#[ih lip sis]

[nofatclips-home]

War Crimes by [IH-LIP-SIS] (featuring Alex Hamiltion) from the free compilation FREE GAZA

[gamerbearmira]

Guess I'm OOOOGGLY GOOOO

Body Swap Alma and Mirabel❗❗❗

No but I have been thinking about this au a lot as of late. Idk why. I originally I was only gonna post the colored drawing, then I ended up writing the snippet, and then the drawing, then I finished the snippet. A real rollercoaster 🌚

ANYWAYYYYYYYY get a load of these two and. To an outside person, a 6 year old explaining why what man said was mean to a literal senior citizen.

EH IH IT

-----

Alma stared up at the man who had said some...well, rather different words to her. Of course, Alma herself had never been spoken to like that. But given that she was in Mirabel's body, and nobody but her, Mirabel and Camilo knew? She was Mirabel in the eyes of everyone else.

"What?" Alma said, though her voice came out to that of her 6-year-old granddaughters.

"I said that maybe if another baby is born they won't be giftless like you," the man said, before shooing her off and walking away.

"I...That was...condescending," Alma muttered, walking away as well. She scanned the crowd before spotting Mirabel; herself, walking out of a bakery with a bag. Alma made a beeline for her, pulling her aside whilst she was in the middle of enjoying a bollo. The two ended up in an alley, and after making sure they were away from prying eyes and ears, she spoke very quietly.

"Abuela? What's wrong?" Mirabel said, her mouth full. Alma would have to remind her about speaking with her mouth open, especially in her body no less. Alma pulled Mirabel done, the girl squatting down so she was her grandmothers height.

"Mirabel, a man had denied my help and then went to say that if another baby is born...t-then he hoped they wouldn't be giftless like me—er, you," Alma explained. Mirabel had a blank look on her face, staring at her grandmother with wide eyes. She swallowed before shrugging.

"So?" Mirabel said, shrugging. She dug around in the bag, perking up at the sight of another roll.

Alma was dumbfounded. Why was Mirabel not offended? Or upset? Or at the very least concerned? She had virtually no reaction! Alma stuttered for a moment before speaking. "Mirabel, that's very mean. Do people say stuff like that to you often?"

Mirabel seemed to be in thought before swallowing and nodding. "¡Si! People say things like that all the time," Mirabel laughed. "But they always laugh, and say it's a joke, so it must be a joke, right?"

Alma stared at Mirabel. That's right. Mirabel was only 6. She probably didn't understand the meaning behind those words. How mean they were. How cruel it was to say that to a child. A literal child. Alma, she...she never expected Mirabel to be treated like this by the townsfolk.

"M-Mirabel, that's not ok. People shouldn't say things like that," Alma explained, her small hands grabbing Mirabel's larger one.

"Why?" Mirabel asked seeming genuinely confused.

"They...they're trying to..." Alma bit her lip, moving to adjust the large green glasses on her face. How would she explain this to a 6-year-old? Alma looked up at Mirabel again, who was waiting for a response. "They're trying to hurt your feelings," Alma said.

Mirabel stopped, putting her half-eaten bollo back into the bag, her eyebrows furrowing. "They are?"

"Yes. It's not a joke. Well, maybe it is a joke, but they're not laughing with you. They're laughing at you," Alma explained and Mirabel's face visibly fell.

"Oh," Mirabel said, her tone dejected. "But...they always laughed and said they were kidding!"

Alma walked closer, grabbing Mirabel's hand—her hand. "Mirabel. People can be mean, and they'll say mean things and pretend its a joke. But it's not. They're trying to make you feel bad."

"Why?" Mirabel asked and Alma frowned. That's right. She probably didn't understand why, she was barely out of her toddler years.

"I don't know. People are mean because they have their own problems and take it out on other people," Alma said softly, looking down. She looked back up at Mirabel. Alma cupped Mirabel's face. "But don't let them get to you ok? You...You're just as special as any other Madrigal. Ok?"

Mirabel smiled softly, but Alma could still see the hint if sadness in her eyes. Mirabel stood and Alma grabbed her hand, leading her away frim the alley and towards Casita. Sure, to the town, it looked weird for a six year old guiding her grandmother, but they didn't know the roles were reversed. Literally. Alma didn't have time to dwell on the strange looks.

"Let's go back to Casita, ok. It's almost lunch time anyway," Alma said, guiding Mirabel. "Besides, Camilo probably wants to play with you."

Mirabel perked up, beaming. She did her best not to run ahead or squeal in joy, she knew that if she did their cover would be blown.

Alma smiled at Mirabel. Maybe they would get through this.

—————

Do they get through this?

…

Anyway, I might do more of this au later??? Also going to be doing some vampire au, I have some drawings but I might end up drawing more before posting all of the. Or maybe I’ll post one now and then another later. Idk 🧌🧌

L8R M8👩‍🏭👩‍🏭

[the-fuckery-factory]

I'm watching "oxygen" and this is probably the 3rd scariest thing I've ever watched

[pag-alpas]

𝗣𝗢𝗢𝗟 𝗣𝗔𝗥𝗧𝗬

pairings ‣ lee haechan x female reader

genre ‣ mature content

written in taglish | oral (m receiving), nipple play, spitting | word count : 647 | not proofread !!

BIRTHDAY ni jeno ngayon – your blockmate, at inimbitahan ka niya para sa pool party niya. pool party daw ang naisip niyang theme or concept para maiba naman daw. it's his 22nd birthday and you bought a birthday for him noong isang araw dahil nakakahiya naman kung pupunta ka nang wala man lang dala.

naimbitahan rin naman ang mga kaibigan mo kaya sure kang hindi ka mabobored or ma-a-out of place. kasama mo ngayon si jaemin at chenle na umiinom ng alak, kadadating lang ni chenle at inaya agad si jaemin uminom.

hinubad mo yung shorts at crop top na dinoble mo dahil nakasuot ka naman ng two piece underneath, considering that this is a pool party, you even bought the two piece noong bumili ka ng regalo for jeno. iniwan mo naman muna yung dalawa sa kubo at saka ka lumusong sa pool since kaunti pa lang naman ang tao at ayaw mo pang uminom.

while at the pool, you saw a guy with pink highlights. actually, kanina mo pa siya tinitingnan dahil mukhang hindi siya maka alis sa pool sa hindi malamang dahilan kaya hindi mo na napigilang lapitan at kausapin.

“hi! i'm yn.” you introduced, smiling at him.

“hello, i'm haechan. kaibigan ka rin ni jeno?” tanong naman niya.

you nodded, “are you okay though? kanina pa kita tinitingnan, parang hindi ka mapakali.”

nag dalawang isip man ay sumagot si haechan, “actually.. i – no, nevermind.”

natawa ka naman, “sige na, ano ba yon? maybe i could help, you know.”

“uhm, you see.. i was actually about to leave the pool, but..” he answered saka tumingin at sinenyas ang ibaba niya.

kaya pala hindi siya maka alis ng pool kasi nakatayo ang alaga niya at kanina pa raw niya iniintay na bumaba. you're a virgin at curious ka so..

“can i touch it?” deretso mong tanong.

haechan was a little taken aback to your question, pero since you're curious – “sure.”

ipinasok mo ang kamay mo sa short niya para hawakan ang tite niyang nakatayo. kayong dalawa na lang naman ang nasa pool dahil nagsipuntahan sa videoke yung iba.

hindi naman napigilang mapaungol ni haechan nang hawakan mo ang hiwa ng tite niya gamit ang hinlalaki mo. nag twitch naman ito sa kamay mo.

“pwede din ba kita hawakan?” tanong ni haechan sayo.

you nodded. sinoot ni haechan ang kamay niya sa two piece bra mo. when he felt that your nipples are hard, he pinched it with his two fingers at saka pinaglaruan at pinisil-pisil. you bit your lips at the feeling.

you removed your hands on haechan's cock and you removed haechan's on your breasts, “tara sa cr.”

nang mahatak mo si haechan sa cr ay nilock mo agad ang pinto. sa totoo lang, wala ka naman talagang balak na mangyari to ngayon dahil gusto mo lang ienjoy ang pool party ni jeno, but you can't resist haechan. at isa pa, nandito na rin naman kayo, so why not continue?

“sige pa.. you're so good at this, fuck..” ungol ni haechan habang bumabayo sa bibig mo.

after a lot of making out sa loob ng cr, you're not sucking his big cock. natuwa ka naman nang marinig ang sinabi ni haechan dahil first time mong gawin to.

“lalabasan na k – hmm!” he whimpered at saka nilabasan sa bibig mo. “did you swallow it?”

you nodded at saka ipinakita sa kaniya ang bibig mo na wala ng laman.

he smirked, “you did so good for me, now it's your turn.”

hinubad ni haechan ang two piece mo habang nilalaplap ka. hanggang sa bumaba ang halik nito sa dede mo, sinisipsip at dinidilaan ang utong mo. lalo ka pang naturn on nang duraan ni haechan ang utong mo.

he was about to eat you out when someone chenle knocked on the door, “hello, may tao po ba diyan?! ihing-ihi na ko oh!”

[love-amihan]

baka i slap mo si omi. sa lips. with yours kasi na fall ka. ih de joke lang. bawal yan baka masaktan. bawal kasi may covid. social distancing. pati sa heart din. HAHAHSHHS bat ang ingay ko HAGAGAGAGGS de pero joke lang to ate peace lang HAHSHSHHS

kei✌️😬

VDOFNOF KEI NOOOO never again ndxndo nawala na appeal niya nung naging tropa ko na 😭😭 WAIT I HAVE KWENTO trying to keep it short lang HAHAHAH

so there's this one time nung uso pa yung "trotropahin o jojowain"

sa section kasi namin nahati sa tatlo na magkakasection ngayon sa dati niyang section nung gr 11 parang acquaintance ko, di ko masyado close pero nagjojoke kami ganon

at that time kasi si bbf ko lagi ko jinojoke na "jowa ko yan" ganern, una nila tinanong kung jojowain o totropahin ko ba si bbf tas syempre sabi ko jojowain as a joke. bigla bigla may pa-follow up sabi ba naman "si omi, jojowain o totropahin" sakto pa nandun siya tas nakikinig siya, syempre sinabi ko saying ko 😌😌 "ays, kapag tropa lang tropa lang" ayun skl <33 HAHAHAHAHA

[bulutbey79]

Allahü tealaya şükür Mûsâ aley­his­se­lâm, Al­la­hü te­â­lâ­ya şöy­le su­âl et­ti: - Yâ Rab­bî! İn­san­la­r, ver­di­ğin ni­met­le­rin şük­rü­nü na­sıl ifa ede­bi­lir­ler? Al­la­hü te­â­lâ bu­yur­du ki: "Yâ Mûsâ! Bir kim­se ken­di­ne ver­di­ğim ni­me­ti ben­den bi­lip, ken­din­den bil­mez­se, ni­met­le­ri­min şük­rü­nü eda et­miş olur. Bir ku­lum rız­kı­nı ken­di ça­lış­ma­sı ile bi­lip, ben­den bil­mez ise, ni­me­tin şük­rü­nü eda et­me­miş olur." Al­la­hü te­â­lâ ha­dîs-i kud­sî­de bu­yur­du ki: "İn­san­la­rı ve cin­ni­le­ri ben ya­rat­tım.. On­lar ise ben­den baş­ka­sı­na ibâ­det edi­yor, ta­pı­yor­lar. Rı­zık­la­rı­nı ben ve­ri­yo­rum, baş­ka­sı­na şük­re­di­yor­lar! Dâ­vûd aley­his­se­lâm, Al­la­hü te­â­lâ­ya mü­nâ­cat edip de­di ki: - Yâ Rab­bî! Âdem aley­his­se­lâ­ma o ka­dar ik­ram ve ih­san­da bu­lun­dun. O sa­na na­sıl şük­ret­ti? Al­la­hü te­â­lâ bu­yur­du ki: "Ey Dâ­vûd! O bü­tün bu ik­ram­la­rın be­nim ta­ra­fım­dan, ken­di­si­ne ya­pıl­dı­ğı­nı bil­di. Bu bil­me­si­ni onun şük­rü ola­rak kabul et­tim!" Dâ­vûd aley­his­se­lâm şöy­le ar­z et­ti: - Yâ Rab­bî! Ni­me­tin şük­rü­nü na­sıl eda ede­yim? Çün­kü şük­rü eda et­mek de sen­den bir ni­met­tir. Al­la­hü te­â­lâ bu­yur­du ki: "Ey Dâ­vûd! Şim­di şük­ret­miş ol­dun. Ken­di ac­zi­ni, ni­me­tin şük­rü gör­dün."

[covjek-casopis]

KRATKA PRIČA TISJE KLJAKOVIĆ BRAIĆ (Split, 1979.), autorice karikatura "oni", IZ KNJIGE "U MALU JE UŠA ĐAVA /priča o jednom djetinjstvu u Splitu osamdesetih/", 2015.

KOMUNISTIČKO-KATOLIČKI BOR

- Pašćeš, Nevenka! Nevenka, pašćeš! - govorija je dida baki koja se teško ljuljala na tabureu dok je skidala koltrine. Svaki se čas očekivalo da će tresnit i polomit se, ali did je savjesno upozorava prekriženih ruku na leđima, očalama na po nosa i "Slobodnom" isprid sebe. Baka je klimala na tabureu i ništa mu nije odgovorila, samo se okrenila i prostrilila ga pogledon. To su naime bile pripreme za Novu godinu, najsvečaniji praznik posli mog rođendana u nas. Božić bi uredno ignorirali, mada je mama redovito kitila bor za Božić. Samoinicijativno, bez podrške ostalih članova, vadila je zeleni pretpotopni kufer s boron i balunima. Svi su činili fintu ko da ona briše prašinu, a ne da kiti kuću. Dakle, izvadila bi taj naš borić koji je parija ka četka od zahoda i počela stavljat staklene balune tako da su oni razbiveni išli otraga da se ne vide. Svićice koje u pravilu nisu radile išle bi zadnje na bor. A doli ispod bora sve: jezerce od stakla, ovce, magarci, krave i štalica. Kako bi opravdala kićenje bora za Božić, mama je ipak napravila i jedan mali kompromis. Naime, u štalicu je stavila figuricu Dida Mraza, a ovcama, magarcima i kravama dodala keramičke pingvine. Tako da je naš bor bija, možemo reć, komunističko-katolički bor. Za na Badnjak moj bi did kupija najbolji komad mesa koji bi naša u mesara Peše. To je bija njegov tihi protest protiv bora. Božić niko za doručkom nije spomenija. Svi su mirno jili mesa i krumpira, a did bi reka: - Boga mi, lip mi je komad Pešo da, jel tako? Svi bi potvrdili kako je lip komad Pešo da. Nakon šta se natukla teletine, mama je išla slavit kat niže u Kukoča. Cila zgrada odzvanjala je od "U sve vrime godišća", a onda bi neki svjesni susid nazva miliciju. To nije bija moj did jer on opet ne bi utira mater svoje unuke u govna, mada je smatra da je nepametna. Milicioner bi doša, upozorija, skinija kapu i sija za stol s njima. Dan poslin Božića moj did bi izaša iz banja uređen, namazan čičkovim uljem i namirisan "borom". Pogleda bi prema boru koji je tek sada primjetija i reka: - Bor je puno lip! Ka da mu je kamen pa sa srca jer je najgore prošlo bez većih incidenata. Mogli smo mirno dočekat Novu godinu. Sad je vrime da se vratim na moju baku koja se ginga na tabureu i skida koltrine. Naime, ona bi na Silvestrovo ginila, davala sve od sebe. "Ignis" mašina radila je tuta forca. - Oprala sam tri mašine robe! - rekla bi. Sarme su se krčkale, pa vrile po špaheru, mikser bi prigorija od upotrebe. Kuhinjska krpa redovito bi joj se zapalila na plinu pa bi baka, ko oni cirkusanti s vatrom, šibnila krpe u sudoper. Iz male kužine izlazili bi londoneri i princes-krafne koje je nosila u svoju spavaću sobu na kantunal da ih niko ne dira dok nije vrime. Ja sam lizala metlice od miksera i velike plastične zdjele u kojima je pravila kremu. To mi je bilo najslađe. Buuuuum!!! Učinila bi pećnica kad bi je baka prvi put upalila. Ali nije se tribalo plašit jer je to zapravo normalno. Nakon buma u pećnicu se stavljala tuka s krumpirima. Francuska salata već se ladila u frižideru. Za to vrime ja bi dida već satrala da mi da poklon: - A kaš mi dat? - Nije još vrime! - govorija bi did. - A šta si mi kupija? - Vidit ćeš. - Aj daj, kad te lipo molin. - Ne budi tvrdoglava. - A kad te molin. - Aj dobro, čekaj da dovršin cigaretu, pa ću onda. Parilo mi se da mu triba godinu dana da mu cigareta izgori. A onda bi se važno diga sa stola i otiša u svoju spavaću sobu i tamo negdi iza bičava, di ga je sakrija, izvadija dar. Šta je bila veća kutija, meni je bilo draže. Ja san uvik znala šta će mi kupit jer sam o toj svojoj želji počela pričat na vrime. Za jednu Novu godinu zaželila san walkman. Toga onda nije bilo za kupit u svaku butigu. Walkman je moj did iša svečano kupit u "Duty free shop". Sićan se, bija je u lučici u Spinutu. Između šteka "marlbora" i viskija, odma do finih pakovanih bombona u limenim kutijama, sta je walkman. I kad je te Nove godine dovršija cigaretu, otiša je u spavaću, zavuka ruku iza bičava i izvadija walkman. Gušta je dok san odmotavala kartu, a ja bi mu govorila: - Ma kako si zna, ajme, kako si zna da baš to oću? - Eto, jesi sad mirna? - zadovoljno bi did. - Jesan! Puno ti fala! Baš sam bila sritna. Onda bi baka rekla: - To ti je i od mene, da znaš. Brzo baku poljubi! - pokazala je prston di ću je poljubit. Meni se uvik parilo da će se za novu godinu nešto veliko dogodit, a uvik je bilo sve isto. Nakon šta smo se ubili sarmama, tukon, francuskon i kolačima, digli bi se od stola i išli gledat televiziju. Na samu pojavu Zvonka Špišića, kojeg je od milja zva Spišalo, did bi spustija glavu i počeja češat tjeme. Jedva je čeka uključenje beogradskog studija i Cuneta Gojkovića. Srbi bi razvalili narodnjake. I oni su mu išli na živce, ali nakon Spišala bili su super. Njega nije moga ni u štampu. Kad bi se pojavila Lepa Brena, najveća zvizda naših naroda i narodnosti, moj did bi redovito pita: - A ko je ovo? Ka, ne zna!? Jer normalno nije u redu da jedan intelektualno nadmoćni komunista zna za jednu pevaljku. On je volija samo slušat Mozarta dok je karta u "Hajduka". Ja san tila bit Lepa Brena kad narasten. Ona je bila seksi bomba, kako je zva moj tata, dok je susid Grizelj izjavja da više vridi but od njegove Jasne nego cila Lepa Brena. Inšoma, did je odbija znat ko je spomenuta Lepa. Njega je glad u svitu i kapitalistička govna šta ne daju pšenicu gladnima, a pritiće in, više mučila od popravka vodokotlića u našoj kući. Najvolija je politiku. Jo, da mu je bilo vladat i upravljat, ma ga je bilo straj. "Bum, Cile, bum" bila je moja omiljena pisma. Skakala sam po bakinom krevetu i glumila Lepu Brenu. - Dosta je bilo, ne skači! Otiće šušte! Neman ja para za kupit novi! - vikala je baka dok me pokušavala uvatit. A moj bi did kad bi se Lepa Brena pojavila i dalje začuđeno pita: - A ko je ova? I da nastavin... Dakle, još smo isprid televizora i gledamo naizmjenično Zagreb pa Beograd. Baka bi najradije išla leć jer je primorena. Ali izdržat će do odbrojavanja. I napokon: 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1... SRETNA NOVA GODINA!!!! Svi se ljubimo, mene ljube pogotovo, i otvara se Bakarska vodica. Uliva se u posebne čaše koje mogu bit i za sladoled i za šampanjac. Jedna je naciknuta zato "triba pazit kako se iz nje pije" - upozorava baka, koja će "samo malo Bakarske", jer ona ne voli inače vino. Tri minute posli otvaraju se ulazna vrata i prvi susidi Komšinica Vuka i Jovo dolaze čestitat. Cmačemo se... Sve najbolje, zdravlja, ljubavi, sriće i para... I idemo leć. Kad bi se ja ujutro probudila, prvo bi se razočarala jer se ništa nije desilo. Sve po starom, baka pije svoju gorku crnu kafu, puši i rješaje križaljku. Ali... Samo malo... Did.... Did sluša walkman!?!? Moj did i zadnji krik tehnologije na ušima - nespojivo! Razvalija osmijeh, gušta! Misli da se ne čuje, a iz slušalice trešti: "Da mi kupiš, Mile, suknjicu od svile!"

[revolucijaizkreveta-blog]

Zavođenje novog doba: Slika pimpeka u inbox

Imagine all the people living life in peace - pjeva John Lennon dok ja otvaram inbox i dočekuju me ne jedna nego četiri slike penisa za dobro jutro. You may say I'm a dreamer, ali bilo bi lijepo doživjeti dan bez slike penisa u inboxu. Neki tamo Mihajlo poslao mi je čak šest svojih slika malog penisa odjednom. Na profilnoj drži sliku s djevojčicom u naručju, a ostale slike prikazuju ljubav njega i njegove lijepe supruge. ''Lijepa ti je kćer na profilnoj'' - odgovorim i blokiram ga. Block lista, to je mračno mjesto gdje odlaze penis-slikači po brzom postupku. ''To su neodgojeni likovi koji za sve žene misle da su kurve'' - kaže frend na tu temu. Hm, da sam kurva onda bih gledanje penisa nepoznatih muškaraca naplatila, ovako, jer nisam, ne mogu na tome zaraditi. Prije mi je skakao krvni tlak svaki put kad mi doleti u inbox takva slika, ali sad, s godinama iskustva u nehtjemičnom bacanju pogleda na penis nekog tamo čovjeka, postala sam debelokožac pa me te slike više ne diraju. Zanimljivo je da mi Facebook ne dozvoljava da promoviram svoj roman prvijenac ''Ja sam kurva, junferica i sponzoruša'' jer u nazivu sadrži riječ kurva, ali istovremeno slike penisa nisu zabranjene i samo veselo iskaču iz inboxa. Poznajem samo jednu ��enu koja je i otišla u krevet s tipom (neću reći muškarcem jer muškarci to ne rade) koji joj je umjesto ''jesi li za kavu'' poslao sliku svog ponosa. Rekla sam joj neka to ne radi ubuduće jer šalje krivu poruku muškarcima da je slati slike penisa sasvim legitiman način upucavanja i šarmiranja žena. Realno, jedina slika penisa koju prosječna žena želi vidjeti je slika penisa svog dečka koji je već mjesec i pol na avanturističkom putovanju na Himalaji, ali realno tada teško da ćeš je dobiti jer tamo nema interneta. Realno, čak ni tada slika penisa ženi nije nužna nego se jedino u tom slučaju na sliku penisa ne bi naljutila. Da stvar bude bolja, u tom beskrajnom oceanu slika penisa koje dobivam u inbox nisam vidjela niti jedan vrijedan gledanja. Dođe mi da likovima odgovorim: ''Moj dečko ima ljepšeg'', plus realno ne znam zašto bi netko s penisom manjim od 19 cm to ikome suvišno pokazivao jer se nema što vidjeti. Pimpek. Jebeš pimpek, ali ne tvoj iz inboxa jer slanjem istog samo dokazuješ da si seksualni manijak i nedojebana budala. Što bih ja na te slike trebala odgovoriti, poslati svoju ginekološku sliku rentgena? Ili zatražiti kućnu adresu te se gola pojaviti na kućnom pragu ili, ako nismo u istom gradu ili državi, poslati nesretniku barem svoje rabljene tange. Imala sam ja frajera u životu i nitko mi nije ničim izazvan slao sliku penisa osim eventualno ako je riječ o nekom hot-hot-hot dopisivanju pa bih tu sliku sama zatražila. Zašto? Jer dejtala sam relativno normalne ljude. Kažem relativno jer svi su ludi na svoj način. Jeste li znali da 80% ljudi ima F-dijagnozu? No o F-dijagnozama neki drugi put jer ne želimo digresiju dok pišem o ovako važnoj temi, problemu koji ima velik broj muškaraca koji za sebe misle da su Jackovi i veliki jebači. Što je možda isto simptom neke F-dijagnoze. Iskreno, nisam ziher misle li ti likovi da je njihov penis od zlata i dijamanata iako realno nema ni lažne Swarovski kristale i da je to legitiman način upucavanja - što u normalnom svijetu nikako nije ili je pak riječ o najobičnijoj provokaciji i jeftinom egzibicionizmu. Možda je nekome od tih likova cilj zgroziti ženu, ali ja ipak mislim da je cilj očarati je svojim alatom. Što je totalno smiješno. I ta ideja jednostavno ne stoji, ali budimo  realni, muškarci su puno češće seksualni manijaci, masturbatori i provokatori nego žene. Je li u povijesti zabilježen i jedan slučaj žene koja je muškarcima odsijecala penise, pirjala ih na luku i jela uz špagete? Ne. To je radio samo Jeffrey Dahmer i još pokoji muškarac. Nadalje, muškarac koji umjesto pozdravne poruke ženi pošalje sliku svog pimpača, u 99,9% slučajeva je odmah eliminiran tako da  ne znam što ti likovi misle da će time postići. Činjenica je da su muškarci opsjednuti svojim penisima. Uvrijedi mu penis i ubio si ga. Proganjat će ga to godinama, možda i doživotno pa će zato, da dokaže da tvoja uvreda ne stoji, uslikati još 218 slika svog penisa iz raznih kuteva i poslati te slike još 467 žena u nadi da će neka lipa Splićanka reći: ''As ti Gospe ća ti je lip!'' Oni uvijek, ali uvijek žele potvrdu da je njihov penis najveći i najljepši, jedino što tu potvrdu traže na pogrešnim mjestima... Za kraj, jedna pošalica iz života. Imala sam dečka s narcisoidnim poremećajem ličnosti o čemu je govorio: ''Kako ne bih imao narcisoidni poremećaj ličnosti uz toliki kurac?!'' Read the full article

[decembercrush]

Taman Safari

“Yah kenapa sih abang nih batalinnya dadakan banget tinggal besok jalan”

Seorang perempuan merajuk di depan kamar kakak sepupu laki-lakinya yang sedang sibuk melipat pakaian. Disusul oleh adik lelakinya yang wajahnya tidak kalah kesal karena jam sembilan malam harus keluar rumah menerjang hujan dan berjalan dua blok untuk menemui kakak sepupu mereka yang mendadak mendapat tugas dinas ke luar kota.

“Abang nih yang ngide kita ke taman safari, gua udah cancelin jadwal sama temen-temen malah lu yang cabut”

Ucap Cakra panjang lebar.

Bukan Devauzi Mahawira Sasmaka namanya kalau menuruti perkataan adik mereka, kakak paling tua itu seperti sudah kebas dengan segala rengekan adik-adiknya yang tiba-tiba menjadi manja saat mereka berkumpul.

“Yaelah lu bedua kaga ada capeknya, kayak kaga kenal abang aja. Profesionalitas nomor satu, apalagi ini cuman piknik bukan kawinan mbak”

Sahut Arya sembarangan yang sukses mendapatkan tarikan di rambut ujung telinganya oleh perempuan yang ia panggil Mbak.

 “Sssttt, yaudah abang kan juga nggak tahu kalau bakal dadakan begini. Tiketnya kasih siapa gitu, Kinan mungkin?”

Abang Uji yang mencoba menengahi pertikaian adik-adiknya, namun malah disambut dengan sorakan kompak.

  “KINAN TEROOOOOSSSS”

   ******

Kini ke-empat bersaudara sudah berkumpul di depan ruang televisi. Arya sibuk membuka snack, Cakra memilih-milih program di televisi, Abang Uji yang sudah selesai mengemas perlengkapan untuk keperluan dinasnya besok juga ikut bergabung menyiapkan kasur lipat karena tahu di luar masih hujan jadi lebih baik Cakra dan Kiya menginap. Seperti sudah kebiasaan mereka berempat akan tidur di depan ruang tv bersama, Kiya karena satu-satunya perempuan maka dia memilih tidur di sofa sedangkan yang lain di kasur bawah.

 “Lu ngapain Ki dari tadi diem aja?”

 Tanya Bang Uji yang sesungguhnya khawatir dengan kondisi adik perempuannya, dia sendiri pun merasa bersalah tidak bisa menemani adiknya itu besok, padahal yang mengusulkan ide untuk berjalan-jalan ke taman safari adalah dia sendiri dengan maksud sedikit mengalihkan perhatian adiknya dari beberapa hal buruk yang terjadi beruntun belakangan pada adik perempuan kesayangannya itu.

 Meskipun dia tahu Kiya sangat kuat dan bahkan bisa sangat tegar membalas setiap perkataan buruk orang di lingkungannya, yang lebih menjengkelkan bagi beberapa orang adalah, bisa dekat dan terus mendukung kekasih dari lelaki yang pernah paling ia cintai.

 ‘Kiya Kiya kamu ini merepotkan abang aja’

 “Hah, ini loh bang tadi kan katanya mau dikasih Kinan, ya gue chat anaknya nih, sekalian si Panji”

Jawab Kiya santai.

 “Kenapa panik lo bang?”

Lirik Cakra

 “Anjir nggak, aduh jangan Kinan lah”

Abang Uji yang mencoba menenangkan diri

 “GUA TAU”

Teriak siapa lagi kalau bukan Arya Arya Wiguna ini yang tinggal gebrak meja saja maka semua orang siap melemparkan pukulan bundar ke pipi anak paling bontot.

 “SANTAI”

Teriak barisan kakak-kakak yang alih-alih membuat Arya menciut, malahan sekarang si tersangka keributan sudah berdiri dengan mengangkat satu kaleng milo.

  (catatan di kulkas keluarga sasmaka; MILO PUNYA ARYA YANG AMBIL DOSA JADI ARWAH GENTAYANGAN SOALNYA NERAKA AJA NGGAK MAU NERIMA)

  “Tiketnya buat Salsa aja ya? Ya ya ya Please? Salsa Malika Wicaksono?!”

Yang tadinya berdiri tiba-tiba menundukan badan dan mengganti ekspresi mukanya. Menaik turunkan-alis-tebalnya.

  Sungguh Arya yang seperti ini akan sangat menyebalkan jika tidak dituruti, sebelum suara yang ia buat-buat seperti bayi dengan badan sebesar itu keluar. Maka kakak-kakaknya langsung berinisiatif menyetujui permintaan Arya.

  “Iya udah salma aja, lagian ini si Panji ada janji sama mamahnya trus Kinan udah janjian duluan sama cowoknya”

Tepat saat kalimat terakhir Kiya terucap, seluruh pandangan mengarah ke Bang Uji dengan perasaan iba atau lebih tepatnya meledek.

  Malam itu mereka habiskan menonton serial Netflix sambil sesekali membahas isu-isu kehidupan yang diangkat sampai kehidupan masing-masing empat bersaudara itu.

 “Eh gua males pulang dulu besok, baju gua disini ada kan? Besok langsung dari sini aja dah pagi, kaga usah dandan gua”

 “Gua juga baju yang Arya pinjem kan banyak”

 “Mbak yakin lo besok seadanya?”

 “Bukannya lu pada malah seneng? Kaga nunggu gua lama”

 “Iya sih, yaudahlah kalo sayang buluk juga tetep sayang”

 “Apaan sih lu ya?”

 “Tau Arya”

 “Diem gua gatau si josh ngomong apa kan tadi”

   ******

“Abang”

 “Apa? Belum ada sejam pisahan udah nelfon?”

 “Adek kamu tuh!”

 “Kamu juga adek abang, ya?”

 “ARYA”

 “Ya Tuhan Kiya kamu tuh 127 km dari abang nelfon sekarang, tapi suaranya lebih deket dari koper abang di kabin kereta”

 “BIARIN”

 “Kenapa sih, Ki?”

 “Arya tuh masa ngajakin Kak Sean juga”

 “Sean? Bentar, ini sean yang sean abang ceweknya Arya kan? Bukannya kamu deket juga?”

 “Deket apa? Baru ngobrol dua kali doang, deket dari mananyaaaaaa????”

 “Yaudah ok, nggak deket. Trus masalahnya apa?”

 “Kiya kan mau nafas mau liat binatang bukan mau ngobrol sama orang bang, Arya kenapa gitu aja nggak ngerti sih?!”

 “Kamu sekarang nafas? Kamu udah di taman safari yang pasti bakal ketemu binatang? Kalo nggak mau ngobrol sama orang ya tinggal diem kan?”

 “Abannnnnnnnnggggggg”

 “Kiya? Ki”

 “Iya?”

 “Coba tarik nafas pelan”

 “Abang”

 “Iya?”

 “Kiya udah kangen”

 “Ki?”

 “Iya?”

 “Have fun ya adek”

 Sambungan terputus, Kiya menghela nafas lemas di tempat parkir, sedikit menyembunyikan diri saat melihat Arya mendekati mobil yang ia kenali terakhir pernah datang berkunjung ke rumahnya. Salma datang bersama kakaknya. Mengenakan pakaian casual yang terlihat sangat serasi sebagai kakak beradik. Salma terlihat sangat cantik dengan kaos berwarna coklat dan cardigan hitam serta rambut yang iya kepang dua, sungguh lucu. Pantas saja Arya kelimpungan tiap tiga jam kekasihnya tidak berkabar, lucu gini. Gemes pula. Di sebelahnya berdiri seorang laki-laki yang tidak kalah menarik, mengenakan kaos hitam dan kemeja berwarna coklat sebagai outer, tidak lupa bucket hat bertuliskan jeep yang sedang menjadi trend akhir-akhir ini. Dari gaya berpakaiannya seakan memberikan isyarat bahwa mereka siap menyusuri hutan taman safari.

 Tidak seperti perempuan yang bernama Kiya, mengenakan kaos oblong kebesaran berwarna hitam yang bertuliskan Metalica dengan celana ripped jeans tiga perempat, sepatu converse sunflower yang diinjak bagian belakangnya tanpa mengenakan kaos kaki karena di rumah Arya tidak ada kaos kaki. Dan rambut yang masih setengah basah karena malas mengeringkan dengan benar. Kiya berjalan mendekat kearah Arya, Salma, Sean dan Cakra yang baru saja bergabung setelah membeli beberapa air mineral. Tidak mempedulikan wajahnya yang polos dan tanpa riasan sama sekali, bahkan lip tint pun tidak. Bintik-bintik coklat alami yang Kiya miliki di wajahnya serta punggung tanggannya selalu menjadi hal yang mengurangi rasa percaya dirinya, tapi tidak untuk hari ini. Kiya benar-benar tidak peduli sisinya yang ini, orang-orang akan berfikir kalau Kiya benar-benar-

 “Cantik”

Ucap Sean kelepasan

“Hah kenapa abang?”

Tanya salma yang mendekatkan telinganya ke tubuh kakaknya seperti berusaha memastikan sesuatu yang tadi terdengar samar.

“Eh, nggak adek abang cakep banget. Wangi”

Kilah Sean sambil mengusap pucuk kepala adiknya.

  ******

‘Your reason to be sad, doesn’t allowed you to treat someone like a shit Ki’

Ucap kiya dalam hati, sambil terus berjalan mendekat dan berusaha mengikat rambutnya yang tidak panjang itu.

 “Hai”

Ucap Kiya dengan senyum yang ia (sedikit) paksakan. Dan langsung disambut pelukan oleh Salma.

“Kak, Kakak udah sehat ya? Mukanya seger banget sekarang”

Sapa Salma.

“Hah seger apa sih hahaha, hai kak sean apa kabar?”

Sapa Kiya,

“Udah kenalan belum ada adek aku namanya Cakra”

“Udah kok tadi pas nungguin kamu kita udah kenalan”

“Oh hahaha, galak nih kak anaknya jadi aku sebagai kakaknya minta maaf duluan”

“Hahahah nggak kok”

 Cakra benar-benar Cakra, hanya membulatkan matanya dan berlalu melewati kakaknya tanpa aba-aba apapun. Lalu disusul oleh Kiya sambil berlari kecil agar bisa menyamai langkah kaki adiknya itu.

  Tersisa Arya, Salma dan Sean yang berjalan di belakang. Sampai Salma akhirnya mendorong Kakaknya itu agar berjalan lebih cepat supaya dapat berjalan bersama Kiya dan Cakra.

“Ayo dong Abangnya Salma paling keren harus SEMANGAT”

 Mendapat sinyal positif dari Salma dan Arya, Sean langsung bergerak lebih cepat.

   ******

“Mbak lo tau nggak sih lo mirip koala”

“Ih anjir ga jelas lo mirip monyet”

“Ye gimana sih lo kalo kakak adek ya harusnya gue koala lah nyet”

“Koala apa monyet?”

Jawaban terakhir mengagetkan Kiya dan Cakra, sampai mereka harus tertawa canggung mendengar celetukan Sean yang entah sejak kapan sudah berdiri di samping Kiya.

 Kini mereka bertiga berjalan bersama, Cakra, Kiya dan Sean. Rasanya canggung saat tiba-tiba Sean ikut bergabung dengan mereka berdua. Apalagi saat Cakra tau kalau Sean diam-diam menyimpan pandangan kepada kakaknya.

“Eh Dek tadi Kak Sean udah cerita belum dia kerja di mana?”

Kiya berusaha memecah keheningan.

“Belum”

Jawab Cakra singkat yang tidak dipungkiri ampuh membuat Sean sedikit menciut.

“Jadi Kak Sean ini Creative Fashion Editor di Harper’s Bazaar for Asia”

Jelas Kiya pada Cakra

“Trus Kak Sean ini juga punya studio sendiri loh keren banget Dek, kalo lo tau pekan seni tahun lalu itu yang pegang projectnya studio Kak Sean ini”

Sambung Kiya yang diiringi dengan senyuman bangga oleh Sean, serasa sedang diperkenalkan oleh adik orang yang Ia sukai.

“Keren”

Lagi-lagi jawab Cakra singkat sambil membuka tutup botol air mineral dan menyerahkan ke kakak perempuannya untuk diminum terlebih dahulu.

“Kalau Cakra sekarang sibuk dimana?”

Sambung Sean yang masih tidak mau menyerah.

“Oh gue di Executive, Traffic & Presentation gitu lah Kak di Walt Disney Direct to Consumer and International Jakarta”

Jawab Cakra sambil meraih pundak kakak perempuannya agar berganti posisi, Kiya yang tadi berada di tengah kini menggantikan posisi Cakra di pinggir.

 Telak bagi Sean,

   ******

Di barisan belakang ada Arya dan Salma yang sedari tadi menertawai Sean. Mereka seperti sedang merefleksi posisi Sean saat ini dengan Arya satu tahun yang lalu. Salah tingkah dan kebingungan.

 “KAK KIYA”

Tiba-tiba Salma berteriak tanpa kode terlebih dahulu dengan Arya.

“Kak Kiya sini”

Panggil Salma sekali lagi sampai seluruh pengunjung di area pejalan kaki menoleh ke sumber suara. Mendengar itu Kiya langsung berjalan ke belakang menghampiri Salma dan Arya, Kiya sendiri pun sudah frustasi dengan suasana canggung antara Cakra dan Sean.

 “Kenapa Salma?”

Tanya Kiya sedikit terengah.

“Kak, Kakak cantik”

Jawab Salma yang super random saking randomnya Arya sampai tersandung kaki sendiri dan nyaris jatuh terguling ke kandang panda.

“MA KALO NGOMONG PAKE BISMILLAH, MAK LAMPIR NIH DEPAN LU”

Ucap Arya yang lebih sembarangan, kali ini dia benar-benar terjatuh bukan tersandung, tapi akibat tendangan dari Kiya. Bahkan Cakra sampai menoleh dan menertawakan tingkah kedua saudaranya itu.

“Iya ma, kenapa coba ini?”

Tanya Kiya dengan hembusan nafas panjang.

“Heheh nggak kak,emang beneran cantik. Aku baru kali ini liat Kak Kiya dan bintik bule Kak Kiya”

Jawab Salma sambil mendekatkan wajahnya ke wajah Kiya lalu bergantian mendekatkan ke wajah Arya.

“Nih Yasa juga punya, kalian bule ya? Hayo ngaku!”

Tanya Salma yang entah serius atau hanya agar mereka memiliki topik pembicaraan, mengigat Kiya yang baru saja berperang menahan rasa kesal ke-canggung-an dua laki-laki yang kini berjalan beriringan di depan mereka. Tapi yang jelas Arya salah tingkah sampai hampir terjatuh untuk kedua kalinya saat Salma mendekatkan wajahnya ke wajah Arya.

  ******

“Kak, gue makasih ya kemaren udah mau jagain kakak gue bareng salma”

Ucap Cakra tiba-tiba, Cakra berubah menjadi sedikit ramah saat Kiya tidak bersama mereka.

“Eh? Iya santai hehe”

Jawab Sean yang sedikit bingung, bagaimana lelaki yang setengah jam lalu terlihat sangat dingin dan kaku berubah menjadi musim semi yang tidak terlalu hangat pun tidak terlalu dingin namun cukup menyamankan.

“Makasih juga, gue denger cerita Arya kalo akhir-akhir ini lo bikin kakak gue banyak senyum”

Kali ini Sean hanya menanggapi dengan senyum.

“Tapi kalau boleh bilang, tolong jaga jarak dulu ya Kak”

Sean menoleh, matanya membulat tidak percaya. Seperti baru saja ia ditinggikan lalu seketika itu pula ia dijatuhkan.

“Maksud gue, gue mohon lo tau batasannya dulu. Kakak gue butuh waktu buat sembuh, gue nggak mau dia jadi harus bergantung sama orang lain. Dan tiba-tiba ditinggalin lagi”

Ada penekanan di kalimat Cakra, Sean tahu. Sean tahu adik lelaki Kiya ini sedang marah dan ingin melampiaskan sesuatu tapi berusaha menahannya.

“Iya gue tau kok Cak. Lagian Kiya, Kakak lo, dia hebat. Dia nggak sedikit pun bergantung sama gue. Dia merangkak sendiri, dia nikmatin lukanya sendiri, dia ngatasin semuanya sendiri. Gue? Gue cuman orang yang kebetulan ada buat nyaksiin itu, kontribusi gue nol. Semua murni dari kakak lo-”

“Gue kagum, gue kagum dia bisa lewatin ini. Gue kagum dia nggak memandang remeh orang lain saat masalahnya sendiri sudah cukup berat. Kakak lo tuh, dia urus semuanya sendiri. Kontribusi gue nol Cak, malah gue kadang mempertanyakan fungsi gue apa?”

Sean, menjelaskan setiap hal yang ia rasakan pada Cakra. Kejujuran yang Ia ingin banyak orang tahu. Bahwa dia dan Kiya sebenarnya saling menyelamatkan.

“Dan satu hal lagi, gue nggak akan ninggalin kakak lo”

Ucap Sean mantap,

 Membuat cakra berdecih pelan

‘yang dulu juga bilang nggak akan ninggalin’

 Sean menghentikan langkahnya tiba-tiba, membuat Cakra terkejut dan otomatis menghentikan langkahnya. Sean berdiri menghadap Cakra melepaskan bucket hat kesayangannya. Menatap lurus mata Cakra yang tajam.

 “Lo sekarang boleh nggak percaya, lo sekarang boleh pandang buruk gue. Sampai nanti lo tahu gue lebih dari yang lo pikir sekarang, gue harap lo akan mandang gue begini terus. Sampai nanti gue bisa buktiin omongan gue, gue harap lo mandang gue begini terus. Sampai gue yakin pandangan lo sekarang ini nggak akan bikin gue goyah”

 Sean menepuk pundak Cakra dan berjalan mundur menghampiri Kiya yang sedari tidak berhenti tertawa bersama Arya dan Salma.

 ‘Cih’

Cakra meremas botol air mineral.

 ‘Yang ini semoga’

Batin cakra.

Ada harapan di sana.

[nastory]

27 November 2019

tepat jam 5.45 pm. Soe hari, bentar lagi adzan tapi karena aku nggak solat jadi bisa nyantai. ditemani lagu twice yang bdz. meski lebih cocok kalau yang ancy, tapi aku bozen.

Bagusnya nulis malem pas mau tidur kayak udah-udah, cuma malem ini aku punya jadwal ngajar. jadi yaudah.

Pagi ini aku bangun pukul 5.50 am. Abis itu langsung cuci muka, dan terapi mata. Terus nyuci, terus makan mangga. Abis itu mood au serasa berantakan ketika pesanan kau manis datang dan harganya selangit. Jadi, atasan aku diproyek minta beliin kayu manis, ya harusnya gue nggak perlu risau, toh dia nyuruh. Tapi aku nggak bisa gitu, masa aku terima uangnya, emang niatnya mau ngasih kan. Yaudah gapapa relakan meski uangku itu cukup dibelikan some by me. toh pada akhirnya dicover kedu ortuku. semua nggak akan gini kalau kita nggak berespekstasi, ya ternyata yang terjadi malah 4x lipatnya dong.

Jam 8.30 aku ditelepon atasamn itu, katanya di mana, soalnya aku bawa absen harian dan emang ada kerjaan buat aku. Untuk pertama kalinya, aku ke proyek dalam keadaan ngebut gaes.

Abis itu, aku serasa mati kutu. kerjaan beres tapi masih pagi. terus atasan aku nyuruh potokopi. serius. aku degdegan. karena harus ke atas. bukan sepenunya karena ketemu mas angga, tapi karena aku belajar potokopi nggak bisa bisa haha. Aku bilang kan, mas angga kau mau motokopi. Katanya bisa? aku bilang, nggak hehehehe.

dia terus geleng2 kepala. tapi dia nyamperin aku dan mau bantuin.

karena malu, aku ngeles, kalau ngekopinya harus jadi satu lembar, nah mas angga nggak bisa juga. jadi SMnya bantuin gue. si bos galak bantu ngekopi dong. uwu baek bener.

“Udah bisa?”

Aku bilang yaiya bisa kalau cuma kopi lanjutin mah.

terus aku kesusahan ngebuka hekter, mas angga buka laci sambil bilang, “Pake ini,”

Aku nolak dan bilang udah kok.

terus aku naroh sampah hekternya di meja mas angga, mas angga bilang. “Jangan naroh sampah di sini.” terus dia buang ke belakang.

aku ngekopi aja.

ngengngeng.

terus dia ngasih aku hekter.

ih gila baek bener. padahal pas awal2 dia ketusnya minta ampun. terus pas udah beres, aku becandain,, “Mas tadi sampah hekternya mana?” dia bilang. “Udah aku buang.”

“Nih satu lagi nitip ya.”

terus dia ngambil dan lempar ke sampingnya. pokoknya lucu deh. hehehe

Jadi aku ke lapangan aja, ngikutin sub kont buat catet-catet dan nanya ini itu seperti biasa.

Nah dimulai dai sini akan kuceritakan secara detail.

Jadi, kemarin aku berharap kalau hari ini bakalan punya banyak hint sama mas Angga. Dan ternyata bener aja.

Pukul 11.45 dan sekitar itulah ya, ketika adzan terdengar, mas angga masuk ke toilet yang kebetulan jaraknya deket banget sama lokasi pengecoran, yang lagi aku teliti dan catat data, istilahnya aku lagi ngerekam data.

Terus dia bilang ke aku, ‘Istirahat, cpet makan.’

Terus aku tanya, “Mas angga udah makan?”

Dia jawab belum sambil masuk ke toilet.

Abis itu aku tetep fokus sama pengecoran, terus sekitar 15 atau 20 menit setelah itu aku baru ambil waktu istirahat.

Nah, aku sebelumnya dapat telepon kalau disuruh ngambilin hp yang lagi dicas sama temen aku. Nah, ternyata pas aku ke ruangan yang ditunjukkin, hpnyanggak ada. Mereka ngejanjiin mau solat di pusat perbelanjaan kan, yaudah aku ambil inisiati buat makan di warteg yang deket ke sana,, biar nggak capek.

Eh ternyata, di warteg itu nasinya abis gaes. Ini nggak perna terjadi sebelumya.

Abis itu aku nelpon temen aku, karena nggak diangkat, aku kepaksa puter arah mau beli soto yang samping masjid.

Karena aku emang udah agak akrab sama tukang parkirr yang merangkap jadi marebot di sana, makanya pas dia liat aku, aku langsung dipanggil. Eh temen dua aku udah duduk aja di teras mesjid. Terus aku dibecandain bentar, pas mau ke tempat soto, eh gila orang-orang kantor pada ngumpul di sana. Mas angga juga!

Aku langsung aja balik badan, puter arah, dan nyyamperin temen aku yang masih duduk di masjid. aku tanya, mereka udah makan apa belum ternyata udah. Hiks aku ditinggalin.

Aku memutuskan buat ikut duduk sama salah satu temen aku yang ngerokok, karena temen satu lagi udah ke masjid. Inisiatif sih nunggu soto kosong. Lagian aku nggak solat juga. rencana awal aku mau makan terus cuci muka dan tempel mekap dikit lah. Eh manusia emang cuma bisa berencana kan ya.

Aku nunggu sambil ngobrol naglor ngidul yang anehnya temen aku ini mau nanggepin. duh bae bener.

teus aku liat mas angga. Biasanya dia suka solat berjamaah kan, eh ternyata dia belum solat. dia langsung belok ke masjid. posisi aku di teras kan di atasnya, dia dibawah, dia bilang, “Solat solat.”

Lah elah alarm berjalan emang.

Aku tanpa mikir dua kali, langsung lepas sepatu hehehehehehehehe. jadinya aku cuci muka dulu kan.

Dari teas, posisi wudhu cowok emang keliatan. aku sengaja ngelama-lamain biar bisa papasan di tangga ntr sama mas angga hehe. Pas dia cuci kaki, cus aku langsung ambil langkah maju. bener aja, kali ini sesuai rencana, aku papasan sama mas angga. Terus aku nyodorin tngan dan bilang, “Aku mau pulang, salaman dulu ya.”

Terus dia ngehindar gitu sambil senyum dikit dan kayak komat kamit baca doa.

Sip. di WC aku senyum sendiri.

Aku cuci muka, terus masuk masjid, ambil posisi sola cewek dan posisi paling belakang ya karena aku nggak solat, sebelumnya aku ngelirik dulu posisi mas angga solat.

Oh.

Gitu kan.

Biasanya dia abis solat, doanya lama. beneran deh. pernah waktu itu aku nunggu dia solat sampai kesel sendiri. Lamaaa bener.

Karena tau akan hal itu, makanya aku super duper nyantai tadi tuh. pertama aku lap muka dulu, terus ngiket rambut setelah sebelumnya dirapihin dulu kan, terus pake sunscreean. sambil kipas kipas dan mainin hp. Aku tadinya mau pake lip tint, tapi kan ya aku mau makan jadi nggak usah.

Aku emang pengen papasan lagi sama mas angga, tapi rasanya nggak terlalu berharap karena aku laper banget dan mas angga solatnya pasti lama.

Tadi. Nggak tau kenapa. Dalam posisi kerudung yang cuma disampirin di bahu, akutuh mau ngeliat ke pintu keluar. Terus karena itu pintu kaca, dari pantulannya aku ngeliat seragam proyek, yang aku kira orang lain dan ternata..

BOOM!

Itu mas angga.

sumpah.

mana dia liat ke aku lagi.

Jadi, aku lagi nggak sengaja liat ke pintu, dan dia jalan sambil liat ke tempat solat cewek yang di mana posisi aku lurus banget dan kalau noleh ya kita bisa pandangan.

Aku langsung refleks nyampirik kerudung ke kepala. sambil senyum sendiri dan gumamin, “Itu mas angga?”

Ya kan dia biasanya solatnya lama. ini bentar banget.

aku janggal. kenapa dia liat ke tempat solat cewek. terus seperti biasa, entah sejak kapan kebiasaan ini tapi rasanya sudah mendarah daging, aku bertaruh.

“Kalau mas angga duduk di bawah deket tempat sandal sambil main hp seperti yang pernah kau liat, berarti dia emang nunggu aku.”

Dan kalian tau apa yang terjadi?

Aku rasa, sudah lebih dari 5 menit sejak mas angga ngelewat keluar, aku bangkit dengan niat mau nyari makan karena perut keroncongan. aku pamit dulu ke dua temen aku kan.

Tau ga?

Pandangan aku pertama itu ke kursi yang emang biasa mas angga di sana, dan emang sendal mas angga di sana. Di sana nggak ada mas angga.

Tapi cuma satu detik aku kecewa, pas aku liat ke tempat aku nyimpen sepatu, yaitu depan teras, MAS ANGGA SUDAH DUDUK DI SANA.

DUDUK.

DI SANA

DUDUK PERSIS

TIGA JENGKAL DARI SEPATU AKU.

APA YANG TERJADI.

AKU MAJU SAMBIL KAGET,

INI PEMANDANGAN YANG NGGAK PERNAH AKU LIAT SEBELUMNYA.

Aku liat kaos kaki aku yang udah jatuh ke tanah sebelah. hiks. terus aku langsung duduk dan bilang, “Ih ini jatuh sama mas angga ya?” dengan nada suara aku yang emang agak heboh, sampai surveyor yang duduk deket mas angga ikut senyum.

Terus di bilang sambil senyum dikit, “Sama angin.”

terus aku tanya, “Mas angga lagi ngapain di sini?”

Aku lupa dia jawab apa, soalnya emang jawabannya nggak jelas dan kayak dia nggak punya jawaban jelas. gitu loh. serius. tiap obrolan semuanya aku inget, tapi buat jawaban yang ini aku nggak inget sama sekali. karena dia nggak tau jawab apa, aku aja nggak denger.

Dia tanya, kenapa aku nggak makan.

Terus aku bilang, aku laper tapi aku mager.

dia jawab, “Aku juga pernah gitu sih.”

Terus kita bicara banyak.

Banyak banget.

Dari mulai yang sederhana, sampai dia cerita latar belakang dia yang jelas jelas aku tau karena aku pernah ngestalk ig sama twitter dia sampai ke yang ampasnya.

Dan aku tau, ternyata dia minus dua hahaha. lebih rendah dari aku ya.

Terus semua berakhir ketika si kampret, dua temen aku udah ada mau ke proyek. dan ya kita bubar.

Aku pilih makan,dan mas angga ke proyek.

Aku nunggu yang jualan soto kagak datang2. yaudah aku pesen siomayy sambil ngutruk kenapa aku nggak pesen sop buah samping proyk aja biar bisa lebih lama sama mas angga. tapii yaudah.

terus gue ke atas lagi motokopi, gue senenng sih ketemu mas angga, apalagi dia lebih lunak. nggak tau kenapa, hari tadi aku maleees bnget pulang. pengen sampe adzan asar, biar seenggaknya bareng keluar sama mas angga yang solat. tapi aku jga mikir, bsa aja mas angga solatnya ntran.

dengan berat hati, aku pulang.

EH AKU LIAT TUKANG CILOK YANG UDAH LAMA NGGAK DAGANG. aku refleks berenti dan motoin buat mas angga. tadinya kalau mas angga bales cepet, aku mau beliin dan anterin lagi ke proyek, tapi kan udah lama dia nggak bales jadi aku pulang.

pas di rumah dia bls, terus kita chattan.

Oiya, hari minggu, kita mau jalan. heheheh.

Entahlah. aku tau ini salah. tapi.. aku nggak peduli.

aku sampai di pemikiran gini, “Gapapa kalau mas angga main2 juga, toh aku juga niatnya buat seneng2 aja.”

Wah jadinya panjang yA.

Hari ini emang tidak terprediksi banget, hehehehe

selesai ditulis pada jam 6.25

[milkposh-blog]

Bro - 1

written around February 2017, 4 chapters (raw and unfinished)

-

Chapter One

The thick moist of heat inside the classroom increases. Pakiramdam niya ay puputok na ang kanyang pantog sa kahihintay na tumunog ang bell at maaari na silang lumabas. But today is his first day of him being in this university and he doesn’t want to annoy the professor with her discussion.

 But damn, wasn’t he supposed to be peeing now holding his ding-dong in the urinary toilet?

 “I don’t want to interrupt, but please let me use the toilet.” Nabulalas niya nang tuluyan, his one hand on the air while his other hand gripping unto his abdomen.

 “Anong pangalan mo, hijo?”

 “Isaac po.” He answered. “Isaac Newton.”

 Narinig niya ang isang kaklase na napamura habang tumatawa sa likuran niya, and laughing is rightly contagious that it contained the room just seconds after every one has heard him.

 “Is this the time you need to joke, Mr. Isaac Newton?”

 “Hindi iyon ang pangalan ko, ma’am. It’s not my name. Teka ano bang sinabi ko? Aish! Ma’am naiihi na talaga ako and I swear to the heavens and seas puputok na ang alaga ko dahil gusto na niyang sumuka. Do you want me spilling my liquids here, ma’am?”

 “Get out of this room, Isaac whatever your name is! Isa kang kahihiyan sa klase ko, wala kang modo! At huwag mong iisipin na kakalimutan ko ang itsura mo because you are just now scheduled for detention.”

 “Ma’am ihing-ihi na ako at sasabihin niyo ikukulong niyo ako mamaya?”

 “Whatever! As your teacher in charge right now, tatandaan ko ang pangalan mo. It’s three in the afternoon, sa library tayo magkikita.”

 Inaaway na siya ng kaluluwa niya. If this woman infront won’t stop mouthing her words ay talagang dito siya sa loob ng silid na ito makaka-jingle lalo pa ngayon na tila tumatayo na ang balahibo niya. Maayos pa naman ang kanyang paghinga, he can tell. “Pwede po bang palabasin niyo nalang ako, punyemas puputok na ako dito sa loob, ma’am!”

 “Get out of the class!” Bulyaw ng professor bago niya narinig ang tawanan ng mga kaklase niya. Wala ba siyang alam na pwede kong ikamatay ‘yon? He told to himself. Naku, pwede akong mabaog dahil lang nagka-kidney infection ako kung nagkataon. Baka mas marami pang bato kaysa semilya ang nasa loob ng katawan ko ngayon, tangina! He continued his pace habang litong lito na siya kung saan hahanapin ang trono ng alaga niya.

 “Damn, I’m going to burst!”

 “Anong hinahanap mo, bro?” Hala sino ‘yung narinig ko? Teka, nagsasalita ang ding-dong ko? His subconcious mind wouldn’t stop bugging him.

 “Nag-ha-hallucinate ba ako? Tama bang narinig ko ang alaga kong nagsalita ngayon lang?” Curiously he was touching the bulge inside his pants while checking, kinapa pa niya ito kahit saan returning to his groin.

 “Gago!” Tumawa ito. Did his dick just curse on him? Sa wakas ay nabalik siya sa huwisyo niya nang bahagya siya nitong tampalin sa kanyang braso. “Nandito ako, bro at sa tingin ko mukhang kailangan mo nang tumae!”

 Natulala siya ilang segundo. “Anong tatae, gago ka!”

 “Hala ako pa ang namura ngayon.” Sagot nito.

 “Wait I am sorry, bro pero wala kang ideya anong pinagdadaanan ko ngayon. I am right in the middle of a crisis na pinipili ko kung puputulin ko na ba ‘to o hahayaan nalang.” Gulong gulo na ang mukha ni Isaac, and the guy infront of him still laughing.

 “Tangina, ipapatanggal mo ang alaga mo?” Did he just joke about my dick?

 “Oo, kapag hindi ko pa nahanap ang banyo ngayon ay papapalitan ko na itong alaga ko. Punyemas, palagi nalang akong pinapahamak nito! Tangina puputok na ako, bro!”

 “Halika nga, tulungan na kita! You seemed to look like damn hopeless.”

 “Thanks for the insult.”

 “I am saying the real thing, mukha ka kasing matatae ngayon lang at wala kang mahanap na disenteng lugar.” Tumawa pa ito sakanya habang inalalayan siya nito paalis sa hallway at papuntang men’s room. Sa wakas, Isaac can see the white light opening its gate for him! Nakita na niya ang langit, ang trono ng kanyang alaga!

 Isaac whistled when he was done. Tanginang pangyayari ito sa buhay ko! He commented at the back of his head zipping his pants once again.

 Nakasandal lang ang tumawag sakanya ng kaibigan kanina. Clueless why he’s still there, siguro naiihi din siya.

 “Lumang estduyante ka ba dito, bro?” Una niyang natanong, isinakbit niya nang maayos ang kanyang bag. “Ano nga palang pangalan mo?”

 “You are rude, won’t you even try to say thank you to me? I helped you run here!”

 “Kaya nga tinatanong ko kung anong pangalan mo, bro para kapag sinabi kong salamat ay may idudugtong ako doon sa salitang ‘salamat’.” Ani Isaac, tumalikod siya’t hinarap ang lababo sabay hinugasan ang kanyang kamay.

 “Mabuti naman naghuhugas ka ng kamay. Baka maisipan mo kasing makipag-shakehands sa akin.”

 “Siyempre, maghuhugas muna ako ng kamay. Baka kasi maikuwento mo ito sakanila atleast kapag nalaman nilang halos sumabog ako sa unang araw ko rito sa uni ay masasabi mo at masasabi rin nila may proper manners ako. Mas mabuti nang maganda ‘yung first impression nila sa akin.” Isaac said to him.

 “Bro, hindi ako ganoon na klase ng tao, asking you bakit naman ikukuwento ko itong araw na ito sa ibang tao? May something romantic ba? E sana kung babae ka edi pagkakaguluhan ka namin ng mga barkada ko. And I have the proper manners as well tulad ng sinasabi mo. And I don’t talk about other people behind their backs, hindi ako tinuruan ng tatay ko ng gano’n.” The guy explained still leaning against the tiled walls. Puting puti ang tiles sa banyong iyon.

“Mabuti naman, magkapareho pala tayo. ‘Yon din ang turo ng tatay ko sa akin.”

 “Baka kambal tayo.” Anong sinasabi nito?

 “Gago, kung magiging kambal man tayo baka mag-agawan tayo sa babae, bro.”

 “Ulol, hindi mo ba alam ‘yung tawag nilang threesome?” Umalis sa pagkakasandal ang lalaki at lumapit sakanya ng bahagya. “Pwede naman iyon hindi ba? Kasi kambal tayo tapos isang babae lang paliligayahin natin.” Naka-drugs yata ang gago kung anu-ano ang pinagsasabi.

 “Ilang gabi ka na bang ‘di nakakatulog? ‘Di ka ba nabigyan ng dealer mo ng shabu? O baka tigang kalang, bro.” Isaac interrogated him.

 “Bro,” The guy referred to him.

 “Bro.” Isaac replied.

 “Never drained yata ako para malaman, bro. Babae lang ba pinag-uusapan natin dahil pwede kitang bigyan. Sabihin mo ilan ang gusto mo?”

 Isaac punched him on his chest mahina nga lang ang suntok na iyon, tipong suntok pangkaibigan lang ba. “Bro, kung babae lang din, I am proud to say this na hindi ako nauubusan.”

 “Bro, ‘yung mga babae ko never pang unsatisfied. May marami pang nakalinya at alam mo ba, hindi napuputol ang linyahan nila. It’s growing like a worm, kapag binabawasan mo may dumadagdag sa dulo. Gano’n ‘yung akin.”

 Isaac chuckled. Antaas naman ng tingin nito sa sarili niya. “Kung ang mga babae mo nakahanay saakin naman, nakalista. May premium membership card sila, bro. At habang nababawasan sila mas lalong dumadami ang nagpaparegister at ‘yung iba alam mo kung anong ginagawa nila, bro?”

 “Ano ‘yon, bro?”

 “Nagpaparegister sila ulit.” Isaac raised his chin up like he’s keeping a crown on the top of his head.

 “Ibang klase ang mga babae natin, bro.”

 “Mas ibang klase ka sa mga babae mo, bro. Teka ano nga kasi ang pangalan mo? Don’t make me forget about asking it at baka magkahiwalay pa tayo ngayon at hindi kita mapasalamatan. Utang na loob ko sa’yo ang kalusugan ko ngayong araw pati na rin ang magiging kalusugan ng mga semilya ko.” Said, Isaac.

 “It’s an honor, bro! Alam mo naman kapag gwapo, sadyang matulungin din lalo na sa mga kalahi niyang gwapo.” Tugon nito. “Just Derek, bro.”

 “Derek Ramsay ba buo mong pangalan, bro?” Tumawa ka, ngayon lang ako magpapatawa.

 “Nope, mas gwapo ako sakanya. And my name is a lot better than him, bro.” Derek stated.

 “Ano palang buo mong pangalan, bro?”

“Derek Faustin Haylis ang full name ko, bro. My mom’s a Filipina tapos American naman si dad. Nasa states sila ngayon at habang wala pa sila ay ako muna ang naiiwan sa bahay namin, taking all the responsibility to myself and for myself.” Tiningnan siya ni Isaac at kaonti ay namangha ito sakanya. “Oh ‘wag kang masyadong ma-amaze sa buhay ko kasi sanay na sanay na ako. Ikaw naman, bro return the favor kasi sinabi ko na sa’yo ang pangalan ko, your turn to tell me yours.”

 “Isaac Newton, bro.” Hindi naman siguro siya matatawa ‘di ba?

 Pero sa puntong iyon unang humagalpak ng tawa si Derek sakanya, like literally he was holding his stomach the time he was laughing hard at him. “Seryoso ka, bro sa sinasabi mo? Is this you doing a good time?”

 “Siyempre, ‘di totoo ang sinasabi ko.”

 “Ay, ang unfair mo naman, bro. I thought you were different from them, pero manloloko naman talaga kayong lahat. Inaabuso niyo ang kabaitan ko­—.” Derek paused at umakto itong nasasaktan. If he ever is acting this up talaga ay natatawa na si Isaac sa drama niya. “Seryosohin mo naman ako, bro. Isaac ba pangalan mo or atleast that’s what I know baka kasi iniba mo lang ang last name mo malay mo gusto mong itago iyon saakin.”

 “Seryoso ako sa’yo, bro.”

 “So is it really your full name? Pinagkaisahan ka bang pagkatuwaan ng parents mo?”

 “Ambilis mo naman maniwala, bro. nakakapanghina ng tuhod ang ekspresiyon sa mukha mo.” Ani Isaac at pareho silang humagalpak sa sarili lang din nilang mga tawanan. “Connie Isaac Layhess.”

 “Iyon ang real name mo? You seemed having fun of trolling me, bro.”

 “Hindi nga, iyon talaga ang pangalan ko. Here, ipapakita ko sa’yo ang ID ko.” Isaac put his bag down the floor, konting distansya lang ang meron silang dalawa ngunit wala silang ideya tungkol doon. Siyempre nature nilang mga lalaki iyon, walang malisya. “Here, come on look at it.”

 Tinanggap ni Derek ang makapal niyang ID. “Oo nga, is your dad American too?”

 “Nope.” Isaac shoke his head, his lips formed into a thin-line. “German-American siya.”

 “Oh I see kaya pala ganito ang apelyido mo. So we’re both semi-foreigners inside this university. Our surnames are artistically made, bro.” Derek sarcastically concluded.

 “Parang ganoon na nga.” Isaac nodded agreeing to him. “Mas matigas nga lang ‘yong sayo.”

 “What the fuck?!” Someone’s voice entered all of a sudden. Damn, baka kung anong isipin no’n. Naisip ni Isaac matapos masaksihan ng apat nilang mata ang madalian na paglabas ng isang estudyante. Then both of their eyes met. Tumayo si Isaac na hindi mapigilan ang ngisi sa kanyang mga labi ganoon din tulad niya si Derek.

 “Iniisip niya yata—,”

 “Don’t you dare uttering that word!” Isaac pointed his index to him.

 “Bro, that guy seriously thought you’re conducting a blowjob!” Derek cracked up, with both of his hands on his mouth attempting to supress his hee-haws. “A blowjob, damn!” Derek chortled.

 “Tumahimik ka nga, gago ka.” Isaac reacted. Tinulak niya si Derek palayo at patuloy pa rin itong natatawa sa nangyari. “Sino ba ‘yon? Kilala mo ba, o may ideya ka kung anong course no’n baka ipagkalat no’n ang ginagawa natin.”

 “Bro? Seriously?” Derek tapped him on his shoulders. “Huwag mo nang isipin ‘yon, kung meron man o kung sakaling ipagkalat man niya, sasabihin ko sakanila na magaling ka. Don’t worry ako na ang bahala.”

 “What the serious fuck!” Halos masira ang ekspresiyon ng mukha ni Isaac sa sinasabi niya. Close ba kami ng tarantadong ‘to?

 “See?” Hinawakan siya nito sa magkabilang braso. “Bro, mabilis ka kasing magreact. Ikaw nga itong nagsabi na paano kung ipagkalat niya ang ginagawa natin, when in fact we are not doing anything, bro. We are not!”

 “You are right. Uupakan pa rin kita kapag nagkataon.”

 “Come on, bro, you always want to hurt me, don’t you?” Derek queried.

 “Unang beses ko pa sinabing uupakan kita.”

 “Parang ganoon na kasi ‘yon. Don’t try hurting me, alright?” Derek cleared it to him. “I won’t hurt you anyway so bakit tayo mag-uupakan, bro?”

 “Let’s go out, kulang nalang yakapin mo ako.” Umirap si Isaac sa kanya.

 “Wait, inirapan mo ba ako?”

 “Hindi, masama lang ang tingin ko sa’yo.”

 “Bakit na naman?” Hinigit ulit siya ni Derek, fronting him back at him. “Iniisip mo talagang ipagkakalat ko rin no?”

 “Bakit may nangyari ba?” Isaac said, firmly uninterested.

 “Kaya gusto rin kitang sapukin, e nakakalito ka.” Umakbay si Derek sakanya. The men’s room is covered with laughters until they both got out. “Siguro nature ‘yon sa’yo. Nabasa ko kasi, mahirap daw minsan intindihin ang Germans. Their intonations might sometimes fool you around mas malala kapag nagpapatawa kasi sila lang ang natatawa. Minsan lang naman.”

 “Ganoon ba ako kanina habang kausap mo ako, bro?”

 “Oo, pero konti lang naman. I can say that you would manage to be different from the stereotypes, mukhang magaling ka naman magpatawa, e.”

 “Hindi pa ako nagpapatawa sa’yo.” Isaac told him.

 “But your expressions are!” Derek responded raising both of his arms in the air. “I am not saying that you look like a clown, seriously that would be rude. Bro, nakakatuwa kang kasama that’s what I am trying to say. Kaya kung may kumalat man na issue sabay natin uupakan ‘yung gunggong na ‘yon, naiintindihan mo ba ako, bro? Hah, Isaac naiintndihan mo ba ako?” Derek called his name pulling a fist bump in the air.

 Nagtagpo ang mga suntok nila. “Yeah, tama ka.”

 “I know right, I am always right.” Derek said. “Wait, do you still remember the way back to your class?”

 “I have my handbook, bro and I am not shy to ask someone kung sakaling maligaw man ako sa lugar na ‘to.”

 “That’s a good thing, kasi kailangan ko nang umalis. It’s already 2:30pm, bawal akong malate sa detention room. Remember this, mga praning ang professors dito kaya iwasan mong makipag-tagisan ng tingin sa kanila or else pababalik balik ka sa lugar na iyon.”

 “I am actually going there.”

 “Like right now?” Derek inquired, mukhang excited pa ito. Ibang klase mukhang trip na trip niya yata akong makasama sa detention room.

 “Nope, alas tres pa ako pupunta do’n.”

 “But it’s only thirty minutes before that, may pupuntahan ka pa ba? You need not to be late, baka mas matagal kang palalayain ng professor. Bawal pa naman malate, bro. Baka gusto mo sabay nalang tayo, ‘wag mo nalang puntahan ‘yang kailangan mo pang puntahan. Para na rin may kasama ako.” Derek offered.

 “Bro, wala ka bang ibang kaibigan?”

 “Ikaw na ang bago kong kaibigan, bro.” Derek said, with a growing smile on his face.

 “Seriously, bro?” Isaac confusingly asked. May sira ba sa utak ‘tong taong ‘to?

 “Yes, bro.” Ani Derek, saying it with the rising tone in his voice like he was proud making friends of Isaac. “At ako lang dapat ang kaibigan mo.”

[kalekaraski]

Berharga #3

Merdeka!

Orang-orang yang membawa kebaikan tapi lebih banyak keburukannya wkwkwk

Ih parah gue kangen bukan main!! (Ya kangen mah kangen aja sih ras main ya main dasar labil) SERIOUSLY IN SCALE OF 0-10 GUE AKAN JAWAB 100. Parah sih ih yang dari kelas 11 kemana mana always together kelas 12 juga paling kepisah cuma sebelahan doang, sekarang beda kota cuyyy!! Ya, meskipun banyak yang masih di daerah jakarta sii susahnya ketemu udah kayak mau ketemu anggota DPR harus pake janji temu.

Orang-orang yang selalu sabar dalam menghadapi kebawelan gue tiap diajak cabut pelajaran

"Eh seriusan ini gurunya gaada?"

"Cara kita keluarnya gimana?"

"Kalo kita ketemu guru di mall gimana?"

"Ini kita cabut pm kan ngaruh sama absen pramuka"

Tuh kan mereka mengajarkan gue pada hal-hal yg dilarang. Hahahaha tapi makasih sumpah kalo engga hidup SMA gue mulus aja gaada kelokan. OHIYA TENGS TELAH MERUBAH GUE SECARA PERLAHAN DAN BERTAHAP MENJADI PEREMPUAN. Yak minimal gue ngerti dikit kayak lip tint, lip balm, face mask dan kawanannya. hahahaha njir kalo udah Ami yang bersabda soal make up gue cuma ngangguk ngangguk aja bcs gue gangerti parah urusan gituan.

Master of per-make up-an. #AntiBucinBucinClub

Emang cuma gue doang pake kebaya rok batik sepatu tetep sepatu running😂

Whooooaaaa!! Mereka juga orang yang mendukung berbagai macam tulisan gue yang sangat nirfaedah! Kalo udah satu gloomy quotes 3 am thoughts, lang leav, poets, dan kawanannya akan merasuk kedalam grup chat. Wkwkwk kadang mah yak gue cuma nge-share aja yak eh malah keterusan jadi gloomy. Ya apalagi dengerin kisah cintanya DINDA AYU MUTIARA yang sangat amat sinetron-able.

Kawan bertukar quotes sampah!! Koleksi quotesnya ngelebihin koleksi nyamuk di kebon.

Bersama pandakuu!! (Iya tau gaya fotonya nirfaedah dan sangat tidak feminim abis)

Ya lord ini temanku dalam berbagi playlist!! Saking keseringannya ini orang nyanyi I'm jealous of the rain that falls upon your skin ataupun High hopes.. it takes me back to when we started high hopes when you let it go go out and start again, gue jadi keingetan didil kalo denger lagu itu! So hipsta abis gayanya, Wattpad anytime anywhere, penikmat indie lokal, cita-cita nonton wtf dan gigs band-band folk indie. Gue doakan semoga terkabul didilkuu. Ohiya katanya mau nikah sama CEO gitu wkakakaa (kebanyakan baca wattpad ya gini nih)

Huhuhuhu my future doctor, Tania callistung! eh salah deh maksudnya Callista. Wkwk lawakan gue garing bgt ya ceu? (Tenang fren ini bukan ceceu yang masuk hitsupateam atau apaan lah itu). Ini orang selalu bilang lawakan gue garing, garing dimana sii?! Gue kangen ngeliat lu panik tania. Sumpah liat lu panik seru bgt hehehe. How's life in fk, tania? Semoga kuat yak wkwkwk. Ohiya daerah rumah lu masih banyak begal ga? Gue takut nih kalo mau nganterin undangan kan serem:(

Tania umur 17 tahun.

Gue kangen bgt ngemper dikelasss!!!

Ceirmetq sayang❤

Yess detss raitt!! Ceirmet sejuta imajinasi. Imagination - Shawn Mendes udah jadi anthem kita berdua. Ngayal mulu gue sama si bellskii tapi ada faedahnya sih daya khayal gue terasah bersama bella karena kita berdua udah capek sama kimia, fisika dan kawanannya itu. Selalu sabar bgt kalo kimia gue tinggal tidur HAHAHAHA apalagi duduk dipojok depan ya bel tinggal sender dikit ke tembok. PARTNER NGOMONGIN WE BARE BEARS!! Sumpah ih gue kangen bgt convos pagi-pagi "eh lu tadi nonton ga si ice bear gini?" "Ih lu kalo liat nium dilla kayak grizzly sama panda ga sii ras?" Semangat belskii ku yang ingin mencoba lagi tahun depann!! Gue tunggu kabar baiknyahh.. Unfortunately bel, foto kita dikelas banyak yg ilang bcs belum ke back up dan keburu hp gue tidak jelas.

Kangen bgt asli sama ini orang!! Kemarin kurang lama main di smb nyaaa:( elah tik jauh jauh amat sih di surabaya. Bingung saya kalo mau nyamperin gimana. Partner of playlist tidak jelas dan teman seperceritaan yg absurd. Wkwkwkwk untung sekarang udah baikan ya!! Ih mau dong tik tips berbaikan HAHAHAHA IF U KNOW WHAT I MEAN. eh engga deh gue udah muak tik. Ini teman meracuni saya dengan secondhand serenade. Tik jan sampe berantem ya bcs w pusing kalo udah berantem wkwkwk. Berkawan baiklah tik dengan kalkulus dan perpetaan hehehe.

Bentar lagi mo ulang tahun kan? Nyebar aib nya dari sekarang aja yak!

IHHH PENGEN BGT SUMPA W LIBURAN TOGETHERRR!! Ya lord tolong renjana rindu hadir di langit yang gelap.

[zapisionevremenu]

Woodstock u vrijeme otkazanih letova

Negdje u augustu 1969. godine u američkoj saveznoj državi New York održan je koncert nazvan Woodstock. Na koncertu su nastupili manje poznati i poznati muzičari tog vremena. U tvojim očima Woodstock je velika bina, hiljade šatora, topla augustovska kiša, stotine hiljada plešućih i opijenih mladih, polugolih ili golih, okićenih vijencima od cvijeća.  Blato, blato i neki tebi nepoznati protest ili podrška Vijetnamu. Daleka je to država. Taj Vijetnam. Onaj isti Vijetnam iz Apocalipse now. Napalm koji djecu prži, muzika Wagnera i helikopteri. Malo o tome znaš. Bio si dijete i do tebe nisu doprli vapaji Vijetnamaca oprženih napalmom. Na Woodstocku je svirao Joe Cocker, bio  je onda mlad, Joan Beaz je svirala na svojoj gitari, kasnije upoznala Boba Dilana, možda i sa njim svirala u duetu, Santana – komu je možda tada došla ideja da opjeva tamo neku Black magic woman. Ili nije? Svirala je i pjevala i Janis Joplin, mada pričaju da publika nije bila oduševljena njenim nastupom. Šta li – nije bio njen dan. Pjevala je lošim glasom, duga joj se kosa lepršala na vjetru, možda je i kišilo, pa joj je crni kombinezon u kom je nastupila postao neudoban, a kosa joj se onda nije ni vijorila, a možda je i bila pod uticajem lakih droga, pa joj je bilo svejedno:

           Oh Lord, won't you buy me

           a Mercedes Benz…

           …Oh Lord, won't you buy me

           a night on the town

           I'm counting on you, lord

           please don't let me down

           Prove that you love me…“[1]

             Bilo kako bilo, ona je otpjevala, naplatila svoj honorar, otišla dalje,  a crni je kombinezon kasnije bacila ili zaboravila u nekom hotelu u Kentuckyju. Ili negdje u nekom malenom gradiću daleko od Woodstocka pjevajući:

           „…From the Kentucky coal mines to the California sun,

           Hey, Bobby shared the secrets of my soul.

           Through all kinds of weather, through everything that we done,

           Hey Bobby baby kept me from the cold…“[2]

           Bilo je to u augustu. August. Ponoviš li to još jednom, iza leđa će ti se pojaviti Augustin i reći ti istinu. Na svoj način. Nerazumljiv - kratkom rečenicom, objasnit će ti filozofski, ne čekajući odgovor ili potvrdu tvoju. Ostavit će te u dilemi koja će te godinama proganjati. Šutiš i čuješ tihi glas u daljini:

           Je’n, dva, tri, dva…tri, dva, tri, čet’ri…

           Lebdiš iznad Woodstocka, vratio se u godine, kada si bio dijete, znaš da je nemoguće, ali tih nekoliko nota drže te iznad bine. U visini se drugog sprata i znaš da tvoj let može trajati pola sata ili malo duže. Prozor ispred tebe nestaje. Pa opet iz početka isti ritam gitare, podsjeća te na neku uspavanku, mada znaš da ne može biti uspavanka. Nekako ti liči na neku folk pjesmu, nepoznatog ti jezika. Kao eho odjekuju ti riječi:

           Sonte te lutem behu gadi[3]

Slušaš dalje i prevodiš

           Večeras, molim te, doći ću kasno k tebi…

Mada nisi siguran da je prijevod tačan, slušaš dalje i ljuljaš se u ritmu, razmišljaš o decembru i mraku, o kasnim satima u kojima crkava tvoj grad, perzijskoj princezi, depresiji, planeti uzdaha, mirisu Istanbula… i već su tu na Woodstocku. Zapravo iznad njega. Ponavljaš…decembar i mrak… budi te neka zvonjava, nevoljno se dižeš, kupiš svoje stvari i odlaziš, tvoj se let otkazuje. Sutra, sutra ćeš opet letjeti. Sutra će biti bolji dan, bez sprata drugoga, ali nada ostaje…al’ zapravo baš me briga, …niko nije savršen,…je volim da me vole…

           Budiš se. Nije više august, jesen je. Ili kasno ljeto – juni ili septembar. Više se ne sjećaš. Tolike su godine prošle, pa ko bi se toga svega sjetio? Sjećaš se…

           U početku stvori Bog nebo i zemlju. Zemlja je bila još pusta i prazna. Tama je ležala nad bezdanom. Duh je Božji lebdio nad vodama….

           Pa ko bi to zaboravio? Onaj te ritam sa električne gitare podsjeća, da se to može i drugačije otjevati: Bez dileme…odgovaraš…počnimo bezveze…smiješiš se… sad već kasno je… misliš… ali… prisjećaš se sunčane strane ulice, nogometnog dana, … i opet lebdiš iznad. Ali prošlo je mnogo vremena, možda deset ili petnaest godina. Njihove se sjenke i dalje razaznaju. Pokušavaš ih prepoznati, a polako gubiš snagu, znaš da ćeš uskoro pasti na zemlju, nježno ćeš sletjeti… i eto, to je to…ništa posebno…probuditi se, ali želiš da se sjetiš imena tih poznatih! I vidiš ih, ali samo njih četvoro. Uživaju u muzici. Letovi se otkazuju, vijori se duga kosa, depresija postaje opsesija, sunce i dalje grije, a ti pjevaš u sebi…halleluyah… Jedan od njih je tvoj prijatelj iz djetinjstva, čudan, dobroćudan tip, znate se godinama, i ponekad mu se diviš. Pored njega je prijatelj tvoga prijatelja, koji nužno i nije tvoj prijatelj, ali ga prepoznaješ, gradski klaun, ali dobra duša, o njemu bi se roman napisati mogao…ali neko drugi. A ti si četvrti. Postaješ mu zavidan, jal te razdire, ali ćutiš i gledaš… pokušavaš uhvatiti ritam otkazanog leta, zatvaraš oči i ispod tebe nestaje ta betonska bina, ograđena žičanom visokom gradom, zakačenoj na betonskim stubovima, sjediš na visokoj stolici pored šanka, gasiš cigaretu, ustaješ i odlaziš, a iza sebe čuješ Leonarda:

           „…Your faith was strong but you needed proof

           You saw her bathing on the roof

           Her beauty and the moonlight overthrew you

           She tied you

           To a kitchen chair[4]

           She broke your throne, and she cut your hair

           And from your lips she drew the Hallelujah…“

Ne okrećeš se i smješkaš se starcu, drhte ti ruke i kažeš mu:

           That's it![5]

[1] Janis Joplin „Mercedes Benz“

[2] Janis Joplin „Mee and Boby McGee“

[3] Bijelo Dugme „Kosovska“

[4] Leonard Cohen „Halleluyah"

[5] Janis Joplin „Mercedes Benz“

[bulutbey79]

BUGÜN............ KADİR GECESİ Ka­dir Ge­ce­si, Ra­ma­zan-ı şe­rîf ayı için­de bu­lu­nan ve Kur’ân-ı ke­rîm­de met­he­di­len en kıy­met­li ge­ce­dir. Âyet-i ke­rî­me­de bu­yu­rul­du ki: “Ka­dir Ge­ce­si, bin ay­dan ha­yır­lı­dır.” Kur’ân-ı ke­rîm, Re­sû­lul­la­ha bu ge­ce gel­me­ye baş­la­dı. Ra­ma­zan-ı şe­rî­fin son 10 gü­nü için­de ve tek ge­ce­le­rin­de ara­ma­lı­dır. Ha­dîs-i şe­rîf­ler­de bu­yu­rul­du ki: “Al­la­hü te­âlâ in­din­de en kıy­met­li ge­ce, Ka­dir Ge­ce­si’­dir.” “İbâ­det için en iyi ge­ce Ka­dir Ge­ce­si’dir. En kor­kunç ge­ce de ka­bir­de ka­lı­nan ge­ce­dir. En gü­zel ge­ce­de, en kor­kunç ge­ce için amel ede­ne müj­de­ler ol­sun!” “Sevabını Allahtan umarak, Kadir Gecesi’ni ihya edenin geçmiş günahları affolur.”                                                [Buhârî] (Kadir Gecesi’nde, bir kere Kadir sûresini okumak, başka zamanda Kur’ân-ı kerîmi hatim etmekten daha sevaptır. Bu gece bir Sübhanallah, bir Elhamdülillah, bir La ilahe illallah söylemek 700 bin tesbih, tahmid ve tehlilden kıymetlidir. Bu gece koyun sağımı müddeti kadar [az bir zaman] namaz kılmak, ibâdet etmek, bir ay bütün geceleri sabaha kadar ibâdet etmekten daha kıymetlidir.)                                                    [Tefsir-i Mugni] Bu ge­ce­yi ih­ya için; ilim öğrenmeli, meselâ ilmihâl okumalı, kazâ na­ma­zı kıl­ma­lı, Kur’ân-ı ke­rîm oku­ma­lı, duâ ve tev­be et­me­li, sa­da­ka ver­me­li, Müs­lü­man­la­rı se­vin­dir­me­li, bun­la­rın se­vap­la­rı­nı ölü di­ri, bü­tün Müs­lü­man­la­ra gön­der­me­li­dir.  Bu­ ge­ce her ta­raf­ta kan­dil kan­dil fe­yiz var;  Yer­de Cib­ril-i emin, gök­te nûr­dan de­niz var. Şe­fâ’at ümi­di ile şu mes­ci­de do­lu­şan, Her mümi­nin yü­zün­de pey­gam­ber­den bir iz var.  Be­kâ yur­du­na ge­lin ol­mak için ni­ne­ler,  Yak­mış­lar kı­na­la­rı; yan­la­rın­da çe­yiz var. Aş­kın kad­ri yü­ce­lip tâ Sid­re’ye çı­kar­ken, Kü­für eh­li kin­de­dir, şey­tan­lar­da ga­yız var.  Işık­lar nur sa­çı­yor kon­du­ğu her mad­deye;  Eş­yâ­da me­le­kûta ka­pı açan re­miz var. Akıl Fur­kân’a tes­lim bu ge­ce fec­re ka­dar; Gaf­let de­rin uy­ku­da, da­lâ­let yok, tem­yiz var.  Bu ge­ce her ta­raf­da kan­dil kan­dil fe­yiz var,  Yer­de Cib

[bulutbey79]

SOHBET........ İHLÂS SÛRESİNİN FAZİLETİ Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki: “Are­fe gü­nü, (Her bi­ri­ne Bes­me­le çe­ke­rek) 1000 İh­lâs oku­ya­nın bü­tün gü­nah­la­rı af­fo­lur ve her du­â­sı ka­bûl olur.” “Kab­ris­tan­dan ge­çer­ken, 11 İhlâs oku­yup, îmân­la vefât et­miş mev­ta­la­rın rûh­la­rı­na he­di­ye eden kim­se­ye, ora­da­ki ölü­le­rin sa­yı­sı ka­dar se­vap ve­ri­lir.” “Ya­ta­ğa sağ ya­nı üze­ri­ne ya­tıp, Fâ­ti­ha ve İh­lâs sû­re­si­ni oku­yan, ölüm müs­tes­na her­şey­den emin olur.” “Eve gi­rer­ken İh­lâs-ı şe­rî­fi oku­yan fa­kir­lik gör­mez.”  “Kim sa­bah na­ma­zın­dan son­ra, İh­lâs sû­re­si­ni 11 de­fa okur­sa, o gün ken­di­si­ne bir günah ge­lip bu­laş­maz. Şey­tan gay­ret et­se de ko­run­muş olur.” “İhlâs sû­re­sini 3 defa oku­mak, Kur’ân-ı ke­rî­me denk­tir.” “Bir yol­cu­lu­ğa çık­mak is­te­yen kim­se, evi­nin ka­pı­sı­nı çe­kip ay­rı­lın­ca 11 de­fa İhlâs sû­re­si­ni okur­sa, o dö­nün­ce­ye ka­dar Al­lahü teâlâ onu (ve evini) mu­ha­fa­za eder.” “Ye­me­ğe baş­lar­ken bes­me­le çek­me­yi unu­tan kim­se, ye­me­ği bi­ti­rin­ce İh­lâs sû­re­si­ni oku­sun!” “Kim her gün, 200 de­fa İh­lâs sû­re­si­ni okur­sa, (Borç­la­rı ha­riç) 50 yıl­lık gü­na­hı af­fe­di­lir.” “Kim ölüm has­ta­lı­ğın­da, İh­lâs sû­re­si­ni okur­sa, ka­bir aza­bı gör­mez. Kab­rin sık­ma­sın­dan emin olur. Me­lek­ler onu ka­nat­la­rıy­la ta­şır­lar ve Sı­rat Köprüsü’nden sürat­li bir şe­kil­de ge­çi­rir­ler.” “Cu­ma na­ma­zın­dan son­ra, 7 de­fa İh­lâs ve Muâv­vi­ze­teyn (ya­ni Fe­lak ve Nâs sû­re­le­ri­ni) oku­ya­nı, Al­la­hü te­âlâ, bir haf­ta ka­zâ­dan, be­lâ­dan ve kö­tü iş­ler­den ko­rur.” “Kab­ris­ta­na gi­rin­ce, Fâ­ti­ha, Fe­lak, Nâs ve İh­lâs sû­re­le­ri­ni oku­yu­nuz! Se­vâ­bı­nı mey­yit­le­re gön­de­ri­niz! Se­vâ­bı hep­si­ne ula­şır.”  “Sa­bah-ak­şam 3 ker­e İh­lâs ve Mu­âv­vi­ze­teyn’i oku­mak, be­lâ ve sı­kın­tı­lar­dan ko­rur.”