malayalam-notebook

[malayalam-notebook]

I think that I always believed in ghosts

I think that I always believed in ghosts….I think. I think that there are things that are beyond what we know….like what's inside this abandoned(I think) house. Why is it that in this city filled with houses and what not, this one building calls out to me...and I’m like a fly to bright lights.

I opened it’s gate and walked in..it was an old building..made in the traditional style. The front door was open and there stood an old lady. She was adjusting her glasses when she saw me.

“Who are you?” she asked.

I didn’t know what to say...I didn’t think that I would see anyone here..I stood there a while.

“Didn’t you hear me son…” she asked again.

I wanted to say something and avoid the embarrassment. I said “I came to see an old friend..I think I got the wrong address…”

I knew I shouldn’t have said that.

“Whats the address?” she asked

I didn’t have a reply. Vaguely I pretended to search for something in my pocket.

She said “Why don’t you come on in...you are our guest today, accidently or not...Besides I know this area very well..I’ll help you”

Something was telling me to run...but my feet moved forward...I went in.

Inside I heard noises of kids playing, then were some other people also..talking. I didn’t see anyone. She asked me if I wanted anything to drink. I tried to refuse politely, but she insisted I drink some tea. Finally I agreed. She went in. No one else came out. I needed to find some reason to get out of here. I thought I’ll just walk out. But the thought of disrespecting an old lady who was very generous stopped me from leaving.

I was sitting in a fairly small hall. There were rooms connecting to it from three sides. From where I sat, I had a direct view of outside. The rooms to my left and right were open, but were half closed with curtains. The one behind me opened into what looked like a dining area. I couldn't understand if there were any more rooms beyond it. There had to be..it looked it when I saw it from outside.

The noise the kids were making were growing louder and louder. I looked around and saw no one. I tried calling the old lady...but my sound got drenched in the noise. Then I heard my name being called. They were asking me to come play with them. I tried to call out to them to come out. The sounds appeared to come from the room on my right. I got up and as soon as I put my hand on the curtain. The noises stopped and the old lady called me. “here’s your tea”.

I turned around to ask her about the kids..except there was no one behind me. The room now looked a hundred years old. Ceilings cracked, dust and spiderwebs everywhere, crumbled furniture…. A cold chill crawled up my spine. I stood there frozen. My phone then rang..I was too afraid to pick it up...it kept ringing...and ringing...it didn’t stop. I wanted to call out for help..but I couldn't open my mouth...I felt my teeth clenching..jaws tightening. At that moment the front door swung open. I ran for it..I ran screaming..I ran till I reached the gate..it was open...I ran towards the other side of the road. I was too afraid to look back. I sat down on the sidewalk..It was raining...I didn’t care...I felt hopelessly tired. I don’t know how long I sat there, but when I got up...I looked in the direction of the house….I saw them..the whole family...they saw me.

*You could also check out my blog at - https://malayalamnotebook.blogspot.com/ *

[malayalam-notebook]

Night time Photography.

[malayalam-notebook]

Some close up photography.

[malayalam-notebook]

മഷിത്തണ്ട്. #peperomia #kerala #childhoodmemories #closeupphotography #galaxya31 #growth #kochi #nature #backyard #മഷിത്തണ്ട് #കേരളം https://www.instagram.com/p/Ce_mcyWvm_l/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[malayalam-notebook]

When you can't write, draw.

[malayalam-notebook]

Railway Station

I think a railway station brings out a different aspect of me. I think it is because this place is a melting pot of people of different backgrounds, living conditions, perspectives, high, low... like a proverbial biriyani with infinite flavors. A whiff of it will definitely changes my mood. It might not be the same for everyone. And yet once out of it, it disappears altogether awaiting ressurection in my next journey.

This might be ramblings.

What was that.....another train just whisked by. Like an arrow.

I see other beings.. Inside their own world.. With only the head sticking out. Like me. I'm inside this world of imagination... Delusion.... Hallucination.

Here I sit. 2 legs, feet, body, vision. Traversing this planet by means of rails. Steam engine... Was what they were earlier called.

[malayalam-notebook]

Migraine.

@keralogram

@feature.up @malayali_mobile_photography @ig_moody_tones @keralafeaturegram

@photography_ishttam

#photography #aesthetic #featuregram #kerala #mobilephotographyindia #keralaphotography #keralagram #vibe #instadaily #featurekeralam #mobilephotography #keralogram

#gimp #gimpart

#photoediting #photography #editing #photooftheday #photo #photoedit #instagram #edits #photomanipulation #creative #kochi #mobilephotography #mood #surreal #surrealism #statesofmind

View this post on Instagram

A post shared by ANAND V S (@thekingofheartzz)

[malayalam-notebook]

Malappuram. #teakmuseumnilambur #nilambur #malappuram #collage #photocollage #kerala #canva #kfri #keralaforestresearchinstitute https://www.instagram.com/p/CcXoZFcvMCu/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[malayalam-notebook]

Time Travel, at the speed of thought.

@keralogram

@feature.up @malayali_mobile_photography @ig_moody_tones @keralafeaturegram

@photography_ishttam

#photography #aesthetic #featuregram #kerala #mobilephotographyindia #keralaphotography #keralagram #vibe #instadaily #featurekeralam #mobilephotography #keralogram

#throwback #ArtInKochi #KochiBiennaleFoundation #GovernmentofKerala #KeralaTourism #pepperhouse #bastianbungalow #mandalayhall #malabarhouse #davidhall #TheArtCorridor #IIAKerala #IIIDKerala

#KochiMuzirisBiennale

#downmemorylane

#photography

#kochi

View this post on Instagram

A post shared by ANAND V S (@thekingofheartzz)

[malayalam-notebook]

F L Y

Photo credit : @joshan_joseph_87

Camera iQOO Z5 @smijith._narayanan

#iqooz5 #photography #nature #vytilla #kochi #kochigram #closeup #mood #afternoon

View this post on Instagram

A post shared by ANAND V S (@thekingofheartzz)

[malayalam-notebook]

Happy Vishu, Everyone.

[malayalam-notebook]

Things to do near the river, other than jumping in it.

[malayalam-notebook]

L O V E

[malayalam-notebook]

ഒരു അതിശയോക്തി

നമ്മൾ എത്രയാളുകളെ ആശ്രയിച്ചാണ് ജീവിക്കുന്നത്. ജോലിയുള്ളയാളാണ് നിങ്ങളെങ്കിൽ ശമ്പളം നൽകുന്നത് മറ്റൊരാൾ. നമ്മൾ ധരിക്കുന്ന വസ്ത്രം, വേറേയൊരാൾ നെയ്തെടുത്തതല്ലേ….അല്ലാത്തവ൪ ഭാഗ്യവാ൯മാ൪. വെള്ളം, വെളിച്ചം….അങ്ങനെ എന്തെല്ലാം. ഇത് ഒരുതരം പാരതന്ത്ര്യമണോ??...അതോ ഇതാണോ നമ്മെ മനുഷ്യനാക്കുന്നത്????…...അല്ലെങ്കിൽ ഇതു രണ്ടും.

പരസ്പരം കെെമാറ്റം ചെയ്യുന്നു...എന്ത്….പണം, അധികാരം, സഹായം, ആഗ്രഹങ്ങൾ, മനുഷ്യ൪.

[malayalam-notebook]

തീവണ്ടി

തീവണ്ടി നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു.

എനിക്കിറങ്ങേണ്ടിയിരുന്നിടത്ത് നിറുത്തിയില്ല.

ഞാ൯ കതകുതുറന്നെടുത്തു ചാടി.

പെട്ടികളെടുക്കാ൯ മറന്നിരിക്കുന്നു.

എന്തൊരു മറവി.

പുറകേയോടി.

ഭാഗ്യം. തീവണ്ടി ഗതാഗതക്കുരുക്കിൽ പ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

അത് നീങ്ങുവാ൯ തുടങ്ങി.

ഓടുക…... അതി൯്റെ പിറകെ.

അത് വന്ന വഴിയേ തിരികേപോയി.

കിട്ടിയില്ല.

പെട്ടികൾ നഷ്ട്ടമായി.

[malayalam-notebook]

പാരതന്ത്ര്യം

കഥയുടെ പകുതിയായി….എന്നാലും ഒരു തടസ്സം പോലെ. എങ്ങനെ ഇ��് മുന്നോട്ട് കൊണ്ട് പോകും.

എനിക്കെന്താച്ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് നന്നായിട്ടറിയാം…...എന്നാലും നടപടികളുണ്ട്. മറ്റുള്ളവരെ ആശ്രയിച്ച് ചെയ്യേണ്ട നടപടികൾ.

ഈ പാരതന്ത്ര്യം…...എന്നാണ് മോചനം.

പൂ൪ണ്ണമായ മോചനം സാധ്യമാണോ??….അറിയില്ല.

അത് കൊണ്ട് ഞാനെഴുതുന്നു…….ആരോടും പറഞ്ഞിട്ടില്ല ഇക്കാര്യം. ഈ കഥയുടെ ദിശ തെറ്റാ൯ പാടില്ല. മറ്റൊരു കാഴ്ചപ്പാട് ഇതിനെ വഴിതെറ്റിക്കും. തികച്ചും സ്വാ൪ത്ഥമായ കാഴ്ച്ചപ്പാട്.

അറിയാം.

ഞാനൊരു മരംചാടിയാണ്….ഒരു പട്ടം….നൂല് പൊട്ടിയ പട്ടം.

അത്കൊണ്ട് ഞാനെഴുതുന്നു.

ഞാനിതുവരെ എന്റെ മു��ം നേരിട്ട് കണ്ടിട്ടില്ല. കണ്ണാടിയെന്ന ഒരുപകരണം. അത് സമ്മാനി��്കുന്ന മിഥ്യ വിശ്വിക്കാ൯ നി൪ബന്ധിതനാകുന്നു.

പാരതന്ത്ര്യം.

അത് കൊണ്ട് ഞാനെഴുതുന്നു.

എന്തെല്ലാമാഗ്രഹങ്ങൾ……..കുറേയൊക്കെ മറന്നു പോയി. ചിലതിനെ കെെവിട്ട് പോകാതെനോക്കുന്നു. അവ സമ്മാനിക്കുന്ന തടവറയിൽ മോചനം കാത്ത് കഴിയുന്നു ഞാ൯.

പാരതന്ത്ര്യം.

അത് കൊണ്ട് ഞാനെഴുതുന്നു.

ഞാനെഴുതുന്ന വാക്കുകൾ അവ പരിമിതമാണ്. ചിന്തയെ വാക്കുകളായ് കുറിച്ചിടുന്നിടത്ത് അവയുടെ സ്വഭാവം മാറുന്നു. അനന്തതയിൽ നിന്നും പരിമിതികളിലേക്ക്.

പാരതന്ത്ര്യം.

എന്നാലും ഞാനെഴുതുന്നു.

എഴുതാനിരുന്നാൽ ഒരു നൂറു കാര്യം വേറേ വരും.

എന്നാലും ഞാനെഴുതുന്നു.

ഞാനെഴുതുന്നു. എനിക്ക് വേണ്ടി. സ്വാ൪ത്ഥ൯.