#özgürüm

[elfin-blogg]

ALLAHIM SEN HERKESE İÇİNDE DE BANA YARDIM ET NE OLUR 🥹🤲🏻

Geçmiş geçmiştir " Ayetiyle" Geçmişi geride bırakıp, Hayata yeniden başlayanlara yardım eden Allah'ım, Sana şükürler olsun 🤲🏻🕊️🕊️🕊️🕊️🕊️🕊️🕊️🥹🥹🥹

[birgecebirdesen]

2 kuş gibiydik, birimiz kafesinden kaçmayı başardı diğeri ise kafesinde kalmak istedi...

[loreliee]

Özgür(lüğ)ümü buldum ben...

Violet hayatta kal ve özgür ol...

[yakazakalb]

Bir anda kırılmışlıklarınızı unutup kendinizi mutlu hissedebilirsiniz. Çünkü işlerin ucunu görmüş perde tülleri de yıkamış o temizliğin mis kokusunu içinize çekmişsinizdir.

Temizlik terapidir. Akşam kırılmış modumuza geri dönebiliriz . Şimdi biraz mutluluğun tadını çıkaralım gjhd

[kedigibimsi]

"cinsel organ" fotoğraflarınızı dank diye göndermeniz, kaç "sm"? işlevi mi? boyu mu? sorularınız zaten sizin ne kadar aklı, fikri cinsellikte olan biri olduğunuzu gösterir ve sağlıklı düşünemez hale gelirsiniz.

ne kadar kendinizi teselli ederseniz edin, "erkeğim" diyin, bunların olmasını normalleştirin ama inanın bana bu normal değil.

benim bloğum pornblog değil, kadın bedenine sanat gibi yaklaşıyorum ve paylaşmakta da özgürüm ve bu size bana böyle yaklaşımınıza izin vermez.

eğer yine her hangi birinizden böyle mesajlar alırsam, paylaşıcam ✌️ ki ne kadar normal düşüncede olduğunuz anlaşılsın.

[0619canbey]

Kelimeler her şeyi anlatır !.

Ama her şeyi yaşatmaz !.

Bazen ben bile yabancı olurken kendime ,

sana nasıl anlatırımki beni ?

Neşeliyim diyeceğim ,

belki suratsızlığıma denk geleceksin !.

Espriliyim diyeceğim ,

belki ağlamalarıma denk geleceksin !.

Özgürüm diyeceğim ,

belki tutsaklıklarımda yakalayacaksın beni !.

Kendimi anlatıp da

bir kalıba sığdırmak istemem ,

düşüncelerimdeki beni !.

Hani ;

yaşamadan bilemeyeceğin şeyler vardır ya ,

onlardan biriyim belki !.

Bazıları için herhangi biri !...

Bazıları için vazgeçilmez !...kimbilir....

❤

[dengesizim]

sonunda dersler bitti... özgürüm...

[derinkalem]

Hayatım boyunca kendimi gerçekten özgür hissedebildim mi? Bu soruyu düşündüğümde, zihnim geçmişin tozlu sayfalarını karıştırıyor. Kendimi gerçekten özgür hissettiğim o nadir anlar geliyor aklıma: Gözlerimi kapatıp kendi güvenli alanıma gittiğim zamanlar…

Oraya adım attığım anda dünya bambaşka bir yer oluyor. Sadece bana ait bir dünya. Beyaz elbisemin rüzgarla dans edişini hissediyorum. Dalgalı saçlarıma değen hafif esinti, çıplak ayaklarıma dokunan taze çimenlerin serinliği... Yavaşça yürürken her adımda hafifliyor, içimi saran özgürlüğün tadını çıkarıyorum. Etrafımda meyve ağaçları, verandada sallanan sandalyem, mutfaktan yayılan kahve kokusu... Papatyalarla çevrili bir yolda bisikletime atlayıp doğayı keşfetmek. İşte burada, tamamen özgürüm.

Burası, kendi içime hapsettiğim duygulardan kaçabildiğim tek yer. Kendim olabildiğim, ruhumu serbest bırakabildiğim bir sığınak. Yalnızca güzel hislerin, kokuların, renklerin olduğu o huzurlu, ılık ve mutlu yer. Burada hiçbir şey eksik değil, hiçbir şey yanlış değil.

Burada kaybolmuyorum. Tam aksine, kendimi buluyorum. Alabildiğine yeşil, alabildiğine mavi… Doğanın bir parçası gibi hissediyorum kendimi. Onun kızı, onun ruhu gibiyim. Özümü buluyorum. Olmak istediğim yerde, görmek istediğim güzelliklerle çevriliyim.

Şimdi umutlarımı özgür bırakma zamanı. Elimde güzel bir hayat var. Eğer istersem, mutlu bir gelecek de benim olabilir. Bana ait, sıcak bir ailem var. Onların değerini bilmek istiyorum. Şükretmek istiyorum. Canım acıyor bazen, evet. Ama yavaş yavaş sakinliği öğreniyorum. Huzurun tadını alıyorum.

Kendimi, hislerimi, sevgimi özgür bırakıyorum. Herkes sevilmeye layık değil, bunu biliyorum. Ama ben sevmeye layığım. Bir kediyi, bir kuşu, kelebeği, belki de bir uğur böceğini… Hatta insanları. Hak ettikleri için değil, Yaradan’dan ötürü. Seviyorum çünkü içimde bir şeyler beni buna zorluyor. Sevgi benim ruhumun bir parçası.

Yaşamayı seviyorum. Baharın taze kokularını, sıcak ekmeği ve taze çayı seviyorum. Yeni bir duş jelinin kokusunu, bir bebeğin mis kokusunu… Kahve kokusunu seviyorum. Hayatın kokusunu seviyorum.

Ruhumu özgür bırakıyorum. O istediği yere gitsin. Uzaklara ulaşsın, denizleri aşsın, bulutlara dokunsun. Kokuları içine çeksin, gördüklerini özümsesin. Görebileceği her yere gitsin, dokunabileceği her şeye dokunsun. Hissetsin… Hayatı hissetsin, yaşamayı hissetsin. Çünkü bu dünya, bu dar alan, ruhuma yetmiyor. Ben buraya sığmıyorum.

Karmaşık yanımı da serbest bırakıyorum. Düşüncelerimi bir kenara koyuyorum. Hayat sadece anların toplamı. Her şey şu andan ibaret. Geçmiş geride kaldı, yarın ise bir sır. O yüzden bu anı yaşıyorum. Tüm karmaşaları bir kenara koyup, sadece yaşıyorum.

[atilaymbne]

Abi bu nasıl bir dönem ya? Nasıl bir dönemin insanlarıyız? Sosyal medya kullanmak hiç bu yıl ki kadar midemi bulandırmadı. Ne kadar iğrenç insanlar var cidden. Arzularınız, istekleriniz, (bir erkekten, bir kizdan) öteye geçmiyor. Şaka mısınız ya? İki üç haftadır o kadar çok iğrenç şeyler görmeye, yazılar okumaya maruz kaldim ki cidden hesaplarımı kapatmayı dahil düşündüm. Cidden bu denli kültürsüz olamazsız ya.. hani nerde saygınlığınız? Milletten beklediğiniz saygınız nerde afedersiniz? Herkes istediğini yapmakta, paylaşmakta, düşünmekte, düşündüğünü paylaşmakta özgür elbette ama bu özgürlüğü fazla abarttınız. Özgürlük sizin karşı tarafı rahatsız etmeye hakkınızın olduğu anlamına gelmiyor. Karşı tarafı, toplumu, bir grubu, en küçük ihtimal bir insani rahatsız etmeyecek derecede özgürsünüz. Ben istiyorsam olur, özgürüm, istediğimi yaparım demek değil özgürlük. Topluluk bir alanda iseniz toplumu rahatsiz etmeyecek kadar özgürsünüz paylaşımlarınızda, düşüncelerinizde. Söylediğiniz sözlere de, paylaştığınız şeylere de, yaptığınız yorumlara da dikkat ederseniz bence herkesin istediği saygın bir ortama ulaşır. Sizin yerinize ben utandığım oluyor cidden ya. Seviyesiz, kültürsüz, aptal insanlar gibi davranmak yerine saygınlığınızı koruyarak ve aklınızı kullarak davranmanızı rica ediyorum. Lütfen kimse kimseye karşı haddini aşmasın. Kendinize yakışır hareket etmeyin bir zahmet böyle diye diye herkes her şeyi özgürlük diye yapmaya başladı. LÜTFEN HERKES TOPLUMA YAKIŞACAK ŞEKİLDE HAREKET ETSİN, KONUŞSUN. Söylediklerimi dikkate alacaklar için şimdiden teşekkür ederim.

[kur-an-ve-risalei-nur]

⭐⭐⭐⭐⭐

Kudüste Tecrübe Dağı diye bir yer var.

Hz. İsa oradayken rivayete göre şeytan yanına geliyor. “Ölümün ve yaşamın Allahın elinde olduğunu söylüyorsun. Bu dağdan beraber atlayalım. Bakalım ölecek miyiz?

Eğer Allah istemezse sen ölmezsin” diyor.

İsa peygamber nasıl cevap veriyor biliyor musunuz?

“ Ben Allah’ı tecrübe etmem yani denemem diyor. Oradan dağın ismi tecrübe olarak kalmış.

Hayatta kimin Allah’ı denemeye kalktığını gördüysem garip bir şekilde savrulduğuna şahit oldum.

Ben sana itaat etmiyorum çok özgürüm diyen kişilerin,

eşlerine patronlarına çocuklarına paraya makama taptıklarını gördüm. En basiti bu.

Çok garip hikayelere tanık olsam da onları yazmamak gerek.

Velhasıl Allah denenmez. O kadar da uzun boylu değil.

Bir Olan Sultan-ı Kâinata Emanetsiniz

____________🌺💞🌸______________

🎀

[elfin-blogg]

Konuşacak o kadar çok şeyin olmaması için...

Www.Ne kadar uzak o kadar balsın.com 🕊️🕊️🕊️🫡💆🏻‍♀️💆🏻‍♀️💆🏻‍♀️🤸🏻‍♀️🤸🏻‍♀️🤸🏻‍♀️👩‍❤️‍👨👩‍❤️‍💋‍👨

[lesaworlds]

Geçenlerde kuzenimle konuşuyorduk. Bir anda bana dedi ki "Cemre, ben sana çocukken çok özeniyordum." Şaşırdım ve "Neden ki?" diye sordum. Anlatmaya başladı.

"Nedeni mi var kızım? Benim istediğim o özgürlüğe hep sahiptin. Çocuktuk. Annen ve baban seni o kadar güzel giydiriyordu ki. Maddi anlamda değil. Şortlar, etekler, askılı tişörtler, bluzlar... O kadar istiyordum ki senin gibi giyinmek. Ama bana izin yoktu. Şuanda da istesen yine öyle giyinebileceğini ama kendi rızanla yapmadığını da biliyorum."

"Çocukken şort giydiğim için mi kıskandın beni?"

"Hayır, konu o değil ki. Sen özgür bir çocuktun. Şuanda da özgür bir kızsın. Annen baban sana karışmıyor. Sana güveniyorlar. Sabah akşam demeden istediğin her yere sorgusuz sualsiz gidiyorsun. Keşke bende öyle olsaydım."

İç çektim sadece. Olayı anlamıştım. Uzaklara daldı gözlerim. Benim için normal olan onun için lükstü. Derin bir nefes alıp devam ettim.

"Özgürüm. Kimse karışmıyor. Bana güveniyorlar. Peki ben neden bu kadar özgürüm? Bunu hiç düşündün mü?"

Şaşırıp kaşlarını çattı. Bu onu da şaşırtmıştı. Anlamaz gözlerle bakarak "neden?" diye sordu. İç çekip devam ettim.

"Çocukken karışmaz bizimkiler. Belki bu tarafta öyle değil ama babamın tarafındaki tüm kızlar olarak aynı şekilde büyüdük. Ama büyüyünce işler değişiyordu tabi. Diğer iki kız kuzenime çoğu konuda kısıtlama geldi. Telefon bile kullanmıyorlar şuan. Ama ben her istediğimi yapabiliyorum. Çünkü büyürken bana karışacak bir insan yoktu başımda. Çok genç yaşta evlenen sorumsuz bir ailem vardı. Kız kardeşime ebeveynlik yaparak büyüdüm. Hem annemin hem babamın sorunlarıyla uğraşıyordum. Evin sorumluluğu benimdi. Aile çatışmaları bambaşkaydı. Hepsiyle yalnız başa çıkıyordum. Her şeyi kendim öğreniyordum, benimle ilgilenen yoktu. Kendi kendimi büyütüp kendime yetmeyi öğrendim. Bu onlar ayrılmadan öncede böyleydi. Durumlar son zamanlarda düzelmeye başlayınca bana da diğerlerine yaptıkları baskıyı yapmaya çalıştılar. Ama ben izin vermedim. Böyle büyüdükten sonra her şeye alışmışken değiştiremezlerdi. Onlarda bildiği için beni bu yaştan sonra yine aynı şekilde özgür bıraktılar. Özgür olmak bir nevi benim çıkarım bana yaşattıklarından. Çünkü 18 yaşımdan sonra sorumlu bir aile olmaları bana hiçbir şey kazandırmıyor."

O da durdu. Birkaç saniye bu söylediklerimi düşündü. Neyden bahsettiğimi anlamıştı. O bir şey söylemeden devam ettim.

"Özgürüm diye bana özeniyorsun. Bilmiyorsun ki bende sana özeniyorum."

Baya şaşırdı. Merakla bana bakıp "Nasıl bana özeniyorsun? Neden ki?" diye sordu. Hafif bir şekilde gülüp devam ettim.

"Hiçbir aile vukuatınız yok da ondan. Belki özgür değilsin benim kadar. Belki ailen baskıcı. Ama ailen huzurlu. Kavgaları yok. Varsa da görmedin. Mutlu bir şekilde yaşayıp gidiyorsunuz. Peki ya ben? Daha 18'imdeyim ama üstüme bilinenden daha fazla, daha anlatamadığım sorumluluklar yükleniyor. Ailem hayatta ama benim ailem olarak değiller."

İkimizde sustuk. Birimizin sahip olduğu ve umursamadığı şeyin diğeri için değerli olması... Garipti. Hayat bir yerden alıp bir yere veriyor demek ki. Birimiz özgür olmak istiyordu ama huzurlu bir aile de yaşamanın nasıl bir nimet olduğunun farkında değildi. Birimiz ise huzurlu bir ailede büyümek istiyordu ama özgürlüğünün ne güzel bir şey olduğunu o an anlamıştı.

[iconic1]

Kum fırtınasının tam ortasındayım. Tüm haber kanallarındayım. Herkes beni konuşuyor. Beyazlar vatandaşlarını, yani beni arıyor, kurtarmaya çalışıyor. Siyahlar ise beni kutsuyor. Kum fırtınasındaki çabalarımı övüyor, beni yüceltiyorlar. Beyazlar bana acıyor, beni yurduma almaya uğraşıyorlar. Peki, burada ne mi arıyorum? Bilmiyorum. Ben sabaha karşı gördüğüm kabustan kan ter içinde uyanmış ve ağlamıştım. Hiç bilmediğim bir yere uçak bileti alıp yaşadığım yeri terk etmiştim. Uçak yolculuğum uzundu. Bilmeden dünyanın bir ucuna bilet almışım. Uçak yolculuğunun ilerleyen saatlerinde tüm yolcular uyudu. Ben uyuyamadım, uyuyanları kıskandım. Onlardan nefret ettim ve aynı ortamda bulunmak istemedim. Koltuğumdan kalktım ve hostesin yanına gittim. Uyuyordu, uyandıramadım. Pilotun yanına gittim. “İnmek istiyorum.” dedim. “Beni derhal buradan indirin!” dedim.  Pilot beni dikkate almadı. Canım sıkıldı. Kapıya y��neldim. Olağanca gücümle kapıya asıldım ve açtığım gibi kendimi gökyüzüne bıraktım. Tüm şehir uyuyordu. Ben gökyüzünden düşüyordum. Düştüğüm yerden uyanıyor, gözlerimi açıyor bulutlara karışıyordum. Gökyüzünden düşerken rüzgarla tanıştım. Bana “Sende mi özgürsün?” dedi. “Tutsaklığımı uykuda bıraktım, şimdi özgürüm” dedim. Sonra rüzgar, beni gittiği yere götürmeye başladı. “Ben de yalnızım, hadi gidelim.” dedi. Sarıp sarmaladı, okyanusun dalgalarından, dağların yamacından götürdü. En sonunda kumların arasından geçirmek istedi fakat fırtınaya yakalandık. Beni orada terk etti. Özgürlüğü armağan ederek beni yalnızlığımla bıraktı. Korktum. Afalladım. Bir başıma iken yaptığım gibi kendime sarıldım. Sakinleşmeye başladığım bir anda kuvvetli bir rüzgar esti. Bu bir mesajdı. Bana benimle olduğunu söylüyordu. Gücümü toparladım ve fırtınaya karşı kumların arasında düşmeden yürümeye başladım. Çabaladım, çabaladım ve insanlar beni bulana kadar hep çabaladım. Ama bir gün uyuya kalmıştım. Bir yıldız ile konuşurken gözlerim kapanmış, yıldız kaymış. Rüyamda annem ile konuşmaya devam etmişim. Bana “Beni özlediğini ama devam etmem gerektiğini çünkü çok az kaldığını.” söylemişti. Uyandığımda ise insanlar beni bulmuştu. Yardıma ihtiyacım olduğunu düşünenler ve düşünmeyenler olarak ikiye ayrılmış beni kurtarmaya çalışıyorlardı. Ben ise yeniden uyumaya çalışıyor, annemin sesini duymak istiyordum. 

[herseyduzelecek]

Her gece mi olur insanın içinde üzüntü, dert. Anlamıyorum. Neden hep böyle? gece neden dertlidir? gece, derdin kaynağı çünkü. Hani, huzur bulamazsınız bazı anlar. Ama bi' eviniz bile olmasa iyi. Ev hapis gibi çünkü. Geceleri dışarı çıkamıyoruz. Ama evi olmayanlar bile bu yönden şanslılar... Çünkü özgürler onlar en azından. Bizim gibi sabahtan akşama kadar evde yatıp, kalkıp, internete girmiyorlar. Onlar ömürleri boyu huzurlu oluyorlar. Bilirsiniz, onlarda sıcacık bir yuva istiyorlar. Fakat onlar bilmiyorlar çünkü istedikleri tek şey aslında ısınmaları. Demiyorlar ki huzurluyum, özgürüm diye. Ben çok isterdim, sokaklarda bağırarak dolaşmak, sonrasında yıldızlar eşliğinde gün doğumunu izlemek. Yani kısacası ülkece tek ihtiyacımız özgürlük. Zira anlamıyorlar ki insanların sadece özgürlük istediğini.

[oguzatayinruhu]

“Hiçbir şey ummuyorum. Hiçbir şeyden korkmuyorum. Özgürüm.”

[deactivated12334]

Hayat dediğin uçurtma misali.

Hani özgürüm sanırsın ama ipin hep birinin elindedir..