#Δημοκρατικών | Explore Tumblr posts and blogs

justforbooks · 7 months ago

Text

Οι αναγνώστες, που για να ελέγξουν αν τους ενδιαφέρει να αγοράσουν ή όχι ένα βιβλίο ξεκινούν διαβάζοντας τον πίνακα των περιεχομένων του, συνήθως μένουν έκπληκτοι μπροστά στην αυστηρή δομή φιλοσοφικής διατριβής που φαίνεται να έχει η «Γαστρονομία ως καλή τέχνη». Οι «βαρύγδουποι» 30 «στοχασμοί» του συγγραφέα, που καθένας τους αντιστοιχεί σε ξεχωριστό κεφάλαιο του βιβλίου, τους προδιαθέτουν ότι ίσως πρόκειται και για ένα στρυφνό συγγραφικό πόνημα.

Ευτυχώς, όμως, η ανάσα δεν κόβεται για πολύ, καθότι ήδη από τον τίτλο «Στοχασμός VII – Θεωρία του τηγανίσματος» διακρίνεται ένα ρηγματάκι στη σοβαροφάνεια και γεννιέται η υποψία ότι ίσως αυτό που κρατάς να μην είναι αυτό που νομίζεις. Οπότε, εγκαταλείπεις τα περιεχόμενα για να ελέγξεις το περιεχόμενο και τότε συλλαμβάνεις την αλήθεια: το βιβλίο έχει γραφτεί με ροή ελεύθερων συνειρμών που πεταλουδίζουν από τη μια ανεκδοτολογική ιστοριούλα στην άλλη.

Οποιαδήποτε απόπειρα του αναγνώστη να βρει μια λογική σειρά που θα εξυπηρετούσε κάποιον καθαρό στόχο της παράθεσής τους είναι τόσο μάταιη, όσο και το εάν ο Μπριγιά-Σαβαρέν βρισκόταν ενώπιον μια καλοψημένης γαλοπούλας γεμιστής με τρούφες και προσπαθούσε να συγκρατηθεί για να μην την ξεκοκαλίσει.

Το παράδειγμα της γεμιστής με τρούφες γαλοπούλας δεν επιλέχθηκε κατά τύχη. Πρόκειται για ένα πιάτο-σταρ που επανεμφανίζεται πολύ συχνά στο κείμενο – σχεδόν συνιστά ένα διαπασών για τον συντονισμό στον σωστό τόνο ευχαρίστησης ολόκληρου του βιβλίου. Ταυτόχρονα, είναι το βασικότερο από τα κρυπτογραφημένα μηνύματά του: η ζωή είναι ωραία και ζουμερή σαν μια γαλοπούλα γεμιστή με τρούφες.

Ο Ζαν Αντέλμ Μπριγιά-Σαβαρέν γεννήθηκε το 1755 στο Μπελέ της Γαλλίας και απεβίωσε το 1826 στο Παρίσι, περίπου δύο χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου του, χάρη στο οποίο κέρδισε την αθανασία του ονόματός του. Ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση, σπούδασε νομικά και διακρίθηκε στην επιστήμη του, τόσο για τα συγγράμματά του όσο και για τη θητεία του ως δικαστή στον γαλλικό Άρειο Πάγο. Ήταν ένας αστός (με την έννοια του μπουρζουά) δημοκρατικών πεποιθήσεων που συντάχθηκε εξαρχής με τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά αποσχίστηκε από αυτήν το 1793 και ως εκ τούτου αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί αρχικά στην Ελβετία, στο Λονδίνο, στην Ολλανδία και, τελικά, από το 1794 και για τρία έτη, στην Αμερική. Επέστρεψε στη Γαλλία επί διακυβέρνησης Διευθυντηρίου και τότε απέκτησε τα πρώτα του αξιώματα στον δικαστικό κλάδο.

Εν τω μεταξύ, ήταν ήδη διάσημος ως προσωπικότητα καλοσυνάτη, καλοπροαίρετη, αξιαγάπητη και παράδοξη – ένας θαυμαστός ποιητής της λαιμαργίας και της καλοπέρασης.

Στις μέρες μας του αναγνωρίζεται επίσης ότι εισήγαγε μια «διανοουμενίστικη» προσέγγιση της γαστρονομίας. Αυτό, βέβαια, έρχεται σε δεύτερη μοίρα σε σύγκριση με το ότι εισήγαγε μια γενικευμένη χρήση του όρου «γαστρονομία» όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα, η οποία κατέληξε να αποτελεί βασικό στυλοβάτη ολόκληρης της πολιτισμικής ταυτότητας της Γαλλίας. Η λέξη, που προϋπήρχε στο γαλλικό λεξιλόγιο, αλλά δεν είχε αξιοποιηθεί αρκετά, χάρη στον Μπριγιά-Σαβαρέν περιγράφει πλέον κάθε αιτιολογημένη γνώση ή άποψη σχετικά με το πώς τρέφεται ο άνθρωπος. «Γαστρονομία είναι η επιστημονική γνώση όλων όσων σχετίζονται με τον άνθρωπο ως τρώγοντα» έγραψε ο ίδιος με απλά, ξεκάθαρα λόγια.

Όμως δεν σταματά εκεί, παρά σπρώχνει το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο και υποστηρίζει με ζήλο την ανάδειξη της γαστρονομίας ως μίας εκ των καλών τεχνών. Επινοεί μάλιστα μια δέκατη μούσα, τη Γαστερία, την οποία περιγράφει ως «την ωραιότερη των Μουσών».

Είναι η εποχή που ο σεφ μαγειρικής ξεκινά να διακρίνεται στην κοινωνία από το ταλέντο του, το οποίο είναι η ευκολία του να αποδεσμεύεται από την οικιακή μαγειρική και, καινοτομώντας, να προτείνει μια όλο και πιο εκλεπτυσμένη και ευφάνταστη κουζίνα, να διατυπώνει τα δικά του «μαγειρικά δόγματα», να θεωρητικολογεί επί του αντικειμένου του και, πάνω απ' όλα, να ανοίγει καθημερινά το εστιατόριό του όπως ένας θιασάρχης που δίνει εντολή να σηκωθεί η αυλαία της σκηνής του θεάτρου του για να παίξει ένα παιχνίδι πρωτοτυπιών και γοητείας του κοινού, προκειμένου όχι μόνο να χειροκροτηθεί αλλά και να επιβιώσει χάρη σ' αυτό.

Όλα αυτά είχαν ως παράπλευρη συνέπεια την προσθήκη στην αγγλική έκδοση του βιβλίου του υπέρτιτλου «Η γαστρονομία ως καλή τέχνη», που προηγείται του τίτλου «Φυσιολογία της γεύσης», τον οποίο είχε επιλέξει ο Μπριγιά-Σαβαρέν. Βέβαια, όταν εκδόθηκε για πρώτη φορά το βιβλίο στη Γαλλία η μόδα της έκδοσης «φυσιολογιών» είχε αρχίσει να παρέρχεται.

Παρ' όλα αυτά, κάτι παρέμενε ενεργό από εκείνη την αίγλη και την επιστημονικοφάνεια που πρόσφερε η λέξη στον τίτλο ενός συγγραφικού πονήματος. Και το πιθανότερο ήταν ότι ο Μπριγιά-Σαβαρέν ενδιαφερόταν να υποστηρίξει, ακόμη και μέσω του τίτλου που επέλεξε, τον ρόλο του ως «φωνής της αυθε��τίας». Δεν φοβάται ποτέ να διατυπώσει δικές του θεωρίες ούτε και να ακουστεί υπερβολικά διδακτικός. Το θάρρος της γνώμης του είναι ανεξάντλητο.

Ωστόσο, παραμένει πάντα ένας δικαστικός που προσποιείται ότι είναι εξίσου ικανός χημικός, ιστορικός και πολιτισμικός αναλυτής της εποχής του. Αυτό, κατά κάποιον τρόπο, δεν είναι ούτε ψέμα ούτε δική του αυταπάτη. Όμως, ταυτόχρονα και επί της ουσίας της, η «Φυσιολογία της γεύσης» είναι κυρίως μια τυχαία συλλογή και παράθεση προσωπικών αναμνήσεων, που το πιθανότερο είναι να υπήρξαν καθοριστικές για τον συγγραφέα στη διάρκεια της ζωής του. Ή, για να αποδοθεί με μια πιο θαρραλέα (αλά Μπριγιά-Σαβαρέν) περιγραφή, το βιβλίο αυτό είναι ένα άλμπουμ απομνημονευμάτων γεύσεων και αισθήσεων ‒ ένα υπέροχο ανθολόγιο από ιστοριούλες. Κι αυτές περιέχουν και παραδίδουν στον αναγνώστη έναν σημαντικό θησαυρό παρατηρήσεων και αισθήσεων σχετικά με την ανθρώπινη ετοιμότητα να αφεθεί στον ηδονισμό (κυρίως στον ηδονισμό που συνδέεται με το φαγητό).

Όλα αυτά αποδίδονται με ένα ύφος μάλλον ξεχασμένο πια, που περιγραφόταν ως «ηρωικό-κωμικό». Η αφήγηση εξελίσσεται στον τόνο μιας διακριτικής παρωδίας, προκειμένου να καθοδηγήσει τον αναγνώστη στο σωστό μονοπάτι απενοχοποίησης της γαστριμαργικής απόλαυσης και γενικότερα της λαιμαργίας. Η συγκεκριμένη χιουμοριστική φόρμα, επειδή είναι τόσο παρατεταμένη, θα μπορούσε να προκαλέσει κόπωση και βαρεμάρα στον αναγνώστη εάν δεν συγκρατούσαν πάντα ζεστούς και πλούσιους τους χυμούς της δύο άλλες σπουδαίες ποιότητες της αφήγησης: η σεμνότητα και η ευθυμία. Αυτά τα τρία συστατικά μαζί υπονομεύουν και τη βαρύτητα που διεκδικεί η αυθεντία του συγγραφέα.

Κι έτσι, είναι τελικά «εύπεπτο» ένα κείμενο μεγαλούτσικου μεγέθους, επειδή είναι διαποτισμένο με καλή προαίρεση, θάρρος και παρρησία, αλλά και επειδή είναι διασκεδαστικό και αστείο και δεν παραμελεί ούτε στιγμή το γαλαντόμο πνεύμα του και τους καλούς τρόπους όσον αφορά την απεύθυνσή του προς τον αναγνώστη. Το «αξιαγάπητο ύφος» με το οποίο κυλά η αφήγηση είναι ο καταλύτης που επιταχύνει την απενοχοποίηση του γαστριμαργικού ηδονισμού.

Ο σημερινός αναγνώστης της «Φυσιολογίας της γεύσης» θα μπορούσε να δει στις ιστοριούλες και στα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν σε αυτές μια πλευρά σκοτεινή – κάποιο αδιέξοδο που κρατά τις περιστάσεις και όσους εμπλέκονται σε αυτές σε απόγνωση. Αυτή συνήθως παραμένει αρκετά καλά κρυμμένη, για να εκτιμηθεί πλήρως το βάθος και το πλάτος της. Όμως η παρουσία της είναι αισθητή και αναδύεται μέσα από μια ��πεκετικού τύπου χορδή του παραλόγου.

Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις είναι φυλακισμένα μέσα στην ίδια τους την ύπαρξη. Και από τη δική του όμοια θέση, αμπελοφιλοσοφώντας, ο ίδιος ο Μπριγιά-Σαβαρέν τα διασώζει ‒για λίγο, έστω‒ από την τραγικότητα αυτής της φυλακής. Οι ευσταθείς παραδοξολογίες του συγγραφέα φωτίζουν με ευθυμία και καλή διάθεση τη βαθύτερη και πιο καθοριστική σκοτεινή συνθήκη. Αυτός μοιάζει να είναι ο μηχανισμός της μερικής και προσωρινής διάσωσης προσώπων και περιστάσεων.

Μόνο ελάττωμα της γραφής του θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι εκείνη η κάπως μεγαλούτσικη δόση φλυαρίας. Ο συγγραφέας συναρπάζεται από την ανεκδοτολογική πλευρά των πραγμάτων, η οποία ‒είναι γεγονός‒ θα κατέρρεε από μόνη της, αν δεν τη σήκωναν στους ώμους τους και δεν την αποθέωναν διάφορα τετριμμένα θεματάκια ελάχιστης σημασίας. Κι έτσι, όποτε του παρουσιάζεται η δυνατότητα να επιδοθεί σε μια ακατάσχετη μικρολογία, αυτή αξιοποιείται στο έπακρο, σε σημείο που όχι απλώς παραμερίζεται η ουσία ενός θέματος αλλά χάνεται και από τον ορίζοντα.

Η μετάφραση του έργου στα ελληνικά έγινε από τα γαλλικά, αλλά με ταυτόχρονη παρακολούθηση και αντιπαραβολή με τη μετάφραση του έργου στα αγγλικά, που θεωρείται ότι την είχε επιμεληθεί ο ίδιος ο Μπριγιά-Σαβαρέν. Αυτό οδήγησε σε μια «αποφλοίωση» του ελληνικού κειμένου από την παχουλή φλυαρία του γαλλικού, αλλά και σε κάποιες περικοπές σημείων του με άφθονα πραγματολογικά στοιχεία, τα οποία, στην εποχή μας, ίσως να μην είχαν ενδιαφέρον, επειδή δεν θα έβρισκαν κατάλληλο αντίκρισμα.

Η επιτυχία, λοιπόν, της ελληνικής μετάφρασης είναι ότι παραδίδει στον αναγνώστη ένα «σβέλτο» κείμενο, το οποίο περιέχει και ό,τι συγκροτεί το περίφημο αξιαγάπητο ύφος γραφής του Μπριγιά-Σαβαρέν. Ωστόσο, αυτές οι προσαρμογές, όσο ευχάριστο κι αν είναι το αποτέλεσμά τους, δεν είναι ποτέ αναίμακτες. Εξάλλου, είναι γνωστό από την εποχή της Ιωάννας της Λωραίνης ότι, όποτε οι Άγγλοι μπλέκονται στις γαλλικές υποθέσεις, κάτι στο τέλος καίγεται.

Ένα παράδειγμα στην προκειμένη περίπτωση θα ήταν η ακόλουθη φράση από το υποκεφάλαιο που αφιερώνει στα περίφημα μανιτάρια: «Υπάρχουν έτσι τρούφες και τρούφες, όπως υπάρχουν "σουτζουκάκια και σουτζουκάκια"». Ανατρέχοντας στο γαλλικό κείμενο, θα έλεγε κάποιος ότι μια πιο πιστή απόδοσή της συγκεκριμένης φράσης θα είχε ως εξής: «Υπάρχουν έτσι τρούφες και τρούφες, όπως υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι».

Όμως, στη συγκεκριμένη πρόταση ο Μπριγιά-Σαβαρέν χρησιμοποίησε ένα σχήμα μεταφοράς προερχόμενο από τη φάρσα «Γιατρός με το στανιό» του Μολιέρου, όπου ο ξυλοκόπος Σγκανα��έλος, προκειμένου να μεταφέρει το νόημα «υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι», λέει «υπάρχουν δεμάτια ξύλου και δεμάτια ξύλου». Το συγκεκριμένο σχήμα λόγου ενσωματώθηκε τελικά στη γαλλική γλώσσα (και καταγράφεται από τα λεξικά) ως μια παροιμιώδης φράση.

Τη διολίσθηση από τα «δεμάτια ξύλου» στα «σουτζουκάκια» δεν αποκλείεται να την προκάλεσε αγγλοελληνικό λεξικό. Ωστόσο, αυτό δεν έχει καμία σημασία γιατί όταν ξανασκέφτεται κάποιος με θετικό πνεύμα την τόσο εξωφρενικά ελεύθερη απόδοση της πρότασης ως: «Υπάρχουν έτσι τρούφες και τρούφες, όπως υπάρχουν "σουτζουκάκια και σουτζουκάκια"», καταλήγει ότι συμπεριλαμβάνει τόσο όμορφα και με ενθουσιασμό όλο τον αξιαγάπητο τόνο και το χιούμορ του Μπριγιά-Σαβαρέν, που αν εκείνος μπορούσε ποτέ να τη δει, ίσως να διόρθωνε το αρχικό γαλλικό κείμενό του ώστε να λέει «σουτζουκάκια και σουτζουκάκια», διατηρώντας μάλιστα την ελληνική λέξη με λατινικούς χαρακτήρες.

Το πόσο αγαπητός υπήρξε ο Μπριγιά-Σαβαρέν στον γαλλόφωνο κόσμο προκύπτει και από το πόσοι δρόμοι και λεωφόροι πήραν το όνομά του. Ένα γαλλικό μαλακό τυρί, τριπλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, μετονομάστηκε, κατά την περίοδο του Μεσοπολέμ��υ, σε Μπριγιά-Σαβαρέν και ωφελήθηκε από αυτή την αλλαγή εμπορικής ταυτότητας. Όμως, απ' όλες τις τιμές που αποδόθηκαν στον συγγραφέα που διάνοιξε τον σπουδαίο δρόμο της γαστρονομικής αρθρογραφίας, σπουδαιότερη μάλλον ήταν η απόδοση του ονόματός του σε ένα γλυκό, τριάντα χρόνια μετά τον θάνατο του, το 1856, σε ένα σπογγώδες, ζουμερό και συναρπαστικό γλύκισμα που προσφέρει μια ζωηρή και ντελικάτη απόλαυση και το οποίο, όπως είναι φυσιολογικό, έμελλε να αγαπηθεί για πάντα και σε όλον τον κόσμο –και στην Ελλάδα, επίσης‒, το σαβαρέν.

Η εναλλακτική ονομασία του σαβαρέν είναι "μπαμπάς", "baba au rhum" στα γαλλικά, ο οποίος είναι σαβαρέν με ρούμι και σαντιγί.

Έχω ψάξει πολύ καιρό να βρω από πού βγαίνει η λέξη "μπαμπάς" ‒το "au rhum" το καταλαβαίνεις, είναι από το ρούμι με το οποίο τον ραντίζεις‒ και δεν έχω καταλήξει. Αυτό για το οποίο έχω πείσει τον εαυτό μου είναι ότι βγαίνει από το "μπαμπάτσικο". Ένα καλό σαβαρέν πρέπει να έχει ελαφρύ σιρόπι, πλέον ζούμε στην εποχή που τα γλυκά πρέπει να έχουν γεύση και όχι απλώς ζάχαρη. Δεν πρέπει να είναι βαριά.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #Ζ.Α. Μπριγιά-Σαβαρέν #Η γαστρονομία ως καλή τέχνη – Η φυσιολογία της γεύσης #book review

6 notes · View notes

feggaroneira · 1 year ago

Text

Σε αυτήν την χώρα, ή θα πνιγούμε, ή θα καούμε, ή θα μας ρίξουν από το μέτρο και το πλοίο, ή θα μας σκοτώσουν στα τρένα, ή θα μας βιάσουν, ή θα μας πυροβολήσουν μπάτσοι για 20 ευρώ βενζίνη που δεν είχαμε την δυνατότητα να πληρώσουμε, ή θα μας κυνηγάνε τα ΜΑΤ να μας πλακώσουν στο ξύλο, ή θα πεθάνουμε από την πείνα εξαιτίας των πολύ υψηλών τιμών των προϊόντων και των αντίστοιχων χαμηλών μισθών, ή θα μας χτυπήσουν έως θανάτου λόγω διαφορετικής σεξουαλικότητας, κοινωνικού φύλου, εθνικότητας ή και εξαιτίας διαφορετικής επιλογής αθλητικής ομάδας, ή θα μας διώξουν από τα πανεπιστήμια μας που με το σπαθί μας μπήκαμε και θα μας αναγκάσουν να τα πληρώνουμε χρυσάφι και πολλά ακόμα «ή» που δεν χωράνε να τα γράψω εδώ.

Το αστείο της υπόθεσης είναι πως ακόμα πιστεύουμε ότι έχουμε μέλλον στην Ελλάδα, πως ακόμα υπάρχει κάτι πάνω στο οποίο μπορούμε να πιαστούμε όταν ο «καιρός χαλάσει και πλημμυρίσει ο τόπος από όλα αυτά τα «ή» που μας δίνει απλόχερα η χώρα μας» αν και ξέρουμε ήδη καλά, και εγώ, και εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο, πως η μόνη μας σωτηρία, αυτό το κάτι δηλαδή που μπορούμε να πιαστούμε για να σωθούμε είναι μόνο ο ίδιος μας ο εαυτός και η θέληση μας να αλλάξουμε αυτό που επικρατεί.

Τελικά όντως είμαστε «από την χώρα των δημοσίων εγκληματιών,

την «χώρα των γραμμάτων των τεχνών και των καλλιτεχνών

Αμέτρητων τηλεθεατών και καναλιών

Από τη χώρα, των ασυνείδητων κληρικών

Και των χιλιάδων μοναστηριών κι εκκλησιών

Τη χώρα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ

Της γραφικής αριστεράς, των δημοκρατικών ηλεκτροσόκ

Τη χώρα των αντιπάλων οικογενειών

Και κατ’ επέκταση αντιπάλων ομάδων κι εταιριών

Τη χώρα λογοτεχνών σαν τον Καζατζάκη

Κι εκδοτών σαν τον Τεγόπουλο και τον Λαμπράκη

Από τη χώρα που ξεχνάει ποιητές σαν τον Ελύτη

Μα θυμάται να ταΐζει ανθρώπους σαν τον Σημίτη

Τη χώρα που 'χουν πέραση βλάκες και φλώροι

Στην Ελλάδα του φωτός βλέπουν όλοι Fame Story

Τη χώρα της χρυσής εποχής, του 5ου αιώνα

Όπου σκλάβοι δημοκρατικά χτίσαν τον Παρθενώνα

Είμαστε από μια χώρα που λέγεται Ελλάδα

Τη μεγάλη της Ευρώπης ισχνή αγελάδα

Είμαστε απ' τη χώρα των δημοσίων εγκληματιών

Και των νεκρών μαθητών σε μια στροφή των Τεμπών»

Η Ελλάδα σκοτώνει τα παιδιά της και εμείς καθόμαστε θεατές, υποστηρίζοντας, δικαιολογώντας και χειροκροτώντας τους εγκληματίες.

Ντροπή, απελπισία και πόνος. Μόνο αυτά νιώθω πλέον για την χώρα μας.

#greek tumblr #ελλαδα #τεμπη #μέτρο #Πειραιάς #εγκλημα #θεατές #ελλάδα

5 notes · View notes

eclecticstarlightblogger · 2 days ago

Text

Σκαι: Παρουσίασε βουλευτή των δημοκρατικών που έκραζε τον Τραμπ, σαν ρεπουμπλικάνο

Ο Υποτιθέμενος σύμφωνα με τον ΣΚΑΙ Ρεπουμπλικανος που επέκρινε τον Τραμπ για το επεισόδιο με τον Ζελενσκυ είναι τελικά Δημοκρατικός αλλά γιατί να αφήσεις την αλήθεια να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία, γνωστά πράγματα αυτά. Σκαι: Παρουσίασε βουλευτή των δημοκρατικών που έκραζε τον Τραμπ, σαν ρεπουμπλικάνο – olympia source…

0 notes

thoughtfullyblogger · 2 days ago

Text

Σκαι: Παρουσίασε βουλευτή των δημοκρατικών που έκραζε τον Τραμπ, σαν ρεπουμπλικάνο

0 notes

greekblogs · 2 days ago

Text

Σκαι: Παρουσίασε βουλευτή των δημοκρατικών που έκραζε τον Τραμπ, σαν ρεπουμπλικάνο

0 notes

skandaladiaplokidiafthora · 2 days ago

Text

Σκαι: Παρουσίασε βουλευτή των δημοκρατικών που έκραζε τον Τραμπ, σαν ρεπουμπλικάνο

0 notes

crisismonitor · 6 days ago

Text

Παράθυρο για ευελιξία στη δράση της ΕΚΤ στο πλαίσιο υποστήριξης της ευρωπαϊκής πολιτικής άνοιξε ο Γιάννης Στουρνάρας, εφόσον δεν υπάρχει πρόβλημα με τον πληθωρισμό και τη σταθερότητα των τιμών, κάνοντας λόγο και διερεύνηση της συμβολής της ΕΚΤ και στην αύξηση των αμυντικών δαπανών. Μιλώντας στο Politico κα τη Johanna Treek ο Έλληνας κεντρικός τραπεζίτης και μέλος του ΔΣ της ΕΚΤ άνοιξε το ζήτημα εμπλοκής της ΕΚΤ στην στήριξη των ευρωπαικών πολιτικών, καθώς -όπως είπε- αυτό περιλαμβάνεται στο καταστατικό της. Ο Γιάννης Στουρνάρας χρησιμοποίησε ως παράδειγμα την πράσινη μετάβαση, στην οποία η ΕΚΤ έχει εντολή να συμβάλλει στην προώθηση των πολιτικών. Όπως είπε ακόμη δεν έχει λάβει αντίστοιχη εντολή να εμπλακεί στο ζήτημα ενίσχυσης των αμυντικών δαπανών και στήριξης της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, είναι όμως έτοιμη να το πράξει εφόσον της ζητηθεί. Οι δηλώσεις του Γιάννη Στουρνάρα, αποτελούν έμμεσο αλλά σαφές μήνυμα της Κριστίν Λαγκάρντ προς τους ηγέτες της ΕΕ, να εμπλέξουν την ΕΚΤ στον σχεδιασμό χρηματοδότησης της αμυντικής πολιτικής, προσφέροντάς τους διέξοδο -εν μέρει- από το αδιέξοδο του debate για την ρήτρα διαφυγής των αμυντικών δαπανών από το έλλειμμα. Η αναφορά στο ζήτημα χειραφέτησης της Ευρώπης, αναθέρμανσης της δυναμικής σύγκλησης και ενοποίησης και στην χρηματοδότηση εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης των αμυντικών ικανοτήτων της ΕΕ, με συνέντευξη στο Poltico αποτελεί, αν μη τι άλλο, ισχυρό μήνυμα στο πολιτικό προσωπικό της ΕΕ, ότι οι συνθήκες στην ΕΚΤ μπορούν να ωριμάσουν άμεσα. Ο ίδιος βέβαια μίλησε για "πολιτική πίεση", η οποία όπως φαίνεται από τα λεγόμενά του θα είναι μάλλον πρόφαση, ώστε η ΕΚΤ να ενεργοποιηθεί σε έναν τομέα που δεν έχει ακουμπήσει στο παρελθόν, διαθέτει όμως την τεχνογνωσία να το κάνει. Το στίγμα που δόθηκε τόσο από το Politico όσο και από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης που αναπαρήγαν τη συνέντευξη ήταν στη μείωση των επιτοκίων στο 2% και στο κλίμα ενόψει της επόμενης -μη κρίσιμης- συνεδρίασης της ΕΚΤ. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της συνέντευξης ήταν γεωπολιτικό και γεωοικονομικό, με την κατακλείδα να εστιάζει στη χρηματοδότηση εκσυγχρονισμού της ευρωπαϊκής άμυνας. Διατλαντικές προκλήσεις Η συνέντευξη του κ. Στουρνάρα στο POLITICO συνέπεσε με την εβδομάδα κατά την οποία μια σειρά ανακοινώσεων του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και άλλων ανώτερων αξιωματούχων των ΗΠΑ προκάλεσαν ταραχή στην Ευρώπη, θέτοντας υπό αμφισβήτηση το ίδιο το μέλλον των ευρωπαϊκών δημοκρατικών θεσμών, με την Ουάσιγκτον να επιδιώκει αποκατάσταση των σχέσεών της με τη Ρωσία εις βάρος της Ουκρανίας και της υπόλοιπης ηπείρου μας. Στο γεύμα που μας παρέθεσε στον Ξενώνα της Τράπεζας της Ελλάδος με θέα την Ακρόπολη – το σύμβολο της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας και του δυτικού πολιτισμού – ο κ. Στουρνάρας αναγνώρισε το μέγεθος των προκλήσεων που δημιουργεί η απότομη μεταστροφή της πολιτικής των ΗΠΑ, αλλά ταυτόχρονα προσπάθησε να βρει και θετικές πλευρές. Όπως υποστήριξε, αν ο Τραμπ καταφέρει να διαπραγματευθεί μια ειρηνευτική συμφωνία στην Ουκρανία, οι χαμηλότερες τιμές των τροφίμων και της ενέργειας θα οδηγήσουν γρήγορα σε μείωση του πληθωρισμού και εν τέλει θα ενισχύσουν τις προοπτικές ανάπτυξης. «Ανεξάρτητα από τις λεπτομέρειες της ειρηνευτικής συμφωνίας – και ας αφήσουμε στην άκρη την πολιτική – η ειρήνη σίγουρα θα επιδράσει θετικά στην οικονομία», τόνισε ο κ. Στουρνάρας. Υπογράμμισε επίσης ότι η νέα τροπή των γεγονότων «είναι μια ευκαιρία για την Ευρώπη ώστε να αναπτύξει αυτόνομη δράση και φωνή», καθώς και μια αφύπνιση που πρέπει να αξιοποιηθεί για την ενίσχυση των επενδύσεων και της ανταγωνιστικότητας. Όμως, η αιφνίδια απόφαση της Ουάσιγκτον να αποστασιοποιηθεί από τους δημοκρατικούς συμμάχους της στην Ευρώπη θα μπορούσε να έχει έμμεσες συνέπειες για την ΕΚΤ, εφόσον αναγκάσει την Ευρώπη να ξανασκεφτεί με ποιο τρόπο πληρώνει για την ασφάλειά της. Όσες χώρες έχουν το περιθώριο να αυξήσουν τις δαπάνες τους σε εθνικό επίπεδο, θα πρέπει να το κάνουν, υπογράμμισε ο κ. Στουρνάρας. Αλλά, καθώς πολλές χώρες έχουν ήδη εξαντλήσει τις δυνατότητες δανεισμού τους, η ΕΕ μπορεί να αναγκαστεί και πάλι, όπως έκανε και στη διάρκεια της πανδημίας, να δανειστεί για δικό της λογαριασμό, ώστε να ξαναχτίσ��ι τις αμυντικές της ικανότητες, οι οποίες έχουν ατροφήσει μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. «Πρέπει να δαπανήσουμε περισσότερο, αλλά και πιο συνετά», τόνισε ο κ. Στουρνάρας, προσθέτοντας ότι αυτό σημαίνει ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας της Ευρώπης, αλλά και διαμόρφωση μιας κοινής πολιτικής για την προμήθεια αμυντικού εξοπλισμού. Τέτοιου είδους πρωτοβουλίες θα ήταν συμβατές με το όραμα που περιέγραψε πέρυσι η έκθεση του πρώην Προέδρου της ΕΚΤ Mario Draghi, όπου εξετάζονται συνοπτικά οι προκλήσεις για την ΕΕ, παρότι – όπως παραδέχθηκε ο κ. Στουρνάρας – θα πρέπει να κάμψουν τη σθεναρή αντίσταση που προβάλλουν τα μεγαλύτερα κράτη-μέλη της ΕΕ. «Είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε αυτά τα ζητήματα και να καταλήξουμε σε συμφωνία; Και πιο συγκεκριμένα, είναι πρόθυμες η Γερμανία και η Γαλλία, που συνήθως ξεκινούν τέτοιου είδους συζητήσεις, να συμφωνήσουν σε μια τέτοια κοινή ατζέντα;» Ποιος θα πληρώσει; Όπως και για όλες τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ΕΕ, το ερώτημα είναι: ποιος θα πληρώσει; Ο κ. Στουρνάρας παραδέχθηκε ότι η ΕΚΤ είναι πιθανόν να δεχθεί πιέσεις ώστε να στηρίξει από τη δική της πλευρά τους ευρύτερους στόχους πολιτικής της ΕΕ. Πράγματι, αυτό είναι υποχρέωση της κεντρικής τράπεζας με βάση τη Συνθήκη της ΕΕ, εφόσον δεν υπονομεύεται η επίτευξη του πρωταρχικού της σκοπού, που είναι η διατήρηση του πληθωρισμού σε χαμηλά επίπεδα. Όπως ανέφερε ο κ. Στουρνάρας, η καλύτερη συμβολή που μπορεί να έχει η ΕΚΤ είναι η διασφάλιση της σταθερότητας των τιμών και η δημιουργία ενός περιβάλλοντος ευνοϊκού για τη διατηρήσιμη ανάπτυξη. Ωστόσο, άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο παροχής πιο στοχευμένης στήριξης προς την αμυντική βιομηχανία, αν οι ηγέτες της ΕΕ θέσουν ως κοινό στόχο τη σημαντική αύξηση των δαπανών. Η ΕΚΤ έχει αξιοποιήσει τις δυνατότητες που διαθέτει στο πλαίσιο του δευτερεύοντος σκοπού της, ώστε να διευρύνει σημαντικά τη συμβολή της στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, προσανατολίζοντας τις αγορές εταιρικών ομολόγων που πραγματοποιεί υπέρ πιο πράσινων επιχειρήσεων και επενδύσεων και επιβάλλοντας κυρώσεις στις τράπεζες, οι οποίες δεν αναγνωρίζουν επαρκώς τους κλιματικούς κινδύνους που μπορούν να τις επηρεάσουν, π.χ. εξαιτίας ακραίων καιρικών φαινομένων. «Για την πράσινη μετάβαση, έχουμε εντολή, καθώς αποτελεί διακηρυγμένο στόχο πολιτικής της ΕΕ. Έχουμε κοινό στόχο πολιτικής για την ενίσχυση των αμυντικών δαπανών στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Αυτό δεν το γνωρίζουμε ακόμη», είπε ο κ. Στουρνάρας. «Αν η αύξηση των αμυντικών δαπανών τεθεί ως κοινός στόχος της ΕΕ, τότε θα είμαστε σε θέση να συζητήσουμε πώς μπορεί να συμβάλει η ΕΚΤ στην επίτευξή του», είπε, τονίζοντας ότι αυτή είναι η προσωπική του άποψη. «Σύμφωνα με τη Συνθήκη, οφείλουμε να στηρίζουμε τις πολιτικές της ΕΕ, είναι μέρος της αποστολής μας.» Όπως ανέφερε σε πρόσφατη ομιλία του στην Αθήνα, απευθυνόμενος σε πρέσβεις χωρών της ΕΕ: «Δεν μπορούμε να προοδεύσουμε σε ένα περιβάλλον όπου η ασφάλεια είναι εύθραυστη ή υπονομεύεται. Η ενίσχυση της πολιτικής και στρατιωτικής ετοιμότητας της ΕΕ πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα.» Διαφωνία Στουρνάρα - Σνάμπελ Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα πρέπει να συνεχίσει να χαλαρώνει την πολιτική της με σταθερό ρυθμό έως ότου το βασικό της επιτόκιο φτάσει στο 2%, δεδομένου ότι αυξάνονται οι κίνδυνοι για την ανάπτυξη και εξασθενούν οι πληθωριστικές πιέσεις, δήλωσε σε συνέντευξή του ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας. «Δεν νομίζω ότι η επόμενη συνεδρίασή μας είναι η κατάλληλη στιγμή να συζητήσουμε διακοπή των μειώσεων επιτοκίων», ανέφερε στο POLITICO ο κ. Στουρνάρας από την Αθήνα. «Είναι ακόμη πολύ νωρίς.» Από αυτά τα σχόλιά του προκύπτει σαφής διαφωνία του με την κα Isabel Schnabel, επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ, η οποία την περασμένη εβδομάδα ανέφερε ότι το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΚΤ θα πρέπει να αρχίσει να συζητά αν πρέπει να διακόψει ή να τερματίσει τις μειώσεις επιτοκίων στην προσεχή συνεδρίασή του στις 6 Μαρτίου. Η ΕΚΤ από τον περασμένο Ιούνιο έχει μειώσει πέντε φορές το βασικό επιτόκιο πολιτικής της, το επιτόκιο στη διευκόλυνση αποδοχής καταθέσεων, από το ιστορικά υψηλό 4% στο 2,75% σήμερα. Κατά την κα Schnabel, που θεωρείται ως το «γεράκι» με τη μεγαλύτερη επιρροή μεταξύ των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ, δεν διαπιστώνεται πλέον ότι τα επιτόκια εξακολουθούν να επιδρούν ανασταλτικά στην οικονομική δραστηριότητα. Ο κ. Στουρνάρας εκφράζει ξεκάθαρα αντίθετη άποψη. «Ακόμα βρισκόμαστε σε σαφώς περιοριστικό έδαφος», ανέφερε, προσθέτοντας ότι αυτή είναι και η επίσημη θέση της ΕΚΤ. Αυτή η θέση εξάλλου στηρίζεται στις προσδοκίες που επικρατούν ευρύτερα ότι η ανάπτυξη θα παραμείνει αδύναμη και ο πληθωρισμός θα επανέλθει στον επιθυμητό στόχο φέτος. «Αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, θα πρέπει σίγουρα να μειώσουμε κι άλλο τα επιτόκια», υποστήριξε ο κ. Στουρνάρας. Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Στουρνάρας – συνήθως ένθερμος υποστηρικτής απόψεων που τον κατατάσσουν στα «περιστέρια» της νομισματικής πολιτικής – απέφυγε να συμφωνήσει με την πιο πρόσφατη πρόβλεψη που προκύπτει από έρευνα του Bloomberg, σύμφωνα με την οποία μια ισχνή πλειοψηφία των ερωτηθέντων αναλυτών αναμένει μείωση των επιτοκίων το Μάρτιο του 2026, επιπρόσθετα προς τις μειώσεις κατά 25 μονάδες βάσης κάθε φορά στις τρεις προσεχείς συνεδριάσεις. «Ό,τι κι αν πούμε τώρα για το 2026, θα είναι πολύ πρόωρο», ανέφερε ο κ. Στουρνάρας, αλλά – συνέχισε – «με βάση τα σημερινά διαθέσιμα στοιχεία, αναμένω ότι έως το φθινόπωρο του 2025 τα επιτόκια θα φθάσουν στο 2%, το οποίο θα είναι πιθανότατα το τελικό τους επίπεδο». Μέχρι τις 6 Μαρτίου η ΕΚΤ μάλλον δεν θα έχει σαφή εικόνα για το πώς θα επηρεάσουν την οικονομία της ευρωζώνης οι πολιτικές της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ, ιδίως όσον αφορά τους δασμούς, ανέφερε ο κ. Στουρνάρας. Και γι’ αυτό το λόγο δεν αναμένει δραστικές αναθεωρήσεις των προβλέψεων της ΕΚΤ σχετικά με την ανάπτυξη και τον πληθωρισμό. Ωστόσο, προειδοποίησε ότι «βλέπουμε ενισχυμένους αντίθετους ανέμους να μας έρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι οποίοι επιτείνουν την αβεβαιότητα» και συνεπάγονται κινδύνους για τις προοπτικές ανάπτυξης της ευρωζώνης. Read the full article

0 notes

rulinarulina · 11 days ago

Text

ΗΠΑ: Η Γερουσία ενέκρινε τον διορισμό του Κας Πατέλ στην ηγεσία του FBI

Σε σύνολο 100 γερουσιαστών, οι 51 ψήφισαν «ναι» στον διορισμό του εκλεκτού του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ Η Γερουσία ενέκρινε απόψε, με οριακή πλειοψηφία, τον διορισμό του Κας Πατέλ στην ηγεσία της ομοσπονδιακής αστυνομίας (FBI), παρά τις αντιδράσεις των Δημοκρατικών, αλλά και κάποιων Ρεπουμπλικανών γερουσιαστών. Σε σύνολο 100 γερουσιαστών, οι 51 ψήφισαν «ναι» στον διορισμό του εκλεκτού του…

0 notes

romios-gr · 8 months ago

Text

Φαβορί η Καμάλα Χάρις για το χρίσμα των Δημοκρατικών, σύμφωνα με τις εταιρείες στοιχημάτων Του Siladitya Ray Ως φαβορί στα στοιχήματα για το χρίσμα των Δημοκρατικών για την προεδρία των ΗΠΑ προβάλλει η αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις, καθώς οι αντιδράσεις υπέρ της απόσυρσης του Τζο Μπάιντεν από την προεκλογική κούρσα ολοένα και εντείνονται. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα δεδομένα της πλατφόρμας... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/favori-i-kamala-charis-gia-to-chrisma-ton-dimokratikon-symfona-me-tis-etaireies-stoichimaton/

#Επίκαιρα #ΚαμάλαΧάρις #για #Δημοκρατικών #εταιρείες #Καμάλα #με #στοιχημάτων #σύμφωνα #της #Το #τον #Φαβορί #Χάρις #Χρίσμα

0 notes

justforbooks · 4 months ago

Text

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, όλοι εμείς που δεν μας φαινόταν καθόλου καλή ιδέα η επανεκλογή του ημιπαράφρονα πορτοκαλή θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι, όπως δείχνουν και τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών, το να είναι κάποια γυναίκα και μαύρη δεν αρκεί για την κατάκτηση της προεδρίας των ΗΠΑ. Πολύ περισσότερο όταν είναι κομμάτι ενός κυβερνητικού σχηματισμού και ενός κόμματος που μοιάζει να έχει χάσει κάθε επαφή με αυτό που ονομάζουμε «λαϊκά στρώματα».

Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ είναι περισσότερο μια ήττα των Δημοκρατικών και της Χάρις παρά μια νίκη του Τραμπ και άλλη μια απόδειξη (μαζεύονται πολλές σιγά-σιγά) του τι περιμένει μια κυβέρνηση η οποία σνομπάρει, ή ακόμα και συκοφαντεί, τους φόβους, τις αγωνίες και τις ανασφάλειες των πολιτών τους οποίους κυβερνά.

Ανεξαρτήτως του αν οι φόβοι, οι αγωνίες και οι ανασφάλειές τους είναι δικαιολογημένες ή όχι (συνήθως είναι και τα δύο), οι άνθρωποι θέλουν να νιώθουν ότι κάποιος τις ακούει, τις καταλαβαίνει, εξηγεί απλά και χωρίς έπαρση τα αδικαιολόγητα και επεμβαίνει σε όσα δικαιολογούνται. Αν η απάντηση στους φόβους, τις αγωνίες και τις ανασφάλειες είναι η αδιαφορία και η απαξίωση, τότε οι πολίτες αναπόφευκτα θα στραφούν σε όποιον δείχνει να τις αναγνωρίζει και να τις σέβεται ακόμα κι αν αυτός είναι κάποιος σαν τον Τραμπ.

Για να δώσω ένα ελληνικό παράδειγμα, η ανησυχία πολλών πολιτών για τα μεταναστευτικά ρεύματα δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με απαξίωση και αφορισμούς του τύπου «είστε φασίστες» ούτε με επιχειρήματα καθησυχασμό του τύπου «όλα πάνε καλά μην ανησυχείτε για τίποτα». Μπορεί στην Εκάλη ή τη Φιλοθέη να είναι δυσνόητο, αλλά ένας πολίτης που βλέπει δυστυχισμένους ανθρώπους να γεμίζουν τις πλατείες της ήδη υποβαθμισμένης γειτονιάς του ανησυχεί και φοβάται. Και θα χειροκροτήσει και θα ψηφίσει όποιον αναγνωρίσει τη βασιμότητα της ανησυχίας και του φόβου του. Αν αυτοί που το κάνουν είναι ακραίοι, δεν φταίνε ούτε οι ακραίοι ούτε οι πολίτες. Φταίνε οι Μαρίες Αντουανέτες που αρνούνται να δώσουν σημασία.

Και το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο όταν οι Μαρίες Αντουανέτες που δεν δίνουν σημασία στους φόβους και τις ανησυχίες των πολλών ξεκινούν σταυροφορίες για τις επιθυμίες των λίγων. Όταν προσπαθούν να επιβάλουν έναν «δικαιωματισμό» που δεν έχει να κάνει με δικαιώματα αλλά με δήθεν προβλήματα που γεννά η πολυτέλεια μιας πλήξης που μόνο οι προνομιούχοι έχουν. Τα δήθεν προβλήματα της «ταυτότητας» και του «αυτοπροσδιορισμού» μπορεί να είναι σημαντικά όταν όλα τα άλλα προβλήματά σου είναι λυμένα και τρώγεσαι με τα ακριβά σου ρούχα, αλλά για τους περισσότερους το τελευταίο που ενδιαφέρει είναι αν ο Δημήτρης θέλει να τον λένε «το Δημήτρη». Και προφανώς θα εξοργιστούν αν τους επιβάλουν να λένε «ο Δημήτρης» επειδή ο Δημήτρης έχει μπλέξει τα μπούτια και τις αντωνυμίες του.

Κι αν προσθέσουμε σε όλα αυτά και την πιο δυσβάσταχτη ανασφάλεια, την οικονομική (που δυστυχώς δεν ικανοποιείται με στατιστικά ��αι διαγράμματα) δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως οι ��ημοκρατικοί στην πραγματικότητα άνοιξαν την πόρτα για να περάσει ο Τραμπ. Και είναι μια πόρτα που όλο και συχνότερα οι «συστημικοί» και «εχέφρονες» πολιτικοί ανοίγουν στους ακραίους αντιπάλους τους.

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, δεν είναι πυρηνική φυσική. Οι άνθρωποι πρώτα και πάνω από όλα έχουν ανάγκη από ασφάλεια. Ασφάλεια οικονομική, εργασιακή, κοινωνική, σωματική και περιουσιακή. Και θα ακολουθήσουν όποιον μοιάζει περισσότερο ικανός να τους την προσφέρει. Φυσικά αυτός ο κάποιος μπορεί να είναι ένας επικίνδυνος απατεώνας, αλλά τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη δυνατότητά του να εξαπατά την έχουν αυτοί που πεισματικά αρνούνται να ανταποκριθούν, έστω και ψυχολογικά, στην ανασφάλεια των πολλών επειδή οι ίδιοι αισθάνονται ασφαλείς.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

#just for books #message from the editor

2 notes · View notes

grexitdrachmaendebt · 20 days ago

Text

Σκληρή αντίδραση Καρυστιανού στην πρόεδρο του Α.Π: «Σε ποια αληθινή Δημοκρατία επιτρέπεται να παρεμβαίνει ο επικεφαλής της Εκτελεστικής Εξουσίας στον επικεφαλής της Δικαστικής Εξουσίας;» | Το Κουτί της Πανδώρας

11022025

Η Μαρία Καρυστιανού, μητέρα θύματος στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, το απόγευμα της Τρίτης (11/2) απάντησε στην ανακοίνωση της προέδρου του Αρείου Πάγου, Ιωάννας Χριστοδουλέα - Κλάππα, που είχε βγάλει μετά τη χθεσινή ανάρτηση της προέδρου του συλλόγου «Τέμπη 2023» για τον ανακριτή Σωτήρη Μπακαΐμη.

Συγκεκριμένα, σε ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η Μαρία Καρυστιανού απάντησε στην Ιωάννα Χριστοδουλέα- Κλάππα, πρόεδρο του Αρείου Πάγου, γράφοντας το εξής: «Με ενδιαφέρον διάβασα τη σημερινή ανακοίνωση της προέδρου του Αρείου Πάγου, κ. Ιωάννας Κλάππα, η οποία αναφέρει: “Η Δημοκρατία απαιτεί σεβασμό στους θεσμούς”. Έτσι, λοιπόν, ως ενεργός και σκεπτόμενος πολίτης διερωτώμαι: Σε ποια αληθινή Δημοκρατία επιτρέπεται να παρεμβαίνει ο επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας στον επικεφαλής της δικαστικής εξουσίας και διορισμένο βέβαια από την κυβέρνηση, όπως έκανε με την επιστολή του ο κ. Μητσοτάκης, προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κ. Ισίδωρο Ντογιάκο, την 6η Μαρτίου 2023, ζητώντας του να ανατεθεί η υπόθεση των Τεμπών στο υψηλότερο ανακριτικό επίπεδο; Και άρα να αποβληθεί η μέχρι τότε επιληφθείσα κατά τον νόμο Ανακρίτρια;».

Ακόμα, η Μαρία Καρυστιανού τόνισε: «Δεν αποτελεί αυτό ευθεία παραβίαση της Αρχής της Διάκρισης των Εξουσιών, η οποία προβλέπεται στο Άρθρο 26 του Συντάγματος και η οποία προεχόντως εγγυάται την ορθή λειτουργία της αληθινής Δημοκρατίας; Δεν αντιτίθεται στη ρητώς περιγραφόμενη από τον ποινικό νόμο διαδικασία για τον ορισμό Ειδικού Εφέτη Ανακριτή, όπου βέβαια δεν προβλέπεται η παρέμβαση του Πρωθυπουργού για την αλλαγή ανακριτή; Όσοι, λοιπόν, λειτουργούν κατά παράβαση των νόμων και αγνοούν τις συνταγματικές εγγυήσεις της λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας, αυτοί και μόνο καταπατούν τη Δημοκρατία».

Επίσης, η ίδια σημείωσε το εξής: «Ο σεβασμός κερδίζεται και αποδίδεται σε όσους – και μόνο – πραγματικά σέβονται τη Δημοκρατία και τους νόμους, ανεξάρτητα από τις γνώσεις, την εμπειρία και τη θέση που κατέχουν.

Στην υπόθεση των Τεμπών που έφερε στο φως κάθε πραγματική λοιδορία, προσβολή, καθύβριση και υποτίμηση των δημοκρατικών θεσμών, και ανέδειξε ότι επί δέκα (10) και πλέον χρόνια οι πολίτες της στοιβάζονται σε βαγόνια θανάτου, διότι κάποιοι φρόντισαν τα Ευρωπαϊκά κονδύλια εκατομμυρίων ευρώ που αφαίμαξαν να τα διοχετεύσουν αλλού και όχι στην ασφάλεια των επιβατών, εμείς δεν παραιτούμαστε!

Πιστοί στη δικαίωση των ψυχών των παιδιών μας και αφοσιωμένοι στη συνταγματική μας υποχρέωση, θα προστατεύουμε τη Δημοκρατία εναντίον οποιουδήποτε λειτουργεί υποκριτικά και στην πράξη την καταλύει».

Ειδήσεις σήμερα:

0 notes