#ΤοΚιβώτιο

[maxmaggr]

Άρης Αλεξάνδρου - ο αντιστασιακός λογοτέχνης!

Ο Άρης Αλεξάνδρου -καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Αριστοτέλη Βασιλειάδη- είναι ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Έλληνες συγγραφείς, με πολύ σημαντικό μεταφραστικό έργο. Υπήρξε αντιστασιακός, ποιητής, πεζογράφος και μεταφραστής. Το μοναδικό του μυθιστόρημα , Το Κιβώτιο (1975), θεωρείται ως ένα από τα σπουδαιότερα έργα της νεοελληνικής πεζογραφίας. Σύντομη βιογραφία του Ο Άρης Αλεξάνδρου γεννήθηκε το 1922 στo Πέτρογκραντ, τη σημερινή Αγία Πετρούπολη. Ο πατέρας του, Βασίλης Βασιλειάδης, ήταν Έλληνας από την Τραπεζούντα του Πόντου και η μητέρα του, Πολίνα Aντόνοβνα Βίλγκελμσον, ήταν Ρωσίδα με καταγωγή από την Εσθονία. Το 1928 ήρθε με τους γονείς του στην Ελλάδα και, μετά από δύο χρόνια παραμονής στην συμπρωτεύουσα, Θεσσαλονίκη, εγκαταστάθηκαν εν τέλει μόνιμα στην Αθήνα. Το 1940, όταν και αποφοίτησε από τη Βαρβάκειο Σχολή, πέρασε στην ΑΣΟΕΕ. Ωστόσο, πολύ σύντομα εγκατέλειψε τις σπουδές του, προκειμένου να ασχοληθεί επαγγελματικά με την μετάφραση έργων. Από τα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά, ο Άρης Αλεξάνδρου μαζί με τον Αντρέα Φραγκιά και άλλους φίλους, είχαν δημιουργήσει έναν όμιλο μαρξιστικού προσανατολισμού, ο οποίος συνέχισε τη δράση του μέχρι και αρχές της Κατοχής. Το 1941, ο όμιλος προσχώρησε στη Φοιτητική Κομμουνιστική Οργάνωση (ΦΚΟ), η οποία σχετίστηκε με την Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ) και ��ντάχθηκε στο ΕΑΜ Νέων. Ο Άρης Αλεξάνδρου αποχώρησε πικραμένος από το ΕΑΜ Νέων το καλοκαίρι του 1942, έπειτα από τη διαγραφή τριών φίλων του και ηγετικών στελεχών της ΟΚΝΕ λόγω των "υπερεπαναστατικών" θέσεων τους —ζητούσαν άμεση και μη μετωπική ένοπλη σύγκρουση με τους κατακτητές— από το ΕΑΜ, οι οποίοι ταυτόχρονα καταγγέλθηκαν ως "χαφιέδες". Αντιστασιακή Δράση Τόσο κατά τη διάρκεια της Κατοχής όσο και του Εμφυλίου Πολέμου ο Άρης Αλεξάνδρου επέδειξε έντονη αντιστασιακή δράση. Όσο η Ελλάδα τελούσε υπό την Κατοχή των γερμανικών δυνάμεων μετάφρασε στα ελληνικά τον ύμνο της Κομσομόλ, ενώ συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες διαδηλώσεις του ΕΑΜ. Έλαβε μέρος με μαύρο περιβραχιόνιο στη διαδήλωση του ΕΑΜ στις 3 Δεκεμβρίου 1944 (που αποτέλεσε την αρχή των Δεκεμβριανών). Κατόπιν αυτής κρυβόταν με την οικογένειά του σε καταφύγια για πολίτες. Αργότερα, συνελήφθη αιχμάλωτος από τις βρετανικές δυνάμεις και στάλθηκε στο στρατόπεδο πολιτικών κρατουμένων στην Ελ Ντάμπα της Λιβύης όπου, μαζί με τον πατέρα του, δήλωσαν στους διώκτες τους ότι ήταν "ΕΑΜίτες". Ωστόσο, το 1945 αφέθηκαν ελεύθεροι και επέστρεψαν στην Ελλάδα. Η αρχή του Εμφυλίου πολέμου τον βρήκε να κρύβεται, βγαίνοντας από το κρησφύγετο του μόνο μια φορά τη βδομάδα, προκειμένου να συναντηθεί με την Καίτη Δρόσου, η οποία ήταν τότε στρατολόγος και μέλος του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, ενώ μετέπειτα έγινε σύζυγός του (1958). Το 1948 συνελήφθη και μεταφέρθηκε στην Μακρόνησο, όπου φοβούμενος ακρωτηριασμό και μόνιμη βλάβη από τα βασανιστήρια έκανε "δήλωση μετανοίας" την οποία αργότερα ανακάλεσε. Το 1953 καταδικάστηκε ως ανυπόταχτος στράτευσης, δηλώνοντας στο στρατοδικείο "κομμουνιστής", με αποτέλεσμα τη φυλάκιση του. Τέθηκε σε απομόνωση από τους υπόλοιπους πολιτικούς κρατούμενους, έως τουλάχιστον το 1956 και, τελικά, αποφυλακίστηκε με αναστολή ποινής το 1958. Η Γαλλία Το 1967, όταν και επιβλήθηκε η δικτατορίας,  διέφυγε στο Παρίσι. Εκεί για να επιβιώσει έκανε διάφορες δουλειές. Το 1968 έγραψε κείμενο με το όνομα Αντίπας Νετραλίτης ,όπου έγραφε και υπέρ της ένταξης της Ελλάδας στην Ενωμένη Ευρώπη ως διέξοδο ενάντια της διαμάχης ΕΣΣΔ και Η.Π.Α. Το 1975 δήλωνε σχετικά: "Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και σε καμιά πολιτική οργάνωση. Δεν είμαι μέλος καμιάς εκκλησίας. Δεν είμαι οπαδός καμιάς θρησκείας. ... Έχοντας περάσει από τα ξερονήσια και τις φυλακές, νιώθω πως είμαι συγκρατούμενος όχι μόνο με όσους υποφέρουν στα φασιστικά στρατόπεδα, μα και με όσους βασανίζονται στο Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ. Νιώθω αλληλέγγυος και συνυπεύθυνος με όσους αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και θα αγωνιστούν εναντίον όλων των τυράννων, εστεμμένων και τραγιασκοφόρων, εναντίον όλων των δεσποτών, γαλονάδων και ρασοφόρων". Πέθανε στη γαλλική πρωτεύουσα το 1978. Εργογραφία Το Κιβώτιο

Το Κιβώτιο (1975) αποτελεί το εμβληματικό μυθιστόρημα του Άρη Αλεξάνδρου. Χάρη σε αυτό ο Άρης Αλεξάνδρου κατάφερε να κερδίσει μία θέση ανάμεσα στην ελίτ των μεταπολεμικών Ελλήνων συγγραφέων. Μάλιστα, το εν λόγω έργο από το 2015 έχει πάρει και τη μορφή θεατρικού μονολόγου. Από τότε, με πρωταγωνιστή τον Φώτη Μακρή, το Κιβώτιο ταξίδεψε σε 28 πόλεις σε όλη την Ελλάδα αλλά και στην Πάφο της Κύπρου -στο πλαίσιο της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης 2017. Φέτος,  το Κιβώτιο θα ανέβει για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά το θεατρικό σανίδι του Studio Μαυρομιχάλη, σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή και Κλεοπάτρας Τολόγκου. Λοιπό συγγραφικό έργο

Ο λόφος με το συντριβάνι Ποιήματα Mission Box Έξω απ' τα δόντια Ο δραματουργός Ντοστογιέβσκη Η εξέγερση της Κρονστάνδης Μεταφράσεις του που χρησιμοποιήθηκαν στο θεατρικό σανίδι Ο Άρης Αλεξάνδρου υπήρξε ένας σπουδαίος μεταφραστής κυρίως έργων της ρωσικής λογοτεχνίας. Οι μεταφράσεις των έργων "Βυσσινόκηπος" και "Θάλαμος Αρ.6" του Τσέχωφ αλλά και "Το όνειρο ενός γελοίου" και οι "Νύχτες" του Ντοστογιέφσκι χρησιμοποιήθηκαν κατά τα τρία προηγούμενα χρόνια (2015-2018) ως οι καταλληλότερες προκειμένου να ανέβουν στο θεατρικό σανίδι. Read the full article

[maxmaggr]

Άρης Αλεξάνδρου - ο αντιστασιακός λογοτέχνης!

Ο Άρης Αλεξάνδρου -καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Αριστοτέλη Βασιλειάδη- είναι ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Έλληνες συγγραφείς, με πολύ σημαντικό μεταφραστικό έργο. Υπήρξε αντιστασιακός, ποιητής, πεζογράφος και μεταφραστής. Το μοναδικό του μυθιστόρημα , Το Κιβώτιο (1975), θεωρείται ως ένα από τα σπουδαιότερα έργα της νεοελληνικής πεζογραφίας. Σύντομη βιογραφία του Ο Άρης Αλεξάνδρου γεννήθηκε το 1922 στo Πέτρογκραντ, τη σημερινή Αγία Πετρούπολη. Ο πατέρας του, Βασίλης Βασιλειάδης, ήταν Έλληνας από την Τραπεζούντα του Πόντου και η μητέρα του, Πολίνα Aντόνοβνα Βίλγκελμσον, ήταν Ρωσίδα με καταγωγή από την Εσθονία. Το 1928 ήρθε με τους γονείς του στην Ελλάδα και, μετά από δύο χρόνια παραμονής στην συμπρωτεύουσα, Θεσσαλονίκη, εγκαταστάθηκαν εν τέλει μόνιμα στην Αθήνα. Το 1940, όταν και αποφοίτησε από τη Βαρβάκειο Σχολή, πέρασε στην ΑΣΟΕΕ. Ωστόσο, πολύ σύντομα εγκατέλειψε τις σπουδές του, προκειμένου να ασχοληθεί επαγγελματικά με την μετάφραση έργων. Από τα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά, ο Άρης Αλεξάνδρου μαζί με τον Αντρέα Φραγκιά και άλλους φίλους, είχαν δημιουργήσει έναν όμιλο μαρξιστικού προσανατολισμού, ο οποίος συνέχισε τη δράση του μέχρι και αρχές της Κατοχής. Το 1941, ο όμιλος προσχώρησε στη Φοιτητική Κομμουνιστική Οργάνωση (ΦΚΟ), η οποία σχετίστηκε με την Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ) και εντάχθηκε στο ΕΑΜ Νέων. Ο Άρης Αλεξάνδρου αποχώρησε πικραμένος από το ΕΑΜ Νέων το καλοκαίρι του 1942, έπειτα από τη διαγραφή τριών φίλων του και ηγετικών στελεχών της ΟΚΝΕ λόγω των "υπερεπαναστατικών" θέσεων τους —ζητούσαν άμεση και μη μετωπική ένοπλη σύγκρουση με τους κατακτητές— από το ΕΑΜ, οι οποίοι ταυτόχρονα καταγγέλθηκαν ως "χαφιέδες". Αντιστασιακή Δράση Τόσο κατά τη διάρκεια της Κατοχής όσο και του Εμφυλίου Πολέμου ο Άρης Αλεξάνδρου επέδειξε έντονη αντιστασιακή δράση. Όσο η Ελλάδα τελούσε υπό την Κατοχή των γερμανικών δυνάμεων μετάφρασε στα ελληνικά τον ύμνο της Κομσομόλ, ενώ συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες διαδηλώσεις του ΕΑΜ. Έλαβε μέρος με μαύρο περιβραχιόνιο στη διαδήλωση του ΕΑΜ στις 3 Δεκεμβρίου 1944 (που αποτέλεσε την αρχή των Δεκεμβριανών). Κατόπιν αυτής κρυβόταν με την οικογένειά του σε καταφύγια για πολίτες. Αργότερα, συνελήφθη αιχμάλωτος από τις βρετανικές δυνάμεις και στάλθηκε στο στρατόπεδο πολιτικών κρατουμένων στην Ελ Ντάμπα της Λιβύης όπου, μαζί με τον πατέρα του, δήλωσαν στους διώκτες τους ότι ήταν "ΕΑΜίτες". Ωστόσο, το 1945 αφέθηκαν ελεύθεροι και επέστρεψαν στην Ελλάδα. Η αρχή του Εμφυλίου πολέμου τον βρήκε να κρύβεται, βγαίνοντας από το κρησφύγετο του μόνο μια φορά τη βδομάδα, προκειμένου να συναντηθεί με την Καίτη Δρόσου, η οποία ήταν τότε στρατολόγος και μέλος του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, ενώ μετέπειτα έγινε σύζυγός του (1958). Το 1948 συνελήφθη και μεταφέρθηκε στην Μακρόνησο, όπου φοβούμενος ακρωτηριασμό και μόνιμη βλάβη από τα βασανιστήρια έκανε "δήλωση μετανοίας" την οποία αργότερα ανακάλεσε. Το 1953 καταδικάστηκε ως ανυπόταχτος στράτευσης, δηλώνοντας στο στρατοδικείο "κομμουνιστής", με αποτέλεσμα τη φυλάκιση του. Τέθηκε σε απομόνωση από τους υπόλοιπους πολιτικούς κρατούμενους, έως τουλάχιστον το 1956 και, τελικά, αποφυλακίστηκε με αναστολή ποινής το 1958. Η Γαλλία Το 1967, όταν και επιβλήθηκε η δικτατορίας,  διέφυγε στο Παρίσι. Εκεί για να επιβιώσει έκανε διάφορες δουλειές. Το 1968 έγραψε κείμενο με το όνομα Αντίπας Νετραλίτης ,όπου έγραφε και υπέρ της ένταξης της Ελλάδας στην Ενωμένη Ευρώπη ως διέξοδο ενάντια της διαμάχης ΕΣΣΔ και Η.Π.Α. Το 1975 δήλωνε σχετικά: "Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα και σε καμιά πολιτική οργάνωση. Δεν είμαι μέλος καμιάς εκκλησίας. Δεν είμαι οπαδός καμιάς θρησκείας. ... Έχοντας περάσει από τα ξερονήσια και τις φυλακές, νιώθω πως είμαι συγκρατούμενος όχι μόνο με όσους υποφέρουν στα φασιστικά στρατόπεδα, μα και με όσους βασανίζονται στο Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ. Νιώθω αλληλέγγυος και συνυπεύθυνος με όσους αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και θα αγωνιστούν εναντίον όλων των τυράννων, εστεμμένων και τραγιασκοφόρων, εναντίον όλων των δεσποτών, γαλονάδων και ρασοφόρων". Πέθανε στη γαλλική πρωτεύουσα το 1978. Εργογραφία Το Κιβώτιο

Το Κιβώτιο (1975) αποτελεί το εμβληματικό μυθιστόρημα του Άρη Αλεξάνδρου. Χάρη σε αυτό ο Άρης Αλεξάνδρου κατάφερε να κερδίσει μία θέση ανάμεσα στην ελίτ των μεταπολεμικών Ελλήνων συγγραφέων. Μάλιστα, το εν λόγω έργο από το 2015 έχει πάρει και τη μορφή θεατρικού μονολόγου. Από τότε, με πρωταγωνιστή τον Φώτη Μακρή, το Κιβώτιο ταξίδεψε σε 28 πόλεις σε όλη την Ελλάδα αλλά και στην Πάφο της Κύπρου -στο πλαίσιο της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης 2017. Φέτος,  το Κιβώτιο θα ανέβει για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά το θεατρικό σανίδι του Studio Μαυρομιχάλη, σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή και Κλεοπάτρας Τολόγκου. Λοιπό συγγραφικό έργο

Ο λόφος με το συντριβάνι Ποιήματα Mission Box Έξω απ' τα δόντια Ο δραματουργός Ντοστογιέβσκη Η εξέγερση της Κρονστάνδης Μεταφράσεις του που χρησιμοποιήθηκαν στο θεατρικό σανίδι Ο Άρης Αλεξάνδρου υπήρξε ένας σπουδαίος μεταφραστής κυρίως έργων της ρωσικής λογοτεχνίας. Οι μεταφράσεις των έργων "Βυσσινόκηπος" και "Θάλαμος Αρ.6" του Τσέχωφ αλλά και "Το όνειρο ενός γελοίου" και οι "Νύχτες" του Ντοστογιέφσκι χρησιμοποιήθηκαν κατά τα τρία προηγούμενα χρόνια (2015-2018) ως οι καταλληλότερες προκειμένου να ανέβουν στο θεατρικό σανίδι. Read the full article