#Όχι ότι δεν το ηξερα

[boulevard-of-broken-dreams6]

Δεν καταλαβαίνω γιατί ζούμε για να κάνουμε πράγματα που δεν θελουμε από τη στιγμή που έχουμε μια ζωή

[fraoula-me-psyxologika]

! disclaimer!

Το ύφος μου δεν είναι καθόλου judgemental, i am genuinely curious.

Η ερώτηση μου είναι πως ξεκίνησε το όλο σκηνικού του γυμνού/patreon και γιατί?

Για ποιον λόγο να επιλέξεις να "πουλήσεις το σώμα σου" σε άγνωστο κόσμο ξέροντας πολύ καλά ότι πιθανόν οι φωτογραφίες και τα βίντεο σου θα χρησιμοποιηθούν για να αυνανιστούν αυτοί που θα τα αγοράσουν οι οποίοι πιθανόν θα σε δουν ως ένα κομμάτι κρέας και θα σε σχολιάσουν και χυδαία.

Είναι λόγω οικονομικής ανάγκης? Είναι επειδή ίσως σου αρέσει αυτή η προσοχή και η "επιβεβαίωση" που σου δίνει ο κόσμος αγοράζοντας το content σου ή γράφοντας σου διάφορα σχόλια?

Ίσως να είχες κάποιες ανασφάλειες με την εμφάνιση σου ή με το εγώ σου και αυτό είναι ένας τρόπος να τις ��ντιμετωπίσεις?

Μπορεί να είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών η μπορεί απλά να σου αρέσει in which case i respect that.

Συγνώμη για την λόγοδιάρροια ρωτάω ειλικρινά σαν ανήσυχος αδερφός και όχι σαν επικριτικός πατέρας.

Take care

η φαση του γυμνου τρεχει κανα 2 χρονια τωρα, ξεκινησε ως καλλιτεχνικη εκφραση και προσπαθεια επανοικειοποιησης (reclaiming) του σωματος μου και της σεξουαλικοτητας μου μετα από χρονια συναισθηματικης, σωματικης και σεξουαλικης κακοποιησης απο ατομα που εμπιστευτηκα, ειτε στο περιεχομενο της σχεσης ειτε οχι. δεν ειχα ποτε καλη σχεση με το σωμα μου, και πολυ δυσκολη σχεση με την σεξουαλικοτητα μου και την εκφραση της και ολα τα ταμπου που περιλεμβανει η σεξουαλικοτητας ενος θυληπρεπους και queer ατομου. ξεκινησε απο μια αναγκη επικοινωνιας με αυτα τα κομματια μου απο μια καινουργια, ευχαριστη, εικαστικη πλευρα, καθως ανεκαθεν χρησιμοποιουσα την τεχνη ως μεσω εκτονωσης και διαχειρισης καταστασεων. Ποτε σε ολη αυτη τη διαδικασια δεν σκεφτηκα πώς το βλεπει καποιος αλλος ολο αυτο, καθως να πω την αληθεια μου δεν με αφορα. Ουτε τα σχολια, ουτε οι εντυπωσεις, ουτε οι αντιδρασεις δεν με αποσχολησαν/επηρεασαν, το εκανα/κανω για εμενα πρωτα απ ολα.

Παρολα αυτα, προφανεστατα και παρατηρω τις αντιδρασεις και τα σχολια που γινονται (θελοντας και μη) και ναι, εχω επιγνωση οτι αυτη η εκφραση μου εχει απηχηση και αρεσει. Περναμε λοιπον στη φαση του πατρεον και το υλικο επι πληρωμης. Δεν ειναι κατι που ηθελα ή ειχα ονειρο/αχτι να κανω. Καπως οδηγηθηκα στο κομματι αυτο (υο οποιο εγω προσωπικα δεν θελω να ονομασω σεξεργασια γιατι δεν θεωρω τον εαυτο μου σεξεργατ@) καθως ειχα ηδη ενα ογκο «κοινου» μεσω της πλατφορμας που βρισκομαστε. Και επειδη η οικονομικη μου κατασταση φετος ειναι τραγικη, λογω αλλαγης καριερας και απροοπτων ιατρικων εξοδων, θεωρησα οτι θα μπορουσα να προσπαθησω για ενα διαστημα να βγαζω υλικο επι πληρωμης, σαν side hustle. Να τονισω εδω ομως οτι δεν ειναι κατι που το κανω καταναγκαστικα, ειναι κατι ομως που εχει ενα επιπεδο δυσκολιας, καθως μιλαμε για ευαλωτες στιγμες. Δεν θα πω οτι δεν μου αρεσει βεβαια.

Ως θυληκοτητα (οχι θυληκο!!!), εχω συν��θίσει ολη μου την ζωη (ανηλικη και ενηλικη) να με βλεπουν σαν κομματι κρεας, ο,τι και να φοραω, ο,τι και να λεω, οπως και να ειμαι. Η μονη σταθερη και αμεταβλητη παραμετρος ειναι η συνεχης και επιβλητική σεξουαλικοποιηση του γυναικειου σωματος απο το κοινωνικο συνολο, σε επιπεδο αηδιαστικο, αισχρο, χυδαιο και καταστροφικο για τα μυαλα και τα σωματα των θυληκοτητων παγκοσμιως. Δεν φταιμε εμεις (ως θυληκοτητες) που τα σωματα μας τα βλεπουν και τα αντιμετωπιζουν ως κομματι κρεας. ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΕ, τελεια. ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ και να κανουμε. Το οτι αυνανιζονται με τις φωτογραφιες μου, το ηξερα και πριν αρχισω το υλικο επι πληρωμης, γιατι προφανεστατα και με ενημερωναν με παθος για αυτο. Σε αυτη την περίπτωση όμως, εχω τον ελεγχο του περιεχόμενου που γινεται αυτο, με το καθεστως του υλικου επι πληρωμης. Ναι τον παιζουν με τις φωτο μου, τουλαχιστον ομως με αυτες που τραβηχτηκαν για αυτο το σκοπο, τουλαχιστον ομως με βοηθανε οικονομικα μεσω αυτου.

tldr: υγεια, καυλα και επανασταση, μην αφηνετε τους κακοποιους σας να σας γαμανε το ειναι 😙

[giwths]

27-02-2024 “για παντα”

Δεν πίστευα ότι θα έγραφα για σένα. Μου λείπεις πολύ , μου λείπουν οι στιγμές μας -όμορφες και ασχημες-, οι καβγάδες μας…

Στεναχωριέμαι που δεν εισαι στη ζωή μου πλέον, ήσουν απ τους πιο σημαντικούς ανθρώ��ους σε αυτή , όχι επειδή σε ερωτεύτηκα, επειδή με έκανες να μάθω ποιος πραγματικά είμαι . Χαρις εσενα κερδισα όμορφες στιγμές ,όμορφους ανθρώπους και αυτο θα στο χρωστάω για παντα.

Το παράπονο μου είναι το για παντα σου που ποτε δεν τήρησες . Εγώ δεν στο υποσχέθηκα ποτε αλλά το προσπαθούσα ακόμα κι ας ηξερα πως δεν το εννοεις, ακόμα πίστεψα πως ισως να μη με αγάπησες ποτέ. Την τελευταία φορά που μιλήσαμε σου ειπα ότι εισαι «ότι χειρότερο μου έχει συμβεί» και με πονάει.

Συγγνώμη που ήμουν βάρος , συγγνώμη που δεν κατάφερα να δώσω ότι μπορουσα.

Το λαθος ήταν δικό μου πίστευα θα σε αλλάξω έστω κι αν αυτο ήταν για καλο με τόσα που έχεις περάσει. -η μοίρα δεν σου φέρθηκε όμορφα αλλά προσπαθούσα να μαι εκεί-.

Σήμερα ξαναδιάβασα αυτο το γράμμα και πρώτη φορά δεν εκλαψα. Ισως μου τελείωσε .

Προχώρησα αλλά πίστευα θα σε μισούσα ακόμα .Μετανιωνω που σου μιλησα ετσι ακόμα κι αν μου συμπεριφέρθηκες με τον χειρότερο τρόπο .

Συγγνώμη , να προσεχεις , σαγαπαω κι ας το κάνω κρυφά .

Θα κρατήσω το -για παντα- χωρίς ομως να το μάθεις ποτέ.

Σε εκείνο το Αλφα που δεν θα ξεχάσω ποτε.

[nofuckinlabels]

Και που ξέρεις ότι έχεις βρει τον έρωτα την ζωή σου και όχι έναν περιαστικό που θα ήθελες να είναι ο ερωτας τηρ ζωής σου;

ιδού η απορία να κάτι που με ρωταω κάθε μέρα και ακόμη να καταστάλαξω εδώ δεν ξέρω καν αν υπάρχει έρωτας της ζωής μου..

Ισως ακουγεται αφελές

Με το παιδι αυτο δεν ειμαστε μαζί πλεον . ούτε καν στην ίδια χωρα . Εχουμε να βρεθουμε 1 χρονο και εχουμε χωρισει 2 και δεν νομιζω οτι εχει υπαρξει μερα απο οταν τον γνώρισα που δεν εχω ξυπνήσει να τον σκεφτομαι. Ισως μα μην υπαρχει ο ερωτας της ζωης μας. Ισως στο πλαισιο της αχρονικοτητας ο καθε ερωτας σε καποιο χρονικο δεδομενο να ειναι « ο ενας» εγω τουλαχιστον αυτο πιστευα.

Παρολα αυτα πιστευω οτι έγκειται στις αντιθεσεις. Υπαρχει μια λεπτη γραμμη μεταξυ της εμμονής και της αγαπης. Στην εμμονή δεν ξερεις ποια δυναμη σε σπρώχνει στην αγαπη ξερεις.

Τον βλεπω καθε φορα που χαμογελαω μπροστα μου και καθε φορα που κλαιω

Οτι εντονο βιωνω υπαρχει εκεινος εκει. Οτιδήποτε αλλο ειναι ξένο.

Εχει διαρκεια στον χρονο και δεν χρειαζεται να τρεφεται απο τιποτα για να ειναι εντονο. Τον αγαπαω οτι και να συμβει και οσο περναει ο καιρος ολο και περισσότερο. Εχει διογκώσει τα ορια της αγάπης για εμενα γιατι ποτε δεν πιστευα πτι υπαρχει καποια δυναμη τοσο δυνατη. Και ειμαι το πιο ρομαντικο πλασμα που εχω γνωρισει

Απο μικρη εγραφα για καποιον και δεν ηξερα ποιον και ξαφνικα η ποιηση μου απέκτησε τον παραλήπτη που ασυνείδητα παντα ειχε.

Αρχισα να γραφω στο β πρόσωπο και αν ποτε βγαλω βιβλιο θα εχει τα αρχικα του.

Ειπα οτι ειναι ο ερωτας της ζωης μου γιατι δεν μπορω να φανταστω καποια δυναμη μεγαλυτερη απο αυτη

Μας συνδέει κατι αρχεγονο.

Αποσπάσματα απο κειμενα που εχω γραψει για εκεινον

[melsfeelings]

Με καις

Σήμερα γράφω χωρίς κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Τόσα πολλά που νιώθω αλλά τόσα λίγα να πω. Ακόμα δεν μπορω να εκφράσω «σωστα» τα συναισθήματα μου, αλλά αυτό το κείμενο θα το γράψω για σένα. Τελευταία φορά που έγραψα για σένα ήταν 9 περίπου μήνες πριν, έχουν γίνει τόσα πολλά από τότε. Από που να ξεκινήσω καν. Με καις. 25 Μαρτίου πήγαμε σε ένα τεκνοπαρτο, στο οποίο και φιληθήκαμε πρώτη φορά. Χόρευα μέσα μπροστά μπροστά και ξαφνικά άρχισες να μου κολλάς από πίσω και να χορεύεις μαζί μου, μου είπες να βγουμε έξω και ακολούθησα γιατί μου είχε πει ο φίλος μας πως ήθελες. Πήγαμε στο βαγονι και καθίσαμε πίσω πίσω στο δεύτερο μόνοι μας και ξεκίνησες να μου λες για τα προβλήματα σου και το πως περασες τη μοναξιά. Εκείνη τη στιγμή σου παραδέχτηκα πως επειδή είχες βουβουνοκοιλη και θα έκανες χειρουργείο μια μέρα που το σκεφτόμουν με έπιασαν τα κλάματα και η αντίδραση σου ήταν να με φιλήσεις. Απερίγραπτα τα συναισθήματα εκείνη τη στιγμή. Μας ενοχλούσαν τα πειδια απέξω όποτε είπαμε να πάμε πιο βαθιά στο βαγονι και όταν φτάσαμε ήμασταν όρθιοι και με ξανά φιλησες πολλες φορές. Μόλις πηγα να καθίσω ήταν σαν κάτι να ξύπνησε μέσα σου και απλά γύρισες στη πραγματικότητα και μπυ είπες μη κάθεσαι πάμε μέσα να χορέψουμε. Έπρεπε να το είχα καταλάβει από εκείνη τη στιγμή αλλά τα συναισθήματα σε τυφλώνουν, σε κάνουν ευάλωτο. Μπήκαμε μέσα και ξανά φιληθήκαμε αλλά κουράστηκες και είπες να βγουμε. Καθώς βγαίναμε κάθισα στα σκαλάκια πριν πάμε στη παρέα μας για να σου πω να μιλήσουμε αλλά εγώ ήθελα να μιλήσω για τα προβλήματα σου και να σε βοηθήσω όχι να μιλήσουμε «για μας». Με κοίταξες και μου είπες κοίταξε να δεις είσαι πολύ καλή κοπέλα και ομορφη και τέλεια αλλά εγώ σε βλέπω φιλικά και αν δεν με έπρηζαν τόσο πολύ τα παιδιά δεν θα έκανα κάτι αλλά γενικά ήμουν κάθετο όχι. Εκείνη τη στιγμή δεν μπορω να περιγράψω το τι ένιωσα. Τόση αηδία, τόσο μίσος. Και όλα αυτά ήταν προς εμένα ούτε καν εσένα! Επειδή με έκανες να πιστέψω πως σε «ανάγκασα» να κανείς το οτιδήποτε μαζί μου και πως με λυπήθηκες γιατί σε έπρηζαν οι φίλοι σου. Ένιωσα σκουπίδι αλλά δεν απαντησα τίποτα. Μπήκα στο βαγονι και έκατσα σε μια καρέκλα μόνη. Μπήκες και έκατσες απέναντι μου. Έβλεπα μαλακιες στο τικτοκ και άρχισα να σιγογελαω όταν σε άκουσα να γελάς και συ. Σήκωσα το κεφάλι μου να σε δω και είδ�� ότι γελούσες με μένα και σε κοίταξα με απογοητευμένο βλέμμα. Με κοίταξες μ ένα βλέμμα που δεν μπόρεσα να προσδιορίσω το συναίσθημα πίσω από αυτό αλλά μου είπες σε παρατηρώ και κράτησα το βλέμμα μου απογοητευμένο και μπυ είπες καλό είναι αυτό μη κανείς έτσι. Ένιωσα πολύ σκουπιδι γιατί ηξερα ότι παίζεις μαζί μου αλλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Με έκαψες πολύ εκείνη τη βραδιά, αλλά και όχι μόνο εκείνη..

[pame-salonika]

Εχω ερωτευτεί μια φορά, έστω και πλατωνικα. 3 χρονια ειχα ερωτευτεί την ιδέα αυτού του ανθρώπου, δεν είχαμε μιλήσει ποτέ απο κοντα και απο μηνύματα ελάχιστα, τυπου του έστελνα χρόνια πολλά και απαντουσε ευχαριστώ. Ενα χρονο μεγαλύτερος μου ειναι, με το που τον ειδα ένιωσα οτι τον γνώριζα απο καπου ενω δεν τον ηξερα καν, και μολις τον κοίταξα πρωτη φορα στα ματια γύρισα στις φιλες μου και ψιθύρισα το ονομα του. Οταν έφυγε απο το Γυμνάσιο, ένιωθα απαίσια, έγινα το πιο κλειστό ατομο που υπήρχε, αποτραβηχτηκα απο τις παρεες μου και διαβαζα ωρες ατελείωτες για να μην τον σκέφτομαι. Με τα πολλα, μαθαίνω σε ποιο Λύκειο ηταν, τελειώνω το Γυμνάσιο και βρεθήκαμε ξανα 1η λυκείου. Τοτε ηταν που έφτασα στα ακρα. Εμαθα το πρόγραμμα του απέξω, ηξερα που μενει, έγραφα σε χαρτια τι ρούχα φορούσε καθε μερα, ηξερα απο ποιον δρομο γυρνούσε το μεσημερι και πήγαινα απο εκει μπας και τον πετύχω.Στα διαλειμματα τον έψαχνα παντού, και λίγο πριν την πρώτη καραντίνα τον έβλεπα καθε βράδυ στον υπνο μου, ξυπνούσα μεσα στην νυχτα και έκλαιγα, παντού έβλεπα το ονομα του η και εκεινον. Μεσα στην καραντίνα το πάλεψα αρκετά και δεν ήμουν πια στα ακρα. Απο τον Μάρτη που τον ειδα τελευταία φορα τον ειδα πια τον προηγούμενο Σεπτέμβρη. Δεν ένιωθα πια τίποτα για αυτον η τέλος πάντων σχεδόν τίποτα. Ήμασταν κλειστα τόσους μηνες και δεν τον σκεφτόμουν καθολου. Συνέχιζα την ζωη μου χωρις να τον σκέφτομαι. Αυτες τις μερες που ανοίξαμε παλι τον βλέπω καθε μερα και συνειδητοποίησα ποσο πολυ με εχει επηρεάσει αυτο το ατομο χωρις καν να το ξερει. Ποτέ δεν του ειπα τιποτα, ο,τι ένιωσα γεννήθηκε και πέθανε μεσα μου. Εκείνος απο μεριά του δεν μου εδωσε κανενα δικαίωμα να πιστεύω ότι ένιωθε και εκεινος κατι για μενα, παρα μονο κάτι έντονες ματιές που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Ακομη, οταν βρεθούμε στον ιδιο χώρο κοιταζόμαστε έντονα. Τις ημέρες που τον ερωτεύτηκα, τελη του 17 αγορασα ενα κολιε.Το κολιε αυτο δεν εχει φυγει απο πανω μου. Έχουν μείνει κομματια αυτου του ανθρώπου μεσα μου και ισως αυτος να ναι ο λογος που αρνούμαι να βγάλω το κολιε. Εκει που θελω να καταλήξω ειναι οτι οσα χρονια κι αν περάσουν θα τον κουβαλάω παντα μεσα μου, θα τον θυμαμαι παντα αλλα πλεον θελω να νιώθω πράγματα που με κανουν να εξελίσσομαι και όχι να μενω πισω. Μεγα λάθος που δεν του ειπα τι ενιωσα, ισως το κανω οταν τελειώσει η τελειώσω τις πανελλήνιες. Μεγαλύτερη συμβουλή που θα μπορούσα να δωσω στον καθενα ειναι να μην κρατάει μεσα του αυτα που νιώθει. Ενιωσα ομορφα πράγματα για αυτον, και αν είχα μιλησει τοτε ισως να ταν ολα διαφορετικά τωρα

- μήνυμα που έστειλα το 2021

[psychysmos]

Δεν ηξερα που να ζητήσω συμβουλή οπότε είπα να σε ρωτήσω πρόσφατα το αγόρι μου με βίασε και Απλά επειδή μου είπε ότι το μετάνιωσε και ότι όλο αυτό ήταν από αγάπη μείναμε μαζί και είχαμε μια συζήτηση που τον ρώτησα αν μια γυναίκα βιαστεί που είναι μεθυσμένη αν Φταει αυτή μου είπε ναι και Απλά είπα έπρεπε να το καταλάβω από της πράξης σου θύμωσε του ζήτησα συγγνώμη δεν ήθελα να το στεναχωρήσω και Απλά μου είπε εντάξει

ΓΑΜΩ ΤΙ ΛΕΣ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Ο άνθρωπος αυτός, είναι δολοφόνος της ψυχής και του κορμιού σου. Γιατί έμεινες με έναν άνθρωπο που δεν σεβάστηκε τίποτα; Γιατί μένεις με έναν άνθρωπο που έχει αυτές τις απόψεις; Τι σου προσφέρει; Σου κάνει κακό, σε βίασε, πρεπει να μιλήσεις και να διωχθεί ποινικά όπως του αξίζει.

Ποτέ καμια γυναίκα δεν ευθύνεται όταν βιάζεται, ποτέ. Μεθυσμενη, νηφάλια, γυμνή, ντυμένη με μπούργκα. Δεν έχει ΚΑΝΕΙΣ δικαιωμα να σε αναγκάσει να κανεις το παραμικρό. Κανείς. Φυγε όσο πιο γρήγορα μπορείς από αυτόν τον άνθρωπο, δεν σου αξίζει. Είναι κυριολεκτικά, για τα σίδερα. Είναι χυδαίος, ανήθικος, κακός και πολύ λίγος για σένα.

Επίσης, ακόμη και αν δεν το βλέπεις ενδέχεται να σου έχει αφησει κατάλοιπα. Σου προτείνω, αφού χωρίσεις και τακτοποιήσεις το ζήτημα νομικά, να ζητήσεις βοήθεια ψυχολογικής φύσεως. Μην το αντιμετωπίζεις πεζά, ασυνείδητα. Σε παρακαλώ. Σε καμια δεν αξίζει αυτό. Το σεξ είναι από τις ωραιότερες των απολαύσεων, αν όχι η ωραιότερη, και δεν έχει κανεις δικαιωμα να στο λαβώσει εν αυτόν τον τρόπο. Κανείς να σε αναγκάσει. Ποτέ, κανείς σε καμία.

Είμαι εδώ από το να μου μιλήσεις, μέχρι το να απευθυνθούμε μαζί σε δικηγόρους, να βρούμε τρόπο να μιλήσεις στους γονείς σου ή τέλος παντων στα κοντινά σου άτομα.

Μην το αφησεις, δεν σου αξίζει. Φύγε, δράσε, ζήσε ελεύθερα. Οι άνθρωποι δε γεννήθηκαν να είναι δέσμιοι.

Πρόσεχε και σκεψου αυτά που σου είπα.

[psychedelicmessworld]

Πηγα 1η επαλ φετος στο τμημα μου ετυχε να ειναι ενα αγορι ως πολυ γνωστος dealer σε ολη την πατρα. Ετυχε και μπλεξαμε μαζι, σπασαμε και φταιγαμε αρκετα και οι δυο μας.Σχεδον εναμιση μηνα μετα ο τυπας ακομα καθεται και ασχολείται μαζι μου.Λεει πως θελει ξανα αλλα προσπαθει να με πλησιασει με λαθος τροπος.Σημερα τσακωθηκαμε και μας ακουσαν καθηγητες και παιδια στο σχολειο, φωναζε πως πινω μαυρο και με ακουμπησε του ειπα να μην με ξανα ακουμπησει και εφυγα και ευτυχως τον κρατησε ο κολλητός του.(1)

αλλιως θα ειχαμε μεγαλυτερα θεματα.Εχω μιλήσει με την μανα του παλια και ξερω πως ο τυπος δείχνει περιεργα την αγαπη του συν το οτι μου ειχε πει να μην τον τσαντησω μαζι μου γτ θα θελει να με σκοτωσει. Εχουμε πανω κατω την ιδια παρεα και χθες μου ειπ�� να μην ξανα παω εκει και ειλικρινα σημερα δεν πηγα γτ μας ακουσε ολο το σχολειο πριν κ δεν ειχα καν ορεξη μετα, αλλα ρε φιλε μετα απο τοσο καιρο τι καθεται και ασχολείται ακομα μαζι μου, ξερω δεν σκεφτεται σωστα ποτε και δεν ακουει κανεναν.(2) γτ το εχει καψει απο τα ναρκωτικα.Θελω απλα την ηρεμια μου δεν γινεται για 3 χρόνια να ειμαστε ετσι. Εχεις να μου δωσεις καμια συμβουλη? Ή εστω καποιος απο το tumblr (Υ.Σ. εστειλα σε εσενα γτ εισαι κοπελα και σίγουρα μπορεις καπβς να βοηθησεις) Συν το οτι ο τυπας ειχε παει να με μπλεξει και μενα με αλλα ναρκωτικα εκτος του μαυρου που έκανα απο παλια ηθελε να πινουμε κοκες και αλλες μαλακιες και του ειχα πει οχι αλλα σε γενικες γραμμες ειχε παει να με χωσει πιο βαθια.(3) Τωρα καταλαβα πως δεν νοιαστηκε ποτε για μενα εστω και αν με προσεχε παντα σωματικα απο τσακωμους και ειχε παει να βαρεσει ατομα για μενα. Ήθελα κ εγω να μπλεξω, ηξερα πως δεν θα ληξει ευκολα αλλα παει εναμιση μηνας απο τοτε. (4)

Ενάμισι μήνας δεν είναι πολύ ειδικά εάν δεν έχει αποδεχτεί ότι σπάσατε ή δεν ήθελε να σπάσετε. Παρόλα αυτά από τη στιγμή που είναι τοξικό για εσένα θα έπρεπε να πει ότι έχει να πει και να σε αφήσει ήσυχη. Όχι να δημιουργεί καταστάσεις. Ποιος σώφρων άνθρωπος πάει να μπλέξει κάποιον που θεωρεί κοντά του στα ναρκωτικά; Καταρχάς τι κάνει με τη ζωή του στα 15 και που στο καλό είναι οι γονείς; Δεν είναι σε ηλικία που μπορεί να κρυφτεί αν είναι τόσο βαθιά χωμένος. Μείνε μακριά για το δικό σου καλό. Αν δε ξεκαθαρισατε ποτέ τα πράγματα προσπάθησε να είσαι ξεκάθαρη με ήρεμο τρόπο. Αν δε πιάσει απευθύνσου σε κάποιον ενήλικα. Σίγουρα σε θα νιώθεις άνετα. Το φαντάζομαι. Αν έχεις κάποιο μεγαλύτερο αδερφό/η ή ξάδερφο/η στο περιβάλλον σου σίγουρα θα είναι πιο άνετα να μιλήσεις εκεί. Όπως και να έχει μην αφήνεις αυτή τη κατάσταση ανεξέλεγκτη. Επίσης θεωρώ πως δεν θα μπορέσετε να συνυπάρξετε στην ίδια παρέα. Αργά ή γρήγορα κάποιος θα αναγκαστεί να κάνει πίσω.

[mhden]

25 Φεβρουαρίου.

Δεν ήσουν καλά, παρόλα αυτά δεν μου έλεγες τίποτα για να μην με ανησυχήσεις. Μιλούσαμε στο τηλέφωνο, σου ελεγα πως πήρα βελόνα για να κάνω υπογλώσσιο, «αν δεν τα καταφέρεις θα στο κάνω εγώ όταν έρθω» μου έλεγες. Ήμουν στον πάγκο μιας καφετέριας, περίμενα να ανοίξει το κομμωτήριο για να βάψω τα μαλλια μου και μου έκανες παρέα.

«Είμαι .... μαζι σου» πρώτο χτύπημα.

Δεν ηξερα τι να πω, πως να απαντήσω. Δεν είπες τη λέξη ‘ερωτευμένος’, θέλησες να την κρατήσεις, να την πεις όταν θα σε έβλεπα από κοντά. Όταν σου είπα ποσο «...» είμαι και εγώ μαζι σου, μου είπες πως δεν το περιμενες. Ανέκαθεν σε ελεγα χαζο, πάντα χαϊδευτικά, και το είπα και τότε.

Έστειλα ενθουσιασμένη σε ολους μου τους φίλους.

Το βράδυ δεν ήσουν καλα, ήσουν ακόμα χειρότερα από το πρωι. Πλέον δεν μπορούσες να το κρύψεις, παρόλα αυτά μου έλεγες τι θα κανεις μόλις βγεις από το νοσοκομείο.

«Κάνω υπομονή να μην το γράψω αυτο

Ειδικά τωρα δεν μπορω και ούτε που με ενδιαφέρει

Σαγαπαω γαμω σαγαπαω» δεύτερο χτύπημα.

Σε άφησα διαβάστηκε για 4 λεπτα. Είχα μείνει άφωνη. Εσυ αγχωθηκες, μου έστειλες ξανα.

«σε αγαπάω»

Για μερικές στιγμές, είμασταν και οι δυο χαρούμενοι.

26 Φεβρουαρίου.

Μου είπες πως δεν ήσουν καλα. Πως νόμιζες πως θα τα φτύσεις μέσα στο βράδυ. Προσπάθησα να σου φτιάξω το κέφι. Μου είπες πως θα σε πάνε για υπέρηχο καρδιάς.

Σου έστειλα ένα gif

«ghost hug, you can’t feel it, but it’s there»

Ήταν το τελευταιο μήνυμα που διάβασες.

Δεν ήσουν μέσα. Ανησύχησα. Φρικαρα. Όλοι μου έλεγαν πως κάποια στιγμή θα μπεις.

Το απόγευμα προσπάθησα να σε ξαναπάρω για άλλη μια φορά. Το σήκωσε μια βαριά φωνή.

«Εεε.. παρακαλώ; Είναι στο νοσοκομείο. Το κινητό του είναι σπιτι.»

Το έστειλα στην κολλητή σου, φρικαρε. Με είχες αποθηκευμένη ‘μωράκι’ στις επαφές σου. Φρικαρα και εγώ. Ο αδερφός σου, είναι γνωστο πως είναι ομοφοβικός. Ετοιμάσαμε δικαιολογίες σε περίπτωση ανάγκης.

27 Φεβρουαρίου.

Ξύπνησα ανήσυχη. Δεν είχες απαντήσει ακόμα. Εγώ σου έστελνα συνέχεια, όπως κάναμε πάντα όταν δεν απαντούσε ο άλλος.

«Μαρία» τρίτο χτύπημα. Μου το έστειλε η κολλητή σου.

«Πρέπει να σου πω κάτι, μην το κανεις πιο δύσκολο από ότι είναι» όχι όχι όχι.

«Πέθανε»

Την πήρα τηλέφωνο, μέσα στην ταξη. Της φώναζα πως αυτές δεν είναι πλάκες, πως πρέπει να μου πει την αλήθεια. Δεν γίνεται να χάθηκες.

Και ομως ήταν αλήθεια.

Και από τότε γίνεται όλο και πιο δύσκολο.

Μου λείπεις.

[dfilippatou]

Σημερα είναι η τελευταία μέρα του 2018. Άνθρωποι έφυγαν, άνθρωποι ήρθαν, με έμαθαν πολλά ή ίσως και τίποτα. Φέρθηκα εγωιστικά σε πολλούς, άλλες φορές το μετάνιωσα άλλες όχι γιατί βοήθησα τον εαυτό μου να μην έχω επαφές με άτομα που ηξερα ότι δεν με βοηθουσαν. Πόνεσα, γέλασα, έκλαψα, ερωτεύτηκα, μέθυσα, έμαθα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο ούτε καν άνθρωποι που είναι στην καθημερινότητά μας και μας είναι απαραίτητοι και δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς. Σε μια μικρή χρόνια, όπως αυτήν που πέρασε, εύχομαι σε όλους περισσότερη υγεία, περισσότερες σωστές επιλογές και περισσότερη διασκέδαση. Ζήστε την ζωή σας σαν να μην υπάρχει αύριο. Περάστε αυτήν την χρονιά σαν να είναι η τελευταία σας. Χαρείτε την κάθε στιγμή.

[monimh-adieksodos]

Λέω ένα απόγευμα σε έναν φίλο μου ότι βαριέμαι σπίτι και δεν ξέρω τι να κάνω. Μου λέει θα σηκωθείς με το ζόρι να έρθεις με τη παρέα μου. Αποφασίζω να παω. Γνωρίζω αρχικά τον έναν φίλο του. Απευθείας έχουμε πολύ καλή χημεία όλο το βράδυ μιλάγαμε , χορεύαμε μαζι. Στην ίδια παρέα καταλήγουν κάτι κοπέλες που γνώρισαν εκείνοι λίγες μέρες πριν. Το βράδυ μετά το κλαμπ τα αγόρια με πάνε σπίτι μου για να μη γυρίσω μόνη μου και αρχίζουν στη διαδρομή να λένε ότι έχουν περάσει από αυτό το δρόμο για να φέρουν την μια κοπέλα που ήταν στη παρέα. Βγαίνει το συμπέρασμα ότι μένουμε στην ίδια πολυκατοικία αλλά εγώ δεν είχα δει ποτέ αυτή τη κοπέλα εδώ. Με το παιδί που είχαμε χημεία αρχίζουμε να μιλάμε από το επόμενο πρωί αφού μου είχε στείλει και τελοςπαντων αποφασίζουμε να έρθει από δω να φάμε επειδή εγώ ειχα ήδη μαγειρέψει και μου είχε προτείνει να πάω εγώ σπίτι του να μου μαγειρεψει εκείνος. Ήρθε φαγαμε κάτσαμε πόση ώρα συζητουσαμε γελούσαμε και λίγο πριν φύγουμε από το σπίτι γινεται η φαση. Το ίδιο βράδυ με το παιδί που ηξερα αρχικά πήγαμε στο σπίτι του άλλου παιδιού. Καθόμασταν στο καναπέ πειραζομασταν είχε ξαπλώσει στα πόδια μου , όλα καλά. Όταν θα έφευγα με πήγε μέχρι κάτω πάλι με φίλησε όλα καλά μου λέει στείλε μου όταν φτασεις. Το επόμενο πρωί βρεθήκαμε στη σχολή πάλι ήταν καλά τα πράγματα. Την επόμενη μέρα όμως άρχισε να μην απαντάει τόσο συχνά έως καθόλου. Θα βγαίναμε πάλι όλοι μαζί αλλά αυτός με τον κολλητού του είχε κανονίσει με άλλες κοπέλες. Του είχα στείλει αν θέλει να έρθει να κάτσουμε το επόμενο μεσημέρι για να έφτιαχνα πάλι κάτι να φάμε (και όχι απαραίτητα να παιχτεί πάλι κάτι). Εδώ και δύο τρεις μέρες δεν μου έχει απαντήσει στο μήνυμα και δεν έχω στείλει και άλλο. Ο φίλο μου μού είπε ότι ναι την Φεραμε μέχρι εδώ και το άλλο παιδί την έφερε μέχρι ακριβώς από κάτω αλλά δεν έγινε κάτι γιατί αυτός ξενέρωσε. Αυτή λοιπόν μου είχε κάνει αίτημα προχθές το είδα σήμερα το δέχτηκα την έκανα μπακ και μου απάντησε σε στορυ αν έμαθα ότι μένουμε στην ίδια πολυκατοικία και ο,τι θέλω να της στείλω. Αυτή στο κλαμπ μας είχε δει με το άλλο παιδί που χορεύαμε μαζί και ήμασταν πιο κοντά και είχε ακούσει ότι θα με πήγαιναν σπίτι. Η ζωή μου είναι πολύ αστεία μέσα σε λίγες μέρες.

Χαχαχαχχαχα να ξερεις τα της τελευταίας στιγμης μπορουν να φέρουν παντα τα ανω κατω. Κοιτα μπορεις να το δεις σαν μια ευκαιρια ωστε να μην βαριεσαι. 🥲

Τωρα οσο αφορα το παιδι κρατα χαμηλο καλαθι και αστο να κυλήσει, αν βλεπεις οτι δεν τον ενδιαφέρει μην ασχοληθεις παραπανω.

Ο κοσμος ειναι πολύ μικρος εντωμεταξύ.

Εγω λεω αν περνάς καλα να συνεχισεις να εισαι με το παρεακι και οτι ειναι να γινει θα γινει απο μόνο του.

Αναμενω για εξελίξεις

[fenwhatt-blog]

19/09/18 - 20/09/18

Γνωριστήκαμε μέσω απο ινστα,Ηταν πανέμορφη και ήθελα να την γνωρίσω,Την γνώρισα και έμαθα πως εκτός από πανέμορφη εξωτερικά ηταν και εσωτερικά.Μιλαγαμε καιρό μαζι είχε πλάκα,Ήξερε να μιλάει και να σε βοηθάει στα δυσκολα.Με τον καιρό άρχισε να μου δείχνει μια διαφορετική συμπεριφορά έβλεπα σημαδια στα χέρια της και έλεγε περίεργα πράγματα μου έλεγε ότι δεν της άρεσε η εξωτερική της εμφάνιση και άλλα τέτοια..Προσπαθησα να την σταματήσω,Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστο προσπάθησαμε να την βοηθήσουμε είπαμε αυτο που κάνει και σε άλλους μεγαλύτερους αλλα μας είπαν ότι δεν είναι κατι απλα περνάει μια δύσκολη φάση..Κατα την διάρκειά που της μιλ��υσα για αυτα..μου εβγαλε ενα αλλο πρόσωπο..δεν ηταν αυτη..Με εδιωχνε και εγω αντι να κατσω μαζι της και να προσπαθησω να την βοηθήσω εφυγα..τοτε ήταν που απομακρυνθηκαμε..Παρολου που ηξερα τι περναει την άφησα..Δεν μιλαγαμε για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα,Όταν την έβλεπα στον δρόμο νόμιζα ότι είχε αλλάξει και ηταν πραγματικά χαρούμενη είχα μάθει ότι είχε βάλει στόχους για το μέλλον..Αλλα καμια φορα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται τα πράγματα..Την Πέμπτη 12 ώρα το πρωί μαθαίνω ότι αυτοκτόνησε.. Αυτοκτόνησε ενας άνθρωπος που με είχε βοηθήσει,ένας άνθρωπος που πάντα ήταν με ένα χαμόγελο και έκρυβε τα προβλήματα της,Ενας άνθρωπος που απομακρυνόταν από τους ανθρώπους Όχι απο κακία αλλα μονο και μονο απο άμυνα..Η κοπέλα πέρναγε δύσκολα..Και κανένας δεν νοιάστηκε πραγματικά..ολοι ξέραμε τι έκανε..Ηξερα τι έκανε.. και δεν έκανα τιποτα απλα την άφησα..Πραγματικα θελω να ζητήσω συγγνώμη και ξέρω οτι δεν είναι αρκετό...αλλα θελω να της πω ότι οπου και να ειναι να είναι της ευχομαο να είναι ευτυχισμένη και να ξέρει ότι νοιαζόμαστε γι'αυτήν και δεν θα την ξεχάσουμε ποτε.. παντα θα θυμαμαι τι έκανες για εμενα...RIP..Β.Σ

το χειρότερο είναι ότι δεν πρόλαβα ποτέ να σου πω αντίο..Φ.Γ

[yeahshedead]

Λες και δεν ήξερα.

Σε πόνεσε λοιπόν;

Η αγάπη σε πόνεσε;

Δεν την άντεξες;

Σου ήταν πολύ να σε νοιάζονται;

Είχες συνηθίσει στην αδιαφορία και στο ότι κάτσει;

Ακρίβα συναισθήματα σε φθηνούς ανθρώπους.

Τα σίγουρα θα σε πονέσουν τελικά.

Λές και δεν ηξερα..

Λες και δεν το περίμενα

Ξέρεις πώς είναι να πληγώνεσαι ενώ ήξερες ήδη την αλήθεια;

Να σπας σε χίλια κομμάτια απλά και μόνο επείδη η αγάπη σου δεν εκτιμήθηκε.

Να μετανιώνεις την κάθε στιγμή ακόμα και αν μέσα σου γούσταρες.

Να έχεις χάσει κάθε συναίσθημα Αλλά καταβάθος να ελπίζεις.

Ξέρεις πως είναι να λένε τα μάτια που αγάπησες ψέμματα ;

Όχι δεν ξέρεις.

@feelingsmaestro

[spoilersgr]

Για πρώτη φορά την ιστορία του την ακούσαμε όταν βρέθηκε καλεσμένος στην βραδινή εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου. Και μείναμε άφωνοι… Ο γνωστός ρεπόρτερ (πρώην του STAR και νυν του ΑΝΤ1) Νίκος Τσιλιπουνιδάκης, ο Τσίλι όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά, ανεβαίνει εδώ και χρόνια έναν Γολγοθά για το ανήλικο παιδί του. Με την πρώην σύζυγό του είχε ένα άγριο διαζύγιο που όμως έφτασε σε ακραία σημεία με ξυλοδαρμούς, μηνύσεις, καταγγελίες για αρπαγή του παιδιού, για παραβίαση δικαστικών αποφάσεων, για ψέματα, κλάματα, αποξένωση και αγώνα. Έναν αγώνα που κάνει χρόνια ο Τσίλι μαζί με άλλους μπαμπάδες που διεκδικούν τη συνεπιμέλεια του παιδιού τους. Ο Νίκος, αμέσως μετά το τέλος των διακοπών του με τον μικρό Κωνσταντίνο, έκανε μία μακροσκελή ανάρτηση σοκ στο facebook περιγράφοντας τον εφιάλτη που ζει τόσο ο ίδιος όσο και το παιδί του: Μήνυμα από Μπαμπά… Θάρσει. Λέγων τ’ αληθές ου σφαλεί ποτε. Είναι το τρίτο καλοκαίρι . Εδώ και τρία χρόνια στις 25 Αυγούστου το κομμάτι της καρδιάς μου που κυκλοφορεί έξω από το σώμα μου, με αποχαιρετά… μετά σπο 25 ξέγνοιαστα και ποιοτικά μερόνυχτα. . 25 ημερες και νυχτες γεματες αγάπη. Με εικονες, γέλια παιχνίδια και επαφή με τη πραγματικότητα που στερείται. 1η Αυγούστου με 25 Αυγούστου… Δεν υπάρχει κάτι άλλο… μόνο αυτός! Κάθε χρόνο μια εβδομάδα πριν ετοιμάζω τα παιχνίδια του, τα καινουρια του ρούχα, ρυθμίζω λεπτομέρειες για το πως θα ταξιδέψουμε το που θα πάμε και τα βραδύς δεν περνούσαν μέχρι να τον δω να τρέχει κατά πάνω μου για το ταξίδι στο όνειρο. Εκεί που ποτέ δεν θα τον πάνε. Κάθε χρόνο προετοίμαζα τις εκπλήξεις που του είχα Μαγειρέψει…. Πονηρέ ΜΠΑΜΠΑ, τι έκπληξη μου έχεις;;;;Πάντα του είχα κάτι που όταν το έβλεπε, τα μάτια του έλαμπαν από χαρά. Φέτος, κάτι άλλαξε. Στις 29 Ιουλίου με ενημέρωσαν από το Πρωτοδικείο της πολης που μένει παράνομα το παιδί πως στις 31 ΙΟΥΛΙΟΥ μια ημέρα νωρίτερα από τις διακοπές με τον πρίγκιπα μου, πως εκδικάζεται αίτημα προσωρ��νή Διαταγής;!!!!! ΣΟΚ! Μου έπεσε το τηλέφωνο από τα χέρια. Ήμουν στο δρόμο για δουλειά… Πρώτα φρίκαρα. Μετά απογοητευτικά και στο τέλος εξοργίστηκα. Οργή και θλίψη…Δεν είναι στη φύση μου να μισώ αλλά να αγαπώ. Και αυτό θα συνεχίσω να κάνω…Αγώνας… Όμως, από ασήμαντο αγώνα δεν προκύπτει μεγάλη δόξα. Οπότε,αντί να ετοιμάζω παιχνίδια για τον πρίγκιπα ετοιμάστηκα για μάχη! 31 Ιουλίου περνάω τη πόρτα των δικαστηρίων της πόλης που είναι εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά από το τόπο που γεννήθηκε το παιδί μας και Μισή ώρα πριν την εκδίκαση της ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ μαθαίνω τα αιτήματα… Ανάκληση της Επικοινωνίας… Αντί για 25 ημέρες διακοπών με διανυκτέρευση και χωρίς περιορισμό για το τόπο Διακοπών, που κέρδισα από τα ασφαλιστικά μέτρα το 2018 (και επικυρώθηκαν και για δεύτερη φορά από την ανάκληση που επιχείρησαν) ζητούσαν… 1- Να έχω το παιδί για 15 ημέρες από τις 10:00 το πρωί έως τις 20:00 το απόγευμα και να τον παραλαμβάνω και να τον παραδίδω κάθε ημέρα από το Αστυνομικό Τμήμα της επαρχιακής πόλης υπογράφοντας και ένα χαρτί. ΔΗΛΑΔΗ… ΖΗΤΟΥΣΑΝ ΤΟ μικρό μας αγοράκι, να δίνει το ΠΑΡΩΝ για να περάσει λίγες ώρες με τον ΜΠΑΜΠΑ του…σαν να είναι υπόδικος, όπως οι περισσότεροι συγγενείς της πρώην. Προφανώς από συνήθεια… 2- Ζητούσαν να οριστεί τόπος Διαμονή του ανηλίκου παιδιού μου η πόλη που εγκαταστάθηκε η πρώην μετά την αρπαγή του παιδιού στα κρυφά. Εδώ κ τρία χρόνια παραβιάζεται κάθε δικαστική απόφαση που αφορά την επικοινωνία μου με το παιδί. Το παιδί, μένει εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά με τη Μαμά του, από τότε που τον άρπαξε και εγκατέλειψε τη συζυγική στέγη ΑΝΑΙΤΙΑ, όπως αναφέρει η απόφαση την ανάκλησης Ασφαλιστικών μέτρων που επιχείρησε ζητώντας και όλα τα έπιπλα του σπιτιού και ένα ατμοσίδερο…. Από τότε, δεκάδες μηνύσεις και μόνο τρία δικαστήρια μέσα σε τρία χρόνια. 20 μήνες φυλάκισης συνολικά για τις παραβιάσεις των δικαστικών αποφάσεων. ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ. ΓΟΝΕΙΚΗ ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ… Δάκρυα και κλάμματα κάθε φορά που τον παρέδιδα στο παράνομο τόπο διαμονής του… καθώς… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ… Νομικό κενό. Αποξένωση σπο τον γον��α. Από τα κενά των απαρχαιωμένων νόμων που από Οκτώβριο αλλάζει με την ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ του Οικογενειακού Δικαίου όπως βλέπω από τις κινησεις σας και τις εξαγγελιες του Υπουργού Δικαιοσυνης Κώστα Τσιάρα . Αιτιολόγηση για την και καλά Προσωρινή Διαταγή;;;; 25 ημέρες πριν που είχα μεταβει σε αυτή τη πόλη για να περάσω δυο μερόνυχτα με το γιο μου, αφού η στοργική Μαμα δεν συμμορφωνεται με τις δικαστικες αποφασεις και δεν πραγματοποιεί ποτέ την επικοινωνία μου με το παιδί. Η…. Κυρία, … ευφυέστατη πραγματικά υποστήριξε πως… Το ένα βράδυ, που είχα πάει να δω το παιδί μου μετά από δυο μηνες ,τον άφησα μόνο στο Δωμάτιο του ξενοδοχείου και εγώ βγήκα έξω για ποτό!!!!! Ναι… όντως, ΑΥΤΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ… και για αυτό το λόγο ζητούσε να μην πάρω το παιδί διακοπές… Βέβαια, ούτε η Δικηγορος της δεν την πίστεψε και στην αγόρευση της δεν ανέφερε αυτό το επιστημονικής φαντασίας εύρημα ! Ντροπή ένιωσα. Η Οργή είχε πια πετάξει… το μόνο που σκεπτόμουν -μετά από δεκάδες ψέμματα που ειπώθηκαν- ήταν το που μπορεί να βρισκόταν ο γιος μου! Γιατί αυτό που ειπώθηκε στη διαδικασία ήταν το εξης: Πως και γιατί επι 25 ημέρες η μαμά δεν μου επέτρεψε ούτε μια φορά βιντεοκληση με το παιδί μας. Ο Λόγος; Η εκκρεμούσα δικογραφία για εκείνη και τον πατέρα της. Η σύλληψη τους από την αστυνομία για σωματικές βλάβες -ΜΕ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ- μετά από μπουνιδια του πρώην πεθερού στο πρόσωπο μου. Αλλά κ επειδή για να αποφύγει την αστυνομία που κάλεσα μετά τα χτυπήματα. Ενώ κρατούσα στην αγκαλιά μου το 4χρονο αγοράκι μου, με χτύπησε επειδή το παιδί έκλαιγε και δεν ήθελε να τον αφήσω… Λίγο αργότερα, προσπάθησε να διαφύγει της συλληψης κ όταν πήγα να τον εμποδίσω με πάτησε με το αυτοκίνητο του και μάλιστα στο μπροστινό κάθισμα έβλεπε το φριχτό σκηνικό το παιδί μου. Έτσι λοιπόν, αντί να ζητήσουν έστω μια συγνώμη, αντί να σκεφτούν σε τι ψυχική κατάσταση βρέθηκε το παιδί και αντί να ψάξουν στο απόμακρο χωριό που έχουν αναγκάσει να μένει το αγγελούδι μου για λίγη ΤΣΙΠΑ, μου έκαναν προσωρινή διαταγή… Τρεις ώρες μετά τη δίκη.., βγήκε η απόφαση. Με πήρε στο τηλέφωνο ο Δικηγορος μου και μου ανακοίνωσε πως τα αιτήματα τους ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΑΝ! Νίκη; Όχι.., τρεξιμο να βρω ΕΙΣΗΤΗΡΙΑ για να φύγω με το παιδί μου απο την κακιά τους, τη μιζέρια τους και την ντροπή τους! Ζήτησα εγώ κάτι όμως … Να μου τον παρέδιδε εκείνη την ημέρα για να φύγω νωρίτερα για διακοπές αφού, ακόμη μια προσπάθεια τους να μου στερήσουν το παιδί έπεσε στο βούρκο τους. Σιγά μη δεχόταν… Έτσι έμεινα άλλη μια μέρα να περιμένω το κομμάτι της καρδιάς μου… και όταν επιτέλους τον πήρα και εφυγα λυτρώθηκα.., 25 ημέρες γεμάτες αγάπη, παιχνίδια εκπαίδευση και αλησμόνητες στιγμες… Δεν ξέρω που θα οδηγήσει το νέο νομοσχέδιο αλλά τα παιδιά δεν φταίνε γαμωτο. Δεν πρέπει να ζουν τέτοιες καταστασεις. Όλη του η ζωή πρέπει να είναι ήρεμη, να τα αγαπάμε και να ξοδεύουμε κόπο χρόνο και χρήμα μόνο για αυτά!!!! Έγραψα την ιστορία για όλους τους ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ… για να ξέρουν πως στο τέλος μόνο η αγάπη νικά. Μόνο που … το σύστημα δεν λειτουργεί σωστά. Αργεί. Αργεί εις βάρος των παιδιών. Κάντε αυτόν τον αγώνα να αξίζει και όλα τα παιδιά θα σας ευγνωμονούν. Ψάξτε στη καρδιά σας εσείς που τρεχετε αυτόν τον αγώνα και δώστε σε αυτή την Νομοπαρασκευαστική επιτροπή όλα της τα κομμάτια. Αυτά που σας ξεκόλλησαν κ βρήκατε το σθένος να κινητοποιήσατε φορείς, υπουργούς και το ίδιο το κράτος. Με τιμή και… πόνο Ένας ΜΠΑΜΠΑΣ που λατρεύει το παιδί του!!!! ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ;;;; Πολλά… η γονεϊκή αποξένωση κάνει κακό μόνο στα παιδιά. Ο πόνος που δημιουργεί τέτοια συναισθήματα σε δυναμώνει. Η ανάγκη για την ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ είναι επιτακτική… Τα παιδιά δεν πρέπει να εργαλοιοποιουνται από κανέναν… Αυστηρές κυρώσεις στους αποξενωτες γονείς. Άμεση παρέμβαση των Εισαγγελέων ανηλίκων και όχι χρονοβόρες έρευνες. Επιτόπιες έρευνες από τις αρχές. Ενδυνάμωση των Κοινωνικών Υπηρεσιών σε κάθε δήμο και ενσωμάτωση σε Υπουργείο που θα ελέγχει αυστηρά κάθε υπηρεσία. Συγκεκριμενο ρόλο και εποπτεία για τα δικαιώματα και την προστασία των παιδιών από το ΣΥΝΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ… με ένα νόμο με ένα άρθρο! Και ένα ακόμη συμπέρασμα από την ιστορία… Σ.Σ… Εμπιστοσύνη στην Ελληνική δικαιοσύνη.., ειναι σημαντικό. Η αλήθεια πάντα έχει φως και το ψεμμα σκοτάδι..Αργά η γρήγορα η αλήθεια επικρατεί!!! Όσο για εκείνους…Δειλοί άνθρωποι ουκ έχουσιν εν μάχη αριθμόν. ΔΙΑΚΟΠΕΣ… 25 ημέρες και νύχτες γεμάτες αγάπη, φροντίδα αφοσίωση εκπαίδευση διασκέδαση και λατρεία πέρασα κι εγώ με τον γιο μου.,,! Και ενώ περάσαμε όμορφα αντί να έρθει η μητέρα ως όφειλε να τον παραλάβει από τον Πειραια-ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΣΗΤΗΡΙΑ ΤΗΣ- μια ημέρα πριν επιστρέψω στην εργασία μου με ενημέρωσε ότι εγώ πρέπει να τον γυρίσω πίσω στο Ρεθυμνο…Άλλο ένα ντροπ��αστικό αίτημα! 26 επέστρεφα στη δουλειά μου. Το μόνο τους μέλημα δεν ήταν να δει ξανά το παιδί μας, αλλά πως θα προσπαθούσε να μου δημιουργήσει πρόβλημα στην εργασία μου.Δεν έφθασε η οικονομική εξόντωση… ας όψεται ! Τον πήγα πίσω… το κενό βλέμμα στα δακρυσμένα μάτια του δεν υπήρχε αυτή τη φορά επειδή του μίλησα. Τον έκανα να καταλάβει πως οι στιγμες μας δεν είναι ανούσιες. Πως σε λιγες ημερες θα ξαναπάω να τον δω. Πως θα πάω να δουλέψω να ΒΓΑΛΩ χρήματα για να αλλάξω σπίτι, να του πάρω ΔΩΡΑ και ρούχα. Δεν του είπα Πως για λίγο καιρό ακόμα θα ανεχόμαστε την παραβατική και παρανοϊκή συμπεριφορά αγραμμάτων ανθρώπων που δεν τους νοιάζει το καλό του αλλά πως θα εξοντώσουν τον ΜΠΑΜΠΑ ΤΟΥ!!!! Δεν του είπα πως σε λιγες ημέρες η, εβδομάδες χιλιάδες Μπαμπάδες περιμένουν να αλλάξει η αδικία και η αποξένωση που βιώνουν. Δεν του είπα πως η μαμα του κάνει μεγάλο λάθος που προσπαθεί να σκοτώσει την αγάπη. Δεν ηξερα να του εξηγήσω γιατί η Μαμά του αρνείται να τον βαπτίσουμε, να πάρει την ευλογία ; Ισως όταν Παρί φανταρος, ισως…Δεν του είπα πως σε λίγο καιρό θα μένει μαζί μου… ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΟ ΖΗΤΗΣΕ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ! Τελειώνοντας… Έχουμε πολλά να ζήσουμε πρίγκιπα. Αλλά όχι τώρα… σε λίγο καιρό. Κάνε υπομονή, και βάλε τον γκαγκαουμπα που σου έδωσα να σε προσέχει όσο είμαι μακρυά σου! Σ´αγαπώ . Ο μπαμπάς σου !!! #Olamazi

[ms-nostalgia]

63 48 26 (τυχαίοι αριθμοι γτ δεν ηξερα τι να διαλεξω αλλα ηθελα να στειλω καλη συνεχειαα😉)

26. What colour of underwear I’m wearing now Μαύρο χεχε🙊48. Do I live with my Mum and Dad Ναι, βέβαια αν ήταν το χέρι μου θα έμενα μόνη μου…63. Do I believe in ghosts? What about aliens? Στα φαντάσματα όχι άλλα θεωρώ ότι σίγουρα υπάρχουν αλλά πλάσματα πέρα από τους ανθρώπους.

Σε ευχαριστώ 😻

[h-atalanth]

Σημερα ανακοινωθηκαν οι βασεις.. και δεν περασα πουθενα.ΠΟΥΘΕΝΑ. παντα ηξερα οτι ειμαι μια αχρηστη. Ποτε θα δωσω μια ευτυχια στους γονεις μου. Γιατι..γιατι να μην ειμαι καλη σε τιποτα..

Εγώ θα σου πω μπράβο για την προσπάθεια σου αρχικά. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που είναι αλλά δεν σε προσδιορίζει και δεν πρέπει να σε επηρεάσει αρνητικά.

Το λέω από τότε που ήμουν στη θέση όσων έδωσαν εξετάσεις και περίμεναν αποτελέσματα —συμμετέχουμε πλέον σ’ ένα σαθρό σύστημα. Χαλάμε την ψυχική μας ηρεμία, παπαγαλίζουμε στείρα γνώση, και δίνουμε μια περιουσία για να περάσουμε κάπου που τάχα θα γίνουμε πλούσιοι και με κύρος. Χωρίς καμία εγγύηση ότι το μέλλον θα τα φέρει όλα έτσι.

Δεν είσαι άχρηστη. Οι γονείς σου θα απογοητευτούν αλλά δεν θα πάρουν ευτυχία μόνο απ’ το να περάσεις σε μια σχολή. Οι γονείς σου θα νιώσουν ευτυχία αν βρεις το δρόμο σου στη ζωή ---με τα καλά και τα αρνητικά που θα σου έρθουν. Είναι άδικο και για αυτούς αλλά και για σένα να πιστεύεις κάτι τέτοιο.

Θες να μου πεις ότι είσαι μόνο ο βαθμός που έβγαλες? Όχι, δεν το δέχομαι αυτό. Και δεν πρέπει να το δεχτείς κι εσύ ---ούτε απ’ τον εαυτό σου, ούτε από κανέναν άλλο. Ό,τι έγινε έγινε, δεν αλλάζει αυτό. Τώρα το θέμα είναι τι έχεις σκοπό να κάνεις. Θα ξαναδώσεις? Θα γραφτείς σε κάποιο ιδιωτικό? Θα βρεις κάποια δουλειά? Εντάξει, σε στεναχώρησε το αρνητικό αποτέλεσμα, το καταλαβαίνω, αλλά το θέμα είναι τι θα κάνεις αύριο…