#şəhərdə

[bulutlardandustukzifirigeceye]

"Mən inandım sən inanma, doludu bu şəhərdə cındır adamlar."

[dadaszdkh]

Gedəcəm buralardan çox uzaqlara. Təsadüflərin olmadığı bir yerlərə. Bir təsadüfün bizi qarşılaşdırmayacağı şəhərə. Xəbərimiz olmaz heç nədən, bir-birimizdən, bir sevginin varlığından. Nə bilərik ki, xoşbəxtlik nədir, onsuz qalınca acısı necə olur? Hər şeydən xəbərsiz yaşayaq. Bizim üçün nə mahnılar yazılmış olacaq, nə də həsrətini içimizdə tutduğumuz xatirələrimiz. Böyük bir şəhərdə bir mən olaram, bir də heç kimsə. Heç bir küçəsi, döngəsi bizə aid olmaz. Kimsələr də sənə bənzəməz. Mən səndən xəbərsiz, sən də yaşadığım şəhərdən xəbərsiz. Uzaqlarda, bir yerlərdə gülümsəyər üzün.

[philosadness]

'Bakı çox gözəl olur, şəhərdə insanlar olmayanda'

[nesirov]

Sənsiz bu şəhərdə qəribdim, qərib,

Mənə bu şəhəri sən vətən etdin...

© Ramiz Rövşən

[esger1i]

Həyatda nə olursa olsun, heç bir zaman özünüzə məğlub olmayın. Əksinə məğlubedilməz olmağa çalışın. Sizə qarşı yaranan hər fikri önəmsəməyinizə ehtiyac yoxdur. Əsas olan, sizin özünüzə qarşı olan fikirlərinizdir. Özünüzə heyran olun, özünüzü daha fərqli hiss etməyə çalışın. Hər gün fərqli bir işlə məşğul olub, maraqlı kitablar oxuyun, filmlərə baxın və ən əsasda özünüzə güvənin. İnsan oğlu beşikdən qəbrə qədər fikirlə yaşayır. Hansı ki, çox zaman bizə maneə törədən, lazımsız şübhələrdən ibarət fikirlərdir. Yaşadığımız bu kürədə, bu ölkədə, bu şəhərdə fərqli olmağı bacarmalıyıq. Cəmiyyətin bir üzvü ola bilərik, amma seçilməyimiz üçün bu kifayət etmir. Həyatda yaşadığımız sürə, hər zaman var olmağı bacarmalıyıq. Yoxsulluğun içində yaşamaq, boşluqların içində diyirlənmək kimi bir şeydir. Var olmağı bacar ki, bir gün dünyadan köçərkən, varlığın daşlarda deyil, düşüncələrdə yaşamağı bacarsın.

[sanctasu]

Ulduzlu gecə

Özümü bəyaz gecələrin baş qəhrəmanı kimi hiss edirəm. Günün eyni saatında keçdiyim küçələrdən gördüyüm insanları, işdən evə tələsmələrini, piyada keçidindən əlləri dolu paketlə keçməsini görmürəm artıq. Hava yağışlı və sakitdir. Hər zaman oturduğum avtobus dayanacaqlarının soyuq köşəsinə çəkilib binaları izləyirəm. Qarşıdakı binalardan çilçıraq rəngləri fərqli olan evlərdən insan kölgələri görürəm. Sanki, şəhər əhalisi mənim şəhərdə özümü pərişan halda gəzməyimi istəyərək evlərinə çəkiliblər. İçimdəki bir duyğunun onların bu istəyinin bəraətsizlikdən irəli sürülməyi barədə danışsada, yenədə bu onlara bəslədiyim qəzəb və sevgini nə artırar nə də azaldar. Ağlım bu gün ağzıma qoya bilmədiyim çörək loxmasına gedir. Bilmirəm məsələ çörəkdədir yoxsa məndə, ancaq o bir söz var “həyatdakı ən böyük əngəlin - insanın özü olmasıdır” deməli məsələ çörəkdə deyilmiş. Özümdəymiş. Nə edərsəm edib, özümü fizika fənninin situasiya suallarını tapmadığımı görürəm. Zatən qəbulda belə edə bilməmişdim. Bundan ötəri səbəbdə mənim o sualı həll etməkdən öncə ya həll edə bilmərəm düşüncəsi yorurdu deyə, məsələləri könül rahatlığıyla boş qoyub kitabçanın səhifələrini çevirirdim. Vicdan duyğum o boş qoyduğum sualları həll edə bilməməyimdə qalaraq digər sualları ala-bişmiş halda həll edirdim.. Fikirlərin çarpayısından ayılıb göy üzünə qonmuş ulduzlara nəzər yetirirəm. İçlərindən biri mənə göz vurur. Dayanacaq qarşısından keçənlər məni qəribə riqqətlə süzürlər. Bəziləri, bəlkə də, “heç avtobusun işlək olmayan bu vaxtında bu sərsəri burda nə gəzir deyirlər”. Bəziləri də “görəsən oğlan gəlməyən avtobusu gözləyərək nə düşünür” deyə zənn edirlər. Mən isə bu deyilənlərə məhəl qoymadan yerimdən qalxaraq, qapısında mürdəşir sifət alan yataqxanaya yol alıram..

[aytaan]

yer yön duyğum olmadığına görə şəhərdə turist kimi mapnan gəzirəm🥲

[arisatrbl]

Küləyi bezdirən bu şəhərdə xoşbəxtlik ehtimalı yüzdə bir

[silveriistblog]

“Küləyi bezdirən bu şəhərdə xoşbəxtlik ehtimalı yüzdə bir”

[javadovahzaynab]

Biz son dəfə bu şəhərdə hava qaralarkən vidalaşmışdıq səninlə və mən bu şəhərin yollarında gözümdə yaş, ağlımda sən olarkən yerimişdim. İndi o yollarda yerimək bir kənara, şəklini görəndə belə o günü, o vidalaşma anını xatırlayıram. Görəsən sən unutdun məni necə üzdüyüvü?

#53...

[aissia-resitali]

Bu şəhərdə çoxdan itib təmkin.

Bu şəhərdə sakinlər qonaq, qonaqlar sakin…

Bu şəhərdə sevinc yarımçıq, gülüş itkin,

bu şəhərdə kədər bitkin, həsrət bitkin.

Bu şəhərdə yollar geniş, yolçular dardı,

Bu şəhərdə varlıq yoxdu, yoxluq vardı.

Nə badə, yıxılarsan bu şəhərdə, amandı.

Bu şəhər yıxılanı dəfn etmək eşqi ilə qaldırandı...

Bu şəhər quranı uçuran, uçuranı qurandı.

Bu şəhərdə varlıq dəfndəki bir ağızlıq Qurandı.

• Fuad Cəfərli

[fffloweeer]

Yoxsan bu şəhərdə, yaxşı ki

[dadaszdkh]

elə bil özümü itirmişəm bu şəhərdə.

[zhr-vn]

"Bu şəhərdə kimsə yoxdur! İnsanlarla dolu kimi görsənir, ancaq başını çiyninə qoyub ağlayacağın biri yoxdur. Səni anlayacaq, yıxılanda əl uzadıb yerdən qaldıracaq biri yoxdur. Bu şəhərdə milyonlarla insanın içində sən təksən, kimsəsiz və gözəgörünməz! Bütün şəhərlər də elə bu cürdür. Ölkələr də elə şəhərlərdən təşkil olunmayıbmı, deməli, bütün bu dünyada tək-tənhasan."

[huseynmammad]

Bəlkə də, qismətimlə artığ tanışıq, bəlkə də hərşeydən xəbərsiz söhbət etmişik, ya hələdə yad"ığ. Bəlkə də, nə zamansa bir birimizə kömək etmişik, bəlkə eyni musiqini dinləyib, eyni filmin eyni hissəsinə birgə üzülmüşük bir birimizdən xəbərsiz. Ya da, zövqlərimiz tam fərqlidi. Bəlkə də, eyni şeyçün gecəni gündüzə qatıb qarışdırmışıq, ya bir birimizin arzusuna çatmışıq. Ya bəlkə də, bir küçədən yan-yana ötüb keçmişik. Bəlkə də, qonşu kənddə, ya başqa şəhərdə hətta qonşu ölkələrdəyik. Ya heç bir şeyi bilmədən, eyni yerdən çıxıb eyni yerə getmişik. Bəlkə də, həmin insan indi bu yazını oxuyur xəbərsiz, bəlkə hələdə həyat qarşılaşdırmayıb bizi. Bu gün bunlar "Bəlkə"di, ama bir gün bunlar gerçəy olacaq. Hamı kimi bizdə bir bədənin iki ürəyi, iki canı, tək ruhu olacığıq.🕊

[esger1i]

Bəzən metroda, avtobusda və ya şəhərdə gəzəndə uşaqlara baxıram. Hələ həyata tam adaptasiya olmamaları onları əslində bizdən o qədər üstün edir ki. Hələ heç bir statusları yoxdu. Böyüdükcə alacaqlar. Heç biri seçməyib amma biri həkimin uşağıdı, biri müəllimin, biri məmurun, biri sürücünün, biri barmenin, biri fahişənin, biri ümumiyyətlə bəlli olmayan birinin. Valideynlərini, doğulacaqları ölkəni, hətta doğulmağı belə özləri seçməyib. Hələ ki, hamısının statusu eynidi, hamısı uşaqdı. Amma böyüdükcə onları sevən, oynadan, qucağında daşıyan cəmiyyət onlara qarşı qəddarca savaşacaq. Hər doğulan körpəyə əslində "cəhənnəmə xoş gəlmisən" demək lazım idi.