#η ζωή στην Κρήτη
Explore tagged Tumblr posts
Text
Βιβλιοπαρουσίαση στο Ρέθυμνο: Ιωάννης Βολανάκης - F. Sieber "Ταξίδι στη νήσο Κρήτη κατά το έτος 1817", 08/08/2024
Πέμπτη 8 Αυγούστου 2024, στις 7.30 μ.μ., στον Δημοτικό Κήπο στο Ρέθυμνο Το εμβληματικό έργο του F. Sieber, σε μετάφραση και σχολιασμό του Ιωάννη Ηλ. Βολανάκη, παρουσιάζουν οι Εκδόσεις Ραδάμανθυς, την Πέμπτη 8 Αυγούστου 2024, στις 7.30 μ.μ., στον Δημοτικό Κήπο στο Ρέθυμνο. Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Ρεθύμνης. Θα μιλήσουν για το βιβλίο οι: Θεόδωρος Πελαντάκης, φιλόλογος,…
#Franz Sieber#Ζίμπερ#Κρήτη#Ρέθυμνο#Ταξίδι στη νήσο Κρήτη του Ελληνικού Αρχιπελάγους το έτος 1817 - F. Sieber#Ταξίδι στη νήσο Κρήτη κατά το έτος 1817#βιβλία#εκδόσεις Ραδάμανθυς#εκδόσεις βιβλίων#εκδοτικοί οίκοι#η ζωή στην Κρήτη#ιστορία#λαογραφία
0 notes
Text
Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας
Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργ��ες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
Το βιβλίο της Μαρίας και του Νίκου Ψιλάκη «Κρητική Παραδοσιακή Κουζίνα, το θαύμα της κρητικής διατροφής» που κυκλοφόρησε το 1995 από τις εκδόσεις Καρμάνωρ είναι ένα από τα πιο σημαντικά που έχουν βγει ποτέ για το ελληνικό φαγητό. Η πολύχρονη μελέτη των δύο συστηματικών ερευνητών του κρητικού πολιτισμού για το φαγητό της Κρήτης περιλαμβάνει, εκτός από συνταγές για απίθανα φαγητά, πολλά ήδη ξεχασμένα, μαγειρικές πρακτικές, ιστορικές καταβολές, ήθη, έθιμα, διατροφικές συνήθειες σε όλη τη διάρκεια του έτους και με κάθε αφορμή. Είναι ένα βιβλίο θησαυρός γιατί παρουσιάζει συστηματικά τον διατροφικό πολιτισμό της Κρήτης μέσα από απλές αλλά ευρηματικές συνταγές μαζί με το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτισμικό τους πλαίσιο. Το συγκεκριμένο βιβλίο -όπως και τα δύο που ακολούθησαν, «Το ψωμί και τα γλυκίσματα των Ελλήνων» και «Ο πολιτισμός της Ελιάς, το Ελαιόλαδο»- χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές για τη σύνταξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων, αποτέλεσε διδακτικό εγχειρίδιο, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και έφτασε στα πέρατα του κόσμου, τεκμηριώνοντας, αναδεικνύοντας, καταξιώνοντας αλλά και προβάλλοντας διεθνώς όρους όπως Κρητική Παραδοσιακή Κουζίνα, Κρητική διατροφή και Κρητικός Διατροφικός Πολιτισμός. Η «Κρητική Παραδοσιακή Κουζίνα» επανακυκλοφορεί σε μία νέα έκδοση, εμπλουτισμένη κι επιμελημένη από τους δύο ερευνητές.
O Νίκος Ψιλάκης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Έχει τιμηθεί με βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το έργο του «Μοναστήρια και Ερημητήρια της Κρήτης» και με το βραβείο των δημοσιογραφικών ενώσεων της Ελλάδας και με το βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης» για την προσφορά του στα Γράμματα. Ένα επίσης σπουδαίο έργο του, έργο ζωής, είναι οι «Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη – Έθιμα στον κύκλο του χρόνου» που κυκλοφόρησε σε νέα επαυξημένη και συμπληρωμένη έκδοση το 2023.
Έχει διδάξει Ιστορία και Μοναστηριολογία σε Περιφερειακά Επιμορφωτικά Κέντρα Φιλολόγων, σε σεμινάρια Ξεναγών και έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις για θέματα των ερευνητικών ενδιαφερόντων του σε Πανεπιστήμια στην Ελλάδα και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Υπήρξε επιστημονικός υπεύθυνος Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης με θέμα την ανάδειξη της τοπικής γαστρονομίας. Έχει γράψει περισσότερα από 25 βιβλία ανάμεσα στα οποία είναι: Ελαίας στέφανος. Η ελιά και τα στεφάνια της στον πολιτισμό των Ελλήνων, Τα βότανα στην κουζίνα, Μοναστήρια και Ερημητήρια της Κρήτης, Κρητική Μυθολογία, Οίνοψ Πόντος, Ταξίδια και έρευνες στην Κρήτη του 1850 (σχολιασμός της ελληνικής μετάφρασης του έργου του περιηγητή T.A.B. Spratt). Είναι μέλος της Εταιρείας Κρητικών Ιστορικών Μελετών, της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και υπήρξε για σειρά ετών Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Γεύσης (1997-2007). Υπήρξε μέλος της επιτροπής του ΕΟΤ για τ��ν καθιέρωση της ελληνικής γαστρονομίας.
— Πότε άρχισε να σας ενδιαφέρει το φαγητό ως πολιτιστικό γεγονός; Με ενδιέφερε γενικά ο υλικός πολιτισμός. Πώς έφτιαχναν εργαλεία σε παλαιότερες εποχές, πώς καλλιεργούσαν, πώς μαγείρευαν. Ατέλειωτες οι συζητήσεις μας με δυο κορυφαίους αρχαιολόγους, απόντες σήμερα, τον Γιάννη Σακελλαράκη και τον Στυλιανό Αλεξίου. Η μελέτη της τροφής άρχισε τη δεκαετία του 1980, στα 25 μου, δεν υπήρχε όμως σκέψη για την έκδοση βιβλίου. Το βιβλίο ήρθε όταν είδα τη δουλειά της Μαρίας, εκείνη είχε εστιάσει και στο πρακτικό μέρος, στις συνταγές. Θησαυρός! Είχε καταγράψει τα πιο απίθανα φαγητά, μέχρι κι εκείνα που είχαν ήδη ξεχαστεί. Και πάλι όμως δεν αρκεστήκαμε σε αυτά. Χρειάστηκαν καινούργιες περιπλανήσεις, γυρίσαμε πολλές φορές όλο το νησί, ανάψαμε φούρνους, καθίσαμε σε τραπέζια, βγήκαμε στα χωράφια για χόρτα. Τότε υπήρχε ακόμη ζωή στα χωριά, σε όλες σχεδόν τις αυλές άναβαν παραστιές. Οι γριούλες χαίρονταν που κάποιος ενδιαφερόταν γι’ αυτό που κάνανε. Κι εμείς νιώθαμε δέος όταν μιλούσαμε με γριούλες γεννημένες στα τέλη του 19ου αιώνα.
— Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1995, από τότε τι έχει αλλάξει στην κρητική κουζίνα; Κατ’ αρχάς έγινε γνωστός ο κρητικός γαστρονομικός πολιτισμός που μέχρι τότε δεν υπήρχε πουθενά καταγεγραμμένος. Οι γυναίκες ένιωσαν μια περηφάνια γι’ αυτό που έκαναν σε όλη τους τη ζωή, η κοινωνία μπορούσε πια να κατανοήσει τη συμβολή τους. Την ίδια κιόλας χρονιά ξέσπασε πανηγύρι μέγα στην ύπαιθρο. Μαγείρευαν οι οικοδέσποινες, άπλωναν τα φαγητά τους σε μεγάλους πάγκους, γιόρταζαν την κουζίνα τους. Δεν ήξερες τι να διαλέξεις. Πηγαίναμε κι εμείς, μας καλούσαν. Σήμερα διατηρείται σε μικρότερο βαθμό ο αρχικός ενθουσιασμός, γίνονται όμως προσπάθειες από φορείς και συλλόγους. Εκείνο που έχει αλλάξει είναι η αντιμετώπιση της παράδοσης. Παλαιότερα η τροποποίηση μιας ιδέας ή μιας συνταγής ήταν αποτέλεσμα της ανάγκης για γευστική αρμονία ή περισσότερη τροφή, της αγάπης στην οικογένεια, της τόλμης και της ευρηματικότητας των ανθρώπων που μοιράζονταν τον κοινό διατροφικό τους πολιτισμό. Σήμερα είναι αποτέλεσμα της ανάγκης για πρωτοτυπία και διάκριση.
— Τριάντα χρόνια μετά, πόσο έχει εμπλουτιστεί το βιβλίο; Πόσο διαφορετικό είναι από την πρώτη έκδοση; Αρκετά. Μάθαμε κι εμείς. Η πρώτη έκδοσή μας ήταν πιο «λαογραφική», δοσμένα όλα με την πιστότητα των αφηγήσεων, κάτω από κάθε συνταγή υπήρχε το όνομα εκείνης που μας την είχε δώσει. Την ίδια χρονιά καταλάβαμε ότι κάποιοι κρίκοι της αλυσίδας ανάμεσα στις παλαιότερες και τις νεότερες γενιές είχαν ήδη σπάσει. Οι περισσότερες νέες ήθελαν ακριβή δοσολογία, δεν κατανοούσαν φράσεις όπως «όσο αλεύρι σηκώσει». Τα μαγειρέψαμε όλα και δώσαμε ακριβείς αναλογίες, αλλάξαμε κάποιες φράσεις, κάναμε το βιβλίο πιο χρηστικό για τον άνθρωπο του σήμερα. Τα ονόματα εκείνων που μας βοήθησαν, όμως, κυρίως γυναικών, εξακολουθούν να υπάρχουν. Όλα μαζί, σε πίνακα. Η νέα έκδοση περιέχει πολλά από αυτά που προέκυψαν τις τελευταίες δεκαετίες, κυρίως συνταγές. Επίσης έχει εμπλουτιστεί το φωτογραφικό υλικό.
— Τι είδους έρευνα είχατε κάνει για να γράψετε το βιβλίο; Όταν ξεκινήσαμε τη συγγραφή του βιβλίου είχαμε ήδη στα χέρια μας μια ισχυρή βάση δεδομένων με πλήρη βιβλιογραφία, μεγάλο αριθμό γραμματειακών πηγών, πληροφοριών και πλήθος αρχειακών τεκμηρίων. Μας ενδιέφερε το ανιχνεύσιμο βάθος και οι απαρχές του αγροτικού διατροφικού μοντέλου. Όλα αυτά συμπληρώθηκαν με επιπλέον μελέτη που έγινε παράλληλα με την πρωτογενή έρευνα πεδίου. Όπως σας είπα και πριν, επισκεφτήκαμε όλες τις περιοχές της Κρήτης, εκατοντάδες χωριά.
— Πόσο δύσκολο είναι να εντοπίσει κανείς τα επείσακτα στοιχεία στην κρητική γαστρονομία; Όχι και τόσο δύσκολο. Προβληματίζει ό,τι δεν συνάδει με το ύφος της κρητικής κουζίνας.
— Με ποιον τρόπο ταξινομήσατε τα φαγητά και τα γλυκά; Μου θυμίζετε ένα από τα πρώτα μεθοδολογικά μας προβλήματα! Αν καταλήγαμε μόνο σε ένα ιστορικό ή λαογραφικό πόνημα, η ταξινόμηση θα ήταν διαφορετική. Η χρηστικότητα και η ανάγκη διάσωσης των συνταγών επέβαλε την ταξινόμηση ανά είδος τροφίμου.
— Ποια ήταν η συνταγή που ανακαλύψατε και σας είχε εντυπωσιάσει περισσότερο; Δεν μας εντυπωσίασε μια συνταγή ή ένα φαγητό, μας εντυπωσίασε η μέθοδος, ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονταν οι ��νθρωποι και ο τρόπος με τον οποίο επέλεγαν την καθημερινή τους τροφή, η αρμονική προσαρμογή στον φυσικό κόσμο, η εποχικότητα της κουζίνας. Γνώρισα γυναίκες που με ελάχιστα υλικά κατάφερναν και έφτιαχναν μικρά γαστρονομικά θαύματα. Μπορείτε να φανταστείτε, ας πούμε, ντολμάδες σφουγγάτο; Το δοκιμάσαμε και αυτό. Ήταν η μεταμόρφωση του μεσημεριανού φαγητού που ερχόταν ξανά στο τραπέζι με άλλη εμφάνιση και άλλη γεύση, εντελώς διαφορετικό.
— Τι είναι για εσάς το κρητικό φαγητό; Πολιτισμικός πλούτος. Και μαζί κληρονομημένη γνώση, καταστάλαγμα εμπειριών, πηγή έμπνευσης. Ενσωματώνει και συνοψίζει έναν ολόκληρο κόσμο με τις καταβολές, με τις αξίες του, με την επινοητικότητά του.
— Πόσο μεγάλη σημασία έχει η μνήμη για τη διαμόρφωση του προσωπικού γούστου στο φαγητό; Νομίζω μεγάλη, πολύ μεγάλη. Έχω μιλήσει με αμέτρητους ανθρώπους για τις γεύσεις των παιδικών τους χρόνων και δεν βρήκα κανέναν που να μη νοσταλγεί το φαγητό της μητέρας του. Μέγα κεφάλαιο η αισθητηριακή μνήμη και κυρίως η γευστική. Αρχίζει να δημιουργείται στα παιδικά μας χρόνια και μας ακολουθεί ως το τέλος. Και δεν εννοώ μόνο τη γεύση κάποιων εδεσμάτων αλλά το σύνολο των συνηθειών και των εθιμικών πρακτικών που σχετίζονται με την τροφή. Ωστόσο, όλοι κρύβουμε μέσα μας κι από έναν μικρό αναζητητή που προσπαθεί να γνωρίσει «πολλών ανθρώπων άστεα». Κι αυτά τα άστεα δεν μπορείς να τα γνωρίσεις χωρίς τις συνήθειες των ανθρώπων τους, αν δεν ξεσκεπάσεις χύτρες, αν δεν καθίσεις στο καθημερινό τραπέζι, αν δεν βρεθείς σε τελετές, γιορτές και πανηγύρια. Το έγραψα σε ένα τελευταίο μυθιστόρημα (Η κραυγή των απόντων, σελ. 106): «Για να γνωρίσεις μια πόλη πρέπει να τη μυρίσεις. Να μπεις στα μαγέρικα, να γευτείς το καθημερινό φαγητό, να οσφρανθείς τις αυλές της».
— Πόσο σημαντική είναι η μνήμη γι’ αυτό που ονομάζουμε παράδοση; Χωρίς μνήμη δεν υπάρχει παράδοση. Μα και χωρίς πρόοδο πάλι δεν υπάρχει παράδοση.
— Πόσο διατηρείται αυτή η παράδοση στην Κρήτη της σημερινής εποχής; Μεγαλώνει ένα παιδί με τα ερεθίσματα από την παράδοση που μεγάλωνε πριν από τριάντα και πενήντα χρόνια; Η παράδοση μένει σταθερή όσο μένουν σταθερές οι συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκε και διατηρήθηκε. Αλλά τι μένει σταθερό μέσα σε διαρκώς κινούμενα περιβάλλοντα όπως συμβαίνει στις μέρες μας; Εύχομαι να παραμένει ζωντανό το υπόστρωμα, οι αξίες, ο άυλος πολιτισμός που ορίζει και εμπνέει τον υλικό. Σήμερα ο κόσμος βρίσκεται σε ένα στάδιο μετάβασης, οι ��οπικοί πολιτισμοί κινδυνεύουν ��αι άλλα αναχώματα δεν υπάρχουν πέρα από τη συστηματική προσπάθεια διατήρησης της τοπικότητας. Θα επαναλάβω κι εδώ τη φωνή μιας ηρωίδας στο μυθιστόρημά μου που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες:
Αφήνετε τα παιδιά να γεμίζουν τα κελάρια της μνήμης τους. Να τα πηαίνετε σε παναΐρια και σε γιορτάδες, να κάνουν Χριστούγεννα πριν ξημερώσει με το φαναράκι στο χέρι, να κάνουν Λαμπρή τα μεσάνυχτα με τις γελαστές φωτιές να φωτίζουν τον τόπο, να ’χουν φίλους και φιληνάδες, γρατζουνισμένα γόνατα και κακάδια, να γνωρίζουν τον κόσμο της εποχής τους. Χιλιάδες φορές θα χρειαστεί να επιστρέψουνε στα μικράτα τους, ας έχουν τόπο κι εκεί να ξαποστάσουν.
Στην Κρήτη τα πράγματα δεν είναι απαισιόδοξα. Ένα παιδί που μεγαλώνει στο νησί θα βιώσει πιο εύκολα καταστάσεις που μας συνδέουν με το κοντινό ή και το μακρινό χτες, θα δοκιμάσει το φαγητό της γιαγιάς, θα κόψει μια ντομάτα από το περβόλι του παππού. Υπάρχουν πρωτοβουλίες, δραστηριοποιούνται φορείς, μα η Πολιτεία απουσιάζει. Και όταν λέω Πολιτεία δεν εννοώ άλλον από το Υπουργείο Πολιτισμού.
— Πού έχει τις ρίζες της η κρητική κουζίνα; Βαθιά στον χρόνο και το λέω με βεβαιότητα. Οι χοχλιοί (σαλιγκάρια), βασικό χαρακτηριστικό της κρητικής κουζίνας σήμερα, αποτελούσαν αγαπημένη τροφή και στα προϊστορικά χρόνια, τη λεγόμενη Μινωική Εποχή. Τους βρίσκουμε στις ανασκαφές μαζί με πολλά άλλα (κόκκαλα, υπολείμματα ψαριών κλπ.). Σε μια τέτοια ανασκαφή βρέθηκαν ακόμη και βρώσιμες ελιές διατηρημένες για 3.500 χρόνια στον βυθό ενός πηγαδιού. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε είναι οι τροφοπαρασκευαστικές πρακτικές του προϊστορικού κόσμου. Ξέρουμε τι έτρωγαν οι άνθρωποι τότε αλλά δεν ξέρουμε πώς, απουσιάζουν οι συνταγές και οι δοσολογίες, τις υποψιαζόμαστε μόνο. Γι’ αυτό και δεν μπορώ να αποδεχτώ όρους όπως «μινωική κουζίνα», είναι πολύ τραβηγμένο να το λέει κανείς. Πολλές από τις σημερινές ονομασίες εδεσμάτων απαντώνται σε βυζαντινές πηγές, όσο κι αν έχουν διαφοροποιηθεί κάποιες γεύσεις, όσο κι αν έχουν προστεθεί νεότερα υλικά, κάτι από την αρχική ιδέα έχει μείνει.
Ένα από τα διασημότερα παρασκευάσματα της κρητικής κουζίνας είναι σήμερα ο ντάκος (παξιμάδι με λιόλαδο, τριμμένη ντομάτα, ελιά και μυζήθρα). Κατά πόσον, όμως, μπορεί να θεωρηθεί αυστηρά παραδοσιακό αφού το βασικό συστατικό, η ντομάτα, ήταν άγνωστη στα περισσότερα χωριά μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα; Παραδοσιακός είναι ο τρόπος, η μέθοδος, η λογική που ακολουθείται. Η ντομάτα απλώς προστέθηκε στον λαδόντακο ή αντικατέστησε τα όσπρια της σπανιάδας. Το κάθε νεότερο υλικό προσαρμόζεται στις παλιές πρακτικές, εκείνες που δημιουργούν το ύφος της κρητικής κουζίνας.
— Πόσο μεγάλη σημασία έχει να καταγραφούν οι γαστρονομικές συνήθειες ενός τόπου; Έχει μεγάλη σημασία για πολλούς λόγους. Και επιστημονικούς, ασφαλώς. Γνωρίζοντας το παρελθόν σχεδιάζουμε καλύτερα το μέλλον. Λυπάμαι πολύ όταν βλέπω να χάνεται αυτό που με κόπο πολύ και θυσίες μεγάλες απέκτησε ο άνθρωπος ύστερα από χιλιάδες χρόνια παρουσίας σε τούτο τον όμορφο πλανήτη: την εμπειρία, τη σοφία της εμπειρίας! Παλαιότερα μεταφερόταν από στόμα σε στόμα, από μάνα σε κόρη. Σήμερα;
— Είναι και μια ευκαιρία να ανακαλύψουν οι νέοι άνθρωποι συνταγές και διατροφικές συνήθειες που έχουν χαθεί και ο τρόπος που συνδέονται με τον ελληνικό πολιτισμό. Υπάρχουν τέτοιες συνταγές στο βιβλίο; Οι άνθρωποι εντυπωσιάζονται όταν μαθαίνουν την ιστορία του κάθε φαγητού, τις αναφορές σε αρχαία ή βυζαντινά κείμενα και παράλληλα συνειδητοποιούν την αξία του παραδοσιακού διατροφικού προτύπου. Και βέβαια υπάρχουν τέτοιες συνταγές, όλες παρμένες από πρωτογενείς πηγές. Ο συσχετισμός ενός σύγχρονου παρασκευάσματος με κάποιο παλαιότερο χρειάζεται τεκμηρίωση και μελέτη πηγών, υλικών, νοοτροπιών.
— Είστε μέλος της Εταιρείας Κρητικών Ιστορικών Μελετών, της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, μέλος της Πολιτιστικής Επιτροπής του Πανεπιστημίου Κρήτης, της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού ΤΡΙΤΩΝ του ίδιου Πανεπιστημίου και υπήρξατε για δέκα χρόνια Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Γεύσης. Ποιο είναι το προσωπικό σας όφελος από αυτές σας τις ασχολίες; Πάντα με γοήτευε η συνεργασία με σπουδαίους ανθρώπους, ακόμη και η συζήτηση μαζί τους. Η συμμετοχή σε δράσεις εμπεριέχει συναίσθημα: τη μέθεξη της συντροφιάς, τη χαρά να προσφέρεις στους άλλους, την αναγάλλια να βλέπεις τα όνειρα να γίνονται πράξη. Με την Ελληνική Ακαδημία Γεύσης φέραμε τα κάτω πάνω. Μια χούφτα άνθρωποι δημιουργήσαμε ολόκληρο κίνημα σεβασμού στην παράδοση, δημιουργήσαμε κανόνες, αλλάξαμε πολλά. Στο πρώτο μεγάλο μας σεμινάριο, με οργανωτικό νου τον Αντώνη Παναγιωτόπουλο, εκπαιδεύτηκαν 95 μάγειροι. Εκπαίδευση θεωρητική για την τοπικότητα και τις ιστορικές καταβολές, μα και πρακτική, με τηγάνια και χύτρες.
— Πείτε μου για την έρευνά σας στις λαϊκές τελετουργίες. Πόσα χρόνια διήρκεσε; Τι είναι αυτό που καταγράψατε συστηματικά; Οι Λαϊκές Τελετουργίες είναι ένα κομμάτι της μελέτης που άρχισε τη δεκαετία του 1980. Κράτησε 40 χρόνια και κατέγραψα συστηματικά όλες τις εκδηλώσεις λαϊκής λατρείας φροντίζοντας πάντα για την πλήρη φωτογραφική τεκμηρίωσή τους. Αισθάνομαι ευτυχής που έχω στα χέρια μου αυτό το υλικό, τελετουργίες που έχουν ξεχαστεί, άλλες που έχουν ατονήσει, έθιμα που εκφράζουν την ιδιαιτερότητα ενός λαού και τον τρόπο επαφής του με το θείον. Τώρα ξεφυλλίζω με νοσταλγία τις 610 σελίδες του τόμου που εκδόθηκε πέρσι και θυμάμαι ταξίδια, και θυμάμαι αναβάσεις σε κορυφές βουνών, κι έρχονται στο νου μου νυχτερινές περιπλανήσεις σε εξοχές και χωριά. Πρόλαβα, λέω, γιατί δεν γνωρίζω τι απ’ όλα αυτά θ’ απομείνει σε εποχές άκριτου μιμητισμού και πολιτιστικής αλλοτρίωσης.
— Πόσο συνδέεται η γαστρονομία της Κρήτης με τις γιορτές και τα πανηγύρια; Και βέβαια συνδέεται η γαστρονομία με τις τελετουργίες. Άμεσα, μα και τόσο εντυπωσιακά. Η μητέρα της Μαρίας μαγείρευε με δεκάδες τρόπους τους χοχλιούς, ανάλογα πάντα με την εποχή και τα υλικά που είχε κάθε φορά στη διάθεσή της και συχνά επαναλάμβανε τις ίδιες συνταγές με μικρές ή μεγαλύτερες επινοήσεις. Υπήρχε, όμως, και μια συνταγή που γινόταν μια φορά το χρόνο, τη Μεγάλη Πέμπτη. Έθιμο ήταν, εθιμικό φαγητό υψηλής αξίας και πεντανόστιμο. Με τα καλούδια της άνοιξης, την αγκινάρα, το πρωτοφανίστικο κολοκύθι, τις φρέσκιες πατάτες, τη γευστική μαγεία του ελαιόλαδου.
— Πείτε μου μια γιορτή που μαγειρεύουν ή μαγείρευαν κάτι μοναδικό. Θυμούμαστε τη γιορτή μαζί με το φαγητό της. Κάθε ιδιαίτερη μέρα από την αρχή μέχρι το τέλος του χρόνου συνδέεται με κάποιο ιδιαίτερο έδεσμα. Παράδειγμα, η παλαιότερη κοινότατη λιχουδιά της Πρωτομαγιάς το Σαρανταδέντρι, 40 βοτάνια, μέλι και γάλα. Επίσης, το χοιρινό με χόντρο (χοντραλεσμένο σιτάρι) των Χριστουγέννων, τα πολυκάρπια των Φώτων. Πολλά από αυτά έχουν σήμερα ξεχαστεί. Πρόκειται για φαγητά με ιδιαίτερο συμβολικό ρόλο που συνήθως εκφράζουν ιδανικά και επιδιώξεις ή συνοδεύουν παρακλήσεις στο θείον. Γενικώς τα εθιμικά παρασκευάσματα αποτελούν σπουδαίο κεφάλαιο του πολιτισμικού πλούτου ενός λαού καθώς αντανακλούν όχι μόνο υλικές ανάγκες μα και ιδέες, και αντιλήψεις, και νοοτροπίες ακόμη.
— Βλέπετε να αυξάνεται το ενδιαφέρον των νέων ανθρώπων για τη μελέτη και την καταγραφή της παράδοσης; Ασφαλώς υπάρχουν νέοι που νοιάζονται, που ενδιαφέρονται για την ουσία των πραγμάτων, που προσπαθούν να γνωρίσουν καλύτερα τον τόπο τους. Και στα Πανεπιστήμια γίνεται δουλειά με ειδικούς μελετητές. Εγώ, όμως, θέλω να πω ένα μπράβο στους δασκάλους και τους καθηγητές που εκτός σχολικών προγραμμάτων μιλάνε στα παιδιά για τις αξίες του παραδοσιακού μας πολιτισμού, συμπεριλαμβανομένου του διατροφικού. Αγωνίζονται μόνοι τους απέναντι σε μεγαθήρια όπως είναι η διαφήμιση, ο μιμητισμός, η μαζική κουλτούρα, η καθημερινή υποχώρηση των ��οπικών πολιτισμών και η ύπουλη επιβολή ενός και μόνου παγκόσμιου μοντέλου.
— Αν σας ζητούσα να παγώνατε τον χρόνο σε μια παλιότερη στιγμή που έχετε ζήσει σε σχέση με το φαγητό, ποια θα ήταν αυτή; Θα σας γυρνούσα πολλά χρόνια πίσω. Νέος ακόμη, στα 20, έτυχε να βρεθώ στη Σαχάρα, σε δημοσιογραφική αποστολή, μαζί με δυο ξένους δημοσιογράφους, έναν Γάλλο και έναν Αιγύπτιο. Η σκηνή μας ήταν δίπλα στη σκηνή του Καντάφι. Το βράδυ, και ενώ είμασταν καλεσμένοι σε επίσημο δείπνο, έρχεται κάποιος με τον οποίο μόλις εκείνη τη μέρα είχαμε γνωριστεί και με προσκαλεί σε αντίσκηνο βεδουίνων. Πολύ γρήγορα πήρα τις αποφάσεις μου, επίσημο γεύμα θα είχαμε και την επόμενη μέρα. Πέρασα ένα μοναδικό βράδυ με τους ανθρώπους της ερήμου, έφαγα από το παραγεμισμένο τους κιούπι, ήπια από το τσάι τους, άκουσα τα τραγούδια τους κι ας μην καταλάβαινα ούτε λέξη. Απίστευτη εμπειρία.
— Μπορεί κάποιος να φάει καλά στην Κρήτη σήμερα; Έχει εστιατόρια που μπορεί να βρει αυθεντικές γεύσεις; Νομίζω πως ναι. Σε ταπεινά εστιατόρια περισσότερο. Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν και κάποιες πιο συστηματικές προσπάθειες, νέοι μάγειροι που εξακολουθούν να σέβονται αυτό που κάνουν. Θα ήθελα, όμως, να τονίσω ότι η ευθύνη απέναντι στον τόπο είναι μεγάλη. Μια ταβέρνα που πουλά φύκια για μεταξωτές κορδέλες μπορεί να κάνει μεγάλο κακό, να δυσφημίσει τον τόπο, να χαλάσει την εικόνα.
— Πρόσφατα κάνατε μια ομιλία για το εφτάζυμο, πόσο αρχαίες είναι οι καταβολές του; Από το πολύ μακρινό παρελθόν μας έρχεται κι αυτό. Κάποιος ξεχασιάρης είχε αφήσει ζυμάρι από ρεβίθια σε κάποια ζεστή γωνιά, πιθανότατα εδώ, στην ανατολική Μεσόγειο, και όταν το θυμήθηκε είχε ήδη ζυμωθεί. Έτσι φαίνεται να αρχίζει η ιστορία του εφτάζυμου, όπως ακριβώς αρχίζει και η διαδρομή του κοινότατου προζυμιού. Το περίεργο εδώ είναι ότι ο «κουνενός» (το προζύμι από ρεβίθια) μυρίζει άσχημα, πράγμα που μας κάνει να πιστέψουμε ότι εκείνος που το ανακάλυψε ανήκε στις χαμηλές εισοδηματικές τάξεις, δεν είχε τη δυνατότητα να το πετάξει και αποφάσισε να το ανακατέψει με το αλεύρι. Αιώνες κι αιώνες μετά εμείς προσπαθούμε ν’ ανασυνθέσουμε την ιστορία και να φανταστούμε την έκπληξή του όταν άνοιξε τον φούρνο. Η άσκημη μυρουδιά είχε μετουσιωθεί σε λεπτότατο ελκυστικό άρωμα. Δύσκολο ψωμί, θέλει καθαριότητα, νοικοκυροσύνη και σταθερή θερμοκρασία.
Είναι ο περίφημος α��τόζυμος άρτος της αρχαιότητας, δηλαδή ο άρτος που ζυμώνεται από μόνος του, χωρίς τη βοήθεια προζυμιού. Στο πέρασμα του χρόνου το «αυτόζυμος» έγινε «εφτάζυμος» (το ψωμί που τάχατες ζυμώνεται εφτά φορές) συνδέθηκε με μύθους και προλήψεις, θεωρήθηκε σατανικό και πολεμήθηκε. Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Ούτε μόνο ζυμώνεται ούτε έχει μαγικές ιδιότητες. Απλώς η ζύμωσή του οφείλεται σε ζυμομύκητες που βρίσκονται στον φλοιό των ρεβιθιών.
— Τα δύο άλλα μνημειώδη γαστρονομικά βιβλία σας για το Ψωμί και για το Ελαιόλαδο θα κυκλοφορήσουν σε νέα έκδοση; Δύσκολοι καιροί για εκδόσεις… Ωστόσο και τα δυο κυκλοφορούν ήδη σε νέες εκδόσεις.
— Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένα μάθημα στα σχολεία για την ελληνική γεύση και τον τρόπο που συνδέεται με τις λαϊκές τελετουργίες; Ο λαϊκ��ς πολιτισμός μας είναι ο μεγάλος απών από τη συστηματική εκπαίδευση. Με δυο τρεις γενικές αναφορές δεν μπορείς να μεταλαμπαδεύσεις στο παιδί τις αξίες που αποτέλεσαν δομικό στοιχείο της ταυτότητάς μας. Και βέβαια θα έπρεπε να διδάσκεται η ελληνική γεύση στα σχολεία, όχι όμως με τον παρδαλό και διάτρητο μανδύα της λεγόμενης «μεσογειακής διατροφής» που αποτελεί εμπορικό εφεύρημα. Ας κατανοήσουμε κάποτε πόση ιστορία και πόσο κύρος μπορεί να εκφράζει ο όρος ελληνικό διατροφικό πρότυπο, πόσο σημαντικές είναι οι τοπικές κουζίνες που αποτυπώνουν τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής και τη νοοτροπία των τοπικών κοινωνιών. Αλλά τι τα ψάχνουμε τώρα; Εδώ μέχρι και πριν από λίγα χρόνια διδασκόταν γαλλική κουζίνα στις κρατικές σχολές μαγειρικής. Τη δική μας την περιφρονούσαν, τη θεωρούσαν κατώτερη, φτωχή, «χωριάτικη», καθώς υπενθύμιζε έναν στερημένο και δύσκολο αγροτοποιμενικό βίο.
— Σε τι περιβάλλον γεννηθήκατε; Στα ριζά ενός μεγάλου βουνού, στην Κρήτη. Καλοκαίρι, 6 Αυγούστου, της Μεταμόρφωσης ή του Αφέντη Χριστού όπως λένε στα μέρη μας. Μα παραλίγο να γεννηθώ στο περβόλι των γονιών μου. Η μάνα είχε πάει να μαζέψει κηπευτικά για την καθιερωμένη ψαρόσουπα της μέρας κι επέστρεψε με τους πόνους της γέννας και μ’ ένα καλάθι γεμάτο μοσχοβολιές. Δεν σκέφτηκα ποτέ να ρωτήσω αν ασχολήθηκε κάποιος με την ψαρόσουπα.
Μέσα από τις αντιθέσεις γνώρισα την αρμονία. Βουνό και μικρός κάμπος μαζί, πέτρα πάνω στην πέτρα και θάμνοι ολάνθιστοι, δέντρα, πηγάδια, πηγές. Τα ωραιότερα φρούτα τα δοκίμασα σκαρφαλωμένος σε δέντρα. Χαρά μεγάλη ν’ ανεβαίνεις στις αχλαδιές, τις συκιές, τις κερασιές, ακόμη και στα πλατάνια για να δοκ��μάσεις όψιμα σταφύλια, υπήρχαν κλήματα με εξαίσιους καρπούς αναρριχημένα σε μεγάλα πλατάνια – πώς να τ’ αφήσεις;
— Υπάρχει κάτι που θυμάστε έντονα από την παιδική σας ηλικία; Θα αντέστρεφα την ερώτηση: Υπάρχει κάτι που μπορείς να ξεχάσεις; Άλλωστε, ο χρόνος αποκαθαίρει το παρελθόν και η μνήμη μεροληπτεί, επιλέγει τις ωραίες στιγμές. Τα παιδιά δούλευαν τότε πλάι στους γονείς. Οι διακοπές του σχολείου ήταν συχνά και ημέρες φούριας. Λιομάζωμα, θέρος, τρύγος. Ωστόσο, την αίσθηση ελευθερίας δεν θα την ξεχάσω ποτέ, όλος ο τόπος δικός μας. Είχε και καφενείο ο πατέρας. Εκεί άκουσα τις πιο όμορφες ιστορίες, εκεί δοκίμασα και τα μεζεκλίκια των γέρων. Κάθονταν ολόγυρα στην ξυλόσομπα, έψηναν οφτές πατάτες και κάστανα στο μαντέμι. Ρουφούσα τα λόγια τους.
— Ποια φαγητά σας γυρνάνε στα παιδικά σας χρόνια; Το κοκκινιστό του τρύγου, αίγα ή πετεινός μαγειρεμένος στο αμπέλι, και το οφτό του Άι Γιώργη, κι αυτό ψημένο στο ύπαιθρο, στο άνοιγμα μιας άγριας μα και ολάνθιστης λαγκαδιάς. Οι γεύσεις των παιδικών μου χρόνων δεν σταμάτησαν ποτέ να με ακολουθούν. Ευτύχησα να μεγαλώσω με φαγητό μαγειρεμένο στη φωτιά, σε πήλινο τσουκάλι, ευτύχησα να γνωρίσω την αρχέγονη πλευρά της ζωής και σήμερα πιστεύω πιο πολύ ότι η αλυσίδα της προφορικής παράδοσης φτάνει μακριά, πολύ μακριά.
— Ποιος μαγείρευε στο σπίτι; Η μητέρα. Γυναικείος πολιτισμός είναι το φαγητό. Σε μανάδες και γιαγιάδες τον χρωστάμε. Στην επινοητικότητα, στην ευρηματικότητα, στην τόλμη τους. Δυο πραματάκια είχαν όλα κι όλα και τα μεταμόρφωναν σε γαστρονομικά θαύματα.
— Από πότε γράφετε; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου!
— Θέλατε από μικρός να ασχοληθείτε με τα γράμματα; Δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Απλώς μου άρεσε να γράφω ιστορίες και τραγουδάκια. Στην πορεία κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσα να βρεθώ σε άλλους δρόμους.
— Τι σπουδάσατε; Περιπέτεια! Ξεκίνησα από τις θετικές επιστήμες, πέρασα και από σχολή σκηνοθεσίας ένα φεγγάρι, επιδόθηκα και σε αναλύσεις εξαγώγιμων τροφίμων (σταφίδας) για να καταλήξω στην Ανθρωπολογία και τις Πολιτισμικές Σπουδές. Έχω μάστερ Πολιτιστικής Ανθρωπολογίας και θέμα μου ήταν η ελιά και το ελαιόλαδο.
— Με τη δημοσιογραφία πώς ασχοληθήκατε; Ήταν η πιο κοντινή στα όνειρά μου. Δύσκολο επάγγελμα, πολύ δύσκολο, απαιτεί σκληρή και πολύωρη δουλειά. Την αγάπησα, όμως. Μου έδωσε τη δυνατότητα να έχω λόγο, να εκφράζω απόψεις και να δίνω τον λόγο στους άλλους, σε όλους τους άλλους.
— Από πότε καταγράφετε την ιστορία της Κρήτης και τα λαϊκά έθιμα; Πάντα με ενδιέφερε αλλά η απόφαση – σταθμός για συστηματική καταγραφή πάρθηκε το 1983. Μόλις είχα αποκτήσει την πρώτη καλή φωτογραφική μηχανή. Πήρα ένα ημερολόγιο και σε κάθε σελίδα συμπλήρωνα τι γινόταν την αντίστοιχη μέρα, πού γινόταν, πώς γινόταν.
— Η ασχολία σας με τη φωτογραφία πώς προέκυψε; Ως ανάγκη. Δεν είχα κάνει σπουδές φωτογραφίας και έμαθα από τα λάθη μου. Πέρασα ατέλειωτες ώρες στον σκοτεινό θάλαμο. Στην αρχή τις τύπωνα μόνος μου. Οι φωτογραφίες έπρεπε να έχουν τεκμηριωτικό χαρακτήρα, να περιέχουν πληροφορίες και να συνθέτουν ολοκληρωμένα σύνολα. Έπρεπε, όμως, να είναι και αισθητικά άρτιες, να ανακαλύπτω την οπτική γωνία που θα μου έδινε το καλύτερο αποτέλεσμα. Ήμουν αρκετά τυχερός γιατί απέκτησα φίλους με λαμπρές φωτογραφικές επιδόσεις. Δασκάλους τους αποκαλώ ακόμη. Κάναμε ταξίδια μαζί, ανεβήκαμε σε βουνά, μπήκαμε σε ξωκλήσια, κουβαλήσαμε τρίποδες.
— Τι έχετε παρουσιάσει στις εκθέσεις φωτογραφίας που έχετε κάνει; Τρεις θεματικές ενότητες έχω παρουσιάσει σε εκθέσεις. Μοναστήρια, πορτρέτα και τελετουργίες. Τα μοναστήρια και οι τελετουργίες αποτελούσαν ερευνητικά αντικείμενα, τα πορτρέτα με γοήτευαν πάντα, συνηθίζω να παρατηρώ την ανθρώπινη μορφή, να προσπαθώ ν’ ανιχνεύω αυτό που δεν φαίνεται, να γίνει εν τέλει η φωτογραφία καθρέπτης ψυχής.
— Φωτογραφίζετε ο ίδιος για τα βιβλία σας; Ναι, όλες ή σχεδόν όλες οι φωτογραφίες είναι δικές μου.
— Η ερευνητική σας εργασία περιλαμβάνει και τις βυζαντινές εκκλησίες και τα μοναστήρια της Κρήτης, πείτε μου γι’ αυτό το έργο σας που βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Δυο τόμοι, 416 μοναστήρια και ασκηταριά. Η απόφαση τολμηρή, πολύ τολμηρή, αλλά όταν πάρθηκε δούλεψα συστηματικά. Τότε δεν είχαμε υπολογιστές και γέμιζα τα συρτάρια μου με δελτία πληροφοριών αλφαβητικά ταξινομημένα. Η Μαρία δίπλα μου, έτρεχε σε βιβλιοθήκες και αρχεία. Δύσκολα χρόνια, η κόρη μας η Έφη, μαθήτρια στο Δημοτικό, ερχόταν πάντα μαζί μας – τι να την κάναμε; Ευτυχώς βρήκε κάποια απασχόληση διαβάζοντας όπως-όπως επιγραφές στα υπέρθυρα των ναών. Δεν ξέρω αν αυτό έπαιξε κάποιο ρόλο στη ζωή της γιατί σπούδασε αρχαιολογία, πήρε διδακτορικό και σήμερα είναι επιμελήτρια στο Μουσείο Χριστιανικής Τέχνης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης. Ακολούθησε η έρευνα πεδίου, δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές χρειάστηκε να πάω στο κάθε μεγάλο μοναστήρι, δεν θυμάμαι σε πόσα σπήλαια ερημιτών μπήκα και δεν ��πορώ να περιγράψω πόση έκπληξη ένιωσα όταν μου τηλεφώνησαν από την Ακαδημία για να με καλέσουν στην πανηγυρική συνεδρίαση προκειμένου να παραλάβω το βραβείο. Δεν το περίμενα και δεν το είχα ζητήσει. Ήταν πρωτοβουλία δυο κορυφαίων της επιστήμης, των καθηγητών Ιστορίας Μανούσου Μανούσακα και Βυζαντινής Αρχαιολογίας Μανώλη Χατζηδάκη.
— Πείτε μου και για τα παραμύθια. Ευτύχησα να γίνω παππούς και ένιωσα την ανάγκη ν’ αφηγηθώ παραμύθια στον Κωνσταντίνο και τη Μαριλέτα, τα εγγόνια μου. Αυτά τα παραμύθια τύπωσα σε τρεις τόμους, όλα εμπνευσμένα από τη δική μας αφηγηματική παράδοση. Ακόμη και οι εικόνες του συνεργάτη μου Τάκη Μόσχου θυμίζουν κάτι ανάμεσα σε κοσμική ζωγραφική των βυζαντινών χρόνων και τη νεότερη ελληνική τέχνη. Γιατί, δεν το κρύβω, πολλές από τις εικονογραφήσεις παραμυθιών που κυκλοφορούν σήμερα με απωθούν και με προβληματίζουν. Με απωθούν τα φανταχτερά χρώματα, με απωθούν τα ακραία μιξογενή όντα που απλώς ποδηγετούν τη φαντασία χωρίς να την αφήνουν σε ανοικτούς ορίζοντες, γιατί νομίζω ότι οι εικόνες της παιδικής ηλικίας συμβάλλουν αποφασιστικά στη διαμόρφωση αισθητικού κριτηρίου.
— Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν μιλάμε για το φαγητό του φθινοπώρου; Τι να θυμηθώ και τι να ξεχάσω; Τον πετεινό με κυδώνια; Την αίγα στιφάδο; Τους τελευταίους χοχλιούς της χρονιάς που μαζεύονται μόνο την ημέρα της πρώτης φθινοπωρινής βροχής; Τη μουσταλευριά; Ή μήπως την κρητική σοφεγάδα, μια εκπληκτική επινόηση που φανερώνει, πέρα από την ευρηματικότητα των ανθρώπων, και τη σχέση τους με τη φύση; Το φθινόπωρο μειώνεται σταδιακά η παραγωγικότητα των κήπων του καλοκαιριού και τα γεμάτα καλάθια της αγροτικής οικογένειας αρχίζουν να αποτελούν παρελθόν. Πάνω στα φυτά απομένουν τα τελευταία γεννήματα, μια πιπεριά, δυο μελιτζάνες, δυο ντομάτες, μια χούφτα φασολάκια, κολοκυθοκορφάδες κάμποσα χορταρικά, στίφνος, γλιστρίδα. Τα μαγειρεύουν όλα μαζί δημιουργώντας ένα εξαιρετικό πιάτο με σχεδόν τελετουργικό υπόβαθρο, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για το τελευταίο της χρονιάς και συνοδεύεται από τις ανάλογες ανταλλαγές ευχών. Το πιο παράξενο σ’ αυτή την ιστορία είναι ότι φαγητό με την ίδια ονομασία μαγειρευόταν και από τους Βενετσιάνους της Κρήτης την περίοδο κατά την οποία κατείχαν το νησί (1211-1669 μ.Χ.), πλην όμως η δική τους σοφεγάδα γινόταν με κρέας. Πώς να το ερμηνεύσουμε; Κάθε λαός και η νοοτροπία του;
Σε κάποιες περιοχές η σοφεγάδα απαντάται σήμερα και με ��ια δεύτερη ονομασία: συμπεθεριό! Είναι τα υλικά που σμίγουν, που «συμπεθεριάζουν» και μαγειρεύονται όλα μαζί.
🔔 Ο Νίκος Ψιλάκης άφησε την τελευταία του πνοή το μεσημέρι του Σαββάτου, σε ηλικία 69 ετών.
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
4 notes
·
View notes
Photo
Τρίτη 17/1/2023, 1:20
Εδώ και ένα μισάωρο ψάχνω ένα ωραίο απόφθεγμα που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το 2022 για μένα. Μάταια όμως.. Δεν χρειάζομαι ένα απόφθεγμα αλλά, παραπάνω από 10. Οπότε καταλαβαίνετε ότι και αυτή εισαγωγή θα είναι άσχετη με το περιεχόμενο. Τώρα που το ξανασκέφτομαι.. δεν είναι άσχετη γιατί θα κάνουμε ένα flashback -όπως λένε οι ξένοι- στο 2022 αλλά όχι με reel που τα λατρεύω, αλλά με ωραία μικρά κειμενάκια. Το πόσο ωραία θα είναι δεν ξέρω, πάντως γενικά στα ημερολόγια ανοίγω την καρδιά μου και λέω τα πράγματα όπως είναι. Όπως τα σκέφτομαι και ζήσει..
Μα απατεώνισσα, μα τι απατεώνισσα..
Όπως και να το κάνουμε ήταν μία χρονιά που εάν δεν έχεις εμβολιαστεί δεν πήγαινες πουθενά. Μην ξεχνάτε όμως από πού κρατάει η σκούφια μου. Τα Εξάρχεια είναι αυτό που λένε πλέον πενηντάρ��δες. Δηλαδή επικίνδυνα, κακόγουστα και ζούνε απατεώνες. Ας πάρω τη λέξη απατεώνισσα ως κομπλιμέντο. Σε όσα κλαμπ, μπουζούκια, σινεμά και θέατρα πήγα ήταν όλα με ένα πλαστό Α4 χαρτί και μία ταυτότητα. Ο Έλληνας την πουστιά την έχει στο αίμα του, αλλά ο Εξαρχειώτης την αποκτά από τότε που θα βγει από τη μήτρα της μητέρας του. Οπότε σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στα άτομα που με βοήθησαν να πάω στα πρώτα μου μπουζούκια. Το πρώτο κέντρο που επισκέφτηκα ήταν η Πέγκυ Ζήνα που τη θεωρώ ως η καλύτερη λαϊκή τραγουδίστρια της Ελλάδας και τα δεύτερα ήταν στην Πάολα και στον Στέλιο Ρόκκο.
Μέχρι Μάη μήνα..
Ο Μάιος ίσως ήταν πιο περίεργος μήνας της χρονιάς. Πέρασα κορώνα για πέντε μέρες, αλλά ήταν πολύ ελαφριά τα συμπτώματα που είχα. Ο ανάδρομος Ερμ��ς χτύπησε την πόρτα μου και μου έφερε έναν παλιό φίλο. Ήθελε να συναντηθούμε, αλλά εγώ του αρνήθηκα και του είπα ότι ήμουν στο χωριό. Ωστόσο όμως κάναμε παιχνίδι μέσω viber. Η αλήθεια είναι ότι τότε τα είχε με μία κοπέλα από το εξωτερικό. Η κοπέλα ήταν πολύ φιλική μαζί μου και μου μιλούσε σε καθημερινή βάση. Άρχισε να με βλέπει ερωτικά που για μένα ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Κάπως έτσι ξεκίνησα και εγώ να τη βλέπω, ερωτικά. Μη με ρωτήσετε πώς έγινε αυτό, απλά έτυχε. Σκεφτείτε είχαμε κανονίσει πως όταν θα έρθει στην Αθήνα να μπούμε και οι δύο στην μπανιέρα και μέσα σαπουνίσουμε μία την άλλη. Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ.
Τον Ιούνιο αφήνουν το δρεπάνι και σπέρνουν το ρεπάνι!
Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος με βρήκε στο χωριό μου στο Λουτράκι. Δεν με χάλασε όμως. Έκανα τα μπανάκια μου, είχα την γκρίνια του πατέρα μου και όλα μέλι γάλα. Επίσης, στο tumblr με ρώτησαν για πρώτη φορά αν είμαι παντρεμένη. Είναι σοκαριστικό. Γιατί έχουν περάσει γύρω στα 10 χρόνια που είμαι εδώ μέσα και πλέον με ρωτούν αν είμαι παντρεμένη. Γενικά τον Ιούνιο έκλαψα πολύ. Είχα δύο φορές περίοδο και ήμουν κλεισμένη σε ένα δωμάτιο για όλο το μήνα. Τη δεύτερη φορά που έκλαψα ήταν γιατί ένιωθα πως δεν έχω κάνει τίποτα μέχρι τώρα στη ζωή μου. Δηλαδή για να ολοκληρωθεί μία γυναίκα πρέπει να κάνει γάμο και παιδιά ή gangbang;
Deep για deep
Τον Ιούλιο πήγα στην πρώτη House μου συναυλία. Θυμάμαι ακόμη πόσο έβρεχε στην πλατεία νερού. Ήμασταν από τους τυχερούς γιατί μας είχαν μοιράσει αδιάβροχα δωρεάν. Όλοι μας ρωτούσαν από πού τα είχαμε πάρει. Επίσης θυμάμαι ότι για τις επόμενες πέντε μέρες δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Λίγος χορός, λίγη βροχή και ζέστη αρκούν για να αρρωστήσεις και να πονάει όλο του το σώμα. Sonny Fodera και ο Tiesto καταπληκτικοί!
Επιπλέον τον Ιούλιο ήρθε ένας πολύ καλός μου φίλος από την Κρήτη. Είναι αυτός που το 2021 το διαμέρισμα που είχε νοικιάσει μετατράπηκε σε σχεδόν.. όργιο. Αυτή τη φορά όμως δεν ήταν κανένας. Ήμουν εγώ, εκείνος και η σύντροφός του. Νιώθω ότι με σπρώχνει στο να κάνω τρίο μαζί του. Θεωρώ όμως πως δεν είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο ακόμη. Όμως περάσαμε πολύ ωραία εκείνη τη βραδιά.
Αύγουστος, ο μήνας ΜΟΥ!
Ο Αύγουστος δεν είναι μόνο ο μήνας που έχω τα γενέθλια και τη γιορτή μου αλλά, είναι και ο μήνας που σημαίνει ότι το Μαράκι θα πάει στο εξωτερικό και θα περάσει γαμάτα! Η πρώτη εβδομ��δα με βρήκε στη νότια Ιταλία. Στο καταπληκτικό Capri, Amalfi, Positano και Pompeii. Έλα όμως πως η κουφόβραση που είχε στην Ιταλία, έκανε το μαλλί μου κάθε μέρα σκούρο. Θα μου πεις πως "είσαι υπερβολική Μαρία", Δεν είμαι υπερβολική! Πώς θα βγάλω ωραίες φωτογραφίες με το μαλλί να είναι χάλια; Την επόμενη μέρα, αφού γύρισα από την Ιταλία, πήρα το ΚΤΕΛ και πήγα στο Λουτράκι. Ήμουν κάθε μέρα με τον αγαπημένο μου ξάδερφο. Πηγαίναμε ο ένας σπίτι του άλλου ή ήμασταν για πολλές ώρες στην παραλία.
Μετά από τρεις μέρες το σώμα και ψυχή μου μεταφέρθηκε στη Σκιάθο. Ένα νησί που το’ χω επισκεφτεί τρεις φορές. Δεν θα πω πολλά. Είναι το πιο ωραίο καταπράσινο νησί της Ελλάδας με μαγευτικές παραλίες. Εφόσον μου είχαν τελειώσει τα λεφτά και δεν είχα μία για να πάω κάπου αλλού, πήγα πάλι στο Λουτράκι. Ήμουν σχεδόν κάθε μέρα με τον ξάδερφό μου και περνούσαμε ζάχαρη άλλοτε στην παραλία και άλλοτε στην κρεβατοκάμαρά μου.
Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, Νοέμβριος, πάτε παρέα!
Αφού είχαν τελειώσει όλες οι διακοπές πήγα στην βάση μου στην Αθήνα. Και η πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου είχε μία έκπληξη όλο μέλι.. Το Σάββατο είναι ημέρα της Καλλιδρομίου, συνήθως το μεσημέρι εκεί θα με βρεις να ψωνίσω υπέροχα φρούτα και λαχανικά. Εκεί όμως θα συναντήσεις και τον Mr Big. Ένα ωραίο ψηλό παλικάρι, με σοβαρό ύφος, με τα χείλη του μία ευθεία γραμμή.
Ο Οκτώβριος ήταν σχετικά ένας ήσυχος μήνας. Στις 30 του μηνός είχα το bdsm Halloween party. Εκεί συνάντησα παλιούς γνωστούς, την αγαπημένη μου Dancing queen και επίσης γνώρισα και καινούργιους ανθρώπους. Εννοείται πως δεν έβαλα κώλο κάτω και όλη την βραδιά χόρευα. Επειδή δεν χόρευε κανένας στην αρχή, η Dancing queen με έπιασε από το χέρι και με έβαλε στην πίστα και έτσι ξεκινήσαμε το χορό.
Το Νοέμβριο τσακώνομαι πολύ άσχημα με μία φίλη και την στέλνω στο διάολο όπως έκανα και με την κολλητή μου. Γιατί δεν μπορώ να κάνω κάτι εάν ο άλλος έχει κόμπλεξ κατωτερότητας. Ο Νοέμβριος επίσης με βρήκε στη Ρόδο για ένα τριήμερο. Εκεί μία φίλη της αδελφής μου παντρευόταν και έτσι κάλεσε και εμένα. Δεν έχασα την ευκαιρία, πήρα το πρώτο αεροπλάνο και πήγα στην όμορφη Ρόδο. Δεν θα μπορούσε να κλείσει χωρίς επιδόρπιο αυτός ο μήνας. Και μαντέψτε ποιος μου έστειλε μήνυμα! τικ τακ.. τικ τακ.. Από το πουθενά έσκασε ο Mr Big! Με το κλασικό που λένε όλοι οι άντρες «Καλησπέρα. Τι κάνεις;» Μα καλά είσαι Ιχθύς (ο βασιλιάς των ονείρων και της φαντασίας), καμία φαντασία σε ένα μήνυμα ρε παιδάκι μου; Μου είχε στείλει στις 12:00 το βράδυ. Ήθελε να πάμε για ποτό. Τον απέρριψα λέγοντάς του ότι δεν έχουμε τίποτα να πούμε από κοντά. Αρχίζω να το πιστεύω αυτό. Έτσι μου είχε πει και εκείνος κάποτε. Είδες πώς δουλεύει το κάρμα;
The most wonderful time of the year is here!
Δεκέμβριος, ο πιο γλυκός και ζεστός μήνας του χρόνου! Τα Χριστούγεννα με βρήκαν στην ηλιόλουστη Κύπρο. Ήταν το δεύτερο yolo ταξίδι με την αδερφή μου και περάσαμε πολύ όμορφα. Κάθε μέρα ο ήλιος μας χάιδευε το σώμα και κυκλοφορούσαμε μόνο με τα μακρυμάνικα. Τα μπουφάν δεν μας αγκάλιασαν ούτε μία φορά. Έμαθα που γεννήθηκε η θεά Αφροδίτη. Επίσης έμαθα πολλά για τα κατεχόμενα. Η Λάρνακα και Λεμεσός είναι τα διαμάντια της Κύπρου. Η Αγία Νάπα είναι αρκετά τουριστικός προορισμός και απευθύνεται κυρίως στους ξένους τουρίστες.
Όταν γύρισα από την Κύπρο, έκανα μία εκκαθάριση σε όλα μου τα social media και έκανα διαγραφή τους άντρες που πλέον δεν με ενδιαφέρει να βλέπω τι κάνουν στη ζωή τους. Άντε βρε πάλι μαζί σας ασχολήθηκα, τυχερούληδες! Κάποιοι δε τον κατάλαβα καν, κάποιοι άλλοι μου έστειλαν μήνυμα. Τη δύναμη που έχει όμως ο ανάδρομος Ερμής ε;
Παραμονή Πρωτοχρονιάς και πετάω στο μοδάτο Μιλάνο! Το πρωί πηγαίνουμε εκδρομή στο Κόμο (Λίμνη βόρειας Ιταλίας) κι ανεβαίνουμε με τελεφερίκ για να το θαυμάσουμε από ψηλά. Λίγες ώρες πριν την αλλαγή του χρόνου και με πιάνει ζαλάδα. Μπαίνουμε στην Γκαλερία Βιτόριο Εμανουέλε και αρχίσω να μην αισθάνομαι καλά. Να λέω στην αδερφή μου να με βοηθήσει να βρούμε άμεσα τουαλέτα. Εκείνη το κάνει και στο πρώτο εστιατόριο με βοηθάει να μπω μέσα της τουαλέτες. Βγαίνοντας αρχίζω να αισθάνομαι καλύτερα και είμαι έτοιμη για να αποδεχτώ το 2023. Πως αποδέχτηκα το 2023: https://www.youtube.com/shorts/iylHPhFh8TI
Καθόμαστε κάτω από τον καθεδρικό ναό του Μιλάνου και περιμένουμε να αλλάξει η ώρα. 3... 2.. 1. Καλή χρονιά και σταματήστε να πληγώνεται ανθρώπους!
Η μελωδία είναι για λίγους, για όλους τους υπόλοιπους θόρυβος! Τα ��ραγούδια που λάτρεψα και άκουσα περισσότερο το 2022:
Δε μπορείς να πεις όχι!
Νοιώθω λίγο.. χμ.. στενή!
Πιο χαμηλά.. Πιο χαμηλά..
Χαμένη στους προβολείς..
Εδώ έχει ζέστη, πολύ ζέστη!
Δε χρειάζεται να φοβάσαι το κόκκινο φως!
Τραγούδι αισιοδοξίας με χορευτικό ρυθμό!
Τα διαμάντια στο κορμί της είναι όλα τα λεφτά!
Δάκρια τρέχουν στην πίστα για την πάρτι σου!
Ζητείτε επαγγελματίας ψεύτης με 10 χρόνια εμπειρία!
Δείξε μου πώς αγαπάς με την τη γλώσσα του σώματος!
Γιατί όταν κλείνω τα μάτια μου, το μόνο πράγμα που βλέπω είναι εσένα!
Το spotify το ανέδειξε ως καλύτερο τραγούδι της χρονιάς για το προφίλ μου.
Ο ύπνος του κερατά άνδρα! Ξέρεις τι κάνει όταν πας για ύπνο καημένο μου κορίτσι;
Ξέρω ότι αυτή η ζωή δεν φτιάχτηκε ποτέ για εμάς αλλά εγώ μωρό μου, ήμουν φτιαγμένη γι' σένα!
1 note
·
View note
Text
Σημερα η κηδεια της 49χρονης Μαριας στην Κρήτη που έφυγε πρόωρα απο τη ζωη
Θρήνος για την Μαρίας Καραγιάννη, συζύγου του Δημήτρη Ξηρουχάκη που έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Γεννήθηκε πριν 49 χρόνια. Τους τελευταίους δέκα μήνες πάλεψε με τον καρκίνο με χαμόγελο και με περίσσια δύναμη ψυχής. Η Μαρία ήταν μητέρα ενός παιδιού, του Εμμανουήλ – Νικήτα. Σημερα Σάββατο, 23 Νοεμβρίου στον Ιερό Ναό Αναστάσεως του Κυρίου, στο […] Σημερα η κηδεια της 49χρονης Μαριας στην Κρήτη που έφυγε…
0 notes
Text
Σημερα η κηδεια της 49χρονης Μαριας στην Κρήτη που έφυγε πρόωρα απο τη ζωη
Θρήνος για την Μαρίας Καραγιάννη, συζύγου του Δημήτρη Ξηρουχάκη που έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Γεννήθηκε πριν 49 χρόνια. Τους τελευταίους δέκα μήνες πάλεψε με τον καρκίνο με χαμόγελο και με περίσσια δύναμη ψυχής. Η Μαρία ήταν μητέρα ενός παιδιού, του Εμμανουήλ – Νικήτα. Σημερα Σάββατο, 23 Νοεμβρίου στον Ιερό Ναό Αναστάσεως του Κυρίου, στο […] Σημερα η κηδεια της 49χρονης Μαριας στην Κρήτη που έφυγε…
0 notes
Text
Σημερα η κηδεια της 49χρονης Μαριας στην Κρήτη που έφυγε πρόωρα απο τη ζωη
Θρήνος για την Μαρίας Καραγιάννη, συζύγου του Δημήτρη Ξηρουχάκη που έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Γεννήθηκε πριν 49 χρόνια. Τους τελευταίους δέκα μήνες πάλεψε με τον καρκίνο με χαμόγελο και με περίσσια δύναμη ψυχής. Η Μαρία ήταν μητέρα ενός παιδιού, του Εμμανουήλ – Νικήτα. Σημερα Σάββατο, 23 Νοεμβρίου στον Ιερό Ναό Αναστάσεως του Κυρίου, στο […] Σημερα η κηδεια της 49χρονης Μαριας στην Κρήτη που έφυγε…
0 notes
Text
Σημερα η κηδεια της 49χρονης Μαριας στην Κρήτη που έφυγε πρόωρα απο τη ζωη
Θρήνος για την Μαρίας Καραγιάννη, συζύγου του Δημήτρη Ξηρουχάκη που έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Γεννήθηκε πριν 49 χρόνια. Τους τελευταίους δέκα μήνες πάλεψε με τον καρκίνο με χαμόγελο και με περίσσια δύναμη ψυχής. Η Μαρία ήταν μητέρα ενός παιδιού, του Εμμανουήλ – Νικήτα. Σημερα Σάββατο, 23 Νοεμβρίου στον Ιερό Ναό Αναστάσεως του Κυρίου, στο […] Σημερα η κηδεια της 49χρονης Μαριας στην Κρήτη που έφυγε…
0 notes
Text
ISBN: 978-618-02-5566-9 Συγγραφέας: ΛΟΠΙΝΟ ΖΟΕΛ Εκδότης: Μίνωας Σελίδες: 408 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-10-10 Διαστάσεις: 21Χ14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο
0 notes
Text
ISBN: 978-618-02-5566-9 Συγγραφέας: ΛΟΠΙΝΟ ΖΟΕΛ Εκδότης: Μίνωας Σελίδες: 408 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-10-10 Διαστάσεις: 21Χ14 Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο
0 notes
Text
Αλεξάνδρειας Ανάμνηση...
Βιβλιοπαρουσίαση-συζήτηση ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, της Φρούλης Κορφιάτου ΔΕΥΤΕΡΑ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023, 7.30 μ.μ. Στον κήπο του Porto Veneziano Hotel Ένα βιβλίο που αγαπήθηκε θα παρουσιάσουν οι Εκδόσεις Ραδάμανθυς τη Δευτέρα 12 Ιουνίου, στις 7.30 το απόγευμα, στον κήπο του πολιτισμού, στην αυλή του Porto Venetsiano Hotel, στο Ενετικό Λιμάνι των Χανίων. Μιλάνε για το…
View On WordPress
#Έλληνες στην Αίγυπτο#Αλεξάνδρειας ανάμνηση#Ελληνική κοινότητα Αλεξάνδρειας#Κρήτη#Λογοτεχνία#Μαιριλή Κορφιάτη#Φρούλη Κορφιάτου#Χανιά#βιβλία#εκδόσεις Ραδάμανθυς#εκδόσεις βιβλίων#εκδοτικοί οίκοι#η ζωή στην Αλεξάνδρεια#ιστορίες από την Αλεξάνδρεια
0 notes
Text
Τραγωδία στην Κρήτη: Νεκρή η τουρίστρια που έπεσε από μεγάλο ύψος – Υπέκυψε στα τραύματά της
Η άτυχη τουρίστρια νοσηλευόταν στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Βενιζελείου Με τραγικό τρόπο έχασε την ζωή της μία τουρίστρια στην Κρήτη. Όπως αναφέρει το cretapost.gr, όλα συνέβησαν την περασμένη Κυριακή όταν μία 65χρονη Βρετανίδα την ώρα που απολάμβανε τις διακοπές της σε ξενοδοχείο της Χερσονήσου μαζί με τον σύζυγό της έπεσε από μεγάλο ύψος. Άμεσα στο σημείο έσπευσε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ που…
0 notes
Text
youtube
Η Άννα Παναγιωτοπούλου γεννήθηκε στην Κυψέλη στις 30 Ιουλίου 1947. Μεγάλωσε σε μία οικογένεια που δεν είχε σχέση με την υποκριτική, αλλά η ίδια από νωρίς εξέφρασε την επιθυμία της να γίνει ηθοποιός. Οι γονείς της όμως, ήταν αρνητικοί σε αυτό και έτσι την προέτρεψαν να εκμεταλλευτεί μια υποτροφία που είχε και να πάει για σπουδές στην Ελβετία. Εκείνη, ωστόσο, «έφαγε τα λεφτά» όπως είχε αναφέρει με χιουμοριστική διάθεση σε συνέντευξη και γύρισε πίσω για να κυνηγήσει το όνειρό της, δίνοντας εξετάσεις στο Εθνικό, από όπου και αποφοίτησε.
Εκεί συνάντησε και τον Σταμάτη Φασουλή, με τον οποίο ήταν βασικά μέλη του «Ελεύθερου Θεάτρου». Εκεί ήταν που πρωταγωνίστησαν στην μεγάλη επιτυχία «Και συ χτενίζεσαι» που έκανε το θέατρο γνωστό και αγαπητό στο ευρύ κοινό. Ανέβαζαν παραστάσεις και παράλληλα, μέχρι τότε, ασχολούνταν και με άλλες δουλειές για βιοπορισμό. Το 1980, το «Ελεύθερο Θέατρο» μετονομάστηκε σε «Ελεύθερη Σκηνή».
Η Άννα Παναγιωτοπούλου συνέχισε την καριέρα της με επιθεωρήσεις, στις οποίες έπαιζε αλλά έγραφε και το σενάριο. Έχει πρωταγωνιστήσει σε μερικές από τις πιο δημοφιλείς σειρές στην τηλεόραση. Το κοινό όμως, την αγάπησε περισσότερο μέσα από τους ρόλους της στη «Μαντάμ Σουσού» τις «Τρεις Χάριτες» και το «Dolce Vita».
Πιο συγκεκριμένα, το 1986 πρωταγωνίστησε σε τηλεοπτική σειρά για πρώτη φορά έχοντας το ρόλο - σταθμό στην καριέρα της, στη σειρά της ΕΡΤ, «Μαντάμ Σουσού», ενώ στους πιο νέους έγινε ιδιαίτερα αγαπητή από τους ρόλους της στις «Χάριτες» με τη Μίνα Αδαμάκη και τη Νένα Μεντή και το «Dolce Vita» που υποδυόταν τη Χριστίνα, μια χήρα, η οποία ερωτεύτηκε τον κατά πολύ νεότερο σύντροφο της κόρης της.
Άλλες σειρές που έχει εμφανιστεί, είναι οι: «Safe Sex», «Το κλάμα βγήκε απ’ τον παράδεισο», «Οξυγόνο», «Αυστηρώς Κατάλληλο», «Αγρίμια Ελληνικό διήγημα», «Φρουτοπία», «Χάι Ροκ», «η Ελίζα και οι άλλοι» και «Το δις εξαμαρτείν» και «Επτά Θανάσιμες Πεθερές».
Εκτός από ηθοποιός, η Άννα Παναγιωτοπούλου είχε αναλάβει και ρόλο παρουσιάστριας. Στη διάρκεια της τηλεοπτικής σεζόν 2003-2004, συμπαρουσίαζε μαζί με τον Φώτη Σεργουλόπουλο, τον Χρήστο Ευθυμίου, τον Μένιο Σακελλαρόπουλο, τον Κλέονα Γρηγοριάδη και την Ματθίλδη Μαγγίρα, το τηλεπαιχνίδι «Το show των εκατομμυρίων», το οποίο έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβριο του 2003 από το MEGA.
Σε συνέντευξη που είχε δώσει πριν πέντε χρόνια, είχε αναφερθεί στον γάμο που έκανε σε ηλικία 20 ετών, αλλά και στον γιο της, που επίσης παντρεύτηκε μικρός. «Ο γιος μου παντρεύτηκε μόλις τελείωσε το Πολυτεχνείο. Με ρώτησε, τι λες εσύ, δεν θα πω τη λέξη γιατί δεν περνά στην τηλεόραση…" «Η αναγνωρισιμότητα είναι ένα πρόβλημα. Ο γιος μου είχε ντραπεί πάρα πολύ γιατί με φωνάζανε "Σου Σου". Και εμένα με ενοχλούσε πολύ» είχε δηλώσει.
Όσο για τον έρωτα της ζωής της, είχε πει στην ίδια συνέντευξη: «Ο έρωτας της ζωής μου ήταν ο Κατράκης, αυτόν είχα ερωτευτεί πιο πολύ. Δεν υπήρχε σχέση αλλά βρισκόμασταν, με βοηθούσε όσο πήγαινα στη σχολή. Ήταν σαν πατρική φιγούρα, αυτό που δεν είχα. Πήγε στην Κρήτη και παντρεύτηκε μία άλλη γυναίκα».
🔔 Η Άννα Παναγιωτοπούλου έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών. Τα τελευταία χρόνια, η ηθοποιός έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
3 notes
·
View notes
Text
Προεδρικό: Το ενδιαφέρον στα πηγαδάκια επικεντρώθηκε σε Κασσελάκη και Ανδρουλάκη
Ιδιαίτερη συνομιλία είχε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με τον πρόεδρο της Βουλής Κώστα Τασούλα, ενώ ο Στέφανος Κασσελάκης τα είπε με τον Λουκά Παπαδήμο, τον Νίκο Ανδρουλάκη αλλά και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ρώτησε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ αν προετοιμάζεται για τον γάμο του με τον Τάιλερ Μακμπέθ στην Κρήτη. «Οι ετοιμασίες για τον γάμο βαίνουν καλώς» ήταν η…
0 notes
Text
Γερμανίδα τουρίστρια βρέθηκε νεκρή στην Κρήτη
Ιδιαίτερα «βαριά» ήταν η φετινή τουριστική περίοδος στην χώρα μας καθώς αρκετοί πολίτες ξένων χωρών που μας επισκέφτηκαν για λίγες μέρες χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς έχασαν με τραγικό τρόπο την ζωή τους. Το τελευταίο θύμα ήταν μια γυναίκα 72 ετών από την Γερμανία η οποία είχε έρθει για διακοπές στην Κρήτη. Όπως μεταδίδει το cretapost, την […] Γερμανίδα τουρίστρια βρέθηκε νεκρή στην Κρήτη –…
0 notes
Text
Γερμανίδα τουρίστρια βρέθηκε νεκρή στην Κρήτη
Ιδιαίτερα «βαριά» ήταν η φετινή τουριστική περίοδος στην χώρα μας καθώς αρκετοί πολίτες ξένων χωρών που μας επισκέφτηκαν για λίγες μέρες χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς έχασαν με τραγικό τρόπο την ζωή τους. Το τελευταίο θύμα ήταν μια γυναίκα 72 ετών από την Γερμανία η οποία είχε έρθει για διακοπές στην Κρήτη. Όπως μεταδίδει το cretapost, την […] Γερμανίδα τουρίστρια βρέθηκε νεκρή στην Κρήτη –…
0 notes
Text
Γερμανίδα τουρίστρια βρέθηκε νεκρή στην Κρήτη
Ιδιαίτερα «βαριά» ήταν η φετινή τουριστική περίοδος στην χώρα μας καθώς αρκετοί πολίτες ξένων χωρών που μας επισκέφτηκαν για λίγες μέρες χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς έχασαν με τραγικό τρόπο την ζωή τους. Το τελευταίο θύμα ήταν μια γυναίκα 72 ετών από την Γερμανία η οποία είχε έρθει για διακοπές στην Κρήτη. Όπως μεταδίδει το cretapost, την […] Γερμανίδα τουρίστρια βρέθηκε νεκρή στην Κρήτη –…
0 notes