sonsuzamanlar

[sonsuzamanlar]

Bugün benim Doğum Günüm 😇😇 Gözümü dünyaya açtığım günden bu yana kaybettiklerim de oldu kazandıklarımda oldu ve gözümü kapatacağım güne kadar da mutlaka olacaktır. Bazı insanlar doğum günlerinde hüzünlenir ve hatta "Ömrümüzden 1 yıl daha eksildi"derler.Bense her doğum günümde küçük bir kız çocuğunun heyecanla karşıladığı gibi büyük bir heyecanla ,Allah'a ş��krederek, sevgi ile yeni yaşımı karşılıyorum ve hep "1 yaş daha büyüdüm"diyorum,evet ben her yıl büyüyorum, yaş kaç olursa olsun yeni şeyler,öğreniyorum,kendim ve tüm insanlar için nasıl gelişebilirim,nasıl katkıda bulunabilirim düşüncesine dalıyorum ve biliyorum ki gözümü kapatacağım güne kadar daha çok öğreneceğim şeyler var bu hayattan ve insanlardan Bugünün gece ilk saatinden itibaren mesaj göndererek doğum günümü kutlayan herkese çok teşekkür ediyorum.Iyiki varsınız 🙏😊💕 Ben hem kendim hem sizler ve herkes için ilk olarak sağlık ve huzur diliyorum 🙏 Allah yeterki sağlık ve sıhhat versin,siz kendinizi, ruhunuzu,vicdanınızı,kalbinizi temiz tuttuktan sonra gerisi zaten size güzelliklerle dolu bir şekilde gelecektir.

[sonsuzamanlar]

& BOĞULUYORUM &

Çekip gitmek istiyorum bazen beni hiç kimsenin tanımadığı bir yere kafamın içi o kadar dolu ki uzaklaşmak istiyorum herkesten herşeyden insanlar nasıl düşünür hakkımda diye düşünmeyeceğim bir yere gitmek istiyorum özgürce eğlenebileceğim güleceğim yada ağlayacağım bir yere gitmek istiyorum yalnız olayım hiç önemli değil kafamın içi sussun biraz istiyorum. Sarhoş olmak istiyorum kendimi sıkmadan istediğim gibi sarhoş olup içimdekileri hiç tanımadığım birine anlatarak içimi boşaltmak istiyorum beni ön yargılarıyla dinlemeyecek yada beni kötü anlamda eleştirmeyecek anlamaya çalışacak birine boşaltmak istiyorum kafamdakileri o kadar ihtiyacım varki buna. Psikiyatristime bile açamazken içimi nasıl bir başkasına hiç tanımadığım birine içimi açarım onuda bilmiyorum. Yarın 14 şubat sevgiler günü ve ben yalnız olmaktan mutsuz değilim yanlış olmaktan daha mutsuzum bugüne kadar hep yanlış insanları sevdiğim için daha mutsuzum. Çok uzun zamandır neredeyse 3,5 yıldır yalnızım ama yalnızlık mutsuzluk değil yanlışlık daha büyük mutsuzluk. Yalnızlık insandan birşey götürmez ama yanlış insanları sevmek çok şey götürüyor insandan bu bir gerçek. Boğuluyorum hiçbir yere gitmek hiçbir şey yapmak istemiyorum kalabalıklar arasına girmekten korkuyorum. Yapayalnız kalmaktan da korkuyorum ben uzun zamandır herşeyden korkuyorum ve en başta kendim olmak üzere kimseyi sevemiyorum artık sevmek istemiyorum kendimden de nefret ediyorum insanlardan da nefret ediyorum beni şuan bu hayatta tutan tek şey köpeğim canım oğlum bademim sadece onun sevgisi gerçek geliyor bana herkes ama herkes çıkarcı ve yalancı olmuş artık bu dünyada dostun bile seni çıkarsız sevmiyor illa bir çıkarı oluyor insanoğlunun ne acı ne yazık bir durum nefret ediyorum bu dünyadan......

[sonsuzamanlar]

ÖZGÜVEN EKSİKLİĞİ

Sahneye çıkmadan önce herkesten gizli alkol alırdım mutlaka sanki içmezsem sahnede yapamayacağımı yanlış söyleyeceğimi yada içmeden çıkarsam rahat olamayıp kendimi iyicene veremeyip insanların beni beğenmeyeceğini düşünürdüm. Şimdi düşünüyorumda insanlar keyif için içer bense özgüven eksikliğinden birşeyleri başarmak adına içiyordum. Alkol bağımlılığımda böyle başladı zaten tabi uyuşturucu bağımlılığım başlamasaydı da keşke hep alkol bağımlılığında kalsaydım kötünün iyisiydi alkol çünkü. Etrafımdaki müzisyen arkadaşlarım çok uyardı ama hiç dinlemedim alkol konusunda onları hiçbir zaman sahneye çıkmadan gizli gizli tuvalette bile içtim alkolü sanki beni iyi yapacak tek şey oymuş gibi. Aslında kimseyi suçlamaya gerek yok çünkü tüm suçlu benim bunların başıma gelmesinde hatalı olan benim fakat şöyle bir gerçek var ki benim özgüvenimi yerle bir eden etrafımdaki insanlar yani onlardı. Burada hata yaptılar işte bazen kullanıldığım dahi oldu maddi manevi herkes çıkar ilişkisi kuruyordu sanki benimle. Onlara iş ayarladığım sahne ekstra ayarladığım sürece iyiydim ve o zaman dostlarıydım sanki. İşte bu yüzden onlardan nefret ediyorum ve birazcık Hakkım geçtiyse hepsine asla hakkımı helal etmiyorum. Benden ne rica ederlerse etsinler ben hep evet deyip yanlarında dost oldum onlara fakat benim arkamdan uyuşturucu kullanıyormuş diye konuşmak yerine bir tanesi bile arayıp anlat bakayım neler oluyor birşeyler duyduk biz demediler hiçbir zaman dost olmadılar. Olsun hayat bu hiç belli olmaz bir gün beni anlayabilecek kadar öyle bir düşerler ki Allah öyle olaylar yaşatırki onlara yapayalnız kalmak arkadan konuşup bir el uzatmamak nedir o zaman anlarlar. Kimse yaşattığını yaşamadan ölmeyecek bu dünyada bu cümlenin adaletine inanıyorum ben sadece. Şimdi sadece konuşuyorlar öylesine aşağılıyorlar benim için sahne hayatını kaldıramadı hep yanlış yaptı diyorlarmış bazıları sahne nedir bilmezken ben sahnedeydim tam aralıksız 19 yıl sahne yaptım ben eğrisiyle doğrusuyla tam 19 yıl. Sahne hayatını kaldıramamış olsam herhalde üç beş yıl yapar bırakırdım ve yada kimse bana iş vermezdi ve bırakırdım. 19 yıl bu işi yapabildiysem bir şeyleri doğru yapmışımdır demektir yoksa kimse bana iş vermezdi asla. Olsun onlar boşboğaz ağızları ile öyle konuşsunlar benim canımı acıtmak için fakat bir gün kendi canlarıda acıyacak ettiğim ahlar yüzünden elbet. Benim hayatıma uyuşturucu girmeseydi ben pandemi ile birlikte bırakmazdım sahneleri benim sahne hayatımı sonlandıran tek şey uyuşturucu oldu sahnedeki başarısızlığım değil bana hadi sahne ayarla çalışalım diye dost gözüken çakallar çok konuştu çok aşağıladı beni fakat tek dileğim Rabbim öyle olaylar getirsinki hepsinin başına hepsinin içleri cayır cayır yansın ve kimse yaşattığını yaşamadan ölmesin....

[sonsuzamanlar]

EN BAŞA DÖNMEK

Belkide en başından herşey yanlıştı. Müzik okuluna gitmek belkide gerçekleşmemesi bir kaderdi benim için. Hadi lisede müzik okuluna gittim üniversite de de sınavı kazanıp yine müzik bölümü okumak kötü kaderimi devam ettirmekti belkide. Onca hayallerle kazandığım üniversiteyi 3. Sınıfta okulu terk etmek nedendi peki. Üniversite de sahne hayatına atılmak neden di peki. Herşey o kadar toz pembeydi ki yanlış olan hiçbir şeyin farkında bile değildim beni gerçekleşek tüm kötülüklere karşı uyaran insanlara kulaklarımı gözlerimi kapadım ve sırtımı döndüm. 42 yaşındayım ve tek bir dilek hakkım olsa sadece 18 yaşıma geri dönmek isterdim çünkü düzeltmem gereken ve yaşanmasını engellemem gereken o kadar çok hatam var ki. Şu günlerde de psikiyatristimin söylediği tek şey geçmişle ve en önemlisi keşkelerle yaşama. Böyle birşey mümkün mü insan düşünmeden şöyle olsa böyle olmazdı demeden yaşaması mümkün mü bilmiyorum ama eğer bunu başaramazsam nefes almam imkansız hale gelmeye başlayacak.

[sonsuzamanlar]

PSİKİYATRİ SEANSIM

2 ayda bir gittiğim rutin psikiyatri seansından çıktım az önce Ülkü hoca iyi güzel hoş da beni anlayamadığı bazı noktalar var bazen bana öyle sorular soruyor ki tıkanıp kalıyorum. Dediklerini yapabilseydim zaten seanslara gidiyor olmazdım doğru ve olması gerekeni söylüyor fakat onları yapabilecek yol göstermiyor bende biliyorum doğruyu ama yapamıyorum doğruyu yapabileceğim yolu gösterse şöyle yapmaya çalışırsan doğru olanı daha kolay yapabilirsin yada doğru olana daha yaklaşırsın şöyle yapsan diye yardımcı olup yol göstermesi gerekmez mi psikiyatri doktorumun bana sadece bu doğru bu yanlış demesiyle çözülmüyor çünkü onun yanlış olduğunu bende biliyorum ama yapabilmem için bana yol gösteren bir rehbere ihtiyacım var olması gereken ve ihtiyaç duyduğum şey bu aslında. Mesela uyuşturucu içme doğru değil yanlış tamam bende biliyorum yanlış olduğunu bana ilaçların dışında bunu nasıl beynimden uzak tutacağıma neler yaparsam aklıma daha az geleceğine önerilerde bulun. Yada kumar yanlış oynama kaybedersin kazanamazsın. Bunu bende biliyorum ve oynadıkça da kaybediyorum biliyorum ama bu bir beyin hastalığı bağımlılık, bana oynama diyeceği yerde beni uzak tutmaya çalışacak önerilerde bulunup rehberlik etmesi gerekmez mi. Bana uyuşturucunun yada kumarın zararlarını anlatmasına ihtiyacım yok bana neler yapabilirim uzak durmak için bunun için yardımcı olmasına ihtiyacım var. İlaçlar çok önemli farkındayım içtiğim ilaçlar olmasa ne halde olurdum tahmin bile etmek istemiyorum hele ki kırmızı reçete olan bir ilacım var o olmazsa hayat duruyor sanki ve ilaçların yararlı geldiğininde farkındayım fakat davranışsal olarak da neler yapmamla ilgili yardıma çok ihtiyacım var bunu anlamıyor kimse. Kitap alıyorum elime okumak için kafam dağılıyor konsantre olamıyorum 2 sayfa okuyup bırakıyorum canım sıkılıyor. Dizi izleyeyim vakit geçsin diyorum sıkılıyorum ona da konsantre olamıyorum. İnternette gezineyim diyorum önüme hep hüzünlü laflar ayrılık laf sokma keşkeler hayatın kötü yüzü ve buna benzer konular çıkıyor iyicene moralim bozuluyor. Günlüğüme yazayım biraz diyorum belki yayınlarım burada diyorum hayatımın şuan yazılacak renkli yada konu olacak yada yazabileceğim konular yokki diyorum vazgeçiyorum. Belki bugüne kadar yaşadıklarımı yazsam 2 kitaplık roman olur o ayrı onu yazayım o zaman diyorum içimden fakat nereden başlayacağımı bilmiyorum. Anlayacağınız kocaman bir boşluk beni yutmak üzere yok olmak üzere gibi hissediyorum kendimi beni anlayıp yol gösterecek yardım edecek kimse yok mu korkuyorum yok oluyorum her geçen gün......

[sonsuzamanlar]

25 ine geri dönsen ona ne tavsiyesi verirdin ?

O kadar çok tavsiyem olurduki ama en önemlisi geçmişle yaşama ve insanlara hemen güvenme olurdu en önemli tavsiyem ve şarkı söylemek ne kadar çok sevdiği şey olsada beni ben yapan şey olsada ona sahnelerden uzak durmasını söylerdim......

[sonsuzamanlar]

Tanımak mı zordur tanımayı istemek mi yazdıklarınız çok etkiledi beni kimdir bu blogun sahibi neler yaşadı neden yaşadı??

Tanımak zordur bence hayatta o kadar çok acı olay yaşadım ki halada bittiğine inanmıyorum o kadar yıprandımki yaşadıklarımı bir nebze burada anlatarak ders olmasını istiyorum başka insanlara benim yaptığım hataları yapmasınlar hayatta hayır demeyi biraz olsun öğrenebilsinler diye çabam kesit kesit paylaşıyorum hayatımda merak ettiğiniz öğrenmek istediğiniz herşeyide sorabilirsiniz seve seve cevap verebilirim.

[sonsuzamanlar]

Bu hayatta söylemekten en nefret ettiğin kelime ne yazık ki hayatımda en çok kullandığım kelime oldu Keşke...... Hayatımda o kadar güzel fırsatlar önüme çıktı o kadar güzel yollar açıldı ki bana ama bu fırsatların hiçbir zaman Kıymetini Bilemedim. hayatımda her şey iyi gibi gözükürken hep daha kötüye gitti aslında.yaşadığım şehirdeki en iyi sesli solistlerden biriyken çok fazla alkol tüketen bir solist haline geldim. çevremdeki dostlarım dediğim insanlar beni uyardıkça onlara daha kötü gözle bakmaya başladım hiçbir zaman uyarılarını Dinlemedim. Ama yaptığım her şeyin bir sebebi vardı.şimdi durup düşündüğüm zaman sahneye çıkmadan önce bu kadar içmemin sebebinin tek nedeni Özgüven eksikliğiydi. ne kadar çok içersem kendime güvenimin o kadar çok daha iyi olacağını hissettim her zaman. çünkü sesim ne kadar güzel olursa olsun kilolu bir bayandım ve beni herkes beğenmezdi eleştirilerdi ve özgüvenim daha da yerlere düştüğü için daha çok içerdim sahneye çıkmadan önce kendime güvenim gelsin diye. Halbuki şimdi düşündüğümde ne kadar yanlış yaptığının farkına varıyorum. içinde bulunduğum müzik camiası zaten Beterin Beteri olduğu ve pislik bir camianın tekiydi bu camiada ayakta durmaya çalışırken çok sendelediğim anlar oldu çok yanlış yaptığım anlar oldu Kim kimin ayağını kaydırırsa kim kimin üstünü ezip geçerse ayakta kalanın doğru olanın iyi olanın o olduğu Kimin eli kimin cebinde de belli değildi herkes birbirinin arkasından konuştukça arkasından olaylar gerçekleştirdikçe mideniz bulanır ama elinizden hiçbir şey gelmezdi. kimin kimle yatıp kalktığı bile belli olmayan bu camianın içerisinde temiz kalmanız ya da Başarılı olmanız imkansızdı. sadece müzik camiasını suçlamıyorum asla Benim de kendime göre yaptığım çok hatalar çok keşkeler çok pişmanlıklar çok yanlışlar oldu. şu an yapabildiğim tek şey düşündükçe o iğrenç kelimeyi kullanmakta Keşke diye düşünmek. Keşke insanlara Azıcık daha fazla Hayır demeyi becerebilseydim. Bazen kulağıma geliyor arkamdan konuşulan kelimeler cümleler benim sahne hayatını kaldıramadığımı beceremediğimi ve kaybettiğimi söylüyorlar fakat sadece alkol içtiğim için mi Bunlar oldu Tabii ki de hayır ve asla kabul etmiyorum onlara göre olmadığım için ben kaybettim daha doğrusu bana kaybettirdiler aralarında görmek istemedikleri için beni.Düşünsenize ne kadar acı ne kadar ağır bir olay Abi dediğiniz bir müzisyen insan var beraber çalışıyorsunuz ve siz istemediğiniz halde size oral seks teklif ediyor ve bunu yapmaya zorluyor ve bunu yapmazsanız da size sahnede ve normal zamanda kötü davranmaya başlıyor yani başarılı olmanız onun ellerinde Ya da sizin bunu yapıp yapmamamızın elinde.Ben pandemi ile birlikte solistik hayatımı 17-18 yıllık sahne hayatı mı bitirdim pandemiden sonra bir daha sahnelere çıkmadım asla. Çünkü onlara göre ben kötüydüm ve müzisyen arkadaşlarım yüzüme gülen bütün müzisyen arkadaşlarım teker teker bana sırtlarını döndü işlerine gelmediğim için. Bu Yaşadığım travma ile başıma çok daha kötü şeyler geldi kötü olaylar sadece filmlerde olmuyor inanın hayatta en çok sevdiğim şarkı söylemeyi yeri geldi zehir ettiler bana. Halbuki bu hayatta başarılı ve mutlu olduğumu hissettiğim tek yerdi sahne ama yapayalnız yalan dostlar kazanmama sebep oldu. Maddi manevi çok şey kazandığımı zannederken Halbuki yıllarca çok şey kaybetmişim Şimdi anlıyorum.

[sonsuzamanlar]

Kötü yaşadığımız olaylarda mesela benim durumumda uyuşturucu tedavisi görmemdeki gibi aileyi suçlamak değil tamamen ama insan kötü ne yaşarsa ailesindeki sevgisizlik ve Yalnızlık yüzünden yaşıyor ne yazıkki örnek olarak ben ailemdeki hissettiğim sevgisizlik ve kendimi yapayalnız hissettiğim için başladım uyuşturucuya. Herşeyimi ama herşeyimi eleştiren ve sürekli ön yargı ile yaklaşan bir aileye sahibim ve böyle yaşamak o kadar zor ki. Size burdan ne kadar anlatsamda anlayamazsınız gerçekten yaşamanız lazım dediğimi anlayabilmeniz için. Temizlik hastası sevgisiz ön yargılı bir anne, hayatım boyunca beni bir kere öpmemiş sevgisiz bir baba, hiçbir zaman arkadaş gibi olamadığım sürekli açık arayan bir kardeş. Ben sütten çıkma ak kaşık değilim fakat ben çabalasamda onlar bana açmaya çalıştığım kapılarını hiç aralamaya bile yeltenmediler hep pis yanlış kötü haketmeyen benim onlara göre. Durum böyle olunca bende çabalamaktan yoruldum ve kendimi odamın dört duvarının arasına sakladım onlardan uzak durmaya çalışarak. Yaşadığım Yalnızlıkda beni uyuşturucu ve kumar illetine sürükledi yanlış insanlarda sevgi arayışına sebep oldu. Daha dün akşam yine tartışma konumuz aynıydı babama herhangi bir soru sordum ve beni o kadar tersleyerek cevapladı ki üzülüp odama gittim ve daha sonra dayanamayıp annemin yanına gidip sizin bu davranışlarınız doğrultusunda 1 yıl 7 aydır ağzıma uyuşturucu koymuyorsam bu sadece benim başarım insan olarak bana değer verip benimle düzgün konuşup sohbet bile etmiyorsunuz dedim. O kadar ağırıma gidiyor ki sonuçta çocuk değilim 42 yaşında bir kadınım ben zaten yapayalnızken daha da çok hala yalnızlığa itiyorlar beni ve tedavi gördüğüm doktorum boşver onları o zaman diyor ama insan ailesini boş veremiyor canınız acıyor böyle davrandıklarında ne yazıkki. Yaptığım hataları keşkeleri pişmanlıklarımı Bile geride bırakamıyorum ben çünkü sürekli bir başıma kakma pişirip pişirip önüme koyma durumu var benim ailemde bu yüzdende artık umutsuzum çünkü bu böyle olduğu için ölene dek iyileşemeyeceğim ben asla yüzlerce doktora gitsemde tedavi görsemde ne yazıkki bu sevgisizlik iyileşmediği için bende sağlıklı bir insan olamayacağım son nefesime kadar....😢😭

[sonsuzamanlar]

Tam bir facia yine keşkelerle dolu yeni bir yıla girdim. Yeni yıl insana Umut getirir ama bana hiç de umut getirdiği söylenemez. sürekli yanlış yapıyorum ve sürekli keşke diyorum. uyuşturucudan kurtulmaya çalışıyorum derken son bir yıldır ama şimdi kumar illeti ile savaşıyorum ve o kadar pişmanlık hissediyorum ki oynadıktan sonra elime o kadar güzel şanslar geçmişken Ben sürekli kumar oynayarak bunları kaybediyorum Allah'ım ne yapacağım bilmiyorum oynamamak için çaba gösteriyorum Olmuyor yine kendimi oynarken buluyorum elime o kadar güzel şanslar geçmişken Ben sürekli kumar oynayarak bunları kaybediyorum. şimdi bunu okuyanlar diyecek ki irade işi oynama ama irade işi değil İşte bu bir beyin hastalığı gibi ben bunu uyuşturucudan çok iyi biliyorum beyin engel olamıyor Ve sizin iradenize bağlı olmuyor oynayıp oynamamak. bunları neden yazıyorum şu an onu da bilmiyorum belki bir iç döküş belki kurtulmak için bir istek bir yakarış. işin en kötü yanı da çok güzel bir para kazanıyorsunuz mesela ama o parayı harcayamadan aynı şekilde yine Kumarda yitiriyorsunuz kaybediyorsunuz. ve bunu bile yine oynuyorsunuz. Geleceğe dair hiçbir plan yapamıyorsunuz kazandığınız parayla diyelim mesela bunu yaparım şunu alırım şuraya giderim gibi çünkü çünkü birazdan başka bir sitede bu kazandığınızı kaybediyorsunuz bu sefer. en zorunu başarmışken 1 yıl 7 aydır ağzıma hiçbir şekilde uyuşturucu koymamışken bu kumar illetinden kurtulamamak Benim o kadar canımı acıtıyor ki. Belki de Yalnızlık yüzünden kurtulamıyorum bu kumar olayından insanlar yılbaşında birbirleriyle sevgiyle kucaklaşırken yılbaşını kutlarken Ben elimde telefon kumar oynama peşinde Yeni yıla girdim ve bu o kadar acı ki o kadar yalnız hissettiğimi düşündüm ki kendimi. zaten bu Kumar illetine de uyuşturucu ile birlikte düşmüştüm uyuşturucu bulabilmek için kumar oynamaya başlamıştım. uyuşturucudan kurtulmaya çalışırken bu sefer kendimi daha çok kumara ettim kafam dağılsın diye ama bu sefer Şimdi de kumar illetinden kurtulamıyorum o kadar çok şey gidiyor ki elimden. hayattan hiç zevk almıyorum hiçbir şekilde zaten uyuşturucunun verdiği boşluk yüzünden yapayalnız kaldım bu hayatta ve Şimdi bir de kumarla hayatıma idam ettirmeye çalışıyorum ama olmuyor elimde avucumda ne varsa sıfıra Sıfır Elde var sıfırım. hala zaten uyuşturucu tedavisi görüyorum içmemek için. uyuşturucudan kurtulabilmek bu kadar kolay bir olay değil ve bir de kumar olayıyla savaşmak hiç kolay değil. Burada olay aileyi suçlamak değil tamamen ama insan kötü ne yaşarsa ailesindeki sevgisizlik ve Yalnızlık yüzünden yaşıyor ne yazıkki örnek olarak ben ailemdeki hissettiğim sevgisizlik ve kendimi yapayalnız hissettiğim için başladım uyuşturucuya. Herşeyimi ama herşeyimi eleştiren ve sürekli ön yargı ile yaklaşan bir aileye sahibim ve böyle yaşamak o kadar zor ki. Size burdan ne kadar anlatsamda anlayamazsınız gerçekten yaşamanız lazım dediğimi anlayabilmeniz için. Temizlik hastası sevgisiz ön yargılı bir anne, hayatım boyunca beni bir kere öpmemiş sevgisiz bir baba, hiçbir zaman arkadaş gibi olamadığım sürekli açık arayan bir kardeş. Ben sütten çıkma ak kaşık değilim fakat ben çabalasamda onlar bana açmaya çalıştığım kapılarını hiç aralamaya bile yeltenmediler hep pis yanlış kötü haketmeyen benim onlara göre. Durum böyle olunca bende çabalamaktan yoruldum ve kendimi odamın dört duvarının arasına sakladım onlardan uzak durmaya çalışarak. Yaşadığım Yalnızlıkda beni uyuşturucu ve kumar illetine sürükledi yanlış insanlarda sevgi arayışına sebep oldu.

[sonsuzamanlar]

Sen adına tesadüf desen de, bil ki asla tesadüf değil adı. Yazılanı yaşamaktı senin tesadüf sandığın.....

[sonsuzamanlar]

Önümde sıraladığım ilaçların hepsini bir seferde içip bu dünyadan yitip gitmek istiyorum çünkü kaybettim kendimi bulamıyorum Kardelen çiçek açamıyor artık....

[sonsuzamanlar]

[sonsuzamanlar]

Yeni bir kardelen olarak doğabildin mi

Ne yazıkki henüz yeni bir Kardelen olarak tekrar doğabildiğime inanmıyorum çok fazla değişmem kendimde çok değiştirmem gereken özellik var yeniden doğabilmem için belkide yeniden doğamam sonuçta yaş 42 geç kaldım belkide çoğu şeye ve başarmaya......

[sonsuzamanlar]

Bazen öyle bir an gelirki kelimelerin tükendiğini kendini bir okyanusun ortasında yapayalnız ve kulaç atmaya gücünün kalmadığını ve boğulmak üzere olduğunu hissedersin. En yakının olan ailenin yabancılaştığını birtanecik dostunun sanki düşmanın olduğunu hissedersin. Yürüyorsundur ama öyle bir yürüyüştür ki bu iki adım bir geri gidiyorsundur sanki. Yüreğin pırpır sıkıntı ile atarken her an panik atak geçirecek gibi ellerinin titremesine engel olamazsın. Gittiğin doktora bile tam anlamıyla içini dökemiyorsundur söylediği çareler senin çaresizliklerine ilaç olmuyordur. Birşeyler yapmak istersin ama şu hayatta herşey ne yazıkki maddiyata dayalı olduğu için nefes almak için yada kafanı biraz olsun dağıtabilmek için bile birşey yapamıyorsundur elin ayağın bağlıdır sanki. Gitmek istersin uzaklaşmak herşeyden herkesten her yerden uzaklaşmak istersin kimsenin seni tanımadığı ve kimsenin seni bulamayacağı kadar uzaklaşmak istersin ama bu da maddiyata bağlıdır ve hiçbir yere kımıldayamazsın bu yüzden. Sosyal medyadan başkalarının hayatlarını izleyerek daha çok çaresiz hissedersin kendini ve kaçtığın düşmemek için savaş verdiğin o lanet olası uçuruma her gün biraz daha yaklaştığını hissedersin. Mutsuzsundur bu hayatta seni mutlu etmeye hiçbir şey yetmiyordur. Eline kitap alırsın iki satır okur sıkılırsın kendini veremezsin. Film açarsın daha 5 dakika geçmeden bunalır kapatırsın. Dışarı çıksan gideceğin hiçbir yer yoktur ki. Çünkü 4 yıl önceki insan değilsindir sen ne çevren ne arkadaşların ne Sosyal aktivitelerin ne göklere çıktığını hissettiğin şarkı söylediğin sahne her gün Sosyal medyada yayınladığın güzel ve iyi olduğunu gösteren fotoğraflar sürekli çalan susmayan telefonun hiçbiri yoktur artık. Çünkü uyuşturucu senden almıştır bunların hepsini bir bir ve dımdızlak kalmışsındır. Şuan temiz olsanda koca 1 yıldır ağzına koymayıp savaş versende artık çok geçtir çünkü güzelim hayatının yerinde yeller esiyordur artık ama en büyük çelişkide nedir aslında biliyormusun o hayatta güzelim bir hayat olmadığı için bunalımdan depresyondan yok olmak üzereyken başlamıştın uyuşturucuyada öyle değilmi ailedeki sevgisizlik boşluk sevgiye açlık yalnızlık hissi mutsuzluk bunlar itmedimi seni uyuşturucuya o zaman uyuşturucudan önceki hayatında güzel değildi ve mutsuzdun. O zaman işte en kötü an başlar aynadaki yansımana şunu sorarsın peki ben 42 yıllık hayatım boyunca ne zaman iyiydim ne zaman mutluydum hiç mi. O zaman ben neden yaşıyorum neden nefes almaya çabalıyorum neyin savaşını veriyorum o zaman ben......

[sonsuzamanlar]

Uyusam ve uyandığımda yepyeni bir Kardelen olarak uyansam. Keşke uyuyup kalktığımızda verdiğimiz savaşlarda bitiyor olsa, o kadar zorlanıyorum ki bazen ve o kadar bıktım ki güçlü olmaktan güçlü olabilmek için uğraşmaktan gerçekten bıktım. İnsanlar sırf güçlüsün sen başarırsın diyebilmesi için maske ile gezmekten güçlü gözükmeye çalışmaktan bıktım. Bende insanım ve güçsüzüm herşeyde güçlü olmak zorunda değilim ve artık zorlanıyorum gerçekten zorlanıyorum ve yoruldum içime atmaktan. 1 yıl geçmesine rağmen temiz olmama ve 1 yıldır uyuşturucu kullanmadığım halde hala zorlanıyorum başlamaktan korkuyorum öyle bir dönemdeyimki resmen savaşıyorum ve herkese göre o kadar kolayki içme ne var iradeni kullan içme kolay yol içmek onca zaman oldu içemezsin artık diye basite indirgemeleri o kadar ağırıma gidiyorken ne anlatsamda beni anlamayacaklar biliyorum. Keşke bunun irade ile alakalı olmadığını ve içmemenin zannettikleri kadar kolaya indirgenecek bir davranış olmadığını anlayabilselerdi. Artık anlatmaya uğraşmayacağım onlara kendimi neler yaşadığımı ve nelerle savaştığımı. Sadece uyuşturucu değil ki verdiğim savaş, kocaman bir boşluk var içimde, kendimi dünyanın en değersiz en çirkin en gereksiz insanıymışım gibi hissediyorum. Canım hiçbir şey yapmak istiyor elime kitap alıyorum iki satır okuyup bırakıyorum, birşeyler izlemek için İnterneti açıyorum ve beş dakika bile geçmeden sıkılıp kapatıyorum. Aklıma sürekli intihar düşüncesi geliyor ve savaşıyorum bu düşünceyi kovmak için. Belki yalnız değilimdir diye buraya yazıyorum belki birileri bana yazar ve yalnız olmadığımı hissettirir diye oda olmuyor ama yinede kendime zarar vermemek için yazıyorum içimdekileri böyle akıtıp biraz olsun kendimi sevmeyi öğrenebilmek için..... Biliyorum bu savaş kendimi sevmeyi öğrenmeden son bulmayacak ve ben hala kendimi biraz olsun sevmiyorum ve önemsemiyorum......

[sonsuzamanlar]

Benim bitanecik oğlum bana anneliği tattıran değerli varlığım köpeğim. Ona olan sevgim beni eve bağlıyor o olduğu için artık eve gitmek için bir sebebim var ve onu bensiz bırakmamak için temizim 1 yıldır ve elimden geldiği kadarıyla savaşıyorum temiz kalabilmek içinde. sana hayatımdaki bilmen gereken önemli olayları anlatarak ilerliyorum ve en önemli olayı sona sakladım günlük iyiymiş gibi yapmaktan yoruluyorum bazen çünkü yalnızım ve barış yok bu sefer bitirdi sanırım kaç haftadır aramıyor yazmıyor canım o kadar acıyorki aslında biteli çok oldu belki ama alışkanlık hep tam anlamıyla kopmadığımız için uzaktan uzağa devam ettiğimizi zannettim ben fakat şimdi anlıyorum ki ben bitmişim onda yoksa illa merak eder ya arar ya yazardı. Ne hissettiğimi bilmiyorum acı pişmanlık özlem keşkeler amalar bir sürü kafam çorba gibi resmen bir maske takılı ve ben o maske ile geziyorum sanki o boşluğu o acıyı hissetmemek uğruna kafamı sürekli bir şeylerle meşgul ediyorum deli gibi kitap okuyorum dizi tekrarları izliyorum ve cebelleşip duruyorum aklıma daha az gelsin diye ve hiç ummadığım anlarda yine onu düşünürken kendimi buluyorum.