#Δημοκρατικών

[romios-gr]

Ο Trump πάει για θρίαμβο, με 296 έως 318 εκλέκτορες στις 5 Νοεμβρίου – Ελπίδα ότι θα σπάσει το απόστημα των Δημοκρατικών Στις ΗΠΑ που ισχύει το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα για τους εκλέκτορες σε κάθε Πολιτεία – είναι 50 – ο πρώτος όχι σε ψήφους αλλά ο πρώτος σε εκλέκτορες κερδίζει την Προεδρική κούρσα O Trump ο υποψήφιος Πρόεδρος των ΗΠΑ… πάει για θρίαμβο…. εξέλιξη πρα��ματικά θεαματική,... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/o-trump-paei-gia-thriamvo-me-296-eos-318-eklektores-stis-5-noemvrioy-elpida-oti-tha-spasei-to-apostima-ton-dimokratikon/

[justforbooks]

Οι αναγνώστες, που για να ελέγξουν αν τους ενδιαφέρει να αγοράσουν ή όχι ένα βιβλίο ξεκινούν διαβάζοντας τον πίνακα των περιεχομένων του, συνήθως μένουν έκπληκτοι μπροστά στην αυστηρή δομή φιλοσοφικής διατριβής που φαίνεται να έχει η «Γαστρονομία ως καλή τέχνη». Οι «βαρύγδουποι» 30 «στοχασμοί» του συγγραφέα, που καθένας τους αντιστοιχεί σε ξεχωριστό κεφάλαιο του βιβλίου, τους προδιαθέτουν ότι ίσως πρόκειται και για ένα στρυφνό συγγραφικό πόνημα.

Ευτυχώς, όμως, η ανάσα δεν κόβεται για πολύ, καθότι ήδη από τον τίτλο «Στοχασμός VII – Θεωρία του τηγανίσματος» διακρίνεται ένα ρηγματάκι στη σοβαροφάνεια και γεννιέται η υποψία ότι ίσως αυτό που κρατάς να μην είναι αυτό που νομίζεις. Οπότε, εγκαταλείπεις τα περιεχόμενα για να ελέγξεις το περιεχόμενο και τότε συλλαμβάνεις την αλήθεια: το βιβλίο έχει γραφτεί με ροή ελεύθερων συνειρμών που πεταλουδίζουν από τη μια ανεκδοτολογική ιστοριούλα στην άλλη.

Οποιαδήποτε απόπειρα του αναγνώστη να βρει μια λογική σειρά που θα εξυπηρετούσε κάποιον καθαρό στόχο της παράθεσής τους είναι τόσο μάταιη, όσο και το εάν ο Μπριγιά-Σαβαρέν βρισκόταν ενώπιον μια καλοψημένης γαλοπούλας γεμιστής με τρούφες και προσπαθούσε να συγκρατηθεί για να μην την ξεκοκαλίσει.

Το παράδειγμα της γεμιστής με τρούφες γαλοπούλας δεν επιλέχθηκε κατά τύχη. Πρόκειται για ένα πιάτο-σταρ που επανεμφανίζεται πολύ συχνά στο κείμενο – σχεδόν συνιστά ένα διαπασών για τον συντονισμό στον σωστό τόνο ευχαρίστησης ολόκληρου του βιβλίου. Ταυτόχρονα, είναι το βασικότερο από τα κρυπτογραφημένα μηνύματά του: η ζωή είναι ωραία και ζουμερή σαν μια γαλοπούλα γεμιστή με τρούφες.

Ο Ζαν Αντέλμ Μπριγιά-Σαβαρέν γεννήθηκε το 1755 στο Μπελέ της Γαλλίας και απεβίωσε το 1826 στο Παρίσι, περίπου δύο χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου του, χάρη στο οποίο κέρδισε την αθανασία του ονόματός του. Ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση, σπούδασε νομικά και διακρίθηκε στην επιστήμη του, τόσο για τα συγγράμματά του όσο και για τη θητεία του ως δικαστή στον γαλλικό Άρειο Πάγο. Ήταν ένας αστός (με την έννοια του μπουρζουά) δημοκρατικών πεποιθήσεων που συντάχθηκε εξαρχής με τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά αποσχίστηκε από αυτήν το 1793 και ως εκ τούτου αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί αρχικά στην Ελβετία, στο Λονδίνο, στην Ολλανδία και, τελικά, από το 1794 και για τρία έτη, στην Αμερική. Επέστρεψε στη Γαλλία επί διακυβέρνησης Διευθυντηρίου και τότε απέκτησε τα πρώτα του αξιώματα στον δικαστικό κλάδο.

Εν τω μεταξύ, ήταν ήδη διάσημος ως προσωπικότητα καλοσυνάτη, καλοπροαίρετη, αξιαγάπητη και παράδοξη – ένας θαυμαστός ποιητής της λαιμαργίας και της καλοπέρασης.

Στις μέρες μας του αναγνωρίζεται επίσης ότι εισήγαγε μια «διανοουμενίστικη» προσέγγιση της γαστρονομίας. Αυτό, βέβαια, έρχεται σε δεύτερη μοίρα σε σύγκριση με το ότι εισήγαγε μια γενικευμένη χρήση του όρου «γαστρονομία» όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα, η οποία κατέληξε να αποτελεί βασικό στυλοβάτη ολόκληρης της πολιτισμικής ταυτότητας της Γαλλίας. Η λέξη, που προϋπήρχε στο γαλλικό λεξιλόγιο, αλλά δεν είχε αξιοποιηθεί αρκετά, χάρη στον Μπριγιά-Σαβαρέν περιγράφει πλέον κάθε αιτιολογημένη γνώση ή άποψη σχετικά με το πώς τρέφεται ο άνθρωπος. «Γαστρονομία είναι η επιστημονική γνώση όλων όσων σχετίζονται με τον άνθρωπο ως τρώγοντα» έγραψε ο ίδιος με απλά, ξεκάθαρα λόγια.

Όμως δεν σταματά εκεί, παρά σπρώχνει το μαχαίρι μέχρι το κόκαλο και υποστηρίζει με ζήλο την ανάδειξη της γαστρονομίας ως μίας εκ των καλών τεχνών. Επινοεί μάλιστα μια δέκατη μούσα, τη Γαστερία, την οποία περιγράφει ως «την ωραιότερη των Μουσών».

Είναι η εποχή που ο σεφ μαγειρικής ξεκινά να διακρίνεται στην κοινωνία από το ταλέντο του, το οποίο είναι η ευκολία του να αποδεσμεύεται από την οικιακή μαγειρική και, καινοτομώντας, να προτείνει μια όλο και πιο εκλεπτυσμένη και ευφάνταστη κουζίνα, να διατυπώνει τα δικά του «μαγειρικά δόγματα», να θεωρητικολογεί επί του αντικειμένου του και, πάνω απ' όλα, να ανοίγει καθημερινά το εστιατόριό του όπως ένας θιασάρχης που δίνει εντολή να σηκωθεί η αυλαία της σκηνής του θεάτρου του για να παίξει ένα παιχνίδι πρωτοτυπιών και γοητείας του κοινού, προκειμένου όχι μόνο να χειροκροτηθεί αλλά και να επιβιώσει χάρη σ' αυτό.

Όλα αυτά είχαν ως παράπλευρη συνέπεια την προσθήκη στην αγγλική έκδοση του βιβλίου του υπέρτιτλου «Η γαστρονομία ως καλή τέχνη», που προηγείται του τίτλου «Φυσιολογία της γεύσης», τον οποίο είχε επιλέξει ο Μπριγιά-Σαβαρέν. Βέβαια, όταν εκδόθηκε για πρώτη φορά το βιβλίο στη Γαλλία η μόδα της έκδοσης «φυσιολογιών» είχε αρχίσει να παρέρχεται.

Παρ' όλα αυτά, κάτι παρέμενε ενεργό από εκείνη την αίγλη και την επιστημονικοφάνεια που πρόσφερε η λέξη στον τίτλο ενός συγγραφικού πονήματος. Και το πιθανότερο ήταν ότι ο Μπριγιά-Σαβαρέν ενδιαφερόταν να υποστηρίξει, ακόμη και μέσω του τίτλου που επέλεξε, τον ρόλο του ως «φωνής της αυθεντίας». Δεν φοβάται ποτέ να διατυπώσει δικές του θεωρίες ούτε και να ακουστεί υπερβολικά διδακτικός. Το θάρρος της γνώμης του είναι ανεξάντλητο.

Ωστόσο, παραμένει πάντα ένας δικαστικός που προσποιείται ότι είναι εξίσου ικανός χημικός, ιστορικός και πολιτισμικός αναλυτής της εποχής του. Αυτό, κατά κάποιον τρόπο, δεν είναι ούτε ψέμα ούτε δική του αυταπάτη. Όμως, ταυτόχρονα και επί της ουσίας τ��ς, η «Φυσιολογία της γεύσης» είναι κυρίως μια τυχαία συλλογή και παράθεση προσωπικών αναμνήσεων, που το πιθανότερο είναι να υπήρξαν καθοριστικές για τον συγγραφέα στη διάρκεια της ζωής του. Ή, για να αποδοθεί με μια πιο θαρραλέα (αλά Μπριγιά-Σαβαρέν) περιγραφή, το βιβλίο αυτό είναι ένα άλμπουμ απομνημονευμάτων γεύσεων και αισθήσεων ‒ ένα υπέροχο ανθολόγιο από ιστοριούλες. Κι αυτές περιέχουν και παραδίδουν στον αναγνώστη έναν σημαντικό θησαυρό παρατηρήσεων και αισθήσεων σχετικά με την ανθρώπινη ετοιμότητα να αφεθεί στον ηδονισμό (κυρίως στον ηδονισμό που συνδέεται με το φαγητό).

Όλα αυτά αποδίδονται με ένα ύφος μάλλον ξεχασμένο πια, που περιγραφόταν ως «ηρωικό-κωμικό». Η αφήγηση εξελίσσεται στον τόνο μιας διακριτικής παρωδίας, προκειμένου να καθοδηγήσει τον αναγνώστη στο σωστό μονοπάτι απενοχοποίησης της γαστριμαργικής απόλαυσης και γενικότερα της λαιμαργίας. Η συγκεκριμένη χιουμοριστική φόρμα, επειδή είναι τόσο παρατεταμένη, θα μπορούσε να προκαλέσει κόπωση και βαρεμάρα στον αναγνώστη εάν δεν συγκρατούσαν πάντα ζεστούς και πλούσιους τους χυμούς της δύο άλλες σπουδαίες ποιότητες της αφήγησης: η σεμνότητα και η ευθυμία. Αυτά τα τρία συστατικά μαζί υπονομεύουν και τη βαρύτητα που διεκδικεί η αυθεντία του συγγραφέα.

Κι έτσι, είναι τελικά «εύπεπτο» ένα κείμενο μεγαλούτσικου μεγέθους, επειδή είναι διαποτισμένο με καλή προαίρεση, θάρρος και παρρησία, αλλά και επειδή είναι διασκεδαστικό και αστείο και δεν παραμελεί ούτε στιγμή το γαλαντόμο πνεύμα του και τους καλούς τρόπους όσον αφορά την απεύθυνσή του προς τον αναγνώστη. Το «αξιαγάπητο ύφος» με το οποίο κυλά η αφήγηση είναι ο καταλύτης που επιταχύνει την απενοχοποίηση του γαστριμαργικού ηδονισμού.

Ο σημερινός αναγνώστης της «Φυσιολογίας της γεύσης» θα μπορούσε να δει στις ιστοριούλες και στα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν σε αυτές μια πλευρά σκοτεινή – κάποιο αδιέξοδο που κρατά τις περιστάσεις και όσους εμπλέκονται σε αυτές σε απόγνωση. Αυτή συνήθως παραμένει αρκετά καλά κρυμμένη, για να εκτιμηθεί πλήρως το βάθος και το πλάτος της. Όμως η παρουσία της είναι αισθητή και αναδύεται μέσα από μια μπεκετικού τύπου χορδή του παραλόγου.

Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις είναι φυλακισμένα μέσα στην ίδια τους την ύπαρξη. Και από τη δική του όμοια θέση, αμπελοφιλοσοφώντας, ο ίδιος ο Μπριγιά-Σαβαρέν τα διασώζει ‒για λίγο, έστω‒ από την τραγικότητα αυτής της φυλακής. Οι ευσταθείς παραδοξολογίες του συγγραφέα φωτίζουν με ευθυμία και καλή διάθεση τη βαθύτερη και πιο ��αθοριστική σκοτεινή συνθήκη. Αυτός μοιάζει να είναι ο μηχανισμός της μερικής και προσωρινής διάσωσης προσώπων και περιστάσεων.

Μόνο ελάττωμα της γραφής του θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι εκείνη η κάπως μεγαλούτσικη δόση φλυαρίας. Ο συγγραφέας συναρπάζεται από την ανεκδοτολογική πλευρά των πραγμάτων, η οποία ‒είναι γεγονός‒ θα κατέρρεε από μόνη της, αν δεν τη σήκωναν στους ώμους τους και δεν την αποθέωναν διάφορα τετριμμένα θεματάκια ελάχιστης σημασίας. Κι έτσι, όποτε του παρουσιάζεται η δυνατότητα να επιδοθεί σε μια ακατάσχετη μικρολογία, αυτή αξιοποιείται στο έπακρο, σε σημείο που όχι απλώς παραμερίζεται η ουσία ενός θέματος αλλά χάνεται και από τον ορίζοντα.

Η μετάφραση του έργου στα ελληνικά έγινε από τα γαλλικά, αλλά με ταυτόχρονη παρακολούθηση και αντιπαραβολή με τη μετάφραση του έργου στα αγγλικά, που θεωρείται ότι την είχε επιμεληθεί ο ίδιος ο Μπριγιά-Σαβαρέν. Αυτό οδήγησε σε μια «αποφλοίωση» του ελληνικού κειμένου από την παχουλή φλυαρία του γαλλικού, αλλά και σε κάποιες περικοπές σημείων του με άφθονα πραγματολογικά στοιχεία, τα οποία, στην εποχή μας, ίσως να μην είχαν ενδιαφέρον, επειδή δεν θα έβρισκαν κατάλληλο αντίκρισμα.

Η επιτυχία, λοιπόν, της ελληνικής μετάφρασης είναι ότι παραδίδει στον αναγνώστη ένα «σβέλτο» κείμενο, το οποίο περιέχει και ό,τι συγκροτεί το περίφημο αξιαγάπητο ύφος γραφής του Μπριγιά-Σαβαρέν. Ωστόσο, αυτές οι προσαρμογές, όσο ευχάριστο κι αν είναι το αποτέλεσμά τους, δεν είναι ποτέ αναίμακτες. Εξάλλου, είναι γνωστό από την εποχή της Ιωάννας της Λωραίνης ότι, όποτε οι Άγγλοι μπλέκονται στις γαλλικές υποθέσεις, κάτι στο τέλος καίγεται.

Ένα παράδειγμα στην προκειμένη περίπτωση θα ήταν η ακόλουθη φράση από το υποκεφάλαιο που αφιερώνει στα περίφημα μανιτάρια: «Υπάρχουν έτσι τρούφες και τρούφες, όπως υπάρχουν "σουτζουκάκια και σουτζουκάκια"». Ανατρέχοντας στο γαλλικό κείμενο, θα έλεγε κάποιος ότι μια πιο πιστή απόδοσή της συγκεκριμένης φράσης θα είχε ως εξής: «Υπάρχουν έτσι τρούφες και τρούφες, όπως υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι».

Όμως, στη συγκεκριμένη πρόταση ο Μπριγιά-Σαβαρέν χρησιμοποίησε ένα σχήμα μεταφοράς προερχόμενο από τη φάρσα «Γιατρός με το στανιό» του Μολιέρου, όπου ο ξυλοκόπος Σγκαναρέλος, προκειμένου να μεταφέρει το νόημα «υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι», λέει «υπάρχουν δεμάτια ξύλου και δεμάτια ξύλου». Το συγκεκριμένο σχήμα λόγου ενσωματώθηκε τελικά στη γαλλική γλώσσα (και καταγράφεται από τα λεξικά) ως μια παροιμιώδης φράση.

Τη διολίσθηση από τα «δεμάτια ξύλου» στα «σουτζουκάκια» δεν αποκλείεται να την προκάλεσε αγγλοελληνικό λεξικό. Ωστόσο, αυτό δεν έχει καμία σημασία γιατί όταν ξανασκέφτεται κάποιος με θετικό πνεύμα την τόσο εξωφρενικά ελεύθερη απόδοση της πρότασης ως: «Υπάρχουν έτσι τρούφες και τρούφες, όπως υπάρχουν "σουτζουκάκια και σουτζουκάκια"», καταλήγει ότι συμπεριλαμβάνει τόσο όμορφα και με ενθουσιασμό όλο τον αξιαγάπητο τόνο και το χιούμορ του Μπριγιά-Σαβαρέν, που αν εκείνος μπορούσε ποτέ να τη δει, ίσως να διόρθωνε το αρχικό γαλλικό κείμενό του ώστε να λέει «σουτζουκάκια και σουτζουκάκια», διατηρώντας μάλιστα την ελληνική λέξη με λατινικούς χαρακτήρες.

Το πόσο αγαπητός υπήρξε ο Μπριγιά-Σαβαρέν στον γαλλόφωνο κόσμο προκύπτει και από το πόσοι δρόμοι και λεωφόροι πήραν το όνομά του. Ένα γαλλικό μαλακό τυρί, τριπλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, μετονομάστηκε, κατά την περίοδο του Μεσοπολέμ��υ, σε Μπριγιά-Σαβαρέν και ωφελήθηκε από αυτή την αλλαγή εμπορικής ταυτότητας. Όμως, απ' όλες τις τιμές που αποδόθηκαν στον συγγραφέα που διάνοιξε τον σπουδαίο δρόμο της γαστρονομικής αρθρογραφίας, σπουδαιότερη μάλλον ήταν η απόδοση του ονόματός του σε ένα γλυκό, τριάντα χρόνια μετά τον θάνατο του, το 1856, σε ένα σπογγώδες, ζουμερό και συναρπαστικό γλύκισμα που προσφέρει μια ζωηρή και ντελικάτη απόλαυση και το οποίο, όπως είναι φυσιολογικό, έμελλε να αγαπηθεί για πάντα και σε όλον τον κόσμο –και στην Ελλάδα, επίσης‒, το σαβαρέν.

Η εναλλακτική ονομασία του σαβαρέν είναι "μπαμπάς", "baba au rhum" στα γαλλικά, ο οποίος είναι σαβαρέν με ρούμι και σαντιγί.

Έχω ψάξει πολύ καιρό να βρω από πού βγαίνει η λέξη "μπαμπάς" ‒το "au rhum" το καταλαβαίνεις, είναι από το ρούμι με το οποίο τον ραντίζεις‒ και δεν έχω καταλήξει. Αυτό για το οποίο έχω πείσει τον εαυτό μου είναι ότι βγαίνει από το "μπαμπάτσικο". Ένα καλό σαβαρέν πρέπει να έχει ελαφρύ σιρόπι, πλέον ζούμε στην εποχή που τα γλυκά πρέπει να έχουν γεύση και όχι απλώς ζάχαρη. Δεν πρέπει να είναι βαριά.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[annarrchy]

είμαι απ’ τη χώρα των γραμμάτων των τεχνών και των καλλιτεχνών,

αμέτρητων τηλεθεατών και καναλιών,

από τη χώρα, των ασυνείδητων κληρικών

και των χιλιάδων μοναστηριών κι εκκλησιών,

τη χώρα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ

της γραφικής αριστεράς, των δημοκρατικών ηλεκτροσόκ,

την χώρα των αντιπάλων οικογενειών

και κατ’ επέκταση αντιπάλων ομάδων κι εταιρειών,

τη χώρα λογοτεχνών σαν τον Καζατζάκη

κι εκδοτών σαν τον Τεγόπουλο και τον Λαμπράκη.

από τη χώρα που ξεχνάει ποιητές σαν τον Ελύτη

μα θυμάται να ταΐζει ανθρώπους σαν τον Σημίτη,

τη χώρα που ’χουν πέραση βλάκες και φλώροι

στην Ελλάδα του φωτός βλέπουν όλοι Fame Story,

τη χώρα της χρυσής εποχής, του 5ου αιώνα

όπου σκλάβοι δημοκρατικά χτίσαν τον Παρθενώνα.

είμαι από μια χώρα που λέγεται Ελλάδα,

τη μεγάλη της Ευρώπης ισχνή αγελάδα.

είμαι απ’ την χώρα των δημοσίων εγκληματιών

και των νεκρών μαθητών σε μια στροφή των Τεμπών.

[feggaroneira]

Σε αυτήν την χώρα, ή θα πνιγούμε, ή θα καούμε, ή θα μας ρίξουν από το μέτρο και το πλοίο, ή θα μας σκοτώσουν στα τρένα, ή θα μας βιάσουν, ή θα μας πυροβολήσουν μπάτσοι για 20 ευρώ βενζίνη που δεν είχαμε την δυνατότητα να πληρώσουμε, ή θα μας κυνηγάνε τα ΜΑΤ να μας πλακώσουν στο ξύλο, ή θα πεθάνουμε από την πείνα εξαιτίας των πολύ υψηλών τιμών των προϊόντων και των αντίστοιχων χαμηλών μισθών, ή θα μας χτυπήσουν έως θανάτου λόγω διαφορετικής σεξουαλικότητας, κοινωνικού φύλου, εθνικότητας ή και εξαιτίας διαφορετικής επιλογής αθλητικής ομάδας, ή θα μας διώξουν από τα πανεπιστήμια μας που με το σπαθί μας μπήκαμε και θα μας αναγκάσουν να τα πληρώνουμε χρυσάφι και πολλά ακόμα «ή» που δεν χωράνε να τα γράψω εδώ.

Το αστείο της υπόθεσης είναι πως ακόμα πιστεύουμε ότι έχουμε μέλλον στην Ελλάδα, πως ακόμα υπάρχει κάτι πάνω στο οποίο μπορούμε να πιαστούμε όταν ο «καιρός χαλάσει και πλημμυρίσει ο τόπος από όλα αυτά τα «ή» που μας δίνει απλόχερα η χώρα μας» αν και ξέρουμε ήδη καλά, και εγώ, και εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο, πως η μόνη μας σωτηρία, αυτό το κάτι δηλαδή που μπορούμε να πιαστούμε για να σωθούμε είναι μόνο ο ίδιος μας ο εαυτός και η θέληση μας να αλλάξουμε αυτό που επικρατεί.

Τελικά όντως είμαστε «από την χώρα των δημοσίων εγκληματιών,

την «χώρα των γραμμάτων των τεχνών και των καλλιτεχνών

Αμέτρητων τηλεθεατών και καναλιών

Από τη χώρα, των ασυνείδητων κληρικών

Και των χιλιάδων μοναστηριών κι εκκλησιών

Τη χώρα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ

Της γραφικής αριστεράς, των δημοκρατικών ηλεκτροσόκ

Τη χώρα των αντιπάλων οικογενειών

Και κατ’ επέκταση αντιπάλων ομάδων κι εταιριών

Τη χώρα λογοτεχνών σαν τον Καζατζάκη

Κι εκδοτών σαν τον Τεγόπουλο και τον Λαμπράκη

Από τη χώρα που ξεχνάει ποιητές σαν τον Ελύτη

Μα θυμάται να ταΐζει ανθρώπους σαν τον Σημίτη

Τη χώρα που 'χουν πέραση βλάκες και φλώροι

��την Ελλάδα του φωτός βλέπουν όλοι Fame Story

Τη χώρα της χρυσής εποχής, του 5ου αιώνα

Όπου σκλάβοι δημοκρατικά χτίσαν τον Παρθενώνα

Είμαστε από μια χώρα που λέγεται Ελλάδα

Τη μεγάλη της Ευρώπης ισχνή αγελάδα

Είμαστε απ' τη χώρα των δημοσίων εγκληματιών

Και των νεκρών μαθητών σε μια στροφή των Τεμπών»

Η Ελλάδα σκοτώνει τα παιδιά της και εμείς καθόμαστε θεατές, υποστηρίζοντας, δικαιολογώντας και χειροκροτώντας τους εγκληματίες.

Ντροπή, απελπισία και πόνος. Μόνο αυτά νιώθω πλέον για την χώρα μας.

[rulinarulina]

Οριστικό: Κέρδισε και την Αριζόνα ο Τραμπ

Οριστικό: Κέρδισε και την Αριζόνα ο Τραμπ Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει εξασφαλίσει πλέον 312 εκλέκτορες έναντι 226 της Χάρις Όπως ήταν αναμενόμενο, ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ επικράτησε και στην Αριζόνα, σύμφωνα με την Edison Research, επικρατώντας έτσι και στις επτά πολιτείες-κλειδιά της υποψήφιας των Δημοκρατικών Κάμαλα Χάρις. Με τις 11 εκλεκτορικές ψήφους από την Αριζόνα, ο Τραμπ…

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Εκλογές ΗΠΑ: Ο Τραμπ κέρδισε και την Αριζόνα - Εξασφάλισε πλέον 312 εκλέκτορες έναντι 226 της Χάρις

Ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ επικράτησε και στην Αριζόνα, σύμφωνα με την Edison Research, επικρατώντας έτσι και στις επτά πολιτείες-κλειδιά της υποψήφιας των Δημοκρατικών Κάμαλα Χάρις. Με τις 11 εκλεκτορικές ψήφους από την Αριζόνα, ο Τραμπ έχει εξασφαλίσει πλέον 312 εκλέκτορες έναντι 226 της Χάρις. Υπενθυμίζεται ότι χρειαζόταν 270 για να γίνει ο 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ. Εκτός από…

[crisismonitor]

Στοιχεία από το Κέντρο Ερευνών Pew δείχνουν ότι η εμπιστοσύνη στους εθνικούς οργανισμούς ειδήσεων ως πηγή πληροφόρησης έχει μειωθεί στις ΗΠΑ το 2024, κυρίως λόγω της πτώσης της εμπιστοσύνης από άτομα με προτίμηση στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Όπως δείχνει το διάγραμμα, πλέον οι Ρεπουμπλικανοί είναι σχεδόν εξίσου πιθανό να εμπιστεύονται τις πληροφορίες που προέρχονται από ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης όσο και από εθνικούς οργανισμούς ειδήσεων. Μεταξύ των Δημοκρατικών και των ανεξάρτητων που κλίνουν προς τους Δημοκρατικούς, το 38% των ερωτηθέντων έχει τουλάχιστον κάποια εμπιστοσύνη στις πληροφορίες που προέρχονται από ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, ενώ το 78 τοις εκατό έχει τουλάχιστον κάποια εμπιστοσύνη στους εθνικούς οργανισμούς ειδήσεων. Και από τις δύο πλευρές, οι τοπικοί οργανισμοί ειδήσεων εξακολουθούν να θεωρούνται πιο αξιόπιστοι. Τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων που κλίνουν προς το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (66 τοις εκατό) δήλωσαν ότι εμπιστεύονται τις πληροφορίες από τοπικές πηγές ειδήσεων το 2024, αν και κι αυτή η εμπιστοσύνη έχει μειωθεί από το 2016 (-13 ποσοστιαίες μονάδες). Για τους ερωτηθέντες που κλίνουν προς το Δημοκρατικό Κόμμα, το 83 τοις εκατό δήλωσε το ίδιο για τα τοπικά μέσα ενημέρωσης (-2 ποσοστιαίες μονάδες από το 2016). You will find more infographics at Statista  Read the full article

[eclecticstarlightblogger]

Μπαράζ αποχωρήσεων απο το ΣΥΡΙΖΑ μεσα στη νύχτα: Αποχώρησε ο Ευαγγελος Αντωναρος

Πριν από 3 λεπτά υπέβαλα την παραίτηση μου από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στον συντονιστή της ΟΜ Αρτέμιδας όπου ανήκω. Δεν είμαι διατεθειμένος να “συμπορευθω” ουτε λεπτό με τους κομματικους πραξικοπηματιες που ολοκλήρωσαν σήμερα το προγραμματισμένο έγκλημα τους σε βάρος των δημοκρατικών διαδικασιων. Μένω αμετακίνητα προσηλωμένος στις αρχές της δημοκρατίας και της προόδου προς οφελος […] Μπαράζ…

[thoughtfullyblogger]

Μπαράζ αποχωρήσεων απο το ΣΥΡΙΖΑ μεσα στη νύχτα: Αποχώρησε ο Ευαγγελος Αντωναρος

Πριν από 3 λεπτά υπέβαλα την παραίτηση μου από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στον συντονιστή της ΟΜ Αρτέμιδας όπου ανήκω. Δεν είμαι διατεθειμένος να “συμπορευθω” ουτε λεπτό με τους κομματικους πραξικοπηματιες που ολοκλήρωσαν σήμερα το προγραμματισμένο έγκλημα τους σε βάρος των δημοκρατικών διαδικασιων. Μένω αμετακίνητα προσηλωμένος στις αρχές της δημοκρατίας και της προόδου προς οφελος […] Μπαράζ…

[greekblogs]

Μπαράζ αποχωρήσεων απο το ΣΥΡΙΖΑ μεσα στη νύχτα: Αποχώρησε ο Ευαγγελος Αντωναρος

Πριν από 3 λεπτά υπέβαλα την παραίτηση μου από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στον συντονιστή της ΟΜ Αρτέμιδας όπου ανήκω. Δεν είμαι διατεθειμένος να “συμπορευθω” ουτε λεπτό με τους κομματικους πραξικοπηματιες που ολοκλήρωσαν σήμερα το προγραμματισμένο έγκλημα τους σε βάρος των δημοκρατικών διαδικασιων. Μένω αμετακίνητα προσηλωμένος στις αρχές της δημοκρατίας και της προόδου προς οφελος […] Μπαράζ…

[romios-gr]

Φαβορί η Καμάλα Χάρις για το χρίσμα των Δημοκρατικών, σύμφωνα με τις εταιρείες στοιχημάτων Του Siladitya Ray Ως φαβορί στα στοιχήματα για το χρίσμα των Δημοκρατικών για την προεδρία των ΗΠΑ προβάλλει η αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις, καθώς οι αντιδράσεις υπέρ της απόσυρσης του Τζο Μπάιντεν από την προεκλογική κούρσα ολοένα και εντείνονται. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα δεδομένα της πλατφόρμας... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/favori-i-kamala-charis-gia-to-chrisma-ton-dimokratikon-symfona-me-tis-etaireies-stoichimaton/

[justforbooks]

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, όλοι εμείς που δεν μας φαινόταν καθόλου καλή ιδέα η επανεκλογή του ημιπαράφρονα πορτοκαλή θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι, όπως δείχνουν και τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών, το να είναι κάποια γυναίκα και μαύρη δεν αρκεί για την κατάκτηση της προεδρίας των ΗΠΑ. Πολύ περισσότερο όταν είναι κομμάτι ενός κυβερνητικού σχηματισμού και ενός κόμματος που μοιάζει να έχει χάσει κάθε επαφή με αυτό που ονομάζουμε «λαϊκά στρώματα».

Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ είναι περισσότερο μια ήττα των Δημοκρατικών και της Χάρις παρά μια νίκη του Τραμπ και άλλη μια απόδειξη (μαζεύονται πολλές σιγά-σιγά) του τι περιμένει μια κυβέρνηση η οποία σνομπάρει, ή ακόμα και συκοφαντεί, τους φόβους, τις αγωνίες και τις ανασφάλειες των πολιτών τους οποίους κυβερνά.

Ανεξαρτήτως του αν οι φόβοι, οι αγωνίες και οι ανασφάλειές τους είναι δικαιολογημένες ή όχι (συνήθως είναι και τα δύο), οι άνθρωποι θέλουν να νιώθουν ότι κάποιος τις ακούει, τις καταλαβαίνει, εξηγεί απλά και χωρίς έπαρση τα αδικαιολόγητα και επεμβαίνει σε όσα δικαιολογούνται. Αν η απάντηση στους φόβους, τις αγωνίες και τις ανασφάλειες είναι η αδιαφορία και η απαξίωση, τότε οι πολίτες αναπόφευκτα θα στραφούν σε όποιον δείχνει να τις αναγνωρίζει και να τις σέβεται ακόμα κι αν αυτός είναι κάποιος σαν τον Τραμπ.

Για να δώσω ένα ελληνικό παράδειγμα, η ανησυχία πολλών πολιτών για τα μεταναστευτικά ρεύματα δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με απαξίωση και αφορισμούς του τύπου «είστε φασίστες» ούτε με επιχειρήματα καθησυχασμό του τύπου «όλα πάνε καλά μην ανησυχείτε για τίποτα». Μπορεί στην Εκάλη ή τη Φιλοθέη να είναι δυσνόητο, αλλά ένας πολίτης που βλέπει δυστυχισμένους ανθρώπους να γεμίζουν τις πλατείες της ήδη υποβαθμισμένης γειτονιάς του ανησυχεί και φοβάται. Και θα χειροκροτήσει και θα ψηφίσει όποιον αναγνωρίσει τη βασιμότητα της ανησυχίας και του φόβου του. Αν αυτοί που το ��άνουν είναι ακραίοι, δεν φταίνε ούτε οι ακραίοι ούτε οι πολίτες. Φταίνε οι Μαρίες Αντουανέτες που αρνούνται να δώσουν σημασία.

Και το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο όταν οι Μαρίες Αντουανέτες που δεν δίνουν σημασία στους φόβους και τις ανησυχίες των πολλών ξεκινούν σταυροφορίες για τις επιθυμίες των λίγων. Όταν προσπαθούν να επιβάλουν έναν «δικαιωματισμό» που δεν έχει να κάνει με δικαιώματα αλλά με δήθεν προβλήματα που γεννά η πολυτέλεια μιας πλήξης που μόνο οι προνομιούχοι έχουν. Τα δήθεν προβλήματα της «ταυτότητας» και του «αυτοπροσδιορισμού» μπορεί να είναι σημαντικά όταν όλα τα άλλα προβλήματά σου είναι λυμένα και τρώγεσαι με τα ακριβά σου ρούχα, αλλά για τους περισσότερους το τελευταίο που ενδιαφέρει είναι αν ο Δημήτρης θέλει να τον λένε «το Δημήτρη». Και προφανώς θα εξοργιστούν αν τους επιβάλουν να λένε «ο Δημήτρης» επειδή ο Δημήτρης έχει μπλέξει τα μπούτια και τις αντωνυμίες του.

Κι αν προσθέσουμε σε όλα αυτά και την πιο δυσβάσταχτη ανασφάλεια, την οικονομική (που δυστυχώς δεν ικανοποιείται με στατιστικά και διαγράμματα) δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως οι Δημοκρατικοί στην πραγματικότητα άνοιξαν την πόρτα για να περάσει ο Τραμπ. Και είναι μια πόρτα που όλο και συχνότερα οι «συστημικοί» και «εχέφρονες» πολιτικοί ανοίγουν στους ακραίους αντιπάλους τους.

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, δεν είναι πυρηνική φυσική. Οι άνθρωποι πρώτα και πάνω από όλα έχουν ανάγκη από ασφάλεια. Ασφάλεια οικονομική, εργασιακή, κοινωνική, σωματική και περιουσιακή. Και θα ακολουθήσουν όποιον μοιάζει περισσότερο ικανός να τους την προσφέρει. Φυσικά αυτός ο κάποιος μπορεί να είναι ένας επικίνδυνος απατεώνας, αλλά τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη δυνατότητά του να εξαπατά την έχουν αυτοί που πεισματικά αρνούνται να ανταποκριθούν, έστω και ψυχολογικά, στην ανασφάλεια των πολλών επειδή οι ίδιοι αισθάνονται ασφαλείς.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[skandaladiaplokidiafthora]

Μπαράζ αποχωρήσεων απο το ΣΥΡΙΖΑ μεσα στη νύχτα: Αποχώρησε ο Ευαγγελος Αντωναρος

Πριν από 3 λεπτά υπέβαλα την παραίτηση μου από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στον συντονιστή της ΟΜ Αρτέμιδας όπου ανήκω. Δεν είμαι διατεθειμένος να “συμπορευθω” ουτε λεπτό με τους κομματικους πραξικοπηματιες που ολοκλήρωσαν σήμερα το προγραμματισμένο έγκλημα τους σε βάρος των δημοκρατικών διαδικασιων. Μένω αμετακίνητα προσηλωμένος στις αρχές της δημοκρατίας και της προόδου προς οφελος […] Μπαράζ…

[skatepunkanthi]

Τι σημαίνει για την Αμερική μια πιθανή νίκη της υποψήφιας των Δημοκρατικών Kamala Harris ;

Αν και κανείς δεν γνωρίζει ακόμα το αποτέλεσμα των αμερι��ανικών εκλογών, πολλοί αναλυτές σκιαγραφούν την σημασία μιας πιθανής νίκης της υποψήφιας των Δημοκρατικών Κάμαλα Χάρις  για την Αμερική. Όλη αυτή η διαδικασία των εκλογών για την Κάμαλα Χάρις ήταν ένας αγώνας. Η ίδια ξεκίνησε ως υποψήφια κάπως αργά και κατάφερε να ανταγωνιστεί τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων Ντόναλντ Τραμπ  σε ένα αρκετά…

[hadnews-greece]

Ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, ο γνωστός ηθοποιός και πρώην Ρεπουμπλικανός κυβερνήτης της Καλιφόρνιας, εξέφρασε τη στήριξή του στην υποψήφια των Δημοκρατικών, Καμάλα Χάρις, ενόψει των προεδρικών εκλογών της επόμενης εβδομάδας. Σε ανάρτησή του στο Χ, ο Σβαρτσενέγκερ, ο οποίος έχει δηλώσει ότι δεν του αρέσει η πολιτική, τόνισε την αναγκαιότητα της υποστήριξης της Χάρις, θέτοντας τις αμερικανικές αξίες πριν από την πολιτική του ταυτότητα. Ο Σβαρτσενέγκερ δήλωσε απογοητευμένος από την πολιτική κατάσταση στις Ηνωμένες Πολιτείες, επισημαίνοντας ότι οι πολιτικοί επικεντρώνονται σε λόγια και προεκλογικές μάχες, αντί να αντιμετωπίζουν τα κρίσιμα ζητήματα όπως το εθνικό χρέος και το μεταναστευτικό σύστημα. Υποστηρίζει ότι οι πολίτες πρέπει να είναι θυμωμένοι για την αδυναμία των πολιτικών να βελτιώσουν τη ζωή των Αμερικανών. Αναφερόμενος στον πρώην πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, ο Σβαρτσενέγκερ κατηγόρησε τον Τραμπ για αποτυχία στη διοίκηση, συγκρίνοντας την επίθεση στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου με τη ��ύχτα των Κρυστάλλων στη ναζιστική Γερμανία. Ανήκει στους επικριτές του Τραμπ, τονίζοντας ότι η απόρριψη των εκλογικών αποτελεσμάτων είναι μια πράξη αντιαμερικανική και απαράδεκτη. Τέλος, ο Σβαρτσενέγκερ κάλεσε τους ψηφοφόρους να προχωρήσουν μπροστά, υποστηρίζοντας ότι η εκλογή της Χάρις και του Γουόλτς είναι ο μόνος δρόμος για να ξεπεραστεί ο διχασμός και η παρούσα πολιτική αδράνεια στη χώρα. Το άρθρο συντάχθηκε με τη βοήθεια του GretAi με πληροφορίες απο το άρθρο "Εκλογές ΗΠΑ: Ο Σβαρτσενέγκερ «εξολοθρεύει» τον Τραμπ και στηρίζει την Χάρις" που δημοσιεύτηκε στις 30/10/2024 απο www.lifo.gr

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Οι Λατίνοι των ΗΠΑ κατάλαβαν ότι τους έλεγαν ψέματα οι Δημοκρατικοί: Γιατί ψήφισαν μαζικά Τράμπ

Η μεγάλη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ έναντι της Καμάλα Χάρις οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις ψήφους ομάδων που παραδοσιακά στήριζαν το κόμμα των Δημοκρατικών. Σύμφωνα με το BBC, ο Τραμπ κέρδισε την ψήφο της λευκής εργατικής τάξης, η οποία ήταν η δύναμη που τον οδήγησε στον Λευκό Οίκο και την πρώτη φορά, το 2016. Τεράστια ήταν η υποστήριξη στον Τραμπ από τους Λατίνους ψηφοφόρους, ενώ τα πήγε καλύτερα…