hannesdereu-blog

[hannesdereu-blog]

Treinreizigers en personeel: Are we human or are we dancer?

Besparingen die de mensen niet raken. Wie wil dat niet?

Logisch dat deze newspeak tot het standaard discours van elke regering behoort. De NMBS is dan ook al jaren een vaste besparingspost in de begrotingstabellen.

Met 3,1 miljard euro besparingen tussen 2014 en 2019 maakt deze rechtse regering het wel heel bont. Intussen komen 4 op de 10 treinen te laat en zitten passagiers op overvolle treinen als ze het geluk hebben dat hun verbinding niet werd afgeschaft.

Zijn de pendelaars die elke dag als sardienen op een overvolle trein moeten stappen dan geen mensen? De blikken ‘s ochtends vroeg op het perron doen soms twijfelen, maar een vriendelijke glimlach brengt snel uitsluitsel ;-).

Sinds 2014 werden ook al 4000 personeelsleden weggesaneerd. Verdere flexibiliseringsmaatregelen staan gepland. Wie wil testen of het hier om echte mensen gaat kan ‘s ochtends eens de ‘vriendelijke-goeiedag-test’ uitproberen bij een conducteur naar keuze.

De besparingen voor de nmbs raken dus weldegelijk mensen. Veel mensen!

Je kan zelf nog iets verzinnen over de gevolgen voor ons milieu, onze longen en de veiligheid van onze straten ten gevolge van de besparingen op het openbaar vervoer die mensen richting de auto duwen. Voor mij waren er in elk geval voldoende redenen om deze ochtend samen met Climate express en Hart boven Hard te flyeren tegen deze domme besparingen.

Wat voor maatschappij willen we? Terwijl deze regering 3,1 miljard bespaart op de nmbs geeft ze tegelijk elk jaar 4,1 miljard euro steun aan bedrijfswagens. Een duidelijke keuze. Deze regering en het parlement hebben het democratisch recht om deze keuze te maken. Maar is het ook jouw keuze?

The Killers - Human (enjoy!)

#klimaat #climateexpress #hartbovenhard #trein #besparingen #politiek 

[hannesdereu-blog]

1 les die je moet onthouden na het referendum. Ook als je geen mening hebt over de onafhankelijkheid van Catalonië.

Zondag konden we op tv en sociale media allemaal zien hoe de situatie uit de hand liep in Catalonië.

Opvallend is dat beide zijden zich beroepen op de fundamentele waarden van onze samenleving. Stemrecht! Democratie! schreeuwen de Catalanen. De rechtstaat! Respect voor onze grondwet! Roepen de Spanjaarden.

Dat die laatste het nodig vonden daarbij de matrak boven te halen om burgers in elkaar te slaan toont dat slogans over democratie en rechtsstaat niet volstaan om tot een goede oplossing te komen.

Dat is de belangrijkste les die alle Europeanen moeten onthouden: onze democratische instellingen en onze vredevolle samenleving zijn niet zo stevig als we onszelf vaak wijsmaken. Als burgers mogen we ons lot niet in handen van een klein groepje politici laten liggen.

De gebeurtenissen in Spanje zijn onvoldoende om jou te overtuigen? Kijk maar naar de mismeestering van de eurocrisis in Griekenland, het brexit-debacle of -iets verder weg- de verkiezing van Donald Trump. Demagogen, hardliners, extremisten van alle aard tonen dat ze onze democratie uit haar hengsels kunnen trekken, als was het een negentiende eeuwse deur die nooit werd vernieuwd.

Maar wacht eens? De negentiende eeuw! Is dat niet de tijd waarin onze democratische instellingen ontstonden? Inderdaad. Gelukkig werden deze instellingen tijdens de eerste helft van de twintigste eeuw nog gevoelig versterkt. Enkelvoudig stemrecht voor iedereen was tegen 1948 ook in België een feit. Sindsdien heeft niemand zich nog serieus met onze democratie bezig gehouden. Stilstaan is achteruitgaan. Alsmaar meer mensen zijn teleurgesteld in de mate waarin de bestaande democratische instellingen hun problemen kunnen oplossen. Veel Catalanen zullen in elk geval dat vertrouwen in ‘hun’ premier Rajoy verloren zijn na het politie optreden van dit weekend.

De noodzakelijke versterking van onze democratie kan niet zonder de burgers. Zij - en niet de politieke klasse- vormen de kern van elke democratie. We moeten dus ons lot opnieuw in eigen handen nemen en ijveren voor meer democratie, meer inspraak van de burgers en een overheid die echt gericht is op het behartigen van de belangen van alle mensen in plaats van een klein groepje aan de top. Een volkskamer met gelote burgers en echte bevoegdheden lijkt mij hier de meest belovende weg. Op die manier kunnen we onze negentiende eeuwse democratie eindelijk de eenentwintigste eeuw binnenloodsen.

We hebben dus nood aan meer democratie, niet minder.

[hannesdereu-blog]

Naar een democratischer Europa: Waarom Piketty op een dood spoor zit  (met alternatief)

De analyse van Piketty in zijn recentste werk is verdienstelijk maar onvolledig. Daardoor is zijn oplossing weinig radicaal en zal het in de praktijk niks oplossen. Daarom stel ik in deze blog een echte democratisering van het bestuur van de eurozone voor.

In zijn nieuwste werk ‘Naar een democratischer Europa: voorstel voor een nieuw verdrag’ betoogt Piketty dat er een een democratisch deficit is ontstaan door het opzetten van een de facto bestuur van de eurozone tijdens de financieel-economische crisis.

Ik spreek deze analyse niet tegen aangezien de symptomen voor iedereen duidelijk zichtbaar zijn:

Ondoorzichtige besluitvorming zonder dat er verantwoording wordt afgelegd door de verantwoordelijken.

Slecht beleid dat de banken redde maar ten koste ging van het welzijn van vele mensen

Populistische backlash met toegenomen anti-europese sentimenten in alle lidstaten

Nu de crisis is bezworen pleit Piketty er niet voor de ontstane structuren, maatregelen en beslissingsfora af te schaffen doch wel om ze aan te vullen met een democratisch verkozen parlement.

Nog een parlement? Is dat nu echt wat we nodig hebben? Ik geloof van niet.

Waarom niet? Is er enkel een democratisch deficit voor het bestuur van de Eurozone? Neen, duidelijk niet.

De Europese Unie heeft ondanks het bestaan van een rechtstreeks verkozen parlement en een raad waarvan de leden verantwoording afleggen aan de nationale parlementen nooit een antwoord kunnen bieden aan het ongenoegen over de ondemocratische besluitvorming. Daar was geen euro-crisis voor nodig.

Natiestaten stoten steeds vaker op het beperkte draagvlak wanneer beslissingen met impact moeten genomen worden. het bestuur is wel verkozen maar de beslissingen missen duidelijk draagvlak bij de bevolking. De kiezer stelt zich dan ook in toenemende mate extreem wispelturig op tot frustratie en onbegrip van de elite. Ter illustratie hoeft men slechts te kijken naar de geheel  onverwachte overwinning van Donald Trump in de VS, de duik in de populariteitscijfers die President Macron nam na zijn verkiezingen of hoe Mark Rutte gewoon wil verder doen op de ingeslagen koers weliswaar met een ander coalitiepartners. Niks lijkt nog zeker en het zgn. ‘signaal van de kiezer’ wordt voor de bestuurselite almaar moeilijker te ontwarren. Dat beperkt zich niet tot de problemen met de euro.

Referenda bieden duidelijk geen bevredigende oplossing. Of is er buiten Nigel Farage eigenlijk iemand tevreden met het resultaat van het brexit referendum? Wat was dat resultaat trouwens? Harde of zachte brexit? Nederland gaf mogelijk een nog notoirdere voorbeeld met het referendum dat het handelsverdrag met Oekraïne verwierp en vervolgens fluks genegeerd werd door de Nederlandse- en Europese elite. Nochtans geen trojka te bespeuren.

Aangezien het door Piketty terecht aangeklaagde democratisch deficit zich niet beperkt tot het bestuur van de eurozone ligt de oplossing dus ook niet bij een extra parlement voor deze zone. 

Piketty is als een arts met een patiënt wiens arm volledig dreigt af te sterven doordat de bloedtoevoer is afgekneld. Deze arts kijkt enkel naar de vingers. Deze zijn gezwollen en dit probleem lost de arts vervolgens op zoals zijn opleiding hem geleerd heeft. Door echter enkel te focussen op de vingers ziet de arts niet dat heel de arm dreigt af te sterven. Een te enge focus levert dus een weinig radicaal idee op en vooral geen oplossing.

Piketty tempert zelf ook de verwachtingen. ‘Geen enkele hervorming van de instellingen, ongeacht hoe weldoordacht deze ook moge zijn, heeft ooit de loop van de politiek veranderd.’ schrijft hij. Dergelijke uitspraken kloppen misschien voor wie niet verder terug kijkt dan zijn eigen leven, maar de creatie van parlementaire democratieën in de 19e en de invoering van het algemeen enkelvoudig stemrecht in de eerste helft van de 20ste eeuw hebben het leven van de gemiddelde inwoner van dit continent toch wel drastisch veranderd. Dat Piketty zijn voorstel dit niet zou doen bewijst meteen de beperkte impact van zijn voorstel.

Indien het bestuur van de Eurozone dus gedemocratiseerd moet worden, en dat is absoluut noodzakelijk, stel ik dan ook voor meteen de 19e eeuw over te slaan en rechtstreek voor een democratie van de 21ste eeuw te kiezen.

Hoe kan deze democratie voor de 21ste eeuw eruit zien?

Dezelfde mensen die onze nationale en Europese parlementen nu reeds bevolken nog eens samen zetten in een andere vergaderzaal kan onmogelijk de noodzakelijke verandering brengen. We moeten dus naar een andere selectiemethode. Loting van gewone- ,en ook ongewone, burgers biedt een echte oplossing op het algemeen vastgestelde democratisch deficit. Dankzij de succesvolle uitbreiding van het onderwijs is elke Europese burger vandaag voldoende geschoold om mits het juiste kader goed geïnformeerd deel te nemen aan een debat over de eigen toekomst én mee te beslissen. Geen simplistische ja-nee vragen over complexe vraagstukken in referenda die altijd over iets anders gaan dan de vraag die voorligt en ook geen technocratisch bestuur dat uiteindelijk nooit levert wat het belooft en daar vooral nooit verantwoording voor moet afleggen. Tijd dus om deze nieuwe stap in onze democratie nu te zetten. Het democratische zwarte gat van het bestuur van de eurozone biedt hier een uitstekende gelegenheid voor.

Op deze manier neemt de eurozone het voortouw niet enkel in monetair beleid maar ook inzake democratie. Eindelijk een alternatief voor de toenemende lokroep van ‘de sterke man’ met zijn simplistische oplossingen. In de plaats biedt Europa het model voor de vervolmaking van onze democratie.

Nieuwsgierig naar het idee van een democratie met loting? David Van Reybrouck schreef er een boek over met als titel: ‘tegen verkiezingen’. Wie geen zin heeft om het boek te lezen maar toch meer wil weten kan naar dit korte filmpje kijken.

[hannesdereu-blog]

De revolutie zal groen zijn, maar wie moet hem voeren?

Greenpeace stuurt een ingebrekestelling naar de Vlaamse regering. Zo wil de organisatie de Vlaamse regering via de rechtbank op haar plicht wijzen om burgers voldoende te beschermen tegen de catastrofale gevolgen van vervuilde lucht op onze gezondheid. Eerder trok ook de vzw klimaatzaak al naar de rechtbank in een gelijkaardige zaak om de Belgische overheden te dwingen hun klimaat verplichtingen serieus te nemen.

Anti-democratisch of een noodzakelijke stap om onze planeet en gezondheid te beschermen?

Alsmaar meer mensen, jong en oud, zijn bezorgd over het milieu. Het valt ook moeilijk in te beelden dat het volk voorstander was van het gebruik van sjoemelsoftware die de winsten op één en onze planeet ergens helemaal achteraan plaatste.

Intussen tellen de autobouwers hun winst en ademen wij met z’n allen slechte lucht in.

Maar een gouvernement des juges is net als enige andere vorm van technocratie niet het antwoord. Wat we nodig hebben is meer democratie, niet minder.

De uitdaging waar we voor staan voor een groene omwenteling is groot. De rechterlijke macht is niet geschikt om deze uitdaging te leiden. We moeten samen de noodzakelijke en soms moeilijke keuzes maken en vooral uitvoeren. Zonder democratisch draagvlak kan een beslissing afgedwongen worden maar dreigt de uitvoering een lege doos te blijven. Enkel het soevereine volk is in staat dit dilemma te overstijgen.  

Een overheid die werkt voor de lobbies en niet voor het volk. Is dat democratisch? Dit los je niet op door een rechtszaak, hoe nobel het doel ook is. We moeten durven strijden voor een echte democratisering van ons systeem in plaats van te grijpen naar een verlicht legalisme als noodrem. De burger moet dit zelf in handen nemen. Indien dit niet kan, wat is het woord democratie dan waard?

[hannesdereu-blog]

Houdt de regering ons voor idioten?

Het pensioendebat nam afgelopen weken hallucinante vormen aan. Blijkbaar weet niemand - en al zeker onze ministers niet- wat er nu eigenlijk beslist is voor de zomer. Het weer is nochtans onverbiddelijk. De zomer loopt op haar einde dus intussen zouden ze daar wel al eens over nagedacht mogen hebben. 

Sommige maatregelen slaan werkelijk alles. Mensen die voor hun 20ste beginnen werken hun eerste jaren niet laten meetellen voor hun pensioen? DING DONG! wie bedenkt dat nu? Wel blij dat dokters en advocaten in elk geval niet door deze maatregel getroffen worden. Het protest tegen deze en andere maatregelen is intussen zo luid dat de kans bestaat dat ze nog worden ingetrokken. Als we met genoeg duidelijk maken dat we dit niet aanvaarden kan dat zeker lukken. Politici zijn daar altijd gevoelig voor. Maar dat ze zo iets kunnen bedenken toont in elk geval duidelijk naar welke mensen wel en niet geluisterd wordt door deze regering. 

Het is dus nu tijd om op te staan en samen actie te ondernemen. Anders laten we toe dat de elite met haar machtige lobby haar gang kan gaan.

Samen met mijn vader en vele anderen voerde ik deze ochtend actie. We hebben recht op duidelijkheid over ons pensioen. Voor mij is het wel nog niet zo dichtbij ;-)