#βρισιμο

[alatismeni-theitsa]

Άδωνις λένε πάει για Υπουργός Εργασίας γαμώ το κέρατο μου

[sugaroto]

Παίζει να έφαγα ΤΟ ΒΡΙΣΙΜΟ της ζωής μου στα αλβανικά

Ή και όχι μπορεί να έβριζαν τους προϊσταμένους πέρα από μένα αλλά δεν ξερω

Καλά έλεγε ο άνθρωπος ότι δεν θέλει να ακούει την γκρίνια τους😭 τους ξέρει. Εγώ δεν κατάλαβα λέξη αλλά νμζ θέλαν να με δειρουν

[xehasmenesithakes]

Εμενα μου λεει οτι του αρεσει να βριζει στο σεξ.Ε εμενα δεν μαρεσει.Και μου λεει πως γινεται να μην εχεις θεμα με ξυλο και να εχεις με βρισιες.Ε δεν ξερω τα θεωρω διαφορετικα

Το καταλαβαινω αυτο που λες…πιο ευκολα βγαινει σφαλιαρα παρα βρισια.Και μενα το βρισιμο μ φαινεται ασχημο.Αναλογα δηλαδη

[allo-frouto]

dirty talking και βρισιμο στο σεξ;

Θεμιτά και τα δύο αλλά μέχρι ένα όριο το βρίσιμο.

[crazy-all-along]

Τρου, ελπίζω να μν γίνει κ με το ερευνητικό όμως γτ θα ρίξω μεγάλο βρισιμο που θα με ακούσει όλο το ΤΑΜ

Πιο πολύ πονάει η απόρριψη θέματος για εργασία από καθηγητή πάρα η απόρριψη από γκομενο.

[poutsesmpleciel]

Να πάτε να γαμηθειτε εσείς,η δηθενιά σας και ο κωλοεγωισμος σας.

Κουράσατε

[fandomchaosposts]

oταν μπαίνει 11τος στην ομαδική και το πρώτα πράγμα που κάνετε είναι να αλλάξετε το όνομα σε άμα φύγουν 8 πάμε για τρίο

[mymarion01]

Μπιλιαρδο

Ανημερα του Αγιου Βαλεντινου. Ζευγαρακια σε ακριβα εστιατορια, με σοκολατακια και καρδουλες. Εγω σε παμπ. Οχι μονη. Μαζι του. Εκεινος να γυαλιζει τη στεκα κατω απο το θαμπο φως της λαμπας φθορισμου και εγω να τον κοιταζω. Μου εσκασε ενα χαμογελο και μου ειπε δινοντας μου τη στεκα που με τοσο μερακι ετοιμαζε: "Ελα, ετοιμη εισαι!"

"Ναι λες και τωρα που τη γυαλισες θα παιξω καλυτερα ας πουμε. Αφου σου ειπα εχω παιξει μονο δυο φορες"

Χαχανισε. Καρφωσε το βλεμμα του στο δικο μου και ενιωσα ενα ριγος να διαπερναει το σωμα μου. Ακομα το ειχε. Αυτη η αισθηση εμενε ιδια και απαραλλαχτη οσα χρονια και αν ειχαν περασει.

"Ουτε εγω ξερω να παιζω καλα. Αληθεια"

Εστησε τις μπαλες σε τριγωνικο σχηματισμο και πηρε θεση για να σπασει. Οπως και εκανε. Με την πρωτη. Και μετα μου ελεγε οτι δεν επαιζε καλα...

Σειρα μου να χτυπησω. Τζουφια. Γελασε δυνατα καθως εριξα ενα βρισιμο μαζι με το αθλιο χτυπημα μου και με πλησιασε με αυτοπεποιθηση. Σταθηκε απο πισω μου και επιασε και εκεινος τη στεκα με το ενα χερι, ενω με το αλλο με βοηθησε να τη σταθεροποιησω. Ενιωσα την καυτη ανασα του στο αυτι μου καθως μου ψιθυρισε απαλα:"Προσπαθησε να βρεις κεντρο αυτη τη φορα." Ακολουθησα πιστα τη συμβουλη του και οντως το χτυπημα ηταν σχεδον αψογο. Ασχετα που δε χτυπησε καμια μπαλα.

"ΦΑΟΥΛ" Φωναξε παιχνιδιαρικα.

"Τι...?" αντιγυρισα με σ��κωμενο φρυδι

"Πρεπει να χτυπησεις οπωσδηποτε μπαλα του αντιπαλου αλλιως ειναι φαουλ. Αρα βαζω τη μπαλα οπου θελω."

"Ρε ειναι σιγουρα ετσι οι κανονες η τα βγαζεις απο το μυαλο σου?"

"Ετσι ειναι, ετσι ειναι."

Ανασηκωσα τους ωμους συγκαταβατικα.

Εστησε τη μπαλα και χτυπησε. Κατεβασα μια γουλια απο τη μπυρα μου και με μιμηθηκε χαϊδευοντας απαλα τη μεση μου καθως περνουσε απο πισω μου.

Το παιχνιδι συνεχιστηκε. Για οση ωρα παιζαμε απλα ηταν σαν να μην υπηρχε κανενας γυρω μας. Οι υπολοιποι θαμωνες ειχαν εξαφανιστει μεσα σε ενα συννεφο ομιχλης που νοητα σκεπασε το μαγαζι καθως ενα τραγουδι των Led Zeppelin αντηχουσε καπου στο βαθος.

Παρατηρουσα τις κινησεις του. Τα γυμνασμενα χερια του, τους ωμους του, αυτο το υπεροχο χαμογελο του, τα ζωηρα, γεματα σπιθες ματια του.

"Μας φερνετε 2 μπυρες ακομα?" ειπε στο σερβιτορο και μου εκλεισε το ματι. Χαμογελασα γιατι αν δεν το ειχε κανει αυτος ειχα σκοπο να το κανω εγω. Ποσο καλα με ηξερε...

Εν τελει εχασα, με μικρη διαφορα παραδοξως. Με αγκαλιασε σφιχτα και μου ειπε γλυκα: "ενταξει, δε γινεται να κερδιζεις σε ολα. Επρεπε και εγω να σε κερδισω μια φορα." Καθισαμε στο βαρελι μας και κατεβασαμε τις μπυρες μας, λεγοντας χιλια δυο πραγματα. Ειχαμε πολυ καιρο να τα πουμε. Και καθε φορα παραδοξως ενιωθα λες και δεν ειχε περασει ουτε ενα λεπτο απο την τελευταια φορα που τον ειχα δει. Και ας ειχαν περασει μηνες.

"Ξερεις... δεν ειναι ευκολο να βρεις το αλλο σου μισο..."

Ξεροκαταπια.

"Γιατι το λες αυτο?" Η καρδια μου ασυναισθητα εκανε δυο τρεις αναποδες τουμπες πριν προσγειωθει ξανα στη θεση της με παταγο. Τα ματια του πηραν μια πιο σκοτεινη αποχρωση καθως βρηκαν τα δικα μου.

"Καταρχας, πρεπει να αρεσει σε εσενα. Δευτερον, πρεπει να αρεσεις εσυ σε αυτον. Τριτον, πρεπει να ταιριαζετε. Και τεταρτον..." εκανε μια μεγαλη παυση που εμοιαζε αιωνια πριν ολοκληρωσει τη φραση του.

"Τεταρτον πρεπει να ειστε κοντα..." Ηταν ξεκαθαρο υπονοουμενο. Ενιωσα τις λεξεις αυτες να με σουβλιζουν καθως ηξερα πολυ καλα που αναφεροταν. Δεν ημασταν κοντα. Και δεν ηθελε την αποσταση. Ουτε εγω ηθελα αλλα θα μπορουσα να το αντεξω αν το αντεχε εκεινος.

Χαμογελασα και εγνεψα καταφατικα. Ειχε περασει η ωρα οποτε προτεινα να φυγουμε. Ηταν ��αι περιοδος εξεταστικης οποτε το ξενυχτι θα μπορουσε να αποβει μοιραιο.

Βγηκαμε εξω στον κρυο αερα και εβαλα τον μπερε μου, που ηξερα ποσο του αρεσε. Με σταματησε και σταθηκε απεναντι μου διορθωνοντας τον, λεγοντας οτι δεν ηξερα να τον βαζω, ασχετα που εκεινος εν τελει τον εβαλε χειροτερα απ οτι εγω. Γελασα και τον πειραξα γιατι εκεινος φορουσε κουκουλα.

"Ασε μας βρε τρομοκρατη. Παιξε παραπερα"

"Ναι μιλησε τωρα και η Γαλλιδα καλλιτεχνης"

Κολλησε τοτε διπλα μου καθως περπατουσαμε. Ισως να περιμενε να τον πιασω αγκαζε οπως καθε αλλη φορα, αλλα δεν το εκανα. Ενιωθα πολυ παραξενα ξαφνικα. Σα να ξυπνησε κατι μεσα μου που κοιμοταν χρονια τωρα. Σαν την πρωτη φορα που ειχαμε βγει, που κανενας απο τους δυο μας δεν ειχε ορισει αυτο που ειχαμε ως φιλικο. Τοτε που μου αρεσε απιστευτα και πιστευω πως ενιωθε και εκεινος το ιδιο. Ημουν σιγουρη βασικα. Απλα η αποσταση...

Φτασαμε στο σπιτι μου με πειραγματα και φωνες. Του εκανα μια χαζη αναπαρασταση ενος χαρακτηρα απο βιντεοπαιχνιδι και εκεινος ειχε λυθει στα γελια. Τοτε με κοιταξε βαθια στα ματια. Με αγκαλιασε δυνατα και χαιρετηθηκαμε.

"Περασα υπεροχα."

"Και εγω"

Ανεβηκα στο σπιτι μου και ανοιξα το κινητο μου. "Στειλε μου οταν φτασεις να ξερω οτι εισαι καλα." Καθε φορα του το εστελνα αυτο και ας ηξερα οτι εμενε λιγα τετραγωνα μακρια. Και ας ηταν μεγαλυτερος απο εμενα. Και ας ημουν σιγουρη οτι θα ηταν μια χαρα.

Μου απαντησε στο δευτερολεπτο:

"Θα βγω και μια μικρη βολτα με τους φιλους μου. Γκρινιαζουν οτι ηρθα και δεν τους ειδα."

"Καλα κανουν χαχα"

"Οι μεγαλοι ερωτες δεν κρυβονται"

Εκει κομπιασα. Πηρα μια βαθια ανασα και πληκτρολογισα την απαντηση που ηθελα, ξεροντας οτι ισως να ρισκαρω λιγο

"Καποιες φορες κρυβονται"

Αναυδος. Μου εστειλε μια φατσουλα εκπληκτη σα να περιμενε την επομενη φραση μου. Δειλιασα.

"Καληνυχτα. Παω για υπνο."

Το διαβασε κατευθειαν. Μαλλον ξενερωσε. Αλλα δεν ειπε τιποτα. Απλα με καληνυχτισε γλυκα. Πεταξα το κινητο μου στο κρεβατι.

Στο μυαλο μου εφερα μια εικονα. Εμας τους δυο να στεκομαστε απεναντι ο ενας απο τον αλλο στο τραπεζι του μπιλιαρδο. Να χτυπαμε ταυτοχρονα μπαλια και να βαζουμε την μαυρη μπαλα μεσα. Καταλαθος. Αυτογκολ. Γκειμ οβερ... Αυτο ειχαμε κανει ουσιαστικα. Οχι στο μπιλιαρδο, αλλα στις ζωες μας.

[gleek-runner]

ψεμα. Τα μοναχοπαιδια ειναι που τα κραζουν--

Me, an only child, writing siblings: i'm in danger

[isolationaroundus]

Η στιγμη που μια βολεμενη σαβουρα 50 χρονων σχολιαζει post στο facebook που λογοκρινουν τους αστυνομικους ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ και λεει “Ενω εσεις που σχολιαζετα ειστε αγιοι δεν εχουν οικογενειες φαινεται το επιπεδο σας στο θαψιμο και στο βρισιμο πρωτοι καλοπαιδα” και της απαντας ενα “ουστ” απο κατω και η τυπισσα αρχιζει το θαψιμο και το βρισιμο και να λεει για την μανα μου δειχνει ποσο τρομερο επιπεδο εχει η ιδια.................

ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΓΤΧΜ.. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΩΛΟΧΩΡΑ 

[xlomofeggaro]

Ομαδικό κάλεσμα.

Ας βρούμε τον @daimewdis και να τον αποκαλύψουμε γιατί χλευάζει καημένα πλασματάκια σαν εμένα(λολ). Επίσης μπορούμε να τον ��ασανισουμε για εκμετάλλευση και φανατισμό μαζών όπως και για μαζικό βρισιμο. Τέλος ας τον καταδικάσουμε για απειλές σε ανήλικα και μελλοντικές μαζικές δολοφονίες(όλοι ξέρουμε ότι θέλει να μας σκοτώσει)

Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την συνεργασία σας.

[sto-plh9os-xamenh]

..βγηκα απο το σπιτι και ξεκινησα να περπαταω αργα και σταθερα. Ενιωθα χαμενη στην ιδια πολη που μεγαλωσα. Τα ματια αρχισαν να τσουζουν. Οχι ρε πουστη δε θα κλαψω. Το ειχα υποσχεθει στον εαυτο μου. Και ομως πριν το καταλαβω το τοπιο θαμπωνει και σταζει το πρωτο δακρυ. Πλεον ηταν αδυνατο να σταματησω. Ο παλμος της καρδιας δυναμωνε και πλεον με ληγμους μεσα απο τα δακρυα πασχιζα να δω τον δρομο. Τα χερια μου ιδρωναν οταν η σκηνη διαδραματιζονταν ξανα μπροστα μου. Αυτος, ο ανθρωπος που αγαπησα με ολη μου τη ψυχη με προδωσε, με απατησε με μια αγνωστη. Υστερα εφταιγε η αποσταση ενας χρονος ηταν αυτος. Δεν ηταν δικαιολογια ομως. Αυτος που αγαπαει υπομενει και επιμενει και φτυνει αιμα για τον αλλον. Η σκηνη αναπηδησε ξανα, φωνες, βρισιμο, δακρυα και ενα γερο χαστουκι και το αποτομο κλεισιμο της πορτας. Πλεον δεν ηξερα που πηγαινω. Το κινητο βουιζε απο τα μηνυματα και τις αναπαντητες που δεν απαντηθηκαν ποτε. Κοντοστεκομαι σε ενα σκαλοπατι τρεμαμενη, μεχρι που ενα βλεμμα στρεφεται πανω μου. Μια απαλη ωριμη φωνη με προσεγγιζει, γυρναω σκουπιζοντας τα ματια μου για να αντικρυσω μια ηλικιωμενη μικροκαμωμενη κυρια με το πιο γλυκο και συναμα ανησυχο βλεμα. "Γιατι κλαις καλη μου;" οι λεξεις δε μπορουσαν να βγουν απο το στομα μου κρατησα γερα τη βαλιτσα μου και κοιταξα κατω "Τιποτα, ολα καλα.." μπορεσα να ψιθηρισω "Ποιος σε πληγωσε κοριτσι μου και τα ματια σου πλανταξανε στο κλαμα;" την κοιταξα με ενα βλεμμα γεματο νοημα "Απλα.. χωρισα με ασχημο τροπο..αληθεια δεν ειναι τιποτα..". Με κοιταξε μου χαιδεψε τα μαλλια και μου ειπε καποια λογια τα οποια εχουν μεινει χαραγμενα στην ψυχη μου μεχρι και σημερα "Κορη μου δε σε ξερω, αλλα καταλαβαινω πως πονας και η καρδια σου ειναι πληγωμενη. Ο ανθρωπος αυτος αν σε αγαπουσε πραγματικα και αν οντως αξιζε τα δακρυα σου τωρα θα 'χε βγει και θα σε κυνηγουσε σα τρελος και προ παντων δε θα σε κατεστρεφε ετσι ασχημα. Ειναι λιγα τα ατομα που μας αγαπανε και ο δρομος για να βρεις το αλλο σου μισο ειναι απεραντος, θα χρειαστει κοπος, πονος και μαχη αλλα τελικα θα αξιζει. Τα συναισθηματα σου πρεπει να ειναι αμφιδρομα και απο οτι καταλαβα εσυ ειχες νιωσει πολυ παραπανω απο το ατομο εκεινο. Μην ανησυχεις ολα θα φτιαξουν γλυκια μου οταν βρεις τον ανθρωπο που αξιζει θα νιωσεις το κενο που σου δημιουργησε εκεινος σ��μπληρωμενο και τοτε θα ευτυχησεις πραγματικα!". Ευχαριστω κυρια Σοφια για τα πανεμορφα σας λογια δε θα τα ξεχασω ποτε.

[xehasmenesithakes]

Εμένα μαρεσει το βρισιμο να γίνεται escalating. Δηλαδή προς το τέλος εκεί που είμαι έτοιμη να τελειώσω, πες μου ότι θέλεις γιατί είμαι πολύ into it εκείνη την ώρα, όποτε αλλά λες εκεί αλλά λες στο φασωμα ξέρω γω

Ναι νταξει αλλα τωρα ρε φιλε να σε λεει ο αλλος καριολα και μαλακισμενηβδεν ξερω πως τη βρισκεις.Μπορεις να γινεις προστυχος και να καυλωσεις την αλλη χωρις να λες τετοια δε ξερω και παλι γουστα ειναι υπαρχουν ολα εκει εξω

[epimonh-kai-upomonh]

2 38 49 :)

2.Θα ήθελες να γυρίσεις στο παρελθόν;Και αν ναι σε ποια στιγμή;Όταν το τότε κρας μου με ρώτησε ποιος μου άρεσε. Παιδιά,του άρεσα εκείνη την περίοδο. ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΏΡΑ. ΒΡΙΣΙΜΟ ΘΕΛΩ!38-Ποιο τραγούδι σου προκαλεί συνεχή νοσταλγία;Μάλλον το night changes. Όταν βγήκε όλα πήγαιναν τόσο καλά. Μετά τι παίχτηκε ούτε εγώ ξέρω.49-Ποιο θέμα σε εκνευρίζει περισσότερο;Το θέμα που έχουν αυτοί για εκείνους. Τι σε νοιάζει εσένα ρε τι κάνει ο άλλος; Ας τον να φάει το κεφάλι του μόνος του. Εσένα δεν σε ενδιαφέρει. Αμάν.

[mrraid8]

@anapodi-karekla σ'αγαπώ (μου έκλεψε το βρισιμο)

if u ever meet someone who makes ur life flow easier and makes u laugh a lot keep them, that’s all u need

[maria-icequeen7]

εσεις που ξαφνικα αποκτησατε τοοοσο πολυασχολο προγραμμα και δεν προλαβαινετε να μιλησετε σε ατομα που καποτε (οταν τα ειχατε αναγκη) τους μιλουσατε καθε μερα και ολη μερα να πατε να @@@.. ειστε οι χειροτεροι παρτακιδες και οι χειροτεροι και καλα φιλοι, οι οποιοι χρησιμοποιειτε και μιλατε στον αλλον μονο οταν θελετε κατι απο αυτον αλλιως ουτε φωνη ουτε ακροαση, ουτε καν ενα τυπικο μηνυμα μιας και καποτε ηταν εκει για να σας βοηθησει, αλλα που μυαλο να εκτιμησετε κατι τετοιο διοτι αν μπορουσατε να το εκτιμησετε τοτε δεν θα το κανατε κιολας.. απλα ελπιζω την επομενη φορα που θα μιλησετε σε καποιον μονο και μονο επειδη τον χρειαζεστε κατι και κανετε την γνωστη εισαγωγη σας με το ψευτικο ενδιαφερον σας (που στην ερωτηση “τι κανεις?” ουτε καν περιμενετε να ακουσετε την απαντηση αλλα περνατε στο θεμα σας διοτι πολυ απλα δεν σας ενδιαφερει τι κανει παρα μονο σας νοιαζει ο ευατουλης σας), να φατε φτυσιμο και βρισιμο και να μην σας ξανα μιλησουν ποτε γιατι μονο κατι τετοιο σας αξιζει! το μονο κακο με εσας ειναι οτι αργουμε εμεις οι υπολοιποι να σας εντοπισουμε και να καταλαβουμε τι κωλανρθωποι και παρτακιδες ειστε, ετσι καθομαστε και ασχολουμαστε μαζι σας και σπαταλαμε τον πολυτιμο χρονο μας για να σας ακουσουμε και να σας βοηθησουμε, αλλα οταν φυσικα σας χρειαστουμε εμεις εσεις ποτε δεν εχετε χρονο…