sometimes-i-dream-about-us-blog

[sometimes-i-dream-about-us-blog]

Κάθομαι κάτω από μια λάμπα του δρόμου και σε περιμένω, δεν είχε πολύ φως και ήθελα να με δεις, ήθελα να με αναγνωρίσεις, ήθελα να τρέξεις να με πάρεις αγκαλιά. Σε είδα να πλησιάζεις σε σκυμμένο το κεφάλι, σε πήρα αγκαλιά και σε ρώτησα τι συμβαίνει, η σιωπή ήταν πιο δυνατή από κάθε ουρλιαχτό που θα μπορούσες να βγάλεις. Έτσι σε έσφιξα στην αγκαλιά μου και δεν είπα τίποτα.

-Μην φύγεις. Μου είπες

-Να φύγω να πάω που; Δεν θα σε άλλαζα με τίποτα. Αναφωνω και σιωπώ.

Νιώθω δάκρυα να κυλούν από τα μάτια σου στα χέρια μου καθώς χαϊδεύω τα μάγουλα σου. Και χάνεσαι στο σκοτάδι της άδειας πόλης. Ξαφνικά νιώθω υγρά και τα δικά μου μάγουλα. Ξυπνάω, ήταν όλα ένα όνειρο, εκτός από τα υγρά μου μάγουλα.

[sometimes-i-dream-about-us-blog]

Όνειρο ήτανε.

Ξύπνησα στην μέση της νύχτας.

Δάκρυα στα μάτια και ιδρώτας στο κούτελο μου.

Που βρίσκεσαι άραγε μωρό μου;

Είσαι στην αγκαλιά κάποιου άλλου;

Προτιμώ να μην μάθω, η άγνοια κάποιες φορές είναι ευλογία.

Θα ήθελα να μην ήξερα πολλά από αυτά που γνωρίζω όμως είμαι εδώ, με τις γνώσεις και τον πόνο σε ένα άδειο δωμάτιο.

Μακάρι να μπορούσα να στερηθώ πολλά για να έχω εσένα.

Ο άνθρωπος όμως είναι εγωιστικό ον.

Γεννήθηκα έτσι ή έτσι με κατάντησαν γλυκιά μου;

Εσύ με ξέρεις καλύτερα από τον καθένα, πες μου, σε παρακαλώ. Κι ας είναι τα τελευταία σου λόγια προς εμένα.

Τι είμαι για εσένα; 

Τι ήμουν για εσένα;

Τι έγινα για εσένα;

Ξύπνησα στην μέση της νύχτας.

Δάκρυα στα μάτια και ιδρώτας στο κούτελο μου...

[sometimes-i-dream-about-us-blog]

Κάποια μέρα ίσως νιώσεις καλύτερα.

Όλα γύρο είναι θολά, μόλις έχεις ξυπνήσει και νιώθεις το στόμα σου στεγνό. Η γεύση του αλκοόλ είναι γνώριμη στο στόμα σου ακόμα και αν είχες υποσχεθεί πως είναι η τελευταία φορά. Τίποτα δεν σε κάνει να αισθάνεσαι το ίδιο πλέον, μάταια προσπαθείς να νιώσεις όπως σε έκανε εκείνη να νιώθεις. Παγωμένη ψυχή και παγωμένα αισθήματα, μόνο ένα χαμόγελο είναι χαραγμένο εκεί να σου θυμίζει ότι κάποτε ένιωθες, ένα χαμόγελο και το βλέμμα της. Ο αέρας σε χτυπάει στο πρόσωπο και δεν χαμογελάς πλέον, βλέπεις την βροχή και νιώθεις κενός, περνάς ώρες κοιτάζοντας τον ίδιο τοίχο, κάνοντας τις ίδιες σκέψεις. Γιατί είμαι έτσι; Γιατί με πλήγωσαν; Γιατί τα μάτια της με ακολουθούν όπου και να πάω παρ’ όλα αυτά; Γιατί το άρωμα της με στοιχειώνει; Τι συμβαίνει αλήθεια μεταξύ μας; Είναι αυτή, η μία. Όλο αυτό το αποκαλείς "άλλη μια μέρα που παραλίγο να νιώσω καλύτερα". 

[sometimes-i-dream-about-us-blog]

Τα μεσάνυχτα φτάνουν άλλη μία φορά, το μυαλό μου τρέχει. Μου λείπει το συναίσθημα. Έγραψα όμως για εσένα άλλη μία φορά.

Περασμένα μεσάνυχτα και το μυαλό μου τρέχει σε εσένα, πως κοιμάσαι; Τι φοράς; Πως είναι το πρόσωπο σου όταν κοιμάσαι; Πως θα ήταν τα χέρια μου γύρω σου; Θα μπορούσα να σε χαζεύω όλη νύχτα αν σε είχα δίπλα μου να κοιμάσαι. Εσύ να ονειρεύεσαι με κλειστά μάτια και εγώ με ανοιχτά να φαντάζομαι ένα μέλλον με βράδια σαν και εκείνο, τα χέρια μου να χαϊδεύουν κάθε σπιθαμή του υπέροχου κορμιού σου και να καταλήγουν στα μαλλιά σου, να σε χαζεύω και να με παίρνει ο ύπνος με έναν τελευταίο ψίθυρο, ένα σαγαπω τόσο δυνατό παρόλο που δεν το άκουσε κανένας πάρα μόνο εγώ, όμως τώρα καθε βράδυ κλείνει με τους δαίμονες μου να γυρνάνε στο κεφάλι μου, να μου λένε πράγματα που δεν θα έπρεπε να ακούω και ένα μου λείπεις τόσο δυνατό που δεν το λέω με λέξεις αλλά με δάκρυα και το ακούει μόνο το μαξιλάρι. Κάθε βράδυ κοντά σου θα είναι μια διαφορετική ιστορία, όμως για τώρα, κάθε νύχτα μακριά σου είναι μια καινούργια σελίδα. Ένα καινούργιο κείμενο, ένας ακόμη λόγος να γράψω αυτά τα λόγια, που ελπίζω να διαβάσεις μια μέρα.