ja-skorpion

[ja-skorpion]

Tysiąc dziewięćset

Wrzesień czterdzieści cztery Dwanaście lat Żyłaś prababciu Podłe wspomnienie Pod ścianą Dziewcze do rozstrzelania

[ja-skorpion]

5 [*] Najmocniej Skompresowany

5 [*] Najmocniej Skompresowany

Tyle szczęścia W małym kłębuszku Zebrane Tyle uśmiechów Dziś tylko Wspominanych Tyle miłości Ile łez Za nią przelane Wciąż płyną Bezwiednie Niekontrolowane

[ja-skorpion]

4 [*] Sen-nie

W lekkim śnie

Śmiałeś się

Mój aniołku

  Dobrze było

Słyszeć Cię

  …Ale

  To nierealne

Nie zrozumiałem

  Zamiast cieszyć się

Zrugałem

  Przestań broić

Ignasiu

Skończ się wygłupiać

  …Ty

  Cichutko Przestałeś

  Teraz wspominam to

Moja krew

  Na chwile Cię miałem

  Wykorzystać

Znów nie umiałem

  Ranę rozdarłem

Ryczę

  Tak pięknie się śmiałeś

[ja-skorpion]

3 [*] Nie (wymuszony) czerwiec Taki widzisz mój Mały Mamy dziś dzień ... Ty najlepiej wiesz Dlaczego ... Kolejny z...! Dni w tym śnie ... Dzień dziecka Utraconego

[ja-skorpion]

2 [*] “FlySpot” T: I jak Kochanie, podobało się? I: Było fajnie ale... T: Ale co synku? Przecież zawsze mówiłeś, że chciałeś latać?

[ja-skorpion]

Temperatura była chyba pierwszy raz tego roku tak wysoka (kiedy oczywiście mam możliwość spacerować), a słońce jeszcze zerkało znad kamienic. Jakoś przemknąłem przez podwórze pełne drzwi do przeróżnych pracowni kreatywnych w Off Piotrkowska i snułem się dalej ulicą. Słuchawki na uszach, aparat w ręku, myśli w głowie i oczy rozglądające się dookoła �� pełne wyposażenie. Ku mojej uciesze, pod adresem Piotrkowska 118, spojrzała na mnie papuga siedząca na bramie, zapraszając do środka. Wejście nie jest zbyt wyeksponowane, wśród tysięcy miejsc na jakie można się tam natknąć. Wchodząc, uważałem, że mam wielkie szczęście. Któż by chciał spacerować w nudzie, nie próbując zaczerpnąć odlotu czekającego w podwórku, czym by on nie był. Nie będę odkrywczy, jeśli powiem, że obraz po lewej stronie, kojarzy mi się raczej z którąś częścią piły, ale przecież, to też sztuka.

<- Nuda – Odlot ->

Pierwsze, co wpada w oczy, to wystawa z galerii surindustrialle, do której, nie wiedząc czemu nie odważyłem się wejść, odlot mamy trochę dalej. Po każdej stronie, w którą tylko potrafimy wywrócić oczy, coś się dzieje. Wewnątrz wyklejone są sufity, a na zewnątrz “zasztukowany” każdy możliwy element podwórka. Przywitała mnie Pani Marlena, pracująca nad kolejnym projektem. Nie zdążyliśmy zbytnio porozmawiać, abym dowiedział się o co tu chodzi, bo już byłem oprowadzany po pierwszym lokalu w którym wystawiają swoje prace. W międzyczasie, Pani Marzena zawołała kolejnego artystę i w oka mgnieniu zjawił się koło mnie Pan Adam. Ludzie bardzo otwarci, weseli i dumni ze swojej pracy, z resztą nie ma co się dziwić. Nie jeden, jak ja coś dłubie i trzyma pod kluczem, niejeden mógłby, chce, a nie robi – hmm, to też jak ja. Nie kopiować! Praca wre, kilka godzin dziennie, przez parę dni w tygodniu. Tworzą malując, szyjąc, zdobiąc wszystko co się da. Niesamowita kreatywność i wielkie pokłady pomysłowości, a do tego ta wizja, która idealnie pasuje do dzisiejszego świata. Poniżej trochę zdjęć, mam nadzieję, że zachęcających do odwiedzenia.

#gallery-0-6 { margin: auto; } #gallery-0-6 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 100%; } #gallery-0-6 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-6 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Torby Eko :)

To chyba ochrona (przypakowany)

Gąsiennica?

Podwórko

To chyba portwele

Obraz

Podwórko

Obraz

“Wiatraki”

Twarze

Podwórko

Wytwór wyobraźni po Tolkienie

Stołki i ulubione ludki

Mój ulubieniec nr 1

Ulubieniec nr 2

Marlena

Skośnoocy turyści oprowadzani przez artystów

Okno

Obraz

Obraz

Obraz

Magnesy i inne drbiazgi (Muszę wrócić i wpisać się w księgę)

Adam

Adam

Wnętrze

Wnętrze

Wnętrze

Mnie to wygląda na Sowę

Pożegnanie z galerią

O całej, pięknej historii i przeznaczeniu tego miejsca, można poczytać na stronie domnaosiedlu.pl, oraz znaleźć (czytajcie “polajkować”) galerię odlot na Facebooku. Wspaniała inicjatywa! Niefajnie jednak, ponieważ podczas oglądania wystawy, obiło mi się o uszy, że na koniec maja 2017 roku, podwórko ma zostać przekształcone. Mam nadzieję, że tak się nie stanie, ponieważ duża część sztuki, to właśnie to podwórko, to miejsce i te pofarbowane ściany. Pozdrawiam Artystów z Odlotu oraz opiekunów!

Zdecydowanie P.O.L.E.C.A.M. – Takie Łodziowe must see!

Galeria Odlot – Zostaw nudę za bramą Temperatura była chyba pierwszy raz tego roku tak wysoka (kiedy oczywiście mam możliwość spacerować), a słońce jeszcze zerkało znad kamienic.

[ja-skorpion]

Ojczysty zator

Biel Kolorem pokoju

Czerwony Przelanej krwi

Nie żyjemy Żyjąc w wolnym kraju

Młode żylaki Tęgich przeszłością żył

[ja-skorpion]

Krok

“Jeśli wszedłeś w kupę, to nie możesz w nią odwejść.” Michał Szatiło

[ja-skorpion]

Połączenie nieodebrane Dzwonię Cisza Lecą myśli Szereg wspomnień Wstyd Zakłopotanie Mgła Ślepy papierosa płomień Dzwonię Cisza Płynę Wisłą łez…

[ja-skorpion]

Gorzkie słowa Tulące się w sercu litery Krzyk rozgonił martwy Łzawymi zalane wyrzutami Wydarte z brzegu kartki Niedopowiedziane znaki…

[ja-skorpion]

Portishead – Roads Czy tylko mi się Skunk przypomina?

[ja-skorpion]

#gallery-0-6 { margin: auto; } #gallery-0-6 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 100%; } #gallery-0-6 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-6 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Budynek 54

Budynek 54

Schody 54

Wnętrze 54

Wnętrze 54

Szyba

Wnętrze 54

Kojec

Bagaż

Pająk

Szyba

Dach 54

Dach

Dwie Wieże

Hale za szybą

Hale

Wstęp Wzbroniony

Tam w oknach, nieciekawe typy

Stąd lepiej pryskać

Budynek 29

Drzwi

Drzwi

Drzwi

Krzesło

Hala

Hala

Hala

Hala

Suwnica i gołąb

Hala

Hala

Hala

Scary

Hala

Hala

Ostatnia Hala

Wejście

Zakłady Ursus – PoFalloutowy Runmageddon

[ja-skorpion]

Oczy Bezpowrotnie Przeszyte Zjawiskowością Tęsknią pazernie W wielkim Łez ślinotoku Pożądanie Rozpala czerwienią Bezsennością Żyły krew tłoczą Wypełnione Motylą miłością

[ja-skorpion]

Klekot pamiętam

Przyleciały bociany W pamięci Niosąc czas Wiosnę Polsce wracały Nie jeden Już raz

Ułożyć parami się chciały Brak miejsc Pól, gniazd

Inne ptaki się wepchały Piórami Mamiąc nas

Niepewność gra z powrotami Codzienność Zalewa hajs

Myśli niszczy, kruszy skały Zaślepia oczy Papierów las

Niszczy płatki róż czerwonych W siano drzewa Obraca

Czas w pieniądza tkwi niewoli Bocianie obowiązki Lecą w dal

[ja-skorpion]

Dawniej był szpital. Dawniej, kiedy nie było głośno o takich zabytkach i mało, kto się nim interesował, kilka razy zdarzyło mi się zatrzymać podczas wycieczek rowerowych na jej tarasie. Nawet nie myślałem wtedy o zdjęciach czy zwiedzaniu.

Szybka decyzja i już byliśmy na miejscu z aparatami. Okazało się, że budynki zostały podnajęte właśnie przez miasto, a ekipa ustawia dziesiątki starych skrzyń, krzeseł i tym podobnych antyków wewnątrz. Podobno ma tu być kręcony jakiś film. Jako, że nie bardzo się chyba wszyscy znali, to dzień dobry, dzień dobry, rąsia, rąsię wita i już byliśmy za nieosiągalną taśmą biało czerwoną na wyższych kondygnacjach budynku. Niesamowite efekty dawały promienie słoneczne przebijające się przez zniszczone okna i nieszczelny dach. Wspaniałe, pozostałe eksponaty jak fiolki i różne naczynia nadawały niepowtarzalny i wyjątkowy klimat. Nieco napędzał go fakt, że kiedyś działał tu szpital, lecz najciekawszy, pokój lekarski był zatrzaśnięty. Narobiliśmy gdzieś po 150 zdjęć i zamiast szybko stamtąd uciekać, łaziliśmy jeszcze jakiś czas bez ogródek między pracującymi ludźmi. Musiało się tak skończyć, że dopadł nas w końcu mężczyzna, który brał odpowiedzialność za wszystko i grzecznie, pilnując nas skrupulatnie, poprosił o usunięcie zdjęć. Tysiąc rzeczy można było zrobić, ale nie chcieliśmy człowiekowi robić kłopotów, tym bardziej, że był opanowany i spokojny, lecz lekko przestraszony chyba sytuacją. Cóż, zostało tylko kilka z zewnątrz. Dzień był bardzo zdjęciowy, więc na usunięte nadpisały się kolejne i tyle je widziałem, bez odzysku. Na pewno spróbujemy jeszcze odwiedzić to miejsce.

#gallery-0-6 { margin: auto; } #gallery-0-6 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 100%; } #gallery-0-6 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-6 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Budynek 1

Budynek 1

Budynek 1

Budynek 2

Budynek 2

Budynek 2

Krata

Krata

Krata

Wyjeżdżamy

Zespół Willowo-Parkowy Turczynek Dawniej był szpital. Dawniej, kiedy nie było głośno o takich zabytkach i mało, kto się nim interesował, kilka razy zdarzyło mi się zatrzymać podczas wycieczek rowerowych na jej tarasie.

[ja-skorpion]

#gallery-0-6 { margin: auto; } #gallery-0-6 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 100%; } #gallery-0-6 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-6 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Brama wejściowa

Lewa strona

Okna

Wnętrze

Graffiti

Honda CRX

Dziura w ścianie

Wejście

Okno

Okno z tulipanami

Prawa strona

Portwel

Kosz z biedy

Słup

Fort Szczęśliwice

[ja-skorpion]

Stała tu bodajże jeszcze niedawno hala, ostatniego użytkownika, Konsorcjum Stali. Wieki temu byłem u nich po odbiór jakichś profili. Dziś, po za zrównanym z ziemią terenem nic się nie zmieniło. Po prawej stronie, w kierunku Factory i Urzędu Dzielnicy, powstają już osiedla. Tu jeszcze beton próbuje oddychać.

#gallery-0-6 { margin: auto; } #gallery-0-6 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 100%; } #gallery-0-6 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-6 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Wieże obserwcyjne

Farbą zalane

Układ okresowy

Słuchawka

Nożyczki

Tunel

Tunel

Basen

Pobojowisko

Zakłady Ursus – Fallout 7.09.2016 Stała tu bodajże jeszcze niedawno hala, ostatniego użytkownika, Konsorcjum Stali. Wieki temu byłem u nich po odbiór jakichś profili.