itsleightorres - Tumblr blog

[itsleightorres]

[itsleightorres]

[itsleightorres]

awwww

[itsleightorres]

we tend to cry because someone hurt us the least we expected

[itsleightorres]

[itsleightorres]

`Wag kang magmahal kung natatakot ka

Eto na naman ako Hawak ang papel at lapis ko Nagiisip ng mga panibagong ritmo, Ritmo at mga salitang ipambabato sayo

Isa, binilangan kita, bibilangan kita Dalawa, sinubukan kong kumalas Kumalas sa hawak mong nakakasakal At tatlo, panghuli na to, masakit na bitawan mo na ko.. 

Iba-iba ang tumatakbo sa isipan ko Libo-libo ang boltaheng gumugulo sa diwa ko Sobra ang pagpipigil ko sa maaaring magawa ko Tama pa ba? Tama ba? Matatama pa ba? 

Nakita kong muli ang pabango Pabangong hinanap ko Halos ibuhos sa buong pagkatao ko At eto dala ko sa pagtulog ko 

Nawala na ang presensiya ng kakarampot na alak Alak na alam kong dedemonyo sa wisyo ko Ewan ko, hindi ko alam, alak pa ba 'to O natural lang na nakalalasing ang labi mo 

Nangangamba ako sa init ng gabing 'to Na baka bukas makalawa, iparamdam mong muli, "SINO AKO?" Sino nga ba ako? Sino nga ba ako sayo? Tropa lang ba? O tropang minahal mo? 

Parang ayoko na, ayoko nang kumalas Pero kailangan ko bumangon, kailangan ko ng tamang lakas Nababaliw na ko sa bawat yakap mo Pero pipigilan ko ang sarili ko dahil ayoko, Ayoko na muling saktan ang sarili ko 

PARE! Tinatawag muli kita ng ganito Bakit sa lahat ng tanong, ikaw lang ang 'di ko masagutan? Bakit sa lahat ng alok, ikaw ang Hindi ko matanggihan?   Maraming tanong, ni wala man lang kasagutan Bakit ako? Bakit ako pa? Bakit hindi nalang ako? Oo nga, bakit ba? Isa pa, bakit ba kasi? Kahit kasi saan mong tignang anggulo, ANG GULO! 

Kung laro lang ito, wag ka naman mandaya Yung rebound pero in-offensive foul mo 'ko Kelan ba 'ko makakaalis sa piling mo, Nang hindi nagmumukhang nalugi? 

Bigyan mo ko ng sapat na babala Kung may patibong ang istorya Para di ko na sisimulan pang magbasa Sa librong ikaw mismo ang may-akda 

Lilisan ako sa buhay mo dahan-dahan, unti-unti 'Wag mo sanang subukin pang pigilan muli At baka matunaw ako ulit at bumalik sa 'yong tabi Pero sana lahat kayang magmahal ng walang hinihinging sukli. 

allrightsreserve; @iamleightorres_ 110717

[itsleightorres]

[itsleightorres]

💔💔

And it was one

of the hardest decisions

that I’ve made.

To walk away

from someone

I knew I can

always fight for.

Yet the truth is,

love was always

hard if it’s

one sided.

Even if it’s exactly

what you thought

you’re looking for.

[itsleightorres]

Then suddenly, you met someone who told you the same story. Who told you about the same path you’ve walked through. And this time, you truly listened. You looked at them in the eyes while all the memories started coming back from the past. Suddenly you were like listening to an old song. You were like seeing an old scene you thought you have already forgotten. You were like in the darkness again. A darkness that was surrounded by voices you thought will never exist again. You were like watching an old movie. The one you don’t want to witness anymore. You’re hearing the same story from a different person. This time, the tears and sobs were not coming from you. It’s from someone you haven’t known when the same story happened to you. It was the same, yes, but still different. Because this time, you already understand. This time, you knew why it has to happen that way. This time, you were different. Because you already learned the lessons behind that story. And it’s time for you to try telling that someone how you overcome passing along that obstacle you thought you can never get through.

ma.c.a // Make them know, how brave you are (via vomitingwords)

[itsleightorres]

Delete All

masakit matapos ang lahat na isang delete all lang ang katapat buburahin ko na ang nakalipas para sa gunita ng sakit, ako na'y makalagpas.

[itsleightorres]

Ikinararangal ko ako’y Iglesia ni Cristo.

Kapatid, naalala ko pa noon. Hindi ko pa lubos na kilala ang ating Panginoon. Nasa kasukdulan pa ng kasalanan Pero lahat nagbago nang ako’y matawag sa kahalalan.

Natatandaan ko pa, ako’y kasa-kasama. Ng lola kong tumanda na sa loob ng Iglesia. Pagkat musmos pa, lubos na inaantok sa himig na nagmula sa koro. Malalim na ang tulog pag sapit ng sermon ng ministro.

Madami ang lumipas na panahon. Ako’y nasa ugali pa ng sanlibutan nang mga oras na iyon. Wala sa isip ko ang mga kamaliang nagagawa ko. Hindi ko makumpara kung tama o mali ba ang mga ‘to.

Pero nang ako’y sumapit na sa tamang gulang, Inakay sa kaligtasan, pasya’y tinanong sa aking mga magulang. Ako’y hinayaan nilang makinig sa aral. Ngayo’y alam ko na, mayroon sa aking nakaabang kung tawagin, ito ang Bayang Banal.

Dalawampu’t limang aral ay sinimulan. Nabuksan ng malawak ang aking isipan. Tinawag ako ng Ama patungo sa kaligtasan. Aba’t hindi ko ito ipagkakaila, isa itong KARANGALAN! Salamat, doktrina’y maliwanag na. Alam ko na ang pagkakaiba ng hindi sa itinalaga. Sinubok ako’t napagtagumpayan, dumalo sa screening at nalagpasan. At sumapit araw upang ako’y bautismuhan. Lumipas ang taon, matatag pa ding nakatayo. Bumibilang na ng taon bilang tapat na miyembro. Dumanas matinding pag-uusig at binato ng pagsubok Pero nanaig laban sa lahat at hindi hinayaang sarili’y malugmok. Kumapit ng mahipit sa Ama. Panalangin ang aking naging kasangga. Malakas na isisigaw, “PROBLEMA LANG YAN! MAS MALAKI ANG DIYOS KO DIYAN!” Pananampalataya’y hindi mawawala. Pag-ibig sa kapwa’y bibigyang halaga. Pag-asa’y aking papalaganapin Upang lahat dito sa mundo’y maranasan ang yakapin.

Yakap na mula sa Amang nasa langit. Sa kanya’y pantay lahat, walang malaki o maliit. Isa sa mga tinawag mula sa kasalanan. Ako’y IGLESIA NI CRISTO hanggang kamatayan.

Ako’y laging maglilingkod sa Diyos at kay Hesus. Sa hirap at paguusig ako’y magtitiis. Magiintay ako hanggang sa kawakasan ng mundo. Ikinararangal ko na ako’y IGLESIA NI CRISTO.  🇮🇹 😇😇 by: Leigh Justine Torres 💕 Locale ng Sta. Barbara, Bulacan North 033117 Philippines

[itsleightorres]

I don’t remember the first time we met, or even the second. I can’t tell you what you were wearing or how the sky looked that day. But I can tell you the moment I fell in love with you and every moment since. I can tell you how the air smelled when you asked me out on our first date. I can tell you how it felt when you wrapped your arms around me during our first movie night. Every detail is ingrained in my mind just like you are ingrained in my heart. It might not have been love from the start but it’s a love bigger than life now.

(via ifthenightcouldtalk)

[itsleightorres]

Nakakamiss.

labis na ko nagungulila sa yakap mong walang labis

teka mahal, hanggang kelan ka ba magpapa-miss?

halika dito, simulan natin muli ang ating kwento

bubuo tayo ng storya walang mintis at panibago.

[itsleightorres]

Hanggang sa muli

mahirap pero kinakaya

masakit pero pipilitin ko tumawa

hihiling ako please isang sulyap pa

mag-iingat ka mahal, hanggang sa muling pagkikita...

[itsleightorres]

Every time we say goodbye I wish we had one more kiss I'll wait for you I promise you, I will. Liyad pa mahal, akala mo naman shoot. HAHAHA I miss you. 😢

[itsleightorres]

Abaniko

Ang kalangita’y nababalot ng liwanag.

Magiting at matayog na araw ang umaaninag.

Sa pagsulyap nito, wari’y mga mata’y malalapnos.

Sa mainit na panahon, pag-asa nalang, tubig na umaagos.

Henerasyon ngayon lubos na nagbago na.

Hawak hawak bintilador na de-makina.

Pampawi ng init, pagtago sa de-erkon na nasa silid.

Animo’y walang pake, gayunpaman nandiyan lang sa tabi mga abanikong umaaligid aligid.

Bakit ba hindi makuntento mga tao,

Sa mga tradisyon na meron tayo?

Pagbabagong hinangad ganito na ba talaga kalala?

Abanikong minahal bigla nalang isinawalang bahala?

Sa init ng panahon, tumingin ka man kaliwa’t kanan.

Itong abaniko na ito ang kilalang kilala ng sino man.

Sabihin man nilang ito’y makaluma, ngunit kailangan natin malaman.

Hindi naman natin maipagkakaila, isa ito sa mga imbentong hindi nakasira sa kalikasan.

Mano mano kung gamitin, abanikong maaliwalas.

Parte ng kasaysayan nating mga Pilipino na walang makalalagpas.

Makukulay na pares sa baro’t saya ng mga kadalagahan.

Naku po, paniguradong magsisilingon mga kabinataan.

Bakit nga ba hindi tayo makuntento?

Dahil ba sa teknolohiyang nakapagpabago sa mundo?

Bakit hindi natin magawang matutong mahalin...

Ang mismong produkto nagtaguyod sa atin.

Kung sa bawat pagpatak ng pawis galing sa ating mukha

Ay mababahid ng bimpo at unting pag-inom ng tubig na nakakaginhawa,

Bakit hindi natin itulad sa ating gawa, Abanikong iniibig.

Isang pagpaypay wala na mga tubig na sa ating balat ay parang iniigib.

Isang biyaya kung tutuusin.

Dahon ng abanikong pinaghirapan at gawa ng mga pagtitiyaga kung iisipin.

Kapwa nating nagbuwis ng sipag upang magawa ang isang likha.

Na hindi man lamang natin mabigyan ng kaunting halaga.

Gamit tuwing nawawalan tayo ng kuryente.

Maaari pang i-pares sa kahit anong damit at magmumukhang disente.

Disente na may bahid ng kahalagahan.

Sa simpleng gawa na sadyang inilaan sa bawat sambayanan.

Pagpapasalamat sa likhang-sining ng bawat Pilipino na gumagawa dito.

Saludo, taas noo sa bawat pagsusumikap ng mga ito.

Ngayon alam ko na, importansya kung bakit ito niyari.

Isa ito sa patunay na hindi lahat ng maliit ng bagay ay walang silbi.

Sabi ng Ina, kung anong meron ka ay dapat magpasalamat lang.

Ngayon ko napagtanto na hindi sagot ang luho upang mapunan ang mga pagkukulang.

Ang abanikong ito ang nagpapatunay na hindi lahat ng wala ka ay kawalan.

At hindi lahat ng bintilador na kumukunsumi ng kuryente ay isang kayamanan.

Hindi man ito napapansin ng bawat tao sa ngayon, ang mahalaga naging parte ito ng ating sinaunang tradisyon.

Sa panaghoy at pagpawi ng init ng panahon, ito’y naging katulong.

Naging kakampi natin laban sa hapdi ng init ng araw bago pa mga de-saksak na bintilador ay umusbong.

Ngayon alam ko na talaga, kasaysayang isinantabi ko ngayo’y itataas ko na.. ABANIKO! Sa atin ito!

[itsleightorres]

I was.

I was once a lover.

Once a hopeless romantic.

I was seduced by those curses I never wanted to hear.

Once nothing to hear.

I loved that shiver feels that made me blush.

Once paled by the fresh breeze of loneliness.

I was alone for years but now that I found my happiness, I’m finally free.

Free from failure and negativity that once chained from thorns and needles of suffering.