#αργότερα

[romios-gr]

Το μυστήριο με την Ανταρκτική και τον Αριστοτέλη. Γνώριζε πως υπήρχε και ήταν αυτός που της έδωσε το όνομα αν και ανακαλύφθηκε 2000 χρόνια αργότερα!  Η Ανταρκτική ανακαλύφθηκε από τον Βρετανό εξερευνητή, Τζέιμς Κουκ το 1773. Είναι η τελευταία σε σειρά ήπειρος που εντοπίστηκε και εξερευνήθηκε από τον άνθρωπο. Ο Κουκ δεν εξεπλάγη όταν βρήκε την Ανταρκτική αφού γνώριζε τη θεωρία του Αριστοτέ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/to-mystirio-me-tin-antarktiki-kai-ton-aristoteli-gnorize-pos-ypirche-kai-itan-aytos-poy-tis-edose-to-onoma-an-kai-anakalyfthike-2000-chronia-argotera/

[allo-frouto]

Κάποιοι έχουν ένα κάποιοι δύο το θέμα είναι αν έχεις προσπαθήσει να κάνεις κάτι.

H.D.

Όχι δεν το έχω προσπαθήσει.

[mousmoula]

εγώ όλο το πρωί, αφού είπα στον σασα να έρθει κατά τις 12:30 γιατί θέλω να δουλέψω την εργασία μου πριν φύγουμε, ακούγοντας την μουσική που έβαλα για να "συγκεντρωθώ":

[thewomengr]

Κανένα "αργότερα" δεν έχει τη δύναμη του "τώρα"

[Γράφει η Mary R] Οι πράξεις έχουν νόημα όταν διψούν οι επιθυμίες! Αργότερα... Αργά... Αργά πολύ για ανεκπλήρωτα όνειρα και νεκρά θέλω...

Αύριο, του χρόνου να είμαστε καλά, μην βιάζεσαι, έχουμε χρόνια… και άλλες εκφράσεις αναβολής. Αναβολή που κουράζει, σαπίζουν οι επιθυμίες περιμένοντας. Υποσχέσεις για ένα μέλλον ονειρικό σ’ ένα παρόν χαμένο.Φεύγουν τα χρόνια, γίνονται καπνός, στιγμές χαμένες, χαμένες στον βωμό του αύριο. Ένα αχόρταγο μέλλον που τρώει κάθε παρόν. Φοβήθηκες να πάρεις αποφάσεις την στιγμή που έπρεπε και να τώρα που…

[mia-apotuxia]

ο συνδρομητής που καλέσατε παλεύει τους δαίμονες του. παρακαλώ, καλέστε αργότερα (ή και όχι).

[gatoulasblog]

1ον: Είσαι αιθέρια ύπαρξη και πραγματικά μπράβο σου για τη φυσική σου κατάσταση

2ον: Διαβάζοντας στο μπλογκ σου διάφορα ποστ, μου έρχεται η εξής απορία. Είναι όντως καλύτερος στο σεξ ένας 40αρης από έναν 20αρη; Υπάρχει ποιοτική διαφορά ανάλογα της ηλικίας;

Κατ αρχάς να σ ευχαριστήσω για το «1ον». Πώς να μην χαρώ όταν μου γράφει κάποιος κάτι τόσο όμορφο; 🥲🥰

Τώρα. Όσον αφορά το «2ον» σου ετοίμασα μεγαααααλη απάντηση. Δεν ξέρω γιατί αλλά παίζει να ήθελα να γίνω συγγραφέας στην προηγούμενή μου ζωή. 😅

Το άν κανείς «καλό» σεξ κατά την γνώμη μου δεν έχει να κάνει με την ηλικία.

Πιο πολύ μετράει εάν τα γούστα των δυο ατόμων που κάνουνε έρωτα ταιριάζουν.

Έχω ζήσει περίπτωση που κάποια την πήρε ο ύπνος κατά τη διάρκεια του σεξ, για ν ακούσει αργότερα ότι ο συγκεκριμένος εραστής ήταν ο πιο τέλειος εραστής της νυν συντρόφου του!! 😱😱 (Νταξ, όχι ότι το πίστεψα, αλλά πάμε παρακάτω..).

Μ αυτό θέλω να πω ότι τα γούστα του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικά. Κάτι που αρέσει σε μένα μπορεί να μην αρέσει στον άλλον και το αντίθετο.

Τέλος πάντων. Ας μην γενικεύουμε τα πράγματα. Όχι παιδιά - αποκλείεται όλοι οι 40άρηδες, 50άρηδες και - αν τους σηκώνεται - οι 60άρηδες να είναι καλοί εραστές μόνο και μόνο επειδή είναι λίγο πιο μεγάλοι ή έμπειροι. Ή ότι τα νεαρά παιδιά είναι ανίκανα όπως φοβάται ένας αγαπητός μούτουαλ.

Είναι σαν να λες όλοι οι Βορειοελλαδίτες είναι όμορφοι και όλοι οι Νοτιοελλαδίτες άσχημοι ή το αντίθετο. Η όπως με ρώτησαν τις προάλλες σε άσκ (το οποίο δεν πρόλαβα να δημοσι��ύσω) αν ισχύει ότι οι Γερμανοί δεν ξέρουν να περνάνε καλά. Σύγουρα κάποιοι δεν ξέρουν. Άλλοι όμως ξέρουν.

Μου ήταν μεγάλη ανάγκη να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις μαζί σας γιατί δεν μπορώ συνέχεια να με ρωτάτε τέτοια πράγματα. Θα μου τη δώσει και θα το κλείσω αλλιώς εδώ αυτό το μπλογκάκι λολ. 😅😂

Λοιπόν. Και τώρα έρχεται η πιο σπουδαία πληροφορία απ όλες. Αν κάνετε σεξ με κάποιον και δείτε ότι δεν σπαρταράει το μέσα σας και δεν έχετε αυτό το χαμόγελο μετά που φτάνει από το ένα αφτί έως το άλλο, όχι - μην περιμένετε ν αλλάξει κάτι. Μάλλον δεν θα ταιριάζετε σ αυτόν τον τομέα. Όχι - μην προσπαθείτε ξανά και ξανά και ξανά. Μην χάνετε την ενέργεια και το χρόνο σας εξηγώντας που ακριβώς να βάλει το χεράκι του/της, με πόση δύναμη και για πόση ώρα. Αφήστε το άτομο να φύγει γιατί εκεί έξω υπάρχει κάποιος που θα γίνει ευτυχισμένος/-η μαζί του.

Δεν ζητάμε αναπαράσταση τσόντας και ούτε χρειαζόμαστε όλο το ρεπερτόριο του καμα-σούτρα και της τάντρας. Έναν άνθρωπο να μας κάνει «κλικ» χρειαζόμαστε. Και όποιος το έχει ζήσει ξέρει ακριβώς τι εννοώ.

Το εύχομαι σε όλους σας. ❤️

[neyriasmenh]

Θα μιλήσω για μια περίοδο της ζωής μου που ήμουν στα χειρότερα μου και κατέληξα να κάνω στο σώμα μου κακό.

Με λένε Μαρία και η ιστορία μου ξεκινάει το 2020 καλοκαίρι. Τότε είχα πέσει σε κατάθλιψη δεν έβγαινα για κάποιους μήνες έξω από το σπίτι, από εκεί που φορούσα ρούχα με διαφορά χρώματα κατέληξα να φοράω μόνο μαύρα.

Σταμάτησα να μιλάω σε όλους απομακρυνομουν από όλους....

Λίγους μήνες αργότερα ανακάλυψα ότι μου πέσαν μαλλιά είχα σημεία που δεν είχαν μαλλιά, είχα κατά τρομάξει.

2021 μήνας Αύγουστος έξινα ένα σημείο στο πόδι μου μέχρι να βγει αίμα.....

Μετά από ένα μήνα το ξανά έκανα και πάλι, πάλι, πάλι....

Μια μέρα πήρα μαχαίρι και έκανα χαρακιές στο χέρι μου.

Κοιτούσα το αίμα που έτρεχε.

Ένιωθα μια μικρή ανακούφιση όταν ο πόνος που ένιωθα ψυχολογικά γινόταν σωματικός.

Μου είπαν να σταματήσω...δεν μπορούσα.

Έκανα σημάδια στο πόδι μου, στην κοιλιά μου, στα χέρια μου

2024 σήμερα

Προσπαθώ να σταματήσω αλλά κάθε φορά που πονάω τόσο άσχημα πολύ έχω την επιθυμία να το ξανά κάνω

Προσπαθώ αλλά βλέπω το μαχαίρι εκεί

πάω κάνω κάτι άλλο για να ξεχαστεί αυτή η επιθυμία.

Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι που το περνάνε αυτό και σίγουρα χειρότερα και από εμένα. Αυτό το έγραψα περισσότερ�� για εκείνα τα άτομα. Δεν είστε μόνοι μόνο αυτό θα σας πω.

Και δεν είναι ποτέ αργά να σταματήσεις κάτι που ξεκίνησες κάποτε.

Σταμάτα πριν κάνεις κάτι χειρότερο...

[justforbooks]

Γιάννης Μαρής: Η ζωή του κορυφαίου αστυνομικού συγγραφέα που πέθανε σαν σήμερα

«Έγραφε για να είναι δημοφιλής»

Ο γιος του συγγραφέα Γιάννη Μαρή αποκαλύπτει σημαντικές στιγμές από τη ζωή του πατέρα του.

Λαμπρινή Κουζέλη, ΤΟ ΒΗΜΑ: 17/04/2011.

Όταν ήμουν πολύ μικρός νόμιζα ότι υπάρχουν τρία είδη γραμμάτων: τα κεφαλαία, τα μικρά και τα γρήγορα. Αυτά ήταν τα γράμματα του πατέρα μου. Ήταν πολύ δυσανάγνωστα και όταν τον ρωτούσα τι γράμματα είναι αυτά, μου έλεγε "γρήγορα"» λέει ο Άγγελος Τσιριμώκος για τον πατέρα του Γιάννη Τσιριμώκο, γνωστότερο ως Γιάννη Μαρή και εισηγητή της αστυνομικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα.

Μόνιμος κάτοικος Βρυξελλών από τη δεκαετία του 1980, όπου εργάζεται ως μεταφραστής στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Άγγελος Τσιριμώκος βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα για να παραστεί στην ημερίδα της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας που ήταν αφιερωμένη στον πατέρα του. Τον συναντήσαμε στο πατρικό του σπίτι, στην πλατεία Κολιάτσου, και μας ξενάγησε στο γραφείο του Μαρή, που «είναι σχεδόν όπως το άφησε» όταν πέθανε το 1979.

Όταν ξυπνούσε έγραφε πυρετωδώς, συντροφιά με ένα πακέτο τσιγάρων Άσσος και ένα τσάι «καφέδες έπινε πολλούς στην εφημερίδα». Έγραφε πάντοτε στο χέρι με μπλε στυλό Βic- δεν χρησιμοποιούσε ποτέ γραφομηχανή.

Δραστήριος δημοσιογράφος και παραγωγικότατος συγγραφέας, ο Γιάννης Τσιριμώκος συνταξιοδο��ήθηκε μόλις έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του. Στα παιδικά του χρόνια ο Άγγελος θυμάται ότι ο πατέρας του «ήταν πάντοτε πολύ απασχολημένος». Συνεργάτης πολλών εφημερίδων στη διάρκεια της καριέρας του, της «Μάχης», του «Ελεύθερου Λόγου», της «Αθηναϊκής» και αργότερα της «Ακροπόλεως» και της «Απογευματινής», σε διάφορα πόστα, έλειπε πολλές ώρες από το σπίτι.

«Τότε δεν καταλάβαινα τι δουλειά έκανε στην εφημερίδα, διότι έκανε πολλές δουλειές και δεν ήταν όλα τα κείμενά του ενυπόγραφα. Όταν ήμουν πολύ μικρός έκανε και τυπογραφείο, επιμέλεια δηλαδή, και γύριζε στη μία και στις δύο το πρωί. Μεγάλωσα με το "Σςςς,ο μπαμπάς γύρισε πολύ αργά και κοιμάται". Ο ύπνος του πατέρα μου ήταν ιερός και προσέχαμε όλοι να μην τον ταράξουμε».

Όταν ξυπνούσε έγραφε πυρετωδώς, συντροφιά με ένα πακέτο τσιγάρων Άσσος και ένα τσάι «καφέδες έπινε πολλούς στην εφημερίδα». Έγραφε πάντοτε στο χέρι με μπλε στυλό Βic- δεν χρησιμοποιούσε ποτέ γραφομηχανή. «Όταν έγραφε όμως σενάριο για ταινία, προσλάμβανε μια εκπαιδευμένη δακτυλογράφο και της υπαγόρευε το κείμενο, επειδή έπρεπε να είναι γραμμένο βάσει συγκεκριμένων τεχνικών προδιαγραφών».

Στην πλάτη του γραφείου η βιβλιοθήκη φιλοξενεί τα βιβλία του Μαρή και της συζύγου του, της μεταφράστριας Αθηνάς Ζαφειρίου. Σε πολλά, τα αρχικά εξώφυλλα έχουν αντικατασταθεί από δερμάτινη βιβλιοδεσία που στο κάτω μέρος της ράχης φέρει τα αρχικά του: Ι. Τ. Στη βιβλιοθήκη στον τοίχο δεξιά βρίσκονται αραδιασμένες φωτογραφίες της οικογένειας. «Δεν είχε καθόλου προσωπικά αντικείμενα και ενθύμια από την παιδική του ηλικία όταν παντρεύτηκε τη μητέρα μου, είχε μονάχα ένα πακετάκι με πέντε- δέκα φωτογραφίες». Ανάμεσα σε αυτές και μία που κάποιος έβγαλε στον «Γιάννη του Βουνού» στην Κατοχή, στα χρόνια της αντίστασης του ΕΑΜ.

Δεν ήθελε να εκτεθεί ως Τσιριμώκος

Γόνος της πολιτικής οικογένειας των Τσιριμώκων από τη Φθιώτιδα, δεύτερος εξάδελφος του γνωστού πολιτικού και μετέπειτα πρωθυπουργού Ηλία Τσιριμώκου, με τον οποίο ήταν στενά δεμένοι, πλαισίωσε με άλλους το κόμμα της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας που ίδρυσε ο Ηλίας με τον Αλέξανδρο Σβώλο το 1941, το μετέπειτα Σοσιαλιστικό Κόμμα- ΕΛΔ. Ο ίδιος όμως μετά τον πόλεμο δεν ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική. «Αφενός διότι έκανε οικογένεια και αποφάσισε να μαζευτεί» λέει ο Άγγελος, «αφετέρου γιατί είχε απογοητευτεί από τις εξελίξεις. Σοσιαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα δεν υπήρχε πια».

Οι επαφές με τους παλιούς συντρόφους όμως συνεχίζονταν. Οι επισκέψεις στον Αλέξανδρο και στη Μαρία Σβώλου ήταν συχνές. «Η μητέρα μου έλεγε πως ό,τι ήξερε από πολιτική το έμαθε από τις κουβέντες που άκουγε στο σπίτι του Σβώλου». Στις φιλικές συναντήσεις στο σπίτι του Μαρή ο Άγγελος ρουφούσε τις κουβέντες των μεγάλων: «Μου άρεσε να κάθομαι και να ακούω όσα έλεγαν. Μπορεί η κουβέντα να ξεκινούσε από τον καιρό,αλλά κατέληγε πάντοτε στο πώς τα έκανε θάλασσα η Αριστερά στην Ελλάδα, γιατί έχασε ενώ δεν θα μπορούσε να είχε χάσει». Ανάμεσα στους φίλους η συγγραφέας Άλκη Ζέη, συμμαθήτρια και στενή φίλη της Αθηνάς Ζαφειρίου, και η αδελφή της Ελένη Κόκκου, στο πατρικό των οποίων η Αθηνά γνώρισε τον Γιάννη Μαρή.

Τότε βέβαια δεν λεγόταν ακόμη Μαρής. «Το ότι υιοθέτησε φιλολογικό ψευδώνυμο μου φαινόταν φυσικό.Γιατί όμως Μαρής και όχι κάποιο άλλο; Κάποτε τον ρώτησα. Μου απάντησε ότι ούτε ο ίδιος ήξερε, ίσως όμως υποσυνείδητα είχε κάποια σχέση με το γεγονός ότι η μητέρα του ήταν το γένος Μακρή» «Με αυτό υπέγραφε όταν πρωτοδημοσίευσε σε συνέχειες το "Εγκλημα στο Κολωνάκι" στο περιοδικό "Οικογένεια". Ίσως φοβόταν ότι δεν θα ήταν καλό και δεν ήθελε να εκτεθεί ως Τσιριμώκος. Το περιοδικό έκλεισε προτού ολοκληρωθεί το αφήγημα, αλλά έφτασαν τόσα γράμματα στη σύνταξη ρωτώντας ποιος ήταν ο δολοφόνος που κατάλαβε ότι το μυθιστόρημα είχε επιτυχία, και το εξέδωσε σε βιβλίο».

Έκτοτε η επιτυχία ήταν δεδομένη. Ένιωθε να τον εκτιμούν; «Είχε το αίσθημα ότι είχε δουλέψει σκληρά και είχε ανταμειφθεί γι΄αυτό. Δεν άκουσα ποτέ να εκφράζει πικρία ή ενόχληση από δυσμενή κριτική, εκτός από μία φορά, όταν κάποιος είχε γράψει ότι τα βιβλία του είναι για την τουαλέτα». Ο ίδιος θεωρούσε ότι τα κείμενά του εντάσσονταν στη λεγόμενη «λαϊκή λογοτεχνία»; «Είχε επίγνωση ότι έγραφε για να είναι δημοφιλής. Δεν επεδίωκε την εκζήτηση, έγραφε για να διαβάζεται από ευρύτερο κοινό και ήθελε -τον είχα ακούσει να το λέει- να γίνεται προσιτός στον λαό και, ει δυνατόν, να τον "ανεβάζει" και λίγο, να μαθαίνει κάτι από το έργο του. Αυτή βεβαίως ήταν η άποψή του για τον ρόλο της λογοτεχνίας γενικά, όχι μονάχα για το δικό του έργο».

Ο αστυνόμος Μπέκας έμεινε αμετάφραστος

Τα μυθιστορήματά του τα αγάπησαν πολλοί και για τα ελληνικά τους. «Υπήρξαν επανειλημμένως ξένοι που έμεναν στην Ελλάδα και είχαν διαβάσει τα βιβλία του επειδή κάποιος τούς τα σύστησε ως καλό δείγμα ελληνικών για όποιον θέλει να μάθει τη γλώσσα. Διότι,μπορεί ο Καζαντζάκης να είναι 100 φορές μεγαλύτερος συγγραφέας από τον πατέρα μου, αλλά κάποιον που μαθαίνει ελληνικά, αν ξεστομίσει σε προφορική συζήτηση λέξεις που διάβασε στον Καζαντζάκη, θα τον κοιτάξουν σαν περίεργο ζώο. Τα ελληνικά του πατέρα μου ήταν τα ελληνικά που ομιλούνταν στην Αθήνα του '50 και του '60».

Ορισμένοι από τους αλλόγλωσσους αναγνώστες του μετέφρασαν βιβλία του και τα πρότειναν σε εκδοτικούς οίκους του εξωτερικού. Κυκλοφορεί μονάχα ένα έργο του Μαρή στα εβραϊκά, τρία στα ρουμανικά και το Καλοκαίρι του φόβου στα βουλγαρικά. «Έχω ακόμη τα δακτυλόγραφα τέτοιων μεταφράσεων. Δεν κατάφερε κανείς να πείσει εκδοτικούς οίκους μεγάλων γλωσσών να τα εκδώσουν».

Απολαυστικός ομιλητής και σινεφίλ

Ευπροσήγορος και απολαυστικός ομιλητής, ο Μαρής ήταν περιζήτητος σε συντροφιές. Οσο για την ευρυμάθειά του, αυτή ήταν εντυπωσιακή, λένε όσοι τον γνώριζαν.

Άκουγε πολύ ραδιόφωνο, αλλά φιλόμουσος δεν ήταν. Αγαπούσε όμως τη ζωγραφική.

Σηκώνοντας το βλέμμα από το γραφείο του, έβλεπε απέναντι, πάνω από το τζάκι, την «Ελληνίδα χωρική» του Αλέκου Κοντόπουλου, δώρο του καλλιτέχνη στον φίλο του Γιάννη Μαρή- είχε φιλοτεχνήσει μάλιστα πολλά από τα εξώφυλλα των βιβλίων του για τη λευκή σειρά των εκδόσεων Ατλαντίς τη δεκαετία του 1970. Ο Μαρής λάτρευε τον κινηματογράφο.

«Επειδή ως δημοσιογράφος είχε "ελευθέρας", πήγαινε να δει μια ταινία έστω και στο τέλος, για μισή ώρα, φεύγοντας από την εφημερίδα. Το 1978, όταν είχα επιστρέψει από τις σπουδές μου στην Αμερική για το στρατιωτικό μου στην Ελλάδα, είδαμε μαζί όλες τις ταινίες που κυκλοφορούσαν» θυμάται ο γιος του Άγγελος. Επιτέλους, λίγος χρόνος με τον πατέρα. Ο Μαρής είχε πάρει σύνταξη το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς.

«Ήθελε να γράψει για τον Μακάριο και την Αντίσταση»

Η φόρμα του αστυνομικού μυθιστορήματος ήταν για τον Μαρή το πρόσχημα για να αποδώσει την ατμόσφαιρα και τα ήθη της μεταπολεμικής Ελλάδας, αποτυπώνοντας τις εύθραυστες μετεμφυλιακές ισορροπίες σε ένα περιβάλλον κοσμοπολίτικο όπου το πολυτελές συναντάται με το λαϊκό. Έγραψε κοινωνικό μυθιστόρημα με στοιχεία ερωτικού θρίλερ, όπου παρελαύνουν «κακοί» μαυραγορίτες και δωσίλογοι, αλλά πολιτικό μυθιστόρημα δεν έγραψε.

«Φιλοδοξούσε να γράψει με την ησυχ��α του, όταν θα έπαιρνε σύνταξη, ένα βιβλίο αστυνομικό μεν αλλά εμπνευσμένο από τις απόπειρες δολοφονίας κατά του Μακαρίου, βασισμένο σε ιστορικά τεκμήρια. Ήθελε επίσης να γράψει ένα μυθιστόρημα για την Αντίσταση όπως την είδε και την έζησε, και με βάση το αρχείο του Ηλία Τσιριμώκου που είχε παραλάβει, με τον αυτονόητο σχεδόν τίτλο "Η προδομένη Αντίσταση". Αυτά ήταν τα πιο σοβαρά βιβλία που θα έγραφε, αλλά δεν πρόλαβε να τα ξεκινήσει» λέει ο Άγγελος Τσιριμώκος.

Χειρόγραφα δεν υπάρχουν. Σημειώσεις δεν κρατούσε», λέει ο Άγγελος.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[for-your-eyes-only-16]

Ξαπλώναμε μαζί στο μονό σου κρεβάτι.

Ήταν μικρό, αλλά χωρούσε και τους δυο μας.

Ξάπλωνες στην αγκαλιά μου κι εγώ σου χαϊδευα τα μαλλιά με το ένα χέρι, και με το άλλο κρατούσα το δικό σου.

Μου σχολίαζες πόσο παγωμένα είναι τα χέρια μου κι εγώ σου έλεγα πόσο ζεστά είναι τα δικά σου.

Με άφησες όμως να συνεχίσω να σε χαϊδεύω.

Και αισθανόμουν ευτυχισμένη, ήρεμη και χαλαρή.

Ένιωσα ότι αυτή ήταν μια τρυφερή στιγμή ανάμεσά μας. Και την λάτρεψα όσο τίποτα άλλο.

Μετά από λίγο μου είπες να ξαπλώσω μαζί σου στο μαξιλάρι σου.

Και ξάπλωσα.

Τότε με άρπαξες και με φίλησες.

Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ είχα ανάγκη το φιλί σου. Πόσο μου είχε λείψει να βρίσκομαι στην αγκαλιά σου.

Ένα κομμάτι του εαυτού μου έλαμπε από ευτυχία.

Ένα άλλο ωστόσο, έτρεμε. Έτρεμε γιατί μάλλον είχε προβλέψει ότι έρχεται το τέλος.

Δε γινόταν να ήμουν τόσο ευτυχισμένη στο πλάι σου. Ήξερα πως η τόση ευτυχία και ηρεμία, απρόσμενα θα έφερνε την απόλυτη καταστροφή.

Έτσι κι έγινε.

Λίγα λεπτά αργότερα, χάθηκαν όλα.

Η τρυφερή στιγμή μας, έφερε το απόλυτο χάος.

Το άσπρο ξαφνικά έγινε μαύρο.

Το φως μετουσιώθηκε σε σκοτάδι.

Η ηρεμία σου μετατράπηκε σε οργή.

Η ευτυχία μου μετατράπηκε σε πόνο.

- Ejo

25.04.2024

[absolute-1nsanity]

Μπορεί να την σβήσω αργότερα 😁

[romios-gr]

Πέφτουμε για ύπνο αργότερα από τη 1 π.μ.; Τα νέα δεν είναι και τόσο καλά Είναι πολύ πιθανόν να μην αισθανόμαστε καλά όταν μένουμε ξύπνιοι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Ωστόσο, πέρα από το να ξυπνάμε νυσταγμένοι, μια νέα έρευνα λέει ότι οι καθυστερημένες ώρες ύπνου μπορούν πραγματικά να βλάψουν την ψυχική μας υγεία. Σε μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Psychiatry Research, οι ειδικοί ανέ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/peftoyme-gia-ypno-argotera-apo-ti-1-p-m-ta-nea-den-einai-kai-toso-kala/

[allo-frouto]

Ελπίζω να μην τα άνοιξες και να το έχασα

Όχι τώρα που είμαι στη δουλειά.

[mousmoula]

το μαγαζί που παίρνω συνήθως καφέ δεν έχει νερό (?????) οπότε ήρθα σε άλλο και η κοπέλα μπροστά μου έχει παραγγείλει ΟΛΟ το μαγαζί (δεν κάνω καν πλάκα έφυγε με 3 σακούλες), και επίσης συζητιέται να έχασα το πορτοφόλι μου ή να με κλέψανε ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΨΥΧΡΑΙΜΗ

καλημέρα μαντέψτε ποια πήγε να σουταρει από τις σκάλες πρωινιάτικα και γύρισε τον αστράγαλό της στην πορεία

[loulouditouheimona]

«Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο και δεν ανασταίνονται πια. Πεθαίνουν μέσα στο ίδιο το σώμα που τις γέννησε, στο σώμα που, αργότερα, από φάτνη έμεινε τάφος ξερός».

Μάρω Βαμβουνάκη

[gentle-author]

Η ιστορία ξεκινάει με εμένα και εσένα. Κανένας άλλος στο παρασκήνιο. Οποιοσδήποτε εκκωφαντικός ήχος πρόκειται για μηδαμινούς ψιθύρους που μας σπρώχνουν όλο και πιο κοντά, δίχως να το γνωρίζουμε. Δεν ξέρω τι μας ώθησε στο να βρεθούμε, μα σίγουρα υπήρχε λόγος. Υπάρχει λόγος. Κι αυτός είναι εμείς. Λίγα δευτερόλεπτα πριν χαθούμε για πάντα, κάποιος ή κάτι αποφάσισε ότι τα ονόματά μας χτίστηκαν, συλλαβή προς συλλαβή, γράμμα κατά γράμμα, ώστε να στέκουν δίπλα το ένα στο άλλο. Όταν ανταλλάξαμε το πρώτο βλέμμα, η φύση γαληνευσε, αφού ήξερε, πως τα ονόματά μας πλέον εγιναν τέχνη. Εμείς δεν το ξέραμε. Ή μάλλον, εσύ. Εσύ δεν το ήξερες ακόμη. Εγώ είχα πλήρη επίγνωση από την στιγμή που αντίκρισα τον άνθρωπο που θα άλλαζε τα πάντα. Τον έρωτα της ζωής μου και το σπίτι μου. Τον άνθρωπό μου. Και αργότερα, το έμαθες και εσύ. Μπορούσες να μην το μάθεις, μπορούσα να μην στο δείξω ποτέ. Μα από όταν σε είδα, ήξερα ότι θα γίνεις τα πάντα ή ένα τίποτα για εμένα. Σε αγάπησα με όλη την σημασία της λέξης από την στιγμή που άκουσα για πρώτη φορά την φωνή σου, κι όμως, δεν στο είπα από την αρχή. Είναι δύσκολη λέξη το σαγαπώ. Μα είναι ακόμη πιο δύσκολο να πεις "σε αγαπάω". Κι έχει πράγματι μεγάλη διαφορά. Ποτέ δεν μου είπες σαγαπω. Πάντα μου έλεγες "σαγαπαω". Γι'αυτό ήξερα ότι θα γινοσουν τα πάντα για εμένα. Εσύ είσαι ο λόγος που αγαπάω. Και εγώ είμαι ο λόγος που αγαπάς. Εμείς είμαστε ο λόγος που η αγάπη αναζωπυρωνεται μέρα με την μέρα και κρατά την φλόγα της ζωντανή. Κι εμείς θα ��ίμαστε για πάντα. Γιατί το "για πάντα" υπάρχει. Κι εμείς θα το αποδείξουμε. ��ε αγαπάω.

[orgismenh]

Ο έρωτας στα 30 τ.μ. [II]

Το τελευταίο δεκάλεπτο κάθομαι ήσυχη στην γωνία του καναπέ. Η συζήτηση των διπλανών μου έχει τραβήξει κάπως την προσοχή. Κανονίζουν εκδρομή με τους φίλους τους. Ζηλεύω κάπως. Θέλουμε και εμείς να πάμε Παρνασσό με τα παιδιά αλλά δεν ξέρω τι θα κάνουμε τελικά. Για λίγο επικρατεί ένας θόρυβος, μια βουή. Η κοπέλα του ζήτησε να της φέρει μια κουβέρτα, στην αρχή αρνήθηκε χαρακτηριστικά της είπε «τράβα παρ'τη» μα της την έφερε, άκουσα ένα «πιάσε» και ένα «σ'αγαπώ». Συνέχισαν να μιλάνε για άκυρα θέματα, ώσπου του είπε ότι πεινάει λίγο και εκείνος της είπε «σου πήρα ήδη από mailo's το αγαπημένο σου γιατί το έλεγες από πριν.» Οι συζητήσεις τους συνεχίστηκαν, τα παιχνίδια με τη γάτα τους επίσης, λίγο αργότερα ακούστηκε το κουδούνι, το φαγητό είχε φτάσει και εκείνοι έκλειναν την πόρτα τους σε εμένα και όλη τους την ευτυχία σε εκείνα τα 30 τ.μ.

Θα αναρωτιέσαι τώρα γιατί αναφέρομαι ξανά στους γείτονες μου, αν έχω ζωή και γιατί ασχολούμαι τόσο με το ζευγάρι της διπλανής πόρτας. Ίσως γιατί είναι η τρανή απόδειξη ότι υπάρχει ο έρωτας εκεί έξω. Ίσως γιατί αναγνωρίζω πράγματα σε εκείνους που έχω νιώσω, έχω ζήσει κι άλλα πάλι που φοβάμαι να σκέφτομαι ότι δεν πρόκειται να ζήσω ποτέ. Δεν ξέρω γιατί είμαι τόσο περίεργη που ρομαντικοποιω τόσο τη ζωή τους. Σε εκείνους θα φαίνεται τουλάχιστον πληκτική αυτή η καθημερινότητα, το πιστεύω. Όμως εγώ μέσα σε αυτή τη ρουτίνα βρίσκω ψήγματα αγάπης και έρωτα. Τα γέλια τους, τα φιλιά τους, οι φωνές τους ακόμη κι οι οργασμός τους φανερώνουν ότι σε εκείνο τα 30τ.μ. δύο άνθρωποι ζουν το απόλυτο, το σαρωτικό, αυτό που σε καθηλώνει και σε ανυψώνει και σε καθορίζει και σε επαναπροσδιορίζει. Ζουν τον έρωτα σε απόλυτη αντιστοιχία.

Δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας μου. Πρόκειται για υπαρκτά πρόσωπα, ίσως η ιστορία αγάπης που σου περιγράφω να έχει σημεία εξιδανίκευσης μα αυτά υπάρχουν σε κάθε κείμενο μου. Ο έρωτας άλλωστε είναι εξιδανίκευση. Να τον ψάξεις, να τον βρεις, να τον ζήσεις, να τον πενθήσεις, να τον στερηθείς, να τον στερήσεις. Τον έρωτα, τον απόλυτο τον σαρωτικό, τον χαοτικό που σου διαλύει ολόκληρο τον κόσμο και τον πλάθει εκείνος όπως ορίζει. Να τον ζήσεις μα μην τον φυλακίσεις μονάχα σε 30τ.μ.