#Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ

[ashitakaxsan]

Αυτά τα Σκουπίδια της τηλεόρασης(:

Στο blog  μου θα βρείτε περί των light novels,manga, anime και videogames .Ελα που με βέβαιη ενόχληση το διαπιστώνει ένας νηφάλιος νους.Δυστυχώς  η ελληνική τηλεόραση παράγει όλο σκουπίδια.Αυτό ισχύει για την κάθε μια και για όλες τις τηλεσειρές .

Τα έχω με θάρρος διατυπώσει σε προηγούμενο πόστ μου,το:https://ashitakaxsan.tumblr.com/post/677720599913758720/%CF%84%CE%B1-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D

Δεν τις βλέπω τις σειρές.Απλά ένας γείτονας μου βλέπει την σειρά  του Οpen tv ,“Έρωτας Φυγάς”.Με αυτά που ακούω αβίαστα κατανοείται ότι:

Η οικογένεια Δεμερτζή έχει συνήθεια την ρουφιανιά,την κακογουστιά,και ότι έγιναν μεγαλοκτηματίες με το να πατούν επί πτωμάτων(αυτό είναι το κυνήγι του χρήματος).

Κάτω (από δεξιά:Ο φιλόσοφος Πλάτων,ο μακαρίτης αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος,Χριστόδουλος,ο ακηδεμόνευτος δημοσιογράφος Στέφανος Χίος):

Πως επαληθεύεται ο Χριστόδουλος  μας:

 «Έχουμε φτιάξει μια κοινωνία που μοιάζει με θερμοκήπιο του Κακού.Κάθε σκηνοθετίσκος μπορεί να γελοιοποιεί από την τηλεόραση την αγάπη στην πατρίδα και την πίστη στον Θεό και εμείς τα βλέπουμε ξαπλωμένοι στις άνετες πολυθρόνες μας και γελάμε.

Διασκεδάζουμε βλέποντας να γελοιοποιούνται οι ήρωες,να εξευτελίζονται αυτοί που πλήρωσαν με αίμα και φρίκη το δικαίωμα μας να καθόμαστε μπροστά σε τηλεόραση. Χωρίς καμμιά συναίσθηση ντροπής και ευθύνης,χάσκουμε ηλιθίως,βλέποντας τον εσκεμμένο και ασταμάτητο διασυρμό της πατρίδας και της πίστης.

Έχουμε φτιάξει μια παιδεία όπου η αγάπη στην πατρίδα θεωρείται φασισμός και η προσευχή των μαθητών είναι πέντε τελετουργικές φράσεις χωρίς νόημα. Έχουμε αναθέσει την παιδαγωγία του παιδιού στην τηλεόραση.Και εκείνη βέβαια μας πληρώνει διδάσκοντας το παιδί μας ότι οι μόνες αληθινές αρετές είναι το κυνήγι του χρήματος, το κυνήγι της σάρκας και το κυνήγι της πρόσκαιρης λάμψης»(Το Βήμα,Κυριακή 19 Απριλιού 1998)!Αυτά τα έγραφε ο Χριστόδουλος στα μέσα του 90′,όταν εμείς οι γνωστικοί το τονίζαμε για τα σκουπίδια σήριαλς η εθνική οικονομία ήταν καλλίτερα...Αλλά πως να φανταστούμε τι Κακές εποχές θα έλθουν;

Δυστυχώς οι Κακοί Παράγοντες έχουν το πρόσταγμα

Με αυτές τις κακές νοοτροπίες των Ελλήνων παραγωγών,σεναριογράφων και σκηνοθετών η ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού ποτέ δεν θα ανεβεί.* Δυστυχώς δεν θα βρεί προσαρμογή είτε για τον κινηματογράφο μας είτε για την τηλεόραση.Ναι,υπάρχει ελληνική Λογοτεχνία του Φανταστικού,με έργα επιστημονικής φαντασίας,σπαθιού και μαγείας,υπερφυσικού.Η οποία,αλίμονο μας,ποτέ δεν προτιμάται από την ένοχη βιομηχανία μας θεάματος.Είναι τόσο ύποπτο:

Στα 90′ς ΄ήταν οι επιτυχίες ”Hercules”,”Zena:The Warrior Princess”.** Babylon 5,The Flash,X-Files,Lois and Clark:The New Adventures of Superman”.

Με το 2000 ήταν: Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών , «Τροία»,«Ηρακλής» του Μπρετ Ράτνερ ,ο «Αλέξανδρος»,”ο Μονομάχος”.

Αλίμονο, η δική μας Βιομηχανία Θεάματος-παρά τα ανωτέρω καλά παραδείγματα-έμεινε αμετακίνητη.Πρόκειται για το mindset.Με πείσμα διαθέτει λεφτά για παραγωγή ηλιθίων,ρηχών έργων.Δεν παίρνει είτε απο καλά λόγια είτε από έργα.

Δεν προτείνω την βία(φραστική ή φυσική)για να επανέρχονταν ο πατριωτισμός,η σοβαρότητα και η αξιοπρέπεια.Και πως θα ήταν δυνατόν η βία να έλυνε;

*: Όπως επίσης δεν έχουν δικαιολογίες όποιοι κάθονται να τα δούνε.

**Τι Δυναμική Γυναίκα,με Προσόντα η Ζήνα!

Πείτε Σθεναρά ΟΧΙ στους Καλλιτέχνες Απατεώνες των σειρών και ταινιών μας. Μου πήρε χρόνο,μα το έμαθα:(Έλλην) ηθοποιός δεν σημαίνει φώς http://cinema-nikos.blogspot.com/2011/10/blog-post_02.html

[dimartblog]

Κινούμενη άμμος 12.11.2017

—με τον Γιώργο Πήττα— Δύο κείμενα παρμένα από το περίφημο Νεκρονομικόν του Lovecraft  συνθέτουν την Κινούμενη Άμμο της περασμένης Κυριακής: «Οι περίεργες συνήθειες των γατών» και «Μέμφις η πόλη με τις μούμιες». Σπονδυλική στήλη της ακρόασης, οι μουσικές που είναι όλες σε tempo adagio και μερικά σκοτεινά η και ειρωνικά τραγούδια . Playlist pridie Idus Novembres MMXVII A.D. I      JS Bach – Suite 3…

[thenewsmag]

Σαν σήμερα: Η 20η Αυγούστου στην Ιστορία - Στην Πράγα η Άνοιξη κράτησε λίγο, αλλά σήμαινε πολλά

Σαν σήμερα: Η 20η Αυγούστου στην Ιστορία – Στην Πράγα η Άνοιξη κράτησε λίγο, αλλά σήμαινε πολλά

Στις 20 Αυγούστου 1890 γεννήθηκε ο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, ο πραγματικός άρχοντας του τρόμου, ο άνθρωπος στον οποίο -μαζί με τον Έντγκαρ Άλαν Πόε- οφείλεται όλη η σύγχρονη λογοτεχνία του είδους. Το 1929 γεννήθηκε ο επιχειρηματίας Παύλος Γιαννακόπουλος, ο άνθρωπος που -ανάμεσα στα άλλα- αγάπησε όσο κανείς τον Παναθηναϊκό. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Καιρός: Υψηλές θερμοκρασίες και το Σάββατο – Πότε αρχίζουν…

[safenia]

Ο Γιώργος Γιώτσας είναι ένας συγγραφέας που έχει πιάσει τον παλμό της εποχής. Σήμερα, θα μιλήσουμε μαζί του για τον τρόμο (ένα είδος στο οποίο ειδικεύεται), αλλά και για τη γραφή γενικότερα

  Γιατί ορισμένοι άνθρωποι τρομάζουν περισσότερο; Αποτελεί πρόκληση για σένα όταν κάποιος ισχυρίζεται ότι δεν τρομάζει εύκολα;

  Όλοι οι άνθρωποι φοβόμαστε κάτι. Απλά κάποιοι, λόγω των εμπειριών τους, μπορούν να το διαχειρίζονται πιο ψύχραιμα.

Το να δηλώσει κάποιος ότι δεν τρομάζει εύκολα, το καταλαβαίνω, γιατί συνήθως ένας από τους μεγαλύτερους φόβους μας είναι να πληγώσουμε το “εγώ” μας.

      Στη συλλογή διηγημάτων σου με τίτλο «Κάτω από το κρεβάτι» από τις εκδόσεις Λυκόφως έχεις δώσει ιδιαίτερη έμφαση στο κοινωνικό στοιχείο. Είναι κάτι που βγήκε αυθόρμητα ή πιστεύεις ότι έτσι αποκτάει μεγαλύτερο βάθος ένα βιβλίο τρόμου;

  Χαίρομαι που το υπογραμμίζεις αυτό γιατί είναι κάτι που βγήκε αυθόρμητα και ειλικρινά. Έχω σημειώσει ξανά ότι τα βιβλία δεν είναι “καθρέπτες” της ζωής, δεν μας εξηγούν τη ζωή, ούτε μας δίνουν οδηγίες για το πώς θα ζήσουμε. Τα βιβλία είτε είναι η ίδια η ζωή, είτε δεν είναι τίποτα. Για εμένα είναι λοιπόν.

        Διαβάζοντας το βιβλίο σου παρατήρησα ότι μιλάς για τις γυναίκες, τις καταλαβαίνεις και ότι προσπαθείς να «ακουστεί» η φωνή τους και, συχνά, η απογοήτευσή τους. Πώς μπαίνεις στη γυναικεία ψυχολογία;

  Σε ευχαριστώ για αυτή την πρωτότυπη ερώτηση καθώς, είναι η πρώτη φορά που θυμάμαι να τη συναντώ· για ένα θέμα που πολλές αναγνώστριες και πολλοί ��ναγνώστες μου έχουν μιλήσει προφορικά ή σε προσωπικά μηνύματα. Από το 2011 και το «Χρυσαφένιο Χωράφι» όπου ανακαλώ να μου λένε για την σωστή σκιαγράφηση της ετοιμοθάνατης καρκινοπαθούς ηλικιωμένης, μέχρι φέτος με το «Κάτω από το Κρεβάτι» και τους τόσους γυναικείους χαρακτήρες (η απελπισμένη μητέρα Ζένια, η “επαναστάτρια” teenager Ελεάννα, η μεσήλικη Πένυ απέναντι στην μοναξιά, η ατίθαση, σεξουαλική Βέρα που συναντάμε πριν την ενηλικίωση της, η διστακτική, γεμάτη ελπίδα και πόθο για ζωή, αλλά ταυτόχρονα πόνο και τραύματα, μαθήτρια της τελευταίας ιστορίας… και άλλες γυναίκες) είναι εκείνες που οδηγούν τις ιστορίες. Γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με “fictional χαρακτήρες”… αλλά με πραγματικές γυναίκες. Το μόνο που κάνω είναι να παρατηρώ, να ζω και να μαθαίνω από τις γυναίκες. Το ότι μπορώ και κάνω τη φωνή τους να “ακούγεται” μέσα από τα βιβλία, είναι κάτι που βρίσκω απαιτητικό και ταυτόχρονα πολύ όμορφο.

    Ο Στήβεν Κινγκ ανέφερε σε μια συνέντευξη το μυθιστόρημα «Ποιος σκότωσε τον Ρότζερ Ακρόυντ» της Άγκαθα Κρίστι, εξηγώντας ότι το θέμα δεν ήταν (μόνο) η αποκάλυψη του δολοφόνου, αλλά η ζωή και τα μυστικά μιας μικρής κοινωνίας, κάτι που έκανε και ο ίδιος στον «Θόλο». Ποια είναι η άποψή σου;

  Εννοείται ότι το θέμα είναι η ίδια η κοινωνία, και αν θέλετε την άποψη μου, το θέμα ειδικότερα, είναι το κέντρο της κοινωνίας: Ο άνθρωπος. Για αυτό στο «Κάτω από το Κρεβάτι» όπως και στα «Εκ Νεκρών» και «Εκείνος που ψιθυρίζει πάνω από τα βουνά» οι σελίδες μοιάζουν με πλάνα καδραρισμένα στον άνθρωπο· με τα κουσούρια και τα ελαττώματα, με τις ελπίδες και τις φοβίες, με τις λαμπερές ιδέες και τις σκοτεινές γωνίες στο μυαλό… Και μετά τα πλάνα ανοίγουν και βλέπουμε πώς σχηματίζονται, εδραιώνονται και με τη σειρά τους επηρέαζουν οι κοινωνικές επινοήσεις, συμπεριφορές και μοτίβα. Το “ποιος είναι ο δολοφόνος” ή το να κοιτάξουμε την ώρα που η κουρτίνα γεμίζει πτυχές και διακρίνεται το “εξώκοσμο” και ο τρόμος, είναι το γλάσο σε μια πολυεπίπεδη τούρτα, γεμάτη υλικά. Είναι λογικό αυτό γιατί δεν μας ενδιαφέρει μόνο το αποτέλεσμα, αλλά το πώς καταλήγουμε εκεί, ποιο είναι το κίνητρο… Όλα αυτά μάς φωτίζουν πτυχές της προσωπικότητας του ανθρώπου και της ανθρώπινης φ��σης ώστε να δούμε και τις δικές μας πλευρές σαν καθρέπτης, να μας “ακουμπήσουν”, που είναι και αυτό που μας ενδιαφέρει.

    Η λογοτεχνία του τρόμου αποτελεί συμβολισμό για τις φοβίες μιας κοινωνίας; Μας τρομάζει αυτό που δεν κατανοούμε ή δεν γνωρίζουμε;

  Η λογοτεχνία του τρόμου δεν είναι απόλυτο ότι αντικατοπτρίζει τις φοβίες μιας κοινωνίας, είναι σίγουρα μια ψυχαγωγία και κάποιες φορές πιστεύω αντανακλά τις φοβίες του συγγραφέα ή και κάποιων άλλων ανθρώπων -αλλά σίγουρα δεν είναι ο φόβος που νιώθει ένας πατέρας όταν δεν έχει να προσφέρει τα αναγκαία στην οικογένεια του.

Όσο για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης σας παραπέμπω σε αυτό που έγραψε ο «Πατέρας του Τρόμου» Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ: «Το αρχαιότερο και βαθύτερο συναίσθημα του ανθρώπου είναι ο φόβος. Ο αρχαιότερος και βαθύτερος φόβος, είναι εκείνος του αγνώστου».

      Πιστεύεις ότι ο συγγραφέας τρόμου παίζει με τα όρια της λογικής μέσα στο μυαλό του; Νιώθεις εξάντληση μετά από έντονες περιγραφές;

  Εξαρτάται… αν ο συγγραφέας είναι λογικός! Ναι το πιστεύω. Βλέποντας του συνανθρώπους μου και το πως σκέφτονται, μερικές φορές πιστεύω ότι δεν είμαι και τόσο “λογικός” καθώς προσπαθώ χρησιμοποιώ το φόβο και το άγνωστο για να τους δημιουργήσω διάφορα συναισθήματα, τα οποία νιώθω και εγώ πολλές φορές.

Πιο πολύ με εξιτάρει… γιατί όταν πετυχαίνω να περιγράφω αυτά που αισθάνομαι, μου δημιουργεί έντονα συναισθήματα και ικανοποίηση όπως ελπίζω και στον αναγνώστη. Ταυτόχρονα όχι μόνο αισθάνομαι εξάντληση, καθώς στη συγγραφή υπηρετούμε κάτι ανώτερο και όταν γράφω ένα βιβλίο νιώθω κάθε στιγμή του πολύ έντονα, αλλά αυτή η εξάντληση δεν είναι μόνο πνευματική, σωματοποιείται· μετά από τέτοιες περιγραφές νιώθω μυϊκή κούραση σαν να έκανα μια σκληρή δουλειά ή μια δυνατή γυμναστική και -γνωρίζω ότι θα φανεί αστείο ή περίεργο ακόμα, αλλά είναι αλήθεια- και πείνα. Τα περισσότερα χρήματα σε σουβλάκια και junk food τα έχω ξοδέψει μετά από συναυλίες και μετά από συγγραφή νέων κεφαλαίων σε βιβλίο.

              Όταν άρχισες να γράφεις, σκέφτηκες ότι μπορεί ο περίγυρός σου να σε κατακρίνει για το είδος που επέλεξες;

  Δεν το σκέφτηκα, αν και έγινε. Αλλά επειδή αγαπώ τη συγγραφή και τα βιβλία, δεν με απέτρεψε από το να γράψω και σίγουρα δεν το άφησα να με επηρεάσει. Πιο πολύ με επηρεάζει, ότι είμαι αναγκασμένος να εργάζομαι για να εξασφαλίσω τα προς το ζην, σε μια άλλη δουλειά, παρά στο να αφοσιώνομαι στη συγγραφή που τόσο αγαπώ, μιας και βιοποριστικά είναι αδύνατον να ζήσεις από τα βιβλία στη χώρα μας. Επίσης μου έχουν βάλει ταμπέλες επειδή θίγω ευαίσθητα θέματα… Όπως σας είπα δεν με απέτρεψε όταν ξεκίναγα, δεν με απασχολεί ούτε τώρα, μετά από τόσα βιβλία, διακρίσεις, ιδέες αλλά κυρίως, την αγάπη των αναγνωστών που δε θα άλλαζα με τίποτα.

    Υπάρχει χώρος για χιούμορ στη λογοτεχνία του τρόμου;

  Ναι. Απλά θέλει προσοχή, γιατί μια χιουμοριστική γραμμή μπορεί να αποφορτίσει τον αναγνώστη αν δοθεί σωστά, αλλά μπορεί να καταστρέψει την ατμόσφαιρα τρόμου της ιστορίας αν δοθεί λάθος. Επίσης είναι και το πως νιώθεις όταν γράφεις, τι θέλεις να πεις, που ετοιμάζεσαι να οδηγήσεις τον αναγνώστη. Δύο δεξιοτέχνες συγγραφείς τρόμου με χιούμορ, που μου έρχονται στο μυαλό, είναι η Λένα Κικίδου και ο Γιώργος Μεσολλογίτης,

  Γνωρίζω ότι ετοιμάζετε με την Αγνή Σιούλα ένα βιβλίο βασισμένο στις λαϊκές παραδόσεις σχετικά με τους βρικόλακες (αν έχω κάνει κάποιο λάθος, διόρθωσέ το σε παρακαλώ). Πώς προέκυψε αυτή ιδέα και πώς σου φάνηκε η όλη διαδικασία;

  Πολύ σωστά και μπορώ να πω ότι είναι ένα βιβλίο που ανυπομονώ να μοιραστούμε· το θεωρώ ορόσημο. Προσωπικά το απόλαυσα και είμαι σίγουρος θα είναι κάτι ιδιαίτερο για όλους τους αναγνώστες. Για την ιδέα και την υλοποίηση του βιβλίου έχω γράψει στο «Σημείωμα Συγγραφέα», όπως και η Αγνή, τα οποία θα βρείτε στο τέλος του βιβλίου (καθώς αυτή τη φορά, την εισαγωγή υπογράφει η εξαιρετική Ευαγγελία Παπανίκου). Μπορώ να σας πω ότι η όλη διαδικασία ήταν πρωτόγνωρη για εμένα καθώς η συγγραφή ενός ποιοτικού βιβλίου από δύο συγγραφείς, απαιτεί πολλά περισσότερα από την έμπνευση. Η Αγνή Σιούλα είναι η αιχμή του δόρατος στο Ελληνικό Φανταστικό και μια σπουδαία λογοτέχνης και η συνεργασία μου μαζί της (πάνω από ένα χρόνο κράτησε η κοινή μας συγγραφή) ήταν ένα μεγάλο σχολείο. Η έμπνευση μας, η δουλειά και το μεράκι πάνω σε αυτή, όπως και το κοινό μας όραμα πιστεύω, θα φανούν και μέσα από τις σελίδες ενός ταξιδιού αλλιώτικου και σκοτεινού. Ενός ταξιδιού στο οποίο σας περιμένουμε, να το ζήσουμε μαζί. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Λυκόφως τον Ιανουάριο του 2019 με τίτλο:

«Εκείνοι που επιστρέφουν».

Ένα βιβλίο που όπως ήδη μας έγραψαν από την Αthens Voice: «Συνδυάζει αριστοτεχνικά το σύγχρονο τρόμο με τις ελληνικές παραδόσεις».

  Σκοπεύεις να στραφείς σε κάποιο άλλ�� είδος; Διέκρινα γερές δόσεις λυρισμού στο βιβλίο σου, κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.

  Πράγματι, ετοιμάζω ένα μυθιστόρημα το οποίο δεν ανήκει στο φανταστικό, ούτε στον τρόμο. Το γράφω τα τελευταία χρόνια και το 2019 ελπίζω θα είναι η χρονιά που θα έχουμε… ανακοινώσεις και για αυτό. Επίσης ήδη έχω γράψει ένα ακόμα διήγημα (που δεν ανήκει στο φανταστικό) και  βραβεύτηκε το 2018 σε πανελλήνιο διαγωνισμό -θα το δούμε σύντομα σε συλλογή. Είναι κάτι που με εξιτάρει. Υπηρετώ το είδος της φαντασίας και του τρόμου που αγαπώ ως αναγνώστης, αλλά μου αρέσει να δοκιμάζω και καινούργια πράγματα.

  Γιώργο, σ’ ευχαριστώ για την κουβέντα μας και ελπίζω να δούμε τη νέα σου δουλειά σύντομα.

  Σε ευχαριστώ ειλικρινά για την ευκαιρία που μου έδωσες, να έρθω σε επαφή με τους αναγνώστες. Ραντεβού τον Ιανουάριο του 2019 με το «Εκείνοι που επιστρέφουν».

        Βιογραφικό:

Ο Γιώργος Γιώτσας είναι μια σύγχρονη φωνή στη λογοτεχνία του φανταστικού.

To βιβλίο του “Κάτω από το Κρεβάτι” (εκδ. Λυκόφως, 2017) αναδείχθηκε μέσω πανελλήνιας ψηφοφορίας, στα 10 καλύτερα βιβλία στην κατηγορία “Διήγημα” στα βραβεία Public Book Awards 2018. Τα διηγήματα του έχουν διακριθεί σε πολλούς πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (Esquire, Eyelands.gr, Diavasame.gr, Ars Nocturna, Μωραϊτης, Εντύποις, Συμπαντικές Διαδρομές) όπως και σε διεθνής (Writers Digest) και έχουν δημοσιευθεί σε συλλογές λογοτεχνών. Το 2012 ο εκδοτικός Momentum εξέδωσε το πρώτο του βιβλίου, με τίτλο “Εκείνος που ψιθυρίζει πάνω από τα βουνά”, μια συλλογή βραβευμένων και νέων διηγημάτων φαντασίας και τρόμου στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, με την οποία συστήθηκε στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό.

Το 2015, oι εκδόσεις Λυκόφως εκδίδουν το “Εκ Νεκρών” το οποίο είναι το δεύτερο προσωπικό του βιβλίο και πρώτο μυθιστόρημα του. Το “Εκ Νεκρών” βραβεύτηκε πανελληνίως με τον Α’ Έπαινο καλύτερου μυθιστορήματος σε διαγωνισμό. Επίσης, ήταν υποψήφιο στα βραβεία Public Book Awards 2016, στις κατηγορίες “Καλύτερο Ελληνικό Μυθιστόρημα” και “Εξώφυλλο της χρονιάς”.

Το 2017, στη δεύτερη συνεργασία του, με τις εκδόσεις Λυκόφως, εκδίδεται το “Κάτω από το κρεβάτι”, η δεύτερη προσωπική του συλλογή, με βραβευμένα και καινούρια διηγήματα φαντασίας και τρόμου στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Ένα βιβλίο που αγκάλιασε επίσης το αναγνωστικό κοινό και το οπόιο έφθασε στα δέκα καλύτερα βιβλία των βραβείων Public μετά από πανελλήνια ψηφοφορία.

Συνεχίζει να γράφει με συνέπεια, ενώ κατά καιρούς έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον περιοδικών όπως το Tv Zapping, το Mystery, η Athens Voice και το Esquire, όπου έχουν φιλοξενηθεί συνεντεύξεις και αφιερώματα.

links:

Instagram: https://www.instagram.com/ggiotsas/?hl=el

Facebook Page: https://www.facebook.com/George.Giotsas/

Τwitter: https://twitter.com/george_giotsas

Goodreads: https://www.goodreads.com/author/show/6557135._

  Για το Book-Tour

Κωνσταντίνα Κοράκη

Κωνσταντίνα Κοράκη γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι εκπαιδευτικός. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί στους ιστότοπους: Book-Tour, Fractal, τοβιβλιοnet, nyctophilia.gr. Το πρώτο της μυθιστόρημα με τον τίτλο: «Η Ανταριασμένη, οι Φίλοι και τα Κτήρια» κυκλοφόρησε το 2016 από τις εκδόσεις Λυκόφως. Μέσα στο 2019 θα κυκλοφορήσουν το μυθιστόρημά της «Σαφένια» και η νουβέλα «Η Λέσχη των Χρωμάτων», και τα δύο από τις εκδόσεις Λυκόφως.

https://konstantinakoraki.wordpress.com/

  Η Κωνσταντίνα Κοράκη κουβεντιάζει με τον Γιώργο Γιώτσα Ο Γιώργος Γιώτσας είναι ένας συγγραφέας που έχει πιάσει τον παλμό της εποχής. Σήμερα, θα μιλήσουμε μαζί του για τον τρόμο (ένα είδος στο οποίο ειδικεύεται), αλλά και για τη γραφή γενικότερα

[dimartblog]

Κινούμενη άμμος 23.7.2017

—με τον Γιώργο Πήττα— Με ένα διήγημα σοβιετικής φαντασίας («Επιτρέψτε μου να γεννηθώ», της Ναταλία Αστάχοβα), ένα ποίημα του Πόε και ένα ποίημα του Λάβκραφτ για τον Πόε, εξαντλήθηκε η πρώτη ώρα της εκπομπής. Στη συνέχεια, με φιλοξενούμενο τον μουσικό Λευτέρη Μουμτζή, έγινε συζήτηση για το εξαιρετικό ετήσιο φεστιβάλ «Φέγγαρος» που γίνεται σε ένα ορεινό χωριό της Κύπρου και ακούστηκαν μουσικές από…