mdevrieze

[mdevrieze]

Nieuwe website

Sinds dit weekend hebben we een nieuwe website. Aangezien ik het zinloos vind om alles twee keer te posten, vind je mijn #100woorden voortaan hier: 

https://opportunitiesbe.squarespace.com/melanie/

[mdevrieze]

HeyBC

Het Gentse HeyHey Apps lanceerde heel toepasselijk voor de start van het nieuwe schooljaar de spellingsapp HeyBC. Mijn jongste zoon van zeven was onmiddellijk heel enthousiast toen hij de app uittestte. Even dacht ik dat het iets te gemakkelijk zou zijn voor hem – hij heeft vorig jaar leren lezen - maar niets is minder waar want er zijn drie moeilijkheidsniveaus. De geanimeerde tekeningen van Bué the Warrior zijn niet alleen mooi maar ook verrassend. Ook voor ons negenjarige zoon is de app ideaal want hij leert dit jaar voor het eerst Frans. En wij? Wij oefenen ‘s avonds ons Zweeds.

[mdevrieze]

007

Vanavond is het opnieuw James Bond-tijd. Om de veertien dagen kijken we met het gezin naar de avonturen van de bekendste geheim agent. We kwamen op dit idee nadat we de tentoonstelling ‘Designing 007’ in de Kunsthal in Rotterdam bezocht hadden. Meer dan 500 gadgets, kostuums, auto’s, filmfragmenten en rekwisieten hadden de interesse van de zonen gewekt. Gelukkig zijn de eerste films geschikt voor kinderogen. Sommige vechtscènes komen zelfs een beetje lachwekkend over. Ondertussen zitten we al aan Diamonds are forever, de zevende film. Helaas ook de laatste film met Sean Connery. Voor mij blijft hij de enige echte 007.

[mdevrieze]

Mevrouw de jeugdrechter

(Gisteren geschreven, vandaag gepubliceerd)

Vandaag lees ik een laatste keer het manuscript van mijn nieuwe boek ‘Mevrouw de jeugdrechter’ en stuur het vanavond naar mijn uitgever. Altijd een spannend moment. De voorbije maanden sprak ik met vijf vrouwelijke jeugdrechters die openhartig over hun werk vertelden. Meerdere keren hoorde ik dat het lot van kinderen wordt bepaald door de plaats waar hun wieg staat. En dat het leven soms een loterij is. Vandaag moest ik onvermijdelijk denken aan Aylan, het driejarige jongetje dat aan de Turkse kust aanspoelde omdat zijn ouders alleen maar een betere toekomst voor hem wilden. Het leven is inderdaad een loterij.

[mdevrieze]

Radio Gaga

Bij het zien van de trailer wist ik onmiddellijk dat Radio Gaga op Canvas een programma naar mijn hart zou zijn. Het is - zoals makers Joris Hessels en Dominique Van Malder zelf zeggen - ‘bereheftige tv’, maar ze brengen de onderwerpen in hun mobiele radiostudio sereen. De verhalen van de patiënten van Revalidatiecentrum Pellenberg grepen me meermaals naar de keel. De tweede aflevering over ernstig verslaafden met zware psychiatrische problemen was misschien minder hoopvol, maar deed je nog maar eens inzien dat je nooit iemand zomaar mag be- en veroordelen. Radio Gaga zit vol levenslessen, verpakt in oprechte verhalen.

[mdevrieze]

100 woorden

1 september. Het is niet alleen het begin van het nieuwe schooljaar, maar ook van een nieuw project. Ik wil 100 dagen lang 100 woorden schrijven, een project dat ik eerder al gezien had bij Sophie (http://sophiedebrabander.be). Bedoeling is om na ruim drie maanden een natuurlijke reflex te hebben om regelmatiger te bloggen. Nu al merk ik dat 100 woorden echt weinig is. En wat een groot contrast is het met deze zomer. Toen pende ik ongeveer 53.000 woorden neer voor mijn nieuwe boek. Het spannendste is toch of ik iedere dag een onderwerp zal vinden om over te schrijven.

[mdevrieze]

Vandaag was het persvoorstelling van #opdegroei 1: #lekkeretenbegintindebuik. Blij dat ik kon meewerken aan dit boek van Sofie Dumont. Tevreden over het resultaat. #writing

[mdevrieze]

This was London

Wanneer drie dagen Londen voelen als een week vakantie, dan weet je dat de citytrip geslaagd is. Het verlengd Pinksterweekend was voor ons het ideale moment om nog eens het Kanaal over te steken. Intussen was het al twee jaar geleden dat we Londen bezochten, wat voor ons een eeuwigheid is. Voor de geboorte van onze zonen gingen we meestal twee keer per jaar naar Londen. Om maar te zeggen dat het een van onze lievelingssteden is. De korte vakantie was een cadeau voor Ozark, omdat wij niet aan communie- of lentefeesten doen. Aangezien hij een Bourgondiër is, reserveerden we bij enkele restaurants. Ottolenghi, St John Bread & Wine en Polpo plaatsten we op onze agenda. Toeval of niet, het zijn een voor een restaurants waarbij het sharing-concept centraal staat. Je kiest twee of drie gerechten per persoon en deze deel je dan. Mijn favoriete manier van eten, trouwens.

Perron 9 ¾ Wanneer we in Londen arriveren, nemen we meestal onmiddellijk een metro naar ons hotel. Deze keer hadden we een goede reden om naar buiten te wandelen en het station van King’s Cross binnen te stappen. Het voorbije jaar hebben Baz, mijn man en ik bijna alle boeken van Harry Potter gelezen dus verrasten we hem door naar perron 9 ¾ te wandelen.

Daarna maakten we een korte omweg naar de British Library om de poort te fotograferen voor mijn urban typography-project. En zie, intussen is het mijn populairste foto ooit. (www.instagram.com/urbantypography)

Tijd om onze bagage af te zetten bij het Ace Hotel. Ondanks het hoog hipstergehalte is het er fijn logeren. Op iedere kamer staat een platenspeler, voor onze kinderen een unicum om te zien. We waren wel vergeten dat je vaak moet rechtstaan om de plaat te draaien. J

Enkele meters van ons hotel gingen we lunchen bij Andina, een Peruviaans restaurant waar het kookboek van Martin Morales, Ceviche, uitgestald stond. Mijn eerste kennismaking met de Peruviaanse keuken mag ik geslaagd noemen. Het heeft geen zin om alle gerechten op te sommen maar ik onthou vooral de Bistec Escabechado (check www.instagram.com/mdevrieze voor uitleg bij het juiste gerecht), de pulpo Chancon en de Sascha Inchi Green Beans.

Shoreditch Tijd om de benen te strekken en de buurt – Shoreditch – al wandelend te verkennen. In de chocoladewinkel van de Mast Brothers kregen we een instant Willy Wonka-gevoel toen we zagen hoe een jonge vrouw de chocolade in gouden wikkels verpakte.

De zonen namen ook even de tijd om de verschillende exemplaren van Shaun the Sheep te knuffelen die - verspreid in de stad - voor het goede doel beschilderd waren.

Via de Millennium Bridge wandelden we naar Tate Modern. De inkomhal geeft me altijd een rustgevend gevoel. Deze keer wilden we niet per se een tentoonstelling zien, maar slenterden we wel even rond op een beurs van grafische kunstboeken. En kon ik een gratis exemplaar meenemen van de fantastische poster van de Nederlandse artiesten Lernert en Sander die 98 soorten rauw voedsel in kubusjes sneden. Leuk om daarna met de kinderen te zien welk eten we herkenden. 

Voor onze zonen is de helft van het plezier tijdens een citytrip het openbaar vervoer. Ze doen niets liever dan de metro te nemen of op de bovenste verdieping van de dubbeldekker te zitten en te doen alsof zij de chauffeur zijn.

Zondagavond aten we bij St John Bread & Wine. We hadden er al eens gegeten en deze keer was het opnieuw duimen en vingers aflikken. Hoogtepunten voor mij waren de krab, het ossehart en de lekker warme Madeleines. Heb ik al gezegd dat ik zo blij ben dat mijn kinderen alles lusten?

The Breakfast Club Tijdens een citytrip ontbijten we niet altijd in ons hotel. In Londen zijn er voldoende leuke plaatsen waar je lekker kunt ontbijten. In The Breakfast Club Hoxton, bijvoorbeeld. Mijn god, ik vrees dat onze ogen groter waren dan onze maag toen we voor iedereen pannenkoeken bestelden (voor mij de zoete, voor de drie mannen een combinatie van pannenkoeken met ham, eieren, spek en bonen) maar we hebben alles netjes opgegeten. Zelfs de dienster keek verbaasd toen ze zag dat er geen kruimel meer op ons bord lag. Maar het was gewoon te lekker. 

Voor alles is een eerste keer. The British Museum had ik voorheen nog nooit bezocht. Wat een gebouw. Ik zou uren naar die glazen koepel kunnen kijken. Ook de collectie – de steen van Rosetta, de sarcofagen, de zuilen – sprak tot de verbeelding.

’s Middags was het dan eindelijk zo ver: lunchen bij Ottolenghi. Daar keek Ozark enorm naar uit, want ik heb al een paar keer gerechten van hem gekookt. Hier had je keuze uit drie slaatjes of een hoofdschotel en twee slaatjes. Aangezien we met vier personen waren, konden we elk slaatje op het menu uitproberen. Win! Het was fijn om bepaalde kruiden te proeven die je zelf niet gebruikt omdat ze moeilijk te vinden zijn of omdat het niet loont om ze voor eenmalig gebruik te kopen. De mannen kozen daarna nog een dessert, maar ik kon geen pap meer zeggen. Ik heb wel van alles een hap genomen, vooral de orange and rosemary teacake was ‘to die for’ (foto van de desserts te zien bij www.instagram.com/bazdekerf).

De volgende dag hebben we nog wat geshopt, lekker geluncht bij Polpo en daarna was het tijd om huiswaarts te keren. Een mooier compliment kon ik niet krijgen toen Ozark tijdens het wandelen zei: “Ik heb het gevoel dat ik hier woon.” Mission accomplished in het doorgeven van onze liefde voor Londen.

[mdevrieze]

Afspraken maken

Voor het boek dat ik nu aan het schrijven ben, is het de bedoeling om een zestal personen uitgebreid te interviewen. Sommigen waren al op de hoogte van het concept, dus hen kon ik gewoon opbellen en een geschikte datum afspreken. Bij de anderen was nog een woordje uitleg nodig over de opzet van het boek. Gelukkig waren ze onmiddellijk bereid om mee te werken, ook al is juni voor hen ongeveer de drukste periode van het jaar. Goed nieuws dus.

[mdevrieze]

Eerste dag

Nu het kookboek van Sofie Dumont bij de drukker ligt (half juni in de winkel), kan ik me eindelijk mentaal voorbereiden op mijn volgende boek. Zo’n eerste dag bezig zijn met een nieuw project is altijd even wennen. Je hebt nog geen structuur, verschillende ideeën zoeven als ongeleide projectielen door je hoofd en je leest vooral veel achtergrondinformatie om de vragen zo scherp mogelijk te krijgen. Ik kijk al uit naar morgen.

[mdevrieze]

Hartslagmeter

Enkele weken geleden bracht ik een bezoek aan de cardioloog omdat ik last had van een verhoogde hartslag. Alles bleek in orde te zijn, behalve mijn conditie (niet dramatisch, maar ik scoorde toch onder het gemiddelde voor een vrouw van mijn leeftijd). 

Aangezien je met lopen minder snel je conditie opbouwt, rijd ik nu dagelijks 11 kilometer op de hometrainer. (De voorbije weken heb ik er al meer op gefietst dan de voorbije tien jaar). 

In artikels lees ik vaak dat het belangrijk is om niet 'over de rooie' te gaan, dus daarom ben ik op zoek naar een hartslagmeter. Oh, gewoon even online enkele exemplaren vergelijken en bestellen, dacht ik naïef. Maar wat een keuzestress kreeg ik in de plaats. 

Hebben jullie tips? Waarop moet ik vooral letten? De hartslagmeter hoeft niet hip te zijn, maar betrouwbaar en degelijk. Ik wil er evenmin honderden euro tegenaan gooien, want ik ben niet van plan om marathons te lopen. Gewoon een goede hartslagmeter voor iemand die iedere dag fietst en twee keer in de week jogt. 

[mdevrieze]

Goodreads Challenge 2015: Maand januari

Dit weekend nam ik - met spijt in het hart - afscheid van mijn 365dagenproject over urban typography. Het is even wennen om niet iedere dag een foto te posten. Een volgend 365 dagenproject komt er trouwens pas op 1 januari 2016. Het is tijd voor een rustpauze, want hiervoor postte ik een jaar lang iedere dag een voordeur. 

Toch kan ik het niet laten om met een of ander project bezig te zijn. Aangezien 2015 een druk werkjaar wordt, beperk ik me tot een Goodreads Challenge die dit jaar in het teken staat van literaireprijswinnaars. Even was ik bang dat 40 boeken lezen in een jaar tijd te hoog gegrepen zou zijn, maar na een maand ben ik wel tevreden over het volume (5 boeken voor mijn Goodreads Challenge, 2 boeken als tussendoortje).

Hoe het komt dat ik zoveel tijd heb om te lezen? Ik ben een paar dagen ‘out’ geweest door een zware verkoudheid, maar ik maak ook meer tijd om een boek te lezen. Af en toe de trein nemen helpt ook. Er zit altijd een boek in mijn handtas wanneer ik naar de basketbaltrainingen van de zonen ga. En ik merk ook dat mijn manier van tv-kijken veranderd is. Terwijl we enkele maanden geleden nog vaak voor de buis zaten om realtime naar een programma te kijken, nemen we nu quasi alles op via de digicorder en kijken we - nog meer dan vroeger - wanneer we dat zelf willen. En we zijn ook veel selectiever geworden in de programmakeuze.

Momenteel ben ik dus bezig met het vijfde boek van mijn Goodreads Challenge. Voorlopig overheerst nog altijd tevredenheid over mijn keuzes in de lijst. Ik merk twee grote voordelen: eindelijk neem ik boeken uit mijn boekenkast die er al jaren staan en ik lees (grote) auteurs voor de eerste keer (de hashtag #totmijnschaenschande zul je helaas vaak tegenkomen). Zowel bij Kazuo (The Remains of the Day) als Coetzee (Disgrace) en Brouwers (Geheime kamers) had ik echt zin om nog meer boeken van hen te lezen, maar deze zullen moeten wachten tot 2016. Eerst dit lijstje afwerken.

De volledige lijst vind je hier: http://mdevrieze.tumblr.com/post/104916619365/de-40-prijsbeesten

Wie zin heeft om mijn Goodreads Challenge te volgen, kan dit via Facebook (https://www.facebook.com/goodreads2015), Instagram (http://instagram.com/goodreads2015) of Tumblr (http://goodreads2015.tumblr.com).

[mdevrieze]

Verjongingskuur

Deze namiddag voelde ik me opnieuw 19. 

De truc? 

Men neme Spoitify, men tikt The Mission in en klikt op Play. Met dank aan @mreyserhove

[mdevrieze]

Anna, het leven van Annie M.G. Schmidt - Annajet van der Zijl

Wie? Annie M.G. Schmidt (1911-1995), Nederlandse schrijfster.

Voorkennis? Wie kent dit Nederlandse instituut niet?Schrijfster van columns, kinderboeken zoals Jip en Janneke en Pluk van de Petteflet en musicals. 

Waarom gelezen? In een reportage vertelde ze ooit dat ze het helemaal niet leuk vond om kinderboeken te schrijven. Dat intrigeerde me.

Vertelstijl: Heel vlot geschreven door Annejet van der Zijl. Heerlijk hoeveel brieffragmenten ze in de biografie opneemt.

Algemeen gevoel: Ik heb veel bijgeleerd, zowel op persoonlijk als professioneel vlak. Het is moeilijk uit te leggen wat, maar het heeft zeker te maken met haar visie op het schrijverschap, de worsteling met de deadlines, haar visie op het feminisme en haar kijk op de liefde en het huwelijk.

Inzichten:- Annie M.G. Schmidt hoorde nergens bij als kind en dat gevoel zal ze haar leven lang hebben. 

- Het is ironisch dat Annie M.G. Schmidt erkenning wou voor haar volwassenengedichten, maar toch het meest geroemd werd voor haar kinderboeken. Op een bepaald ogenblik geeft ze de droom om een serieus dichteres te worden op. De volwassenengedichten kostten haar meer werk en de ontvangst ervan was ook lauwer dan haar overige werk.

- Haar zelfbeeld blijft haar hele leven laag, zelfs wanneer ze eindelijk succes heeft en in de prijzen valt.

- Tijdens het lezen van de biografie was ik jaloers op de vele brieven die in die tijd geschreven werden en een inzicht gaven in de zieleroerselen van mensen. Hoewel je de brieven en zeker de interviews soms met een korrel zout moet lezen. Annie M.G. Schmidt hield immers van een mooi verhaal en wanneer ze daarvoor de waarheid geweld moet aandoen, dan gebeurt dat ook. Op dat vlak lijkt ze heel goed op Roald Dahl.

- Mooie fragmenten wanneer ze zeurt over de deadlines. Tussen oktober en januari schreef ze het best. Het voorjaar en de zomer vertraagden haar levensritme.

- Het schrijverschap viel haar soms zwaar. Ontroerend om te lezen hoe ze zit te wroeten achter haar bureau: een lange plank die onder het raam gemonteerd was, met de luxaflex dicht.

- De biografie geeft een genuanceerd beeld. Annie M.G. Schmidt is een instituut (getuige de ellenlange lijst met radioseries, boeken, gedichten, tv-series, reclameteksten en musicals die ze schreef), maar ze was zeker niet de gemakkelijkste vrouw om mee te werken of samen te wonen.

Mooiste quotes:-“Ieder verhaal eindigt gelukkig als je maar vroeg genoeg ophoudt.”

Conclusie:  Aanrader. Lezen!

[mdevrieze]

De 40 prijsbeesten

Hier zijn ze dan, de 40 boeken die ik voor mijn Goodreads-challenge zal lezen. (Voor de muggenzifters: 39 want ik kan niet voorspellen welke auteur in 2015 bekroond zal worden).

Ik denk niet dat ik de boeken chronologisch zal lezen, maar gewoon er een uitpikken waar ik op dat moment zin in heb. Op Instagram zal ik telkens het boek fotograferen en de mooiste paragrafen/zinnen eruit lichten. 

Dat het maar snel 1 januari is. 

[mdevrieze]

De trailer ziet er veelbelovend uit! (klikken op de titel van de blogpost)

[mdevrieze]

Goodreads-challenge 2015: 40 prijsbeesten

Bijna twee weken geleden schreef ik over mijn Goodreads-challenge voor 2015 (http://mdevrieze.tumblr.com/post/103576247820/een-nieuw-jaar-een-nieuwe-goodreads-challenge).  Op deze blogpost kreeg ik fijne reacties. @FrankVanLaeken bijvoorbeeld stelde me voor om 50 Nobelprijswinnaars te lezen. Na enkele dagen nadenken, besloot ik om het aantal boeken te reduceren tot 40. In 2015 word ik immers 40 jaar en het lijkt me ook een haalbaar aantal boeken. Toen ik naar de lijst van Nobelprijswinnaars sinds 1975 keek, zag ik dat er te veel onbekende namen tussen staan. Naast mijn Goodreads-challenge lees ik immers ook nog graag nieuw verschenen boeken of exemplaren die al lang op mijn nachtkastje liggen. Het aantal te lezen boeken zou dan al snel op 50+ liggen en dat is niet realistisch, met een fulltime baan, twee kinderen en overtuigd citytripper. Terug naar af dus. Tot mijn man (http://www.twitter.com/opportunitiesbe) op het lumineuze idee kwam om per jaartal op te zoeken welke boeken een prijs gewonnen hadden. Dan zou ik al gerichter kunnen kiezen.

Het voorbije weekend heb ik me beziggehouden met het scrollen door eindeloze lijsten literaire prijzen. Ik heb me geamuseerd met het opstellen van de lijst, maar het is ongelooflijk hoeveel literaire prijzen er bestaan.

Het resultaat mag er zijn: voldoende onbekende auteurs (schrijvers wiens naam geen belletje doet rinkelen of auteurs die ik wel van naam ken maar waarvan ik nog geen enkel werk gelezen heb) én meer schrijvers die ik nog wou lezen. Met de Gouden Uil of de Libris Literatuurprijs als maatstaf kon ik er ook een paar Nederlandstalige kleppers in loodsen. 

In mijn overzicht zitten enkele Nobelprijswinnaars die voor hun hele oeuvre gelauwerd worden. Aangezien iedere auteur maar één keer voorkomt, wil ik dan ook zijn of haar meesterwerk lezen. Daarom doe ik een beroep op jullie. Kunnen jullie bij onderstaande auteurs jullie lievelingsboek plaatsen, want voor mij is het te moeilijk kiezen.

Het gaat over: Harold Pinter, Philippe Roth, Gunther Grass,  Seamus Heaney, Nadine Gordimer en Gabriel Garcia Marquez. 

Eenmaal ik alles ingevuld heb, publiceer ik zeker mijn lijst. Dan kunnen jullie nog altijd commentaar geven bij boeken die ik absoluut niet mag lezen wegens te saai.

Intussen heb ik ook al een instagramaccount aangemaakt (@goodreads2015) om een overzicht bij te houden en passages die me aangrepen uit te lichten. Ik kan jullie nu ook al zeggen dat er volgend jaar geen nieuw 365-dagenproject komt. Kwestie van een adempauze in te lassen. 2015 wordt sowieso een druk werkjaar ^^