#Τα λέμε τον Αύγουστο

[justforbooks]

Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι συγγραφείς −βλέπε Φραντς Κάφκα− συνηθίζουν να αποκηρύσσουν κείμενά τους, τα οποία εκδίδονται μετά θάνατον και πολλές φορές φτάνουν να θεωρούνται συνώνυμα του εμβληματικού κύρους τους, ακόμα και σήμα κατατεθέν τους. Στην περίπτωση του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, η συγκεκριμένη νουβέλα ήταν από τα κείμενα που δεν θέλησε να δημοσιεύσει ο ίδιος, αλλά που οι απόγονοί του αγάπησαν ιδιαίτερα και έτσι αποφάσισαν να εκδώσουν. Σε αντίθεση, όμως, με την άρνησή του να εκδώσει το κείμενο, ο Νομπελίστας δεν το κράτησε κρυφό, παρά συνήθιζε να διαβάζει μεγαλόφωνα κάποια αποσπάσματα σε φίλους και σε κλειστό κύκλο, όπως κατά την παρουσίασή του στη Μαδρίτη, ενώ είχε δεχτεί να δημοσιευτεί ένα κεφάλαιο από το βιβλίο στην «El Pais». Ίσως παραπάνω διασκεδαστική και ερωτική για τα δικά του μέτρα, η συγκεκριμένη νουβέλα διατηρεί, ωστόσο, ατόφια τη μαγική γραφή του Μάρκες. Η ιστορία αναφέρεται στις περιπέτειες της Άνα Μαγκνταλένα Μπαχ, μητέρας δυο παιδιών, η οποία ζει έναν κατά τα άλλα ευτυχισμένο γάμο με τον πρώτο και μοναδικό έρωτα της ζωής της, αλλά το ασυνείδητό της τής επιφυλάσσει διάφορες εκπλήξεις. Η αφορμή δίνεται με την επίσκεψή της στο νησί όπου είναι θαμμένη η μητέρα της, το οποίο μετατρέπεται από σημείο θανάτου και θλιβερής εξοικείωσης σε μέρος ερωτικών φαντασιώσεων και εξορμήσεων, δίνοντας για μια ακόμα φορά στον Μάρκες την ευκαιρία να συνδέσει την πραγματικότητα με το φανταστικό, τα ονειρικά μέρη με τις πιο απτές και οδυνηρές πτυχές της καθημερινότητάς μας. Περίπου, δηλαδή, σαν τον τρόπο με τον οποίο επιδρά στον ανθρώπινο ψυχισμό ο Αύγουστος, ένας μήνας ερωτικών συνειρμών και πολλές φορές ανατρεπτικών εικόνων, που δεν έπαψε ποτέ να συνοδεύει με τρόπο διαφορετικό τις αναμνήσεις μας.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[kwstasattgr]

ISBN: 978-618-01-5890-8 Συγγραφέας: Gabriel García Márquez Εκδότης: Ψυχογιός Σελίδες: 160 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-06-20 Διαστάσεις: 21 x 14 Εξώφυλλο: Χαρτόδετο

[xionisgr]

ISBN: 978-618-01-5523-5 Συγγραφέας: Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες Εκδότης: Ψυχογιός Σελίδες: 160 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-04-19 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Σκληρό εξώφυλλο

[a078740849aposts]

ISBN: 978-618-01-5523-5 Συγγραφέας: Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες Εκδότης: Ψυχογιός Σελίδες: 160 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-04-19 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Σκληρό εξώφυλλο

[mariexdiary]

Σάββατο 24/9/2022, 3:25

Το κείμενο που ακολουθεί περιέχει γκρίνια, βρισιές και αιμομιξία (η εκκλησία τη δέχεται).

Φθινοπωρινή ισημερία από σήμερα και μπορούμε να πούμε επίσημα Καλό φθινόπωρο! Δεν είμαι από αυτούς που όταν θα πάει 1 Σεπτέμβρη θα αρχίσω να λέω καλό φθινόπωρο. Και όχι, όχι, όχι, ο Σεπτέμβριος δεν είναι καθόλου ωραίος μήνας για να κάνεις τις καλοκαιρινές σου διακοπές. Θα μου πεις ο καθένας κάνει ότι μπορεί, δεν αντιλέγω αλλά ας λέμε ποιο είναι το σωστό. Όχι επειδή παίρνω την άδεια μου τον Αύγουστο αλλά, πάντα ο Αύγουστος θα είναι ο καλύτερος μήνας για να κάνεις τις καλοκαιρινές διακοπές. Ο Ιούνιος και η γιορτή του Αγίου Πνεύματος σου δίνουν το σύνθημα ότι ξεκινάει το καλοκαίρι. Ας πούμε ότι ο Ιούνιος είναι εισαγωγή και το φινάλε είναι ο Αύγουστος. Ο Σεπτέμβριος είναι.. Είναι ο μήνας που πάνε τα παιδιά σχολείο, η τηλεοπτική σεζόν και το ρητό: ''Τα κεφάλια μέσα''. Είναι ο μήνας που ξεκινούν όλα, ασχέτως αν ο Ιανουάριος είναι ο πρώτος μήνας του χρόνου.

Το καλοκαίρι μου!

Τι καλοκαίρι ήταν αυτό; Δεν περίμενα ότι θα εξελιχθεί τόσο μα τόσο ωραίο. Νόμιζα πως θα ήμουν σαν ένα μαραμένο τριαντάφυλλο. Αλλά δόξα τω Θεό όλ�� πήγαν καλά. Τι καλά.. πολύ καλά!

Molto molto bello!

Τις πρώτες μέρες της άδειάς μου τις πέρασα στην νότια Ιταλία. Τι υπέροχα μέρη είναι αυτά; Τι ιδρώτας ήταν αυτός που έριξα; Τι άπνοια ήταν αυτή Θεέ μου; Τι αρχηγός για τον πουτς ήταν αυτός; Ας τα πάρουμε ένα-ένα τα πράγματα. Έμενα στη Νάπολη, γενικά είναι μία κακόφημη πόλη. Ας πούμε ότι είναι τα Εξάρχεια της Ιταλίας. Η πόλη ήταν πάρα πολύ βρώμικη, ο καιρός μουντός, οι άνθρωποι βαριόντουσαν να σε εξυπηρετήσουν για το οτιδήποτε. Δεν γυρίσαμε καθόλου αυτή την πόλη γιατί δεν μας ενδιέφερε.

Η δεύτερη μέρα ήταν αφιερωμένη στο Capri. Το Capri είναι ένα πολύ μικρό νησάκι. Ας πούμε ότι είναι σαν την Μύκονο αλλά σε μία petit έκδοση. Ήταν πάρα πολύ ωραία εκεί, αλλά η άπνοια που είχε δεν με άφηνε με τίποτα να ευχαριστηθώ το νησί. Για να καταλάβετε το δράμα μου, μέσα στη τσάντα μου κουβαλούσα μίνι πετσέτα για να σκουπίζω τον ιδρώτα μου. Δεν είμαι καθόλου υπερβολική. (Δεν είχε την άπνοια της νότιας Γαλλίας. Ήταν πιο νορμάλ τα πράγματα αλλά και πάλι με ενοχλούσε αυτός ο καιρός.) Ίσιωνα τα μαλλιά μου το πρωί στο ξενοδοχείο και μες στη μέρα γινόντουσαν σγουρά. Σταματήσω τη μουρμούρα και την γκρίνια. Στο Capri λοιπόν είχαμε δύο επιλογές: Έπαιρνες κάποιο μικρό ιστιοπλοϊκό και έκανες όλο το γύρο του νησιού που κρατούσε το πολύ μία ώρα ή πήγαινες με τον αρχηγό, με minibus και έβλεπες διάφορα μέρη του νησιού. Εγώ πήρα το μίνι μπας και είδα όλα τα μέρη του νησιού. Είχε πάρα πολύ κόσμο, στα σοκάκια δεν περνούσες εύκολα. Οι τιμές ήταν ��υκόνου. Αλλά δεν καθίσαμε εκεί κάπου, δεν υπήρχε χρόνος.

Την επόμενη μέρα πήγαμε στο Positano και στο Amalfi. Πήραμε ένα μικρό Ferry Boat από το Sorrento και πρώτη μας στάση ήταν στο Amalfi. Υπέροχα γραφικά σοκάκια, εκατοντάδες Έλληνες και υπέροχη, λαχταριστή πίτσα. Στο Positano τα πράγματα ήταν ίδια. Είχε τόσο κόσμο που δεν περνούσες εύκολα το λιμάνι.

Την τέταρτη μέρα πήγαμε στην Pompeii και στο Ercolano (ιερός ναός προς τιμή του Ηρακλή). Η ξενάγηση στην Pompeii ήταν πολύ ωραία και καθόλου κουραστική. Στο Ercolano όμως μας περίμενε μία έκπληξη. Εκεί που είχε καταγάλανο ουρανό, ρίχνει μια βροχή εκεί που θα το περιμέναμε. Να έχω γίνει τελείως μούσκεμα ενώ να έχω ομπρέλα, να έχω τη μητέρα μου να μου γκρινιάζει και γενικά να είμαι σε ένα θλιβερό mood.

Την τελευταία μέρα είχαμε ξενάγηση στη Ρώμη. Η αλήθεια είναι ότι η Ρώμη μου έβγαλε ένα ρομαντισμό. Ένα αγνό και όμορφο συναίσθημα. Στο Κολοσσαίο δεν μπήκα γιατί δεν ήθελα να δώσω χρήματα σε ένα χώρο ο οποίος κάποιοι άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους με άδικο τρόπο. Το Βατικανό ήταν πάρα πολύ όμορφο. Η ουρά όμως ήταν τεράστια και έτσι δεν είχαμε χρόνο για να μπούμε. Αυτό όμως που μου έκανε περισσότερη εντύπωση ήταν το Εθνικό Μνημείο του Βίκτωρα Εμμανουήλ του Β. Για τη Fontana Di Trevi, δεν έχω να πω πολλά. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα ένα μικρό σιντριβάνι, αλλά όταν το αντίκρισα σοκαρίστηκα. Κόσμος; μιλιούνια! Έβαλα 50 λεπτά μέσα στο σιντριβάνι και έκανα μία ευχή. Λένε ότι όταν πας και ρίχνεις ένα κέρμα μέσα, μετά από λίγα χρόνια ξανά έρχεσαι. Λέτε να ξαναπάω;

Ένα ήρεμο νησί!

Τ��ίτη φορά που επισκέπτομαι τη Σκιάθο. Ήθελα ένα ήρεμο και χαλαρό νησί χωρίς πολλή βαβούρα, χωρίς πολλά κλαμπάκια και να έχει υπέροχες καταγάλανες παραλίες. Θεωρώ πως οι Σποράδες το έχουν και με το παραπάνω. Στη Σκιάθο όμως.. Πήγα μόνη μου! Είναι Δευτέρα διακοπές που κάνω μόνη μου. Ξυπνούσα γύρω στις 7:00 το πρωί, έπαιρνα το πρωινό μου στο κρεβάτι, πήγαινα στις παραλίες με τα τοπικά λεωφορεία, καθόμουν μέχρι τις 7:00 - 8:00 το απόγευμα, έτρωγα κάτι και γυρνούσα στο ξενοδοχείο. Αυτό ήταν το πρόγραμμά μου για 7 μέρες. Και να σας πω κάτι; Ήταν ωραία, δεν ήταν άσχημα. Εννοείται πως θα ήθελα να έχω μία παρέα δίπλα μου αλλά τι να κάνω που δεν μπορούσαν; Η φίλη μου έπαιρνε άδεια την πρώτη εβδομάδα που εγώ θα γυρνούσα στη δουλειά και το αγόρι μου δεν είχε λεφτά.

Στις 15 Αυγούστου όπου έχω τη γιορτή μου, μου έστειλε και ο Mr. Big ευχές, που δεν το περίμενα καθόλου. Αυτός συνήθως μου έστελνε μετά τις 25 Αυγούστου. Απορώ φέτος που μου έστειλε ανήμερα. Δεν περιμένω τίποτα από αυτόν πλέον. Κούρασε μέχρι αηδίας. Μεξικάνικο σήριαλ κατάντησε μαζί του!

Δεν γυρνάω στην Αθήνα, δεν γυρνάω!

Μετά από τις δύο εβδομάδες έπρεπε να επιστρέψω στην πραγματικότητα και εγώ δεν ήθελα με τίποτα. Έτσι λοιπόν, τι έκανα για να ζήσω περισσότερο το καλοκαίρι;

Πήρα μία τεράστια βαλίτσα από την Αθήνα, τη γέμισα με ρούχα, καλλυντικά, παπούτσια, το laptop και πήγα στο Λουτράκι! Ξυπνούσα πρωί, πήγαινα για μία γρήγορη βουτιά (η θάλασσα από το σπίτι μου εκεί είναι 8 λεπτά με τα πόδια), γυρνούσα, δούλευα. Το απόγευμα όταν τελείωνα, ξαναπήγαινα για μία ακόμη βουτιά. Τα βράδια μου ήταν χαλαρά, δηλαδή κάποια βραδιά ήταν χαλαρά. Μαντέψτε, είχα παρέα! Όλο τον Αύγουστο ήταν ο τρίτος ξάδερφός μου εκεί. Ζει μόνιμα στο εξωτερικό και έρχεται κάθε Αύγουστο για να βλέπει την οικογένειά του. Σχεδόν κάθε μέρα πηγαίναμε μαζί για μπάνιο. Κάναμε βουτιές, λέγαμε μαλακίες, πίναμε τα κοκτέιλ μας, έκανε τον μπ@φο του, εγώ χόρευα, βγαίναμε αργά τη νύχτα και πηγαίναμε πάνω στον περιφερειακό. Γενικά ο ένας πείραζε τον άλλον. Ειδικά όταν κολυμπούσα στα βαθιά, τον έπιανε μία υστερία. Εκείνος ήθελε να μου βγάλει το μαγιό (πάλι καλά που φορώ ολόσωμο) και εγώ ήθελα να του βγάλω το μποξεράκι και να τον αφήσω εκεί μέσα. Να μου λέει τα προβλήματά του, να του λέω και εγώ τα δικά μου, κι' όμως να είμαστε και οι δύο με το χαμόγελο στα χείλη. Να λέει κάθε μέρα ότι είμαστε καλά πουτανάκια αλλά με την καλή έννοια. Τον ένιωθα πολύ δικό μου άτομο.

Ένα απόγευμα μπήκε μέσα στο σπίτι γιατί εγώ δεν ήμουν έτοιμη Και έκλεισε το δονητή δίπλα στο κομοδίνο μου. «Εγώ τέτοια πράγματα δεν χρησιμοποιώ στις γκόμενες μου;» μου είπε χαριτολογώντας. «Κι όμως κάνεις λάθος..», του είπα και συνέχισα. «Δοκίμασε τα και κάνε τη γυναίκα να ουρλιάζει. Θα σε ευγνωμονεί και θα σε ευχαριστεί!» «Εγώ έχω άλλες μεθόδους», μου απάντησε. «Είμαι σίγουρη ότι έχεις!», του απάντησα γελώντας. Να με παίρνει ακατάλληλες ώρες τηλέφωνο και να του λέω με λεπτή φωνή «Αχ, κλείσε λίγο γιατί τελειώνω!» και να μου απαντάει με άνεση « Μαλάκα, τι κάνω εγώ σπίτι;» Δεν μείναμε όμως εκεί, γιατί συνέβησαν κι' άλλα πράγματα τα οποία καλό θα ήταν να γράψω. Ο ξάδερφός μου 30 Αυγούστου έφυγε. Εγώ έκατσα στο Λουτράκι μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου (ενδιάμεσα πήγα και 4 μέρες στην Αθήνα). Ήρθε το αγόρι μου μερικές μέρες και κάπως έτσι έκλεισε το καλοκαίρι. Το καλοκαίρι μου!

Καλοκαιρινός super duper επίλογος!

Δεν ξέρω για σας αλλά αυτό το καλοκαίρι με έμαθε πως είναι να ζω χωρίς κάποιο δικό μου άτομο. Πήγα ταξίδι μόνη και μου φαίνεται να αφάνταστο. Είχα την καλύτερη παρέα στο Λουτράκι και πέρασα υπέροχα. Μου έχει κάνει πρόταση να κάνω ρεβεγιόν μαζί του στο εξωτερικό. Σίγουρα τα Χριστούγεννα θα έχω παρέα, την Πρωτοχρονιά όμως..; Η αδερφή μου θα λείπει για σεζόν στην Αυστρία το χειμώνα. Δεν θα ήθελα να είμαι μόνη.. Καλό φθινόπωρο.

[niwthw-kenh]

Κοφτά χαμόγελα,

Αληθινά μα κατσουφιασμένα

Γιατί ο χρόνος έτρεχε σα νεράκι

Ο Αύγουστος τελείωνε

Δεν είχαν χρόνο

Λίγες στιγμές μονάχα πρόλαβαν να ζήσουν

Μια νύχτα μονάχα αγνάντεψαν τα φώτα της Αθήνας

Με ένα κρασί στο χέρι

Μισό μεθυσμένα λόγια

Ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα

Βλέμματα να καίνε

Και ο χρόνος να περνά, να τρέχει, δε λυπόταν

Η παραλία τους φάνταζε πια ερημική δίχως αυτούς

Και αυτή η αλμύρα της θάλασσας έκαιγε τα χείλη τους σε κάθε τους φιλί,

ξέροντας πως το τελευταίο που θα δώσουν, προφτάνει

Και πάντα στη θύμηση τους θα μένει αυτή η άδεια παραλία

Εκείνος ο ουρανός που χάζεβαν μαζί

Εκείνη η βόλτα μέσα στης πόλης τα στενά πιασμένοι χέρι χέρι

Το μπουκάλι απτό τελειωμένο κρασί στο πάτωμα

Τελειωμένα όνειρα,

Τελειωμένες ελπίδες

Ήμασταν τελειωμένοι

Μα μέχρι το τέλος χάζευα το πρόσωπο σου

Μύριζα το άρωμα σου

Μέχρι το τέλος ήλπιζα να μην έρθει το τέλος

Ήξερα πως ήταν όμως

Η τελευταία φορά

Και όμως, μου είπες θα τα ξαναπούμε

Γέλασα, συμφώνησα, ναι σου είπα

Στο κόσμο το δικό μου θα τα λέμε συχνά

Και όσο εσύ ξεχνάς

Όσο εσύ τρέχεις να φύγεις σαν τον Αύγουστο

Εγώ θα γράφω ποιήματα για ʼκεινον που περάσαμε μαζί

-Για έναν Αύγουστο που δεν μας λυπήθηκε ούτε λίγο.

-niwthw kenh

[solmeister13]

Πως γνωρισες τον πακ? Ειναι ο καλύτερος σου φιλος? Και αν θες πες 2 λογια για σιγμα πι φαση πως πρπεκυψε κλπ

Το σπίτι του Pak και το δικό μου σπίτι στις ένδοξες Καλύβες είναι μία πόρτα μακριά και τα καλοκαίρια κάναμε κλασική καλοκαιρινή παρεούλα, που την ξεχνάγαμε μόλις τελείωνε το καλοκαίρι. Μάλιστα τόσο ο Pak, όσο κι εγώ, ακούγαμε hip hop από πολύ μικροί διότι άκουγαν οι πατεράδες μας κι έτσι μας ένωνε κι αυτή η φάση, συγκεκριμένα ανταλλάζαμε φουλ CDs και παιχνίδια για το PS2 και όταν λέω ανταλλάζαμε εννοώ ερχόταν το μουνόπανο και μου έδινε μαλακίες, που απλά μου τις έκανε τρελό hype για να μου πάρει ότι ήθελε.

Τον μοιραίο Αύγουστο του 2007 όμως, ανταλλάξαμε email για να μιλάμε μέσω msn (μετάφραση για όσους γεννήθηκαν μετά το 2000: σα να λέμε ανταλλάξαμε instagram)  και ενώ το email μου ήταν ας πούμε manolis@gmail.com, ο βλάκας ο Pak σημείωσε manolis@hotmail.com και για καιρό πάλι δε λέγαμε κουβέντα, ώσπου μια μέρα, τελείως τυχαία μπαίνω στο hotmail και βλέπω το αίτημα του Pak, ο οποίο για κακή μας τύχη είχε μόλις μετακομίσει Γερμανία. 

Περιμένοντας τον να κατέβει Κρήτη για ακόμα μια χρονιά, του είπα πως είχα πάρει μικρόφωνο και πως είχα ξεκινήσει να γράφω στίχους και ενθουσιάστηκε και λέγαμε να χώσουμε μαζί. Όταν ήρθε ήταν ένα απ’ τα πιο γαμάτα καλοκαίρια της ζωής μας, απλά αράζαμε, γράφαμε παρεϊστικες μαλακίες και χώναμε τα καμμένα ραπς που ονομάστηκαν Άπαχα Γιαούρτια, γιατί τέτοιοι είμαστε.

Μετράμε 11 χρόνια αχώριστοι κι ας μένουμε σε άλλες χώρες, μιλάμε κάθε μέρα και ζήτημα να έχουμε τσακωθεί δύο φορές. Είναι το έτερον μου ήμισυ και νιώθω πραγματικά τυχερός που μας έφερε κοντά η ζωή με τον τρόπο που μας έφερε, ξέρω άπειρες φορές που δε θα την είχα παλέψει αν δεν υπήρχε ο Pak.

Σίγμα Πι, οι χειρότεροι MCs, αλλά οι καλύτεροι φίλοι. ...και οι καλύτεροι MCs.

[cowsnboys]

Πολύ καλό για να είναι αληθινό.

Είχα αποφασίσει την Παρασκευή το απόγευμα να κατέβω στα Χανιά για να πάρω το δώρο για τα γενέθλια μιας φίλης και επ ευκαιρίας να καθίσω να δω και το ηλιοβασίλεμα από την αγαπημένη μου αποβάθρα..

Η αλήθεια είναι πως ένοιωθα κάπως κουρασμένη από την προπόνηση που είχα το πρωί και το μόνο που ήθελα ήταν να κοιμηθώ αλλά εν τέλη σηκώθηκα και ντύθηκα γιατί έπρεπε να πάρω το δώρο.. Ένα λαδί παντελόνι έβαλα, με πολλές τσέπες για να μην κουβαλάω τίποτα στα χέρια και το μαύρο μου το τιραντάκι. Στη διαδρομή επειδή είχα πρόσφατα ξυρισει το μισό μαλλί από την μια πλευρά, ένοιωθα κάπως άβολα με τα βλέμματα των περαστικών. Αλλά στην τελική ούτε που με ένοιαζε ή τουλάχιστον δε θα έπρεπε να με νοιάζει. Τέλος πάντων, έφτασα στα Χανιά ,πήρα το δώρο και ύστερα κατευθύνθηκα προς την αποβάθρα. Έκατσα κάτω και πήρα μια βαθιά ανάσα για να αποβαλλω το άγχος. Η διαδρομή προς τα Χανιά με αγχωνε πάντα. Ήταν μεγάλη και λάτρευα να περπατάω τόση ώρα και να παρατηρώ τα πάντα γύρω μου μα μου κοβόταν η ανάσα κάθε φορά που στον δρόμο μου συναντούσα κόσμο.. και η συνομιλία μου με τον υπάλληλο στο μαγαζί με αγχωσε, μα πήγε καλά μπορώ να πω. Κατάφερα να περιορίσω κάπως το άγχος μου. Μια μπλούζα με συγκεκριμένη στάμπα πάνω πήρα για δώρο στην φίλη μου , για όποιον αναρωτιέται.

Πέρασαν λίγα λεπτά αφότου είχα κάτσει και ηρέμησα κάπως. Αρχίσω λοιπόν να παρατηρώ το τοπίο γύρω μου. Αρκετός κόσμος. Αλλά Παρασκευή απόγευμα ήταν, άρα λογικό. Εκεί που καθόμουν όμως τους έβλεπα όλους μα δεν ήταν κάνεις κοντά μου. Ένοιωθα ασφαλής. Ακούμπησα με τα πόδια μου το νερό και χάθηκα στις σκέψεις μου. Και αλήθεια δε θυμάμαι τι ακριβώς σκεφτόμουν. Αλλά δεν έχει και καμία ��ημασία. Σημασία είχε αυτό που επρόκειτο να συμβεί λίγα δευτερό��επτα μετά και να αλλάξει τη ζωή μου για πάντα.

Ατενιζα τη θάλασσα μπροστά μου..

"Χευ"

Παρδον;; ανασηκωσα το κεφάλι μου.

Ήταν η πιο όμορφη κοπέλα που έχω δει. Ελαφρώς σκημενη δίπλα μου να με κοιτάζει χαμογελαστή. Είχε σχετικά κοντά μαλλιά, λίγο πιο κάτω από το ώμο. Ήταν πολύ σκούρα καστανά και κυματιστα ,έτσι αγκάλιαζαν τέλεια το υπέροχο πρόσωπο της. Τα μάτια, αχ τα ματια της, ήταν μελή και λίγο πράσινα ,πιο όμορφα μάτια δεν έχω ξαναδεί. Και ύστερα το χαμόγελο της.. Δεν έχω λόγια για δ' αυτό. Ξέρω μονάχα πως με μάγεψε από την πρώτη στιγμή. Φορούσε ένα απλό μαύρο σορτσάκι και μια μπλούζα με μια μπάντα που συχνά άκουγα και μ'άρεσε. Μα τι έκανε εδώ; Από πιο όνειρο μου απέδρασε; Και ποια ήταν; Γιατί μου μίλησε; Δεν την είχα ξαναδεί ποτέ.

Θεέ μου πόση ώρα την κοιτάζω και δε λέω τίποτα;;

" Γεια.." χαμόγελασα

"Γειά σου, σε πειραζει να κατσω εδω μαζι σου; Έχεις κάτσει στο αγαπημένο μου σημείο για να βλέπω το ηλιοβασίλεμα.." είπε και γέλασε κάπως αμήχανα

Και εμένα το αγαπημένο μου σημείο ήταν

" Φυσικά" της είπα και χαμογέλασα

"Τέλεια , και.. ήθελα να σου πω από την πρώτη στιγμή που σε είδα πόσο γαμάτο είναι το μαλλί σου!"

Και εγώ κάτι ήθελα να σου πω από την πρώτη στιγμή αλλά..

" αα σε ευχαριστώ"

Ήταν πολύ νωρίς ακόμα. Ίσως 7. Ο ήλιος πλέον έδυε στις 9;

Είχαμε δύο ώρες μπροστά μας. Εγώ και η άγνωστη κοπέλα που περιέργως ένοιωθα τόσο οικεία μαζί της. Ξάφνου συνειδητοποίησα πως δεν είχαμε καν συστηθεί.

" Δανάη!" Γύρισα κάπως απότομα και της είπα

" Νεφέλη, χάρηκα"

" παρομοίως"

Και ύστερα αυτό που έγινε ήταν μαγικό.

Την γνώρισα. Όχι απλά το όνομά της.. αρκετά πράγματα για αυτήν, όσα πρόλαβα εκείνες τις δύο ώρες.

Μιλήσαμε για το μέλλον και για τις σπουδές που σύντομα θα κάναμε. Ανακαλύψαμε ότι είχαμε την ίδια ηλικία ,μόνο που εκείνη θα έκλεινε τα 18 τον Αύγουστο ενώ εγώ τα είχα κλείσει ήδη. Της μίλησα για τα άλογα, για την ιππασία, για τα όνειρα μου για ώρα και με άκουγε με τόση προσοχή και έκανε τόσο όμορφες ερωτήσεις.. Μου μίλησε και εκεινη για τα όνειρα της , για τους στόχους της, ήθελε να σπουδάσει φιλολογίας αλλά ονειρευόταν να έχει απλά ένα μικρό βιβλιοπωλείο μια μέρα. Μιλήσαμε για αυτά και τόσα άλλα. Με μάγεψε. Ο τρόπος που μιλούσε. Ο τρόπος που σκεφτόταν. Ολόκληρη η ύπαρξη της με μάγευε.

Δε κατάλαβα πως πέρασε η ώρα μαζί της, μα ξάφνου ο ήλιος άρχισε να δύει.

"Επιτέλους" είπε σχεδόν ��ιθυριστά και κοίταξε μαγεμενη τον ήλιο που σιγά σιγά μας καληνυχτιζε και έφευγε.

Κοιτούσα και εγώ. Ήταν πανέμορφα. Το είπα χωρίς να το καταλάβω.

" Είναι πανέμορφα"

" πράγματι είναι" είπε

Γύρισα και την κοίταξα

"Χάνεις το ηλιοβασίλεμα καλέ" είπε

" δε πειράζει κοιτάζω κάτι καλύτερο" είπα και ήταν τόσο αυθόρμητο. Απορώ που βρήκα θάρρος να το πω.

Χαμογέλασε.

Έμεινα να την κοιτάζω για λίγο και ύστερα γύρισα και κοίταξε πάλι μπροστά μου.

Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα. Το μυαλό μου προσπαθούσε απεγνωσμένα να σκεφτεί κάτι να κάνω, κάτι να πω να καταλάβει τι νιώθω ή να μην πω τίποτα γιατί απο που και ως που να..

Ξαφνικά σηκώθηκε λίγο και σύρθηκε μέχρι που ήρθε ακριβώς μπροστά μου και έκατσε πάνω μου. Έγινε τόσο γρήγορα. Δε το πίστευα.

Ήταν τόσο κοντά μου. Το μυαλό μου και όλο μου το σώμα είχαν παραλύσει. Έσκυψε σιγά σιγά και με φίλησε.

Ύστερα απομάκρυνε το πρόσωπο της από το δικό μου και μου χαμογέλασε.

Συνήλθα κάπως. Έφερα τα χέρια μπροστά και χάιδεψα τα χέρια της. Δε ξέρω γιατί το έκανα. Ύστερα χάιδεψα το πρόσωπο της. Την ακουμπούσα σαν να ήταν μια πολύτιμη πορσελάνινη κούκλα. Έφερα το πρόσωπο της λίγο πιο κοντά.

"Θέλω και άλλο" ψιθύρισα

Και εκείνη έπεσε πάνω μου και με φιλούσε, και με φιλούσε και δε μπορούσαμε να σταματήσουμε, σαν να ήταν οξυγόνο τα φιλιά μας και να εξαρτιόμασταν από αυτά για να ζήσουμε.

Ύστερα, την αγκάλιασα τόσο σφιχτά. Και εκείνη το ίδιο. Και μείναμε έτσι για λίγο. Χωρίς να λέμε τίποτα. Όσο πιο κοντά μπορούσαμε η μια στην άλλη.

"Σε θέλω" ψιθύρισα

Χαμογέλασε πλατιά

"Και εγώ, και εγώ σε θέλω" είπε

" πρώτη φορά νιώθω έτσι για κάποιον - από τη πρώτη στιγμή που σε είδα, εγώ.. εγώ.." άρχισα να μπερδεύω τα λόγια μου

Γαμωτο πες το , την ερωτεύθηκες, πες το. Άσε τις ανασφάλειες στην άκρη.

" Πώς γίνεται να είσαι πιο όμορφη από το ηλιοβασίλεμα;" ψέλλισα

Γέλασε και με κοίταξε τόσο γλυκά και ύστερα επιτέθηκε με φιλιά στο λαιμό μου.

Άρχισα να γελάω και να της λέω πόσο υπέροχη είναι.

"Ήταν έρωτας στην πρώτη ματιά για μένα" είπε ξαφνικά και ένοιωσα να κολλάει κάθε σπασμένο κομμάτι μέσα μου.

Ξεχείλισα από ευτυχία.

Ένοιωσα ότι επιτέλους βρήκα το σπίτι μου.

Και ύστερα, ξύπνησα.

Κοίταξα το κινητό μου. Ήταν Παρασκευή.

Μόλις είχε ξημερώσει.

Ένα όνειρο, αυτό ήταν.

Ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό.

Μα ποιός ξέρει τι πραγματικά θα συμβεί αυτό το απόγευμα...

[fthinousa]

O παρα-δεισος

Και εξουσιοδοτουμαι βέβαια από την πάγια επιταγή της για να πω πως η λέξη παράδεισος δεν είναι εβραϊκής ή λατινικής προέλευσης.

Η λέξη παράδεισος προέρχεται από την πρόθεση παρά και το ρημα δεδοικα/δεδια (=φοβάμαι).

Σαφώς ο παράδεισος, ο εβραιοχριστιανικος κήπος της Εδέμ , η γη της επαγγελίας , αυτό που ψάχνουμε , το φως που τρεμοπαιζει κάποια βραδιά στην απέναντι όχθη και πότε λέμε πως είναι ένα αστέρ�� που'πεσε, ποτε η σελήνη και ποτε δύο μάτια που πεθυμησαμε να ποθούμε δεν θα μπορούσε να μην έχει τις ρίζες του στην ελληνική γλώσσα που για τοσους έγινε σκοπός και κόλαση , καταφύγιο και ενέδρα . Για'μενα σίγουρα ενέδρα .

Βεβαίως εκείνο το φως το αλλοτινό κι αλλιωτικο που μας τρομάζει , μας σιγοκαιει και μας σαγηνεύει είναι (παρα)πλησιο του δέους .

Φοβόμαστε τον ίδιο τον παράδεισο και την ευτυχία, φοβόμαστε μήπως το φως εκείνο είναι στην πραγματικότητα τόσο δυνατό που θα φωτίσει κάθε μας ουλή κι ατέλεια και θα είμαστε πλέον εντελώς απροστάτευτοι μπροστά σε μάτια που μάθαμε μόνο να αποφεύγουμε.

Δεν είναι τυχαίο που ο παράδεισος θυμίζει τα πεφταστέρια τις καθαρες νύχτες - τους βωμούς δηλαδή των μεγαλύτερων επιθυμιών μας . Εκεί εναποθεσαμε 2 ευχές κι ένα γέλιο . Και τα περιμένουμε πίσω δίπλα κι ας ξεγελαστηκαμε .

Όμως είναι σίγουρα ατυχες πως οι κορφες του παραδείσου θυμίζουν τα μάτια τους . Τα μάτια όσων έφυγαν πρόωρα κι όσων αργησαν, τα μάτια που ξεχάστηκαν και τον Αύγουστο ίσως σου θυμίσουν και τα παιδικά σου μάτια . Λίγο πιο δεξιά αν κοιτάξεις θα δεις τα βλέμματα περηφάνιας ακριβώς δίπλα σε όσα πλήγωσες και πάνω πάνω θα βρεις το βλέμμα που παλεψες να ξεχάσεις και ωστόσο το κυνηγάς. Μην σε κοροϊδεύεις .

Μην σε κοροϊδεύεις. Δεν ψάχνεις τον παράδεισο. Αυτός θέλει ειλικρίνεια και φως κι εσύ εθιστηκες στην ασφάλεια του σκοτους κι ας ρισκάρεις να χάσεις για πάντα τον δρόμο σου .

[panagoskal]

Chapter3: Πως την φίλησα;

Σάββατο 5 Μαΐου βράδυ έχουμε πάει σε ένα μαγαζί την βλέπω της στέλνω μήνυμα και της λέω έλα στην πυλωτή της διπλανής πολυκατοικίας. Έρχεται, καθόμαστε και μιλάμε πάνω απ μία ώρα χωρίς να ξέρουμε τι λέμε και τότε την πλησιάζω της λέω κάτι στο αυτί, βάζω τις παλάμες μου δεξιά και αριστερά στο πρόσωπο της και με μια πολύ αργή κίνηση την φιλαω με όλο μου το είναι. Ένα φιλί που θα μου μένει αξέχαστο. Αυτη έκατσε και με φίλησε με πάθος αλλά σταμάτησε πολύ απότομα και μου είπε ότι αρεσω σε μια φίλη της. Σταματάω και της λέω δεν με νοιάζει σε ποια φίλη σου αρεσω, εμένα δεν με σταματάει τίποτα, εμείς οι δύο θα ειμαστε μαζί τελεία και παύλα, τις τελευταίες 15 μέρες νιώθω για σένα όπως δεν έχω ξανανιώσει ποτέ. Δεν γίνεται να σταματήσουμε αυτό που έχουμε δημιουργήσει εδώ πέρα εξάλλου βλέπω μέσα στα χαοτικά μάτια σου πόσο με θες. Αυτή σταματάει να μιλάει με κοιτάει και απλ�� μου λέει δεν ξέρω τι θα κάνουμε. Παρόλα αυτά κατάλαβε εκείνη την στιγμή ότι δεν θα είμαι ένας περαστικός από την ζωή της αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Ετσι και έγινε, αυτή η φίλη της αποδείχτηκε σκαρτη και εμείς ξεκινήσαμε για ένα ταξίδι χωρίς προορισμό αφού εγώ μπορεί να έφευγα λόγω πανελληνίων. Παρόλο που το καλοκαίρι ήταν δύσκολο λόγω απόστασης αφού εγώ έμεινα στην Τρίπολη και αυτή πήγαινε στο χωριό της και όταν αυτή ερχόταν πήγαινα εγώ στο δικό μου χωριό καταφέραμε να μείνουμε μαζί και τον Αύγουστο η Νασια ήρθε σε εκείνο το μέρος κοντά στην Καλαμάτα και έτσι μας βρήκαν δύο μέρες του Αυγούστου σε μια παραλία να της κρατάω το χέρι και να τις λέω τα όνειρα μου για το μέλλον μαζί της πάνω σε μια ξύλινη κατασκευή που έχει δημιουργηθεί για τους ναυαγοσώστες. Πολλά φιλιά, εκατομμύρια αστέρια, λίγα παθιασμένα βλέμματα που υποσχονταν πολλά και δυο σώματα γεμάτα από πάθος έζησαν κάπου κάποτε κάτι πολύ μοναδικό και αυτή η μοναδικότητά της συγκεκριμένης στιγμής δεν θα ξανά υπάρξει ποτέ και πουθενά.

P.S.1 Είναι τιμή μου που εδώ και 8 μισή μήνες πορευομαι δίπλα σου σε αυτό το απέραντο σύμπαν και εσύ με αντέχεις παρόλο το σκοτάδι μου.

P.S.2 Να που τελικά μια αγκαλιά και πολύ πίστη σε συνδυασμό με λίγη τύχη (γιατί τα πιο πολλά ήταν σχεδιασμένα από τα ίδια μου τα χέρια), κατάφεραν να μετατρέψουν την ρηχή ζωή μου σε ένα κόσμο επαναστατικό και εναλλακτικό, σε έναν κοσμο με νόημα, σε έναν κόσμο που δεν θα ήμουν πια μόνος αλλά θα είχα την Νάσια, και αν δεν ήταν δίπλα μου ως μια υλική υπόσταση, θα με συντρόφευε παντοτινά στον άϋλο πνευματικό κόσμο του μυαλού μου.

ΤΕΛΟΣ

2πο🐺™

ΣΑΓΑΠΑΩ @nasiampoutrh

[ilektroniki-efimerida]

Κοροναϊός: Το έβδομο κύμα θα οφείλεται στην ακραία χαλάρωση των μέτρων – Τι είπε ο Καπραβέλος

Για υποτίμηση των μέτρων προφύλαξης απέναντι στον κοροναϊό μίλησε ο Νίκος Καπραβέλος

Για εφησυχασμό και υποτίμηση των μέτρων προφύλαξης απέναντι στον κοροναϊό έκανε λόγο ο διευθυντής της ΜΕΘ του νοσοκομείου Γ. Παπανικολάου, Νίκος Καπραβέλος. Ο ίδιος μίλησε για τον μεγάλο αριθμό των συνανθρώπων μας που χάνουν τη ζωή τους, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι ο Ιούλιος έκλεισε με τον σοκαριστικό αριθμό των 1100 θανάτων ενώ πριν ένα χρόνο τον ίδιο μήνα ήταν 350.

Ο κ. Καπραβέλος τόνισε ακόμα, μιλώντας στην ΕΡΤ, ότι ο τρόπος που ανακοινώνονται τα επιδημιολογικά δεδομένα συμβάλει στη χαλάρωση, ενώ χαρακτήρισε απαράδεκτη τη στρογγυλοποίηση «ειδικά από στόματα υγειονομικών» όσον αφορά τα κρούσματα και τους θανάτους. «Την πληρώνουν οι ευπαθείς ομάδες , οι ηλικιωμένοι αλλά ποιος είπε ότι αυτοί είναι ξεγραμμένοι», είπε ο Νίκος Καπραβέλος καλώντας τους πολίτες σε υπευθυνότητα και την πολιτεία σε «παρεμβάσεις, εφ’ όσον δεν υπάρχει συμμόρφωση».

Διαβάστε επίσης: Κοροναϊός: «Καμπανάκι» για την αύξηση νοσηλειών των παιδιών Θα έρθει 7ο κύμα Την ίδια στιγμή προειδοποίησε ότι εάν συνεχιστεί η ίδια αντιμετώπιση θα βρεθούμε αντιμέτωποι με πολύ χειρότερα. «Δεν έχουμε ξεμπερδέψει και μεγαλύτερη απειλή από τις μεταλλάξεις είναι η υποτίμηση στον κίνδυνο. Εάν συνεχίσουμε έτσι και ξεκινήσουν τα σχολεία, εάν αγριέψει ο καιρός και δεν ληφθούν μέτρα προφύλαξης για απομονώσεις και ανιχνεύσεις, θα έχουμε 7ο κύμα που θα μας καταστρέψει όσο τα προηγούμενα», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Τα εμβόλια, δυστυχώς έχουν ημερομηνία λήξης και οι επαναμολύνσεις συνιστούν απειλή, αφού οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις δεν έχουν φανεί, ανέφερε επίσης ο ο Νίκος Καπραβέλος υπενθυμίζοντας ότι οι άνω των 75 πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν τέταρτη δόση.

Τι αλλάζει στην καταγραφή θανάτων Για το μεγάλο αριθμό θανάτων που καταγράφεται τις τελευταίες ημέρες ο υπουργός Θάνος Πλεύρης επεσήμανε μιλώντας στο OPEN: «Η χώρα μας ακολουθεί το εξής μοντέλο καταγραφής, βάσει του ΠΟΥ: Όταν κάποιος έχει νοσήσει από COVID, ακόμη και όταν η αιτία θανάτου δεν είναι ο κοροναϊός και απλώς έχει βγει θετικός, τότε καταγράφεται ως θάνατος από COVID.

Από δω και στο εξής, στους θανάτους που θα δηλώνουμε, θα αναφέρουμε πόσοι από αυτούς είναι με αιτία τον COVID και πόσοι είναι με άλλη αιτία, αλλά τα άτομα είχαν COVID. Συνεπώς δεν είχαμε αύξηση θανάτων, απλά το ποσοστό των θανάτων από τον Μάιο και μετά συνδυάζονται με περιστατικά ήταν με οποιαδήποτε αιτία και είχαν και COVID. Αυτά όλα τα στοιχεία θα αναλυθούν και θα συνεχίσουμε να λέμε επακριβώς του θανάτους, όμως και απόδειξη αυτού που λέμε, είναι πως δεν υπήρχε αύξηση στους σκληρούς δείκτες της πανδημίας».

Ο κ. Πλεύρης αναφέρθηκε και στα επικαιροποιημένα εμβόλια έναντι του κοροναϊού, σημειώνοντας ότι «με το εμβόλιο που θα προστατεύει και από τη βαριά νόσηση και από τη μόλυνση από τη μετάλλαξη Όμικρον αναμένεται να κατατεθεί προς έγκριση μέσα στον Αύγουστο και παράλληλα τρέχουν οι διαδικασία για τα ακόμη πιο εξελιγμένα σκευάσματα που θα περιλαμβάνουν και τις υποπαραλλαγές και θα είναι έτοιμα προς το τέλος του χρόνου». Ο υπουργός όμως τόνισε πως είναι άγνωστο το πόσες δόσεις θα απαιτούνται με επικαιροποιημένα εμβόλια.

Πηγή άρθρου: Κοροναϊός: Το έβδομο κύμα θα οφείλεται στην ακραία χαλάρωση των μέτρων – Τι είπε ο Καπραβέλος

[batserendipity]

Σαρηγιάννης: Κορύφωση με 24.000 κρούσματα στα μέσα Ιουλίου - Περαιτέρω αύξηση θανάτων τον Αύγουστο

Σαρηγιάννης: Κορύφωση με 24.000 κρούσματα στα μέσα Ιουλίου – Περαιτέρω αύξηση θανάτων τον Αύγουστο

Κορύφωση του αριθμού των κρουσμάτων κορονοϊού στις 16-17 Ιουλίου εκτίμησε ο Καθηγητής Περιβαλλοντικής Μηχανικής, Δημοσθένης Σαρηγιάννης. Όπως είπε μιλώντας στον ΣΚΑΪ, “με δεδομένο ότι δεν έχουμε πάρει κανένα μέτρο για να το αντιμετωπίσουμε πέρα από το να το λέμε και να συνειδητοποιούμε ότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό”, τα ημερήσια κρούσματα θα φτάσουν τα 24.000, ενώ εξήγησε ότι θα υπάρχει αύξηση…

[kwstasattgr]

ISBN: 978-618-01-5523-5 Συγγραφέας: Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες Εκδότης: Ψυχογιός Σελίδες: 160 Ημερομηνία Έκδοσης: 2024-04-19 Διαστάσεις: 21x14 Εξώφυλλο: Σκληρό εξώφυλλο

[spoilersgr]

Ο Αύγουστος έκρυβε και φέτος όχι μόνο ειδήσεις, αλλά και καυτά θέματα Από A. Xρ. 17:21 - 23/08/2020 Τελευταία Ενημέρωση 17:08 - 23/08/2020 Σε λίγες ημέρες φεύγει ο πιο περίεργος Αύγουστος της μεταπολίτευσης. Διότι ναι μεν σχεδόν πάντα κάθε καλοκαίρι ο συγκεκριμένος μήνας βγάζει ειδήσεις και θέματα, διαψεύδοντας αυτό που είχε πει πριν από πολλά χρόνια ο αείμνηστος Ιταλός σημειολόγος και φιλόσοφος Ουμπέρτο Έκο, ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις. Ο φετινός Αύγουστος τα έχει όλα. Από τη μία παρατηρείται παγκοσμίως έξαρση της πανδημίας (αυτό ισχύει και για τη χώρα μας), από την άλλη υπάρχει απίστευτη κινητικότητα σε ό,τι αφορά τα εθνικά μας θέματα. Μία κινητικότητα κατά την οποία έκλεισαν ζητήματα που μας ταλαιπωρούσαν επί δεκαετίες, όπως η ανακήρυξη ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Όμως αυτό τον μήνα βρίσκεται σε έξαρση πέραν της πανδημίας του covid-19 και η παγκόσμια συνωμοσιολογία. Μέχρι και ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα, προερχόμενος από τους ΑΝΕΛ, Νίκος Μαυραγάνης, ισχυρίστηκε ότι μαζί με το εμβόλιο για τον κορωνοϊό –που το περιμένει με αγωνία όλη η ανθρωπότητα– θα μας βάλουν και τσιπάκι στον οργανισμό μας για να μας παρακολουθούν. Ναι, δεν είναι σκετς του Σεφερλή στο Δελφινάριο, αλλά η ανάρτηση ενός ανθρώπου που ζει δίπλα μας, είναι δικηγόρος και ισχυρίζεται ότι το υγρό του εμβολίου θα περιέχει τσιπάκι. Ούτε κάτι θεοσεβούμενες γιαγιάδες που βλέπουν μπροστά τους τη Δευτέρα Παρουσία δεν ισχυρίζονται κάτι τέτοιο. Και δυστυχώς δεν είναι αυτό το μόνο fake news, που έχουμε ακούσει τελευταία για τον κορωνοϊό. Διότι μπορεί με τον κ. Μαυραγάνη να ευθυμήσαμε, αλλά ακόμη πιο σοβαρό είναι ότι υπάρχει ομάδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που προέτρεπε τους γονείς να μην επιτρέψουν να φορέσουν τα παιδιά τους μάσκες στα σχολεία. Το επιχείρημά τους, ότι θα νοσήσουν τα παιδιά, παρά το γεγονός ότι οι παιδίατροι διαβεβαιώνουν ότι από τριών χρονών δεν υπάρχει πρόβλημα για τα παιδιά. Αλλά ποιος να τους πιστέψει, όταν ακόμη και σήμερα υπάρχουν πολιτικοί (βλέπε Κώστας Αρβανίτης, ο οποίος τους έδινε βήμα στις εκπομπές του στην ΕΡΤ) που αρνούνται να πουν κουβέντα για το αντιεμβολιαστικό κίνημα. Η κυβέρνηση οφείλει πριν αυξηθούν οι συνωμοσιολόγοι να τους καταπολεμήσει. Διότι στην Ελλάδα πολύ εύκολα γίνονται πιστευτά τα απίθανα. Και το λέμε, διότι τέτοιου είδους κινήματα θεριεύουν με ραγδαίο τρόπο (βλέπε Κίνημα Αγανακτισμένων) και στο τέλος τα πληρώνουμε πολύ ακριβά. Και ο κ. Διακόπουλος Όμως και στο θέμα των ελληνοτουρκικών, ο Αύγουστος έκρυβε πολλά. Και δεν μιλάμε για τις παράνομες Navtex των Τούρκων, τα γαβγίσματα του Ερντογάν, αλλά αναφερόμαστε και στα δικά μας. Διότι από τη μία είχαμε θετικά νέα με τη συμφωνία με την Αίγυπτο, από την άλλη υπήρξε απώλεια με την παραίτηση του Συμβούλου Ασφαλείας του πρωθυπουργού, του κ. Αλέξανδ��ου Διακόπουλου. Σε καμία περίπτωση δεν θα τον κρίνουμε για τις γνώσεις του και την ικανότητα του να προβλέπει καταστάσεις. Όμως έχουμε κάθε δικαίωμα να του ασκήσουμε κριτική για τον τρόπο που αντιμετώπισε το νευραλγικό πόστο για το οποίο επιλέχθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Με βάση ότι συμβαίνει σε όλα τα σύγχρονα κράτη, ο Σύμβουλος Ασφαλείας, μιλάει μόνο με τον επικεφαλής τον οποίο κι ενημερώνει και για τις εξελίξεις, ενώ συμβουλεύει και για τα μελλούμενα, πάντα με ψυχραιμία και χωρίς φανφάρες. Και το κυριότερο δεν εμφανίζεται σε κάμερες και δεν κάνει δηλώσεις. Δεν επιλέγεται ο Σύμβουλος Ασφαλείας για να γεμίζει το πρόγραμμα των τηλεοπτικών σταθμών. Κάτι που δεν το κατάλαβε ο δικός μας Σύμβουλος, ο οποίος συχνά-πυκνά έκανε γκάφες προκαλώντας αναταραχή στο Μαξίμου και έδινε τροφή για παραπολιτικά σχόλια. Η παραίτηση του ήταν αναμενόμενη, ειδικά από τη στιγμή που αποδυνάμωσε την κυβερνητική πολιτική, την οποία υποτίθεται ότι υπηρετούσε. Τόσο στην περίπτωση των συνωμοσιολόγων, όσο και σε όσους επιλέγονται για θέσεις κλειδιά ισχύει το καλύτερα να μασάς από το να μιλάς.  

[thelw-mia-gata]

Τα λέμε τον Αύγουστο ξανά

Néa Péramos, Kavala, Greece

[vrastra]

ΙΧΘΥΣ (19/2-20/3)

ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2020

Για Ιούλιο “έχεις υπάρξει και καλύτερα, έχεις υπάρξει και χειρότερα”. Δεν είναι ότι βάλλεσαι αστρολογικά, είναι που “κανένα νέο είναι καλό νέο”. Με Άρη στον Κριό, κάποια ανυπολόγιστα έξοδα που προκύπτουν συνεχώς δεν αρκούν για να σου χαλάσουν τη διάθεση, ούτε να σε μετατρέψουν σε ψάρι - φούσκα που διογκώνεται σαν μπαλόνι όταν νιώθει ότι απειλείται. Αντιθέτως, με (την ορθόδρομη πλέον) Αφροδίτη στους Διδύμους, μάλλον είσαι ζεν στην καθημερινότητά σου, περνώντας ήρεμες στιγμές μέσα στο σπίτι παρέα με δικούς σου ανθρώπους ή ασχολούμενος/η με δουλειές του σπιτιού. Ο Αύγουστος είναι σαφώς πιο πολλά υποσχόμενος από τον Ιούλιο, για τον απλούστατο λόγο ότι η Αφροδίτη μετακινείται ��το φιλικό προς εσένα ζώδιο του Καρκίνου (7/8,) εκτοξεύοντας τη διάθεση σου στα ύψη και εξασφαλίζοντας τις ιδανικές συνθήκες για φλερτ και έρωτα. Με Αφροδίτη στον πέμπτο, οι δικές σου έγνοιες μπαίνουν σε καραντίνα (και χωρίς την επιλογή να στείλουν κωδικούς, για να βγουν.) Σε αντίθεση με σένα, που όσο σε είδε το σπίτι σου τον Ιούλη, τόσο δε βάζεις κώλο κάτω τον Αύγουστο. Και πολύ καλά κάνεις (εδώ που τα λέμε) γιατί τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού ο έρωτας καραδοκεί και σε δείχνει με το βελάκι (του ποντικιού στον υπολογιστή του.) Είναι μύθος ότι τα ψάρια που κολυμπάνε ελεύθερα στο νερό ζούνε καλύτερα από εκείνα που κολυμπάνε με το ταίρι τους σε γυάλα. Και τον Αύγουστο, οι πιθανότητες να καταλήξεις σε ενυδρείο με παρέα (και να μη θες να βγεις από εκεί) είναι τεράστιες. Καραδοκούν, ωστόσο, οι παρακάτω κίνδυνοι: 1. Να είναι το λάθος ψάρι, οπότε να σε κατασπαράξει (μη ξεχνάς πως 15/8 και μετά, ο Ποσειδώνας στο ζώδιο σου κινείται ανάδρομος - όχι ότι είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να θολώσει η κρίση σου και να διαλέξεις τον λάθος άνθρωπο, αλλά λέμε τώρα.) Και 2. Όσο πιο ερωτευμένος/η είσαι, τόσο πιο ανασφαλής και κτητικός/η γίνεσαι, γεγονός που - αντί να βοηθήσει την σχέση - τη ρίχνει στα τάρταρα. Δεν είναι ότι δεν το ξέρεις αυτό, είναι που η μνήμη σου διαρκεί λιγότερο από μερικά δευτερόλεπτα.