przekroczycsiebie

[przekroczycsiebie]

chcę być mała, maleńka 

aby zmieścić się do twego serca

byś poszedł, gdzie tylko chcesz  

[przekroczycsiebie]

Ktoś się długo pochylał nade mną.

[przekroczycsiebie]

[przekroczycsiebie]

[przekroczycsiebie]

Taki piękny Ksiądz Jerzy na Niedzielę!

[przekroczycsiebie]

Zaufaj prosto

[przekroczycsiebie]

Dlatego chodzi o to, aby wyruszać nieustannie - czasami może nawet z niefortunną nutą zawahania, która już prawie powoduje, że nie wyruszamy, ale w ostateczności jednak pokonać swoje lęki, wszystkie przeciw i zdobyć się na to,aby posłuchać tylko siebie.

[przekroczycsiebie]

a chcesz?

[przekroczycsiebie]

[przekroczycsiebie]

Jezus nie jest Panem komfortu, bezpieczeństwa i wygody. Aby pójść za Jezusem, trzeba zdecydować się na zamianę kanapy na parę butów, które pomogą chodzić po drogach, o jakich się nigdy nie śniło"

Papież Franciszek

[przekroczycsiebie]

Znalazłem siebie w wichrów rozuzdaniu ślepem, W ryku gromu, co wstrząsa oceanów łożem, W błyskawicy, co pomrocz rozdziera północną! Teraz jestem bezbrzeżnym, wolnym, dzikim stepem! Teraz jestem huczącym, rozpętanym morzem I burzą gwiezdnych wirów potężną, wszechmocną!

Leopold Staff

[przekroczycsiebie]

[przekroczycsiebie]

Całe moje życie, zarówno jasne, jak i ponure dni, wiodło ku najlepszemu. To jak podróż do znanego miejsca: stoję u steru, obrałem kurs, ale Bóg rządzi sztormem i morzem. Może pokierować mną inaczej, ale i wówczas, cokolwiek się stanie, wyjdzie mi na dobre. Ta wiara jest mocno zakorzeniona w moim sercu i czyni mnie szczęśliwym.

Andersen

[przekroczycsiebie]

chcę sobie zbudować taki domek!

[przekroczycsiebie]

Ekstremalna Droga Krzyżowa. Nie warto żyć normalnie, warto żyć ekstremalnie. 

[przekroczycsiebie]

Gdzie jesteś Tato? 

Składam Cię ze swojej niepamięci. Ze wspomnień próbuję wydobyć Twoją dumę, bo przejechałam rowerem kilka metrów, a przy wierszu na dzień ojca zapomniałam tylko jednej zwrotki. Szukam Twojej obecności, kiedy pierwszy raz przekraczałam próg szkoły; wzruszenia, gdy odbierałam ostatnie świadectwo. Wypatruję Twojego gniewu, bo ktoś miał odwagę złamać mi serce i troski na widok tego jak płaczę. Pielęgnuję w sobie obraz Twoich nieprzespanych nocy, pracy ponad siły… Przecież nie mogło mi niczego zabraknąć.  W końcu, a może przede wszystkim, patrzę na to jak traktowałeś mamę - nigdy nie wątpiła, że jest tą jedną i najważniejszą.Tęsknię do tego, jak mówiłeś, że jestem piękna, mądra i ważna. Potrzebuję tego zwłaszcza teraz, bo mnie samej coraz trudniej w to wierzyć. Potrzebuję Cię Tato. 

[przekroczycsiebie]

Planując majówkę w tym roku, wróciłam pamięcią do pierwszej podróży autostopowej na kanonizację Jana Pawła II do Rzymu. Z racji, że to pierwsza podróż będzie chyba ze mną już zawsze, taka jedyna, niepowtarzalna i sentymentalna, ważna.. Pamiętam jak było! ..pragnienie w sercu żeby ruszyć gdzieś stopem długo nie dawało spokoju, aż tu dowiaduję się przypadkiem, że wspólnota Piękne stopy organizuje wyjazd do Rzymu stopem! W jeden chwili decyzja. Postanowione - jedziemy! Nie zapomnę reakcji przyjaciół, rodziny. Wszyscy się śmiali, że nie dojedziemy nawet do granicy z Niemcami, ot co! Pokazaliśmy wszystkim, że możemy - św Jan Paweł nie zawiódł. Piękny totalnie zwariowany czas. 

Ze wspomnieniami jest tak, że mamy je za darmo. Są one bezcennym skarbem, który podąża z nami przez całe życie.