oblomovya

[oblomovya]

Apaçık görülen odur ki, dünyada kendisinden kaçmaya çabaladığımız ıstırap vardır. Dünyada rahat yoktur. Hepsi bundan ibaret mi? Değil. Değil, çünkü dünya her şeyden önce bir oyunbazlık yeri

[oblomovya]

Sor gücün sormaya yetiyorsa var mıymış

Gönlümü bin parçaya böldüğünün bir sebebi

[oblomovya]

Acaba insanın hep korku ve tedirginlik içinde olmadan yürüyebileceği bir yol var mı?

[oblomovya]

“Şehrime gel sevgilim.

Yarın çık gel

Bırak her şeyi, bir bekleyenim var de gel.

Gel ki, bu şehir adımlarınla anlamlansın,

Gel ki, bu şehir nefretim olmaktan çıksın.

Gel ki, nefes alayım.

Gel.”

[oblomovya]

Kalbimden tenime değen olmadı

Yâr senden derine inen olmadı

[oblomovya]

her son bir başlangıçsa

çizgide

her başlangıç önce

gülümsemede

bir sıcaklık duyuyorsam

sana düşüncemde

hem sonumsun

hem de başlangıcımsın

sen benim çizgimde…

[oblomovya]

Biz birbirimizi her zaman üzerdik. Bizim bütün düzenimiz kargaşada düzendi, sen dudağını kilitlerden, ağlayıp küserdin, inan. Dokunulamayacak kadar güzeldin

[oblomovya]

Her oluş, süregelen bir değişimin emrivaki bir sonucudur

[oblomovya]

Bilmeden ne kötülükler ediyoruz birbirimize…

[oblomovya]

Çünkü benim tek işim seni sevmek. Tek işim... ve bütün gücümle...

[oblomovya]

İnsan hem haklı olduğunu, doğru davranış içinde olduğunu bilip hem de güvenlik içinde bulunabilir mi ?

[oblomovya]

Güllerin bin yıllık mezarı bendedir.

[oblomovya]

Hayat sanki kendimi mecbur ettiğim ve kendimi ruhsal olarak bağlamamak için özel çaba harcadığım işlerden ibaret. Bir çoklarına göre hayat olağan akışı içinde geçip gidiyor. Ben neyin olağan, neyin olağan dışı veya olağanüstü olduğunu doğru dürüst tartamamanın acısını çekiyorum.

[oblomovya]

Uzun süre sonra tekrar yazıyorum. Hayatın kenarında köşelerinde tutunurken karşıma birden rastgele çıkıverdin. Tüm entropi yasalarından bir parça gibiydi gelişin. Düzensizlik, kaos öyle hüküm sürüyorduki, vücudumun her yerinde hissedilmekteydi. Ben ki hayatımı iki liberolu oynayan Aykut Kocaman futbolu gibi yaşayan bir insan, bu kuvvetli kaosun ortasında küçük bir çocuk gibi kalıverdi. Her gece hasretten, kaostan uykuları zehir olan bir insan oldum. Uzun süre sonra böyle aitlik hissetmek, karşındaki insansız yapamayan bir sürece evrildim. Kayboluşları seven, dışarıdan gizlice insanları izleyip, izmaritleriyle iz bırakan, kaybolduğu fark edilmeyen bir insanken direkt senin yanın da hayatın içinden çıkmayan bir insana dönüşüverdim. Hayata karşı çok güçlü hissettim, senin yanında da bir o kadar masum ve korumasız.

Aşkı tanımlamanın elbet birçok yolu vardır, çağlar boyu yazarlar, sanatçılar, ozanlar, müzisyenler bunu tanımlamıştır. Ve ben ilk defa acıyı da aşkı da tüm Spinoza tanımlamalarını hissederek, yaşayarak tekrardan tanımlamanın ortasındayım.

Teşekkür ederim…

[oblomovya]

kırlardan geliyorlar ellerinde sümbülteber

elbette kırlardan kırlardan gelecekler

başka türlü nasıl güzelleşir bu akşamüstleri

söyleyin nasıl dayanılır dükkanlara depolara

bu katran kokusu başka türlü nasıl geçer

sonsuza varmadan bir önceyiz sanki

-o sayının da bir adı vardı unuttum –

her şey öyle saydam öyle madensel

kapıların kilitleri açık ve herkes uykusuz

hepsinin elinde bir saat bir sümbülteber

eskiden şaşardık bazı şeylerin yokluğuna

artık bu yokları var etmeyi usladık

ağaçları budadık omandan balıkları tuttuk denizden

hani bazı açılmaz sanılan kapıları omuzladık

çünkü herkesin elinde bir saat bir sümbülteber

hey koca dünya nasıl avucumuzdasın

nasıl da parlıyorsun ey gözleri maden

çözdüğüm bütün bulmacalardan zorludur yüreğin

elbette kırlardan gelecekler kırlardan

kırlardan gelecekler ellerinde sümbülteber

ey güzelim sümbül ve teber ey canım

gördüğüm sanki o değildi

sanki kuşlar albümünden bir maden

[oblomovya]

Her şeyi unutup, yılların en dev yenilgisi bizzat ben olmuş bulundum

[oblomovya]

Sanki gün gibi her şey besbеlli belirgin

Devrilir gözünde binalar, ürkütеn akşamda şarkılar

Çoktan sustu radyolar