skylar-ivylee-blog - Tumblr blog

[skylar-ivylee-blog]

Wat is hooggevoelig/HSP zijn

Hooggevoeligheid betekend dat je gevoeliger bent voor bijvoorbeeld prikkels en indrukken maar er komen ook meer signalen binnen en details vallen meer op. Gemiddeld 20% van de bevolking is hooggevoelig. Ik heb het hooggevoelig altijd al als zwaar ervaren. Ook als kind zijnde. Hieronder zal ik beschrijven hoe mijn hooggevoeligheid zich uit. Dit zal voor iedereen anders zijn, dit is vanuit mijn ervaring en gevoel geschreven.

Mijn hooggevoeligheid uit zich in: - Gevoelig zijn voor gevoel. Alles komt binnen en ik kan alles moeilijk of niet een plekje geven. Me hoofd is altijd vol met zorgen. Ik trek ook erg de zorgen van andere of bijvoorbeeld dierenleed erg aan. Kan het dan helaas ook niet loslaten. Ook voel ik bijvoorbeeld een sfeer of stemming goed aan. - Niet tegen drukte kunnen omdat alles harder binnenkomt. Een groot druk feest of festival is niks voor mij. Er komen dan teveel prikkels binnen. Het is de massa, het geluid, de drukte en alles er omheen. Maar ook een winkel of de stad waar het druk is vindt ik erg vervelend. - Intenser waarnemen van bijvoorbeeld muziek of natuur. Muziek kan mij heel erg ontroeren zo erg dat ik soms niet eens een nummer kan afluisteren. Maar het kan me juist ook helpen als ik niet lekker in me vel zit. Maar ook natuur doet me goed. Vooral de ongerepte natuur zoals in Noorwegen, wat zou ik daar graag willen wonen “in the middle of nowhere” - Andermans gedrag of uitingen komen hard binnen. Als iemand iets naars zegt of iets wat naar over komt. Dan voel ik dat echt hard binnen komen.  - Assertiviteit is altijd een probleem en een ding geweest. Ik heb me al sinds jong kind altijd anders gevoeld. En nog steeds heb ik vaak dit gevoel. En ook een angst wat andere van me denken en vinden is er nog steeds. Ik heb veel therapieën en trainingen gevolgd. Dit heeft me zeker heel veel geholpen en ik ben hierdoor ook echt gegroeid in dit opzicht.  

Hooggevoeligheid en moederschap: Het moederschap is het mooiste wat er is maar ook het zwaarste. Ik wil mijn kinderen veel liefde, stabiliteit, rust en reinheid geven. Ook wil ik zo consequent mogelijk blijven zodat ze weten waar ze aan toe zijn. Maar dit is niet altijd makkelijk. Ik voel heel erg voor me kinderen, en voel me rot als zij zich rot of verdrietig voelen. Maar ook bijvoorbeeld bij een vaccinatie of bloedafname of als ze vallen. Het gaat me dan door merg en been en vindt dit erg moeilijk. Mijn zoontje is ook hooggevoelig en prikkelgevoelig, en daardoor voel ik hem gelukkig wel goed aan. En begrijp ik ook zijn gedrag beter als hij ineens overstuur raakt bijvoorbeeld. 

Hooggevoelig zijn is een mooie eigenschap maar ook echt een moeilijke! Maar het maakt mij wel wie ik nu ben. 

[skylar-ivylee-blog]

Als de roze wolk langzaam wegdrijft...

Je had een moeilijke start, maar toen we eindelijk thuis waren liep het ook allemaal nog niet lekker. Je huilt veel, verstrekt jezelf en je hebt reflux en koemelkallergie en problemen met sensorische prikkelverwerking. Daarnaast ben je ons eerste wondertje en zijn we nog helemaal blanco wat betreft ouderschap. Wat is de beginperiode moeilijk en zwaar en wat een onzekerheid!

We zijn zo gelukkig, blij en trots maar ook zo radeloos! Het gaat net allemaal even anders. En daarnaast zijn er natuurlijk ook nog de gewone babykwaaltjes zoals de spuit luiers, krampjes, spugen e.d. We willen je trots tonen aan familie en vrienden, maar merken ook dat dit gewoon snel te veel voor je is. Teveel prikkels en ongemakken. Vaak ben je tijdens de visite alleen maar aan het huilen en verstrekken. We besluiten dan ook dit zoveel mogelijk af te houden en uit te stellen.

Gelukkig weten we dat je koemelkallergie en reflux hebt. We kunnen hier naar handelen en het iets dragelijker voor je maken. Maar doordat je moeilijk prikkels verwerkt ben je vaak de hele dag wakker, onrustig, huilerig, verstrekken. Dan nog de ongemakken van de koemelkallergie en reflux. Het wordt me af en toe even teveel vooral als je zo ontroostbaar bent. Ook papa heeft het er vaak moeilijk mee. Je bent dan samen radeloos en dan is het ook steeds moeilijker om elkaar te ontlasten. Ook is het moeilijk om de deur uit te gaan, als je naar de winkel gaat of even bij iemand een bakkie gaat doen weet je al dat hij overprikkeld zal raken en zal gaan huilen. Je schaamt je als je op visite bent en begint te twijfelen of je wel een goede moeder bent. Na het kenbaar maken bij het consultatiebureau werden wij doorverwezen naar de kinderfysiotherapie  gespecialiseerd in problemen met sensorische prikkelverwerking. In een volgend blog zal ik hier verder op in gaan.  De eerste maanden geen roze wolk maar een moeilijke, onzekere tijd. Maar het wordt echt beter en de roze wolk komt er ook. Alleen duurde het bij ons wat langer voor die er was. Maar wij zijn dolgelukkig met ons zoontje, je krijgt er zoveel moois voor terug! Vooral die mooie lach, de knuffels en al die trotse momenten dat hij weer wat nieuws kan. Ik zou het voor geen goud willen missen.  Als het je echt teveel wordt, en je bent compleet radeloos en angstig of depressief. Of merk je dat je je kind iets kwalijk gaat nemen. Zoek dan echt hulp. Dit kan via de huisarts, je kinderarts, het consultatiebureau of vraag hulp aan familie en vrienden. Je bent echt geen slechte moeder of slechte ouders. Ieder kind is anders en ieder kind heeft andere behoeftes. Het ouderschap is heel moeilijk en daar hoef je, je echt niet voor te schamen.   

[skylar-ivylee-blog]

The greatest happiness is family happiness

Joyce Brothers

[skylar-ivylee-blog]

Huilbaby.... Het leed dat reflux en koemelkallergie heet.

Tijdens de ziekenhuisopname was het mij gelukt om de borstvoeding op gang te kolven. En toen ik thuis was kon ik dan ook eindelijk de borst gaan geven. De eerste paar dagen leek het goed te gaan, hij moest wel steeds meer spugen. Maar dit kon ook komen omdat de borstvoeding goed op gang kwam. Maar het spugen werd erger, ook ging hij zich verzetten tegen te fles en na de fles was het altijd huilen, hikken en spugen. Dit werd erger en erger, er spoten nu echt golven voeding uit, het huilen werd steeds erger en hij ging zich steeds meer verstrekken. Ik kon het ook steeds moeilijker aan en besloot dit met de kinderarts te bespreken.

Volgens haar kon ik beter kolven en dit dan in een fles geven en verdikken. Maar de problemen bleven aanhouden. Ook het spugen dit werd wel minder maar de lucht uit zijn mond rood steeds zuurder. Ik had al tip gekregen dat dit wel eens reflux (het terugstromen van maaginhoud in de slokdarm. Bij baby's komt reflux vrij vaak voor. Dat komt meestal doordat de sluitspier tussen de slokdarm en de maag bij baby's soms nog niet helemaal ontwikkeld is) zou kunnen zijn en misschien ook wel een koemelkallergie. Een koemelkallergie geloofde de kinderarts niet zo in, maar reflux zou kunnen. Maar ik moest niet vergeten dat mijn zoontje een moeilijke start had gehad en prikkelgevoelig was, en dat alle baby’s hikken, spugen en huilen. Maar na aandringen toch een recept gekregen voor Nutrilon Pepti. 

En het begon steeds beter te gaan! Het spugen bleef wel maar werd minder. Met Nutriton verdikken ging het beter, maar hier kreeg hij wel weer soms verstopping van. Via mijn antroposofische huisarts heb ik homeopathische middelen gekregen tegen de verstopping en kamille zetpillen voor wat meer rust. Het ging gelukkig steeds beter! Maar terug bij de kinderarts vertelde ik dat er echt verbetering was. Maar voor de koemelkallergie wilde ze toch al direct een koemelkprovocatietest. Je kindje wordt dan twee keer een ochtend opgenomen en er wordt de ene dag wel koemelk gegeven en de andere dag niet. Jij weet niet wanneer wat wordt gegeven en naar aanleiding van eventuele symptonen kan worden bepaald of je kind koemelkallergie heeft of niet. En volgens mijn kinderarts dus had mijn zoontje dus geen koemelkallergie! Helaas werd mijn machtiging ingetrokken, en ben ik terug gegaan op normale voeding maar dit werd al snel weer van kwaad tot erger. Ik heb de Pepti zelf volledig moeten betalen. En dat was een flinke kostenpost van € 35 per pot per week! Maar het huilen, verstrekken, spugen en hikken was een stuk minder! Met nutriton en homeopatische middelen voor darmpjes en verstopping ging dit ook steeds beter.  De prikkelgevoeligheid heeft mijn zoontje nog steeds en het huilen en verstrekken daarvan is gebleven maar het huilen en verstrekken na de voeding is weg. Maar het geeft wel rust dat je nu weet waar het vandaan komt. Volg altijd je moeder gevoel, en als je het idee hebt dat je niet serieus wordt genomen neem dan een andere kinderarts of hulpverlener. Een huilbaby kan erg zwaar zijn, je wordt er ook heel wanhopig van. Vaak begrijpen mensen je ook niet of is er geen begrip voor. Probeer hier toch met je naasten over te praten en blijf er niet mee lopen. Artsen nemen het ook serieus als je echt aangeeft dat het niet meer gaat. Maar neem die stap ook. 

[skylar-ivylee-blog]

A baby fills a place in your heart that you never knew was empty

Unknown

[skylar-ivylee-blog]

Het nieuwe jaar samen in het ziekenhuis

Voor veel vrouwen loopt de bevalling ook anders dan je had gehoopt. En moeten jullie bijvoorbeeld langer blijven in het ziekenhuis of erger nog je wondertje alleen in het ziekenhuis. Bij ons liep het ook anders als we hadden gehoopt.

Je had een Cefaal hematoom (een bloeding onder het beenvlies van het schedelbot) door de vacuümpomp. Ook bleef je temperatuur hoog en waren de ontstekingswaarden in het bloed te hoog en je was erg prikkelgevoelig. Om deze redenen werd je opgenomen op de kinderafdeling. Uit voorzorg kreeg je 5 dagen lang twee soorten antibiotica.

Het vermoeden de volgende dag was een hersenvliesontsteking en er werd via een ruggenprik hersenvocht afgetapt om op kweek te zetten. Hierin werd ook een beetje bloed gevonden. Dit kon komen door het prikken maar ook door de hersenvliesontsteking. En je temperatuur bleef ook wat aan de hoge kant maar nu gelukkig wel rond de 37,5 graden. 

Mama moest helaas op de kraamafdeling blijven. Ik kon mijn bed twee dagen niet uit door bloedtransfusies en een blaaskatheter. Maar de tweede dag in de avond kon ik hier gelukkig vanaf en ben ik de hele nacht zo vaak als mocht naar je toe gegaan! De volgende dag mocht in naar de moeder en kind afdeling die was naast jou afdeling. Dat was een stuk makkelijker en fijner! En de 4de dag eind van de middag mocht je eindelijk bij mij op de kamer! Helaas mocht ik je zelf niet pakken omdat ze mij te zwak vonden en jou te prikkelgevoelig. Ik moest dus bellen als je huilde en ik je wilde pakken. Ook mocht ik je niet verschonen. De 5de dag mocht ik je eindelijk zelf pakken en verschonen! En eind van de dag mochten we eindelijk naar huis naar papa toe!

Dit alles heeft toch een flinke impact. De angst die je hebt omdat je kindje een moeilijke start heeft. De avonden alleen zonder je man en kindje. En dat je er niet volledig kan zijn voor je kindje. De kraamweek die anders loopt. De kraamvisite moeten afwijzen. Je roze wolk is er niet. En een postnatale depressie (een maandenlang somber, prikkelbaar, angstig en neerslachtig gevoel dat bij de moeder ontstaat na de geboorte van de baby) ligt dan ook op de loer!

Gelukkig kon ik er goed over praten met mijn man en familie. Dat is ook erg belangrijk! Niet iedereen zal je begrijpen maar het is fijn dat het begrip er is. Ook werd dit door het consultatiebureau en de kinderartsen goed in de gaten gehouden. Ik heb het een plekje kunnen geven, maar heb het er soms nog wel moeilijk mee. En dat mag ook.  Kan je er niet goed over praten je man of familie. Dan kun je op deze website terecht http://stichtingbevallingstrauma.nl/ voor hulp en informatie. Je zou ook anoniem je verhaal kunnen doen op een forum, je zult dan merken dat je niet alleen bent en er mensen zijn die je begrijpen en willen helpen.

[skylar-ivylee-blog]

Bevallingsverhaal Skylar 1-1-2016: Weeën oudjaarsdag en bevalling nieuwjaarsdag!

Op oudjaarsdag had ik nog een controle bij de verloskundige. Met 34 weken had ik 2 dagen in het ziekenhuis gelegen i.v.m. pijn in mijn buik harde buiken en 2 cm ontsluiting. Gelukkig heeft het toen niet doorgezet. Tot het einde van mijn zwangerschap veel pijn gehad aan mijn buik en ook veel last van harde buiken. Maar met veel rust hier goed doorheen gekomen.

31 december 2015: Controle bij de verloskundige. Ik voelde je bijna niet sinds gisteren en daarom doorgestuurd voor een CTG in het ziekenhuis om 10:00 uur. Het hartfilmpje was gelukkig goed, wel was er regelmatige weeën activiteit te zien. Zelf had ik dit nog niet echt in de gaten door de pijn in mijn buik. In de loop van de dag merkte ik inderdaad wel veel gerommel en harde buiken rond 17:00 uur ging het ook steeds wat meer pijn doen maar het was nog wel te doen. Dit werd in de loop van de avond steeds wat pijnlijker en toen het douchen niet goed meer hielp ben ik mijn geboorteTENS gaan gebruiken. 

De GeboorteTENS wordt vooral gebruikt ter verlichting van weeënpijn tijdens de bevalling. Deze vorm van pijnverlichting is zowel thuis als in het ziekenhuis toepasbaar. De GeboorteTENS heeft geen schadelijke gevolgen, het gebruik heeft geen invloed op de hartslag, bloeddruk en ademhaling van moeder en kind. Om 11:00 uur kwam de verloskundige langs en had ik 4 cm ontsluiting. Afgesproken dat zij om 02:00 uur zou terugkomen. En eerder als het niet meer zou gaan. Om 02:00 uur had ik 6 cm ontsluiting en zijn we naar het ziekenhuis gegaan waar mijn vliezen werken gebroken. En binnen 3 kwartier had ik 9 cm ontsluiting. Helaas kwam de laatste cm niet gelijk en ben ik aangesloten op de weeënopwekkers. Na 2 uur persen was je er nog steeds niet, het lukte gewoon niet en begon op te raken en de pijn kon ik ook niet meer aan. Helaas toch hulp nodig door middel van de vacuümpomp. 

Helaas werd de placenta niet geboren. Deze is toen manueel verwijderd. Dit betekend dat de placenta zonder verdoving door de verloskundige losgemaakt wordt uit je buik. Dit was een helse pijn, en ik begon extreem te bloeden. Ik bleek een bij-placenta te hebben die nog vast zat aan mijn baarmoeder. Ik moest direct naar de OK en heb niks meegekregen van het wegen en meten en controles van mijn zoontje. Aangezien mijn zwangerschap wilde ik juist weten of mijn zoontje gezond was. Na de OK mocht ik dan eindelijk mijn zoontje in mijn armen sluiten. Maar niet voor lang.... Helaas werd mijn mannetje opgenomen op de Neonatologie en ik op de kraamafdeling omdat ik nog twee bloedtransfusies moest krijgen. En waren we weer gescheiden van elkaar.

Skylar `eeuwige leven, kracht, liefde en schoonheid` geboren op 1-1-2016 met een gewicht van 4298 gram en een lengte van 51 cm.

[skylar-ivylee-blog]

Zwanger van ons eerste kindje, een wonder! Combinatietest of NIPT? Nee.

Zwanger worden is niet vanzelfsprekend. Bij ons heeft het net als bij vele langer dan 1 jaar geduurd voordat we eindelijk zwanger waren. Twee keer een vroege miskraam gehad en de derde keer was scheepsrecht! Net voordat we het medische traject ingingen was jij daar ineens in mama’s buik met een kloppend hartje! De vervolgafspraak bij de gynaecoloog konden we gelukkig afzeggen. Ons werd gevraagd of wij de combinatietest of NIPT wilde doen. Dit hoefde voor ons niet want elk kindje is welkom. En toen de termijnecho, gelukkig je zat er nog en ook klopte je hartje nog! Maar........ toch was het niet helemaal goed. 

Je had namelijk een ernstig verdikte nekplooi van 7.1 mm. Ook was er geen maag- en blaasvulling te zien en miste er een slagader in de navelstreng. Dit was niet goed en twee dagen later hadden we al een afspraak in een academisch ziekenhuis. En helaas werden de bevindingen van de verloskundige bevestigd. De nekplooimeting is een onderdeel van de combinatietest. Iedere foetus tussen de 11e en 14e weken oud heeft een dun vochtblaasje onder de huid in de nek, dit noemen we de nekplooi. De dikte van de nekplooi varieert met de zwangerschapsduur en is slechts tijdelijk. Deze verdwijnt later in de zwangerschap. Door onderzoek zijn de normale waarden bekend geworden. De nekplooi behoort maximaal 3 mm dik te zijn. Een sterk verdikte nekplooi kan een aanwijzing zijn voor andere chromosoomafwijkingen, hartafwijkingen of genetische syndromen. 

Het zag er niet goed uit, waarschijnlijk zou ons kindje niet levensvatbaar zijn en wij moesten nadenken over mogelijke zwangerschapsbeëindiging. Dit was voor ons geen optie. Zelf had ik ook sterk het gevoel dat dit kindje wel levensvatbaar was. Maar wilde wel graag voorbereid zijn op wat komen ging. Voorgesteld werd een vlokkentest. Een vlokkentest is een onderzoek naar een eventuele chromosoomafwijking (bijvoorbeeld een stofwisselingsziekte of het Down syndroom) bij een ongeboren kind. Bij dit onderzoek wordt een klein stukje weefsel van de moederkoek (placenta) weggenomen.

De uitslag hiervan was gelukkig negatief, maar dit gaf alleen uitsluitsel van trisomie 13, 18 of 21. Vervolgstap was een Array onderzoek, Met deze techniek worden alle chromosomen onderzocht en is het mogelijk om kleine chromosoomafwijkingen te ontdekken. Bij het array onderzoek wordt het DNA van het ongeboren kind vergeleken met dat van een normale controle. Verspreid over al het genetisch materiaal worden hiervoor meer dan 2.500.000 meetpunten bekeken. Hierdoor is nauwkeurig te bepalen of er stukjes ontbreken of extra aanwezig zijn van het erfelijk materiaal. Ook deze was negatief! Hierna volgde nog verschillende echo’s, maar ook hier werd niks op gevonden. We mochten weer terug naar ons eigen verloskundige.

Gelukkig hebben wij de juiste keuze gemaakt en zijn wij op 1-1-2016 trotse ouders geworden van ons mooie en lieve mannetje! 

[skylar-ivylee-blog]

Motherhood is the greatest thing and the hardest thing

Ricki Lake

[skylar-ivylee-blog]

© Chantal Hoff Fotografie. Ik zal mij even voorstellen. Mijn naam is Daisy, ik ben een hooggevoelige mama van 29 jaar en getrouwd met de liefste man! Samen hebben wij twee prachtige kinderen ons zoontje Skylar van 1-1-2016 en dochtertje Ivy-Lee van 25-5-2017. Het moederschap is een hele uitdaging. Het mooiste wat er is, maar het kan ook zo moeilijk zijn. Graag geef ik jullie een kijkje in mijn leven als moeder en hoe ik dit ervaar. In het dagelijkse leven werk ik in het bedrijf van mijn ouders. Auto’s en verkoop van speciaal autogereedschap https://www.facebook.com/vehikelcars/ en www.vdhtools.nl. Auto’s zijn altijd al een passie geweest maar dat kan ook niet anders ben er mee opgegroeid. Nu als mama zijn het geen sportieve auto’s meer maar gewoon gezinsauto’s ;). Je moet keuzes maken in het leven. Ook heb ik een eigen webshop in bedrukte en handgemaakte babykleding. Mijn nieuwe passie sinds ik moeder ben geworden. www.boefjes-handmade.nl.  En samen met mijn moeder www.nieuwe-ambacht.nl waar o.a. ook schilderijen en tassen gemaakt door mijn moeder terug te vinden zijn en ook mijn kleding. Van haar heb ik de creativiteit meegekregen en leren naaien.