#Εύκολο χρήμα

[mikrofwno]

Ράνια Θρασκιά: Η σύμβουλος ψυχικής υγείας μιλά για τα νέα παιδιά και το εύκολο…χρήμα (vid)

Η σύμβουλος ψυχικής υγείας, Ράνια Θρασκιά, μίλησε στην Ελένη για τα περιστατικά βίας μεταξύ ανηλίκων που έχουν πολλαπλασιαστεί το τελευταίο διάστημα. «Συνδέονται με την πανδημία διότι όλες οι έρευνες έλεγαν πως θα δούμε ένα κοινωνικό αποτύπωμα συγκριτικά με τη δυσκολία που βίωσε ο καθένας. Τώρα το βλέπουμε, να γίνεται. Οι έφηβοι όταν είναι σε αδιέξοδο το μεταβολίζουν σε βία και οι ενήλικες σε…

[justforbooks]

Το φαγητό ως ευκαιρία για καλό μεροκάματο: Η νέα πραγματικότητα στο ελληνικό TikTok

Μήπως η απατηλή εξουσία των αυτοχρισμένων γαστρονομικών tiktokers γίνεται μπούμερανγκ για τα μαγαζιά και κάνει περισσότερο κακό στο φαγητό παρά καλό;

Πριν από 14 χρόνια, όταν το Instagram εμφανίστη��ε και γέμισε με φωτογραφίες φαγητού, τα πράγματα ήταν ��ιο αγνά και το «instagrammer» δεν ήταν ιδιότητα που μπορούσες να θεωρήσεις επάγγελμα. Μετά ήρθαν οι influencers με τους εκατοντάδες χιλιάδες followers και τα stories και μια ολόκληρη γενιά είδε το Instagram ως μέσο για εύκολο κέρδος, γιατί με λίγες φωτογραφίες μπορούσες να βγάλεις μεροκάματο, που σε αρκετές περιπτώσεις σήμαινε χιλιάδες ευρώ (δολάρια κ.λπ.).

Υπάρχουν λογαριασμοί χρηστών που βγάζουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ τον χρόνο, ακόμα και εκατομμύρια, με μηδέν κόστος, με μόνο εξοπλισμό ένα καλό smart phone και content μερικές φωτογραφίες ή σύντομα βίντεο φαγητού. Το φαγητό είναι απίστευτα ελκυστικό, εθιστικό και τους αφορά όλους − είναι κάτι που όλοι φωτογραφίζουν (κυριολεκτικά όλοι) και μοιράζονται σε story και σε post, και συνήθως μαζεύει τα περισσότερα like.

Ο αριθμός των followers και των like ορίζει και την αξία σου στο «χρηματιστήριο» των social media και, με όρους οικονομίας, σε κάνει μέχρι και πολύτιμο. Δεν έχει σημασία ποιος είσαι ή αν γνωρίζεις το αντικείμενο∙ το μόνο που έχει σημασία είναι το πόσο δημοφιλής είσαι. Η αισθητική και η γνώση έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Όλη αυτή η ψευδαίσθηση εξουσίας που δημιουργεί αυτή η νέα κατάσταση έκανε τα πράγματα να ξεφύγουν εντελώς στο TikTok, όπου οι ηλικίες των χρηστών είναι όλο και μικρότερες: μια γενιά μεγαλωμένη με το Instagram, που θεωρεί ότι τα βίντεο μπορούν να γίνουν η εύκολη λύση για χρήμα και δημοτικότητα. Αυτή την ψευδαίσθηση την ενίσχυσε η απόλυτη ελευθερία που θεωρούν ότι τους παρέχει το μέσο και η έλλειψη νομικού πλαισίου που να ορίζει κανόνες − γιατί ήταν κάτι εντελώς νέο και απρόβλεπτο.

Το TikTok γέμισε ανθρώπους που κάνουν βίντεο φαγητού και θεωρούν ότι μετά τους πέντε χιλιάδες followers ο κόσμος τους ανήκει. Έχουν πιστέψει ότι η ιδιότητα «tiktoker» τους δίνει το δικαίωμα να μπαίνουν όπου θέλουν και να τραβούν βίντεο, να μοιράζονται με όλους κάθε στιγμή της καθημερινότητάς τους, να κάνουν κριτική και να βαθμολογούν ό,τι τους αρέσει και ό,τι δεν τους αρέσει. Τα ratings είναι από τα πιο δημοφιλή βίντεο και όσο πιο κάφρικος και σκληρός ο τρόπος που τα παρουσιάζει κανείς, τόσο πιο μεγάλη είναι και η ��νταπόκριση των followers.

Ο κόσμος διψάει για hate watching, διψάει για κριτική, έστω και σε επίπεδο ανοησίας, διψάει για σχόλια για το φαγητό ενός μαγαζιού, και τα βίντεο με τη βαθμολογία σε εστιατόρια και ταβέρνες έχουν πολλαπλασιαστεί. Στην αναζήτηση του like και των νέων followers η κατάσταση έχει γίνει ασύδοτη και ανεξέλεγκτη, και το πιο μεγάλο πρόβλημα το αντιμετωπίζουν τα μαγαζιά. Τα οποία μαγαζιά δημιούργησαν εν μέρει όλο αυτό που συμβαίνει, γιατί είχαν και έχουν το πιο μεγάλο όφελος από την προβολή. Πλήρωναν και πληρώνουν tiktokers για να προωθήσουν το μαγαζί τους. Όταν όμως ακολουθεί μια στρατιά από άσχετους δημιουργούς βίντεο, που ζητάνε δωρεάν γεύματα και λεφτά για να κάνουν ένα story, βρίσκονται μπροστά σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση που δεν ξέρουν πώς να τη διαχειριστούν.

Το ζήτημα είναι, μπορεί οποιοσδήποτε να έρθει ακάλεστος στο μαγαζί σου και να κάνει live μετάδοση, ακόμα κι αν δεν δείχνει πρόσωπα πελατών και εργαζομένων; Μήπως τα αμέτρητα βίντεο που ανεβαίνουν στο TikTok χωρίς κανένα μοντάζ, χωρίς καμία αισθητική κατεύθυνση και από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με το φαγητό κάνουν μεγαλύτερο κακό από ό,τι καλό; Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι έχουν δημιουργήσει μια νέα κατάσταση, και χρειάζονται νέοι νόμοι για να ξεκαθαριστεί το θολό τοπίο που επικρατεί αυτήν τη στιγμή. Και για τους ιδιοκτήτες ενός μαγαζιού, αλλά και για τους tiktokers.

✔ «Έχω δει να παραπονιούνται σε βίντεο ότι ήταν ωμό το ταρτάρ!»

Ο Ikon5 (Κωνσταντίνος Αντωνιάδης) έχει έναν από τους πιο δημοφιλείς λογαριασμούς φαγητού στο ελληνικό TikTok, το ikon5eats, με περισσότερους από 140 χιλιάδες followers. «Η επαγγελματική σχέση μου με το φαγητό ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια, όσο καιρό έχω το ΤikΤok και το Instagram, το οποίο είναι πλέον αμιγώς φαγητού», λέει. Στο Instagram έχει περίπου 30 χιλιάδες followers.

«Τα βίντεο που κάνω δεν είναι κριτικής, θα τα χαρακτήριζα μικρά ντοκιμαντέρ που παρουσιάζουν τα εστιατόρια και τα σημεία όπου μπορείς να φας το πιο νόστιμο φαγητό στην Αθήνα και εκτός Αθήνας, και παρουσιάζω μέσα απ’ αυτά τους ανθρώπους που φτιάχνουν τα πιο νόστιμα πιάτα. Δηλαδή παρουσιάζω τους δημιουργούς, κατά κάποιον τρόπο, την ιστορία τους, το πώς παρασκευάζουν το φαγητό που μας προσφέρουν κ.λπ.

Δεν κάνω κριτική, καταρχάς γιατί δεν έχω γνώσεις πάνω στη γαστρονομία, δεν μαγειρεύω, εμπιστεύομαι απλώς τον ουρανίσκο μου. Πέρα απ’ αυτό, ό,τι παρουσιάζω είναι κάτι που το έχω προεγκρίνει. Επειδή είναι πολύτιμος ο χρόνος του καθενός που με ακολουθεί, δεν θέλω να του τον σπαταλάω παρουσιάζοντας αρνητικά πράγματα. Οπότε, ούτως ή άλλως, παρουσιάζω πράγματα τα οποία εγώ τα γουστάρω. Αν δεν τα γουστάρω, δεν μπαίνουν στα social media μου. Δεν θα παρουσιάσω τα φαγητά που γίνονται trends και είναι υποκινούμενα από PR agencies τα οποία έχουν στείλει ταυτόχρονα δέκα ανθρώπους να γράψουν γι' αυτά. Δεν λειτουργώ ποτέ έτσι, θα πάω μόνος μου όταν γουστάρω, θα το κανονίσω με τους δικούς μου χρόνους, κι όταν έχω τσεκάρει ότι κάτι είναι πραγματικά καλό.

Το κοινό που με παρακολουθεί θεωρώ ότι με εμπιστεύεται γιατί δεν έχει φάει ποτέ “φόλα” από μένα. Ποτέ δεν έχω κάνει βίντεο live. Δεν θέλω να προσβάλω ανθρώπους που κάνουν live στο TikTok, αλλά δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το πράγμα, θεωρώ ότι γίνεσαι μαϊντανός. Με ενοχλεί που κάνουν βίντεο για φαγητό άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση μαζί του, που όλοι τα κάνουν όλα. Με πλησιάζουν για χορηγίες, για πράγματα που είναι άσχετα με το φαγητό, και με πολύ καλά λεφτά, και λέω όχι γιατί θέλω να είμαι πολύ συγκεκριμένος. Θέλω να με ταυτίζουν με το φαγητό και τα εστιατόρια, ούτε να διαφημίζω ξυραφάκια, ούτε αυτοκίνητα, ούτε ρούχα.

Πάντα όπου πάω είναι ενημερωμένοι, δεν διανοούμαι να ανοίξω το κινητό μου αν δεν έχω συνεννοηθεί με τον ιδιοκτήτη, με τον εστιάτορα και με τον σεφ και με τα παιδιά στην κουζίνα ότι είναι όλοι σύμφωνοι, το θεωρώ φοβερή αγένεια να πας και να μην το ξέρουν. Εκτός κι αν πάω για να δοκιμάσω. Αν μου αρέσει, θα έρθω σε επικοινωνία με τον σεφ, με τον εστιάτορα και θα τους πω “μου αρέσει αυτό και θέλω να το δείξω”. Κι επειδή η δουλειά που κάνω σχετίζεται με πολύ γνωστούς σεφ, που πάνε κόντρα σε αυτό που γίνεται συνήθως στο TikTok, συνήθως με καλούν οι ίδιοι, οπότε δεν τίθεται τέτοιο θέμα με μένα.  

Είμαι ένας άνθρωπος που πηγαίνει με τους κανόνες, και αγαπώ τη γαστρονομία, τους σεφ, τα εστιατόρια, οπότε δεν λειτουργώ αυθαίρετα, κι επίσης δεν θεωρώ τον εαυτό μου influencer, σιχαίνομαι τον όρο. Δυστυχώς, επειδή για το φαγητό ενδιαφέρονται όλοι και βλέπουν ότι φέρνει πολλά views, έχουν ανα��ειχθεί άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν καθόλου γνώσεις∙ δεν ξέρουν ποιοι είναι οι σεφ, δεν ξέρουν τι είναι αυτό που τρώνε, δεν ξέρουν καν ότι το ταρτάρ δεν πρέπει να είναι ψημένο, ότι τρώγεται ωμό (έχω δει να παραπονιούνται σε βίντεο ότι ήταν ωμό το ταρτάρ!), είναι άνθρωποι παντελώς άσχετοι με το αντικείμενο αυτό και δυστυχώς το μόνο που έχουν για να πορευτούν είναι τη γλώσσα τους. Και είναι μια απαίδευτη γλώσσα, τα μόνα που τους αρέσουν είναι το τσένταρ, το μπέικον και το σουβλάκι, τίποτα άλλο. 

Αυτό που κάνουν είναι επικίνδυνο, γιατί απευθύνονται σε μικρό ηλικιακά κοινό, το οποίο επίσης δεν έχει κριτήριο για να ξεχωρίσει ποιος είναι γνώστης και ποιος δεν είναι, ποιος παρουσιάζει πράγματα με σωστό τρόπο και ποιος όχι. Το κοινό επηρεάζεται και διαμορφώνει τάσεις, δυστυχώς, και για μένα αυτό είναι απαράδεκτο. Γι’ αυτό και διαφοροποιούμαι από όσα συμβαίνουν, ποτέ δεν θα κάνω ratings, δεν θα πω ποτέ 8 στα 10 και 9 στα 10, αυτές τις βλακείες τις θεωρώ κακόγουστες. Δεν λέω “τιμούλες”, αυτό το απαράδεκτο, λες και είμαι κατάλογος. Μπες στο Google και δες τις τιμές, αν σου κάνουν ή όχι. Επίσης, δεν μου αρέσει η αυθαιρεσία να μπαίνει ο καθένας όπου θέλει, να ανοίγει το κινητό του και να λέει βλακείες. Είναι για μένα εγκληματικό.

Θεωρώ ότι πρέπει να απαγορευτεί διά νόμου η βαθμολογία από οποιονδήποτε σε οποιοδήποτε μέσο, αλλά ξέρω ότι είναι ακραίο αυτό που λέω και δεν γίνεται να εφαρμοστεί. Όλοι ξέρουμε όμως ότι στο Google θα μπουν να βαθμολογήσουν ή οι φίλοι σου ή οι εχθροί σου, γι’ αυτό και βλέπεις μόνο πέντε αστέρια ή μόνο ένα. Κανείς δεν μπαίνει χωρίς λόγο. Το Google κάνει μεγάλο κακό, γιατί μπαίνει ο κάθε άσχετος, ο οποίος ανυπόγραφα και αυθαίρετα εκφράζει μια γνώμη. Δεν γίνεται να αφηγηθείς κάτι που δεν γνωρίζεις. Θα είναι βλακεία αυτό που θα πεις.

Δυστυχώς είναι απαίδευτο το κοινό. Δεν φταίνε οι tiktokers −αυτοί μπορεί να είναι ανόητοι−, αλλά φταίνε οι ανόητοι που τους ακολουθούν και τους ακούνε. Γιατί οποιοσδήποτε θέλει μπορεί να πει οτιδήποτε σε αυτή την ιντερνετική συνθήκη, το θέμα είναι εσύ τι παιδεία έχεις, από ποιον επιτρέπεις στον εαυτό σου να επηρεαστεί. Υπάρχει πάρα πολλή ανοησία, υπάρχει έλλειψη παιδείας, υπάρχει έλλειψη γνώσης και ό,τι συμβαίνει είναι ανεξέλεγκτο. Κάποτε ίσως να γινόταν λίγο διαφορετικά, δηλαδή μπορούσες να διαβάσεις από κριτικούς κάποια πράγματα, από ανθρώπους που ήταν πιο εκπαιδευμένοι. Σήμερα είναι μεγαλύτερη η επικινδυνότητα, γιατί είναι μεγαλύτερη η πιθανότητα αυτό που θα διαβάσεις ή θα δεις να είναι από κάποιον ημιμαθή, που μπορεί να κάνει κακό σε ένα εστιατόριο, ακόμη και ακούσια, επειδή είναι άσχετος και μεταφέρει λάθος πληροφορίες. Αυτό έχει διογκωθεί πολύ λόγω των social media».

✔ «Το ότι έχεις στόμα δεν σημαίνει ότι ξέρεις και τι τρως»

Ο Θωμ��ς Δεληγιάννης είναι chef και content creator, με ένα εξαιρετικά δημοφιλές προφίλ για φαγητό στο ελληνικό TikTok: Το chefthomas_ έχει σχεδόν 110 χιλιάδες followers.

«Είμαι μάγειρας εδώ και δώδεκα χρόνια και τα τελευταία τέσσερα σεφ», λέει. «Βίντεο ξεκίνησα να κάνω πριν από ακριβώς έναν χρόνο. Έχω συνολικά περίπου 130 followers σε όλες τις πλατφόρμες, και τα βίντεο που κάνω είναι διάφορα facts μαγειρικής, πηγαίνω σε μαγαζιά, κάνω food reviews και δείχνω συνταγές μαγειρικής και όσα ξέρω γενικά για τη μαγειρική.

Επιλέγω τα μαγαζιά που θα πάω και δεν βρήκα ποτέ τον λόγο να κάνω κακή κριτική. Αν πάω σε ένα μαγαζί και δεν μου αρέσει, δεν το αναφέρω καν, το βρίσκω τελείως χαζό να δείξω στον κόσμο ένα μαγαζί και να του πω να μην πάει. Δεν θα ανέβαζα ποτέ μια κακή κριτική, το βρίσκω κακόγουστο και άχαρο, για ποιον λόγο να μπεις σε ένα προφίλ το οποίο βασίζεται στην ψυχαγωγία για να δεις δράμα; Είναι και ο λόγος που δεν βλέπω τηλεόραση. Αν δεν έχω να σου δείξω κάτι ευχάριστο, αυτόματα δεν έχω και λόγο ύπαρξης. Είναι πολλά τα μαγαζιά που έχω πάει για να γυρίσω βίντεο και δεν μου άρεσαν. Και δεν γύρισα το βίντεο. Είναι τόσο απλό. Τα μαγαζιά που δείχνω το γνωρίζουν, δεν έχω ποτέ πάει σε μαγαζί χωρίς άδεια και δεν θα το έκανα και ποτέ. 

Δεν ξέρω αν μετράει η γνώμη μου ή όχι λόγω ιδιότητας, κυρίως έχει να κάνει με το αν κάποιος δει το βίντεο και αποφασίσει να πάει εκεί και συμφωνήσει ή διαφωνήσει με αυτά που λέω. Από εκεί και πέρα, δεν θεωρώ ότι είμαι πιο έξυπνος ή περισσότερο γνώστης από τον δίπλα σε καμία περίπτωση, απλώς ως άνθρωπος ο οποίος έχει εργαστεί κάποια χρόνια σε αυτόν τον χώρο, μπορώ να φάω ένα πιάτο φαΐ και να καταλάβω δύο πράγματα παραπάνω από κάποιον που δεν μαγειρεύει. Θεωρώ ότι για να υπάρχει αξιοπιστία σε οποιαδήποτε μορφή social media, πρέπει αυτό που δείχνεις να το γνωρίζεις κιόλας. Δηλαδή αυτός που θα δείξει φαΐ, πρέπει να είναι μάγειρας, π.χ. Βλέπω τον τελευταίο καιρό ότι ο κάθε άσχετος, ο οποίος ασχολείται με γυμναστήριο και απλώς μετά την προπόνηση πεινάει πολύ, ξαφνικά γίνεται ειδικός και κάνει review στα μαγαζιά, με ποιο κριτήριο; Το ότι έχεις στόμα δεν σημαίνει ότι ξέρεις και τι τρως.

Η αλήθεια είναι πως ακούγεται στην πιάτσα ότι υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν εκβιαστικά∙ δεν ξέρω ποιοι είναι, αλλά σοβαροί άνθρωποι δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο. Ηθικά δ��ν το δέχομαι. Οι περισσότεροι που κάνουμε αυτή τη δουλειά είμαστε ερωτευμένοι με το φαγητό, οπότε δεν θα μπορούσαμε ποτέ να το δούμε σαν ωμή μπίζνα. Βλέπεις άτομα που το κάνουν τελείως corporate όλο αυτό και δεν πάνε παρακάτω, ο κόσμος δεν θέλει να τους δει. 

Μόνο την τελευταία εβδομάδα, έχω λάβει πενήντα e-mail από ανθρώπους που με καλούν στο μαγαζί τους για να φάω και να κάνω βίντεο, με αμοιβή, με τα οποία η ομάδα μου δεν ασχολείται καν. Εμείς επιλέγουμε πού θα πάμε. Ήρθε κάποιος, π.χ., και μου λέει “έχω ανοίξει ταβέρνα στον Όλυμπο, σε παρακαλώ έλα και πες μου και πόσα θες”. Δεν πάει έτσι. Δεν γίνεται να παρουσιάσεις ένα μαγαζί που δεν ξέρεις πώς είναι, αν είναι ασφαλή τα φαγητά τους, και να πεις στον κόσμο “πήγαινε φάε εκεί” απλώς επειδή πήρες λεφτά. Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό.

Στα βίντεό μου παρουσιάζω αυτά που στο δικό μου στόμα έκρινα ότι μου αρέσουν. Δηλαδή, ακόμα και να μην είναι γαστρονομικά άρτιο ένα μαγαζί, αν το φαΐ το βρω νόστιμο −γιατί στο τέλος της ημέρας μιλάμε για το να είναι νόστιμο το φαΐ−, εκεί τελειώνει το έργο, γιατί δεν είμαι κριτικός φαγητού, είμαι μάγειρας. Ως μάγειρας κρίνω αν κάτι μου αρέσει ή όχι. Και ξαναλέω, είμαι μάγειρας, φαντάσου αύριο να δείχνω βίντεο με μέικ απ ή να δείχνω μαθήματα για πιλότους, αντιλαμβάνεσαι πόσο γελοίο θα είναι αυτό.    

Με το φαγητό ασχολούνται πάρα πολλοί, αλλά αυτήν τη στιγμή στο ελληνικό TikTok είναι ζήτημα αν είμαστε πέντε οι άνθρωποι που δείχνουμε φαγητό και όντως έχουμε μαγειρέψει φαγητό για κόσμο σε εργασιακό περιβάλλον. Άντε να είμαστε έξι…».

✔ «Το viral κρατάει μια βδομάδα, άντε δύο, το πολύ»

Ο Κώστας Καπετανάκης είναι CEO του Estrella Group με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Το Estrella είναι από τα μαγαζιά που προωθήθηκαν πολύ από τα social media και μάλιστα το μπουγατσάν ήταν από τα πρώτα viral φαγητού στην Ελλάδα, με προβολή σε πολλά ξένα μέσα.

«Παρακολουθώ στο TikTok φαγητό αναγκαστικά, κυρίως λόγω δουλειάς, αλλά γενικά τα περισσότερα βίντεο τα θεωρώ βαρετά και κάνω κατευθείαν scroll down», λέει. «Λόγω αλγορίθμου, μου βγαίνει πιο πολύ το ελληνικό TikTok, αλλά παρακολουθώ κάποια εστιατόρια −περισσότερο στο εξωτερικό και λίγα στην Ελλάδα− που έχουν TikTok. Οι Έλληνες tiktokers που μου βγαίνουν πηγαίνουν και τρώνε και κάνουν κριτικές και οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι άσχετοι. Είναι πάρα πολύ νεαροί, δεν έχουν κάποια εμπειρία και καταλαβαίνουμε όλοι ότι αυτό το πράγμα γίνεται για λεφτά.

Υπάρχουν τέσσερις-πέντε tiktokers που ασχολούνται με το φαγητό στην Ελλάδα οι οποίοι είναι σοβαροί, μετράει για μένα η γνώμη τους και με επηρεάζουν σε κάποιον βαθμό. Θα πήγαινα σε ένα μαγαζί που το προτείνει κάποιος από αυτούς που παρακολουθώ. Για μένα παίζει μεγάλο ρόλο ποιος ��άνει το βίντεο. Δεν με επηρεάζει καθόλου ένας που βγαίνει στην πιάτσα και προτείνει ένα μαγαζί, δεν θα πήγαινα να το δοκιμάσω. Γενικά, πάντως, επηρεάζεται το μαζικό  κοινό.

Δεν έχουμε δουλέψει με το TikTok ως επιχείρηση, έχουμε κάνει κάποια δικά μας βίντεο παρουσίασης επαγγελματικά, με κάμερες και με σκηνοθέτες, χωρίς να κάνουμε αυτό το απαίσιο story telling ή να βάζουμε τα παιδιά που δουλεύουν σε μας να μιλάνε· για μένα αυτό είναι αποκρουστικό. Δεν κυνηγάμε το viral αυτήν τη στιγμή, χτίζουμε ένα επαγγελματικό προφίλ. Και ό,τι κάνουμε είναι δικιά μας παραγωγή, δεν έχουμε συνεργαστεί με tiktokers, παρότι έχουμε παραπάνω από δέκα αιτήματα την εβδομάδα για να έρθουν να κάνουν TikTok με ανταπόδοση, κυρίως δίνοντάς τους φαγητό.

Δεν είναι ότι τσιγκουνευόμαστε, έχει να κάνει με το ποιος είναι αυτός που το ζητάει∙ εγκρίνουμε μόνο τις προτάσεις όσων μας αρέσει η αισθητική τους. Πλέον ζητάνε και λεφτά. Στην εποχή του Instagram, όταν ξεκίναγε όλο αυτό, έφτανε μόνο η ανταποδοτικότητα σε φαγητό∙ την εποχή του TikTok ζητάνε και χρήματα. Είδα πρόσφατα μια περίπτωση που την αποκάλυψε επιχειρηματίας από την Τήνο στο Instagram, ότι είχε στείλει κάποια σε ένα γνωστό μαγαζί ένα μήνυμα και ζητούσε ανταποδοτικά φαγητό, όχι εκβιαστικά, αλλά απαιτούσε, και της απάντησε η επιχειρηματίας “δεν μπορώ να το κάνω αυτό και κάνε ό,τι θες”.

Αυτό που είναι πραγματικότητα είναι ότι τη νέα γενιά, 16-25, ίσως και μέχρι τα 30, την επηρεάζει ακόμα και ένας άγνωστος tiktoker και έχω δει να γίνονται μαγαζιά viral ή γνωστά επειδή κάποιος πήγε και έφαγε εκεί και το πρότεινε στο προφίλ του. Ή έκανε έναν διαγωνισμό, ένα giveaway, έτσι δουλεύει τώρα το σύστημα, δυστυχώς. Έχω δει μαγαζιά που δεν έχουν κάποιο περιεχόμενο να αποκτούν τρελό hype. Έχω ακούσει ότι tiktoker πήγε σε ένα μαγαζί, έκανε βίντεο με ένα γεύμα, το ανέβασε στο TikTok και μετά ο μαγαζάτορας τον πήρε τηλέφωνο και του είπε ότι ήταν fully booked για τρεις εβδομάδες. Βέβαια, το viral κρατάει μια βδομάδα, άντε δύο, το πολύ.

Επειδή κι ο γιος μου είναι σε νεαρή ηλικία, ξέρω ότι είναι μια γενιά που νομίζει ότι όλα μπορούν να γίνουν πάρα πολύ εύκολα, παίρνω μια κάμερα και είμαι tiktoker. Ε, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, κι αυτό το λέω από την εμπειρία μου. Οπότε γίνονται χοντρά λάθη. Αν δεν κάνεις ό,τι ζητήσουν, καταλήγουν στον ρεβανσισμό, λένε “θα βάλω κακή κριτική ή θα πω στους φίλους μου να μην έρχονται”, τα έχω δει αυτά και τα έχω ακούσει, στην πιάτσα ακούγονται. Κάποιοι ζητάνε πολύ λίγα λεφτά, 50, 100 ευρώ, κάποιοι ζητάνε πολύ περισσότερα. Μας έχουν ζητήσει για ένα βίντεο και 500 και 700 ευρώ, τα οποία φυσικά δεν δώσαμε.

Προσωπικά δεν θα επέτρεπα σε κάποιον που δεν έχει πάρει άδεια να μπει στο μαγαζί μου και να κάνει ζωντανή μετάδοση∙ όχι ��ε τραμπουκισμούς και βία. Αυτό που θα έκανα, αν ήμουν εκεί και το έβλεπα, θα ήταν να τηλεφωνήσω στον δικηγόρο μου. Τι γίνεται με τα προσωπικά δεδομένα; Αυτός που κάνει το βίντεο μπορεί να δείχνει το δικό του πρόσωπο, αλλά είναι σε ιδιωτική επιχείρηση, είναι πολύ λεπτό το ζήτημα και θέλει νομική υποστήριξη, γιατί είναι άγνωστο ποια είναι τα δικαιώματά σου και ποια του επισκέπτη στο μαγαζί σου.

Σίγουρα θα άφηνα τον οποιονδήποτε να κάνει βίντεο τα φαγητά, δεν μπορώ να το απαγορεύσω, ακόμα και αν λέει ότι δεν του αρέσουν. Όπως κάνει ο άλλος μια κριτική στο Google, μπορεί να βγει από το μαγαζί και να ανεβάσει ένα βίντεο και να πει “δεν μ’ άρεσε αυτό”. Δεν μπορείς να το αποφύγεις. Αλλά το να κάνει live κάποιος μες στο μαγαζί και να δείχνει πρόσωπα εργαζομένων και πελατών, αυτό είναι σίγουρο ότι απαγορεύεται.

Επειδή είμαστε ήδη δώδεκα χρόνια στο κομμάτι της εστίασης, έχουμε πλέον εμπειρία, ξέρουμε ποιοι είναι στην πιάτσα, ποιοι είναι αξιόλογοι, αν κάνουν σοβαρή δουλειά − έχει μεγάλη βαρύτητα και η ποιότητα της εικόνας και ο εξοπλισμός με τον οποίο γυρίζουν τα βίντεο. Επίσης, τι μαγαζιά ανεβάζει; Δεν το λέω ελιτίστικα, θέλω κάποιον που έχει συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και συγκεκριμένες επιλογές, δηλαδή η μαζικότητα δεν μας ενδιαφέρει, όσο καλός κι αν είναι. Έχουμε μπει σε μια λογική, όλη η αγορά, να βγάλουμε το νέο viral γιατί νομίζουμε ότι αυτό θα μας φέρει τον κόσμο. Πιστεύω όμως ότι το κομμάτι viral τελειώνει σιγά-σιγά, γιατί κρατάει πάρα πολύ λίγο, εξαιτίας της άπειρης πληροφορίας που δέχεται ο χρήστης και των πολλών κοινωνικών δικτύων. Έχω δει κατά τη διάρκεια της χρονιάς να γίνονται πράγματα viral αλλά να ξεχνιούνται σε τρεις μέρες, οπότε δεν ήρθαν για να μείνουν.

Γενικά, το κακό με τα social media έχει παραγίνει. Διάβαζα ότι στη Βρετανία θα απαγορευτούν οι διαφημίσεις πρόχειρου φαγητού μετά τις εννιά το βράδυ και αυτό θα ισχύει και για τα social media, κάτι που είναι τρομερή αλλαγή, γιατί αν ένας/μία influencer ζει απ’ αυτό και θέλει να διαφημίσει ένα μπέργκερ ή μια πίτσα, δεν θα μπορεί στην Αγγλία να το κάνει, θα στενέψουν τα περιθώρια».

✔ «Τα μαγαζιά που έχουν στηθεί ινσταγκραμικά ή έχουν δομηθεί πάνω στο TikTok "ταΐζουν" το σύστημα με τους tiktokers»

O Κωστής Καρατζιάς είναι επιχειρηματίας στον χώρο της εστίασης, συνδεδεμένος με μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα και πετυχημένα projects των τελευταίων χρόνων: το Tarantino, το Pizza Ηood και το Fysika by Dough, με μεγάλη εμπειρία στα social media.   

«Ανήκω σε μια κατηγορία ανθρώπων που τους έχουν κουράσει τα social media», λέει, «και μας πετυχαίνεις σε μια φάση που ως επιχείρηση όλο αυτό που γίνεται με τα social media το διαχειριζόμαστε κάπως ιδιαίτ��ρα, στην ουσία το “κόβουμε”, γιατί έχει ξεφύγει πλέον το παιχνίδι. Βέβαια, εμείς το φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση, δηλαδή κάποια μαγαζιά στήθηκαν πάνω στα social και πλέον έχουν περάσει στη δεύτερη φάση τους, που έχει χαθεί ο έλεγχος. Κι αυτό αφορά κριτικές ανθρώπων σχετικών και μη με το φαγητό και τα TikTok βίντεο που κάνουν μπαίνοντας μέσα στα μαγαζιά, το οποίο ήταν κάτι που το θέλαμε, αλλά τώρα δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε. Όχι μόνο στην Ελλάδα, το ίδιο γίνεται παντού.

Υπάρχουν μαγαζιά που έτσι κι αλλιώς έχουν ουρές και δεν το έχουν ανάγκη το TikTok, που λειτουργούν με τον old school τρόπο, το word of mouth, κι εγώ είμαι σε αυτήν τη μεριά, δεν με κερδίζει η εικόνα για να πάω να φάω κάπου. Δηλαδή αν μου πει κάποιος που εμπιστεύομαι “έφαγα εκεί και ήταν γαμάτα”, θα πάω να το δοκιμάσω. Μου αρέσει αυτή η διαδικασία, γιατί νιώθω ότι όλο το άλλο είναι λίγο εφήμερο. Δεν εμπιστεύομαι το TikTok. Το παρακολουθώ γιατί είναι παντού μες στη ζωή μου, εννοείται, πιάνω τον εαυτό μου να σκρολάρει και να βλέπει πράγματα, αλλά είναι τόσο γρήγορη αυτή η διαδικασία και είναι όλα τόσο ίδια πια, συνεχίζουμε με το επόμενο και το επόμενο βίντεο. Αυτό με έχει κουράσει, βλέπεις να κάνουν όλα τα μαγαζιά το ίδιο γύρισμα. Η φάση με το φαγητό έχει παραγίνει.

Το inbox στα προφίλ και των τριών μαγαζιών μας είναι γεμάτα μηνύματα ανθρώπων που ζητάνε να έρθουν στα μαγαζιά να κάνουν βίντεο − από μοντέλα μέχρι ανθρώπους με ελάχιστα views. Δεν καταλαβαίνω τι θέλουν, να τους κάνω εγώ διάσημους τελικά; Άλλο να είναι ένας opinion leader, να ‘χει μια πορεία στον χώρο, να το κάνει σοβαρά, κι άλλο να το κάνουν όλοι για τη φάση των views.

Όσοι έρχονται στα μαγαζιά το κάνουν από μόνοι τους, δεν απαγορεύω σε κανέναν, είμαστε στην εποχή του TikTok και του βίντεο. Όπως μπορείς να γράψεις στο Google ότι έφαγες καλά ή χάλια χωρίς να έχεις έρθει, το ίδιο μπορεί να κάνει και οποιοσδήποτε για ένα μαγαζί. Κρινόμαστε από όλους, αυτό είναι de facto, άρα το αφήνω να συμβαίνει και απλά δεν το "ταΐζω". Δεν μπορούμε να το κράζουμε αυτό, γιατί εμείς το δημιουργήσαμε. Γι’ αυτό αφήνω να έρθει οποιοδήποτε στα μαγαζιά μου να κάνει βίντεο, αλλά στην κουζίνα μου δεν περνάει κανείς. Είναι νόμος απαράβατος να μην ενοχλήσει το προσωπικό, στην κουζίνα μπαίνει μόνο με άδεια από μένα. Τώρα το τι θα κάνει έξω στη σάλα, εάν θα κάνει αρνητική ή θετική κριτική στο βίντεο, είναι κάτι το οποίο το αφήνω να συμβαίνει γιατί δεν με αφορά. Δεν με αφορά μια καλή ή κακή κριτική στο Google, ούτε σε ένα βίντεο. Εγώ ξέρω τι κάνω στα μαγαζιά μου.

Αυτοί που μας προσεγγίζουν συνήθως ζητάνε το γεύμα για να πάρουν από σένα views. Το 70-80% δεν ζητάνε κάποια οικονομική συναλλαγή, αλλά να έρθουν να κάνουν το βίντεο και να πάρουν ό,τι views μπορούν για να ανεβάσουν τα προφίλ τους. Αυτοί που ζητάνε και χρήματα είναι αυτοί που έχουν πολύ ��εγάλο αριθμό followers − συνήθως όμως είναι άνθρωποι που θέλουν να πάρουν αναγνωρισιμότητα μέσα από τα μαγαζιά. 

Μας έχει συμβεί το εξής: μας έστελνε ένας άνθρωπος εμμονικά την κλασική ατάκα “τι μου δίνεις για να κάνω ένα giveaway τώρα;”. Ούτε καν “γεια”, μόνο αυτή την ερώτηση. Την έστειλε σε όλες τις σελίδες που διαχειριζόμαστε πάνω από 200 φορές. Τον μπλόκαρα, με κίνδυνο να βγει να με κράξει, αλλά δεν με ενδιαφέρει. Στην Ελλάδα είναι λίγα και πολύ συγκεκριμένα τα άτομα που κάνουν σοβαρά αυτήν τη δουλειά, ειδικά στο TikTok.

Το Trip Advisor έχει πεθάνει, αλλά πολύς κόσμος μπαίνει στο Google για να βρει πού να πάει να φάει. Είσαι στον χάρτη, π.χ., στο Κουκάκι, πατάς να δεις πού έχει καλές κριτικές και εκεί θα πας να φας. Αυτό παίζει πάρα πολύ, μπαίνουν στα μαγαζιά μας κοιτώντας τα κινητά, τουρίστες ως επί το πλείστον, που σημαίνει ότι ένα καλό Google account σού φέρνει πελατεία. Απλώς το Google account το κερδίζεις με την ποιότητα και το σέρβις σου, κι αυτό δεν μπορεί να γίνει μέσω tiktokers. 

Από την άλλη, υπάρχουν μαγαζιά που έχουν στηθεί ινσταγκραμικά ή έχουν δομηθεί πάνω στο TikTok, τα οποία έχουν κάνει “γωνιές” για Instagram και TikTok· αυτά τα μαγαζιά “ταΐζουν” όλο αυτό το σύστημα με τους tiktokers, και φυσικά αυξάνεται και πληθύνεται το κοινό που κάνει βίντεο stories. Είναι και μια εύκολη δουλειά για τους νέους, πολύ καλύτερη από μια συμβατική δουλειά, και προφανώς τούς αποφέρει και χρήματα αυτό το πράγμα, οπότε γιατί να μην το κάνουν; Oι ίδιοι οι μαγαζάτορες συντηρούμε αυτό το σύστημα: αν ο tiktoker πάει σε 10 μπεργκεράδικα, π.χ., και του ανοίξουν την πόρτα γιατί έχουν ανάγκη να πάρουν αναγνωρισιμότητα, θα απαιτήσει να έρθει και στο δικό σου μαγαζί, και αν του πεις “όχι, φίλε μου, δεν θέλω”, θα γίνεις και ο μαλάκας της υπόθεσης.  

Οι περισσότεροι άνθρωποι που κάνουν κριτική φαγητού στα βίντεο και στο Google είναι άσχετοι με το αντικείμενο, και η δουλειά της κουζίνας μου περνάει σε τελείως δεύτερη μοίρα, δεν υπολογίζεται από κανέναν. Δυστυχώς, αυτό είναι πλέον κομμάτι του παιχνιδιού. Ήμουν μέτοχος σε ένα μαγαζί το οποίο κυνηγούσε το TikTok πάρα πολύ και αποχώρησα γι’ αυτόν τον λόγο, δεν με αφορούν αυτού του είδους τα μαγαζιά. Θέλω να προσφέρω αυτό που είμαι, και είμαι εστιατόριο. Μπορεί να μου κάνει και καλό όταν κάποιος έρθει και κάνει βίντεο, αλλά δεν το επιζητώ. Και το όφελος είναι κάτι παροδικό, γι’ αυτό και κλείνουν συνέχεια μαγαζιά. Κάνουν ένα buzz τρελό, έναν, δύο, τρεις μήνες, μετά πέφτει η δουλειά και κλείνουν. Η εστίαση θέλει 24/7 να είσαι από πάνω. Αν δεν έχεις ποιότητα να προσφέρεις, τι να σου κάνει το TikTok;».  

✔ «Το να μπαίνεις στον ιδιωτικό χώρο του άλλου με το κινητό στο χέρι είναι βίαιο, ασκείς bullying»

Η Μαριλού Παντάκη είναι σεφ, συγγραφέας δύο γαστρονομικών βιβλίων και food blogger με ένα από τα πιο ισχυρά brand names στα ελληνικά social media, το Madam Ginger.

«Έχω 225 χιλιάδες followers στο Instagram, άλλους τόσους στο Facebook και 80 χιλιάδες στο TikTok», λέει. «Κάνω βίντεο μαγειρικής, βίντεο για το πώς θα κάνεις τη ζωή σου πιο οικολογική, πώς θα ζεις πιο βιώσιμα, ενημερωτικά βίντεο για τη χορτοφαγία, και κάνω και βίντεο για το πού θα φας στην πόλη, σε ποια μαγαζιά, πού είναι τα ωραία σημεία, ποια είναι τα καινούργια spots. Δεν κάνω κριτική, παρουσιάζω κάποια μαγαζιά που μου αρέσουν και πηγαίνω και τρώω, τα οποία τα προτείνω γιατί έχουν καλό φαγητό, ή έχουν κάτι να πουν, ή έχουν κάτι καινούργιο. Δεν είναι η δουλειά μου να κάνω κριτική, δεν είναι κάτι που έχω σπουδάσει, δεν είμαι γευσιγνώστρια, πρέπει να έχεις τεράστια εμπειρία σ’ αυτό, να έχεις φάει σε πάρα πολλά διαφορετικά εστιατόρια για να μπορείς να κάνεις κριτική. Εγώ δεν θα μπορούσα να το κάνω.

Η κατάσταση που ζούμε ξεκίνησε από το Instagram, αλλά το TikTok την έχει μπουστάρει τρομερά γιατί είναι μια πλατφόρμα που απευθύνεται σε ακόμα πιο νέα παιδιά, που είναι στα social media και κάνουν βίντεο από τα 9 και τα 10 τους, ενώ η γενιά μου ξεκίνησε στα 30.

Να σου πω την αλήθεια, δεν παρακολουθώ τα βίντεο που είναι live, μόλις μου βγει live στο TikTok το κάνω αμέσως skip. Δεν μπορείς να πας σε έναν ιδιωτικό χώρο και να κάνεις live μετάδοση βίντεο και να δείχνεις πρόσωπα, να δείχνεις τον χώρο, δεν συμφωνώ καθόλου με αυτό που γίνεται. Τα live στα social τα θεωρώ μια σύγχρονη φτηνή τηλεόραση για τις μάζες, που ενισχύουν το hate watching, το οποίο είναι τεράστιο φαινόμενο στην εποχή μας. Υπάρχει και κόσμος που, εκτός από το ότι ο ίδιος κάνει hate watching, δηλαδή παρακολουθεί accounts ή lives που μισεί, για τα οποία νιώθει άσχημα συναισθήματα, και γουστάρει να το αισθάνεται αυτό εκείνη την ώρα, υπάρχουν κι αυτοί που δημιουργούν accounts τα οποία ανταποκρίνονται σε αυτό το πράγμα: θα κάνω ένα account το οποίο θα είναι μισητό, θα έχει unpopular opinions ή θα έχει hating, ή θα έχει βία ή θα έχει κάτι ενοχλητικό, και υπάρχουν άνθρωποι που τρέφονται από αυτό. Είναι ο απόηχος της κοινωνίας αυτήν τη στιγμή, που είναι σούπερ βίαιος, βλέπεις κάθε μέρα παραδείγματα, τη βία στα σχολεία ανάμεσα στα παιδιά και μια κοινωνία που βράζει, και αυτό το πράγμα μεταφέρεται στα social media. Ειδικά από τα πιτσιρίκια που πέρασαν εγκλεισμό λόγω Covid, που έμειναν δύο χρόνια κλεισμένα στο σπίτι και με περιορισμούς κι ακόμα δεν μπορούν να συνέλθουν.

Το να μπαίνεις στον ιδιωτικό χώρο του άλλου με το κινητό στο χέρι είναι βίαιο, ασκείς βία εκείνη τη στιγμή. Ασκείς bullying, και το ξέρεις και το τρέφεις αυτό, γιατί από κάτω θα έχεις χίλια σχόλια που θα σε αποθεώνουν, “μπράβο, καλά του τα 'πες, μάγκα μου”, και μπορεί να λες βλακείες, ανοησίες, να μην ξέρεις τι σου γίνεται. Μπορεί να στράβωσες από κάτι που σου είπε κάποιος και να είπες “τώρα θα δεις τι θα σου κάνω με το ΤικΤοκ!”. Για μένα όμως φταίει και ο viewer, φταίει κι αυτός που θα πει “δεν θα φάω σε αυτό το μαγαζί” γιατί το είπε το 16χρονο που πήγε με το live, που έβαλε 3,5 στα 10 και υπάρχει μόνο μέσα από αυτό. Τη σαχλαμάρα την τρέφουν οι 1.000 viewers και τα 1.000 like που θα πάρει ��υτός που τη λέει.

Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που όσο πιο πολύς κόσμος σε βρίζει, τόσο πιο σημαντικός γίνεσαι. Αυτό δείχνει μεγάλη δόση εμπάθειας. Είναι και θέμα ηθικής, πρέπει να έχεις και ένα είδος ηθικής μέσα σου για να καταλάβεις ότι αυτό που κάνεις μπορεί να βλάψει περισσότερους ανθρώπους, και όχι απλώς έναν μαγαζάτορα που στην έσπασε ή και όντως δεν κάνει καλή δουλειά. Πέρα απ’ αυτόν, υπάρχουν ψήστες, ντελιβεράδες, κάποιος που καθαρίζει, δέκα και δεκαπέντε οικογένειες που βιοπορίζονται από το μαγαζί.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κριτική σκέψη, δεν υπάρχει γνώση, όλα αυτά που συμβαίνουν είναι μια ξεπατικωτούρα της Αμερικής. Βλέπεις ότι στην Αμερική είναι όλοι με ένα κινητό στο χέρι και κάνουν TikTok, υπάρχουν στιγμιότυπα πλέον από παντού, τράκαρε ο τάδε και το κάνει βίντεο, υπάρχουν άπειρα βίντεο σεξιστικά, ρατσιστικά, σεξουαλικά, οπότε τα πιτσιρίκια παρακολουθώντας ένα αμερικανικό TikTok βλέπουν ότι εκεί υπάρχει ελευθερία, οπότε σου λένε “γιατί να μην το κάνω κι εγώ;”.

Έχω φίλους στο Instagram ή στο TikTok που μπορεί να έχουν μια κανονική δουλειά, είναι δημόσιοι υπάλληλοι, διαφημιστές, και παρ’ όλα αυτά χειρίζονται τα social media τους σαν να είναι influencers, θα πάνε στην παραλία και θα ανεβάσουν το αντηλιακό τους, θα πάνε στην ταβέρνα και θα κάνουν φωτογράφιση του φαγητού, θα αναλύσουν τα πιάτα. Ο ρόλος του influencer έχει φύγει από το επαγγελματικό κομμάτι, υπάρχει το ερασιτεχνικό και πλέον έχει περάσει και στο “είμαστε όλοι influencers, οπότε όλοι κάνουμε stories”. Είναι τρομερό φαινόμενο αυτό.

Το κριτήριο για την αξία, το credibility του καθενός μας για τις γνώσεις του είναι, δυστυχώς, ο αριθμός των followers, το πόσους χιλιάδες followers έχει. Έχουμε γίνει όπως στο “Black Mirror”, που η αξία σου στην κοινωνία υπολογιζόταν από το πόσες καρδούλες είχες πάνω απ' το κεφάλι σου». 

✔ Τι ορίζει η νομοθεσία

Τι γίνεται όμως με τη νομοθεσία; Υπάρχει νομικό πλαίσιο που καθορίζει τα δικαιώματα ενός καταστηματάρχη ή ενός video creator; Μέχρι πού φτάνει η εξουσία ενός tiktoker; Η Λασκαρίνα Λιακάκου, νομικός και συνεργάτιδα της LiFO, αναφέρει όσα ορίζει το ισχύον νομικό πλαίσιο.

«Έστω ότι tiktoker πάει σε κατάστημα και μαγνητοσκοπεί live το μαγαζί, κάνοντας κριτική και τραβώντας βίντεο τα πρόσωπα των πελατών και των εργαζομένων. Μεταξύ tiktoker και εργαζομένων δεν υπάρχει κάποια έννομη σχέση. Άρα αυτοί δεν μπορούν να πουν “είμαι εργαζόμενος και έχω δικαίωμα να μη βιντεοσκοπούμαι λόγω αυτής μου της ιδιότητας”. Αυτό θα το έλεγαν αν τους βιντεοσκοπούσε ο εργοδότης.

Μεταξύ tiktoker και ιδιοκτήτη δεν υπάρχει κάποια έννομη σχέση πάνω στην οποία ο ιδιοκτήτης να πατήσει και να πει “βάσει αυτής της σχέσης δεν έχεις δικαίωμα να βιντεοσκοπήσεις την επιχείρησή μου”. Επειδή δεν υπάρχουν αυτά, εργατικές διατάξεις και αστικός κώδικας φεύγουν απ’ το παράθυρο. Όταν δεν έχουμε έννομη σχέση, αναγκαστικά πάμε στο Σύνταγμα, στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο και σε ειδικούς νόμους.

Δικαιώματα του δημιουργού και της ελευθερίας έκφρασης: Σύμφωνα με το άρθρο 14 του Συντάγματος, η ελευθερία έκφρασης είναι κατοχυρωμένο δικαίωμα, το οποίο περιλαμβάνει την ελευθερία του λόγου και την καλλιτεχνική έκφραση (άρθρο 16 Σ). Επομένως, ο tiktoker, ως δημιουργός περιεχομένου, μπορεί να επικαλεστεί την ελευθερία έκφρασης όταν βιντεοσκοπεί και δημοσιεύει το περιεχόμενο του φαγητού. Το δικαίωμα αυτό προστατεύεται επίσης από το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).

Παράλληλα, η βιντεοσκόπηση ως καλλιτεχνική έκφραση καλύπτεται και από την προστασία του πνευματικού δικαιώματος, το οποίο κατοχυρώνεται τόσο από το Σύνταγμα (άρθρα 2 παρ. 1, 3 και 5 Σ) όσο και από διεθνείς συνθήκες, όπως το άρθρο 27 παρ. 2 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το άρθρο 17 παρ. 2 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ωστόσο, οι ελευθερίες αυτές δεν είναι απόλυτες. Η επίκληση της ελευθερίας της έκφρασης δεν είναι θεμιτή όταν παραβιάζονται άλλες νομοθετικές διατάξεις που επιβάλλουν θεμιτούς περιορισμούς. Για παράδειγμα, η ελευθερία έκφρασης δεν επιτρέπει την προσβολή της προσωπικότητας ή την παραβίαση της ιδιωτικής ζωής, όπως ορίζεται στα άρθρα 9 και 9Α του Συντάγματος. Αυτές οι προσβολές, όπως η δυσφήμηση ή η καταγραφή χωρίς συναίνεση, μπορούν να αποτελέσουν ποινικά κολάσιμες πράξεις (άρθρα 361 επ. Ποινικού Κώδικα).

Δικαιώματα του ιδιοκτήτη και προστασία της ιδιοκτησίας: Ο ιδιοκτήτης/η ιδιοκτήτρια του καταστήματος έχει το δικαίωμα να προστατεύει τον χώρο του/της, καθώς η ιδιοκτησία προστατεύεται από το άρθρο 17 του Συντάγματος. Το δικαίωμα της προστασίας της ιδιωτικής περιουσίας δίνει στον ιδιοκτήτη τον έλεγχο για το τι επιτρέπεται ή όχι να συμβαίνει εντός του καταστήματός του, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά εμπορικές δραστηριότητες, όπως η βιντεοσκόπηση για διαφημιστικούς ή άλλους σκοπούς.

Επιπλέον, με βάση το άρθρο 9 του Συντάγματος περί απαραβίαστου της ιδιωτικής ζωής, ο ιδιοκτήτης έχει το δικαίωμα να αντιτίθεται σε οποιαδήποτε καταγραφή που αφορά την προσωπική του σφαίρα ή τον επαγγελματικό του χώρο, εφόσον δεν έχει δώσει ρητή συγκατάθεση. Αυτό συνδέεται και με την προστασία των προσωπικών δεδομένων, που ενισχύεται από τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Προσ��πικών Δεδομένων (GDPR). Σύμφωνα με το άρθρο 85 του GDPR, η χρήση προσωπικών δεδομένων για δημοσιογραφικούς ή καλλιτεχνικούς σκοπούς πρέπει να σέβεται τις αρχές της αναλογικότητας και της συναίνεσης.

Σύγκρουση δικαιωμάτων και αρχή της αναλογικότητας: Όπως προκύπτει από τα άρθρα 5Α και 9Α του Συντάγματος, τα δικαιώματα στην πληροφόρηση και την προστασία των προσωπικών δεδομένων μπορεί να συγκρούονται. Στην περίπτωση αυτή, η αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 Σ) απαιτεί μια στάθμιση των συμφερόντων. Η ελευθερία έκφρασης δεν πρέπει να ματαιώνει το δικαίωμα της ιδιοκτήτριας να ελέγχει τον χώρο της ή να προστατεύει την εικόνα και τη φήμη της επιχείρησής της.

Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΠΔ) έχει αποφανθεί ότι η καταγραφή σε δημόσιους χώρους για πολιτιστικούς, καλλιτεχνικούς ή ενημερωτικούς σκοπούς δεν παραβιάζει την προστασία προσωπικών δεδομένων, αρκεί να μην προσβάλλεται η ιδιωτική ζωή και να υπάρχει συναίνεση. Στην παρούσα περίπτωση, ωστόσο, το κατάστημα αποτελεί ιδιωτικό χώρο, και η βιντεοσκόπηση χωρίς τη συναίνεση του ιδιοκτήτη μπορεί να θεωρηθεί παραβίαση του δικαιώματος στην ιδιοκτησία και την προστασία προσωπικών δεδομένων.

Τι πιστεύω ότι συμβαίνει πρακτικά: αν και είναι συχνό φαινόμενο οι επιχειρηματίες να επιδιώκουν τη διαφήμιση μέσω των social media και να επιτρέπουν τη βιντεοσκόπηση, αυτό δεν αίρει την ανάγκη για ρητή συγκατάθεση, ιδιαίτερα όταν ο ιδιοκτήτης εκφράζει σαφώς την επιθυμία του να σταματήσει η καταγραφή. Η σιωπηρή συναίνεση μπορεί να ισχύει σε περιπτώσεις που υπάρχει προφανής αποδοχή ή ενθάρρυνση για την καταγραφή, αλλά όταν υπάρχει αντίθεση από την πλευρά του ιδιοκτήτη, η νομική υποχρέωση του καταγράφοντος είναι να σεβαστεί το αίτημα αυτό.

Άρα: ο ιδιοκτήτης έχει το δικαίωμα να ζητήσει τη διακοπή της βιντεοσκόπησης, καθώς προστατεύεται από το δικαίωμα στην ιδιοκτησία (άρθρο 17 Σ) και την προστασία των προσωπικών δεδομένων (άρθρο 9Α Σ, GDPR). Αντίθετα, η ελευθερία έκφρασης του tiktoker δεν μπορεί να υπερισχύσει όταν παραβιάζονται τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη, ειδικά σε ιδιωτικό χώρο.

Αν ο tiktoker πάρει το σουβλάκι και πάει σε δημόσιο χώρο, ο περιορισμός σχετικά με την ιδιωτικότητα του καταστήματος δεν ισχύει».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[crisismonitor]

Αγορές: Welcome to the other side- Οι φόβοι κυβερνούν

Το πρόσφατο διεθνές sell-off δεν ήταν απρόσμενο, όσο κι αν τρόμαξε κάποιους, αλλά αντιθέτως αποτελεί τη νέα κανονικότητα, καθώς οι αγορές διαβάζουν εμπεδώνουν τη νέα μεταβαλλόμενη οικονομική πραγματικότητα, καθώς σε παγκόσμια κλίμακα οι οικονομίες απομακρύνονται από το μεταπανδημικό πληθωριστικό μοντέλ�� ανάπτυξης σε μια νέα πραγματικότητα, η οποία δεν έχει ακόμη ξεδιπλωθεί... Οι παγκόσμιες αγορές υπέστησαν μια οξεία κρίση πανικού — μια ξαφνική έκρηξη χάους σε μια χρονιά που μέχρι στιγμής ήταν μάλλον ήρεμη και προβλέψιμη. Η μερική μόνο διάψευση των προσδοκιών ήταν ικανή να προκαλέσει την υπεραντίδραση των αγορών, καθώς το χρήμα λιγοστεύει και το κόστος του αυξάνεται, ενώ οι προοπτικές θολώνουν. Το νέο σκηνικό δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί ακόμη. Πολλά από τα αναγκαία δεδομένα για την ολοκλήρωση της εικόνας λείπουν και οι αγορές καλούνται να αποτιμήσουν ad hoc τα εισερχόμενα στοιχεία, επικεντρώνοντας στον αντίκτυπο που θα έχουν στην εκπόνηση πολιτικής από τις κεντρικές τράπεζες. Όπως φαίνεται και από τον δείκτη VIX, που μετράει τη μεταβλητότητα στις μετοχές του S&P 500, οι αγορές έχουν τρομάξει. Όχι όμως όσο με τον κορονοϊό ή με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η άνοδος των επιπέδων φόβου αποτελεί ένδειξη αυξημένης μεταβλητότητας. Αυτό με τη σειρά του πιστοποιεί ότι οι αγορές βρίσκονται σε περίοδο επαναπροσδιορισμού. Η διάρκεια της φάσης παραμένει άγνωστη, κι αυτός είναι ένας ακόμη παράγοντας αβεβαιότητας. Το timeline της κρίσης πανικού Η αναστάτωση ξεκίνησε στην Ασία: Οι αγορές κατέρρευσαν στην Ιαπωνία νωρίς την προηγούμενη Δευτέρα, με τον κύριο δείκτη Nikkei να βυθίζεται 12,4%. Η ταραχή στη συνέχεια εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο καθώς τα κρυπτονομίσματα —υποτίθεται ότι είναι μια μη συσχετισμένη αποθήκη αξίας— βίωσαν μια προσωρινή απώλεια ελέγχου, καταρρέοντας μαζί με τα υπόλοιπα. Μέχρι το τέλος της ημέρας ήταν σαφές ότι οι χρηματιστηριακές αγορές των ΗΠΑ δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα. Πλήρως αποσυνδεδεμένες από την πραγματικότητα, ο Dow Jones έκλεισε με πτώση πάνω από 1.000 μονάδες, ή 2,6%, ενώ ο Nasdaq έπεσε κατά 3,4% και ο S&P 500 βυθίστηκε 3%. Τις επόμενες ημέρες, η αγορά ανέβαινε ή έπεφτε με κάθε νέα πληροφορία, εντείνοντας την ανησυχία στους επενδυτές. Όπως συμβαίνει με κάθε κρίση πανικού, οι λόγοι για την ξαφνική της έναρξη είναι πολλοί — μια συσσώρευση παλαιών γνωστών ανησυχιών τόσο εντός όσο και εκτός ελέγχου μας. Μετά την αύξηση των επιτοκίων από την Τράπεζα της Ιαπωνίας, το γιεν εκτιμήθηκε ξαφνικά, μπερδεύοντας το carry trade, μια δημοφιλής στρατηγ��κή της Wall Street που απέδιδε για χρόνια αλλά απαιτεί ήρεμες αγορές για να διατηρηθεί. Προστέθηκαν σε αυτά οι ανησυχίες για τις μεγάλες τεχνολογίες, τη ραχοκοκαλιά της φετινής αγοράς. Μετά την ολοκλήρωση της περιόδου ανακοινώσεων αποτελεσμάτων χωρίς ιδιαίτερα κέρδη από τις επενδύσεις στην Τεχνητή Νοημοσύνη, οι ανησυχίες ότι οι εταιρίες σπατάλησαν 1 τρισ. δολάρια σε αυτή την κομψή αλλά αδοκίμαστη τεχνολογία πέρασαν από ψιθύρους σε ανοιχτή συζήτηση. Πιο σημαντικό όμως ήταν η οδυνηρή επεξεργασία από την αγορά της έκθεσης για τις θέσεις εργασίας του Ιουλίου, που έδειξε ότι οι ΗΠΑ πρόσθεσαν μόλις 114.000 νέες θέσεις εργασίας τον περασμένο μήνα, πολύ κάτω από τις προσδοκίες των οικονομολόγων. Ο κύριος λόγος για την ηρεμία στη Wall Street ήταν η ισχυρή πεποίθηση ότι η μάχη της Αμερικής με τον πληθωρισμό θα τελειώσει με μια ομαλή προσγείωση, ένα ιδανικό σενάριο όπου οι τιμές επιστρέφουν υπό έλεγχο χωρίς αύξηση απωλειών θέσεων εργασίας. Η επιστροφή του φόβου Η πρόσφατη άνοδος της ανεργίας —που αυξήθηκε στο 4,3% τον Ιούλιο— ανάγκασε τη Wall Street να αποδεχθεί ότι το τέλειο οικονομικό σενάριό της είναι σε κίνδυνο και ότι η Fed, η οποία έχει επικεντρωθεί στον έλεγχο του πληθωρισμού, μπορεί να μην κινηθεί γρήγορα για να μειώσει τα επιτόκια για να υποστηρίξει την αγορά εργασίας. Αυτό ήταν αρκετό για να προκαλέσει στην αγορά μια πλήρη έκρηξη. Η ομαλή προσγείωση παραμένει το βασικό σενάριο για τη Wall Street. Ο πρόεδρος της Fed Jerome Powell είναι πιθανό να παρέμβει για να ενισχύσει την οικονομία τον Σεπτέμβριο. Και είναι πιθανό ότι η πρόσφατη αδυναμία στην αγορά εργασίας είναι απλώς μια επαναφορά σε μια πιο βιώσιμη κατάσταση. Αλλά ακόμη και μια μικρή αμφιβολία μπορεί να είναι επιβλαβής για τα οικονομικά, έναν κόσμο που κυβερνάται από πιθανότητες. Μετά από μια μάλλον μεγάλη απουσία, οι φόβοι ότι η αμερικανική οικονομία θα μπορούσε να πέσει σε ύφεση επανήλθαν, προκαλώντας πανικό στους ανθρώπους των αγορών — από τους μακροεπενδυτές έως τους traders. Η νέα εποχή Όλη αυτή η αναστάτωση είναι μια προειδοποίηση ότι πλησιάζει μια νέα εποχή. Η πληθωριστική μετα-πανδημική οικονομία εξασθενεί, και κάτι νέο θα την αντικαταστήσει σύντομα. Δεν γνωρίζουμε αν αυτό το καθεστώς θα ανταμείψει τις μετοχές ανάπτυξης ή αξίας, αν θα στείλει τις ροές χρημάτων πίσω στην Ιαπωνία ή στο Μεξικό. Δεν γνωρίζουμε τη δομή αυτής της νέας οικονομίας — μόνο ότι θα είναι πιο αργή από αυτό που βιώνουμε τώρα και ίσως πιο "κανονική" από οτιδήποτε έχουμε δει από την οικονομική κρίση του 2008. Το σχέδιο είναι να επιστρέψουμε σε έναν πληθωρισμό 2% και ένα επιτόκιο αναφοράς 2%. Το πώς θα φτάσουμε εκεί —μέσω μιας ομαλής προσγείωσης ή μετά από μια ύφεση— είναι το ερώτημα που θα προκαλεί αναταραχή στις αγορές, μεταξύ της ανακοίνωσης νέων μάκρο και των ανακοινώσεων από τις κεντρικές τράπεζες μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Μπορεί να είναι μια ταραχώδης κατάληξη, αλλά τουλάχιστον είναι ορατή. Οι κεντρικές τράπεζες είχαν προειδοποιήσει Αν και ο πανικός δείχνει έλλειψη γνώσης, στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι αγορές ήξεραν, αλλά είχαν επιλέξει να μην βλέπουν. Οι κεντρικές τράπεζες δήλωσαν εξ αρχής στόχο και προτεραιότητες και στρατηγική. Η άφθονη ρευστότητα όμως κατέστησε το σύστημα δυσλειτουργικό, με αποτέλεσμα οι αγορές να χάσουν πολύτιμο χρόνο προσαρμογής. Αντ' αυτού επέμειναν σε ένα ανοδικό overshooting, το οποίο κατέστησε την πτώση... παταγώδη. Τα σημάδια ότι η οικονομία επιβραδύνεται δεν είναι ούτε απροσδόκητα ούτε ακούσια. Είναι μέρος της ανάκαμψής από την πανδημία. Αντιμέτωπη με μια οικονομία τόσο θερμή που τόσο οι μισθοί όσο και οι τιμές εκτινάχθηκαν άβολα, η Fed αύξησε τα επιτόκια από 0 σε 5,25%. Η ρητή πρόθεση ήταν να πατήσουν τα φρένα, να επιβραδύνουν την καταναλωτική δαπάνη και να αναγκάσουν τις επιχειρήσεις να χαλαρώσουν λίγο την πρόσληψή τους. Bad news are... good news Αυτό έθεσε τη Wall Street σε λειτουργία "bad news are good news" — τα μέτρια οικονομικά δεδομένα ήταν απόδειξη ότι τα υψηλότερα επιτόκια επιβράδυναν πραγματικά τα πράγματα, και τον περασμένο χρόνο, οι επενδυτές είχαν άφθονες αποδείξεις. Ο δείκτης τιμών καταναλωτή συνέχισε την καθοδική του τάση τον Ιούνιο, φτάνοντας στο 3%, μόλις πάνω από τον στόχο της Fed για 2%. Όλο και λιγότεροι Αμερικανοί εγκαταλείπουν τις δουλειές τους καθώς γίνονται λιγότερο σίγουροι ότι θα βρουν αμέσως νέες. Οι μισθοί συνέχισαν να αυξάνονται, αλλά πιο αργά, που σημαίνει ότι οι τιμές θα μπορούσαν να σταθεροποιηθούν. Ο πιο αργός ρυθμός ανάπτυξης κράτησε το χρηματιστήριο να προχωράει χαρούμενα. Οι καταναλωτές είχαν ακόμα χρήματα για να ξοδέψουν, και μετά από την αύξηση των τιμών κατά την πανδημία, οι εταιρείες απολάμβαναν ρεκόρ κερδών. Στην 1η Αυγούστου, την ημέρα πριν από την ανακοίνωση της έκθεσης για τις θέσεις εργασίας, ο S&P 500 ήταν αυξημένος κατά 11,8% για το έτος, ενώ ο Nasdaq και ο Dow είχαν κέρδη 9,1% και 7%. Ενώ υπήρχε κάποια ζήτηση για προστασία κατά της πιθανότητας επανεμφάνισης της μεταβλητότητας, συνολικά το συναίσθημα στη Wall Street είχε γίνει πιο αισιόδοξο. Αυτοί που το περίμεναν Η ξαφνική επανεκτί��ηση μετά την έκθεση για τ��ς θέσεις εργασίας δεν έπιασε απλά πολλούς επενδυτές στη Wall Street απροετοίμαστους, αλλά άλλαξε και ολόκληρο τον τόνο της αγοράς — τα κακά νέα είναι τώρα κακά νέα. Μια επιβράδυνση της οικονομίας είναι αυτό που ήθελαν να δουν οι πολιτικοί και οι επενδυτές, αλλά όχι τόσο αργή που θα μπορούσε να βλάψει την αγορά εργασίας ή, στη χειρότερη περίπτωση, να ρίξει την οικονομία σε πλήρη ύφεση. Το ερώτημα είναι αν είμαστε στον πρώτο τύπο επιβράδυνσης και όχι στον δεύτερο. Έλλειμμα δεδομένων Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει ξαφνική αύξηση απολύσεων, απλά περισσότερη ζήτηση για θέσεις εργασίας. Σε ένα άλλο σημείωμα προς τους πελάτες την Τρίτη, ο Slok σημείωσε ότι ο ρυθμός των δανειοληπτών που δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους σε επικίνδυνα δάνεια έχει μειωθεί τον περασμένο χρόνο — όχι αυτό που θα περιμένατε να δείτε πριν από μια ύφεση. Όταν η πεποίθηση κλονίζεται εύκολα, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος πανικού. Μέχρι οι Αμερικανοί να χάσουν τις δουλειές τους, οι καταναλωτές θα συνεχίσουν να ξοδεύουν. Όσο οι καταναλωτές συνεχίζουν να ξοδεύουν, η αμερικανική οικονομία μπορεί να παραμείνει στο δρόμο της. Το πρόβλημα είναι η αβεβαιότητα. Μέχρι η Wall Street να είναι σίγουρη ότι ο καταναλωτής θα αντέξει (ή όχι), οι αγορές θα είναι ευμετάβλητες. Και όταν η πεποίθηση κλονίζεται εύκολα, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος πανικού. Χρειάζεται πολλά δεδομένα για να επιτευχθεί η σαφήνεια, και η διαδικασία της επεξεργασίας τους για να δούμε το νέο σχήμα της αγοράς βρίσκεται στις αρχικές της φάσεις. Όπως είδαμε με το φιάσκο του carry trade, η αλλαγή αυτών των θέσεων συνήθως σημαίνει βία. Αυτό που συνέβη τη Δευτέρα ήταν μια ξαφνική συνειδητοποίηση ότι η νέα δομή μπορεί να επιβληθεί πριν η Wall Street φανταζόταν ότι θα συνέβαινε. Περισσότερες αναταράξεις Στο εξής αναμένονται περισσότερες αναταράξεις καθώς η αγορά επεξεργάζεται κάθε νέο κομμάτι πληροφοριών, αναζητώντας μεγαλύτερη σαφήνεια, κινούμενη με οποιαδήποτε δεδομένα ανακουφίζουν ή προκαλούν φόβους ύφεσης. Αυτή είναι η μουσική στην οποία η αγορά χορεύει τώρα. Είναι ένα είδος χάους, αλλά θεωρήστε το θετικό χάος. Read the full article

[romios-gr]

«Δύο είναι τα μεγάλα πάθη των ανθρώπων σήμερα. Η σάρκα και το χρήμα. Τα σαρκικά τους κατεβάζουν πιο χαμηλά από τα ζώα. Τους κάνουν κόπρανα, λάσπη, βρωμιά, μαυρόπηλα με γλίτσα γεμάτη σκουλήκια, πώς να το περιγράψω δεν ξέρω. Το χρήμα όμως, τους κάνει σκληρούς σαν το ατσάλι. Ένας έκφυλος είναι πιο εύκολο να μετανοήσει. Νοιώθει κάποτε την βρώμα, την αηδία των πράξεών του, την παραμόρ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/gerontissa-galaktia-dyo-einai-ta-megala-pathi-ton-anthropon-simera/

[dark-soul-fullofscars]

Ξεκίνησα να βλέπω ντοκιμαντέρ του β Παγκοσμίου πολέμου γιατί έχω μερικά ερωτηματικά απέναντι σε μερικά ιστορικά γεγονότα και βλέπω τις συνθήκες που ζούσαν και τις ακραιοτητες στα πεδία μάχης και με πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι. Προφανώς αν δεν αντέχεις μη τα βλέπεις, αλλά έχω ακούσει και από τους παππούδες μου ιστορίες, είναι φρικτό που έζησαν τέτοια πράγματα. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το εξηγήσω, μάλλον τώρα βγήκα από την τρύπα μου και κατάλαβα τι σάπιος που είναι ο κόσμος και τι μπορεί να γίνει για το συμφέρον

Φρικαλεα γεγονότα σίγουρα

Γίνανε γίνονται και Θ ξαναγίνουν

Όταν μάθεις τι κρύβεται πίσω από κάθε πράξη και συμφέρον και τι γίνεται όντως για τη πολιτική και λίγο χρήμα θα χάσεις κάθε πίστη

Η εξουσία δεν είναι για ανθρώπους

Στην εξουσία είναι μόνο αρρωστημένα απληστα μυαλά...

Πάρε το με το μαλακό, ψάξε ότι σε ενδιαφέρει αλλά μέχρι εκεί που αντέχεις... Εδώ και ένα χρόνο η ψυχολογία μου έχει διαλυθεί κατά πολύ για τέτοιες καταστάσεις της χώρας μας και μη, δεν είναι εύκολο, αλλά είναι η πραγματικότητα.

[atsoukalidis]

Κάποιες από τις 68 συμβουλές που κανείς δεν ζήτησε να ακούσει

του Κέβιν Κέλι, συγγραφέα, ιδρυτικού διευθυντή και αρχισυντάκτη του περιοδικού #WIRED

«Είναι τα γενέθλιά μου. Είμαι εξήντα οκτώ. Λέω να κάτσω στην κουνιστή καρέκλα και να μεταδώσω λίγη γνώση σε εσάς τους «νέους». Ορίστε λοιπόν εξήντα οκτώ συμβουλές που κανείς δεν μου ζήτησε και τις οποίες σας προσφέρω ως δώρο γενεθλίων μου.

1. Μάθε πώς να μαθαίνεις από αυτούς με τους οποίους διαφωνείς, ακόμη και αυτούς που σε προσβάλλουν. Δες αν μπορείς να ανακαλύψεις κάποια αλήθεια στα λεγόμενά τους.

2. Το να είσαι ενθουσιώδης σου δίνει εικοσιπέντε μονάδες IQ επιπλέον.

3. Πάντα να ζητάς μια καταληκτική ημερομηνία. H καταληκτική ημερομηνία σε βοηθά να ξεφορτώνεσαι τον πλεονασμό και το συνηθισμένο. Σε εμποδίζει από το να προσπαθείς να το κάνεις «τέλειο», οπότε αρκείσαι στο να το κάνεις «διαφορετικό». Το διαφορετικό είναι καλύτερο.

4. Μην φοβάσαι να κάνεις μια ερώτηση που ακούγεται ηλίθια γιατί στις ενενήντα εννέα τοις εκατό των περιπτώσεων όλοι οι υπόλοιποι διερωτώνται για το ίδιο πράγμα απλά ντρέπονται να ρωτήσουν.

5. Το να ακούς είναι υπερδύναμη. Επέμεινε να ρωτάς «έχεις να μου πεις κάτι ακόμη;» μέχρι να μην έχει να σου πει τίποτε άλλο.

6. Ένας ετήσιος στόχος που αξίζει τον κόπο είναι το να μάθεις τόσα πράγματα πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα που να σε κάνει να απορείς με το πόσο αστοιχείωτος ήσουν σε αυτό το θέμα ένα ��ρόνο πριν.

7. Η ευγνωμοσύνη ξεκλειδώνει όλες τις άλλες αρετές και είναι κάτι στο οποίο αξίζει να βελτιώνεται κανείς.

8. Το να προσκαλείς κάποιον για φαγητό δεν αποτυγχάνει ποτέ και είναι σχετικά εύκολο. Ισχυροποιεί τις παλιές φιλίες και βοηθάει την ανάπτυξη νέων.

9 Το να διαβάζεις συχνά στα παιδιά σου σας βοηθά να δεθείτε και αναπτύσσει τη φαντασία τους.

10 Οι απίθανοι ισχυρισμοί θα πρέπει να συνοδεύονται και από απίθανες αποδείξεις προκειμένου να τους πάρουμε στα σοβαρά.

11. Μην είσαι ο έξυπνος της παρέας. Κάνε παρέα και μάθαινε δίπλα σε ανθρώπους που είναι πιο έξυπνοι από εσένα. Ή ακόμα καλύτερα, βρες έξυπνους ανθρώπους που διαφωνούν μαζί σου.

12. Στις συζητήσεις εφάρμοσε τον κανόνα των τριών. Για να φτάσεις στην αληθινή αιτία, ζήτα από το συνομιλητή σου να πάει ακόμη πιο βαθειά σε αυτό που σου είπε μόλις. Μετά πάλι και μετά πάλι. Η τρίτη του απάντηση θα είναι πιο κοντά στην αλήθεια.

13. Μην είσαι ο καλύτερος. Να είσαι ο μοναδικός.

14. Όλοι ντρέπονται. Όλοι περιμένουν από εσένα να τους συστηθείς, να τους στείλεις email, να τους ζητήσεις να βγείτε ραντεβού. Ε λοιπόν, άντε.

15. Όταν κάποιος σε απορρίπτει μη το παίρνεις προσωπικά . Να υποθέτεις ότι είναι όπως και εσύ, πολυάσχολος, απασχολημένος, αφηρημένος. Δοκίμασε πάλι σε λίγο. Είναι απίστευτο το πόσο συχνά ανταποκρίνονται οι άνθρωποι σε αυτές τις δεύτερες απόπειρες.

16. Ο σκοπός μιας συνήθειας είναι να αφαιρέσει από μια οποιαδήποτε ενέργεια την διαδικασία της διαπραγμάτευσης με τον εαυτό σου. Δεν χρειάζεται να δαπανάς ενέργεια για να αποφασίσεις αν θα το κάνεις ή όχι. Απλώς το κάνεις. Οι καλές συνήθειες μπορεί να κυμαίνονται από το να λες την αλήθεια μέχρι το να πλένεις τα δόντια σου.

17. Η προθυμία είναι γνώρισμα του σεβασμού.

18. Όταν είσαι μικρός, πέρασε τουλάχιστον έξι μήνες με ένα χρόνο όσο πιο φτωχικά σε παίρνει, ξοδεύοντας όσο το δυνατόν λιγότερα, αποκτώντας μόνο απαραίτητα αντικείμενα, τρώγοντας όσο χρειάζεσαι, ζώντας σε ελάχιστα τετραγωνικά. Έτσι θα έχεις μια εικόνα του με τι μπορεί να μοιάζει η «χειρότερη» φάση της ζωής σου. Αν το κάνεις, κάθε φορά στο μέλλον που θα ρισκάρεις κάτι δεν θα φοβάσαι το χειρότερο.

19. Όσο περισσότερο ενδιαφέρεσαι για τους άλλους, τόσο περισσότερο ενδιαφέρονται και εκείνοι για σένα. Αν θες να είσαι ενδιαφέρων, να ενδιαφέρεσαι.

20. Γίνε όσο πιο γενναιόδωρος μπορείς. Κανείς στο νεκροκρέβατό του δεν μετάνιωσε που έδωσε πολλά.

21. Για να κάνεις κάτι καλά απλώς κάντο. Για να κάνεις κάτι σπουδαία, κάντο και μετά ξανά κάντο και μετά ξανά κάντο. Το μυστικό της δημιουργίας του άριστου βρίσκεται στο να το ξαναφτιάχνεις.

22. «Μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν εκείνοι». Αυτός είναι ο θεμελιώδης κανόνας κάθε αρετής.

23. Η αποταμίευση και η επένδυση είναι καλές συνήθειες. Η επένδυση μικρών ποσών τακτικά χωρίς προσδοκίες είναι ένας από τους δρόμους προς τον πλούτο.

24. Το να κάνεις λάθη είναι ανθρώπινο. Το να τα παραδέχεσαι είναι θεϊκό. Τίποτα δεν δίνει μεγαλύτερη αξία σε έναν άνθρωπο από το να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και να προσπαθεί να διορθώσει τις συνέπειες των πράξεών του. Αν τα κάνεις μαντάρα, μάζεψέ τα. Θα εκπλαγείς με το πόσο μεγάλη δύναμη είναι η ανάληψη ευθυνών.

25. Μπορείς να αφοσιωθείς στην εξυπηρέτηση των αναγκών των πελατών σου/ του κοινού σου ή μπορείς να αφοσιωθείς στο να νικήσεις τον ανταγωνισμό σου. Και τα δυο δουλεύουν αλλά από τα δύο το πρώτο θα σε πάει πολύ πιο μακριά.

26. Να είσαι παρών. Να είσαι πάντα παρών. Κάποιος που τα κατάφερε είχε πει πως το ενενήντα εννιά τοις εκατό της επιτυχίας είναι απλά το να είσαι παρών.

27. Ξεχώρισε τη διαδικασία της δημιουργίας από αυτή της βελτίωσης. Δεν μπορείς να γράφεις και να διορθώνεις, να πλάθεις και να γυαλίζεις ή να φτιάχνεις και να αναλύεις την ίδια στιγμή. Αν το κάνεις, ο επιμελητής μπλοκάρει το δημιουργό. Όταν εφευρίσκεις, μην επιλέγεις. Όταν σχεδιάζεις, μην μελετάς. Όταν είσαι στη πρώτη γραφή μην κριτικάρεις. Στην αρχή ο δημιουργός νους πρέπει να είναι απελευθερωμένος από οποιαδήποτε κρίση.

28. Αν δεν αποτυγχάνεις πότε-πότε η ενασχόλησή σου είναι επιφανειακή.

29. Λοιπόν η πιο αντιδιαισθητική αλήθεια είναι πως όσο περισσότερο δίνεις στους άλλους, τόσο περισσότερο λαμβάνεις. Αν το συλλάβεις αυτό θα αρχίσεις να γίνεσαι σοφός.

30. Οι φίλοι είναι καλύτεροι από το χρήμα. Σχεδόν οτιδήποτε κάνει το χρήμα, οι φίλοι το κάνουν καλύτερα. Σύγκρινε για παράδειγμα έναν φίλο που έχει βάρκα από μια βάρκα.

31. Είσαι οι πράξεις σου όχι τα λόγια σου, οι πεποιθήσεις σου, η ψήφος σου αλλά αυτό στο οποίο δαπανάς το χρόνο σου στα αλήθεια.

32. Το μίσος είναι μια κατάρα που δεν πέφτει πάνω σε αυτόν που μισείται. Δηλητηριάζει αυτόν που μισεί. Διώξε το μίσος σαν να ήταν δηλητήριο.

33. Δεν υπάρχει όριο στο «καλύτερο». Το ταλέντο είναι μοιρασμένο άδικα αλλά δεν υπάρχει όριο στο πόσο μπορείς να βελτιωθείς.

34. Προετοιμάσου: Όταν έχεις ολοκληρώσει το ενενήντα τοις εκατό ενός μεγάλου έργου (ενός σπιτιού, μιας ταινίας, ενός γεγονότος, μιας εφαρμογής), το σύνολο τον άπειρων λε��τομερειών που μένουν για να το τελειώσεις είναι άλλο ένα ενενήντα τοις εκατό.

35. Όταν πεθαίνεις δεν παίρνεις εντελώς τίποτα μαζί σου εκτός από τη φήμη σου.

36. Πριν γεράσεις, πήγαινε σε όσες περισσότερες κηδείες αντέχεις και άκου. Κανείς δεν μιλάει για τα κατορθώματα του εκλιπόντα. Το μόνο που θυμούνται οι άνθρωποι είναι το πόσο καλός άνθρωπος ήταν όσο ζούσε και πόσο προσπαθούσε.

37. Κάθε τι πραγματικό ξεκινά με τη φαντασίωση του τι θα μπορούσε να είναι. Η φαντασία λοιπόν είναι η πιο ικανή δύναμη που υπάρχει και μια ικανότητα στην οποία αξίζει να βελτιωθείς. Είναι ίσως η μόνη ικανότητα που ωφελείται από την αδιαφορία σε ό,τι είναι ήδη γνωστό.

38. Όταν χτυπά η κρίση και η καταστροφή, μην τις χαραμίσεις. Χωρίς προβλήματα δεν υπάρχει πρόοδος.

39. Όταν πας διακοπές ξεκίνα από το πιο απομακρυσμένο και εξωτικό μέρος που μπορείς να επισκεφτείς. Έτσι θα μεγιστοποιήσεις το σοκ της αποξένωσης και του νέου και αργότερα θα μεγιστοποιήσεις την ζεστασιά της οικειότητας που θα σου προσφέρει ένας γνώριμος προορισμός ή η επιστροφή στο σπίτι.

40. Η απόκτηση πραγμάτων σπανίως σου αποφέρει ουσιαστική ικανοποίηση. Η απόκτηση εμπειριών σου αποφέρει.

41. Στη έρευνα ισχύει ο νόμος των επτά. Μπορείς να βρεις τα πάντα αν είσαι διατεθειμένος να ψάξεις σε επτά επίπεδα. Αν η πρώτη πηγή δεν γνωρίζει, πήγαινε στην επόμενη, αν όχι στην επόμενη και ούτω κάθε εξής. Συνήθως μέχρι την έβδομη πηγή βρίσκεις τα πάντα.

42. Πώς να ζητάς συγνώμη: Γρήγορα, συγκεκριμένα, ειλικρινά.

43. Ποτέ μην απαντάς σε μια έκκληση ή μια πρόταση από το τηλέφωνο. Η αίσθηση του επείγοντος είναι μια παραπλάνηση.

44. Όταν κάποιος σου φέρεται άσχημα, ανάγωγα, προσβλητικά ή με μίσος, αντιμετώπισέ τον σαν να έχει κάποια ασθένεια. Με αυτόν τον τρόπο θα σου είναι ευκολότερο να νιώσεις κατανόηση απέναντί του και να μετριάσεις το ύφος της επίθεσης.

45. Η οργάνωση δημιουργεί χώρο για ό,τι αξίζει.

46. Δεν θέλεις να γίνεις διάσημος. Διάβασε τη βιογραφία οποιουδήποτε διάσημου και θα καταλάβεις.

47. Η εμπειρία είναι υπερεκτιμημένη. Όταν προσλαμβάνεις, πρόσλαβε ανθρώπους με ικανότητες που θέλουν να αποκτήσουν κι άλλες. Τα πιο απίθανα πράγματα πραγματοποιούνται από ανθρώπους που τα επιχειρούν για πρώτη φορά.

48. Το να προσπαθείς να είσαι ευτυχής χωρίς να ξέρεις τι σου αρέσει προκαλεί παράλυση. Δοκίμασε κάτι άλλο: Μάθε να κάνεις κάτι, οτιδήποτε. Προσπαθώντας να κάνεις κάτι, έρχεσαι σε επαφή με άλλα πράγματα και μετά κι άλλα και τελικά ανάμεσα σε όλα αυτά βρίσκεται αυτό που σε κάνει χαρούμενο.

49. Πιστεύω πως σε εκατό χρόνια από τώρα οι περισσότερες παραδοχές που δέχομαι ως αληθείς σήμερα, θα αποδειχθούν ψευδείς. Ίσως και εντελώς ψευδείς ή αντίθετες από την πραγματικότητα. Σύμφωνα με αυτή την παραδοχή, προσπαθώ να διακρίνω σε τι έχω δίκιο και σε τι άδικο.

50. Μακροπρόθεσμα το μέλλον διαμορφώνεται από τους αισιόδοξους. Το να είσαι αισιόδοξος δεν σημαίνει να αγνοείς τα τόσα προβλήματα που προκαλούμε αλλά να πιστεύεις πως θα αναπτύσσουμε την ικανότητά μας να λύνουμε προβλήματα.»

[theatrinos]

“Ο Παίκτης” Του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι στο θέατρο 104

“Ο Παίκτης” Του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι στο θέατρο 104

3 Απριλίου έως 12 Μαΐου 2019

Τετάρτη & Πέμπτη 21.15, Σάββατο 19.00, Κυριακή 18.30

Σε μια μικρή πόλη της Γερμανίας, αριστοκράτες, κοινοί θνητοί και απατεώνες επιδίδονται με πάθος στα τυχερά παιχνίδια.

Με άκρατο κυνισμό και με σαφείς διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις τζογάρουν χρήματα, ανθρώπους και αισθήματα. Εκεί, σε αυτή τη μικρογραφία της Ευρώπης με τις πολλές γλώσσες, τις διαφορετικές νοοτροπίες και με τις ιδιαιτερότητες κάθε λαού, ο Αλεξέι Ιβάνοβιτς θα παρασυρθεί στη δίνη του αδιέξοδου έρωτα και θα παίξει στη ρουλέτα κάθε ίχνος αξιοπρέπειας.

Η Σοφία Καραγιάννη  με  μια αξιόλογη ομάδα ηθοποιών και συντελεστών,  υπογράφει τη σκηνοθεσία σε ένα από τα πιο κλασικά αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που καταπιάνεται κυρίως με το πάθος του τζόγου, αλλά και με άφθονο χιούμορ σαρκάζει την κοινωνία της εποχής του συγγραφέα, που είναι εθισμένη όσο και η δική μας, παρά τις πολιτισμικές διαφορές,  στον εύκολο πλουτισμό και το χρήμα. Και κάπου εκεί βρίσκεται ο έρωτας, αδυσώπητος και άστοργος, για να εξυψώσει ακόμη περισσότερο την κατάρρευση του ήρωα. 

Ο Παίκτης γράφτηκε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής του συγγραφέα και εκδόθηκε το 1866. Το 1863 στο καζίνο του Βισμπάντεν ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι χάνει όλα του τα χρήματα. Δέχεται να εξοφλήσει τα χρέη του, παραδίδοντας σε σύντομο χρονικό διάστημα ένα καινούργιο βιβλίο. Τα καταφέρνει, υπαγορεύοντας το κείμενο στη στενογράφο Άννα Σνίτκινα την οποία παντρεύεται λίγο αργότερα.  Έτσι , μέσα σε 26 μέρες, γράφτηκε ο Παίκτης, ένα έργο βαθιά ψυχολογικό με έντονα α��τοβιογραφικά στοιχεία, και ένα από τα πιο σημαντικά έργα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. 

  Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη

Μετάφραση (από τα γαλλικά): Μιλτιάδης Σαλβαρλής

Προσαρμογή κειμένου: Σοφία Καραγιάννη, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Βάσια Mίχα

Σκηνικά-Κοστούμια: Κωνσταντίνα Κρίγκου

Μουσική: Στάθης Δρογώσης

Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Βοηθός Σκηνοθέτη: Βάσια Μίχα

Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Trailer: Στέφανος Κοσμίδης

Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη

Παραγωγή: GAFF

 Ερμηνεία (με αλφαβητική σειρά): Βασιλική Διαλυνά, Κορίνα Θεοδωρίδου, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Αλέξανδρος Τούντας

 Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Πούσκιν 

 Από Τετάρτη 3 Απριλίου 

 Τιμές εισιτηρίων

Γενική Είσοδος: 12€

Μειωμένο: 10€

Ατέλειες: 5€

 Διάρκεια παράστασης

90 λεπτά χωρίς διάλειμμα

 Προπώληση εισιτηρίων

https://www.viva.gr/tickets/theatre/theatro-104/o-paikths/

Δημόσιες σχέσεις & Επικοινωνία Παράστασης

Χρύσα Ματσαγκάνη

[that--summertime-sadness]

Μεγαλώνω σημαίνει εκτιμώ τον χρόνο μου. Ωριμάζω σημαίνει διεκδικώ χρόνο, εκεί που δεν υπάρχει, με όσους θέλω.

Η φράση “ο χρόνος είναι χρήμα” εφευρέθηκε, να δεις, άτσαλα, και μεταφράστηκε ακόμα πιο άδικα σε χρηματικές μονάδες για τσινγκούνηδες υλιστικά ανθρώπους. Τι πιο εύκολο, να σταθείς στην επιφάνεια. Υλιστικά, επιφανεικά, μη τυχόν και βουτηξεις πιο βαθιά, θα πνιγείς. 

Εκτιμώ τον χρόνο μου σημαίνει, τον “ξοδεύω” με ανθρώπους που με εμπνέουν. Με ενθρώπους που εκτιμούν τις ειλικρινείς κουβέντες, λόγια απλά που φέρουν βαρύτητα. Δεν φέρνουν φαρφάλες ούτε γιρλάντες στις συζητήσεις. Θα ξοδέψω τον χρόνο μου σαν να ήταν το πιο ακριβό γαλλικό κράσι. Με φίλους που θα εκτιμησούν το άρωμα, το χρώμα, τα χρόνια ωρίμανσης. Θα ξοδέψω τον χρόνο μου με ανθρώπους που λάμπουν σαν ήλιοι καλοκαιρινοί. Ζεστοί, αληθινοί, και άτρωτοι στις σκίες. 

*Για τους υπόλοιπους, δεν έχω δευτερόλεπτο να σταθώ. 

[rulinarulina]

Μην αρχίζεις τη μουρμούρα: Επεισόδια 53 - 54, 9ος Κύκλος

Μην αρχίζεις τη μουρμούρα: Επεισόδια 53 – 54, 9ος Κύκλος

Κυριακή 19/6/22 – Επεισόδιο 53: Ο Κανάτης παθαίνει δηλητηρίαση και ο Άγγελος αναγκάζεται να τον γιατροπορεύσει. Όμως δε θα είναι καθόλου εύκολο… Η Καίτη αποφασίζει να γίνει ινφλουένσερ, διαφημίζοντας τοπικά προϊόντα μέσα από τις αναρτήσεις της στα σόσιαλ μίντια. Πρέπει να κρύψει βέβαια απ’ τον Ηλία ότι όλο αυτό καταλήγει σε «μαύρο» χρήμα… Ο Μηνάς είναι μάρτυρας κατηγορίας σε δίκη και η Βούλα…

[pragmatikotitagr]

Τεράστια απάτη με την διαδικτυακή επενδυτική πυραμίδα "Wind Media"

Απάτη της εταιρείας "Wind Media" με χιλιάδες θύματα που πρόσφατα έπαυσε τη λειτουργία της ερευνούν οι Αρχές. Πίστεψαν ότι κάνοντας στοχευμένα likes στα social media θα μπορούσαν να πλουτίσουν εύκολα και γρήγορα.

Τεράστιες διαστάσεις έχει πάρει η απάτη που στήθηκε διεθνώς και άφησε τις συνέπειές της και σε χρήστες του διαδικτύου στην Ελλάδα, με την διαδικτυακή επενδυτική πυραμίδα «Wind Media» που η εταιρεία της είχε έδρα την Σιγκαπούρη.

Η συγκεκριμένη πλατφόρμα λειτουργούσε στην Ελλάδα τουλάχιστον από τον περασμένο Φεβρουάριο έως πρόσφατα, τα τέλη Μαΐου, όπου ξαφνικά έπαυσε την λειτουργία της και διεθνώς για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Όπως όλες οι επενδυτικές πυραμίδες, έταζε στα υποψήφια θύματά της εύκολο και γρήγορο χρήμα από τον καναπέ του σπιτιού τους και παρότι η εμπειρία των ετών έχει αποδείξει ότι αυτό είναι κάτι πρακτικά αδύνατο, πολλοί είναι αυτοί που και στην χώρα μας πίστεψαν σε αυτό το οφθαλμοφανές ψέμα.

Ουσιαστικά, αυτό που ζητούσε η εταιρεία από τα υποψήφια θύματα ήταν να επενδύσουν ό,τι ποσό επιθυμούσαν σε bitcoins και στη συνέχεια καθοδηγούμενοι από την εταιρεία να κάνουν στοχευμένα likes σε συγκεκριμένες διαφημίσεις, αναρτήσεις, ιστορίες και βίντεο στα social media και να έχουν μεγάλες επιστροφές χρημάτων επί των διαφημιστικών κερδών.

Για να γίνουν πιο πειστικοί οι απατεώνες, τον πρώτο καιρό σε κάποιους επέστρεψαν κέρδη της τάξεως του 2-3% επί των ποσών που είχαν επενδύσει και έτσι πείθονταν εύκολα να ποντάρουν ακόμα περισσότερα χρήματα, μόνο που μετά δεν έπαιρναν τίποτα πίσω.

Ένας ακόμη τρόπος για να μπορέσουν να αποκτήσουν όσους περισσότερους χρήστες γινόταν και όσο πιο γρήγορα, ήταν με τον κλασσικό τρόπο που λειτουργεί μία πυραμίδα, δηλαδή οι χρήστες να στρατολογήσουν και άλλους χρήστες και δήθεν να λάβουν ποσοστά επί των κερδών που οι στρατολογούμενοι θα δημιουργούσαν για λογαριασμό της εταιρείας.

Πήραν τα λεφτά και... εξαφανίστηκαν Αφού οι απατεώνες μάζεψαν τεράστια κέρδη από αυτή την διαδικασία, έθεσαν εκτός λειτουργίας την πλατφόρμα τους και πλέον οι επενδυτές έχασαν ως δια μαγείας τα χρήματα που είχαν μετατρέψει σε bitcoins και είχαν καταβάλει.

Βεβαίως ακόμα και τα bitcoins αφήνουν ηλεκτρονικά ίχνη, μέσω των ανταλλακτηρίων, των «πορτοφολιών» που αδειάζουν και γεμίζουν αλλά είναι μία πιο σύνθετη διαδικασία για τους αστυνομικούς της Δίωξης ώστε να μπορέσουν να καταλήξουν σε φυσικά πρόσωπα, όχι όμως αδύνατη.

Μέχρι τώρα έχουν γίνει 30-40 επίσημες καταγγελίες στην Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, στην πραγματικότητα όμως θεωρείται λόγω της μεγάλης διάδοσης της συγκεκριμένης πυραμίδας, πως τα θύματα μπορεί να είναι ακόμη και χιλιάδες, απλά ελάχιστοι είναι εκείνοι που μπαίνουν στην διαδικασία να το καταγγείλουν και να τρέξουν την διαδικασία νομικά. Συνήθως είναι εκείνοι που έχουν χάσει και τα περισσότερα χρήματα.

Η έρευνα είναι σε αρχικό στάδιο αλλά σε πλήρη εξέλιξη και είναι αρκετά πιθανό στην πορεία της να χρειαστεί και διεθνής συνεργασία για να καταλήξουν οι διωκτικές σε φυσικά πρόσωπα, αφού η έδρα της μητρικής εταιρείας είναι στην Σιγκαπούρη και η δράση της ήταν με πλατφόρμες σε όλο τον κόσμο.

Πηγή άρθρου: Τεράστια απάτη με την διαδικτυακή επενδυτική πυραμίδα "Wind Media"

[justforbooks]

ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ έτσι οι Λατινοαμερικανοί; Πώς προικίζουν την παγκόσμια λογοτεχνία με τόσο ευανάγνωστες, στοχαστικές αφηγήσεις, ικανές ν' αγκαλιάζουν ταυτόχρονα τη μοίρα ενός ατόμου κι ενός ολόκληρου λαού; Αυτό ακριβώς κάνει ο Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες στο «Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν», το πρώτο μυθιστόρημά του που κυκλοφόρησε στα ελληνικά (μτφρ. Α. Κυριακίδης, Ίκαρος, 2014). Από τη μια, μέσα από αλλεπάλληλες, επιδέξια μονταρισμένες αναδρομές στο παρελθόν των κεντρικών του ηρώων εξερευνά τα ίχνη και τις συνέπειες μιας δολοφονίας στα μέσα της δεκαετίας του '90 στην Μπογκοτά.

Κι από την άλλη συμπυκνώνει την πρόσφατη ιστορία της Κολομβίας, αναδεικνύοντας όσα κληρονόμησε η γενιά του από τις συγκρούσεις των καρτέλ των ναρκωτικών με την κυβέρνηση, επί της παντοδυναμίας του περιβόητου εμπόρου κοκαΐνης Πάμπλο Εσκομπάρ. Πάνω απ' όλα, ωστόσο, ο «Ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν» χαρτογραφεί το εσωτερικό τοπίο ενός άντρα σοκαρισμένου από το εύθραυστο και το παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης, που παλεύει να επαναπροσδιορίσει τις επιλογές του και να ανακαλύψει τον βαθύτερό του εαυτό.

Η πλοκή ξεκινά από τα τέλη της δεκαετίας του '60, όταν φούντωνε στις ΗΠΑ η αντίδραση ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, με την έλευση στην Κολομβία μιας «στρατιάς» Αμερικανών πολιτών, απόφοιτων πανεπιστημίων, εθελοντών του προγράμματος Peace Corps, γεμάτων λαχτάρα να εξοικειωθούν με ξένες κουλτούρες και να προσφέρουν τις γνώσεις τους σε λιγότερο ανεπτυγμένους λαούς.

Ανάμεσά τους υπήρχαν από άγουρα, ρομαντικά μυαλά μέχρι συνειδητοποιημένοι ιδεολόγοι, κι από κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά με ουμανιστικές αρχές μέχρι χίπηδες επιρρεπείς στην μπαγαποντιά και το εύκολο χρήμα.

Τι αθώα που φαίνονται αναδρομικά εκείνα τα χρόνια, λέει με τον τρόπο του ο Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες. Πόσοι Κολομβιανοί μπήκαν στον πειρασμό να φορτώνουν τις πλαστικές σακούλες με το χόρτο στ' αεροπλάνα, ανύποπτοι για το πεδίο μάχης στο οποίο θα ��εταμορφωνόταν η όμορφη χώρα τους, όταν το εμπόριο κοκαΐνης θα εδραιωνόταν για τα καλά… Πόσα παιδιά, γεννημένα στις αρχές του '70, διήνυσαν την εφηβεία τους κι ενηλικιώθηκαν φοβισμένα, υπό τον ήχο πυροβολισμών και βομβών σ' αιματοκυλισμένους δρόμους, χωρίς να έχει κηρυχθεί επισήμως κάποιος πόλεμος…

Πόσοι εγκατέλειψαν τη φλεγόμενη Μπογκοτά νιώθοντας κατά βάθος προδότες, και πόσοι έμειναν ν' αναμετρώνται με τις ρωγμές που τους προκάλεσε εκείνη η περίοδος… Ο τίτλος του μυθιστορήματος του Βάσκες δεν αναφέρεται μόνο στις ζωές που χάνονται αλλά και στις αξίες που χάνουν το νόημά τους, στις σχέσεις που διαλύονται ή δεν βγάζουν πουθενά, στις χώρες που γίνονται πιόνια στα χέρια των ισχυρών αυτού του κόσμου και αποδυναμώνονται μέσα από ένα ατέρμονο ξεκαθάρισμα μαφιόζικων λογαριασμών.

Γεννημένος στ��ν Μπογκοτά το 1973, ο Βάσκες σπούδασε λατινοαμερικανική λογοτεχνία στη Σορβόννη, έχει δημοσιεύσει οχτώ μυθιστορήματα, τρεις συλλογές διηγημάτων και τέσσερις συλλογές φιλολογικών δοκιμίων και έχει τιμηθεί με πολλά διεθνή βραβεία, ανάμεσα στα οποία το English Pen Award και το Prix Roger Callois. Αφότου μεταφράστηκε στα αγγλικά, το «Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν» απέσπασε το δουβλινέζικο βραβείο IMPAC, με το γενναιόδωρο έπαθλο των 100.000 ευρώ, ξεχωρίζοντας ανάμεσα σε 152 μυθιστορήματα, γραμμένα σε 17 διαφορετικές γλώσσες, σύμφωνα με τις προτιμήσεις των χρηστών δεκάδων δημόσιων βιβλιοθηκών ανά την υφήλιο.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[crisismonitor]

Αγορές: Welcome to the other side- Οι φόβοι κυβερνούν

Το πρόσφατο διεθνές sell-off δεν ήταν απρόσμενο, όσο κι αν τρόμαξε κάποιους, αλλά αντιθέτως αποτελεί τη νέα κανονικότητα, καθώς οι αγορές διαβάζουν εμπεδώνουν τη νέα μεταβαλλόμενη οικονομική πραγματικότητα, καθώς σε παγκόσμια κλίμακα οι οικονομίες απομακρύνονται από το μεταπανδημικό πληθωριστικό μοντέλο ανάπτυξης σε μια νέα πραγματικότητα, η οποία δεν έχει ακόμη ξεδιπλωθεί... Οι παγκόσμιες αγορές υπέστησαν μια οξεία κρίση πανικού — μια ξαφνική έκρηξη χάους σε μια χρονιά που μέχρι στιγμής ήταν μάλλον ήρεμη και προβλέψιμη. Η μερική μόνο διάψευση των προσδοκιών ήταν ικανή να προκαλέσει την υπεραντίδραση των αγορών, καθώς το χρήμα λιγοστεύει και το κόστος του αυξάνεται, ενώ οι προοπτικές θολώνουν. Το νέο σκηνικό δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί ακόμη. Πολλά από τα αναγκαία δεδομένα για την ολοκλήρωση της εικόνας λείπουν και οι αγορές καλούνται να αποτιμήσουν ad hoc τα εισερχόμενα στοιχεία, επικεντρώνοντας στον αντίκτυπο που θα έχουν στην εκπόνηση πολιτικής από τις κεντρικές τράπεζες. Όπως φαίνεται και από τον δείκτη VIX, που μετράει τη μεταβλητότητα στις μετοχές του S&P 500, οι αγορές έχουν τρομάξει. Όχι όμως όσο με τον κορονοϊό ή με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η άνοδος των επιπέδων φόβου αποτελεί ένδειξη αυξημένης μεταβλητότητας. Αυτό με τη σειρά του πιστοποιεί ότι οι αγορές βρίσκονται σε περίοδο επαναπροσδιορισμού. Η διάρκεια της φάσης παραμένει άγνωστη, κι αυτός είναι ένας ακόμη παράγοντας αβεβαιότητας. Το timeline της κρίσης πανικού Η αναστάτωση ξεκίνησε στην Ασία: Οι αγορές κατέρρευσαν στην Ιαπωνία νωρίς την προηγούμενη Δευτέρα, με τον κύριο δείκτη Nikkei να βυθίζεται 12,4%. Η ταραχή στη συνέχεια εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο καθώς τα κρυπτονομίσματα —υποτίθεται ότι είναι μια μη συσχετισμένη αποθήκη αξίας— βίωσαν μια προσωρινή απώλεια ελέγχου, καταρρέοντας μαζί με τα υπόλοιπα. Μέχρι το τέλος της ημέρας ήταν σαφές ότι οι χρηματιστηριακές αγορές των ΗΠΑ δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα. Πλήρως αποσυνδεδεμένες από την πραγματικότητα, ο Dow Jones έκλεισε με πτώση πάνω από 1.000 μονάδες, ή 2,6%, ενώ ο Nasdaq έπεσε κατά 3,4% και ο S&P 500 βυθίστηκε 3%. Τις επόμενες ημέρες, η αγορά ανέβαινε ή έπεφτε με κάθε νέα πληροφορία, εντείνοντας την ανησυχία στους επενδυτές. Όπως συμβαίνει με κάθε κρίση πανικού, οι λόγοι για την ξαφνική της έναρξη είναι πολλοί — μια συσσώρευση παλαιών γνωστών ανησυχιών τόσο εντός όσο και εκτός ελέγχου μας. Μετά την αύξηση των επιτοκίων από την Τράπεζα της Ιαπωνίας, το γιεν εκτιμήθηκε ξαφνικά, μπερδεύοντας το carry trade, μια δημοφιλής στρατηγική της Wall Street που απέδιδε για χρόνια αλλά απαιτεί ήρεμες αγορές για να διατηρηθεί. Προστέθηκαν σε αυτά οι ανησυχίες για τις μεγάλες τεχνολογίες, τη ραχοκοκαλιά της φετινής αγοράς. Μετά την ολοκλήρωση της περιόδου ανακοινώσεων αποτελεσμάτων χωρίς ιδιαίτερα κέρδη από τις επενδύσεις στην Τεχνητή Νοημοσύνη, οι ανησυχίες ότι οι εταιρίες σπατάλησαν 1 τρισ. δολάρια σε αυτή την κομψή αλλά αδοκίμαστη τεχνολογία πέρασαν από ψιθύρους σε ανοιχτή συζήτηση. Πιο σημαντικό όμως ήταν η οδυνηρή επεξεργασία από την αγορά της έκθεσης για τις θέσεις εργασίας του Ιουλίου, που έδειξε ότι οι ΗΠΑ πρόσθεσαν μόλις 114.000 νέες θέσεις εργασίας τον περασμένο μήνα, πολύ κάτω από τις προσδοκίες των οικονομολόγων. Ο κύριος λόγος για την ηρεμία στη Wall Street ήταν η ισχυρή πεποίθηση ότι η μάχη της Αμερικής με τον πληθωρισμό θα τελειώσει με μια ομαλή προσγείωση, ένα ιδανικό σενάριο όπου οι τιμές επιστρέφουν υπό έλεγχο χωρίς αύξηση απωλειών θέσεων εργασίας. Η επιστροφή του φόβου Η πρόσφατη άνοδος της ανεργίας —που αυξήθηκε στο 4,3% τον Ιούλιο— ανάγκασε τη Wall Street να αποδεχθεί ότι το τέλειο οικονομικό σενάριό της είναι σε κίνδυνο και ότι η Fed, η οποία έχει επικεντρωθεί στον έλεγχο του πληθωρισμού, μπορεί να μην κινηθεί γρήγορα για να μειώσει τα επιτόκια για να υποστηρίξει την αγορά εργασίας. Αυτό ήταν αρκετό για να προκαλέσει στην αγορά μια πλήρη έκρηξη. Η ομαλή προσγείωση παραμένει το βασικό σενάριο για τη Wall Street. Ο πρόεδρος της Fed Jerome Powell είναι πιθανό να παρέμβει για να ενισχύσει την οικονομία τον Σεπτέμβριο. Και είναι πιθανό ότι η πρόσφατη αδυναμία στην αγορά εργασίας είναι απλώς μια επαναφορά σε μια πιο βιώσιμη κατάσταση. Αλλά ακόμη και μια μικρή αμφιβολία μπορεί να είναι επιβλαβής για τα οικονομικά, έναν κόσμο που κυβερνάται από πιθανότητες. Μετά από μια μάλλον μεγάλη απουσία, οι φόβοι ότι η αμερικανική οικονομία θα μπορούσε να πέσει σε ύφεση επανήλθαν, προκαλώντας πανικό στους ανθρώπους των αγορών — από τους μακροεπενδυτές έως τους traders. Η νέα εποχή Όλη αυτή η αναστάτωση είναι μια προειδοποίηση ότι πλησιάζει μια νέα εποχή. Η πληθωριστική μετα-πανδημική οικονομία εξασθενεί, και κάτι νέο θα την αν��ικαταστήσει σύντομα. Δεν γνωρίζουμε αν αυτό το καθεστώς θα ανταμείψει τις μετοχές ανάπτυξης ή αξίας, αν θα στείλει τις ροές χρημάτων πίσω στην Ιαπωνία ή στο Μεξικό. Δεν γνωρίζουμε τη δομή αυτής της νέας οικονομίας — μόνο ότι θα είναι πιο αργή από αυτό που βιώνουμε τώρα και ίσως πιο "κανονική" από οτιδήποτε έχουμε δει από την οικονομική κρίση του 2008. Το σχέδιο είναι να επιστρέψουμε σε έναν πληθωρισμό 2% και ένα επιτόκιο αναφοράς 2%. Το πώς θα φτάσουμε εκεί —μέσω μιας ομαλής προσγείωσης ή μετά από μια ύφεση— είναι το ερώτημα που θα προκαλεί αναταραχή στις αγορές, μεταξύ της ανακοίνωσης νέων μάκρο και των ανακοινώσεων από τις κεντρικές τράπεζες μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Μπορεί να είναι μια ταραχώδης κατάληξη, αλλά τουλάχιστον είναι ορατή. Οι κεντρικές τράπεζες είχαν προειδοποιήσει Αν και ο πανικός δείχνει έλλειψη γνώσης, στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι αγορές ήξεραν, αλλά είχαν επιλέξει να μην βλέπουν. Οι κεντρικές τράπεζες δήλωσαν εξ αρχής στόχο και προτεραιότητες και στρατηγική. Η άφθονη ρευστότητα όμως κατέστησε το σύστημα δυσλειτουργικό, με αποτέλεσμα οι αγορές να χάσουν πολύτιμο χρόνο προσαρμογής. Αντ' αυτού επέμειναν σε ένα ανοδικό overshooting, το οποίο κατέστησε την πτώση... παταγώδη. Τα σημάδια ότι η οικονομία επιβραδύνεται δεν είναι ούτε απροσδόκητα ούτε ακούσια. Είναι μέρος της ανάκαμψής από την πανδημία. Αντιμέτωπη με μια οικονομία τόσο θερμή που τόσο οι μισθοί όσο και οι τιμές εκτινάχθηκαν άβολα, η Fed αύξησε τα επιτόκια από 0 σε 5,25%. Η ρητή πρόθεση ήταν να πατήσουν τα φρένα, να επιβραδύνουν την καταναλωτική δαπάνη και να αναγκάσουν τις επιχειρήσεις να χαλαρώσουν λίγο την πρόσληψή τους. Bad news are... good news Αυτό έθεσε τη Wall Street σε λειτουργία "bad news are good news" — τα μέτρια οικονομικά δεδομένα ήταν απόδειξη ότι τα υψηλότερα επιτόκια επιβράδυναν πραγματικά τα πράγματα, και τον περασμένο χρόνο, οι επενδυτές είχαν άφθονες αποδείξεις. Ο δείκτης τιμών καταναλωτή συνέχισε την καθοδική του τάση τον Ιούνιο, φτάνοντας στο 3%, μόλις πάνω από τον στόχο της Fed για 2%. Όλο και λιγότεροι Αμερικανοί εγκαταλείπουν τις δουλειές τους καθώς γίνονται λιγότερο σίγουροι ότι θα βρουν αμέσως νέες. Οι μισθοί συνέχισαν να αυξάνονται, αλλά πιο αργά, που σημαίνει ότι οι τιμές θα μπορούσαν να σταθεροποιηθούν. Ο πιο αργός ρυθμός ανάπτυξης κράτησε το χρηματιστήριο να προχωράει χαρούμενα. Οι καταναλωτές είχαν ακόμα χρήματα για να ξοδέψουν, και μετά από την αύξηση των τιμών κατά την πανδημία, οι εταιρείες απολάμβαναν ρεκόρ κερδών. Στην 1η Αυγούστου, την ημέρα πριν από την ανακοίνωση της έκθεσης για τις θέσεις εργασίας, ο S&P 500 ήταν αυξημένος κατά 11,8% για το έτος, ενώ ο Nasdaq και ο Dow είχαν κέρδη 9,1% και 7%. Ενώ υπήρχε κάποια ζήτηση για προστασία κατά της πιθανότητας επανεμφάνισης της μεταβλητότητας, συνολικά το συναίσθημα στη Wall Street είχε γίνει πιο αισιόδοξο. Αυτοί που το περίμεναν Η ξαφνική επανεκτίμηση μετά την έκθεση για τις θέσεις εργασίας δεν έπιασε απλά πολλούς επενδυτές στη Wall Street απροετοίμαστους, αλλά άλλαξε και ολόκληρο τον τόνο της αγοράς — τα κακά νέα είναι τώρα κακά νέα. Μια επιβράδυνση της οικονομίας είναι αυτό που ήθελαν να δουν οι πολιτικοί και οι επενδυτές, αλλά όχι τόσο αργή που θα μπορούσε να βλάψει την αγορά εργασίας ή, στη χειρότερη περίπτωση, να ρίξει την οικονομία σε πλήρη ύφεση. Το ερώτημα είναι αν είμαστε στον πρώτο τύπο επιβράδυνσης και όχι στον δεύτερο. Έλλειμμα δεδομένων Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει ξαφνική αύξηση απολύσεων, απλά περισσότερη ζήτηση για θέσεις εργασίας. Σε ένα άλλο σημείωμα προς τους πελάτες την Τρίτη, ο Slok σημείωσε ότι ο ρυθμός των δανειοληπτών που δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους σε επικίνδυνα δάνεια έχει μειωθεί τον περασμένο χρόνο — όχι αυτό που θα περιμένατε να δείτε πριν από μια ύφεση. Όταν η πεποίθηση κλονίζεται εύκολα, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος πανικού. Μέχρι οι Αμερικανοί να χάσουν τις δουλειές τους, οι καταναλωτές θα συνεχίσουν να ξοδεύουν. Όσο οι καταναλωτές συνεχίζουν να ξοδεύουν, η αμερικανική οικονομία μπορεί να παραμείνει στο δρόμο της. Το πρόβλημα είναι η αβεβαιότητα. Μέχρι η Wall Street να είναι σίγουρη ότι ο καταναλωτής θα αντέξει (ή όχι), οι αγορές θα είναι ευμετάβλητες. Και όταν η πεποίθηση κλονίζεται εύκολα, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος πανικού. Χρειάζεται πολλά δεδομένα για να επιτευχθεί η σαφήνεια, και η διαδικασία της επεξεργασίας τους για να δούμε το νέο σχήμα της αγοράς βρίσκεται στις αρχικές της φάσεις. Όπως είδαμε με το φιάσκο του carry trade, η αλλαγή αυτών των θέσεων συνήθως σημαίνει βία. Αυτό που συνέβη τη Δευτέρα ήταν μια ξαφνική συνειδητοποίηση ότι η νέα δομή μπορεί να επιβληθεί πριν η Wall Street φανταζόταν ότι θα συνέβαινε. Περισσότερες αναταράξεις Στο εξής αναμένονται περισσότερες αναταράξεις καθώς η αγορά επεξεργάζεται κάθε νέο κομμάτι πληροφοριών, αναζητώντας μεγαλύτερη σαφήνεια, κινούμενη με οποιαδήποτε δεδομένα ανακουφίζουν ή προκαλούν φόβους ύφεσης. Αυτή είναι η μουσική στην οποία η αγορά χορεύει τώρα. Είναι ένα είδος χάους, αλλά θεωρήστε το θετικό χάος. Read the full article

[blueriverboys]

Γιάννης Αναστασίου...Τετάρτη 06.04.2022

O Γιάννης του ΑΓΡΙΝΊΟΥ ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ, δήλωσε..

Tι έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για έναν προπονητή: Να πάρει μια μικρή ομάδα και να τη μεγαλώσει, ή να πάρει Πρωτάθλημα ή Κύπελλο προπονώντας μια μεγάλη ομάδα;

Το καθένα έχει τη διαφορετικότητά του. Μπορώ να πω ότι τα έζησα και τα δυο ξεκινώντας από τον Παναθηναϊκό, η οποία σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ιστορίας του πήρε έναν τίτλο. Αυτή τη στιγμή στον Παναιτωλικό κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό. Σύμφωνα με την δομή του ελληνικού Πρωταθλήματος είναι πολύ δύσκολο μια μικρομεσαία ομάδα να διεκδικήσει έναν τίτλο. Το κίνητρο είναι να φτιάξεις μια ομάδα που θα έχει μια ταυτότητα, που θα μπορεί να κάνει τα πράγματα σωστά και κυρίως οι παίκτες να ευχαριστιούνται αυτό που κάνουν. Επομένως θα έλεγα ότι είναι μεγαλύτερη πρόκληση να μεγαλώσεις κάτι μικρό.

Είναι μια γλυκιά εκδίκηση να μπαίνεις σε ένα γήπεδο ως προπονητής του Παναιτωλικού και να δυσκολεύεις μεγάλες ομάδες στο εκάστοτε ματς;

Θα το χαρακτήριζα και αυτό ως ευχαρίστηση. Αποτελεί επιτυχία το να είμαστε πλέον μια ομάδα που να βάζουμε δύσκολα σε όλους. Όποιος θέλει να μας κερδίσει θα πρέπει να προσπαθήσει, δεν θα είναι ένα εύκολο απόγευμα στη δουλειά για τον αντίπαλό μας. Αυτό δεν θα εξαρτάται από τον αντίπαλο από εμάς και ο τρόπος είναι η σωματική και πνευματική προετοιμασία μας. Αυτό που μετράει περισσότερο και από αυτά όμως είναι η πίστη στον εαυτό μας. Αυτή είναι και η αχίλλειος πτέρνα των μικρότερων ομάδων: Η έλλειψη συγκέντρωσης. Αυτό είναι που εκμεταλλεύονται οι μεγαλύτερες ομάδες, δηλαδή τα λάθη μας και μας τιμωρούν.

«Δεν αφήνω κανέναν σε χλωρό κλαρί ξεκινώντας από τον εαυτό μου, τους συνεργάτες και τους παίκτες μου. Όλοι πρέπει να αποδίδουμε τα μέγιστα των δυνατοτήτων μας».

Υπάρχει πίεση από τους οπαδούς του Παναιτωλικού όπως συμβαίνει με τους οργανωμένους των μεγάλων Συλλόγων;

Ο Παναιτωλικός διαθέτει μια βάση φιλάθλων η οποία είναι σημαντική για μια ομάδα. Αυτή τη στιγμή, από τις ομάδες που βρίσκονται στη Super League, ο Παναιτωλικός όπως και ο ΟΦΗ, ο ΠΑΣ Γιάννινα είναι μια ομάδα που έχει μεγάλο ποσοστό οπαδών που υποστηρίζουν την ομάδα τους. Στο Αγρίνιο είναι όλοι τρελοί και παλαβοί με τον Παναιτωλικό. Είναι τόσο έντονη η σύνδεση τους με την ομάδα που το αντιλαμβάνεσαι μέσα από την καθημερινότητα του κόσμου όταν ζεις σε αυτή την πόλη. Ζω εκεί και συναναστρέφομαι με την τοπική κοινωνία και είναι κάτι το οποίο εισπράττω συνεχώς.

Όλοι μιλάνε για την ομάδα και πόσο χαρούμενοι είναι με την βελτίωσή της και για την ταυτότητα την οποία έχει αποκτήσει. Το ακούω από μικρά παιδιά μέχρι και από ηλικιωμένους ανθρώπους. Ο κόσμος αναγνωρίζει την πρόοδο της ομάδας του. Δεν αφορά μόνο στο πρόσωπό μου, αλλά σε όλους μας, γι’ αυτό λεγόμαστε ομάδα. Την διοίκηση, το τεχνικό team, τους ποδοσφαιριστές, όλους τους ανθρώπους έναν προς έναν που συμμετέχουν σε αυτήν.

«Ένα αξιομνημόνευτο περιστατικό ήταν όταν με σταμάτησε ένας παππούς και μου προσέφερε ένα βάζο μέλι, γιατί όπως είπε “Κόουτς αυτό επειδή φέτος μας γλύκανες μετά από τόσες πίκρες που έχουμε πάρει”».

Θα μείνεις και την επόμενη σεζόν στο Σύλλογο;

Υπάρχει μια καλή συνεργασία και έχουν δρομολογηθεί κάποια πράγματα. Το σημαντικό είναι για εμένα το κατά πόσο το club θέλει να κάνει κάποια βήματα να πάει μπροστά. Έχει κάποια πράγματα που πρέπει να γίνουν. Αν και οι δυο πλευρές συμφωνήσουν σε αυτό, θα ανανεώσουμε τη συνεργασία μας. Εμένα σαν εργασιακό περιβάλλον και συνθήκες εργασίας μου αρέσει. Απολαμβάνω την καθημερινότητά μου εκεί.

«Θεωρώ ότι κάθε Σύλλογος πρέπει να βάζει στόχους και να τους υλοποιεί. Ο συγκεκριμένος έχει τις δυνατότητες, απομένει να γίνουν πραγματικότητα».

Σου φαίνεται κάπως μάταιο το ελληνικό Πρωτάθλημα;

Kακά τα ψέματα, το οικονομικό παίζει μεγάλο ρόλο. Αν μια ομάδα μπορεί να επενδύσει σε παίκτες και μια άλλη όχι, είναι επόμενο να απέχουν πολύ σε ποιότητα. Το χρήμα δημιουργεί αποστάσεις. Σε όλα τα Πρωταθλήματα της Ευρώπης, υπάρχουν συγκεκριμένες ομάδες οι οποίες πρωταγωνιστούν κάθε χρόνο, οι εκπλήξεις είναι ελάχιστες. Φέτος όμως ας πούμε, που ο Ολυμπιακός θα πάρει το Πρωτάθλημα δεν θεωρώ πως ήταν καλύτερος αγωνιστικά από τους υπόλοιπους, αυτό όμως είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να προβληματίσει τους υπόλοιπους που δεν μπόρεσαν να κερδίσουν τον κακό φετινό Ολυμπιακό. Το Πρωτάθλημα πρέπει να το παίρνει ο καλύτερος και όχι ο καλύτερος από τους χειρότερους. Αυτό νομίζω ότι ισχύει φέτος στο ελληνικό Πρωτάθλημα.

——————————————

#Μόνο_Παναιτωλικός  #Παντού_Παναιτωλικός

#Παναιτωλικάρα_μου

#BLUERIVERBOYS_AMSTERDAM

Τετάρτη 06.04.2022

Δημήτρης Μπαλωτής//Dimitris Balotis

https://www.facebook.com/BLUERIVERBOYSAmsterdam

[alexia-das]

Πάνω από 100 εκατομμύρια επενδυτές «εγκλωβισμένοι» στα κρυπτονομίσματα

Πρώτο θέμα σε όλα τα μεγάλα οικονομικά portal του πλανήτη είναι εδώ και δύο ημέρες το sell-off στην αγορά κρυπτονομισμάτων που είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί η συνολική αξία τους κατά περίπου 1 τρισ. δολάρια, πριν εμφανιστούν χθες το μεσημέρι κάποια σημάδια ανάκαμψης.

Από ένα θέμα που έμοιαζε… εξωτικό, τα κρυπτονομίσματα έχουν γίνει mainstream, προσελκύοντας ολοένα περισσότερο το ενδιαφέρον. Κάτι που φαίνεται από το γεγονός ότι τα κείμενα και οι αναλύσεις για τη μεγάλη τους διόρθωση αλλά και για τις προοπτικές ανάκαμψης των τιμών, είναι στα δημοφιλέστερα των σημαντικότερων ειδησεογραφικών πρακτορείων.

Το ενδιαφέρον του κόσμου καταγράφεται διαρκώς από τους ειδικούς. Διαχειριστής κεφαλαίων με έδρα το Citi του Λονδίνου, με τον οποίο επικοινώνησε το Liberal Markets, αναφέρει ότι καθημερινά η εταιρεία του δέχεται καταιγισμό ερωτημάτων σχετικά με τα κρυπτονομίσματα, καθώς οι επενδυτές παρακολουθούν τις εξελίξεις και εξετάζουν το ενδεχόμενο εισόδου στην αγορά.

«Μέχρι την περασμένη εβδομάδα υπήρχε ένα κλίμα έντονης ευφορίας και οι περισσότεροι μας ρωτούσαν πόσα χρήματα πρέπει να βάλουν και σε ποιο κρυπτονόμισμα και όχι αν πρέπει να μπουν στην αγορά», σημειώνει. «Ακόμη και κατά τη διάρκεια του πανικού των τελευταίων ημερών, πολλοί ενδιαφέρονται να τους πούμε αν το sell-off είναι μία καλή ευκαιρία να επενδύσουν στα κρυπτονομίσματα», προσθέτει ο ίδιος.

Πόσοι είναι, όμως, οι επενδυτές που ασχολούνται με το bitcoin και τα υπόλοιπα ψηφιακά νομίσματα και πόσα χρήματα έχουν επενδυθεί παγκοσμίως; Εδώ να σημειώσουμε ότι μία από τις ιδιαιτερότητες της αγοράς είναι ότι όποιος έχει στην κατοχή του κάποιο κρυπτονόμισμα είναι στην ουσία και επενδυτής. Θέλει δε θέλει, με τέτοιες διακυμάνσεις...

Εκτιμήσεις της αγοράς αναφέρουν ότι οι traders ή και χρήστες κρυπτονομισμάτων που «εγκλωβίστηκαν» στο sell-off των τελευταίων ημερών και είδαν την αξία τους να καταρρέει, ξεπερνούν τα 130 εκατομμύρια παγκοσμίως, ενώ συνολικά έχουν επενδυθεί ποσά που φτάνουν τα 2,5 τρισ. δολάρια.

Σύμφωνα με την Statista, υπάρχουν αυτή τη στιγμή 73 εκατομμύρια μοναδικά ψηφιακά πορτοφόλια που έχουν δημιουργηθεί σε περιβάλλον blockchain. Μέσα σε 3 χρόνια τα ψηφιακά πορτοφόλια τριπλασιάστηκαν από τα 25 εκατομμύρια τον Μάιο του 2018.

Τον περασμένο Φεβρουάριο, η πλατφόρμα κρυπτονομισμάτων Crypto.com είχε προχωρήσει στην εκτίμηση ότι στο τέλος Ιανουαρίου στην αγορά υπήρχαν πάνω από 100 εκατ. χρήστες-traders, με τους 20άρηδες και 30άρηδες να δείχνουν συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον.

Συγκριτικά, πριν από δύο χρόνια, οι ενεργοί χρήστες δεν ξεπερνούσαν τα 35 εκατομμύρια. Βλέπουμε λοιπόν ότι η αγορά πολλαπλασιάζεται ενώ και φέτος εκτιμάται ότι θα διπλασιαστεί ο αριθμός των traders κρυπτονομισμάτων.

Από την πλευρά της, η συμβουλευτική εταιρεία deVere αναφέρει ότι το 70% των πελατών της, ηλικίας άνω των 55 ετών, έχει ήδη επενδύσει στα κρυπτονομίσματα ή σχεδιάζει να το κάνει μέσα στο 2021, γεγονός που αποδεικνύει ότι το bitcoin και τα υπόλοιπα crypto δεν προσελκύουν μόνο το ενδιαφέρον των «πιτσιρικάδων».

Στην Αμερική, οι επενδυτές πάνω από 21 εκατομμύρια ενήλικες ασχολούνται με τα κρυπτονομίσματα, ήτοι το 14% περίπου του πληθυσμού, ενώ υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα πολύ μικρότερων σε ηλικία επενδυτών που «παίζουν» με λογαριασμούς που έχουν ανοίξει οι γονείς τους.

Ο μέσος επενδυτής κρυπτονομισμάτων στις ΗΠΑ, είναι σύμφωνα με το ανταλλακτήριο Gemini, άνδρας 38 ετών, με ετήσιο εισόδημα της τάξης των 111.000 δολαρίων. Στην πλειοψηφία τους σήμερα οι κάτοχοι κρυπτονομισμάτων είναι σε ποσοστό 74% από 25 έως 44 ετών.

Το πιο μελανό, ωστόσο, σημείο είναι η άγνοια των επενδυτών για τη νέα αυτή αγορά. Σύμφωνα με την εταιρεία συλλογής δεδομένων, Cardify, μόλις σε ποσοστό 16,9% οι επενδυτές που έχουν αγοράσει κρυπτονομίσματα «κατανοούν πλήρως» την αξία και τις δυνατότητές τους, ενώ το 33,5% των επενδυτών, είτε έχει μηδενική γνώση του κλάδου, είτε αναφέρει ότι βρίσκεται σε αρχικό γνωστικό στάδιο.

Άρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι 1 στους 3 επενδυτές δεν ξέρει τι κάνει, απλώς τοποθετεί τις οικονομίες του στα crypto, σε μια προσπάθεια να... καβαλήσει το κύμα της ανόδου, να ακολουθήσει τη μόδα των social media και να βγάλει εύκολο χρήμα. Εκτιμάται δε, ότι το 40% των αγορών κρυπτονομισμάτων γίνεται από νεόκοπους επενδυτές, γεγονός που έχει και αυτό τη σημασία του.

Πηγή άρθρου: Πάνω από 100 εκατομμύρια επενδυτές «εγκλωβισμένοι» στα κρυπτονομίσματα

[matia]

Snabba Cash: Εύκολο Χρήμα | Eπίσημο τρέιλερ | Netflix

Snabba Cash: Εύκολο Χρήμα | Eπίσημο τρέιλερ | Netflix

Τα όνειρα κοστίζουν. Όταν ο κόσμος των start up και οι εγκληματικές συμμορίες στη Στοκχόλμη συγκρούονται, η πίστη, οι φιλίες και οι επιχειρηματικοί συνεργάτες δοκιμάζονται σε ένα ανελέητο κυνήγι για εύκολο χρήμα. "Snabba Cash: Εύκολο Χρήμα": μόνο στο Netflix, από 7 Απριλίου. Εγγραφή: https://bit.ly/3b85uT4 Σχετικά με το Netflix: Το Netflix αποτελεί την κορυφαία υπηρεσία ψυχαγωγίας μέσω streaming…

[blacksandy]

Ωραία μέρα σήμερα "Σήμερα η μέρα ήταν περίεργη , τα σύννεφα σου έδιναν μια γουλιά φροντίδα και ταυτόχρονα ένιωθες πως όλα είναι φριχτά / ένα ψέμα . Οι σκέψεις σου ακροβατούσαν στο επιτηδευμένο και σπαρακτικό μωβοροζ και στα καιρικά φαινόμενα . Ναι , κουράστηκα να συμβιβαζομαι με αυτά που μας ποτίζουν . Ναι , κουράστηκα μόλις βλέπουμε κάτι διαφορετικό ή σπάνιο στη φύση να το θαυμάζουμε και να το μελετάμε . Και κουράστηκα γιατί όταν το βλέπουμε σε ανθρώπους , κρίνουμε και γινόμαστε κακοί και ζηλιαρηδες και δεν παραδεχόμαστε την ομορφιά . Θαυμάζεις τον ουρανό που σήμερα ήταν διαφορετικός γιατι ξέρεις ότι δε μπορείς να τον φτάσεις . Ποιος σου πε ότι μπορείς να φτάσεις αυτά που κοροϊδεύεις; Κουράστηκα όλοι να νιώθουν μόνοι/μαζί τους κι εγώ/ και τίποτα να μη λένε . Και καθόλου να μη κλαινε. Καθόλου να μη γελούν . Να μη χορεύουν . Κουράστηκα να ακούω για εύκολο χρήμα Κουράστηκα να ακούω για τα > Κουράστηκα απ το άδικο . Και θα κουραστώ κι άλλο . Και θα συνεχίσω να κουράζομαι. Και εσύ θα συνεχίσεις να κουράζεσαι . Είτε επειδή ασχολείσαι με ζωές άλλων Είτε επειδή καλλωπίζεσαι Είτε επειδή σπρώχνεις σκονες Είτε επειδή κρίνεις. Είτε επειδή τα απεριόριστα επειδή , σου'φάγαν τα σπλάχνα σου . Δε θα σας πω να κάνετε κάτι για όλα αυτά , προφανώς . Η ζωή είναι μια στερεοτυπία, μια κοινοτοπία επειδή όλοι μοιραζόμαστε δεξιά κι αριστερά ,πολύ εύκολα σήμερα . Η καχυποψία νικά την αγάπη Και ο ουρανός ξεπερνά τα πορτραίτα των αγαπημένων ζωγράφων επειδή είναι ένα τεράστιο ψέμα . Κα�� τα ψέματα όταν είναι μεγάλα τα φωτογραφίζουμε και τα δείχνουμε. Γιατί το να βολεύεσαι είναι ένα τσακ στη δολοφονία . Σίγουρα πάντως οχι στην αυτοκτονία, Γιατί εκείνη θέλει δύναμη . " Λεγάκη Κυριακή