kuyununenkaranlikyeri

[kuyununenkaranlikyeri]

çok acı verici, her şey

[kuyununenkaranlikyeri]

[kuyununenkaranlikyeri]

Yavaş yavaş kendine bir delik açarsın ve ömür boyu bir parça teselli bulmaya çalışırsın. İnsanlar sana, kendin için inşa ettiğin evden kurtulman gerektiğini söyler. Bu seni mahvediyor falan, ama kimse bunun geriye kalan tek güvenli alanın olduğunu anlamıyor. Kendin olabildiğin.

[kuyununenkaranlikyeri]

[kuyununenkaranlikyeri]

Yıldızlar kadar öpücük sevgilim.

Biliyorum uzunca bir süre farketmeyeceksin bu mektubu ama bir dakika dur ve anla istiyorum. Her şeyin yoğun bir karmaşa içinde olduğu bu dünyada seni sevmek bilmediğim o cennet huzuruna en yakın şeydi. Her şeyin mümkün olduğu bu dünyada umudumu koruyacak gücü bulamadığım için üzgünüm fakat hissettiğim yetersizlik duygusuyla başa çıkamıyorum. Bütün değer verdiğim insanlar, kırıldığım ve hatta nefret dolu olduğum insanlarla, şeytanlarımla dahi barıştım. Yüzleştim. Herkese bir hoşçakal borcum var fakat buna ayıracak vaktim artık yok.

Biliyorum sevginin tonlarca çeşidi var ve bazen tarif edecek doğru kelimeleri bulamazsın ve biliyorum ki sana karşı hissettiğim bu sonsuz sevgi gittiğimde bile içini ısıtacak. Bir gün sen öyle usulca huzur dolu uyurken sana yaklaşıp sessizce kalbimi açmıştım ve eğer bunu okuyorsan sana orda verdiğim sözü tutamadım demektir. "Senin için dünyayla savaşırım, ne olursa olsun senin yanında bütün zorluklara göğüs gerip yürüyeceğim."

Üzgünüm sevgilim ben bu savaşı kazanamadım. Lütfen beni kalbinde yaşatma, gittiğimde seni ısıtacak olan sevgimi sadece kötü hissettiğinde üzerine al. Fotoğrafları yak, anıları sil benide unut.

Seni hiç suçlamıyorum diyemem, fakat şimdi düşününce ne kadarda karınca kadarmış değil mi aşılmaz sandığımız o problemler? Dağlar sandığımız acılar, ne kadarda acınası sevgimin bize yeteceğini sanan o küçük aptal kalbim. Hayatımı kurtarabileceğimi ve acılarımı bir gün dindirebileceğimi sandığım o aciz aklım. Ufacık tefecik acı dolu bir kadın, güzel yarınların hayalini kurmak ne haddime. Bilmeliydim.

Her zaman gitmek isteyen birine duvar örerek engel olmaya çalışmak, yüreğini ortaya koyup savaşmak ama bunun sonucunda her zaman benliğini yitirmek. Asla gidecek olana engel olamazsın. Bu kaybedişlerini kabullenmeni gerektirecek bir savaşmış işte. Ne kadar hasar aldığını kimse umursamayacak. Akıllanmalıydım, yapamadım. Üzgünüm. Güçlü olmalıydım, olamadım. Düştüm, düştüm.. ve birleştiremiyorum artık ayağa kalkacak bir parçam kalmadı. Özür dilerim sonsuz kez özür dilerim. Yaptığım ve yapamadığım her şey için.

[kuyununenkaranlikyeri]

if memories could be canned, would they also have expiry dates? ıf so, ı hope they last for centuries.

[kuyununenkaranlikyeri]

Uzayda donmuş, izole, yalnız, varlığından kimsenin haberi olmayan, var olma ihtimalinin bile bilinmediği bir şey. Bu şekilde doğmalıydım ya da hiç doğmamalıydım.

[kuyununenkaranlikyeri]

inan hiçbir umudum yok, bu hayatın kurtarılabileceğini düşünmüyorum. Çok kez denedim, elimden geleni yaptım belki yapmaya devam edeceğim bilmiyorum ama artık çok yorgunum, gücüm yok. Yeni bir güne uyanma isteğim hiç yok. İçimdeki bu umutsuzluğu aşabilecek bir sebep göremiyorum ortada. Yani olmuyorsa olmuyordur zorlamanın anlamı yok dimi? Eh evet işte kolay yoldan bahsediyorum çünkü en zor yolu hep sizler seçtiniz dimi? Üzgünüm ama ben bu 25 yıla gücümün yettiği kadar çaba sığdırmıştım zaten. Doğduğundan pişman olunan biri nasıl evim desin ki bir yere?

Sadece gerçek dışı geliyor her şey, en ufak bir diyalog bile yalan kaynıyor. İnsanlar anlamıyor birbirini denemiyor bile. Bunlar umrumuzda değil artık, herkes bencil ve öyle boş ki yaşamlar. Kimse nereye gittiğini bilmiyor, kimse nereye gideceğini umursamıyor olay sadece herhangi bir yere varabilmiş olmak. Bu maskelere gülümsemeye niyetim yok. Bu yaşamı kabullenmek istemiyorum. Biliyorum ne istediğimin veya ne istemediğimin bir önemi yok, hiç olmadı. Ama işte bir kez olsun canımı yakan anılar uyuduğumda gözlerimin önüne gelecek diye korkmadan uyuyabileyim istiyorum, bir kez olsun gerçekten içim rahat uyuyabilmek istiyorum.

[kuyununenkaranlikyeri]

Şimdi ilk defa olarak, korku ve dehşetin gerçek kökeninin ne olduğunu düşünüyorum. Felakete, elleri arkasında bağlı olarak itilmek.

[kuyununenkaranlikyeri]

bağıra çağıra neden diye sorasim vardı, gürültüyü sevmezsin diye sustum.

[kuyununenkaranlikyeri]

iyi bir insansın.

Kötü olan kötü olduğunu gizler zaten.

[kuyununenkaranlikyeri]

Cevaplarını bulamadığım sorulara kilitlenip kalıyorum belki günlerim yitiyor böyle ama bu durumdan şikayetçi gibi değilim, sanki acıya takıntılıyım ve başka bir duygu bilmiyor gibiyim. Ben sanki acı çekmezsem hiçbir şey hissedemezmişim gibi geliyor ve bu yüzden mutluluğun yanına acı sıkıştırıyorum, biraz tebessüm yanında acı, biraz aşk yanında eksik olmasın acı.. bu durumun beni soktuğu çıkmazlarla başa çıkamıyorum belki sen haklısın belki hepiniz haksızsınız ama benimde şeytandan farkım kalmamış gibi. Yaptığım hataları örtmek için kullanıyorum yanlışlarınızı. Bu bir kendime itiraf dizisi olsaydı ben bile olmazdım kendimin yanında -ki zaten hiç olmadım. Ki zaten bu bir itiraf değil, kabullenmeyi unutacak kadar yolun sonuna yaklaştım. O kadar uzaklaştım işte her şeyden. Koşturup durdum arabaları kovalayan köpekler gibi, amacıma ulaştığımda şok geçirdim ellerim tutmadı ve tutsa bile boşluk kırıntılarını kavrayamazsın. Nihayetinde hiç olmadım, belki lazım olur diye çantanıza koyduğunuz herhangi bir objeydim yalnızca, öylesine uğradığınız bir mekanda unutup gittiğiniz.

Gözlerini normalden biraz daha uzun açık tuttuğunda yavaş yavaş dolmaya başlıyor ağlamaklı oluyor yüzün, bunu insanlara rol yapmaya çalışırken öğrendim. Bazen ağlıyor gibi görünmeye ve bazende karnına ağrılar giriyormuş gibi gülüyor numarası yapmak zorunda kalabiliyor insan. Hangi numarayla gidebilirim ve hangi numara beni buradan kurtarır diye düşünüyorum ve o anlarda hızlı ulaşılıyor sonuca, gözlerini kapatıp sanki açıkmış gibi sabit bir noktaya odaklanmak -ki o zaman hareket ettirmiyorsun gözlerini ve boşluğu düşünmek, belki siyahı, bayılmış numarasınada ihtiyaç duyabiliyor insan bazen.

Anlaşılamamak cehenneminden kurtulamıyorum, ben mesela ne cümleler sarfettiğimin önemini göremiyorum gözlerinde. Mesela çiçeklerin solmayacağı veya insanların üzülmeyeceği yalnızca sevinçten ağlayacakları bir ütopya düşlemiyorum. Karanlığa boğma isteğim var dünyayı bunu düşlemekten dahi gocunmuyorum.

[kuyununenkaranlikyeri]

Kızgınım sana, güçsüzüm de

Tükenmekle varım sen tüketmekle

İstediğini al fakat bir elvedayı çok görme

İçimde saklı anılar öyle silemem kolay

[kuyununenkaranlikyeri]

Düşerse toplamak istemem, zaman çürümüş meyvedir

[kuyununenkaranlikyeri]

Sahip olanın veya olunanın olduğu değil ikisinin de teslim olduğu aşka olsun; övgü

Bize cehennemi yaratma gücümüz olduğunu gösteren kabusa olsun; övgü

[kuyununenkaranlikyeri]

sen bana bakma ben aynadakiyle bile tersoyum

[kuyununenkaranlikyeri]

affedilmiyor ve sonrada kinci bi piçe dönüşüyorsun

Bana yalan söylemeyin ben bunu affetmenin yolunu bulamam.