feed-your-soul-human

[feed-your-soul-human]

Οι μνημες σαν ιστοριες μιας ζωης πονεμένης μα και ομορφης

Δυσκολα χρονια και μεταβατικά

Ολα πονουσαν οταν μεγαλωνες..

Και βιαζόσουν να τα αποχαιρετήσεις

Και ενιωσες ανακούφιση οταν τελείωσε για σενα "το μαρτυριο"

Μα ηταν μια μερα κενη που καταλαβες

πως η ζωη εκεινη σαν φυσ��μα ενος ανέμου σε αποχαιρέτησε

Πως τελικα σου λείπει η ασ��αλεια της, σου λείπει η αγαπη που ειχες για δεδομένη

Πως τωρα πρεπει να χτισεις μια αλλη ζωη φορώντας την προηγούμενη σαν παράσημο διπλα απο την θεση της καρδιάς, σαν βουή αναμνήσεων πια, αφου βιαζοσουν τοσο να γινουν αναμνησεις..

Μα ετσι ειναι η ζωη θα πεις και δεν θα διαφωνήσω

Ενα ταξίδι μονο ζητω στα παλια, με επιστροφή ωστόσο

Βιαστηκα να μεγαλώσω μα μου χει μεινει και αλλο τοσο.

[feed-your-soul-human]

~Η ικανοτητα σου να εισαι καλος ανθρωπος οσο και να σε πληγωσει καποιος, οποιες και αν ειναι οι συνθήκες δεν θα επρεπε να μεταφραζεται ως αδυναμια. Η αδυναμία δείχνει έλλειψη δυναμης και θελει δυναμη να αγαπας αληθινα, να δινεις την ψυχη σου ακομα και αν παντοτε θα υπαρχει ο φόβος να σου επιστραφούν μισα. Γιατι δεν τα φοβασαι πλεον τα μισα, συνηθισες να τα κανεις ολόκληρα οταν δεν σου ειχε μεινει αλλη επιλογη.

•Και αυτο φιλε μου δεν ειναι λιγο•

~Νομιζες πως ηταν το τελος ενω στην ουσια προσπαθούσες με προσεκτικες κινησεις να ξαναχτισεις την δύναμη σου. Για σενα υπηρχε αρχη στο τελος, σε καθε τελος. Και θα επρεπε να ευχαριστείς τον εαυτο σου γιαυτο, για ολες εκεινες τις μαχες που ποτε δεν του εδωσες αρκετη αναγνώριση οταν τις νίκησε και για ολες αυτες που ειναι να ερθουν ακομα.

[feed-your-soul-human]

Συνηθως οι αντιστάσεις, οι αμυνες, οι παράλογες πεποιθήσεις μας, μας εγκλωβίζουν σε δυσλειτουργικα και παγιωμενα πρότυπα συμπεριφοράς..

Ειναι σημαντικό να τα εντοπιζουμε.

Μεταξυ του προβλήματος και της αντίδρασης μας σε αυτο μεσολαβει αυτο που λεμε αντιληψη και η οποια διαφοροποιεί τον τροπο αντιδρασης στο πρόβλημα.

[feed-your-soul-human]

Εμεις οι άνθρωποι πολυ συχνα χρησιμοποιούμε τις λεγόμενες αρνητικες σκεψεις για να προστατευτουμε, απο την αποτυχια ή την πιθανότητα να μην παει κατι καλα. Γιατι πραγματι αν αποτύχεις και σκεφτεις "ειμαι χαζος, δεν αξιζω, τιποτα δε�� παει ποτε καλα" στην πραγματικότητα δημιουργείς μια ασφαλη ζώνη προστασιας δικαιολογώντας το λαθος, την απόκλιση απο την χαρα.

Είναι δυσκολο να αντιμετωπίζεις την πικρα του πονου, το καταλαβαίνω μα παραυτα απαραίτητο και ουσιώδες κατόρθωμα.

Αν δεν υπηρχε ποιος ξερει τι ελπιδα και ευγνωμοσύνη θα εβρισκε καποτε ο άνθρωπος. Η ζεστη μετα την βροχη ειναι πιο γλυκιά λενε, μα η μονιμη ζεστη ερημος ατέλειωτη.

[feed-your-soul-human]

Βλεπεις μακαρι να μπορουσα να παραπονεθω για τις δικαιολογιες σου, για τον λογο που ποτε δεν ειχες χρονο για μενα. Μα μου το στερησες και αυτο γιατι πολυ απλα δεν υπηρχαν δικαιολογιες, δεν ειχες. Ο σεβασμος μου ηταν για σενα απλως δεδομένος οταν για μενα ηταν αποτοκο της αγαπης μου. Κι οταν ακομη με αφησες δεν ειχες μια σαφη δικαιολογια, ισως γιατί το είχες κανει καιρο πριν, τότε που εγω παλευα να κρατησω μιαν αγαπη. Ξεραμε πως θα τελείωνε; μαλλον ναι. Μα ημουν η μονη που αναρωτηθηκα "και τοτε γιατι δεν το ζουμε μεχρι να τελειωσει; "

[feed-your-soul-human]

Πατάμε ακόμα γη, ζούμε ακόμα αναπνεοντας φυση.

Ο αέρας συνεχίζει να μας δροσίζει, ο ήλιος να μας ζεσταίνει και η βροχή να μας ποτίζει.

Κι όμως πως έγινε και παίρνουμε ζωή

μέσα σε τετράγωνα ηλεκτρονικά κονσερβοκούτια ;

Σταμάτησε μάλλον η ακατανίκητη ανάγκη για αναπνοή.

Πετρωσαν τα σώματα και οι ψυχές και πια αέρας δεν τα διαπερνά.

Σαν φυσήξει κάποτε και φυση θα μυρίσει , ολόγυρα θα βρεις -ακόμη και τοτε- πο��λιά με προγραμματισμένα φτερά.

Οι μηχανικές τους κινήσεις προκαλούν νευρικοτητα στην αυρα της ατμόσφαιρας.

Η βοή τους διαπερνά το φάσμα της γαλήνης.

Σε τέτοιους γρήγορους ρυθμούς ζωής ίσα που προλαβαίνει η άκρη του ματιού να πιάσει -έτσι φευγαλέα- κάτι από ουρανό..

[feed-your-soul-human]

Σε αφήνω γιατί ο Μορφέας με καλεί Σου έρχομαι Μορφέααααα

Πες ότι με έχει πάρει ήδη ο ύπνος...Καληνύχτα ❤❤

[feed-your-soul-human]

Επιτέλους να γεμίσεις τις μπαταρίες σουυ

Ναιι 😀

[feed-your-soul-human]

Πάντως έχω να ομολογήσω πως ο συνδυασμός πανελλήνιες και μεσάνυχτα δεν είναι και τόσο καλός 😂

Καθόλου καλός..Πόσο μάλλον όταν πλησιάζει πενταήμερη 😍😂

[feed-your-soul-human]

Για εσένα φτιάχνω 3οταγη αλκοολη με προσθήκη υδρογόνου στο καρβονυλιοο❤

Λοιπόν επειδή ειμαι θεωρητική θα πω ότι είσαι το μέσο μου ανάμεσα στα άκρα της υπερβολής και της έλλειψης (κάτι από Αριστοτέλη) 😂

[feed-your-soul-human]

1 πράγμα θα σου πω

Παρακαλω 😊

[feed-your-soul-human]

Κοριτσιιιι χελοουυυ🌸

Γειαα💞

[feed-your-soul-human]

Έκανα πολλά όταν χρειάστηκε να αναμένω την φυγή σου από αυτόν τον κόσμο.

Σε χάιδεψα, σου κράτησα το χέρι, σε άφησα να με αγκαλιάσεις και να με φιλήσεις.

Σε παρακολουθούσα να κινείσαι, να μιλάς, να χαρίζεις λόγια αγάπης.

Σε ακουσα να μου λες "Γέρασα ��ια, μην στεναχωριέσαι" ενώ είχες καρκίνο.

Έβγαλα φωτογραφίες για να θυμάμαι ακόμα πιο ζωντανά κάτι που ήξερα ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ.

Μέχρι την τελευταία στιγμη σου κράτησα το χέρι και μου χαμογέλασες και ας ήσουν εσύ στο νοσοκομειακό κρεβάτι και εγώ στην αναπαυτικη καρέκλα των συνοδών, νύχτα.

Σε χαιρέτησα, μου είπες καληνυχτα και μου έστειλες ένα φιλί.

Η τελευταία καληνυχτα, το τελευταίο φιλί, το τελευταίο κράτημα του χεριών.

Δεν ήξερα πότε να το περιμένω, σήμερα; αυριο; μεθαύριο;

Ήταν μεθαύριο.

Το τηλέφωνο χτύπησε, μες τον ύπνο το αγνόησα όπως και την μακάβρια σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου.

Κάποιος με ξύπνησε. Μου ανακοίνωσε χαρακτηριστικά πως είχες φύγει.

Ένα πραγμα μετάνιωσα, ξέρεις. Έκανα πολλά δεν λέω, ένα μετάνιωσα.

Το ότι έμεινα στις εικόνες. Ξέρεις ακόμα και οι αναμνήσεις σαν εικόνες περνούν από το μυαλό μου. Μου λείπει όμως η φωνή σου, οι κινήσεις σου, το γέλιο σου.

Πάντως ένα πράγμα δεν θα μπορούσα να έχω. Εσένα ολοζώντανο, τόσο που να μην χρειάζεται καμία ανάμνηση, καμία εικόνα, κανένα βίντεο. Γιατί πρεπει να ξέρεις, τις τελευταίες στιγμές όταν κρατούσα το χέρι σου δεν ήθελα να το αφήσω για τίποτα στον κόσμο.

Παρολαυτα τι ανακούφιση που γλίτωσες τον πόνο. Σε αγαπώ με όλη μου την καρδιά παππού, δεν θα ήθελα να υποφέρεις.

[feed-your-soul-human]

Η πεταλούδα πέταξε στα ψηλά, το δέντρο

ανθισε, η άνοιξη έφερε την ζεστασιά της, έχοντας την ανάμνηση του κακού.

Και η ανάμνηση του κακού έκανε τα πάντα πιο γλυκιά, πιο περιζήτητα.

Και η πεταλούδα έπεσε στα χαμηλά, το

δέντρο

μαραζωσε, την άνοιξη αντικατέστησε ο χειμώνας, ξεχνώντας το καλό.

Και η μνήμη του αυτη η κακη έκανε τα πάντα πιο σκληρά, πιο αποξενωμένα.

Φαντάσου το δυσάρεστο να ήταν τόσο ευγνωμον για το ευχάριστο που εχει περάσει οσο το ευχάριστο για το ��υσάρεστο.

Πόσο λιγότερο δεδομένη θα ηταν η ευτυχια μας;

[feed-your-soul-human]

Θέλετε την συνέχεια; 😊

[feed-your-soul-human]

[feed-your-soul-human]

Σε μια χούφτα τόση δα-- θα μπορούσα

να χωρέσω τους ανθρώπους.

Γιατί είναι μικροί-- και συνεχως μικραίνουν.

Σε λίγο αληθεια θα τους χάσω

φοβάμαι.

Νομίζω πως ξέχασαν να υψώσουν το ηθικό τους ανάστημα.

Και δεν ξέρω αν είμαι εγώ ο κατάλληλος για να βοηθήσω.

Ξέρω πως είναι η τέχνη όμως

εκεί γυρω

τριγύρω.

Ξύπνα μικρέ μου άνθρωπε,

κοιτα γύρω σου

όλος ο κόσμος είναι --κοιταα--

μια απέραντη τέχνη.