#Σπύρος A. Ευαγγελάτος

[justforbooks]

Σπύρος A. Ευαγγελάτος: Μια μεγάλη διαδρομή στο ελληνικό θέατρο

Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης κυκλοφόρησε έναν τόμο 535 σελίδων, αφιερωμένο στον σπουδαίο σκηνοθέτη, φιλόλογο, συγγραφέα και ακαδημαϊκό που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου.

«Εγώ, προσωπικά, αισθάνομαι περισσότερο μουσικός παρά σκηνοθέτης. Σαν ένστικτο, σαν ιδιοσυγκρασία. Λατρεύω τη μουσική, δεν είναι τυχαίο ότι είμαι γόνος μουσικής οικογένειας», έλεγε σε συνέντευξή του ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, φιλόλογος και ερευνητής Σπύρος Ευαγγελάτος το 1999. Και πράγματι, η ζωή του ξεκίνησε και διαμορφώθηκε σε ένα μουσικό περιβάλλον. Γιος του επιφανούς μουσουργού και αρχιμουσικού Αντίοχου Ευαγγελάτου, με καταγωγή από την Κεφαλονιά, και της αρπίστριας Ξένης Μπουρεξάκη, με καταγωγή από την Κρήτη (καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι τα δύο νησιά υπήρξαν φυτώρια λογοτεχνικής παραγωγής, από αυτά προέρχονται τα έργα στα οποία θα αφιερωνόταν), γεννήθηκε το 1940 στην οδό Πατησίων στην Αθήνα. Η πρώτη του επαφή με την τέχνη ήταν μέσω της μουσικής. Έτσι, είναι να απορεί κανείς που δεν έγινε μαέστρος σαν τον πατέρα του, τραγουδιστής της όπερας, όπως η αδελφή του Δάφνη. Εν τέλει, ίσως να μην έχει καμία σημασία ποιον δρόμο διάλεξε, καθώς, όπως έλεγε και ο ίδιος, αισθανόταν «σαν ένας μουσικός που σκηνοθετεί». Περιέγραφε τη δουλειά του ως εξής: «Η έννοια της παύσης, της μεταλλαγής, των ρυθμών, η έννοια ακόμα και της ουσίας, της ατμόσφαιρας μιας κατάστασης, λειτουργούν κατά έναν τρόπο μαγικό μουσικά μέσα μου, κι αυτό προσπαθώ να μεταφέρω».

Το θέατρο το πρωτογνώρισε χάρη στη μητέρα του που ��ον έπαιρνε μαζί της, παιδάκι, σε παραστάσεις του θεάτρου Κοτοπούλη και του Εθνικού, όπου έπαιζε ζωντανά άρπα – εκείνος την περίμενε στα παρασκήνια. Ωστόσο, η πρώτη παράσταση που θυμάται ήταν, στα 5 του, η Απαγωγή απ’ το σεράι» του Μότσαρτ στη Λυρική, με διευθυντή ορχήστρας τον πατέρα του. Παρόλο σκηνοθέτησε και όπερα, το θέατρο ήταν εκείνο που τον κέρδισε, γιατί, όπως έλεγε, υπήρχαν οι μεγάλοι Έλληνες τραγικοί και ο Σαίξπηρ, κείμενα τα οποία τον είλκυαν και προσπαθούσε να αναμετρηθεί μαζί τους από την εφηβεία. Τα φιλολογικά του ενδιαφέροντα τον οδήγησαν καταρχάς στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και παράλληλα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Ως ηθοποιός δεν τα πολυκατάφερνε, και το ήξερε, αλλά ήταν απολύτως βέβαιος για τον τελικό του στόχο. Έτσι, μετά από σύντομο πέρασμα από ιδιωτικούς θιάσους, όπου ανέλαβε μικρούς ρόλους, ίδρυσε τη Νεοελληνική Σκηνή, στο πλαίσιο της οποίας, σε ηλικία μόλις 21 ετών, σκηνοθέτησε τον Φορτουνάτο του Μάρκου Αντώνιου Φόσκολου. Στην πορεία ανέβασε τη Μαρία Δοξαπατρή του Δημήτρη Βερναρδάκη και τον Θυέστη του Πέτρου Κατσαΐτη, μέχρι που το 1964 παρουσίασε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ένα δικό του έργο, το ιστορικό δράμα Νικόλαος Γαλάτης. Η δεύτερη κρατική σκηνή της χώρας έμελλε να γίνει όχι μόνο ένας από τους βασικούς χώρους δημιουργίας και πειραματισμού του αλλά και διευθυντής της. Λίγο καιρό αφότου ξεκίνησε τη γόνιμη συνεργασία του με την Αντιγόνη Βαλάκου, που θα εξελισσόταν θριαμβευτικά τις επόμενες δεκαετίες, έφυγε το 1966 στη Βιέννη για σπουδές θεατρολογίας. Εκεί ήρθε σε επαφή με τη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα, εντρυφώντας σε θέματα που άπτονται της θεατρικής πράξης. Αυτό του έδωσε το έναυσμα να δραστηριοποιηθεί καλλιτεχνικά σε πολλές σημαντικές θεατρικές σκηνές αλλά και όπερες του γερμανόφωνου χώρου.

Από το 1968 και μετά άρχισε να δημοσιεύει τακτικά επιστημονικές εργασίες επάνω στο Κρητικό και στο Επτανησιακό Θέατρο, αποτέλεσμα σχολαστικών ερευνών στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας, όπως και σε αρχεία και βιβλιοθήκες άλλων ευρωπαϊκών πόλεων, απ’ όπου ανέσυρε ξεχασμένα θεατρικά κείμενα της περιόδου από το 1600 έως το 1900, η οποία αποτέλεσε πεδίο βαθύτερου ενδιαφέροντος για εκείνον. Γνωστά ή εντελώς άγνωστα έργα των Κορνάρου, Χορτάτση, Φόσκολου, Κατσαΐτη, Μοντσελέζε, Μόσχου, Ψυχάρη, Ραγκαβή, Μισιτζή, Μάτεσι, Κάλβου υπήρξαν το υλικό που τα επόμενα χρόνια θα παρουσίαζε στη σκηνή, εμπλουτίζοντας τη σύγχρονη ελληνική παραστασιολογία.

Στις 21 Απριλίου του 1967, ημέρα επιβολής της στρατιωτικής χούντας στην Αθήνα, ο Ευαγγελάτος βρισκόταν στη Βιέννη, όπου έκανε πρεμιέρα το πρώτο του ελληνικό δράμα – πρότεινε στο γερμανόφωνο κοινό τις δικές του Τρωάδες. Πέντε χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 1972, θα κατέβαινε για πρώτη φορά στην Επίδαυρο με το Εθνικό (ο νεαρότερος μέχρι εκείνη τη στιγμή σκηνοθέτης), σκηνοθετώντας την Ηλέκτρα του Σοφοκλή με μια ρηξικέλευθη προσέγγιση που έφερε μια νέα πνοή στον χώρο. Συνολικά παρουσίασε την πλειονότητα των σωζόμενων τραγωδιών, προτείνοντας ερμηνείες και λύσεις από τις οποίες άντλησαν ιδέες οι επόμενες γενιές σκηνοθετών.

Με το Ονειρόδραμα του Αύγουστου Στρίντμπεργκ στο ΚΘΒΕ και με τους Γίγαντες του βουνού του Λουίτζι Πιραντέλλο στο Εθνικό Θέατρο η σκηνοθετική του αξία αναγνωρίστηκε ομόφωνα. Κι ενώ ήδη κατά τη διάρκεια της παράλληλης σκηνοθετικής του δραστηριότητας στην Αυστρία είχε υπογράψει την πρώτη του σκηνοθεσία στην όπερα, μαζί με σημαντικά έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, ξεκίνησε το 1971 με τον Φάλσταφ του Βέρντι τη συνεργασία του με την Εθνική Λυρική Σκηνή. Το 1974 επανέλαβε την πρώτη του οπερατική σκηνοθεσία, την Κάρμεν του Μπιζέ, σε μετάφραση του δασκάλου του Άγγελου Τερζάκη. Σημειωτέον ότι στις περισσότερες παραστάσεις που αναλάμβανε είχε συνοδοιπόρο –και σταθερό συνεργάτη τα επόμενα χρόνια– τον σκηνογράφο και ενδυματολόγο Γιώργο Πάτσα.

Το 1975 ξεκίνησε η μεγάλη διαδρομή του Αμφι-θεάτρου με την εμβληματική παράσταση του Ερωτόκριτου του Βιτσέντζου Κορνάρου, δίνοντας το στίγμα μιας νέας εποχής που ξεπρόβαλλε με την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα. Ο θίασός του τότε αποτελούνταν από ιδιαίτερα ταλαντούχους ηθοποιούς όπως ο Λευτέρης Βογιατζής, ο Ηλίας Λογοθέτης, ο Στάθης Κακαβάς, ο Δημήτρης Πιατάς, ο Ρήγας Αξελός, ο Νίκος Μπουσδούκος, η Άννυ Λούλου, η μετέπειτα σύζυγός του Λήδα Τασοπούλου και άλλοι. Παρόλο που δεν έπαψε να σκηνοθετεί για τις μεγάλες κρατικές σκηνές, ήταν οι παραστάσεις του Αμφι-Θεάτρου που τα επόμενα τριάντα έξι χρόνια αποτέλεσαν την προσωπική του κατάθεση ως σκηνοθέτη, ερευνητή, μεταφραστή και δραματουργό. Στην πρώτη και πλέον γόνιμη περίοδο ανήκει και η πρωτοποριακή Λυσιστράτη του 1976 μόνο με άντρες ηθοποιούς σε μετάφραση Κώστα Ταχτσή. Όλες του τις σκηνοθεσίες κωμικών έργων τις μπόλιαζε με στοιχεία του λαϊκού θεάτρου από την επιθεώρηση, τη φαρσοκωμωδία, τα μπουλούκια, το μπουρλέσκ. Μία από τις σημαντικότερες συνεισφορές του Αμφι-Θεάτρου ήταν τα εξαιρετικά επιμελημένα προγράμματα, όπου ο θεατής μπορούσε να βρει εκτενείς αναλύσεις των έργων από προσωπικότητες, να εντρυφήσει σε φιλολογικές αναφορές και παραπομπές αλλά και να διαβάσει το θεατρικό κείμενο.

Το 1978 ανέλαβε τη διεύθυνση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος μέχρι το 1980 σκηνοθέτησε μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες επιτυχίες του: τον Ιούλιο Καίσαρα του Σαίξπηρ με τους Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Πέτρο Φυσσούν, Θάνο Τζενεράλη, Φαίδωνα Γεωργίτση Αλεξάνδρα Λαδικού και Λίνα Λαμπράκη στους κεντρικούς ρόλους και τους Πέρσες του Αισχύλου με τους Αντιγόνη Βαλάκου, Μάνο Κατράκη και Πέτρο Φυσσούν. Συγχρόνως, συνέβαλε στην ίδρυση της Όπερας Θεσσαλονίκης, του Θεάτρου Ανατολικής Μακεδονίας, της Ποντιακής Σκηνής και της Παιδικής Σκηνής.

Το 1984 το Αμφι-Θέατρο απέκτησε μόνιμη στέγη στην Αδριανού 111, στην Πλάκα. Ήταν η χρονιά που ο Ευαγγελάτος ανέλαβε τη διεύθυνση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής – τα επόμενα τρία χρόνια στόχος του ήταν να αναδείξει νέους αρχιμουσικούς και σκηνοθεσίες που θα προσείλκυαν νεανικό κοινό. Το 1988 έλαβε το βραβείο «Κάρολος Κουν» για τη σκηνοθεσία της Ορέστειας του Αισχύλου και το 1989 ίδρυσε το Εργαστήριο υποκριτικής τέχνης για το θέατρο και την όπερα. Δύο χρόνια μετά εκλέχτηκε καθηγητής του νεοσύστατου τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην ίδρυση του οποίου είχε συμβάλει αποφασιστικά. Μεταξύ 1997 και 2007 διετέλεσε αρκετές χρονιές πρόεδρός του, όπως και πρόεδρος της ΕΛΣ την περίοδο από το 1999 μέχρι το 2006. Οι τιμητικές βραβεύσεις τόσο για τον ίδιο όσο και για το Αμφι-Θέατρο από πολιτιστικούς και πολιτειακούς θεσμούς τα χρόνια που ακολούθησαν και μέχρι το τέλος της ζωής του είναι εντυπωσιακές και πολυάριθμες.

Το 2005, οπότε εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, έφυγε πρόωρα από τη ζωή η σύζυγός του Λήδα Τασοπούλου. Το 2010 έχασε τον γιο του Αντίοχο και τον επόμενο χρόνο το πνευματικό του «παιδί», το Αμφι-Θέατρο, το οποίο έκλεισε για οικονομικούς λόγους. Ωστόσο συνέχισε ακάθεκτος τη σκηνοθετική του δραστηριότητα στο Εθνικό και στην ΕΛΣ, όπως και ��ις μελέτες του για τους εκλεκτούς του συγγραφείς Βιτζέντζο Κορνάρο και Γεώργιο Χορτάτση. Το 2013 ανακηρύχθηκε πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Το καλοκαίρι του 2016 σκηνοθέτησε στο Ηρώδειο την τελευταία του παράσταση, τον Αμύντας του Γεωργίου Μόρμορη, με τον οποίο ασχολούνταν επιστημονικά από τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Πέθανε στις 24 Ιανουαρίου του 2017, σε ηλικία 77 ετών.

Συνολικά έκανε 214 σκηνοθεσίες έργων του παγκόσμιου ρεπερτορίου (Γκαίτε, Λόπε ντε Βέγκα, Γκολντόνι, Μολιέρο, Πιραντέλλο, Λόρκα, Ίψεν, Μπρεχτ, Τσικαμάτσου) που παρουσίασε σε μεγάλα θέατρα, μεγάλες όπερες, στην Επίδαυρο, πραγματοποίησε παγκόσμιες περιοδείες και συνεργασίες με θιασάρχες-σταρ, συμμετείχε σε τελετές μεγάλων εκδηλώσεων, γενικά γνώρισε την απόλυτη καταξίωση. Ως θεωρητικός συνέγραψε περί τις 50 μελέτες, άρθρα, λιμπρέτα, έργα δημοσιευμένα και ανέκδοτα, έκανε μεταφράσεις, έργα, αναρίθμητες συνεργασίες, διδασκαλίες, ξεκίνησε πρωτοβουλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ίσως ο πιο ακαταπόνητος και συγκροτημένος Έλληνας σκηνοθέτης, ο Σπύρος Ευαγγελάτος υπήρξε ο άνθρωπος που με την καλλιτεχνική του ευφυΐα έθεσε ψηλά τον πήχη και αναμετρήθηκε με τους μεγάλους του ευρωπαϊκού θεάτρου, «παρασύροντας» τους συνεργάτες του σε ανάλογες επιδιώξεις. Έτσι, κάποιοι από τους πλέον εμπνευσμένους καλλιτέχνες του ελληνικού θεάτρου της εποχής μας ξεπήδησαν από το Αμφι-Θέατρο, όπως και σύγχρονοι μελετητές του θεάτρου.

Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης μόλις κυκλοφόρησε έναν τόμο 535 σελίδων, αφιερωμένο στον σπουδαίο αυτό σκηνοθέτη, φιλόλογο, συγγραφέα και ακαδημαϊκό. Περιέχει εκτενέστατη παραστασιολογία, φωτογραφικό υλικό, χρονολόγιο, κριτικές, αποσπάσματα συνεντεύξεων, προσωπικά και επιστημονικά κείμενα συνεργατών και φίλων του. Ανάμεσά τους βρίσκονται προσωπικότητες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης (ανέβασε την όπερά του Κώστας Καρυωτάκης στην ΕΛΣ), η Κική Δημουλά, ο Άγγελος Δεληβορριάς, ο Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο Βασίλειος Πετράκος, η Χρύσα Μαλτέζου, ο Λουκάς Καρυτινός, η Μαρία Βασιλειάδου, η Ελένη Γουλή, η Καίτη Διαμαντάκου, η Κωστάντζα Γεωργακάκη, ο Γιώργος Λεωτσάκος και η θεατρολόγος και σύζυγός του Χριστιάννα Ματζουράνη, που είχε την επιστημονική επιμέλεια της έκδοσης μαζί με τον Παναγιώτη Μιχαλόπουλο. Το ενδιαφέρον είναι ότι σχεδιάστηκε όσο ο Σπύρος Ευαγγελάτος βρισκόταν ακόμα στη ζωή, όπως και ο επιστήθιος φίλος του Γιώργος Πάτσας, ο οποίος συνέβαλε στο αισθητικό μέρος του τόμου. Μέσα από τις σελίδες και τις εικόνες του περνάει όχι μόνο η εντυπωσιακή καριέρα ενός ιδιαίτερα παραγωγικού ανθρώπου αλλά και η ιστορία του θρυλικού Αμφι-Θεάτρου και ως εκ τούτου σημαντικού μέρους της ιστορίας του ελληνικού θεάτρου μιας ολόκληρης εποχής, από το 1960 μέχρι την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[maxmaggr]

Σπύρος Ευαγγελάτος: Μια σημαντική μορφή στο χώρο της τέχνης και του θεατρου

Σπυρος Ευαγγελάτοσ πηγη : www.naftemporiki.gr Ο Σπύρος Ευαγγελάτος γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1940.  Γόνος καλλιτεχνικής οικογένειας ο πατέρας του, Αντίοχος Ευαγγελάτος , ήταν συνθέτης και αρχιμουσικός στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Αντίστοιχα η μητέρα του, Ξένη Mπουρεξάκη, επίσης μουσικός, έπαιζε  Άρπα. Φυσικά, έχοντας οικογένεια με καλλιτεχνική παράδοση οι σπουδές του τον οδήγησαν προς το θέατρο και περιλάμβαναν: τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε το 1961. Στην συνέχεια, συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Αυστρία, την Γερμανία, την Γαλλία κ.ά. έχοντας μάλιστα κερδίσει σπουδές με υποτροφία θέατρο και θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Ο Σπύρος Ευαγγελάτος το 1962 γίνεται ο ιδρυτής της «Νεοελληνικής Σκηνής», ενώ σκηνοθετικά το διάστημα 1971-1977 ήταν μόνιμος συνεργάτης με το Εθνικό Θέατρο, σκηνοθετώντας παραστάσεις στην Επίδαυρο, αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Μεταξύ 1977-1980 εκλέχτηκε γενικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, ενώ αντίστοιχα την περίοδο 1984-1987 διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Το 1975 ίδρυσε το "Αμφι-θέατρο" με το οποίο διοργάνωνε παραστάσεις σε όλο τον κόσμο. Σαφώς η συμβολή και το έργο του στο θέατρο δεν έμεινε αδιάφορο από την ελληνική κοινωνία αφού σημαντικές διακρίσεις του έχουν απονεμηθεί κατά καιρούς όπως: το βραβείο «Κάρολος Κουν» (1988), το βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1994), το βραβείο Σκηνοθεσίας της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1996), με το παράσημο του «ταξιάρχη του τάγματος του Φοίνικος» από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ενώ το 2005 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Βεβαίως το συνολικό του έργο δεν άφησε ασυγκίνητη την ακαδημαϊκή κοινότητα επομένως: το 1970 έγινε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής της Αθήνας και το 1989 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της ίδιας Σχολής. Το 1991 ανέλαβε την έδρα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, που μόλις είχε δημιουργηθεί. Επίσης το διάστημα 1997-1999 έγινε πρόεδρος του ίδιου τμήματος.

Σπύρος Ευαγγελάτος πηγη: www.iscreta.gr Στις 12 Ιανουαρίου 2012 ανακηρύχθηκε αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και πρόεδρος το 2013. Ήταν παντρευμένος με την ηθοποιό Λήδα Τασοπούλου με την οποία απέκτησαν μαζί δύο παιδιά, την Κατερίνα και τον Αντίοχο που έφυγε από τη ζωή το 2010, σε ηλικία 23 ετών. Ο χαμος του γιου του, μαζι με αυτόν της γυναίκας του το 2005 που αγάπησε πολύ, ήταν τραγικά γεγονότα της ζωής του που δεν ξεπέρασε ποτέ. Τον κατέβαλαν και τον αποδυνάμωσαν ψυχολογικά και σωματικά. Τα τελευταία χρόνια είχε μοιραστεί τη ζωή του με την ηθοποιό Χριστιάνα Ματζουράνη. Ο σκηνοθέτης Σπύρος Ευαγγελάτος έφυγε από τη ζωή την Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017, σε ηλικία 77 ετών, μετά από αρκετά προβλήματα υγείας. Η κόρη του Σπύρου Ευαγγελάτου, Κατερίνα, συνεχίζει το εργο του πατέρα της αφου τελεί ως  νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών, αλλά και με το άνοιγμα μετά από οκτώ χρόνια κλείσιματος του θρυλικού Αμφι-Θεάτρου, στο οποίο επέστρεψε σκηνοθετώντας το τραγικό σαιξπηρικό έπος "Αμλετ". Read the full article

[maxmaggreece]

Σπύρος Ευαγγελάτος: Μια σημαντική μορφή στο χώρο της τέχνης και του θεατρου

Σπυρος Ευαγγελάτοσ πηγη : www.naftemporiki.gr Ο Σπύρος Ευαγγελάτος γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1940.  Γόνος καλλιτεχνικής οικογένειας ο πατέρας του, Αντίοχος Ευαγγελάτος , ήταν συνθέτης και αρχιμουσικός στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Αντίστοιχα η μητέρα του, Ξένη Mπουρεξάκη, επίσης μουσικός, έπαιζε  Άρπα. Φυσικά, έχοντας οικογένεια με καλλιτεχνική παράδοση οι σπουδές του τον οδήγησαν προς το θέατρο και περιλάμβαναν: τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε το 1961. Στην συνέχεια, συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Αυστρία, την Γερμανία, την Γαλλία κ.ά. έχοντας μάλιστα κερδίσει σπουδές με υποτροφία θέατρο και θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Ο Σπύρος Ευαγγελάτος το 1962 γίνεται ο ιδρυτής της «Νεοελληνικής Σκηνής», ενώ σκηνοθετικά το διάστημα 1971-1977 ήταν μόνιμος συνεργάτης με το Εθνικό Θέατρο, σκηνοθετώντας παραστάσεις στην Επίδαυρο, αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Μεταξύ 1977-1980 εκλέχτηκε γενικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, ενώ αντίστοιχα την περίοδο 1984-1987 διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Το 1975 ίδρυσε το "Αμφι-θέατρο" με το οποίο διοργάνωνε παραστάσεις σε όλο τον κόσμο. Σαφώς η συμβολή και το έργο του στο θέατρο δεν έμεινε αδιάφορο από την ελληνική κοινωνία αφού σημαντικές διακρίσεις του έχουν απονεμηθεί κατά καιρούς όπως: το βραβείο «Κάρολος Κουν» (1988), το βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1994), το βραβείο Σκηνοθεσίας της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1996), με το παράσημο του «ταξιάρχη του τάγματος του Φοίνικος» από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ενώ το 2005 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Βεβαίως το συνολικό του έργο δεν άφησε ασυγκίνητη την ακαδημαϊκή κοινότητα επομένως: το 1970 έγινε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής της Αθήνας και το 1989 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της ίδιας Σχολής. Το 1991 ανέλαβε την έδρα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, που μόλις είχε δημιουργηθεί. Επίσης το διάστημα 1997-1999 έγινε πρόεδρος του ίδιου τμήματος.

Σπύρος Ευαγγελάτος πηγη: www.iscreta.gr Στις 12 Ιανουαρίου 2012 ανακηρύχθηκε αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και πρόεδρος το 2013. Ήταν παντρευμένος με την ηθοποιό Λήδα Τασοπούλου με την οποία απέκτησαν μαζί δύο παιδιά, την Κατερίνα και τον Αντίοχο που έφυγε από τη ζωή το 2010, σε ηλικία 23 ετών. Ο χαμος του γιου του, μαζι με αυτόν της γυναίκας του το 2005 που αγάπησε πολύ, ήταν τραγικά γεγονότα της ζωής του που δεν ξεπέρασε ποτέ. Τον κατέβαλαν και τον αποδυνάμωσαν ψυχολογικά και σωματικά. Τα τελευταία χρόνια είχε μοιραστεί τη ζωή του με την ηθοποιό Χριστιάνα Ματζουράνη. Ο σκηνοθέτης Σπύρος Ευαγγελάτος έφυγε από τη ζωή την Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017, σε ηλικία 77 ετών, μετά από αρκετά προβλήματα υγείας. Η κόρη του Σπύρου Ευαγγελάτου, Κατερίνα, συνεχίζει το εργο του πατέρα της αφου τελεί ως  νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών, αλλά και με το άνοιγμα μετά από οκτώ χρόνια κλείσιματος του θρυλικού Αμφι-Θεάτρου, στο οποίο επέστρεψε σκηνοθετώντας το τραγικό σαιξπηρικό έπος "Αμλετ". Read the full article

[pes-gr]

Εφυγε από τη ζωή ο μεγάλος θεατράνθρωπος Σπύρος Ευαγγελάτος

Εφυγε από τη ζωή ο μεγάλος θεατράνθρωπος Σπύρος Ευαγγελάτος

Η είδηση του θανάτου του βύθισε σε θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο Πέθανε σε ηλικία 77 ετών – Η κηδεία του σκηνοθέτη και ακαδημαϊκού θα γίνει από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου ‘Εφυγε από τη ζωή ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Σπύρος Ευαγγελάτος σε ηλικία 77 ετών. Η είδηση του θανάτου του, βύθισε σε θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο. Το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα…

[clevernews]

Έφυγε από τη ζωή ο Σπύρος Ευαγγελάτος

Έφυγε από τη ζωή ο Σπύρος Ευαγγελάτος

Ο γνωστός σκηνοθέτης πέθανε σε ηλικία 77 ετών. (more…)

[eclecticstarlightblogger]

#gallery-0-4 { margin: auto; } #gallery-0-4 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 12%; } #gallery-0-4 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-4 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

?

Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν. Υπήρξε σύζυγος του Νίκου Χατζίσκου, με τον οποίο εμφανιζόταν για μία περίοδο ως συνθιασάρχης στο πλάι του.

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Πριν από λίγες ώρες πληροφορηθήκαμε ότι κοιμήθηκε η αγαπημένη δασκάλα του ελληνικού θεάτρου, Τιτίκα Νικηφοράκη. Μια ιδιαίτερη και χαρισματική προσωπικότητα που άφησε εποχή ως ηθοποιός, μεταφράστρια, ποιήρια αλλά και ως δασκάλα υποκριτικής. Ήταν 107 ετών. Είχε πλήρη διαύγεια μέχρι το τέλος και άφησε τους πάμπολλους μαθητές της συντετριμμένους.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Υπήρξε σύζυγος του θιασάρχη Νίκου Χατζίσκου όπου εκείνη για μια περίοδο διετέλεσε ως συνθιασάρχης στο πλάι του. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο “Εθνικό Θέατρο”, στη θεατρική παράσταση του Ερρίκου Ίψεν με τίτλο “Πέερ Γκυντ”.

***

Από το χρονολόγιο της Κατερίνας Ευαγγελάτου στο F/B αντιγράφουμε την ανάρτησή της:

“Η αγαπημένη μας Δασκάλα, η σπουδαία πρωταγωνίστρια Τιτίκα Νικηφοράκη έφυγε απόψε από τη ζωή σε ηλικία 107 ετών. Είχε πλήρη διαύγεια ως το τέλος. Το αστραποβόλο πνεύμα της, το σπάνιο ταλέντο της -ηθοποιός μοναδική, μεταφράστρια, ποιήτρια, δασκάλα ηθοποιών στη Δραματική Σχολή του Εθνικού για περισσότερα από 20 χρόνια-, η παιδική της περιέργεια, το σαρκαστικό της χιούμορ θα μείνουν χαραγμένα ��ια πάντα στην καρδιά μας. Ήταν μια σπάνια, εξαιρετική προσωπικότητα, μια αγωνίστρια της Τέχνης πολύ μπροστά από την εποχή της. “Σε τι δουλεύεις αυτή την εποχή”, με ρωτούσε συνεχώς, μέχρι πριν από λίγο καιρό. Της έλεγα τον τίτλο του έργου και αμέσως αναφωνούσε, “Να μου το φέρεις να το διαβάσω” ή “Θέλω να διαβάσω αυτήν τη νέα μετάφραση, θέλω να μου πεις τι πράγματα ανακαλύπτετε στην πρόβα”! Οι συζητήσεις μας μετά, πάντοτε αποκαλυπτικές. Θαύμαζα βαθιά την ακαταπόνητη δύναμη του νου της, τη διεισδυτική ματιά της. Ήταν μια συναρπαστική συνομιλήτρια. Αντίο αγαπημένη μου Τιτίκα… Στο Φως, στο Φως… (Στο βίντεο διαβάζει απόσπασμα από τη “Μαρία Νεφέλη” του Οδυσσέα Ελύτη, αγαπημένο της έργο, που μας το δίδασκε και στη σχολή του Εθνικού, στο πρωτοποριακό της μάθημα για τη Λογοτεχνία στη Σκηνή)”.

***

Από το χρονολόγιο του Νίκου Ξανθόπουλου, μια παλαιότερη ανάρτηση:

“Κατηφορίζαμε τη Θησέως προς τις Τζιτζιφιές. Μου δείχνει ο άλλος αριστερά ένα κτήριο, εδώ θα καταλήξουμε όλοι. Τι με κοιτάς; Οι φυλακές της Καλλιθέας, όλοι οι κινηματογραφιστές εδώ θα καταλήξουμε… Μόλις είχε αρχίσει να παίρνει τ’ απάνω του ο κινηματογράφος, μπαίνανε στα έξοδα και τους έπιανε σύγκρυο. Το θυμήθηκα τώρα που είδα αυτή τη φωτογραφία. Βρίσκομαι ανάμεσα στην Τιτίκα Νικηφοράκη και τον Νίκο Χατζίσκο, μεγάλο πρωταγωνιστή του Εθνικού Θεάτρου, δραστήριο και ευρηματικό επιχειρηματία ο οποίος μονίμως χρώσταγε. Αγωνιζόταν, έφτιαχνε νέα θέατρα, το Κάβα, το Θέατρο της Θάλασσας, τον Εθνικό Κήπο, το Πεδίον του Άρεως, αεικίνητος, ενθουσιώδης, ακούραστος. Αλλά μονίμως με χρέη. Ήμουνα στο θίασο του Κατράκη που έπαιζε τον Πραματευτή του Γ. Ρούσου και επειδή δεν είχα ρόλο με δάνεισε στον Χατζίσκο που ανέβαζε την Πάπισσα Ιωάννα στο Πεδίον του Άρεως, δίπλα στο Γκριν Παρκ. Να πας να τον βοηθήσουμε, μου λέει ο Κατράκης. Τι ρόλο θα παίξω; Του Ροΐδη. Καλά αυτόν τον παίζει ο Χατζίσκος. Σωστά αλλά θα λείψει μερικές μέρες. Ο ρόλος είναι εύκολος, κάνεις το Ροΐδη, αφηγείσαι την ιστορία της Πάπισσας. Θα κρατάς ένα βιβλίο ανοιχτό και θα διαβάζεις από μέσα… Έγινε. Το βράδυ στην παράσταση το θέατρο γεμάτο κόσμο, – ανοιχτό θέατρο μέσα στο πάρκο- σκάνε μύτη δυο λεβέντες μέσα στην παράσταση, βλέπω τον ένα να με δείχνει φωνάζοντας στο χωροφύλακα αυτός είναι πιάστε τον. Γίνεται σούσουρο, σταματάει η παράσταση, με τραβάνε έξω. -Επιτέλους έλα εδώ κύριε Χατζίσκο. -Ρε παδιά λάθος κάνετε δεν είμαι εγώ. Δεν τ’ αφήνεις αυτά κύριε Χατζίσκο, εσύ είσαι, εσύ που κάνεις το Ροΐδη. Είδα κι έπαθα να γλιτώσω. – …τρελάθηκε ο τύπος, φτου να πάρει… Από τότε γίναμε φίλοι με τον Χατζίσκο. Όταν με συναντούσε μου έλεγε – Καλώς τον κύριο Ροΐδη, πώς είναι η υγεία σας σήμερα;”…

***

Δίπλα στην Κάκια Αναλυτή είναι ο Τσέχος συγγραφέας Πάβελ Κόχοουτ του οποίου το έργο “Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι” σας λέει τίποτα ο τίτλος; …είχαμε ανεβάσει στο θέατρο “Διάνα” με έναν υπερθίασο, Μάνος Κατράκης, Νίκος Χατζίσκος, Τιτίκα Νικηφοράκη, Κακιά Αναλυτή, Κώστας Ρηγόπουλος, Λούλα Ιωαννίδου, Κώστας Παπάς, Γιώργος Βλαχόπουλος, Κλεώ Σκουλούδη κ.λπ. Ο Κόχοουτ μαζί με μια ομάδα συγγραφέων είχαν υπογράψει τη χάρτα εναντίον του Ντούμτσεκ για την επέμβαση στην Πράγα. Αυτό είναι το νεανικό τραπέζι μετά την πρεμιέρα στην ταβέρνα του “Κωστόγιαννη”. Από το χρονολόγιο του Νίκου Ξανθόπουλου στο Facebook.

***

“Η δασκάλα μας Τιτίκα Νικηφοράκη κοιμήθηκε σήμερα το βράδυ. Καλό ταξίδι στην ψυχούλα της. Της κρατούσαμε το χέρι ως το τέλος. Να μη φοβάται και να μην αισθάνεται μόνη. Καληνύχτα αγαπημένη μας”, έγραψε ο ηθοποιός Δημήτρης Καραβιώτης, που ήταν κοντά της μέχρι το τέλος και ήταν αυτός που ανακοίνωσε το δυσάρεστο νέο.

***

Τον σκηνοθέτη Σπύρο Ευαγγελάτο, απ’ όσο θυμάμαι, τον γνωρίσαμε στο θέατρο Κάβα, στην αρχή της οδού Σταδίου, αριστερά μετά τα Χαυτεία. Όταν ο Νίκος Χατζίσκος και η Τιτίκα Νικηφοράκη άφησαν το θέατρο αυτό, το πήρε ο Ευαγγελάτος για να στεγάσει το Αμφι-Θέατρό του. Εκεί παρουσίασε τα έργα που ως ερευνητής είχε ανακαλύψει ύστερα από… ανασκαφές στα σεντούκια της λογοτεχνίας.

***

Τι έχουν πει σε συνεντεύξεις τους στο catisart.gr ηθοποιοί για τη δασκάλα τους Τιτίκα Νικηφοράκη.

Δεν ξεχνώ τον Νικήτα Τσακίρογλου, ούτε και την κυρία Τιτίκα Νικηφοράκη. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι επειδή είναι πιο παλιάς σχολής, θα ήταν και εκτός εποχής. Όμως συνέβη το αντίθετο. Η κυρία Νικηφοράκη είχε την πιο σύγχρονη ματιά που έχουμε δει, στα θεατρικά πράγματα. Ήταν πολύ μπροστά σε όσα μας δίδασκε. Ιωσήφ Ιωσηφίδης

Αγαπημένη μου δασκάλα στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου ήταν η Τιτίκα Νικηφοράκη. Ένιωθα απελευθερωμένος στο μάθημά της. Σπύρος Περδίου

Η Τιτίκα Νικηφοράκη, η οποία ζει και την επισκέπτομαι ακόμα, είναι μεγάλη σε ηλικία, το μυαλό της όμως είναι τόσο λαμπρό. Ήταν πρωτοποριακή από τότε, θα ήθελα πολύ να σκηνοθετούσε ακόμη.

Με τον Νίκο Χατζίσκο είχαν δημιουργήσει στην οδό Σταδίου το θέατρο «Κάβα». Ένα μικρό χώρο μακριά από τις γνωστές εμπορικές πιάτσες, όπου έκαναν δουλειά έρευνας.

Η Τιτίκα Νικηφοράκη ήταν η πρώτη η οποία μας έκανε δραματοποιημένη ποίηση, πριν γίνει μόδα, με την καλή έννοια, γιατί έτσι μαθαίνει και πιο καλά ο κόσμος τους ποιητές μας.

Τον Παπαδιαμάντη, τον Μακρυγιάννη, τον Ροΐδη, τον Σολωμό, τους είχαμε παρουσιάσει με κείμενα δραματοποιημένα. Μάλιστα θυμάμαι πως επειδή αυτό το δίδασκε η κυρία Νικηφοράκη στο δεύτερο έτος, μαζέψαμε υπογραφές και κάναμε αίτηση στη γραμματεία και την πήραμε και στο τρίτο έτος. Ευτυχώς καταλάβαμε πόσο ωφέλιμο ήταν για εμάς και πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην εκπαίδευσή μας η Τιτίκα Νικηφοράκη. Πρόσφατα η Εθνική Τράπεζα εξέδωσε μια ποιητική συλλογή της κυρίας Νικηφοράκη, που λέγεται «Στο βάθος Κήπος». Να προσθέσω εδώ ότι έχει τελειώσει τη Σχολή Καλών Τεχνών και ζωγραφίζει καταπληκτικά. Όταν τη συναντώ τη ρωτώ τι κάνει και μου απαντά: «Διαβάζω, σκέφτομαι, γράφω και ντρέπομαι λίγο που ζω…». Βίβιαν Κοντομάρη

Η Τιτίκα Νικηφοράκη, η Μαρία Σκούντζου, η Ελένη Χατζηαργύρη, η Μαρία Χορς, ο Ιάκωβος Ψαρράς, ο Διαγόρας Χρονόπουλος άφησαν τη σφραγίδα τους στη σχολή σε μένα που είχα την τύχη να τους γνωρίσω. Βαγγέλης Ψωμάς

Με σφράγισαν πολλοί άνθρωποι που γνώρισα ως φοιτήτρια στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, οι οποίοι ήταν καθηγητές μου. Κι αναφέρομαι σε ανθρώπους που έχουν ιστορία μέσα στο ελληνικό θέατρο, όπως η Μαρία Χορς, η Ελένη Χατζηαργύρη και η Τιτίκα Νικηφοράκη… Κόρα Καρβούνη

Αγαπημένοι μου δάσκαλοι: Η Τιτίκα Νικηφοράκη… Γιώργος Καραμίχος

Στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου είχα την τύχη να διδαχτώ από σπουδαίους δασκάλους, ξεχωριστή θέση όμως κατέχει η αγαπημένη μου Τιτίκα Νικηφοράκη, μια σπουδαία γυναίκα με ένα λαμπρό, προοδευτικό μυαλό, με την οποία βρισκόμαστε ανά τακτά διαστήματα μέχρι σήμερα και τη συμβουλεύομαι. Νιώθω πολύ τυχερή που τη γνώρισα. Κατερίνα Ευαγγελάτου

Ο Ἰάνης Λὸ Σκόκκο, επίσης στο FB, κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευσή του για τη δασκάλα του Τιτίκα Νικηφοράκη. Τη μεταφέρουμε αυτούσια.

Νομίζω πρωτοεῖδα τὴν Τιτίκα Νικηφοράκη στὸ “Λεωφορεῖον ὁ Πόθος” ἑπτὰ φορές. Κατ’ εὐθείαν μπῆκα στὸ καμαρίνι της νὰ τὴν συγχαρῶ. Πιὸ ποιητικὸ ἐρείπιο ἀπὸ τὴν Μπλάνς ντὺ Μπουά της δὲν θὰ μποροῦσα νὰ φαντασθῶ. Ἤξερα τὸ ἔργο ἀπὸ τὴν ταινία, 1951, αὐστηρῶς ἀκατάλληλον, στὸν κινηματογράφο Ἀθηναΐς, λεωφ. Βουλιαγμένης. Ἤμουν 7 χρονῶν. Εἶχα μάθει τὸ “κόλπο”: ἔκλαιγα καὶ στὸ τέλος οἱ ἀστυνομικοὶ μὲ μπουζουριάζανε μέσα (μὲ τοὺς γονεῖς μου, βέβαια), ἐνάντια σ’ ὅλον ἐκεῖνον τὸν κόσμο ποὺ ἔκανε οὐρὰ τὶς Κυριακές, ποὺ περίμενε καὶ… 2 ὧρες γιὰ νὰ καταφέρει νὰ μπεῖ. Τὸ ἔργο μοῦ… ἄρεσε ἐξ ἀρχῆς! Μάλιστα, “ἔπιασα” καὶ τὸ νόημα στὴν πιὸ σπουδαία στιγμή, ἐκεῖ ποὺ ἡ Μπλὰνς ἐξηγοῦσε γιὰ τὸν Ἄλαν, στὸν Μίτς, καὶ γιὰ τὴν ὁποία, σκηνή, οἱ γονεῖς μου δὲν θέλησαν νὰ μοῦ ποῦνε τίποτα. Δικαιώθηκα (ὅτι σωστὰ κατάλαβα), μεγάλος πιά, στὸ θέατρο Κάβα, μὲ τὴν Τιτίκα, ποὺ τόσο ἀγαπῶ – κι’ ἐλπίζω νὰ μὲ πιστεύει. Ἐπίσης, ἀπὸ τὸ ἄψογο παίξιμό της, ἔμαθα… καὶ τὸν ρόλο της, τὰ λόγια. Κάθε της λέξη ἔβγαινε σὰν πολύτιμο πετράδι καὶ καθόταν στὸν νοῦ καὶ στὴν καρδιά μου. Μόνον ἡ Παξινοῦ καὶ ἡ Λαμπέτη κατεῖχαν αὐτὴν τὴν τεχνική. Κι’ ἄλλωστε, στὸ θέατρο Κάβα ἔκανα τὸ ξεκίνημά μου. Περίμενα πῶς καὶ πῶς νὰ πάρω τὴν Ἄδεια, τελειώνοντας τὴν Σχολή, καὶ μετὰ νὰ τρέξω στὸν Νίκο Χατζῖσκο, μήπως μὲ ἔπαιρνε στὸν “Ἔμπορο τῆς Βενετιᾶς”. – Τώρα ἦρθες, παιδί μου; Τώρα οἱ ρόλοι εἶναι δοσμένοι. Μόνο κομπάρσο μπορῶ νὰ σὲ πάρω. – Ἔρχομαι. Εἶχα πάρει μαζύ μου καὶ τὴν συμμαθήτριά μου (καὶ φυσικὰ καλὴ ἠθοποιό, ἀλλοιῶς οὔτε ποὺ θὰ μ’ ἐνδιέφερε) Εὔη Τζανάκη. Τὴν πῆρε κομπάρσα, ἀλλὰ δὲν τὴν πείραζε, ἐκτιμοῦσε κι’ ἐκείνη τὸν χῶρο ποὺ πρωταρχίσαμε.

Τὸ ἀπόγευμα, ὁ Χατζῖσκος, ἄνθρωπος ποὺ ἤξερε τί θὰ πεῖ Θέατρο, μοῦ σκάρωσε δύο ρόλους, δὲν ἄντεχε οὔτε αὐτὸς οὔτε ἡ Τιτίκα νὰ μ’ ἔχουν βουβὸ πρόσωπο. Ὡστόσο, πέρασα μεγάλα μαρτύρια, ὁ πρωτάρης ἐγώ, ἀπὸ τοὺς πρωταγωνιστές τους, τοὺς ἆντρες, τοὺς τηλεπροερχόμενους. Πλὴν τοῦ Ἀνδρέα Παπαδόπουλου, ὁ ὁποῖος καὶ μὲ ξεχώρισε καὶ ὅλο συμβουλὲς μοῦ ἔδινε. Ψώνιο μὲ ἀνεβάζανε, ψώνιο μὲ κατεβάζανε. Καὶ μὲ ἐξαναγκάσανε, μὲ ἀπειλὲς νὰ μὴν μπορέσω νὰ ξανασταυρώσω θέατρο στὴν ζωή μου, (συνδικαλιστὲς αὐτοί), νὰ κάνω κι’ ἐγώ καταγγελία στὸν θιασάρχη. Στὸ δικαστήριο, ἔβγαλα τὸ ἆχτι μου. Ἔδειξα τὴν εὐγνωμοσύνη μου στὸν Χατζῖσκο καὶ τὴν Νικηφοράκη. Εἶπα τὴν ἀλήθεια. Ὅμως εἶχα τρομοκρατηθεῖ ἀπὸ ἐκείνους τοὺς… συναδέλφους, γιὰ καιρό. Μὲ μία ἐξαίρεση: μὲ εἶδε κρυφὰ ὁ Χρῆστος Νομικὸς νὰ κάνω, μόνος μου, Σάυλοκ καὶ τἄχασε. Μὲ πῆγε στὸν Χατζῖσκο νὰ τὸ ἐπαναλάβω. Ὁ Χατζῖσκος μὲ ρώτησε ἄν… τοῦ ἐπέτρεπα νὰ κάνει τὸ ἴδιο! Καὶ τὸ ἔκανε.

Τέλος πάντων, ἡ Τιτίκα, ὁ Χατζίσκος, τὸ θέατρο Κάβα (ποὺ τώρα ρημάζει, ἔχει γίνει στοιχειωμένο χτικιὸ τοῦ Ἔντγκαρ Ἄλαν Πόε) εἶναι στὴν καρδιά μου, χαρὰ καὶ πληγή. Ἐκεῖ γνώρισα καὶ δύο καλοὺς ἠθοποιοὺς ποὺ γίναμε καὶ φίλοι καὶ ξαναβρεθήκαμε, ἀλλοῦ, μαζύ: τὸν Γιῶργο Μπαρμπαρέσο καὶ τὸν Μπάμπη Κισόγλου. Ἐκεῖ γνώρισα τὸν Μανώλη Καστρινό, ποὺ ἀμέσως μὲ ξεχώρισε κι’ ἔβαλε τὸν θίασο ν’ ἀκολουθήσει τὸ παράδειγμά μου στὴν “χορευτικὴ κίνηση” τῆς Ἔναρξης. Μ’ ἔφαγε νὰ τοῦ πῶ “ποιάν Σχολὴ χοροῦ” ἔβγαλα καὶ θαρροῦσε πὼς ἔλεγα “ὄχι, δὲν ἔχω σπουδάσει χορό” ἀπὸ φόβο μὴ… μοῦ βγεῖ κανένα ὄνομα!!! Εὔχομαι ὅλοι (ὁ Χατζῖσκος καὶ ὁ Καστρινὸς ἀπὸ χρόνια δὲν ζοῦν) νὰ εἶναι καλά, θἄθελα ὅλους κάπου νὰ τοὺς ξαναδῶ. Καὶ τὴν Τιτίκα Νικηφοράκη νὰ τὴν φιλήσω, ὅπως πρὶν κάπου δέκα χρόνια[;] στὴν Δραματικὴ Σχολὴ τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου, ὅπου τὴν ἀναζήτησα. Καὶ ἀκόμη πιὸ θερμά. Μὲ ἀγάπη, Ἰάνης Λὸ Σκόκκο, κλινοσοφιστής.

Ο Σπύρος Μπιμπίλας ήταν από τους πρώτους που κοινοποίησαν τη δυσάρεστη είδηση στα social media

Ο ηθοποιός Δημήτρς Καραβιώτης, που ήταν μαθητής της, ανέβασε μια συγκινητική φωτογραφία λίγο πριν το τέλος της. Κοντά της, τις τελευταίες ώρες της, ήταν οι παλιοί αγαπημένοι μαθητές της που της κρατούσαν το χέρι.

Δείτε την Τιτίκα Νικηφοράκη να απαγγέλει την «Πάτμο» του Οδυσσέα Ελύτητη για την εκπομπή «ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ» του Ηλία Μαλανδρή, το 1992.

Ο ηθοποιός Δημήτρς Καραβιώτης, που ήταν μαθητής της, ανέβασε μια συγκινητική φωτογραφία λίγο πριν το τέλος της. Κοντά της, τις τελευταίες ώρες της, ήταν οι παλιοί αγαπημένοι μαθητές της που της κρατούσαν το χέρι.

Δείτε την Τιτίκα Νικηφοράκη να απαγγέλει την «Πάτμο» του Οδυσσέα Ελύτητη για την εκπομπή «ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ» του Ηλία Μαλανδρή, το 1992.

Πέθανε στα 105 της η κορυφαια πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Τιτίκα Νικηφοράκη.

Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.

Πέθανε στα 105 της η κορυφαια πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Τιτίκα Νικηφοράκη.

Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.

Πέθανε στα 105 της η κορυφαια πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Τιτίκα Νικηφοράκη.

Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.

Πέθανε στα 105 της η κορυφαια πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Τιτίκα Νικηφοράκη.

Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.

Πέθανε στα 105 της η κορυφαια πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Τιτίκα Νικηφοράκη. Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.

[thoughtfullyblogger]

#gallery-0-4 { margin: auto; } #gallery-0-4 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 12%; } #gallery-0-4 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-4 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

?

Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν. Υπήρξε σύζυγος του Νίκου Χατζίσκου, με τον οποίο εμφανιζόταν για μία περίοδο ως συνθιασάρχης στο πλάι του.

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Πριν από λίγες ώρες πληροφορηθήκαμε ότι κοιμήθηκε η αγαπημένη δασκάλα του ελληνικού θεάτρου, Τιτίκα Νικηφοράκη. Μια ιδιαίτερη και χαρισματική προσωπικότητα που άφησε εποχή ως ηθοποιός, μεταφράστρια, ποιήρια αλλά και ως δασκάλα υποκριτικής. Ήταν 107 ετών. Είχε πλήρη διαύγεια μέχρι το τέλος και άφησε τους πάμπολλους μαθητές της συντετριμμένους.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Υπήρξε σύζυγος του θιασάρχη Νίκου Χατζίσκου όπου ε��είνη για μια περίοδο διετέλεσε ως συνθιασάρχης στο πλάι του. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο “Εθνικό Θέατρο”, στη θεατρική παράσταση του Ερρίκου Ίψεν με τίτλο “Πέερ Γκυντ”.

***

Από το χρονολόγιο της Κατερίνας Ευαγγελάτου στο F/B αντιγράφουμε την ανάρτησή της:

“Η αγαπημένη μας Δασκάλα, η σπουδαία πρωταγωνίστρια Τιτίκα Νικηφοράκη έφυγε απόψε από τη ζωή σε ηλικία 107 ετών. Είχε πλήρη διαύγεια ως το τέλος. Το αστραποβόλο πνεύμα της, το σπάνιο ταλέντο της -ηθοποιός μοναδική, μεταφράστρια, ποιήτρια, δασκάλα ηθοποιών στη Δραματική Σχολή του Εθνικού για περισσότερα από 20 χρόνια-, η παιδική της περιέργεια, το σαρκαστικό της χιούμορ θα μείνουν χαραγμένα για πάντα στην καρδιά μας. Ήταν μια σπάνια, εξαιρετική προσωπικότητα, μια αγωνίστρια της Τέχνης πολύ μπροστά από την εποχή της. “Σε τι δουλεύεις αυτή την εποχή”, με ρωτούσε συνεχώς, μέχρι πριν από λίγο καιρό. Της έλεγα τον τίτλο του έργου και αμέσως αναφωνούσε, “Να μου το φέρεις να το διαβάσω” ή “Θέλω να διαβάσω αυτήν τη νέα μετάφραση, θέλω να μου πεις τι πράγματα ανακαλύπτετε στην πρόβα”! Οι συζητήσεις μας μετά, πάντοτε αποκαλυπτικές. Θαύμαζα βαθιά την ακαταπόνητη δύναμη του νου της, τη διεισδυτική ματιά της. Ήταν μια συναρπαστική συνομιλήτρια. Αντίο αγαπημένη μου Τιτίκα… Στο Φως, στο Φως… (Στο βίντεο διαβάζει απόσπασμα από τη “Μαρία Νεφέλη” του Οδυσσέα Ελύτη, αγαπημένο της έργο, που μας το δίδασκε και στη σχολή του Εθνικού, στο πρωτοποριακό της μάθημα για τη Λογοτεχνία στη Σκηνή)”.

***

Από το χρονολόγιο του Νίκου Ξανθόπουλου, μια παλαιότερη ανάρτηση:

“Κατηφορίζαμε τη Θησέως προς τις Τζιτζιφιές. Μου δείχνει ο άλλος αριστερά ένα κτήριο, εδώ θα καταλήξουμε όλοι. Τι με κοιτάς; Οι φυλακές της Καλλιθέας, όλοι οι κινηματογραφιστές εδώ θα καταλήξουμε… Μόλις είχε αρχίσει να παίρνει τ’ απάνω του ο κινηματογράφος, μπαίνανε στα έξοδα και τους έπιανε σύγκρυο. Το θυμήθηκα τώρα που είδα αυτή τη φωτογραφία. Βρίσκομαι ανάμεσα στην Τιτίκα Νικηφοράκη και τον Νίκο Χατζίσκο, μεγάλο πρωταγωνιστή του Εθνικού Θεάτρου, δραστήριο και ευρηματικό επιχειρηματία ο οποίος μονίμως χρώσταγε. Αγωνιζόταν, έφτιαχνε νέα θέατρα, το Κάβα, το Θέατρο της Θάλασσας, τον Εθνικό Κήπο, το Πεδίον του Άρεως, αεικίνητος, ενθουσιώδης, ακούραστος. Αλλά μονίμως με χρέη. Ήμουνα στο θίασο του Κατράκη που έπαιζε τον Πραματευτή του Γ. Ρούσου και επειδή δεν είχα ρόλο με δάνεισε στον Χατζίσκο που ανέβαζε την Πάπισσα Ιωάννα στο Πεδίον του Άρεως, δίπλα στο Γκριν Παρκ. Να πας να τον βοηθήσουμε, μου λέει ο Κατράκης. Τι ρόλο θα παίξω; Του Ροΐδη. Καλά αυτόν τον παίζει ο Χατζίσκος. Σωστά αλλά θα λείψει μερικές μέρες. Ο ρόλος είναι εύκολος, κάνεις το Ροΐδη, αφηγείσαι την ιστορία της Πάπισσας. Θα κρατάς ένα βιβλίο ανοιχτό και θα διαβάζεις από μέσα… Έγινε. Το βράδυ στην παράσταση το θέατρο γεμάτο κόσμο, – ανοιχτό θέατρο μέσα στο πάρκο- σκάνε μύτη δυο λεβέντες μέσα στην παράσταση, βλέπω τον ένα να με δείχνει φωνάζοντας στο χωροφύλακα αυτός είναι πιάστε τον. Γίνεται σούσουρο, σταματάει η παράσταση, με τραβάνε έξω. -Επιτέλους έλα εδώ κύριε Χατζίσκο. -Ρε παδιά λάθος κάνετε δεν είμαι εγώ. Δεν τ’ αφήνεις αυτά κύριε Χατζίσκο, εσύ είσαι, εσύ που κάνεις το Ροΐδη. Είδα κι έπαθα να γλιτώσω. – …τρελάθηκε ο τύπος, φτου να πάρει… Από τότε γίναμε φίλοι με τον Χατζίσκο. Όταν με συναντούσε μου έλεγε – Καλώς τον κύριο Ροΐδη, πώς είναι η υγεία σας σήμερα;”…

***

Δίπλα στην Κάκια Αναλυτή είναι ο Τσέχος συγγραφέας Πάβελ Κόχοουτ του οποίου το έργο “Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι” σας λέει τίποτα ο τίτλος; …είχαμε ανεβάσει στο θέατρο “Διάνα” με έναν υπερθίασο, Μάνος Κατράκης, Νίκος Χατζίσκος, Τιτίκα Νικηφοράκη, Κακιά Αναλυτή, Κώστας Ρηγόπουλος, Λούλα Ιωαννίδου, Κώστας Παπάς, Γιώργος Βλαχόπουλος, Κλεώ Σκουλούδη κ.λπ. Ο Κόχοουτ μαζί με μια ομάδα συγγραφέων είχαν υπογράψει τη χάρτα εναντίον του Ντούμτσεκ για την επέμβαση στην Πράγα. Αυτό είναι το νεανικό τραπέζι μετά την πρεμιέρα στην ταβέρνα του “Κωστόγιαννη”. Από το χρονολόγιο του Νίκου Ξανθόπουλου στο Facebook.

***

“Η δασκάλα μας Τιτίκα Νικηφοράκη κοιμήθηκε σήμερα το βράδυ. Καλό ταξίδι στην ψυχούλα της. Της κρατούσαμε το χέρι ως το τέλος. Να μη φοβάται και να μην αισθάνεται μόνη. Καληνύχτα αγαπημένη μας”, έγραψε ο ηθοποιός Δημήτρης Καραβιώτης, που ήταν κοντά της μέχρι το τέλος και ήταν αυτός που ανακοίνωσε το δυσάρεστο νέο.

***

Τον σκηνοθέτη Σπύρο Ευαγγελάτο, απ’ όσο θυμάμαι, τον γνωρίσαμε στο θέατρο Κάβα, στην αρχή της οδού Σταδίου, αριστερά μετά τα Χαυτεία. Όταν ο Νίκος Χατζίσκος και η Τιτίκα Νικηφοράκη άφησαν το θέατρο αυτό, το πήρε ο Ευαγγελάτος για να στεγάσει το Αμφι-Θέατρό του. Εκεί παρουσίασε τα έργα που ως ερευνητής είχε ανακαλύψει ύστερα από… ανασκαφές στα σεντούκια της λογοτεχνίας.

***

Τι έχουν πει σε συνεντεύξεις τους στο catisart.gr ηθοποιοί για τη δασκάλα τους Τιτίκα Νικηφοράκη.

Δεν ξεχνώ τον Νικήτα Τσακίρογλου, ούτε και την κυρία Τιτίκα Νικηφοράκη. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι επειδή είναι πιο παλιάς σχολής, θα ήταν και εκτός εποχής. Όμως συνέβη το αντίθετο. Η κυρία Νικηφοράκη είχε την πιο σύγχρονη ματιά που έχουμε δει, στα θεατρικά πράγματα. Ήταν πολύ μπροστά σε όσα μας δίδασκε. Ιωσήφ Ιωσηφίδης

Αγαπημένη μου δασκάλα στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου ήταν η Τιτίκα Νικηφοράκη. Ένιωθα απελευθερωμένος στο μάθημά της. Σπύρος Περδίου

Η Τιτίκα Νικηφοράκη, η οποία ζει και την επισκέπτομαι ακόμα, είναι μεγάλη σε ηλικία, το μυαλό της όμως είναι τόσο λαμπρό. Ήταν πρωτοποριακή από τότε, θα ήθελα πολύ να σκηνοθετούσε ακόμη.

Με τον Νίκο Χατζίσκο είχαν δημιουργήσει στην οδό Σταδίου το θέατρο «Κάβα». Ένα μικρό χώρο μακριά από τις γνωστές εμπορικές πιάτσες, όπου έκαναν δουλειά έρευνας.

Η Τιτίκα Νικηφοράκη ήταν η πρώτη η οποία μας έκανε δραματοποιημένη ποίηση, πριν γίνει μόδα, με την καλή έννοια, γιατί έτσι μαθαίνει και πιο καλά ο κόσμος τους ποιητές μας.

Τον Παπαδιαμάντη, τον Μακρυγιάννη, τον Ροΐδη, τον Σολωμό, τους είχαμε παρουσιάσει με κείμενα δραματοποιημένα. Μάλιστα θυμάμαι πως επειδή αυτό το δίδασκε η κυρία Νικηφοράκη στο δεύτερο έτος, μαζέψαμε υπογραφές και κάναμε αίτηση στη γραμματεία και την πήραμε και στο τρίτο έτος. Ευτυχώς καταλάβαμε πόσο ωφέλιμο ήταν για εμάς και πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην εκπαίδευσή μας η Τιτίκα Νικηφοράκη. Πρόσφατα η Εθνική Τράπεζα εξέδωσε μια ποιητική συλλογή της κυρίας Νικηφοράκη, που λέγεται «Στο βάθος Κήπος». Να προσθέσω εδώ ότι έχει τελειώσει τη Σχολή Καλών Τεχνών και ζωγραφίζει καταπληκτικά. Όταν τη συναντώ τη ρωτώ τι κάνει και μου απαντά: «Διαβάζω, σκέφτομαι, γράφω και ντρέπομαι λίγο που ζω…». Βίβιαν Κοντομάρη

Η Τιτίκα Νικηφοράκη, η Μαρία Σκούντζου, η Ελένη Χατζηαργύρη, η Μαρία Χορς, ο Ιάκωβος Ψαρράς, ο Διαγόρας Χρονόπουλος άφησαν τη σφραγίδα τους στη σχολή σε μένα που είχα την τύχη να τους γνωρίσω. Βαγγέλης Ψωμάς

Με σφράγισαν πολλοί άνθρωποι που γνώρισα ως φοιτήτρια στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, οι οποίοι ήταν καθηγητές μου. Κι αναφέρομαι σε ανθρώπους που έχουν ιστορία μέσα στο ελληνικό θέατρο, όπως η Μαρία Χορς, η Ελένη Χατζηαργύρη και η Τιτίκα Νικηφοράκη… Κόρα Καρβούνη

Αγαπημένοι μου δάσκαλοι: Η Τιτίκα Νικηφοράκη… Γιώργος Καραμίχος

Στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου είχα την τύχη να διδαχτώ από σπουδαίους δασκάλους, ξεχωριστή θέση όμως κατέχει η αγαπημένη μου Τιτίκα Νικηφοράκη, μια σπουδαία γυναίκα με ένα λαμπρό, προοδευτικό μυαλό, με την οποία βρισκόμαστε ανά τακτά διαστήματα μέχρι σήμερα και τη συμβουλεύομαι. Νιώθω πολύ τυχερή που τη γνώρισα. Κατερίνα Ευαγγελάτου

Ο Ἰάνης Λὸ Σκόκκο, επίσης στο FB, κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευσή του για τη δασκάλα του Τιτίκα Νικηφοράκη. Τη μεταφέρουμε αυτούσια.

Νομίζω πρωτοεῖδα τὴν Τιτίκα Νικηφοράκη στὸ “Λεωφορεῖον ὁ Πόθος” ἑπτὰ φορές. Κατ’ εὐθείαν μπῆκα στὸ καμαρίνι της νὰ τὴν συγχαρῶ. Πιὸ ποιητικὸ ἐρείπιο ἀπὸ τὴν Μπλάνς ντὺ Μπουά της δὲν θὰ μποροῦσα νὰ φαντασθῶ. Ἤξερα τὸ ἔργο ἀπὸ τὴν ταινία, 1951, αὐστηρῶς ἀκατάλληλον, στὸν κινηματογράφο Ἀθηναΐς, λεωφ. Βουλιαγμένης. Ἤμουν 7 χρονῶν. Εἶχα μάθει τὸ “κόλπο”: ἔκλαιγα καὶ στὸ τέλος οἱ ἀστυνομικοὶ μὲ μπουζουριάζανε μέσα (μὲ τοὺς γονεῖς μου, βέβαια), ἐνάντια σ’ ὅλον ἐκεῖνον τὸν κόσμο ποὺ ἔκανε οὐρὰ τὶς Κυριακές, ποὺ περίμενε καὶ… 2 ὧρες γιὰ νὰ καταφέρει νὰ μπεῖ. Τὸ ἔργο μοῦ… ἄρεσε ἐξ ἀρχῆς! Μάλιστα, “ἔπιασα” καὶ τὸ νόημα στὴν πιὸ σπουδαία στιγμή, ἐκεῖ ποὺ ἡ Μπλὰνς ἐξηγοῦσε γιὰ τὸν Ἄλαν, στὸν Μίτς, καὶ γιὰ τὴν ὁποία, σκηνή, οἱ γονεῖς μου δὲν θέλησαν νὰ μοῦ ποῦνε τίποτα. Δικαιώθηκα (ὅτι σωστὰ κατάλαβα), μεγάλος πιά, στὸ θέατρο Κάβα, μὲ τὴν Τιτίκα, ποὺ τόσο ἀγαπῶ – κι’ ἐλπίζω νὰ μὲ πιστεύει. Ἐπίσης, ἀπὸ τὸ ἄψογο παίξιμό της, ἔμαθα… καὶ τὸν ρόλο της, τὰ λόγια. Κάθε της λέξη ἔβγαινε σὰν πολύτιμο πετράδι καὶ καθόταν στὸν νοῦ καὶ στὴν καρδιά μου. Μόνον ἡ Παξινοῦ καὶ ἡ Λαμπέτη κατεῖχαν αὐτὴν τὴν τεχνική. Κι’ ἄλλωστε, στὸ θέατρο Κάβα ἔκανα τὸ ξεκίνημά μου. Περίμενα πῶς καὶ πῶς νὰ πάρω τὴν Ἄδεια, τελειώνοντας τὴν Σχολή, καὶ μετὰ νὰ τρέξω στὸν Νίκο Χατζῖσκο, μήπως μὲ ἔπαιρνε στὸν “Ἔμπορο τῆς Βενετιᾶς”. – Τώρα ἦρθες, παιδί μου; Τώρα οἱ ρόλοι εἶναι δοσμένοι. Μόνο κομπάρσο μπορῶ νὰ σὲ πάρω. – Ἔρχομαι. Εἶχα πάρει μαζύ μου καὶ τὴν συμμαθήτριά μου (καὶ φυσικὰ καλὴ ἠθοποιό, ἀλλοιῶς οὔτε ποὺ θὰ μ’ ἐνδιέφερε) Εὔη Τζανάκη. Τὴν πῆρε κομπάρσα, ἀλλὰ δὲν τὴν πείραζε, ἐκτιμοῦσε κι’ ἐκείνη τὸν χῶρο ποὺ πρωταρχίσαμε.

Τὸ ἀπόγευμα, ὁ Χατζῖσκος, ἄνθρωπος ποὺ ἤξερε τί θὰ πεῖ Θέατρο, μοῦ σκάρωσε δύο ρόλους, δὲν ἄντεχε οὔτε αὐτὸς οὔτε ἡ Τιτίκα νὰ μ’ ἔχουν βουβὸ πρόσωπο. Ὡστόσο, πέρασα μεγάλα μαρτύρια, ὁ πρωτάρης ἐγώ, ἀπὸ τοὺς πρωταγωνιστές τους, τοὺς ἆντρες, τοὺς τηλεπροερχόμενους. Πλὴν τοῦ Ἀνδρέα Παπαδόπουλου, ὁ ὁποῖος καὶ μὲ ξεχώρισε καὶ ὅλο συμβουλὲς μοῦ ἔδινε. Ψώνιο μὲ ἀνεβάζανε, ψώνιο μὲ κατεβάζανε. Καὶ μὲ ἐξαναγκάσανε, μὲ ἀπειλὲς νὰ μὴν μπορέσω νὰ ξανασταυρώσω θέατρο στὴν ζωή μου, (συνδικαλιστὲς αὐτοί), νὰ κάνω κι’ ἐγώ καταγγελία στὸν θιασάρχη. Στὸ δικαστήριο, ἔβγαλα τὸ ἆχτι μου. Ἔδειξα τὴν εὐγνωμοσύνη μου στὸν Χατζῖσκο καὶ τὴν Νικηφοράκη. Εἶπα τὴν ἀλήθεια. Ὅμως εἶχα τρομοκρατηθεῖ ἀπὸ ἐκείνους τοὺς… συναδέλφους, γιὰ καιρό. Μὲ μία ἐξαίρεση: μὲ εἶδε κρυφὰ ὁ Χρῆστος Νομικὸς νὰ κάνω, μόνος μου, Σάυλοκ καὶ τἄχασε. Μὲ πῆγε στὸν Χατζῖσκο νὰ τὸ ἐπαναλάβω. Ὁ Χατζῖσκος μὲ ρώτησε ἄν… τοῦ ἐπέτρεπα νὰ κάνει τὸ ἴδιο! Καὶ τὸ ἔκανε.

Τέλος πάντων, ἡ Τιτίκα, ὁ Χατζίσκος, τὸ θέατρο Κάβα (ποὺ τώρα ρημάζει, ἔχει γίνει στοιχειωμένο χτικιὸ τοῦ Ἔντγκαρ Ἄλαν Πόε) εἶναι στὴν καρδιά μου, χαρὰ καὶ πληγή. Ἐκεῖ γνώρισα καὶ δύο καλοὺς ἠθοποιοὺς ποὺ γίναμε καὶ φίλοι καὶ ξαναβρεθήκαμε, ἀλλοῦ, μαζύ: τὸν Γιῶργο Μπαρμπαρέσο καὶ τὸν Μπάμπη Κισόγλου. Ἐκεῖ γνώρισα τὸν Μανώλη Καστρινό, ποὺ ἀμέσως μὲ ξεχώρισε κι’ ἔβαλε τὸν θίασο ν’ ἀκολουθήσει τὸ παράδειγμά μου στὴν “χορευτικὴ κίνηση” τῆς Ἔναρξης. Μ’ ἔφαγε νὰ τοῦ πῶ “ποιάν Σχολὴ χοροῦ” ἔβγαλα καὶ θαρροῦσε πὼς ἔλεγα “ὄχι, δὲν ἔχω σπουδάσει χορό” ἀπὸ φόβο μὴ… μοῦ βγεῖ κανένα ὄνομα!!! Εὔχομαι ὅλοι (ὁ Χατζῖσκος καὶ ὁ Καστρινὸς ἀπὸ χρόνια δὲν ζοῦν) νὰ εἶναι καλά, θἄθελα ὅλους κάπου νὰ τοὺς ξαναδῶ. Καὶ τὴν Τιτίκα Νικηφοράκη νὰ τὴν φιλήσω, ὅπως πρὶν κάπου δέκα χρόνια[;] στὴν Δραματικὴ Σχολὴ τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου, ὅπου τὴν ἀναζήτησα. Καὶ ἀκόμη πιὸ θερμά. Μὲ ἀγάπη, Ἰάνης Λὸ Σκόκκο, κλινοσοφιστής.

Ο Σπύρος Μπιμπίλας ήταν από τους πρώτους που κοινοποίησαν τη δυσάρεστη είδηση στα social media

Ο ηθοποιός Δημήτρς Καραβιώτης, που ήταν μαθητής της, ανέβασε μια συγκινητική φωτογραφία λίγο πριν το τέλος της. Κοντά της, τις τελευταίες ώρες της, ήταν οι παλιοί αγαπημένοι μαθητές της που της κρατούσαν το χέρι.

Δείτε την Τιτίκα Νικηφοράκη να απαγγέλει την «Πάτμο» του Οδυσσέα Ελύτητη για την εκπομπή «ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ» του Ηλία Μαλανδρή, το 1992.

Ο ηθοποιός Δημήτρς Καραβιώτης, που ήταν μαθητής της, ανέβασε μια συγκινητική φωτογραφία λίγο πριν το τέλος της. Κοντά της, τις τελευταίες ώρες της, ήταν οι παλιοί αγαπημένοι μαθητές της που της κρατούσαν το χέρι.

Δείτε την Τιτίκα Νικηφοράκη να απαγγέλει την «Πάτμο» του Οδυσσέα Ελύτητη για την εκπομπή «ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ» του Ηλία Μαλανδρή, το 1992.

Πέθανε στα 105 της η κορυφαια πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Τιτίκα Νικηφοράκη.

Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.

Πέθανε στα 105 της η κορυφαια πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Τιτίκα Νικηφοράκη.

Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.

Πέθανε στα 105 της η κορυφαια πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Τιτίκα Νικηφοράκη.

Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.

Πέθανε στα 105 της η κορυφαια πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Τιτίκα Νικηφοράκη. Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.

[greekblogs]

#gallery-0-4 { margin: auto; } #gallery-0-4 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 12%; } #gallery-0-4 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-4 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

?

Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν. Υπήρξε σύζυγος του Νίκου Χατζίσκου, με τον οποίο εμφανιζόταν για μία περίοδο ως συνθιασάρχης στο πλάι του.

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Πριν από λίγες ώρες πληροφορηθήκαμε ότι κοιμήθηκε η αγαπημένη δασκάλα του ελληνικού θεάτρου, Τιτίκα Νικηφοράκη. Μια ιδιαίτερη και χαρισματική προσωπικότητα που άφησε εποχή ως ηθοποιός, μεταφράστρια, ποιήρια αλλά και ως δασκάλα υποκριτικής. Ήταν 107 ετών. Είχε πλήρη διαύγεια μέχρι το τέλος και άφησε τους πάμπολλους μαθητές της συντετριμμένους.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Υπήρξε σύζυγος του θιασάρχη Νίκου Χατζίσκου όπου εκείνη για μια περίοδο διετέλεσε ως συνθιασάρχης στο πλάι του. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο “Εθνικό Θέατρο”, στη θεατρική παράσταση του Ερρίκου Ίψεν με τίτλο “Πέερ Γκυντ”.

***

Από το χρονολόγιο της Κατερίνας Ευαγγελάτου στο F/B αντιγράφουμε την ανάρτησή της:

“Η αγαπημένη μας Δασκάλα, η σπουδαία πρωταγωνίστρια Τιτίκα Νικηφοράκη έφυγε απόψε από τη ζωή σε ηλικία 107 ετών. Είχε πλήρη διαύγεια ως το τέλος. Το αστραποβόλο πνεύμα της, το σπάνιο ταλέντο της -ηθοποιός μοναδική, μεταφράστρια, ποιήτρια, δασκάλα ηθοποιών στη Δραματική Σχολή του Εθνικού για περισσότερα από 20 χρόνια-, η παιδική της περιέργεια, το σαρκαστικό της χιούμορ θα μείνουν χαραγμένα για πάντα στην καρδιά μας. Ήταν μια σπάνια, εξαιρετική προσωπικότητα, μια αγωνίστρια της Τέχνης πολύ μπροστά από την εποχή της. “Σε τι δουλεύεις αυτή την εποχή”, με ρωτούσε συνεχώς, μέχρι πριν από λίγο καιρό. Της έλεγα τον τίτλο του έργου και αμέσως αναφωνούσε, “Να μου το φέρεις να το διαβάσω” ή “Θέλω να διαβάσω αυτήν τη νέα μετάφραση, θέλω να μου πεις τι πράγματα ανακαλύπτετε στην πρόβα”! Οι συζητήσεις μας μετά, πάντοτε αποκαλυπτικές. Θαύμαζα βαθιά την ακαταπόνητη δύναμη του νου της, τη διεισδυτική ματιά της. Ήταν μια συναρπαστική συνομιλήτρια. Αντίο αγαπημένη μου Τιτίκα… Στο Φως, στο Φως… (Στο βίντεο διαβάζει απόσπασμα από τη “Μαρία Νεφέλη” του Οδυσσέα Ελύτη, αγαπημένο της έργο, που μας το δίδασκε και στη σχολ�� του Εθνικού, στο πρωτοποριακό της μάθημα για τη Λογοτεχνία στη Σκηνή)”.

***

Από το χρονολόγιο του Νίκου Ξανθόπουλου, μια παλαιότερη ανάρτηση:

“Κατηφορίζαμε τη Θησέως προς τις Τζιτζιφιές. Μου δείχνει ο άλλος αριστερά ένα κτήριο, εδώ θα καταλήξουμε όλοι. Τι με κοιτάς; Οι φυλακές της Καλλιθέας, όλοι οι κινηματογραφιστές εδώ θα καταλήξουμε… Μόλις είχε αρχίσει να παίρνει τ’ απάνω του ο κινηματογράφος, μπαίνανε στα έξοδα και τους έπιανε σύγκρυο. Το θυμήθηκα τώρα που είδα αυτή τη φωτογραφία. Βρίσκομαι ανάμεσα στην Τιτίκα Νικηφοράκη και τον Νίκο Χατζίσκο, μεγάλο πρωταγωνιστή του Εθνικού Θεάτρου, δραστήριο και ευρηματικό επιχειρηματία ο οποίος μονίμως χρώσταγε. Αγωνιζόταν, έφτιαχνε νέα θέατρα, το Κάβα, το Θέατρο της Θάλασσας, τον Εθνικό Κήπο, το Πεδίον του Άρεως, αεικίνητος, ενθουσιώδης, ακούραστος. Αλλά μονίμως με χρέη. Ήμουνα στο θίασο του Κατράκη που έπαιζε τον Πραματευτή του Γ. Ρούσου και επειδή δεν είχα ρόλο με δάνεισε στον Χατζίσκο που ανέβαζε την Πάπισσα Ιωάννα στο Πεδίον του Άρεως, δίπλα στο Γκριν Παρκ. Να πας να τον βοηθήσουμε, μου λέει ο Κατράκης. Τι ρόλο θα παίξω; Του Ροΐδη. Καλά αυτόν τον παίζει ο Χατζίσκος. Σωστά αλλά θα λείψει μερικές μέρες. Ο ρόλος είναι εύκολος, κάνεις το Ροΐδη, αφηγείσαι την ιστορία της Πάπισσας. Θα κρατάς ένα βιβλίο ανοιχτό και θα διαβάζεις από μέσα… Έγινε. Το βράδυ στην παράσταση το θέατρο γεμάτο κόσμο, – ανοιχτό θέατρο μέσα στο πάρκο- σκάνε μύτη δυο λεβέντες μέσα στην παράσταση, βλέπω τον ένα να με δείχνει φωνάζοντας στο χωροφύλακα αυτός είναι πιάστε τον. Γίνεται σούσουρο, σταματάει η παράσταση, με τραβάνε έξω. -Επιτέλους έλα εδώ κύριε Χατζίσκο. -Ρε παδιά λάθος κάνετε δεν είμαι εγώ. Δεν τ’ αφήνεις αυτά κύριε Χατζίσκο, εσύ είσαι, εσύ που κάνεις το Ροΐδη. Είδα κι έπαθα να γλιτώσω. – …τρελάθηκε ο τύπος, φτου να πάρει… Από τότε γίναμε φίλοι με τον Χατζίσκο. Όταν με συναντούσε μου έλεγε – Καλώς τον κύριο Ροΐδη, πώς είναι η υγεία σας σήμερα;”…

***

Δίπλα στην Κάκια Αναλυτή είναι ο Τσέχος συγγραφέας Πάβελ Κόχοουτ του οποίου το έργο “Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι” σας λέει τίποτα ο τίτλος; …είχαμε ανεβάσει στο θέατρο “Διάνα” με έναν υπερθίασο, Μάνος Κατράκης, Νίκος Χατζίσκος, Τιτίκα Νικηφοράκη, Κακιά Αναλυτή, Κώστας Ρηγόπουλος, Λούλα Ιωαννίδου, Κώστας Παπάς, Γιώργος Βλαχόπουλος, Κλεώ Σκουλούδη κ.λπ. Ο Κόχοουτ μαζί με μια ομάδα συγγραφέων είχαν υπογράψει τη χάρτα εναντίον του Ντούμτσεκ για την επέμβαση στην Πράγα. Αυτό είναι το νεανικό τραπέζι μετά την πρεμιέρα στην ταβέρνα του “Κωστόγιαννη”. Από το χρονολόγιο του Νίκου Ξανθόπουλου στο Facebook.

***

“Η δασκάλα μας Τιτίκα Νικηφοράκη κοιμήθηκε σήμερα το βράδυ. Καλό ταξίδι στην ψυχούλα της. Της κρατούσαμε το χέρι ως το τέλος. Να μη φοβάται και να μην αισθάνεται μόνη. Καληνύχτα αγαπημένη μας”, έγραψε ο ηθοποιός Δημήτρης Καραβιώτης, που ήταν κοντά της μέχρι το τέλος και ήταν αυτός που ανακοίνωσε το δυσάρεστο νέο.

***

Τον σκηνοθέτη Σπύρο Ευαγγελάτο, απ’ όσο θυμάμαι, τον γνωρίσαμε στο θέατρο Κάβα, στην αρχή της οδού Σταδίου, αριστερά μετά τα Χαυτεία. Όταν ο Νίκος Χατζίσκος και η Τιτίκα Νικηφοράκη άφησαν το θέατρο αυτό, το πήρε ο Ευαγγελάτος για να στεγάσει το Αμφι-Θέατρό του. Εκεί παρουσίασε τα έργα που ως ερευνητής είχε ανακαλύψει ύστερα από… ανασκαφές στα σεντούκια της λογοτεχνίας.

***

Τι έχουν πει σε συνεντεύξεις τους στο catisart.gr ηθοποιοί για τη δασκάλα τους Τιτίκα Νικηφοράκη.

Δεν ξεχνώ τον Νικήτα Τσακίρογλου, ούτε και την κυρία Τιτίκα Νικηφοράκη. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι επειδή είναι πιο παλιάς σχολής, θα ήταν και εκτός εποχής. Όμως συνέβη το αντίθετο. Η κυρία Νικηφοράκη είχε την πιο σύγχρονη ματιά που έχουμε δει, στα θεατρικά πράγματα. Ήταν πολύ μπροστά σε όσα μας δίδασκε. Ιωσήφ Ιωσηφίδης

Αγαπημένη μου δασκάλα στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου ήταν η Τιτίκα Νικηφοράκη. Ένιωθα απελευθερωμένος στο μάθημά της. Σπύρος Περδίου

Η Τιτίκα Νικηφοράκη, η οποία ζει και την επισκέπτομαι ακόμα, είναι μεγάλη σε ηλικία, το μυαλό της όμως είναι τόσο λαμπρό. Ήταν πρωτοποριακή από τότε, θα ήθελα πολύ να σκηνοθετούσε ακόμη.

Με τον Νίκο Χατζίσκο είχαν δημιουργήσει στην οδό Σταδίου το θέατρο «Κάβα». Ένα μικρό χώρο μακριά από τις γνωστές εμπορικές πιάτσες, όπου έκαναν δουλειά έρευνας.

Η Τιτίκα Νικηφοράκη ήταν η πρώτη η οποία μας έκανε δραματοποιημένη ποίηση, πριν γίνει μόδα, με την καλή έννοια, γιατί έτσι μαθαίνει και πιο καλά ο κόσμος τους ποιητές μας.

Τον Παπαδιαμάντη, τον Μακρυγιάννη, τον Ροΐδη, τον Σολωμό, τους είχαμε παρουσιάσει με κείμενα δραματοποιημένα. Μάλιστα θυμάμαι πως επειδή αυτό το δίδασκε η κυρία Νικηφοράκη στο δεύτερο έτος, μαζέψαμε υπογραφές και κάναμε αίτηση στη γραμματεία και την πήραμε και στο τρίτο έτος. Ευτυχώς καταλάβαμε πόσο ωφέλιμο ήταν για εμάς και πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην εκπαίδευσή μας η Τιτίκα Νικηφοράκη. Πρόσφατα η Εθνική Τράπεζα εξέδωσε μια ποιητική συλλογή της κυρίας Νικηφοράκη, που λέγεται «Στο βάθος Κήπος». Να προσθέσω εδώ ότι έχει τελειώσει τη Σχολή Καλών Τεχνών και ζωγραφίζει καταπληκτικά. Όταν τη συναντώ τη ρωτώ τι κάνει και μου απαντά: «Διαβάζω, σκέφτομαι, γράφω και ντρέπομαι λίγο που ζω…». Βίβιαν Κοντομάρη

Η Τιτίκα Νικηφοράκη, η Μαρία Σκούντζου, η Ελένη Χατζηαργύρη, η Μαρία Χορς, ο Ιάκωβος Ψαρράς, ο Διαγόρας Χρονόπουλος άφησαν τη σφραγίδα τους στη σχολή σε μένα που είχα την τύχη να τους γνωρίσω. Βαγγέλης Ψωμάς

Με σφράγισαν πολλοί άνθρωποι που γνώρισα ως φοιτήτρια στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, οι οποίοι ήταν καθηγητές μου. Κι αναφέρομαι σε ανθρώπους που έχουν ιστορία μέσα στο ελληνικό θέατρο, όπως η Μαρία Χορς, η Ελένη Χατζηαργύρη και η Τιτίκα Νικηφοράκη… Κόρα Καρβούνη

Αγαπημένοι μου δάσκαλοι: Η Τιτίκα Νικηφοράκη… Γιώργος Καραμίχος

Στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου είχα την τύχη να διδαχτώ από σπουδαίους δασκάλους, ξεχωριστή θέση όμως κατέχει η αγαπημένη μου Τιτίκα Νικηφοράκη, μια σπουδαία γυναίκα με ένα λαμπρό, προοδευτικό μυαλό, με την οποία βρισκόμαστε ανά τακτά διαστήματα μέχρι σήμερα και τη συμβουλεύομαι. Νιώθω πολύ τυχερή που τη γνώρισα. Κατερίνα Ευαγγελάτου

Ο Ἰάνης Λὸ Σκόκκο, επίσης στο FB, κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευσή του για τη δασκάλα του Τιτίκα Νικηφοράκη. Τη μεταφέρουμε αυτούσια.

Νομίζω πρωτοεῖδα τὴν Τιτίκα Νικηφοράκη στὸ “Λεωφορεῖον ὁ Πόθος” ἑπτὰ φορές. Κατ’ εὐθείαν μπῆκα στὸ καμαρίνι της νὰ τὴν συγχαρῶ. Πιὸ ποιητικὸ ἐρείπιο ἀπὸ τὴν Μπλάνς ντὺ Μπουά της δὲν θὰ μποροῦσα νὰ φαντασθῶ. Ἤξερα τὸ ἔργο ἀπὸ τὴν ταινία, 1951, αὐστηρῶς ἀκατάλληλον, στὸν κινηματογράφο Ἀθηναΐς, λεωφ. Βουλιαγμένης. Ἤμουν 7 χρονῶν. Εἶχα μάθει τὸ “κόλπο”: ἔκλαιγα καὶ στὸ τέλος οἱ ἀστυνομικοὶ μὲ μπουζουριάζανε μέσα (μὲ τοὺς γονεῖς μου, βέβαια), ἐνάντια σ’ ὅλον ἐκεῖνον τὸν κόσμο ποὺ ἔκανε οὐρὰ τὶς Κυριακές, ποὺ περίμενε καὶ… 2 ὧρες γιὰ νὰ καταφέρει νὰ μπεῖ. Τὸ ἔργο μοῦ… ἄρεσε ἐξ ἀρχῆς! Μάλιστα, “ἔπιασα” καὶ τὸ νόημα στὴν πιὸ σπουδαία στιγμή, ἐκεῖ ποὺ ἡ Μπλὰνς ἐξηγοῦσε γιὰ τὸν Ἄλαν, στὸν Μίτς, καὶ γιὰ τὴν ὁποία, σκηνή, οἱ γονεῖς μου δὲν θέλησαν νὰ μοῦ ποῦνε τίποτα. Δικαιώθηκα (ὅτι σωστὰ κατάλαβα), μεγάλος πιά, στὸ θέατρο Κάβα, μὲ τὴν Τιτίκα, ποὺ τόσο ἀγαπῶ – κι’ ἐλπίζω νὰ μὲ πιστεύει. Ἐπίσης, ἀπὸ τὸ ἄψογο παίξιμό της, ἔμαθα… καὶ τὸν ρόλο της, τὰ λόγια. Κάθε της λέξη ἔβγαινε σὰν πολύτιμο πετράδι καὶ καθόταν στὸν νοῦ καὶ στὴν καρδιά μου. Μόνον ἡ Παξινοῦ καὶ ἡ Λαμπέτη κατεῖχαν αὐτὴν τὴν τεχνική. Κι’ ἄλλωστε, στὸ θέατρο Κάβα ἔκανα τὸ ξεκίνημά μου. Περίμενα πῶς καὶ πῶς νὰ πάρω τὴν Ἄδεια, τελειώνοντας τὴν Σχολή, καὶ μετὰ νὰ τρέξω στὸν Νίκο Χατζῖσκο, μήπως μὲ ἔπαιρνε στὸν “Ἔμπορο τῆς Βενετιᾶς”. – Τώρα ἦρθες, παιδί μου; Τώρα οἱ ρόλοι εἶναι δοσμένοι. Μόνο κομπάρσο μπορῶ νὰ σὲ πάρω. – Ἔρχομαι. Εἶχα πάρει μαζύ μου καὶ τὴν συμμαθήτριά μου (καὶ φυσικὰ καλὴ ἠθοποιό, ἀλλοιῶς οὔτε ποὺ θὰ μ’ ἐνδιέφερε) Εὔη Τζανάκη. Τὴν πῆρε κομπάρσα, ἀλλὰ δὲν τὴν πείραζε, ἐκτιμοῦσε κι’ ἐκείνη τὸν χῶρο ποὺ πρωταρχίσαμε.

Τὸ ἀπόγευμα, ὁ Χατζῖσκος, ἄνθρωπος ποὺ ἤξερε τί θὰ πεῖ Θέατρο, μοῦ σκάρωσε δύο ρόλους, δὲν ἄντεχε οὔτε αὐτὸς οὔτε ἡ Τιτίκα νὰ μ’ ἔχουν βουβὸ πρόσωπο. Ὡστόσο, πέρασα μεγάλα μαρτύρια, ὁ πρωτάρης ἐγώ, ἀπὸ τοὺς πρωταγωνιστές τους, τοὺς ἆντρες, τοὺς τηλεπροερχόμενους. Πλὴν τοῦ Ἀνδρέα Παπαδόπουλου, ὁ ὁποῖος καὶ μὲ ξεχώρισε καὶ ὅλο συμβουλὲς μοῦ ἔδινε. Ψώνιο μὲ ἀνεβάζανε, ψώνιο μὲ κατεβάζανε. Καὶ μὲ ἐξαναγκάσανε, μὲ ἀπειλὲς νὰ μὴν μπορέσω νὰ ξανασταυρώσω θέατρο στὴν ζωή μου, (συνδικαλιστὲς αὐτοί), νὰ κάνω κι’ ἐγώ καταγγελία στὸν θιασάρχη. Στὸ δικαστήριο, ἔβγαλα τὸ ἆχτι μου. Ἔδειξα τὴν εὐγνωμοσύνη μου στὸν Χατζῖσκο καὶ τὴν Νικηφοράκη. Εἶπα τὴν ἀλήθεια. Ὅμως εἶχα τρομοκρατηθεῖ ἀπὸ ἐκείνους τοὺς… συναδέλφους, γιὰ καιρό. Μὲ μία ἐξαίρεση: μὲ εἶδε κρυφὰ ὁ Χρῆστος Νομικὸς νὰ κάνω, μόνος μου, Σάυλοκ καὶ τἄχασε. Μὲ πῆγε στὸν Χατζῖσκο νὰ τὸ ἐπαναλάβω. Ὁ Χατζῖσκος μὲ ρώτησε ἄν… τοῦ ἐπέτρεπα νὰ κάνει τὸ ἴδιο! Καὶ τὸ ἔκανε.

Τέλος πάντων, ἡ Τιτίκα, ὁ Χατζίσκος, τὸ θέατρο Κάβα (ποὺ τώρα ρημάζει, ἔχει γίνει στοιχειωμένο χτικιὸ τοῦ Ἔντγκαρ Ἄλαν Πόε) εἶναι στὴν καρδιά μου, χαρὰ καὶ πληγή. Ἐκεῖ γνώρισα καὶ δύο καλοὺς ἠθοποιοὺς ποὺ γίναμε καὶ φίλοι καὶ ξαναβρεθήκαμε, ἀλλοῦ, μαζύ: τὸν Γιῶργο Μπαρμπαρέσο καὶ τὸν Μπάμπη Κισόγλου. Ἐκεῖ γνώρισα τὸν Μανώλη Καστρινό, ποὺ ἀμέσως μὲ ξεχώρισε κι’ ἔβαλε τὸν θίασο ν’ ἀκολουθήσει τὸ παράδειγμά μου στὴν “χορευτικὴ κίνηση” τῆς Ἔναρξης. Μ’ ἔφαγε νὰ τοῦ πῶ “ποιάν Σχολὴ χοροῦ” ἔβγαλα καὶ θαρροῦσε πὼς ἔλεγα “ὄχι, δὲν ἔχω σπουδάσει χορό” ἀπὸ φόβο μὴ… μοῦ βγεῖ κανένα ὄνομα!!! Εὔχομαι ὅλοι (ὁ Χατζῖσκος καὶ ὁ Καστρινὸς ἀπὸ χρόνια δὲν ζοῦν) νὰ εἶναι καλά, θἄθελα ὅλους κάπου νὰ τοὺς ξαναδῶ. Καὶ τὴν Τιτίκα Νικηφοράκη νὰ τὴν φιλήσω, ὅπως πρὶν κάπου δέκα χρόνια[;] στὴν Δραματικὴ Σχολὴ τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου, ὅπου τὴν ἀναζήτησα. Καὶ ἀκόμη πιὸ θερμά. Μὲ ἀγάπη, Ἰάνης Λὸ Σκόκκο, κλινοσοφιστής.

Ο Σπύρος Μπιμπίλας ήταν από τους πρώτους που κοινοποίησαν τη δυσάρεστη είδηση στα social media

Ο ηθοποιός Δημήτρς Καραβιώτης, που ήταν μαθητής της, ανέβασε μια συγκινητική φωτογραφία λίγο πριν το τέλος της. Κοντά της, τις τελευταίες ώρες της, ήταν οι παλιοί αγαπημένοι μαθητές της που της κρατούσαν το χέρι.

Δείτε την Τιτίκα Νικηφοράκη να απαγγέλει την «Πάτμο» του Οδυσσέα Ελύτητη για την εκπομπή «ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ» του Ηλία Μαλανδρή, το 1992.

Ο ηθοποιός Δημήτρς Καραβιώτης, που ήταν μαθητής της, ανέβασε μια συγκινητική φωτογραφία λίγο πριν το τέλος της. Κοντά της, τις τελευταίες ώρες της, ήταν οι παλιοί αγαπημένοι μαθητές της που της κρατούσαν το χέρι.

Δείτε την Τιτίκα Νικηφοράκη να απαγγέλει την «Πάτμο» του Οδυσσέα Ελύτητη για την εκπομπή «ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ» του Ηλία Μαλανδρή, το 1992.

Πέθανε στα 105 της η κορυφαια πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Τιτίκα Νικηφοράκη.

Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.

Πέθανε στα 105 της η κορυφαια πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Τιτίκα Νικηφοράκη.

Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.

Πέθανε στα 105 της η κορυφαια πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Τιτίκα Νικηφοράκη. Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.

[skandaladiaplokidiafthora]

#gallery-0-4 { margin: auto; } #gallery-0-4 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 12%; } #gallery-0-4 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-4 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

?

Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν. Υπήρξε σύζυγος του Νίκου Χατζίσκου, με τον οποίο εμφανιζόταν για μία περίοδο ως συνθιασάρχης στο πλάι του.

Της Ειρήνης Αϊβαλιώτου

Πριν από λίγες ώρες πληροφορηθήκαμε ότι κοιμήθηκε η αγαπημένη δασκάλα του ελληνικού θεάτρου, Τιτίκα Νικηφοράκη. Μια ιδιαίτερη και χαρισματική προσωπικότητα που άφησε εποχή ως ηθοποιός, μεταφράστρια, ποιήρια αλλά και ως δασκάλα υποκριτικής. Ήταν 107 ετών. Είχε πλήρη διαύγεια μέχρι το τέλος και άφησε τους πάμπολλους μαθητές της συντετριμμένους.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Υπήρξε σύζυγος του θιασάρχη Νίκου Χατζίσκου όπου εκείνη για μια περίοδο διετέλεσε ως συνθιασάρχης στο πλάι του. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο “Εθνικό Θέατρο”, στη θεατρική παράσταση του Ερρίκου Ίψεν με τίτλο “Πέερ Γκυντ”.

***

Από το χρονολόγιο της Κατερίνας Ευαγγελάτου στο F/B αντιγράφουμε την ανάρτησή της:

“Η αγαπημένη μας Δασκάλα, η σπουδαία πρωταγωνίστρια Τιτίκα Νικηφοράκη έφυγε απόψε από τη ζωή σε ηλικία 107 ετών. Είχε πλήρη διαύγεια ως το τέλος. Το αστραποβόλο πνεύμα της, το σπάνιο ταλέντο της -ηθοποιός μοναδική, μεταφράστρια, ποιήτρια, δασκάλα ηθοποιών στη Δραματική Σχολή του Εθνικού για περισσότερα από 20 χρόνια-, η παιδική της περιέργεια, το σαρκαστικό της χιούμορ θα μείνουν χαραγμένα για πάντα στην καρδιά μας. Ήταν μια σπάνια, εξαιρετική προσωπικότητα, μια αγωνίστρια της Τέχνης πολύ μπροστά από την εποχή της. “Σε τι δουλεύεις αυτή την εποχή”, με ρωτούσε συνεχώς, μέχρι πριν από λίγο καιρό. Της έλεγα τον τίτλο του έργου και αμέσως αναφωνούσε, “Να μου το φέρεις να το διαβάσω” ή “Θέλω να διαβάσω αυτήν τη νέα μετάφραση, θέλω να μου πεις τι πράγματα ανακαλύπτετε στην πρόβα”! Οι συζητήσεις μας μετά, πάντοτε αποκαλυπτικές. Θαύμαζα βαθιά την ακαταπόνητη δύναμη του νου της, τη διεισδυτική ματιά της. Ήταν μια συναρπαστική συνομιλήτρια. Αντίο αγαπημένη μου Τιτίκα… Στο Φως, στο Φως… (Στο βίντεο διαβάζει απόσπασμα από τη “Μαρία Νεφέλη” του Οδυσσέα Ελύτη, αγαπημένο της έργο, που μας το δίδασκε και στη σχολή του Εθνικού, στο πρωτοποριακό της μάθημα για τη Λογοτεχνία στη Σκηνή)”.

***

Από το χρονολόγιο του Νίκου Ξανθόπουλου, μια παλαιότερη ανάρτηση:

“Κατηφορίζαμε τη Θησέως προς τις Τζιτζιφιές. Μου δείχνει ο άλλος αριστερά ένα κτήριο, εδώ θα καταλήξουμε όλοι. Τι με κοιτάς; Οι φυλακές της Καλλιθέας, όλοι οι κινηματογραφιστές εδώ θα καταλήξουμε… Μόλις είχε αρχίσει να παίρνει τ’ απάνω του ο κινηματογράφος, μπαίνανε στα έξοδα και τους έπιανε σύγκρυο. Το θυμήθηκα τώρα που είδα αυτή τη φωτογραφία. Βρίσκομαι ανάμεσα στην Τιτίκα Νικηφοράκη και τον Νίκο Χατζίσκο, μεγάλο πρωταγωνιστή του Εθνικού Θεάτρου, δραστήριο και ευρηματικό επιχειρηματία ο οποίος μονίμως χρώσταγε. Αγωνιζόταν, έφτιαχνε νέα θέατρα, το Κάβα, το Θέατρο της Θάλασσας, τον Εθνικό Κήπο, το Πεδίον του Άρεως, αεικίνητος, ενθουσιώδης, ακούραστος. Αλλά μονίμως με χρέη. Ήμουνα στο θίασο του Κατράκη που έπαιζε τον Πραματευτή του Γ. Ρούσου και επειδή δεν είχα ρόλο με δάνεισε στον Χατζίσκο που ανέβαζε την Πάπισσα Ιωάννα στο Πεδίον του Άρεως, δίπλα στο Γκριν Παρκ. Να πας να τον βοηθήσουμε, μου λέει ο Κατράκης. Τι ρόλο θα παίξω; Του Ροΐδη. Καλά αυτόν τον παίζει ο Χατζίσκος. Σωστά αλλά θα λείψει μερικές μέρες. Ο ρόλος είναι εύκολος, κάνεις το Ροΐδη, αφηγείσαι την ιστορία της Πάπισσας. Θα κρατάς ένα βιβλίο ανοιχτό και θα διαβάζεις από μέσα… Έγινε. Το βράδυ στην παράσταση το θέατρο γεμάτο κόσμο, – ανοιχτό θέατρο μέσα στο πάρκο- σκάνε μύτη δυο λεβέντες μέσα στην παράσταση, βλέπω τον ένα να με δείχνει φωνάζοντας στο χωροφύλακα αυτός είναι πιάστε τον. Γίνεται σούσουρο, σταματάει η παράσταση, με τραβάνε έξω. -Επιτέλους έλα εδώ κύριε Χατζίσκο. -Ρε παδιά λάθος κάνετε δεν είμαι εγώ. Δεν τ’ αφήνεις αυτά κύριε Χατζίσκο, εσύ είσαι, εσύ που κάνεις το Ροΐδη. Είδα κι έπαθα να γλιτώσω. – …τρελάθηκε ο τύπος, φτου να πάρει… Από τότε γίναμε φίλοι με τον Χατζίσκο. Όταν με συναντούσε μου έλεγε – Καλώς τον κύριο Ροΐδη, πώς είναι η υγεία σας σήμερα;”…

***

Δίπλα στην Κάκια Αναλυτή είναι ο Τσέχος συγγραφέας Πάβελ Κόχοουτ του οποίου το έργο “Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι” σας λέει τίποτα ο τίτλος; …είχαμε ανεβάσει στο θέατρο “Διάνα” με έναν υπερθίασο, Μάνος Κατράκης, Νίκος Χατζίσκος, Τιτίκα Νικηφοράκη, Κακιά Αναλυτή, Κώστας Ρηγόπουλος, Λούλα Ιωαννίδου, Κώστας Παπάς, Γιώργος Βλαχόπουλος, Κλεώ Σκουλούδη κ.λπ. Ο Κόχοουτ μαζί με μια ομάδα συγγραφέων είχαν υπογράψει τη χάρτα εναντίον του Ντούμτσεκ για την επέμβαση στην Πράγα. Αυτό είναι το νεανικό τραπέζι μετά την πρεμιέρα στην ταβέρνα του “Κωστόγιαννη”. Από το χρονολόγιο του Νίκου Ξανθόπουλου στο Facebook.

***

“Η δασκάλα μας Τιτίκα Νικηφοράκη κοιμήθηκε σήμερα το βράδυ. Καλό ταξίδι στην ψυχούλα της. Της κρατούσαμε το χέρι ως το τέλος. Να μη φοβάται και να μην αισθάνεται μόνη. Καληνύχτα αγαπημένη μας”, έγραψε ο ηθοποιός Δημήτρης Καραβιώτης, που ήταν κοντά της μέχρι το τέλος και ήταν αυτός που ανακοίνωσε το δυσάρεστο νέο.

***

Τον σκηνοθέτη Σπύρο Ευαγγελάτο, απ’ όσο θυμάμαι, τον γνωρίσαμε στο θέατρο Κάβα, στην αρχή της οδού Σταδίου, αριστερά μετά τα Χαυτεία. Όταν ο Νίκος Χατζίσκος και η Τιτίκα Νικηφοράκη άφησαν το θέατρο αυτό, το πήρε ο Ευαγγελάτος για να στεγάσει το Αμφι-Θέατρό του. Εκεί παρουσίασε τα έργα που ως ερευνητής είχε ανακαλύψει ύστερα από… ανασκαφές στα σεντούκια της λογοτεχνίας.

***

Τι έχουν πει σε συνεντεύξεις τους στο catisart.gr ηθοποιοί για τη δασκάλα τους Τιτίκα Νικηφοράκη.

Δεν ξεχνώ τον Νικήτα Τσακίρογλου, ούτε και την κυρία Τιτίκα Νικηφοράκη. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι επειδή είναι πιο παλιάς σχολής, θα ήταν και εκτός εποχής. Όμως συνέβη το αντίθετο. Η κυρία Νικηφοράκη είχε την πιο σύγχρονη ματιά που έχουμε δει, στα θεατρικά πράγματα. Ήταν πολύ μπροστά σε όσα μας δίδασκε. Ιωσήφ Ιωσηφίδης

Αγαπημένη μου δασκάλα στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου ήταν η Τιτίκα Νικηφοράκη. Ένιωθα απελευθερωμένος στο μάθημά της. Σπύρος Περδίου

Η Τιτίκα Νικηφοράκη, η οποία ζει και την επισκέπτομαι ακόμα, είναι μεγάλη σε ηλικία, το μυαλό της όμως είναι τόσο λαμπρό. Ήταν πρωτοποριακή από τότε, θα ήθελα πολύ να σκηνοθετούσε ακόμη.

Με τον Νίκο Χατζίσκο είχαν δημιουργήσει στην οδό Σταδίου το θέατρο «Κάβα». Ένα μικρό χώρο μακριά από τις γνωστές εμπορικές πιάτσες, όπου έκαναν δουλειά έρευνας.

Η Τιτίκα Νικηφοράκη ήταν η πρώτη η οποία μας έκανε δραματοποιημένη ποίηση, πριν γίνει μόδα, με την καλή έννοια, γιατί έτσι μαθαίνει και πιο καλά ο κόσμος τους ποιητές μας.

Τον Παπαδιαμάντη, τον Μακρυγιάννη, τον Ροΐδη, τον Σολωμό, τους είχαμε παρουσιάσει με κείμενα δραματοποιημένα. Μάλιστα θυμάμαι πως επειδή αυτό το δίδασκε η κυρία Νικηφοράκη στο δεύτερο έτος, μαζέψαμε υπογραφές και κάναμε αίτηση στη γραμματεία και την πήραμε και στο τρίτο έτος. Ευτυχώς καταλάβαμε πόσο ωφέλιμο ήταν για εμάς και πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην εκπαίδευσή μας η Τιτίκα Νικηφοράκη. Πρόσφατα η Εθνική Τράπεζα εξέδωσε μια ποιητική συλλογή της κυρίας Νικηφοράκη, που λέγεται «Στο βάθος Κήπος». Να προσθέσω εδώ ότι έχει τελειώσει τη Σχολή Καλών Τεχνών και ζωγραφίζει καταπληκτικά. Όταν τη συναντώ τη ρωτώ τι κάνει και μου απαντά: «Διαβάζω, σκέφτομαι, γράφω και ντρέπομαι λίγο που ζω…». Βίβιαν Κοντομάρη

Η Τιτίκα Νικηφοράκη, η Μαρία Σκούντζου, η Ελένη Χατζηαργύρη, η Μαρία Χορς, ο Ιάκωβος Ψαρράς, ο Διαγόρας Χρονόπουλος άφησαν τη σφραγίδα τους στη σχολή σε μένα που είχα την τύχη να τους γνωρίσω. Βαγγέλης Ψωμάς

Με σφράγισαν πολλοί άνθρωποι που γνώρισα ως φοιτήτρια στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, οι οποίοι ήταν καθηγητές μου. Κι αναφέρομαι σε ανθρώπους που έχουν ιστορία μέσα στο ελληνικό θέατρο, όπως η Μαρία Χορς, η Ελένη Χατζηαργύρη και η Τιτίκα Νικηφοράκη… Κόρα Καρβούνη

Αγαπημένοι μου δάσκαλοι: Η Τιτίκα Νικηφοράκη… Γιώργος Καραμίχος

Στη Δραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου είχα την τύχη να διδαχτώ από σπουδαίους δασκάλους, ξεχωριστή θέση όμως κατέχει η αγαπημένη μου Τιτίκα Νικηφοράκη, μια σπουδαία γυναίκα με ένα λαμπρό, προοδευτικό μυαλό, με την οποία βρισκόμαστε ανά τακτά διαστήματα μέχρι σήμερα και τη συμβουλεύομαι. Νιώθω πολύ τυχερή που τη γνώρισα. Κατερίνα Ευαγγελάτου

Ο Ἰάνης Λὸ Σκόκκο, επίσης στο FB, κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευσή του για τη δασκάλα του Τιτίκα Νικηφοράκη. Τη μεταφέρουμε αυτούσια.

Νομίζω πρωτοεῖδα τὴν Τιτίκα Νικηφοράκη στὸ “Λεωφορεῖον ὁ Πόθος” ἑπτὰ φορές. Κατ’ εὐθείαν μπῆκα στὸ καμαρίνι της νὰ τὴν συγχαρῶ. Πιὸ ποιητικὸ ἐρείπιο ἀπὸ τὴν Μπλάνς ντὺ Μπουά της δὲν θὰ μποροῦσα νὰ φαντασθῶ. Ἤξερα τὸ ἔργο ἀπὸ τὴν ταινία, 1951, αὐστηρῶς ἀκατάλληλον, στὸν κινηματογράφο Ἀθηναΐς, λεωφ. Βουλιαγμένης. Ἤμουν 7 χρονῶν. Εἶχα μάθει τὸ “κόλπο”: ἔκλαιγα καὶ στὸ τέλος οἱ ἀστυνομικοὶ μὲ μπουζουριάζανε μέσα (μὲ τοὺς γονεῖς μου, βέβαια), ἐνάντια σ’ ὅλον ἐκεῖνον τὸν κόσμο ποὺ ἔκανε οὐρὰ τὶς Κυριακές, ποὺ περίμενε καὶ… 2 ὧρες γιὰ νὰ καταφέρει νὰ μπεῖ. Τὸ ἔργο μοῦ… ἄρεσε ἐξ ἀρχῆς! Μάλιστα, “ἔπιασα” καὶ τὸ νόημα στὴν πιὸ σπουδαία στιγμή, ἐκεῖ ποὺ ἡ Μπλὰνς ἐξηγοῦσε γιὰ τὸν Ἄλαν, στὸν Μίτς, καὶ γιὰ τὴν ὁποία, σκηνή, οἱ γονεῖς μου δὲν θέλησαν νὰ μοῦ ποῦνε τίποτα. Δικαιώθηκα (ὅτι σωστὰ κατάλαβα), μεγάλος πιά, στὸ θέατρο Κάβα, μὲ τὴν Τιτίκα, ποὺ τόσο ἀγαπῶ – κι’ ἐλπίζω νὰ μὲ πιστεύει. Ἐπίσης, ἀπὸ τὸ ἄψογο παίξιμό της, ἔμαθα… καὶ τὸν ρόλο της, τὰ λόγια. Κάθε της λέξη ἔβγαινε σὰν πολύτιμο πετράδι καὶ καθόταν στὸν νοῦ καὶ στὴν καρδιά μου. Μόνον ἡ Παξινοῦ καὶ ἡ Λαμπέτη κατεῖχαν αὐτὴν τὴν τεχνική. Κι’ ἄλλωστε, στὸ θέατρο Κάβα ἔκανα τὸ ξεκίνημά μου. Περίμενα πῶς καὶ πῶς νὰ πάρω τὴν Ἄδεια, τελειώνοντας τὴν Σχολή, καὶ μετὰ νὰ τρέξω στὸν Νίκο Χατζῖσκο, μήπως μὲ ἔπαιρνε στὸν “Ἔμπορο τῆς Βενετιᾶς”. – Τώρα ἦρθες, παιδί μου; Τώρα οἱ ρόλοι εἶναι δοσμένοι. Μόνο κομπάρσο μπορῶ νὰ σὲ πάρω. – Ἔρχομαι. Εἶχα πάρει μαζύ μου καὶ τὴν συμμαθήτριά μου (καὶ φυσικὰ καλὴ ἠθοποιό, ἀλλοιῶς οὔτε ποὺ θὰ μ’ ἐνδιέφερε) Εὔη Τζανάκη. Τὴν πῆρε κομπάρσα, ἀλλὰ δὲν τὴν πείραζε, ἐκτιμοῦσε κι’ ἐκείνη τὸν χῶρο ποὺ πρωταρχίσαμε.

Τὸ ἀπόγευμα, ὁ Χατζῖσκος, ἄνθρωπος ποὺ ἤξερε τί θὰ πεῖ Θέατρο, μοῦ σκάρωσε δύο ρόλους, δὲν ἄντεχε οὔτε αὐτὸς οὔτε ἡ Τιτίκα νὰ μ’ ἔχουν βουβὸ πρόσωπο. Ὡστόσο, πέρασα μεγάλα μαρτύρια, ὁ πρωτάρης ἐγώ, ἀπὸ τοὺς πρωταγωνιστές τους, τοὺς ἆντρες, τοὺς τηλεπροερχόμενους. Πλὴν τοῦ Ἀνδρέα Παπαδόπουλου, ὁ ὁποῖος καὶ μὲ ξεχώρισε καὶ ὅλο συμβουλὲς μοῦ ἔδινε. Ψώνιο μὲ ἀνεβάζανε, ψώνιο μὲ κατεβάζανε. Καὶ μὲ ἐξαναγκάσανε, μὲ ἀπειλὲς νὰ μὴν μπορέσω νὰ ξανασταυρώσω θέατρο στὴν ζωή μου, (συνδικαλιστὲς αὐτοί), νὰ κάνω κι’ ἐγώ καταγγελία στὸν θιασάρχη. Στὸ δικαστήριο, ἔβγαλα τὸ ἆχτι μου. Ἔδειξα τὴν εὐγνωμοσύνη μου στὸν Χατζῖσκο καὶ τὴν Νικηφοράκη. Εἶπα τὴν ἀλήθεια. Ὅμως εἶχα τρομοκρατηθεῖ ἀπὸ ἐκείνους τοὺς… συναδέλφους, γιὰ καιρό. Μὲ μία ἐξαίρεση: μὲ εἶδε κρυφὰ ὁ Χρῆστος Νομικὸς νὰ κάνω, μόνος μου, Σάυλοκ καὶ τἄχασε. Μὲ πῆγε στὸν Χατζῖσκο νὰ τὸ ἐπαναλάβω. Ὁ Χατζῖσκος μὲ ρώτησε ἄν… τοῦ ἐπέτρεπα νὰ κάνει τὸ ἴδιο! Καὶ τὸ ἔκανε.

Τέλος πάντων, ἡ Τιτίκα, ὁ Χατζίσκος, τὸ θέατρο Κάβα (ποὺ τώρα ρημάζει, ἔχει γίνει στοιχειωμένο χτικιὸ τοῦ Ἔντγκαρ Ἄλαν Πόε) εἶναι στὴν καρδιά μου, χαρὰ καὶ πληγή. Ἐκεῖ γνώρισα καὶ δύο καλοὺς ἠθοποιοὺς ποὺ γίναμε καὶ φίλοι καὶ ξαναβρεθήκαμε, ἀλλοῦ, μαζύ: τὸν Γιῶργο Μπαρμπαρέσο καὶ τὸν Μπάμπη Κισόγλου. Ἐκεῖ γνώρισα τὸν Μανώλη Καστρινό, ποὺ ἀμέσως μὲ ξεχώρισε κι’ ἔβαλε τὸν θίασο ν’ ἀκολουθήσει τὸ παράδειγμά μου στὴν “χορευτικὴ κίνηση” τῆς Ἔναρξης. Μ’ ἔφαγε νὰ τοῦ πῶ “ποιάν Σχολὴ χοροῦ” ἔβγαλα καὶ θαρροῦσε πὼς ἔλεγα “ὄχι, δὲν ἔχω σπουδάσει χορό” ἀπὸ φόβο μὴ… μοῦ βγεῖ κανένα ὄνομα!!! Εὔχομαι ὅλοι (ὁ Χατζῖσκος καὶ ὁ Καστρινὸς ἀπὸ χρόνια δὲν ζοῦν) νὰ εἶναι καλά, θἄθελα ὅλους κάπου νὰ τοὺς ξαναδῶ. Καὶ τὴν Τιτίκα Νικηφοράκη νὰ τὴν φιλήσω, ὅπως πρὶν κάπου δέκα χρόνια[;] στὴν Δραματικὴ Σχολὴ τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου, ὅπου τὴν ἀναζήτησα. Καὶ ἀκόμη πιὸ θερμά. Μὲ ἀγάπη, Ἰάνης Λὸ Σκόκκο, κλινοσοφιστής.

Ο Σπύρος Μπιμπίλας ήταν από τους πρώτους που κοινοποίησαν τη δυσάρεστη είδηση στα social media

Ο ηθοποιός Δημήτρς Καραβιώτης, που ήταν μαθητής της, ανέβασε μια συγκινητική φωτογραφία λίγο πριν το τέλος της. Κοντά της, τις τελευταίες ώρες της, ήταν οι παλιοί αγαπημένοι μαθητές της που της κρατούσαν το χέρι.

Δείτε την Τιτίκα Νικηφοράκη να απαγγέλει την «Πάτμο» του Οδυσσέα Ελύτητη για την εκπομπή «ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ» του Ηλία Μαλανδρή, το 1992.

Ο ηθοποιός Δημήτρς Καραβιώτης, που ήταν μαθητής της, ανέβασε μια συγκινητική φωτογραφία λίγο πριν το τέλος της. Κοντά της, τις τελευταίες ώρες της, ήταν οι παλιοί αγαπημένοι μαθητές της που της κρατούσαν το χέρι.

Δείτε την Τιτίκα Νικηφοράκη να απαγγέλει την «Πάτμο» του Οδυσσέα Ελύτητη για την εκπομπή «ΕΣΤΙΝ ΟΥΝ» του Ηλία Μαλανδρή, το 1992.

Πέθανε στα 105 της η κορυφαια πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Τιτίκα Νικηφοράκη.

Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.

Πέθανε στα 105 της η κορυφαια πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Τιτίκα Νικηφοράκη. Είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός στο «Εθνικό Θέατρο» το 1935, στον  «Πέερ Γκυντ» του Ερρίκου Ίψεν.

[globalviewgr]

Πέπη Ραγκούση - Ο μικρός και ο ολίγος

Θυμάμαι νεαρή φίλη, θεατρολόγο, γεννημένη στα μέσα της δεκαετίας του 1980 να αποφαίνεται για την ιστορική παράσταση του «Ερωτόκριτου» που είχε ανεβάσει το 1975 ο Σπύρος Ευαγγελάτος: «Δεν ξέρω, εγώ δεν είχα γεννηθεί τότε». Αρχίσαμε μια συζήτηση περί της σχέσης με το παρελθόν που δεν είναι κατ” ανάγκη βιωματική, όταν μάλιστα αφορά τη δουλειά σου. Ηταν ευγενική μεν αλλά, με μία, έστω και…

[epikairocom]

“ΕΘΑΨΑΝ” ΘΗΡΙΩΔΕΙΣ ΜΙΖΕΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ ΤΟ 2013 !!! ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ;;;

Του Γιάννη Ντάσκα

Ποιό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας, αυτό που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση την οικονομία της;

“Το πρόβλημα της διαφθοράς και η συγκάλυψή του “ειναι η απάντηση και αυτό πανθομολογείται πλέον, διαχρονικά και διακομματικά ως κύρια αιτία.

Στη διαφθορά με ένα συγκλονιστικό παράδειγμα, αναφέρθηκε ως αιτία των δεινών ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ στην Εξεταστική Επιτροπή για την Υγεία Σπύρος Λάππας, αναδεικνύοντας την διαφθορά με ένα συγκλονιστικό παράδειγμα-κακούργημα μέσα από λόγια ενός Υπουργού της Νέας Δημοκρατίας και Αντιπροέδρου της Βουλής και λόγια ενός ( πρώην) Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου.

Στο πρόβλημα της διαφθοράς και στην έρευνα για τα (μη) πεπραγμένα της Δικαιοσύνης σε διάφορα σκάνδαλα, σε διάφορες περιοχές αναφέρθηκε και η εκπομπή μας στο VERGINA TV και μέσω του δικτύου του (ΝΕΤ Πελοποννήσου, Εγνατία, Κρήτη κλπ) σε όλη την Ελλάδα.

Αναφερθήκαμε σε έρευνα και ερωτήματα προς Δημάρχους, όπως της Λάρισας, της Φυλής, του Ασπροπύργου, τα οποία περιμένουν απαντήσεις.

Το πρόβλημα των (μη) απαντήσεων εντόπισε στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής και ο Νίκος Νικολόπουλος λέγοντας ότι η κοινή γνώμη περιμένει απαντήσεις από το έργο της Εξεταστικής, η Εξεταστική περιμένει απαντήσεις απο Εισαγγελείς, οι Εισαγγελείς περιμένουν απαντήσεις απο Υπηρεσίες και η “μπάλα χάνεται”. Καθώς οι απαντήσεις αργούν ή δεν πάνε ποτέ.

Ετσι φτάνουμε σε αθλιότητες κατά τις οποίες βουλεύματα βγαίνουν σε πρώτο βαθμό 15 χρόνια μετά την έναρξη της ποινικής δίωξης και της (δήθεν) έρευνας ορισμένων δικαστικών.

Συγκεκριμένες περιπτώσεις (Χαλκιδική, Λαμία, Αθήνα κλπ) αναφέραμε και στην εκπομπή.

Η σοβαρότατη αποκάλυψη στην Εξεταστική αφορούσε μια καραμπινάτη υπόθεση φαρμακευτικών δωροδοκιών, η οποία αποκαλύφθηκε το 2013 και έμεινε χωρίς κυρώσεις…(Αλήθεια ποιός παραπλάνησε την κοινή γνώμη εμφανίζοντας ως νεαρή άπειρη 30χρονη την 44χρονη γιατρό που δήλωσε εξαφάνιση μέχρι να πέσει στα μαλακά στο Λαϊκό;)

Η υπόθεση δωροδοκίας καταγράφεται στα πρακτικά της Εξεταστικής ως εξής:

“…ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΛΑΠΠΑΣ: Άρα, λοιπόν, είστε πάντα γύρω από τον χώρο του φαρμάκου και τον χώρο της υγείας. Το 2013, ο κ. Σούρλας, στην ίδια έκθεση αναφέρει κάτι το οποίο δεν είναι απλώς συγκλονιστικό, αλλά είναι κάτι το οποίο πρέπει να κατατάσσει τη χώρα μας ως χώρα μπανανίας.

Και γιατί το λέω; Λέει στην έκθεσή του: «Το ποινικό τμήμα του Υπουργείου Δικαιοσύνης επέβαλε κατά συμβιβασμό εξωδίκως 350 εκ��τομμύρια δολάρια πρόστιμο σε αμερικανική εταιρεία φαρμακευτικού υλικού, η οποία χρηματοδοτούσε και δωροδοκούσε κρατικούς αξιωματούχους». Γι’ αυτήν την έκθεση λάβατε ποτέ έστω και πληροφορία; Λάβατε γνώση ποτέ για αυτό το πράγμα; Είναι συγκλονιστικό, συνταρακτικό. Αρκεί να σας πω ότι αυτό το πράγμα δεν οδηγήθηκε ποτέ μέχρι σήμερα στη δικαιοσύνη. Και το λέω δημόσια για να το ακούσει και η Εισαγγελέας Διαφθοράς και ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθηνών. Δεν πήγε ποτέ στη δικαιοσύνη, 350 εκατομμύρια δολάρια δωροδοκία κρατικών αξιωματούχων της χώρας μας. Λάβατε ποτέ γνώση για την έκθεση του κ. Σούρλα;

ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ (Μάρτυς): Όχι, όχι.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΛΑΠΠΑΣ: Θα την καταθέσω τώρα. Την κατέθεσα και στο «Ερρίκος Ντυνάν». Ορίστε, κύριε Πρόεδρε, την καταθέτω. Θα ήθελα ένα αντίγραφο.

(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής, κ. Σπυρίδων Λάππας, καταθέτει την προαναφερθείσα έκθεση στα αρχεία της Γραμματείας της Επιτροπής)

Αυτά συνέβαιναν στην Ελλάδα και το 2013 μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης, κύριε Ευαγγελάτο.

Επίσης, θα έχετε ακούσει για τις εκθέσεις του κ. Ρακιντζή. Από το 2010 μέχρι το 2014 ήταν ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης. Κάθε χρόνο εξέδιδε μια έκθεση σχετικά με πολλούς χώρους οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας και για τον χώρο του φαρμάκου.

Ακούστε τι λέει για τον χώρο του φαρμάκου. «Στον υγειονομικό τομέα έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια -αυτά το 2011- στρεβλώσεις και περιοχές γκρίζας οικονομίας που πρέπει να ελεγχθούν και να καταπολεμηθούν αμείλικτα. Κατά την γνώμη μου, τρείς είναι ��ι πυλώνες που διαβρώνουν το σύστημα υγείας στην χώρα μας: η σπατάλη, η παραοικονομία και η διαφθορά. Η ύπαρξη της διαφθοράς είναι από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο υγειονομικός τομέας. Πρέπει να αναδειχθούν τα σημεία εκείνα, τα οποία εκτρέφουν τη διαφθορά, τη σπατάλη, την απάτη, με αποτέλεσμα την απώλεια πολύ σημαντικών πόρων, η οποία μάλιστα επέφερε την επιβάρυνση των δημοσίων οικονομικών ιδιαίτερα σήμερα, στην κρίσιμη οικονομικά συγκυρία που αντιμετωπίζει η χώρα μας στο κέντρο της περιόδου 2010-2015 των μνημιακών περικοπών, περιοριστικών πολιτικών».

Ο κ. Σούρλας στην έκθεσή του λέει τα ίδια. Ο κ. Ρακιντζής λέει τα ίδια. Η δική σας υπηρεσία διαχρονικά -εγώ θυμάμαι από το 2000 και μετά- έχει εκπληκτικά πορίσματα που θα μπορούσε να βοηθήσει την ελληνική πολιτεία να εξορθολογήσει, να εξυγιάνει σε ένα βαθμό. Όλα αυτά τα άκουγε η πολιτική ηγεσία; Τα άκουγε η εκάστοτε πολιτική ηγεσία του αρμόδιου Υπουργείου Υγείας, Δικαιοσύνης, Οικονομίας; Αυτό ρωτάω!

Πραγματικά μένω κατάπληκτος, κύριε Ευαγγελάτο. Ο πιο αρμόδιος άνθρωπος, που τον διορίζει η κάθε κυβέρνηση, ο δικός της άνθρωπος να τα λέει ο ίδιος και ο δεύτερος και ο τρίτος και ο τέταρτος και όλα αυτά να πηγαίνουν στον κάλαθο των αχρήστων.

Γιατί, άραγε, υπάρχει ένας Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης όταν τα πορίσματά του είναι για τον κάλαθο των αχρήστων; Γιατί υπάρχει ο κ. Ευαγγελάτος εάν όσα διαπιστώνει είναι για τους άλλους και όχι για εμάς; Αυτό ρωτάω…”

πηγη: ntokoumenta.gr

from epikairo.com https://ift.tt/2sjws4v

[mikrofwno]

Με μεγάλη χαρά ανακοινώνουμε ότι η παράσταση “Αμύντας” – που ματαιώθηκε λόγω βροχής στις 26 Σεπτεμβρίου – θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 9 Οκτωβρίου και ώρα 21.00 στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Οι κάτοχοι των ήδη αγορασμένων εισιτηρίων εισέρχονται κανονικά με τα εισιτήρια τους κατά την ημέρα της παράστασης, ενώ η προπώληση συνεχίζεται στο: https://www.viva.gr/tickets/theater/wdeio-irwdou-attikou/amintas

Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2017

ΑΜΥΝΤΑΣ του Γεωργίου Μόρμορη σκηνοθεσία Σπύρος Α. Ευαγγελάτος αναβίωση σκηνοθεσίας Κατερίνα Ευαγγελάτου

Μια «ποιμενική κωμωδία» του 1745 για μια μοναδική παράσταση, στις 9 Οκτωβρίου 2017, στις 21:00, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού

Προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theater/wdeio-irwdou-attikou/amintas/

Στη μνήμη του Σπύρου Ευαγγελάτου θα παρουσιαστεί εκ νέου, στις 9 Οκτωβρίου στο Ηρώδειο, ο Αμύντας, η τελευταία παράσταση του αείμνηστου σκηνοθέτη, που έκανε πέρυσι πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Αθηνών σε συμπαραγωγή με την εταιρεία «Λυκόφως» και έλαβε θερμή υποδοχή από το κοινό. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου, θα αναβιώσει για μια μοναδική παράσταση τη μεγάλη του επιτυχία, προσφέροντας στους φίλους του Θεάτρου μια μοναδική ευκαιρία να απολαύσουν και πάλι την τελευταία σκηνοθετική του δουλειά ακριβώς όπως την παρέδωσε στο κοινό πέρυσι ο σπουδαίος σκηνοθέτης.

Ο Σπύρος Ευαγγελάτος με τον Αμύντα, την τελευταία σκηνοθεσία του, επιβεβαίωσε και επισφράγισε την ανεκτίμητη προσφορά του στην παρουσίαση άγνωστων ελληνικών κειμένων στη σκηνή με σύγχρονη, φρέσκια, μοναδική σκηνοθετική ματιά. Οδήγησε μια πλειάδα πρωταγωνιστών με κορυφαίους τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, τη Φαίη Ξυλά, τη Βίκυ Βολιώτη, τον Θανάση Κουρλαμπά και τον βαρύτονο Μάριο Σαραντίδη σε εξαίρετες ερμηνείες και δημιούργησε μια παράσταση εντυπωσιακών ρυθμών, καταιγιστικής αφήγησης, ευφάνταστων μεταμορφώσεων. Mια απολαυστική κωμωδία ύμνο στον Έρωτα.

Στο πρόγραμμα ο σκηνοθέτης, ακαδημαϊκός και πανεπιστημιακός σημείωνε: Το 1745 τυπώνεται ανωνύμως στη Βενετία μια ελεύθερη μετάφραση στην τότε ομιλουμένη ελληνική της θρυλικής κωμωδίας του ��ορκουάτο Τάσσο Aminta. Πριν από χρόνια είχα την τύχη να ανακαλύψω πως κάτω από την ανωνυμία κρυβόταν ο Επτανήσιος από τα Κύθηρα ιατροφιλόσοφος και ποιητής Γεώργιος Μόρμορης (1720-1790).

Ο Αμύντας ανήκει στην ονομαζόμενη «ποιμενική κωμωδία» (commedia pastorale) και εκτυλίσσεται σε δάση όπου κυκλοφορούν ερωτευμένοι βοσκοί, πρόβατα, παρθένες αμαζόνες, αλλά και άγρια, ανύπαρκτα στην Ευρώπη θηρία, καθώς και μυθικά πρόσωπα όπως σάτυροι, δράκοι και θεοί του έρωτα. Η μόδα αυτών των έργων επηρέασε την πανευρωπαϊκή δραματουργία, ακόμη και τον Σαίξπηρ (Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας, Όπως σας αρέσει, Τρικυμία κ.ά.). Το ελληνικό κείμενο ακτινοβολεί μια αίσθηση εφηβικής δροσιάς με γοητευτικό χιούμορ και συναρπαστική γλώσσα, ανάμειξη κοινής με ιδίωμα των Κυθήρων, ενώ δεν λείπουν λόγια ή ψευδολόγια στοιχεία. Η όλη σύνθεση της παράστασης επιδιώκει να “φέρει” κάτι από τη γεύση του ονείρου, που άλλοτε θα ρέπει προς έναν ευμενή εφιάλτη και άλλοτε θα εκτινάσσεται προς μια ποιητική φάρσα».

BΙΟΓΡΑΦΙΚΟ | ΣΠΥΡΟΣ Α. ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ (1940-2017)

Γεννήθηκε στην Αθήνα και καταγόταν από γνωστή καλλιτεχνική οικογένεια. Πτυχιούχος της Δραματικής Σχολής Εθνικού Θεάτρου και της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, της οποίας ήταν και αριστούχος διδάκτωρ. Σπούδασε θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Για πρώτη φορά σκηνοθέτησε επαγγελματικά 21 ετών. Από τότε, πάνω από 200 σκηνοθεσίες στα ελληνικά κρατικά θέατρα, στα Φεστιβάλ Αθηνών, Επιδαύρου και στο εξωτερικό (Βιέννη, Ζυρίχη, Ζάλτσμπουργκ, Κάσσελ, Λουκέρνη, Πρίνστον ΗΠΑ, Μαδρίτη, κ.α.). Το 1975 ίδρυσε το Αμφι-Θέατρο που λειτούργησε αδιάλειπτα μέχρι το 2011 παρουσιάζοντας παραγωγές του (από αρχαίους τραγικούς μέχρι σύγχρονους συγγραφείς) σε Αθήνα, Επίδαυρο και πολλές ελληνικές περιοχές, καθώς και σε τριάντα Διεθνή Φεστιβάλ των πέντε ηπείρων. Σκηνοθέτησε έργα από όλο το φάσμα της παγκόσμιας δραματουργίας, καθώς και πολλές όπερες. Μετέφρασε επίσης θεατρικά κείμενα κλασικών και νεοτέρων. Έγραψε πολλά επιστημονικά μελετήματα, κυρίως σε θέματα του κρητικού και του επτανησιακού θεάτρου. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, καθώς και Πρόεδρός της. Το 1989 εκλέχθηκε καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1991 εκλέχθηκε καθηγητής του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, του οποίου διετέλεσε συχνά Πρόεδρος. Του απονεμήθηκαν πολλά βραβεία. Το 2005 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2011 εκλέχθηκε ��ντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών για το έτος 2012 και Πρόεδρός της για το 2013. Ο Αμύντας του Γεωργίου Μόρμορη ήταν η τελευταία παράσταση που σκηνοθέτησε (Ηρώδειο, Ιούλιος 2016).

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Δραματουργική προσαρμογή / σκηνοθεσία: Σπύρος Α. Ευαγγελάτος Αναβίωση σκηνοθεσίας: Κατερίνα Ευαγγελάτου Σκηνικά / κοστούμια: Γιώργος Πάτσας Μουσική σύνθεση: Γιάννης Αναστασόπουλος Κινησιολογική επιμέλεια: Αντιγόνη Γύρα Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου Συνεργάτης Σκηνογράφος: Τότα Πρίτσα Μακιγιάζ: Κυριακή Μελίδου Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτης Μιχαλόπουλος Φωτογραφίες: Εύη Φυλακτού, Γεωργία Σιέττου

Τους ρόλους ερμηνεύουν: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Φαίη Ξυλά, Βίκυ Βολιώτη, Θανάσης Κουρλαμπάς, Θανάσης Δήμου, Χριστιάννα Μαντζουράνη, Θωμάς Γκαγκάς, Γεράσιμος Σκαφίδας και ο μπασοβαρύτονος Μάριος Σαραντίδης.

Στην παράσταση συμμετέχουν οι μουσικοί: Βιολί: Άκης Στρατουδάκης Φλάουτο: Στέφανος Χατζηαναγνώστου Πιάνο: Έλενα Παπανικολάου

Διεύθυνση παραγωγής: Όλγα Μαυροειδή Συμπαραγωγή: Ελληνικό Φεστιβάλ με τη «Λυκόφως» – Γιώργος Λυκιαρδόπουλος.

#gallery-0-4 { margin: auto; } #gallery-0-4 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-4 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-4 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Ο Αμύντας στο Ηρώδειο Με μεγάλη χαρά ανακοινώνουμε ότι η παράσταση "Αμύντας" - που ματαιώθηκε λόγω βροχής στις 26 Σεπτεμβρίου - θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 9 Οκτωβρίου και ώρα 21.00 στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού.

[tamta24]

Κρυσταλλία| Παρουσίασε ζωντανά το πρώτο ολοκληρωμένο album της “Θέμα Χαρακτήρα”! (φωτογραφίες)

Για πρώτη φορά στο ρόλο της “οικοδέσποινας”, η Κρυσταλλία με λάτιν ήχους, ρούμπες, μπαλάντες αλλά και διασκευές από αγαπημένα μας τραγούδια, παρουσίασε live το πρώτο της, προσωπικό, άλμπουμ με τίτλο «Θέμα Χαρακτήρα».

Σε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα, με πολύ ρομαντική διάθεση, η Κρυσταλλία, φανερά συγκινημένη για την πρώτη της προσωπική δισκογραφική δουλειά, δημιούργησε μια μεγάλη παρέα να τραγουδάει, το κοινό της, στην σκηνή του PassPort Κεραμεικός.

Σε αυτή, την sold out βραδιά, παρευρέθηκαν εκτός από τους συντελεστές του άλμπουμ, πολλοί φίλοι και συνεργάτες της Κρυσταλλίας όπως η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Δήμος Αναστασιάδης, η Βίκυ Γεροθόδωρου, ο Νίκος Ζαδές και ο Μπάμπης Στόκας.

Το ολοκαίνουργιο άλμπουμ της Κρυσταλλίας κυκλοφόρησε την πρώτη μέρα της άνοιξης από την Panik Platinum.

Το άλμπουμ «Θέμα Χαρακτήρα» περιέχει δώδεκα ολοκαίνουργια τραγούδια, τα οποία τα έχει επιμεληθεί η ίδια η Κρυσταλλία με τον ταλαντούχο Αλέξανδρο Λιβιτσάνο.

Σε αυτή την πρώτη της ολοκληρωμένη δουλειά, τη σύνθεση στην πλειονότητα των τραγουδιών υπογράφει η Κρυσταλλία. Στους στίχους έχει συνεργαστεί με αξιόλογους και καταξιωμένους δημιουργούς όπως ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, ο Σπύρος Γραμμένος και ο Δημήτρης Τζάνος. Τα τραγούδια «Απουσία» και «Παγίδα» έχει γράψει ο Στέλιος Δάβαρης, ενώ στο «Μας Φτάνει Η Αγάπη» τη μουσική υπογράφει ο Ρους.

Δείτε φωτογραφίες από τη χθεσινή live εμφάνιση της Κρυσταλλίας στο PassPort:

Φωτογράφος: Ευαγγελία Θωμάκου

The post Κρυσταλλία| Παρουσίασε ζωντανά το πρώτο ολοκληρωμένο album της “Θέμα Χαρακτήρα”! (φωτογραφίες) appeared first on tralala.gr.

from tralala.gr via περισσότερα στο tralala.gr

[thetruegreeklife]

Το ΚΘΒΕ «αποχαιρετά» τον Σπύρο Α. Ευαγγελάτο

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για την απώλεια του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου, ενός από τους  σημαντικότερους σκηνοθέτες του Ελληνικού θεάτρου, πανεπιστημιακού δασκάλου και Ακαδημαϊκού. Σπουδαίος δημιουργός, με πλήθος σκηνοθεσίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ο  Σπύρος Ευαγγελάτος υπήρξε ιδρυτής του Αμφιθεάτρου με διεθνή καταξίωση και άφησε  πίσω του πλούσιο σκηνοθετικό…

[breakingnewslive-gr]

Το τελευταίο αντίο στον Σπύρο Ευαγγελάτο είπαν φίλοι και συγγενίες

Το τελευταίο αντίο είπαν την Πέμπτη στον Σπύρο Ευαγγελάτο η κόρη του Κατερίνα, φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι, αλλά και απλός κόσμος που συγκεντρώθηκε στο Α΄ Νεκροταφείο συνοδεύοντας στην τελευταία του κατοικία τον σκηνοθέτη. Ο Σπύρος Ευαγγελάτος, από τις κ http://breakingnewslive.net/gr/news/to-teleytaio-antio-ston-spyro-eyaggelato-eipan-filoi-kai-syggenies?uid=103860&utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

[periodikonet]

Εφυγε από τη ζωή ο μεγάλος θεατράνθρωπος Σπύρος Ευαγγελάτος

Εφυγε από τη ζωή ο μεγάλος θεατράνθρωπος Σπύρος Ευαγγελάτος

Πέθανε σε ηλικία 77 ετών – Η κηδεία του σκηνοθέτη και ακαδημαϊκού θα γίνει από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου

‘Εφυγε από τη ζωή ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Σπύρος Ευαγγελάτος σε ηλικία 77 ετών. Η είδηση του θανάτου του, βύθισε σε θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο. Το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα υγείας. Η κηδεία του σκηνοθέτη και ακαδημαϊκού, θα γίνει από το Α’…