#επίκεντρο

[flexiblepackagingsblog]

Paper Axon: Στο επίκεντρο η παραγωγή με επενδύσεις σε εξοπλισμό

Διαβάστε για το πως η Paper Axon έφερε την παραγωγή στο επίκεντρο της προσοχής προχωρώντας σε επενδύσεις στον εξοπλισμό. Όλες οι πληροφορίες στον σύνδεσμο που ακολουθεί: https://industry-news.gr/paper-axon-sto-epikentro-i-paragogi-me-ependyseis-se-exoplismo/

[kaliarda]

Το 2024, η Ελλάδα αντιμετώπισε σημαντικές προκλήσεις και εξελίξεις σχετικά με τα δικαιώματα και τις συνθήκες ζωής των τρανς ατόμων, με περιστατικά τρανσφοβίας και θεσμικές αντιδράσεις να βρίσκονται στο επίκεντρο των συζητήσεων. Παρά την πρόοδο σε ορισμένα θέματα, πολλά περιστατικά κατέδειξαν την ανάγκη για συνεχιζόμενη αγώνα για τη θεσμική προστασία και την κοινωνική αποδοχή των τρανς ατόμων. Με αφορμή τη σημερινή Ημέρα Τρανς Μνήμης θυμόμαστε κάποια από αυτά.

[justforbooks]

Υπόδειγμα λογοτεχνικού ρεπορτάζ, το βιβλίο «Μια μέρα της ζωής του Άμπεντ Σαλάμα - Ανατομία μιας τραγωδίας στην Ιερουσαλήμ» του εβραϊκής καταγωγής Αμερικανού δημοσιογράφου Νέιθαν Θρωλ που κέρδισε το φετινό βραβείο Πούλιτζερ και υμνήθηκε από κορυφαία μέσ�� («New York Times», «Economist», «Time», «Financial Times», «Haaretz») διαβάζεται απνευστί, με τον αναγνώστη να νιώθει από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα το ίδιο σφίξιμο που θα του προκαλούσε μια γερή γροθιά στο στομάχι.

Αίσθημα που εντείνεται από το γεγονός ότι εδώ και έναν χρόνο η Μέση Ανατολή βιώνει μία από τις σοβαρότερες κρίσεις της τον τελευταίο αιώνα, χωρίς να διαφαίνεται κάποιο τέλος στον αιματηρό, ασύμμετρο πόλεμο που είναι σε εξέλιξη, με τους αμάχους να πληρώνουν το βαρύτερο τίμημα.

Και μπορεί η Δυτική Όχθη και συγκεκριμένα η περιοχή Ανάτα όπου διαδραματίζεται η ιστορία μας να μην είναι σε αυτήν τη φάση το επίκεντρο της σύγκρουσης, είναι όμως το «κλειδί» για να κατανοήσει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει στα Κατεχόμενα, γιατί γίνεται λόγος περί «απαρτχάιντ» και γιατί οποιαδήποτε προσπάθεια για βιώσιμη λύση και ειρηνική συνύπαρξη είναι καταδικασμένη αν δεν αποσυρθούν από εκεί ο ισραηλινός στρατός και οι έποικοι, αν δεν εξασφαλίσουν οι Παλαιστίνιοι γη και αξιοπρέπεια, αν οι πρόσφυγες δεν επιστρέψουν – δηλαδή όλα αυτά που έχει παραγγείλει δεκαετίες τώρα ο ΟΗΕ, αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκαν.

Στον πυρήνα της αφήγησης βρίσκεται ένα φρικτό αυτοκινητικό δυστύχημα που συνέβη ένα βροχερό χειμωνιάτικο πρωινό του 2012 στα περίχωρα της Ιερουσαλήμ. Ένα σχολικό λεωφορείο που μετέφερε Παλαιστίνιους μαθητές και εκπαιδευτικούς –ανάμεσά τους ο Μιλάντ, ο πεντάχρονος γιος του Άμπεντ– συγκρούεται με φορτηγό που μπήκε στο αντίθετο ρεύμα, ανατρέπεται και παίρνει φωτιά με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν σοβαρά πολλοί επιβαίνοντες – κάποιοι δεν αναγνωρίζονταν καν από τα εγκαύματα.

Ακόμα χειρότερα, κανένα ασθενοφόρο, κανένα πυροσβεστικό ή αστυνομικό όχημα δεν θα φτάσει έγκαιρα στον τόπο της τραγωδίας, παρά τις μικρές αποστάσεις που είχαν να διανύσουν. Είτε από επιδεικτική αδιαφορία, μιλώντας για την κυρίαρχη ισραηλινή πλευρά («αν επρόκειτο για τίποτα παιδιά που πετούσαν πέτρες, αστυνομία και στρατός θα κατέφθαναν άμεσα»), είτε επειδή ένα δαιδαλώδες δίκτυο ελέγχων και απαγορεύσεων το καθιστά πρακτικά αδύνατο για την παλαιστινιακή πλευρά. Ο ίδιος ο δρόμος ήταν σε πολύ κακή κατάσταση γιατί οι ισραηλινές αρχές δεν ενδιαφέρονται να συντηρήσουν οδικές αρτηρίες που προορίζονται για Παλαιστίνιους, ενώ τα αλλεπάλληλα σημεία ελέγχου έχουν κάνει «κανονικότητα» το μποτιλιάρισμα και τα επικίνδυνα προσπεράσματα, όπως αυτό που επιχείρησε ο οδηγός του μοιραίου φορτηγού.

Ένα δυστύχημα για το οποίο δεν έφταιγε η «κακιά ώρα» αλλά οι πολιτικές διαχωρισμού που εφαρμόζει το Ισραήλ στη Δυτική Όχθη, μαζί με τον ασφυκτικό έλεγχο και τους περιορισμούς που ασκεί σε κάθε σχεδόν πτυχή της καθημερινής ζωής όσων ανθρώπων ατύχησαν να γεννηθούν στη «λάθος πλευρά» του τείχους, της Ιστορίας και των συγκυριών. Ακόμα και από τις υποχρεωτικές στο Ισραήλ αποζημιώσεις για τροχαία τα παλαιστινιακής ιδιοκτησίας οχήματα εξαιρούνται!

Γύρω από τον άξονα αυτό, τις οικογένειες και τις κοινότητες –παλαιστινιακές και ισραηλινές– που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εμπλέκονται στο δυστύχημα, ο Νέιθαν Θρωλ, δημοσιογράφος, συγγραφέας, ακτιβιστής και πολιτικός αναλυτής που γνωρίζει καλά πρόσωπα και πράγματα, καθώς έχει ζήσει και εργαστεί πολλά χρόνια στην Ιερουσαλήμ, ξετυλίγει δεξιοτεχνικά στη διάρκεια μίας μόλις μέρας όλο το «κουβάρι» του Μεσανατολικού όπως εξελίχθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο.

Γράφει για τους πολέμους, τις ένοπλες συγκρούσεις αλλά και για τις απανωτές άοπλες εξεγέρσεις των Παλαιστινίων, με τους χιλιάδες νεκρούς και τους απειράριθμους τραυματίες, την άγρια καταστολή, τη «βιομηχανία» των συλλήψεων και των φυλακίσεων ακόμα και σε ειρηνικές διαμαρτυρίες – ακόμα και αμούστακα παιδιά κρατούνται επ’ αόριστον σε άθλιες συνθήκες χωρίς δίκη, χωρίς καν συγκεκριμένες κατηγορίες· για τον συστηματικό κατακερματισμό και την υφαρπαγή της παλαιστινιακής γης από τους Ισραηλινούς στα Κατεχόμενα, τις συστημικές διακρίσεις ανάλογα με τον τόπο διαμονής, την εθνική καταγωγή και το χρώμα της ταυτότητας.

Γράφει ακόμα για τον αυταρχισμό, τη βαρβαρότητα, την αδιαλλαξία, τη μισαλλοδοξία, την απελπισία, τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς, τις κλειστές ζώνες ασφαλείας, τις συχνότατα χαώδεις οικονομικές, κοινωνικές και χωροταξικές ανισότητες μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Για την εγκατάλειψη της παλαιστινιακής υπόθεσης από τις κυβερνήσεις των άλλων αραβικών χωρών, για τη σκανδαλώδη πριμοδότηση του Ισραήλ από τη Δύση και ειδικά τις ΗΠΑ, για την απανθρωποποίηση των Παλαιστινίων στα μάτια ακόμα κι εκείνων των νεαρών Ισραηλινών που χάρηκαν με το δυστύχημα και για το πώς η κατάσταση αυτή ανατροφοδοτεί διαρκώς τον κοινωνικό συντηρητισμό, τον σοβινισμό, τον θρησκευτικό φανατισμό, φυσικά και την τρομοκρατία.

Οι υπαρξιακές συγκρούσεις και τα αδιέξοδα των χαρακτήρων του βιβλίου αντικατοπτρίζουν τα αδιέξοδα όπου σκοντάφτει κάθε ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή, προοπτική που απομακρύνεται διαρκώς κάθε μέρα που περνά μετά τις 7/10/23. Οι ήρωές του επιμένουν εντούτοις, κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες, να αγωνίζονται για το δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία και στο όνειρο, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.

Ρισκάροντας την επανάληψη, ο συγγραφέας επιστρέφει ξανά και ξανά στην τραγωδία – μια τραγωδία που θα μπορούσε εύκολα να είχε αποφευχθεί ή έστω περιοριστεί, καθώς σημειώνει, μέσα από διαφορετικές κάθε φορά οδούς. Δεν σταματά, όμως, εκεί. Μέσα από τα προσωπικά και οικογενειακά δράματα τόσο του κεντρικού του πρωταγωνιστή, του Άμπεντ, όσο και των άλλων ηρώων του αναφέρεται επιπλέον στις διεφθαρμένες ηγεσίες της παλαιστινιακής κοινότητας, στις αδελφοκτόνες πολιτικές και φυλετικές διαμάχες εντός της, στο σοβαρό πρόβλημα της ανεργίας και της χρήσης ουσιών στις γειτονιές-«γκέτο».

Εστιάζει, ταυτόχρονα, στην ασφυκτική θέση πολλών Παλαιστινίων γυναικών καθώς, πέρα από την ισραηλινή καταπίεση, υφίστανται και αυτήν της κυρίαρχης στην κοινότητά τους macho πατριαρχικής κουλτούρας που ενισχύει η διαρκής σύγκρουση και η οποία δεν χαρίζεται ούτε στους νέους άντρες, καθώς κι αυτοί οφείλουν να ανταποκριθούν στους ρόλους για τους οποίους προορίζονται.

Το βιβλίο δεν παραλείπει να φωτίσει τις ανισότητες και τις διακρίσεις εντός της ίδιας της ισραηλινής κοινωνίας αλλά και να παρουσιάσει την πραγματικότητα από την πλευρά των εποίκων, που ούτε εκείνοι είναι ένας ενιαίος πληθυσμός. Καταδεικνύει, ακόμα, τη δυσκολία να εισακουστούν ή ακόμη και να υπάρξουν σε αυτό το ακραία πολωμένο κλίμα μετριοπαθείς φωνές που θα αντιστάθμιζαν κάπως το διογκούμενο μίσος μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

Ο Θρωλ γράφει ψύχραιμα και τεκμηριωμένα για ένα εξαιρετικά πολύπλοκο ζήτημα, αποφεύγοντας απόλυτες τοποθετήσεις και εύκολα συμπεράσματα. Δεν αφήνει ωστόσο αμφιβολίες για την πλευρά με την οποία συντάσσεται κι αυτή είναι του πιο αδύνατου, του πιο ευάλωτου, του πιο βασανισμένου, εκείνου που καταδικάστηκε να ζει και να πεθαίνει εγκλωβισμένος πίσω από τσιμεντένια τείχη, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Δηλαδή για την πλευρά της δικαιοσύνης όπως την αντιλαμβάνεται, όντας πεπεισμένος πως οποιαδήποτε προσπάθεια εξεύρεσης λύσης στην ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση προϋποθέτει τον τερματισμό της κατοχής· μιας κατοχής που δεν είναι μόνο εδαφική αλλά διαπερνά όλη την ύπαρξη των ανθρώπων που την υπομένουν. Μια εφαρμοσμένη βιοπολιτική στην υπηρεσία του ισχυρότερου που καταλήγει θανατοπολιτική, υπονομεύοντας το μέλλον θυτών και θυμάτων.

Το απόλυτα ρεαλιστικό αυτό βιβλίο (μόνο κάποια ονόματα δεν είναι πραγματικά) χωρίζεται σε πέντε μέρη με έναν τρόπο που θυμίζει ταινία ή θεατρικό έργο –σίγουρα θα γίνει κάτι από τα δύο ή και τα δύο–, περιλαμβάνει πολλές αραβικές και εβραϊκές λέξεις και ονομασίες, κατατοπιστικούς γεωπολιτικούς χάρτες και πλούσια βιβλιογραφία, ενώ αξιέπαινη είναι η μεταφραστική δουλειά της Δέσποινας Κανελλοπούλου.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[mousmoula]

25 and 5 for the book ask?

5. what genre did you read the most of?

νομίζω διάβασα σχεδόν αποκλειστικά φαντασία φέτος 😂 δεν βγήκα ιδιαίτερα από το κομφορτ ζοουν μου φέτος όσον αφορά τα βιβλία που διάβασα. για τα δεδομένα μου διάβασα κι αρκετή επιστημονική φαντασία πάντως, και αρκετά βιβλία με επίκεντρο τα αθλήματα (για άτομο που θέλει να πεθάνει κάθε φορά που κάνει γυμναστική, αγαπώ πολύ τα βιβλία που επικεντρώνονται σε σπορ, ειδικά ομαδικά) (νομίζω το χαικιου φταίει<3)

25. what reading goals do you have for next year?

1) να διαβάσω όλα τα βιβλία που έχω ήδη στην βιβλιοθήκη μου

2) περισσότερα βιβλία στα ελληνικά

3) περισσότερα non-fiction βιβλία (ειδικά ιστορία)

4) να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία σε βιβλία που παράτησα φέτος επειδή απλώς δεν ήμουν στο μουντ

αυτά νομίζω! δεν σκοπεύω να βάλω συγκεκριμένο αριθμό βιβλίων για στόχο, όσο κι αν συνήθως το έχω ως κίνητρο έχω την εντύπωση ότι τελικά δεν με βοηθάει γιατί κάνει το διάβασμα λίγο αγγαρεία;; ίσως;;; θα δούμε!

[epestrefe]

Ήταν 9 Ιουλίου το ξημέρωμα - 05.11 έγραφαν τα ρολόγια - όταν η γη σείστηκε στη Σαντορίνη. Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου θα αποκάλυπταν την καταστροφή. Νεκροί, τραυματίες και χιλιάδες κατοικίες και γκρεμισμένες.

Ο καθηγητής σεισμολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης Κώστας Παπαζάχος είχε πει: «Ένας από τους μεγαλύτερους σεισμούς του 20ου αιώνα που χτύπησε ξημερώματα της 9ης Ιουλίου του 1956 σχεδόν ισοπέδωσε τη Σαντορίνη προκαλώντας έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας και τεράστιο παλιρροϊκό κύμα. Ο σεισμός της 9η Ιουλίου 1956 (μέγεθος 7.5), που έλαβε χώρα στο ρήγμα της θαλάσσιας λεκάνης της νότιας Αμοργού, ήταν ο μεγαλύτερος σεισμός του 20ου αιώνα σε ολόκληρη την Ευρώπη, από τα Ουράλια έως το Γιβραλτάρ και από τη Μάλτα έως τη Λαπωνία. Το έργο του κύριου σεισμού ολοκλήρωσε ο καταστρεπτικός μετασεισμός (μέγεθος 6.9) που ακολούθησε 12 λεπτά αργότερα».

Ένας προσεισμός 4,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ είχε προειδοποιήσει από το μεσημέρι της προηγούμενης μέρας και είχε επίκεντρο το θαλάσσιο τμήμα νότια της Αμοργού. Ωστόσο δεν ανησύχησαν οι κάτοικοι των Κυκλάδων. Την επόμενη μέρα, τα ξημερώματα της 9ης Ιουλίου (05:11) εκδηλώθηκε ο κύριος σεισμός και τούτη τη φορά τα αποτελέσματα ήταν διαφορετικά. Ο σεισμός ήταν μεγέθους 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Οι δύο σεισμοί όχι μόνο σκότωσαν 53 ανθρώπους και τραυμάτισαν περισσότερους από 100, αλλά δημιούργησαν ένα από τα μεγαλύτερα θαλάσσια κύμα βαρύτητας (τσουνάμι) στο Αιγαίο, το ύψος του οποίου το ύψος έφθασε τα 25m στη ν��τιοανατολική ακτή της Αμοργού τα 20m στη βορειοδυτική ακτή της Αστυπάλαιας και τα 10m στη Φολέγανδρο, ενώ ήταν ασθενέστερο σε άλλες ακτές του Νοτίου Αιγαίου μέχρι τη Σμύρνη. Από το τσουνάμι μία γυναίκα έχασε τη ζωή της στην Κάλυμνο, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής. Το τσουνάμι εξασθενημένο έφθασε μέχρι την Καλαμάτα και κατέστρεψε πολλές μικρές βάρκες που βρίσκονταν στο λιμάνι...

Περισσότερα στο:https://www.ekriti.gr/afieromata/santorini-9-ioylioy-1956-i-imera-poy-xypnise-to-ifaisteio-video

[kalypsetokenomu]

Φύγε από εκει που περισσεύεις όσο και αν σε πονάει κανονικά θα έπρεπε εσύ να είσαι το επίκεντρο και οι υπόλοιποι το περίσσευμα

[ouranos77]

Λίγες σκέψεις μέσα στην βαριά κουβερτα μου..

Ο χειμώνας ήταν πάντα η αγαπημένη μου εποχή. Δεν ιδρώνεις , φοράς ότι ρούχα θες μέσα απ το μπουφάν χωρίς να σε νοιάζει, έχεις μια κουβέρτα να σε ��ρατάει ζεστό και μπορείς πλέον να παραγγέλνεις ζεστές σοκολάτες όταν βγαίνεις. Κάθεσαι πάνω στα πόδια του και γκρινιάζεις πως δε σε αγκαλιάζει σφιχτά , όποτε σε σφίγγει περισσότερο , μετά σου αποκρίνεται απογοητευμένος πως δε πάει άλλο , και αν πήγαινε θα το έκανε , όποτε γελάτε αγκαλιά. Αν επιδιώξεις να σηκωθείς , σε τραβάει πίσω με μετρημένες κινησεις λέγοντα σου ότι δεν έχεις να πας πουθενά κι ότι εκεί είναι η θέση σου , όποτε εσυ απολαμβάνεις την ζεστουλα και την ασφάλεια σου. Κανεις και τίποτα δε μπορεί να σε πειράξει εκεί μέσα, είσαι πριγκίπισσα μέσα στα χέρια του. Τότε περνάει ένα σκυλάκι , ενθουσιάζεται , το φωνάζει να έρθει , αλλα εσυ ζηλεύεις και το διώχνεις. Έτσι κερδίζεις 10 παραπάνω δευτερόλεπτα προσοχής , εκμεταλλεύεσαι όλο το χρόνο ώστε να είσαι το επίκεντρο. Μετά αρχίζεις δουλίτσα και τον φιλάς , αυτός τότε παραδίνεται και γίνεται μωρό, μπορείς να του ζητήσεις ότι θέλεις εκείνη τη στιγμή , μα εσυ επιλέγεις την αγάπη του… Ύστερα συζητάτε για την μέρα σας , θυμάστε όλα εκεινα τα αστεία γεγονότα της σημερινής μέρας με τα πρόσωπα που συναναστραφηκατε, κράζετε , γελάτε, φτιάχνετε το πρόγραμμα της αυριανής μέρας, κάνετε όνειρα…

Αυτό συμβαίνει κάθε βράδυ πάνω στα πόδια του, και έτσι ο χειμώνας περνάει χωρίς να το καταλάβεις. Αποκτάει άλλο χρώμα , το χρώμα των ματιών του..γίνεται η αγαπημένη σου εποχή

15-11-23

[under-the-screen]

Dead Ringers

«Δεν είμαι εσύ»

Μεγάλα έργα είναι αυτά τα οποία όταν ξαναεπισκέπτεσαι τα θαυμάζεις ακόμα πιο πολύ.

Μετά το “Videodrome” (1983), μετά το “The fly” (1986), ο D. Cronenberg ολοκλήρωσε το σερί καλλιτεχνικών επιτυχιών κι απογείωσε ξανά την τέχνη του, πιστός στην προσφιλή του θεματολογία για τον τρόμο που πηγάζει από / σχετίζεται με το σώμα. Τα δ��δυμα αδέλφια Elliot και Beverly Mantle είναι επιτυχημένοι γυναικολόγοι με εξειδίκευση στην γυναικεία αναπαραγωγή και γονιμοποίηση. Χειρουργούν μαζί, διακρίνονται μαζί, ζουν μαζί, δρουν μαζί, σε μια νοσηρή σχέση με τόσο στενά όρια όπου δεν επιτρέπεται η παρείσφυση τρίτων ατόμων, μέχρι την εμφάνιση μιας γυναίκας, της Claire Niveau, με ρόλο καταλύτη.

Σαν σπουδή πάνω στο ερώτημα της αυθυπαρξίας, θίγονται τα οι έννοιες του σωματικού και νοητικού αυτοπροσδιορισμού, πάνω σε έναν καμβά μεταλλικών επιφανειών κι αποστειρωμένων νοσοκομειακών χώρων, όπου οι ψυχροί φωτισμοί αντιτίθενται στις έντονα κόκκινες χειρουργικές στολές που παραπέμπουν σε μεσαιωνική, παγανιστική ιεροτελεστεία – μια αίσθηση απόκοσμου που προμηνύεται ήδη από τους τίτλους έναρξης. Το ζήτημα της κανονικότητας του σώματος βρίσκεται στο επίκεντρο και προσεγγίζεται τόσο από ιατρική όσο κι από ψυχολογική σκοπιά: δύο πανομοιότυπα σώματα (=δύο άνθρωποι που προέκυψαν από μια – όχι και τόσο συχνή – δίδυμη κύηση) ασχολούνται με ένα τρίτο σώμα, του αντίθετου και συμπληρωματικού φύλου, που παρουσιάζει μια ακόμα σπανιότερη παραλλαγή (αυτή της τρίχωρης μήτρας, που συνεπάγεται αδυναμία κύησης).

Το ερωτικό – σωματικό τρίγωνο που προκύπτει οδηγείται σε  έντονα ψυχοσεξουαλικά παιχνίδια, με το βάρος της επιθυμίας της μητρότητας να πλανάται από πάνω τους. Ίσως οι (ψυχικά σιαμαίοι) δίδυμοι να επέλεξαν ασυνείδητα την στείρα γυναίκα και να της επέτρεψαν να σ��ινώσει ανάμεσά τους ακριβώς επειδή ξέρουν πως ως μη-μάνα, δεν απειλεί να τους (δια)χωρίσει〮 μια απειλή-παραλληλισμός στον φόβο του αποσχισμού από την αρχική μητέρα, όπως με άλλα λόγια σχολιάζει η ψυχαναλυτική θεωρία.

Η σχεδόν συμβιωτική σχέση των διδύμων παραπέμπει στον παρασιτισμό που υπήρξε κεντρική θεματολογία στις αρχικές ταινίες του Cronenberg (“Shivers” - 1975, “Rabid” – 1977), ακουμπώντας άλλη μια φορά  τον φόβο που προκύπτει από την απώλεια της αυτοκυριαρχίας του σώματος και του νου. Συνεπώς, κατά τη διάκρεια της ταινίας, η αλληοεξαρτητική σχέση των διδύμων φαίνεται να ενισχύει ακόμα περισσότερο την σύντηξη των ταυτοτήτων τους, σε μια προσπάθεια «συγχρονισμού» (όπως αναφέρεται) των σωμάτων τους. Η αρχική ιδέα στην ταινία, αυτή της οικειοποίησης ταυτότητας, που έχει ήδη απασχολήσει την κινηματογραφική τέχνη και την ψυχανάλυση από τις απαρχές τους, μετατρέπεται σε μια νοσηρή κατάδυση στην άβυσσο της τρέλας καθώς η δράση μεταφέρεται από έξω προς τα μέσα, όπως συμβολικά προοικονομείται στην φράση «θα έπρεπε να έχουμε καλλιστεία και για το μέσα μας, εκτός από το έξω μας».

Ο συμβολισμός των διδύμων θυμίζει τη θεωρία του καθρέπτη του Lacan, κατά την οποία το άτομο αναγνωρίζει τα όρια του εαυτού του μέσω του ειδώλου του στην αντανάκλαση του καθρέφτη. Σε μια τέτοια σκηνή, η Claire Niveau, το κυρίαρχο θηλυκό στοιχείο της ταινίας, τους φέρνει πραγματικά αντιμέτωπους με τις συνέπειες της «διπλότητάς» τους, ενώ σε μια διαφορετική στιγμή (και για διαφορετικό λόγο) εύστοχα ακούγεται «δείχνουν εντάξει από έξω, αλλά το μέσα τους είναι παραμορφωμένο».  Αντιστοίχως, στον εφιάλτη του Beverly, οι δίδυμοι είναι ενωμένοι στην κοιλιά και η Claire προσπαθεί να τους χωρίσει. Η κοιλιά επιλέγεται γιατί εκεί μεγαλώνει το έμβρυο κι εκεί γίνεται η καισαρική τομή που σηματοδοτεί την γέννηση και η Claire επιλέγεται γιατί η ίδια δεν μπορεί να γίνει μάνα, άρα ο ρόλος αυτός ανατίθεται στον Bev: πρέπει ο ίδιος να τους διαχωρίσει και εν συνεχεία να κυοφορήσει και να γεννήσει τον νέο του εαυτό μέσω του Elliot.

Ο ρυθμός της ταινίας και το χτίστιμο (ή η αποδόμηση) των χαρακτήρων, μαζί με την υποκριτική δεινότητα του Jeremy Irons αξίζουν ειδική θέση στο πάνθεον των κινηματογραφικών δημιουργιών.

Συνολικά, ίσως η πιο βαθιά ταινία του Cronenberg όπου επισφραγίζονται οι αγωνίες και οι προβληματισμοί του, με την πιο ώριμη απόδοση.

★ : 4 / 5

[christostsantis]

Ο μικρός πρίγκιπας συναντά τον Νίκο Καζαντζάκη στο 2ο Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων - Πέμπτη, 22 Ιουνίου 2023, στις 7 μ.μ., στο Μεγάλο Αρσενάλι

Δύο βιβλία που ταξίδεψαν, αγαπήθηκαν, και μετασχηματίστηκαν πάνω στο θεατρικό σανίδι, φέρνουν στο επίκεντρο οι Εκδόσεις Ραδάμανθυς, στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων. Πιο συγκεκριμένα, την Πέμπτη 22 Ιουνίου 2023, στις 7 το απόγευμα, στο Μεγάλο Αρσενάλι, στη θεματική ενότητα: «Ο Νίκος Καζαντζάκης και ο ρόλος του έργου του στην εικόνα της ελληνικής και της κρητικής ταυτότητας στο…

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Συνεχίζεται η σεισμική δραστηριότητα: Νέα δόνηση 5,1 Ρίχτερ μεταξύ Σαντορίνης και Αμοργού

Νέα σεισμική δόνηση 5,1 Ρίχτερ σημειώθηκε στις 09:49 στις Κυκλάδες με εστιακό βάθος στα 5,0 χλμ. Ο σεισμός εντοπίστηκε 23 χλμ νότια-νοτιοδυτικά της Αρκεσίνης Αμοργού. Λίγα λεπτά νωρίτερα έγινε και άλλη σεισμική δόνηση 4,2 Ρίχτερ με εστιακό βάθος στα 16,7 χλμ. Με επίκεντρο 20 χλμ νότια – νοτιοδυτικά της Αρκεσίνης Αμοργού. Υπενθυμίζεται ότι και χθες αργά το βράδυ στις 22.55 σημειώθηκε σεισμός 4,2…

[flexiblepackagingsblog]

Paper Axon: Στο επίκεντρο η παραγωγή με επενδύσεις σε εξοπλισμό

Διαβάστε για το πως η Paper Axon έφερε την παραγωγή στο επίκεντρο της προσοχής προχωρώντας σε επενδύσεις στον εξοπλισμό. Όλες οι πληροφορίες στον σύνδεσμο που ακολουθεί: https://industry-news.gr/paper-axon-sto-epikentro-i-paragogi-me-ependyseis-se-exoplismo/

[rulinarulina]

Ευρωπαϊκή στρατηγική για την Ουκρανία: Ζητούμενο η ενότητα και η παρέμβαση

Η Ευρώπη αναζητά κοινή γραμμή για το ουκρανικό ζήτημα, καθώς η προοπτική αποστολής στρατευμάτων και η διαχείριση της ασφάλειας της περιοχής βρίσκονται στο επίκεντρο των διαβουλεύσεων. Με τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ να προετοιμάζεται για συνομιλίες με τον Ρώσο ηγέτη Βλαντιμίρ Πούτιν, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιχειρεί να εδραιώσει τη θέση της στις διαπραγματεύσεις, αποδεικνύοντας πως παραμένει…

[justforbooks]

Ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα για τις παλιές μεσαιωνικές ιστορίες και δοξασίες, μια παραληρηματική επισκόπηση των πιο ακραίων και πρωτόγονων εκφράσεων του ανθρώπου, μια καταβύθιση στα σκοτάδια της ανθρώπινης ψυχής ή ακόμα και ένα μετα-φεμινιστικό μυθιστόρημα για όλες τις διαφορετικές γυναίκες που οι κυρίαρχοι θεσμοί συνήθιζαν να αποκαλούν μάγισσες.

Στο επίκεντρο της ιστορίας ενός από τα πιο πρωτότυπα βιβλία που διαβάσαμε τη χρονιά που μας πέρασε βρίσκεται το χαμένο στις φυλλωσιές σπίτι γυναικών από διαφορετικές γενιές, οι οποίες πρωτοστατούν σε μια σειρά από αλλόκοτες πρωτοβουλίες.

Κεντρικό θέμα της αφήγησης είναι η συναλλαγή τους με τον διάβολο, ένα μεσαιωνικό μοτίβο που επανέρχεται με διαφορετική μορφή στις προφορικές αφηγήσεις της Μεσογείου, λαμβάνοντας τη μορφή ενός απόκοσμου πλάσματος που ζει ελε��θερο στις κορυφές των βουνών στα όρια Καταλονίας - Ισπανίας και Γαλλίας. Πρόκειται για την περιοχή που ενέπνευσε διαφορετικά μεσαιωνικά ιπποτικά μυθιστορήματα, γραμμένα στα καταλανικά, και αποτελεί το σημείο αναφοράς της 34χρονης συγγραφέως, η οποία ωστόσο εναλλάσσει διαφορετικές αφηγήσεις και παραδόσεις.

Άκρως αντιπροσωπευτική η εικόνα από το πουργκατόριο που κοσμεί το εξώφυλλο, με τα τρία πλάσματα να βγαίνουν από το στόμα ενός διαβόλου, έργο που η συγγραφέας ανίχνευσε στο The Morgan Library & Museum της Νέας Υόρκης.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[eclecticstarlightblogger]

Φορολογικές δηλώσεις και μπλοκάκια: Τι θα πρέπει να προσέξουν οι υπόχρεοι ώστε να μην ενταχθούν στην κατηγορία των ελεύθερων επαγγελματιών

Αντίστροφα μετρά ο χρόνος για την υποβολή των φετινών φορολογικών δηλώσεων με την πλατφόρμα TAXISnet να ανοίγει, σύμφωνα με τον προγραμματισμό, στις 15 Μαρτίου. Οι φορολογούμενοι θα πρέπει να επιδείξουν ιδιαίτερη προσοχή, για να αποφύγουν τυχόν έξτρα φόρους, και στο επίκεντρο βρίσκονται ακόμα μία φορά οι εργαζόμενοι με μπλοκάκι. Πρόκειται για μια μεγάλη κατηγορία εργαζομένων […] Φορολογικές…

[thoughtfullyblogger]

Φορολογικές δηλώσεις και μπλοκάκια: Τι θα πρέπει να προσέξουν οι υπόχρεοι ώστε να μην ενταχθούν στην κατηγορία των ελεύθερων επαγγελματιών

Αντίστροφα μετρά ο χρόνος για την υποβολή των φετινών φορολογικών δηλώσεων με την πλατφόρμα TAXISnet να ανοίγει, σύμφωνα με τον προγραμματισμό, στις 15 Μαρτίου. Οι φορολογούμενοι θα πρέπει να επιδείξουν ιδιαίτερη προσοχή, για να αποφύγουν τυχόν έξτρα φόρους, και στο επίκεντρο βρίσκονται ακόμα μία φορά οι εργαζόμενοι με μπλοκάκι. Πρόκειται για μια μεγάλη κατηγορία εργαζομένων […] Φορολογικές…

[greekblogs]

Φορολογικές δηλώσεις και μπλοκάκια: Τι θα πρέπει να προσέξουν οι υπόχρεοι ώστε να μην ενταχθούν στην κατηγορία των ελεύθερων επαγγελματιών

Αντίστροφα μετρά ο χρόνος για την υποβολή των φετινών φορολογικών δηλώσεων με την πλατφόρμα TAXISnet να ανοίγει, σύμφωνα με τον προγραμματισμό, στις 15 Μαρτίου. Οι φορολογούμενοι θα πρέπει να επιδείξουν ιδιαίτερη προσοχή, για να αποφύγουν τυχόν έξτρα φόρους, και στο επίκεντρο βρίσκονται ακόμα μία φορά οι εργαζόμενοι με μπλοκάκι. Πρόκειται για μια μεγάλη κατηγορία εργαζομένων […] Φορολογικές…