#Προχωρούν

[romios-gr]

Οι Ρώσοι προχωρούν στο επόμενο στάδιο! Μια είδηση που δεν πρέπει να περάσει στα ψιλά γράμματα Ειδικά μετά και την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ Η τεχνητή νοημοσύνη (AI) θα μπορούσε να βοηθήσει την Ρωσία να ενισχύσει την παραγωγικότητα και να ξεπεράσει τα προβλήματα που προκαλούνται από την δημογραφική παρακμή! Αυτό δήλωσε πρόσφατα ο Ρώσος αναπληρωτής επικεφαλής της προεδρικής διοίκησης, καθώς η Ρ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/oi-rosoi-prochoroyn-sto-epomeno-stadio-mia-eidisi-poy-den-prepei-na-perasei-sta-psila-grammata/

[anasteros]

Πως μπορείς να νιώθεις για κάποιον τόσα πολλά πράγματα εκείνος όμως όχι;

Γιατί τα δικά σου συναισθήματα προχωρούν και καλύπτουν το μέρος που κανονικά θα έπρεπε να βρίσκονται τα συναισθήματα του άλλου και θα συνεχίσουν να προχωρούν μέχρι να φτάσουν εκεί που ξεκίνησαν

[orgismenh]

Πώς ξεπερνάς μία απώλεια φίλη οργισμένη;

Συμβιβάζεσαι με την απώλεια δεν την ξεπερνάς.

Μαθαίνεις να ζεις σταδιακά με την απουσία αυτού του ανθρώπου. Στην πραγματικότητα μαθαίνεις να ζεις σταδιακά με την φυσική απουσία αυτού του ανθρώπου, γιατί τον ίδιον θα τον κουβαλάς πάντα μέσα σου.

Θα τον ακούς, θα έρχεται να σου μιλάει, ίσως κάπου κάπου να τον βλέπεις και στα όνειρα σου. Θα τον αναζητάς, στις σοβαρές αποφάσεις που θα πρέπει να λάβεις, στις λύπες, τις χαρές ακόμη κι όταν κουρνιάζεις καμιά φορά στον καναπέ βλέποντας κάτι άκυρο στη τηλεόραση, το σώμα σου θα τον αναζητά.

Θα υπάρχουν μέρες, δεν αναφέρομαι στο πρώτο διάστημα, που θα τον ψάχνεις. Θα τον ψάχνεις στην κουζίνα, στο μετρό, στο απέναντι πεζοδρόμιο και όλο και κάπου θα νομίζεις ότι τον πέτυχες μα θα σου ξεγλιστράει.

Θα έρχονται εκείνες οι μέρες που θα στρώνεις ένα σερβίτσιο παραπάνω στο τραπέζι ή θα φυλάς για εκείνον το αγαπημένο του γλυκό, μα δεν θα έρχεται. Θα το βλέπεις άδειο ή ανέγγιχτο και θα κλαις σπαρακτικά μόλις θα μένεις μόνος. Θα μένεις μόνος γιατί δεν θα είναι εκείνος εκεί.

Στις παρέες, θα υπάρχει πάντα μια καρέκλα που θα περισσεύει, θα είναι άδεια μα όλοι θα ξέρουν ότι είναι η θέση του. Και έπειτα στο σπίτι του το δωμάτιο του θα είναι καθαρό, τακτοποιημένο μα το κρεβάτι θα έχει ακόμα εκείνα τα σεντόνια που ξάπλωνε. Η μυρωδιά του, τα πράγματα του, η ζωή του, όλα σε εκείνο το μικρό δωμάτιο.

Ο πατέρας θα ξαπλώνει τα βράδια με ένα σώμα παγωμένο που θα πάλλεται πάνω σε εκείνο το κρεβάτι κι η μάνα θα περιμένει να ακούσει τα κλειδιά και εκείνη τη φωνή να λέει πως «γύρισα» μα δεν θα έρχεται, ποτέ δεν θα ακούσει εκείνη τη φωνή.

Ίσως πάλι υπάρχουν μέρες που ένα παιδί κλαίει κοντά στη μάνα του, τον πατέρα του. Θα τους πάει λουλούδια και θα τους μιλάει για τη ζωή του, για όσα δεν κατάφερε ποτέ χωρίς αυτούς και θα αναζητά εκείνη την αγκαλιά, εκείνη την επιβεβαίωση που ποτέ δεν έρχεται. Ποτέ δεν ήρθε.

Κι ύστερα είναι και εκείνοι, οι άλλοι, αυτοί που πενθούν τους ζωντανούς. Τους ξέρεις, τους συνάντησες, σε κάποια στάση του μετρό, στο σούπερ μάρκετ, ίσως βρεθήκατε κάποτε και στην ίδια παρέας, ξέρεις ήταν εκείνος ο τύπος ο λίγο χαμένος, ίσως πάλι τον βλέπεις κάθε μέρα στο καθρέφτη σου.

Πενθείς φίλους, συντρόφους, ακόμη κι οικογένειες γιατί χαθήκατε, γιατί σε άφησαν.

Τους πενθείς καθημερινά συνήθως αυτούς, άλλες μέρες περισσότερο άλλες λιγότερο.

Ξέρεις, πάντα αφήνεις λίγο καφέ στην καφετιέρα και δύο μπισκότα στο τραπέζι, το μεσημέρι μαγειρεύεις το αγαπημένο τους και έπειτα το βράδυ ξαπλώνεις στη μία πλευρά του κρεβατιού μα ποτέ στη δική τους. Ελπίζεις να φανούν, θέλεις να είναι πάντα όλα έτοιμα για αυτούς.

Συχνάζεις στα στέκια που αράζατε μαζί μα δεν πας ποτέ τις μέρες που αράζουν αυτοί, μη τύχει και τους δεις, μη τύχει και σε δουν, μη τύχει και βρεθείτε τέλος πάντων γιατί σε τρομάζει η ιδέα να είστε δύο ξένοι. Δεν θέλεις να νιώσουν πως τους ξέχασες κι ας το έκαναν αυτοί πριν από εσένα.

Και έπειτα όταν σε ρωτάνε για αυτούς νιώθεις ένα βάρος στο στήθος, μια αναγούλα και σαν κάποιος να σου κόβει τον αέρα. Δεν ξέρεις τι να πεις, αρκείσαι στα τυπικά και έπειτα επικρατεί ένα βουβό σκηνικό που σε βυθίζει περισσότερο στις σκέψεις σου.

Γυρίζεις σπίτι, βλέπεις φωτογραφίες, μηνύματα, προχωρούν τη ζωή τους και εσύ βαλτώνεις. Αναρωτιέσαι πώς συνεχίζεται η ζωή, σαν να μην έγινε τίποτα; πώς συνεχίζεται η ζωή με τόσα λόγια ανείπωτα; Πώς προχωράω και γιατί;

Δεν ξέρω πως συνεχίζεται και γιατί συνεχίζεται η ζωή μα κάθε μέρα που περνάει εξελίσσεσαι. Όσο κι αν νιώθεις πως οι μέρες της απελπισίας διαδέχονται απλά η μία την άλλη να ξέρεις ότι έρχονται πάλι οι μέρες του φωτός. Έρχονται γιατί σου αξίζουν.

Όποιον και αν πενθείς αγαπημένο μου πλάσμα, ζωντανό ή νεκρό, να ξέρεις πως την απώλεια δεν θα την ξεπεράσεις αλλά θα μάθεις να ζεις με αυτή, και να προχωράς όπως συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους που έχουν χάσει αγαπημένα τους πρόσωπα. Θα έρθουν καλύτερες μέρες, να σε προσέχεις και αν νιώθεις πως δεν μπορείς να διαχειριστείς την απώλεια μπορείς να ζητήσεις τη βοήθεια ενός ειδικού. Σου στέλνω μια αγκαλιά και ελπίζω απλά να θυμάσαι πάντα με πολλή αγάπη αυτό το άτομο. 🫶🏻

[justforbooks]

Κτίρια της δεκαετίας του 1920 και του 1930 με νεοκλασικίζοντα και εκλεκτικιστικά στοιχεία και κατοικίες του μοντέρνου κινήματος, που αποτελούν και τα τελευταία ίχνη της νεότερης αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, εξαφανίζονται από τους δρόμους της Αθήνας.

Η πόλη φαίνεται να χάνει σημαντικά στοιχεία της φυσιογνωμίας της λόγω της μεγάλης αύξησης αυτών των κατεδαφίσεων και της παράλληλης ραγδαίας κατασκευαστικής δραστηριότητας, η οποία είναι κυρίως προσανατολισμένη στην ανέγερση πολυώροφων κτιρίων, τα οποία, ως επί το πλείστον, προορίζονται για τουριστική εκμετάλλευση.

Οι ιδιοκτήτες, με δέλεαρ τους υψηλούς συντελεστές δόμησης και το κέρδος που θα έχουν από τα πανύψηλα κτίρια που μπορούν να χτιστούν στις μικρές διώροφες ή τριώροφες κατοικίες τους, λόγω του bonus δόμησης σε ύψος ορόφων που προβλέπει ο οικοδομικός κανονισμός, προχωρούν σε αθρόες κατεδαφίσεις, μας λένε πολεοδόμοι και αρχιτέκτονες που ασχολούνται εντατικά με το ζήτημα.

Η Αθήνα, υπό την πίεση των απαιτήσεων της αγοράς ακινήτων, αποκτά νέα, θηριώδη κτίρια. Παράλληλα, το υπουργείο Περιβάλλοντος δίνει τη δική του ερμηνεία στις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που προβλέπουν ρητά ότι όπου υπάρχουν ειδικά διατάγματα με περιορισμούς για τα ύψη των κτιρίων, αυτά υπερισχύουν των οικοδομικών κανονισμών και των bonus δόμησης. Τέτοια ειδικά διατάγματα ισχύουν, όπως μας λένε αρχιτέκτονες, ακόμα και για την περιοχή των Αμπελοκήπων ή τα Πατήσια. «Ωστόσο, το υπουργείο, με μια σειρά ασαφών υπουργικών αποφάσεών του τον τελευταίο χρόνο, προσπαθεί να παρακάμψει τις αποφάσεις του ΣτΕ, πετώντας στην ουσία το μπαλάκι της ευθύνης στους δήμους. Οι δήμοι καλούνται να βγάζουν άδειες επιλέγοντας αν θα εφαρμόσουν την ερμηνεία του υπουργείου Περιβάλλοντος ή τις δικαστικές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου», λένε.  

Ο μόνος δήμος που κατάφερε εξαίρεση από τα «ευεργετήματα» των bonus δόμησης για επιπλέον τετραγωνικά και ύψος είναι ο δήμος Φιλοθέης-Ψυχικού με σχετική τροπολογία που ψηφίστηκε πριν από μερικούς μήνες σε νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών. Προηγήθηκε η ομόφωνη απόφαση του δήμου που είχε εναντιωθεί σφοδρά στις διατάξεις του κανονισμού, ο οποίος προβλέπει αυτά τα bonuς. Στην ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου καταγράφεται ότι η εφαρμογή των διατάξεων αυτών στην περιοχή δεν προστατεύουν «το περιβάλλον, τον οικιστικό ιστό και τη φέρουσα ικανότητα της πόλης».

Στη λίστα με τις άδειες κατεδαφίσεων της πολεοδομίας Αθηνών υπάρχουν μικρά διάσπαρτα κτίρια και κατοικίες της νεότερης αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στον Νέο Κόσμο, στο Παγκράτι, στα Πατήσια, στην Κυψέλη. Αναζητώντας την ταυτότητα των κτιρίων αυτών, προκύπτει ότι κάποια από αυτά έχουν καταγραφεί στην έκδοση της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (EΛΛET) που φέρει τον τίτλο «Αθηναϊκές κατοικίες του Μοντέρνου Κινήματος». Έχουν επίσης καταγραφεί και ταυτοποιηθεί από τη MONUMENTA, την οργάνωση που ασχολείται με την προστασία της φυσικής και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Η MONUMENTA εντόπισε και κατέγραψε 11.500 κτίρια της περιόδου 1830-1940 που βρίσκονται στα επτά δημοτικά διαμερίσματα της Αθήνας.

Η αύξηση των κατεδαφίσεων φαίνεται να ανεβάζει στροφές την τελευταία τριετία, δηλαδή την περίοδο που στην πόλη βρίσκεται σε εξέλιξη ένα επενδυτικό ράλι κυρίως τουριστικών επιχειρήσεων. Η Ειρήνη Γρατσία, αρχαιολόγος και συντονίστρια της MONUMENTA, εξηγεί ότι «τα τελευταία τρία χρόνια παρατηρείται μεγάλη αύξηση των κατεδαφίσεων των κτιρίων που χτίστηκαν πριν και μετά τον πόλεμο, ειδικά τις δεκαετίες 1920 και 1930. Πρόκειται κυρίως για ισόγειες και διώροφες κατοικίες, εκλεκτικιστικές και του Μοντέρνου Κινήματος, που αντικαθίστανται από πολυώροφες πολυκατοικίες. Αμπελόκηποι, Κουκάκι, Παγκράτι, Κυπριάδη, Νέος Κόσμος, χάνουν πολλά από τα κτίριά τους, αλλά και η Κηφισιά, το Ψυχικό, η Νέα Σμύρνη, ο Πειραιάς και βέβαια η Θεσσαλονίκη», λέει.

«Η κληρονομιά του μοντέρνου προστατεύεται σε όλη την Ευρώπη, μάλιστα στη Γαλλία υπάρχει νομοθετική διάταξη που χαρακτηρίζει διατηρητέα και κτίρια που μόλις έχουν χτιστεί, εφόσον είναι αξιόλογα», λέει η Ελένη Μαΐστρου, ομότιμη καθηγήτρια της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ και πρόεδρος του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής Κληρονομιάς της ΕΛΛΕΤ. Μάλιστα, υποστηρίζει ότι μπορεί στην Ελλάδα και τα δύο αρμόδια υπουργεία, Πολιτισμού και Περιβάλλοντος, να κηρύσσουν διατηρητέα αξιόλογα κτίρια του Μοντέρνου Κινήματος, ωστόσο θέτει το εξής ερώτημα: «Υπάρχει στα μέλη του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής η απαιτούμενη ευαισθησία να μη δίνουν εύκολα άδεια κατεδάφισης στα σημαντικά αυτά κτίρια που αποτελούν σημαντικό τμήμα της ιστορίας μας;».

Μιλώντας με τον Κωνσταντίνο Τσιαμπάο, αναπληρωτή καθηγητή της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ, για τον αν θα πρέπει να διατηρηθούν τα πάντα ή όχι από τις δεκαετίες του ’20 και του ’30, μας λέει ότι «έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο, λόγω της ανάπτυξης και του μεγάλου κέρδους που αποφέρουν οι επενδύσεις σε ακίνητα και νέες κατασκευές να μη μένει τίποτα όρθιο». Ποιο είναι το αποτέλεσμα; «Σαφώς αλλάζει η φυσιογνωμία της πόλης, με την έννοια ότι χάνεται η ιστορία της, χάνεται η μνήμη της όλο και περισσότερο, όλο και πιο έντονα. Θα φτάσουμε να έχουμε μια πόλη η οποία θα έχει ένα ιστορικό βάθος εξήντα ετών, γιατί δεν έχει θα μείνει τίποτε άλλο».

Ο Κωνσταντίνος Τσιαμπάος υποστηρίζει ότι ένα διαχρονικό πρόβλημα της Αθήνας είναι «πως γενικά είναι μια πόλη που δημιουργήθηκε μέσα από κατεδαφίσεις. Τα πρώτα κτίρια που έγιναν στη θέση των νεοκλασικών του 19ου αιώνα ήταν αυτές οι κατασκευές της δεκαετίας του ’30. Άρα, τώρα έρχεται η σειρά των κτιρίων που κατά κάποιον τρόπο αντικατέστησαν τα νεοκλασικά να αντικατασταθούν από νέες κατασκευές. Και ενώ μιλάμε για τη νεοκλασική Αθήνα που χάσαμε, σήμερα ερχόμαστε και συνεχίζουμε την ίδια τακτική, αντί να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος».

Ο Μεσοπόλεμος, όπως εξηγεί ο κ. Τσιαμπάος, έχει να επιδείξει «σημαντικά κτίρια γνωστών αρχιτεκτόνων με πολύ υψηλή ποιότητα κατασκευής, υλικών και τεχνικών». Υποστηρίζει ότι «διεθνώς η αρχιτεκτονική έχει στραφεί προς την αποκατάσταση και την επιδιόρθωση, σε αυτό που λέμε αδόκιμα ανακαίνιση, και όχι στις νέες κατασκευές». Η διάσωση της αρχιτεκτονικής και πολιτιστικής κληρονομιάς μας λέει ότι είναι «επιβεβλημένη όχι μόνο για λόγους ιστορικούς ή αισθητικούς αλλά και για λόγους που συνδέονται με την επιβίωση της πόλης. Για λόγους βιωσιμότητας, για λόγους οικονομίας, για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος», αναφέρει. «Με τις συνθήκες που επικρατούν στις πόλεις διεθνώς και σε συνδυασμό με την κλιματική κρίση επικρατεί ορθώς η τάση να αποκαθιστούμε, να επιδιορθώνουμε και να κρατάμε αυτές τις κατασκευές που ήδη έχουμε». Είναι μια τάση που υιοθετεί και η Ελλάδα, όπως λέει, ενώ θεωρεί ενθαρρυντικό το γεγονός ότι «η συλλογική αντίληψη της κοινωνίας έχει καλύτερη γνώση της ανάγκης προστασίας των κτιρίων αυτών».

Το κύμα κατεδαφίσεων έχει συμπαρασύρει και κτίρια του 1950 της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου, κατά την οποία είχαμε έργα σπουδαίων αρχιτεκτόνων, περισσότερο ή λιγότερο γνωστών. Η Ειρήνη Φρεζάδου, αρχιτέκτων-πολεοδόμος και μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΛΕΤ, υποστηρίζει ότι οι κατεδαφίσεις αυτές δημιουργούν διπλή καταστροφή. Από τη μια «σβήνεται η πολύτιμη μνήμη της πόλης καθώς, εξαφανίζονται τα αρχιτεκτονικά δείγματα μιας ολόκληρης εποχής» και από την άλλη δημιουργούνται στην Αθήνα θηριώδεις κατασκευές που θέτουν σε δοκιμασία τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ήδη δύσκολης καθημερινότητάς μας: «Την τυπολογία των κτιρίων αυτών, από τα πιο εμβληματικά έως τα πιο ταπεινά, τα αρχιτεκτονικά στοιχεία που διαμόρφωναν τις όψεις των δρόμων, το πτυχωτό πρόσωπο της πόλης, τα erker για φωτισμό και ηλιασμό, τις στρογγυλές γωνίες όπου διαθλάται μαλακά το φως, τα τεκμήρια της παλιάς μαστοριάς και τόσα άλλα που αποτελούν τη μοναδική ιδιοπροσωπία μιας πόλης που φαίνεται να χάνεται οριστικά», λέει με πικρία.

Το δίπολο της καταστροφής αυτής για την αρχιτέκτονα συμπληρώνεται «από τις θηριώδεις οκταώροφες και δεκαώροφες κατασκευές που θα αντικαταστήσουν τα μονώροφα, διώροφα, τριώροφα κτίρια. Βασικό εργαλείο για τις νέες αυτές κατασκευές», όπως ισχυρίζεται, είναι «οι υψηλοί συντελεστές δόμησης στην Αθήνα και λόγω του ισχύοντος οικοδομικού κανονισμού (ΝΟΚ), ειδικά του περιβαλλοντοκτόνου άρθρου 10 που προβλέπει τα bonus σε συντελεστές δόμησης και ύψη».

Η κ. Φρεζάδου υποστηρίζει ότι θα υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη πολεοδομική επιβάρυνση στην πόλη, η οποία θα φέρει «ραγδαία επιδείνωση της ποιότητας ζωής με τη δραματική μείωση του ηλιασμού και αερισμού –ιδιαίτερα των χαμηλότερων ορόφων ��ων κτιρίων–, με την κυκλοφοριακή ασφυξία, την υπερβάλλουσα ρύ��ανση και την επιβάρυνση των δικτύων κοινής ωφελείας». Το γεγονός ότι οι λιγοστοί «θύλακες χαμηλής δόμησης εξαφανίζονται ραγδαία», μαζί με το πολύτιμο λιγοστό πράσινο στην πόλη, θα επιτείνει το φαινόμενο της αστικής θερμονησίδας, το οποίο «σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή θα μετατραπεί από αβάσταχτο, που είναι σήμερα, σε φονικό!».

📷 Photo above: Το κτίριο στην οδό Ηρώνδα 6 στο Παγκράτι πριν την κατεδάφιση...

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[nofuckinlabels]

Όταν δίνω το χέρι μου σε μια γνωριμία,

δεν υπολογίζω ότι ο άλλος ζυγίζει –

το βάρος του σε κρέας.

Ότι ψάχνει – την ανταλλακτική του αξία στην αγορά.

Ότι ψαύει – τον βαθμό ευγενείας του δέρματος,

για να το κάνει γάντια για το χειμώνα του.

Όταν δίνω το χέρι μου – εμένα δίνω.

Όταν μου δίνουν το δικό τους – έχω την πιθανότητα

να μου έχουν δώσει τον κόσμο ολόκληρο.

Δεν είναι απλό πράγμα οι χειραψίες.

Κινδυνεύεις κάποιες φορές να μείνεις δίχως χέρια.

Δείτε πόσοι γύρω μας προχωρούν

με τα χέρια κρυμμένα στις τσέπες ως τους αγκώνες.

Τ.Τζανατος

[emerziturngategith]

Άνθρωποι που περπατούν στο δρόμο

λες κι ακολουθούνε μια σκιά

πάντα προχωρούν χωρίς να φτάνουν πουθενά

Άνθρωποι που νιώθουν μες στο πλήθος μοναξιά

Άνθρωποι που περπατούν στο δρόμο

λες κι ακολουθούν κάποιο νεκρό

άνθρωποι χαμένοι μες στο χρόνο όπως εγώ

Άνθρωποι που δεν μπορούν να πούνε σ’ αγαπώ

[xionisgr]

ISBN: 978-960-9527-02-6 Εκδόσεις: Ίκαρος Σειρά: Μέρες - Γιώργος Σεφέρης Συγγραφέας: Γιώργος Σεφέρης Α' Έκδοση: 1977 Σελίδες: 272 Διαστάσεις: 22 x 15

[a078740849aposts]

ISBN: 978-960-9527-02-6 Εκδόσεις: Ίκαρος Σειρά: Μέρες - Γιώργος Σεφέρης Συγγραφέας: Γιώργος Σεφέρης Α' Έκδοση: 1977 Σελίδες: 272 Διαστάσεις: 22 x 15

[rulinarulina]

ΕΚΠΟΙΖΩ: Επίθεση εναντίον των ασφαλιστικών εταιρειών για καθεστώς ανομίας και ασυδοσίας

Δριμεία είναι η επίθεση την οποία εξαπολύει η ΕΚΠΟΙΖΩ, η μεγαλύτερη καταναλωτική ένωση της Ελλάδας, εναντίων των ασφαλιστικών εταιρειών, καταγγέλλοντας την ύπαρξη ενός αντισυνταγματικού καθεστώτος ανομίας και αυθαιρεσίας. Σύμφωνα με την ΕΚΠΟΙΖΩ το συγκεκριμένο καθεστώς τους επιτρέπει να προχωρούν σε υπερβολικές και εξοντωτικές αυξήσεις στα ασφάλιστρα Υγείας. Με την παρέμβασή της, ζητά από την…

[vagelispapaioannou]

#12

Πανκ.

Από κούρεμα σε κούρεμα,ένιωθα την ίδια ντροπή καθώς έπρεπε να μάθω ξανά να περπατάω.

Κι είναι σαν Από παιδί.

Να Έχει γίνει μια συμφωνία μυστική,πίσω από την πλάτη μου.

Που λέει πως εγώ θα πρέπει να εξαιρούμαι από καθε συμπόνια προς τον πόνο.

Καταραμένος,ενώ όλα γύρω μου προχωρούν,

Σαν αυτό το φθηνο και χρόνια τώρα παγωμένο στον τοίχο, γαμημένο μου ρολόι,

Να Μοιάζω λες κι ούτε εγώ τελικά ξέρω τι ειν' αυτό που χρόνια τώρα περιμένω.

[romios-gr]

Για τα μάτια του κόσμου η εισβολή στο Κουρσκ! Προχωρούν κανονικά οι Ρώσοι στην Ουκρανία Οι Ουκρανοί πλέον δεν κατέχουν εδάφη μέσα στο ρωσικό Κουρσκ, αποτυγχάνοντας να καταλάβουν τον τοπικό πυρηνικό σταθμό. Σε οικτρή αποτυχία εξελίσσεται η περιβόητη εισβολή των ουκρανονατοϊκών στη ρωσική επαρχία Κουρσκ, αφού όχι μόνο το Κίεβο δεν πέτυχε τον κύριο στόχο του -που ήταν η κατάληψη του πυρηνικο... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/gia-ta-matia-toy-kosmoy-i-eisvoli-sto-koyrsk-prochoroyn-kanonika-oi-rosoi-stin-oykrania/

[baby-magazino]

Στην αρχή της εγκυμοσύνης, είναι εύκολο να αγχωθείτε για οποιοδήποτε σύμπτωμα που μπορεί να υποδηλώνει πρόβλημα.

Ειδικά αιμορραγία. Όταν μια γυναίκα προσπαθεί να μείνει έγκυος ή γνωρίζει ότι βρίσκεται στα αρχικά στάδια, η θέα των κόκκινων λεκέδων στα εσώρουχά της μπορεί να προκαλέσει πανικό. Ευτυχώς, η κολπική αιμορραγία δεν υποδηλώνει απαραίτητα πρόβλημα στην εγκυμοσύνη. Η ελαφριά αιμορραγία που μπορεί να εμφανιστεί νωρίς, συχνά σημαίνει ότι τα πράγματα προχωρούν ακριβώς όπως θα έπρεπε. Θα αναλύσουμε την Αιμορραγία Εμφύτευσης.

Αιμορραγία εναντίον κηλίδων – Αιμορραγία Εμφύτευσης

Οι γυναίκες γενικά αναφέρονται σε οποιοδήποτε αίμα που προέρχεται από τον κόλπο ως αιμορραγία, αλλά οι ειδικοί της ιατρικής διακρίνουν μεταξύ κηλίδωσης και αιμορραγίας. Η κηλίδωση ορίζεται ως πολύ ελαφριά αιμορραγία. Μπορεί να βρείτε μία ή μερικές σταγόνες αίματος στα εσώρουχά σας. Η κηλίδωση είναι γενικά τόσο ήπια που το αίμα δεν θα κάλυπτε ούτε ένα λεπτό σημείο. Με την αιμορραγία, η ροή του αίματος είναι βαρύτερη. Αλλά το πόσο πιο βαρύ εξαρτάται από την περίσταση. Η αιμορραγία είναι συχνή στην πρώιμη εγκυμοσύνη. Δεν είναι ασυνήθιστη στην αρχή της εγκυμοσύνης. Στο πρώτο τρίμηνο, οι κηλίδες ή η αιμορραγία εμφανίζονται στο 15 έως 25 τοις εκατό των κυήσεων. Σε πολλές περιπτώσεις, δεν υποδηλώνει πρόβλημα.

Η αιμορραγία μπορεί να σημαίνει ότι το έμβρυο προσκολλάται

Ένας κοινός λόγος για την εμφάνιση αίματος πολύ νωρίς στην εγκυμοσύνη είναι αυτό που είναι γνωστό ως αιμορραγία εμφύτευσης. Αυτή η μικρή ποσότητα αιμορραγίας ή κηλίδων μπορεί να εμφανιστεί μία ή δύο εβδομάδες μετά τη γονιμοποίηση του ωαρίου, περίπου τη στιγμή που μια γυναίκα θα μπορούσε διαφορετικά να περιμένει την περίοδό της. Η εμφύτευση αφορά όταν το γονιμοποιημένο ωάριο προσκολλάται στην επένδυση της μήτρας. Η αιμορραγία κατά την εμφύτευση είναι γενικά πιο ανοιχτόχρωμη από το τυπικό αίμα της εμμήνου ρύσεως. Αυτή η μικρή ποσότητα αιμορραγίας από την εμφύτευση σταματά από μόνη της και δεν αποτελεί ένδειξη προβλήματος.

Δεν βιώνει κάθε έγκυος αιμορραγία κατά την εμφύτευση. Ένα ποσοστό γυναικών, μπορεί να έχουν τόσο ελαφριά κηλίδες που να μην το παρατηρούν καν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι γυναίκες μπερδεύουν την αιμορραγία από την εμφύτευση ως την αρχή της περιόδου τους. Αυτό θα μπορούσε να συμβαίνει εάν μια γυναίκα έχει γενικά μια ελαφριά περίοδο. Όταν μια γυναίκα πιστεύει ότι είχε περίοδο ενώ δεν είχε, μπορεί να οδηγήσει σε σφάλματα στον καθορισμό της ημερομηνίας γέννησης ενός μωρού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ένα υπερηχογράφημα εμβρύου που γίνεται κατά το πρώτο τρίμηνο είναι ο καλύτερος τρόπος για την ακριβή ημερομηνία μιας εγκυμοσύνης.

Γιατί εμφανίζεται η αιμορραγία εμφύτευσης

Η αιμορραγία εμφύτευσης σηματοδοτεί τη στιγμή που το έμβρυο εμφυτεύεται στην επένδυση της μήτρας, όπου θα στεγάζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ακόμη και πριν συμβεί η εμφύτευση, η μήτρα ήταν απασχολημένη στην προετοιμασία, χάρη στη «διασταυρούμενη συζήτηση» μεταξύ του οργάνου και του εμβρύου που κατευθύνεται προς αυτό. Η διαδικασία εμφύτευσης είναι μια περίπλοκη διαδικασία, επηρεασμένη από μια ποικιλία ορμονών και χημικών ουσιών, όπως κυτοκίνες, αυξητικούς παράγοντες, ένζυμα, προσταγλανδίνες και «μόρια προσκόλλησης», μεταξύ άλλων. Η εμφύτευση μπορεί να συμβεί μόνο σε μια σύντομη χρονική περίοδο, ένα διάστημα ημερών που οι επιστήμονες αποκαλούν «παράθυρο εμφύτευσης».

Η επιτυχής εμφύτευση ξεκινά πολλές άλλες διαδικασίες στο σώμα προκειμένου να συνεχιστεί η εγκυμοσύνη, συμπεριλαμβανομένης της περαιτέρω διαίρεσης των κυττάρων του εμβρύου και της δημιουργίας του πλακούντα που θα θρέψει το έμβρυο κατά την ανάπτυξή του.

Η αιμορραγία συμβαίνει και για άλλους αβλαβείς λόγους

Η αιμορραγία εμφύτευσης συμβαίνει σε μια συγκεκριμένη στιγμή της εγκυμοσύνης και για συγκεκριμένο λόγο. Μπορεί να είναι δύσκολο να γνωρίζουμε εάν αυτός είναι ο λόγος για οποιοδήποτε αίμα βλέπετε, επειδή και άλλα πράγματα μπορεί να προκαλέσουν κηλίδες ή αιμορραγία κατά την πρώιμη εγκυμοσύνη. Οι αλλαγές στα επίπεδα των ορμονών που συμβαίνουν φυσικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να προκαλέσουν ��ικρές ποσότητες αιμορραγίας ή κηλίδων στο πρώτο τρίμηνο. Κατά την πρώιμη εγκυμοσύνη ο τράχηλος της μήτρας αναπτύσσει επιπλέον αιμοφόρα αγγεία. Που σημαίνει ότι μπορεί να αιμορραγεί πιο εύκολα ως αποτέλεσμα της σεξουαλικής επαφής, ή της πυελικής εξέτασης ενός ιατρού.

Θα μπορούσε να είναι η περίοδός σας

Ο χρόνος της αιμορραγίας από την εμφύτευση, μία έως δύο εβδομάδες μετά τη γονιμοποίηση ενός ωαρίου, συμπίπτει με την κανονική έναρξη μιας περιόδου σε μια γυναίκα που δεν είναι έγκυος.

Η αιμορραγία μπορεί να είναι η περίοδός σας και να δείχνει ότι δεν μείνατε έγκυος αυτόν τον κύκλο. Φυσικά, εάν πρόκειται για αιμορραγία εμφύτευσης, σύντομα θα πρέπει να ακολουθήσουν άλλα συμπτώματα όπως και θετικό τεστ εγκυμοσύνης.

Ορισμένες αιμορραγίες είναι προβληματικές

Η αιμορραγία στην αρχή της εγκυμοσύνης μπορεί επίσης να είναι σημάδι προβλημάτων. Οι λοιμώξεις μπορεί να προκαλέσουν αιμορραγία, όπως και μια έκτοπη εγκυμοσύνη που αναπτύσσεται έξω από τη μήτρα. Και τα δύο απαιτούν ιατρική παρέμβαση. Μια μικρή ποσότητα πρώιμης αιμορραγίας θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι μια αποβολή εκκρεμεί.

Θεόδωρος και Εμμανουήλ Καλαμπόκας – Γυναικολόγοι

Dr Θεόδωρος Καλαμπόκας MD, MSc, Ph.D Επίκουρος Καθηγητής Μαιευτικής- Γυναικολογίας , Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών. Εξειδίκευση στη Γυναικολογική Ενδοκρινολογία – Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή – Εξωσωματική Γονιμοποίηση – Υστεροσκόπηση – Ενδοσκόπηση

Dr Εμμανουήλ Καλαμπόκας MD, MSc, PhD, RCOG Επίκουρος Καθηγητής Μαιευτικής-Γυναικολογίας, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών Εξειδίκευση στη Γυναικολογική Ογκολογία, Λαπαροσκόπηση, Κολποσκόπηση. Πιστοποίηση: Βασιλικό Κολλέγιο Μαιευτήρων Γυναικολόγων (RCOG, UK), Ευρωπαϊκή Εταιρεία Γυναικολογικής Ογκολογίας (ESGO) και Βρετανική Εταιρεία Κολποσκόπησης & Παθολογίας Τραχήλου (BSCCP)

Μάθετε περισσότερα

[bestinfo]

Η Costa Navarino και το real estate οδηγούν την ΤΕΜΕΣ σε κορυφαίες επιδόσεις

Η Costa Navarino συνεχίζει να αποτελεί καταλύτη για την οικονομική ανάπτυξη της ΤΕΜΕΣ. Α.Ε., με τον τομέα φιλοξενίας να παρουσιάζει διψήφια αύξηση εσόδων και τις πωλήσεις κατοικιών του συγκροτήματος να κινούνται σε επίπεδα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ. Η επιτυχία αυτή ενισχύεται από την αυξανόμενη ζήτηση για πολυτελή ακίνητα και υπηρεσίες υψηλών προδιαγραφών στο εμβληματικό θέρετρο της Μεσσηνίας.

Στο πλαίσιο νέων επενδύσεων, η ΤΕΜΕΣ. Α.Ε. και η Premia Properties προχωρούν στην κατασκευή ενός υπερσύγχρονου οινοποιείου εντός της Costa Navarino. Η Premia έχει αποκτήσει το 50% των Αμπελώνων Ναβαρίνο, στοχεύοντας στη σημαντική ανάπτυξη των «Navarino Vineyards». Το νέο οινοποιείο, έκτασης 4.000 τ.μ., αναμένεται να αυξήσει την παραγωγική δυναμικότητα σε πάνω από 300.000 φιάλες ετησίως, από τις 50.000 που παράγονται σήμερα, διευρύνοντας τη δραστηριότητα και στις διεθνείς αγορές.

Επιπλέον, η Costa Navarino επεκτείνει τη δυναμική της παρουσία με την παραχώρηση της μαρίνας Πύλου, σε συνεργασία με τη D Marinas Hellas. Τον Σεπτέμβριο του 2024, υπογράφηκε συμφωνία με το Ελληνικό Δημόσιο και το ΤΑΙΠΕΔ για την αποκλειστική διαχείριση, χρήση και ανάπτυξη της μαρίνας για τα επόμενα 40 χρόνια. Πηγή άρθρου: ​Η Costa Navarino και το real estate οδηγούν την ΤΕΜΕΣ σε κορυφαίες επιδόσεις

[awonderfulsummer]

Το Δάσος Καλεί - 6

Ο ήλιος περνούσε μέσα από τον θόλο των φύλλων, ρίχνοντας χορευτικές σκιές στο δάσος. Ο αέρας, πυκνός από τη μυρωδιά των πευκοβελόνων και της υγρής γης, είχε μια σιωπηλή προσμονή. Ήταν ένας κόσμος διαφορετικός από τους πολυσύχναστους δρόμους και τα περιποιημένα γκαζόν των ��πιτιών τους, ένας κόσμος όπου οι κανόνες της καθημερινής ζωής έμοιαζαν να περνούν στο παρασκήνιο.

Οι φίλοι, γεμάτοι ενθουσιασμό αλλά και μια δόση τρόμου, έσπρωξαν το δρόμο τους βαθύτερα στην καρδιά του δάσους.

Η Λίλυ, με την οξεία παρατηρητικότητά της, επισήμανε την λεπτή ομορφιά των αγριολούλουδων που ξεπρόβαλλαν μέσα από το με τα πέταλά τους ζωγραφισμένα σε ζωηρές αποχρώσεις του μοβ, του κίτρινου και του λευκού. Ο Ίθαν, πάντα φυσιοδίφης, αναγνώρισε τα διάφορα είδη δέντρων που πλαισίωναν το μονοπάτι τους, το καθένα με το μοναδικό του φλοιό και τα μοτίβα των φύλλων του. Η Μάγια, με τα μάτια της να λάμπουν από θαυμασμό, εντόπισε μια οικογένεια ελαφιών να βόσκει σε ένα ξέφωτο, με τις χαριτωμένες κινήσεις τους να μαρτυρούν την άγρια φύση του δάσους. Ο Λίαμ, με το παιχνιδιάρικο πνεύμα του να ��ναβλύζει πάντα στην επιφάνεια, πέταξε μια χούφτα κουκουνάρια σε ένα κοντινό δέντρο, με το γέλιο του να αντηχεί μέσα στη σιωπή.

Το δάσος, μέσα στο σιωπηλό μεγαλείο του, έμοιαζε να κρατάει την ανάσα του, παρακολουθώντας τους καθώς περιηγούνταν στα περίπλοκα μονοπάτια του. Κάθε θρόισμα των φύλλων, κάθε τρίξιμο ενός κλαδιού, έμοιαζε να ενισχύει τις αισθήσεις τους, αυξάνοντας την αντίληψή τους για τον αόρατο κόσμο γύρω τους. Οι φίλοι, δεμένοι από την κοινή τους αίσθηση της περιπέτειας, προχώρησαν μπροστά, με τα βήματά τους ελαφρά και προσεκτικά, με τις καρδιές τους να χτυπούν από τη συγκίνηση της ανακάλυψης.

Έπεσαν πάνω σε ένα ρυάκι που βούιζε, με το καθαρό νερό του να πέφτει καταρράκτης πάνω σε βράχους καλυμμένους με βρύα. Βρήκαν ένα ξέφωτο λουσμένο στο φως του ήλιου, όπου μια υπέροχη βελανιδιά στεκόταν φρουρός, με τα κλαδιά της να φτάνουν προς τον ουρανό σαν απλωμένα χέρια. Συνάντησαν μια αποικία μυρμηγκιών, με τις οργανωμένες κινήσεις τους να αποτελούν μια μικρογραφία του κόσμου μέσα στο ευρύτερο οικοσύστημα του δάσους. Κάθε ανακάλυψη ενίσχυε το αίσθημα θαυμασμού και ενθουσιασμού τους, τροφοδοτώντας την επιθυμία τους να εξερευνήσουν περαιτέρω.

Το ταξίδι τους δεν ήταν χωρίς προκλήσεις. Το μονοπάτι, κατά καιρούς, γινόταν στενό και κατάφυτο, αναγκάζοντάς τους να στριμώχνονται μέσα από πυκνή βλάστηση και να διαπραγματεύονται τα αγκαθωτά κλαδιά. Ο αέρας, πυκνός από υγρασία, έβρεχε τα ρούχα τους και τους άφηνε να αισθ��νονται να κολάνε από τον ιδρώτα και να νιώθουν άβολα.

Το συνεχές βουητό των εντόμων που βούιζαν γύρω τους ήταν τόσο συναρπαστικό όσο και ενοχλητικό. Αλλά αυτές οι μικρές ενοχλήσεις ωχριούν μπροστά σε μπροστά στη συγκίνηση της εξερεύνησης, τη χαρά της ανακάλυψης κάτι καινούργιου σε κάθε στροφή.

Οι φίλοι, δεμένοι με την κοινή τους αίσθηση της αναζήτησης της περιπέτειας, συνέχισαν να προχωρούν, με την αποφασιστικότητά τους να τροφοδοτείται από την αίσθηση της συντροφικότητας. Η Μάγια, η αρχηγός τους, τους κρατούσε συγκεντρωμένους στο στόχο τους, με τη φωνή της να είναι μια σταθερή παρουσία μέσα στη σιωπηλή ατμόσφαιρα του δάσους. Ο Ίθαν, η προσεκτική φωνή της λογικής τους, τους υπενθύμιζε να είναι προσεκτικοί και να αντιλαμβάνονται το περιβάλλον τους.

Η Μάγια, η ονειροπόλος τους, γέμισε το ταξίδι τους με φαντασία και θαυμασμό, με τις ιστορίες της για μυθικά πλάσματα και κρυμμένα θησαυρούς, προσθέτοντας μια πινελιά μαγείας στις εξερευνήσεις τους. Και ο Λίαμ, ο πλακατζής τους, κρατούσε το κέφι τους ψηλά με το μεταδοτικό του γέλιο, υπενθυμίζοντάς τους να βρίσκουν χαρά στα απλά πράγματα, ακόμη και μέσα στις προκλήσεις του δάσους.

Καθώς ο ήλιος άρχισε να κατεβαίνει, ρίχνοντας μεγάλες σκιές στο δάσος, οι φίλοι συνειδητοποίησαν ότι είχαν περάσει όλη τη μέρα εξερευνώντας. Ο χρόνος, μέσα στην αγκαλιά του δάσους, έμοιαζε να χάνει τη λαβή του, μετρούμενος μόνο από το μεταβαλλόμενο φως και την αλλαγή της θερμοκρασίας. Είχαν απομακρυνθεί πολύ από το σημείο εκκίνησής τους, το ταξίδι τους τους οδήγησε βαθύτερα στην καρδιά του δάσους απ' ό,τι είχαν φανταστεί ποτέ.

Ένα αίσθημα ανησυχίας άρχισε να παρεισφρέει, αντικαθιστώντας τον αρχικό ενθουσιασμό τους. Τα γέλια που πριν αντηχούσαν στα δέντρα σίγησαν. Ο αέρας, που πριν ήταν γεμάτος από το κελάηδισμα των πουλιών και το θρόισμα των φύλλων, έμοιαζε να έχει σιωπήσει.

Ακόμη και τα έντομα έμοιαζαν να έχουν υποχωρήσει, το βουητό τους αντικαταστάθηκε από μια απόκοσμη σιωπή.

Οι φίλοι αντάλλαξαν ανήσυχες ματιές, και τα παιχνιδιάρικα πειράγματά τους αντικαταστάθηκαν από μια κοινή ανησυχία. Είχαν απομακρυνθεί από τα πεπατημένα μονοπάτια, επιχειρώντας να εισέλθουν βαθύτερα στο άγνωστο, με την αίσθηση της περιπέτειας τώρα να διανθίζεται από μια αίσθηση νευρικότητας. Συνειδητοποίησαν ότι το δάσος, παρ' όλη την ομορφιά και το θαύμα του, θα μπορούσε επίσης να είναι ένας τόπος μυστηρίου και κινδύνου.

«Πρέπει να γυρίσουμε πίσω», είπε ο Ίθαν, με τη φωνή του να είναι ένας ψίθυρος μέσα στην ησυχία. «Είναι αργά και δεν μου αρέσει αυτό το συναίσθημα».

Η Λίλι, πάντα η αρχηγός, έγνεψε συμφωνώντας. «Νομίζω ότι έχεις δίκιο. Πρέπει να βρούμε το δρόμο της επιστροφής πριν νυχτώσει».

Η Μάγια, με τη συνηθισμένη αίσθηση θαυμασμού της να αντικαθίσταται από μια αναλαμπή φόβου, γαντζώθηκε στο χέρι της Λίλι. «Δεν μου αρέσει ο τρόπος που μας κοιτάζουν τα δέντρα», ψιθύρισε, με τη φωνή της να ακούγεται μόλις και μετά βίας πάνω από το θρόισμα των φύλλων.

Ο Λίαμ για πρώτη φορά, ήταν ήσυχος. Το δάσος, με την ξαφνική σιωπή του, έμοιαζε να του έχει κλέψει το παιχνιδιάρικο πνεύμα του. Οι σκιές που χόρευαν στο δάσος έμοιαζαν να μακραίνουν και να βαθαίνουν, παίρνοντας τρομακτικές μορφές που χόρευαν μπροστά στα μάτια τους.

Οι φίλοι, με την καρδιά τους να χτυπάει δυνατά από ένα μείγμα φόβου και ενθουσιασμού, ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής. Το μονοπάτι, αρχικά γνώριμο, τώρα φαινόταν ύπουλο, κάθε σκιά ένας πιθανός κίνδυνος. Περπατούσαν σιωπηλά, τα μάτια τους έψαχναν το σκοτεινό δάσος για οποιοδήποτε σημάδι του σημείου εκκίνησης.

Καθώς περπατούσαν, η σιωπή του δάσους έμοιαζε να τους πιέζει, πνίγοντας τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Ο κόσμος γύρω τους είχε γίνει ένας λαβύρινθος από στριφτά κλαδιά και απειλητικές σκιές, ένα μέρος όπου η πραγματικότητα και η φαντασία θόλωναν.

Έπεσαν πάνω σε ένα ξέφωτο, μια μικρή όαση ηλιακού φωτός μέσα στο βαθύτερο σκοτάδι. Στο κέντρο του ξέφωτου στεκόταν μια πανύψηλη βελανιδιά, με τα κλαδιά της να είναι σπασμένα και αιωνόβια. Οι φίλοι, παρασυρμένοι από μια αόρατη δύναμη, συγκεντρώθηκαν γύρω από το δέντρο, αναζητώντας μια αίσθηση παρηγοριάς και επιβεβαίωσης στην επιβλητική παρουσία του.

Η Λίλι, απλώνοντας το χέρι της για να αγγίξει τον τραχύ φλοιό του δέντρου, ένιωσε μια αίσθηση ηρεμίας να την κατακλύζει. Ήταν σαν το ίδιο το δέντρο να είχε απορροφήσει τις ανησυχίες τους, αφήνοντάς τους να αισθάνονται ασφαλείς και προστατευμένοι. Οι άλλοι, αισθανόμενοι την ηρεμία της, συγκεντρώθηκαν πιο κοντά, ξεχνώντας στιγμιαία τους φόβους τους.

«Πιστεύετε ότι αυτό το δέντρο είναι μαγικό;» ψιθύρισε η Μάγια, με τη φωνή της γεμάτη από μια παιδική απορία.

Ο Ίθαν, παρά τον συνήθη σκεπτικισμό του, βρήκε τον εαυτό του να συμφωνεί. «Ίσως», είπε, με τη φωνή του να ακούγεται μόλις και μετά βίας. «Ίσως είναι ένας φύλακας του δάσους, που το προστατεύει από όσους δεν σέβονται τα μυστικά του».

Οι φίλοι, με τη φαντασία τους να οργιάζει, άρχισαν να πλέκουν μια ιστορία γύρω από την αρχαία βελανιδιά. Τη φαντάστηκαν ως ένα σοφό παλιό πνεύμα, προστάτη του δάσους, με τις ρίζες της να φτάνουν βαθιά στη γη και τα κλαδιά της να ψιθυρίζουν μυστικά στον άνεμο. Μοιράστηκαν ιστορίες για αρχαία δέντρα, για μαγικά όντα που ζούσαν στην καρδιά του δάσους, με τις φωνές τους να αντηχούν μέσα από τα κλαδιά.

Καθώς ο ήλιος βυθιζόταν κάτω από τον ορίζοντα, ρίχνοντας το ξέφωτο σε ένα χρυσό φως, οι φίλοι ήξεραν ότι είχαν βρει το δρόμο της επιστροφής. Είχαν αντιμετωπίσει τους φόβους τους, επιχειρώντας να μπουν βαθύτερα στο δάσος απ' ό,τι είχαν φανταστεί ποτέ. Και στην πορεία, είχαν ανακαλύψει κάτι καινούργιο για τον εαυτό τους, για τη δύναμη της φιλίας και τη μαγεία του φυσικού κόσμου.

Καθώς έβγαιναν από το δάσος, τους πλημμύριζαν οι γνώριμοι ήχοι του πολιτισμού, μια υπενθύμιση του κόσμου που είχαν αφήσει πίσω τους. Βγήκαν από το δάσος, κουρασμένοι αλλά ευδιάθετοι, με τις καρδιές τους γεμάτες από τις αναμνήσεις της εκδρομής τους.

Το δάσος, με το σιωπηλό μεγαλείο του, τους είχε καλέσει, προσφέροντάς τους μια ματιά σε έναν κόσμο πέρα από την καθημερινότητά τους, έναν κόσμο όπου οι κανόνες της ζωής έμοιαζαν να λυγίζουν και να αλλάζουν, έναν κόσμο όπου όλα ήταν δυνατά.

Περπάτησαν στο σπίτι τους, με τα βήματά τους πιο ελαφριά, το πνεύμα τους πιο φωτεινά. Το δάσος, στη σιωπηλή του αγκαλιά, τους είχε αλλάξει.

Είχαν αντιμετωπίσει τους φόβους τους, είχαν δυναμώσει τους δεσμούς τους και είχαν ανακαλύψει τη μαγεία που κρυβόταν στην καρδιά της φύσης. Και καθώς γύρισαν να κοιτάξουν πίσω στο δάσος, ήξεραν ότι δεν θα ξεχνούσαν ποτέ το ταξίδι τους στην καρδιά του δάσους.

[eclecticstarlightblogger]

Αττικος Ήλιος: Οι συζητήσεις επιταχύνονται

Προχωρούν οι συζητήσεις μεταξύ εκπροσώπων της Αττικός Ήλιος, της κυβέρνησης αλλά και των εταιριών διαχείρισης μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων για την τακτοποίηση τόσο των δανειακών οφειλών της τάξης των 500 εκατομμυρίων μαζί με τις προσαυξήσεις της Αττικός Ήλιος όσο και των οφειλών ύψους 800 εκατομμυρίων, μαζί με τις προσαυξήσεις της Εταιρίας Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ). Επί του […] Αττικος Ήλιος: Οι…

[thoughtfullyblogger]

Αττικος Ήλιος: Οι συζητήσεις επιταχύνονται

Προχωρούν οι συζητήσεις μεταξύ εκπροσώπων της Αττικός Ήλιος, της κυβέρνησης αλλά και των εταιριών διαχείρισης μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων για την τακτοποίηση τόσο των δανειακών οφειλών της τάξης των 500 εκατομμυρίων μαζί με τις προσαυξήσεις της Αττικός Ήλιος όσο και των οφειλών ύψους 800 εκατομμυρίων, μαζί με τις προσαυξήσεις της Εταιρίας Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ). Επί του […] Αττικος Ήλιος: Οι…