#αρχαία γέφυρα | Explore Tumblr Posts and Blogs

ihateeveryonebuty0u · 3 years

Text

30 Νοεμβρίου 2019

Και οι δυο σε σχέση με άλλους ανθρώπους,το μυαλό όμως αλλού.Εκεί,ο ένας στον άλλον.Εκείνη η μέρα με μια χαζή αφορμή για να μιλήσουμε.

8 Ιανουαρίου 2020

Λίγο πριν το μάθημα στα αρχαία συναντηθήκαμε πρώτη φορά από κοντά.Όχι για να γίνει κάτι μεταξύ μας.Μπορεί να ήταν μόνο 15 λεπτά αλλά το «Είμαι με κάποιον άλλον,όμως δε μπορώ να σταματήσω να σε σκέφτομαι.» έπαιξε καθοριστικό ρόλο.

17 Ιανουαρίου 2020

Οι πρώτες πεταλούδες,τα πρώτα καρδιοχτυπια,η πρώτη αναστάτωση. -Τα λέμε στη γέφυρα.

-Αυτό κράτησε έναν μήνα.Ξανά μιλήσαμε το καλοκαίρι.Του έκανα μπλοκ.Σεπτέμβριος δευτερας λυκείου τον είδα ξανά.Κοιταχτηκαμε επίμονα και ξανά όλες οι πεταλούδες,τα καρδιοχτύπια,η αναστάτωση ξανά ζωντάνεψαν μέσα μου.Δε μιλήσαμε.

18 Οκτωβρίου 2020

Έτυχε να καθυστερήσει να χτυπήσει το κουδούνι.Καθόσουν έξω από τις τουαλέτες,καθόμουν δίπλα το καπνιστήριο.Με κοιτούσες και σε κοιτούσα,όλο αυτό ηταν σαν να μιλούσαμε με τα μάτια.Οι φίλες μου σχολίαζαν το πόσο είχες καρφωθεί να με κοιτάζεις.Ο φίλος σου σε έσπρωχνε χαϊδευτικά επειδή είχε καταλάβει τι γίνεται.Γνωρίζαμε πολύ καλά και οι δυο τι θα ακολουθούσε.Έτσι -όπως και στην αρχή- βρήκα μια ανόητη δικαιολογία να σου στείλω.Αρχίσαμε να μιλάμε από το πρωί μέχρι το βράδυ.Δεν μας εμπόδιζε τίποτα.Δεν υπήρχαν άλλα άτομα και άλλα πραγματα στο μυαλό μου-δε ξέρω για εσένα.

12 Νοεμβρίου 2020

Βρεθήκαμε ξανά.Στο ίδιο γνωστό και αγαπημένο μέρος.Στη γέφυρα.Όλο η ανυπομονησία και ο ενθουσιασμός από την αρχή.Όλη αυτή η εσωτερική άνοιξη μέσα στο φθινόπωρο.Όλη η τρυφερότητα που μου έδειξες ακόμη και εάν ντρεπόμασταν και οι δυο.Το «δεν έχω ξανά φιλήσει κοπέλα μπροστά σε τόσο ομορφη θέα» που μου ειπες στο μέρος που πηγαίναμε καθ’ολη τη διάρκεια της σχέσης μας.

-Πέρασαν 8 μήνες.Οκτώ μήνες όμορφοι,χαοτικοί,με δάκρυα λύπης και χαράς.Με ενθουσιασμούς και αναταράξεις.Με την ανυπομονησία που περιμέναμε και οι δυο να έρθει το Σάββατο 6παρα4 για να συναντηθούμε ξανά.Με όλα όσα έχω αποκομίσει από εσένα.

Καλοκαίρι μετά τις πανελλήνιες

Με χωρίζεις χωρίς να ξέρεις ούτε εσύ ο ίδιος τον λόγο.Ίσως να ήθελες την ελευθερία.Ίσως να ήθελες να δοκιμάσεις κάτι καινούργιο.Ίσως απλά να μην ήμουν αρκετή για σένα.Εκείνη την μέρα έκλαψα πάρα πολύ στην αγκαλιά σου.

Μιάμιση εβδομάδα μετά

Μου έστειλες καλά να περάσω στην κατασκήνωση.Βρεθήκαμε 2 ώρες πριν φύγω.Ένιωθα ακόμη ενθουσιασμό και άνεση μαζί σου.Κι εσύ φαινόσουν ευτυχισμένος.Τόσο πολύ χαμογελούσαμε και οι δυο με την παρουσία ο ένας του άλλου που με έκανε να νιώθω σαν μικρό παιδί.Έφτασε η ώρα που έπρεπε να φύγω.Αποχαιρετιστήκαμε.Μου είπες να προσέχω,όπως άλλωστε μου έλεγες και λες κάθε φορά.

19 Ιουλίου 2021

Τρεις μέρες αφότου γύρισα συναντηθήκαμε ξανά.Είχαμε τόσα πολλά να πούμε ο ένας στον άλλον.Άλλαξαν όλα εκτός από αυτά που ένιωθα εγώ για εσένα.Βρισκόμασταν κάθε μέρα για την επόμενη εβδομάδα.Ώσπου έφτασε η μέρα που θα έφευγες διακοπές με τους φιλους σου.Το προηγούμενο βράδυ συναντηθήκαμε.Πού να φανταζόμουν πως θα ήταν η τελευταία φορά;

-Όλοι γνωρίζουμε πως συμπεριφέρεται μια παρέα αγοριών στις πρώτες τους διακοπές.Όλοι φανταζόμαστε το πόσο γράψιμο έφαγα εκείνες τις μέρες.Το πόσο έκλαψα.Τις πόσες σκέψεις περνούσαν συνεχώς από το κεφάλι μου.Τα βράδια που δε μπορουσα να κοιμηθώ από την ανησυχία μου,ενώ εσένα δε σε ενδιέφερε καν το εάν είμαι καλά.Ξανά χωρίσαμε.

24 Σεπτεμβρίου 2021

Βρεθήκαμε ξανά.Κυριαρχούσε μια αμηχανία μεταξύ μας.Είπαμε τόσα πολλά.Ωστόσο τίποτα για τα συναισθήματα μας.Απολαύσαμε απλά το πόσο όμορφες ήταν αυτές οι τέσσερις ώρες ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.Μου είπες ξανά να προσέχω.Έφυγες.

-Από τότε συναντηθήκαμε έξω κανα δυο φορές εντελώς τυχαία.Ανταλλάξαμε δυο κουβέντες.Έτυχε να μιλήσουμε και από μηνύματα.Θυμήθηκες στις 12 Νοεμβρίου να μου υπενθυμίσεις κάτι που ήδη θυμώνουν.

Πώς γίνεται μετά από όλα αυτά να πιστεύω ότι όλα μεταξύ μας τελείωσαν;Πώς γίνεται μετά από όλα αυτά να ερωτευτώ κάποιον ξανά;Πώς γίνεται μετά από όλα αυτά να σταματήσω να σε ψάχνω σε όλους;Πώς γίνεται μετά από όλα αυτά να μην υπάρχει κάποιος κόσμος για εμάς;

5 notes · View notes

ector-pantasis · 4 years

Photo

Rapsody

Νύχτα του πρώτου αστεριού

στο φρύδι του βουνού

φυσομανά ο βοριάς

στο μέτωπο νέφη

περνούν σαν σκέψεις

συνοφρυώνεται

Μανιάζουν οι δρύς

η κορυφογραμμή

σκίζει τα σύννεφα

χαράζει τα χιόνια

οργώνει το μπλέ

Η ψηλή κορφή

το λιθάρι της αστραπής

η φωλιά του κόρακα

Όσο πετάει ο κόρακας η Σπλάντζα

Δυό σκάλες κακές

η μιά διώχνει τα νερά η άλλη τα φέρνει

Η Φωτική ένα άνοιγμα

να μπαίνει ο καιρός

στην κοιλάδα των φαντασμάτων

ΙΙ.

Φεγγαρομέρα

καβγάς πάνω στ αυγά και στα βελόνια

φυγή σ ελευθερά βουνά

απάτητους γκρεμούς

Με του πελάγου την ορμή

χιμά για την ψηλή κορφή

Λιώνουν τα χιόνα όπως ο αφρός

όταν γαληνεύει η θάλασσα

III.

μύθος γραμμένος

στο όστρακο της χελώνας

και στο αυγό της πέρδικας

ψάλτης κότσυφας

μοιρολογεί στις λόχμες

πυκνώνει ο χρόνος

δένει το πριν το τώρα το μετά

Όλοι είναι εδώ

και αυτοί που φάνηκε να έφυγαν

κι οι εδώ κι εκείνοι που είναι νάρθουν

αναστενάρικος στροβιλισμός

στ’ αλώνια της φωτιάς

φεγγοβολούν αιώνες

το πυρωμένο πρόσωπο

Διαβάτη μακρινέ

αποσπερίτη αυγερινέ

μαρτύρησέ μας στους ουρανούς

ουράνιο μάτι

στείλε μας πίσω τι είδες

στο λατρεμένο λιόγερμα

ως την άλλη αυγή

Δεν κάνει πίσω δεν πάει εμπρός

στέκεται ολόρθος και στητός

Της πρώτης νύχτας της έσχατης

νύχτας σφραγίδα αινιγματική

IV.

Σ’ αρδεύει η περιοχή

πλησίστιο κύμα

δίπλα στο κρίμα

Βγείτε ψυχές

από το μέσα Άδη

μνημονικό μας χάδι

Ωραίες κάντε πέρα

κάλλιο να μουν τυφλός

στα κορίτσια να δινα

ομορφιά φώς

Καβάλα στο πυρόξανθο

παίρνω δρόμο ανήφορο

χτυπάν τα πέταλα στις πλάκες

άγγιξα φιδόπετρα μια ανάσα

απ’ το ν’ αγγίξω την αρχή της ζωής

το άλογό μου υπάκουο

στα τρίστρατα

τις νύχτες κάνω μέρα μου

οδηγός μου ο πολικός

Για πού με πάς ιδέα σκοτεινή;

VI.

Με την ομορφιά σου βάσανο

έρχεσαι με θερίζεις

το βλέμμα σου με κλείδωσε

τα πόδια μου τσιμέντο ασήκωτα

ποιού ελαιώνα το ασήμι

μάζεψες να μας θαμπώσεις

ξηλώνεις τα πλατάνια στη σειρά

σύρριζα της όχθης τα θεμέλια

να τον σηκώσεις θες τον ποταμό για πού;

Βάσανο θήλυ το φιλί σου

σε πικρά χείλη

VII.

Τώρα θα μπω

σαν οργή να σε γυρίσω

με όλες τις νύχτες σου θε να δεθώ

γυρίζω ανάποδα τον καιρό

λεηλατώ των ονείρων σου το χορό

VIII.

χώμα στο μαύρο κι άνθιζε χρυσό σιτάρι

σε ξεφυλλίζανε αρχαία τετράδια

ΙΧ.

Όσο το σώμα

γίνεται λιώμα

νυχτιά του Μάρτη

γέφυρα πάνω από χάσμα

μίτος ως τους κρυφούς

λαβύρινθους

λάβρυς έσκαβε σώματα

ένα αγρίμι φεύγει στα δάση

τό’χαν δαμάσει

Όλο τον τρόμο

πήραν

τα νερά

XI.

σημαδεύουν του βουνού

το πέρασμα μέγα μας Τέμπλο

ηρώο καρδιά αστράφτει

XII.

Φεγγάρια με κόβει το λευκό σου

από ερειπιώνες της χώρας σου

στη νύχτα σου

τα αστέρια γίναν πιο πολλά

XIII.

αστέρι βορινό ας κοιτάξει

κι από την πόρτα την πλατιά να τα πετάξει

καλύτερα να ξεπατώνεις ένα αμπέλι

παρά να γλείφεις ξένα δάχτυλα για λίγο μέλι

Όλα κι αν τά’χεις εσέ δε θά’χεις

XIV.

Σε κέρδιζε μια νύχτα

στα σεντόνια της

πλάι στου ποταμού το μάτι

πλεγμένοι σα δεμάτι

Ιούνης στον Κασαμπά αντίο χωριά

με δυο με τρεις στην τρίτη τη ρακή

σ’ έφτανε στην Καισαριανή

καυτός αέρας

από το δάχτυλο της μέρας

έμπαινε στο παράθυρο

της συντροφιάς

λίβας φονιάς

τ’ όστρακο του στήθους βουίζει

ατλαντικός

στο παράθυρο της νύχτας

XV.

δίδαξε το πικρό του έρωτα

λύκαινα του βορρά

Φιλί στο μέσα λακκάκι

παράξενη γυναίκα

σε κύμα σε λευκό

σε καλοκαίρια

XVI.

Βάρκα με τ’ όνομά σου

τα ματοτσίνορά σου

XVII.

Κλείνω τα μάτια διπλώνει η νύχτα

Παραδίνεσαι στο κείμενο που λέει καλά

αυτό που φέρνει ο δρόμος

XVIII.

πέφτει η τρυγόνα

δυο πούπουλα στον άνεμο

ίδια η πνοή της

Όμοιά της βασιλεύουν τα μάτια

όλων αυτών που κόπηκαν

απο το χορό του αυλόγυρου

φεύγει στο σιδερόψαρο καβαλάρης

κόκκινη γραμμή στις ρίπες δε θα γυρίσει

Το μαύρο πλένει ο ήλιος

ξεβάφει το πένθος

Η κατεβασιά του χρόνου ανελέητη

δρόμος είναι τ’ αχνάρια

όσων τον διάβηκαν

σήμερα έχει τα δικά σου ίχνη

IXX.

Είναι σαν να διορθώνει λίγο

την απόκλιση του άξονα της εποχής

Σχίζεται το παραπέτασμα

Ευλύγιστοι σαν το λεπτό χορταράκι

τρεμίζουμε στην πιο ανεπαίσθητη αύρα

αλλά κρατιόμαστε στη ρίζα μας

και στους πιο μεγάλους βοριάδες

XΧ.

Νύχτα κατάλευκη

Κλείνει το βιβλίο

σβήνει το κερί που τον έφεγγε

είναι ο πιο κοντινός

ο πιο μακρινός της νύχτας

Ανάβει το κερί ανοίγει το βιβλίο που τον έφεγγε

η νύχτα είναι εκεί κατάλευκη σελίδα

Ότι πατείς ότι βαδίζεις αόρατα του Άδη είναι σκαλιά

Τα κατεβαίνεις Τα ανεβαίνεις

Είναι οι μέρες Είναι οι νύχτες

XXI.

Νύχτα και περπατάνε σαν νύχτα σκιές και πάνε

ΧΧΙΙΙ.

Θρόισμα στο φύλλωμα της νύχτας

ζυγιάζεται το γεράκι στο φτερό

όταν σπάει η ρίζα

δεν έχει άκρες η γη για να πιαστείς

Η λεύκα αναφυλλά

Από βυθούς Τείριας

σείεται σύστεγο

στην άκρη του γκρεμού υποστατικό

η μοίρα έρχεται απ’ έξω χτυπά

XXIV.

Φύση και ποιός σε φύσηξε βοριάς

και μπήκες σε θέση ανημποριάς

και τούτο το πλασίδι

βγάζει γλωσσίδι

Όλα άνω κάτω τά φερε

μα δες το τι κατάφερε

τρώει τα σωθικά του

XXV.

Ν�� πας για πού;

Πολύπορτος Άδης

καθένας θάνατος κι απ’ άλλο μονοπάτι

κι άλλη του χάρου δέξια τέχνη

κεφάλια κατρακυλάνε στη σειρά

σβήνουν τα κεριά στη διαδοχή

Γιατί αγαπά τα κόκκαλα για το τρικέφαλο σκυλί

πολύπορτος κι εύνοια δε δείχνει σε κανένα

Μάνα μας γη σε νοίκιασε για χρόνια;

Αιώνια;

XXVI.

Πισωγυρίζει ο χορός

ο ουρανός γραμμή μελανή χαράσσει

κατεβαίνει το βυζί του σύννεφου

φέρνει ένα φως που φέγγει μες στο βράδυ

στα δάχτυλα πλέκει αργά

μαζεύει τα σκόρπια νήματα

και χάνεται ίδια γραμμή κομήτη

XXVII.

Λαμπάδιασμα δρυός

κύκλος της φωτιάς

νόστο εδώ δεν έχει

ζαρκαδάκι πρόβαλλε απ’ τις λόχμες

σκιρτά

IIXXX.

Το δρόμο σου έστρωνες

με κλήματα με κληματόβεργες

βρόχους για τ’ άγρια

Το μέσα σου δασότοπο έθρεφες να σε θερίσει

IXXX.

Ύμνησε τη ζωή

στην καρδιά της φύσης

στο ανθισμένο στερέωμα των αστεριών

Την αλφαβήτα της οξιάς

μας μαθαίνει

XXX.

Πως λύνονται κι όλα τα μάγια

στα μεσημέρια

μελισσοχόρτι πυκνάδα ανάστροφη

άσπρο πανί συνάζουν το μελίσσι

κάψα του θερτή

Ήλιου ανελέητου φως

βουβά εξηγείς το τζίτζικα

XXXI.

Κουβάλησα το θάνατό σου

μέχρι εδώ πατέρα

τώρα φοράω το δικό μου θάνατο.

Πως αποκτάμε θάνατο;

Μαύρο χελιδόνι σπαθίζει τα φτερά του

στην κόψη πάνω του σπαθιού

XXXII.

Με του ήλιου το χάραμα

το δρόμο επήρα …

ζητώντας μια πατρίδα άξενη

να σε ζεστάνει

Μάς κυκλώνει το αίνιγμα

XXXIΙΙ.

Ανάμεσα στις γραμμές των σχέσεων

να διαβάσουμε

τον απελπισμένο γρίφο της συμπάθειας

αλλιώς το

νομόγραμμα θα ήταν

μια ίσια γραμμή αδιάφορη

Δεν αδειάζω ποτίζω το μηδέν.

ΕΠΗ Πέραν&Ιλλυρίας- Θερινό Ηλιοστάσιο

5 notes · View notes

justforbooks · 5 years

Photo

Ένα Υπέροχο Κείμενο Του Ν. Χριστιανόπουλου Για Την Ημιμάθεια Και Την Υποκρισία. ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ό,τι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι` αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. Κουλτουριάρηδες βρίσκονται σ` όλες τις εποχές. Στην αρχαία Ελλάδα τούς κοροϊδεύει πολύ άσχημα ο Αριστοφάνης επειδή χρησιμοποιούσαν πάντα καινούριες και παράξενες λέξεις για να ξιπάσουν τον κόσμο. Και οι σοφιστές ήταν ένα είδος κουλτουριάρηδων της εποχής τους, γιατί έδωσαν πολλή σημασία στη γνώση και όχι στη σωστή κρίση.

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ, ΟΤΑΝ ΛΕΓΑΜΕ «ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ» ή «οι άνθρωποι των γραμμάτων», νιώθαμε κάτι σαν δυσφορία και ενόχληση, γιατί καταλαβαίναμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ξεφύγει πολύ από τη ζωή εν ονόματι δήθεν της τέχνης. Αυτοί νομίζανε ότι, επειδή ήτανε άνθρωποι των γραμμάτων, έπρεπε να μιλούν με ειδικό λεξιλόγιο, ν�� καταλαβαίνονται μεταξύ τους, κι ας μην τους καταλαβαίνουν οι άλλοι.

ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ, ΟΙ ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ είναι ψευτομορφωμένοι. Μόνο ένας ψευτομορφωμένος μπορεί να χρησιμοποιεί λεξιλόγιο που ξιπάζει και ξαφνιάζει, ή να μεταχειρίζεται ωραίες λέξεις και φράσεις για να κάνει εντύπωση, ενώ κατά βάθος δεν κατέχει τη γλώσσα και δεν τη χρησιμοποιεί σωστά.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ γλώσσα των κουλτουριάρηδων είναι ένα κουρκούτι από νεόκοπες λέξεις, από ξένες αμετάφραστες λέξεις και από λέξεις παρμένες από διάφορες επιστήμες, λ.χ. «η μεταστοιχείωση της ντεμί νομενκλατούρας». Μ` ένα τέτοιο κουρκούτι στο τέλος δεν βγάζουν νόημα ούτε αυτοί, ούτε φυσικά κι εμείς. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη λέξη «δομή» που αναφέρεται στον χώρο, ενώ η λέξη «διαδικασία» αναφέρεται στον χρόνο. Τι θα λέγατε όμως αν ξαφνικά διαβάζατε «δομικές διαδικασίες» ή «διαδικαστικές δομές»;

ΡΩΤΉΘΗΚΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΤΙΣ ΕΞΗΓΗΣΟΥΝ, μα δεν μπόρεσε κανείς. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για μπαρούφες. Τι μπορεί λοιπόν να σημαίνουν οι δύο αυτές φράσεις, όταν στην καθεμία το επίθετο αναιρεί το ουσιαστικό; Αλλά τι θα λέγατε αν αυτή η φράση γινόταν ολόκληρη πρόταση; Διαβάστε λοιπόν: «Όταν οι δομικές διαδικασίες λειτουργούν ανασταλτικά μέσα στον χώρο του μεταμοντέρνου…». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σ` αυτή τη φράση; Πρώτα πρώτα πόσοι ξέρουν τον όρο «μεταμοντέρνο»; Κι έπειτα, τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον χώρο του «μεταμοντέρνου», εάν λειτουργήσουν ή δεν λειτουργήσουν οι «δομικές διαδικασίες»;

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ και γι` αυτόν που τα διαβάζει. Είναι αλαμπουρνέζικα. Και σκεφτείτε ότι σαν κι αυτή τη φράση υπάρχουν χιλιάδες, που επαληθεύουν τα τρία χαρακτηριστικά των κουλτουριάρηδων: Πρώτον ότι δεν γνωρίζουν καλά τις λέξεις και τις έννοιές τους (κάποιος έγραφε τη λέξη «ενδιαίτημα» και εννούσε «ένδυμα»!), δεύτερον θέλουν να ξιπάσουν τους άλλους με διάφορες ακαταλαβίστικες λέξεις και τρίτον, δεν έχουν χωνέψει καλά αυτό που λένε. Χώρια που δεν τα καταφέρνουν ούτε και με το συντακτικό και μπερδεύονται.

ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΜΠΕΡΔΕΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΩΤΑ στο μυαλό. Πάντως μ` αυτά και μ` αυτά, καταφέρνουν να κομπλεξάρουν πολλούς, και καμιά φορά όλους, ενώ συντελούν στο να πάει η γλώσσα μας κατά διαόλου.

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ, ότι αφού αποδεχόμαστε την ερμητική γραφή ορισμένων ποιητών, γιατί να μην αποδεχτούμε και τον δυσνόητο τρόπο γραφής των κουλτουριάρηδων; Από μία άποψη, κι ο ποιητής θα έπρεπε, οποιαδήποτε τεχνοτροπία κι αν ακολουθεί, να γράφει κατά τρόπο κατανοητό, για να μπορεί ο αναγνώστης να τον καταλαβαίνει. Γιατί, τι να την κάνουμε την οποιαδήποτε ποίηση, όταν έχει κοπεί η γέφυρα της επικοινωνίας; Τι να τα κάνουμε τα ερμητικά ποιήματα, όταν δεν τα καταλαβαίνει κανείς; Κι αφού δεν μας λένε τίποτε, πώς είναι δυνατόν να μας συγκινήσουν;

ΒΕΒΑΙΑ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΟΤΙ γράφει για να εκφράσει τον εαυτό του, αν και πάλι θα μπορούσε να πει κανείς ότι ένας ποιητής που εκφράζεται ερήμην του αναγνώστη, τι σόι ποιητής είναι; Και αν ο σουρεαλισμός στην πρώτη φράση το παραξήλωσε, τι να πούμε για τους σημερινούς σουρεαλιστές της αρπακόλλας, που γράφουν ό,τι τους κατέβει; Πάντως ο στοχαστής, επειδή δεν έχει καν τη δικαιολογία της έμπνευσης κι επειδή ο στόχος του είναι η συζήτηση με τον αναγνώστη, δεν θα έπρεπε να είναι ακαταλόγιστος σαν τους μοντέρνους ποιητές.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΠΩΣ ΕΤΣΙ ΕΜΠΛΟΥΤΙΖΕΤΑΙ η γλώσσα μας, ενώ η απλότητα και η σαφήνεια διατηρούν τη γλώσσα στάσιμη. Αν όμως ο εμπλουτισμός της γλώσσας γίνεται αιτία για να θριαμβεύσει η ακατανοησία, μήπως θα έπρεπε να προτιμήσουμε κάποιες φυλές της Αφρικής που συνεννοούνται μόνο με τριακόσιες λέξεις;

Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΑΥΤΟΥ οφείλεται όχι μόνο στην ημιμάθεια των περισσότερων κουλτουριάρηδων αλλά και στον εγωισμό τους. Δεν θα μπορέσουν ποτέ οι άνθρωποι αυτοί να ακούνε περισσότερο απ` όσο μιλάνε, να σκέφτονται περισσότερο απ` όσο γράφουν, και να περνούν κάθε πληροφορία από το κόσκινο της κρίσης.

ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ, να μη νομίζει πως αυτός τα ξέρει όλα και κανείς άλλος. Να μη λέει διαρκώς «εγώ νομίζω», «εγώ πιστεύω», «έχω τη γνώμη» και τα συναφή. Μέσα σ` αυτό το βραχυκύκλωμα ημιμάθειας και εγωισμού, χωρούνε αριστεροί και δεξιοί, εφημερίδες και τηλεόραση, και ορθόδοξοι και νεο-ορθόδοξοι.

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη (20 Μαρτίου 1931). Είναι Έλληνας ποιητής, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, λαογράφος, εκδότης και βιβλιοκριτικός. Το πραγματικό όνομά του είναι Κωνσταντίνος Δημητριάδης. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. Το 2011 αρνήθηκε να παραλάβει το Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2011. «Δεν θέλω ούτε τα βραβεία ούτε τα λεφτά τους». Η απάντησή του έκανε μεγαλύτερο θόρυβο από το ίδιο το βραβείο σε μια κοινωνία που δεν ακούει πια τους ποιητές της.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

#JUST FOR BOOKS

13 notes · View notes

serresvoice · 6 years

Text

Σέρρες: Ανοιχτό κάλεσμα για συμμετοχή στον 4ο Αγώνα Δρόμου Αμφίπολης

4 Αγώνας Δρόμου Αμφίπολης

Για τέταρτη συνεχή χρονιά διοργανώνεται φέτος ο Αγώνας Δρόμου Αμφίπολης, από την Οργανωτική Επιτροπή του Διεθνούς Μαραθωνίου «Μέγας Αλέξανδρος», που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 6 Μαΐου2018 στην Αρχαία Αμφίπολη.

Ο 4ος Αγώνας Δρόμου Αμφίπολης (Δ’ Βρασίδειος Δρόμος) διοργανώνεται από την ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης με την Περιφερειακή Ενότητα Σερρών, την…

View On WordPress

0 notes

followgeorgegr · 2 years

Text

6 ελληνικοί προορισμοί μακριά από την πεπατημένη

Σε όποιο σημείο της Ελλάδας κι αν σταθείς, θα βρεθείς μπροστά σε έναν ασύγκριτο πλούτο ομορφιάς και αντιθέσεων που κερδίζουν από την πρώτη στιγμή τον ταξιδιώτη και κρατούν τον ντόπιο, ώστε, όπου κι αν πάει, να θέλει πάντοτε να επιστρέφει.

Αν και η επιλογή μας θα ήταν δύσκολη μπροστά σε αυτή την πληθώρα τοπίων και εμπειριών, δεν μπορούμε παρά να κατανοήσουμε τους λόγους που έκαναν τον Guardian να προκρίνει σε πρόσφατο αφιέρωμά του τα παρακάτω 6 ελληνικά “υποτιμημένα θέρετρα” και να επιδιώξουμε να τα εντάξουμε στα ταξιδιωτικά μας πλάνα για το καλοκαίρι -και όχι μόνο- που μας έρχεται.

Αλόννησος

Την πρώτη θέση στη λίστα καταλαμβάνει δικαιωματικά η Αλόννησος, το νησί των βόρειων Σποράδων που φιλοξενεί το πρώτο εθνικό φυσικό θαλάσσιο πάρκο της χώρας μας, το οποίο συνιστά και τη μεγαλύτερη προστατευόμενη θαλάσσια περιοχή της Ευρώπη, καθώς και τον πρώτο ελληνικό υποβρύχιο αρχαιολογικό χώρο. Μέσα από ένα μοναδικό δίκτυο μονοπατιών, ο επισκέπτης ενεργοποιεί όλες του τις αισθήσεις, ενώ η πανέμορφη Χώρα και οι παραλίες θα τον αφήσουν με τις καλύτερες εντυπώσεις.

Κύθνος

Το μικρό αυτό νησί των Κυκλάδων ήταν γνωστό από τον 12ο αιώνα ως Θερμιά, χάρη στις ιαματικές του πηγές και σίγουρα αποτελεί τον ιδανικό προορισμό για το αντίστοιχο είδος τουρισμού που λέγεται μάλιστα ότι προσέλκυε τον βασιλιά Όθωνα και τη βασίλισσα Αμαλία. Από την αρχαιότητα είναι επίσης γνωστή η θεραπευτική δύναμη των πηγών Αγίων Αναργύρων και του Καυκάσου.

Αστυπάλαια

Συνιστά μια γέφυρα πολιτισμού ανάμεσα σε Κυκλάδες και Δωδεκάνησα, στα οποία και γεωγραφικά υπάγεται, αν και η όψη της μάλλον οδηγεί σε διαφορετικά συμπεράσματα. Σπίτια μυκονιάτικης αισθητικής και μια ακρόπολη του 13ου αιώνα που προδίδει το βενετσιάνικο παρελθόν του νησιού, ενώ το γεγονός ότι αποτελεί τον τελευταίο σταθμό κάθε ακτοπολοϊκής διαδρομής έχει ως αποτέλεσμα παραλίες χωρίς κόσμο, αμμώδεις και φαρδιές ή πιο μοναχικες και άγριας ομορφιάς.

Γιάλοβα

Πρόκειται για χωριουδάκι της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου που μοιράζεται την ίδια ακρή με το θέρετρο Costa Navarino που βρίσκεται στα βόρειά του. Περπατώντας σε κοντινή απόσταση ο επισκέπτης φτάνει στη λιμνοθάλασσα Γιάλοβα και το φυσικό καταφύγιο που αποτελεί έναν από τους κύριους βιότοπους πουλιών στην Ελλάδα, όπου προσφέρονται περιηγήσεις παρατήρησης πουλιών από ειδικού οδηγούς και όπου φιλοξενείται η μοναδική ευρωπαϊκή αποικία του άγριου προστατευόμενου αφρικανικού χαμαιλέοντα. Από την άλλη πλευρά βρίσκεται η αρχαία Πύλος με το μεγάλο μυηναϊκό ανάκτορο του Νέστορα. Στην άλλη πλευρά του καταφυγίου απλώνεται η τέλεια, σχεδόν κυκλική καμπύλη της Βοϊδοκοιλιάς, μια από τις ομορφότερες ελληνικές παραλίες, που περιβάλλεται από αμμόλοφους.

Ιωάννινα

Είναι η πρωτεύουσα της Ηπείρου, χτισμένη στις όχθες της λίμνης Παμβώτιδας, μια πόλη που προδίδει περισσότερα από κάθε άλλη το οθωμανικό παρελθόν της Ελλάδας. Το νησί της λίμνης απαιτεί οπωσδήποτε μια επίσκεψη, με το γραφικό του ψαροχώρι, το μοναδικό μουσείο του Αλή Πασά και τα επτά βυζαντινά μοναστήρια. Σε απόσταση 40 λεπτών με το αυτοκίνητο βρίσκεται το Μέτσοβο, με το γνωστό του χιονοδρομικό κέντρο, ενώ το καλοκαίρι γίνεται σημείο συνάντησης για τους λάτρεις της πεζοπορίας, του βουνού και του rafting. Η αξιόλογη πολιτιστική κληρονομιά των Ιωαννίνων προβάλλεται -αλλά δεν εξαντλέιται- στην Πινακοθήκη Ελληνικής Ζωγραφικής Αβέρωφ και στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης Τοσίτσα.

Άθως

Ο Άθως βρίσκεται στην ανατολική Χαλκιδική και είναι περισσότερο αναγνωρίσιμος λόγω του Αγίου Όρους και της δημοκρατίας των μοναχών που καλύπτει τα δύο τρίτα της χερσονήσου. Στο υπόλοιπο ένα τρίτο απλώνονται άφθονες οι ημι-άγονες παραλίες και τα μονοπάτια πεζοπορίας, οι αρχαιολογικοί χώροι και οι παραθαλάσσιες πόλεις, όπως είναι η Ολυμπιάδα και η Ιερισσός. Κύριο αξιοθέατο, φυσικά, είναι το Άγιο Όρος και το διοικητικό κέντρο του, η Ουρανούπολη.

#Ελλάδα #ελληνικά νησιά'#Αλόννησος #Κύθνος #Κυκλάδες #Θερμιά #Αστυπάλαια #Καύκασος #Ιαματικά Λουτρά #Γιάλοβα #Πελοπόννησος #Ιωάννινα #Άθως #Άγιο Όρος #Ολυμπιάδα #Ιερισσός #followgeorge

0 notes