#απόφθεγμα

[axristes-styseis]

Για μερικούς ανθρώπους προσπάθησα , και φοβάμαι ότι προσπάθησα τόσο , που δεν θέλω να ξανά προσπαθήσω για κανέναν και τίποτα ξανά!

[epestrefe]

Με διπλό τοίχο...

[eustace-a-k]

Οταν η καρδιά επιθυμήσει

το σώμα θα ακολουθήσει.

[epestrefe]

Ελευθερία

[baswood]

QUOTE - "Be the change you wish to see in the world." - Mahatma Gandhi

[justforbooks]

ΟΙ ΛΙΣΤΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ανάγνωσης που κατακλύζουν τα μέσα κάθε χρόνο τέτοιον καιρό δίνουν, μεταξύ άλλων, στο υποβαθμισμένο επάγγελμα του βιβλιοκριτικού μια όψιμη επίφαση πολιτισμικής ισχύος. Το αναγνωστικό κοινό βρίσκεται με έναν πλούτο επιλογών σχετικά με το ποια βιβλία είναι πιο κατάλληλα για να εμφανιστεί μαζί τους στην παραλία. Οι εκδότες από τη μεριά τους προσβλέπουν σε μια πρόσκαιρη έστω ώθηση των πωλήσεων.

Όλοι βγαίνουν κερδισμένοι από όλη αυτή την προώθηση των νέων κυκλοφοριών. Όλοι, εκτός από την κοινή λογική. Δεδομένης της πεπερασμένης ζωής μας και εν��ς άγραφου αλλά απαράβατου λογοτεχνικού κανόνα που διατρέχει τους αιώνες, ποια λογική υπάρχει στο να διαβάσουμε κάτι καινούργιο; Περισσότεροι από 120 εκατομμύρια πρωτότυπο τίτλοι έχουν εκδοθεί από την αυγή της τυπογραφίας. Ποιες είναι οι πιθανότητες να αξίζει τον περιορισμένο μας χρόνο ένα βιβλίο που γράφτηκε το 2024;

Η ερώτηση που μου απευθύνεται πιο συχνά αφορά τα βιβλία που διαβάζω. Λοιπόν, αντί για λίστα, ιδού ένας κανόνας: αποφεύγετε τα καινούργια βιβλία. Αν ένα μυθιστόρημα έχει αξία, θα την έχει ακόμα και σε μια ή δύο δεκαετίες. Αν όχι, η επίδραση και το φίλτρο του χρόνου θα το έχει αποσύρει μέχρι τότε από την λίστα των επιλογών.

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει κάτι βιαστικό, κάτι από τον γευσιγνώστη του βασιλιά που δοκιμάζει πρώτος, σε περίπτωση που το ποτό ή το φαγητό περιέχει δηλητήριο, στον αναγνώστη που σπεύδει να «γευτεί» ένα μη δοκιμασμένο ακόμα βιβλίο. Ας αφήσουμε τους άλλους να εισπράξουν την απογοήτευση.

Το ίδιο ισχύει και για τα βιβλία που δεν ανήκουν στη μυθοπλασία. Αν το περιεχόμενο είναι εξαιρετικά επίκαιρο –κβαντική πληροφορική, λόγου χάρη, ή σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας– είναι πολύ πιθανό να γεράσει γρήγορα καθώς οι νέες, ραγδαίες εξελίξεις μπορεί σύντομα να το καταστήσουν ξεπερασμένο.

Το ερώτημα όμως δεν είναι αν κυκλοφορεί αξιόλογο νέο υλικό εκεί έξω. Φυσικά και κυκλοφορεί. Το ερώτημα είναι αν μπορεί να ξεπεράσει τα απομνημονεύματα του Σατωβριάνδου, φερ’ ειπείν, ή τη βιογραφία του Αϊνστάιν από τον Έιμπραχαμ Παΐς.

Παρότι σηκώνει κάποιες εξαιρέσεις εδώ και εκεί, η συμβουλή του Σοπενχάουερ προς το αναγνωστικό κοινό («αποφεύγετε ό,τι κάνει μεγάλη φασαρία») παραμένει σωστή. Να διαβάζεις σωστά σημαίνει να αγνοείς το τώρα. Αυτό δεν ισχύει για καμία άλλη μορφή τέχνης, διότι καμία άλλη μορφή τέχνης δεν είναι τόσο χρονοβόρα για το κοινό. Αν ένα νέο βιβλίο αποδειχθεί ότι δεν είναι παρά ένα εφήμερο κομμάτι του σύγχρονου zeitgeist, αυτές είναι επτά με δέκα χαμένες ώρες που θα μπορούσατε να ��χετε περάσει με ένα κατοχυρωμένο αριστούργημα, οποιουδήποτε λογοτεχνικού είδους.

Πέρα όμως από το «συμφέρον» του αναγνώστη, μπορεί να επικαλεστεί κανείς και μια πιο ανθρώπινη επιχειρηματολογία υπέρ της προσκόλλησης στο παρελθόν. Το διάβασμα έχει χαρακτηριστεί ως βάλσαμο για την ψυχική υγεία: επιβραδύνει το μυαλό και τη σκέψη που τρέχει ασκόπως, εξασφαλίζει στον αναγνώστη μια απόσταση ασφαλείας από τον θόρυβο του κόσμου. Αυτό όμως ισχύει, ή τουλάχιστον ισχύει περισσότερο, μόνο για ένα βιβλίο που έχει κάποιες δεκαετίες πίσω του. Όπως λέει και το γνωστό απόφθεγμα, ο αναγνώστης τελικά επιζητά «αυτό που προϋπήρχε των προβλημάτων μου και θα είναι ακόμα εκεί όταν αυτά αποσυρθούν».

Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι κανόνες. Μη διαβάζετε λιγότερες από 50 σελίδες τη φορά. Το κόστος του να τσιμπολογάτε ένα βιβλίο εδώ και εκεί είναι η απώλεια της αφηγηματικής του ολότητας. («Αν διαβάζετε μια νουβέλα σε περισσότερες από δύο εβδομάδες, απλά δεν τη διαβάζετε», έλεγε ο Φίλιπ Ροθ). Και να αποφεύγετε τα γενικόλογα ιστορικά βιβλία. Ο τελευταίος τρόπος για να μάθετε σημαντικά πράγματα για την Κίνα είναι ένα βιβλίο που έχει στον τίτλο του φαρδύ πλατύ το όνομα της χώρας.

Όπως και με τη μυθοπλασία, το οικουμενικό βρίσκεται στο συγκεκριμένο. Αλλά ο ύψιστος κανόνας είναι να προτιμάτε το παλιό. Το ζήτημα δεν είναι πώς έφτασε κάποιος που γεννήθηκε το 1564, όπως ο Σαίξπηρ, να «μιλάει» στα δισεκατομμύρια των εγγράμματων ανθρώπων που έζησαν έκτοτε, αλλά πώς μπορεί ένα νέο βιβλίο να συναγωνιστεί κάτι που έχει επιβιώσει τόσο θριαμβευτικά από το κόσκινο του χρόνου.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[mariexdiary]

Τρίτη 14/3/2023, 1:49

Μαντέψτε τι έκανα πριν ξεκινήσω το γράψιμο για το ημερολόγιό μου.. Να ψάξω ένα ωραίο απόφθεγμα που να έχει σχέση με το BDSM. Βρήκα; Όχι βέβαια. Οπότε αυτή τη στιγμή διαβάζεις ακόμα μία άσχετη εισαγωγή. Δεν φταίω εγώ, έκατσα και έψαξα και δεν βρήκα τίποτα.

Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν..

Τα BDSM party δυστυχώς σιγά-σιγά τελειώνουν και θα ξεκινήσουν πάλι τον Οκτώβριο. Ο Απρίλιος θα είναι ο τελευταίος μήνας που θα έχει party. Στεναχωριέμαι λίγο γιατί ήθελα μία φορά το μήνα να έχει. Να φοράω τα ωραία μου τα σέξι εσώρουχα και ρούχα. Να πίνω και με χορεύω σαν να μην υπάρχει αύριο. Όσο περνούν τα χρόνια καταλαβαίνω ότι είμαι ένα party girl κι ας μπαίνω στα 31. Είναι αλήθεια, στα 20 δεν πήγαινα σε πάρτι, ούτε στα 25 μου. Άλλα μυαλά τότε.

My fave Raye

Το Σάββατο λοιπόν, φόρεσα για πρώτη φορά ένα εσώρουχο από την κολεξιόν της Raye σε συνεργασία με την Dorina. Αυτά τα εσώρουχα δεν υπάρχουν στην Ελλάδα, οπότε είμαι πάρα πολύ τυχερή που έχω ένα στην κατοχή μου. Το εσώρουχο ήταν ένα ωραίο μαύρο σουτιέν με γκρι λεπτομέρειες. Φόρεσα ένα μπλουζάκι με στρασάκια και από κάτω μία στενή, μαύρη, δερμάτινη φούστα. Επειδή ήξερα ότι θα χορέψω αντί για τακούνια, έβαλα χαμηλά μποτάκια. Με έβλεπα στον καθρέφτη πριν ��ύγω και έλεγα «φτου σου κούκλα μου!»

Καλωσόρισες στην κόλαση!

Πήρα ταξί και έφτασα στον προορισμό. Με καλωσόρισαν και μπήκα στο πρώτο όροφο και το πρώτο άτομο που βρήκα ήταν η αγαπημένη μου Dancing queen. Ήταν host αυτή τη φορά και εγώ καθόμουν δίπλα τ��ς και τη βοηθούσα με ψιλ��πράγματα. Κάποια στιγμή με έβαλαν υπεύθυνη για την είσοδο για το κόκκινο δωμάτιο του πόνου. Δεν έπρεπε να αφήνω κανένα άτομο να ανέβει στον δεύτερο όροφο. Αργότερα ξεκίνησαν τα show. Πρώτο ήταν ένα show με shubari που το' χω βαρεθεί. Αργότερα μία Αφέντρα με τρεις υποτακτικούς της. Δύο άντρες και μία γυναίκα. Δεν μπορούσα να δω καλά και το μόνο που αντίκρισα ήταν δυνατό spanking με μαστίγιο. Τελευταίο show ήταν δύο κορίτσια που το ένα χτυπούσε με μαστίγιο το άλλο και παιχνίδι με κεριά. Όταν τελείωσαν και τα τρία, είδα πως ο περισσότερος κόσμος έφευγε.

Τελικά στους δύο, τρίτος χωρεί;

Όταν λοιπόν στο χώρο μείναμε γύρω στα 30 άτομα, βάλαμε dance μουσική. Οπότε και εγώ σηκώθηκα και χόρεψα μέχρι τελικής πτώσεως. Όλοι χόρευαν κάτω από τη σκηνή. Τους αιφνιδίασα όλους όταν ανέβηκα πάνω και έκανα τα δικά μου. Τους κάλεσα να έρθουν πάνω. Χορέψαμε και χτυπιόμασταν σαν μικρά παιδιά. Δύο αγόρια με χόρευαν πάνω στη σκηνή και μου άρεσε πολύ όλο αυτό που γινόταν. Στον έναν να του τραγουδώ το τραγούδι που παίζει δυνατά, και στον άλλον να του κωλοτρίβομαι και να βάζει απειλητικά το χέρι εκεί.

The Paddle Time.

Ένα αγόρι που έχω γνωρίσει εκεί είχε ένα μικρό paddle μαζί του. Το πήρα, κατέβηκα από τη σκηνή και έκανα τον γύρο χτυπώντας τον καθένα στα οπίσθια του. Γενικά δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό, αλλά μπορώ να δικαιολογήσω τον εαυτό μου γιατί ήμουν στο πέμπτο ποτό (και μου έκανε εντύπωση ότι δεν με πείραξε). Κάποια στιγμή, η Dancing queen χτύπησε με το paddle το αγόρι που μου το έδωσε. Τον χτυπούσε δυνατά στα οπίσθια. Πήγα από πίσω και τον χτύπησα και εγώ με το χέρι μου. Ακούστηκε σε όλον τον όροφο το ουρλιαχτό του. Δεν ήξερα ότι έχω τόση δύναμη στα χέρια. Εγώ γελούσα σαν χαζή, αλλά μου άρεσε. (Βλέπεις πως με κάνει το ποτό ε;) Όταν κατέβηκε, με πήρε από τα χέρια και με έστησε σε μία ξύλινη κατασκευή που την άνοιγες και έβαζες δεξιά και αριστερά τα χέρια και στη μέση το κεφάλι και την έκλεινες. Δεν μου το κλείδωσε για να είμαι ασφαλής.

Σήκωσα τη φούστα μου και ξεκίνησε το spanking με το paddle. Με χτύπησε αρκετές φορές. Δεν έβγαλα κιχ. Δεν ακουγόταν καθόλου, απλά το απολάμβανα. Μερικά λεπτά αργότερα, είπα δυνατά τη λέξη ''κόκκινο'' που ��ημαίνει ότι το παιχνίδι σταματά τελείως. Στη συνέχεια ένας άλλος άντρας με κοίταξε, του έδωσα το paddle και τον ρώτησα, «Θέλεις να μου ρίξεις και εσύ μερικές;». «Ήσουν πολύ κακό κορίτσι!», μου είπε. Και πήρα θέση για δεύτερο γύρο. Και να χτυπά, να χτυπά και όλο πιο δυνατά. Εγώ προσπαθούσα να συγκρατηθώ, αλλά δεν.. Δεν με κρατούσαν τα πόδια μου, οπότε του είπα και εκείνου τη λέξη «κόκκινο» μετά από λίγα λεπτά.

Τι ωραία που είναι την Κυριακή..

Σηκώθηκα έφτιαξα τη φούστα μου, ήπια στις τελευταίες γουλιές από το τζιν λεμόνι μου και πήρα το δρόμο για την επιστροφή. Μία παρέα με κάλεσε σε άλλο ένα party την επόμενη μέρα, όμως δεν μπορούσα να πάω γιατί το Σάββατο είχα γίνει κουρούμπελο και το πρωινό της Κυριακής με βρήκε με πονοκέφαλο.

[xionisgr]

ISBN: 978-960-04-3633-4 Συγγραφέας: Νίκος Δ. Πλατής Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 717 Ημερομηνία Έκδοσης: 2009-10-01 Διαστάσεις: 22x15 Εξώφυλλο: Σκληρό εξώφυλλο

[kwstasattgr]

ISBN: 978-960-04-3633-4 Συγγραφέας: Νίκος Δ. Πλατής Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 717 Ημερομηνία Έκδοσης: 2009-10-01 Διαστάσεις: 22x15 Εξώφυλλο: Σκληρό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-04-3633-4 Συγγραφέας: Νίκος Δ. Πλατής Εκδότης: Κέδρος Σελίδες: 717 Ημερομηνία Έκδοσης: 2009-10-01 Διαστάσεις: 22x15 Εξώφυλλο: Σκληρό εξώφυλλο

[axristes-styseis]

Just making her coffee and sitting on the couch with her would definitely make me feel better

[epestrefe]

Μενέλαος Λουντέμης

[romios-gr]

Έγιναν οι ζωές μας εμμονικές και φταίμε εμείς γι’ αυτό. Με ένα “hi” φλερτάρουμε, με ένα κλεμμένο απόφθεγμα αγαπάμε και με ένα διαβάστηκε που δεν απαντήθηκε ποτέ ξε-φλερτάρουμε και ξε-αγαπάμε, αγενέστατοι, εγωιστές και κομπλεξικο��. «Το είδα και έκανα τρεις ώρες να απαντήσω για να μάθει», και τι ακριβώς την έμαθες ρε φίλε; Να χάσει την πίστη της στον έρωτα και στην τελική στους ανθρ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/chasame-ta-kotsia-mas-kai-kryvomaste-piso-apo-othones-eimaste-axioi-tis-moiras-mas/

[stmol]

Σε μια γραφή της Υπερβατικής Σοφίας βρίσκουμε το ακόλουθο βαθύ απόφθεγμα του Βούδα: Στο πνεύμα, το πνεύμα δεν θα βρεθεί· η φύση του πνεύματος είναι καθαρό φως. | Δαλάι Λάμα

photo by DesPin Αξιοσημείωτα από το βιβλίο “Ο δρόμος για μια ζωή γεμάτη Νόημα” του Δαλάι Λάμα – Είναι προτιμότερο να συζητάει κανείς τέτοια πράγματα που μας συμβαίνουν μόνο μια φορά. Ενώ τα αρνητικά συναισθήματα που ανήκουν στην άλλη κατηγορία -όπως η λαγνεία, το μίσος, η εχθρότητα, η ζήλια και η αντιπαλότητα- δεν πρέπει να τα συζητάμε με τρίτους. Γιατί, σε αυτή την περίπτωση, συμβαίνει να…

[eclecticstarlightblogger]

Όποιος δεν ζει με το δάκτυλο στη σκανδάλη δίπλα στον Τούρκο, πεθαίνει

Τελικά μίλησε ο Γεραπετρίτης με «απόφθεγμα» και τι είπε; «Δεν θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν με το δάχτυλο στην σκανδάλη». Λες και ξέρει κανέναν που να το θέλει! Για να το λέει όμως κάτι θα ξέρει που ο λαός αγνοεί, αλλά δεν είπε τι. Τώρα ποια άραγε να είναι αυτά τα Σιβυλλικά, και πως […] Όποιος δεν ζει με το δάκτυλο στη σκανδάλη δίπλα στον Τούρκο, πεθαίνει – olympia source…

[thoughtfullyblogger]

Όποιος δεν ζει με το δάκτυλο στη σκανδάλη δίπλα στον Τούρκο, πεθαίνει

Τελικά μίλησε ο Γεραπετρίτης με «απόφθεγμα» και τι είπε; «Δεν θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν με το δάχτυλο στην σκανδάλη». Λες και ξέρει κανέναν που να το θέλει! Για να το λέει όμως κάτι θα ξέρει που ο λαός αγνοεί, αλλά δεν είπε τι. Τώρα ποια άραγε να είναι αυτά τα Σιβυλλικά, και πως […] Όποιος δεν ζει με το δάκτυλο στη σκανδάλη δίπλα στον Τούρκο, πεθαίνει – olympia source…