manilstb

[manilstb]

Arkadaşlar son olayları düşünüyorum. Artık bu işin kadını, erkeği, çocuğu, bebeği, polisi, hiç bir çeşidi kalmadı. Son bir ayda her birinden aramızdan ayrılan oldu. Yanlış anlamayın ben kadın şiddetinin had safhada olduğunu reddetmiyorum. Hatta buna ekleme yapıyorum. Hayvanlara işkence edeni, bebeklere kadar tecavüz edeni, ölümle sonuçlanmayan ve haberlere çıkmayan nice kavga, dövüş, yaralama (kadın-erkek) bildiklerimiz beş bilmediklerimiz beş bin.

Benden yaşça küçük-büyük her çeşit insan vardır ve bir kaç tavsiyede bulunmak istiyorum.

Lütfen her eğlencenin, her fikrin peşinden düşünmeden koşmayın. Gerçekten atalarımızın zararlı gördüğü şeyler şu an revaçta ve bu ortamı sağlayan kişiler tehlikeli kişiler. Ben 27 yaşındayım ve işle ilgili olmazsa akşam dışarıda olmaktan kaçınıyorum. Kimsenin evine gitmiyorum. Evet, eğlenmek hakkımız ama bunu genelde erken saatlerde yapmak daha mantıklı -ki artık güpegündüz bile cinayet işleniyor. Kızlar, sevgiliniz dahi olsa erkeklerin, arkadaşlarınızın evinde birebir kalmaktan kaçının. Bakın “ne olacak ya” diye çıktığımız yolun sonu ailemizi üzebilecek şeyler olabilir. “Eğlenmeyelim mi?” yada “gençliğimizi yaşamayalım mı?” diyebilirsiniz ama işte olarak bunun için dikkat etmelisiniz. Eğlenmek için YAŞAMAK gerekli ve bu dönemde YAŞAMAK içinde maalesef kendimizi bazı şeylerden sakınmalı, bazı şeylerden korumalı ve gerekirse bazı isteklerimizden, eğlencelerimizden ödün vermek zorundayız.

[manilstb]

Anaya, bacıya küfür edilmezdi. Birinin yanında eşi, nişanlısı, sevgilisi varken kavga edilmezdi. Evli kadına sarkıntılık edilmezdi. Toplum içinde kadının, çocuğun olduğu yerde küfür dâhi edilmezdi. Bize pozitif ayrımcılık veya eşitlik öğretilmemişti, bize KADININ KUTSAL OLDUĞU öğretilmişti. Ne oldu da bu hale gelindi? Ne oldu da karakteri ve ahlaki değerleri çürüyen, düşünmeyen, hiç bir suçtan caydırılamayan bir toplum olduk? Suç oranını gerçekten sosyal medyada kınayarak düşürmeye çalışır olduk. Bir kaç paylaşım yaptıktan sonra asla bir daha düşünmeyen, kınamayan, hatta başını öteki tarafa çeviren olduk. Bu sadece suçu işleyen bir kişinin, onu yetiştiren ailenin veya bir yönetimin eseri mi? Bu portreyi kim çizdi? Bunlara kim sessiz kaldı? Gencecik bir kız zorla bir yere götürülürken kim kafasını başka tarafa çevirdi? Zorbalığa kim sessiz kaldı? Hepsinin yanıtı evimizdeki aynalarda fazlasıyla var. Bireysellik olgularımız, toplumsal sorumluluklarımızın önüne geçmedi mi? Bir anneye “kızım keşke silahla vurulsaydı, canı daha az acırdı” dedirttik. Bunda hepimiz suçluyuz. Her birimizin payı var.

[manilstb]

Dead of IronHide, Jazz and Ratchet. I'm crying for these guys right now. 😭

[manilstb]

Sometimes, we fight the devil in disguise.

Sometimes… you're the devil in disguise.

-Ghost

[manilstb]

ben yaşadığım her şeyi kabullendim, ama hiçbirini hak etmedim.

[manilstb]

[manilstb]

[manilstb]

Meleklerden farklıyım, kanatlarım kırıldı benim…

[manilstb]

Derdi bilmeden sözler avutmaz…

[manilstb]

Durmadan savaştım, her darbeyi ölümüne kabul ettim.

Yine de olmadı…

[manilstb]

Hiç bir zaman kendini net ifade eden biri olamadım. Bu yüzden hep başkasının anlattığı hikayeye göre yargılandım. Kimse benim için “acaba haklı mı?” bile demedi. Hoş.. Anlatsam da anlayanı tanımadım hiç.

[manilstb]

X’e değer verirsen genelde g*tü kalkar.

[manilstb]

[manilstb]

Hayatta neşeli durmaya çalışmak kendi çabamdandı.

Peki ya güçlü durmak? Bu, zorunda olduğum bir şeydi. Çaba veya seçenek değil…

[manilstb]

Öldürmeyen şey güçlendirirmiş,

Peki ya ölümden beter olan şeyler?

Tam olarak onlar ne yapıyor?

[manilstb]

Dünya ne kadar garip değil mi?

Şu an belki de kimisi dünyanın en mutlu insanı, kimisi en şanslısı, kimisi ise int*harın eşiğinde.

Bazen diyorum ki;

Ben ne yaptım da böyle bir şeyi en başından beri hakettim? Daha doğmadan nasıl bir suç işlemiş olabilirim ki bu cezayı çekiyorum?

Sahiden soruyorum;

Çaresizlik nedir? Sorunu çözebilecek kadar cesurken, imkanın varken, sorunu çözememek mi? Yoksa seçimlerin sadece kendinde olmaması mı? Yoksa tüm açıklaması sadece kader, karma vs artık ne diyorsanız o mu? Eğer kaderse bu neden benim kaderim? Bu şimdi isyan mı? Eğer bu psikolojik şiddete maruz kaldığında, ruh sağlığın bozulduğunda kötü bir insan mı olursun?

Kafamda dolaşan her soru yeni bir soruyu ortaya çıkarırken, birinin cevabını bulamamışken, diğerinin ortaya çıkması giderek daha da daraltıyor ruhumu ve düşüncelerimi. Asıl sorunsa bundan nasıl kurtulacağımı bilmiyorum.

[manilstb]

O kupa hiç birinizin göz yaşından değerli değil çocuklar. Siz karakter koydunuz, siz bizi en iyi şekilde temsil ettiniz. Biz sizden razıyız. Bir dahaki kupada çok daha güçlü, çok daha tecrübeli olacağız.