poemsandthoughts

[poemsandthoughts]

Persoon

Mijn hoofd is leeg,

Enkel nog gevuld met vocht,

Hetgeen wat ik voor mezelf verzweeg,

Was uiteindelijk wat ik zocht.

Alsof er iets ontbreekt,

Een persoon die naar me lacht,

En van ver naar me spreekt,

Maar niet aan wordt gedacht.

Want ze staat te ver weg,

Iets houdt me tegen,

Wat ik ook tegen mezelf zeg,

Ik kan mezelf niet bewegen.

Mijn hoofd is vol,

Enkel nog gevuld met gedachten,

Maar hoe speel ik een rol,

Zonder dat iemand iets van mij zal verwachten.

[poemsandthoughts]

Pas sur

C’est quoi l’amour, en fait?

C’est quelque chose que reste?

Ou c’est quelque chose que disparaît directement?

Peut, être est-ce parfois ça s'en va

Mais peut-être que ça reste toujours dans ton cœur

Et c'est quelque chose que vous ne perdrez jamais

Je ne sais pas

Est-ce quelque chose que vous ressentez au fond?

Ou est-ce quelque chose que peut être prouvé?

Peut-être que le genre d'amour varie d'une personne à l'autre

Peut-être que le genre d'amour varie d'un moment à l'autre

Mais peut-être que le genre d'amour varie de ce que vous ressentez

Je ne sais pas

Est-ce quelque chose dont vous êtes sûr?

Ou est-ce quelque chose que vous serez toujours incertain?

Peut-être que l'amour est un grand mystère

Mais peut-être que cela a du sens, mais nous ne le savons pas encore

Je ne sais pas

Tant de questions auxquelles je n'ai pas de réponse

Mais je sais que cela me donne toujours un bon sentiment

Et que le sentiment que j’ai, est correct!

[poemsandthoughts]

Herinnering

Een letter op een papier,

Door iemand geschreven,

In pik zwarte inkt,

En altijd gebleven.

Een woord op een papier,

Dat heel veel zegt,

Je kan er niet omheen,

En het is oprecht.

Een zin op een papier,

Met een duidelijke mening,

Hij is al vaak gelezen,

Door zijn correcte spelling.

Een herinnering op het papier,

Het is de kunst van schrijven,

Ze zullen het onthouden,

En zal voor altijd blijven.

[poemsandthoughts]

Angst

Angst voor mezelf,

Wat ga ik nu weer verknoeien?

Wat ga ik nu weer verkeerd doen?

Om zo niet meer te kunnen groeien.

Angst voor mijn gedachten,

Wat gaat me nu weer tegenspreken?

Wat ga ik nu weer in mijn hoofd halen?

Om zo niet meer te kunnen doorbreken.

Maar ik wil niet bang zijn,

Ik wil geen negatieve gedachten in mijn hoofd,

Ik wil geen tegensprekende stem hebben,

Om zo niet meer te kunnen doen wat ik mezelf heb beloofd.

Toen ik nog niet bang was,

Voor mijn eigen,

Droomde ik van alles,

Dus ik wil niet meer bang zijn en zwijgen.

[poemsandthoughts]

Dag en nacht

De zon staat daarboven,

Te stralen met een lach,

Hij zal de mensen niet beroven,

Van hun prachtige dag.

De stralen raken de lichamen,

De warmte die ze voelen,

De dagen die ze doorkwamen,

Is niet anders dan ze bedoelen.

De sterren die schijnen,

En de maan die opkomt,

Het zal hun geluk niet laten verdwijnen,

En de leuke gedachten die worden opgesomd.

De nacht wordt verlicht,

Door de sterren om je heen,

Op je schouders staat nu geen gewicht,

Die je normaal meedraagt om je been.

[poemsandthoughts]

Herinnering

Een letter op een papier,

Door iemand geschreven,

In pik zwarte inkt,

En altijd gebleven.

Een woord op een papier,

Dat heel veel zegt,

Je kan er niet omheen,

En het is oprecht.

Een zin op een papier,

Met een duidelijke mening,

Hij is al vaak gelezen,

Door zijn correcte spelling.

Een herinnering op het papier,

Het is de kunst van schrijven,

Ze zullen het onthouden,

En zal voor altijd blijven.

[poemsandthoughts]

De seizoenen

De deuren die opengaan, opnieuw beginnen,

De wind die waait, maar de bladeren zo sterk,

Dat ze blijven hangen, en doorgroeien tot een prachtwerk,

Een droom die waar wordt, en het dringt je binnen.

De zon die straalt en zal de regen overwinnen,

De stralen van de zon, die lijken op een schilderwerk,

En het enige wat ik nog bemerk,

Is de liefde die we allemaal beminnen.

Maar de lucht wordt donker en de bladeren verkleuren,

De wind die waait, maar de bladeren zo krachteloos,

Dat ze vallen in het diepe, maar zijn nog niet kwijt.

Nu is er geen kleur meer en dat doet ons treuren,

De liefde verlaat ons en laat ons woordeloos,

De deuren sluiten, maar niet voor altijd.

[poemsandthoughts]

Golven

De woorden die je overspoelen,

Maar niemand die ze zegt of fluistert,

De dingen die je eerst niet kon voelen,

Worden nu in je hoofd beluisterd.

Het gevoel gaat niet weg,

Want de golven blijven maar klotsen,

Wat ik ook tegen mezelf zeg,

Je staat op het randje van de rotsen,

De woorden zitten vast,

Geen tijd om te rusten,

Het geluid dat er in je hoofd krast,

Zelfs in je onbewuste.

Het wordt je te veel,

Maar toch overleef je weer een dag,

Je bent nog steeds een geheel,

En eindigt het steeds met een lach.

[poemsandthoughts]

Kamer

Ik kan niet meer ontsnappen,

Wat ik ook probeer,

Ik zit vast in mijn gedachten,

Keer na keer na keer.

Er zijn geen ramen of deuren,

Het wordt me te veel,

Ik zit vast in mijn gedachten,

Het grijpt me naar mijn keel.

Er staat geen bed in de kamer,

Geen tijd voor rust,

Ik zit vast in mijn gedachten,

Maar zeker niet bewust.

Er komt geen licht naar binnen,

Ik kan niks meer zien,

Ik zit vast in mijn gedachten,

Maar wellicht is dit wel wat ik verdien.

Ik wil er zo niet over nadenken,

Maar ik zit vast in mijn gedachten,

Maar ik zal blijven proberen,

Zodat ik ze kan verzachten.

[poemsandthoughts]

Zee

Aan het randje staan van de rotsen,

Neerkijkend naar beneden,

Verdronken onder de woorden,

Maar dat is het verleden.

Mijn gedachten zijn niet meer te vinden,

Het is allemaal weggespoeld,

Toen ik sprong van de rotsen,

Maar niks was ooit zo bedoeld.

Ik was verdwaald in zee,

Ik voelde me zo klein,

Ik kon niet meer helder zien,

Niet meer weten waar te zijn.

De golven waren hoog,

Ik kon hier niet meer van ontsnappen,

De woorden bleven maar komen,

En ik kon ze niet meer plattrappen.

Maar nu is het goed en vredig,

Ik weet weer na te denken,

Nu zoek ik in de juiste hoeken,

En ik zal naar beneden wenken.

[poemsandthoughts]

Glimlach

Een glimlach op mijn gezicht,

Een masker die ik draag,

Niemand die het merkt,

En ik stel me geen vraag.

Iedere dag hetzelfde,

Het is een ritueel,

Niemand die het merkt,

Want het is niet visueel.

De glimlach is verdwenen,

Nu ben ik alleen,

Niemand die het heeft gemerkt,

Alsof ik even verdween.

Iedere dag wordt zwaarder,

Maar ik denk er niet meer aan,

Niemand die het heeft gemerkt,

En ik blijf er staan.

[poemsandthoughts]

Ster

Een ster in de nacht,

Die schittert in iedere hoek,

Van zijde zo zacht,

En zo eerlijk als een boek.

Omringt door velen,

Maar nog steeds haar eigen,

Het kan de ster niet schelen,

Hoewel ze zal zwijgen.

Maar eenmaal een pen genomen,

Begint ze te schrijven met een lach,

En komt ze niet meer uit haar dromen,

Die haar wakker houden heel de dag.

De dingen die ze opschrijft,

De dingen die ze vertelt,

Geven het gevoel dat het in je lichaam blijft,

En je brengen naar een open veld.

[poemsandthoughts]

Fine

I’m fine,

Just keep telling them,

You’re fine,

And smile within.

I’m fine,

Just keep telling myself,

You’re fine,

And maybe I will stop lying.

Just keep smiling,

Nobody will know,

You’re lying,

Keep smiling.

I’m fine,

I’m doing great,

I’m smiling,

I’m doing just fine.

As always,

I’m fine.

[poemsandthoughts]

De morgen

De ochtendstem,

Het zachte gepraat,

Fluisterend in je oor,

Het doet geen kwaad.

Je luistert voorzichtig,

Naar de golven van het geluid,

Die weerklinken in je oren,

En kippenvel geven op je huid.

Ze kruipen in je lichaam,

Warm en zacht,

Het voelt vertrouwd,

En geeft je heel veel kracht.

Na de ochtend,

Denk je aan morgen,

En word je herinnerd,

Aan het wakker worden zonder zorgen.

[poemsandthoughts]

Opnieuw

Een glimlach van steen,

En woorden met een lach,

Helemaal alleen,

Maar niemand verdenkt je gedrag.

Iedere dag opnieuw overleven,

Het is een ritueel,

Maar vanbinnen blijf je beven,

Het is niet meer optioneel.

De woorden die je overspoelen,

Ze komen steeds maar terug,

Je kan ze allemaal voelen,

Ze lopen op je rug.

Ze kruipen in je hoofd,

Geen enkele reden tot ontspan,

Alsof je bent verdoofd,

En geen kant meer uit kan.

Het is moeilijk te beseffen,

Het komt allemaal bijeen,

Je kan je voeten niet meer heffen,

Maar dit is hetzelfde als voorheen.

[poemsandthoughts]

Zon

Als de zon in de nacht,

Komt ze kijken,

Achter je rug,

Maar wel bij je.

Ze schittert in de hemel,

Tussen alle sterren,

Maar zij is de sterkste,

En zal dat ook bewijzen.

Als de zon in de nacht,

Kijkt ze toe,

Van een afstand,

Maar wel met gevoel.

Ze schittert in de hemel,

Tussen al de rest,

Maar zij steekt ertussen uit,

En is er altijd.

[poemsandthoughts]

Klei

Kneden,

Zo vaak als gaat,

Nog altijd niet tevreden,

Met het maken van de maat.

Een arm die uitsteekt,

Hij is mislukt,

Een stem die tegen je spreekt,

En zegt dat het niet is gelukt.

Een been die is gemaakt,

We proberen het alweer,

Maar er is toch iets dat je raakt,

En het doet je zeer.

Maar waarom zou ik mij anders maken,

Als ik kan leren van mezelf te houden,

Waarom zou ik mij het laten raken,

Als ik me aan mezelf kan toevertrouwen.