#üzülmesinden de korkuyorum

[kalopcia]

beni dinlemeyeceğini biliyorum

[denizkizidegildenizinkendisi]

Birazdan akar gözyaşlarım. Birazdan çöker gözaltlarıma morluklar. Ve birazdan hıçkırarak ağlarım belki, belki de sessiz ama içli içli... Bir şekilde acır ruhum. Geceler gündüze erdiğinde, silerim gözyaşlarımı. Annem... Yüreği güzel kadın uyanır o saatlerde. İlaç vakti de gelmiştir zaten.

Ne diyordum?

Gülüyorum bak, görüyor musun? Gözyaşlarım geceye sığmadı, kalanını da içime artık...

Bak gülüyorum, bak.. Boşluğa takıldı gözlerim. Ruhumun gökyüzüne asılması gibi tıpkı. Hissettin mi, göğsüme bir sancı girdi sanki?

Bak birazdan çay demlenecek, herkes uyanacak uykusundan. Herkes bir şeyler bekleyecek benden.

Neden bir şeyler bekleniyor benden, anlayamıyorum. Oysa ölümün ayak seslerini işitiyorum. Şşt! Annem duymasın.. Üzülür sonra. Sahiden, üzülür mü? Ah, tabii üzülür. Kapatalım konuyu.

Hem... Anneler hisseder derler. Ölümün yakınlığından değil de annemin üzülmesinden korkuyorum daha çok. Ve bir kaç arkadaşımın.

Oysa onları çok seviyorum. Son zamanlarda, hep dile getirir oldum. Gitmezler umarım benden. Yeterince gidişe katlandım. Ama bu sefer... Kaldıramam belki.

Neyse... Birazdan silerim gözlerimi. İyiyim derim. İyiyim ben.

[bakkaladiyecikip]

Hiç olmadığım kadar korkuyorum, yürümek zorunda olduğum yolda tüm kemiklerim kırılırken canımı almaktan korkuyorum. Kabuslarımın daha da artmasından korkuyorum. Birkaç ay önce karakterimin değişmesinden ve sevdiklerimin üzülmesinden de korkuyordum aslında lakin şu an bomboş bir odada adını dostoyevski'den alan küçük dostum yere damlayan gözyaşlarımı yakalama oyunu oynuyor. Odam yüreğim kadar karanlık, çektikçe sigaram aydınlatıyor. Titriyorum, hiç olmadığım kadar kaybettim..

[ozyrubbishmilatgunlugu]

06.09.2017

Sevgi, neye dair?

İnsanlar neden savaşırlar?

Bunu sorduğumda çoğu ya para ya da petrol diyecek sevgili milat günlüğü.

Değil aslında...

İnsanlar sevilmedikleri için ve sevemedikleri için savaşırlar.

Peki iki kişi birbirini severse ne olur?

Eğer çok güzel severlerse, illa ki saldırıya uğrarlar sevgiye aç olanlar tarafından.

Saldıranlar suçlu mu?

Bazen evet, bazen hayır aslında.

Dürüstçe çıkarsa savaş meydanına suçlu sayılmaz ve iki taraf bildiği için birbirini sulh mümkün ama sahte bir üniforma ile çıkarsa meydana sulh olmaz o vakit meydanda.

İnsan dürüst olmalı, ne olacaksak biz de dürüst olmalıyız bu dünyada.

Tam gözlerimi kapattım ama yazamadan edemedim miladımıza. 13. gün geride kaldı ve biz 13 gün daha büyüdük bu meydanda. Allah sevgimizi eksik etmesin, hem birbirimizden hem de dürüst insanlardan.

Bugün sevginin çeşitleri koşturup zihnimde, konuştular benimle... Korku da uğramadı değil, sever beni, uğrar arada bir... Korkuyorum, sevdiğim insanların acı çekmesinden, üzülmesinden, ihanete uğratılmalarından, kandırılmalarından, iftiraya uğratılmalarından, saygısızlık görmelerinden, sömürülmelerinden sevgilerinin çok korkuyorum. Hayatta onlar tarafından terk edilmekten değil ama onların üzülmelerinden korkuyorum. Bana sunulsa canın mı onların refahı mutluluğumu diye, onların mutluluğunu gözüm kırpmadan ve saniyelere fırsat vermeden seçerdim. Sevgi için ölmek değil bu, bu sevgiyi hak eden, mutluluğu hak eden insanlar için ağlamak yalnızca, dilenmek yalnızca, onlar adına bir adet sevgi dilenen çıplak ayaklı çocuklar gibi olmak ve sevgiye aç bir hudutla.

Sevgi şayet güven ve saygı doğurur ise düşünceme göre gerçek olur. Aksi, yalnızca kuru bir dal gibi kırılır, çok ses çıkararak kulakların duyusuna...

Sevgili arkadaş

Sevgili yoldaş

Sevgili güzel insan

İyi ki varsın hayatımda.

Öfkem yalnızca sevgiden bahseden kuru dallara. Yalnızca ses çıkarmaya görsünler, yemyeşil ve de meyveli sanarlar kendilerini. Oysa ki biz ses bile çıkarmadan seviyorken birbirimizi üzdüm seni sinirimle ve de bir anlık gerginliğimle. Uykusundaki güzel, affeylesin bu koca devi...

Seninle bir gün beraber uyuyabilmek umuduyla kapanıyor gözler şimdi yavaşça.

Güzel bir 14. Milat günü umuduyla iyi geceler milat günlüğü sana da! :)