντίσει και να βάψει το σπίτι, αξιοποίησε το ταλέντο της.

«Παλιά ζωγράφιζα, σαν παιδί, σαν νέα, ζωγράφιζα πολύ στο σπίτι, σε πολύ μικρότερη κλίμακα, σε μπλοκ. Ύστερα έκανα μια παύση, είχα 25 με 30 χρόνια να πιάσω πινέλο. Έχω κάνει κάποιους πίνακες αλλά δεν τους έχω κρατήσει σπίτι μου, τους έχω χαρίσει. Για να πω την αλήθεια βαριέμαι να ζωγραφίζω και για αυτό το είχα αφήσει τόσο χρόνια απλά τώρα έχω το μεράκι να ζωγραφίσω για να ομορφύνω το δρόμο. Τώρα με το να φύγουν τα αυτοκίνητα, να φανούν οι προσόψεις των σπιτιών, σκέφτηκα να ζωγραφίσω, ξεκινώντας αρχικά από το σπίτι μου και από ανάγκη καθώς δεν μπορούσα να διαθέσω χρήματα για να το φτιάξω Ίσως και επειδή έχουν φανεί τα σπίτια και οι άνθρωποι μου παραχωρούν τους τοίχους να ζωγραφίσω και έτσι έχω μεγάλο ταμπλό και μπορώ και εκφράζομαι. Είναι κάτι πρωτόγνωρο για μένα»,

  Η μια ζωγραφιά έφερε την άλλη, οι γείτονες άρχισαν σιγά σιγά να την εμπιστεύονται και στην προτροπή της, να της διαθέσουν τους τοίχους των σπιτιών τους για να ακουμπήσει το μεράκι της, ήταν όλο και πιο θετικοί.

«Στην αρχή οι γείτονες ήταν δύσπιστοι» θυμάται η κ.Βάσω. «Όλοι έλεγαν ωραία λόγια αλλά δεν τολμούσαν εύκολα να προτείνουν να ζωγραφίσω στον δικό τους σπίτι. Έπειτά όμως όλο και περισσότεροι ήταν δεκτικοί. Μου έλεγαν πόσο τους άρεσαν οι ζωγραφιές και έτσι πρότεινα η ίδια να κάνω το ίδιο έξω από τα σπίτια τους. Να ανοίγω την πόρτα μου και να βλέπω και εγώ απέναντι κάτι όμορφο»

Η ίδια δεν έχει πάει ποτέ σε σχολή ζωγραφικής, δεν έχει κάτσει ποτέ δίπλα σε ένα δάσκαλο να της δείξει το οτιδήποτε. Με αφοπλιστικό τρόπο λέει «δεν χρειάστηκε, πήγα σχολείο, ξέρω γεωμετρία γιατί να μην μπορώ να ζωγραφίσω».

  «Από παιδάκι ζωγραφίζω αλλά δεν έχω πάει ποτέ σε δάσκαλο. Δάσκαλος είναι η εξάσκηση. Δεν θέλει και σκέψη, πήγα σχολείο, ξέρω γεωμετρία; Αν δείτε την πρώτη ζωγραφιά που έκανα στο δρόμο, στο σπίτι μου απέξω και τη συγκρίνετε με τις τελευταίες θα δείτε μεγάλη διαφορά. Ήδη έχω κάνει πρόοδο».

Ποια ήταν η πρώτη ζωγραφιά που έκανε στη ζωή της

«Η πρώτη ζωγραφιά που έφτιαξα στη ζωή μου ήταν ένα κάραβι που μου έμαθε ο πατέρας μου να το φτιάχνω. Την πλώρη του καραβιού και πώς φαίνεται από μπροστά, ένα σκίτσο ήταν το πρώτο που έκανα. Ο πατέρας μου δεν γνώριζε ζωγραφική αλλά του άρεσε η θάλασσα».

Τη ρωτάμε αν έχει μετανιώσει που δεν ασχολήθηκε περισσότερο με τη ζωγραφική

«Όχι δεν θα ήθελα. Προτιμώ όπως τώρα που το κάνω ως χόμπι, όσο θέλω και ότι θέλω, όποτε θέλω. Δεν θα μου άρεσε αυτό που αγαπώ να το είχα επάγγελμα, να έπρεπε να κάνω ένα κομμάτι για να πληρωθώ και να ζήσω. Όλα αυτά τα χρόνια έχω ζωγραφίσει από όλα, το λιγότερο προσωπογραφίες το περισσότερο τοπία. Δεν μου άρεσε πολύ να ζωγραφίζω λουλούδια αλλά πώς τα φέρνει η ζωή και τώρα….» λέει γελώντας.

  Μια ζωγραφιά για την οποία είναι περήφανη;

«Μου αρέσει η τίγρης αν και έχει ελαττώματα που εκείνη λέει γνωρίζει και τα βλέπει. Φέτος επίσης ζωγράφισα μια πορτοκαλιά στην οποία έβαλα πολλά πουλιά και από κάτω πολλές κότες… »«Γενικά έχω πειραματιστεί στην ζωγραφική με αφηρημένη τέχνη, ή πιο εσωτερικά να δηλώσω το άγχος κτλ. αλλά τα έχω βαρεθεί. Από μόνη της η ζωή είναι αρκετά μαύρη, δεν θέλω να ζωγραφίζω εξπρεσιονιστικά. Θέλω η ζωγραφική να μου ομορφαίνει την διάθεση, απλά και όμορφα».

  Στην οδό Κορνάρου, πώς διαλέγει τι θα ζωγραφίσει;

«Ανάλογα με το σπίτι σκέφτομαι τι ταιριάζει. Όπως στον μπλε τοίχο που ζωγράφισα ψαράκια, ή σε ένα σπίτι ζωγράφισα μαϊμού γιατί τα δέντρα θυμίζουν λίγο ζούγκλα»

Όταν ξεκίνησε το εγχείρημά της η κ. Βάσω, κάθε ζωγραφιά απαιτούσε γύρω στις 5 μέρες, μετά όμως από τόσο καιρό εξάσκησης στην οδό Κορνάρου, οι γραμμές και τα χρώματα σμίγουν το πολύ μέσα σε 3 ημέρες μέχρι η έμπνευσή της να αποτυπωθεί σε δημόσια θέα.

Ο κόσμος στην αρχή ήταν δύσπιστος και ως προς το πόσο θα «αντέξουν» οι ζωγραφιές πριν κάποιοι τις χαλάσουν για να γράψουν στην καλύτερη περίπτωση ένα σύνθημα ή στη χειρότερη για να επιβάλουν την διαμαρτυρόμενη μουτζούρα τους. Όμως και η ίδια η κ. Βάσω έχει μείνει έκπληκτη με το πόσο πολύ οι νέοι κυρίως σέβονται τα δημιουργήματά της.

«Όλοι μου έλεγαν στην αρχή ότι διάφοροι θα μουτζουρώνουν τους τοίχους και θα χαλάσουν τις ζωγραφιές οπότε και εγώ ξεκίνησα με την λογική ότι τις όποιες φθορές θα τις αποκαθιστώ αμέσως με το πινελάκι μου. Η ζωγραφική ούτως ή άλλως είναι εφήμερη. Ιδίως στο δρόμο το κάνεις ξέροντας ότι ύστερα από μερικούς μήνες μπορεί να μην υπάρχει. Όμως ο κόσμος το σέβεται. Οι νεαροί εδώ το χαίρονται και παρόλο που λίγα μέτρα πιο πάνω υπάρχουν συνθήματα και μουτζούρες, εδώ το σέβονται».

  Κάποια στιγμή, όπως σημειώνει «ίσως κάποιος επιχειρήσει να κάνει κάτι ανάλογο. Δεν είναι κάτι σπουδαίο αυτό που έκανα, απλά τόλμησα. Γιατί να μην το κάνει και κάποιος άλλος στην γειτονιά του»… «Μου έχουν ζητήσει να τους ζωγραφίσω μέσα σε σπίτια αλλά δεν θέλω, εγώ θέλω να ζωγραφίσω και να περνάει ο κόσμος να τα βλέπει και να χαίρεται. Γιατί να είναι οι ζωγραφιές μόνο μέσα σε σπίτια, δεν είναι εγωιστικό αλλά γιατί να δημιουργούνται για να τις βλέπουν λίγοι».

Με αυτό το πνεύμα η κ. Βάσω αναρωτιέται γιατί άνθρωποι που ασχολούνται με την ζωγραφική δεν διαθέτουν την τέχνη τους δημόσια.

«Οι νέοι, οι γκραφιτάδες, οι αρχιτέκτοντες ή στις σχολές που ζωγραφίζουν γιατί δεν κάνουν κάτι έξω στην πόλη παρά κάνουν μαθήματα μόνο στο χαρτί τους, μόνο στο τελάρο τους. Βγες να κάνεις έναν άσχημο τοίχο να τον κάνεις όμορφο. Και εγώ δεν ήξερα τι χαρά θα πάρω και τη δύναμη από τον κόσμο. Επίσης εξελίσσομαι, οι ζωγραφιές μου είναι όλο και καλύτερες».

Πολλοί της ζητάνε να ζωγραφίσει σε τοίχους στο εσωτερικό του σπιτιού τους όμως η ίδια δεν φαίνεται πολύ δεκτική σε αυτό καθώς όπως λέει την κατά παραγγελία ζωγραφική την αισθάνεται ως πίεση.

«Θέλω να είμαι τελείως ελεύθερη να κάνω ότι θέλω, χωρίς καμία κριτική ή παρέμβαση. Όπως κάνει ο γκραφιτάς που μεσα στην νύχτα πάει και μπογιατίζει, έτσι θέλω και εγώ».. «Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί αυτό αλλά η κριτική του κόσμου δεν με ενδιαφέρει. Μου αρέσει που μου λένε καλά λόγια, μου έχει δώσει μεγάλη ώθηση. Μου αρέσει το όμορφο αυτό είναι όλο»

(εδώ, δίπλα σε μουτζούρες και συνθήματα η βουκαμβίλια της κ. Βάσως στέκεται επιβλητική)

  Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

[thoughtfullyblogger]

  «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς

Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Έτσι εκεί που περπατάς ανυποψίαστος, να σου και μια τίγρης, που θαρρείς πως θα ανέβει στο πεζοδρόμιο να περπατήσει μαζί σου. Και πριν προλάβεις να αντιληφθείς την… ζωντανή φάρσα που σου ετοίμασε, να σου και μια τεράστια γάτα να σε κοιτάζει θυμίζοντάς σου πώς… τα ζώα δεν είναι εμπόρευμα. Να και ένα ποδήλατο λίγο πιο κάτω, με ανθισμένα λουλούδια, να ανέβεις να πας σε όποια γλυκιά ανάμνηση σου έρθει πρώτα στο μυαλό.

  Πριν τελειώσουν τα λίγα μέτρα της οδού Κορνάρου, που νομίζεις ότι μοσχομυρίζει από τις ζωγραφιστές βουκαμβίλιες, θα δεις μαϊμούδες, σκυλάκια, ψαράκια να κολυμπούν χωρίς να ενοχλούνται από τα αυτοκίνητα, πολλά λουλούδια αλλά και ένα δύτη που καταμεσής του δρόμου βρήκε μια σπηλιά να βουτήξει.

  Και να μου το θυμηθείς πως όταν φύγεις θα ήθελες να είχες και άλλο από αυτόν τον δρόμο που από το τίποτα και τόσο αναπάντεχα μπορεί και να σου άλλαξε τη μέρα.

  Εκεί, αν συναντήσεις μια γυναίκα σκυφτή, με πινέλα να ζωγραφίζει την βουκαμβίλια που της έχει μείνει, να ξέρεις ότι είναι η κ. Βάσω, μην προσπεράσεις, να σταματήσεις να της πεις μια καλή κουβέντα για τον μικρό παράδεισο που φαντάστηκε και θέλει να το μοιραστεί με γείτονες και περαστικούς.

  Η κ. Βάσω, ερασιτέχνης ζωγράφος, από τον Μάιο μέχρι και σήμερα, ζωγραφίζει ακούραστα και καθημερινά την οδό Κορνάρου για να την κάνει όμορφη, να μπορεί όπως λέει να βγαίνει βόλτα με τα σκυλιά της και να μην βλέπει μουτζούρες και ασχήμια αλλά χρώματα και ομορφιά.

Όσοι είχαν βρεθεί στο κέντρο το χειμώνα, ίσως θυμούνται την όψη της οδού Κορνάρου που για μήνες ήταν κλειστή λόγω εργασιών του δήμου. Ο δρόμος δόθηκε στην κυκλοφορία την άνοιξη όμως όσο ανακαινισμένος και να ήταν, δεν έμοιαζε σε τίποτα σε αυτό που η κ. Βάσω έχει δημιουργήσει σε λιγότερο χρόνο, με τα χέρια της.

  Όσο διαρκούσαν οι εργασίες στο δρόμο όπως σημειώνει η κ. Βάσω, ήταν η μόνη που έβγαινε κάθε μέρα και σκούπιζε τις λάσπες και τα χώματα με φτυάρι, αν και την επόμενη ημέρα πάλι η κατάσταση θα ήταν ίδια αφού θα ξεκινούσαν πάλι τα σκαψίματα κτλ.

«Πάω βόλτα με τα σκυλιά μου κάθε μέρα, θέλω να έχω ένα όμορφο περιβάλλον, χαρούμενο. Έβγαινα και ήταν βρώμικα, γεμάτα μουτζούρες. Εφόσον αυτό μπορώ να το διορθώσω γιατί να μην το κάνω. Πάντα έτσι ήμουν, δεν περιμένω από τον άλλον. Ότι περνάει από το χέρι μου και μπορώ να ομορφύνω τη ζωή μου, το κάνω. Μου αρέσει βέβαια και πάρα πολύ που ο κόσμος το δέχεται και του αρέσει»

  Όπως μας λέει, επ’ευκαιρίας της ανακαίνισης του δρόμου, θέλησε και η ίδια να ανακαινίσει το σπίτι της και σκέφτηκε να πιάσει τα πινέλα της, που είχε παρατημένα για πάνω από 25 χρόνια και να ζωγραφίσει κάτι στην πρόσοψη του σπιτιού της. Από ανάγκη δηλαδή όπως εκμυστηρεύεται, αφού δεν είχε χρήματα να διαθέσει σε επαγγελματία να σουβαντίσει και να βάψει το σπίτι, αξιοποίησε το ταλέντο της.

«Παλιά ζωγράφιζα, σαν παιδί, σαν νέα, ζωγράφιζα πολύ στο σπίτι, σε πολύ μικρότερη κλίμακα, σε μπλοκ. Ύστερα έκανα μια παύση, είχα 25 με 30 χρόνια να πιάσω πινέλο. Έχω κάνει κάποιους πίνακες αλλά δεν τους έχω κρατήσει σπίτι μου, τους έχω χαρίσει. Για να πω την αλήθεια βαριέμαι να ζωγραφίζω και για αυτό το είχα αφήσει τόσο χρόνια απλά τώρα έχω το μεράκι να ζωγραφίσω για να ομορφύνω το δρόμο. Τώρα με το να φύγουν τα αυτοκίνητα, να φανούν οι προσόψεις των σπιτιών, σκέφτηκα να ζωγραφίσω, ξεκινώντας αρχικά από το σπίτι μου και από ανάγκη καθώς δεν μπορούσα να διαθέσω χρήματα για να το φτιάξω Ίσως και επειδή έχουν φανεί τα σπίτια και οι άνθρωποι μου παραχωρούν τους τοίχους να ζωγραφίσω και έτσι έχω μεγάλο ταμπλό και μπορώ και εκφράζομαι. Είναι κάτι πρωτόγνωρο για μένα»,

  Η μια ζωγραφιά έφερε την άλλη, οι γείτονες άρχισαν σιγά σιγά να την εμπιστεύονται και στην προτροπή της, να της διαθέσουν τους τοίχους των σπιτιών τους για να ακουμπήσει το μεράκι της, ήταν όλο και πιο θετικοί.

«Στην αρχή οι γείτονες ήταν δύσπιστοι» θυμάται η κ.Βάσω. «Όλοι έλεγαν ωραία λόγια αλλά δεν τολμούσαν εύκολα να προτείνουν να ζωγραφίσω στον δικό τους σπίτι. Έπειτά όμως όλο και περισσότεροι ήταν δεκτικοί. Μου έλεγαν πόσο τους άρεσαν οι ζωγραφιές και έτσι πρότεινα η ίδια να κάνω το ίδιο έξω από τα σπίτια τους. Να ανοίγω την πόρτα μου και να βλέπω και εγώ απέναντι κάτι όμορφο»

Η ίδια δεν έχει πάει ποτέ σε σχολή ζωγραφικής, δεν έχει κάτσει ποτέ δίπλα σε ένα δάσκαλο να της δείξει το οτιδήποτε. Με αφοπλιστικό τρόπο λέει «δεν χρειάστηκε, πήγα σχολείο, ξέρω γεωμετρία γιατί να μην μπορώ να ζωγραφίσω».

  «Από παιδάκι ζωγραφίζω αλλά δεν έχω πάει ποτέ σε δάσκαλο. Δάσκαλος είναι η εξάσκηση. Δεν θέλει και σκέψη, πήγα σχολείο, ξέρω γεωμετρία; Αν δείτε την πρώτη ζωγραφιά που έκανα στο δρόμο, στο σπίτι μου απέξω και τη συγκρίνετε με τις τελευταίες θα δείτε μεγάλη διαφορά. Ήδη έχω κάνει πρόοδο».

Ποια ήταν η πρώτη ζωγραφιά που έκανε στη ζωή της

«Η πρώτη ζωγραφιά που έφτιαξα στη ζωή μου ήταν ένα κάραβι που μου έμαθε ο πατέρας μου να το φτιάχνω. Την πλώρη του καραβιού και πώς φαίνεται από μπροστά, ένα σκίτσο ήταν το πρώτο που έκανα. Ο πατέρας μου δεν γνώριζε ζωγραφική αλλά του άρεσε η θάλασσα».

Τη ρωτάμε αν έχει μετανιώσει που δεν ασχολήθηκε περισσότερο με τη ζωγραφική

«Όχι δεν θα ήθελα. Προτιμώ όπως τώρα που το κάνω ως χόμπι, όσο θέλω και ότι θέλω, όποτε θέλω. Δεν θα μου άρεσε αυτό που αγαπώ να το είχα επάγγελμα, να έπρεπε να κάνω ένα κομμάτι για να πληρωθώ και να ζήσω. Όλα αυτά τα χρόνια έχω ζωγραφίσει από όλα, το λιγότερο προσωπογραφίες το περισσότερο τοπία. Δεν μου άρεσε πολύ να ζωγραφίζω λουλούδια αλλά πώς τα φέρνει η ζωή και τώρα….» λέει γελώντας.

  Μια ζωγραφιά για την οποία είναι περήφανη;

«Μου αρέσει η τίγρης αν και έχει ελαττώματα που εκείνη λέει γνωρίζει και τα βλέπει. Φέτος επίσης ζωγράφισα μια πορτοκαλιά στην οποία έβαλα πολλά πουλιά και από κάτω πολλές κότες… »«Γενικά έχω πειραματιστεί στην ζωγραφική με αφηρημένη τέχνη, ή πιο εσωτερικά να δηλώσω το άγχος κτλ. αλλά τα έχω βαρεθεί. Από μόνη της η ζωή είναι αρκετά μαύρη, δεν θέλω να ζωγραφίζω εξπρεσιονιστικά. Θέλω η ζωγραφική να μου ομορφαίνει την διάθεση, απλά και όμορφα».

  Στην οδό Κορνάρου, πώς διαλέγει τι θα ζωγραφίσει;

«Ανάλογα με το σπίτι σκέφτομαι τι ταιριάζει. Όπως στον μπλε τοίχο που ζωγράφισα ψαράκια, ή σε ένα σπίτι ζωγράφισα μαϊμού γιατί τα δέντρα θυμίζουν λίγο ζούγκλα»

Όταν ξεκίνησε το εγχείρημά της η κ. Βάσω, κάθε ζωγραφιά απαιτούσε γύρω στις 5 μέρες, μετά όμως από τόσο καιρό εξάσκησης στην οδό Κορνάρου, οι γραμμές και τα χρώματα σμίγουν το πολύ μέσα σε 3 ημέρες μέχρι η έμπνευσή της να αποτυπωθεί σε δημόσια θέα.

Ο κόσμος στην αρχή ήταν δύσπιστος και ως προς το πόσο θα «αντέξουν» οι ζωγραφιές πρι�� κάποιοι τις χαλάσουν για να γράψουν στην καλύτερη περίπτωση ένα σύνθημα ή στη χειρότερη για να επιβάλουν την διαμαρτυρόμενη μουτζούρα τους. Όμως και η ίδια η κ. Βάσω έχει μείνει έκπληκτη με το πόσο πολύ οι νέοι κυρίως σέβονται τα δημιουργήματά της.

«Όλοι μου έλεγαν στην αρχή ότι διάφοροι θα μουτζουρώνουν τους τοίχους και θα χαλάσουν τις ζωγραφιές οπότε και εγώ ξεκίνησα με την λογική ότι τις όποιες φθορές θα τις αποκαθιστώ αμέσως με το πινελάκι μου. Η ζωγραφική ούτως ή άλλως είναι εφήμερη. Ιδίως στο δρόμο το κάνεις ξέροντας ότι ύστερα από μερικούς μήνες μπορεί να μην υπάρχει. Όμως ο κόσμος το σέβεται. Οι νεαροί εδώ το χαίρονται και παρόλο που λίγα μέτρα πιο πάνω υπάρχουν συνθήματα και μουτζούρες, εδώ το σέβονται».

  Κάποια στιγμή, όπως σημειώνει «ίσως κάποιος επιχειρήσει να κάνει κάτι ανάλογο. Δεν είναι κάτι σπουδαίο αυτό που έκανα, απλά τόλμησα. Γιατί να μην το κάνει και κάποιος άλλος στην γειτονιά του»… «Μου έχουν ζητήσει να τους ζωγραφίσω μέσα σε σπίτια αλλά δεν θέλω, εγώ θέλω να ζωγραφίσω και να περνάει ο κόσμος να τα βλέπει και να χαίρεται. Γιατί να είναι οι ζωγραφιές μόνο μέσα σε σπίτια, δεν είναι εγωιστικό αλλά γιατί να δημιουργούνται για να τις βλέπουν λίγοι».

Με αυτό το πνεύμα η κ. Βάσω αναρωτιέται γιατί άνθρωποι που ασχολούνται με την ζωγραφική δεν διαθέτουν την τέχνη τους δημόσια.

«Οι νέοι, οι γκραφιτάδες, οι αρχιτέκτοντες ή στις σχολές που ζωγραφίζουν γιατί δεν κάνουν κάτι έξω στην πόλη παρά κάνουν μαθήματα μόνο στο χαρτί τους, μόνο στο τελάρο τους. Βγες να κάνεις έναν άσχημο τοίχο να τον κάνεις όμορφο. Και εγώ δεν ήξερα τι χαρά θα πάρω και τη δύναμη από τον κόσμο. Επίσης εξελίσσομαι, οι ζωγραφιές μου είναι όλο και καλύτερες».

Πολλοί της ζητάνε να ζωγραφίσει σε τοίχους στο εσωτερικό του σπιτιού τους όμως η ίδια δεν φαίνεται πολύ δεκτική σε αυτό καθώς όπως λέει την κατά παραγγελία ζωγραφική την αισθάνεται ως πίεση.

«Θέλω να είμαι τελείως ελεύθερη να κάνω ότι θέλω, χωρίς καμία κριτική ή παρέμβαση. Όπως κάνει ο γκραφιτάς που μεσα στην νύχτα πάει και μπογιατίζει, έτσι θέλω και εγώ».. «Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί αυτό αλλά η κριτική του κόσμου δεν με ενδιαφέρει. Μου αρέσει που μου λένε καλά λόγια, μου έχει δώσει μεγάλη ώθηση. Μου αρέσει το όμορφο αυτό είναι όλο»

(εδώ, δίπλα σε μουτζούρες και συνθήματα η βουκαμβίλια της κ. Βάσως στέκεται επιβλητική)

  Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

[greekblogs]

  «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς

Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Έτσι εκεί που περπατάς ανυποψίαστος, να σου και μια τίγρης, που θαρρείς πως θα ανέβει στο πεζοδρόμιο να περπατήσει μαζί σου. Και πριν προλάβεις να αντιληφθείς την… ζωντανή φάρσα που σου ετοίμασε, να σου και μια τεράστια γάτα να σε κοιτάζει θυμίζοντάς σου πώς… τα ζώα δεν είναι εμπόρευμα. Να και ένα ποδήλατο λίγο πιο κάτω, με ανθισμένα λουλούδια, να ανέβεις να πας σε όποια γλυκιά ανάμνηση σου έρθει πρώτα στο μυαλό.

  Πριν τελειώσουν τα λίγα μέτρα της οδού Κορνάρου, που νομίζεις ότι μοσχομυρίζει από τις ζωγραφιστές βουκαμβίλιες, θα δεις μαϊμούδες, σκυλάκια, ψαράκια να κολυμπούν χωρίς να ενοχλούνται από τα αυτοκίνητα, πολλά λουλούδια αλλά και ένα δύτη που καταμεσής του δρόμου βρήκε μια σπηλιά να βουτήξει.

  Και να μου το θυμηθείς πως όταν φύγεις θα ήθελες να είχες και άλλο από αυτόν τον δρόμο που από το τίποτα και τόσο αναπάντεχα μπορεί και να σου άλλαξε τη μέρα.

  Εκεί, αν συναντήσεις μια γυναίκα σκυφτή, με πινέλα να ζωγραφίζει την βουκαμβίλια που της έχει μείνει, να ξέρεις ότι είναι η κ. Βάσω, μην προσπεράσεις, να σταματήσεις να της πεις μια καλή κουβέντα για τον μικρό παράδεισο που φαντάστηκε και θέλει να το μοιραστεί με γείτονες και περαστικούς.

  Η κ. Βάσω, ερασιτέχνης ζωγράφος, από τον Μάιο μέχρι και σήμερα, ζωγραφίζει ακούραστα και καθημερινά την οδό Κορνάρου για να την κάνει όμορφη, να μπορεί όπως λέει να βγαίνει βόλτα με τα σκυλιά της και να μην βλέπει μουτζούρες και ασχήμια αλλά χρώματα και ομορφιά.

Όσοι είχαν βρεθεί στο κέντρο το χειμώνα, ίσως θυμούνται την όψη της οδού Κορνάρου που για μήνες ήταν κλειστή λόγω εργασιών του δήμου. Ο δρόμος δόθηκε στην κυκλοφορία την άνοιξη όμως όσο ανακαινισμένος και να ήταν, δεν έμοιαζε σε τίποτα σε αυτό που η κ. Βάσω έχει δημιουργήσει σε λιγότερο χρόνο, με τα χέρια της.

  Όσο διαρκούσαν οι εργασίες στο δρόμο όπως σημειώνει η κ. Βάσω, ήταν η μόνη που έβγαινε κάθε μέρα και σκούπιζε τις λάσπες και τα χώματα με φτυάρι, αν και την επόμενη ημέρα πάλι η κατάσταση θα ήταν ίδια αφού θα ξεκινούσαν πάλι τα σκαψίματα κτλ.

«Πάω βόλτα με τα σκυλιά μου κάθε μέρα, θέλω να έχω ένα όμορφο περιβάλλον, χαρούμενο. Έβγαινα και ήταν βρώμικα, γεμάτα μουτζούρες. Εφόσον αυτό μπορώ να το διορθώσω γιατί να μην το κάνω. Πάντα έτσι ήμουν, δεν περιμένω από τον άλλον. Ότι περνάει από το χέρι μου και μπορώ να ομορφύνω τη ζωή μου, το κάνω. Μου αρέσει βέβαια και πάρα πολύ που ο κόσμος το δέχεται και του αρέσει»

  Όπως μας λέει, επ’ευκαιρίας της ανακαίνισης του δρόμου, θέλησε και η ίδια να ανακαινίσει το σπίτι της και σκέφτηκε να πιάσει τα πινέλα της, που είχε παρατημένα για πάνω από 25 χρόνια και να ζωγραφίσει κάτι στην πρόσοψη του σπιτιού της. Από ανάγκη δηλαδή όπως εκμυστηρεύεται, αφού δεν είχε χρήματα να διαθέσει σε επαγγελματία να σουβαντίσει και να βάψει το σπίτι, αξιοποίησε το ταλέντο της.

«Παλιά ζωγράφιζα, σαν παιδί, σαν νέα, ζωγράφιζα πολύ στο σπίτι, σε πολύ μικρότερη κλίμακα, σε μπλοκ. Ύστερα έκανα μια παύση, είχα 25 με 30 χρόνια να πιάσω πινέλο. Έχω κάνει κάποιους πίνακες αλλά δεν τους έχω κρατήσει σπίτι μου, τους έχω χαρίσει. Για να πω την αλήθεια βαριέμαι να ζωγραφίζω και για αυτό το είχα αφήσει τόσο χρόνια απλά τώρα έχω το μεράκι να ζωγραφίσω για να ομορφύνω το δρόμο. Τώρα με το να φύγουν τα αυτοκίνητα, να φανούν οι προσόψεις των σπιτιών, σκέφτηκα να ζωγραφίσω, ξεκινώντας αρχικά από το σπίτι μου και από ανάγκη καθώς δεν μπορούσα να διαθέσω χρήματα για να το φτιάξω Ίσως και επειδή έχουν φανεί τα σπίτια και οι άνθρωποι μου παραχωρούν τους τοίχους να ζωγραφίσω και έτσι έχω μεγάλο ταμπλό και μπορώ και εκφράζομαι. Είναι κάτι πρωτόγνωρο για μένα»,

  Η μια ζωγραφιά έφερε την άλλη, οι γείτονες άρχισαν σιγά σιγά να την εμπιστεύονται και στην προτροπή της, να της διαθέσουν τους τοίχους των σπιτιών τους για να ακουμπήσει το μεράκι της, ήταν όλο και πιο θετικοί.

«Στην αρχή οι γείτονες ήταν δύσπιστοι» θυμάται η κ.Βάσω. «Όλοι έλεγαν ωραία λόγια αλλά δεν τολμούσαν εύκολα να προτείνουν να ζωγραφίσω στον δικό τους σπίτι. Έπειτά όμως όλο και περισσότεροι ήταν δεκτικοί. Μου έλεγαν πόσο τους άρεσαν οι ζωγραφιές και έτσι πρότεινα η ίδια να κάνω το ίδιο έξω από τα σπίτια τους. Να ανοίγω την πόρτα μου και να βλέπω και εγώ απέναντι κάτι όμορφο»

Η ίδια δεν έχει πάει ποτέ σε σχολή ζωγραφικής, δεν έχει κάτσει ποτέ δίπλα σε ένα δάσκαλο να της δείξει το οτιδήποτε. Με αφοπλιστικό τρόπο λέει «δεν χρειάστηκε, πήγα σχολείο, ξέρω γεωμετρία γιατί να μην μπορώ να ζωγραφίσω».

  «Από παιδάκι ζωγραφίζω αλλά δεν έχω πάει ποτέ σε δάσκαλο. Δάσκαλος είναι η εξάσκηση. Δεν θέλει και σκέψη, πήγα σχολείο, ξέρω γεωμετρία; Αν δείτε την πρώτη ζωγραφιά που έκανα στο δρόμο, στο σπίτι μου απέξω και τη συγκρίνετε με τις τελευταίες θα δείτε μεγάλη διαφορά. Ήδη έχω κάνει πρόοδο».

Ποια ήταν η πρώτη ζωγραφιά που έκανε στη ζωή της

«Η πρώτη ζωγραφιά που έφτιαξα στη ζωή μου ήταν ένα κάραβι που μου έμαθε ο πατέρας μου να το φτιάχνω. Την πλώρη του καραβιού και πώς φαίνεται από μπροστά, ένα σκίτσο ήταν το πρώτο που έκανα. Ο πατέρας μου δεν γνώριζε ζωγραφική αλλά του άρεσε η θάλασσα».

Τη ρωτάμε αν έχει μετανιώσει που δεν ασχολήθηκε περισσότερο με τη ζωγραφική

«Όχι δεν θα ήθελα. Προτιμώ όπως τώρα που το κάνω ως χόμπι, όσο θέλω και ότι θέλω, όποτε θέλω. Δεν θα μου άρεσε αυτό που αγαπώ να το είχα επάγγελμα, να έπρεπε να κάνω ένα κομμάτι για να πληρωθώ και να ζήσω. Όλα αυτά τα χρόνια έχω ζωγραφίσει από όλα, το λιγότερο προσωπογραφίες το περισσότερο τοπία. Δεν μου άρεσε πολύ να ζωγραφίζω λουλούδια αλλά πώς τα φέρνει η ζωή και τώρα….» λέει γελώντας.

  Μια ζωγραφιά για την οποία είναι περήφανη;

«Μου αρέσει η τίγρης αν και έχει ελαττώματα που εκείνη λέει γνωρίζει και τα βλέπει. Φέτος επίσης ζωγράφισα μια πορτοκαλιά στην οποία έβαλα πολλά πουλιά και από κάτω πολλές κότες… »«Γενικά έχω πειραματιστεί στην ζωγραφική με αφηρημένη τέχνη, ή πιο εσωτερικά να δηλώσω το άγχος κτλ. αλλά τα έχω βαρεθεί. Από μόνη της η ζωή είναι αρκετά μαύρη, δεν θέλω να ζωγραφίζω εξπρεσιονιστικά. Θέλω η ζωγραφική να μου ομορφαίνει την διάθεση, απλά και όμορφα».

  Στην οδό Κορνάρου, πώς διαλέγει τι θα ζωγραφίσει;

«Ανάλογα με το σπίτι σκέφτομαι τι ταιριάζει. Όπως στον μπλε τοίχο που ζωγράφισα ψαράκια, ή σε ένα σπίτι ζωγράφισα μαϊμού γιατί τα δέντρα θυμίζουν λίγο ζούγκλα»

Όταν ξεκίνησε το εγχείρημά της η κ. Βάσω, κάθε ζωγραφιά απαιτούσε γύρω στις 5 μέρες, μετά όμως από τόσο καιρό εξάσκησης στην οδό Κορνάρου, οι γραμμές και τα χρώματα σμίγουν το πολύ μέσα σε 3 ημέρες μέχρι η έμπνευσή της να αποτυπωθεί σε δημόσια θέα.

Ο κόσμος στην αρχή ήταν δύσπιστος και ως προς το πόσο θα «αντέξουν» οι ζωγραφιές πριν κάποιοι τις χαλάσουν για να γράψουν στην καλύτερη περίπτωση ένα σύνθημα ή στη χειρότερη για να επιβάλουν την διαμαρτυρόμενη μουτζούρα τους. Όμως και η ίδια η κ. Βάσω έχει μείνει έκπληκτη με το πόσο πολύ οι νέοι κυρίως σέβονται τα δημιουργήματά της.

«Όλοι μου έλεγαν στην αρχή ότι διάφοροι θα μουτζουρώνουν τους τοίχους και θα χαλάσουν τις ζωγραφιές οπότε και εγώ ξεκίνησα με την λογική ότι τις όποιες φθορές θα τις αποκαθιστώ αμέσως με το πινελάκι μου. Η ζωγραφική ούτως ή άλλως είναι εφήμερη. Ιδίως στο δρόμο το κάνεις ξέροντας ότι ύστερα από μερικούς μήνες μπορεί να μην υπάρχει. Όμως ο κόσμος το σέβεται. Οι νεαροί εδώ το χαίρονται και παρόλο που λίγα μέτρα πιο πάνω υπάρχουν συνθήματα και μουτζούρες, εδώ το σέβονται».

  Κάποια στιγμή, όπως σημειώνει «ίσως κάποιος επιχειρήσει να κάνει κάτι ανάλογο. Δεν είναι κάτι σπουδαίο αυτό που έκανα, απλά τόλμησα. Γιατί να μην το κάνει και κάποιος άλλος στην γειτονιά του»… «Μου έχουν ζητήσει να τους ζωγραφίσω μέσα σε σπίτια αλλά δεν θέλω, εγώ θέλω να ζωγραφίσω και να περνάει ο κόσμος να τα βλέπει και να χαίρεται. Γιατί να είναι οι ζωγραφιές μόνο μέσα σε σπίτια, δεν είναι εγωιστικό αλλά γιατί να δημιουργούνται για να τις βλέπουν λίγοι».

Με αυτό το πνεύμα η κ. Βάσω αναρωτιέται γιατί άνθρωποι που ασχολούνται με την ζωγραφική δεν διαθέτουν την τέχνη τους δημόσια.

«Οι νέοι, οι γκραφιτάδες, οι αρχιτέκτοντες ή στις σχολές που ζωγραφίζουν γιατί δεν κάνουν κάτι έξω στην πόλη παρά κάνουν μαθήματα μόνο στο χαρτί τους, μόνο στο τελάρο τους. Βγες να κάνεις έναν άσχημο τοίχο να τον κάνεις όμορφο. Και εγώ δεν ήξερα τι χαρά θα πάρω και τη δύναμη από τον κόσμο. Επίσης εξελίσσομαι, οι ζωγραφιές μου είναι όλο και καλύτερες».

Πολλοί της ζητάνε να ζωγραφίσει σε τοίχους στο εσωτερικό του σπιτιού τους όμως η ίδια δεν φαίνεται πολύ δεκτική σε αυτό καθώς όπως λέει την κατά παραγγελία ζωγραφική την αισθάνεται ως πίεση.

«Θέλω να είμαι τελείως ελεύθερη να κάνω ότι θέλω, χωρίς καμία κριτική ή παρέμβαση. Όπως κάνει ο γκραφιτάς που μεσα στην νύχτα πάει και μπογιατίζει, έτσι θέλω και εγώ».. «Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί αυτό αλλά η κριτική του κόσμου δεν με ενδιαφέρει. Μου αρέσει που μου λένε καλά λόγια, μου έχει δώσει μεγάλη ώθηση. Μου αρέσει το όμορφο αυτό είναι όλο»

(εδώ, δίπλα σε μουτζούρες και συνθήματα η βουκαμβίλια της κ. Βάσως στέκεται επιβλητική)

  Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την ��δό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

[skandaladiaplokidiafthora]

  «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς

Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Έτσι εκεί που περπατάς ανυποψίαστος, να σου και μια τίγρης, που θαρρείς πως θα ανέβει στο πεζοδρόμιο να περπατήσει μαζί σου. Και πριν προλάβεις να αντιληφθείς την… ζωντανή φάρσα που σου ετοίμασε, να σου και μια τεράστια γάτα να σε κοιτάζει θυμίζοντάς σου πώς… τα ζώα δεν είναι εμπόρευμα. Να και ένα ποδήλατο λίγο πιο κάτω, με ανθισμένα λουλούδια, να ανέβεις να πας σε όποια γλυκιά ανάμνηση σου έρθει πρώτα στο μυαλό.

  Πριν τελειώσουν τα λίγα μέτρα της οδού Κορνάρου, που νομίζεις ότι μοσχομυρίζει από τις ζωγραφιστές βουκαμβίλιες, θα δεις μαϊμούδες, σκυλάκια, ψαράκια να κολυμπούν χωρίς να ενοχλούνται από τα αυτοκίνητα, πολλά λουλούδια αλλά και ένα δύτη που καταμεσής του δρόμου βρήκε μια σπηλιά να βουτήξει.

  Και να μου το θυμηθείς πως όταν φύγεις θα ήθελες να είχες και άλλο από αυτόν τον δρόμο που από το τίποτα και τόσο αναπάντεχα μπορεί και να σου άλλαξε τη μέρα.

  Εκεί, αν συναντήσεις μια γυναίκα σκυφτή, με πινέλα να ζωγραφίζει την βουκαμβίλια που της έχει μείνει, να ξέρεις ότι είναι η κ. Βάσω, μην προσπεράσεις, να σταματήσεις να της πεις μια καλή κουβέντα για τον μικρό παράδεισο που φαντάστηκε και θέλει να το μοιραστεί με γείτονες και περαστικούς.

  Η κ. Βάσω, ερασιτέχνης ζωγράφος, από τον Μάιο μέχρι και σήμερα, ζωγραφίζει ακούραστα και καθημερινά την οδό Κορνάρου για να την κάνει όμορφη, να μπορεί όπως λέει να βγαίνει βόλτα με τα σκυλιά της και να μην βλέπει μουτζούρες και ασχήμια αλλά χρώματα και ομορφιά.

Όσοι είχαν βρεθεί στο κέντρο το χειμώνα, ίσως θυμούνται την όψη της οδού Κορνάρου που για μήνες ήταν κλειστή λόγω εργασιών του δήμου. Ο δρόμος δόθηκε στην κυκλοφορία την άνοιξη όμως όσο ανακαινισμένος και να ήταν, δεν έμοιαζε σε τίποτα σε αυτό που η κ. Βάσω έχει δημιουργήσει σε λιγότερο χρόνο, με τα χέρια της.

  Όσο διαρκούσαν οι εργασίες στο δρόμο όπως σημειώνει η κ. Βάσω, ήταν η μόνη που έβγαινε κάθε μέρα και σκούπιζε τις λάσπες και τα χώματα με φτυάρι, αν και την επόμενη ημέρα πάλι η κατάσταση θα ήταν ίδια αφού θα ξεκινούσαν πάλι τα σκαψίματα κτλ.

«Πάω βόλτα με τα σκυλιά μου κάθε μέρα, θέλω να έχω ένα όμορφο περιβάλλον, χαρούμενο. Έβγαινα και ήταν βρώμικα, γεμάτα μουτζούρες. Εφόσον αυτό μπορώ να το διορθώσω γιατί να μην το κάνω. Πάντα έτσι ήμουν, δεν περιμένω από τον άλλον. Ότι περνάει από το χέρι μου και μπορώ να ομορφύνω τη ζωή μου, το κάνω. Μου αρέσει βέβαια και πάρα πολύ που ο κόσμος το δέχεται και του αρέσει»

  Όπως μας λέει, επ’ευκαιρίας της ανακαίνισης του δρόμου, θέλησε και η ίδια να ανακαινίσει το σπίτι της και σκέφτηκε να πιάσει τα πινέλα της, που είχε παρατημένα για πάνω από 25 χρόνια και να ζωγραφίσει κάτι στην πρόσοψη του σπιτιού της. Από ανάγκη δηλαδή όπως εκμυστηρεύεται, αφού δεν είχε χρήματα να διαθέσει σε επαγγελματία να σουβαντίσει και να βάψει το σπίτι, αξιοποίησε το ταλέντο της.

«Παλιά ζωγράφιζα, σαν παιδί, σαν νέα, ζωγράφιζα πολύ στο σπίτι, σε πολύ μικρότερη κλίμακα, σε μπλοκ. Ύστερα έκανα μια παύση, είχα 25 με 30 χρόνια να πιάσω πινέλο. Έχω κάνει κάποιους πίνακες αλλά δεν τους έχω κρατήσει σπίτι μου, τους έχω χαρίσει. Για να πω την αλήθεια βαριέμαι να ζωγραφίζω και για αυτό το είχα αφήσει τόσο χρόνια απλά τώρα έχω το μεράκι να ζωγραφίσω για να ομορφύνω το δρόμο. Τώρα με το να φύγουν τα αυτοκίνητα, να φανούν οι προσόψεις των σπιτιών, σκέφτηκα να ζωγραφίσω, ξεκινώντας αρχικά από το σπίτι μου και από ανάγκη καθώς δεν μπορούσα να διαθέσω χρήματα για να το φτιάξω Ίσως και επειδή έχουν φανεί τα σπίτια και οι άνθρωποι μου παραχωρούν τους τοίχους να ζωγραφίσω και έτσι έχω μεγάλο ταμπλό και μπορώ και εκφράζομαι. Είναι κάτι πρωτόγνωρο για μένα»,

  Η μια ζωγραφιά έφερε την άλλη, οι γείτονες άρχισαν σιγά σιγά να την εμπιστεύονται και στην προτροπή της, να της διαθέσουν τους τοίχους των σπιτιών τους για να ακουμπήσει το μεράκι της, ήταν όλο και πιο θετικοί.

«Στην αρχή οι γείτονες ήταν δύσπιστοι» θυμάται η κ.Βάσω. «Όλοι έλεγαν ωραία λόγια αλλά δεν τολμούσαν εύκολα να προτείνουν να ζωγραφίσω στον δικό τους σπίτι. Έπειτά όμως όλο και περισσότεροι ήταν δεκτικοί. Μου έλεγαν πόσο τους άρεσαν οι ζωγραφιές και έτσι πρότεινα η ίδια να κάνω το ίδιο έξω από τα σπίτια τους. Να ανοίγω την πόρτα μου και να βλέπω και εγώ απέναντι κάτι όμορφο»

Η ίδια δεν έχει πάει ποτέ σε σχολή ζωγραφικής, δεν έχει κάτσει ποτέ δίπλα σε ένα δάσκαλο να της δείξει το οτιδήποτε. Με αφοπλιστικό τρόπο λέει «δεν χρειάστηκε, πήγα σχολείο, ξέρω γεωμετρία γιατί να μην μπορώ να ζωγραφίσω».

  «Από παιδάκι ζωγραφίζω αλλά δεν έχω πάει ποτέ σε δάσκαλο. Δάσκαλος είναι η εξάσκηση. Δεν θέλει και σκέψη, πήγα σχολείο, ξέρω γεωμετρία; Αν δείτε την πρώτη ζωγραφιά που έκανα στο δρόμο, στο σπίτι μου απέξω και τη συγκ��ίνετε με τις τελευταίες θα δείτε μεγάλη διαφορά. Ήδη έχω κάνει πρόοδο».

Ποια ήταν η πρώτη ζωγραφιά που έκανε στη ζωή της

«Η πρώτη ζωγραφιά που έφτιαξα στη ζωή μου ήταν ένα κάραβι που μου έμαθε ο πατέρας μου να το φτιάχνω. Την πλώρη του καραβιού και πώς φαίνεται από μπροστά, ένα σκίτσο ήταν το πρώτο που έκανα. Ο πατέρας μου δεν γνώριζε ζωγραφική αλλά του άρεσε η θάλασσα».

Τη ρωτάμε αν έχει μετανιώσει που δεν ασχολήθηκε περισσότερο με τη ζωγραφική

«Όχι δεν θα ήθελα. Προτιμώ όπως τώρα που το κάνω ως χόμπι, όσο θέλω και ότι θέλω, όποτε θέλω. Δεν θα μου άρεσε αυτό που αγαπώ να το είχα επάγγελμα, να έπρεπε να κάνω ένα κομμάτι για να πληρωθώ και να ζήσω. Όλα αυτά τα χρόνια έχω ζωγραφίσει από όλα, το λιγότερο προσωπογραφίες το περισσότερο τοπία. Δεν μου άρεσε πολύ να ζωγραφίζω λουλούδια αλλά πώς τα φέρνει η ζωή και τώρα….» λέει γελώντας.

  Μια ζωγραφιά για την οποία είναι περήφανη;

«Μου αρέσει η τίγρης αν και έχει ελαττώματα που εκείνη λέει γνωρίζει και τα βλέπει. Φέτος επίσης ζωγράφισα μια πορτοκαλιά στην οποία έβαλα πολλά πουλιά και από κάτω πολλές κότες… »«Γενικά έχω πειραματιστεί στην ζωγραφική με αφηρημένη τέχνη, ή πιο εσωτερικά να δηλώσω το άγχος κτλ. αλλά τα έχω βαρεθεί. Από μόνη της η ζωή είναι αρκετά μαύρη, δεν θέλω να ζωγραφίζω εξπρεσιονιστικά. Θέλω η ζωγραφική να μου ομορφαίνει την διάθεση, απλά και όμορφα».

  Στην οδό Κορνάρου, πώς διαλέγει τι θα ζωγραφίσει;

«Ανάλογα με το σπίτι σκέφτομαι τι ταιριάζει. Όπως στον μπλε τοίχο που ζωγράφισα ψαράκια, ή σε ένα σπίτι ζωγράφισα μαϊμού γιατί τα δέντρα θυμίζουν λίγο ζούγκλα»

Όταν ξεκίνησε το εγχείρημά της η κ. Βάσω, κάθε ζωγραφιά απαιτούσε γύρω στις 5 μέρες, μετά όμως από τόσο καιρό εξάσκησης στην οδό Κορνάρου, οι γραμμές και τα χρώματα σμίγουν το πολύ μέσα σε 3 ημέρες μέχρι η έμπνευσή της να αποτυπωθεί σε δημόσια θέα.

Ο κόσμος στην αρχή ήταν δύσπιστος και ως προς το πόσο θα «αντέξουν» οι ζωγραφιές πριν κάποιοι τις χαλάσουν για να γράψουν στην καλύτερη περίπτωση ένα σύνθημα ή στη χειρότερη για να επιβάλουν την διαμαρτυρόμενη μουτζούρα τους. Όμως και η ίδια η κ. Βάσω έχει μείνει έκπληκτη με το πόσο πολύ οι νέοι κυρίως σέβονται τα δημιουργήματά της.

«Όλοι μου έλεγαν στην αρχή ότι διάφοροι θα μουτζουρώνουν τους τοίχους και θα χαλάσουν τις ζωγραφιές οπότε και εγώ ξεκίνησα με την λογική ότι τις όποιες φθορές θα τις αποκαθιστώ αμέσως με το πινελάκι μου. Η ζωγραφική ούτως ή άλλως είναι εφήμερη. Ιδίως στο δρόμο το κάνεις ξέροντας ότι ύστερα από μερικούς μήνες μπορεί να μην υπάρχει. Όμως ο κόσμος το σέβεται. Οι νεαροί εδώ το χαίρονται και παρόλο που λίγα μέτρα πιο πάνω υπάρχουν συνθήματα και μουτζούρες, εδώ το σέβονται».

  Κάποια στιγμή, όπως σημειώνει «ίσως κάποιος επιχειρήσει να κάνει κάτι ανάλογο. Δεν είναι κάτι σπουδαίο αυτό που έκανα, απλά τόλμησα. Γιατί να μην το κάνει και κάποιος άλλος στην γειτονιά του»… «Μου έχουν ζητήσει να τους ζωγραφίσω μέσα σε σπίτια αλλά δεν θέλω, εγώ θέλω να ζωγραφίσω και να περνάει ο κόσμος να τα βλέπει και να χαίρεται. Γιατί να είναι οι ζωγραφιές μόνο μέσα σε σπίτια, δεν είναι εγωιστικό αλλά γιατί να δημιουργούνται για να τις βλέπουν λίγοι».

Με αυτό το πνεύμα η κ. Βάσω αναρωτιέται γιατί άνθρωποι που ασχολούνται με την ζωγραφική δεν διαθέτουν την τέχνη τους δημόσια.

«Οι νέοι, οι γκραφιτάδες, οι αρχιτέκτοντες ή στις σχολές που ζωγραφίζουν γιατί δεν κάνουν κάτι έξω στην πόλη παρά κάνουν μαθήματα μόνο στο χαρτί τους, μόνο στο τελάρο τους. Βγες να κάνεις έναν άσχημο τοίχο να τον κάνεις όμορφο. Και εγώ δεν ήξερα τι χαρά θα πάρω και τη δύναμη από τον κόσμο. Επίσης εξελίσσομαι, οι ζωγραφιές μου είναι όλο και καλύτερες».

Πολλοί της ζητάνε να ζωγραφίσει σε τοίχους στο εσωτερικό του σπιτιού τους όμως η ίδια δεν φαίνεται πολύ δεκτική σε αυτό καθώς όπως λέει την κατά παραγγελία ζωγραφική την αισθάνεται ως πίεση.

«Θέλω να είμαι τελείως ελεύθερη να κάνω ότι θέλω, χωρίς καμία κριτική ή παρέμβαση. Όπως κάνει ο γκραφιτάς που μεσα στην νύχτα πάει και μπογιατίζει, έτσι θέλω και εγώ».. «Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί αυτό αλλά η κριτική του κόσμου δεν με ενδιαφέρει. Μου αρέσει που μου λένε καλά λόγια, μου έχει δώσει μεγάλη ώθηση. Μου αρέσει το όμορφο αυτό είναι όλο»

(εδώ, δίπλα σε μουτζούρες και συνθήματα η βουκαμβίλια της κ. Βάσως στέκεται επιβλητική)

  Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

Αυτός είναι σίγουρα ο πιο χαρούμενος και πολύχρωμος δρόμος στην Ελλάδα «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα» είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης και μια γυναίκα στα Χανιά έκανε την οδό Κορνάρου τον δικό της παράδεισο και τον μοιράζεται με γείτονες και περαστικούς Στο κατώφλι της οδού Σφακίων και πάνω από την Αποκορώνου, στην καρδιά της πόλης των Χανίων που ασφυκτιά από κάθε είδους ρύπανση, μια γυναίκα, εδώ και τέσσερις μήνες, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, έχει μετατρέψει την οδό Κορνάρου (γνωστός ως δρόμος του ΤΕΒΕ) σε ένα δρόμο που οδηγεί στην απόλυτη σουρεαλιστική εμπειρία.

[spoilersgr]

Η πιο αποτελεσματική προστασίας της δημοκρατίας είναι η απρόσκοπτη και ομαλή λειτουργία του Κοινοβουλίου. Χαίρομαι που έχει αποκατασταθεί πλήρως η κοινοβουλευτική τάξη και κανονικότητα παρά τις αντιξοότητες λόγω του κορωνοϊού, τόνισε ο πρωθυπουργός κατά την έναρξη της ομιλίας του στη Βουλή, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση της προέδρου της ΚΟ του ΚΙΝΑΛ Φώφης Γεννηματά με θέμα: Σε νέα αδιέξοδα στην οικονομία και την εργασία οδηγεί η πολιτική της κυβέρνησης στο πλαίσιο της Ωρας του Πρωθυπουργού. Σήμερα είναι καλή ημέρα για την ανάπτυξη στη χώρα, 19 χρόνια από όταν έκλεισε το αεροδρόμιο του Ελληνικού εκκινούν τα έργα για τη νέα επένδυση που θα δημιουργήσει 80.000 θέσεις εργασίας. Το να φτάσουμε σε αυτό το σημείο δεν ήταν καθόλου αυτονόητο. Κάνοντας και τη δική μας αυτοκριτική και εμείς είχαμε υποτιμήσει τον βαθμό συνθετότητας και προβλημάτων που κληρονομήσαμε από το παρελθόν. Καταφέραμε να επιλύσουμε όλα τα εκκρεμή ζητήματα και σήμερα η επένδυση αυτή να ξεκινάει ανέφερε ο κ. Μητσοτάκης,��με αφορμή τη έναρξη των έργων σήμερα. Αναφερόμενος στα οικονομικά προβλήματα, εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού και τις επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία, ο κ. Μητσοτάκης τόνισε: Προσπαθούμε αυτή την ύφεση την εξωγενή να την κάνουμε όσο το δυνατόν πιο ήπια και μέσα στην κρίση να θέσουμε τα θεμέλια για μια γρήγορη ανάπτυξη, όταν βρεθεί το εμβόλιο του κορονοϊού. Το να επιχειρούμε να κάνουμε προβλέψεις για το ύψος της ύφεσης το 2020 είναι θεωρητική άσκηση. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μιλήσω με τα δεδομένα τα οποία έχουμε. Η ύφεση το 1ο τρίμηνο του 2020 ήταν σημαντικά μικρότερη από την αντίστοιχη στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης. Το δίμηνο Μαρτίου – Απριλίου μειώθηκε λιγότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Η εθνική οικονομία τα πήγε σχετικά καλύτερα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, προσέθεσε ο πρωθυπουργός. Η προστασία της απασχόλησης πρώτη μας προτεραιότητα Βιώνουμε μια πρωτοφανή οικονομική κρίση και δεν το κρύψαμε ποτέ, τόνισε ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση της προέδρου της ΚΟ του ΚΙΝΑΛ Φώφης Γεννηματά με θέμα: Σε νέα αδιέξοδα στην οικονομία και την εργασία οδηγεί η πολιτική της κυβέρνησης στο πλαίσιο της Ωρας του Πρωθυπουργού Τώρα είδα ότι δεν επιμείνατε πολύ σε αυτό και καλά κάνατε γιατί το να επικαλείται κανείς ότι η κρίση υπήρχε πριν τον κορονοϊό δεν αντέχει σε καμία απολύτως κριτική αν δει κανείς τα αποτελέσματα της οικονομίας, ανέφερε απευθυνόμενος στην κ. Γεννηματά. Και συνέχισε ο κ. Μητσοτάκης: Δεν ισχυρίζομαι ότι η οικονομία στη φάση που βρισκόμαστε μπορεί να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Αυτό το οποίο έχουμε καταφέρει είναι να αποτρέψουμε μια απότομη αύξηση της ανεργίας. Το Κράτος ανέλαβε το κόστος μισθοδοσίας του ιδιωτικού τομέα. Αυτό θα έπρεπε να είναι η φαντασίωση κάθε κεντροαριστερής κυβέρνησης. Δεν συζητάμε ποιες είναι οι δεξιές, οι αριστερές λύσεις. Η προστασία απασχόλησης η πρώτη μας προτεραιότητα. Δέσμη μέτρων για τη στήριξη της απασχόλησης. Το πρόγραμμα δεν αφήνει κανέναν ακάλυπτο Είμαι σε θέση σήμερα να ανακοινώσω μια ακόμα δέσμη μέτρων στήριξης του κόσμου της εργασίας και της πραγματικής οικονομίας ύψους περίπου 3,5 δισ. ευρώ, τόνισε ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση της προέδρου της ΚΟ του ΚΙΝΑΛ Φώφης Γεννηματά με θέμα: Σε νέα αδιέξοδα στην οικονομία και την εργασία οδηγεί η πολιτική της κυβέρνησης στο πλαίσιο της Ωρας του Πρωθυπουργού. Και εξήγησε ο πρωθυπουργός: Πρώτον, μηδενίζουμε την προκαταβολή φόρου για εποχικές επιχειρήσεις. Εκείνες που καταγράφουν 50% του τζίρου τους το τρίτο τρίμηνο του έτους. Όλες οι τουριστικές επιχειρήσεις δεν θα πληρώσουν φέτος προκαταβολή. Μισή προκαταβολή θα καταβάλουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες που δεν υπόκεινται σε ΦΠΑ. Δεύτερον, εγκαινιάζουμε και τρίτο κύκλο επιστρεπτέας προκαταβολής. Αυτή θα αφορά και ατομικές επιχειρήσεις, χωρίς εργαζόμενους και χωρίς ταμειακή μηχανή. Θα καταβάλλεται με βάση τζίρο Ιουνίου, Ιουλίου, Αυγούστου. Σημαντική ένεση ρευστότητας. 7000 επιχειρήσεις του τουρισμού θα πάρουν επιστρεπτέα προκαταβολή την επόμενη εβδομάδα. 120.000 επιχειρήσεις έχουν ωφεληθεί από την επιστρεπτέα προκαταβολή. Τρίτον, επιδότηση κατά 60% όλων των εργοδοτικών εισφορών στο πρόγραμμα ΣΥΝ-εργασία επεκτείνεται και για τον Αύγουστο, και για τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο. Τέταρτον, οι εποχικές επιχειρήσεις δεν θα πληρώσουν καθόλου εργοδοτικές εισφορές για το τρίμηνο Ιούλιος, Αύγουστος, Σεπτέμβριος. Και πέμπτον, επεκτείνεται η δυνατότητα αναστολής εργασίας των εργαζομένων σε όλο το φάσμα των επιχειρήσεων του τουρισμού. Το πρόγραμμά μας δεν αφήνει κανέναν ακάλυπτο. Τα επιδόματα ανεργίας έχουν επεκταθεί. Καθώς βρισκόμαστε σε αχαρτογράφητα νερά κανένα πρόγραμμα δεν μπορεί να είναι στατικό. Οι παρεμβάσεις μας είναι δυναμικές. Έχουμε φυλάξει πυρομαχικά. Θέλω να θυμίσω ότι καθ όλη τη διάρκεια της κρίσης το κράτος ενίσχυσε τα ταμειακά του διαθέσιμα, επισήμανε ο κ. Μητσοτάκης. Θα συζητούμε οποιαδήποτε δημιουργική και παραγωγική πρόταση έρχεται από την αντιπολίτευση Δεν υποτιμώ το μέγεθος της κρίσης. Είναι βαθιά και επώδυνη, κυρίως για τον κόσμο της εργασίας. Θα είμαστε πάντα εδώ να συζητήσουμε δημιουργικά, να αντιπαρατεθούμε και ��α ενσωματώσουμε οποιαδήποτε δημιουργική και παραγωγική πρόταση έρχεται από την αντιπολίτευση, τόνισε ο πρωθυπουργός, από το βήμα της Βουλής, στο πλαίσιο της Ωρας του Πρωθυπουργού. Αναφερόμενο στο νομοσχέδιο για τις δημόσιες συναθροίσεις ο κ. Μητσοτάκης είπε, απευθυνόμενος στην κ. Γεννηματά: Θέλουμε να ακούσουμε τις προτάσεις σας. Ο κ. Καμίνης αναγνώρισε ότι κανένα δικαίωμα δεν είναι δικαίωμα όταν δεν είναι οριοθετημένο μέσα σε ένα πλαίσιο. Θα θέλαμε να βρούμε πεδίο συνεννόησης. Προϋποθέτει ματιά στα πράγματα που δεν θα στηρίζεται στη στείρα αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση και δεν θα προσπαθεί να ξανακάνει αντιπολίτευση πάνω σε μαγκάλια και συσσίτια. Με εσάς τουλάχιστον είμαι σίγουρος ότι θα μπορούμε να κάνουμε ουσιαστική, ποιοτική αντιπαράθεση. Να επιμερίσουμε με τρόπο δίκαιο το βάρος της κρίσης. Τελευταίος έχει την ευθύνη ο εργαζόμενος Αυτό που καλούμαστε να κάνουμε είναι να επιμερίσουμε με τρόπο δίκαιο το βάρος μιας έκτακτης κρίσης. Τελευταίος έχει την ευθύνη ο εργαζόμενος. Αν πιστεύετε ότι με μαγικό ραβδί μπορούμε να κρατήσουμε ακέραια όλα τα εισοδήματα τότε ζείτε σε άλλο πλανήτη, ανέφερε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, από το βήμα της Βουλής, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση της προέδρου του ΚΙΝΑΛ στο πλαίσιο της Ώρας του Πρωθυπουργού. Είμαστε μπροστά και πάνω από μέτρα που πήραν πολλές άλλες χώρες. Δεν είπα προς Θεού ότι η κυβέρνηση αυτή είναι σοσιαλδημοκρατική. Είμαστε κεντροδεξιά φιλελεύθερη κυβέρνηση. Εχω πει πολλές φορές ότι το πρώτο μας μέλημα κατά τη διάρκεια της κρίσης είναι να προστατεύσουμε θέσεις εργασίας και εισόδημα εργαζομένων. Να μην κλείσουν ξενοδοχεία, να μην απολυθούν μόνιμα εργαζόμενοι. Να μην υπάρχει απώλεια στη σχέση εργασίας, τόνισε ο πρωθυπουργός. Και απευθυνόμενος στην κ. Γεννηματά, σημείωσε: Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι συνυπήρχαμε ως υπουργοί και ήσαστε υπουργός στην κυβέρνηση του κ. Σαμαρά. Τότε δεν τα λέγατε αυτά. Καλό είναι, όταν κάνουμε άλματα στο παρελθόν να μην παρακάμπτουμε ολόκληρες περιόδους. Η αναφορά μου σε μαγκάλια και συσσίτια δεν ήταν για εσάς. Το ερώτημα είναι να μην γίνετε εσείς σαν τους άλλους. Ευχή και ελπίδα μου είναι να μην επιστρέψουμε σε αυτού του είδους την αντιπολίτευση.

[maxmaggr]

Γιώργος Χατζηπαύλου:

Πηγή: gossip-tv.gr Γιώργος Χατζηπαύλου: και ποιος δεν τον έχει ακουστά; Και ποιος δεν έχει γελάσει έστω μία φορά με κάποιο αστείο του; Ποιος δεν αναγνωρίζει την φωνή του στο «Κάτι Ψήνεται»; Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι μία! Μα φυσικά όλοι! Ο ταλαντούχος κωμικός που τα τελευταία 40-και κάτι ψιλά- χρόνια ακούει στο όνομα Γιώργος Χατζηπαύλου,  έχει αναδειχθεί  ως ένας από τους κορυφαίους Έλληνες stand-up comedians κι όχι άδικα, αφού το αβυσσαλέο χιούμορ του και η αγάπη του για το stand-up comedy τον καθιστούν  αγαπητό στο κοινό και ιδιαίτερα στο νεανικό. Με την χαρακτηριστική ευχάριστη διάθεση και ειλικρίνεια που τον κατακλύζει, ο Γιώργος Χατζηπαύλου μίλησε στο maxmag  για την παράσταση «Τάιμινγκ» ,στην οποία έχει solo ρόλο  ,για την μέχρι τώρα πορεία του , τον ρόλο που διαδραματίζουν  το stand-up comedy και το χιούμορ στην ζωή του και φυσικά , τον σημαντικότερο «ρόλο» που του έχει ανατεθεί ποτέ ,τον «ρόλο» του πατέρα! Επιμέλεια συνέντευξης: Νικολέττα Καστρινάκη Από τις  19 Ιανουαρίου και για μόνο  4 παραστάσεις  δίδεται η ευκαιρία στο κοινό να σας απολαύσει στην αίθουσα θεάτρου του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης με τη νέα stand up comedy παράστασή σας με τίτλο “Τάιμινγκ”, η οποία αποτελεί την 4η  δικιά σας solo παράσταση stand-up κωμωδίας. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια σχετικά με την παράσταση ; Είναι αυτό ακριβώς που περιέγραψες. Σαν περιεχόμενο είναι μια παράσταση που έχει μια κεντρική ιδέα ,όπως  όλες, και στην προκειμένη περίπτωση αφορά το πως μπορεί κανείς να συγχρονιστεί με τις πολύ σημαντικές στιγμές στην ζωή του, αφού πρώτα τις εντοπίσει και όλα αυτά περνάνε μέσα από όλα όσα ζούμε και περιλαμβάνουν όλα τα μεγάλα κομμάτια της ζωής μας, όπως οι σχέσεις,τα παιδιά και το πως βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας. Η παράσταση θα παιχτεί αυτά τα 4 Σάββατα ,αλλά επειδή είναι sold-out βάλαμε άλλες 2 παραστάσεις τον Μάιο και από το Ιανουάριο του 2020 θα ξαναέρθει στην Αθήνα και στο μεταξύ, η παράσταση θα κάνει μια πολύ μεγάλη περιοδεία. Ο τίτλος «Τάιμινγκ» καταλαβαίνω πως δεν είναι τυχαίος και πως έχει άμεση σύνδεση με τον ορισμό του stand-up. Τι ρόλο παίζει το «Τάιμινγ꨻ στην δική σας ζωή; Δεν έχει καμία σχέση ο τίτλος με την κωμωδία. Απαντάει σε αυτό το φιλοσοφικό εύρημα που δένει τα κείμενά μου στην παράσταση.Στην προσωπική μου ζωή δεν ξέρω τι ρόλο παίζει.Τα πιο σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν στην ζωή ,είτε είναι απλές στιγμές που τις απολαμβάνει κανείς, τις αξιολογεί λίγο αργότερα. Εξού και η κεντρική ιδέα του πως μπορεί κανείς να κρατήσει αυτές τις στιγμές για πάντα ,να μην τις πετάξει,να μην τις αναπολεί. Οπότε ακριβώς αυτόν τον ρόλο έχει ο τίτλος και αυτό συμβαίνει και στην προσωπική μου ζωή. Το τάιμινγκ δεν είναι κάτι που το ορίζουμε εμείς απαραίτητα, αλλά μπορούμε να το αξιολογήσουμε. Οπότε ,όπως καταλαβαίνω, εσείς ζείτε πιο "προγραμματισμένα"; Απόλυτα!!! Η δουλεία μου βασίζεται σε deadlines. Ειδικά στην κωμωδία και στο θέατρο, τα οποία βασίζονται στον προγραμματισμό και την συνέπεια ,εμένα αυτό με κάνει να αισθάνομαι ασφαλής. Δεν είδα ποτέ τον εαυτό μου  ως έναν "καταραμένο καλλιτέχνη" που πίνει, καπνίζει ,ξεχνιέται και εμπνέεται και λένε για αυτόν "δεν πειράζει το παιδί ,θα κατεβάσει κάποια ιδέα". Για εμένα είναι μια δουλειά που βασίζεται σε απόλυτα νούμερα και σε συγκεκριμένη διαδικασία και μου αρέσει πολύ που την κάνω και μου αρέσει  να είμαι συνεπής, απέναντι σε εμένα , πρώτα απ'όλα.

Πηγή: www.ticketservices.gr Μετά το  πέρας  της εκάστοτε παράστασης, τι σας μένει χαρακτηριστικά στο μυαλό ;Για παράδειγμα ,τι είδους vibes εκλαμβάνετε από το κοινό; Αναλόγως.Διαφορετικά πράγματα. Παρότι ο στόχος είναι  να έχεις εσύ την ίδια απόδοση και να πετύχεις το ίδιο αποτέλεσμα κάθε φορά, ο κόσμος αλλάζει και υπάρχει ένα διαφορετικό συναίσθημα που μοιράζεσαι. Για παράδειγμα, μπορεί να κάνεις 100 παραστάσεις, να έχουν και οι 100 το  ίδιο γέλιο ,όμως, πάντα υπάρχουν διαφορετικά στοιχεία ,επειδή υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι μέσα στην αίθουσα. Ένα από αυτά τα στοιχεία είναι τα πρόσωπα που βλέπεις, ο τρόπος που γελάει ο καθένας ,αν εστιάσεις ,ας πούμε, έστω και φευγαλέα σε 2-3 πρόσωπα είναι μια διαφορετική εικόνα και στο τέλος μου μένουν διαφορετικές εικόνες. Από κει και πέρα, αυτό που δεν αλλάζει είναι η χαρά ότι η παράσταση πήγε πολύ καλά και η οποία συνδυάζεται με την αγωνία ότι στην επόμενη πρέπει να προσπαθήσεις πάλι με τον ίδιο τρόπο. Γενικά ,το live πρόγραμμα είναι θνησιγενές, δεν έχει σταθερές, όπως στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Είναι πολύ μεγάλη παγίδα να νοιώσεις μια τέρψη και μια ικανοποίηση ότι όλα πήγαν καλά ,γιατί ενδέχεται αυτό να σημαίνει καταστροφή στην επόμενη παράσταση.Άρα ,είναι ένα συναίσθημα χαράς που κρατάει πολύ λίγο και αντικαθιστάται από μια δημιουργική αγωνία. Η πρώτη σας προβολή στο ευρύ κοινό προήλθε από την συμμετοχή σας σε ορισμένες κωμικές τηλεοπτικές παραγωγές (πχ στα "Σκετσάκια", στα "Σφηνάκια" ), στις οποίες είχατε διττό ρόλο ,δηλαδή ως ηθοποιός ,αλλά και ως κειμενογράφος. Πως θα χαρακτηρίζατε σήμερα την εμπειρία σας ως ηθοποιός στην τηλεόραση; Τα συγκεκριμένα sketch shows είναι μια μακρινή συμπαθητική ανάμνηση για μένα, δεν κυνήγησα ποτέ την τηλεόραση ως αυτοσκοπό και υπήρξαν πράγματα που τα χάρηκα. Ποτέ δεν άφησα το stand-up στην άκρη για να κάνω κάτι άλλο, όπως το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση. Οπότε η προσωπική μου αίσθηση είναι ότι ο κόσμος που ζω εγώ έχει μια αυτονομία. Η τηλεόραση είναι ένα μέσον προβολής ,αλλά δεν είναι πανάκεια. Ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία, αλλά δεν κυνήγησα ποτέ την τηλεόραση.

Πηγή : google.gr Φέρατε μια ακόμη πρωτοπορία στον χώρο του stand-up comedy και δεν είναι άλλη από το stand-up comedy για παιδιά. Φαντάζομαι ότι ο ρόλος του πατέρα και ο γιος σας ήταν οι πηγές αυτής της ιδέας ,σωστά; Πρωτοπόρος δεν θα το έλεγα ,γιατί υπάρχει ήδη στο εξωτερικό. Για μένα θα είναι μεγάλη χαρά ,αν γίνουν κι άλλες τέτοιες παραστάσεις. Ο λόγος που το έκανα ,όταν το έκανα, ήταν ο γιος μου ,γιατί ήθελα να μπορεί να έρθει στο θέατρο και να δει τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς και φυσικά δεν μπορώ να φέρω το παιδί μου σε βραδινή παράσταση .  Μου αρέσει πολύ η  παράσταση για παιδιά και έχει πάει πολύ καλά, έχει λάβει χώρα στο Μέγαρο, έχει "ταξιδέψει" στο εξωτερικό, Γερμανία, Ολλανδία, Κύπρο κ.α. Ήταν μια ιδέα που είχα από καιρό και θέλησα να την υλοποιήσω για να την δει το παιδί. Τι είναι για εσάς το stand-up comedy? Η δουλειά μου και μπορώ να το απολαμβάνω και  ως θεατής. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα μορφή τέχνης ,ένα πολύ δυνατό είδος κωμωδίας και αυτό που μου αρέσει ιδιαίτερα είναι ότι ενσωματώνει αμέσως την όποια εξέλιξη της κωμωδίας. Δηλαδή, αν θες να δεις που είναι το χιούμορ,σε ποιο σημείο ,πας και βλέπεις παραστάσεις stand-up και γι'αυτό βλέπεις τεράστια απόκλιση στο τηλεοπτικό  χιούμορ και στο χιούμορ του stand-up, καθώς το δεύτερο είναι πολύ πιο γρήγορο στην προσαρμογή του ,στην διαφοροποίηση και στην εξέλιξη του χιούμορ κι αυτό συμβαίνει παγκοσμίως. Επιπλέον, μου αρέσει πολύ που είναι ένας πολύ περιεκτικός λόγος .

Πηγή: https:athinorama.gr Πέρα από το απέραντο ταλέντο που διαθέτετε, ποιες άλλες είναι οι πηγές έμπνευσής σας; Το ταλέντο δεν ξέρω αν το διαθέτω και το πιστεύω το ταλέντο ως εργαλείο είναι αυτό που σε πάει στο τελικό σημείο λίγο πιο γρήγορα. Κατά τα άλλα, τα πάντα βασίζονται στην δουλειά. Δηλαδή, για μένα είναι τα πάντα θέμα επιμονής και πολύωρης δουλειάς. Ψάχνω να βρω τα κείμενα μου και επιλέγω να τα κάνω αστεία. Επιλέγω κάποια θέματα και δεν περιμένω την έμπνευση να περάσει από μπροστά μου. Αν δεν υπάρχει δουλειά, το ταλέντο δεν εξυπηρετεί σε κάτι  . Σημαντικά χαρακτηριστικά είναι η επιμονή, η παρατηρητικότητα, η δοκιμή ,το να μην φοβάσαι να εκτεθείς και να δοκιμάζεις πράγματα. Η εξέλιξη έρχεται ,όταν επιλέγεις τι να κρατήσεις και τι να απορρίψεις. Όσον αφορά το χιούμορ, αυτό  είναι κάτι το υποκειμενικό . Άλλοι ξεκαρδίζονται από τα γέλια με τα αστεία σας, άλλοι κλαίνε από τα γέλια, ενώ ορισμένοι πιθανόν να τα βρίσκουν ανούσια ή υπερβολικά. Πως αντιμετωπίζετε την κακή κριτική; Η κριτική είναι κάτι πολύ γενικό και κάτι πολύ ειδικό ,αναλόγως την περίπτωση. Δεν έχει να κάνει με την ίδια την φύση της δουλειάς . Κάθε δημιουργός φτιάχνει αυτό που φτιάχνει χωρίς να είναι δίπλα του στο δωμάτιο άνθρωποι που θα του ασκήσουν κριτική. Αυτό που προσμένεις είναι η αποδοχή του κοινού. Εξού και πολλές φορές ένα έργο τέχνης είναι αγαπητό από το κοινό, αλλά απορρίπτεται από κριτικούς. Στην κωμωδία ,όμως, καμία κριτική δεν μπορεί να νικήσει την αποδοχή του κοινού. Δηλαδή, ο κριτής είναι το κοινό . Η κωμωδία έχει το γέλιο ,τον ήχο , οπότε το κοινό είναι αυτό που θα σου πει αν κάτι πάει καλά ή όχι. Η κριτική ,αν έρθει, μπορεί να καλύψει άλλα στοιχεία, πιο ιδεολογικά ,πιο ακαδημαϊκά ,αλλά κανείς δεν είναι παρών, όταν φτιάχνεις κάτι. Στην κωμωδία, ο θεατής είναι ο κριτής. Σε όλους μας αρέσει να διαβάζουμε ωραία πράγματα για τον εαυτό μας. Μια καλή κριτική δεν μπορεί να σε πάει παρακάτω ,δεν διορθώνει αυτό  που έχεις φτιάξει ,επειδή ήδη το έχεις φτιάξει . Άρα, όλο αυτό καταλήγει στο κοινό.

Πηγή: .nooz.gr Μιας και αναφερθήκατε στο κοινό, στις παραστάσεις σας δεν κρατάτε την παθητική στάση «πομπού-ηθοποιού», αλλά έχετε διάδραση και άμεση επαφή με το κοινό. Για παράδειγμα, τους ρωτάτε για τις προσωπικές τους εμπειρίες  πάνω στο θέμα που σατυρίζετε , προσωπικές πληροφορίες κ.α. και αυτήν την διάδραση την  χρησιμοποιείτε ως αφορμή για δημιουργία κάποιου αστείου και μετάβαση στο επόμενο θέμα. Ποια άλλη λειτουργία επιτελεί αυτή η οικειοποίηση με τον  δέκτη-θεατή; Αυτό είναι το 0,0001% μιας παράστασης και δεν συμβαίνει και πάντα. Είναι ένας τρόπος να ξεκινήσει η παράσταση και να σπάσει ο πάγος. Δεν το κάνω πάντα. Το κάνω ορισμένες φορές κι αυτό σε συνάρτηση με πράγματα που θα πω εγώ για τον εαυτό μου. Ο καθένας μας θεωρεί πως είναι μια ιδιαίτερη και μοναδική περίπτωση ,αλλά όλοι ζούμε τα ίδια πράγματα από διαφορετική σκοπιά και ουσιαστικά ψάχνεις να βρεις το στοιχείο που τα ενώνει όλα αυτά. Και συνήθως το αστείο λειτουργεί πάρα πολύ καλά έτσι. Οπότε,ουσιαστικά με ενδιαφέρει να φέρω τους θεατές κοντά ,όχι μόνο προς τα εμένα ,αλλά και τον καθένα θεατή προς τον διπλανό του, προς τον παραπίσω ...Με ενδιαφέρει να έρχονται κοντά οι άνθρωποι, να είμαστε μια ομάδα που ναι μεν δεν γνωριζόμαστε ,αλλά είμαστε στον ίδιο χώρο για τον ίδιο σκοπό και μοιραζόμαστε όλοι κάτι κοινό ,το οποίο ξεκινάει από εμένα.Αυτό είναι για μενα κάτι πολύ όμορφο. Στο άλλο άκρο υπάρχει το  YouTube, το οποίο έχει ακμάσει τα τελευταία χρόνια ,όλο και περισσότεροι διάσημοι και μη- άνθρωποι ασχολούνται επαγγελματικά με αυτό ,αυτοπροβάλλονται ,παρουσιάζουν την δουλειά τους και γενικότερα προσφέρει αρκετά προνόμια, αλλά ,παράλληλα, είναι και μέσον ελεύθερης έκφρασης και λογοκρισίας. Εσείς έχετε αναρτήσει κάποια αποσπάσματα της δουλειάς σας στο διαδίκτυο.Ποια είναι η δική σας σχέση με το  YouTube; Το εκτιμώ πολύ ως μέσον ,διότι, πρώτα από όλα, κατάργησε την ανάγκη του μεσάζοντα. Εμένα με ενοχλούσε πάντοτε το ότι ένα είδος, όπως το stand-up μπορούσε να προβληθεί μόνο μέσα από μία παράσταση κι όχι να διατηρηθεί για χρόνια. Όταν μπορώ να βγω να δείξω την δουλειά μου, είναι ακόμη καλύτερα. Η τηλεόραση δεν έχει κάποια δομή πολιτιστικών εκπομπών εδώ και 20 χρόνια ,ώστε να προβάλεις αποσπάσματα της δουλειάς σου. Ίσως ήταν δύσκολο και το stand-up ήταν κάτι το διαφορετικό, κάτι το καινούριο. Το YouTube κατάργησε την ανάγκη προβολής μέσω κάποιου τρίτου και έφερε πολύ πιο κοντά το κοινό που δεν μπορεί να έρθει σε παράσταση, πχ να βρίσκεται το κοινό σε πόλη ,όπου δεν γίνονται παραστάσεις stand-up ,είτε από εμένα ,είτε από κάποιον άλλον συνάδελφο .Οπότε δείχνοντας κάποια αποσπάσματα της δουλειάς σου δείχνεις τι κάνεις πάνω στην σκηνή και ποιος είσαι. Δεν βρίσκω αρνητικά στο YouTube και αυτό είναι περισσότερο ένα προσωπικό θέμα. Υπάρχει πληθώρα πραγμάτων να δεις και για εμένα το πιο σημαντικό είναι πως μπορείς να δεις stand-up πράγματα που γίνονται στην Αμερική και στην Αγγλία και έτσι αποκτάς ένα μέτρο σύγκρισης. Ανεβαίνει ο πήχης των απαιτήσεων του μέσου θεατή που του προσφέρει η τηλεόραση ,όταν έρχεται σε επαφή με ένα πιο εξελιγμένο μέσο, επηρεάζεται και παίρνει ιδέες. Το ίντερνετ είναι αυτό που λένε "το παράθυρο στον κόσμο". Εγώ το θεωρώ μια από τις σημαντικότερες πολιτιστικές εφευρέσεις της ανθρωπότητας.

Πηγή: allyou.gr Πλέον έχουν αναδειχτεί πολλοί καινούριοι stand-up comedians. Ο καθένας γίνεται γνωστός για βάση τα επιμέρους χαρακτηριστικά του. Ποια θεωρείτε πως είναι τα στοιχεία εκείνα που σας κάνουν να ξεχωρίζετε από τους υπόλοιπους κωμικούς; Δεν ξέρω αν ξεχωρίζω και δεν μου αρέσει να ψάχνω τα πράγματα που με κάνουν να ξεχωρίζω. Δεν έχω δει ποτέ την δουλειά μου σε σύγκριση με την δουλειά κάποιου άλλου. Κανείς κωμικός δεν το κάνει αυτό και το εκτιμώ πολύ αυτό στον χώρο του stand-up .  Οι κωμικοί βλέπουν τον εαυτό τους σε σχέση με το πως οι ίδιοι ψάχνουν να βρουν την "φωνή" τους ,το προσωπικό τους στίγμα στην κωμωδία. Αυτό είναι σημαντικό, διότι έτσι προχωράει η σκηνή. Έχω την τύχη και την χαρά να τους γνωρίζω όλους τους κωμικούς κι βλέπω πως μέσα στο πλαίσιο της αναζήτησης αυτής της ¨φωνής" ,ο καθένας τους ανακαλύπτει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και στοιχεία της κωμωδίας. Προσωπικά επιδιώκω να μιλάω για πράγματα που είτε έχω επιλέξει να μιλήσω για αυτά ,είτε δεν φαίνονται τόσο αστεία εκ πρώτης όψεως και θέλω να τα κάνω αστεία. Επίσης , μου αρέσει να είναι κάθε παράσταση μια επικαιρότητα από την ζωή μου. Οι ζωές μας δεν είναι τόσο ανόμοιες από την ζωές άλλων ανθρώπων .Για παράδειγμα ,η εμπειρία μου με την πατρότητα δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο, χιλιάδες άνθρωπο έγιναν μπαμπάδες την ίδια μέρα με εμένα ,αλλά παρότι για μένα είναι κάτι το μοναδικό και έτσι το αντιμετωπίζω στην παράσταση, πολλοί άνθρωποι το αντιμετωπίζουν έτσι. Εγώ ,όμως,βάζω και τα αστεία μέσα. Μου αρέσει πάρα πολύ σε κάθε παράσταση να βάζω μία επικαιρότητα για τη ζωή μου ως αφορμή για κωμωδία. Μιλάω για κάτι που έχουν ζήσει κι άλλοι ,αλλά είναι φιλτραρισμένο μέσα από κάποιο δικό μου κριτήριο ,ώστε να πετύχω το γέλιο. Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν, ο «σχεδόν 40» Γιώργος Χατζηπαύλου τι συμβουλή θα έδινε στον «σχεδόν 30 Γιώργο Χατζηπαύλου» ,όταν ,δηλαδή, έκανε τα πρώτα του βήματα στον  χώρο της κωμωδίας ; Την ίδια που έχω διαχρονικά στο μυαλό μου: "Να μην φοβάσαι να δοκιμάσεις και να εκτεθείς" με την καλή έννοια. Επίσης, υπομονή ,γιατί θα έρθουν τα θέματα με τον τρόπο που θέλεις εσύ να τα παρουσιάσεις, επειδή το stand-up λειτουργεί πάντα καλά συν το χρόνω και όσα καλά αστεία και να γράφεις ,όταν περνούν τα χρόνια και έρχεται η τριβή στην δουλειά, έχεις άλλη εμπειρία και άλλα αντανακλαστικά. Αρκεί να επιμένεις διαρκώς ,για να έχεις την σωστή εξέλιξη.

Πηγή: vassosotiriou.gr Έχετε δηλώσει το εξής : “Ο κωμικός δεν είναι ένας άνθρωπος που λέει αστεία πράγματα, είναι ένας άνθρωπος που λέει τα πράγματα αστεία.” Αυτός ο τρόπος ζωής σας ακολουθεί και εκτός επαγγελματικού τομέα ;  Σας έχει «γλυτώσει» από προσωπικές άβολες ή και αμήχανες στιγμές (πχ κατά την διάρκεια τσακωμού με την σύζυγο); Κωμικός είσαι είτε στην ζωή σου ,είτε στην σκηνή. Η σοβαρότητα που απαιτεί η ζωή είναι συγκεκριμένη και προσπαθώ να την έχω. Σίγουρα δεν έχει να κάνει με το να απαξιώσεις ένα θέμα ,επειδή είσαι κωμικός και μπορείς να έχεις χιούμορ στην ζωή σου, όσο το να το κάνεις πιο ήπιων τόνων. Με αυτό το σκεπτικό, δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσουν οι εντάσεις στην ζωή. Από την άλλη, όσο μεγαλώνω ,δεν έχω αναστολές στο να κάνω πράγματα που θέλω ή δεν θέλω να κάνω. Υπάρχει μια ελευθερία έκφρασης που δεν μπερδεύει την σκηνή με την ζωή. Στην σκηνή μπορείς να είσαι πιο ελεύθερος και να μιλήσεις με έναν τρόπο πιο γενναιόδωρο κι αυτό περνάει και στην ζωή σου ,αλλά είναι καθαρά θέμα ηλικίας. Όσο περνάνε τα χρόνια ,τόσο το λιγότερο θέλεις να αναλώνεσαι σε εντάσεις και σε πράγματα που δεν θέλεις να κάνεις και το χιούμορ βοηθάει λιγάκι. Τελειώνοντας την συνέντευξη μας ,θα ήθελα να μου πείτε πώς προβλέπεται η ζωή του Γιώργου Χατζηπαύλου για το άμεσο μέλλον; Δεν έχω ιδέα... Έχω προγραμματισμένη περιοδεία στην επαρχία και στην Κύπρο, θα είμαι στο Nostos Summer Festival  στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το φθινόπωρο θα ξανακάνω περιοδεία με την παράσταση "Τάιμινγκ" και μετά ακολουθεί άλλη μία περιοδεία στην Ελλάδα με τον Άγγλο κωμικό , Alistair Barrie. Τον Δεκέμβρη θα είμαι πάλι στο Μέγαρο Μουσικής με τις παραστάσεις stand-up comedy για παιδιά και τον Ιανουάριο θα συνεχίσω πάλι το "Τάιμινγκ".

«ΤΑΙΜΙΝΓΚ»-Γιώργος Χατζηπαύλου: SOLD OUT ΚΑΙ 2 EXTRA ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ!

Ο Γιώργος Χατζηπαύλου επιστρέφει στις 19 Ιανουαρίου και για 4 μόνο παραστάσεις στην κεντρική σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης με την νέα stand-up comedy παράστασή του, η οποία έχει τον τίτλο «Τάιμινγκ». Η σωστή στιγμή Στο «Τάιμινγκ» ο Γιώργος Χατζηπαύλου αναζητά, εντοπίζει και καταγράφει όλα τα αστεία και παράλογα που υπάρχουν, τόσο στις μικρές όσο και στις μεγάλες στιγμές της ζωής μας σήμερα. Όλα όσα ζούμε, όσα βλέπουμε και όσα σκεφτόμαστε, λογικά ή παράλογα, σημαντικά ή ασήμαντα σατιρίζονται με καταιγιστικό ρυθμό. Αυτή η παράσταση stand-up κωμωδίας έχει στόχο να αποκαλύψει πώς μπορεί ο καθένας να εντοπίσει τη σημαντικότερη μέρα της ζωής του αλλά κυρίως να συγχρονιστεί μαζί της! Ταυτότητα παράστασης Τάιμινγκ Stand up comedy - Γιώργος Χατζηπαύλου Πού: Στην Κεντρική σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ.: 210 3418550, www.mcf.gr Πότε: 19 και 26 Ιανουαρίου, 2 και 9 Φεβρουαρίου, στις 21:00 Εισιτήρια: 10 € (προπώληση), 12 € (ταμείο) Προπώληση: Ηλεκτρονικά στο www.ticketservices.gr και στο www.mcf.gr  Τηλεφωνικά στο 210 3418550Παραγωγή/Οργάνωση: Αλέξανδρος Ζώης Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου- We Will Πηγή: CheckinArt art&culture magazine   Διαβάστε εδώ τι είχε πει ο Γιώργος Χατζηπαύλου σε προηγούμενη συνέντευξή του στο maxmag! Read the full article

[frapedoypoli]

Πριν γίνω μαμά, ήμουν ομολογουμένως αρκετά αυστηρή και άδικη με τις μαμάδες.  Κάποιες φορές είχα ενοχληθεί από μωρά που έκλαιγαν ή παιδάκια που μου πετούσαν άμμο την ώρα που εγώ τσιγαριζόμουν -βλακωδώς, το ομολογώ- στον ήλιο. Τολμώ δε να πω ότι είχα και άποψη για το πώς θα μεγαλώσει κανείς το παιδί του. Ας πούμε, θεωρούσα το πιπίλισμα του δαχτύλου (θέμα που έθιξα χθες) «κακιά συνήθεια» και τους γονείς που κοιμούνται με τα παιδιά τους… μαλακούς. Κούνια που με κούναγε. Η αλήθεια είναι πως μέχρι να μπεις στη διαδικασία της μητρότητας, λίγα μπορείς να γνωρίζεις για αυτήν. Ναι μεν όλες οι γυναίκες είναι εν δυνάμει μητέρες, όμως μόνο όταν αρχίσουν να το ��ουν, μπορούν να νιώσουν τι θα πει «μεγαλώνω ένα παιδί». Δεν θα επεκταθώ περισσότερο πάνω στις προ-παιδιού απόψεις μου, άλλωστε το έχω ξαναγράψει ότι έχω αναθεωρήσει σε πολλά και έχω ζητήσει και δημοσίως συγγνώμη από φίλες μου μαμάδες που τότε δεν τις ένιωθα. Σήμερα θα γράψω για την κριτική που ασκεί μια γυναίκα σε μια μάνα, ΑΦΟΥ έχει γίνει και η ίδια μάνα. Η αλήθεια είναι ότι είναι δελεαστικό να μπεις στη διαδικασία να κρίνεις κάποια για τις επιλογές της ή για τον τρόπο που επιλέγει να μεγαλώσει το παιδί της. Ίσως μέσα μας η κάθε μία να πιστεύει ότι αυτή κάνει την καλύτερη επιλογή και ότι είναι σωστότερη. Είναι κάπως σαν τον έρωτα που νομίζεις πως μόνο ο δικός σου είναι αληθινός και όλων των άλλων είναι τρίχες μπροστά του. Είμαι μια μαμά που επικοινωνώ καθημερινά με δεκάδες μαμάδες. Πολλές μου ζητούν τη γνώμη μου για κάτι. Για ένα διάστημα, απαντούσα με βάση τα όσα ζω και όσα έχω επιλέξει να ακολουθώ και να πιστεύω, όμως όσο περνάει ο καιρός και γνωρίζω περισσότερους μαμαδο-χαρακτήρες και παιδο-χαρακτήρες διαπιστώνω ότι κάθε ζευγάρι μαμάς-παιδιού είναι τόσο μοναδικό που το να κρίνεις ή να συγκρίνεις ή να προσπαθείς να προωθήσεις το δικό σου είναι μάταιο και άδικο. Έτσι, εκεί που θεωρούσα ότι ένα μωρό που κλαίει όλη μέρα είναι υπόθεση γονιού, πλέον με σιγουριά δηλώνω ότι όχι, δεν είναι μόνο θέμα γονιού. Είναι και θέμα παιδιού, είναι θέμα καθημερινότητας, είναι θέμα διαφορετικής ζωής, είναι θέμα χίλιων δυο παραγόντων που μπορούν να διαφέρουν από οικογένεια σε οικογένεια. Θα σας πω ένα παράδειγμα που τυχαίνει σε εμένα και με κάνει κάθε φορά να διαπιστώνω πως οφείλω να σεβαστώ την κάθε μάνα και το κάθε παιδί εκεί έξω. Συχνά πυκνά η ιστορία θηλασμού μου γίνεται αντικείμενο σχολιασμού από μαμάδες που προσπαθούν να καταλάβουν αν ήμουν απλά κάποια που βαρέθηκε να προσπαθήσει να θηλάσει το παιδί της ή όχι. Η άποψή τους ότι δεν δικαιούμαι να μιλάω εγώ για θηλασμό είναι κατανοητή, το ότι όμως προχωρούν στο να πουν «Εγώ στη θέση της θα είχα κάνει ΑΥΤΟ» είναι άδικο. Και εξηγούμαι: είναι πολύ εύκολο να κρίνεις τι θα είχες κάνει στη θέση μιας άλλης μαμάς, έχοντας διαβάσει την ήδη τελειωμένη ιστορία της. Είναι πολύ εύκολο, έχοντας στα χέρια σου κάποια στοιχεία να πεις «Εγώ στη θέση της, θα…«. Για να μπεις, όμως, αγαπημένη μου μαμά στη θέση μου, πρέπει να προσπαθήσεις να με φανταστείς από την αρχή: πώς είναι να είσαι για πρώτη φορά μαμά, σε μια πόλη χωρίς καμία βοήθεια παρά μόνο του άντρα σου, με ένα μωρό που χάνει συνέχεια βάρος, οδηγίες που δεν δείχνουν να βοηθούν και μια ιατρική γνωμάτευση (καρδιοπάθεια) που ήρθε κατόπιν εορτής, όταν πια οι ολοήμεροι θηλασμοί δεν είχαν αποδώσει, ο συνδυασμός θήλαστρο-μπιμπερό-στήθος ήταν εφιάλτης και το γάλα στο στήθος είχε πια μειωθεί. Το να πει κάποια, λοιπόν, «Εγώ θα έκανα στη θέση της αυτό και αυτό και εκείνο» είναι κάτι που δεν ξέρει αν τελικά θα έκανε, αν είχε περάσει πρώτα 40 πολύ δύσκολες μέρες χωρίς καμία απάντηση. Είμαι συνηθισμένη στο να «κρίνομαι» με τέτοιο τρόπο, άλλωστε θα ήμουν αφελής αν πίστευα ότι τη στιγμή που εκθέτω τα μαμαδο-βιώματά μου δημοσίως, δεν θα γινόμουν αντικείμενο κριτικής. Δεν θυμώνω πια, απλά επιβεβαιώνω συνεχώς στον εαυτό μου ότι αυτό που δεν μου αρέσει να μου κάνουν, ίσως άθελά μου κάποια στιγμή κάνω εγώ. Σταμάτησα εδώ και καιρό, λοιπόν, να κρίνω ή να σχολιάζω οτιδήποτε με ξενίζει ή οτιδήποτε γίνεται με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι «θα έκανα εγώ στη θέση της». Δεν έχουμε μεγαλώσει στο σπίτι ενός ανθρώπου για να ξέρουμε πως ο ίδιος μεγάλωσε. Δεν έχουμε παρακολουθήσει κάθε στιγμή της σχέσης του με το παιδί του, κάθε δυσκολία, κάθε άγχος, κάθε χαρά. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να κρίνουμε κάποιον για το τι κάνει; Και για να αποφύγω παρεξηγήσεις, δεν μιλάω για ξυλοδαρμούς ή κακοποίηση παιδιών. Προς Θεού! Μιλάμε απλά για μικρές αντιρρήσεις σε πράγματα που για τον χ,ψ λόγο εμάς μας κακοφαίνονται. Από το ότι η Μαρία φοράει μαύρα ρούχα στην κόρη της, ενώ εμείς τα θεωρούμε ακατάλληλα για μικρά παιδιά, μέχρι το ότι η Αγγελική θηλάζει τον τρίχρονο γιο της, ενώ εμείς το θεωρούμε υπερβολικό. Ας πάψουμε να κρίνουμε τις άλλες μαμάδες… Άλλωστε, στο τέλος τα παιδιά μας θα κρίνουν εμάς και μόνο εμάς… Με το χέρι στην καρδιά σας το λέω ότι εγώ προσωπικά το θεωρώ τόσο ανούσιο και κακό που ναι… έχω σταματήσει να το κάνω!

Πηγή: http://ift.tt/2uydkCy http://ift.tt/2vxKvDy

[epikairocom]

Κάνουν τους Κινέζους οι βουλευτές της Ν.Δ Θεσσαλονίκης για Σαββίδη-ΚΥΡΙΑΚΟ ΣΕ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΧΟΝΔΡΑ

Έκαναν τους Κινέζους….

Στην πραγματικότητα, βέβαια, γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα (στη Θεσσαλονίκη ζουν και ξέρουν) το ρόλο που έχει παίξει η δραστηριοποίηση του Ιβάν Σαββίδη στον επιχειρηματικό στίβο, ειδικά της βόρειας Ελλάδας, κατά την τελευταία πενταετία. Γνωρίζουν ότι έχει σώσει θέσεις εργασίας και ότι έχει δημιουργήσει ακόμη περισσότερες. Γνωρίζουν τις επενδύσεις στις οποίες έχει προχωρήσει, χωρίς να έχει παρουσιάσει κάποιο δείγμα ότι ξεφεύγει από τη νομιμότητα. Αποφεύγουν, όμως, να μιλήσουν δημοσίως για να μη δημιουργηθεί η υπόνοια ότι παρεκκλίνουν ή, πολύ περισσότερο, διαχωρίζουν τη θέση τους από τον αρχηγό του κόμματος τους. Φοβούνται να πουν αυτό που σκέφτονται γιατί, πολύ απλά, φοβούνται για το πολιτικό τους μέλλον.

Είναι ολοφάνερη η επιλογή τους, κάποιοι μπορεί να την πουν και θεμιτή. Το σίγουρο είναι ότι επιλέγουν την πολιτική τους καριέρα από το να εναντιωθούν σε κάτι που προφανώς κρίνουν ως άδικο. Ο καθένας κρίνεται για όσα κάνει και για όσα δεν κάνει, για όσα λέει αλλά και για όσα δεν λέει.

Τώρα επιλέγουν να σιωπήσουν και να κλείσουν τα μάτια στη σκαιότατη επίθεση, που δέχτηκε ο Ελληνας επιχειρηματίας (αν και για αυτό βρέθηκαν να διαφωνήσουν στελέχη της Ν. Δημοκρατίας, αποκαλώντας τον υποτιμητικά ως Ρώσο).

Επιλέγουν να σφυρίζουν αδιάφορα. Αργά ή γρήγορα, όμως, θα έρθει η ώρα, που θα ζητήσουν την ψήφο αυτών, που τώρα αγνοούν επιδεικτικά. Κι όσο κι αν οι περισσότεροι από τους εκλογείς διαθέτουν κοντή μνήμη, δεν μπορεί, κάποιοι θα θυμηθούν την περίοδο αφωνίας των συγκεκριμένων βουλευτών στο θέμα της ανοιχτής σύγκρουσης του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ιβάν Σαββίδη.

ΤΡΙΗΜΕΡΟ… ΚΡΥΦΤΟ

Επί τρεις ημέρες ερχόμασταν σε επικοινωνία με το πολιτικό γραφείο του Κωνσταντίνου Γκιουλέκα, θέτοντας συγκεκριμένο ερώτημα για τη διαμάχη Μητσοτάκη-Σαββίδη. Η απάντηση-σταθερή και μονότονη- που παίρναμε; «Αφήστε το τηλέφωνο σας και θα επικοινωνήσουμε εμείς μαζί σας». Ακόμη περιμένουμε. Το να κρύβεται κάποιος, όχι απλώς για να μην τοποθετηθεί, αλλά ακόμη και να μη δώσει οποιαδήποτε απάντηση (ούτε καν να αρνηθεί τον σχολιασμό) είναι κάτι που αφήνουμε στην κρίση του αναγνωστικού κοινού.

ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΧΡΟΝΟ!

«Η κ. Ράπτη έχει εξαιρετικά βεβαρυμμένο πρόγραμμα και δεν έχει χρόνο να απαντήσει» ήταν η απόκριση από το γραφείο της Έλενας Ράπτη, όταν απευθυνθήκαμε εκεί. Προφανώς είχε πιο σοβαρές υποθέσεις να φέρει σε πέρας, που της έτρωγαν όλο το διαθέσιμο της χρόνο, σε σημείο που να μην κατάφερε τελικά να εξοικονομήσει κάποια λεπτά για να μας δώσει κάποια απάντηση. Και όλα αυτά, για έναν επιχειρηματία του μεγέθους και του βεληνεκούς του Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος δεν έχει παρουσιάσει δείγματα για να του προσάψει κανείς κάτι μεμπτό.

Η τελευταία δήλωση της κ. Ράπτη που βρήκαμε, ήταν στον ΑΝΤ1 για τον χωρισμό της με τον Λούκα Γιώρκα. «Δεν διαβάζω τίποτα από αυτά που γράφονται, το μυαλό μου ήταν στην προετοιμασία της βάπτισης που έγινα νονά», είπε η βουλευτής από τη Θεσσαλονίκη.

Στην ίδια συνέντευξη παραδέχτηκε ότι θα ήθελε πολύ να δημιουργήσει τη δική της οικογένεια και να γίνει μητέρα. «Θα έρθει η ώρα! Δεν θα έρθει; Θέλω πολύ να κάνω οικογένεια. Μόλις έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα γίνει και αυτό!».

ΕΝΑ «ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ» ΟΧΙ

Ο Κώστας Καραμανλής ζει μεν στην Αθήνα, δεν παύει όμως να είναι και βουλευτής στην Α΄ περιφέρεια Θεσσαλονίκης. Όταν, βέβαια, μας ενημέρωσαν ότι δεν επιθυμεί να τοποθετηθεί επί του θέματος, δεν μας προκάλεσε καμία εντύπωση, μια και …φημίζεται για τη σιωπή του. Κοντεύουν να συμπληρωθούν οχτώ χρόνια από την αποχώρηση του από την πρωθυπουργία της χώρας και ο ελληνικός λαός ακόμη περιμένει κάποια δημόσια τοποθέτηση του…

Από τον Σάββα Αναστασιάδη, βουλευτή της Β΄ Θεσσαλονίκης, πάντως, έναν άνθρωπο που διατηρεί σχέσεις με τον Σαββίδη, έχει κάνει κοινές παρουσίες και έχει κατά καιρούς μιλήσει με θερμά λόγια για αυτόν, θα περίμενε κανείς άλλη αντιμετώπιση. Στην παρούσα συγκυρία, όμως, αρνήθηκε να προβεί σε οποιαδήποτε δήλωση.

Από το γραφείο του Θόδωρου Καράογλου (Β΄ Θεσσαλονίκης) μας παρέπεμψαν σε πρόσφατη δήλωση του, σύμφωνα με την οποία «η Ελλάδα έχει ανάγκη από επενδυτές, όπως είναι ο κ. Σαββίδης. Και η ΝΔ είναι υπέρ των επενδύσεων και στηρίζει την κάθε ιδιωτική προσπάθεια, που συμβάλλει στην πορεία για την επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν νόμοι και κανόνες, που πρέπει να γίνονται σεβαστοί από όλους». Ουσιαστικά επικρότησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, «μαλώνοντας» τον Σαββίδη αναφερόμενος σε νόμους, που πρέπει να γίνονται σεβαστοί…

ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

�� Σταύρος Καλαφάτης υπήρξε ο μοναδικός βουλευτής, που ανταποκρίθηκε στο ερώτημα της FORZA. Στην ουσία, βέβαια, δε μίλησε για το θέμα, υιοθετώντας-κατά τα άλλα- την επίσημη γραμμή του κόμματός του. Το πλήρες κείμενος της γραπτής του δήλωσης έχει ως εξής: «Κατ’ αρχήν δεν έχει καμία σχέση ο αθλητισμός και ο ΠΑΟΚ με όσα έγιναν στη Βουλή. Η σύνδεση που επιχείρησε ο κ. Τσίπρας κατά την επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη είναι τουλάχιστον ανεύθυνη και προκλητική. Ξεπερνά κάθε όριο πολιτικού ήθους και ευπρέπειας. Η Νέα Δημοκρατία, ως αξιωματική αντιπολίτευση και ο πρόεδρός της Κυριάκος Μητσοτάκης, άσκησε κριτική σε πρακτικές της κυβέρνησης που αφενός περιφρονούν το Κοινοβούλιο και αφετέρου θέτουν σε αμφισβήτηση την ισονομία στον επιχειρηματικό στίβο. Η Νέα Δημοκρατία, σε κάθε περίπτωση, θα αντιδρούσε με τον ίδιο τρόπο. Δεν αντιδικεί με επενδυτές. Δεν κάνει διακρίσεις. Θέλουμε κανόνες κοινούς για όλους, γνωστούς εκ των προτέρων. Ας μην ξεχνά κανένας ότι είμαστε η παράταξη που έχει ως «σημαία» της ένα αναπτυξιακό μοντέλο βασισμένο στη στήριξη της επιχειρηματικότητας και του ιδιωτικού τομέα».

«ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ»

Ο Γιώργος Ορφανός συνηθίζει να παρακολουθεί τα εντός έδρας παιχνίδια του ΠΑΟΚ από τη σουΐτα του Ιβάν Σαββίδη. Εξακολουθεί να το κάνει, ακόμη και μετά την ανοιχτή σύγκρουση του προέδρου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Ο καθένας έχει το δικό του ρόλο να επιτελέσει. Το καλύτερο είναι να βρεθεί μια ισορροπία. Και στο τέλος και οι δύο πλευρές θα το καταφέρουν» σχολίασε στη Forza ο πρώην υφυπουργός αθλητισμού, πρώην βουλευτής και νυν πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας. Σε προ ημερών δήλωση του είχε σημειώσει ακόνη ότι «ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Σαββίδης θα πετύχουν τον στόχο τους. Ο Μητσοτάκης θα γίνει πρωθυπουργός και ο Σαββίδης θα πάρει το πρωτάθλημα. Οι δύο άνδρες πρέπει να βρεθούν σε παράλληλη πορεία και να συνεργαστούν. Είναι ικανός επιχειρηματίας ο Σαββίδης, κόσμος δουλεύει στις επιχειρήσεις του, η Ελλάδα έχει ανάγκη από επενδυτές. Πάντα θα γίνονται κάποιες αψιμαχίες. Ο κ. Σαββίδης είναι πατριώτης, με υψηλό ηθικό για το συμφέρον της χώρας».

ΔΙΑΧΩΡΗΣΕ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ

Ο Θόδωρος Ζαγοράκης εξελέγη ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, αλλά δε συμμετείχε στο χορό επιθέσεων του κόμματος που εκπροσωπεί κατά του Ιβάν Σαββίδη. Κάθε άλλο. «Ο Σαββίδης είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήρθε ένας άνθρωπος, με τον οποίο βρεθήκαμε τυχαία, του είπα αλήθειες, κάθισε κάτω και ξεσκόνισε όλα τα βιβλία για πέντε μήνες και τελικά ανέλαβε τον ΠΑΟΚ. Σιγά-σιγά άρχισε να βάζει χρήματα, έβαλε και τεχνογνωσία και πλέον αρχίζει η απόσβεση. Ακόμη δεν έχει πάρει πίσω κάτι από αυτά που έδωσε. Αυτό που φοβάμαι, όμως, είναι… εμάς. Είμαστε αυτοκαταστροφικοί. Είναι θείο δώρο ο Ιβάν» σημείωσε προ ημερών κατά την παρουσία του σε ιδιωτική σχολή της Θεσσαλονίκης. Ο Ζαγοράκης, άλλωστε, δεν είναι πολιτικός καριέρας και αυτό του επιτρέπει να μιλάει ελεύθερα.

Πηγή: Forza

from epikairo.com http://ift.tt/2rKc7DG