meltemberton-blog

[meltemberton-blog]

/ dilini kalbimle yıkayan aslan terbiyecisi /

tuz topladım derinden balıkların sevdaya düşme hali pullarına yaraya diken değilken kendini yıkadığın sudan soruyorum kendimi alışmadan - göze değmeden önceki halimi bi sokağım şiir bi sokağım söz uçar ses hali yüzüne değmeye kıyamayan hani

bir dilsiz uşak gibi değil elbet yola geldiysem 'bile istiye' ruhunu üstüme as..

#notesdeminuit

meltem berton

[meltemberton-blog]

merdivenin başında oturmuş defter kaplama mevsimini selamlıyorum sokağın gürültüsü hiç bitmiyor birkaç mandala acayip duvarlar satıyorum zengin olmayı umduğum var benim bu yüzden ev sahibinin eski tablosunu asılı bırakıyorum salonda bi ekspere göstermeli mutlaka halı altına attığım şiirlerle birlikte

karşı evin mutfağında yaşayan on kişi sayıyor parmaklarım karıştırıyor olabilirim sayıları aritmetiğim portakalın dilimlerini geçmez ağzında iğne taşıyan bilir sözcüklerin yükseklik ölçümlerini bir de şeker portakalını hiç okuyamayan çocuklar

sabaha karşı günün z raporunu alıyor çöpçüler ocağın altı açık çayım bitiyor kasede köşeleri aşınmış küp şekerlerim vitrinde kulak kestiren yeşil şişe papatyalı vazonun kırmızı kurdelesini çözüyorum hadi daha çok sevişelim..

#notesdeminuit

meltem berton

[meltemberton-blog]

retrolar sarmış dünyayı düğme iliğimden evreni geçirirken can havli kirişinden bir adım önce yaprakları sayardım ben kurtun mühürlenmesini bilir misin demişti ay ulumuyor geceye kemiklerimden öperken.. düştü içime kurt uykumu anlatan fısıldamayla ötekisi olmalıyım kendimin en sağlam penceremden dökülürken ben bildim diş yerlerini severken susayan cana yıldızlarımı bıraktım uzun kış beyazı kovaya eridi yıkandım eşiğinden..

meltem berton

[meltemberton-blog]

yeşil sularla soydum sorguladığın zamanı kaybolmuşluğundan gelen kadın burada elleri kırılmamıştan önce şairliğinden terk etti sözcükleri belki belki kiminin orman dediği kurak bir dil yarattı kendine sadece göklerin bildiği...

meltem berton

[meltemberton-blog]

hükmen Su kadar belirgin yokluklar üzerindeki sızıntılar. Göğe dayanmış açık yaralarla, bir kanat mesafesi uçtuğumuz aralık. Sizi gördüğüm gölgeler biliyorum! Küllerden bahsettiğiniz odalarda ağız dolusu, tartışmasız gözlerimi dizginlemek istediniz. Duyurusunu yapıyordunuz katlinizin. Buzdolabımın üstünden çalmadığınız birkaç piç fotoğrafımla.. Hayır! Başıbozuk dokunuşlar "Öğreneceksin.", diyorlar ceplerin taşlarla dolu yerçekimini umursamadan nehre girebilmesini. Hareketsiz bir balık çiziyor elleriniz, pistin orta yerinde avlamak için beni.. Bulanık rüya, beni hatırla. Kemiklerimin en ardında, kaburgalarımın kırık pullu zırhında, kalbimin taşları sökülmeye yüz tuttuğunda; yabancı bi ışıkta saklı duran ateşkes pelerinimi kuşandığımı hatırla.. Kış düşmüş bahçede, derin bi ıslıkla bulanık rüya beni hatırla.. Gece bana gelmiş olmasına rağmen paslı ayın şafağını saçlarımdan söküp ellerinden kaymasını izlediğini... meltem berton

[meltemberton-blog]

fenerin uzak ışıkları. ilk neredeydik, karanfil kokan o ince sokakta demeden; hazırlıksız yakalanayım dizinin dibindeki dalgalara.. erken bir serinlik bu yüzümün yokluklarında seyreden kabuğu eski savaşta kaybolmuş salyangozun şu an sırtında gezinen hayata alışmak gibi                                                                                              sürgünden yeni dönüyorum.

kendime tanıdık bir yasemin seçtim bahçenden ki beyazının hükmü ellerime iz.. yazlıklarını çıkarırken yarım bardak kahveyle bahar, tavan arasında sakladığı yağmuru akşam masanın üstüne koyacak soğuk kışın intizarı ah! karın üstü uzanmış iki balık ağzı birbirimize değdiğimiz şiir; uzak o fenerin ışıkları izimi tenine sür…

meltem berton