#ζούγκλα

[sugaroto]

Εντωμεταξύ το επεισόδιο 2 λέγεται ζούγκλα και αναφέρεται στην Αθήνα και το λένε καμιά 5αρια φορές "η Αθήνα είναι ζούγκλα" και no offense προς τους Αθηναίους mutuals μου αλλά εγώ τόσο καιρό την Αθήνα την λέω μπουρδέλο

[chica-loca]

ξέρω πως αν εξαρτάσαι από κάτι στη ζούγκλα αυτή είσαι θύμα

ο μόνος καλός εθισμός που γνωρίζω είναι ο ράπερ απο την αθήνα

[mariexdiary]

Τρίτη 1/10/2024, 04:35

Καλό μήνα! Πάει και το καλοκαιράκι του 2024.. Το καλό είναι ότι δεν την έβγαλα στην Αθήνα καθόλου, όμως ήμουν μακριά από τον γκόμενό μου. Οπότε δεν έκανα σεξ. Είχα όμως κάθε μέρα τη θάλασσα δίπλα μου. Και αυτό μου γαλήνευε από την ψυχή, το μυαλό και την καρδιά. Φέτος κατάφερα να κάνω 83 μπάνια! Σοκ! Ας τα πάρουμε όμως ανά μήνα:

ΙΟΥΝΙΟΣ

Ο Ιούνιος με έβγαλε στο χωριό μου. Όπως και τις ημέρες του Αγίου Πνεύματος. Ειδικά εκείνες τις μέρες ο κόσμος ήταν πολλαπλάσιος σε σχέση με άλλες. Δεν μπορούσαμε να ��ρούμε ξαπλώστρα, ούτε καν τραπεζάκι για να αφήσουμε τα πράγματα μας και να βουτήξουμε στη θάλασσα. Εκείνο το μήνα γνώρισα έναν άντρα.. Δεν το γνώρισα ακριβώς αλλά πήγαινε για μπάνιο στο ίδιο μαγαζί που πήγαινα εγώ και η παρέα μου. Δεν μιλήσαμε ποτέ. Μόνο σε βαφτίσια που ήταν ο νονός του παιδιού. Ευχήθηκα και μου είπε ένα σκέτο ευχαριστώ.

ΙΟΥΛΙΟΣ

Ο Ιούλιος δεν είχε τίποτα σχεδόν. Μόνο αν εξαιρέσεις το party τις γαλλικής πρεσβείας που έγινε μέσα στο Ζάππειο. Φόρεσα ένα υπέροχο μακρύ πράσινο φόρεμα και μαύρα στιλέτο παπούτσια. Ήπια πέντε - έξι κοκτέιλ και μετά γύρισα σπίτι. Την επόμενη μέρα, επέστρεψα στο χωριό μου, στο Λουτράκι.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Ο Αύγουστος ανέκαθεν, είναι ο μήνας που έχει τα περισσότερα highlights. Την ημέρα των γενεθλίων μου την πέρασα τη θάλασσα με την παρέα μου. Φάγαμε και ήπιαμε σαμπάνια. Με πήρε τηλέφωνο ο Θανάσης και ήθελε να έρθει από εδώ για να μου ευχηθεί και να περάσουμε μαζί εκείνη την ημέρα. Του είπα όμως να μην έρθει, γιατί τις επόμενες μέρες θα ήμουν ούτως ή άλλος στην Αθήνα, για να πάω στο αεροδρόμιο.

Στις 12 Αυγούστου, βγαίνουμε για αμαξάδα. Κάνουμε βόλτα στο κέντρο της Αθήνας πίνοντας εγώ Cosmopolitan από το περίπτερο και εκείνος μία κόκα κόλα. Καθίσαμε, φάγαμε σε ένα μαγαζί και συνεχίσαμε να κάνουμε βόλτες. Πήγαμε σε ένα απόμερο μέρος και εκεί του έκανα πίπα. Πίπα μες στο αμάξι που τελικά δεν βολεύει καθόλου. Δεν τα πήγε άσχημα όμως, έκανα και αρκετά deep throat που τελικά μου αρέσει να το κάνω. Με μένα δεν μπορούσε να παίξει γιατί είχα περίοδο.

Την επόμενη μέρα, πήγα στο αεροδρόμιο με δύο βαλίτσες με προορισμό την Σρι Λάνκα. Στη Σρι Λάνκα για 15 μέρες! Τι να σας πω τώρα για αυτά τα μέρη.. Όλη αυτή η χώρα είναι μία ζούγκλα! Όπου και να γυρίσεις βλέπεις πράσινο. Αυτό το ταξίδι μου άρεσε περισσότερο από την Ινδία γιατί είχε πολλές παραλλαγές. Μία κρύο, μία ζέστη. Μία βουνό, μία θάλασσα. Το μόνο αρνητικό που έχω ως ανάμνηση από αυτό το μέρος είναι ότι μου έκλεψαν 100€ από κάποιο ξενοδοχείο.

Επόμενος προορισμός Μαλδίβες. Στις Μαλδίβες για 3 μέρες! Μη συζητάς!! Πρα��ματικά όμως.. Μη συζητάς! Τελικά τα πάντα είναι ένα photoshop. Ακόμα και τα τοπία που βλέπεις, είναι ένα photoshop. Θα μου πεις: "Μαρία τι μαλακίες λες τώρα; Εκεί είναι ο επίγειος παράδεισος!" Μάλλον εγώ δεν είμαι γι' αυτά τα μέρη, για τα τροπικά μέρη. Αν και παραλίες της Σρι Λάνκας μου άρεσαν.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Αλήθεια δεν ξέρω τι να πρωτοπώ για το Σεπτέμβριο. Ο Σεπτέμβρης θέλει ένα ημερολόγιο από μόνος του, αλλά αν το κάνω θα γίνω κακιά, σκληρή και σκύ��α!

Στις 6 Σεπτεμβρίου βγαίνω με κάποιον από εδώ. Ναι από το Tumblr. Ήταν 32 και Υδροχόος. Συνέχεια μιλούσε για τον εαυτό του, κυρίως για τη δουλειά του. Με δυσκολία μίλησα για τον εαυτό μου. Αν πείραζα που και που για να σπάσουμε τον πάγο. Του έκανα αστεία με το tumblr και άλλα χαζά. Δεν έγινε τίποτα ερωτικό. Δεν έκανε κίνηση για να με φιλήσει. Και καθώς ήμασταν στη λεωφόρο Συγγρού για να πάρω ταξί, ισχυριζόταν ότι δεν θα βρω με τίποτα. Επέμενε, επέμενε πολύ. Εγώ όμως βρήκα αμέσως! Γύρισα για να τον αντικρίσω, του έκανα κωλοδάχτυλο και του ευχήθηκα καληνύχτα. (Βασίλη, αν διαβάζεις αυτό, συγγνώμη και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το ghosting! Να πιστεύεις στον ανάδρομο Ερμή την επόμενη φορά.) Υστερόγραφο: Έχω βγει με 4 άτομα από εδώ μέσα, γιατί είστε όλοι πυροβολημένοι και χωρίς τρόπους;

Στις 7 Σεπτεμβρίου, πήγα τρίτη, συνεχόμενη χρο��ιά στο primer music festival για να δω από κοντά τον Eric Prydz. Όλοι τον ξέρετε! Και για να σας θυμίσω ποιος είναι, δείτε ΕΔΩ το βίντεο. Και δεν ξέρω πως τα κατάφερα αλλά, για ακόμη μία χρονιά ήμουν μπροστά! Μόνη μου, ιδρωμένη, μες στο glitter και να κοπανιέμαι με τη μουσική του. Τα μεσάνυχτα, ήρθε ο Θανάσης και με πήρε από την πλατεία νερού που ήταν συναυλία. Μπήκαμε μαζί στο κλειστό γήπεδο που είχε afterhour music. Καθίσαμε μία ώρα, ήπιαμε τα ποτά μας και πήγαμε προς το σύνταγμα για να πάρουμε φαγητό από τα Mc Donald’ s. Αργότερα πήγαμε πάνω στο Λυκαβηττό και φάγαμε εκεί. Μιλήσαμε, γελάσαμε και φασωθήκαμε. Γιατί.. Για ακόμη μία φορά μαντέψτε... Είχα περίοδο!

Στις 29 Σεπτεμβρίου, έρχεται με το αμάξι του ο Θανάσης για να με πάρει και να πάμε βόλτα. Μόνο βόλτα όμως γιατί.. Μαντέψτε.. Δεν με μπορώ, αλήθεια! Και κάνουμε πολύ καλό σεξ μαζί γαμώτο!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

Μου άρεσε το καλοκαίρι, η καλύτερη παρέα μου ήταν η θάλασσα. Κάθε μέρα έκανα βαθιές σκέψεις για τη ζωή μου. Για το τι περνάω τους τελευταίους μήνες.. Μα πόσο έχει αλλάξει η ζωή μου ρε γαμώτο; Καλό φθινόπωρο σε όλους!

[justforbooks]

Queer: Το μυθιστόρημα της στέρησης που πόνεσε τον Μπάροουζ

Μια αναδρομή στην έξοχη, προκλητική όσο και «προφητική» νουβέλα του Ουίλιαμ Μπάροουζ στην οποία βασίστηκε η πολυαναμενόμενη ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο που βγαίνει σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Η μεταφορά στον κινηματογράφο από τον Λούκα Γκουαντανίνο της εμβληματικής νουβέλας του Ουίλιαμ Μπάροουζ «Queer» –η δεύτερη κινηματογραφική διασκευή έργου του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα μετά το συγκλονιστικό «Γυμνό Γεύμα» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ το 1991– με τον Ντάνιελ Γκρεγκ στον πρωταγωνιστικό ρόλο φέρνει ξανά στην επικαιρότητα ένα βιβλίο που είχε πονέσει τόσο τον δημιουργό του και ήταν ταυτόχρονα τόσο μπροστά από την εποχή που γράφτηκε και ως θεματολογία και ως τίτλος, ώστε χρειάστηκαν 32 ολόκληρα χρόνια και τρεις «επανεγγραφές» πριν από την οριστική του έκδοση (Viking Press, 1985). Δεν ήταν μόνο η τολμηρή για τα τότε ήθη ειδικά υπόθεση –η βασανιστική προσπάθεια του Ουίλιαμ Λι, alter ego του Μπάροουζ, να απεξαρτηθεί από την ηρωίνη και να χειριστεί, ταυτόχρονα, τον ανεκπλήρωτο ερωτικό του πόθο για έναν νεότερό του άντρα, επίσης εξαρτημένο–, ήταν και οι  αναφορές στον ακούσιο φόνο της τότε συντρόφου του συγγραφέα Τζόαν Βόλμερ (Μεξικό, 6/9/1951). 

Η τραγωδία αυτή υπήρξε καθοριστική για τη μετέπειτα εξέλιξή του και θα την κουβαλούσε ως βάρος δυσβάστακτο μέχρι την αποδημία του το 1997. Πρώην σύζυγος του Τζακ Κέρουακ, η Τζόαν υπήρξε «μούσα» των μπιτ και μητέρα του Ουίλιαμ Μπάροουζ Τζούνιορ, ο οποίος έμελλε να πεθάνει αλκοολικός μόλις στα 33 του, έχοντας στο μεταξύ αποκηρύξει τον διάσημο πατέρα του. Δεν ισχύει, ωστόσο, ότι κατόπιν αυτού «έγινε» ομοφυλόφιλ��ς, καθώς η έλξη για το ίδιο φύλο και προϋπήρχε και είχε εκφραστεί, απλώς δεν είχε γίνει ακόμα συνειδητό βίωμα, κάτι που αντανακλάται στο εν λόγω βιβλίο.  

Το «Queer» κυκλοφόρησε αρχικά στην Ελλάδα το 1998 από τις εκδόσεις Πλέθρον με τον τίτλο «Αδερφή» και το 2011 από τις εκδόσεις Τόπος σε μετάφραση Γιώργου Μπέτσου, μαζί με τη μακροσκελή, αλλά πολύ κατατοπιστική εισαγωγή του συγγραφέα και εκδότη Όλιβερ Χάρις – οι ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησαν πρόσφατα για πρώτη φορά στα ελληνικά το τελευταίο μυθιστόρημα του Μπάροουζ, τις «Δυτικές Χώρες» (1987), κατακλείδα της θρυλικής «Τριλογίας της Κόκκινης Νύχτας», επίσης άχαστο!

Οι εφιάλτες της εξάρτησης και οι Ερινύες ενός σκοτεινού παρελθόντος, οι άλλοτε «υπνώττουσες» και καταπιεσμένες, αλλά ορμητικές και αψιές όταν ξεσπούν επιθυμίες, δραματικές συναισθηματικές εντάσεις που εναλλάσσονται με κωμικούς μονολόγους και τραγελαφικές φαντασιώσεις, αυταρχικές εξουσίες που απεργάζονται ολοκληρωτικά συστήματα ελέγχου, underground στέκια και φάτσες, ένα περιπετειώδες ταξίδι στη ζούγκλα του Αμαζονίου σε αναζήτηση ενός θεραπευτικού ψυχεδελικού φυτού, όλα αυτά με κύριο σκηνικό τη χαοτική, διεφθαρμένη, εγκληματική, αλλά ταυτόχρονα ηδονική και παράδοξα συμπεριληπτική Πόλη του Μεξικού τη δεκαετία του ’40 συνθέτουν το παζλ αυτού του μικρού σε έκταση, αλλά πολυεπίπεδου και πυκνογραμμένου βιβλίου που προοριζόταν για συνέχεια του «Junkie», του διασημότερου ίσως έργου του Μπάροουζ. Την πρώτη του αυτή τριλογία συμπλήρωναν οι «Επιστολές του Γιαχέ» που συνέγραψε με τον Άλεν Γκίνσμπεργκ.

Σύμφωνα με τον ίδιο τον Μπάροουζ, το «Junkie» ήταν ένα μυθιστόρημα εθισμού, ενώ το «Queer» ένα μυθιστόρημα στέρησης. Ακριβέστερα, κατά τον Χάρις, στο πρώτο εκείνο βιβλίο ο συγγραφέας είχε τον διακόπτη της επιθυμίας κλειστό, ενώ στο δεύτερο πατημένο: «Η ανοχή του Λι στην καταπίεση των παρορμήσεών του ήταν μικρή. Οι περιορισμοί στην εκδήλωση των επιθυμιών του ήταν σαν τα κάγκελα ενός κλουβιού, σαν αλυσίδα δεμένη σε κολάρο, κάτι με το οποίο είχε εξοικειωθεί όπως εξοικειώνονται τα ζώα… Ποτέ δεν παραιτ��θηκε, το βλέμμα του ήταν μόνιμα στραμμένο έξω – ήταν σε εγρήγορση, καραδοκώντας τη στιγμή που ο κλειδοκράτορας θα ξεχνούσε την πόρτα ανοικτή, που το κολάρο θα ξέφτιζε, που ένα κάγκελο θα χαλάρωνε, υποφέροντας στωικά ένα μαρτύριο που δεν το είχε διαλέξει». Φαίνεται άλλωστε πως συναισθανόταν ότι το πάθος για την ηρωίνη και το στερητικό σύνδρομο που προκαλεί η έλλειψή της στον εξαρτημένο προσομοιάζουν στο ανεξέλεγκτο, εμμονικό ερωτικό πάθος και στο σύνδρομο στέρησης από τη μη ικανοποίησή του. «Με χτύπησε ένα κύμα πόνου και απόγνωσης σαν να είχα σουτάρει στη φλέβα, εγκαταστάθηκε στους πνεύμονες και γύρω από την καρδιά μου», αφηγείται ο Λι όταν ένας άλλος Αμερικανός «αυτοεξόριστος» στην Πόλη του Μεξικού τού λέει ότι είδε πριν από κάναν μήνα στο απέναντι πεζοδρόμιο τον νεαρό αμφιφυλόφιλο σύντροφό του Γιουτζίν Άλερτον, που στην ταινία υποδύεται ο Ντρου Στάρκι.

Ακόμα όμως κι αν ο Μπάροουζ επιδίωκε να εκδώσει το «Queer» τη δεκαετία του ’50, πολύ δύσκολα θα βρισκόταν εκδοτικός οίκος πρόθυμος να τυπώσει ένα βιβλίο με τέτοια θεματολογία – η χρήση ουσιών, οι πολιτικές αιχμές και φυσικά η ομοφυλοφιλία, παράνομη ακόμα τότε στις ΗΠΑ, ήταν θέματα απαγορευτικά, πόσο μάλλον όταν συνδυάζονταν, καθώς το έντονο ψυχροπολεμικό κλίμα και ο μακαρθισμός συνέθεταν ένα ακραία αντιδραστικό κοκτέιλ. Έπειτα, αντί να υιοθετήσει τον ρόλο είτε του αναξιοπαθούντος θύματος της κοινωνίας, είτε του πρώιμου ακτιβιστή, είτε του καρτερικού ομοφυλόφιλου που θα αφόπλιζε τους επικριτές του με την καλλιέργεια και το ήθος του, όπως συνηθιζόταν μέχρι τούδε, εκείνος πρόβαλε μια πιο επιθετική, πιο αλήτικη, πιο κυνική, πιο «queer», εν τέλει, εκδοχή στο πνεύμα του Ζαν Ζενέ – η πρώτη εκείνη έκδοση του 1985 έδωσε μεγάλη αβάντα σε αυτόν τον πολύ δημοφιλή σήμερα όρο, του οποίου η πολιτική και καλλιτεχνική νοηματοδότηση ήταν ακόμα τότε στα σπάργανα: «Ο τύπος αυτός υποστηρίζει πως η αδερφή μαθαίνει να είναι ταπεινή και να ανταποδίδει το μίσος με αγάπη. Όσα λέει αρκούν να σου γυρίσουν τ’ άντερα», έλεγε για τον Ντόναλντ Γουέμπστερ Κόρι, συγγραφέα τού «Homosexual in America» (1951). «Και αν κανένας αρχίδης ηθικολόγος μού αρχίσει τα μα και μου, θα τον ψαρεύουν από το ποτάμι», κομπάζει ο Ουίλιαμ ��ι, υπονοώντας ότι δεν θα δίσταζε να χρησιμοποιήσει το Colt του – τα όπλα γοήτευαν πάντα τον Μπάροουζ.

Το ζήτημα του απόλυτου ελέγχου των υποκειμένων, στρατηγική επιδίωξη κάθε αυταρχικής εξουσίας ή ηγεμονίας που διατρέχει όλο το συγγραφικό έργο του Μπάροουζ, διαπλέκεται εδώ τόσο με την «επιστράτευση» ακόμα και ψυχεδελικών ουσιών από τις μυστικές υπηρεσίες των αντίπαλων υπερδυνάμεων της εποχής ΗΠΑ και ΕΣΣΔ (είχε προφανώς υπόψη τα πειράματα της CIA με το LSD στο Φορτ Ντέτρικ) όσο και με τη ματαιόδοξη απόπειρα του μυθιστορηματικού Λι να ελέγξει τον Άλερτον: «Το υπερεγώ, η υπηρεσία άσκησης ελέγχου εξαπλώνεται σαν καρκίνος με καλπάζοντα ρυθμό», γράφει. Όσο για τον Άλερτον, δεν ήταν παρά η μυθιστορηματική περσόνα του Αντελμπέρ Λιούις Μάρκερ, μεγάλου έρωτα του Μπάροουζ, στον οποίο και αφιέρωσε το «Queer». Από το οποίο, όπως είπαμε, παρά τις δυστοπίες που το διατρέχουν, δεν λείπει η ανελέητη σάτιρα: «Κατά την μπαρόκ περίοδο του σκακιού επικρατούσε η τακτική της παρενόχλησης του αντιπάλου… Μερικοί παίκτες σκάλιζαν με νήμα τα δόντια τους, άλλοι χτυπούσαν τα δάκτυλά τους κι άλλοι έκαναν φούσκες με το σάλιο τους… Σε μια παρτίδα του 1917 στη Βαγδάτη, ο Άραβας Αραχνοειδής Καϊάμ νίκησε τον Γερμανό μετρ Κουρτ Σλέμιλ σφυρίζοντας το “I’ll be around when you’re gone” σαράντα χιλι��δες φορές, και κάθε φορά άπλωνε το χέρι του προς τη σκακιέρα δήθεν για να κάνει την κίνησή του. Τελικά ο Σλέμιλ έπαθε κρίση σπασμών».

Παρότι είχε και ο ίδιος εντρυφήσει στις φιλοσοφίες της Ανατολής –αναφέρεται μάλιστα ότι έπαιρνε στα σοβαρά τη μαγεία–, δεν δίσταζε να σατιρίζει την εν λόγω «μόδα» που ήδη άρχιζε να γοητεύει μαζικά τους Αμερικανούς: «Κάπως έτσι θα πρέπει να είναι και το Θιβέτ. Ψηλά στο βουνό, και γεμάτο σκατόφατσες, λάμα και γιακ. Γάλα από γιακ για πρωινό, τυρόπηγμα από γιακ για μεσημεριανό, και για βραδινό γιακ τηγανισμένο στο ίδιο του το βούτυρο, η κατάλληλη τιμωρία για ένα γιακ, αν θες τη γνώμη μου». Για να το απογειώσει στην επόμενη σελίδα: «Έχουμε λοιπόν έναν από αυτούς τους μοναχούς κι ένας καριόλης δημοσιογράφος πάει να του πάρει συνέντευξη. Ο μοναχός κάθεται και μασουλάει τους χουρμάδες ��ου. Έπειτα από λίγο λέει σε έναν ακόλουθο: “Τράβα στο Ιερό Πηγάδι και φέρε μου έναν κουβά παρηγορικό. Θα βγάλω στη φόρα τη σοφία της Ανατολής. Και γρήγορα, να το ιδρώσεις το σωβρακάκι!” Ο δημοσιογράφος ρωτάει “Θα γίνει πόλεμος με τη Ρωσία, Μαχάτμα; Θα καταστρέψει ο κομμουνισμός τον πολιτισμένο κόσμο; Η ψυχή είναι αθάνατη; Υπάρχει θεός;” “Και πού στον πούτσο θες να ξέρω εγώ;” απαντά ο γιόγκι. Τώρα που το σκέφτομαι, αυτή είναι η σοφία της Ανατολής. Ο Δυτικός πιστεύει πως υπάρχει κάποιο μυστικό να ανακαλύψει. Η Ανατολή λέει “και πού στον πούτσο θες να ξέρω;”».

Στο παράρτημα που έγραψε ο ίδιος ο συγγραφέας στην αμερικανική έκδοση του 1985 μάς λέει ότι ο Ουίλιαμ Λι απέτυχε τελικά να βρει το γιαχέ (γνωστό και ως αγιαχουάσκα) που θα θεράπευε την εξάρτησή του, μαθαίνει όμως ότι ήδη κάποιες αμερικανικές φαρμακευτικές εταιρείες το έχουν αγοράσει σε ποσότητες και το χρησιμοποιούν ως συστατικό διαφόρων μυοχαλαρωτικών σκευασμάτων. Ο Μπάροουζ γνώριζε σίγουρα για τις έρευνες που ήδη είχαν ξεκινήσει για ιαματικά φυτά στον Αμαζόνιο αμερικανικές πολυεθνικές, με το αζημίωτο βεβαίως, είναι ωστόσο μάλλον απίθανο –ή μήπως όχι;– να φανταζόταν ότι μισό αιώνα μετά οι έρευνες πάνω στις θεραπευτικές ιδιότητες των ψυχεδελικών θα γνώριζαν μεγάλη άνθηση έπειτα από δεκαετίες διώξεων και απαγορεύσεων, ενώ για να κάνει κάποιος συνεδρίες με αγιαχουάσκα, πεγιότ και άλλα τέτοια «ενθεογενή» δεν θα χρειαζόταν να ταξιδέψει τόσο μακριά. Μάλιστα, με τις κατάλληλες «άκρες» κι ένα γερό αντίτιμο μπορεί να τις έχει κυριολεκτικά στην πόρτα του μαζί με τον σαμάνο-καθοδηγητή, μια και έχουν γίνει συρμός στη Δύση τα τελευταία χρόνια – σε αυτές τις συνεδρίες συχνάζουν μέχρι και διψασμένα για μια κάποια «φώτιση» στελέχη πολυεθνικών!

Έχοντας δει μόνο το τρέιλερ της ταινίας, που στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες αναμένεται τον Φεβρουάριο, δεν μπορώ να ξέρω πόσο καλά θα «γράψει» στη μεγάλη οθόνη το «Queer», πάντως το εγχείρημα του Γκουαντανίνο φαίνεται πολλά υποσχόμενο, όπως και το καστ. Θα σύστηνα, ωστόσο, να έχετε διαβάσει πρώτα το βιβλίο αν δεν το έχετε υπόψη, όχι μόνο για τη συγκεκριμένη ταινία αλλά και ως μια συμβολή στην ιστορία του όρου queer όπως αυτός ορίζεται σήμερα.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[taseisfyghss]

Ξερω πως αν εξαρτάσαι απο κατι, στη ζούγκλα αυτη εισαι θύμα .

Top Boys - Sadam, Lex

[itstimeforpoetry12]

Οι μαθητές μετά από 'μένα στο σχολείο μου βρήκαν το θρανίο μου και 'γράψαν πάνω «Φθείρομαι». Κι όσα φοβήθηκαν χθες απόψε πέθαναν αστεία σαν τις πρώτες μου ελπίδες Μα ακόμα το χαρτί μου χτίζει ασπίδες, γι' αυτό χάραξα πάνω του πως δεν ξέρω ποιος είμαι.

Δεν ξέρω ποιος είμαι

Άλλη μια μέρα μ' αναζητώ

Άλλη μια μέρα κυνηγητό σ' αυτήν τη ζούγκλα, δίπλα μείνε

Μήπως τ' όνομά μου θυμηθώ και σου το πω

Είπα δεν ξέρω ποιος είμαι

Άλλη μια μέρα μ' αναζητώ

Άλλη μια μέρα κυνηγητό. σ' τη ζούγκλα, δίπλα μείνε

τ' όνομά μου θυμηθώ

[Verse 3]

Ποτέ δε με πίστεψες, μαλάκα

είχε εκείνη την πεποίθηση ότι έλεγα ό,τι έλεγα για πλάκα

Ειλικρινά, θα έμπαινα στο Λύκειο μου κρατώντας το τελευταίο μου ραπ και δύο. ΑΚ

Γι' αυτό αδιαφορώ για μόδες, τώρα που προωθείτε και τις ψεύτικες σας κόντρες

Είμαι περήφανος που θα 'χω να λέω πως έδειξα στη χώρα ποιο είναι το ηχόχρωμα του κόμπλεξ

Δεν ξέρω ποιος είμαι

Άλλη μια μέρα μ' αναζητώ

Άλλη μια μέρα κυνηγητό σ' αυτήν τη ζούγκλα, δίπλα μείνε

Μήπως τ' όνομά μου θυμηθώ και σου το πω

Είπα δεν ξέρω ποιος είμαι

Άλλη μια μέρα μ' αναζητώ

Άλλη μια μέρα κυνηγητό σ' αυτήν τη ζούγκλα, δίπλα μείνε

Μήπως τ' όνομά μου θυμηθώ.

[sxedies-kai-kormia]

Ευγενείς άνδρες 

Δίχως τρόπους 

Σέρνονται σπέρνοντας προσδοκίες 

Χύνουν δάκρυα σε μικρά κορίτσια 

Αναρριχώμενο μίσος σε γυναίκες 

Γίνονται δέντρα σε ένα δάσος 

Τόσο μόνα και μαζί 

Επικοινωνούν στα χώματα 

Μυνήματα τροφής το ένα στο άλλο 

Όμορφα και επικίνδυνα· 

Είμαι μόνη μου στη ζούγκλα 

Βρήκα το αγαπημένο μου 

Κάθομαι για λίγο στη σκιά του 

Και έπειτα το αγκαλιάζω  

Στέκεται αγέρωχο και ψηλό  

Ούτε ένα φύλλο δε κινείται  

Σε συμπονώ γλυκό μου 

Μη φοβάσαι 

Ένα αεράκι άρχισε να φυσάει απαλά  

Η σάρκα μου θα γίνει ένα με τον κορμό σου 

Μη φοβάσαι είπα!  

Μια ταραχή τα έπιασε όλα 

Και φυσούσε· 

Φυσούσε τόσο που κομμάτια του έπεφταν επάνω μου 

Φυσούσε τόσο που τα μαλλιά μου μπλέχτηκαν στα κλαδιά του  

Φοβάμαι κι εγώ ξέρεις  

Και σε λίγο θα σκάσουν οι εμπρηστές 

//σχεδίες και κορμιά

[eredanos]

EΡΝΕΣΤ ΧΕΜΙΝΓΟΥΕΪ / ΑΠΑΝΤΑ ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΧΕΜΙΝΓΟΥΕΙ (ΗΠΑ)

1941-1956

Η ακτινοβολία του Χέμινγουεϊ ως συγγραφέα, προτού τιμηθεί με το Βραβείο Νόμπελ, ήταν τόσο μεγάλη που μοιραία επισκίασε δύο άλλες ιδιότητές του με τις οποίες επίσης είχε αποκτήσει διεθνή φήμη. Πριν γίνει ο δημοφιλής μυθιστοριογράφος, ένας σύγχρονος κλασικός, υπήρξε διακεκριμένος πολεμικός ανταποκριτής και στρατιωτικός αναλυτής. Με τούτο τον τόμο, τον τρίτο και τελευταίο στη σειρά, ολοκληρώνεται η έκδοση των δημοσιογραφικών του κειμένων που καλύπτουν μια πυκνή σε γεγονότα δεκαπενταετία, την περίοδο 1941-1956, τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τα μεταπολεμικά χρόνια. Τον παρακολουθούμε από τα πεδία των μαχών ως τις ακτές της αγαπημένης του Κούβας. Από τις διεισδυτικές ανταποκρίσεις του, όταν βρισκόταν στην Άπω Ανατολή, περνάμε στην ατμοσφαιρική περιγραφή της Απόβασης στη Νορμανδία. Από την εμπειρία της πτήσης με βομβαρδιστικό αεροπλάνο μεταφερόμαστε στη Μάχη του Παρισιού και αμέσως μετά γινόμαστε μάρτυρες της αντεπίθεσης των συμμαχικών δυνάμεων σε γερμανικό έδαφος. Και από το απαιτητικό ψάρεμα του ιστιοφόρου ξιφία στ' ανοιχτά της Αβάνας, πάνω στο περίφημο Πιλάρ, φτάνουμε στην απίστευτη περιπέτεια που έζησε στην αφρικανική ζούγκλα, τότε που διάβασε, όντας ζωντανός, τις νεκρολογίες που γράφτηκαν για εκείνον.

Στο εξώφυλλο: Ο Χεμινγουεϊ στην Κένυα, 1952

[katoporiani]

Η ζωή είναι ζούγκλα και το σχολείο είναι ο εξομοιωτής

Katoporiani/ Κατωποριανή

[akyro-den-emeine-tipota]

όποιος πιστεύει αυτούς τους YouTubers Σιγκαπορέζους που κάνουν επιβίωση και χτίζουν βίλες στη ζούγκλα ας με μπλοκάρει στα γρήγορα παρακαλώ

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Τεράστια πόλη των Μάγια ανακαλύφθηκε τυχαία στη ζούγκλα του Μεξικό - Ενθουσιασμός στους αρχαιολόγους

Τον γύρο του κόσμου κάνει σήμερα η είδηση ότι μία τεράστια, αρχαία πόλη των Μάγια ανακαλύφθηκε πρόσφατα βαθιά μέσα στη ζούγκλα του Μεξικό, αιώνες αφότου εξαφανίστηκε. Η κρυμμένη πόλη ονομάστηκε Valeriana και ανακαλύφθηκε στη νοτιοανατολική πολιτεία Campeche εντελώς τυχαία, όταν ένας μεταπτυχιακός φοιτητής αρχαιολογίας βρήκε κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία για την περιοχή, ενώ περιηγούνταν στο…

[justforbooks]

Η Καρδιά του σκότους είναι μια νουβέλα γραμμένη το 1899 από τον Πολωνό μυθιστοριογράφο Τζόζεφ Κόνραντ στα αγγλικά, η οποία έδωσε έμπνευση στον Φράνσις Φορντ Κόπολα για να φτιάξει την ταινία του Αποκάλυψη Τώρα!. Οι εμπειρίες του συγγραφέα, που δούλεψε για μικρό χρονικό διάστημα σε ένα ποταμόπλοιο που ταξίδευε στον ποταμό Κονγκό, τον μεγαλύτερο της Κεντρικής Αφρικής, μεταγγίζονται στην ιστορία του Τσάρλι Μάρλοου που αναζητά τον μυστηριώδη Κουρτς, τον κτηνώδη πράκτορα μιας βελγικής εταιρείας που έχει στήσει ένα δικό του παρακράτος μέσα στη ζούγκλα συνθέτουν ένα συναρπαστικό στόρι που γίνεται ένα σιωπηρό σχόλιο για τον ιμπεριαλισμό και τον ρατσισμό. Η Καρδιά του σκότους κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1902 ως σειρά ιστοριών σε τρία μέρη στο βρετανικό περιοδικό «Blackwood’s Magazine» με αφορμή τα 100 τεύχη του και αργότερα βγήκε σε ενιαίο τόμο και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε το 2000 και υπάρχει σε διάφορες εκδόσεις, ωστόσο η μετάφραση της ��αργαρίτας Ζαχαριάδου για τις εκδόσεις Δώμα είναι εξαιρετική και επανασυστήνει το βιβλίο. «Όπως όλα τα πραγματικά μεγάλα κείμενα, η Καρδιά του σκότους έχει υποστεί αναρίθμητες ερμηνείες», γράφει η μεταφράστρια. «Οι περισσότερες έχουν μια προκρούστεια λογική που προκρίνει ό,τι απασχολεί τον εκάστοτε κριτικό. Τελικά, όμως, τι ακριβώς είναι αυτό το τόσο πυκνό και πολυδιαβασμένο κείμενο; Η ιστορία μιας εμμονής; Μια ναυτική περιπέτεια στην άγρια ζούγκλα; Μια κατάδυση στο σκοτάδι της αυτογνωσίας; Μια καταγγελία της αποικιοκρατίας, του Λευκού Ανθρώπου, του πολιτισμού γενικά; Ο Κόνραντ, πάντως, προειδοποιεί: “Η ουσία αυτής της υπόθεσης ήταν βαθιά κρυμμένη κάτω από την επιφάνεια”».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[businessnews24]

Μεξικό: Φοιτητής ανακάλυψε κατά τύχη χαμένη πόλη των Μάγια στα βάθη της ζούγκλας

Μπροστά σε μία εκπληκτική ανακάλυψη βρέθηκε μεταπτυχιακός φοιτητής καθώς… κατά λάθος, εντόπισε μία χαμένη πόλη των Μάγια σε ζούγκλα στο Μεξικό.

Συγκεκριμένα, με τη χρήση τεχνολογίας Lidar, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια τεράστια αρχαία πόλη των Μάγια κρυμμένη για αιώνες στη ζούγκλα του Μεξικού, κοντά στη σύγχρονη πολιτεία Καμπέτσε. Η πόλη, που φέρει την ονομασία «Βαλεριάνα», περιλαμβάνει πυραμίδες, γήπεδα, δρόμους που συνδέουν τις συνοικίες, αμφιθέατρα και πλατείες, στοιχεία που φανερώνουν τη σημασία της ως κέντρο πολιτισμού και διοίκησης.

Πηγή: https://www.protothema.gr/world/article/1556153/mexiko-foititis-anakalupse-kata-lathos-hameni-poli-ton-magia-sta-vathi-tis-zouglas/

[rulinarulina]

Mεξικό: Ανακάλυψαν… κατά λάθος τεράστια πόλη των Μάγια, χαμένη στη ζούγκλα

Μεξικό: Aρχαιολόγοι βρήκαν πυραμίδες, γήπεδα, μονοπάτια που συνδέουν συνοικίες και αμφιθέατρα στη νοτιοανατολική πολιτεία Καμπέτσε, σε μία εντυπωσιακή νέα ανακάλυψη που έγινε σχεδόν τυχαία. Εντόπισαν το κρυμμένο σύμπλεγμα – το οποίο ονόμασαν Βαλεριάνα – χρησιμοποιώντας το Lidar, μία τεχνική που βασίζεται στην εκπομπή παλμικής ακτινοβολίας λέιζερ στην ατμόσφαιρα και χαρτογραφεί δομές θαμμένες κάτω…

[xionisgr]

ISBN: 978-960-547-087-6 Συγγραφέας: Kipling Rudyard Εκδότης: Άγκυρα Σελίδες: 120 Ημερομηνία Έκδοσης: 2014-01-01 Διαστάσεις: 21 x 16 Εξώφυλλο: Χαρτόδετο