#έρχομαι

[allo-frouto]

Θα έρθεις να φας ρε αγάπη;

Παγωτακι;

[sugaroto]

ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ

ΚΑΙ ΚΟΙΜΗΘΗΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΞΕΚΛΕΙΔΩΤΗ

ΧΕΛΠ

Ολσο όταν λέω ισόγειο δεν εννοώ σε πολυκατοικίας, με εξώπορτα η πόρτα μου βγαίνει εξω.

Λαικ οκ είμαι σε ενα ραντομ στενό και όχι στον κεντρικό ΑΛΛΑ ΝΤΟΥΝΤ

Και η φάση είναι

Ότι ελέγχω συνέχεια αν έχω κλείδωσει

ΑΛΛΑ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ

ΔΕΝ ΕΟΧΕ ΜΠΕΙ ΜΕΣΑ ΦΟΥΛ ΟΠΟΤΕ ΟΤΑΝ ΕΓΩ ΧΤΕΣ ΤΟ ΓΥΡΝΟΎΣΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΔΩΣΕΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΓΥΡΝΟΥΣΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΜΠΙΕ ΣΤΗΝ ΗΕΣΗ ΤΟΥ

ΑΛΛΑ ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΟ ΔΕΝ ΓΥΡΝΛΥΣΕ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΚΛΕΟΣΤΑ

Και πάω τώρα να ανοιξω

Και βλέπω ότι δεν γυρνάει δεξια

Και ότι δεν είναι φουλ στη θέση του και το σπρώχνω μεσα

Και λέω κατσε

Και ανοίγω την πορτα

Και ανοίγει χωρις να την έχω ξεκλείδωσει

Πράγμα που πάει να ��ει ότι κοιμήθηκα με την πόρτα ανοιχτή

[loulouditoudromou]

Έχω γράψει μηνύματα

σε κάθε τηλέφωνο

που έχει πέσει στο οπτικό μου πεδίο

με την ελπίδα

να γυρίσει πίσω ο ρομαντισμός.

Όσοι δεν συμορφωθείτε

Θα έρχομαι κάτω από τα σπίτια σας

Και θα τα γράφω στους δρόμους

με σπρέι ανεξίτηλο.

[ta-matia-sou-einai-texni]

Να σε παίρνει τηλέφωνο και να σου λέει

«Ετοιμάσου, πάμε παραλία, έρχομαι να σε πάρω»

[prasinoxaos]

(πως) νιώθω

δεν θέλησα κανείς να καταλάβει πως νιώθω

πως σκέφτομαι

πως πράττω

πως γράφω

πως μιλάω.

το μόνο που θέλησα

ήταν να κάνεις την καθημερινότητά μου

να μην είναι τόσο επώδυνη.

να νιώθω πως μπορώ να αναπνεύσω.

και πως αν αναπνέεις κι εσύ

αυτό δεν σημαίνει πως εγώ μετά δεν θα έχω δικό μου οξυγόνο.

οπότε δε θα πνιγώ από τον αέρα που δεν θα έχω να εισπνεύσω.

κι όταν εγώ κάνω λάθος,

δεν θέλησα να μου πεις πως δεν πειράζει.

θέλησα να με κάνεις να νιώσω πως δεν εξαφανίστηκαν

τα όσα νιώθεις για εμένα.

κι αν κλάψω

δεν θέλησα να μου πεις συγγνώμη.

ούτε να μου πάρεις δώρα.

ούτε να μου σκουπίσεις τα δάκρυα.

θέλησα μονάχα να μη με κάνεις ξανά να κλάψω για τον ίδιο λόγο.

δεν ξέρω που χάνομαι συνέχεια

όταν έρχομαι σε επαφή με τους ανθρώπους,

μα χάνομαι.

αυτό το ξέρω.

και δεν ξέρω πότε χάθηκα περισσότερο,

μα έχω χαθεί εδώ και τόσο πολύ καιρό.

με φοβίζει το που μπορεί να με βγάλει

το να νιώθω τόσα πολλά συναισθήματα,

ταυτόχρονα,

για τόσο καιρό.

μα συνήθισα και στο πόνο

και στον φόβο,

μετά από τόσο καιρό.

οπότε δεν πειράζει.

εγώ θα περιμένω,

να δω που θα με βγάλει.

μα και με πειράζει

και φοβάμαι

[casperakiii]

4 χρόνια έχουν περάσει από τότε που εφυγες.Έχουν αλλάξει πολλά από τότε.Το γιαγιούλι γύρισε πίσω στην Ρωσία για λίγο αλλά τελικά έκατσε πολύ,εγω πλέον ειμαι στην Αθήνα,τα αδερφια μου μεγαλώνουν,με την μαμά έτσι όπως τα άφησες,επαφή καμία.Μου λείπεις αρκετά.Θα σε ήθελα εδώ να με συμβουλεύεις,να με βλέπεις να μεγαλώνω και να ωριμάζω.Να μου φωνάζεις που δεν τρώω και που γυρνάω αργά στο σπίτι το βράδυ.Να με ξυπνάς το πρωί για την σχολή -σχολείο τότε- να μου εχεις φτιάξει πρωινό και εγω να σου λέω ότι σ αγαπαω πιο πολύ απ όλους.

Έχω ξεκινήσει το κάπνισμα ξερω ότι το μισούσες,αλλά πολλα βραδιά είναι η καλύτερη συντροφιά μου,κοιτώντας τον ουρανό και νοσταλγώντας εσενα.Παλευω κάθε μέρα για να μπορέσω να σε κάνω περήφανο έστω κι από εκει ψηλά.Σε σκέφτομαι κάθε μέρα και μου λείπεις κάθε μέρα λίγο πιο πολύ.Μου λείπουν οι Παρασκευές που άνοιγα την πόρτα και έτρεχα να σε δω στο δωμάτιο που έβλεπες μπάλα.ΑΚΟΜΑ και οι Κυριακές μου λείπουν,που έρχοταν ο μπαμπάς με την μαμά να με πάρουν και το μισούσα τόσο τότε γιατί άντε να περιμένεις πάλι μέχρι την Παρασκευή..Μου λείπουν οι εκπλήξεις σου στο σχολείο με μια μπουγάτσα στο χερι για να εισαι σίγουρος πως τρώω.Μου λείπουν οι δώρο σακούλες που μου έπαιρνες,τα μαθήματα χορού που με είχες γράψει..Μου λείπει η φωνή σου και το γέλιο σου..Τα μπάνια που με πήγαινες και οι παιδικές χαρές..Μου λείπουν τα καλοκαίρια μας και τα κρυφά παγωτά που μου έπαιρνες από την γιαγιά «Φάε γρήγορα γιατί αν μας δει θα μας διώξει» έλεγες και γέλαγες ταυτόχρονα..

Λίγες μέρες πριν φύγεις με είχες πιάσει από το χερι και μου είχες πει «Σ αγαπαω πολύ και τωρα που θα φυγω ακόμα θα σ αγαπαω»και εγω σου εί��α πει «Ελα μωρε παππούκα μου δεν παθαίνεις τίποτα εγω εδώ ειμαι»

Δεν θα ξεχάσω ποτε την ημέρα που μου είπαν ότι δεν τα κατάφερες.Ημουν έξω με τα παιδια μέχρι που με πήρε τηλέφωνο η γιαγιά «Ελα ρε γιαγιά σε δέκα έρχομαι» «Σοφία ο παππούς έφυγε».

Πάγωσα χάθηκα πέθανα.

4 χρόνια μετά το συναίσθημα ίδιο.Κενό.Κενο που δεν γεμίζει.

Σε σκέφτομαι κάθε μέρα και σ αγαπάω ακόμα πιο πολύ από τότε.❤️

[gentle-author]

Ήμουν φτωχή από έρωτα την στιγμή που ήσουν γεμάτος από αγάπη.

Με γέμισες με έρωτα, ενώ εγώ σου πήρα όλη την αγάπη.

Αφήνοντάς με γεμάτη, έμεινες άδειος.

Έδωσες, όχι από την περίσσεια, μα από το έλλειμμά σου.

Έδωσα, όχι από το έλλειμμα, μα από την περίσσειά μου.

Εγώ, για σένα, είμαι ολόκληρη.

Ούτε μισή, ούτε το εν τρίτο.

Όλα μου τα κομμάτια είναι δικά σου.

Όλο μου το είναι στο χαρίζω, πάρτο.

Μέχρι τέλους, σε σένα θα ανήκω.

Γιατί ορκιστηκα ότι σε αγαπάω και έπραξα για να το αποδείξω.

Εγώ, επειδή ερωτεύτηκα εσένα, ποτέ δεν θα σε αμφισβητήσω.

Αντιθέτως, θα στέκω πλάι σου, αμφισβητώντας οποιονδήποτε δεν είναι εσύ.

Κι όσο μακριά κι αν με σπρώχνεις για να μην ανακαλύψω τις πληγές σου, άλλο τόσο πιο κοντά κι εγώ θα έρχομαι για να τις επουλώνω.

Και σου υπόσχομαι ότι θα τα καταφέρω και μια μέρα θα αναπνεύσεις πάλι.

Μια μέρα θα αναπνεύσουμε μαζί τον ίδιο αέρα.

Έναν αέρα με άρωμα ελευθερίας.

Γιατί όταν σου λέω πως σε αγαπάω, καλό είναι να ακούς τι κρύβεται πίσω από αυτές τις αθώες λέξεις.

Αυτές είναι που σημαίνουν πολλά περισσότερα απ' όσα μπορείς να καταλάβεις.

Γι'αυτό αγαπάω εσένα.

Με όλο μου το είναι.

Μέχρι τέλους.

Copyright © 2024 Christine Aggeli. All rights reserved.

[kurios-gatoylis]

Είμαι στην ευχάριστη θέση,να σας ανακοινώσω ότι ανοίγω μια εταιρία που ο σκοπός της είναι να βοηθήσω mutuals και μένα μαζί,μοιράζοντας αγκαλιές. Θα είμαι με την μηχανή και θα έρχομαι σε όποιον mutual με χρειάζεται και δεν είναι καλά. Εντός Αθήνας βέβαια,δεν με παίρνει για κάπου μακριά.

Το όραμα μου είναι,να φέρω πίσω το free hugs αλλά λίγο διαφορετικό,έτσι και με την βοήθεια κάποιου mutual κατέληξα στο όνομα :

Free hugs & ΣΙΑ.

Στις παρακάτω φωτογραφίες θα σας δείξω πως θα εμφανίζομαι για να μην μπερδευτείτε από κάτι ψεύτικους. Η ταυτότητα μου θα ήθελα να μείνει μυστική,σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και την στήριξη σας.

[lovergurls-world]

Δεν περνάω καλά όταν σε σκέφτομαι.

Γιατί δεν μπορώ να σε ξεχάσω; Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος. Θα έπρεπε να έχεις ξεθωριάσει από μέσα μου..

Τα αισθήματα μου για σένα όλον αυτό το καιρό, σαν ένα ρούχο απλωμένο στο μπαλκόνι. Φυσάει δυνατός άνεμος, κι εγώ μέσα από το τζάμι μια έρχομαι για να θυμάμαι και μια φεύγω με την ελπίδα ότι ο άνεμος θα κάνει το ρούχο να φύγει κάποια στιγμή, να εξαφανιστεί. Αλλά αυτό το ρούχο κρατάει γερά από ένα μανταλάκι που δεν το αφήνει να φύγει. Ίσως αυτό το μανταλάκι να είμαι εγώ. Εγώ που δεν θέλω να ξεχάσω πως ένιωσα για σένα. Οπότε μένω σε αυτό το συναίσθημα που μου προκάλεσες, το κρατάω γερά. Κι ο άνεμος είναι ο χρόνος. Πως λένε ότι ο χρόνος γιατρεύει, ότι με τον χρόνο όλα περνάνε.. Εμένα γιατί δεν μου έχεις περάσει; Γιατί δεν μπορώ να προχωρήσω παρακάτω;

Δεν περνάω καλά όταν σε σκέφτομαι και προσπαθώ πολύ να μη το κάνω.

[mariadrakaki]

Εχθές μου είπαν όλοι βγάλε την φωτογραφική μηχανή και βγάλε το φεγγάρι, ενώ βαριόμουν την ζωή μου, κάθε φορά που έρχομαι χωριό βαριέμαι την ζωη μου και απλά το εκανα για να ευχαριστήσω την οικογένεια μου, αλλά όταν είδα το τελικό αποτέλεσμα ήμουν και εγώ ευχαριστημένη και όλο αυτό χειροκίνητα. Τελικό αποτέλεσμα που ασχολήθηκα μόνο 10 λεπτά ❤

[allo-frouto]

Να ήσουν εδώ που έχει μία χαρά καθαρό ουρανό... Ούτε horniness, ούτε μουντίλα, ούτε τίποτα δεν θα σε ένοιαζε. Θα σε πήγαινα το βράδυ σε μία θέα να δεις όλα τα αστέρια...

Και το φεγγάρι μαζί;

[aesonas]

Μέσα στο σκοτάδι πριν την αυγή.

Μέσα στον στροβιλισμό της θύελλας.

Όταν δέχομαι χτυπήματα και η ελπίδα έχει χαθεί,

άφησε ένα φως, ένα φως αναμμένο.

Εκατομμύρια μίλια μακριά από το σπίτι.

Συνεχίζοντας το κολύμπι στη θύελλα.

Όταν έρχομαι αντιμέτωπος με τη βροντή

αλλά ματώνω από αγκάθια,

άφησε ένα φως, ένα φως αναμμένο.

Άφησε ένα φως, ένα φως αναμμένο.

Μέσα στο σκοτάδι πριν την αυγή.

Μέσα στο σκοτάδι πριν την αυγή.

Άφησε ένα φως, ένα φως αναμμένο.

Άφησε ένα φως, ένα φως αναμμένο.

Άφησε ένα φως, ένα φως αναμμένο.

Άφησε ένα φως, ένα φως αναμμένο.

[johaerys-writes]

Lmao I forget that Panhellenic exams have changed so much over the years 😭

Νο1: ΑΔΙΚΊΑ ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΕΛΛΗΝΊΔΑ ΚΑΝ ΝΑ ΓΡΆΦΕΙΣ ΤΌΣΟ ΜΑΓΕ��ΤΙΚΆ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΆ (συνήθως εγώ είμαι αυτή που λαμβάνει αυτά τα σχόλια, οι φίλες μ με έχουν βαρεθεί. ΚΑΙ ΤΏΡΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΊΝΩ)

Νο2: Ναι ναι ξέρω ότι είπες πως δεν χρειάζεται να ντρέπομαι αλλά ΑΗΣΗΔΞΔΞΗΔΣΝΝΣΝΣΝΣΝ ΣΥΓΓΝΏΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ, δεν έχω συνηθίσει πολλούς Έλληνες στα λιμάνια του ao3, και έχω κατενθουσιαστείιι

Και γω λέω, "άνετα θα μπορούσε να είναι Ελληνίδα, όσο και να μελετήσεις, δύσκολο να αναπαραστάσεις την ελληνική βαλκανική εμπειρία με τέτοια ακρίβεια

Ένα άλλο προδοτικό στοιχείο είναι ο τρόπος που γράφεις τον Πάτροκλο και τον Αχιλλέα. Ήμουν σε φάση "η μπρο έχει διαβάσει την Ιλιάδα, δεν εξηγείται αλλιώς"

Και ελπίζω να μην σε πειράζει που σου γράφω στα ελληνικάαα. Όσο και να λατρεύω τα αγγλικά, απειροελάχιστες ευκαιρίες μου δίνονται να τιμήσω την γλώσσα μας σε αυτά τα ξένα τα νερά, το οφείλω στην κολλητή μ αν τίποτα άλλο (τα μισεί τα αγγλικά)

(ΕΝΤΆΞΕΙ ΑΡΚΕΤΉ ΛΟΓΟΔΥΆΡΙΑ, το βουλώνω τώρα, σε έχω πρήξει Τ_Τ)

Καλή συνέχειαα, ευχαριστώ και πάλι που κρατάς αυτό το, αν μη τι άλλο, ιστορικό σιπ ζωντανό 🫡

Πραγματικά έχουν αλλάξει οι Πανελλήνιες πολύ τα τελευταία χρόνια, κι όσο έγραφα το Disasters ένα άγχος το είχα ότι θα φανεί πόσο δεινόσαυρος είμαι 🤣 Επίσης συμφωνώ απόλυτα ότι όσο και να μελετήσεις την ελληνική κουλτούρα είναι αδύνατο να απαθανατίσεις το ΧΑΟΣ και την παράνοια της τρου ελληνοβαλκανικής εμπειρίας σε γραφή. Δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο, πρέπει να το ζήσεις (if you know you know) εγώ έκανα ό,τι μπορούσα και πάλι δεν ξέρω αν το αποτύπωσα 100% αδφδκλσ ΕΝΙΓΟΥΕΙ

Παρόλο που είχα διαβάσει την Ιλιάδα στο σχολείο η αλήθεια είναι ότι δεν μου είχε κάνει κλικ τότε και δεν την είχα ξαναπιάσει για πολλά χρόνια, αλλά και πάλι κάπως τα κατάφερα και έφαγα κόλλημα με τον Πάτροκλο και τον Αχιλλέα πολύ καιρό μετά ... όσοι απο τους δικούς μου ξέρουν την εμμονή μου νομίζω τους φαίνεται λίγο έως αρκετά περιέργο και τους έχω κουράσει με τα ραντς μου για τον Αχιλλέα, οπότε αναγκαστικά έρχομαι εδώ για να τα πω 🤣 απλά τους σκεφτομαι και τους γράφω ασταμάτητα, σε φάση ακόμα και στον ηλεκτρικό όταν πάω στη δουλειά με τον κάθε μπάρμπα να κοιτάει το κινητό μου πάνω απο τον ώμο μου, γιολο 😎 αν θέλουν να διαβάσουν patrochilles smut, be my guest LMAO

Οι φίλες σου είναι οι πραγματικές MVPs αν σε ακούνε αγόγγυστα να τους λες για τον Πάτροκλο και τον Αχιλλέα, νομίζω ότι αυτή είναι η απόδειξη της πραγματικής φιλίας 😂

Καλή συνέχεια και σε σένα! Πάντα χαίρομαι πολύ όταν γνωρίζω Έλληνες στα λημέρια μας του τάμπλερ και ΑΟ3, είμαστε λίγοι αλλα καλοί!!!

[neyriasmenh]

Άλλη μια μέρα στο γνωστό καφέ να κάθομαι εκεί πέρα στην γωνία και να πίνω τον καφέ μου. Κοιτάζω έξω τους περαστικούς, το κινητό μου και εσένα. Κοιτάζω εσένα να δουλεύεις, να σερβίρεις τους πελάτες. Με έχεις μάθει ξέρεις το όνομά μου, ξέρεις πως κάθε μέρα θα είμαι εκεί στη γωνία και θα κάθομαι με μια κούπα καφέ στο χέρι μου. Όταν έρχομαι με χαιρετάς και όταν δεν με χαιρετάς θα σου κάνω παράπονα, μετά αρχίζεις να μου λες όχι μια ούτε δύο αλλά πολλές φορές γειά. Με κάνεις να γελάω όταν το κάνεις αυτό. Αν και είμαι μονάχα μια πελάτης εκεί πέρα έρχεσαι μου μιλάς. Σε είχα ρωτήσει τι μουσική ακούς όταν σε πρώτο είδα. Πολλές φορές θα σε πειράζω στο άσχετο. Χαμογελάς όταν το κάνω αυτό. Ίσως κάνω σαν παιδί αλλά, μου βγάζεις το παιδί μέσα μου.

[cathy-bluedream]

Μάλλον Παύλο , έρχομαι

[sugaroto]

Ρεε το τουμπλουρ δεν βγάζει ειδοποιήσεις αν απαντάει κάποιος το ανον ασκ σου, νιώθω λες και σε κάνω stalk τόσο συχνά που έρχομαι στο μπλογκ σου να δω αν έχεις απαντήσει στο ασκ

😭😭😭

Τρου και γω αν στείλω ανον μετά έχω ανοιχτές ειδοποιήσεις και στολκαρω κανονικότατα 😭

Feel free to stalk I don't mind

Ξέρεις τι θα λύσει το πρόβλημα? Να στείλεις χωρίς ανον μουαχαχαχ

Επίσης μπορείς να στολκαρεις τα ταγκ που βάζω σε αυτά τα ποστ για να μην σκρολαρεις πολύ σε περίπτωση που έχω κάνει σπάμ ριμπλογκς