samimiyetsiz

[samimiyetsiz]

Küçücük kalbime ağır gelen yükler...

[samimiyetsiz]

Günlüğüm gibi canım sıkıldıkça aklıma geldikçe yazıyorum kendimi çok mutsuz hissediyorum kalbim sanki hiç düzelmeyecek gibi bazen sorunun insanlardan değil kendimden olduğunu düşünüyorum belkide öylede artık ne kafam ne kalbim birşeylerin iyi olacağına ümit vermiyordur . kendimi hep yanlız hissettim şu an öyle hunharca aglayasim varki anlatamam yaşım ilerledikçe hayatta birşey üzerine adım atamadikca kendimi ön plana çıkaramadikca çok üzülüyorum şu yaşıma geldim hala aynı şeyler insanlar kendisini oysa ne kadar güzel gelistiriyordu.her zman bir kadının kendi ayakları üzerinde kendi parasıni kazanmasını düşünürdüm her zman dimdik herkese karşı akıllı başarılı özgüvenli ve imrenilen bir kadın olmayı çok istemisimdir.meslegimi elime alacaktım güzel güzel giyinecegim kendi arabamı sürecek kendi evimi alacaktım hiç bir zaman insanlara güvenmeyecektim onlara kanmayacaktim ama şu an nişanliyim çünkü herşeye dair umutlarim azaldı koca parası yiyeceksin o kadar okudun niye mesleğini eline almadın diyen çok ama birde sürekli didinerek çalışarak yeterince berbat bir ailenin ortasında sürüklenmeyi sadece yaşayanlar bilir o yüzden belkide bikmistim belkide artık hiç birşeyle hiç kimseyle uğraşmak istemiyordum yeterince yorgundum insanlar seni anlamaz ama insanlar seni iyi yargılar çok istiyorum kendi işimi yapmayı kocama muhtaç olmadan her işin elimden gelmesini su an hala gerçekleşmedi hayallerim hatta hiç hayal etmediğim şeyler oldu bile inşallah kalbimden geçen her hayale bir gün kavusabilirim

[samimiyetsiz]

Hayat ne de çabuk geçiyordu önümüze gelen fırsatlar yaşantılar güzel şeyler kötü şeyler herşey bir anda ucuveriyordu hala kendime inanamıyorum hala birseylerin bu denli kısa olduğunu görünce herşeyin boş olduğunu çok iyi anlıyorum insan bir dünya koşturmacasi içerisinde yuvarlanirken hayat ne de çabuk bitmiş ti küçükken bu şekilde hayalini kurduğumuz şeylerden ne kadar uzak yaşadığımızı görüyorum insan ne hayallerle ne ümitlerle büyüyor bir şekilde duzeltecegini düzeleceğini umuyor ama büyüyünce kurulan şeylerin hayalden ibaret olduğunu anlıyor ne ara yaşadım hiç bilmiyorum ne ara bu yasa geldim hiç bilmiyorum bugün benim doğum günüm ve yanımda tahmin ettiğim gibi kimsem yok bir insan bu denlk yanlız kalmayı nasıl başarabilir doğduğum günün bu denli basit olması ve insan yanında kimseyi göremeyince üzülüyor çok üzülüyorum doğum günü benim için o kadar anlamlı o kadar değerli ki bu denli basit yaşamak canımı çok sıkıyor bir gün olsun özel bir insan olmadım hiç hiç kimse bana Özel biri gibi muamele etmedi herşey beni o kadar uzuyor ki dünya sirtima yük olmuş da taşıyamaz olmuşum herşeyi tek başıma yaşar olmuşum tek başıma atlatır olmuşum hen hep bir ben misim de hiç haberim yokmus kendimi herşeye rağmen çok seviyorum kendimi herşeye layık ve en iyisine görüyorum kimse bir ben olamaz kendime çok değer veriyorum ve her zman kendimi çok sevecegim kimse sevmese bile kalbim bu denli kırılgan olsa bile kendimi hep seveceğim 🌸

[samimiyetsiz]

11 Mayıs'ta beni istemeye geldiler belki babam iyi bir adam olsaydı bu şekilde olmazdık ne ben ne annem ne de kardeşlerim hiçbirimiz o baba kavramını koca kavramını arkamızda dağ gibi görmedik bu yüzden belkide insanlara karşı ön yargilarimiz bu yüzden belkide hayatı sevemeyisimiz bu yüzden belkide hayata olan küskünlügumuz insan küçük yaşta anne baba sevgisi almazsa o insan hayatı boyunca mutsuz mu olacakti bu kadar acımasız olan neydi neyi hak etmedik neden hep insanlardan geri bazı şeylerden hep mahrum yaşadık insan yaşadığı hiçbir şeyi unutmuyor bir şekilde birileri giriyor çıkıyor hayatımıza Musa beni 11 Mayıs'ta istemeye geldi babamla bir gün öncesinde kavga ettik istemede suratim beş karıştı bilmiyorum farklı duygular yaşadım belkide hayatımda ilk defa olacak olan şeyleri çok farklı zamanda çok farklı duyguda yasadim çok heyecan verici geliyordu küçüklükten hayal ettiğin seylerin bu denli yaşayınca ne kadar basit olduğunu anlıyor insan nasıl davranacagim neyi nereye koyacağım hep kurguluyorsun o an geldiğinde stres yapacak birşey olmadığını anlıyorsun Musa benim için hayırlı mi değil mi bilmiyorum ilerde yaşarsam fırsatım olursa yazmak istiyorum çünkü o kadar şeylere detaylara girdim inceledim tarttim kendimce hem olumlu hem mantıklı hemde kalbimle yaklaştım hayatım boyunca dua ettim Allah'ım bana hayırlı eş nasıl et diye inşallah sectigim insan beni yanıltmaz kimseyi tam manasıyla taniyamazsin bazen bir hissiyat bazen aşk bazen mantık ve en önemlisi şans ben hislerime güvendim ve bu yola çıktım insanın yere göğe sigdiramadığı şeyler aslında ne kadar küçük olduğunu bir kez dah anladim evet yüzük taktım ama bunu ne ara taktım ne ara konu buralara geldi inanın bilmiyorum bana hala şaka gibi geliyor kendi kendime ne ara büyüdüm ne ara nişan yaptım heyacan var mı yokmu bilmiyorum nişanlanan insanlar havalara uçuyorsa bende bı anormallikler var çünkü normal benim için hayat devam ediyor tabiki ufak tefek heyecan oluyor ama aaa evleneceğim diye sevinmiyorum çünkü evliliğin ne olduğunu hayatın ne olduğunu bildiğim için bunlar insana cok ta heyecan vermiyor Musa benim hayatıma girdi hep küçükken hayal kurardik nişan evlenmek nasıl bir hayat süreceğine dair planlar ama şu bı gercek hayal ettiğin ve yaşadığın kadar varsın umarım hayatımda kendi tercihlerim beni yanıltmaz umarım her kararımin arkasından iyiki derim kendim için çok büyük bir adım attım inşallah Rabbim beni utandirmaz 🥹

[samimiyetsiz]

Aslında burayı kullanmıyorum post için burayı günlüğüm gibi kullanıyorum canım sıkıldıkça ruhum daraldikca kimsem olmayinca yazıyorum ve huzuru burada buluyorum biriyle tanıştım kendiisi benden 8 yaş büyük başlarda hiç istemedim defalarca reddettim kaç kez ayrıldım nasip mi denir kısmet mi yoksa çekilecek çile mi var bilmiyorum Rabbim benim için neler planlıyor bilmiyorum hayatımda olumlu şeyler var mı dersin var denecek kadar az gerçekten ne dostum ne en yakın arkadaşım ne akrabalık ilişkim hepsi çok berbat bu insanla iki yıldır birlikteyim nasıl bu ara geçti inanın bende bilmiyorum bir sürü zaman geçirdik ailemle tanışmaya geldi bir çok konuda anlaşıyoruz huyumuz suyumuz denk ama yaşı hrp kafamda bir soru işareti şimdi sorun olmaz ya ilerde olursa benden ilerde yaş farklı olarak çok kötü dusursa demeden edemiyorum ben 40 o 48 olacak 8 yıl az değil sonuçta annem babam desen zaten vasat düzgün bir aile iliskim yok annemle babam arasında 12 yaş var ve annem babamı hiç sevmiyor babam bir erkekte olabilecek en kotu huylara davranislara sahip hemde çok kötü annemi hiç hir şekilde benim gözümde hak etmiyor annem çok fedakar çok fazla çalışkan kendinden her zamn ödün veren bir kadın o yüzden annem gibi bu muameleyi hak etmeyen bir kadın bunları yasadiysa bu hayat bana neler neler yaşatır diyorum kendimce korkuyorum benden küçük benim yaşımda insanlar evliliği çocuk oyuncağı eğlenmek sanarken ben o şekilde görmüyorum annemden etkileniyorum niye bu kadar yaş farklı olan birini buldum anlamıyorum ve evlilikten inanılmaz korkuyorum erkekleri sevmiyorum onlara karşı fobim var ama bi şekilde hu raddeye geldim nasıl geldim bilmiyorum bugün günlerden salı cumartesi istemem var bildiğiniz ne ara büyüdüm ne ara o yüzüğü takacağım hiç bilmiyorum diğer bir korkumda insanlar yanıma yakıştırır mi yaşlı bulur mu kötü bir yorum yapar mı insan etkileniyor ben inanılmaz etkileniyorum olumsuz şeyler beni herşeye karşı canımı sıkıyor bende köyde yaşıyorum küçük yer insanlar çok fazla konuşacak bunu da biliyorum bundan korkuyorum nasıl bir işin içine girdim bilmiyorum herşeye rağmen insanlar cumartesi gelecek ve ben nasıl davranacağimi hiç bilmiyorum yeterince utangaç biriyim korkuyorum 24 yaşına geldim ama hala kendimi çocuk gibi hissediyorum insan küçükken ne umutlarla büyüyor ama büyüyünce ne kadar boş ne kadar heveslik olduğunu anlıyorsun tek dileğim hayatta mutlu olmak hayatı yaşadım diyebilmek Rabbim benim için hayırlısı ne ise o olsun senden başka kimsem yok bunu bir kez daha anladım hakkımda hayırlı olanı nasip et sana kalbimle yalvarıyorum dünya hayatina harcatma beni rabbim korkuyorum gelip geçip insan gibi mutlu yasayamamaktan korkuyorum bana yardım et

[samimiyetsiz]

Burayı post atmaktan ziyade günlüğüm gibi yazıyorum acılarımı kimsenin görmediği yüzümü hüznümu ne çok şeyin değişmesini isterdim hayatımda hiç güzel şeyler gitmiyor ya ben çok gerizekalı biriyim kafam birşeye basmıyor yada çok şansız olmalıyım herşeye neden neden diye kafa yormaktan o kadar sıkıldım ki burayı açtığımdan bu yana tam dört yıl geçmiş ama hayatımda hiç değişen birşey olmamış yaş ilerlemiş hayat bitmiş ama ben hala oldugum yerdeyim bu ne kadar acı bu ne kadar çaresizlik o kadar bunaldım ki o kadar tükendim ki her şeyi elime yuzume bulaştırmaktan yalnızlıktan sadece günlerin gecmesinden o kadar çok sıkıldım ki insanların renkli hayatlarini izlerken geçiyor ömrüm herkes hayatında ne güzel seylee yaşıyor degisiklikler yapıyor oysa ben hala aynı yerdeyim ağlamaktan yoruldum ben o kadar mı kötü biriyim ya o kadar mı kimin ahını aldım kime ne yaptım bunu hep soruyorum kendime neden birşeyler yolunda gitmiyor neden bende gelemiyorum neden neden neden hüznümu paylasacagim bile kimsem yok kendime karşı kendimi o kadar güçsüz ve çaresiz gördükçe ağlıyorum herşeyden herkesten yanlizktan ve bı boka yaramamaktan bıktım

[samimiyetsiz]

Yanliz olmak ne kadar berbat bir his kimseyle konuşamamak kendini bir yere ait hissetmemek herşeye herkese dair kızgın olmak beceriksiz olmak elinden birşeyin gelmemesi ve dünyaya ayak uyduramamak kendimi çok kötü hissettigim anlardayim neyi neden yaptığımı bilmediğim ve hayatta hiç bir şeyi yoluna koyamadiğım zamanlardayim kendimi çok yanlız ve berbat hissediyorum kendimi çok çaresiz hissediyorum birşeyleri basaramamak hayat hiç adil değil olmak istediğimle hayatın beni yaptığı insan çok farklı kendimi değiştirememek 25 yaşına gelip de hala hayatı sorgulamak hiç birseye sahip olamadan izlemek ne kadar zor insanlar işlerini rayına koyarken ben sadece kenardan izliyorum hakettigim hayat bu değil ben bunları hak etmiyorum kendimi her zman insanlardan soyutladim farklı hissettim farklı düşündüm kimseye yakın olamadım kimseye birşeyimi anlatamadım sevemedim sevilmedim hep eksik hep eksik kalbim çok acıyor herşey üstüme o kadar çok geliyor ki bazen kendimde sayacak güç bulamıyorum çok üzgünüm bunu asla tarif edemem tek yapabildiğim şey yazmak kendimi bu şekilde rahatlatmak kimseye anlatamamak insanların beni sevmemesi kendime hiç bir yer bulamadım kendimi hiç ait hissetmedim hep yanlız hel çaresiz hep küçük görülen hep yanlız hissettim bu duygular bok gibi

[samimiyetsiz]

Bu dünyada bir şeyi değiştirmek isteseydim oda ailem olurdu bir çocuk dünyaya getiriyorsun ama o çocuğu yaparken hiç istikbalini düşünmeden yapıyorsun niye iyi bir hayat veremeyecek çocukları dünyanıza getiriyorsunuz neden onları bu zor hayatla tek başlarına sevgisiz ilgisiz tek başına birakiyorsunuz. Kırgınım bunun tarifi yok 25 yaşına gelip de hala bir yerleee giderken izin istemek hala onların emirlerinde özgürlüğünü onlara teslim etmek çok canımı yakıyor kırgınım hayatta bir yerlere gelemyip kendi halime desteksiz mücadele etmekten çok yoruldum

[samimiyetsiz]

Artık hayal kurmuyorum hayati kontrol edemiyoruk çünkü hayat beni nereye suruklerse oraya gitmeyi öğrendim elbet yaşayacağız bir şekilde öyle değil mi gün geldiğinde ölmek için yaşayacağız iyi yada kötü bu oyunu oynayacağız ve kimse hatırlanmayacak o yüzden çok önemi yok hayat ne verirse onunla yaşamayı öğreniyorum

[samimiyetsiz]

İçine kapanık biri olarak dünyaya gelmek ne kadar zor kimse seni anlamıyor kimseye kendini anlatamıyorsun birine tam manasıyla güvenemiyorum insanlara inanamiyorsun çok farkli olmak isterdim çok farklı şartlar çok farklı insanlar tanımak isterdim kendimi ifade edebilecek hiçbir şey yok yanlız kalmak çok berbat birşey insan buydukce tek başına olduğunu anlıyor evet bir gün evlendigimizde yanımıza eş diye aldığımız insanın içini hiçbir zman bilemiyoruz ona tam manasıyla guvenemiyoruz hayatımda bir adım attım ailemle birini tanıştırdim bunu niye yaptım bilmiyorum o insana inanıp güvendiğim için mi hala neden yaptığımı bilmiyorum sadece mutlu olmak istiyorum mutluluk uzak olmamalı kendimiz gibi gördüğümüz her insan aslında bir hayal kırıklığı

[samimiyetsiz]

Herşey miğdemi bulandırıyor insanların iç yüzünü gördükçe tiksiniyorum menfaatleriniz bitmiyor karşılıksız sevmeyi öğrenemiyorsunuz

[samimiyetsiz]

hayatımda yeterince sorunla uğraşıyorum zaten sorunlarıma problem yaratan insanla değil sorunlarıma karşı yüzümde bir tebessüm konduran biriyle birlikte olmak istiyorum

[samimiyetsiz]

hayattaki en büyük şanssızlığım iğrenç bir ailemin olması

[samimiyetsiz]

herkes birşeyleri yoluna koydu hayatlarında bi şekilde bir yol bulup devam ediyordu bense adeta yerinde çakılı kalmış bir ağaçtim bir adım öteye gidemiyordum çok zoruma gidiyor çok ağrıma gidiyordu bu durum oysa bende iyi şeyler hak ediyordum hak etmeyenleri seyretmekle geçiyordu ömrüm uzaktan baktım sahip olmak istediğim hayata ezdim hor görüldum çok ta acı çektim ama hiç bir zman doğrudan şaşmadım iyiyi beklersen geçti ömrüm ama ben bunu hak etmedim bu belirsizlik ve geçen yaş her gün daha şiddetli ruh halimi bozuyor ve ben olmak istediğim yerle olduğum yerde çakılı kalıyorum en cok ta yaşanması mümkünken yasayamiyorum çok bir şey beklemiyorum hayattan tek bildiğim şey ailemin beceriksizliğini ve dengesizliğini ben cekiyorum

[samimiyetsiz]

bu kadar berbat bi yasami dogrultmaya gucum yetmiyor

[samimiyetsiz]

hayat ne kadar tuhaf sen iyiye gidecegim sanırken sürekli kötüye gidiyorsun ve sürekli darbe yiyorsun hiç kimse kendi hayatını seçmez ama kararlarını kendisi verir bazen o kadar karamsar ve üzgün oluyorum ki bunlar benjm başıma neden geliyor diyorum sucum neydi kime ne yaptim diyorum çok yoruldum insanlardan dedikodulardan kendimin bi halta yaramamasindan çok bunaldim bi el bi çare arıyorum yanlışa düşmekten korkuyorum yanlış yapmaktan kendimi kaybetmekten ve yok olup gitmekten çevremdeki insanlardan fitnelerinden kucumsemelerinden ve etmelerinden onlara muhtaç olmaktan o kadar çok yoruldum ki Rabbim bana yardım et bana yol göster kaybolmaktan korkuyorum bana bir çıkış kapısı gönder çok caresizim 😭���

[samimiyetsiz]

hayatta herşeyin bi insanı mutsuz etmesi ona işkence gibi gelen yaşam bazen herkesin icin de neden benim başıma geldi diyorum benden çok mutlu imkanli insanlar görüyorum bu bana o kadar çok dokunuyor ki neden insanın hiç bir işi yolunda gitmez diyorum kahroluyorum her gün kahroluyorum içim içimi yiyor her yeni günde hayatımı düşünüyorum hak etmedigim çok şeyi yaşadığımı düşünüyorum neden bu kadar çaresiz fakir ve ailemin akrabalarımız yada kendi aklımın yetenegimin berbat olduğunu sorguluyorum istediğim herseye biraz daha uzaklaşıyorum her gün hayalleriminüstünü çiziyorum kendimi kendime yetemiyorum şu berbat yani dünyadan çok şey istemedim ama istediğim hersey cok fazla gekdi hala benden alıyor ben hak etmiyor muyum anlayissiz anne baba kafasından çıkamayan bir dünyada yaşıyorlar hiç mi evlatlarım ne ister ne düşünüyor demeden sevgisiz yaşantı baskı sunuyorlar rezil akrabalar açığını arayıp dedikodu peşinde olmayan kafa eğitimsizlik ve en büyük fakirlik çaresizlik imkansizlik herşey o kadar çok üstüme geliyor ki yaşamaktan nefret ediyorum bazen