#Βαφτιστικά

[likeballoons]

#Μπαλόνια για #βάφτιση στα πιο όμορφα σχέδια και χρώματα.

#Στολισμοί με δεκάδες θέματα #βάφτισης.

www.likeballoons.com/mpalonia-gia-vaptisi

[justforbooks]

Μέσα στην έκθεση του Μουσείου Μπενάκη με τίτλο «Αδειάζοντας το σπίτι των γονιών μου», η φωτογράφος Κατερίνα Καλούδη αποτυπώνει την απώλεια με έναν αποχαιρετισμό που απευθύνει προς τους γονείς της μέσα από τα αντικείμενα που τους συντρόφευσαν στη διάρκεια της ζωής τους. Τα φωτογράφισε προσεκτικά, κάνοντας μια καταγραφή της απουσίας-παρουσίας και επιχειρώντας να βρει τον δρόμο της απελευθέρωσής της και της συνέχειας.

Η Κατερίνα Καλούδη μέσα από τη φωτογραφική της δουλειά περιγράφει τα στάδια του πένθους.

«Η μητέρα μου πέθανε ξαφνικά», γράφει. «Δεν μπόρεσα να την αποχαιρετήσω. Η αναχώρησή της ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο και δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα από όσα έχω ζήσει. Αφύπνισε μέσα μου συγκινήσεις που δύσκολα μπορώ να συλλάβω και να εκφράσω με λόγια».

Το πατρικό σπίτι της Κατερίνας Καλούδη έμεινε όπως όλα τα πατρικά, ασάλευτο, απείραχτο, όπως το ήξερε για μισό αιώνα. Με τα έπιπλα και τις μυρωδιές και την οικειότητα μέσα στην οποία μεγάλωσε. Ελάχιστοι από όσους απομακρύνονται από το πατρικό δεν κουβαλούν μαζί τους αυτήν τη μυρωδιά.

Όσοι έχουν χάσει γονείς γνωρίζουν καλά αυτό το πρώτο στάδιο του αποχωρισμού, που ξεκινά με μια άρνηση. Να μην ακουμπήσεις τίποτα από τα πράγματα των γονιών, η κάθε αλλαγή, κάθε ξεκαθάρισμα φαντάζει ιερόσυλο.

«Έπρεπε να προχωρήσω σε μια από τις πιο οδυνηρές εμπειρίες της ζωής, να εκτελέσω το πιο βαρύ ψυχολογικό έργο που μπορεί κανείς να φανταστεί, με τις πιο περίπλοκες, αντιφατικές επιπτώσεις, να το αδειάσω» γράφει η Κ. Καλούδη.

Το «αδειάζω» είναι ένα ρήμα άγριο, μη συμφιλιωτικό, γεννάει εικόνες δύσκολες, πράγματα μιας ζωής στα σκουπίδια. Όπως οι περισσότεροι της γενιάς των γονιών μας, έτσι και οι γονείς της είχαν συνηθίσει να μην πετάνε τίποτα. Ίσως τα ελληνικά σπίτια είναι τα πιο μαξιμαλιστικά σε αυτό το επίπεδο. Αναμνηστικά και ρούχα και στέφανα και βαφτιστικά και αντικείμενα και πολλές φωτογραφίες και γράμματα και σημειώσεις και καρτ-ποστάλ, όλα βρίσκονται μέσα στα πατρικά, σε σπίτια ιδιόκτητα με αποθήκες, που ό,τι πάλιωνε φροντισμένα έβρισκε μια θέση κάπου αλλού.

Η Καλούδη ακολούθησε μια πρακτική ως μνημόσυνο και ως βήμα απελευθέρωσης. Άρχισε να φωτογραφίζει, μετατρέποντας την τραπεζαρία του σπιτιού της σε στούντιο, και άρχισε να αποκτά μια άλλη σχέση, μια εικαστική σύνδεση με τα αντικείμενα, τα ρούχα, τις παλιές φωτογραφίες, τις αναμνήσεις, τις ιστορίες της οικογένειας, τους φανταστικούς εσωτερικούς διαλόγους και τα συναισθήματά της.

Δανείστηκε τον τίτλο «Αδειάζοντας το σπίτι των γονιών μου» από τη μετάφραση του βιβλίου της Lydia Flem «Comment j’ ai vidé la maison de mes parents» που κυκλοφορεί στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Μελάνι (2006).

Η εργασία της Κατερίνας Καλούδη σχετίζεται με την ψυχολογική και πρακτική διεργασία που όλοι κάποια στιγμή στη ζωή, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Η διαδικασία του αδειάσματος αφύπνισε θύελλα συγκινήσεων, έγινε μέρος της αυτοανάλυσής της, της αναδρομής στη μέχρι τότε ζωή της και σε αυτή των γονιών και των υπολοίπων προγόνων της.

Επέλεξε το μέσο που μεταχειρίζεται με επιτυχία για την καλλιτεχνική της έκφραση ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις ιστορίες του παρελθόντος της ��αι την απώλεια των γονιών της. Η φωτογραφία άλλωστε έχει τη «μαγική» ιδιότητα να ανασύρει αναμνήσεις, να μας εμποδίζει από το να ξεχάσουμε τα γεγονότα που πέρασαν, να ζωντανεύει στη θύμησή μας τους ανθρώπους που έφυγαν, να μας κάνει να νοσταλγούμε. Έτσι στωικά η Κατερίνα Καλούδη εσωκλείει στις εικόνες της την τελευταία της συνομιλία με τους γονείς της και τους αποχαιρετά με τη γέννηση ενός καλλιτεχνικού έργου.

Η δημιουργία των έργων μεταμόρφωσε την όλη εσωτερική κι εξωτερική διεργασία της για το άδειασμα του σπιτιού των γονιών της. Της έδωσε τη δύναμη και τον τρόπο να συνειδητοποιήσει βαθύτερα τον σύνδεσμο με αυτούς από τους οποίους προήλθε, να τους τιμήσει, να τους ευχαριστήσει, να τους συγχωρήσει. Και να αποσυνδεθεί.

Η έκθεση έχει δύο άξονες. Ο ένας είναι ένας φωτογραφικός καλλιτεχνικός διάλογος, κι ο άλλος ένας συναισθηματικός διάλογος ενός ανθρώπου που κοιτάει το παρελθόν του κι έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο. Άξονες αόρατους, που φαίνονται σαν ένας.

«Η μητέρα μου», γράφει στις σημειώσεις που συνοδεύουν τη φωτογραφική της εργασία, «έτυχε να είναι μοντέλο στα νιάτα της και διατήρησε σε όλη της τη ζωή το πάθος για τη φινέτσα και τη μόδα. Ένα πάθος που τη συνέδεε και με τη γιαγιά μου. Την έβλεπα να ράβει τα ρούχα της. Μεταξωτά, μάλλινα, μουσελίνες, βελούδα. Χρησιμοποιούσε μεταξωτές κλωστές που ταίριαζαν τέλεια στους χρωματισμούς του υφάσματος, απόχρωση με απόχρωση. Κρατούσε τις καρφίτσες ανάμεσα στα χείλια της, αλλάζοντας, διορθώνοντας, σχεδιάζοντας την καμπύλη ενός εβαζέ, το άνοιγμα μιας μασχάλης, το ψαλίδισμα μιας φάσας, το στρογγύλεμα μιας λαιμόκοψης, το γύρισμα ενός ρεβέρ, το πώς "έπεφτε" η φούστα. Χρησιμοποιούσε λέξεις που κανείς άλλος δεν πρόφερε: πλισέ, κρεπ ντε σιν, σιρίτια, κλος, ούγια, σουά σοβάζ… Ήταν όλα φυλαγμένα. Τα φορέματά της είχαν σωθεί από τον χρόνο που κυλά, θαυμαστά, ανέγγιχτα, αιωνίως άψογα. Σιγά σιγά η συλλογή άλλαξε χέρια. Οι κόρες μου, οι φίλες κι εγώ η ίδια τα προσαρμόσαμε στο δικό μας στυλ, εφηύραμε νέες αρμονίες, νέους συνδυασμούς και τους δώσαμε νέα ζωή. Ένα φόρεμα ποτέ δεν πεθαίνει».

Ο καθένας μέσα σε ένα σπίτι συνδέεται με τα μικροπράγματα που τον περιστοιχίζουν με τρόπο μοναδικό. Σε κατάφορτες βιτρίνες και γεμάτα συρτάρια γνωρίζουμε τι υπάρχει ακριβώς, ακόμα καλύτερα, γνωρίζουμε πώς έφτασε κάθε αντικείμενο εκεί, την ιστορία του, τον άνθρωπο που το δώρισε, τον τόπο όπου το αγοράσαμε και την περίσταση.

Οι ασήμαντες για έναν θεατή αλλά σημαντικές για εμάς στιγμές του προσωπικού μας βίου αποτυπώνονται στην έκθεση της Καλούδη με έναν τρόπο ποιητικό, όπως τα κείμενα που συνοδεύουν τις φωτογραφίες της, που όχι μόνο παραθέτουν αγαπημένα αντικείμενα-τεκμήρια μιας ζωής που δεν υπάρχει πια, αλλά και μεταμορφώνουν τα πρόσωπα της οικογένειάς της σε φιγούρες παρηγορητικές και μυστηριώδεις μαζί, σε ανθρώπους που δεν θα χαθούν και το αποτύπωμά τους συγκινεί και προκαλεί ενδιαφέρον να μάθουμε περισσότερα για τη ζωή τους, μια ζωή ανεπανάληπτη μέσα στον χρόνο.

«Υπάρχουν πολλά πράγματα που μας συνοδεύουν μέσα σε ένα σπίτι, μόνο που δεν είναι πράγματα, κουβαλούν ανθρώπινα ίχνη… Τα αντικείμενα που για πολύ καιρό μας συντροφεύουν δεν είναι λιγότερο πιστά, με τον δικό τους σεμνό και ταπεινό τρόπο, από τα ζώα και τα φυτά που μας περιβάλλουν. Το καθένα τους έχει μια ιστορία και μια σημασία ταυτισμένη με την ιστορία των ανθρώπων που τα χρησιμοποιούσαν και τα αγαπούσαν».

«Αυτή η έκθεση θα μπορούσε να είναι ένας ψυχικός χάρτης. Άλλωστε, ο άνθρωπος και η ζωή του είναι ένας χάρτης», σημειώνει για την έκθεση η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια Μαριαλένα Σπυροπούλου. «Εν πολλοίς ανεξερεύνητος από εκείνον και από τους άλλους. Με τη γέννηση καλείται μέσα στα χρόνια του να αναλάβει την ευθύνη του και να τον χαράξει. Καλείται δηλαδή ξανά και ξανά, σε κάθε φάση, να βάλει τα δικά του σημεία πάνω σε αυτή την πορεία, άλλοτε πιο βίαια, άλλοτε πιο ομαλά και συμφιλιωμένα.

Όμως, αυτός ο χάρτης χρειάζεται στη συνέχεια τη δική μας επικαιροποίηση, τη δική μας επανεφεύρεση των τόπων στους οποίους οδηγεί, τους δρόμους που θα φράξουμε, τους δρόμους που θα αρνηθούμε και κυρίως θα ανοίξουμε. Τον "σκοπό" που θα σφυρίξουμε πηγαίνοντας προς τον σκοπό που καταλήγουμε. Τι "υλικά" θα βάλουμε στην πορεία μας προς τον θάνατο».  

Αν περιηγηθείτε στην έκθεση της Κατερίνας Καλούδη, θα διαπιστώσετε ότι είναι μια έκθεση αισθήσεων, όχι μόνο προσωπικών εικόνων. Έχοντας δει ολόκληρα νοικοκυριά σε παζάρια, αυτή η έκθεση ακτινογραφεί το αίσθημα του σεβασμού και της σύνδεσης για πάντα με έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια, αλλά και με έναν κόσμο σκληρό, τον κόσμο των αντικειμένων που ζουν πολύ περισσότερο από τους κατόχους τους, οι οποίοι φρόντισαν στοργικά να φτάσει ακέραιη μια υλική κληρονομιά, ανεξάρτητα από την αξία της, στα χέρια μας. Αυτή η έκθεση δηλώνει τη συνέχεια αλλά και την αποδέσμευση προς μια περιοχή ελεύθερη, που σηματοδοτεί την πάντα καθυστερημένη χρονικά ενηλικίωση που έρχεται με το τέλος των γεννητόρων μας.

Daily inspiration. Discover more photos at http://justforbooks.tumblr.com

[spoilersgr]

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού στο πλαίσιο του θεσμού Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός παρουσιάζει σήμερα Παρασκευή 28 Αυγούστου, αύριο Σάββατο 29 και μεθαύριο Κυριακή 30 Αυγούστου, τις παρακάτω 10 εκδηλώσεις στην Αττική, την Ζάκυνθο και τις Κυκλάδες: Παρασκευή 28 Αυγούστου Στην Αττική – Αθηναίων Πολιτεία – από τον Θησέα στον Σόλωνα από το Εθνικό Θέατρο | Αρχαιολογικός χώρος Αφαίας Αίγινας | 19.30 Προκρατήσεις εδώ:https://digitalculture.gov.gr/2020/07/athineon-politia-apo-ton-thisea-ston-solona-10/ Το έργο Αθηναίων Πολιτεία είναι μια ανθολόγηση κειμένων της αρχαίας ιστοριογραφίας (Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, Αριστοτέλης, Πλούταρχος, Διογένης Λαέρτιος, κ.ά.) και άλλων ιστορικών-αρχαιολογικών πηγών (επιγραφές, αρχαιολογικά κείμενα), που ανασυνθέτουν -σε επεισοδιακή μορφή- την περιπετειώδη πορεία του Αθηναϊκού πολιτεύματος προς τη δημοκρατία (7ος – 6ος αι. π.Χ.). Πρόκειται για πέντε αυτοτελή, αφηγηματικά ιστορήματα διασκευασμένα σε δραματική μορφή και για θεατρική απόδοση, τα οποία συνέχονται θεματολογικά σε ένα ενιαίο ιστορικό-πολιτικό διακείμενο. Τα κεφάλαια ανα-διηγούνται ιστορίες όπως το Κυλώνειο Άγος, η νομοθεσία του Σόλωνα κ.ά. Οι ιστορίες αυτές παρουσιάζονται για πρώτη φορά σε θεατρική μορφή σε σημαίνοντες αρχαιολογικούς τόπους και μουσεία• τα πλέον ιδεώδη -για την παράστασή τους- θέατρα. Συντελεστές: Μετάφραση-Διασκευή: Γιάννης Λιγνάδης Ιστορική Τεκμηρίωση-Επιμέλεια: Ανδρονίκη Μακρή Σκηνοθεσία: Βασίλης Παπαβασιλείου Κοστούμια / Βοηθός Σκηνοθέτη: Νικολέτα Φιλόσογλου Κίνηση: Ερμής Μαλκότσης Διανομή (αλφαβητικά): Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Μάνος Βαβαδάκης, Κώστας Κοράκης, Άγγελος Μπούρας, Κατερίνα Πατσιάνη – Συνάντηση με τον Μότσαρτ από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών | Μουσείο Ακρόπολης | 20.30 Προκρατήσεις εδώ:https://digitalculture.gov.gr/2020/07/sinantisi-me-ton-motsart-apo-tin-kratiki-orchistra-athinon/ Συνομιλώντας με το παιδί-θαύμα του κλασικισμού, Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, θα βρεθεί στο Μουσείο της Ακρόπολης, υπό την μουσική διεύθυνση της Φαίδρα Γιαννέλου. Θα ερμηνεύσει τα έργα: – Μικρή Νυχτερινή Μουσική, K.525 Allegro / Romanze: Andante / Menuetto: Allegretto / Rondo: Allegro Η Μικρή Νυχτερινή Μουσική γράφτηκε στη Βιέννη το 1787, την εποχή που ο Μότσαρτ συνέθετε την όπερα Ντον Τζοβάνι, έχοντας στο ενεργητικό του πληθώρα μεγαλόπνοων συμφωνικών έργων. – Συμφωνία αρ. 40 σε σολ ελάσσονα, K.V. 550 Molto Allegro / Andante / Menuetto: Allegretto / Allegro assai Η Συμφωνία αρ.40 αποτελεί διαχρονικά ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του Μότσαρτ, έχοντας διατηρήσει την απήχησή της ακόμα και κατά την περίοδο ακμής του ρομαντισμού του 19ου αιώνα. Σάββατο 29 Αυγούστου Στην Αττική – Το αμάρτημα της μητρός μου από το Εθνικό Θέατρο | Αρχαιολογικό Μουσείο Αίγινας | 19.30 Προκρατήσεις εδώ: https://digitalculture.gov.gr/2020/07/to-amartima-tis-mitros-mou-apo-to-ethniko-theatro-9/ Ένα αριστούργημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, το διήγημα του Γεώργιου Βιζυηνού Το αμάρτημα της μητρός μου (1883) στην αγγλική γλώσσα σε μία προσπάθεια σύνδεσης του αγγλόφωνου κοινού με τη σύγχρονη πολιτιστική δημιουργία. Ο Βιζυηνός αντλεί αφηγηματικό υλικό από τις προσωπικές και οικογενειακές μνήμες, από τις παραδόσεις και τα βιώματα της λαϊκής ζωής στην ιδιαίτερη πατρίδα του και το ενισχύει με το στέρεο υπόβαθρο της παιδείας του. Η παράσταση έχει ήδη φιλοξενηθεί με μεγάλη επιτυχία σε κορυφαία Ακαδημαϊκά Ιδρύματα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής επί δύο συνεχή έτη (2018-2019). Η παράσταση είναι στα αγγλικά. Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Δανάη Ρούσσου Ερμηνεία: Ρένα Κυπριώτη Σύνθεση μουσικής: Νίκος Κυπουργός Κοστούμια: Βάνα Γιαννούλα Καλλιτεχνική συνεργάτις: Ειρήνη Βουρλάκου – Χορευτικά Σόλι από το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής | Αρχαιολογικός χώρος Ελευσίνας (Ρωμαϊκή αυλή) | 19.00 Προκρατήσεις εδώ:https://digitalculture.gov.gr/2020/07/choreftika-soli-apo-to-baleto-tis-els-5/ Ο χορός θα δώσει το δικό του ξεχωριστό στίγμα στις καλοκαιρινές εκδηλώσεις με τη συμμετοχή χορευτών του Μπαλέτου της ΕΛΣ αλλά και του καταξιωμένου Γιώργου Κοτσιφάκη, σε μια σειρά από χορευτικά σόλι που θα παρουσιαστούν σε εσωτερικούς χώρους αρχαιολογικών μουσείων. Ως μια συνομιλία κίνησης και ακινησίας, οι χορευτές θα διηγηθούν καινούργιες ιστορίες πάνω σε χορογραφίες των ίδιων αλλά και των Ιωάννας Πορτόλου, Γιάννη Νικολαΐδη, Χρήστου Παπαδόπουλου και Κωνσταντίνου Ρήγου. Συντελεστές: Χορογραφία: Γιάννης Νικολαΐδης Χορεύει η Ελευθερία Στάμου Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη Ηχητικός σχεδιασμός: Μανώλης Μανουσάκης – Βάκχες από το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης | Αμφιάρειο Ωρωπού | 19.00 Προκρατήσεις εδώ:https://digitalculture.gov.gr/2020/07/vakches-apo-to-idrima-michalis-kakogiannis-5/ Οι Βάκχες είναι η κατεξοχήν τραγωδία για το συλλογικό ασυνείδητο του διονυσιακού κόσμου. Ο Ευριπίδης ενορχηστρώνει αριστοτεχνικά την έλευση ενός νέου Θεού, ο οποίος διεκδικεί την αποδοχή και την λατρεία σε μια προσπάθεια να συμβιβάσει και να εξισορροπήσει την ζωώδη με την έλλογη φύση του ανθρώπου. Ο Θεός Διόνυσος, γιος του Δία και της Σεμέλης, επιστρέφει στην γενέτειρά του, την Θήβα, προκειμένου να διδάξει την ιερή βακχεία στην πόλη του. Βρίσκοντας αντίσταση από την Αρχή της πόλης, τον ξάδελφό του Πενθέα, ξεσηκώνει τις γυναίκες της πόλης σε μια ιερή τρέλα, την Βακχεία, προκειμένου να δείξει την δύναμή του. Ο Πενθέας τον συλλαμβάνει, προσπαθώντας να επιβάλει την δύναμή του και να φυλακίσει έναν θεό. Ο Θεός όμως έχει ήδη παρακινήσει τις Βάκχες του στον Κιθαιρώνα, όπου μέσα στην ιερή φύση, εκείνες κάνουν θαύματα εγκολπώνοντας την διάσταση της φύσης του περιβάλλοντος μέσα στην ανθρώπινη φύση. Η εκδίκηση του Θεού έρχεται σαν τον κεραυνό του Δία που είχε κατακάψει την μητέρα του Σεμέλη: παρασυρμένος από την δίψα του για να μην αποδεχτεί τον θεό, ο Πενθέας μεταμφιεσμένος ανεβαίνει στον Κιθαιρώνα προκειμένου να δει με τα ίδια του τα μάτια το μελωδικό μεθύσι των Βακχών και τα θαύματα που κάνουν. Εκεί, όμως τον κατασπαράσσει ζωντανό η ίδια του η μητέρα, Αγαύη, νομίζοντας ότι είναι νεαρό λιοντάρι. Ο Διόνυσος, θριαμβευτής επιβάλλει την δύναμή του στην Θήβα η οποία τον λατρεύει σαν θεό και θεραπευτή. Συντελεστές: Μετάφραση: Ομάδα Χρώμα Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Χατζής Κίνηση/Χορογραφία: Χριστίνα Σουγιουλτζή Ενδυματολογική Επιμέλεια: Μάγδα Λαδά Δραματουργική επεξεργασία: Μάρθα Κοσκινά Φιλολογική Επιμέλεια: Βίκυ Χρήστου Μουσική Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Χατζής Μια σπουδή πάνω στο Requiem του György Ligeti και στο Requiem του Mozart. Κατασκευή σκηνικών αντικειμένων: Βασίλης Ρουμπής Βοηθός Σκηνοθέτη: Στέλλα Παπακωνσταντίνου/Μαίρη Καλδάρα Φωτογραφίες/Βίντεο (τρέιλερ): Κωνσταντίνος Χατζής Πρόγραμμα παράστασης: Κάπα Εκδοτική Παίζουν: (με αλφαβητική σειρά) Τζίνα Θλιβέρη/ Τειρεσίας-Χορός, Ηλέκτρα Καρτάνου/ Α, Β Αγγελιοφόρος-Χορός, Νίκος Μάνεσης/ Διόνυσος-Χορός, Μαριάμ Ρουχάτζε / Κάδμος- Χορός (Μαντούρα, Βιολί), Κωνσταντίνα Τάκαλου/ Πενθέας-Χορός, Γιλμάζ Χουσμέν/Χορός, Όλος ο θίασος/ Αγαύη – Τα Ρούχα του Ευθύμη Θέου από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης | Λύκειο Αριστοτέλη | 19.00 Προκρατήσεις εδώ:https://digitalculture.gov.gr/2020/07/ta-roucha-apo-to-ethniko-mousio-sigchronis-technis/ Μια παράσταση performance / αρχαιολογίας για το ένδυμα από το 3.000 π.Χ. έως σήμερα του Ευθύμη Θέου. Το έργο αντλεί τα υλικά του από αρχαιολογικά ευρήματα γύρω από την υφαντική και το ένδυμα, και συγκεκριμένα από αυτά που ήρθαν στο φως στην αρχαιολογική θέση Κοίμηση, που ανασκάπτει από το 2014 το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, το Πανεπιστήμιο Κρήτης και η Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, στο μικρό νησί της Θηρασίας, απέναντι από τη Σαντορίνη. Πρόκειται για έναν οικισμό της 3ης και πρώιμης 2ης χιλιετίας π.Χ., μέρος του οποίου κατακρημνίστηκε κατά τη μινωική ηφαιστειακή έκρηξη. Με αφετηρία μια ομάδα προϊστορικών αγνύθων (πήλινων εξαρτημάτων από αργαλειούς) που βρέθηκαν στην ανασκαφή, θα δημιουργήσουμε ένα έργο για το ένδυμα και τη διαχρονική σημασία του. Θα δούμε τα ρούχα ως μέσο προσωπικής έκφρασης και ως εύγλωττο στοιχείο ταυτότητας, τα ρούχα ως πεδίο κοινωνικής συνάντησης και ως σταθερό μάρτυρα κάθε βιογραφίας. Τα ρούχα τα βαφτιστικά, τα σχολικά, τα ρούχα του γάμου. Η στρατιωτική στολή, το κοστούμι, τα ρούχα για τον ύπνο. Η κλωστή, το ύφασμα, το ράψιμο, το ρούχο στο σώμα… Η προετοιμασία για το έργο ξεκίνησε με μια πρώτη επίσκεψη των καλλιτεχνών στο νησί για συνεντεύξεις με τους αρχαιολόγους και τους κατοίκους της Θηρασίας, συμμετοχή στην ανασκαφή, καθώς και παρατήρηση και καταγραφή των τοπικών συνηθειών του νησιού. Στη Ζάκυνθο – Γκαλά Μονωδών από την Εθνική Λυρική Σκηνή | Ενετικό Φρούριο Ζακύνθου | 19.30 Προκρατήσεις εδώ:https://digitalculture.gov.gr/2020/07/gkala-monodon-tis-els-8/ Εννέα διακεκριμένοι μονωδοί της Εθνικής Λυρικής Σκηνής συμμετέχουν σε μια σειρά μοναδικών γκαλά με περίφημες άριες από όπερες και οπερέτες, καθώς και κλασικές καντάτες, τα οποία αντλούν την θεματολογία τους από την αρχαιοελληνική μυθολογία και την ελληνική λογοτεχνία. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει έργα των: Μότσαρτ, Ροσσίνι, Στραβίνσκι, Στράους, Πέρσελ, Γκλουκ, Όφενμπαχ, Ραμώ, Πουλένκ, Μασνέ, Γκουνό, Κερουμπίνι, Μπερλιόζ και Καρρέρ. Μονωδοί: Βασιλική Καραγιάννη, Άρτεμις Μπόγρη, Γιάννης Χριστόπουλος, Διονύσης Σούρμπης Πιάνο: Φρίξος Μόρτζος Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί ακολουθώντας τις οδηγίες της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας για τις επιδημιολογικά επιβαρυμένες περιοχές και τηρώντας με αυστηρότητα το όριο χωρητικότητας των 100 ατόμων καθώς και τις αποστάσεις ασφαλείας. Η χρήση μη ιατρικής μάσκας είναι απαραίτητη καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης. Κυριακή 30 Αυγούστου Στην Αττική – Σπουδαία Ερείπια – Η Ελλάδα με τα μάτια των ξένων ταξιδιωτών (16ος – 19ος αιώνας) από το Εθνικό Θέατρο | Αρχαιολογικό Μουσείο Αίγινας | 19.30 Προκρατήσεις εδώ:https://digitalculture.gov.gr/2020/07/spoudea-eripia-i-ellada-me-ta-matia-ton-xenon-taxidioton-16os-19os-eonas-7/ Επιλογές ταξιδιωτικών και περιηγητικών κειμένων. Επιλεγμένες αφηγήσεις ξένων ταξιδιωτών και περιηγητών στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα, στην προεπαναστατική Ελλάδα αλλά και στο νεότευκτο ελληνικό κράτος. Η αποτύπωση των προσδοκιών, η φαντασιακή πρόσληψη του αρχαίου κόσμου, η επαφή και η εξοικείωση με την πραγματικότητα σε μια σειρά κειμένων σημαντικών προσωπικοτήτων που επισκέφθηκαν την Ελλάδα εκείνα τα χρόνια. Συντελεστές: Σύνθεση / Επιμέλεια Κειμένου: Στέφανος Καβαλλιεράκης, Άγγελος Κουτσολαμπρόπουλος Σκηνοθεσία: Νατάσα Τριανταφύλλη Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη Μουσική: Λήδα Μανιατάκου Κίνηση / Βοηθός Σκηνοθέτη: Δήμητρα Μητροπούλου Βοηθός σκηνογράφου: Στέλλα Κελεπούρη Διανομή (αλφαβητικά): Πάρις Θωμόπουλος, Ελευθερία Παγκάλου, Βασίλης Παπαδημητρίου, Νατάσα Σφενδυλάκη, Αινείας Τσαμάτης, Δήμητρα Χαριτοπούλου Στη Ζάκυνθο – Γκαλά Μονωδών από την Εθνική Λυρική Σκηνή | Ενετικό Φρούριο Ζακύνθου | 19.30 Προκρατήσεις εδώ:https://digitalculture.gov.gr/2020/07/gkala-monodon-tis-els-9/ Εννέα διακεκριμένοι μονωδοί της Εθνικής Λυρικής Σκηνής συμμετέχουν σε μια σειρά μοναδικών γκαλά με περίφημες άριες από όπερες και οπερέτες, καθώς και κλασικές καντάτες, τα οποία αντλούν την θεματολογία τους από την αρχαιοελληνική μυθολογία και την ελληνική λογοτεχνία. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει έργα των: Μότσαρτ, Ροσσίνι, Στραβίνσκι, Στράους, Πέρσελ, Γκλουκ, Όφενμπαχ, Ραμώ, Πουλένκ, Μασνέ, Γκουνό, Κερουμπίνι, Μπερλιόζ και Καρρέρ. Μονωδοί: Βασιλική Καραγιάννη, Άρτεμις Μπόγρη, Γιάννης Χριστόπουλος, Διονύσης Σούρμπης Πιάνο: Φρίξος Μόρτζος Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί ακολουθώντας τις οδηγίες της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας για τις επιδημιολογικά επιβαρυμένες περιοχές και τηρώντας με αυστηρότητα το ��ριο χωρητικότητας των 100 ατόμων καθώς και τις αποστάσεις ασφαλείας. Η χρήση μη ιατρικής μάσκας είναι απαραίτητη καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης. Στις Κυκλάδες – Χορευτικά Σόλι από το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρική Σκηνής | Αρχαιολογικό Μουσείο Σύρου | 18.00 / 19.00 / 20.00 Προκρατήσεις εδώ:https://digitalculture.gov.gr/2020/07/choreftika-soli-apo-to-baleto-tis-els-6/ Ο χορός θα δώσει το δικό του ξεχωριστό στίγμα στις καλοκαιρινές εκδηλώσεις με τη συμμετοχή χορευτών του Μπαλέτου της ΕΛΣ αλλά και του καταξιωμένου Γιώργου Κοτσιφάκη, σε μια σειρά από χορευτικά σόλι που θα παρουσιαστούν σε εσωτερικούς χώρους αρχαιολογικών μουσείων. Ως μια συνομιλία κίνησης και ακινησίας, οι χορευτές θα διηγηθούν καινούργιες ιστορίες πάνω σε χορογραφίες των ίδιων αλλά και των Ιωάννας Πορτόλου, Γιάννη Νικολαΐδη, Χρήστου Παπαδόπουλου και Κωνσταντίνου Ρήγου. Συντελεστές: Χορογραφία: Κωνσταντίνος Ρήγος Χορεύει ο Στέλιος Κατωπόδης Σαξόφωνο: Γκουίντο ντε Φλάβις Χρήσιμες πληροφορίες Οι εκδηλώσεις προσφέρονται δωρεάν από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Το μόνο αντίτιμο είναι το εισιτήριο για την είσοδο σε κάθε χώρο, όπου υπάρχει. Είναι υποχρεωτική η προκράτηση θέσης. Για περισσότερες πληροφορίες συμβουλευτείτε την ιστοσελίδα:https://digitalculture.gov.gr/ Σημειώνουμε ότι οι θεατές θα πρέπει να τηρούν τις οδηγίες και συστάσεις της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων COVID-19 του Υπουργείου Υγείας για την ασφαλή προσέλευση στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία. Ισχύει ο κανόνας της απόστασης των 1,5 μέτρων κατ’ ελάχιστον για ανοικτούς χώρους και 2 μέτρων για κλειστούς χώρους. Η χρήση μη ιατρικής μάσκας είναι απαραίτητη καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης. Για λόγους ασφαλείας και για την αποφυγή καθυστερήσεων και συνωστισμού συνιστάται η έγκαιρη προσέλευση, 1 έως 1,5 ώρα πριν από την έναρξη της εκδήλωσης.

[batserendipity]

Κυριακή Των Αγίων Πάντων

Κυριακή Των Αγίων Πάντων

Εορτή της Χριστιανοσύνης, με την οποία τιμάται η μνήμη όλων ανεξαιρέτως των αγίων, γνωστών και αγνώστων. Εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή από την Ανατολική Εκκλησία και την 1η Νοεμβρίου από τη Δυτική Εκκλησία. Την Κυριακή των Αγίων Πάντων έχουν την ονομαστική τους εορτή όσοι και όσες τα βαφτιστικά τους ονόματα δεν έχουν αναφορά σε κάποιο άγιο με συγκεκριμένη ημέρα μνήμης.

Η…

[eclecticstarlightblogger]

Των Αγίων Πάντων: Πως καθιερώθηκε και ποιοι γιορτάζουν

Των Αγίων Πάντων: Πως καθιερώθηκε και ποιοι γιορτάζουν

Εορτή της Χριστιανοσύνης, με την οποία τιμάται η μνήμη όλων ανεξαιρέτως των αγίων, γνωστών και αγνώστων. Εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή. Την Κυριακή των Αγίων Πάντων έχουν την ονομαστική τους εορτή όσοι και όσες τα βαφτιστικά τους ονόματα δεν έχουν αναφορά σε κάποιο άγιο με συγκεκριμένη ημέρα μνήμης. (more…)

[thoughtfullyblogger]

Των Αγίων Πάντων: Πως καθιερώθηκε και ποιοι γιορτάζουν

Των Αγίων Πάντων: Πως καθιερώθηκε και ποιοι γιορτάζουν

Εορτή της Χριστιανοσύνης, με την οποία τιμάται η μνήμη όλων ανεξαιρέτως των αγίων, γνωστών και αγνώστων. Εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή. Την Κυριακή των Αγίων Πάντων έχουν την ονομαστική τους εορτή όσοι και όσες τα βαφτιστικά τους ονόματα δεν έχουν αναφορά σε κάποιο άγιο με συγκεκριμένη ημέρα μνήμης. (more…)

[greekblogs]

Των Αγίων Πάντων: Πως καθιερώθηκε και ποιοι γιορτάζουν

Των Αγίων Πάντων: Πως καθιερώθηκε και ποιοι γιορτάζουν

Εορτή της Χριστιανοσύνης, με την οποία τιμάται η μνήμη όλων ανεξαιρέτως των αγίων, γνωστών και αγνώστων. Εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή. Την Κυριακή των Αγίων Πάντων έχουν την ονομαστική τους εορτή όσοι και όσες τα βαφτιστικά τους ονόματα δεν έχουν αναφορά σε κάποιο άγιο με συγκεκριμένη ημέρα μνήμης. (more…)

[skandaladiaplokidiafthora]

Των Αγίων Πάντων: Πως καθιερώθηκε και ποιοι γιορτάζουν

Των Αγίων Πάντων: Πως καθιερώθηκε και ποιοι γιορτάζουν

Εορτή της Χριστιανοσύνης, με την οποία τιμάται η μνήμη όλων ανεξαιρέτως των αγίων, γνωστών και αγνώστων. Εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή. Την Κυριακή των Αγίων Πάντων έχουν την ονομαστική τους εορτή όσοι και όσες τα βαφτιστικά τους ονόματα δεν έχουν αναφορά σε κάποιο άγιο με συγκεκριμένη ημέρα μνήμης. (more…)

[kalindafromgreece]

Ξεφτίλες! Ανάγκασαν παίκτρια του power of love να κρύψει το βαφτιστικό χρυσο σταυρουδάκι της! #poweroflovegr Η παραγωγή του Τουρκοreality εχει απαγορεύσει στους παίχτες και τις παιχτριες να φορούν ακόμη και τα βαφτιστικά τους σταυρουδάκια! Μάλιστα παιχτρια που ξεχάστηκε και βγήκε στην κάμερα φορώντας δέχτηκε αυστηρή επίπληξη

[georgekaiafas-blog]

ΤΑ ΧΡΥΣΑ... ΣΤΑΥΡΟΥΔΑΚΙΑ

* Με αφορμή το θάνατο του “καλού μας άνθρωπου Θανάση Βέγγου και τον Ρασούλη, Παπάζογλου

Γινόμαστε σχεδόν καθημερινά πνευματικά φτωχότεροι. Ο Καμπανέλης, ο Ρασούλης, τώρα ο Παπάζογλου. Η "γειτονιά των αγγέλων" γίνεται πλουσιότερη σε "μύθους" κι η δικιά μας καλή παρέα φτωχαίνει. Στερεύει σαν μια πέτρινη βρύση, που το νερό της έρχεται πια στη στέρνα όλο και λιγότερο.

Έχω την αίσθηση πως όλοι μας χτίζουμε στη ζήση μας τον προσωπικό μας μύθο. Κι από τους προσωπικούς αυτούς μύθους γνωρίζω πως θα ξεπηδήσουν οι νέοι "άγγελοι", που θα έρθουν να δώσουν ζωή και πάλι στη δική μας γειτονιά. Αν ρίξουμε μια όχι και τόσο πρόχειρη ματιά πίσω μας, θα δούμε μια τεράστια γραμμή, σαν εκείνη τη γραμμή στο ποίημα "ΤΑ ΚΕΡΙΑ" του Καβάφη. Μια γραμμή από μορφές φτιαγμένες από εκείνο το μέταλλο τις αθανασίας. Μορφές οι οποίες μας κοιτάζουν κατάματα μέρα και νύχτα. Έτσι, θα κοιτάζουν κάποτε και κάποιοι από τη δική μας τη γενιά εκεί ψηλά στη "γειτονιά των αγγέλων, τους επόμενους που θα πιστεύουν πως οι γειτονιά τους έγινε φτωχότερη. Ορφάνεψε.

Είναι μια προσπάθεια εξαιρετικά δύσκολη. Επίπονη θαρρώ. Απαιτεί κόπο, μοναξιά, θυσίες, αγώνα, αλλά έτσι κατακτιέται το μέλλον. Και σίγουρα κάπου ανάμεσα σε όλους μας, θα υπάρξουν κι αυτοί που θα βάλουν τη δική τους σφραγίδα στην ιστορία. Ανεξήτηλα. Ίσως, να μας είναι ακόμα άγνωστοι, ξένοι, αλλά δεν είναι μακριά μας. Απαιτεί χρόνο κι από τους ίδιους, αλλά κυρίως από μας για να τους περιμένουμε εκεί που είναι ο τελικός προορισμός τους. Το σημαντικότερο που πρέπει να γίνει είναι να μη λησμονήσουμε ποτέ μας, ετούτες τις "άγιες" μορφές της ιστορίας μας, που μας κοιτούν κατάματα. Γι'α υτό και μας κοιτούν.

Η μεγαλύτερη ελπίδα τους για να "ζήσουν" είναι πως κανείς δεν τους ξεχνά. Εκείνοι, θα... κόβουν βόλτες μέσα στο DΝΑ μας. Στις καρδιές και τα μυαλά μας. Θα είναι ο Καβάφης, ο Σικελιανός, Ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Μάνος, επιστήμονες, καλλιτέχνες, μουσικοί, ποιητές, λογοτέχνες, κάθε λογής άνθρωποι, που πίστεψαν στο όραμά τους. Ένας, ευτυχώς μακρασκελής κατάλογος, ίσως δίχως τέλος, από ανθρώπους που δεν γνωρίσαμε ποτέ, αλλά που να πάρει η οργή, τους κουβαλάμε πάνω μας σαν βαφτιστικά σταυρουδάκια, από μικρά παιδιά.

Είμαστε μια χούφτα ανθρώπων επάνω στον παγκόσμιο χάρτη, αλλά βάλτε για λίγο με το νου σας κάποια από αυτά τα λαμπρά ονόματα κι αναρωτηθείτε. Έγινε, τελικά φτωχότερη ή, μήπως να έγινε πλουσιότερη η γειτονιά μας;

Αυτά, λοιπόν, τα χρυσά σταυρουδάκια είναι που λάμπουν μεγαλόπρεπα στο φως του ήλιου της Ελλάδας και, δόξα τον Θεό, όλοι μας φορούμε κρεμασμένο από ένα στο στήθος μας.

Καλό ταξίδι, να ευχηθούμε και στους τρεις. Θα τους συναντήσουμε και πάλι. Για όσους έχουν χάσει ένα δικό τους πρόσωπο, είναι ξεκάθαρο, πιστεύω, πως το ταξίδι συνεχίζεται. Ο ίδιος ο Νίκος Παπάζογλου είχε αναρωτηθεί σε έναν στοίχο του: "μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό;". Την ίδια ακριβώς ερώτηση θα πρέπει να κάνουμε και στους εαυτούς μας.

[paranoikosnews-blog]

Σε κατάσταση σοκ ο Τσοχατζόπουλος: Πώς αντέδρασε στο άκουσμα του διαζυγίου Πώς αντέδρασε ο Τσοχατζόπουλος στο άκουσμα του διαζυγίου;... Με την απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για τη δήμευση ακινήτων και τραπεζικών λογαριασμών 13 κατηγορουμένων και ένα διαζύγιο έπεσε η αυλαία της τριετούς δικής σε δεύτερο βαθμό για τις χρυσές μίζες στα εξοπλιστικά. Το δικαστήριο επιδίκασε αποζημίωση 1.570.000 ευρώ υπέρ του Δημοσίου, το οποίο παραστάθηκε με ρητή επιφύλαξη, εκ των οποίων η μερίδα του λέοντος (1 εκατομμύριο) επιδικάστηκε στον Άκη Τσοχατζόπουλο. Δημεύθηκε η περιουσία του Άκη Τσοχατζόπουλου, ενώ αποδεσμεύθηκαν τρία ακίνητα της Αρετής Τσοχατζοπούλου, λογαριασμοί με 15.000 ευρώ και τιμαλφή (βαφτιστικά κοσμήματα). Η Αρετή Τσοχατζοπούλου είχε επιτρέψει ήδη 3 ακίνητα στο Δημόσιο από την αρχή της διαδικασίας. Αποδεσμεύτηκε το σπίτι της Βίκυς Σταμάτη στο Χαλάνδρι, αλλά και τρία ακίνητα και ένα οικόπεδο της Γκούντρουν Μολντεναουερ (πρώην σύζυγος Ακη) καθώς εξ αρχής είχε επιστρέψει στο δημόσιο 1.263.000 ευρώ. Η υπόθεση σφραγίστηκε και από το διαζύγιο που ζητάει η Βίκυ Σταμάτη από τον Άκη Τσοχατζόπουλο, με τον οποίο παντρεύτηκε στο Παρίσι το 2004. Η απόφαση της Βίκυς Σταμάτη φαίνεται πως βρήκε απροετοίμαστο τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Ο δικηγόρος του Άκη Τσοχατζόπουλου, Γιάννης Παγορόπουλος, μιλώντας στο κανάλι Epsilon, για την επιστροφή του πρώην υπουργού στη φυλακή, αλλά και για την απόφαση της Βίκυς Σταμάτη για διαζύγιο, ανέφερε πως ήταν ο ίδιος που ενημέρωσε τον Άκη Τσοχατζόπουλο για την υπόθεση. «Έκανα μια συζήτηση με τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Το έμαθε από εμένα πρωί πρωί. Δεν ήθελα να το μάθει από τα κανάλια. Έδειξε αιφνιδιασμένος. Ήταν ένα σοκ για αυτόν. Γίνεται σε μια κακή στιγμή…» είπε. Μέσα από το δικηγορικό γραφείο που την εκπροσωπεί, η Βίκυ Σταμάτη γνωστοποίησε σήμερα το πρωί τις επόμενες κινήσεις της. Η πρώτη, το διαζύγιο από τον Άκη Τσοχατζόπουλο, με τον οποίο παντρεύτηκε το 2004 στο Παρίσι. Μόλις μια μέρα αφού ο Άκης Τσοχατζόπουλος έμαθε πως θα πρέπει να επιστρέψει στη φυλακή, η σύζυγός του ανακοίνωσε την απόφασή της να χωρίσουν. Όλη ανακοίνωση της Βίκυς Σταμάτη «Καταδικάστηκα άδικα δυο φορές από τη Δικαιοσύνη, μόνον και μόνον επειδή φέρω το όνομα του συζύγου μου «Τσοχατζοπούλου». Από τα βάθη της ψυχής μου σπαράζω αλλά ο ιστός της οικογένειάς μου έχει πλέον διαρραγεί και ως εκ τούτου έχω την ηθική υποχρέωση απέναντι στο μοναδικό παιδί μας να προχωρήσω στη λύση του γάμου μας με τον άνδρα τον οποίο λάτρεψα, λατρεύω, σέβομαι και θα σέβομαι, θαύμασα και θα θαυμάζω. Αυτό μου το επιβάλλει η διαφύλαξη της ψυχής του ανήλικου παιδιού μου αλλά και γενικότερα της οικογενειακής ισορροπίας, όση αυτή μου έχει απομείνει. Υψώνω το ανάστημά μου απέναντι στην ωμότητα, την αδικοπραξία του συστήματος, που στυγνά και ολόψυχρα μας εκτέλεσε. Η ποινή εκτελέστηκε». Η πρώτη συνάντηση του Άκη Τσοχατζόπουλου με τη Βίκυ Σταμάτη μετά την είδηση -βόμβα για το διαζύγιο τους έγινε μέσα στη δικαστική αίθουσα όπου εκδικαζόταν η υπόθεση για τις «χρυσές μίζες» των εξοπλιστικών. Η Βίκυ Σταμάτη έφτασε στο Εφετείο με ταξί. Φορώντας κουκούλα και έχοντας αθλητική περιβολή μπήκε στο δικαστήριο, το οποίο βρισκόταν σε διακοπή και κάθισε τρεις θέσεις πίσω από τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Όταν εκείνος αντιλήφθηκε την παρουσία της την πλησίασε και της μίλησε χωρίς ωστόσο να λάβει καμία απάντηση. Εκείνη κάθονταν σιωπηλή και στη συνέχεια αποχώρησε από την αίθουσα. Η Βίκυ Σταμάτη, σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, επιστρέφει στη φυλακή. Σήμερα θα οδηγηθεί στον Κορυδαλλό. Στη δικαστική αίθουσα η εισαγγελική πρόταση για δήμευση του διαμερίσματος των 68 τ.μ. όπου διαμένει στο Χαλάνδρι άναψε φωτιές. Εξοργισμένη η Βίκυ Σταμάτη απευθύνθηκε στο δικαστήριο φωνάζοντας: «Φταίτε, δεν ξέρατε από πότε υπάρχει αυτό το ακίνητο; Ανατρέξτε στο υποθηκοφυλακείο». Πρόεδρος: Μην φωνάζετε… θα περάσετε έξω… Βίκυ Σταμάτη: Γιατί με φέρατε εδώ; Για να με περάσετε έξω; Εγώ σταυρώνομαι… Τσοχατζόπουλος: Μας ενοχοποιείτε άδικα… Φ. Ραγκούσης: (συνήγορος Βίκυς Σταμάτη): Αυτή η γυναίκα θα βρεθεί στο δρόμο; Βίκυ Σταμάτη: Είναι γονική παροχή, απόκτημα του πατέρα μου με πολύ κόπο, πριν γεννηθώ! Ο πατέρας μου δεν υπήρξε υπουργός! Ήταν οικοδόμος, γιατί να κατασχεθεί το σπίτι; Ο Σταμάτης δεν υπήρξε υπουργός! Ήταν εργάτης! Δούλευε από 12 ετών… Η Βίκυ Σταμάτη διαμαρτυρήθηκε ότι συνελήφθη μπροστά στα μάτια του παιδιού της. «Παραβιάσατε το άσυλό μου! Θα έχετε πρόβλημα εάν δεν συμπληρώσετε αυτό», είπε προσκομίζοντας στο δικαστήριο ένα χαρτί το οποίο, σύμφωνα με τους δικηγόρους αφορά τη μη δήμευση της πρώτης κατοικίας. Η αποστροφή του λόγου της προκάλεσε την αντίδραση της προέδρου η οποία απευθυνόμενη στη γραμματέα της ζήτησε να σημειώσει «τις απειλές της κατηγορουμένης». Αμέσως μετά η Βίκυ Σταμάτη απάντησε: «Εγώ έχω δεχθεί απειλές, και αυτές θα ειπωθούν»… [ΠΗΓΗ]

[frapedoypoli]

Από τις πιο σημαντικές μέρες στη ζωή του μωρού σας είναι η μέρα της βάφτισής του. Για τον λόγο αυτό αξίζει να διαλέξετε τα καλύτερα σύμφωνα με το γούστο σας αλλά και τη οικονομική σας δυνατότητα... Η ποικιλία είναι πολύ μεγάλη και κάνοντας μια βόλτα στην αγορά θα βρείτε το κατάλληλο για εσάς και το μωρό σας. Ας δούμε όμως ξεχωριστά με ποια θέματα θα πρέπει να ασχοληθείτε ώστε να τα οργανώσετε όλα όπως αρμόζει στο παιδί σας και ποιες είναι οι υποχρεώσεις που αναλαμβάνει ο νονός. Ποιες υποχρεώσεις αναλαμβάνουν οι γονείς Τα προσκλητήρια Υπάρχουν πάρα πολύ όμορφα και εμπνευσμένα προσκλητήρια σε διάφορα σχέδια και χρώματα για να διαλέξετε τα πιο όμορφα για εσάς με τα οποία θα προσκαλέσετε τους δικούς σας ανθρώπους σ’ αυτή τη χριστιανική γιορτή που γίνεται προς τιμήν του παιδιού σας. Οι μπομπονιέρες Μια ματιά να ρίξετε στα μαγαζιά με τις μπομπονιέρες θα εκπλαγείτε από το πλήθος τους και θα διαπιστώσετε ότι πολλές από αυτές έχουν δημιουργηθεί με πολλή φαντασία και αγάπη για τα παιδιά. Ανάλογα το φύλο του παιδιού σας μπορείτε να διαλέξετε όποια σας αρέσουν περισσότερο έχοντας στο μυαλό σας ότι η επιλογή σας θα είναι ακόμα καλύτερη αν οι μπομπονιέρες ταιριάζουν με τα προσκλητήρια ή έστω έχουν κάτι κοινό που τα συνδυάζει. Τα γλυκά Μαζί με τις μπομπονιέρες μετά το μυστήριο της βάφτισης είναι έθιμο να προσφέρονται γλυκά στους καλεσμένους. Είναι και αυτό στις υποχρεώσεις των γονιών. Για τα γλυκά μπορείτε να κάνετε επιλογές που ξέρετε ότι θα αρέσουν κυρίως στα παιδιά . Γιατί σίγουρα θα είναι πολλά προσκεκλημένα και τρελαίνονται για γλυκά. Οι φωτογραφίες και τα βίντεο Αυτά που μένουν πέρα από τις αναμνήσεις είναι οι φωτογραφίες και τα βίντεο. Επομένως είναι σημαντικό θέμα η επιλογή του φωτογράφου. Σίγουρα θα βρείτε τον κατάλληλο σύμφωνα με το αποτέλεσμα που επιθυμείτε και την οικονομική σας κατάσταση. Πριν κάνετε την επιλογή όμως είναι σημαντικό να ελέγξετε τη δουλειά του φωτογράφου βλέποντας κάποιο δείγμα της. Το τραπέζι - δεξίωση Μετά την βάπτιση ακολουθεί το τραπέζι. Εκεί θα γιορτάσει η οικογένεια και θα διασκεδάσει με τους συγγενείς και τους φίλους. Γι’ αυτό πρέπει να είναι ένας χώρος που θα σας ταιριάζει και θα συμφωνεί τόσο στο γούστο σας όσο και στο ποσό το οποίο θα επιθυμούσατε να διαθέσετε. Το δώρο του νονού Τελευταία και εξίσου σημαντική υποχρέωση είναι το δώρο του νονού. Η επιλογή του δώρου είναι ιδανικό να γίνει με βάση κάτι που θα έχει ανάγκη ή που θα χαροποιήσει ιδιαίτερα τον νονό. Ποιες υποχρεώσεις αναλαμβάνει ο νονός Το βαφτιστικό κουτί Το κουτί αυτό μπορείτε να το αγοράσετε ξεχωριστά από τα υπόλοιπα βαπτιστικά και το οποίο θα χρησιμεύει για να βάλετε τα ρουχαλάκια, τα παπουτσάκια και τα λαδόπανα του παιδιού μέχρι τη βάφτισή του και στη συνέχεια θα χρησιμοποιείται ως αποθηκευτικός χώρος.

Βαφτιστικά ρούχα Ανάλογα το φύλο του παιδιού μπορείτε να διαλέξετε αυτά που προτιμάται ανάμεσα σε πάρα πολλά και όμορφα ρουχαλάκια. Καλό θα ήταν να επιλέξετε μη συνθετικά υφάσματα για να αποφύγετε πιθανούς ερεθισμούς στο δέρμα του παιδιού. Επίσης είναι και τα παπούτσια που θα φορέσει το παιδί στη βάφτιση και που θα ήταν πολύ εξυπηρετικό να είναι λίγο μεγαλύτερα για να μπορέσει να τα ξαναφορέσει και να τα ευχαριστηθεί. Ο σταυρός Για την επιλογή του σταυρού καλό είναι να δείξετε ιδιαίτερη προσοχή και να βάλετε το προσωπικό σας γούστο γιατί είναι το πιο σημαντικό από τα δώρα που θα κάνετε στο παιδί. Επιλέξτε ένα όμορφο σχέδιο που πιστεύετε ότι θα το φορέσει και μεγαλώνοντας. Μαρτυρικά και λαμπάδα Τα μαρτυρικά είναι αυτά που προσφέρονται στους καλεσμένους και τα οποία δείχνουν ότι έγιναν μάρτυρες στο μυστήριο της βάφτισης. Συνήθως είναι σε σχήμα μικρού σταυρού αλλά μπορείτε να επιλέξετε αυτό που προτιμάτε εσείς αφού μπορείτε να διαλέξετε ανάμεσα σε πολλά σχέδια. Οι υποχρεώσεις του νονού για τη βάφτιση τελειώνουν με την λαμπάδα για την οποία μπορείτε να διαλέξετε έναν όμορφο στολισμό και η οποία θα ταιριάζει με τις μπομπονιέρες και τα προσκλητήρια.

Πηγή: http://ift.tt/2s6mrtG http://ift.tt/2s7brvN

[eclecticstarlightblogger]

Ξεφτίλες! Ανάγκασαν παίκτρια του power of love να κρύψει το βαφτιστικό χρυσο σταυρουδάκι της! #poweroflovegr Η παραγωγή του Τουρκοreality εχει απαγορεύσει στους παίχτες και τις παιχτριες να φορούν ακόμη και τα βαφτιστικά τους σταυρουδάκια! Μάλιστα παιχτρια που ξεχάστηκε και βγήκε στην κάμερα φορώντας δέχτηκε αυστηρή επίπληξη

[greekblogs]

Ξεφτίλες! Ανάγκασαν παίκτρια του power of love να κρύψει το βαφτιστικό χρυσο σταυρουδάκι της! #poweroflovegr Η παραγωγή του Τουρκοreality εχει απαγορεύσει στους παίχτες και τις παιχτριες να φορούν ακόμη και τα βαφτιστικά τους σταυρουδάκια! Μάλιστα παιχτρια που ξεχάστηκε και βγήκε στην κάμερα φορώντας δέχτηκε αυστηρή επίπληξη

[skandaladiaplokidiafthora]

Ξεφτίλες! Ανάγκασαν παίκτρια του power of love να κρύψει το βαφτιστικό χρυσο σταυρουδάκι της! #poweroflovegr Η παραγωγή του Τουρκοreality εχει απαγορεύσει στους παίχτες και τις παιχτριες να φορούν ακόμη και τα βαφτιστικά τους σταυρουδάκια! Μάλιστα παιχτρια που ξεχάστηκε και βγήκε στην κάμερα φορώντας δέχτηκε αυστηρή επίπληξη

[frapedoypoli]

Δεν υπάρχουν μαγικές λέξεις που να μπορούν να σβήσουν τον πόνο. Είναι τόσο μεγάλος ο πόνος που νιώθει κάποιος όταν χάνει έναν δικό του και ειδικά όταν πρόκειται για το παιδί του που όσο και αν προσπαθεί να ακούει τα παρήγορα λόγια των συγγενών και των φίλων του, δεν βρίσκει ανακούφιση.  Υπάρχουν όμως πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που βρήκαν ανακούφιση μέσα από τα όνειρα τους, ένιωσαν την λύτρωση μέσα από αυτά όπως ακριβώς συνέβη σε αυτή την κοπέλα. Πρόκειται για μια πολύ ξεχωριστή γυναίκα που όταν είσαι κοντά της… Νιώθεις έντονα τη δύναμη που κρύβει η ψυχή της. Θαυμάζεις την αντοχή και το χαμόγελο της. Είναι από τις γυναίκες που θέλεις να έχεις φίλη και αδελφή. Βίωσε ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μια μάνα αλλά βρήκε τη δύναμη να συνεχίσει να βοηθάει αλλά και να συμπαραστέκεται στους ανθρώπους γύρω της. Η Μαρία Λένα Μιχαήλ αναφέρει στο ant1iwo: «Γεννήθηκα στις 9/7/1982 στην Πύλα. Έχω δυο υπέροχους γονείς που είναι πάντα δίπλα μου, με αγαπούν και με στηρίζουν. Το ίδιο και ο αδελφός μου. Έχω να θυμάμαι πολύ όμορφες στιγμές από τα παιδικά μου χρόνια, ήταν γεμάτα αγάπη και ξεγνοιασιά. Στη ζωή μας όμως, πολλές φορές τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλουμε, όπως ονειρευόμαστε. Μέσα σε μια στιγμή μπορεί να χαθούν τα πάντα, τίποτα να μην θυμίζει το παρελθόν και εσύ να παλεύεις να βρεις τον τρόπο για να μπορέσεις να αντέξεις το παρόν. Έτσι συνέβη και στη δική μου ζωή… Λίγο πριν τον γάμο μου, σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα ο αδελφός του άντρα μου. Ήταν μόλις 22 ετών και τον έλεγαν Γιώργο. Περάσαμε πολύ δύσκολες στιγμές τότε. Συμπαραστεκόμουν στον άντρα μου πότε σιωπηλά και πότε με λόγια. Το πρώτο μας παιδί ήταν αγόρι και του δώσαμε το όνομα του. Είμαι σίγουρη ότι ο γιος μου είναι Άγγελος δίπλα στο Χριστό και είναι σαν να είναι εδώ, κοντά μου Όταν ήταν 21 μηνών ο Γιώργος μας, γέννησα τον Θεοδόση. Ήταν δυο υπέροχα μωράκια, υγιέστατα και ζωηρά. Ήμουν πολύ ευτυχισμένη, δεν χόρταινα να τα φιλώ και να τα αγκαλιάζω. Επειδή εργαζόμουν τα παιδιά μου πήγαιναν στον Κοινοτικό Βρεφοκομικό Σταθμό του χωριού μας. Στις 8 Φεβρουαρίου 2012… Το πρωί λίγο πριν φύγουν για τον βρεφοκομικό (τα πήγαινε ο πατέρας μου κάθε μέρα) ο Θεοδόσης με αγκάλιασε πολύ σφιχτά. Κάθε μέρα με αγκάλιαζε και με φιλούσε πριν φύγει αλλά εκείνη την ημέρα ήταν τόσο σφιχτή η αγκαλιά, που μου έκανε εντύπωση. Το απόγευμα και συγκεκριμένα στις 3.15, χτύπησε το τηλέφωνο μου. Ήταν η δασκάλα του και ήταν πολύ ταραγμένη. Μου είπε: «Μαρια Λενα τρέξτε ο Θεοδόσης δεν ξυπνά. Ελάτε γρήγορα έχουν μελανιάσει τα χείλη του». Σοκαρίστηκα, πήρα αμέσως τον άντρα μου τηλέφωνο και δεν ξέρω γιατί, εκείνη τη στιγμή του είπα: «Βούρα, έφυε το μωρό μας». Όταν φτάσαμε στον βρεφοκομικό άρχισα να φωνάζω: «Που εν τω μωρό μου;». Οι δασκάλες ήταν κατατρομαγμένες και ο άντρας μου, βρήκε τη δύναμη και το σήκωσε στην αγκαλιά του, το κρατούσε μέχρι που φτάσαμε στο νοσοκομείο. Ειδοποιήθηκε το νοσοκομείο αλλά και η αστυνομία. Οι γιατροί ήταν στην πόρτα και μας περίμεναν. Μέσα σε λίγα μόνο λεπτά, μαζεύτηκαν εκεί όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι μας. Η αναμονή ήταν κάτι περισσότερο από εφιαλτική και κάθε ανάσα με πονούσε. Το μόνο που ήθελα να ακούσω, ήταν η φωνή του μωρού μου. Θυμάμαι που με κρατούσε αγκαλιά ο αδελφός μου και του είπα: «Σε παρακαλώ, εσύ που πιστεύεις περισσότερο από μένα στο Θεό, πάρε τηλέφωνο στο Άγιο Όρος να προσευχηθούν για το μωρό, να το σώσει η Αγία Μαρίνα» και με μάτια βουρκωμένα μου απάντησε: «Μα τωρά είναι στην αγκαλιά της Αγίας Μαρίνας». Το αγοράκι μου δυστυχώς ήταν νεκρό. Έφυγε το πρωί για το σχολείο του αλλά δεν γύρισε ποτέ ξανά πίσω στο σπίτι του… Εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε τίποτα και κανείς που να μπορούσε να με παρηγορήσει. Ήταν σαν να έχασα το φως μου και ξαφνικά βυθίστηκα σε ένα περίεργο σκοτάδι γεμάτο πόνο. Το παιδί μου ήταν 26 μηνών και δεν είχε τίποτα, ούτε πυρετό, ούτε βήχα για να ανησυχήσω, όλα ήταν φυσιολογικά. Ο γιατρός μας είπε ότι ένιωσε έναν πόνο στο στήθος χωρίς όμως να προλάβει να κλάψει ή να φωνάξει και “έφυγε” στον ύπνο του. Μετά από 3 ημέρες κηδεύτηκε και όλες σχεδόν οι εφημερίδες τις εποχής είχαν τον ίδιο τίτλο: «Συγκλονίζει ο θάνατος του Θεοδόση». Κάποιες έγραψαν μετά την νεκροψία: «Υπόβαθρο λοίμωξης του αναπνευστικού συστήματος και εγκεφαλικό οίδημα μεταθανάτια σ΄έδαφος αναπνευστικής λοίμωξης, αποφάνθηκε η ιατροδικαστής Ελένη Αντωνίου».  Ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να πάω να ρωτήσω περισσότερα ούτε τις δασκάλες αλλά ούτε και τους γιατρούς αφού το αποτέλεσμα δεν επρόκειτο να αλλάξει… Παρακαλούσα το Θεό να μου δίνει δύναμη και κάθε φορά που προσπαθούσε να με παρηγορήσει ο άντρας μου, του έλεγα: «Εσύ χρειάζεσαι περισσότερη δύναμη, δεν έχασες μόνο το μωρό σου αλλά και τον αδελφό σου». Ο Γιώργος μας κάθε μέρα με ρωτούσε που πήγε ο Θεοδόσης. Μου έκανε πάντα την ίδια ερώτηση: «Μάμα ο Θεοδόσης μας σε ποια χώρα πήγε;» κάποια στιγμή, δεν ξέρω πως μου ήρθε και του είπα: «στη χώρα του ουράνιου τόξου μωρό μου». Από τότε ζωγραφίζει όλο ουράνια τόξα. Άλλαξα εντελώς σαν άνθρωπος… Γέμισα φοβίες και για ασήμαντους λόγους έτρεχα τον Γιώργο μου στον παιδίατρο. Έτρεμα μήπως του συμβεί κάτι κακό και φοβόμουν να τον βάλω στο κρεβατάκι του για ύπνο, περίμενα να αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μου πρώτα. Το βράδυ έβλεπα περίεργους εφιάλτες που μου προκαλούσαν τρόμο, φόβο και υπερβολικό άγχος. Παρ’ όλο που έκανα γενναίες προσπάθειες να ακούσω τα παρήγορα λόγια των συγγενών και των φίλων μας, δεν έβρισκα πουθενά ανακούφιση  μέχρι που… Ο ιερέας του χωριού μας, είπε στον πατέρα μου ότι είδε όνειρο τον Θεοδόση και πως ήταν Άγγελος και μάλιστα το πρόσωπο του ήταν ανάμεσα στα λουλούδια του Επιτάφιου. Ο Γιώργος μου ένα βράδυ ξύπνησε και ήταν πολύ ανήσυχος. Τον ρώτησα τι είχε και μου είπε ότι είδε όνειρο τον αδελφό του. Ο Γιώργος δεν ήταν στην κηδεία του Θεοδόση και όταν του ζήτησα να μου περιγράψει πως ήταν ο αδελφός του, μου είπε για τα ρούχα του και ήταν ίδια με εκείνα που φορούσε την ημέρα της κηδείας, τα βαφτιστικά του. Μου είπε επίσης ότι είχε φτερά όπως οι Άγγελοι αλλά ήταν κόκκινα. Τον ρώτησα: «μήπως ήταν άσπρα και μπερδεύτηκες;», εκείνος όμως επέμενε πως ήταν κόκκινα. Μια φίλη μας, με βάση την περιγραφή του Γιώργου, ζωγράφισε τον Θεοδόση. Δυο χρόνια μετά έμεινα έγκυος το τρίτο μας παιδί, τον Μαρίνο Θεοδόσιο. Του δώσαμε το όνομα της Αγίας Μαρίνας και του Θεοδόση μας. Στην γωνιά δίπλα από την κεντρική είσοδο του σπιτιού μας είναι το τραπεζάκι του Θεοδόση μας, εκεί έχουμε τα ρουχαλάκια και τα παπουτσάκια που φορούσε την τελευταία μέρα της ζωής του. Τα πλένω και τα βάζω ξανά πίσω. Κάθε χρόνο την ημέρα των γενεθλίων του, πραγματοποιείται από το Σ.Κ.Ε του χωριού αιμοδοσία εις μνήμη του. Στη ζωή μου πια… Έμαθα να δίνω σημασία μόνο σε αυτά που πραγματικά αξίζουν. Πριν λίγο καιρό, μια φίλη και συγχωριανή, έχασε τα μαλλιά της εξαιτίας της χημικοθεραπείας. Είχα πολύ μακριά μαλλιά αλλά σκέφτηκα πως αν τα έκοβα πολύ κοντά, θα έδειχνα και έμπρακτα την συμπαράσταση μου. Όταν τα έκοψα, ένιωσα ότι πραγματικά ήμουν δίπλα της αλλά και σε όλες τις γυναίκες του κόσμου που περνούν αυτή την δοκιμασία. Αυτό είναι που έχει σημασία σε αυτή τη ζωή, να αγαπάμε και να βοηθάμε για να χαμογελούν και οι Άγγελοι μας από εκεί ψηλά. Είμαι σίγουρη ότι ο γιος μου είναι Άγγελος δίπλα στο Χριστό και είναι σαν να είναι εδώ, κοντά μου. Ξέρω, όπως και όλες οι μανούλες που έχασαν το παιδί τους, ότι ο Θεός είναι Εκείνος που μας δίνει τη δύναμη να αντέχουμε και να προχωράμε». Πηγή: ant1iwo Πηγή 

http://ift.tt/2qNjQEW