#αμερικανικό
Explore tagged Tumblr posts
Text
Αν οι Χούθι χρησιμοποιήσουν υπερηχητικούς πυραύλους θα μπορούν να βυθίσουν ολόκληρο τον αμερικανικό στόλο με μιας Το Ιράν φέρεται εν μέσω της διαρκώς κλιμακούμενης κρίσης στη Μέση Ανατολή και μόλις δύο ημέρες μετά την 2η μέσα σε πέντε μήνες επίθεση κατά του Ισραήλ να μεσολαβεί προκειμένου να ενισχύσει όλους τους εταίρους του στην ευρύτερη περιοχή. Σύμφωνα με ανώτατη στρατιωτική πηγή Τεχερ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/an-oi-choythi-chrisimopoiisoyn-yperichitikoys-pyrayloys-tha-mporoyn-na-vythisoyn-olokliro-ton-amerikaniko-stolo-me-mias/
#Εκλεκτά#Επίκαιρα#αμερικανικό#αν#βυθίσουν#θα#με#μιας#μπορούν#να#Οι#ολόκληρο#πυραύλους#στόλο#τον#υπερηχητικούς#Χούθι#χρησιμοποιήσουν
0 notes
Text
Όταν πιάνεις τον κύριο συμβολισμό του Milky Way στο τελευταίο επεισόδιο 🤯
#νταξει καλο ηταν#πολυ euphoria θυμιζε και ειχε ξεκάθαρα Αθηναϊκό γραψιμο- οι χαρακτήρες δεν πηγαν Θεσσαλονίκη - και Αμερικανικό - οι χαρακτήρες ηθελαν να-#να φύγουν πάση θυσία από το χωριο τους#αλλα κατά τ αλλα εντάξει μια χαρα!#greekposting
2 notes
·
View notes
Text
Οι επενδυτικές ευκαιρίες στον τομέα του τουρισμού σε ημερίδα που διοργάνωσε το Ελληνο-Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο
Σε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης, με θέμα «U.S. Investment in the Greek Tourism and Real Estate Development Industries», που διοργάνωσε το Ελληνο-Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο, στο ξενοδοχείο Athens King George, παρευρέθηκε η Γενική Γραμματέας Τουριστικής Πολιτικής και Ανάπτυξης του Υπουργείου Τουρισμού, Βάσια Κουτσούκου, εκπροσωπώντας το Υπουργείο Τουρισμού. Η κα Κουτσούκου ανέλυσε όλες τις…
0 notes
Text
«Αβεσσαλώμ! Αβεσσαλώμ!»
Το αριστούργημα του Γουίλιαμ Φώκνερ, ένα από τα σπουδαιότερα βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Στην κατάλευκη κάψα του μεσημεριού στον αμερικανικό Νότο έχουν στηθεί αμέτρητες ιστορίες, αλλά καμία δεν κατάφερε να γίνει σημείο αναφοράς, όπως αυτές των οικογενειών που έζησαν και αλληλοεξοντώθηκαν στη μυθική Γιοκναπατόφα του Γουίλιαμ Φώκνερ.
Στο μυθιστορηματικό αυτό μέρος, όπου πραγματικά συμβάντα μπλέκονται με μυθικά πρόσωπα και πράγματα με τρόπο αντίστοιχο των δικών μας μύθων των Ατρειδών, γεννήθηκαν τα μεγάλα έπη του σπουδαίου νομπελίστα, με πρωταρχικό εκείνο της οικογένειας Σάτπεν που περιγράφεται στο Αβεσσαλώμ! Αβεσσαλώμ! ‒ ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από τη γνωστή ιστορία της Βίβλου.
Ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που δεν αποτελεί τυχαία τον νέο, μεγάλο κλασικό τόμο της σειράς Οrbis Literae των εκδόσεων Gutenberg, σε μετάφραση που, αν μη τι άλλο, συνιστά γλωσσικό και λογοτεχνικό επίτευγμα. Η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου όχι μόνο απέδωσε άρτια την πολύπτυχη φωκνερική αφήγηση αλλά αφουγκράστηκε τον ρυθμό, ξαναζωντάνεψε τις μυθικές αλληγορίες, ανίχνευσε τις λειτουργικές αντιθέσεις και τους έδωσε πνοή. Εν ολίγοις, ξανάφτιαξε στα ελληνικά έναν κόσμο τόσο ζωντανό όσο και παντοτινό, γι’ αυτό και απόλυτα μοντέρνο, τον κόσμο του συγγραφέα.
Αν η σαγήνη της παραβίασης έχει αρ��αίες καταβολές και φωλιάζει στα μεγάλα αλληγορικά αφηγήματα της Βίβλου και της αρχαίας τραγωδίας, στη φωκνερική αφήγηση δεν έχει να κάνει μόνο με τον πυρήνα της τραγικής οικογενειακής ιστορίας αλλά και με την ίδια τη γλώσσα. Εν προκειμένω, είναι σαφές πως ο πιο πετυχημένος πειραματισμός αναδύεται μέσα από την εξιστόρηση μιας αρχετυπικής ιστορίας.
Αντίστοιχα, πάλι, με τα ομηρικά έπη, τα τραγικά γεγονότα του πολέμου, τα μεγάλα κατορθώματα και οι νίκες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα όταν τα πρόσωπα και τα πάθη παίρνουν κεφάλι. Ο πόλεμος στην Τροία ξεκίνησε εξαιτίας της Ωραίας Ελένης και ο Φώκνερ, που γνωρίζει πόσο κοντά στον Σάτπεν είναι ο Αγαμέμνων, συνδέει τη μυθική αλληγορία με την πραγματικότητα της οικογενειακής συμφοράς. Τα προσωπικά πάθη είναι που δεν αφήνουν τους ήρωες αλώβητους από τη μοίρα και όχι τόσο ο πόλεμος. Η παντοτινή σύγκρουση των φύλων, οι σαρκικές και εσωτερικές συγκρούσεις, οι ορμέμφυτες ροπές για την αλήθεια του άνδρα, της γυναίκας, του παιδιού, του αδελφού και της αδελφής, όλα δοσμένα με φόντο το απόκοσμο περιβάλλον ενός σύμπαντος που φτάνει να μοιάζει σχεδόν μακάβριο και μαγικό. Η μυρωδιά της γλυσίνας, του πούρου και οι πυγολαμπίδες είναι το κεντρικό λάιτ μοτίφ που διαπερνά την αφήγηση και χαρακτηρίζει ολόκληρο τον αμερικανικό Νότο.
Όλα ξεκινούν όταν ο άγρια επιβλητικός Τόμας Σάτπεν καταφθάνει το 1833 με το ερυθρόφαιο άλογό του και τη συνοδεία ενός αρχιτέκτονα και των «άγριων», όπως περιγράφονται, νέγρων του στην πολίχνη Τζέφερσον της μυθικής Γιοκναπατόφα με σκοπό να υφαρπάξει μια μεγάλη έκταση από έναν Ινδιάνο. Παρότι κανείς δεν ξέρει την καταγωγή του και όλοι αρχικά εναντιώνονται στον νεοφερμένο που κάνει άνω κάτω τους μετριοπαθείς ντόπιους, σταδιακά εντυπωσιάζονται από την κυριαρχική προσωπικότητα του συνταγματάρχη που πήρε τη θέση του Σαρτόρις στον πόλεμο (γνωστού από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Φώκνερ), την ανείπωτη δύναμή του να διεκδικεί με σθένος ό,τι δεν του ανήκει, ακόμα και από την αποφασιστικότητα με την οποία κάποια στιγμή εισβάλλει στην εκκλησία του φτωχού προτεστάντη ιερέα Κόλντφιλντ με σκοπό να ζητήσει σε γάμο την κόρη του Έλεν.
Φαινομενικά πλούσιος, αλλά με αμφίβολους τρόπους, ο Σάτπεν εξοπλίζει το «Κατοστάρι του Σάτπεν», όπως είναι γνωστό το όνομα της βίλας μέσα στη μεγάλη φυτεία, με πολυελαίους, κρύσταλλα, ταπετσαρίες και καρέκλες Wedgwood ‒ ένα παράδοξα αριστοκρατικό περιβάλλον για το αιματηρό σκηνικό που θα ακολουθήσει. Η εξωπραγματική άνοδος είναι φυσικό να προμηνύει μια αντίστοιχα εντυπωσιακή πτώση, αφού το σπίτι «έμοιαζε σαν να προοριζόταν για κάτι περισσότερο, για έναν όλεθρο πιο βαθύ από την ερείπωση, σαν να έστεκε σε σιδηρά αντιπαράθεση με τη σιδηρά φωτιά», αλλά μέχρι τότε η σύζυγος Έλεν μπορούσε να χαίρεται έναν φαινομενικά άνετο βίο, αλλάζοντας τρόπο ζωής και κάνοντας ακόμα πιο έντονη την αντίθεσή της με την πουριτανή, συντηρητική αδελφή της Ρόζα. Γεννάει δυο παιδιά, την ονειροπόλα Τζούντιθ και τον δυναμικό Χένρι, ο οποίος αποφασίζει μάλιστα να σπουδάσει Νομική, επιβεβαιώνοντας τις υψηλές φιλοδοξίες της οικογένειας.
Εκεί γνωρίζει και εντυπωσιάζεται από την επιβλητική αβρότητα και τους αριστοκρατικούς του τρόπους του Τσαρλς Μπον καθώς και από την άνεση με την οποία αυτός ο «Λοθάριος», όπως περιπαικτικά τον αποκαλούν, γοητεύει τα κορίτσια, μεταξύ άλλων και την αδελφή του Τζούντιθ, την οποία κάποια στιγμή ζητάει σε αρραβώνα. Τα σχέδια του επικείμενου γάμου, ωστόσο, χαλάνε όταν οι δύο φίλοι αποσύρονται στον Πόλεμο με τους Γιάνκηδες, διάστημα αρκετό για να φέρει στο φως, μετά από μυστήριες απουσίες και εξαφανίσεις, οδυνηρά μυστικά: ο Μπον είναι ετεροθαλής αδελφός της Τζούντιθ και του Χένρι, γόνος του γάμου του Σάτπεν με μια νέγρα στη Νέα Ορλεάνη, από την οποία έχει και μια κόρη με το προφητικό όνομα Κλάιτι-Κλυταιμνήστρα. Και όπως θα φανεί εκ των υστέρων, δεν είναι ο μόνος που θα πληρώσει για τις αμαρτωλές επιλογές του.
Όλα δείχνουν πως ο φαύλος κύκλος της αιμομιξίας, αυτή η σαγηνευτική επιτάχυνση του κακού μέσα από τους οικογενειακούς κύκλους, αν υποβοηθηθεί, σημαίνει και έλευση του τραγικού τέλους που ξεπερνά ακόμα και τις περγαμηνές του εκάστοτε χαρακτήρα. Εξού και ότι ο σχετικά άβουλος και ουδέτερος Χένρι είναι αυτός που θα υψώσει τελικά το όπλο, μια παραμονή Χριστουγέννων, ενάντια στον καλό του φίλο και παρ’ ολίγον γαμπρό του, τερματίζοντας όνειρα, ψευδαισθήσεις και επικαλύψεις ενός παρελθόντος που θα προβάλλει πάντοτε πιο καίριο από οποιοδήποτε παρόν.
Άλλωστε, αυτός ο φόνος θα είναι απλώς η αρχή και όχι το τέλος του δεύτερου κύκλου των τραγικών εξελίξεων, που θα μετατρέψει το «Κατοστάρι του Σάτπεν» σε μια ευφάνταστη Νέκυια, όπου πλέον θα μένουν η Τζούντιθ, η Ρόζα, η Κλάιτι, ο βοηθός Τζόουνς και, φυσικά, ο πατριάρχης Σάτπεν σαν ζωντανοί νεκροί που περιμένουν κάθε μέλος τους να φαγωθεί από την ίδια τη μοίρα.
Κοιτώντας με θράσος κατάματα τον Πρωτεργάτη Θεό, όπως ο Φάουστ που έχει χαρίσει προ πολλού την ψυχή του στον Διάβολο, ο Σάτπεν επιμένει, αν και αποσυρμένος από τα εγκόσμια, αλκοολικός και με σαλεμένη όψη, να σπέρνει τον καρπό του σε απαγορευμένα εδάφη, εν προκειμένω στη δεκαπεντάχρονη εγγονή του λευκού επιστάτη του, προκαλώντας την ίδια του την τραγική κατάληξη και μοίρα.
Αλλά ποιος είναι πραγματικά ο μυστηριώδης συνταγματάρχης; Είναι ο δαίμονας, όπως λέει η Ρόζα Κόλντφιλντ, η οποία, μέσα από μια παρατεταμένη και παραληρηματική εξιστόρηση, φτάνει να εξομολογηθεί ότι, μετά τον θάνατο της αδελφής της, δεν δίστασε να την εξαπατήσει ζητώντας τη σε γάμο.
Άσχετα από την απάντηση, αυτό που εντυπωσιάζει είναι πως μέσα από τα λόγια της ανέκαθεν αποστασιοποιημένης από τις σωματικές απολαύσεις γραίας ο Φώκνερ αποθεώνει όλες τις εξάρσεις της σάρκας, η οποία σαρώνει τις προτεσταντικές επιταγές της λογικής, ορίζει την αίσθηση, την όραση, την όσφρηση και τους μυς που πάλλονται και καθορίζει την ίδια τη μνήμη, αφού είναι «ωραιότερη απ’ όλα, μακράν καλύτερη απ’ αυτά, η πραγματική ζώσα σάρκα που ονειρεύεται». Η αισθαντική αυτή γλώσσα, που διαπερνά το ασυνείδητο και καλουπώνει την επιθυμία της Ρόζας, ακόμα και στο μένος των αισθημάτων που αναδεικνύει, μοιάζει κυριολεκτικά να έχει κόκαλα και αίμα και να αφουγκράζεται τους παλμούς παλαιότερων αφηγήσεων του Νότου, δίνοντας τους ξανά το φιλί της ζωής.
Και δεν είναι μόνο η αφήγηση της Ρόζας αλλά και του πατέρα του Κουεντίν, ο οποίος είχε γνωρίσει από κοντά τον Σάτπεν και έχει γι’ αυτόν μια διαφορετική εικόνα απ’ ό,τι η Ρόζα, ενώ αντίστοιχα ορμητικός και ειλικρινής είναι και ο λόγος του αφηγητή Κουεντίν, ο οποίος συναντάει τη Ρόζα πολλά χρόνια μετά τα τραγικά συμβάντα ‒ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζει‒ και αφηγείται με τη σειρά του την ιστορία στον Καναδό φίλο του, Σριβ.
Πολλαπλές, λοιπόν, οι οπτικές, όσες και οι αφηγήσεις σε έναν πολυφωνικό κόσμο που αφήνει ανοιχτά τα ενδεχόμενα της ερμηνείας, αλλά όχι την κατάληξη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ασθματικός λόγος του ��ώκνερ, που καταργεί τα σημεία στίξης και της τελείας, απηχεί ακέραια τις προφορικές ιστορίες των Νότιων προγόνων του και αποκτά τη δύναμη που είχαν τα αρχαία έπη καθώς μεταφέρονταν από στόμα σε στόμα και μιλούσαν κατευθείαν στην καρδιά. Ο αυθορμητισμός που χαρακτηρίζει την αφήγηση μέσα από αυτό το καινοφανές stream of consciousness (αυτόματη γραφή) διατηρεί ακέραια την αυθάδεια της προφορικότητας, χωρίς όμως να κάνει σκόντο στις υψηλές προδιαγραφές μιας άκρως απαιτητικής λογοτεχνίας με πανέμορφες μπαρόκ περιγραφές, παρομοιώσεις που κλείνουν τιμητικά το μάτι στις μακροσκελείς αναφορές του Ομήρου, την αποθέωση των επιθέτων που στολίζουν ακόμα και το πιο απομαγευμένο τοπίο και μια γοητευτικά ανοικονόμητη αφηγηματική διαστροφή που μοιάζει πολύ με αυτήν του Τζόις.
Πρόκειται για ένα σπάνιο κατόρθωμα που δικαιώνει όχι μόνο την ένταξη του Αβεσσαλώμ! Αβεσσαλώμ! στα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας αλλά εξηγεί και τη δική μας διαρκή επιστροφή σε αυτό ως μόνιμο καταφύγιο σπάνιας λογοτεχνικής αξίας και ομορφιάς.
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
6 notes
·
View notes
Text
youtube
Όχι πραγματικά… ακούστε τι λέει. Που ανάθεμα αν έχω ακούσει άλλο μουσικό / διάσημο τα τελευταία είκοσι χρόνια να αναλύει αυτό το σημαντικότατο ζήτημα.
Κι όμως, κανένα άλλο άχυρο ή τέλος πάντων λιγότερο συνειδητοποιημένο άτομο που έχουμε στείλει δεν έχει δεχτεί τόσες επιθέσεις από την Ελληνική κοινωνία. Και από ποιους;;; Από ποιους;;;;;;;;;;;;
Από τους φερόμενους ως «πατριώτες». Αυτή είναι μια απτή απόδειξη ότι η αγάπη ενός για τον τόπο του και την εκτίμηση στην κουλτούρα του ουδεμία σχέση έχει με τον εθνικισμό και τον κακώς εννοούμενο πατριωτισμό.
Δεν είναι σωστό να φοβάται κάποιος να εξερευνήσει ή και να αγαπήσει τα στοιχεία του τόπου και της χώρας του από ανησυχία μην θεωρηθεί εθνικιστής, διότι ο εθνικιστής δεν καθορίζεται τόσο από την αγάπη και τη γνώση για τη χώρα του, αλλά από το μίσος, την άγνοια και την περιφρόνησή του για τις υπόλοιπες.
Η Σάττι λοιπόν γνωρίζει περισσότερα για τη χώρα αυτή από τους «πατριώτες» Έλληνες που τη βρίζουν, την χαρακτηρίζουν αλλοδαπή θεωρώντας ότι αυτό είναι κάτι μειωτικό και φυσικά αγνοώντας ότι ούτε εκ των πραγμάτων είναι αλλοδαπή.
Οι Έλληνες εθνικιστές ή πατριώτες που ξερνάνε φωτιές εξαιτίας του τραγουδιού της Σάττι αλλά και γενικότερα ΠΟΛΛΟΙ από τους εθνικιστές πρέπει να καταλάβετε ότι σε μεγάλο βαθμό:
Δεν γνωρίζουν ελληνική ιστορία παρά λίγα, επιλεκτικά σημεία (Μέγας Αλέξανδρος, Σωκράτης, Παλαιολόγος, Κολοκοτρώνης και κλείσαμε. Και πολλά λέω ίσως)
Δεν κατανοούν τι συνιστά Ελληνικό πολιτισμό και τι όχι.
Δεν φέρονται με τρόπο που να τιμά την παιδεία που ισχυρίζονται ότι έχουν. (Δηλαδή δε μπορείς να κατηγορείς την Σάττι ότι μας δείχνει απολίτιστους και εσύ να βρίζεις, να καταριέσαι και να παρακαλάς ξένους να μην την στηρίξουν.)
Μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι το ανάγω σε ζήτημα με μεγαλύτερες διαστάσεις από ό,τι πραγματικά έχει αλλά δεν είναι έτσι. Είναι όντως τρελό αλλά η φετινή συμμετοχή στην Eurovision απογύμνωσε μπροστά μας ένα κοινωνικό φαινόμενο, που εγώ τουλάχιστον δεν είχα κατανοήσει τον βαθμό της σοβαρότητάς του. Οι εφημερίδες ήδη το αναλύουν. Μέχρι και αμερικανικό βίντεο, εξαιρετικά διορατικό, ανέβηκε στο YouTube αναλύοντας τις αντιδράσεις κατά της Σάττι (με άλλα λόγια οι «πατριώτες» μας έκαναν ρεζίλι διεθνώς).
Μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση που έκανα είναι ότι πολλοί από τους πιο φανατικούς πολέμιους του τραγουδιού και του βίντεο είναι Έλληνες ομογενείς ή Έλληνες που μετανάστευσαν στην Δύση πρόσφατα. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι σημαίνει αυτό, αλλά υποψιάζομαι ότι σχετίζεται με το αίσθημα κατωτερότητας απέναντι στους δυτικ��ύς που κουβαλούν αυτοί οι ψευτοπερήφανοι Έλληνες.
Ας τονίσω άλλη μια φορά ότι κανείς δε λέει ότι πρέπει να σου αρέσει το τραγούδι ή το βίντεο ή να συμφωνείς απόλυτα με την οπτική τη�� Σάττι. Άλλο αυτό όμως και άλλο να την καταριέσαι, να την ανακηρύσσεις εχθρό του έθνους και να αυτομαστιγώνεσαι στους ξένους επειδή η Ελλάδα την επέλεξε να μας εκπροσωπήσει. Καταλαβαίνετε ασφαλώς ότι υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο.
Θα προσθέσω κάτι ακόμα εδώ, που θα φανεί άσχετο, αλλά δεν είναι. Όλοι ξέρετε αυτά τα βίντεο που κάθε χρόνο ρωτάνε τους νέους τι γιορτάζουμε στις εθνικές εορτές. Δείτε όμως τώρα αυτό, με μεσήλικες. Εάν αντέξετε βέβαια.
youtube
Αυτά λοιπόν. Και επαναλαμβάνω για να γίνει εντελώς κατανοητό: δεν έχει να κάνει με μια ηθική υποχρέωση να είσαι παντογνώστης πάνω στην ελληνική ιστορία ή κουλτούρα ούτε απαραίτητα να την αγαπάς τόσο. Δεν λέω αυτό. ΑΝ ΟΜΩΣ βλέπεις ότι πολλοί που ζουν σε αυτήν την χώρα 50-60 χρόνια και δηλώνουν πατριώτες / παλαιών αρχών / δεξιών πεποιθήσεων σε αυτόν τον μισό αιώνα που ζουν εδώ δεν κατάφεραν να καταλάβουν τι γιορτάζεται ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ…
ε αυτό κάτι λέει. Για το ποιοι είμαστε σαν κοινωνία, σαν πολιτικά όντα, τι επιτυγχάνεται από το ελληνικό σχολείο, ποιο είναι το γνωστικό επίπεδο, τι αγωγή λαμβάνουμε από το σπίτι, γιατί η Ελλάδα δεν θα ορθοποδήσει σύντομα. Και γιατί επιλέξαμε να δούμε την Σάττι σαν εχθρό, για παράδειγμα. Λέει πολλά.
#Youtube#greece#ελληνικό ποστ#γρεεκ ποστ#opinion#γνώμη#coals of Greece#Marina Satti#rant#Greek facts
14 notes
·
View notes
Text
Η Olivia Casta, γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1997. Είναι ένα αμερικανικό μοντέλο ισπανικής καταγωγής. Διασημότητα Instagram, προσωπικότητα στα social media. ♌
#love #beauty #music #video
#image #pic #funny #happy
#artistc #photo #fun #art
10 notes
·
View notes
Text
"Ζούσες μέσα σ’ έναν ονειρόκοσμο Νίο. Όλη σου η ζωή ξοδεύτηκε στον Χάρτη και όχι στον αληθινό τόπο".
(THE MATRIX)
Αν ανήκετε σ’ αυτούς που πιστεύουν πως υπάρχει “κάτι το στραβό” σ’ αυτόν τον κόσμο, “κάτι το ψεύτικο” και το αφύσικο, μην ανησυχείτε, δεν είστε οι μόνοι. Από τους αρχαίους Γνωστικούς που πίστευαν πως αυτός ο κόσμος είναι μια “μαύρη σιδερένια φυλακή” για εκπεσόντες αγγέλους ως τους σημερινούς οπαδούς του Matrix, η ιδέα ότι ο κόσμος μας είναι μια ψευδαίσθηση, μια προσομοίωση, είναι μια συνηθισμένη υπόθεση στην περιπέτεια της ανθρώπινης σκέψης. Τώρα έρχεται μια έκθεση της Bank of America, στην οποία ανήκει και η Merril Lynch, που υποστηρίζει πως υπάρχει 50% πιθανότητα να ζούμε σε μια προσομοίωση της πραγματικότητας τύπου Matrix (Matrix-style virtual reality) και να μην το γνωρίζουμε! Έπειτα από την απ��στευτη έκθεση της Merril Lynch με βάση την οποία υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ζούμε σε Matrix ήρθε και το BBC το οποίο σε εκτεταμένο δημοσίευμα του με τίτλο “Μπορεί να Ζούμε μέσα σ’ ένα Κομπιούτερ”, βασισμένο σε δηλώσεις και υποθέσεις Φυσικών, επανέφερε ξανά το θέμα στην επικαιρότητα.
Σύμφωνα μ’ αυτή την υπόθεση όλοι μας μπορεί να είμαστε εν αγνοία μας “ηθοποιοί” σε μια προσομοιωτική παράσταση στην οποία δεν έχουμε επιλέξει καν τους ρόλους μας. Όσο κι αν αυτό ακούγεται εξωπραγματικό για να το συλλάβουμε ακόμη και ως ιδέα έχει πλέον επιστημονικές βάσεις, χάρη στις νέες θεωρίες της Κβαντικής Φυσικής, που ουσιαστικά γκρέμισε τη Νευτώνεια Φυσική κι άνοιξε το δρόμο στην αναμάγευση του κόσμου μας. Στη συγκεκριμένη έκθεση της Merril Lynch ο αναλυτής που τη συνέταξε ανέφερε πως “πολλοί επιστήμονες, φιλόσοφοι και ηγέτες του κόσμου των επιχειρήσεων πιστεύουν ότι υπάρχουν 20-50% πιθανότητες οι άνθρωποι να ζουν ήδη σε έναν εικονικό κόσμο προσομοίωσης, που ελέγχεται από υπολογιστές”.
Η έκθεση παρέθετε μάλιστα σχετικές δηλώσεις τόσο από τον Έλον Μασκ, γενικό διευθυντή και επικεφαλής τεχνολογίας για τις εταιρείες Tesla Motors και SpaceX, όσο και από τον καθηγητή Φιλοσοφίας της Οξφόρδης, Νικ Μπόστρομ. Μάλιστα στις αρχές του 2016 ερευνητές συγκεντρώθηκαν στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας για να συζητήσουν αυτή τη θεωρία. “Είναι γεγονός ότι πλησιάζουμε τεχνολογικά πλέον στη δημιουργία φωτορεαλιστικών 3D προσομοιώσεων, στις οποίες θα μπορούν να συμμετέχουν ταυτόχρονα εκατομμύρια άνθρωποι. Δεν αποκλείεται λοιπόν, δεδομένης της προόδου στην Τεχνητή Νοημοσύνη (Α.Ι), στην εικονική πραγματικότητα, αλλά και της ισχύος των υπολογιστών, τα μέλη των μελλοντικών πολιτισμών να αποφασίσουν κάποτε να δημιουργήσουν μια προσομοίωση του κόσμου των προγόνων τους. Αν αποκλείσουμε την πιθανότητα να ζούμε ήδη μια προσομοίωση, τότε αποκλείουμε το ενδεχόμενο οι απόγονοί μας να δημιουργήσουν ποτέ τέτοια σύμπαντα εικονικής πραγματικότητας, κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε”, ανέφερε η έκθεση. Στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι ακόμα κι αν ζούμε σε μια τέτοια προσομοίωση, δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ.
Ο γενικός διευθυντής της Tesla Motors και οραματιστής επιχειρηματίας Έλον Μασκ, που ανάμεσα στ’ άλλα φιλοδοξεί να προσφέρει φθηνά διαστημικά ταξίδια μέσω της SpaceX, και να προωθήσει τον αποικισμό του Άρη, υποστήριξε σε συνέντευξη του πως θεωρεί πολύ πιθανόν ο μελλοντικός πολιτισμός που θα δημιουργήσουν οι απόγονοί μας έπειτα από 10.000 χρόνια να χειρίζονται εύκολα ζητήματα όπως ταξίδια στο χρόνο, τηλεμεταφορά, αναγέννηση νεκρών και δημιουργία τεχνητών συμπάντων προσομοίωσης (εικονικής πραγματικότητας), χωρίς να αποκλείει το ενδεχόμενο να ζούμε ήδη σ’ ένα από αυτά.
Με βάση όλα αυτά ο αρθρογράφος Philip Ball του BBC αναρωτιέται: “Πολλοί Φυσικοί και Κοσμολόγοι είναι τώρα άνετοι με την ιδέα ότι όλοι ζούμε μέσα σε μια προσομοίωση ενός γιγάντιου υπολογιστή και βιώνουμε ένα εικονικό κόσμο Matrix-style που από ελλειπή αντίληψη θεωρούμε πραγματικό. Τα ένστικτά μας αντιδρούν φυσικά όλα μοιάζουν τόσο αληθινά το βάρος μιας κούπας στο χέρι μου, το πλούσιο άρωμα του καφέ που περιέχει οι ήχοι γύρω μου, πως μπορεί ένας τέτοιος πλούτος εμπειριών να είναι ψεύτικος; Αλλά τότε αν αναλογιστούμε την εξαιρετική πρόοδο στην Πληροφορική και στις Τεχνολογίες Υπολογιστών μέσα σε λίγες δεκαετίες, τα κομπιούτερ μας έχουν προσφέρει παιχνίδια ασύλληπτου ρεαλισμού με αυτόνομους χαρακτήρες που απαντούν στις επιλογές μας όπως επίσης και προσομοιωτές εικονικής πραγματικότητας με ιδιαίτερα πειστική ισχύ”.
Ο Σλοβένος Λακανικός φιλόσοφος Σλάβοϊ Ζίζεκ γράφει σχετικά στο δοκίμιο του The Matrix ή οι Δύο Όψεις της Διαστροφής: «Η ατέλεια του κόσμου μας είναι ταυτόχρονα σημάδι της εικονικότητάς του και σημάδι της πραγματικότητάς του. Μπορεί λοιπόν κανείς να υποστηρίξει ότι ο πράκτορας Σμιθ (ας μην ξεχνάμε ότι, όχι ένα ανθρώπινο πλάσμα σαν τα άλλα, αλλά μια άμεση εικονική ενσάρκωση του ίδιου του Matrix –του μεγάλου Άλλου) είναι το υποκατάστατο της φιγούρας του ψυχαναλυτή μέσα στο σύμπαν του φιλμ: Το μάθημά του είναι ότι η εμπειρία του ανυπέρβλητου εμποδίου, είναι η θετική συνθήκη για μας, τους ανθρώπους, για να αντιληφθούμε κάτι ως πραγματικότητα –η πραγματικότητα είναι τελικά αυτό που αντιστέκεται».
Αντιστεκόμενο ή όχι το Matrix της καθημερινότητας μας τρέφεται από τα ίδια του τα απορρίμματα, παίρνει την ενέργεια του από την ενέργεια που δαπανά σ’ ένα είδος θαύματος της υποκατάστασης. Η λάμψη του προέρχεται από τα ελαττώματα του. Ο πόνος και η μιζέρια που μας προκαλεί μας κάνουν ακόμη καλύτερες «μπαταρίες». Όσο για μας, εμείς επιμένουμε να ζούμε μέσα από τις παγίδες που στήνουμε ο ένας για τον άλλον και το μόνο που πολλαπλασιάζει την ενέργεια μας είναι η αδράνεια του θανάτου…
(Γιώργος Στάμκος, απ΄το συλλογικό έργο Ο πόλεμος ενάντια στο Matrix, εκδ. Αρχέτυπο, 2002)
2 notes
·
View notes
Text
Οι τρελές αυξήσεις στα ιδιωτικά ασφαλιστήρια συμβόλαια υγείας έχουν βαθειές κυβερνητικές, διαπλεκόμενες ρίζες
Οι τρελές αυξήσεις στα ιδιωτικά ασφαλιστήρια συμβόλαια υγείας έχουν βαθειές κυβερνητικές,διαπλεκόμενες ρίζες. Η κυβέρνηση υπονόμευσε βάσει προγράμματος το ΕΣΥ. Έσπρωξε όσους έχουν τα οικονομικά μέσα στην ιδιωτική ασφάλιση για την υγεία. Βοήθησε με την πολιτική της το αμερικανικό fund CVC να ελέγξει τα μεγαλύτερα ιδιωτικά νοσοκομεία. Οι τρελές χρεώσεις του fund-που αγόρασε και την Εθνική […] Οι…
0 notes
Text
Οι τρελές αυξήσεις στα ιδιωτικά ασφαλιστήρια συμβόλαια υγείας έχουν βαθειές κυβερνητικές, διαπλεκόμενες ρίζες
Οι τρελές αυξήσεις στα ιδιωτικά ασφαλιστήρια συμβόλαια υγείας έχουν βαθειές κυβερνητικές,διαπλεκόμενες ρίζες. Η κυβέρνηση υπονόμευσε βάσει προγράμματος το ΕΣΥ. Έσπρωξε όσους έχουν τα οικονομικά μέσα στην ιδιωτική ασφάλιση για την υγεία. Βοήθησε με την πολιτική της το αμερικανικό fund CVC να ελέγξει τα μεγαλύτερα ιδιωτικά νοσοκομεία. Οι τρελές χρεώσεις του fund-που αγόρασε και την Εθνική […] Οι…
0 notes
Text
Οι τρελές αυξήσεις στα ιδιωτικά ασφαλιστήρια συμβόλαια υγείας έχουν βαθειές κυβερνητικές, διαπλεκόμενες ρίζες
Οι τρελές αυξήσεις στα ιδιωτικά ασφαλιστήρια συμβόλαια υγείας έχουν βαθειές κυβερνητικές,διαπλεκόμενες ρίζες. Η κυβέρνηση υπονόμευσε βάσει προγράμματος το ΕΣΥ. Έσπρωξε όσους έχουν τα οικονομικά μέσα στην ιδιωτική ασφάλιση για την υγεία. Βοήθησε με την πολιτική της το αμερικανικό fund CVC να ελέγξει τα μεγαλύτερα ιδιωτικά νοσοκομεία. Οι τρελές χρεώσεις του fund-που αγόρασε και την Εθνική […] Οι…
0 notes
Text
Αμερικανικό Κολλέγιο Παιδιάτρων: Ο αντίκτυπος της πορνογραφίας στα παιδιά σ.σ. Σήμερα τα παιδιά μυούνται στην ομοφυλοφιλία μέσα από τα σχολεία, και εκτίθενται στην πορνογραφία μέσα από τα κινητά. Σήμερα τα παιδιά δαιμονίζονται. Σπέρνουμε ανέμους και θα θερίσουμε θύελλες. Μεγαλώνουμε ανάπηρα και άρρωστα παιδιά. American College of Pediatricians – Αύγουστος 2024 Συνοπτική έκθεση από το A... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/amerikaniko-kollegio-paidiatron-o-antiktypos-tis-pornografias-sta-paidia/
0 notes
Text
Οι τρελές αυξήσεις στα ιδιωτικά ασφαλιστήρια συμβόλαια υγείας έχουν βαθειές κυβερνητικές, διαπλεκόμενες ρίζες
Οι τρελές αυξήσεις στα ιδιωτικά ασφαλιστήρια συμβόλαια υγείας έχουν βαθειές κυβερνητικές,διαπλεκόμενες ρίζες. Η κυβέρνηση υπονόμευσε βάσει προγράμματος το ΕΣΥ. Έσπρωξε όσους έχουν τα οικονομικά μέσα στην ιδιωτική ασφάλιση για την υγεία. Βοήθησε με την πολιτική της το αμερικανικό fund CVC να ελέγξει τα μεγαλύτερα ιδιωτικά νοσοκομεία. Οι τρελές χρεώσεις του fund-που αγόρασε και την Εθνική […] Οι…
0 notes
Text
Η χειμαρρώδης εξομολόγηση ενός απρόθυμου φονταμενταλιστή
Ο Μοχσίν Χαμίντ έγραψε με νηφαλιότητα για κάτι που γνωρίζει πολύ καλά. Γι' αυτό το βιβλίο του βρέθηκε στη βραχεία λίστα Booker, μοσχοπουλήθηκε και μεταφράστηκε σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες.
«Ανοιξα την τηλεόραση και είδα κάτι που αρχικά νόμισα πως ήταν κινηματογραφικό φιλμ. Μα, καθώς το παρακολουθούσα, αντιλήφθηκα ότι δεν επρόκειτο για ταινία αλλά για ειδήσεις. Είχα καρφώσει τα μάτια μου στην οθόνη βλέποντας να καταρρέουν, πρώτα ο ένας, μετά ο άλλος, οι δίδυμοι πύργοι του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου της Νέας Υόρκης.
Και τότε χαμογέλασα. Ναι, όσο ποταπό κι αν ακούγεται, η πρώτη μου αντίδραση ήταν να νιώσω ξεχωριστή ευχαρίστηση (…). Εκείνη τη στιγμή, δεν σκεφτόμουν τα θύματα της επίθεσης – συγκινούμαι πολύ όταν πεθαίνει ο ήρωας μιας τηλεοπτικής σειράς, με τον οποίο έχω συνδεθεί. Όχι, με είχε απορροφήσει ο συμβολισμός του πράγματος, το γεγονός ότι κάποιος κατάφερε ένα τόσο εμφανές, ολέθριο χτύπημα στην Αμερική».
Η παραπάνω, διόλ��υ πολιτικά ορθή δήλωση δεν γίνεται από έναν ορκισμένο εχθρό των ΗΠΑ, κάθε άλλο. Γίνεται από έναν νεαρό πακιστανικής καταγωγής, πρώην υπότροφο του Πρίνστον και στη συνέχεια παχυλά αμειβόμενο στέλεχος μεγάλης αμερικανικής εταιρείας.
Και αποτελεί μέρος της χειμαρρώδους εξομολόγησής του που απλώνεται στον «Απρόθυμο φονταμενταλιστή» του Μοχσίν Χαμίντ (μτφρ. Π. Ισμυρίδου, Πάπυρος, 2008), ένα μυθιστόρημα, το δεύτερο στη σειρά, του επίσης πακιστανικής καταγωγής συγγραφέα, που βρέθηκε το 2007 στη βραχεία λίστα των υποψηφίων για Booker, μοσχοπουλήθηκε και στις δύο όχθες του Ατλαντικού, μεταφράστηκε σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες και μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από την Ινδή κινηματογραφίστρια Μίνα Ναΐρ.
Γραμμένο σε μορφή μονολόγου, το μυθιστόρημα του Χαμίντ δίνει φωνή σ’ έναν σύγχρονο «γενίτσαρο» ονόματι Τσανγκέζ, έναν συνεπέστατο υπηρέτη μέχρι πρότινος της αμερικανικής αυτοκρατορίας, που από την 11η Σεπτεμβρίου κι έπειτα παύει να νιώθει άνετα στη χώρα που λογάριαζε για δεύτερη πατρίδα του.
Κι αυτό ακριβώς αφηγείται ο γενειοφόρος πλέον ήρωας στον μυστηριώδη και ενδεχομένως οπλοφορούντα Αμερικανό που κάθεται πλάι του σ’ ένα καφενείο της Λαχώρης και ακούει την ιστορία της ζωής του χωρίς να τον διακόψει ούτε στιγμή: με τι προσδοκίες είχε φύγει από το Πακιστάν και πόσο μπερδεμένος επέστρεψε ξανά στη γενέτειρά του, εγκαταλείποντας μια καριέρα που θα ζήλευαν πολλοί και αποχαιρετώντας την αλά Γκουίνεθ Πάλτροου και ψυχικά ταλαιπωρημένη κοπέλα που είχε κλέψει την καρδιά του.
Γόνος μιας καλοστεκούμενης οικογένειας της Λαχώρης, με παππού δικηγόρο και πατέρα αγγλοσπουδαγμένο, ο Τσανγκέζ, που δεν έγινε ποτέ «Αμερικανός» αλλά έγινε αμέσως «Νεοϋορκέζος», τ’ ομολογεί: η τεράστια ανισότητα μεταξύ των ΗΠΑ και του εξαρτώμενου από την ξένη βοήθεια Πακιστάν, η έλλειψη ευγένειας των συμφοιτητών του, που συμπεριφέρονταν σαν ν’ ανήκουν στην παγκόσμια κυρίαρχη τάξη, το ανελέητο κυνήγι της «μέγιστης απόδοσης» από την εργοδότρια εταιρεία του και η συγκαλυμμένη συγκαταβατικότητα ορισμένων απέναντί του, όλα αυτά τον πίκραιναν εξαρχής, αλλά όχι σε σημείο ν’ ακυρώσουν το «αμερικανικό όνειρό» του.
Βλέποντας, όμως, την υπερδύναμη να παραδίνεται στην «επικίνδυνη νοσταλγία» των πολεμικών ιαχών, να εισβάλλει στο Αφγανιστάν και, παραμονές μιας ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, να τηρεί και απ’ τις δύο ίσες αποστάσεις, ο Τσανγκέζ αρχίζει να σπάει.
«Μου φάνηκε σκέτη ειρωνεία» λέει, ανακαλώντας τις σκέψεις που έκανε αναχωρώντας από τη Λαχώρη έπειτα από μια σύντομη επίσκεψη στους δικούς του εκείνες τις ταραγμένες μέρες: «Όταν επίκειται πόλεμος, υποτίθεται ότι φροντίζεις να απομακρυνθούν τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι, αλλά στη δική μας περίπτωση έφευγαν οι ακμαιότεροι και τα πιο λαμπρά μυαλά, αυτοί που σε παλαιότερες εποχές υποτίθεται ότι θα ήταν οι πρώτοι που θα έμεναν. Σιχάθηκα τον εαυτό μου…». Εφεξής του είναι αδύνατο ν’ αφοσιωθεί με αυταπάρνηση στη δουλειά του. Οι «παρωπίδες» του έχουν κάνει φτερά. Και πριν καν γίνει και ο ίδιος στόχος της αντιτρομοκρατικής υστερίας που συνεπαίρνει τις ΗΠΑ, αποχωρεί, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω του.
Τι απέγινε ο Τσανγκέζ; Και σε ποιον απευθύνεται τελικά; «Μη φαντάζεστε πως όλοι εμείς οι Πακιστανοί είμαστε δυνάμει τρομοκράτες, όπως κι εμείς αντίστοιχα δεν πρέπει να θεωρούμε όλους τους Αμερικανούς μυστικούς πράκτορες και φονιάδες», λέει στον βουβό συνομιλητή του προς το τέλος του βιβλίου. Κι όμως, όλα είναι πιθανά. Γιατί, εν τω μεταξύ, ο θυμός του έχει θεριέψει, ενώ μαίνεται και ο πόλεμος στο Ιράκ. Ο Μοχσίν Χαμίντ, ωστόσο, αρνείται να το ξεκαθαρίσει.
Γεννημένος το 1971 στη Λαχώρη, με σπουδές νομικών στο Πρίνστον και το Χάρβαρντ, με πακιστανική και βρετανική υπηκοότητα και δημοσιογραφική θητεία σε έντυπα όπως η «Guardian» και οι «New York Times», ο συγγραφέας του «Απρόθυμου φονταμενταλιστή» ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει ν’ ακροβατείς μεταξύ δύο ταυτοτήτων. Αυτό ήθελε να δείξει. Και το έκανε με δεξιοτεχνία, ειλικρίνεια και νηφαλιότητα, θυμίζοντάς μας ότι ο κόσμος είναι πολύ πιο περίπλοκος από την εικόνα που δίνουν τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί.
Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?
6 notes
·
View notes
Note
Μια φορά ήθελα να βρω βιβλία για τα έργα του Ευριπίδη και στο βιβλιοπωλείο συνεχώς έβρισκα τα αγγλικά βιβλία όπως της Miller το τραγούδι του Αχιλλέα και η Κίρκη ή έβρισκα τα ιστορικά βιβλία για την αρχαία Ελλάδα (εξίσου σημαντικά αλλά όχι αυτό που ήθελα).
Τελικά χρειάστηκε να ρωτήσω μια υπάλληλο για να τα βρω αλλά πρώτα μάντεψε ποια μου πρότεινε πρώτα? Το τραγούδι του Αχιλλέα λέγοντας κιόλας ότι την έκανε να κλάψει. Εγώ γνωρίζοντας την ιστορία του Αχιλλέα απλά καθόμουν αμήχανα με τη σκέψη ότι ακόμα και δω στην Ελλάδα έχουν επηρεαστεί το πώς οι ξένοι έχουν "φτιάξει" τις ιστορίες μας.
Εν κατακλείδι βρήκα το αγαπημένο μου βιβλίο τις Βάκχες του Ευριπίδη κάτω στο βάθος του βιβλιοπωλείου με μόνο ένα βιβλίο να υπάρχει και με στεναχώρησε που δεν είναι τα έργα του πρώτα πρώτα και με μεγαλύτερη ζήτηση στα βιβλιοπωλεία από τα greek mythology retellings.
Είναι θλιβερό. Όχι ότι δεν κάνουν καλά που διαβάζουν τα retellings, αλλά τώρα να είσαι Έλληνας και να γνωρίζεις το αμερικανικό retelling αλλά ούτε τα απολύτως βασικά για το Ελληνικό πρωτότυπο και να μην ξέρεις να ξεχωρίσεις την σύγχρονη προσθήκη από το αρχαίο έργο... ξέρω γω;;; Λίγο τραγικό...
#πολλοί είναι έτσι δυστυχώς#coals of greece#greece#ελλάδα#γρεεκ ποστ#ελληνικό ποστ#margaretkart#mail
13 notes
·
View notes
Text
Ισχυρός σεισμός 7 Ρίχτερ στα σύνορα Νεπάλ – Κίνας – Φόβοι για νεκρούς και καταστροφές
Διάφορα μεγέθη δίνουν τα σεισμολογικά κέντρα σχετικά με το σεισμό στο Θιβέτ. Ισχυρός σεισμός 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ έπληξε νωρίς το πρωί της Τρίτης την Αυτόνομη Περιφέρεια της Σιζάνγκ στο Θιβετ, σύμφωνα με το Ευρωμεσογειακό Σεισμολογικό Κέντρο (EMSC). Από την πλευρά του, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Γεωλογικών Μελετών (USGS) εκτίμησε πως το μέγεθος της δόνησης ήταν 7,1 Ρίχτερ. Το επίκεντρο…
View On WordPress
0 notes
Text
Τακερ Καρλσον και Όλιβερ Στόουν: Κράτος – μαφία το Κόσοβο!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ! Τακερ Καρλσον και Όλιβερ Στόουν: Κράτος – μαφία το Κόσοβο! Δημιουργώντας το Κόσοβο παραβιάσαμε κάθε έννοια διεθνούς δικαίου! Έγκλημα πολέμου ο βομβαρδισμός της Σερβίας! Σκληρές αλήθειες που ακούγονται τώρα, για πρώτη φορά σε αμερικανικό έδαφος. Αυτό θα πει ελευθερία λόγου, αυτό θα πει πραγματική δημοκρατία. Αυτό το αίσχος ζούσαμε εδώ και δεκαετίες με την […] Τακερ Καρλσον και Όλιβερ…
0 notes