melmelisa

[melmelisa]

Merhaba Baba, Ben Hiçkimsen

Senin bizi terkettiğini kavradığım yaşım 7′ydi. Tabi sen, ben doğmadan çekip gitmiştin orası ayrı. İlk kez 16 yaşımda aradım seni, hani o yıkıldığım telefon konuşması. Sonra yıllarca reddettiğin, ne kadar arasamda bulamadığım, göremediğim, kokuna varamadığım sen. Boşveremedim, bakamadım önüme. En azından yüzleşmek istedim, kaçtın. Baban başkası senin diyerek başkasına yönlendirdin yıllarca, yalanlar saydırdın. Kimseye güvenmediğim, herkese kin, öfke kustuğum bir insan olmama neden oldun. Kendi kanından olan baban sana yıllarca yalan söyleyerek kaçarken, nasıl başkasına inanacaktım ki. Derken evlenmek istediğim, ilk kez kalbimi açabildiğim adamı bile kaybettim bu deli ruh hallerinden. Sen benim çocukluğumun, ergenliğimin, hayatımın katilisin. Elimdeki 25 yıl önceden kalan tek resminle yaşıyorum. Güçlü gözükmeye çalışmaktan, duvarlar örmekten, temkinli olmaktan yoruldum. İçimdeki enkazı örtmekten yoruldum. Bir parkın yanından geçerken hala bakamıyorum, okuldan çıkan çocuklar ve ailelerine bakamıyorum, dizilerden, şarkılardan kaçaktan yoruldum.  Tükendim.

Okumaya devam et

[melmelisa]

Bu resim var elimde sadece, sadece bu. 22 senedir aynı resme bakıyorum. Acaba 22 sene ne kadar değiştirmiştir diye hayal etmeye çalışıyorum seni.

Bana  da böyle gülümser miydin acaba ?

Kaş göz yapımız sanki biraz benzemiş gibi ama bilemedim, belki de sadece bu resminle büyüdüm diye ben öyle görmek istiyorum.

Sana öfke ve kinden başka şey beslemedim neredeyse ama hala karşıma çıksan kızım bak doğduğundan beri senden kaçtım ama geldim dese boynuna sarılırım gibide.

Çünkü biliyorum bir kere sesini duyamadan, bir kere kanlı canlı seni göremeden,sana dokunamadan, sarılıp kokunu alamadan olur da göçersen bu hayattan, şu eksik, yarım büyüyen kız çocuğu paramparça kalacak. En büyük hayal kırıklığı, hayat kırıklığı yaşayacak.

Yaşatmazsın değil mi? Yaşamayalım. Lütfen bir kere gel, sonra hiç gelmesen de olur alıştım nasılsa ama bir kerecik bir kere...

Bu kadar yakınımdayken bu kadar uzağımda olmana katlanacak gücüm artık kalmadı.

Bir günlüğüne tam olabilmek dileğiyle baba.

[melmelisa]

Duvarlar örer insan. Üzerine mutlu bir resim çizer sonra. Herkes resme bakarken kimse bilmez duvarın arkasında neler yaşadığını..

[melmelisa]

Herşey torpil, herşey tanıdık, herşey mevkisel güce bağlı oluşu mahvetti hayatlarımızı. 3 yıllık sektörel iş arayışımda yıldım, tükendim. Torpiliyle, mezun olur olmaz işe girenler yükseldi, ben ve benim gibiler hala orda burda sürünüyor. Yoruldum, nereye el atsam, koştursam yüzüme bile bakılmamasından bıktım. Biriken borçlarımdan, kurduğum hayallerimin artık olamayacakmış gibi durmasından yıldım. 

Ne olacak ? Nasıl olacak ? Olacak mıydı ?

[melmelisa]

Çocuk gibi kahraman ve kadın gibi giden

Fikri Karayel - Trenler

[melmelisa]

Babam için.

Falanca Hikayeler'den Yirmi5.

[melmelisa]

Ne yapsak?

Daha kaç kez sevmeli ve kaç kez üzülmeli?

Kaç kez affetmeli ve kaç sabır daha?

Kendimiz aynı değiliz ama kalbimiz ayna olsa mesela? Aynı olamıyorsa.

Hayır gerçekten kaç çiçek daha solsun, kaç bahar daha geçsin?

Sonu diyorum sonu yok mu bunun?

Öğrenmeli mi öğretmeli mi sevmeli mi yoksa sevilmeli mi insan?

Çok soru soruyor, çok beklenti yaratıyorum değil mi?

Gel sarılıp uyuyalım o zaman.

Nasılsa bunu da unuturum.

[melmelisa]

[melmelisa]

babasıyla çocuğu arasında gördüğüm iyi ilişkiler beni içeride öldürüyor.